«Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΠΟΙΗΘΟΥΝ»

ΤΕΤΑΡΤΗ 26/8/15 - 12:55

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ  NICK DEARDEN* ΣΤΗ MORNING STAR (UK)

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΝΙΚΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Λιμάνια, αεροδρόμια, αγωγοί φυσικού αερίου, ύδρευση ... 50 δισ ευρώ ελληνικών περιουσιακών στοιχείωνείναι έτοιμα για τις δαγκάνες των ιδιωτικών εταιρειών. Και είναι οι Έλληνες που θα χάσουν, γράφει o Nick Dearden.

Μόλις έλαβα γνώση του τελευταίου σχεδίου ιδιωτικοποίησης για την Ελλάδα. Έχει εκδοθεί από κάτι που ονομάζεται Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, έναν φορέα που εποπτεύεται από ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και που έχει επιφορτιστεί με το ξεπούλημα ενός συγκλονιστικού ποσού 50 δις ευρώ “πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων” της Ελλάδας

Το Ταμείο ήταν ένα πραγματικό σημείο τριβής, διότι τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα ήθελαν να το εγκαταστήσουν στο Λουξεμβούργο, όπου θα μπορούσαν να το ελέγχουν καλύτερα. Εν πάση περιπτώσει, βρίσκεται στην Αθήνα, και το εν λόγω έγγραφο, με ημερομηνία 30 Ιουλίου, αναφέρει λεπτομερώς τα καλούδια που δίνονται προς  πώληση σε διεθνείς επενδυτές που θα τους άρεσε να  αγοράσουν ένα κομμάτι της χώρας.  

Δεκατέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια, σε κορυφαίους τουριστικούς κόμβους, έχουν ήδη περάσει σε μια γερμανική εταιρεία, αλλά μην πανικοβάλλεστε καθώς υπάρχει ακόμη αποθέμα απο το αεροδρόμιο της Αθήνας επάνω στο τραπέζι, καθώς επίσης και το παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας, το οποίο είναι προορίζεται για μια 99ετή μίσθωση προς αναμόρφωση σε τουριστικό και επιχειρηματικό κέντρο.

Τα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης είναι επίσης προς πώληση – με την πρώτη περίπτωση να έχει προκαλέσει την παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου και ξέσπασμα εργατικών κινητοποιήσεων.  

Το σύστημα μεταφοράς φυσικού αερίου φαίνεται πιθανό να πωληθεί στην κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν, αλλά υπάρχει ακόμα στην λίστα η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας, η ταχυδρομική υπηρεσία, μια εταιρία λειτουργίας και εκμετάλλευσης όλων των μεταφορών, η κύρια εταιρεία τηλεπικοινωνιών της χώρας, ένας αυτοκινητόδρομος 648 χιλιομέτρων και μια σημαντική συμμετοχή στην κορυφαία εταιρεία διύλισης πετρελαίου, η οποία καλύπτει περίπου τα δύο τρίτα της ικανότητας διύλισης ολόκληρης της χώρας.    

Οι εταιρίες υδάτων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα είναι επίσης προς πώληση - αν και έντονες λαϊκές κινητοποιήσεις έχουν εξασφαλίσει ότι το 50% συν μία μετοχή παραμένει στα χέρια του κράτους. Παρ 'όλα αυτά, η πώληση θα σημαίνει ότι η λογική της αγοράς θα υπαγορεύει το μέλλον αυτών των μονοπωλίων ύδρευσης και αποχέτευσης.

Τέλος, υπάρχουν κομμάτια γης, συμπεριλαμβανομένων τουριστικών και αθλητικών έργων, σε όλη την Ελλάδα.  

Ένα δεύτερο έγγραφο περιγράφει λεπτομερώς το βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα εργασίας για διάφορους υπουργούς της κυβέρνησης, που αναγράφει λεπτομερώς τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν για να προσθέσουν αξία σε αυτά τα περιουσιακά στοιχεία.    

Αυτές κυμαίνονται από την εισαγωγή διοδίων στους δρόμους, ως την αδειοδότηση για καζίνο και τις κηρύξεις αρχαιολογικών χώρων.  

Το έγγραφο θέτει το ερώτημα για ποιο λόγο οι υπουργοί της κυβέρνησης, είναι τελικά αναγκαίοι. Σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο να τους βγάλουν από την εξίσωση εντελώς και να αφήσουν τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να κυβερνούν κατευθείαν τη χώρα.

Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Πρώτον γιατί δεν έχει κανένα νόημα να πουλάς πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία στη μέση της χειρότερης ύφεσης που πέρασε η Ευρώπη τα τελευταία 70 χρόνια. Οι εν λόγω επιχειρήσεις θα μπορούσαν να δημιουργήσουν έσοδα για να βοηθήσουν την ελληνική κυβέρνηση στην ανοικοδόμηση της οικονομίας.  

Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία των αντληθέντων κεφαλαίων θα γυρίσει πίσω στους πιστωτές για την αποπληρωμή του χρέους και για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.  

Έτσι, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν έχουν να κάνουν με την βοήθεια προς την Ελλάδα. Οι δικαιούχοι είναι εταιρείες από όλο τον κόσμο, αν και προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ο αριθμός των ευρωπαϊκών εταιρειών - από την γερμανική εταιρία εκμετάλλευσης αερολιμένων και τις εταιρείες τηλεφωνίας, έως τους γαλλικούς σιδηροδρόμους - που παίρνουν στα χέρια τους την οικονομία της Ελλάδας.

Για να μην αναφέρουμε τις ευρωπαϊκές επενδυτικές τράπεζες και τα δικηγορικά γραφεία που βγάζουν γρήγορα λεφτά στην πορεία. Η ιδιοτέλεια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που εξαναγκάζουν σε αυτές τις πολιτικές την Ελλάδα αφήνει μια ιδιαίτερα δυσάρεστη γεύση. Το πιο σημαντικό είναι ότι η ανισότητα αυτή θα εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία για τις επόμενες δεκαετίες.    

Φυσικά, το γεγονός ότι το κράτος κατέχει σήμερα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία δεν αποτελεί εγγύηση δημοκρατίας. Οι πελατειακές σχέσεις είναι διαδεδομένες στην Ελλάδα. Αλλά η απάντηση είναι η διαφάνεια και η δημοκρατία, όπως ακριβώς οι Γερμανοί πολίτες σήμερα προσπαθούν να πάρουν πίσω τις εταιρείες ενέργειας στη συλλογική ιδιοκτησία, επειδή θεωρούν ότι αυτό αποτελεί προϋπόθεση για τη δίκαιη τιμολόγηση και την υποστήριξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.  

Αυτό που δεν θα βοηθήσει είναι το ξεπούλημα των μονοπωλίων σε ιδιωτικές εταιρείες που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τον ελληνικό λαό. Εργαζόμενοι θα απολυθούν και οι όροι επιβίωσης τους θα γίνονται χειρότεροι, ενώ η ελίτ της Ευρώπης θα βγάζει κέρδη.    

Η ελληνική κυβέρνηση θα έχει χάσει την ικανότητα να κάνει την λειτουργία της κοινωνίας να κινηθεί προς το συμφέρον των απλών ανθρώπων.

Από την άλλη όμως, υποψιάζομαι ότι αυτός είναι ο σκοπός.    

*Ο Nick Dearden είναι Αναλυτής και Διευθυντής του Global Justice Now.  

