Λαπαβίτσας στον Guardian: Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεχθεί την πρόταση των πιστωτών αυτοκτονεί

ΤΕΤΑΡΤΗ 10-6-2015

Σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση αποδεχθεί τις προτάσεις των πιστωτών οδηγεί την Ελλάδα σε αυτοκτονία, ενώ αυτοκτονεί και η ίδια, όπως υποστηρίζει σε άρθρο του στον Guardian ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Λαπαβίτσας.


Ο κ. Λαπαβίτσας χαρακτηρίζει ως ανεφάρμοστες τις προτάσεις των πιστωτών, υποστηρίζοντας ότι αναπαράγουν την αποτυχημένη λιτότητα των προηγούμενων χρόνων, καλούν την κυβέρνηση να λάβει μέτρα που πλήττουν εκ νέου τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, ενώ δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ανάγκη αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.

«Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεχθεί μία τέτοια συμφωνία τότε υπογράφει όχι μόνο τη δική του αυτοκτονία αλλά και την αυτοκτονία της χώρας. Το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί, θα πρέπει να εφαρμοστεί ένα βιώσιμο επενδυτικό πρόγραμμα και μία βαθιά μεταρρύθμιση της οικονομίας, του κράτους και της κοινωνίας. Έχει καταστεί σαφές ότι αυτά δεν μπορούν να επιτευχθούν εντός της Ευρωζώνης», σημειώνει ο κ. Λαπαβίτσας.

Κατά τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, εάν οι πιστωτές συνεχίσουν να πιέζουν για την εφαρμογή των δικών τους προτάσεων, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει εναλλακτικές λύσεις. «Όσοι πιστεύουν ότι η χώρα θα υποκύψει στον εκβιασμό γιατί δεν ξέρει πως να χειριστεί εναλλακτικές λύσεις κάνουν λάθος. Η Ελλάδα μπορεί και θα επιβιώσει», καταλήγει ο κ. Λαπαβίτσας.

http://www.newmoney.gr

"ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΡΣΑΛ"; ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

(Τετ. 10/6/15 

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Την ώρα που ο «φίλος της Ελλάδας», ο Μπάρακ Ομπάμα, καλούσε την Ελλάδα να… «σοβαρευτεί», τουτέστιν να συνεχίσει να ζει υπό το καθεστώς των Μνημονίων, των τοκογλύφων, των διεθνών και εγχώριων αρπακτικών, ο υπουργόςκ.Βαρουφάκης προχωρούσε στην διατύπωση μιας ακόμα εκπληκτικής ιδέας:

Απηύθυνε πρόταση στην Γερμανίδα καγκελάριο να προχωρήσει στην εξαγγελία και στην εφαρμογή ενός «σχεδίου Μέρκελ» για την Ελλάδα. Το «σχέδιο Μέρκελ», κατά τον κ.Βαρουφάκη, πρέπει να κινηθεί κατά τα πρότυπα ενός παλιότερου σχεδίου: Του «σχεδίου Μάρσαλ»…

Στο σημείο αυτό, όμως, έχουμε κάτι πραγματικά… σπουδαίο: Έχουμε μια κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερή» που έρχεται να ενστερνιστεί βασικούς πυλώνες της παραχαραγμένης αλήθειας. Που σπεύδει να οικοδομήσει τον λόγο της με τα σκουριασμένα υλικά της ασύστολης μετεμφυλιακής προπαγάνδας. Που επιλέγει να αντλήσει τα σχέδιά της για το μέλλον του τόπου και του λαού αναμηρυκάζοντας την πολιτική αγραμματοσύνη των «παπαγάλων» του συστήματος.

Αυτό είναι πραγματικά… αξιοσημείωτο: Η εκτρωματικά γελοία τακτική της «αποκολοκύνθωσης» της Ιστορίας μετατρέπεται σε «πρώτη φορά Αριστερό»… αφήγημα. Στο όνομα της «σωτηρίας», των «έντιμων συμβιβασμών» και των «σκληρών διαπραγματεύσεων», η «πρώτη φορά Αριστερά» φτάνει να εκθειάζει ακόμα και το σχέδιο Μάρσαλ! Και μάλιστα χωρίς καμία… «δημιουργική ασάφεια».

Αλλά τι ήταν αυτόν το τόσο… «καλό» σχέδιο Μάρσαλ, που «έσωσε» τότε την Ελλάδα, και που τώρα η «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση της Ελλάδας θεωρεί «ευχής έργον» να το ξαναζήσουμε υπό την εκδοχή ενός «σχεδίου Μέρκελ»;

Ας θυμηθούμε:

Το σχέδιο Μάρσαλ, του οποίου την… επέτειο είχαμε πριν μια βδομάδα (εξαγγέλθηκε στις 5 Ιουνίου 1947) πράγματι ήταν «καλό». Όχι, όμως για την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Ήταν ωφέλιμο για τους απόντες από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ήταν καλό ακόμα και για συνεργάτες των Γερμανών. Ήταν καλό για τους λίγους. Εκείνους που είχαν στο μυαλό τους την δική τους αποκατάσταση στην εξουσία και την εξασφάλιση τριφυλλού βίου πάνω στην καμπούρα της μετά τον πόλεμο κατεστραμμένης Ελλάδα.

Πέραν της Ελλάδας, το σχέδιο Μάρσαλ φυσικά και λειτούργησε επωφελώς ως εργαλείο του ιμπεριαλισμού για την ανακοπή των επαναστατικών διαθέσεων των μαζών μετά τον πόλεμο και για το στέριωμα του καπιταλισμού στη Δυτική Ευρώπη. Αυτός ήταν και ο λόγος που – και στην Ελλάδα - τα κεφάλαια του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του λαϊκού κινήματος για την (ακόμα και με στρατιωτικά μέσα) διατήρηση των πλουτοκρατών στην εξουσία.

Το τι πραγματικά ήταν αυτή η περίφημη «αμερικανική βοήθεια» το μαρτυρά η κατανομή αυτών των κεφαλαίων που διοχετεύτηκαν προς όφελος του προσωπικού θησαυρισμού των κεφαλαιοκρατών.

• • Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Συντονισμού Γ. Καρτάλη τον Απρίλη του 1952, το 60% των πιστώσεων που εκταμιεύτηκαν σε εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ είχαν απορροφηθεί από δέκα, όλες κι όλες, βιομηχανίες.
  • Εκατοντάδες εκατομμύρια μοιράστηκαν σε 50 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις.

Περιττό να πούμε ότι από τα χρήματα αυτά, που διασπαθίστηκαν απροκάλυπτα και που όσοι τα έλαβαν δεν πλήρωσαν ποτέ μια δραχμή, αναδύθηκαν, κάποιες φορές μέσα από τους μαυραγορίτες και τους δοσίλογους, τα νέα τζάκια των αμερικανοθρεμμένων μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων.

Το τι πραγματικά ήταν το σχέδιο Μάρσαλ, το που απέβλεπε και το που οδήγησε το ομολογούσε ο ίδιος ο Paul Porter, ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα.

Οι ΗΠΑ – έλεγε ο Porter - έκαναν «μια τόσο μεγάλη επένδυση» στη χώρα και συνεργάστηκαν με μια ελληνική κυβέρνηση που «επικαλούμενη τον ίδιο της τοντεραστίων διαστάσεων αντικομμουνισμό ως επιχείρημα για την παροχή βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες (είχε) στόχο της… να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους, που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».

