ΚΡΟΥΓΚΜΑΝ: ΟΙ ΔΥΟ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΩ «ΟΧΙ»

(Δευτ. 29/6/15 

Ο νομπελίστας καθηγητής τάσσεται σαφώς υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Η τρόικα θέλει να συνεχίσει επ' αόριστον την ίδια πολιτική σημειώνει. Μεγάλες οι πολιτικές συνέπειες ενός «ναι».  

Τώρα λοιπόν τα πράγματα είναι σοβαρά: οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν, οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων επιβλήθηκαν. Το Grexit δε βρίσκεται πια πολύ μακριά από αυτό το σημείο – η φοβερή και τρομερή μητέρα όλων των bank run έχει συμβεί ήδη, κάτι που σημαίνει ότι η ανάλυση κέρδους-κόστους από εδώ και στο εξής είναι πολύ πιο ευνοϊκή για το Grexit από ό,τι ήταν πριν.

Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι κάποιες αποφάσεις πρέπει τώρα να περιμένουν μέχρι το δημοψήφισμα.

Θα ψήφιζα όχι, για δύο λόγους. Πρώτον, όσο κι αν η προοπτική μίας εξόδου από το ευρώ φοβίζει τους πάντες – κι εμένα προσωπικά – η Τρόικα αυτή τη στιγμή απαιτεί να συνεχίσει επ' αόριστον το καθεστώς της οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα. Πού είναι η ελπίδα σε κάτι τέτοιο; Ίσως, απλώς ίσως, η προθυμία για την έξοδο να εμπνεύσει μια αναθεώρηση [των όρων], όμως μάλλον όχι. Η υποτίμηση ωστόσο δε θα μπορούσε να προκαλέσει πολύ περισσότερο χάος από αυτό που υφίσταται ήδη [στην Ελλάδα], και θα ανοίξει το δρόμο για μια σταδιακή ανάκαμψη, όπως έχει γίνει πολλές φορές σε πολλά μέρη του κόσμου. Η Ελλάδα δεν είναι τόσο διαφορετική.

Δεύτερον, οι πολιτικές συνέπειες ενός «ναι» είναι βαθιά προβληματικές. Η Τρόικα έπαιξε ξεκάθαρα τον... αντίστροφο «νονό»: έκανε στον Τσίπρα μια προσφορά που δε θα μπορούσε να αποδεχτεί, και το έκανε πιθανότατα εν γνώσει της.

Έτσι, το τελεσίγραφο, ήταν στην πράξη μία κίνηση αντικατάστασης της ελληνικής κυβέρνησης. Ακόμα κι αν δε σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, κάτι τέτοιο θα πρέπει να είναι αποκρουστικό για οποιονδήποτε πιστεύει στα ιδανικά της Ευρώπης.

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Η απάντηση της κυβέρνησης στον Γιουνκέρ

Share Tweet 0 Σχόλια e-mail

Αιχμηρή απάντηση στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ δίνουν κύκλοι του Μεγάρου Μαξίμου, διευκρινίζοντας τα σημεία στα οποία σύμφωνα με τον κ. Γιούνκερ η ελληνική κυβέρνηση δίνει λάθος πληροφόρηση.

Η κυβέρνηση απαντά σημείο - σημείο σε όσα υποστήριξε ο πρόεδρος της Κομισιόν:

1. "Δεν υπάρχουν περικοπές συντάξεων" στην πρόταση των θεσμών, υποστηρίζει ο κ. Γιουνκέρ. Δήλωση που προκάλεσε την αντίδραση ακόμα και -του γνωστού για τις απόψεις του- Πήτερ Σπίγκελ: "Συγγνώμη, αυτό δεν είναι αλήθεια", έγραψε, ενώ σε ένα ακόμα tweet σημείωσε ότι "η πρόταση των πιστωτών προβλέπει το κόψιμο του ΕΚΑΣ ως τον Δεκέμβριο του 2019: Αυτό είναι περικοπή συντάξεων ανεξαρτήτως του τι λέει ο Γιουνκέρ".

Η πρόταση της Κομισιόν και βέβαια προβλέπει περικοπή συντάξεων. Πού αλλού οδηγούν άλλωστε τα μέτρα που προτείνουν;

Αυτά είναι:

α. "Σταδιακή εξάλειψη του ΕΚΑΣ για όλους τους συνταξιούχους έως τα τέλη Δεκεμβρίου 2019".

β. Αύξηση των εισφορών υγείας "που πληρώνουν οι συνταξιούχοι σε 6% κατά μέσο όρο, και αυτό θα επεκταθεί στις επικουρικές συντάξεις".

γ. "Όλα τα επικουρικά ταμεία θα χρηματοδοτούνται μόνο εξ ιδίων πόρων", εφαρμογή δηλαδή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, που ουσιαστικά θα εξαφανίσει τις επικουρικές συντάξεις.

δ. "Ένα πρώτο πακέτο μέτρων θα υιοθετηθεί αμέσως, στοχεύοντας στο 1% του ΑΕΠ από την επιπλέον ετήσια εξοικονόμηση από το 2016". Τι σημαίνει 1% στο ΑΕΠ; Περισσότερα από 1,8 δισ. ευρώ το 2016 θα περικοπούν από συντάξεις και ασφαλιστικό σύστημα, προκειμένου να πάνε στην εξυπηρέτηση του χρέους.

ε. Ακόμα, η πρόταση των θεσμών προβλέπει "να υπάρξει ένας πιο στενός σύνδεσμος ανάμεσα στις εισφορές και τις παροχές", δηλαδή και άλλες μειώσεις συντάξεων.

στ. Τέλος, οι θεσμοί ζητούν "να καταργηθούν όλες οι εισφορές υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία", που συνεπάγεται μείωση των εσόδων των ταμείων πάνω από 7οο εκ. ευρώ ετησίως.

2. Οι θεσμοί, είπε ο κ. Γιουνκέρ, "επιμένουν σε κοινωνικά δίκαια μέτρα". Ποια είναι αυτά τα... κοινωνικά μέτρα:

- Την κατάργηση των επιδοτήσεων για το πετρέλαιο θέρμανσης.
- Την κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης των αγροτών.
- Τη μείωση του ποσού των 1500 ευρώ και την κατάργηση του ανώτατου ορίου 25% στις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών για χρέη στην εφορία.
- Την αύξηση του επιτοκίου που εφαρμόζεται στο πρόγραμμα ρύθμισης οφειλών.

3. Ως προς τον ΦΠΑ οι θεσμοί επιμένουν για:

• 23% σε εστίαση και ξενοδοχεία [υποχώρησαν ως προς τα ξενοδοχεία στο 13% μετά από συνεχείς πιέσεις]
• 13% μόνο για τα πολύ βασικά τρόφιμα, την ενέργεια και το νερό
• Κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ σε όλα τα νησιά

4. Ποτέ δεν δόθηκε/δεν υπήρξε τελεσίγραφο. Και όμως, ο πρόεδρος του Eurogroup κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ στις δηλώσεις του σαφέστατα είπε ότι εκπνέει η προθεσμία για την Αθήνα.

5. Να σημειωθεί τέλος ότι αυτή καθ’ αυτή η συμφωνία δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Κάθε μήνα θα υπάρχει αξιολόγηση, ενώ σε πέντε μήνες όλα θα ξαναρχίσουν από την αρχή! Καμιά προοπτική, λοιπόν, δεν διαφαίνεται αν υπάρξει αυτή η συμφωνία, που "ξεχνά" ότι υπάρχει και ένα τεράστιο χρέος προς ρύθμιση. Θα είναι ένα συμβόλαιο μόνιμης και "νόμιμης" ομηρίας της χώρας.

ΠΗΓΗ  

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/601587/h-apantisi-tis-kyvernisis-ston-gioynker#ixzz3eUIpxhpZ

Αλέξης Τσίπρας: Αν θέλουν ένα πρωθυπουργό εξευτελισμένο δεν είμαι εγώ

Share Tweet 0 Σχόλια e-mail

«ΘΑ ΑΠΟΔΕΧΘΩ ΤΗΝ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΩ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ. ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΩ ΜΝΗΜΟΝΙΟ» ΤΟΝΙΣΕ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΣ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ

Με μια παλικαρίσια δήλωση ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι σε περίπτωση επικράτησης του ΝΑΙ δεν θα υπογράψει μνημόνιο. Θα σεβαστεί όπως είπε την λαϊκή ετυμηγορία και θα δρομολογήσει τις εξελίξεις με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, τονίζοντας πως ο ίδιος δεν είναι Πρωθυπουργός «παντός καιρού».