Πηγή: http://www.morningstaronline.co.uk  

Επιμέλεια - Μετάφραση: Νίκος Μιχαλόπουλος  

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

 

Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΤΕΤΑΡΤΗ. 26/8/15 

Tου ΘΑΝΑΣΗ ΣΚΟΥΜΑ

Η επιλογή της κυβέρνησης να οδηγήσει χωρίς καμία συλλογική απόφαση του κόμματος, τη χώρα και το λαό σε νέο επώδυνο μνημόνιο, σε πλήρη αντίθεση με τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, αντικαθιστώντας το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού της 5ης Ιουλίου 2015, σε ΝΑΙ στα μνημόνια και τη λιτότητα, δημιούργησε μια τεράστια απογοήτευση και διάψευση των ελπίδων του ελληνικού λαού, για μια διαφορετική προοδευτική και φιλολαϊκή πορεία, ακύρωσε το εγχείρημα της αριστερής κυβέρνησης και ενέταξε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στο ίδιο μνημονιακό μοτίβο των τελευταίων 5 ετών. Η πολιτική αυτή στροφή, κατήγαγε τεράστια ήττα για την αριστερά, το λαό και τη χώρα, αφού εκτός των άλλων η κυβέρνηση έκανε κυρίαρχο αφήγημα της, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το μνημόνιο (ΤΙΝΑ), ακολουθώντας τη στρατηγική των προηγούμενων κυβερνήσεων «μνημόνιο ή χρεωκοπία». Προκειμένου, αφενός μεν, να εκκαθαριστεί η κοινοβουλευτική ομάδα από τις ριζοσπαστικές αντιμνημονιακές διαφωνίες, αλλά και το κόμμα από την μεγάλη ριζοσπαστική αριστερή δυναμική του που δημιουργούσαν εμπόδιο στην μνημονιακή μεταστροφή της κυβέρνησης, και αφετέρου για να μην υποστεί την λαϊκή και εκλογική φθορά που επισείει η εφαρμογή και του νέου μνημόνιου, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές-εξπρές μέσα στο καλοκαίρι, χωρίς να υλοποιηθεί καν η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για σύγκληση έκτακτου συνεδρίου του κόμματος.

Είναι σαφές, ότι ο πρωθυπουργός ακύρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, τα όργανα και τις αποφάσεις του. Είναι επίσης καθαρό, ότι η επιλογή για εκλογές- εξπρές, αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στη συγκρότηση μιας νέας βουλής, που θα παλινορθώσει μια ισχυρή μνημονιακή πλειοψηφία, χωρίς την εκπροσώπηση του ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού κινήματος και του δημοκρατικού ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, προκειμένου, η εφαρμογή του νέου μνημονίου να εκτελεστεί από μια κυβέρνηση που επιδίδεται στον μύθο της δυνατότητας φιλολαϊκής πολιτικής μέσα στην εφαρμογή απολύτως επώδυνου μνημονίου. Η "σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία", που θέλει ο πρωθυπουργός, προϋποθέτει την αποδοχή από αυτήν, του νέου μνημονίου και της αποικιακής δανειακής σύμβασης με τον ESM, την πλήρη εφαρμογή όλων των νέων προαπαιτούμενων και των εφαρμοστικών νόμων, που πρόκειται να ολοκληρώσει τη λεηλασία των λαϊκών τάξεων και την πλήρη κηδεμονία της χώρας από την ευρωολιγαρχία. Το συγκεκριμένο αφήγημα, προϋποθέτει επίσης την αυτοδυναμία του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ, διαφορετικά απαιτείται η σύμπλευση με τις παλαιότερες μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, κάτι που δεν λέγεται, αλλά αυτονόητα τίθεται στο τραπέζι.

Η αποχώρηση μας από το ΣΥΡΙΖΑ και η δημιουργία της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, αποτελεί το μόνο δρόμο αντίστασης και αγώνα, για να συγκροτηθεί ένα ευρύ πολιτικό και κοινωνικό ριζοσπαστικό μέτωπο, όπου θα εκπροσωπηθεί συμμετοχικά και πλατιά δημοκρατικά το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού. Το διακύβευμα των εκλογών, είναι αν η ριζοσπαστική δημοκρατική- πατριωτική έκφραση του ΟΧΙ ενάντια στην κοινωνική λεηλασία, την δουλοπαροικία της χώρας, και την ευρωολιγαρχία, θα μπορέσει να αποτυπωθεί και να λάβει ισχυρή λαϊκή εκπροσώπηση ή η μνημονιακή παλινόρθωση θα προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς, αυξάνοντας ταυτόχρονα τους κινδύνους μιας φασιστικής απειλής.

Το ΟΧΙ δεν ηττήθηκε. Η ενότητα του λαού μας, και η αποφασιστικότητα του, ενάντια στην υποταγή της χώρας στους δανειστές, την ευρωπαϊκή και την εγχώρια ελίτ, απέναντι στην αρπαγή του δημόσιου πλούτου της χώρας, και στην πλατιά λεηλασία των λαϊκών κοινωνικών τάξεων, η δυνατότητα να δημιουργηθεί η παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, έξω από τα μνημόνια δόθηκε με αδιαμεσολάβητο τρόπο στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.

Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, μπορεί να αποτελέσει τη πλατιά δημοκρατική απάντηση του λαού και της πατρίδας, απέναντι στα μνημόνια και την υποδούλωση της χώρας, με την ευρεία δημοκρατική συμμετοχή του λαού μας.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

 

Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Τετ. 26/8/15 

Η ΝΟΜΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ

Του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

Ένα από τα σοβαρά καθήκοντα που αναλαμβάνει ο νέος κομματικός σχηματισμός του πραγματικού και κατ’ ουσίαν μετώπου κατά του νεοφιλελευθερισμού, των μνημονίων και της λιτότητας (αναφέρομαι στη Λαϊκή Ενότητα), είναι η διαδικασία διαγραφής του καταχρηστικού, παράνομου και επονείδιστου χρέους.

Με το παρόν κείμενο επιχειρείται να τεθεί το «νομικό ζήτημα», όπως αυτό προσδιορίζεται από υπερκείμενους μάλιστα κανόνες δικαίου της διεθνούς και ευρωπαϊκής έννομης τάξης. Κατά τη γνώμη δε του γράφοντος κρίσιμα και χρήσιμα είναι τα εξής:

-- ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας απέκτησε για πρώτη φορά νομική προσωπικότητα (1) και έχει καταστεί υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου. Στηρίζεται δε σε δύο ισοδύναμες νομικά Συνθήκες: α) στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και β) στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).

Ως εκ τούτου την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως αυτοτελή νομική προσωπικότητα, τη δεσμεύουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Προς την κατεύθυνση δε αυτή νομολογεί και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου (2). Επίσης κοινός τόπος στην επιστήμη και στη νομολογία είναι η Θεμελιώδης Αρχή των συνταγματικών παραδόσεων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πέραν δηλαδή της νομικής προσωπικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτοτελώς και τα κράτη-μέλη αυτής δεσμεύονται να σέβονται τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου (3).

Ασφαλώς δε επουδενί νοείται ένταξη κράτους-μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση του οποίου ο νομικός και πολιτικός πολιτισμός δεν βασίζεται στο σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και στα ανθρώπινα δικαιώματα (4).

Σε κάθε περίπτωση δε τα κράτη-μέλη που απαρτίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και που είναι «δανειστές» της Ελλάδας, από πουθενά προκύπτει ότι οι αξίες που τα δεσμεύουν ακυρώνονται όταν «αναλαμβάνουν» τη θέση του «δανειστή».

Τούτων δοθέντων πρόδηλο είναι ότι τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και τα κράτη-μέλη δεσμεύονται με τη Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών. Εξυπακούεται δε, ότι η δέσμευση των κρατών-μελών να συμμορφώνονται προς τις αξιώσεις και τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου των Συνθηκών δεν τελεί υπό την αίρεση εάν τα κράτη αυτά είναι ή όχι «δανειστές» έναντι μάλιστα άλλου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που (θα) είναι ο «δανειζόμενος». Τέτοιος κανόνας δεν υφίσταται και δεν μπορεί να υφίσταται.