Ο κ.Βαρουφάκης για λογαριασμό της «πρώτη φορά Αριστερής» κυβέρνησης βλέπει το όφελος του λαού σε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Μόνο που το αυθεντικό σχέδιο Μάρσαλ δεν είχε καμία σχέση με το λαό. Μέσω του σχεδίου Μάρσαλ η ελληνική άρχουσα τάξη «είναι αποφασισμένη, πάνω απ’ όλα, να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας». Αυτή την αλήθεια που ξεχνά ο κ.Βαρουφάκης την τόνιζε ο ίδιος ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα (Paul A. Porter: «Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα – Ημερολόγιο ενός προεδρικού απεσταλμένου», έκδοση «Bήμα – Μαρτυρίες»).

Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν, όντως, ένα καλό σχέδιο, αλλά για το ξεζούμισμα του λαού από μια δράκα προυχόντων. Ακόμα και οι εκτιμήσεις της εποχής ότι μόλις 500 οικογένειες των Αθηνών ήλεγχαν την Ελλάδα μέσα στα πλαίσια που διαμόρφωσε το σχέδιο Μάρσαλ αποδείχτηκαν… επιεικείς. «Λέγεται – ανέφερε ο Μαρκεζίνης – ότι 500 οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα, εγώ όμως πιστεύω ότι δεν φτάνουν καν τις πεντακόσιες, αλλά είναι μόνο 200» (Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940 – 1950, εκδόσεις «Θεμέλιο»).

Το σχέδιο Μάρσαλ υπήρξε συνώνυμο της χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου με σκανδαλώδη τρόπο. Το βεβαιώνει και πάλι ο Porter, ο οποίος σημειώνει: «Οι βιομήχανοι δεν επένδυαν περιμένοντας “δανεικά κεφάλαια” αν και κατά διάφορες εκτιμήσεις είχαν χρυσές λίρες. Οι εμπορικές τράπεζες όχι μόνο δεν διέθεταν πιστώσεις, αλλά δανείζονταν από την Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους».

Με αυτό τον τρόπο ξεκοκαλίστηκαν τα περίπου 2 δισ. δολάρια του σχεδίου Μάρσαλ που πολλά από αυτά γύρισαν πίσω στους τότε «σωτήρες» μέσω των υπέρογκων εξοπλισμών που έφτασαν να αγγίζουν το 50% του προϋπολογισμού. Έτσι ξεκοκαλίστηκαν από τον Οκτώβρη του ’44 μέχρι τον Ιούνη του 1953 τα πάνω από 3,2 δισ. δολάρια της συνολικής «αμερικανικής βοήθειας» μέσω της οποίας – κατά τον Porter πάντα – τα μέλη της εγχώριας πλουτοκρατίας βρήκαν τη θέση τους ως «μέλη της κομψής διεθνούς κλίκας»…

Τίποτα λοιπόν από τα παραπάνω δεν είχαν σχέση με «βοήθεια» ή με «σωτηρία» του λαού. Αντίθετα το τίμημα για το λαό ήταν βαρύ. Και πληρώθηκε σε πολλά επίπεδα. Πληρώθηκε με τη φτώχεια, τη μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων, με τις ναπάλμ του Εμφυλίου, με τους «Νέους Παρθενώνες» και με μια δημοκρατία, που ένας άλλος ο Αμερικανός, και μάλιστα ο υπεύθυνος του σχεδίου Μάρσαλστην Ελλάδα, ο Τζέιμς Γουόρεν, την περιέγραφε σε συνέντευξή του ως εξής:

• «(Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν)…μια πολύ αυστηρή συμφωνία, πολλές πτυχές της οποίας αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας.Μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι επρόκειτο όχι για απλή παρέμβαση, αλλά για επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας».

Και παρακάτω:

• «Για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχτεί ευρείες παρεμβάσεις. Αυτό ήταν το πνεύμα της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών»(«Καθημερινή», 17 Ιουνίου 2007).

Είναι προφανές πως όταν αυτά τα έχουν δηλώσει οι ίδιοι οι Αμερικανοί - και μάλιστα οι αρμόδιοι για την εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ στην Ελλάδα - εμείς δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο. Τίποτα.
Ούτε για το «σχέδιο Μάρσαλ», ούτε για όσους το μνημονεύουν με «αριστερή» (!) αναπόληση, ούτε για την (αυτή κι αν είναι «πρώτη φορά Αριστερή»!) θεωρία ότι «σωτηρία» για το λαό είναι να ξαναζήσουμε το σχέδιο Μάρσαλ και μάλιστα υπό την εκδοχή του «σχεδίου Μέρκελ»...

* Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015. ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

 

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

ΑΝ ΕΩΣ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΣΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΤΕΣ

Έτοιμος να απαντήσει στους δανειστές από την Αγία Πετρούπολη με συμφωνίες για αγωγό και BRICS ο Α.Τσίπρας

10/06/2015

Έτοιμος να δώσει πληρωμένη απάντηση στους δανειστές από τη Ρωσία φέρεται να είναι ο Αλέξης Τσίπρας σε περίπτωση που μέχρι τότε δεν υπάρξει «λευκός καπνός» για την επίτευξη συμφωνίας. Τέλος της επόμενης εβδομάδας ο Έλληνας πρωθυπουργός θα μεταβεί στην Αγία Πετρούπολη για το διεθνές οικονομικό φόρουμ και εκεί θεωρείται αρκετά πιθανή η υπογραφή συμφωνίας με το Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, για τον αγωγό φυσικού αερίου Greek Stream με ρωσική χρηματοδότηση ή και η υπογραφή συμφωνίας για την είσοδο της Ελλάδας στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS.

Μία τέτοια εξέλιξη έχει «φωτογραφίσει» ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Μόσχα, ενώ ο ίδιος θα αποτελέσει και τον προπομπό της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα (18-20 Ιουνίου) μεταβαίνοντας στην Αγία Πετρούπολη στις 16 Ιουνίου. 

Να σημειωθεί πως ο κ. Λαφαζάνης μιλώντας πρόσφατα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής αναλύοντας το θέμα της σύστασης της «Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων ΑΕ» που θα αποτελέσει το όχημα για την κατασκευή του ελληνικού τμήματος του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου, είχε πει πως οι συνομιλίες για την κατασκευή του ρωσικού αγωγού βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο και υπογράμμισε ότι «ίσως αυτή η συμφωνία να έχει την υπογραφή από την κυβερνητική αντιπροσωπεία υπό τον πρωθυπουργό στην Πετρούπολη».

Σε περίπτωση που γινόταν το deal, τότε η ελληνική εταιρεία του Δημοσίου που θα συμμετάσχει στην κατασκευή του αγωγού αμέσως θα χρηματοδοτούνταν με ρωσικά κεφάλαια, ενώ η Μόσχα έχει εκφράσει την πρόθεση να προσφέρει στην Αθήνα ένα ποσό της τάξεως των 3 έως 5 δισ. ως προκαταβολή για τα κέρδη του «ελληνικού αγωγού» (εκτιμάται πως θα είναι 100-150 εκατ. ευρώ το χρόνο). Σε ένα ενδεχόμενο δε συνεργασίας, η Ρωσία είναι έτοιμη επίσης να προσφέρει στην Ελλάδα και ένα δάνειο της τάξεως των 10 δισ. ευρώ. 

Να σημειωθεί πως στα τέλη Ιουνίου θα πέσει η πρώτη… φτυαριά στην Τουρκία για την κατασκευή του Turkish Stream, αφού πρώτα η Gazprom υπογράψει την τελική συμφωνία, κάτι που αναμένεται να συμβεί μέχρι το τέλος του μήνα. Ο Turkish Stream, συνέχεια του οποίου θα είναι ο Greek Stream, πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία στα τέλη του 2016 και η Gazprom υπολογίζει να ανεβάσει τη δυναμικότητά του σε 63 δισ. κυβικά μέτρα ώστε να τροφοδοτήσει την ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου.