Σίγουρος και με ψηλά το κεφάλι ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε για άλλη μια φορά ηχηρό μήνυμα ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει μαριονέτα του συστήματος. Παραμένει πιστός μέχρι το τέλος στην υποσχεσή του ότι θα υπηρετήσει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας υπογράμμισε πως δεν μπορεί να κάνει πίσω και να υπογράψει μνημόνια. «Αν ο ελληνικός λαός θέλει νέα μνημόνια δεν θα την υπηρετήσουμε αυτή τη λογική» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τσίπρας.

Η φράση με την οποία έστειλε μήνυμα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ήταν η ακόλουθη: «Αν ο λαός θέλει έναν ταπεινωμένο και εξευτελισμένο πρωθυπουργό δεν είμαι εγώ, ας διαλέξουν κάποιον άλλο, υπάρχουν πολλοί».

Γι’ αυτό το λόγο ζήτησε ισχυρό «ΟΧΙ» προκειμένου όπως είπε να ενισχυθεί η διαπραγματευτική δύναμη της κυβέρνησης.

Όπως είπε ο κ. Τσίπρας οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και μετά το δημοψήφισμα και εκτίμησε πολλές φορές ότι ο λαός θα επιβιώσει. «Μας κλείσαν τις τράπεζες για να μην πάμε στις κάλπες».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Δημοψήφισμα - Κέρι: Οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν ένα Grexit

Ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλυψε το βρώμικο παιχνίδι των δανειστών οι οποίοι πίεζαν την ελληνική κυβέρνηση να λάβει απεχθή μέτρα και να τα παρουσιάσει ως ελληνικές προτάσεις!

Όπως είπε ο κ. Τσίπρας δεν μπορούσε να δεχθεί τελεσίγραφα. «Μου έδωσαν ένα τελεσίγραφο 48 ωρών και τους το επέστρεψα με το λαό».

«Δεν πιστεύω ότι θέλουν να μας πετάξουν έξω από το ευρώ και δεν θα το κάνουν» εκτίμησε ο πρωθυπουργός, τονίζοντας ότι το κόστος ενός Grexit είναι τεράστιο.

Ερωτηθείς σχετικά με το αν οι Έλληνες πουν «όχι» και αν υπάρχει plan b για την χώρα, ο κ. Τσίπρας είπε ότι η κυβέρνηση δεν έχει ως επιλογή την έξοδο από το ευρώ, ωστόσο, τόνισε πως έχει την ευθύνη για την επιβίωση του ελληνικού λαού.

Καθόλη τη διάρκεια της συνέντευξής του ήταν ψύχραιμος ενώ τόνισε πολλές φορές ότι ο λαός θα φτάσει στο δημοψήφισμα παρά τους εκβιασμούς.

ΠΗΓΗ      

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/601632/alexis-tsipras-an-theloyn-ena-prothypoyrgo-exeytelismeno-den-eimai-ego#ixzz3eUHYIVmO

Στίγκλιτς: Εγώ ξέρω πως θα ψήφιζα...Στην Ελλάδα

Το άρθρο

 | 29 Ιουν. 2015

  

Την επίθεση της Ευρώπης στην ελληνική δημοκρατία περιγράφει με σκληρή γλώσσα ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόσεφ Στίγκλιτς, σε νέο άρθρο του στο οποίοι ασκεί δριμεία κριτική στην εμμονή των προθεσμιών - τελεσιγράφων προς την ελληνική κυβέρνηση με στόχο εκείνη να γονατίσει και να δεχτεί το απαράδεκτο… όχι απλά λιτότητα αλλά και τιμωρητικές πολιτικές.

«Γιατί, όμως, η Ευρώπη να κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί οι ηγέτες της Ευρωπαικής Ένωσης αντιστέκονται στο δημοψήφισμα και αρνούνται να δώσουν μία ολιγοήμερη παράταση στην προθεσμία της 30ης Ιουνίου για την αποπληρωμή της επόμενης δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Δεν γίνονται όλα στην Ευρώπη για την δημοκρατία;», αναρωτιέται ο αναγνωρισμένος οικονομολόγος. Και απαντά, «το θέμα δεν είναι τα χρήματα».

«Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να δουν το τέλος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της αριστερής του κυβέρνησης. Εξάλλου, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να υπάρχει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που αντιτίθεται με τέτοιο τρόπο σε αυτές τις πολιτικές που έχουν κάνει τόσα πολλά, ώστε να αυξηθεί η ανισότητα σε τόσες πολλές προηγμένες χώρες και η οποία είναι τόσο αφοσιωμένη στον περιορισμό της ανεξέλεγκτης εξουσίας του πλούτου. Φαίνεται ότι είναι πεπεισμένοι ότι μπορούν να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση με το να την εκβιάζουν να αποδεχτεί μια συμφωνία που έρχεται σε αντίθεση με την εντολή την οποία έχει λάβει», εξηγεί ο Τζόσεφ Στίγκλιτς.

Τέλος αφήνει να εννοηθεί πώς εκείνος θα ψήφιζε…

Ολόκληρο το άρθρο:

Η ολοένα και κλιμακούμενη ένταση και η πικρία στην Ευρώπη μπορεί να φαίνεται, σε όσους παρακολουθούν από εξωτερική θέση τις εξελίξεις, ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα του πικρού φινάλε της αντιπαράθεσης μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών. Στην πραγματικότητα, οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ήδη ξεκινήσει να αποκαλύπτουν την πραγματική φύση της συνεχιζόμενης διαμάχης σχετικά με το χρέος,  και η απάντηση δεν είναι ευχάριστη: το διακύβευμα είναι τελικά η ισχύς και η δημοκρατία πολύ περισσότερο από τα χρήμα και την οικονομία.

Οπωσδήποτε, τα οικονομικά μέτρα που κρύβονται πίσω από το πρόγραμμα της Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα πέντε χρόνια πριν υπήρξαν ακραία, οδηγώντας σε μια ύφεση της τάξης του 25% στο ΑΕΠ της χώρας. Δε μπορώ να σκεφτώ μια παρόμοια περίπτωση λιτότητας που να έχει οδηγήσει σε τέτοιες καταστροφικές συνέπειες: Για παράδειγμα, το ποσοστό της νεανικής ανεργίας στην Ελλάδα ξεπερνά σήμερα το 60%.

Είναι εντυπωσιακό ότι η Τρόικα έχει αρνηθεί να αποδεχτεί την ευθύνη για ο,τιδήποτε από αυτά ή να παραδεχτεί το πόσο εσφαλμένες υπήρξαν οι προβλέψεις της και πόσο εσφαλμένα αυτά τα μοντέλα. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό, είναι ότι οι ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμη μάθει κάτι σχετικά. Η Τρόικα ακόμη απαιτεί η Ελλάδα να πετύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα (εξαιρουμένων των πληρωμών τόκων) της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018.

Οι οικονομολόγοι σε όλο τον κόσμο έχουν καταδικάσει αυτόν τον σκοπό ως τιμωρητικό, γιατί η εξυπηρέτησή του θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε περαιτέρω εμβάθυνση της ύφεσης. Πράγματι, ακόμη κι εάν το χρέος της Ελλάδας αναδιαρθρωθεί πέρα από οποιοδήποτε σημείο μπορούμε να φανταστούμε, η χώρα θα παραμείνει σε ύφεση αν οι ψηφοφόροι δεσμευτούν να υπηρετήσουν το στόχο που έχει θέσει η Τρόικα στο δημοψήφισμα που θα λάβει χώρα την Κυριακή.

Με όρους μετασχηματισμού ενός μεγάλου πρωτογενούς ελλείμματος σε πλεόνασμα, λίγες χώρες έχουν πετύχει, αυτό που πέτυχαν οι έλληνες μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια. Αν και με όρους ανθρώπινου κόστους και πτώσης του επιπέδου της ποιότητας της ζωής το ποσοστό παραμένει δραματικά υψηλό, οι πρόσφατες προτάσεις της κυβέρνησης φαίνεται να είχαν διανύσει ένα μακρύ δρόμο με στόχο να προσεγγίσουν τις απαιτήσεις των δανειστών.

Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: σχεδόν κανένα μέρος του υψηλού χρηματικού ποσού που δόθηκαν ως δάνειο στην Ελλάδα δεν πήγε στην πραγματικότητα εκεί. Προορίστηκε για την αποπληρωμή δανειστών του ιδιωτικού τομέα -συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών. Η Ελλάδα πήρε μία εξευτελιστική αμοιβή, αλλά πλήρωσε, την ίδια στιγμή, μεγάλο τίμημα για να την επιβίωση αυτών των τραπεζικών συστημάτων. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι «επίσημοι» πιστωτές δε χρειάζονται τα χρήματα που ζητιούνται. Μέσα σε ένα σενάριο «κάνοντας τη δουλειά ως συνήθως» τα χρήματα που εισπράχθηκαν κατά το πιθανότερο θα καταλήξουν να δανειστούν εκ νέου στην Ελλάδα.

Αλλά και πάλι το θέμα δεν είναι τα χρήματα. Είναι για την χρήση «προθεσμιών» που θα αναγκάσουν την Ελλάδα να γονατίσει, να δεχτεί αυτό που είναι απαράδεκτο -όχι μόνο μέτρα λιτότητας, αλλά και άλλες τιμωρητικές πολιτικές.

Γιατί, όμως, η Ευρώπη να κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί οι ηγέτες της Ευρωπαικής Ένωσης αντιστέκονται στο δημοψήφισμα και αρνούνται να δώσουν μία ολιγοήμερη παράταση στην προθεσμία της 30ης Ιουνίου για την αποπληρωμή της επόμενης δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Δεν γίνονται όλα στην Ευρώπη για την δημοκρατία;

Το Γενάρη οι έλληνες πολίτες ψήφισαν για μια κυβέρνηση που είχε δεσμευτεί για τον τερματισμό της λιτότητας. Εάν η κυβέρνηση είχε εκπληρώσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, θα είχε ήδη απορρίψει την πρόταση. Αλλά ήθελε να δώσει την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να τοποθετηθεί πάνω σε αυτό το τόσο σημαντικό για την μελλοντική ευημερία της χώρας τους ζήτημα. Αυτή η ανησυχία για τη λαϊκή νομιμοποίηση είναι ασυμβίβαστη με τις πολιτικές της ευρωζώνης, που ποτέ δεν ήταν και τόσο δημοκρατικές. Τα περισσότερα μέλη-κυβερνήσεις της δεν επιδίωκαν την έγκριση των λαών τους για την παράδοση της νομισματικής κυριαρχίας τους στην ΕΚΤ. Όταν η Σουηδία το έπραξε, οι σουηδοί είπαν όχι. Αντιλαμβάνονταν ότι η ανεργία θα αυξανόταν εάν η νομισματική πολιτική της χώρας καθοριζόταν από μια κεντρική τράπεζα που μεριμνούσε μονόπλευρα για τον πληθωρισμό (και επίσης ότι δεν θα υπήρχε επαρκής μέριμνα για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα). Η οικονομία θα υπέφερε, γιατί το οικονομικό μοντέλο στο οποίο στηρίζεται η ευρωζώνη είχε ως βασική προϋπόθεση τις σχέσεις εξουσίας εις βάρος των εργαζομένων. Και, ασφαλώς, αυτό που βλέπουμε σήμερα, 16 χρόνια μετά την θεσμοθέτηση αυτών των σχέσεων στην ευρωζώνη, βρίσκεται στον αντίποδα της δημοκρατίας: Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να δουν το τέλος του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της αριστερής του κυβέρνησης. Εξάλλου, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να υπάρχει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που αντιτίθεται με τέτοιο τρόπο σε αυτές τις πολιτικές που έχουν κάνει τόσα πολλά, ώστε να αυξηθεί η ανισότητα σε τόσες πολλές προηγμένες χώρες και η οποία είναι τόσο αφοσιωμένη στον περιορισμό της ανεξέλεγκτης εξουσίας του πλούτου. Φαίνεται ότι είναι πεπεισμένοι ότι μπορούν να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση με το να την εκβιάζουν να αποδεχτεί μια συμφωνία που έρχεται σε αντίθεση με την εντολή την οποία έχει λάβει.

Είναι δύσκολο να συμβουλεύσουμε τους έλληνες για το πώς θα ψηφίσουν στις 5 Ιούλη. Ούτε η εναλλακτική λύση -έγκριση ή απόρριψη των όρων της τρόικας- θα είναι εύκολη, ενώ και τα δυο ενέχουν υπερβολικό ρίσκο. Ένα ΝΑΙ θα σήμαινε μια χωρίς τέλος ύφεση. Ίσως μια χώρα στα πρόθυρα της εξάντλησης -μια χώρα που έχει ξεπουλήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της και της οποίας η νεολαία έχει μεταναστεύσει- θα μπορούσε τελικά να καταφέρει διαγραφή του χρέους της. Ίσως, έχοντας συρρικνωθεί σε μια μεσαίου εισοδήματος οικονομία, η Ελλάδα μπορεί τελικά να καταφέρει να λάβει βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτά όλα είναι πιθανό να συμβούν την επόμενη ή μεθεπόμενη δεκαετία.

Αντίθετα, το ΟΧΙ θα δώσει τουλάχιστον τη δυνατότητα στην Ελλάδα, μια χώρα με ισχυρή δημοκρατική παράδοση, να πάρει την τύχη της στα δικά της χέρια. Ο ελληνικός λαός μπορεί να έχει την ευκαιρία να σχεδιάσει ένα μέλλον, το οποίο, ίσως,  χωρίς την ευημερία του παρελθόντος είναι πολύ πιο αισιόδοξο από το σημερινό ασυνείδητο βασανιστήριο.

Εγώ ξέρω πως θα ψήφιζα.

Πηγή: project-syndicate.org
Μετάφραση : Αιμιλία Κουκούμα, Αλίκη Κοσυφολόγου / RedNotebook

ΠΗΓΗ Tags 

ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ: «ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ»

Η ΕΕ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Β ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ      

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΤΗΝ «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ    

- Αν έπρεπε να πείτε κάτι στους Έλληνες πολίτες υπό τη σκιά ενός Grexit και του πώς αυτό παρουσιάζεται, τι θα του λέγατε;  

ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ: Νομίζω πως το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε στη σύγχρονμη ελληνική Ιστορία είναι μία μεγάλη νίκη του λαού. Χαιρετίζω το κουράγιο, την εξυπνάδα του κόσμου. Ξέρω – και είναι εμφανές σε όλους – πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα ομοιογενές κόμμα, είναι το αποτέλεσμα συνδυασμού ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους, πράγμα πολύ θετικό, παρά τα προβλήματα που ίσως δημιουργεί. Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θράσος, μου αρέσει αυτό, είναι έτοιμος και έχει πει ρητά πως έχει πρόγραμμα αντιλιτότητας.

Νομίζω πως το πρόγραμμα που έχει παρουσιάσει είναι καλό, συνεπές, έξυπνο. Η θρασύτητά του είχε σαν αποτέλεσμα την άνοδό του. Αντίστοιχο παράδειγμα είναι αυτό του Podemos. Την ίδια στιγμή, σχηματισμοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς, στη Γαλλία για παράδειγμα, δεν χαίρουν της ίδιας αποδοχής. Ο κόσμος ψήφισε τους φασίστες.

Δεν είμαι στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είμαι ούτε αριστεριστής να μιλάω για σοσιαλιστικό παράδεισο. Ωστόσο, αν πρέπει να ασκήσω κριτική, θα έλεγα ότι υπήρχε μια αντίφαση στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή. Ενώ έχει σαφές πρόγραμμα αντιλιτότητας, στο θέμα της συμβατότητας με την Ευρωζώνη ήταν συγκρατημένος, αφήνοντας τον κόσμο να πιστέψει ότι ίσως είναι συμβατό. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα γνώριζε πως υπάρχει αντίφαση, ήταν άρα θέμα τακτικής, διότι η πλειονότητα των Ελλήνων έχει αναπτύξει άθλιες ψευδαισθήσεις για την ΕΕ και το ευρώ, από τις οποίες δεν έχουν απαλλαγεί ακόμη. Πρόκειται για φοβερή αφέλεια.  