Ειδικότερα, με βάση τη Σύμβαση της Βιέννης, οι διακρατικές συμφωνίες (5) ερμηνεύονται με «καλή πίστη» και ρυθμίζονται με βάση «την επιγενόμενη αδυναμία εκτέλεσης» καθώς και τη «θεμελιώδη μεταβολή των περιστάσεων». Θεσπίζονται δε πρόνοιες ώστε να αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις όταν «μεταβάλλεται ριζικώς η έκταση των υποχρεώσεων που απομένει να εκπληρωθούν».

Με τούτα τα δεδομένα ενόψει της ανθρωπιστικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, το Διεθνές Δίκαιο αφορά τη βάση καταγγελίας των δανειακών συμβάσεων και την απαρχή διαπραγμάτευσης για την ακύρωση- διαγραφή της καταχρηστικής υπερχρέωσης (σε όποια έκταση υπάρχει) της ελληνικής κοινωνίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Υπ’ όψιν δε ότι ακόμη και η ίδια η ΕΚΤ αγόρασε ελληνικά ομόλογα πολύ κάτω της ονομαστικής τους αξίας! Ας μη λησμονούμε ότι η ΕΚΤ αγόρασε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου της τάξης των75 δις ευρώ μόνο με 50 δις ευρώ και ότι τα ομόλογα αυτά δεν εντάχθηκαν στο PSI! Ας μη λησμονούμε επίσης ότι οι «αποδόσεις» στους κερδοσκόπους απέφεραν κέρδη ακόμη και άνω του30%! Η διεθνής τοκογλυφία στο απόγειο της.

-- ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Ως προς το αυτοτελές μέρος που αφορά στο Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο επισημειώνονται τα εξής:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (6) «προάγει την ειρήνη, τις αξίες της και την ευημερία των λαών της», «παρέχει ασφάλεια και δικαιοσύνη στους πολίτες», «προάγει την οικονομική και κοινωνική συνοχή», «προάγει την πλήρη απασχόληση και την κοινωνική πρόοδο», «καταπολεμά τον κοινωνικό αποκλεισμό» και τέλος εγκαθιδρύει την «αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών». Επίσης ως σημείο αναφοράς αναγορεύεται και «η κοινωνία των πολιτών» (7).

Ταυτοχρόνως η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει: α) «τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων» και β)«την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών» (8).

Όλες οι προαναφερόμενες ρυθμίσεις, δεσμεύσεις και αξίες, δεν μπορούν να τεθούν εκποδών στο όνομα της σχέσης «δανειστή και δανειζόμενου». Άλλως καταστρατηγείται το όλο νομικό, πολιτικό και πολιτιστικό οικοδόμημα που επιδιώκει να χαρακτηρίζεται ως Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για την ταυτότητα δε του νομικού λόγου (με αναφορά στη διαγραφή του χρέους) αξιοσημείωτο είναι ότι με βάση τις αυστηρές δεσμεύσεις της ενωσιακής έννομης τάξης έχει καθορισθεί η νομιμότητα του ορίου του χρέους, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει το 60% στο ΑΕΠ (9).

Σε κάθε περίπτωση δε είναι ανεπίτρεπτη για την οικονομική και κοινωνική συνοχή η δραματική συρρίκνωση του ΑΕΠ οποιασδήποτε χώρας κράτους-μέλους και ειδικότερα κράτους –μέλους της ευρωζώνης, όταν εξ αιτίας αυτής υφίσταται αντίστοιχη αύξηση του ΑΕΠ άλλου κράτους-μέλους, ενώ (ως έχει προεκτεθεί) αντιφάσκει προς τους κανόνες της ενωσιακής έννομης τάξης η υπερχρέωση μιας οικονομίας. Με βάση, άλλωστε, τα προεκτεθέντα στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς αλλά και της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης αποδοκιμάζεται ως μη νόμιμο όποιο χρέος υπερβαίνει το 60% στο ΑΕΠ. Πέραν όμως των προαναφερομένων εξόχως κρίσιμα και χρήσιμα είναι και τα εξής:

-- Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΗ «ΔΗΛΩΣΗ 30»

Ως έχει προεκτεθεί, εφαρμοστέος κανόνας είναι, όπως άλλωστε αποδέχονται τα σχετικά «Μνημόνια» που αφορούν στην Ελλάδα, το άρθρο 126 ΣΛΕΕ. Το άρθρο όμως αυτό ευρίσκεται σε ευθεία και άμεση συνάρτηση με το όριο του νόμιμου χρέους, που ορίζει το Πρωτόκολλο 12.

Κατά την άποψη του γράφοντος απαραίτητη είναι για την εκκίνηση της διαδικασίας τήρησης της νομιμότητας, η αναφορά στη «Δήλωση 30», όπως αυτή είναι προσαρτημένη στη Συνθήκη της Λισσαβόνας.

Η «Δήλωση» αυτή αποτελεί κρίσιμη και χρήσιμη νομική βάση για την εκκίνηση του όλου εγχειρήματος διαγραφής του χρέους, καθόσον συναρτάται ευθέως με τους όρους λειτουργίας (10) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τη «Δήλωση» αυτή «επιβεβαιώνεται η προσήλωση στους στόχους... για δημιουργία θέσεων απασχόλησης, και κοινωνικής συνοχής», ενώ «στόχος είναι η προοδευτική δημιουργία δημοσιονομικού πλεονάσματος σε περιόδους –όμως!- ευνοϊκής συγκυρίας, ώστε να υπάρχει περιθώριο αντιμετώπισης των περιόδων οικονομικής ύφεσης».

Με βάση τα προαναφερόμενα, τα Μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι κατά το μέρος που αφορούν στην Ελλάδα «θέσπισαν» ακριβώς τα αντίθετα, εφόσον σε καθεστώς αφόρητης λιτότητας, δραματικής ανεργίας και επαχθούς χρέους, επέβαλαν και τον όρο για τη δημιουργία δημοσιονομικού πλεονάσματος!...

Επειδή η παρούσα συγκυρία θέτει αμείλικτα ερωτήματα: στο πώς ο άνεργος θα συμβάλει στην αποπληρωμή του χρέους, στο πώς ο άεργος επιχειρηματίας θα συμβάλει στην ανάκαμψη και στοπώς ο σε κρίση ευρισκόμενος ασφαλιστικός φορέας θα καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες του ασθενούς και του εκτός εργασίας ατόμου, είναι πρόδηλο ότι η «Δήλωση 30» αφορά πράγματι βάση εκκίνησης της όλης διαδικασίας. Τη «Δήλωση 30» σαφώς επικουρεί η αξίωση τήρησης της ρητώς προβλεπόμενης και δεσμευτικής (τόσο για τη νομική προσωπικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και για τα κράτη-μέλη αυτοτελώς), Αρχής της Αναλογικότητας (11).

Αφορά δε, η «Δήλωση 30» βάση εκκίνησης της όλης διαδικασίας και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι με αυτή τη «Δήλωση» σαφώς προβλέπεται «συμβολή των κρατών-μελών προκειμένου να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα» ώστε «να ενισχυθούν οι δυνατότητες ανάπτυξης των οικονομιών».

Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι δεν τίθεται περίγραμμα δεσμευτικό του πλαισίου και του περιεχομένου των παρεμβάσεων - πρωτοβουλιών των κρατών-μελών, καθόσον ρητώς ορίζεται ότι «η παρούσα Δήλωση δε προδικάζει τις μελλοντικές συζητήσεις».