Πέραν ωστόσο του αγωγού φυσικού αερίου, υπάρχει και η τράπεζα των BRICS που αναμένει τη θετική απάντηση της Ελλάδας στην πρόταση της Ρωσίας να γίνει το 6ο μέλος της. Θεωρείται πολύ πιθανό ο Αλέξης Τσίπρας από την Αγία Πετρούπολη να πει το «Ναι», ανοίγοντας έτσι το δρόμο της χρηματοδότησης της Ελλάδας από τις πέντε πιο αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου.

Αυτή θα ήταν σαφώς μία απάντηση προς τους δανειστές που επιμένουν να μην ανοίγουν τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης προς την Ελλάδα, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως δεν μπορεί να γίνει ταυτόχρονα. Πηγές της κυβέρνησης διαχωρίζουν το ένα θέμα από το άλλο και τονίζουν «δεν καταλαβαίνουμε γιατί να μην συμμετάσχουμε στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS ή να μην συναινέσουμε στο ρωσικό αγωγό, όταν αυτό είναι προς τον συμφέρον μας». 

Κάτι τέτοιο πάντως προκαλεί αντιδράσεις τόσο στην Ε.Ε. όσο και στις ΗΠΑ που βλέπουν την Ελλάδα να κινείται προς τη Ρωσία. Μάλιστα, ο ανώτερος σύμβουλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας Ενέργειας των ΗΠΑ, Gal Luft, σε μια συνέντευξή του στο πρακτορείο Anadolu είπε πως σε περίπτωση που η Ελλάδα αποχωρήσει από το σχέδιο του ρωσικού αγωγού, οι ΗΠΑ θα περιμένουν το ΔΝΤ να ανταμείψει την Ελλάδα, εννοώντας το κλείσιμο της διαπραγμάτευσης. 

Η διατύπωση αυτή μπορεί να εκληφθεί και ως εκβιασμός προς την Ελλάδα, αλλά σημασία έχει πως η προσέγγιση της χώρας μας με τη Ρωσία προκαλεί ήδη ισχυρές αναταράξεις σε παγκόσμιο επίπεδο. 

«Οι ΗΠΑ, που έχουν εκφράσει τη διαφωνία τους για την υλοποίηση του ελληνικού αγωγού φυσικού αερίου, θα μπορούσαν, ως ο μεγαλύτερος συνεισφέρων μέσω του ΔΝΤ, να χρησιμοποιήσουν τη δεσπόζουσα θέση τους στον οργανισμό και να επιβάλουν «τα θέλω» τους στην πορεία των διαπραγματεύσεων, αποτελώντας τη θέση «κλειδί» στο να κλείσει η συμφωνία», υποστήριξε ο Gal Luft. Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί δεν το κάνουν μέχρι τώρα. 

Όπως και να έχει, ο ρωσικό αγωγός και η συμμετοχή της Ελλάδας στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS αποτελούν ένα από τα δύο βασικά χαρτιά του Αλέξη Τσίπρα. Το άλλο είναι το Grexit. Κι αυτό γιατί όλοι γνωρίζουν πολύ καλά πως αν συμβεί, δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την παγκόσμια οικονομία, αφού το ξήλωμα της Ευρωζώνης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το τελεσίγραφο της κυβέρνησης στους δανειστές: "Ή κούρεμα του χρέους ή ρήξη"

ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΤΣΙΠΡΑ-ΜΕΡΚΕΛ-ΟΛΑΝΤ

10/06/2015

5

Στα μέτρα που ζητούν οι δανειστές για να «κλείσει» η συμφωνία, η ελληνική
 κυβέρνηση απαντά με το τελεσίγραφο ή ρύθμιση του χρέους ή ρήξη. 
Για τον Αλέξη Τσίπρα είναι αδιαπραγμάτευτη η σαφής δέσμευση των εταίρων
 στη συμφωνία για το πότε και πως θα αντιμετωπιστεί το θέμα του ελληνικού
χρέους και όχι οι υποσχέσεις. Κάτι που αναμένεται να θέσει και σήμερα
 στη συνάντηση που θα έχει με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ 
και το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ. 

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι η μη ρητή δέσμευση των δανειστών και οι γενικές αναφορές πως…
 από το Σεπτέμβριο θα εξετάσουμε το μείζον αυτό θέμα είναι εκ του πονηρού και μπορούν
θα οδηγήσουν στα αποτελέσματα που οδήγησε και η απόφαση του Eurogroup
 της 20ης Φεβρουαρίου, δηλαδή στη μη εφαρμογή της. 

Ένας άλλος λόγος είναι ότι στο Μέγαρο Μαξίμου πιστεύουν απόλυτα πως χωρίς 
το «κούρεμα» του χρέους σύντομα η κυβέρνηση θα πέσει στην παγίδα των
 ατέρμονων διαπραγματεύσεων που θα έχουν ως αποτέλεσμα την επιδείνωση
 της ελληνικής οικονομίας, την εξόντωση της ελληνικής κοινωνίας και βεβαίως 
θα σημαίνει και το τέλος της Αριστερής κυβέρνησης, αφού η εντολή που έχει είναι
να μην υποκύψει σε άλλα μέτρα μνημονιακά.  

Σύμφωνα και με τη νέα πρόταση που κατέθεσε η κυβέρνηση, είναι διατεθειμένη 
να κάνει κάποια βήματα πίσω όσον αφορά στα ακανθώδη ζητήματα του ΦΠΑ
 και του πρωτογενούς πλεονάσματος, ίσως και στο ασφαλιστικό, αλλά σε καμία περίπτωση στο θέμα του «κουρέματος» του χρέους, το οποίο σήμερα δεν είναι βιώσιμο.

Η αύξηση του μεσαίου συντελεστή από το 11% στο 12% και η επίσης αύξηση του
υπερμειωμένου συντελεστή από το 6% στο 6,5% είναι οι εναλλακτικές που πρότεινε
η ελληνική ομάδα διαπραγμάτευσης στους Θεσμούς προκειμένου να «ξεκλειδώσει»
 μία συμφωνία, αλλά αυτές είναι υπό την αίρεση των Θεσμών που φέρονται να επιμένουν
 σε αύξηση του μεσαίου συντελεστή στο 13% και στη μετακίνηση βασικών προϊόντων
στο 23% με κατάργηση του χαμηλού συντελεστή. 

Αυτά η κυβέρνηση τα απορρίπτει. Όπως άλλωστε και την κατάργηση του ΕΚΑΣ 
και το «μαχαίρι» σε μισθούς και συντάξεις. Ούτως ή άλλως, το ΕΚΑΣ και ο ΦΠΑ
στο 23% για τους λογαριασμούς της ΔΕΗ μπήκαν από τους δανειστές για να βγουν, εκβιάζοντας ωστόσο μία συμφωνία στα μέτρα τους.       

Στόχος είναι επιπλέον έσοδα περίπου 350 εκατ. ευρώ σε σχέση με το προηγούμενο σχέδιο,
 δηλαδή από τα 900 εκατ. ευρώ να αυξηθούν στα 1,2-1,3 δισ. ευρώ και να καλυφθεί έτσι
 η διατήρηση του ΦΠΑ στο καθεστώς που είναι σήμερα για τα νησιά. 