- Με τη διαμορφωμένη μετεκλογική πραγματικότητα τι θα έπρεπε να γίνει;  

ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ: Προεκλογικά θα μπορούσε να έχει τεθεί σοβαρότερα το θέμα. Θα έπρεπε, μετά την εκλογική νίκη, η κινητοποίηση του κόσμου να έχει κρατηθεί ζωντανή, να συζητά η κυβέρνηση με τους δρόμους, με τον κόσμο. Αν ήμουν στη θέση της κυβέρνησης, μια μέρα μετά την εκλογή μου θα συναντούσα την τρόικα και θα τους έδινα το πρόγραμμά μου, θα έλεγα ότι αυτό θα εφαρμόσω, χωρίς παραχωρήσεις, γιατί στη βάση αυτού εκλέχτηκα και σέβομαι τη Δημοκρατία. Είναι αυτό συμβατό με την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, θα ρωτούσα. Αν μου έλεγαν ναι, θα έμπαινα σε διαπραγματεύσεις για τους όρους. Αν μου έλεγαν όχι, θα διαπραγματευόμουν την έξοδο. Θα έπαιρνα άμεσα μέτρα για να είμαι σε θέση ισχύος στη διαπραγμάτευση, όπως τα capital controls. Αν παίρνουν οι δανειστές μέτρα εναντίον της Ελλάδας, θα έπαιρνα και εγώ μέτρα εναντίον τους. Αυτό είναι plan B. Δεν υπήρχε. Έτσι, η κυβέρνηση πήγε σε διαπραγμάτευση, με τους δανειστές να ζητούν την πλήρη συνθηκολόγηση. Δεν είναι ζήτημα οικονομίας, αλλά πολιτικής. Η ΕΕ και η Ευρωζώνη φτιάχνουν μέτωπα στο παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο σύστημα, που κυβερνάται αποκλειστικά από το παγκόσμιο κεφάλαιο, δεν αποδέχονται καμία παρέκκλιση από τον νεοφιλελευθερισμό. Οποιαδήποτε παρέκκλιση θεωρείται παράνομη και την αντιμάχονται με κάθε μέσο. Οι Έλληνες, ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ, διέπραξαν παρανομία.  

- Άρα δεν σέβονται τη Δημοκρατία;  

ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ: Καθόλου. Η ΕΕ οικοδομήθηκε ώστε να απολεστεί το νόημα της Δημοκρατίας. Η ΕΕ και ο νεοφιλελευθερισμός έχουν τσιμεντοποιηθεί, οτιδήποτε άλλο εκλαμβάνεται ως παράνομο. Ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν είχε δίκιο όταν έλεγε πως το Σύνταγμα είναι υπέροχο, διότι τώρα ο σοσιαλισμός είναι παράνομος στην Ευρώπη. Το εγχείρημα οικοδομήθηκε για να ανατρέψει τον συσχετισμό δυνάμεων μετά την ήττα του ναζισμού το ’45, που ήταν σχετικά πιο προνομιακό για τις λαϊκές μάζες, να δώσει ξανά νομιμοποίηση στην μπουρζουαζία και εξουσία. Αυτό ήταν σαφές και από τη δράση του Ζαν Μονέ. Οι Έλληνες πρέπει να ξέρετε πως η Ευρώπη, στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας, δεν έχει φερθεί καλά. Ο βρετανικός στρατός δεν ήρθε για να σας απελευθερώσει, το είχατε κάνει μόνοι σας, ήρθε για να εδραιώσει ένα καθεστώς με τους συνεργάτες των Γερμανών και να καταστρέψει το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Οι Έλληνες ξέχασαν πως αυτή είναι η πραγματική Ευρώπη. Πέρασαν τα χρόνια, μετά ήρθε το ΠΑΣΟΚ. Συζήτησα το θέμα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον ρώτησα γιατί δεν μένει εκτός Ευρώπης. Είχε πει ότι θα δούμε πού συμφωνούμε και πού διαφωνούμε, διότι δεν υπάρχει συνεπής εναλλακτική, ωστόσο η πίεση ήταν μεγάλη και οι Έλληνες είχαν γιγαντιαίες ψευδαισθήσεις. Είχα φίλους που έλεγαν πως η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι ένα «βαλκανικό κράτος στην Ευρώπη, αλλά ένα ευρωπαϊκό κράτος στα Βαλκάνια». Πολύ αφελής σκέψη. Μετά το ευρώ, τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Καταλαβαίνω πως δεν είναι εύκολο έπειτα από αυτήν την ιστορία να πας πίσω…  

- Τις εβδομάδες που μας πέρασαν είχαμε κάποιες συγκεντρώσεις ενάντια στη λιτότητα και κάποιες συγκεντρώσεις υπέρ της λιτότητας, ενδεδυμένες τον μανδύα του ευρωπαϊσμού. Αυτή η πόλωση κάνει καλό;

ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ: Είναι πιθανό να καταλήξει άσχημα. Δεν ξέρω αν η στρατηγική της ΕΕ είναι να καταστρέψει την Ελλάδα ξεκινώντας από τον ΣΥΡΙΖΑ και την ελπίδα που δημιούργησε… Θα πήγαινα και ακόμη πιο πέρα. Θεωρώ πως οι Ευρωπαίοι είναι ικανοί για όλα, ακόμη και για ένα φασιστικό πραξικόπημα, όπως συνέβη στην Ουκρανία. Νομίζω πως ο στόχος είναι να καταστραφεί το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα διότι, ακόμη κι αν επιτύχει κατά 10 – 20%, υπάρχει το έδαφος και στις άλλες χώρες που η λιτότητα είναι υπαρκτή να γίνει στροφή προς τη ριζοσπαστική Αριστερά. Θέλουν να σκοτώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, όσο είναι μικρός. Δεν είναι αργά όμως, υπάρχει χρόνος ακόμη και σε περίπτωση αποδοχής μιας πλήρους συνθηκολόγησης και εφαρμογής της λιτότητας να κινητοποιηθεί ο κόσμος με ένα σαφές σχέδιο που θα λέει πως η λιτότητα είναι ταυτόσημη με την Ευρώπη, αλλά υπάρχει εναλλακτική, αυτή της εξόδου.      

Στη συνέχεια ακολουθεί η συνέντευξη του Σαμίρ Αμίν στην Καθημερινή και στον Πέτρο Παπακωνσταντίνου:

«Διατηρώ μακρόχρονους δεσμούς με τον λαό και τον πολιτισμό της Ελλάδας, αλλά δύο φορές στη ζωή μου ένιωσα πραγματικά Ελληνας. Η πρώτη φορά ήταν τον Απρίλιο του 1944 όταν, μικρό παιδί, στο Πορτ Σάιντ, παρακολούθησα την εξέγερση του Ελληνικού Ναυτικού και Στρατού της Μέσης Ανατολής, που ήθελαν να πολεμήσουν τον Αξονα, με έπαθλο μια Ελλάδα της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Η δεύτερη ήταν τον περασμένο Ιανουάριο, όταν ο ελληνικός λαός αψήφησε την ιδεολογική τρομοκρατία των ισχυρών και ανέδειξε μια κυβέρνηση που επαγγέλθηκε το τέλος της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού».

Μ’ αυτά τα λόγια περιγράφει τα συναισθήματά του απέναντι στο ελληνικό δράμα ο Σαμίρ Αμίν. Στα 84 χρόνια του, ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος, που επηρέασε όσοι λίγοι την επιστημονική διαμόρφωση του Ανδρέα Παπανδρέου, βρέθηκε στην Αθήνα για να συμμετάσχει, το περασμένο Σαββατοκύριακο, σε εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Resistance, που διοργάνωσε στη Γεωπονική Σχολή η εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς». Ο Γαλλοαιγύπτιος διανοούμενος δεν μάσησε τα λόγια του αναφορικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη στάση της έναντι της Ελλάδας:

«Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι οι ιθύνοντες της Ε.Ε. θα διαπραγματευθούν με καλή πίστη. Βασικός στόχος τους είναι η άνευ όρων παράδοση της αριστερής κυβέρνησης και η παραδειγματική τιμωρία του ελληνικού λαού, ώστε να υπονομευθεί εν τη γενέσει του αυτό το εναλλακτικό υπόδειγμα στον νεοφιλελευθερισμό. Αυτό δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν. Οπως είπε κάποτε, με κάθε ειλικρίνεια, ο κεντροδεξιός πρόεδρος της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, η ευρωπαϊκή ενοποίηση καθιστά τον σοσιαλισμό παράνομο. Σήμερα, παράνομος στο πλαίσιο της Ε.Ε. είναι όχι μόνο ο σοσιαλισμός, αλλά και ο κεϊνσιανισμός. Ο ελληνικός λαός είναι “παράνομος” στον βαθμό που αμφισβητεί την αχαλίνωτη κερδοσκοπία του χρηματιστικού κεφαλαίου και επιδιώκει κοινωνική δικαιοσύνη. Και μόνο το γεγονός ότι επικεφαλής της Κομισιόν είναι ο Γιουνκέρ, ένας μέτριος δημόσιος υπάλληλος με μοναδικό έργο ζωής τη διαχείριση ενός φορολογικού παραδείσου, του Λουξεμβούργου, αποτελεί ηθικό ναδίρ για τη μεταπολεμική Ευρώπη».