Όσο δεν τηρούνται οι προαναφερόμενες πρόνοιες του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Ενωσιακού Δικαίου τόσο αυξάνεται δραματικά ο ευρωσκεπτικισμός με αντικειμενική εξέλιξη την ενδυνάμωση τάσεων καταγγελτικού λόγου στον τρόπο λειτουργίας του όλου ενωσιακού εγχειρήματος.

Ο νέος πολιτικός φορέας Λαϊκή Ενότητα, οφείλει να αναλάβει (και θα αναλάβει!) έντονη δράση, ώστε το ζήτημα της διαγραφής του χρέους να αποτελέσει κύριο αντικείμενο της πολιτικής ατζέντας εντός και εκτός της Χώρας. Το πολιτικό δε αυτό καθήκον θα επιτελεσθεί με όλους τους νόμιμους τρόπους και σε όλα τα ενδεδειγμένα Fora.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Βλ. άρθρο 47 ΣΕΕ
2. Βλ. ενδεικτικώς ΔΕΚ (ΔΕΕ) υπ. 104, 114, 116, 117 και 125-9 [Ahlstrom] Συλλ. 1988,5243.
3. Βλ. ΔΕΚ (ΔΕΕ) υπ. 29/69 [Stauder], Συλλ. 1969, 419. Συνεπής προς την Αρχή αυτή είναι και η παρ. 2 το άρθρου 2 του Ελληνικού Συντάγματος. Βλ. άλλωστε και Π.Ι. Μηλιαράκης, Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και Ελληνικό Σύνταγμα, εκδόσεις Λιβάνη (2008), βλ. σελ. 48 και επ.
4. Βλ. άρθρα 2 και 6 παρ. 1 ΣΕΕ καθώς και Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και άρθρο 6 παρ. 2 ΣΕΕ που αφορά προσχώρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη «σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών». Άλλωστε σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 6 ΣΕΕ τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα απορρέουν από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών-μελών και αποτελούν μέρος των Γενικών Αρχών Δικαίου της Ένωσης.
5. Βλ. συνδυασμό των διατάξεων της παρ. 1 του άρθρου 31, του άρθρου 61 και παρ. 1β του άρθρου 62 της Σύμβασης της Βιέννης για το δίκαιο των Συνθηκών.
6. Βλ. συνδυασμό διατάξεων των παρ. 1 και 3 του άρθρου 3 ΣΕΕ.
7. Βλ. παρ. 2 του άρθρου 11 ΣΕΕ
8. Βλ. παρ. 1 και 2 του άρθρου 6 ΣΕΕ και του άρθρου 151 ΣΛΕΕ. Επίσης βλ. Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη που υπογράφηκε στο Τορίνο στις 18 Οκτωβρίου 1961 και τον Κοινοτικό Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων των Εργαζομένων του 1989, που έχουν ως στόχο την προώθηση της απασχόλησης και τη βελτίωση της διαβίωσης και εργασίας, με κατάλληλη κοινωνική προστασία.
9. Βλ. συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 126 ΣΛΕΕ και του άρθρου 1 του 12ου Πρωτοκόλλου.
10. Βλ. άρθρο 126 ΣΛΕΕ.
11. Βλ. παρ. 4 του άρθρου 5 ΣΕΕ σε συνδυασμό με το Πρωτόκολλο 2 της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Επίσης πρβλ. ΔΕΚ (ΔΕΕ) 114/76 Συλλ. 1977, 1211, επίσης 116/76 Συλλ. 1977, 1247, 119-120/76 Συλλ. 1977, 1247, βλ. επίσης Συλλ. 1991-7/ΙΙ, σελ. 54, επίσης υπόθεση Man, απόφαση της 24.9.1985, Συλλ. 1985 σελ. 2889, σκέψη 20. Επίσης πρβλ. N.Emiliou, The Principle of Proportionality in European Law: A Comparative Study, London: Kluwer Law International, 1996, T.Franck, “On Proportionality of Countermeasures in International Law,” 102 Am. J.Int’l L. 715, 2008, L. Hoffman, “The Influence of the European Principle of Proportionality upon UK Law,” in E. Ellis (ed.), The Principle of Proportionality in the Laws of Europe, Portland, OR: Hart Publishing, 1999.

* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια Στρασβούργου και Λουξεμβούργου (ECHR και GG-EU)

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

 

ΚΟΙΝΩΣ... ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

Παρακολουθούμε με αηδία την ψευδολογία της ασυλίας και την παράκρουση μνημονιολαγνείας ενός υπό παραίτηση πρωθυπουργού που συμπεριφέρεται αυταρχικά ως αυθαίρετος και ως δικτάτορας...

Νομίζει πως είναι προσωπικά καταξιωμένος με την ανάληψη του θεσμικού ρόλου του μετά από λαϊκή εντολή, κατ' επιθυμία των πολιτών σύμφωνα τους...

κανόνες του πολιτεύματος, ενώ αυτός είναι απλά απατεώνας, πατριδέμπορας, προδότης συντρόφων φίλων και συναγωνιστών, αλλά κυρίως είναι μια δική μας μεν, πλην όμως λανθασμένη επιλογή.

sibilla-gr

Λαός περήφανος... Ε μη χέσω...

Το τέρας του Τσιπροσαμαροβενιζελισμού που κυοφόρησε στη μήτρα της η «πρώτη φορά αριστερή» Βουλή ήδη γεννήθηκε, και απειλεί στο όνομα της «εθνικής υπευθυνότητας και ομοψυχίας», να σαρώσει τα πάντα στο διάβα του...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Για ποιο πράγμα ακριβώς αγωνιάς κυρίαρχε??? Για το ποια θα είναι η κυβέρνηση της επόμενης μέρας??? Και προφανώς αυτή η αγωνία σε βάζει μπροστά στο καθήκον της περισυλλογής, πριν ασκήσεις το κυριαρχικό εκλογικό σου δικαίωμα. Σωστά???

Άστο φιλαράκο άστο. Μη το κουράζεις πολύ το ακατοίκητο θα κάψεις τη φλάτζα. Κάθε φορά που σφίγγεσαι γιατί το πολιτικό σου καθήκον σε καλεί, ή θα σου φύγει ένα κομμάτι σκατό από τον κώλο, ή που θα τα κάνεις σκατά πίσω από το παραβάν, κι ότι σαβούρα σου σερβίρουν τα βοθροκάναλα, την παίρνεις αγκαλίτσα και την επόμενη μέρα τη βαφτίζεις πρωθυπουργό και σωτήρα.

• Καρπός αυτής της περισυλλογής υπήρξε ο μεγάλος στοχαστής με τη συμμορία του Καστελόριζου που την αποδέχτηκες ως κυβέρνηση…
• Ξέρασμα του σφιξίματός σου υπήρξε ο Σα(χλα)μαράς και το δικό του τσίρκο των υποταγμένων…
• Αποβολή του ανεμογκαστρωμένου σου μυαλού υπήρξε και ο πρώτη φορά ξεφτιλισμένος, που συνεχίζει να σου πλασάρεται ως πρώτη μούρη, περιβεβλημένη με τη συμπάθεια και την ανοχή σου, και ας...
  οδήγησε τον τόπο στην απόλυτη δουλοπρέπεια και την καταστροφή.

Και τώρα αγωνιάς φιλαράκο. Αναρωτιέσαι ποιο θα είναι άραγε το αυριανό σου επίτευγμα. 

Αναρωτιέσαι τι να πρωτοδιαλέξεις, και προσπερνάς αβασάνιστα όλα όσα έχεις ήδη αποδεχτεί.