Η κυβέρνηση βάζει λίγο νερό στο κρασί της και όσον αφορά στα πρωτογενή πλεονάσματα
 και ανεβάζει τον πήχη κατά 270 εκατ. ευρώ για το 2015, δηλαδή αντί για 0,6% του ΑΕΠ
στο 0,75% και κατά 450 εκατ. ευρώ για την επόμενη χρονιά, δηλαδή από το 1,5% στο 1,75%.
 Οι δανειστές επιμένουν, όμως, ακόμη σε πλεόνασμα 1% φέτος και 2% για το 2016.
 Η πίεση αυτή αναμένεται να οδηγήσει σε μία καταληκτική πρόταση τις επόμενες 
μέρες ή ώρες, για πλεόνασμα 0,8%-0,9% του ΑΕΠ φέτος και 1,8% το 2016.

Η νέα αυτή πρόταση βρίσκεται στα χέρια του Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε,
 Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος δεν έχει ακόμη απαντήσει αν τη δέχεται ή όχι παρά τα
δημοσιεύματα που έσπευσαν να προδικάσουν πως «απορρίφθηκε και η νέα ελληνική
πρόταση». Πρόκειται για ένα ακόμη στοιχείο του πολέμου που δέχεται η κυβέρνηση,
 προκειμένου να υποκύψει στους εκβιασμούς και τις απειλές των συμφερόντων.

Στο Μέγαρο Μαξίμου εκλαμβάνουν πάντως ως θετική την εξέλιξη της 
πραγματοποίησης τελικώς της συνάντησης του Αλέξη Τσίπρα με τη Γερμανίδα 
καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, δεδομένου
 ότι είχε ειπωθεί από την Κομισιόν πως αν δεν υπάρξει ελληνική πρόταση, δεν 
έχει νόημα να γίνει αυτή η συνάντηση.

Η χθεσινή ανακοίνωση της Κομισιόν δε μιλούσε για συμφωνία, αλλά για αναγνώριση
προσπαθειών που γίνονται από την Αθήνα με στόχο την επίτευξη της. Το νεύμα ωστόσο
 ήταν πως μπορούν σήμερα στη συνάντηση στις Βρυξέλλες των Τσίπρα-Μέρκελ-Ολάντ
να διαμορφωθούν οι όροι για την προώθηση των διαπραγματεύσεων και την κατάληξη
σε μία συμφωνία.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι έτοιμος να ζητήσει και πάλι, έχοντας οι κ.κ. 
Παππάς και Τσακαλώτος καταθέσει νέα πρόταση πιο κοντά στις απαιτήσεις
 των δανειστών, μία πολιτική λύση εδώ και τώρα με «κούρεμα» του χρέους. 
Αν δεν υπάρξει αυτό, τότε όλα δείχνουν πως ο χρόνος τελειώνει και η ρήξη
πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά. 

Αν και οι επόμενες δύο εβδομάδες κυλήσουν χωρίς συμφωνία, η δόση προς
 το ΔΝΤ του 1,6 δισ. ευρώ δεν πρόκειται να πληρωθεί και η ρήξη με τους
 δανειστές γίνεται αναπόφευκτη. 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΑ NON PAPER

ΤΕΤΑΡΤΗ 10/6/15 

Του ΣΤΑΘΗ*

Και η ζωή συνεχίζεται...

Με τον Μήτσο να ελπίζει, τον Θανάση να περιμένει, τη Μαρία να αγωνιά...

Ο Μήτσος ήλπιζε στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, στο αφορολόγητο των 12.000 ευρώ. Ο Θανάσης περιμένει την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την καθιέρωση του αφορολόγητου των 12.000 ευρώ. Και

η Μαρία αγωνιά! τι θα γίνει με το παιδί του χρόνου, με το σχολείο του, ούτε φέτος πήγε για μουσική. Η ζωή συνεχίζεται «δίχως τη δική τους μελαγχολία», με τον αστυνομικό (εν προκειμένω μπάτσο) να χώνει πρόστιμο 5.000 ευρώ στον 85χρονο κουλουρτζή άνευ άλλων πόρων ζωής - δεν γαμιέται, ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος

που διαπιστώνει ότι η ζωή είναι σκρόφα, αν έχεις γεννηθεί προλετάριος κι έχεις γεράσει στην ψάθα.

Φεύγουν τα παιδιά απ’ τη χώρα και η αριστερή διακυβέρνηση αργεί να φανεί. Σε ποια δημοσιονομικά τείχη των δανειστών σκοντάφτουν και αργούν να φανούν (οι) αναπτυξιακοί νόμοι; Ή μη δεν ήταν κι αυτοί σαν έτοιμοι από καιρό για να σκάσουν εγκαίρως μύτη; Τι δημοσιονομικό κόστος έχει η κατάργηση του τυποκτόνου νόμου Βενιζέλου; Τι δημοσιονομικό κόστος έχει (ή μήπως, αντιθέτως, έχει δημοσιονομικό όφελος;) η σύγκρουση εδώ και χθες με τη διαπλοκή;

Τι δημοσιονομικό κόστος έχει η διαρκής, πλήρης και διαφανής ενημέρωση των Ελλήνων; Δεν είναι άραγε πολύτιμο το αγαθό της πληροφόρησης; Τότε προς τι η παραπληροφόρηση με τα non paper; Δεν είναι ο πληροφορημένος λαός η ισχύς μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης;

Ορισμένα πράγματα προχωρούν. Η εξέταση της υπόθεσης Ζήμενς, η εξέταση της υπόθεσης των Μνημονίων, η οργάνωση της διεκδίκησης των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων. Ορισμένοι Υπουργοί το παλεύουν, ξενυχτούν και δουλεύουν κι άλλοι δίνουν συνεντεύξεις ή δημιουργούν επιτελεία ημετέρων.

Εις ό,τι αφορά αυτό το τελευταίο, η στήλη που διαβάζετε είχε την αφέλεια (μια αφέλεια που θα συνεχίσει να υπερασπίζεται έως θανάτου) να πιστεύει ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα έκανε ένα προσκλητήριο στους άξιους και στους γνώστες, στους τίμιους και στους έχοντες την έξωθεν καλή μαρτυρία, ανεξαρτήτως κομμάτων, για να στελεχωθούν τα κρίσιμα πόστα. Δεν έγινε ή μισογίνεται. Διάφοροι φιρφιρίκοι, με επιτήδευμα τη διαχρονική αξιοσύνη τους να βολεύονται, ξανασκάνε μύτη στα πέριξ και μολεύουν το περιβάλλον. Και ο

Μήτσος αποξενώνεται, ο Θανάσης αποκαρδιώνεται, ο Λευτέρης (ο δεξιός) εκπλήσσεται και η Μαρία ψάχνει νέα κόλπα και στρατηγήματα για να τα φέρει βόλτα.

Φταίνε, λένε κάποιοι, οι διαπραγματεύσεις που πάει η διακυβέρνηση σαν τον κάβουρα. Λένε όμως και κάποιοι άλλοι ότι αν πήγαινε καλύτερα η διακυβέρνηση θα πήγαιναν καλύτερα και οι διαπραγματεύσεις. Συντάσσομαι με τους δεύτερους, αλλιώς θα πρέπει να δεχθούμε ότι, φέρ’ ειπείν, τα φαρμακεία θα αφεθούν να επιστρέψουν

στον κίνδυνο που διέτρεχαν το 2012 όταν η κυβέρνηση των ανδρεικέλων υπέγραφε τη διασπορά φαρμάκων προς πώλησιν στα σουπερμάρκετ. Ή, όταν ο κ. Βρούτσης υπέγραφε, επίσης το 2012, την κατάργηση του ΕΚΑΣ - αποτελεί αυτό παρακαταθήκη για τον αντίστοιχο υπουργό της Αριστεράς; Όχι βεβαίως! Αποτελεί όμως επίδικο των διαπραγματεύσεων. Διότι οι δανειστές-δυνάστες επιμένουν στην ολοκλήρωση της «πέμπτης αξιολόγησης». Σαν να μην έγιναν εκλογές, σαν να μην έλαβε η κυβέρνηση εντολή απ’ τον λαό να βγάλει τη χώρα απ’ την υποτέλεια των Μνημονίων. Έτσι αν ο κ. Σκουρλέτης, για παράδειγμα, φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και του θεσμοθετημένου κατώτατου μισθού, καθώς και για την κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος (για τις επικουρικές), θα έχει (κατά τους «θεσμούς») προβεί σε «μονομερή ενέργεια».