Ωστόσο, ο Σαμίρ Αμίν ασκεί κριτική και στη διαπραγματευτική τακτική της ελληνικής κυβέρνησης. «Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός διατηρεί μεγάλες αυταπάτες για το ευρώ και τις δυνατότητες μετεξέλιξης της Ευρωζώνης. Βλέπετε, όμως, ότι ακόμη και μια ισχυρή χώρα όπως η Γαλλία, με μια κατ’ όνομα σοσιαλιστική κυβέρνηση, δεν τολμά να αμφισβητήσει στο ελάχιστο τον εμπεδωμένο νεοφιλελευθερισμό, γεγονός που αφήνει στο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν τη δυνατότητα να καρπώνεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα έπρεπε να αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή ότι θα βρισκόταν μπροστά σε έναν ασύμμετρο πόλεμο, με την έννοια ότι οι ισχυροί της Ε.Ε., και ιδιαίτερα η Γερμανία, διαθέτουν συντριπτική υπεροπλία στο οικονομικό πεδίο. Αυτή η ασυμμετρία ισχύος μπορεί να αρθεί μόνο με τη χρήση ασύμμετρων μέσων, εκεί όπου η Ελλάδα διαθέτει σημαντική ισχύ: στο πολιτικό, γεωπολιτικό και ηθικό πεδίο. Η Ελλάδα μπορεί να αντιστοιχεί μόνο στο 2% της οικονομίας της Ευρωζώνης, αλλά έχει πολύ μεγαλύτερο γεωπολιτικό ειδικό βάρος, κι αυτό το καταλαβαίνουν πολύ καλά οι Αμερικανοί.

Επομένως, η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιήσει σε πολύ μεγαλύτερη έκταση το γεωπολιτικό χαρτί, οικοδομώντας σταδιακά σχέσεις και συμμαχίες και εκτός “Τριάδας” (ΗΠΑ - Ε.Ε.- Ιαπωνία), με τις αναδυόμενες δυνάμεις που κερδίζουν έδαφος, ιδίως με Ρωσία και Κίνα. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε ευθύς εξαρχής να παρουσιάσει στους Ευρωπαίους ένα εθνικό, κυρίαρχο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης στη βάση της λαϊκής εντολής και να αφήσει σε αυτούς να επιλέξουν αν αυτό το σχέδιο θα μπορούσε να υλοποιηθεί εντός της Ευρωζώνης, αναλαμβάνοντας την πλήρη ευθύνη και τους κινδύνους της ρήξης σε αντίθετη περίπτωση».

Ο συνομιλητής μας αναγνωρίζει ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα προκαλέσει σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές αναταράξεις, όπως και τις δυσκολίες διαχείρισης μιας ρήξης, για την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λάβει λαϊκή εντολή. Επιμένει, όμως, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε, σε κάθε περίπτωση, να διαθέτει ένα επεξεργασμένο και πειστικό Σχέδιο Β για την περίπτωση όπου θα προσέκρουε σε πλήρη αδιαλλαξία των δανειστών. Συστατικά στοιχεία αυτού του σχεδίου θα έπρεπε να είναι οπωσδήποτε ο δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος, η αναζήτηση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης, ενδεχομένως δε και η επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων μέχρις ότου ηρεμήσει η χρηματοπιστωτική αγορά».

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΑΟΣ ΦΕΡΝΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ρωτήσαμε τον Σαμίρ Αμίν αν πιστεύει ότι η διεθνής κρίση που ξεκίνησε το 2008 έχει οριστικά ξεπεραστεί στα μεγάλα κέντρα της Δύσης, ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

«Δεν συμφωνώ ότι η κρίση ξεκίνησε με την κατάρρευση της Lehman Brothers, το 2008», μας απαντά. «Αυτό που ζούμε είναι μια μακρά, δομική κρίση του παγκόσμιου συστήματος, που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με την κατάρρευση του συστήματος του Μπρέτον - Γουντς και το πετρελαϊκό κραχ και συνεχίζεται, με εξάρσεις και υφέσεις, ώς τις μέρες μας, όπως δείχνουν τα καχεκτικά ποσοστά ανάπτυξης στα τρία κέντρα (ΗΠΑ - Δ. Ευρώπη - Ιαπωνία).

Από πολλές απόψεις, αυτή η μακρά κρίση ακολουθεί τον κύκλο της προηγούμενης μεγάλης ύφεσης, που ξεκίνησε το 1875. Και τότε, είχαμε μια ανάπαυλα οικονομικής αναζωογόνησης, που δημιούργησε την ψευδαίσθηση της οριστικής υπέρβασης της κρίσης. Μιλάω για την belle epoque του 1890-1914, κάτι αντίστοιχο με τη δεκαετία του 1990, που προηγήθηκε της κατάρρευσης του NASDAQ και του κραχ της Γουόλ Στριτ. Η πρώτη μακρά ύφεση δεν ξεπεράστηκε με τους αυθόρμητους μηχανισμούς της αγοράς, ούτε με ένα νέο οικονομικό παράδειγμα, όπως ήταν το New Deal, αλλά, εν τέλει, μέσα από τεράστιες συγκρούσεις, επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις και δύο παγκόσμιους πολέμους.

Πολύ φοβάμαι ότι και σήμερα, η μακρά κρίση οδηγεί σε μια γεωπολιτική του χάους, με παρατεταμένους πολέμους στην περιφέρεια και επικίνδυνη άνοδο νεοφασιστικών ρευμάτων και μορφών άρνησης της δημοκρατίας στα κέντρα. Το βέβαιο είναι ότι οι εξελίξεις ξεφεύγουν από τον έλεγχο της Τριάδας, καθώς αναδύονται νέα, δυναμικά κέντρα που αμφισβητούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, με πιο σημαντικό παράδειγμα την ανάδυση της Κίνας».  

ΠΗΓΗ ΙΣΚΡΑ

''Ο ΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΝΟΝΙΑ''

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ  

Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος & Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, έκανε τη Δευτέρα (29/6/15) την εξής δήλωση:

«Ουδέποτε χώρα έχει αντιμετωπισθεί από τα ευρωατλαντικά κέντρα εξουσίας με ένα τόσο ωμό και αδίστακτο σχέδιο εξουθένωσης και εκβιασμού όσο η Ελλάδα. Η χώρα μας καταστρέφεται ανηλεώς εδώ και πέντε χρόνια από τα μνημονιακά προγράμματα, ενώ εδώ και πέντε μήνες υφίσταται από τους «θεσμούς» μια άθλια μακιαβελική αντιμετώπιση και ένα αργό βασανιστήριο.

Παλιότερα οι εκβιασμοί εναντίον μικρότερων χωρών λάβαιναν χώρα με τα ιμπεριαλιστικά κανόνια. Τώρα έχουν αντικατασταθεί με τον πιστωτικό στραγγαλισμό και την εξώθηση σε αναγκαστικό κλείσιμο των τραπεζών.

Τούτες τις ώρες της σκληρής δοκιμασίας ο ελληνικός λαός καλείται να μη λυγίσει στους εκβιασμούς και αντίθετα να επιδείξει δύναμη, αντοχή και αγωνιστικό πνεύμα αντάξιο των μεγάλων παραδόσεών του.

Τα βρώμικα μακιαβελικά σχέδια σε βάρος της χώρας και του ελληνικού λαού δεν πρέπει να περάσουν. Αντίθετα χρειάζεται να βρουν απέναντί τους ένα αδιαπέραστο ενωμένο λαϊκό μέτωπο αντίστασης, επιμονής και προοπτικής.

Η χώρα πρέπει να φτάσει ομαλά μέχρι την Κυριακή του δημοψηφίσματος στις κάλπες, προκειμένου ο ελληνικός λαός να διατρανώσει με την ψήφο του ένα πανίσχυρο αγωνιστικό «ΟΧΙ» στις προτάσεις εξόντωσης και εξουθένωσης των παιδιών του.

Για την Ελλάδα δεν είναι καθόλου μονόδρομος η ευρω-υποταγή σε προτάσεις άγριας λιτότητας και στα μνημονιακά προγράμματα συνέχισης και κλιμάκωσης της κατεδάφισης και της λεηλασίας.

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε όμηρος ούτε παγιδευμένη. Αντίθετα, διαθέτει, με τη θέληση και τον αγώνα του ελληνικού λαού, πολλούς δρόμους για να αντιμετωπίσει όσους επιμένουν να επιβάλλουν στον τόπο μας νεοαποικιακά δεσμά και ληστρικές πολιτικές.

Το ισχυρό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στις κάλπες της Κυριακής θα είναι πρώτα απ' όλα ένα μεγάλο «ναι» σε μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Ελλάδα, που είναι αποφασισμένη, παρά και ενάντια σε όποιες προσωρινές δυσκολίες, να υπερασπίσει την αξιοπρέπεια, τις δημοκρατικές παραδόσεις και το μέλλον του λαού μας».

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Χίκελ: Δημοκρατικά αναπόφευκτο το δημοψήφισμα

Share Tweet 0 Σχόλια e-mail

«Δημοκρατικά αναπόφευκτο» χαρακτήρισε το δημοψήφισμα στην Ελλάδα ο Γερμανός καθηγητής Οικονομικών Ρούντολφ Χίκελ, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στους δανειστές, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα εξελέγη με την εντολή να εμποδίσει την περαιτέρω κοινωνική αφαίμαξη λόγω της πολιτικής της αυστηρής λιτότητας. Αν οι τρεις θεσμοί είχαν κάνει προτάσεις για δημοσιονομική εξυγίανση και κοινωνικο-οικονομική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, το δημοψήφισμα θα ήταν περιττό. Δεν μπορεί όμως δυστυχώς να γίνει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο», εξηγεί ο καθηγητής Χίκελ, εκ των 10 οικονομολόγων με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Γερμανία, σύμφωνα τουλάχιστον με τη συντηρητική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Ο καθηγητής Χίκελ δηλώνει «ένας από τους οξύτερους επικριτές της πολιτική της λιτότητας, διότι πρόκειται για ένα δούναι και λαβείν». Όπως λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ ΜΠΕ «πρόκειται για μια νεοφιλελεύθερη πολιτική που λέει:

Σας δίνουμε χρηματική βοήθεια και εσείς κάνετε μεταρρυθμίσεις. Με τον όρο μεταρρυθμίσεις, όμως, οι δανειστές εννοούν δραστικές περικοπές, οι οποίες γονάτισαν την εσωτερική αγορά και οδήγησαν στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Τα μέτρα λιτότητας οδήγησαν σε δύο στρεβλές εξελίξεις:

Πρώτον, είναι σημαντικό να πω στο σημείο αυτό και στους Γερμανούς, πρώτον ότι από τα περίπου 230 δις ευρώ της βοήθειας, πάνω από το 90% δεν ήρθε ως φρέσκο χρήμα στην Ελλάδα λ.χ. για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής, αλλά πήγε αποκλειστικά στην επαναχρηματοδότηση του χρέους. Δεν υπήρξε δηλαδή φρέσκο χρήμα. Δεύτερον, ότι ήταν κυρίως η πολιτική της λιτότητας, τα τυφλά μέτρα περικοπών στο δημόσιο τομέα, η μείωση των μισθών κλπ. που εξόντωσαν ολοκληρωτικά την εσωτερική αγορά»

Ο Γερμανός οικονομολόγος τονίζει ότι είναι «δεδηλωμένος αντίπαλος του Grexit». Όπως εκτιμά «οι συνέπειες εξόδου της Ελλάδος από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφικές για όλους. Η Ελλάδα θα φτώχαινε μακροπρόθεσμα περαιτέρω, θα γινόταν μια μεγάλη υποτίμηση της δραχμής. Ο μοναδικός κερδισμένος θα ήταν ο τουρισμός, αλλά από την άλλη πλευρά θα ακολουθούσε ένας εισαγόμενος πληθωρισμός. Την εξαγωγική βιομηχανία στην Ελλάδα δεν μπορεί κανείς να την δημιουργήσει, να την ενισχύσει, με τα αδύναμο νόμισμα, απαιτείται μια διαφορετική πολιτική. Για το ευρώ η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, θα ήταν καταστροφική, γιατί στη συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία επικυρώθηκε το 1992, υπάρχει η φράση «αμετάκλητη δέσμευση».

Θα ήταν η πρώτη φορά που θα καταγγέλλονταν αυτοί οι κανόνες, η «αιώνια εμπιστοσύνη» και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει πολύ γρήγορα σε εικασίες για αποχώρηση και άλλων μελών όπως η Ιταλία, μερικώς και η Γαλλίας, που βρίσκονται στη λίστα. Από γερμανικής σκοπιάς θα ήταν επίσης καταστροφικό, αφού το ευρώ με σιγουριά θα ανατιμηθεί, κάτι το οποίο θα επηρέαζε αρνητικά τις εξαγωγές της Γερμανίας».

Ερωτηθείς για την πρόταση που διατυπώνει για την έξοδο από την κρίση ο καθηγητής Χίκελ σημειώνει: Χρειάζεται πρώτον,ένα άμεσο πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας και χορήγησης φαρμάκων σε όσους δεν μπορούν να τα αγοράσουν. Δεύτερον, πρέπει να επεξεργαστούμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο διαγραφής χρέους, όμοιο με εκείνο της Γερμανίας μετά τον πόλεμο, όπως έγινε με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1953, διάρκειας 30-40 ετών. Αποφασιστικής σημασίας εδώ είναι να εξαρτηθεί η εξόφληση του χρέους και η αποπληρωμή των τόκων λ.χ. με ένα ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ.

Τρίτον, πρέπει να δοθεί άμεσα ένα τέλος στη λιτότητα, ώστε να ενισχυθεί η εσωτερική αγορά, να ενισχυθούν οι εξαγωγές και παράλληλα να χρηματοδοτηθούν επενδυτικά προγράμματα, ιδίως για τις υποδομές. Και ως τελευταίο μέτρο προτείνω την εσωτερική μεταρρύθμιση δηλ. του δημόσιου τομέα. Πρέπει να ενισχυθεί η διοίκηση».

Η συνέντευξη του καθηγητή Ρούντολφ Χίκελ αναλυτικά:

Kύριε καθηγητά, τι γνώμη έχετε για το προκηρυχθέν δημοφήφισμα στην Ελλάδα;

Καταρχήν, το δημοψήφισμα είναι αναπόφευκτο δημοκρατικά. Με αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στους δανειστές, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα εξελέγη με την εντολή να εμποδίσει την περαιτέρω κοινωνική αφαίμαξη λόγω της πολιτικής της αυστηρής λιτότητας. Αν οι τρεις θεσμοί είχαν κάνει προτάσεις για δημοσιονομική εξυγίανση και κοινωνικο-οικονομική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, το δημοψήφισμα θα ήταν περιττό. Δεν μπορεί όμως δυστυχώς να γίνει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο.

Ανήκετε στους σημαντικότερους οικονομολόγους της Γερμανίας. Σας ακούει η γερμανική κυβέρνηση;

Αμεσα όχι, δεν ανήκω στον κύκλο των συμβούλων της κυρίας Μέρκελ, αλλά προσπαθώ να επηρεάσω σε συζητήσεις με τα (γερμανικά) κόμματα, ιδίως με το σοσιαλδημοκρατικό, το οποίο στο θέμα της Ελλάδας είναι σχετικά διχασμένο. Είμαι, επίσης, μέλος της ομάδας εργασίας «Εναλλακτική οικονομική πολιτική», στην οποία έχουμε δραστηριοποιηθεί για μια λογική επανασταθεροποίηση της οικονομίας της Ελλάδας. Η ίδια η καγκελάριος δεν θέλει συμβουλές, ίσως επειδή δεν τις ακούει ευχαρίστως.

Είστε αντίπαλος της πολιτικής Μέρκελ και οικονομολόγων όπως ο Χανς Βέρνερ Ζιν, ο οποίος τάσσεται υπέρ της άμεσης εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη;

Φυσικά και είμαι φίλος της Ελλάδας, είμαι όμως στρατευμένος συνολικά στη σωτηρία και του ευρώ και για τη σταθεροποίηση της ΕΕ. Ανήκω στους σφοδρούς επικριτές της συνθήκης του Μάαστριχτ, επειδή δεν υπήρχαν καθόλου αναπτυξιακές προβλέψεις για χώρες, οι οποίες δεν συμβαδίζουν στην ανάπτυξη. Η Ελλάδα -κατά μία έννοια- είναι η προβλέψιμη συνέπεια μιας νομισματικής ένωσης, η οποία δεν ασχολήθηκε καθόλου με τον οικονομικό συντονισμό. Βρίσκομαι με τον Χανς-Βέρνερ Ζιν σε μόνιμη αντιπαράθεση, διότι επιχειρηματολογεί εξαιρετικά ανεύθυνα, ιδιαίτερα για τη στρατηγική εξυγίανσης της Ελλάδας, αφού θέλει περαιτέρω συρρίκνωση του εισοδήματος των Ελλήνων.

Τι γνώμη έχετε για την επιβληθείσα πολιτική λιτότητας;

Eίμαι ένας από τους οξύτερους επικριτές της πολιτικής της λιτότητας, διότι πρόκειται για ένα δούναι και λαβείν. Σας δίνουμε χρηματική βοήθεια και εσείς κάνετε μεταρρυθμίσεις. Με τον όρο μεταρρυθμίσεις, όμως, οι δανειστές εννοούν δραστικές περικοπές, οι οποίες γονάτισαν την εσωτερική αγορά και οδήγησαν στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και έχω μάρτυρα για αυτήν την άποψη το ίδιο το ΔΝΤ, το οποίο παραδέχθηκε ότι υποτίμησε τις αρνητικές συνέπειες αυτής της πολιτικής περικοπών. Βρίσκω σημαντικό στην παρούσα φάση να πω, προς την κατεύθυνση της κυρίας Λαγκάρντ, ότι το ΔΝΤ ήδη το 2012 είχε αντιληφθεί ότι η πολιτική της λιτότητας συνέβαλε ουσιαστικά στη έκταση, τη δυναμική αυτής της κρίσης.

Δεν επρόκειτο, δηλαδή, για πολιτική σωτηρίας….

Οχι, δεν ήταν πολιτική σωτηρίας. Ηταν μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, με ολίγη καταστολή και επαναλαμβάνω ότι η αντιπαροχή στα χρήματα αποτελείται -εν συντομία- από τα μέτρα λιτότητας, που οδήγησαν σε δύο στρεβλές εξελίξεις. Είναι σημαντικό να πω στο σημείο αυτό και στους Γερμανούς, πρώτον ότι από τα περίπου 230 δισ. ευρώ της βοήθειας, πάνω από το 90% δεν ήρθε ως φρέσκο χρήμα στην Ελλάδα λ.χ. για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής, αλλά πήγε αποκλειστικά στην επαναχρηματοδότηση του χρέους.

Δεν υπήρξε δηλαδή φρέσκο χρήμα. Δεύτερον, ότι ήταν κυρίως η πολιτική της λιτότητας, τα τυφλά μέτρα περικοπών στο δημόσιο τομέα, η μείωση των μισθών κλπ. που εξόντωσαν ολοκληρωτικά την εσωτερική αγορά. Το μάνατζμεντ της κρίσης έχει ευθύνες για την έντασή της. Διαφώνησα, μάλιστα, πρόσφατα σχετικά με τον υπουργό Οικονομικών της Βαυαρίας, τον κ. Σέντερ, στον οποίο είπα ότι, αν δεν γίνει αυτό αντιληπτό, τότε θα συνεχιστεί μια πολιτική, η οποία ευθύνεται για την πρόκληση αυτού του κακού.

Οι θεσμοί, όμως, συνεχίζουν να επιμένουν στη συνέχιση αυτής της πολιτικής, γιατί;

Καλή ερώτηση, τη θέτω κι εγώ συνεχώς στον εαυτό μου και δεν μπορώ να την εξηγήσω επαρκώς. Ενδεχομένως, υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ο ένας είναι, νομίζω, ότι υπηρετούν μια επιθετική κοινή γνώμη, τον λεγόμενο γερμανό φορολογούμενο, ο οποίος δεν γνωρίζει περί τίνος ακριβώς πρόκειται και του λένε δεν θα δωρίσουμε άλλα λεφτά στους Ελληνες, στην ελληνική κυβέρνηση, θέλουμε αντιπαροχές.

Χωρίς να τους εξηγείται, ότι έτσι βαθαίνει η κρίση. Τον δεύτερο λόγο τον έχει διατυπώσει ο κ. Bαρουφάκης στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» και είναι η επιβολή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του περιορισμού του χρέους, έτσι ώστε αν άλλες χώρες παρεκκλίνουν θα εφαρμοσθεί η ίδια (σκληρή) πολιτική. Και ο τρίτος λόγος, ο οποίος γίνεται εσχάτως ορατός, το διαπίστωσα ο ίδιος στην Εσθονία, είναι ότι υπάρχει μια έντονη κριτική κυρίως από τις νεοεισαχθείσες στην ΕΕ ή την ευρωζώνη χώρες, οι οποίες είχαν μεγάλα προβλήματα προσαρμογής. Σημαντικό είναι, όμως, να γίνει συζήτηση για την αποτυχία της πολιτικής της λιτότητας και για το ότι δεν θα υπάρξει με αυτήν φως στο τούνελ. Εχω, όμως, την εντύπωση, ότι υπάρχουν τελευταία και ελαφρές αποκλίσεις από την πολιτική της λιτότητας.

Ο ίδιος ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ το βλέπει ακριβώς έτσι. Βαθμιαία το διακρίνει κανείς ελαφρά και σε τοποθετήσεις του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ότι ήταν λανθασμένη. Η επικρατούσα, όμως, άποψη είναι εκείνη της συνέχισής της χωρίς καμιά ματιά στα λάθη...

Τι προτείνετε για την υπέρβαση της κρίσης;

Ως πρώτο μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης, το οποίο μπορεί εύκολα να το υποστηρίξει κανείς και στη Γερμανία, έχω προτείνει να είναι ένα άμεσο πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας και χορήγησης φαρμάκων σε όσους δεν μπορούν να τα αγοράσουν.

Δεύτερον, πρέπει να επεξεργαστούμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο διαγραφής χρέους, όμοιο με εκείνο της Γερμανίας μετά τον πόλεμο, όπως έγινε με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1953, διάρκειας 30-40 ετών. Αποφασιστικής σημασίας εδώ είναι να εξαρτηθεί η εξόφληση του χρέους και η αποπληρωμή των τόκων λ.χ. με ένα ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ. Κάτι ανάλογο έγινε εξάλλου και με τη μεταπολεμική Γερμανία, όταν συνδέθηκε η εξόφληση του χρέους με την αύξηση των εξαγωγών.

Να συνδεθεί, δηλαδή, το χρέος με την πραγματική ανάπτυξη της χώρας. Στη συμφωνία αυτή για το χρέος πρέπει να συμπεριληφθούν όλα μα όλα τα χρέη, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Θεωρώ γελοίο, έχουμε τρελαθεί τελείως, να γίνεται ένα τέτοιο θέατρο για το 1,5 δισ. ευρώ της δόσης στο ΔΝΤ. Το θέμα είναι πώς θα καταστεί δυνατή η μακροπρόθεσμη επιστροφή του συνολικού δανείου και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Τρίτον, πρέπει να δοθεί άμεσα ένα τέλος στην λιτότητα, ώστε να ενισχυθεί η εσωτερική αγορά, να ενισχυθούν οι εξαγωγές και παράλληλα να χρηματοδοτηθούν επενδυτικά προγραμμάτων, ιδίως για τις υποδομές.

Και ως τελευταίο μέτρο προτείνω την εσωτερική μεταρρύθμιση δηλ. του δημόσιου τομέα. Πρέπει να ενισχυθεί η διοίκηση. Ο κ. Χατζημαρκάκης απαξίωσε πάρα πολύ σε τηλεοπτική εκπομπή την ικανότητα του ελληνικού κράτος επ΄ αυτού. Θεωρεί ότι δεν είναι δυνατή, αλλά εγώ λέω ότι φυσικά και είναι. Οι συνάδελφοι στην Ελλάδα γνωρίζουν, βέβαια, καλύτερα από μένα το θέμα… Οι αμυντικές δαπάνες, ένα θέμα επίσης άγνωστο στη Γερμανία, έχουν ήδη μειωθεί. Η καταπολέμηση της διαφθοράς είναι επίσης ένα σημαντικό θέμα…

Tι γνώμη έχετε για το πολυσυζητημένο θέμα του Grexit, ποιες θα ήταν οι συνέπειές του;

Είμαι δεδηλωμένος αντίπαλος του Grexit και γράφω εδώ και μήνες σχετικά. Οι συνέπειες της εξόδου της Ελλάδος από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφικές για όλους. Η Ελλάδα θα φτώχαινε μακροπρόθεσμα περαιτέρω, θα γινόταν μια μεγάλη υποτίμηση της δραχμής. Ο μοναδικός κερδισμένος θα ήταν ο τουρισμός, αλλά από την άλλη πλευρά θα ακολουθούσε ένας εισαγόμενος πληθωρισμός. Την εξαγωγική βιομηχανία στην Ελλάδα δεν μπορεί κανείς να την δημιουργήσει, να την ενισχύσει, με τα αδύναμο νόμισμα, απαιτείται μια διαφορετική πολιτική. Για το ευρώ η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, θα ήταν καταστροφική, γιατί στη συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία επικυρώθηκε το 1992, υπάρχει η φράση «αμετάκλητη δέσμευση».

Θα ήταν η πρώτη φορά που θα καταγγέλονταν αυτοί οι κανόνες, η «αιώνια εμπιστοσύνη» και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει πολύ γρήγορα σε εικασίες για αποχώρηση και άλλων μελών όπως η Ιταλία, μερικώς και η Γαλλίας, που βρίσκονται στη λίστα. Από γερμανικής σκοπιάς θα ήταν επίσης καταστροφικό, αφού το ευρώ με σιγουριά θα ανατιμηθεί, κάτι το οποίο θα επηρέαζε αρνητικά τις εξαγωγές της Γερμανίας…

H γεωστρατηγική θέση της Ελλάδος μοιάζει να αγνοείται από τους εταίρους στις διαπραγματεύσεις. Η Ρωσία και η Κίνα όμως ενδιαφέρονται….

Η γεωπολιτική, η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας είναι εξόχως σημαντική. Το να την αγνοούν είναι ανοησία. Οι πολίτες βαθμιαία αρχίζουν να την αντιλαμβάνονται. Επιτέλους, αρχίζουν και τα ΜΜΕ να τη συζητούν, π.χ. λόγω ISIS και της κατάστασης στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, ή το πως είναι δυνατόν να ρίξουν την Ελλάδα στην αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας. Το θέμα δεν έχει συζητηθεί επαρκώς στη Γερμανία, διότι οι Γερμανοί συζητούν οικονομίστικα και είναι ισχυρογνώμονες. Λένε, δίνουμε λεφτά και θέλουμε ανταλλάγματα.

Παρατηρώ, όμως, μια βαθμιαία αλλαγή και προσπαθώ προσωπικά να συμβάλω σε αυτήν τη συζήτηση, εξηγώντας πόσο απίστευτα ισχυρό είναι το επιχείρημα της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας για να παραμείνει στο ευρώ. Η Ελλάδα δεν επιτρέπεται σε καμιά περίπτωση να εγκαταλείψει ούτε το ευρώ ούτε την ΕΕ. Πρέπει να παραμείνει στη ευρωζώνη και να σταθεροποιηθεί.

ΠΗΓΗ 

Read more: http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/601360/xikel-dimokratika-anapofeykto-to-dimopsifisma#ixzz3eRWh4GzH

Tο ΟΧΙ της Αξιοπρέπειας, της Δημοκρατίας, της ΖΩΗΣ - Δευτέρα 7.30 μ.μ. στο Σύνταγμα

"Να τους σταματήσουμε με το ΟΧΙ της Αξιοπρέπειας - της Δημοκρατίας - της Ζωής" είναι το σύνθημα της μεγάλης συγκέντρωσης που καλείται στο Σύνταγμα, τη Δευτέρα στις 7.30 μ.μ. -

Το κάλεσμα των διοργανωτών      

Εκπρόσωποι των δανειστών με τη βοήθεια των πρόθυμων εντός της χώρας επενδύουν στο φόβο και την καταστροφή. Αξιωματούχοι της Ε.Ε προχωράνε σε δηλώσεις κάνοντας τον μπαμπούλα στον ελληνικό λαό. Οι ντόπιοι υπηρέτες τους - το παλιό πολιτικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ - αναλαμβάνουν τον βρώμικο ρόλο για να προκαλέσουν πανικό. Στόχος τους είναι η αποσταθεροποίηση και να μην εκφράσει ο ελληνικός λαός σε καθεστώς ηρεμίας το ισχυρό του ΟΧΙ στα μνημόνια και τη λιτότητα.

Παρά αυτή την πρωτοφανή και βρώμικη επιχείρηση τρομοκρατίας ο ελληνικός λαός επιδεικνύει ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Τους γυρνάει την πλάτη. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει δανειστές και ντόπιοι συνεργάτες είναι ότι ο ελληνικός λαός μετά από πέντε χρόνια μνημόνιο έχει κλείσει μια και καλή τους λογαριασμούς του με το φόβο.

Σε μια εβδομάδα, την Κυριακή 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός αποφασισμένα και περήφανα θα δηλώσει το ΟΧΙ της Αξιοπρέπειας. 

Γιατί:

Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει λιτότητα και ύφεση, η χώρα και η κοινωνία με τη θηλιά του χρέους στο λαιμό.

Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερη φτώχεια.

Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει την καταστροφή της μικρομεσαίας επιχείρησης, την εξαφάνιση της αγροτιάς, τη διάλυση του τουρισμού, τον εξευτελισμό των συνταξιούχων.

Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει ταπείνωση και υποταγή.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ.

Γιατί αυτό το «Όχι» θα σημάνει ότι η Ελλάδα είναι μια κυρίαρχη χώρα, ο λαός της μπορεί να αποφασίζει για το μέλλον του, να αμφισβητήσει τη λιτότητα και να επιλέξει ένα διαφορετικό δρόμο.

Με το περήφανο «Όχι» ο ελληνικός λαός θα ισχυροποιήσει τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Με το περήφανο «Όχι» ο ελληνικός λαός θα δώσει φωνή σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Τις επόμενες μέρες όλοι και όλες μαζί είμαστε παντού στην κοινωνία ενωμένοι με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα. Ο ένας δίπλα στον άλλο και όλοι μαζί σε όποιον έχει ανάγκη. Με πείσμα και ψηλά το κεφάλι δίνουμε αυτή τη μάχη έχοντας στο μυαλό μας τους ανθρώπους που έχασαν τις δουλειές τους, είδαν τα μαγαζιά τους να κλείνουν, τα παιδιά τους να μεταναστεύουν, το γείτονα να αυτοκτονεί.

Θα ακούσουμε πολλά, ψέματα και λάσπη. Είναι ο πανικός τους που ένας λαός ορθώνει το ανάστημά του και λέει "Φτάνει πια. Τώρα μιλάμε εμείς".

Συγκροτούμε ανοιχτές - μαζικές λαϊκές επιτροπές για να δυναμώσουμε κι άλλο το "Όχι". Να φτάσει το μήνυμα της Αξιοπρέπειας και της Περηφάνιας παντού, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σπίτι. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια καλούμαστε ν' αποδείξουμε ότι νοιαζόμαστε για τον τόπο μας, για τα παιδιά μας και το μέλλον τους. Γιατί η πατρίδα είμαστε όλοι και όλες εμείς που ζούμε εδώ, που δουλεύουμε εδώ, που αγωνιζόμαστε εδώ και δεν έχουμε κρυφούς λογαριασμούς και συμφέροντα αλλού.

Η Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι αδιαπραγμάτευτη.

Η Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι ισχυρή.

Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια αύριο στο Σύνταγμα να μετατρέψουμε τη συγκέντρωση σε μια μεγάλη γιορτή της Περηφάνειας, της Αξιοπρέπειας της Αντίστασης.
Γιατί για τον ελληνικό λαό η Δημοκρατία είναι γιορτή και αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν προσπαθούν με τους άθλιους - απαράδεκτους εκβιασμούς τους.

http://left.gr