• Έχεις αποδεχτεί πως όποια και να είναι η αυριανή σου επιλογή, αυτό που θα κληθεί να εφαρμόσει είναι το κατοχικό πρόγραμμα που τους επεβλήθη και το αποδέχτηκαν, όλοι μαζί, από κοινού κι αντάμα….
• Έχεις αποδεχτεί πως γι ακόμη μια φορά θ ανακατέψεις τα σκατά, κι ανακατεύοντας τα σκατά, η κάλπη δε γεμίζει με κουραμπιέδες…

Ζεις ένα δράμα φίλε μου. Και οι καλοί μας  οι προστάτες σου έχουν έτοιμη τη λύση για να μη κουράζεις το μυαλουδάκι περισσότερο. Δεν έχεις λόγο εσύ ν ανησυχείς και να χαλιέσαι για όλα τούτα. Η πολυτέλεια του σκλάβου, είναι το καθαρό κι απροβλημάτιστο μυαλό.

Γι αυτό και το τέρας που σου ετοιμάζουν, θα σε απαλλάξει από τα δύσκολα. Η μεγάλη συμμαχία του δωσιλογισμού… Η κοινή συνάντηση όλων αυτών που προσκύνησαν την κατοχική διοίκηση… Αυτή η άθλια πλην «ιερή συμμαχία» των προσκυνημένων, προετοιμάζεται στο όνομα της κυβερνησιμότητας, να συγκροτήσει ένα διακομματικό πολιτικό έκτρωμα με γαλαζοπράσινους και ροζουλί εθνοσωτήρες, και να φυλακίσει μέσα σ αυτό το πολιτικό τερατούργημα την ψυχή σου, τις ελπίδες σου, τα όνειρα αλλά και κάθε προσδοκία σου να δραπετεύσεις με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Αυτό ακριβώς θα επισφραγίσεις με την επιλογή σου κυρίαρχε, κάποια από τις αμέσως επόμενες Κυριακές.

Το τέρας του Τσιπροσαμαροβενιζελισμού που κυοφόρησε στη μήτρα της η «πρώτη φορά αριστερή» Βουλή ήδη γεννήθηκε, και απειλεί στο όνομα της «εθνικής υπευθυνότητας και ομοψυχίας», να σαρώσει τα πάντα στο διάβα του.

Καλώς ήρθες λοιπόν στην κόλαση της Νέας Τάξης.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Ρευστοποιείται περαιτέρω το πολιτικό σκηνικό

  Γιώργος Παπαϊωάννου Από την εφημερίδα ο δρόμος της αριστεράς

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

         

Οι πάντες αναζητούν σχέδιο για την «επόμενη μέρα»

Οι ραγδαίες εξελίξεις που συνόδευσαν όλη την πορεία της διαπραγμάτευσης έχουν οδηγήσει ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό σε μεγάλης έκτασης ρευστοποίηση. Οι πολιτικές ταυτότητες και η φυσιογνωμία των κομμάτων επανακαθορίζονται, προγράμματα και σχεδιασμοί τινάζονται στον αέρα, ενώ οι ηγεσίες των κομμάτων βρίσκονται αντιμέτωπες με μεγάλες ρωγμές και ανασυνθέσεις. Κόμματα μεταλλάσσονται ή διαλύονται, διασπάσεις και ίδρυση νέων σχηματισμών είναι στην ημερήσια διάταξη.

Πίσω από την τεχνητή πόλωση για να συγκρατούνται οι δυνάμεις κάθε στρατοπέδου, που και αυτή έχει κοπάσει αρκετά, μια ενιαία παράταξη απλώνεται στο πολιτικό σκηνικό. Μια παράταξη με πρόγραμμα «μένουμε Ευρώπη και ευρώ πάση θυσία – ψηφίζουμε όλα τα προαπαιτούμενα και τα μνημόνια – δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική».

Η παράταξη αυτή όμως περνά ιδιαίτερες δοκιμασίες. Η πρωταγωνιστική της δύναμη, ο ΣΥΡΙΖΑ, σπαράσσεται από μια εσωτερική κρίση που δεν έχει ακόμα κοπάσει. Μεταλλασσόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετωπίζει μια οξύτατη κρίση στο εσωτερικό του και είναι άγνωστο τι είδους συνέδριο θα κάνει, πότε ακριβώς, με ποια σύνθεση και ποια Κοινοβουλευτική Ομάδα θα προχωρήσει, πώς και με ποια δάνεια από τα υπόλοιπα κόμματα θα στηρίζεται στην διακυβέρνηση. Η μετάλλαξη σε κεντροαριστερό μνημονιακό κόμμα προχωρά ταχύτατα, αλλά δεν πρόκειται να στεγάσει τον ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε. Αποχωρήσεις, παραιτήσεις, πιθανόν και διασπάσεις, είναι στην ημερήσια διάταξη.

Στην εκτός ΣΥΡΙΖΑ Κεντροαριστερά, το Ποτάμι είναι αυτό που τυγχάνει άμεσης στήριξης από ευρωπαϊκά και μιντιακά κέντρα και είναι ο μπαλαντέρ των νέων συνθέσεων που θα προκύψουν. Στεγάζει, άλλωστε, στις γραμμές του ή στα μετόπισθεν, μεγάλο μέρος του δημαρίτικου και σημιτικού προσωπικού που αποτελεί συνδετικό κρίκο για ποικίλες καταστάσεις.

Ο άλλος πόλος, ο κεντροδεξιός, βρίσκεται σε διαρκή κρίση. Ο Σαμαράς παραιτήθηκε, ο Μεϊμαράκης ανέλαβε ως προσωρινή λύση αλλά παρατείνει την παραμονή του στην αρχηγία. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, αφού δίνοντας «μεγαλόψυχα» στήριξη στον Τσίπρα, η Ν.Δ. κερδίζει χρόνο και αναμένει να ξεδιαλύνουν τα πράγματα για να δει πώς μπορεί να ανασυνταχθεί. Οι δελφίνοι είναι αρκετοί και πολλοί παράγοντές της ταξιδεύουν συχνότατα στην Ευρώπη, προσπαθώντας να σχεδιάσουν επόμενα βήματα σε ένα απρόβλεπτο τοπίο.

Αυτές οι δυνάμεις, μαζί με ό,τι έχει απομείνει από το original ΠΑΣΟΚ και τους ΑΝΕΛ που εγκατέλειψαν τις αντιμνημονιακές κορώνες για να… σώσουν κι αυτοί τη χώρα, συγκεντρώνουν τα 230-240 «ναι» στη Βουλή. Δεν κάνουν κάτι άλλο πέρα από το να πρωτοκολλούν ό,τι πουν οι Αρχές επιτροπείας της αποικίας χρέους.

Με καθοριστική τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ, συναποτελούν το κεντρικό πολιτικό σκηνικό και είναι οι εισαγωγείς των «μοντέλων» της ευρωκρατίας και του ΔΝΤ. Αλλά δεν είναι σταθεροποιημένες, βρίσκονται σε κατάσταση ευθραυστότητας και δεν έχουν κανένα διαμορφωμένο σχέδιο για την «επόμενη μέρα». Πρωτοκολλητές, υπό παρακολούθηση διαχειριστές, αναλώσιμοι, και ανά πάσα στιγμή απειλούμενοι με ανατροπή.

Η ρευστοποίηση θα δώσει ζωή σε σχήματα πιο προσαρμοσμένα, πιο συνεργάσιμα, αλληλοτροφοδοτούμενα και ευμετάβλητα. Η ίδια η πραγματικότητα των όρων που επιβάλλονται και τα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν οι δανειστές γι’ αυτό που λέμε «πολιτική ζωή», αλλά και η πραγματικότητα της κοινωνικής και εθνικής καταστροφής, δημιουργούν όρους για σχήματα «εθνικής» συνεννόησης εντός των συστημικών πλαισίων. Ή και πραγματικής, άλλου τύπου, εθνικής συνεννόησης και διεξόδου. Αυτή είναι μια πρόκληση για όσους θέλουν να δοκιμάσουν να κινηθούν έξω από αυτό το πλαίσιο.