Αν η κυβέρνηση είχε προχωρήσει σε δέκα-είκοσι τέτοιες μονομερείς ενέργειες την επαύριον των εκλογών, σήμερα οι δανειστές θα ήταν λιγότερο θρασείς (κι αποτελεσματικοί). Όμως με το «αν» δεν γράφεται Ιστορία, που για την ώρα γράφεται με το «αχ» του Μήτσου ή της Μαρίας. Όμως, όπως ήρθαν τα πράγματα και βάζοντας την παράμετρο του χρέους στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση πρέπει να έρθει σε μια συμφωνία που θα αποκλείει νέο Μνημόνιο (και ειδεχθοεπαχθείς εφαρμοστικούς νόμους) και θα δίνει στην ίδια τη δυνατότητα σε βάθος τετραετίας να ξηλώσει έναν-έναν τους κατοχικούς νόμους. Αυτό που δεν γίνεται σήμερα πρέπει να γίνει αύριο (κι όχι μεθαύριο) στη βάση της παραγωγικής ανάταξης της χώρας με εθνική πρωτοβουλία, σχέδιο και στρατηγική. Γνωστή πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα στον λαό. Όταν ο λαός ξέρει τι συμβαίνει, ξέρει τι του γίνεται και ξέρει τι να κάνει.

Για την ώρα το μόνον που έχουμε «καθαρό» είναι το σχέδιο πορείας των δανειστών. Στο οποίο ίσως «ο τελευταίος ελιγμός να ’ναι η σύγκρουση»...  

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την τετάρτη 10 Ιουνίου 2015-ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΔΙΑΣΥΡΜΟ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΥΣΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ 10/6/15 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Αντιπαθεί σφοδρότατα τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα η γερμανική κυβέρνηση συνασπισμού των δεξιών χριστιανοδημοκρατών, των ακροδεξιών Βαυαρών χριστιανοκοινωνιστών και των θλιβερών σοσιαλδημοκρατών. Το εύρος από πολιτική σκοπιά της γερμανικής κυβέρνησης, που συμπεριλαμβάνει τόσο τη Δεξιά όσο και τον κεντρώο σήμερα χώρο των σοσιαλδημοκρατών, καθιστά ευρύτατη την αντίθεση προς την κυβέρνηση Τσίπρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κοντολογίς, καμία απολύτως σοσιαλδημοκρατική, κατ' όνομα, «κεντροαριστερούλα» κυβέρνηση σαν αυτή του Ολάντ στη Γαλλία ή του Ρέντσι στην Ιταλία δεν πρόκειται να τολμήσει να συμπαρασταθεί στην ελληνική κυβέρνηση. Η αιτία είναι απλούστατη: Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση, ούτε καν χώρας μεγάλης σαν την Γαλλία ή την Ιταλία, δεν τολμάει να έρθει σε αντίθεση με τους Γερμανούς που κυβερνούν στο Βερολίνο! Ειδικά από τους σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι παραμένουν η τελευταία πολιτική δύναμη στην Ευρώπη που στο σύνολό τους είναι υποταγμένοι οικειοθελώς στη γερμανική πολιτική, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποκλείεται να βρει στήριξη. Παρόλο που οι ψηφοφόροι των σοσιαλιστών βεβαίως και θα ήθελαν συνεργασία με όποιες αριστερές δυνάμεις υπάρχουν σε κάθε χώρα, οι Γερμανοί λαμβάνουν προληπτικά όσα μέτρα μπορούν για να αποφύγουν εξάπλωση των αριστερόστροφων συνεργασιών των κεντρώων σοσιαλιστικών κομμάτων.

Οι Γερμανοί καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μην επαναληφθεί και στον κεντρώο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας αυτό που έχει ήδη γίνει στη γαλλική, την αγγλική και την ιταλική Δεξιά. Η σταδιακή στροφή, δηλαδή, δεξιών κομμάτων εναντίον της Γερμανίας -κομμάτων που εκφράζουν απειλούμενα τμήματα της αστικής τάξης, κατεστραμμένα μεσαία στρώματα και αγανακτισμένα εναντίον της γερμανικής πολιτικής λαϊκά στρώματα. Εχουμε βαθύτατη την πεποίθηση ότι σε ελάχιστα χρόνια θα ζήσουμε συγκλονιστικές πολιτικές ανακατατάξεις στην Ευρώπη. Το ζητούμενο όμως είναι ο αντιγερμανισμός που θα αποτελέσει τον μοχλό αυτών των αλλαγών να μην προωθείται μόνο από δεξιά κόμματα, αλλά να υπάρχει και αντιγερμανισμός με αριστερά χαρακτηριστικά. Η σημασία της ύπαρξης της κυβέρνησης Τσίπρα και της αντίστασης του πρωθυπουργού στον προσωπικό εξευτελισμό του μέσω της αποδοχής του συνόλου των γερμανικών απαιτήσεων και όρων υπερβαίνει από αυτήν τη σκοπιά κατά πολύ τα όρια της Ελλάδας.

Αν σχηματιστεί κεντροαριστερή κυβέρνηση των αντιμνημονιακών πλέον σοσιαλιστών στην Πορτογαλία τον Οκτώβριο με κάποιες αριστερές δυνάμεις και αν τον Νοέμβριο που θα γίνουν βουλευτικές εκλογές στην Ισπανία σχηματιστεί κυβέρνηση του Ποδέμος με τους σοσιαλιστές, ο ευρωπαϊκός συσχετισμός δυνάμεων θα αρχίσει να αλλάζει. Ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει συνεισφέρει τα μέγιστα εκ του μακρόθεν στα εκλογικά αποτελέσματα της Ιβηρικής Χερσονήσου αν έχει αντέξει μέχρι το φθινόπωρο στις γερμανικές πιέσεις. Οι πιέσεις είναι αφόρητες, το ξέρουμε. Οι υποχωρήσεις που έχει κάνει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του υπερβαίνουν σαφώς τα όρια ανοχής της ψήφου που απέσπασε υποσχόμενος άλλα πράγματα στον ελληνικό λαό, από τα οποία σχεδόν κανένα δεν έχει υλοποιήσει στους τέσσερις και πλέον μήνες διακυβέρνησής του.

Στις 47 σελίδες των προτάσεων της κυβέρνησης προς τους δανειστές δεν συμπεριλαμβάνεται κανένα από τα ουσιώδη φιλολαϊκά μέτρα του εντελώς αστικού «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» που είχε εξαγγείλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και τα οποία μέτρα συμπεριέλαβε στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του στις 8 Φεβρουαρίου 2015, ενώπιον των βουλευτών. Υποθέτουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκτιμά ως εφιαλτικές τις μέρες που περνάει, ειδικά τον Μάιο και τον Ιούνιο. Ακόμη και μετά τις υποχωρήσεις που έχει κάνει, ο πρωθυπουργός οφείλει να διαπιστώνει πως για τους Γερμανούς έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να τον διασύρουν στα μάτια των πολιτών όλων των κρατών της Ευρωζώνης και της ΕΕ, ώστε να μην τολμήσει κανένας ηγέτης πλέον να «βγάλει γλώσσα» κατά του Βερολίνου, παρά να βρουν μια κάποια λύση για την Ελλάδα.

*Δημοσιεύθηκε στο "Έθνος" την Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015. ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ   

Δημοσκόπηση με ενδιαφέρον πολύ ευρύτερο της χαώδους διαφοράς ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ

ΤΕΤΑΡΤΗ 10/06/2015 

Προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ με 18 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά, δείχνει δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Σκάι.

Σύμφωνα με την έρευνα, που έγινε το διάστημα 3-6 Ιουνίου, τα ποσοστά των κομμάτων διαμορφώνονται ως εξής:

ΣΥΡΙΖΑ 34,5%, ΝΔ 16,5%, Χρυσή Αυγή 5,5%, Ποτάμι 5,5%, ΚΚΕ 5%, ΑΝΕΛ 3%, ΠΑΣΟΚ 3,5%, άλλο 7%, “δεν ξέρω-δεν απαντώ 19,5%”. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πτώση δύο μονάδων σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα που είχε διενεργήσει το πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Επίσης, συγκριτικά με την προηγούμενη έρευνα, το ΚΚΕ έχει άνοδο 1%, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα παρουσιάζουν διακυμάνσεις μισής ποσοστιαίας μονάδας.

Το 55,5% απαντά ότι η καλύτερη εξέλιξη για την κεντροδεξιά θα είναι να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα που θα πάρει τη θέση της ΝΔ, το 20,5% πιστεύει ότι η κεντροδεξιά πρέπει να συσπειρωθεί γύρω από τη ΝΔ, ενώ ποσοστό 24% δηλώνει «δεν ξέρω-δεν απαντώ». Στους ψηφοφόρους της ΝΔ, το 38% δηλώνει ότι η καλύτερη εξέλιξη για την κεντροδεξιά θα είναι να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα που θα πάρει τη θέση της ΝΔ, ποσοστό 48% πιστεύει ότι κεντροδεξιά πρέπει να συσπειρωθεί γύρω από τη ΝΔ και ποσοστό 14% δηλώνει «δεν ξέρω-δεν απαντώ».

Το 39% απαντά ότι η καλύτερη εξέλιξη για την κεντροαριστερά είναι να ενωθούν τα κομμάτια σε ένα κόμμα, το 30% πιστεύει ότι πρέπει να διαλυθούν τα κόμματα και να ενσωματωθούν σε ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ, 20% «δεν ξέρει-δεν απαντά», 4,5% λένε ότι οι δυνάμεις πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από το ΠΑΣΟΚ και το 6,5% λέει να συσπειρωθούν γύρω από το Ποτάμι.

Ενδεχόμενο Grexit προκαλεί φόβο στο 51,5% των ερωτηθέντων, ενώ το 16% ελπίζει σε αυτή την προοπτική. Το 28% δεν πιστεύει ότι μια έξοδος της χώρας μας από το ευρώ «θα σημάνει κάτι διαφορετικό» για την ελληνική οικονομία, και το 4,5% αποκλείει εντελώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ (Κ.Β.)

http://mignatiou.com/2015/06/dimoskopisi-me-endiaferon-poli-evritero-tis-chaodous-diaforas-siriza-nd/#more-64029

Stiglitz: Η τελευταία πράξη της Ευρώπης;

ΤΕΤΑΡΤΗ 10/06/2015 

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχίζουν να παίζουν ένα παιχνίδι μικροπολιτικής με την ελληνική κυβέρνηση αναφέρει ο νομπελίστας οικονομολόγος Joseph Stigliz σε άρθρο του στο Project Syndicate  στο οποίο υποστηρίζει ότι η ώθηση της Ελλάδας στην έξοδο μπορεί να είναι η τελευταία πράξη της Ευρώπης.

Όπως υποστηρίζει η Ελλάδα έχει εκπληρώσει πάνω από τις μισές απαιτήσεις των πιστωτών της, ωστόσο οι Γερμανία και άλλοι πιστωτές συνεχίζουν να απαιτούν από τη χώρα να υπογράψει ένα πρόγραμμα που έχει αποδειχθεί οτι είναι μία αποτυχία.

Η μεταβολή στη δημοσιονομική θέση της Ελλάδας από ένα μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα σε ένα πλεόνασμα ήταν σχεδόν άνευ προηγουμένου, αλλά η απαίτηση η χώρα θα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ της ήταν παράλογο, τονίζει ο κ. Stiglitz.

O διεθνώς αναγνωρισμένος οικονομολόγος κάνει αναφορά και στις επανειλημμένα εσφαλμένες προβλέψεις της τρόικας κάνοντας λόγο για μεγάλες αποκλίσεις. “Οι Έλληνες ψηφοφόροι είχαν δίκιο να απαιτήσουν μία αλλαγή πορείας, και η κυβέρνησή τους έχει δίκιο να αρνείται να υπογράψει ένα βαθιά προβληματικό πρόγραμμα” σημειώνει.

Σύμφωνα με τον ίδιο, “τούτων λεχθέντων, υπάρχει χώρος για μία συμφωνία. Η Ελλάδα έχει καταστήσει σαφή την πρόθεσή της να προχωρήσει στη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και έχει χαιρετίσει τη βοήθεια της Ευρώπης για την εφαρμογή ορισμένων εξ αυτών. Μία δόση ρεαλισμού από την πλευρά των πιστωτών της Ελλάδας – για το τι είναι εφικτό και για τις μακροοικονομικές συνέπειες των διάφορων δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων – θα μπορούσε να αποτελέσει στη βάση μίας συμφωνίας που θα ήταν καλή όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Ευρώπη.

Όμως υποστηρίζει ο Stiglitz, ορισμένοι στην Ευρώπη και ειδικότερα στη Γερμανία, φαίνεται να αδιαφορούν για μία ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη. Όπως ισχυρίζονται οι αγορές έχουν ήδη “τιμολογήσει” μία τέτοια ρήξη. Άλλοι μάλιστα αφήνουν να εννοηθεί ότι θα ήταν καλό για τη νομισματική ένωση.

Κατά την άποψη όμως του Νομπελίστα οικονομολόγου, “αυτές οι απόψεις υποτιμούν σημαντικά τόσο τους τρέχοντες όσο και τους μελλοντικούς κινδύνους”.

Όπως εξηγεί σε άλλο σημείο του άρθρου του, “καθώς οι αγορές κατανοούν ότι ένα φαύλο καθοδικό σπιράλ είναι δομικά ενσωματωμένο στο ευρώ, οι συνέπειες για την επόμενη κρίση γίνονται βαθιές. Και μία ακόμη κρίση είναι αναπόφευκτη: είναι στη φύση του καπιταλισμού”.

Το “τέχνασμα” εμπιστοσύνης του προέδρου της ΕΚΤ Mario Draghi, υπό τη μορφή της δήλωσής του το 2012 ότι οι νομισματικές αρχές θα “κάνουν ότι χρειαστεί” για να διαφυλάξουν το ευρώ, έχει λειτουργήσει μέχρι στιγμής. Αλλά η γνώση ότι το ευρώ δεν είναι δεσμευτικό μεταξύ των μελών του, θα το καταστήσει πολύ λιγότερο πιθανό να λειτουργεί την επόμενη φορά. Οι αποδόσεις των ομολόγων θα μπορούσαν να εκτοξευθούν και κανενός είδους διαβεβαιώση από την ΕΚΤ και τους Ευρωπαίους ηγέτες δεν θα μπορούσαν να τις προσγειώσουν, διότι ο ο κόσμος θα ξέρει πλέον ότι δεν θα κάνουν “ότι χρειάζεται”.