Γιώργος Παπαϊωάννου

Σκίτσο: Βαγγέλης Παπαβασιλείου

ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ  

Η καθοριστική σύγκρουση στις εκλογές θα γίνει ανάμεσα στην ευρύτατη μνημονιακή συμπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ/ΝΔ/Ποτάμι/ΠΑΣΟΚ και στη μόνη πραγματική αντιπολίτευση, τη Λαϊκή Ενότητα. Δύο παράγοντες θα κυριαρχήσουν: πρώτον, η αξιοπιστία και, δεύτερον, το πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανάταξης της χώρας.

Η συμπολίτευση αντιμετωπίζει βαθύτατο πρόβλημα αξιοπιστίας γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε παντελώς αναξιόπιστος. Δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο ένα κόμμα της Αριστεράς όχι απλώς να μην εφαρμόζει το πρόγραμμά του, αλλά να υιοθετεί πλήρως το πρόγραμμα του αντιπάλου! Η αξιοπιστία της ΝΔ έχει τραυματιστεί βαρύτατα από τις δεκαετίες διακυβέρνησης και από την πλήρη ανακολουθία του πρώην αρχηγού της, κ. Σαμαρά, στο θέμα των μνημονίων. Το Ποτάμι είναι ένα πολιτικό σύμφυρμα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, εκεί πλέον έχουμε το ναδίρ της αξιοπιστίας, πρώην πρωθυπουργών, υπουργών, στελεχών και διαπλεκομένων.

Πρόγραμμα φυσικά έχουν τα πέντε κόμματα της συμπολίτευσης: είναι το νέο μνημόνιο που σχεδίασαν και επέβαλαν οι δανειστές. Δεν υπάρχει απολύτως καμία διαφορά ανάμεσα τους στο θέμα αυτό. Απλώς διαγκωνίζονται για το ποιος θα κάνει τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις», ποιος θα μετριάσει τις επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και ποιος θα βγάλει «ισοδύναμα» από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού.

Το πρόβλημα είναι ότι το μνημονιακό πρόγραμμα οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο, πράγμα που γνωρίζει ο ελληνικός λαός από την εμπειρία των δύο προηγουμένων μνημονίων. Η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η απορρύθμιση των αγορών και η αγριότητα στην αγορά εργασίας μπορεί να βολεύουν τους τραπεζίτες, αλλά δεν δημιουργούν τις συνθήκες ταχύρρυθμης ανάπτυξης που χρειάζεται η χώρα. Με το νέο μνημόνιο η Ελλάδα θα γίνει τελειωτικά μια φτωχή, άνιση, παρηκμασμένη χώρα στις παρυφές της Ευρώπης, όπου η νεολαία θα μεταναστεύει και οι συνταξιούχοι θα παλεύουν να επιβιώσουν. Οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι μια μικρή δράκα πλουσίων και πολλαπλώς διαπλεκομένων που θα θριαμβεύσουν στο μνημονιακό καθεστώς.

Η Λαϊκή Ενότητα πάσχει από τα αναπόφευκτα οργανωτικά προβλήματα μιας παράταξης που στήθηκε σε χρόνο μηδέν και πρέπει αμέσως να συμμετάσχει σε εκλογές. Στα καίρια ζητήματα της αξιοπιστίας και του προγράμματος όμως, έχει τεράστια πλεονεκτήματα απέναντι στη μνημονιακή συμπολίτευση.

Η Λαϊκή Ενότητα έθεσε τις βάσεις της αξιοπιστίας της όταν είχε το θάρρος να πει Όχι στο νέο μνημόνιο, μένοντας πιστή στο Όχι που είπε ο ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα. Οι υπουργοί της παραιτήθηκαν και οι βουλευτές της αγνόησαν τον κίνδυνο της μη επανεκλογής τους.  Η Λαϊκή Ενότητα είναι ο συνεπής εκπρόσωπος της αντιμνημονιακής παράταξης στη χώρα μας. Θα προστατεύσει την αξιοπιστία της ως κόρην οφθαλμού: αυτά που υπόσχεται, αυτά θα κάνει.

Η Λαϊκή Ενότητα έχει επίσης το μόνο εφικτό και υλοποιήσιμο πρόγραμμα για τη χώρα σε αντίθεση με το πρόγραμμα των μνημονίων. Πολύ συνοπτικά, το πρόγραμμα στοχεύει μακροπρόθεσμα στηνανάταξη της ελληνικής οικονομίας, με περιορισμό του τομέα των υπηρεσιών και παράλληλη τόνωση της αγροτικής παραγωγής και της μεταποίησης. Αυτός είναι ο δρόμος για ταχύρρυθμη ανάπτυξη που θα είναι υπέρ του κόσμου της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Βραχυπρόθεσμα το πρόγραμμα περιλαμβάνει διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, άρση της λιτότητας, δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση του τραπεζικού συστήματος, δημόσιες επενδύσεις, στήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων, καθώς και αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου με απλοποίηση του φορολογικού συστήματος.

Το πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας θα φέρει βαθύτατες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και την κοινωνία, αρχής γενομένης από το άρρωστο και εκμεταλλευτικό τραπεζικό σύστημα. Η Ελλάδα χρειάζεται ολοκληρωτική αναδόμηση των τραπεζών σε δημόσια βάση για να στηριχτεί η ανάπτυξη και παράλληλα «σεισάχθεια» στα χρέη των εταιρειών και των νοικοκυριών. Χρειάζεται επίσης ολοκληρωτική αλλαγή σε κεντρικούς τομείς εθνικής σημασίας, όπως η ενέργεια και οι μεταφορές. Χρειάζεται, τέλος, δομικές αλλαγές στον κρατικό μηχανισμό για να δοθεί χτύπημα στη διαπλοκή και να υπάρξει μια νέα σχέση ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα που θα προωθεί  την ανάπτυξη. Η πραγματική μεταρρυθμιστική δύναμη στην Ελλάδα είναι η Λαϊκή Ενότητα, έχοντας στόχο την ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη.

Το ερώτημα που πολύ φυσιολογικά προκύπτει είναι: μπορεί να υλοποιηθεί αυτό το πρόγραμμα, με το οποίο συμφωνεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, εντός της ΟΝΕ; Η ξεκάθαρη απάντηση είναι δυστυχώς όχι, όπως φάνηκε από την ντροπιαστική παλινωδία του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΟΝΕ έχει δικό της πρόγραμμα για την Ελλάδα, που είναι το νέο μνημόνιο. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Η Λαϊκή Ενότητα δεν φοβάται να δηλώσει ότι θα θέσει θέμα συμμετοχής της χώρας μας στην ΟΝΕμε στόχο την εφαρμογή του προγράμματός της. Το εθνικό νόμισμα είναι βήμα και εργαλείο για την ανάταξη της χώρας – δεν είναι αυτοσκοπός. Η συντεταγμένη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα είναι απολύτως εφικτή, πράγμα που γνώριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν ήθελε επ’ ουδενί να εξετάσει με σοβαρότητα γιατί η ηγεσία του ήταν προσκολλημένη στο ευρώ. Ποτέ δεν υπήρξε κυβερνητικό Σχέδιο Β, παρά τα αβάσιμα που αναφέρουν τα ΜΜΕ εκ του πονηρού.

Η μετάβαση περιλαμβάνει μέτρα όπως στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος με στόχο τη διαγραφή του, μετατροπή χρεών, καταθέσεων και μισθών στο νέο νόμισμα με αναλογία 1:1, άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών και εξομάλυνση των κεφαλαιακών και τραπεζικών ελέγχων που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με κρατικές εγγυήσεις, ιεράρχηση των εισαγωγών για να υπάρξει επάρκεια στα φάρμακα, τα τρόφιμα και τα καύσιμα. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για δελτίο, όπως συχνά και κακόβουλα λέγεται.

Το νέο νόμισμα θα δώσει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να δημιουργεί ρευστότητα μακριά από τα νύχια του κ. Ντράγκι, στηρίζοντας έτσι τις επενδύσεις και την οικονομική δραστηριότητα. Αναμφίβολα το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί στις διεθνείς αγορές, ίσως κατά 15-20% όταν θα φτάσει στη νέα θέση ισορροπίας. Η υποτίμηση θα δώσει ώθηση στην εγχώρια παραγωγή, στη βιομηχανία και στον αγροτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι θα έχουν όφελος γιατί θα τονωθεί η απασχόληση. Από την άλλη θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στο εισόδημα των εργαζομένων και στο κόστος παραγωγής των μικρομεσαίων απαιτώντας κρατική παρέμβαση για τη στήριξή τους.

Η Λαϊκή Ενότητα έχει πλήρη συναίσθηση των δυσκολιών της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Καταλαβαίνει πολύ καλά όμως ότι δεν πρόκειται να υπάρξει βιβλική καταστροφή, ότι κι αν λένε τα ΜΜΕ ασκώντας τρομοκρατία. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι περίοδος της μεγαλύτερης δυσκολίας θα κρατήσει μερικούς μήνες και μετά η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει. Με κοινωνική συσπείρωση και στιβαρό χέρι στη διακυβέρνηση, οι επιπτώσεις θα είναι διαχειρίσιμες και η Ελλάδα θα περάσει σε ταχύρρυθμη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη.

Η Λαϊκή Ενότητα είναι η μόνη ελπίδα που απέμεινε στον ελληνικό λαό μετά τη μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι επίσης η πραγματική νέα αρχή για μια άλλη πορεία σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι πρώτες ενδείξεις φανερώνουν πολύ μεγάλη δυναμική και προσδοκία στο εκλογικό σώμα. Αν υπάρξει μεθοδικότητα και αυτοπεποίθηση, η Λαϊκή Ενότητα θα προκαλέσει σεισμό στις επερχόμενες εκλογές.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

 

ΤΣΙΠΡΑ ΠΟΣΟ ΧΡΕΟΣ ΑΞΙΖΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ;

Tου ΣΤΑΘΗ*  

«Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος» είχε πει μια- δυο φορές ο κ.Τσίπρας, και πολλοί, ανάμεσά τους και η αφεντιά μου, είχαμε συγκινηθεί. Όμως στο Σύνταγμα δεν καταγράφεται η λέξη υποτέλεια. Ούτε η λέξη μνημόνιο. Αντιθέτως στο Σύνταγμα καταγράφεται, αναγράφεται και υπογράφεται η υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να προασπίζεται και να υπερασπίζεται το δικαίωμα του λαού σε αξιοπρεπή ζωή. Με σύνταξη 390 ευρω και μηνιάτικο 400 ευρω, αξιοπρεπής ζωή δεν υπάρχει. Ούτε καν ζωή – διότι οι αυτοκτονίες συνεχίζονται. Και «στις λέξεις του Συντάγματος που είμαστε» η λέξη αυτοκτονία επίσης δεν περιέχεται, αγαπητέ μου Αλέξη. Ούτε η λέξη μεγαλοστομία, ούτε η λέξη δημαγωγία.

Επίσης στο Σύνταγμα προβλέπεται η προκήρυξη εκλογών εκτάκτως, μόνον σε περίπτωση που προκύψει θέμα μείζονος εθνικής ανάγκης. Ποιό τέτοιο θέμα προέκυψε; Το μνημόνιο; Μα αυτό υπερψηφίσθηκε από το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που προσεχώρησε στην υποτελή πολιτική, όπως επίσης κι απ' όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ασκούσαν αυτήν την υποτελή πολτική δεκαετίες τώρα. Αν το μνημόνιο συνιστά «ανωτέρα βία», εσύ αγαπητέ μου Αλέξη την επέβαλες. Τί θέλεις τώρα; να την επιβάλλεις καλύτερα; να την επιβάλλεις με άλλους συμμάχους; ελπίζοντας σε τί; να κάνεις το μηνιάτικο των 400 ευρω, 420 σε δέκα χρόνια;

Στο Σύνταγμα υπάρχει, για εμάς που είμαστε οι λέξεις του, και μια άλλη λέξη, φοβερή ως ρομφαία αγγέλου, τρομερή όπως η ανάσα της Νεμέσεως ότι: επαφίεται η τήρησή του στο φιλότιμο των Ελλήνων. Όχι στην ισχύ του Σοϊμπλε, αλλά στο φιλότιμο των Ελλήνων. Το οποίον εξέφρασες μόνον και μόνον και για να τους πεις στο τέλος ότι «δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς». Και τώρα με σημαία την ήττα διεκδικείς τη νίκη!

Δυστυχώς ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν καταλαβαίνει ότι η ομολογία του πως εκβιάσθηκε,

ότι η παραδοχή του πως υπέκυψε στον εκβιασμό,

αυτομάτως τον ακυρώνει, αυτομάτως τον καθαιρεί απ' την πολιτειακή αξία της θέσης του.

Πρωθυπουργός που ομολογεί ότι εκβιάσθηκε και υπέκυψε, αμαυρώνει το πολίτευμα και ατιμάζει τα δικαιώματα του λαού, καθώς

το Σύνταγμα τα προσδιορίζει – απ' την ελευθερία έως τη σίτιση.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε πράγματα παράλογα, διότι είναι ανήθικα. Και μωρίας απότοκα. Ο κ. Τσίπρας πήρε όπλο ένα 63% «όχι» απ' τον ελληνικό λαό, το έκανε εν μια νυκτί «ναι» κι έφερε, επιστρέφοντας απ' την Εσπερία, το πιο «ανθρωποφάγο» των μνημονίων. Ακύρωσε έτσι τον εαυτόν του, ακύρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, ακύρωσε τη λαϊκή εντολή, προσαρτήθηκε στην εξάρτησή του από τις αντιδραστικές δυνάμεις, δίχασε το κόμμα του, πέρασε το μνημόνιο και ύστερα...παραίτηθηκε! Τον κ. Τσίπρα δεν τον «έρριξε» κανείς.

Έπεσε από μόνος του κατηγορώντας μάλιστα για «αποστάτες» όσους δεν υπερψήφισαν μαζί τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ την πολιτική τους υποταγή και τον ηθικό τους εξευτελισμό.

Ο κ. Τσίπρας νομιμοποίησε τα πεπραγμένα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, επανέφερε στην (πολιτική) ζωή τα ανδρείκελα των δανειστών. Κι όμως κατηγορεί για «αποστασία» όσους μένουν πιστοί στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κυνισμός; αρριβισμός; υποκρισία; τυχοδιωκτισμός;

«Πιστεύω διότι είναι παράλογο» έλεγαν οι πούροι καθολικοί, αλλά αυτό αφορά στον Θεό και τις άγνωστες βουλές του, δεν αφορά στο ψωμάκι του κοσμάκη. Το «παράλογο» δεν συνιστά πολιτική, αλλά ψέμα με κοντά ποδάρια. Κι αυτό τρέχει να προλάβει ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ: να αρπάξουν απ' τον λαό όσες ψήφους προλάβουν, πριν να αρχίσουν να καταφθάνουν στα νοικοκυριά οι λυπητερές και τα χαράτσια.

Τόσο φθηνό; τόσο κουτοπόνηρο; Δυστυχώς ναι! Για αυτό και ο κ. Τσίπρας τρέχει στις εκλογές με διαδικασίες φαστ τρακ.

Ούτε καν προεκλογικό πρόγραμμα χρειάζεται να φτιάξει. Έχει πρόγραμμα το μνημόνιο.

Όμως πρόγραμμα το μνημόνιο έχουν και η Ν. Δ. και το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ; Ποιό είναι λοιπόν το επίδικο των εκλογών; αν ο κ. Τσίπρας θα κυβερνήσει με τη Ν.Δ.; ή αν η Ν.Δ. θα κυβερνήσει με τον κ. Τσίπρα; Ακόμα και ο δικομματισμός μονοκομματισμός έβαζε «καλύτερα» διλλήματα! Εκτός κι αν ο κ. Φλαμπουράρης υπηρετεί άλλο μνημόνιο από εκείνο που υπηρετεί ο κ. Βορίδης.

Και λέω «υπηρετεί», διότι το μνημόνιο είναι υπαγόρευση, είναι δικτατορία.

Όταν λοιπόν ο κ. Τσίπρας λέει ότι έκανα λάθη και τελικώς αναγκάσθηκα να αποδεχθώ το μνημόνιο (διότι εκβιάσθηκα και δεν μπορούσα να κάνω αλλοιώς), τί μας ζητά; τιμωρία ή συγχώρεση;

Δεν ξέρω τί έχει πάθει ο Αλέξης, αν τα λέει όλα αυτά ο ίδιος ή αν (ακόμα χειρότερα) του βάζει τις λέξεις στο στόμα ο κ. Παππάς ή όποιος άλλος, αλλά είναι παιδαριώδες να λέει κανείς ότι «επαναστατικότητα είναι η προσγείωση στηνπραγματικότητα»!!! Επαναστατικότητα, καλοί μου άνθρωποι, είναι να αλλάζεις την πραγματικότητα. Να αλλάξεις την πραγματικότητα των 751 Ευρώ και να την κάνεις καλύτερη. Κι όχι χειρότερη, των 400 Ευρώ. Για να την κάνεις μετά (προσφεύγοντας μάλιστα σε εκλογές) ακόμα χειρότερη, των 300 Ευρώ. Άλλωστε,

αγαπητοί μου ρηξικέλευθοι των ευφημισμών (όπως λέγεται στα σαλόνια η μπούρδα) δεν είσθε εσείς που προσγειώνεσθε στη σκληρή πραγματικότητα των γλίσχρων ευρώ, αλλά τα θύματα της πολιτικής σας. Σε αυτούς τους τάλαινες απευθύνεστε και τους λέτε ανόσια πράγματα. Διότι, τί θα πείτε στον γεωργό στις εκλογές; Ο κ. Μάρδας θα του πληρώσει τα πετρέλαια για να καλλιεργήσει; Τί θα πείτε στους ανέργους; ότι θα βρουν δουλειά «στην άλλη ζωή»; Με τί «μούτρα» θα πηγαίνουν οι Συριζαίοι στα χωριά και τις συνοικίες; τί θα λένε για τον ΕΝΦΙΑ; ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς»; ότι μας πιάσανε κώτσους; ότι σας κοροϊδέψαμε; Ότι «άλλαξαν οι συνθήκες» κι έφερε η βροχή, χαλάζι;

Το μνημόνιο έφαγε το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ, τώρα τρώει τους ΑΝΕΛ και ό, τι απόμεινε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σβήνοντας νεκρανασταίνει τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τροφοδοτεί το Ποτάμι κι αφήνει χώρο στη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε επιτυχία, κ. Τσίπρα.

Κι όμως! εσύ εξακολουθείς να επαίρεσε! Αισθάνεσαι λες (στο διάγγελμά σου για τις εκλογές) «περήφανος για τη μάχη που έδωσα κι εγώ και η κυβέρνησή μου». Υπερήφανος που υπέκυψες στον εκβιασμό και επειδή «δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς» έφερες το μνημόνιο; υπερήφανος

που ανέλαβες τη θέση του τοποτηρητή, να τρως με στόμα ματωμένο ως άλλος Τυδέας συντάξεις και μισθούς, όνειρα και βίους ανθρώπων;

Τί είδους μέθη σε κάνει να λες ότι «αντέξαμε σε πιέσεις κι εκβιασμούς» την ίδια στιγμή που λες ότι υπέκυψες διότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς; Άντεξες ή υπέκυψες; Η μονά ζυγά δικά σου;

Πόση αμετροέπεια σε διακρίνει, όταν λες ότι «κάναμε την υπόθεση της Ελλάδας παγκόσμια υπόθεση», όταν την έκαμες ακριβώς όπως ήθελαν οι δανειστές: ένα ταπεινωμένο συντρίμμι μπροστά στα μάτια της οικουμένης, προτεκτοράτο κι αποικία χρέους;

Πώς μιλάς για «ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα», τη στιγμή που ενσωματώνεις την εισφορά αλληλεγγύης (σικ) στη φορολογική κόλαση;

Πώς μπορείς να δημαγωγείς ασύστολα όταν λες ότι «ζήτησα απ' τον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου να αποκτήσει το ευρωκοινοβούλιο, ως θεσμός, με άμεση δημοκρατική νομιμοποίηση, ενεργό ρόλο στο ελληνικό πρόγραμμα», ενώ γνωρίζεις ότι η Ένωση σύρεται απ' τη Γερμανία σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση;

Έρκος οδόντων και φόβο Θεού ή σέβας στους ανθρώπους δεν έχεις όταν λες ότι «δεν θα παραδώσεις ποτέ την ασπίδα των ιδεών μας και των αξιών μας», την ίδια ώρα που εγκαθιστάς γκαουλάιτερ στα υπουργεία; Ταψί είναι αυτή η ασπίδα, για να σιγοτσιτσιρίζουν πάνω της τους Έλληνες οι ανθύπατοι της Τρόικας, οι επίτροποι, οι ελεγκτές και οι κάπο;

Πώς μπορείς να ευτελίζεις με τόση ευκολία τους ποιητές όταν λες ότι «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα» - ποιές μέρες; των μέτρων που έρχονται; της εργασιακής αγριότητας και της πλήρους απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων; Σε ποιους μιλάς; από ποιον πλανήτη; Aιδώ πάντως δεν θα τον λένε. Λυπάμαι, λυπάμαι βαθειά. Για μας και τα παιδιά μας. Και για την άγνοια κινδύνου που σε χαρακτηρίζει! Διότι τώρα μας ζητάς

να σε εμπιστευτούμε για να διαπραγματευθείς το Χρέος! πώς; όπως διαπραγματεύθηκες τις δανειακές συμβάσεις; Για να ρθεις αύριο και να μας πεις πως ούτε για το Χρέος «μπόρεσες να κάνεις αλλιώς»; Ότι σε εκβίασαν; ότι σε εξαπάτησαν; ότι υπέκυψες, αλλά ότι «κράτησες

την Ελλάδα και τη δημοκρατία στα χέρια σου» και την «σήκωσες ψηλά»; Πόσο ψηλά στο Βάραθρο; και με πόση άβυσσο να ανοίγεται μπροστά της;! Τριακοσίων πενήντα δισεκατομμυρίων για 70 χρόνια ή τετρακοσίων είκοσι δισεκατομμυρίων για 90 χρόνια – πόσο χρέος αξίζει ο λόγος σου;...

*Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr τη Δευτέρα 23 Αυγούστου 2015 ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