Ωστόσο, ο Joseph Stiglitz φοβάται ότι η πιο επικίνδυνη συνέπεια είναι η αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Το ευρώ υποτίθεται ότι θα την ενίσχυε, αντ' αυτού είχε το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ακόμη, όπως σημειώνει, δεν είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης - και του κόσμου - να υπάρχει μια χώρα στην περιφέρεια της Ευρώπης που έχει αποξενωθεί από τους γείτονές της, ειδικά τώρα, που η γεωπολιτική αστάθεια είναι ήδη τόσο εμφανής.

«Το μέλλον της Ευρώπης και του ευρώ εξαρτάται τώρα από το εαν οι πολιτικοί ηγέτες της ευρωζώνης μπορούν να συνδυάσουν μια μικρή ποσότητα οικονομικής κατανόησης με ένα όραμα και μια ανησυχία για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Είναι πιθανό να αρχίσουμε να μαθαίνουν ποια είναι η απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα μέσα στις επόμενες εβδομάδες» καταλήγει το άρθρο.

http://www.capital.gr/oikonomia/3029282/stiglitz-i-teleutaia-praxi-tis-europis 

Tags: 

- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/stiglitz-i-teleytaia-praxi-tis-eyropis#sthash.dAxDweaE.dpuf

Ο Μανώλης Γλέζος: ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Ο Βετεράνος Αγωνιστής γκρεμίζει τον Σουλτς:

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
«Λυπούμαι ιδιαίτερα που είμαι υποχρεωμένος και πάλι να αναφερθώ σε εσάς, προσωπικά. Πριν από λίγο ακούσαμε έναν ωραίο ρητορικό λόγο που ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, σχετικά με τα δικτατορικά καθεστώτα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Όμως, σήμερα η ελεύθερη Ελλάδα, μία χώρα που εκφράζει τη βούληση του ελληνικού λαού για να χαράξει τη δική της πορεία, συναντάει τη σφοδρή αντίδραση, τόσο από την πλευρά των τριών θεσμών, όσο και από τη δική σας πλευρά. Κι αυτό μου κάνει εντύπωση. Με ποιο δικαίωμα; Ως πρόσωπο έχετε δικαίωμα να επεμβαίνετε και να πείτε οτιδήποτε, αλλά ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου νομίζω ότι δεν έχετε το δικαίωμα να εκφράζετε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να επεμβαίνετε στην Ελλάδα και να προσπαθείτε να τη στραγγαλίσετε. Μακριά τα χέρια όλων των δανειστών από την Ελλάδα. Είναι γελασμένοι όσοι νομίζουν ότι θα υποτάξουν τον ελληνικό λαό».

Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ προς ΕΕ μην εμπλέκεστε στην συνεργασία μας με Ρωσία

Προειδοποίηση Π.Λαφαζάνη προς την ΕΕ: "Μην εμπλέκεστε στην πρόθεσή μας να συνεργαστούμε ενεργειακά με τη Ρωσία"

09/06/2015

Προειδοποίηση έστειλε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στην ΕΕ για τυχόν εμπλοκή της Κομισιόν στη βούληση της Ελλάδας να συνεργαστεί με τρίτες χώρες, όπως η Ρωσία. 

 

Μιλώντας στο Συμβούλιο υπουργών Ενέργειας της ΕΕ, σχολίασε προειδοποιητικά σχετικά με την πρόταση για προληπτική εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις διαδικασίες για τη σύναψη διακυβερνητικών συμφωνιών με τρίτες χώρες, που συμπεριλαμβάνεται στην ανακοίνωσή της, με τίτλο «Δέσμη Μέτρων για την Ενεργειακή Ένωση».

 

Υπογράμμισε ότι αυτή η πρόταση προκαλεί εύλογες ανησυχίες και ερωτήματα, γιατί μπορεί να επιτείνει τη γραφειοκρατία και να περιορίζει μέχρι εξαλείψεως κάθε εθνική ευελιξία και εθνική πρωτοβουλία στη βάση νόμιμων εθνικών συμφερόντων και εθνικών ιδιαιτεροτήτων.

 

«Για μας είναι σαφές ότι οποιοιδήποτε στόχοι της Επιτροπής θα πρέπει να διατυπωθούν με πλήρη σεβασμό στις αρχές της επικουρικότητας, της αναλογικότητας και της εμπιστευτικότητας, λαμβάνοντας υπόψη την εθνική κυριαρχία» τόνισε με νόημα ο κ. Λαφαζάνης.

 

Να θυμίσουμε ότι πρόσφατα, και με αφορμή δηλώσεις Αμερικανού αξιωματούχου κατά της κατασκευής ελληνικού αγωγού με φυσικό αέριο, το iskra.gr του Παναγιώτη Λαφαζάνη τόνιζε ότι οι «σύμμαχοι» προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν τη διέλευση του αγωγού με ρώσικο φυσικό αέριο από το έδαφος της Ελλάδας -ένα έργο που, όπως τονίζεται, είναι εθνικά, οικονομικά και ενεργειακά ωφέλιμο, θα βοηθήσει στην αναβάθμιση της χώρας μας σε πλουραλιστικό ενεργειακό κόμβο, θα ενισχύσει τη συνεργασία και την ενεργειακή ασφάλεια όχι μόνο στην περιοχή μας, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

 

Ζήτησε στήριξη για πλωτό τερματικό LNG στη βόρεια Ελλάδα

 

Επίσης, ο υπουργός μίλησε για το θέμα του Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου κατά τη διάρκεια του γεύματος των υπουργών. Η ελληνική αντιπροσωπεία κατέθεσε στη διάρκεια των εργασιών δήλωση με τις διαφοροποιήσεις της και τις ιδιαίτερες θέσεις της επί των συμπερασμάτων του Συμβουλίου για την Ενεργειακή Ένωση.

 

Όπως τόνισε, η Ελλάδα θα μπορούσε να ενισχύσει το ρόλο της ως όχημα μεταφοράς αεροποιημένου LNG προς τις χώρες της Νοτιοανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα έπαιζε σημαντικό ρόλο και η κατασκευή πλωτού τερματικού LNG στη Βόρεια Ελλάδα, δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει οργανικό κομμάτι του Κάθετου Διαδρόμου προς τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και πολλές άλλες χώρες. 

 

«Η ύπαρξη και εύρυθμη λειτουργία αυτού του Κάθετου Διαδρόμου, τον οποίο η Ελλάδα στηρίζει, συμβαδίζει πλήρως με το συμφέρον όλων των λαών της περιοχής. Γι' αυτό θεωρούμε πολύ σημαντικό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να στηρίξει με γενναίο τρόπο και ιδίως με επαρκή χρηματοδότηση και στη βάση του δημοσίου συμφέροντος ένα πλωτό τερματικό LNG στη Βόρεια Ελλάδα» πρόσθεσε.

 

Γενικότερα, επειδή η Ελλάδα υστερεί στο θέμα των αποθηκευτικών χώρων LNG, στοιχείο κρίσιμο για την ενεργειακή ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή μας, η Επιτροπή θα ήταν σωστό να στηρίξει μία ελληνική προσπάθεια για επαρκείς αποθηκευτικούς χώρους LNG στη χώρα μας

 

Σίγουρα, στο βαθμό που η Επιτροπή επιδιώκει να σχηματίσει μία ολοκληρωμένη στρατηγική για το LNG, θα πρέπει να προωθήσει και την ανάπτυξη των εφαρμογών του LNG, όπως για παράδειγμα, στις θαλάσσιες και οδικές μεταφορές. Συναφώς στηρίζουμε τη συνέχιση του προγράμματος PoseidonMed, που προβλέπει την ανάπτυξη του LNG ως θαλάσσιου καυσίμου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και Αδριατικής. 

 

Σύμφωνα με τον κ. Λαφαζάνη, η Ενεργειακή Ένωση και οι ενεργειακές πολιτικές της Ένωσης δεν θα πρέπει να κινούνται με κεντρικό άξονα τις αγορές. Μία ενεργειακή ένωση που θα είχε ως άξονα τις αγορές και μόνο, μάλλον θα απέβαινε επιζήμια για την ενεργειακή ασφάλεια, το ενεργειακό κόστος και τους στόχους για μία όσο το δυνατόν μη ρυπογόνα παραγωγή ενέργειας σε όλες τις χώρες και στο σύνολο της ΕΕ.

 

«Μία ενεργειακή ένωση, επίσης, με αποκλειστική προτεραιότητα τις αγορές δεν θα βοηθούσε την ενεργειακή ανάπτυξη και καινοτομία στην Ευρώπη. Αντίθετα, θα επέτεινε τις ήδη βαθιές ανισότητες στην Ένωση, θα προκαλούσε μεγάλες στρεβλώσεις και ανισορροπίες, ενώ θα ενίσχυε την ολιγοπωλιακή συγκρότηση της αγοράς, θέτοντας υπό ερώτημα την ενεργειακή ασφάλεια στην Ένωση» είπε και πρόσθεσε ότι «η Επιτροπή, στο πλαίσιο των προσπαθειών της για την ενεργειακή ασφάλεια, οφείλει να αναλάβει δραστικές πρωτοβουλίες, για να συμβάλλει στην καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας στις κοινωνίες, στον περιορισμό των ενεργειακών ανισοτήτων ανάμεσα στις χώρες και τις περιφέρειες της Ευρώπης, στην ενίσχυση των ενεργειακών υποδομών, στη μείωση του τεχνολογικού χάσματος και στη μείωση του ενεργειακού κόστους στις πιο αδύναμες χώρες».

 

Παρέμβαση για την Ενεργειακή Ασφάλεια

 

Η ενέργεια δεν είναι ένα οποιοδήποτε προϊόν, αφού δύσκολα αποθηκεύεται, ενώ οι επενδύσεις για την παραγωγή της έχουν συνήθως ιδιαίτερα μεγάλο κόστος, δήλωσε ο υπουργός και πρόσθεσε ότι «η απόπειρα να εφαρμοστούν στην ενέργεια οι καθαροί νόμοι της αγοράς, όπως η Επιτροπή επιμένει για τα άλλα προϊόντα, μπορεί να προκαλεί απρόβλεπτους κινδύνους για την ενεργειακή ασφάλεια, ενώ είναι δυνατόν να ανεβάζει υπέρμετρα, αντί να μειώνει, το ενεργειακό κόστος».

 

«Στο χώρο της ενέργειας» συνέχισε, «η ισχυρή δημόσια παρέμβαση και οι ισχυροί δημόσιοι κανόνες είναι άκρως απαραίτητοι για την ενεργειακή ασφάλεια. Η ενεργειακή ευρωπαϊκή ένωση, επίσης, που θα συντελείται με όρους αγοράς, μπορεί να ενθαρρύνει στα κράτη επιλογές φτηνού κόστους στην ενέργεια, προκειμένου να ενισχύσουν τις ενεργειακές εξαγωγές τους. Το γεγονός αυτό μάλλον θα έχει ως συνέπεια την επιλογή, ενδεχομένως από αρκετά κράτη-μέλη, ρυπογόνων τεχνολογιών φθηνού κόστους ή και της πυρηνικής ενέργειας, προκειμένου να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Δεν διακρίνω πώς η Επιτροπή σκέφτεται να αντιμετωπίζει τέτοιους κινδύνους».

 

Τόνισε, δε, ότι όταν μιλάμε για ενεργειακή ασφάλεια, αποτελεί πρώτη προτεραιότητα η αντιμετώπιση των ενεργειακών ανισοτήτων και πρώτα απ' όλα της ενεργειακής φτώχειας, η οποία μάλλον εξαπλώνεται στις κοινωνίες μας. «Ιδιαίτερα στη χώρα μου ζούμε μία εξαιρετικά τραγική κοινωνική κατάσταση, όπου εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας, όλο και περισσότερα νοικοκυριά δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, με οδυνηρές συνέπειες και για τις επιχειρήσεις παραγωγής και εμπορίας ηλεκτρικού ρεύματος.  Δεν μπορούμε να μιλάμε για ενεργειακή ασφάλεια, όταν ένα στα τέσσερα νοικοκυριά αδυνατεί να πληρώσει τις πιο στοιχειώδεις ενεργειακές του ανάγκες και ζει σε μια κατάσταση απόλυτης ενεργειακής ένδειας και αβεβαιότητας» πρόσθεσε.

 

Στη συνέχεια ο κ. Λαφαζάνης δήλωσε: «Η Επιτροπή οφείλει να αναγνωρίσει τη σημασία αυτού του κρίσιμου προβλήματος, ιδιαίτερα για τις πιο αδύνατες χώρες, το οποίο δεν θα μπορέσει να λύσει η αγορά, και να συμβάλλει θετικά για τον περιορισμό, αν όχι την εξάλειψή του. H ενεργειακή ασφάλεια ερμηνεύεται ευρέως και ως διαφοροποίηση πηγών, προμηθευτών και οδεύσεων. Η Ελλάδα λαμβάνει ήδη φυσικό αέριο από τρεις διαφορετικές πηγές και οδεύσεις, όντας η μόνη χώρα στην περιοχή με υφιστάμενο τερματικό LNG. Η Ελλάδα, επίσης, υποστηρίζει μια σειρά από εξελισσόμενα έργα, αλλά και μεγάλα έργα που προετοιμάζονται οι συμφωνίες για την κατασκευή τους, τα οποία θα ενισχύσουν σημαντικά τις εν λόγω διαφοροποιήσεις και την ασφάλεια εφοδιασμού στις χώρες της Ευρώπης και βεβαίως στο Νοτιανατολικό ευρωπαϊκό χώρο».

 

Εντούτοις, η στήριξη της Επιτροπής προς όλα αυτά τα ιδιαίτερα χρήσιμα έργα, διαφαίνεται στην καλύτερη περίπτωση, επιλεκτική. Είναι πολύ σημαντικό όλα τα ενεργειακά έργα να αντιμετωπίζονται από την Επιτροπή με τα ίδια μέτρα και σταθμά και βεβαίως είναι απαραίτητο να αποκλεισθεί, σε κάθε περίπτωση, η επιλεκτική εφαρμογή απέναντί τους, της σχετικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Επιτρέψτε μου, επίσης, με την ευκαιρία να κάνω μία αναφορά σχετικά με την πρόταση για προληπτική εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις διαδικασίες για τη Σύναψη Διακυβερνητικών συμφωνιών με τρίτες χώρες, που συμπεριλαμβάνεται στην ανακοίνωσή της με τίτλο «Δέσμη Μέτρων για την Ενεργειακή Ένωση». 

 

Αυτή η πρόταση προκαλεί εύλογες ανησυχίες και ερωτήματα, γιατί μπορεί να επιτείνει τη γραφειοκρατία και να περιορίζει μέχρι εξαλείψεως κάθε εθνική ευελιξία και εθνική πρωτοβουλία στη βάση νόμιμων εθνικών συμφερόντων και εθνικών ιδιαιτεροτήτων. Για εμάς είναι σαφές ότι οποιοιδήποτε στόχοι της Επιτροπής θα πρέπει να διατυπωθούν με πλήρη σεβασμό στις αρχές της επικουρικότητας, της αναλογικότητας και της εμπιστευτικότητας, λαμβάνοντας υπόψη την εθνική κυριαρχία.

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr