Το μαγαζί του ΣΥΡΙΖΑ βούλιαξε στο ψέμα και στον εθνομηδενισμό

Το καινούργιο και ελπιδοφόρο που είχε φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι θα κρατούσε τις υποσχέσεις του, όσα έλεγε δεν θα ήταν προεκλογικές φούσκες. Αποδείχθηκε ψέμα. Στο ψέμα προστίθεται κι άλλο ψέμα ότι θα διορθώσει ή μετριάσει όσα δυσμενή προβλέπει το μνημόνιο για τους αδύναμους. Αλλά το μνημόνιο προβλέπει δυσμενή μέτρα για να ισοφαρίσει κάθε ελάφρυνση, θα δίνει από δω και θα παίρνει από εκεί. Υπάρχουν κι άλλα:...

του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι αλήθεια ότι το όχι στο δημοψήφισμα δεν ήταν ναι στην έξοδο από το ευρώ. Απορρίφθηκε η λιτότητα, όχι το ευρώ. Το μνημόνιο επιδείνωσε τη λιτότητα και διατήρησε το ευρώ.

Είναι ψέμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε. Στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε πλήρως η συντηρητική συνιστώσα, μονόχνωτη στις φιλοευρωπαϊκές ιδεοληψίες της, τυφλή στον εθνομηδενισμό της, έμπλεη ψευδαισθήσεων. Νομίζουν στην ΕΕ και διάφοροι μεγαλόσχημοι εγχώριοι ότι...

απόκτησαν σοσιαλδημοκρατία αλά ευρωπαϊκά ή νεκρανάσταση του παλαιού Κέντρου ή του Σημιτισμού. Παράδοση σοσιαλδημοκρατίας δεν υπάρχει και το «Κέντρο/Σημιτισμός» έχουν πεθάνει. Νεκρανάσταση έκανε μόνο ο Ιησούς, ούτε ο ΔΟΛ ούτε ο Τσίπρας.

Είναι αλήθεια ότι η συντηρητική συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ρίζες στον κρατικό μηχανισμό, στα Πανεπιστήμια και γενικά στη διανόηση, έχει άκρες και στο χώρο της Οικονομίας. Όλοι αυτοί, ως σύνολο, αποτελούν, στον Δυτικό Κόσμο, εξαρτώμενο, βοηθητικό εργαλείο στην άρχουσα ελίτ. Στην Ελλάδα, κατ’ εξαίρεση, ο χώρος αυτός είχε αυτόνομη πολιτική εκπροσώπηση, με το ΚΚΕ εσωτ, αλλά, στην πλειοψηφία του, ανήκε ψυχή τε και σώματι στο Σημιτισμό. Μετά το Μνημόνιο οι εκλογές ήταν προϋπόθεση για να αποτραπεί η διάλυσή του και ελπίδα ότι θα ενισχυθεί η συνοχή του. Με συγκολλητική ουσία την Εξουσία. Και με όλες τις μοιραία απορρέουσες συνέπειες, πχ αθέμιτοι ανταγωνισμοί και ομαδοποιήσεις (κοινώς φράξιες) για την κατοχή μεριδίου της κυβερνητικής εξουσίας, πελατειακές σχέσεις με τον κόσμο και τελικώς διαφθορά και ποικίλα σκάνδαλα, ενίοτε πιπεράτα.

Είναι αλήθεια ότι στον (παλαιό) ΣΥΡΙΖΑ δεν δόθηκε καμία σημαντική μάχη ιδεολογική και πολιτική, εκτός από αψιμαχίες, ήσσονος εμβέλειας. Ενώπιον της νίκης οι διαφωνίες παραμερίζονται, μετά τη νίκη όλοι είναι ευτυχισμένοι. Αλλά σε χρόνο μηδέν ήρθε η διαπραγμάτευση, η μεταστροφή και το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε. Τα πράγματα έφεραν τη ρήξη, δεν την προετοίμασαν οι άνθρωποι. Οι αντιφρονούντες ήταν γνωστοί αλλά είχαν αυτοσυγκράτηση είτε για λόγους πειθαρχίας είτε επειδή είχαν/έχουν διαφορετική οπτική αλλά όχι διαμορφωμένη, ολοκληρωμένη και πειστική, πρόταση.

Είναι αλήθεια ότι το ισχυρό χαρτί των αντιφρονούντων στις εκλογές είναι η εμπιστοσύνη και η συνέπεια ως προς τις δοθείσες υποσχέσεις. Ο πρωθυπουργός δίνει άπελπι αγώνα να πείσει ότι και αγωνίστηκε και εκβιάστηκε και υπόκυψε αλλά και θα μας βγάλει από το βούρκο παρά το ότι υπόγραψε τη βαριά καταδίκη μας σε φόρους, φόρους, φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων κλπ. Οι υποσχέσεις δόθηκαν μόλις προχθές και αθετήθηκαν χθες, τι να πρωτοξεχάσουμε;

Είναι ψέμα ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση «έκαναν ότι μπορούσαν αλλά ηττήθηκαν από ισχυρότερο αντίπαλο». Ο αντίπαλος ήταν και είναι ισχυρότερος, το ξέραμε. Αλλά αν είχε γίνει η στοιχειώδης προετοιμασία για να ανοίξουμε σουβλατζίδικο (τόσα έχω, ποιοι θα με βοηθήσουν να ξεπληρώσω, τι θα μου ζητήσουν για αντάλλαγμα κλπ), τότε θα ξέραμε αν οι Ρώσοι, οι Κινέζοι, οι Ιρανοί ή οι εξωγήινοι θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν, με ποιους όρους, αν έχουμε συμμάχους κλπ. Αυτά δεν έγιναν ή αν έγιναν σταθμίστηκαν λάθος, η απόλυτη ανικανότητα. Αν έγιναν και σταθμίστηκαν σωστά τότε η κυβέρνηση μας πήγε ως πρόβατα επί σφαγή, ενσυνείδητα. Το επιχείρημα της απειρίας δεν ισχύει. Υπήρχαν διάσημοι (αλλά και άγνωστοι…) σύμβουλοι, έμπειροι.

Είναι ψέμα ότι η έξοδος από το ευρώ είναι το κλειδί για τον «Παράδεισο», έστω με σκληρές θυσίες βραχείας διάρκειας-πόσο βραχείας και πόσο σκληρές; Το Νόμισμα είναι εργαλείο άσκησης Πολιτικής Εξουσίας και Ηγεμονίας, ένα άλλο είναι τα Όπλα. Στο επίκεντρο είναι η Ανεξαρτησία της χώρας, όχι το Νόμισμα. Συνεπώς πριν από τα οικονομικά πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα ποιοι θα ήθελαν και θα μπορούσαν να βοηθήσουν και με ποιους όρους/ανταλλάγματα στον αγώνα για Ανεξαρτησία και ποιοι «θα χύσουν αίμα», το δικό μας, για να την αποτρέψουν. Η θεωρία ότι πρώτα εμείς ξεκινάμε και οι σύμμαχοι ακολουθούν, αν εμείς είμαστε αποφασισμένοι, θεωρητικά δεν είναι λάθος. Αλλά δεν είναι πασπαρτού, ανεξάρτητα από τη συγκυρία. Κανείς πχ δεν μπορεί να θεωρήσει «λεπτομέρεια» τη διευκρίνιση της Μόσχας στους Έλληνες συνομιλητές της πως μας θέλει στην ευρωζώνη, όπως και το Πεκίνο. Ούτε να παραβλέψει την πρόσφατη επισήμανση των Αμερικανών στον Κοτζιά ότι «η Γιάλτα ισχύει». Το αγνοήσαμε τότε και μας κόστισε τον Εμφύλιο. Μερικοί θεωρούν, ανόητα, ότι αυτά είναι δηλώσεις υποταγής ή υπόδειξη αδράνειας. Καμία λαϊκή ηγεσία δεν δικαιούται, όμως, να μιμηθεί και να επαναλάβει τον Τσίπρα, ξεκινώντας ένα αγώνα χωρίς να ζυγίσει όσα θα υπολόγιζε ένας απλός σουβλατζής, με αποτέλεσμα να βουλιάξει το μαγαζί. Όποιος καεί στο χυλό…

ISKRA

Δ. Καζάκης: Δε λυγίζουμε...Το κατοχικό καθεστώς θα πέσει!

 

Τηλεφωνική επικοινωνία του οικονομολόγου - αναλυτή, ιδρυτικού μέλους και Γ.Γ. του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Δημήτρη Καζάκη με τον Π. Ιωάννου στην εκπομπή "Ακροβάτες του Ονείρου", στον Σπορ News 90.1 FM (Λάρισα). 28 Αυγούστου 2015.

ΕΓΩ, Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

(Δευ. 31/8/15 - 09:15)        

Του ΣΤΑΘΗ*

Το όχι είμαι εγώ!

Το όχι δεν το χαρίζω σε κανέναν. Μόνο στον κ. Σόϊμπλε.

Το όχι είμαι εγώ, διότι μόνον εγώ μπόρεσα να το κάνω ναι.

Η αντίσταση στο προηγούμενο μνημόνιο είμαι εγώ.

Το νέο μνημόνιο είμαι εγώ.

Ο αντιμνημονιακός Σαμαράς είμαι εγώ.

Ο μνημονιακός Σαμαράς είμαι εγώ.

Ο καλύτερος διαχειριστής  του χειρότερου μνημονίου είμαι εγώ.

Εγώ είμαι οι γκαουλάϊτερ στα υπουργεία.

Εγώ είμαι η σύνταξη των 300 Ευρώ.

Εγώ είμαι ο μισθός των 400 Ευρώ.

Εγώ είμαι οι τριάντα χιλιάδες νέοι άνεργοι μετά τα κάπιταλ κοντρόλς.

Διότι εγώ ήμουν οι διαπραγματεύσεις,

Εγώ είμαι η αντίσταση στους εκβιασμούς που επέτρεψα να μου ασκηθούν.

Εγώ είμαι η υποταγή σ΄ αυτούς τους εκβιασμούς.

Εγώ παραδέχθηκα την ήττα, διότι δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Και μόνον εγώ , θα μπορούσα να κάνω αυτήν την ήττα , σημαία της νίκης που διεκδικώ.

Εγώ παραδέχθηκα , όπως ο Παπανδρέου, όπως ο Σαμαράς,

το αξίωμα του Έλληνα Πρωθυπουργού μπορεί να καθαιρεθεί σε επίπεδοτοποτηρητή του Βερολίνου, σε επίπεδο ανδρείκελου των δανειστών.

Εγώ είμαι η κάθε λέξη του Συντάγματος που υπέταξα στο μνημόνιο.

Εγώ έγινα η Αριστερά που γονάτισε.

Εγώ νομιμοποίησα το διεφθαρμένο παλιό πολιτικό σύστημα που υπερψήφισε μαζί μου τα μνημόνια. Εγώ το ξανάφερα στη ζωή.

Όμως εγώ ο ίδιος δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που μου έδωσαν ψήφοεμπιστοσύνηςκαι τώρα τους πάω σε αιφνιδιαστικές εκλογές.

Διότι εγώ είμαι πιο έξυπνος από εκείνους στους οποίους έδινα τον λόγο μου ότι δεν θα αιφνιδιάσω.

Οι εκλογές είμαι εγώ.

Διότι, όπως σας είπα σε συνέντευξή μου, είχα πάρει την απόφαση να πάω σε εκλογές ήδη από τις 12 Ιουλίου. Κι έτσι οι αποστάτες από την υπερψήφιση του μνημονίου, δεν μπόρεσαν να με ρίξουν.

Έριξα την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς από μόνος μου.

Διότι θέλω την ανανέωση της εμπιστοσύνης σας για να υπερασπισθώ τη δημόσια περιουσία, πουλώντας τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, την ενέργεια, τα ορυκτά κι όλους μας τους πόρους. Όμως σε ευρώ κι όχι σε δραχμές. Ευρώ που θα ανακεφαλαιώσουν τις τράπεζες για να σας πάρουν αύριο τα σπίτια

Διότι εγώ είμαι ο καλύτερος διαχειριστής όσων έλεγα ότι δεν θα κάνω

Εγώ εξαπάτησα τους γεωργούς.

Εγώ είμαι οι φωτοτυπίες των βιβλίων με τις οποίες θα ανοίξουν φέτος τα σχολεία.

Εγώ είμαι οι γιατροί που νοσηλεύονται από υπερκόπωση στα ίδια τους τα νοσοκομεία.  

Εγώ είμαι το αποτέλεσμα των εκλογών, διότι τα γκάλοπ ποτέ δεν πέφτουν έξω. Εγώ είμαι το αποτέλεσμα των εκλογών, διότι η διαπλοκή με την οποία δεν συγκρούσθηκα λέει αποστάτες όσους συντρόφους δεν μπόρεσε να μεταμορφώσει.

Εγώ είμαι η σκιά του εαυτού μου.

Και καλύτερος από μένα είμαι μόνον εγώ.

Εγώ είμαι ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός από τη μεταπολίτευση που μίλησα ελαφρά τη καρδία για «εμφύλιο» πόλεμο. Για κίνδυνο εμφυλίου στη χώρα, αν δεν έκανα ό,τι μου έλεγε ο Σόιμπλε.

Εγώ ξεσκέπασα το σχέδιο του Σόιμπλε για επιστροφή στη δραχμή κι από τότε κάνω ό,τι μπορώ για να μας ληστεύουν σε Ευρώ.

Μόνον εγώ μπορώ να διαπραγματευθώ στο μέλλον το χρέος., Όπως διαπραγματεύθηκα το μνημόνιο.

Ή εγώ ή το χάος.

Μπορεί το μνημόνιο να οδηγεί στο χάος και μάλιστα στο εγγύς μέλλον, αλλά με πέντε δέκα ισοδύναμα μέτρα που δεν μπορούμε να πάρουμε, θα αντέξουμε αυτό το χάος ως το απώτερο μέλλον, το 2072 και βλέπουμε…

Ως τότε θα είμαστε ασφαλείς μέσα στη λιτότητα και χωρίς Σύνταγμα - θα έχουμε μνημόνιο.

Ούτε προεκλογικό πρόγραμμα χρειάζομαι – έχω το μνημόνιο.  

Σ’ αυτές τις εκλογές λοιπόν, κυρίες και κύριοι, σύντροφοι και συντρόφισσες δεν υπάρχουν διλήμματα. Εγώ είμαι η απάντηση στο δίλημμα που σας θέτω.

Εγώ, ο αντιμνημονιακός μνημονιακός.

Εγώ, ο αριστερός που ασκεί δεξιά πολιτική καλύτερα απ’ τους δεξιούς.

Εγώ, ο πρόμαχος των φτωχών που το δικό μου μνημόνιο κάνει φτωχότερους.

Εγώ που χωρίς εμένα δεν θα έχω πια να κάνω τίποτα…

* Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr τη Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

 

Π.Λαφαζάνης: ''Λύση η έξοδος από την Ευρωζώνη

Οι δημοσκοπήσεις δεν αξίζουν ούτε 

στο χαρτί που γράφονται''

31/08/2015

Σφοδρή επίθεση στις εταιρίες δημοσκοπήσεων εξαπέλυσε 

ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σημειώνοντας ότι «είναι εκτός τόπου 

και χρόνου» και χαρακτηρίζοντάς τις «παντελώς αναξιόπιστες».

«Δεν αξίζουν ούτε στο χαρτί που γράφονται. Ο κόσμος πολλές φορές 

απαντά ψεύτικα και ειρωνικά και τους γυρίζει την πλάτη» σημείωσε 

ο κ. Λαφαζάνης σε συνέντευξη.

Ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας σημείωσε ότι δεν τοποθετεί σε κάποιο 

συγκεκριμένο ποσοστό τον πήχη, τονίζοντας ότι «ένας από τους στόχους 

μας είναι να είμαστε η Τρίτη πολιτική δύναμη. Είναι ένας ρεαλιστικός στόχος

. Θα είμαστε η ευχάριστη έκπληξη των εκλογών. Η τάση που έχει η Λαϊκή Ενότητα 

είναι να πάει πολύ ψηλά».

Σε ερώτηση για τον Αλέξη Τσίπρα και τα όσα είπε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη 

του ΣΥΡΙΖΑ το Σαββατοκύριακο, ο κ. Λαφαζάνης, επανέλαβε ότι «η μνημονιακή 

στροφή του Αλέξη Τσίπρα είναι απαράδεκτη. Είχαμε αποφασίσει ότι θα τελειώσουμε 

με τα Μνημόνια και θα τα ακυρώσουμε. Αυτή ήταν η βασική μας κατεύθυνση. 

Δυστυχώς ο Αλέξης Τσιπρας με την πολιτική του απόφαση πέρασε στην άλλη όχθη. 

Δεν μπορούσαμε να συνυπάρχουμε σε ένα πολιτικό σχήμα του οποίου η ηγεσία

 ψήφισε το Μνημόνιο. Αυτό ήταν απαράδεκτο και αποτέλεσε την ουσία 

του διαχωρισμού μας».

«Η ηγεσία έβαζε το ευρώ πάνω από το συμφέρον της χώρας», πρόσθεσε

 ο κ. Λαφαζάνης, τονίζοντας ότι «η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν να φύγουμε από

 το ευρώ αλλά δεν ήταν και το «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ». 

Όχι το ευρώ πάνω από την αντιμνημονιακή μας κατεύθυνση όχι το ευρώ πάνω από τη χώρα.

 Εμείς δεν είχαμε ποτέ αποφασίσει να βάλουμε το ευρώ πάνω από τη νεολαία.

Εμείς, ήμασταν σταθεροί και μένουμε σταθεροί στις απόψεις και τις δεσμεύσεις μας».

«Άλλη λύση υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Η άλλη λύση δεν είναι ούτε εμφύλιος, 

ούτε διχασμός. Η άλλη λύση είναι μια δημοκρατική λύση, η έξοδος από την ευρωζώνη.

 Το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα για να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα ανόρθωσης

 και ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Αν περιμένουμε από τρίτους να βγάλουν 

το φίδι από την τρύπα είναι λάθος. Θα είναι δική μας επιλογή η έξοδος από την ευρωζώνη».

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ή ΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΕΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ...

Φελνίκος

31/08/2015

Στις 21 μέρες που απομένουν μέχρι να μάθουμε το αποτέλεσμα των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να επιλύει κάθε τρεις μέρες και ένα πρόβλημα για να καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να κόψει πρώτος το νήμα της κάλπης. Αν το καταφέρει μπορεί να είναι αυτός που θα λάβει την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως. Κυβερνήσεως όμως συμμαχικής καθώς μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, την υπογραφή και από τον Αλ. Τσίπρα μνημονίου με νέα σκληρά μέτρα για εργαζόμενους συνταξιούχους και επιχειρήσεις, την επιβολή capital controls στις τράπεζες και την πρόσθετη ζημιά δεκάδες δις στην οικονομία η αυτοδυναμία θα πρέπει να θεωρείται όνειρο φθινοπωρινής νυκτός. Το εκλογικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, που πιστοποιούσαν μέχρι και το δημοψήφισμα οι δημοσκοπήσεις, ενδεχομένως παραμένει, αλλά μετά τη μετατροπή του "όχι" εν μια νυκτί σε "ναι" και τα όσα ακολούθησαν το πολιτικο-κοινωνικό τοπίο θυμίζει κινούμενη άμμο.

Η πολιτική ρευστότητα είναι μεγάλη και προσώρας ουδείς μετά βεβαιότητας μπορεί να προβλέψει την έκταση της ζημίας που θα προκαλέσει η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ) του Παν. Λαφαζάνη στην Κουμουνδούρου. Πολιτικοί αναλυτές και κομματικά επιτελεία εκτιμούν πως στην περίπτωση που αυτή υπερβεί τις 6-7 μονάδες τότε το βράδυ των εκλογών θα ζήσουμε ένα πραγματικό θρίλερ. Εάν το ποσοστό της ΛΑΕ είναι μεγαλύτερο, τότε, σύμφωνα με τους περί τα εκλογικά ειδήμονες, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση πρώτο κόμμα να είναι η Νέα Δημοκρατία.

Μπορεί όμως το νεότευκτο κόμμα του Παν. Λαφαζάνη να πετάξει σε τόσο υψηλά ποσοστα; Δύσκολο, αλλά όχι και απίθανο. Κατ' αρχήν έχει πανελλαδική δικτύωση. Σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες υπάρχουν κομματικές δυνάμεις (νομαρχιακές και τοπικές οργανώσεις) που το στηρίζουν. Επιπροσθέτως, έχει συνταχθεί μαζί του το 1/4 της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ διαθέτει σοβαρή εκπροσώπηση και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Όμως το μεγαλύτερο ίσως πλεονέκτημα για τον Παν. Λαφαζάνη είναι ότι στην ΛΑΕ προσχώρησαν 25 βουλευτές, οι περισσότεροι εκ των οποίων, στις εκλογές του Ιανουαρίου, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες. Για παράδειγμα 12 από τους 25 βουλευτές ήταν πρώτοι σε σταυρούς στις περιφέρειες τους: Λαφαζάνης (Β' Πειραιά), Αμανατίδου (Β' Θεσσαλονίκης), Ζαννής (Πιερία), Ζερδελής (Λέσβου), Ιωαννίδης (Καβάλα), Λαπαβίτσας (Ημαθία), Μακρή (Κοζάνη), Πετράκος (Μεσσηνία), Σαμοΐλης (Κέρκυρα), Σταθάς (Βοιωτία), Κυριακάκης (Φθιώτιδα). Επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ σε τρεις νομούς μένει χωρίς βουλευτή αφού στη ΛΑΕ πήγαν οι μοναδικοί εκλεγέντες βουλευτές του: στη μονοεδρική της Ευρυτανίας ο Κώτσιας, στη διεδρική της Καστοριάς ο Διαμαντόπουλος και στην τριεδρική της Λέσβου ο Ζερδελής. Επίσης χωρίς βουλευτή μένει και στη Βοιωτία αφού και οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Σταθάς και Σκούμας, ακολούθησαν τον Λαφαζάνη. Στις πολυπληθείς περιφέρειες της Β' Θεσσαλονίκης και του Ηρακλείου η Χαραλαμπίδου και ο Κριτσωτάκης κατέλαβαν τη δεύτερη θέση υπολειπόμενοι, κατά λίγων μόνον ψήφων των πρώτων σε σταυρούς. Τη δεύτερη θέση, πίσω από τη Ραχήλ Μακρή κατέλαβε στην Κοζάνη η Ουζουνίδου, που επίσης πήγε στην ΛΑΕ, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια κρίσιμη και μεγάλη περιφέρεια να μείνει μόνον με έναν βουλευτή. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την πρώτη σε ψήφους στην Α' Αθήνας Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία εφόσον συνεργαστεί, ως αναμένεται, με την ΛΑΕ θα δώσει μεγάλο αέρα στον Λαφαζάνη, τότε η πληγή για τον Τσίπρα είναι μεγάλη.

Και βέβαια το πρόβλημα μεγαλώνει όταν ο μακράν πρώτος σε σταυρούς στις ευρωεκλογές Μανώλης Γλέζος κατήγγειλε ανοιχτά τον Τσίπρα, ενώ στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι και ο πρώτος σε σταυρούς στη Β' Αθήνας Γιάννης Βαρουφάκης. Εδώ να σημειώσουμε ότι από τους έξι πρώτους σε σταυρούς στη Β' Αθήνας μόνον ο δεύτερος (Δραγασάκης) και ο τρίτος (Κουρουμπλής) θα είναι υποψήφιοι με τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς Βαλαβάνη (4η) Στρατούλης (5ος) και Χουντής (6ος) πήγαν στη ΛΑΕ. Και οπωσδήποτε σ' αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και δύο βουλευτίνες που ήταν και υποψήφιες για τις περιφέρειες Βορείου Αιγαίου και Θεσσαλίας, την Αγλαΐα Κυρίτση (Επικρατείας) και την Ηρώ Διώτη (Λάρισα). Η μεν πρώτη θα είναι υποψήφια με την ΛΑΕ, η δε δεύτερη, λόγω διαφωνιών με το μνημόνιο, δεν θα είναι υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά στα ανωτέρω θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και την μάλλον σίγουρη (μετά τα όσα έχουν ακουστεί για υπόθεση φοροδιαφυγής) απώλεια του πρώτου σε σταυρούς στο Υπόλοιπο Αττικής Αλ. Μητρόπουλου.

Η δεύτερη πληγή για τον Τσίπρα είναι οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι. Αν οι διαφωνούντες βουλευτές και τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που συνεκρότησαν τη ΛΑΕ είναι το πρώτο πρόβλημα, οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι είναι το δεύτερο και μεγαλύτερο πρόβλημα. Από την μετατροπή του "όχι" του δημοψηφίσματος σε "ναι" και την υπογραφή του μνημονίου δεν αισθάνθηκαν προδομένοι μόνον οι κομματικοί, αλλά και οι απλοί άνθρωποι που πίστεψαν στα λεγόμενα του πρωθυπουργού και στρατεύθηκαν στο "όχι". Επίσης η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, τις αυξήσεις στον ΦΠΑ και την αθέτηση των προεκλογικών και προγραμματικών δεσμεύσεων της κυβερνήσεως υποβηθεί την ανάπτυξη κεντρόφυγων τάσεων.

Πλέον η πιθανότητα μεγάλης αποχής λόγω δυσαρέσκειας είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Πολίτες που στις εκλογές του Ιανουαρίου ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα αισθάνονται απογοητευμένοι, αλλά και δεν θέλουν να ψηφίσουν κάποιο άλλο κόμμα, είναι πιθανόν να προτιμήσουν να μην προσέλθουν στις κάλπες. Στην πλειοψηφία τους αυτοί προέρχονται από την Κεντροαριστερά. Αρκετοί εξ αυτών ενδεχομένως θα ψήφιζαν ένα κοινό σχήμα ΠΑΣΟΚ - Κίνημα του Γ. Παπανδρέου - ΔΗΜΑΡ. Τώρα που η προσπάθεια, ως φαίνεται, ναυαγεί κάποιοι -και κυρίως αυτοί που θέλουν να έχουν σχέση με το γκουβέρνο- ίσως προτιμήσουν να πάνε στη Ν.Δ. ή ακόμη και στο Ποτάμι, που διεκδικεί να γίνει, μετά τους ΑΝΕΛ, ο επόμενος κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η τρίτη πληγή του πολυτραυματία ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να γιάνει ο Τσίπρας είναι η σχέση κυρίως με τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις νοικοκυρές. Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου, σύμφωνα με έρευνα για το εκλογικό αποτέλεσμα, εν πολλοίς στηρίχθηκε στις τέσσερεις αυτές κοινωνικές κατηγορίες. Συν βεβαίως τους δημοσίους υπαλλήλους, στους οποίους πιθανολογείται ότι δεν θα έχει υποστεί μεγάλη φθορά λόγω της πολιτικής "προστατευτισμού" τους που άσκησε το επτάμηνο της διακυβέρνησης. Στους συνταξιούχους που στις εκλογές του 2012 είχε πάρει το 16% των ψήφων, το 2015 πήρε 36%. Στους αγρότες, που παραδοσιακά ψηφίζουν συντηρητικά, το 2012 πήρε 21% και το 2015 ανέβηκε στο 29%. Στους ελεύθερους επαγγελματίες από το 30% πήγε στο 34% και στις νοικοκυρές από το 24% στο 33%.

Τώρα και οι τέσσερεις αυτές κατηγορίες έχουν πληγεί. Το καλάθι της νοικοκυράς, με τις αυξήσεις στο ΦΠΑ ακρίβυνε. Οι συνταξιούχοι μπορεί ακόμη να μην έχουν δει ακόμη τις μειώσεις στις συντάξεις τους, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι αυτό θα συμβεί. Στις μεν επικουρικές και στον κλάδο ασφάλισης από τον Σεπτέμβρη στις δε κύριες από τον Ιανουάριο και μάλιστα σε ποσοστό που θα φθάνει έως και το 8%. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ασφαλώς θα το έχουν οι αγρότες, οι οποίοι θα αρχίσουν να επιβαρύνονται, και μάλιστα σημαντικά, από φορολογικά και άλλα μέτρα που σχετίζονται με το επάγγελμά τους. Η κυβέρνηση προσπάθησε να μην έλθουν όλες οι επιβαρύνσεις μαζεμένες, αλλά να απλωθούν σε βάθος τριετίας. Στο δεύτερο κύμα των μέτρων του μνημονίου που θα έλθει μετά τις εκλογές οι αγρότες θα κληθούν να καταβάλουν το τίμημα που μέχρι τώρα εχουν αποφύγει. Το ίδιο ισχύει και για τους ελεύθερους επαγγελματίες (δικηγόροι, γιατροί, συμβολαιογράφοι κ.α.), αλλά και τους αυτοαπασχολούμενους με τις αυξήσεις στο μπλοκ παροχής υπηρεσιών καθώς και με τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες με την προκαταβολή του 100% του φόρου.

Η τέταρτη πληγή για τον Τσίπρα θα είναι και η εκλογική συμπεριφορά των ιδιωτικών υπαλλήλων, των ανέργων και της Νεολαίας. Στους πρώτους το 2012 πήρε το 32% των ψήφων και το 2015 το 39%. Στους δεύτερους από το 35% πήγε στο 44%. Τώρα οι μεν άνεργοι συνεχίζουν να παραμένουν άνεργοι, νέες θέσεις εργασίας (και μάλιστα οι 300.000 που θα χρηματοδοτούσε το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης) δεν υπάρχουν, το δε μέλλον τους προδιαγράφεται ακόμη πιο ζοφερό αφού επικρατεί κλίμα αποεπένδυσης και η χώρα βυθίζεται εκ νέου στην ύφεση. Οι δε ιδιωτικοί υπάλληλοι ούτε είδαν το βασικό τους μισθό να πηγαίνει στα 751 και τα εργασιακά τους δικαιώματα πήραν απλώς αναβολή εκτέλεσης για μερικούς ακόμη μήνες. Ταυτόχρονα, λόγω της συρρίκνωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας αλλά και των capital controls έχει αυξηθεί η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα, ενώ αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο με το βασίμως πιθανολογούμενο κλείσιμο ακόμη και μεγάλων επιχειρήσεων το Φθινόπωρο.

Αν στις παραπάνω κοινωνικές κατηγορίες προσθέσουμε και τη Νεολαία, εργαζόμενη και σπουδάζουσα - το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το 30% των ψήφων και το 2015 το 32%, ενώ στο δημοψήφισμα το 69% των νέων ηλικίας 18-29 ψήφισε "όχι" και μόνον το 26% "ναι"- που συνεχίζει να πλήττεται από την υψηλή ανεργία και τη μετανάστευση των νέων επιστημόνων, τότε η πληγή, στις τρεις αυτές κοινωνικές κατηγορίες, κινδυνεύει να κακοφορμίσει εκλογικά για τον Αλ. Τσίπρα. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτή την εκλογική μάχη θα στερηθεί και της μαχητικότητας της κομματικής του Νεολαίας αφού αυτή, όντας αριστερόστροφη, αντιμετώπισε με αρνητική διάθεση τη "δεξιά στροφή" του Τσίπρα και κατήγγειλε ανοιχτά την υπογραφή του νέου μνημονίου.

Η πέμπτη πληγή του Τσίπρα ασφαλώς είναι το Μεταναστευτικό. Μπορεί να μην ευθύνεται η κυβέρνηση για την έξαρση του φαινομένου, όμως οι χειρισμοί από την αρμοδία υπουργό Τασία Χριστοδουλοπούλου αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό έως και ανοιχτή αμφισβήτηση ακόμη και από κυβερνητικούς παράγοντες, όπως ο συναρμόδιος για την αντιμετώπιση του προβλήματος, υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης. Οι καθημερινές απαράδεκτες εικόνες στην τηλεόραση με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στα παραμεθόρια νησιά και την πρωτεύουσα, πέραν της συμπαθείας για τη δυστυχία των ανθρώπων, αναμφισβήτητα πλήττουν την κυβερνητική εικόνα, προκαλούν ανησυχία ακόμη και σε νουνεχείς αλλά και προοδευτικούς πολίτες και οπωσδήποτε ενισχύουν τα ρατσιστικά σύνδρομα, ενώ πιθανολογείται ότι μπορεί να οδηγήσουν σε υπερψήφιση της Ν.Δ. που τάσσεται υπέρ του "νόμου και της τάξης", πρωτίστως όμως της Χρυσής Αυγής που έχει κάνει σημαία της το κλείσιμο των συνόρων και την πάταξη, με κάθε τρόπο, των μεταναστών. Η ήπια, συχνά αντιφατική, που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια του δημοκρατικισμού, αντιμετώπιση του φαινομένου εκ μέρους της κυβερνήσεως αναμένεται να έχει επίπτωση στα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις περιοχές εκείνες όπου η παράνομη και προσφυγική μετανάστευση επηρεάζει αρνητικά την καθημερινότητα των πολιτών.

Η έκτη πληγή που πρέπει να επουλώσει ο Τσίπρας σχετίζεται με τον τρόπο που πρέπει να αιτιολογήσει τη στροφή του ιδίου και του κόμματός του στον πραγματισμό. Προσώρας δεν έχει καταφέρει να εντάξει δημιουργικά στη ρητορική του -και απομένει να δούμε αν και με πιο τρόπο θα το κάνει στο προεκλογικό του πρόγραμμα- την υπογραφή, μετά από τον Γ. Παπανδρέου και τον Αντ. Σαμαρά, μνημονίου και από τον ίδιον. Το επιχείρημα ότι του επεβλήθη και δεν είναι ελληνικής ιδιοκτησίας δεν οδηγεί πουθενά και σίγουρα συνιστά πολιτικό λάθος. Το τρίτο μνημόνιο είναι πραγματικότητα, φέρει τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και μ' αυτό θα πορευτεί εφεξής η χώρα.

Το θέμα είναι λοιπόν πως θα ενταχθεί σ' ένα κυβερνητικό πρόγραμμα και πως οι μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που συμφωνήθηκαν με τους εταίρους-δανειστές θα μπορέσουν να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Από τη στιγμή που ο Τσίπρας έχει δεσμευθεί ότι θα το εφαρμόσει και μάλιστα θέτεις και ως προεκλογικό δίλλημα ποιός είναι αυτός που μπορεί να το υλοποιήσει καλύτερα είναι άστοχο έως και βλακώδες να σκούζει για το πόσο κακό και επιζήμιο είναι. Ο Τσίπρας πρέπει να βρει άλλο τρόπο για να δικαιολογήσει την πολιτική στροφή που έκανε και το μνημόνιο που υπέγραψε. Και ο μόνος ορθός τρόπος είναι να βγει επιθετικά να υπερασπίσει και τα δύο και όχι να προσπαθεί να ανακαλύψει δικαιολογίες για τον εκβιασμό που εδέχθη για να το υπογράψει. Οι τυχόν ιδεολογικές τύψεις που έχει δεν αφορούν τους πολίτες, αλλά αποκλειστικά τον ίδιον. Όσο δε επιμένει να χειρίζεται ιδεολογικά ένα θέμα που αφορά συγκεκριμένες και συμφωνημένες με τους δανειστές της χώρας πολιτικές οι μόνοι που ωφελούνται είναι οι αντίπαλοί του στην Αριστερά, δηλαδή ο Λαφαζάνης και το ΚΚΕ. Όσο επιμένει σε αντιμνημονιακή ρητορική το μόνο που καταφέρνει είναι να ενισχύει αφενός το αντιμνημονιακό στρατόπεδο, στο οποίο ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν ανήκουν, και αφετέρου τους συνεπείς μνημονιακούς, δηλαδή τη Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να προπαγανδίζουν ότι οι ίδιοι μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα σε ένα θέμα με το οποίο συμφωνούν.

Η έβδομη πληγή την οποίαν πρέπει να γιατρέψει ο Τσίπρας, για να μπορεί να ελπίζει σ' ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα βρίσκεται στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα ψηφοδέλτια που θα εμφανίσει θα πρέπει να μπορούν να ενισχύσουν την εικόνα του ρεαλιστή και μετατοπιζόμενου προς το κέντρο της πολιτικής ζωής ηγέτη. Η μεγάλη εκλογική δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται στην κομμουνιστική Αριστερά, αλλά στην Κεντροαριστερά. Το πρόγραμμα που θα κληθεί να εφαρμόσει, εφόσον κερδίσει τις εκλογές και σχηματίσει κυβέρνηση, δεν συμβαδίζει με την ιδεολογία και τις προτεραιότητες της κομμουνιστογενούς Αριστεράς, αλλά αφορά το σύνολο της κοινωνίας και πρωτίστως τον κόσμο της παραγωγής και της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ενώ είναι απότοκο και συνυφασμένο με τα προτάγματα της καπιταλιστικής Ευρώπης και τις νόρμες που ισχύουν σ' αυτήν. Οι άνθρωποι που θα χρειαστεί να το εφαρμόσουν θα πρέπει να έχουν επιστημονική γνώση και τεχνοκρατικές ικανότητες. Καλοί είναι οι ινστρούχτορες, αλλά για τα αμφιθέατρα, τα πηγαδάκια και τις κομματικές συνάξεις. Η Βουλή, η κυβέρνηση και η διεθνής εκπροσώπηση ιδιαίτερα στα οικονομικά φόρα απαιτεί άλλα προσόντα κι όχι αυτά που έχει ένας παθιασμένος ακτιβιστής ή ένας φανατικός ιδεολόγος.

Προσώρας η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι στην Κουμουνδούρου περισσότερο ενδιαφέρονται να συμπληρώσουν τις λίστες με πρόσωπα από τον αποδεκατισμένο, λόγω και της διάσπασης, αρχικό πυρήνα του 4% και όχι να αποτελέσουν αυτές των εμβρυουλκό της νέας μεγάλης Προοδευτικής και Ριζοσπαστικής Παράταξης, την οποίαν, όπως λέει ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες, θέλει να ιδρύσει αμέσως μετά τις εκλογές μέσα από ένα μαζικό και ανοιχτό συνέδριο. Οι συνεργαζόμενες με τον ΣΥΡΙΖΑ κεντροαριστερής και σοσιαλδημοκρατικής προέλευσης δυνάμεις και προσωπικότητες εμφανίζονται, μέχρι στιγμής προβληματισμένες από τον τρόπο που συγκροτούνται τα ψηφοδέλτια, αλλά και τις κινήσεις που γίνονται για να ωριμάσει πολιτικά και προγραμματικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Κουμουνδούρου είναι περισσότερο προσανατολισμένη, λένε, στο να σταματήσει η εξ αριστερών διαρροή προς τον Λαφαζάνη και ελάχιστα ασχολείται με το άνοιγμα προς το κέντρο της πολιτικής ζωής, εκεί δηλαδή που θα παιχτεί και το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά και το μετεκλογικό παιχνίδι της διακυβέρνησης...

ΠΗΓΗ       

Τι θα συνέβαινε εάν ο Τσίπρας δεν υπέγραφε στις 12 Ιουλίου

Η μεταμόρφωση της Κατερίνας Ακριβοπούλου και μερικές "απορίες" πιο κουτές κι απ τα λάχανα

Είναι αξιοθρήνητο να παρακολουθείς τον πολιτικό ξεπεσμό επωνύμων, που στην αγωνιώδη τους προσπάθεια ν ακολουθήσουν τη διαδρομή του πολιτικού τους μέντορα, δε διστάζουν να σέρνονται ξωπίσω του, ακόμη κι όταν ο προσωπικός του κατήφορος, σπάει το φράγμα του προσωπικού και του πολιτικού του ξεπεσμού...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι όμως διπλά αηδιαστικό, να χρησιμοποιείται η πιο γελοία πολιτική επιχειρηματολογία που επιχειρεί να κατασκευάσει ήρωες από τα απόνερα του ξεπεσμού, και οι μέχρι χθες υπερασπιστές του υποτιθέμενου "αντιμνημονιακού" λόγου, να μεταδημοτεύουν μέσα σε μια νύχτα στο στρατόπεδο των υπερασπιστών όλων εκείνων που προσκύνησαν στις κατοχικές απαιτήσεις. Είναι κατάντια...

Σ αυτό τον πειρασμό δυστυχώς ενέδωσε και η γνωστή δημοσιογράφος Κατερίνα Ακριβοπούλου, ή οποία με ένα υποκριτικό ερωτηματολόγιο επιχειρεί να καθαγιάσει την Τσιπραίικη κωλοτούμπα, και να την εμφανίσει εν πολλοίς ως αναγκαίο μονόδρομο καλώντας την κοινωνία να την αποδεχτεί.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τις απορίες της, με τις οφειλόμενες φυσικά απαντήσεις.

-Τι θα συνέβαινε εάν ο Τσίπρας δεν υπέγραφε στις 12 Ιουλίου και επέστρεφε με το «τρόπαιο» της ρήξης ; Θα είχαμε ένα  συμπαγές, δυναμικό και προεπαναστατικό κίνημα να προασπίσει και να διαχειριστεί τις συνέπειες της ρήξης ή μια πολιτική κατάσταση την οποία δεν θέλουμε καν να φανταστούμε;

Είχαμε όμως μια κυβέρνηση που δήλωνε «κυβέρνηση της Αριστεράς» κυρία μου. Μια κυβέρνηση που βεβαίως δε θα μπορούσε να κατασκευάσει... 
κανενός είδους "προεπαναστατικό κίνημα" όπως ισχυρίζεσαι, μπορούσε όμως να μη χαχανίζει αναξιοπρεπώς στηρίζοντας διαδηλώσεις "ανάσας και αξιοπρέπειας", αλλά να καλέσει την κοινωνία να βγει στο δρόμο και να στηρίξει πολιτικές ανατροπές. Γκέκε???

Είχαμε μια διαπραγματευτική ομάδα, που αντί να προσέλθουν στη διαπραγμάτευση με πολιτικές αποφάσεις του Ελληνικού κοινοβουλίου ικανές να τυσακίσουν κόκαλα και να επιβάλουν διαφορετική πολιτική ατζέντα (δες ΕΔΩ), πήγαν ως τενεκέδες ξεγάνωτοι, ως αχθοφόροι απειλών, εκβιασμών και τελεσιγράφων, αναβαθμίζοντας τις συμμορίες σε θεσμούς, σπέρνοντας σύγχυση και αυταπάτες στην Ελληνική κοινωνία. Γκέκε???

Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν είχαμε προσέλθει στη διαπραγμάτευση με την ατζέντα του αποφασισμένου, με την κοινωνία στο δρόμο προσανατολισμένη να στηρίξει μαχητικές αποφάσεις και όχι να πανηγυρίζει με απατηλά συναισθήματα, και μ ένα κλιμακούμενο ντόμινο αντιδράσεων να εξαπλώνεται σ ολόκληρη την Ευρώπη και να εμπνέει λαούς??? Αναρωτήθηκες???

–Αν είχε σκοπό από την αρχή να «πουλήσει» το παιχνίδι, γιατί καθυστέρησε 7 μήνες;

Καμία καθυστέρηση δεν υπήρξε κατά τη διάρκεια του επταμήνου της πολιτικής εξαπάτησης κυρία μου. Πριν καν συμπληρωθεί ένας μήνας στην εξουσία, το έκτρωμα της «δημιουργικής ασάφειας» έδειξε καθαρά που πήγαινε το πράμα. Ακολούθησε το μεγάλο πλιάτσικο που στράγγιξε και το τελευταίο ίχνος από το μεδούλι των αποθεματικών, για να πληρώνεται ένα χρέος το οποίο υποτίθεται πως δεν αναγνώριζε. Και σταδιακά καλλιεργούσε μια κοινωνική συνείδηση αποδοχής των διαφαινόμενων τετελεσμένων. Γκέκε???

Που αλλού λοιπόν εκτός από τον ύπνο σου, είδες την καθυστέρηση στο ξεπούλημα των προσδοκιών φίλτατη Κατερίνα???

–Αν ο στόχος του είναι να γίνει Παπαδήμος με τη λαϊκή νομιμοποίηση, συγκυβερνώντας με Ν.Δ. και Ποτάμι , γιατί προκήρυξε εκλογές  με το ρίσκο των απωλειών και δεν συνεχίζει να κυβερνά με τη συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση;

Μα για να καταστήσει την κοινωνία συνένοχη των ολέθριων πολιτικών του επιλογών, κι αυτό μόνο μέσα από εκλογές παρωδία μπορεί να επιτυγχάνεται. Αν το πρόβλημα του πολιτικού αποστάτη ήταν η έκφραση της λαϊκής βούλησης, δε θα δρομολογούσε εκλογές, αλλά δημοψήφισμα για τη συμφωνία της ντροπής που έχει προσυπογράψει. Γκέκε???

-Ο  ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε για να ανατρέψει μέσα σε έξη μήνες τον καπιταλισμό και να προχωρήσει στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας;

Ωραία παραμύθα αλλά δεν απευθύνεσαι σε Μογγολάκια κυρία μου. Ούτε Σοσιαλισμό υποσχέθηκε, ούτε κανείς απαίτησε να φέρει Σοσιαλισμό ένας πολιτικός σαλτιμπάγκος. Αξιοπρέπεια υποσχέθηκε κυρία μου. Και η αποφασιστικότητα του αξιοπρεπούς, φαίνεται από τις πρώτες του πολιτικές αποφάσεις. Δε χρειάζεται να περάσουν επτά μήνες για ν αποδείξει κανείς ότι είναι τενεκές ξεγάνωτος. Γκέκε???

Δημοψήφισμα αξιοπρέπειας οργάνωσε και αυτό ατίμασε κυρία μου. Δε σκόνταψε στην διαδρομή του για το Σοσιαλισμό. Γκέκε???

–Αν το  ΟΧΙ  μεταφράζεται σε έξοδο από το ευρώ, τα εξίσου συντριπτικά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις της περιόδου μέχρι την αποφράδα ημέρα, που εμφάνιζαν τους πολίτες να επιθυμούν συμφωνία πώς μεταφράζονται;

Και με ποια ιδιότητα αποφαίνεσαι κυρία μου ότι το ΟΧΙ μεταφράζεται σε έξοδο από το ευρώ??? Αν αυτή ήταν η ερμηνεία του ΟΧΙ, τι τον εμπόδισε να τη διατυπώσει καθαρά και γιατί θα πρέπει εσύ σήμερα να γίνεσαι αυτόκλητη ερμηνεύτρια των προθέσεών του???

Κι έπειτα τι σημαίνει άραγε για σένα η ρητή του διαβεβαίωση ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ και ότι μ αυτό δεν εξαγοράζεται η αξιοπρέπεια τη χώρας??? Δε συνεκτιμήθηκε άραγε αυτή η δήλωση από το εκλογικό σώμα που τον ανέδειξε σε πρωθυπουργό της χώρας???

–Το ΟΧΙ  έχει ενιαία και μονοδιάσταση ανάγνωση;

Όχι δεν έχει ενιαία και μονοδιάστατη ανάγνωση. Αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως υπό καμία έννοια δε μετατρέπεται αυθαίρετα σε ΝΑΙ, σε καθολική υποταγή, σε γενικευμένο πλιάτσικο σε βάρος της χώρας. Γκέκε???

–Αν η ριζική  αιτία της ήττας για την οποία πρώτος  ο ίδιος ο πρωθυπουργός  μίλησε, ήταν η αποτυχία του πολιτικού σχεδίου περί αριστερού ευρωπαϊσμού και ανατροπής των συσχετισμών εντός Ευρωζώνης, γιατί οι σημερινοί διαφωνούντες συστρατεύτηκαν με τη γραμμή αυτή την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χαράξει τα τελευταία πέντε χρόνια;

Και από πού προκύπτει κυρία μου πως οι αιτιάσεις ενός προσκυνημένου ανδρεικέλου, απεικονίζουν πιστά και την αίτια αυτού που εσύ χαρακτηρίζεις ήττα??? Ποιος ηγέτης μιας χώρας όπως η Ελλάδα, δικαιούται να έχει πολιτικό σχεδιασμό για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο και να πρέπει να τον πάρουμε σοβαρά???

Το μοναδικό το οποίο δικαιούται ένας ηγέτης, είναι να έχει προσδιορίσει με σαφήνεια τα όρια των δικών του υποχωρήσεων, και να στοιχίσει την εθνική αξιοπρέπεια της χώρας του πίσω από πραγματικές κόκκινες γραμμές. Γκέκε???

–Αν η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου αποτέλεσε τον πρόδρομο της 12ης Ιουλίου, γιατί η «επαναστατική» πτέρυγα δεν έσπευσε να αναχαιτίσει εγκαίρως την προοπτική της «μνημονιακής διολίσθησης», αλλά αντιθέτως υπερασπιζόταν με ιδεολογικά και πολιτικά επιχειρήματα τον αναγκαίο πρώτο συμβιβασμό;

Και από πότε κυρία μου η στάση της αυτοαποκαλούμενης «επαναστατικής» πτέρυγας αποτελεί κριτήριο και μέτρο της εθνικής αλήθειας???

Το να αμπελοφιλοσοφείς κυρία μου περί «επαναστατικότητας» των πτερύγων, προσπερνώντας το γεγονός πως το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑϊκου τσίρκου, ήταν και παραμένει εγκλωβισμένο στην εγκληματική λογική της ευρωκομμουνιστικής ευρωλαγνείας στην οποία συνολικά καθυπέταξαν τις κορυφαίες εθνικές προτεραιότητες της χώρας, είναι τουλάχιστον δόλιο και προσχηματικό. Γκέκε???

–Γιατί η επίκληση των προεκλογικών  συνθημάτων εστιάζεται μονομερώς στο «σκίσιμο» των μνημονίων -«ήταν απλώς ένα σχήμα λόγου», παραδέχθηκε προ ανταρσίας ακόμη και η Ζωή Κωνσταντοπούλου- και όχι στην πάγια προεκλογική και μετεκλογική δέσμευση ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ζητεί την εξουσιοδότηση για να επαναδιαπραγματευτεί  καλύτερα τους όρους της συμφωνίας; Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι υπάρχει έστω ένας πολίτης που να ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ για να σκίσει τα μνημόνια σε μια νύχτα;

Και αυτός ο αυθαίρετος συλλογισμός νομιμοποιεί εσένα και την κυβέρνηση την οποία υπερασπίζεσαι, να μεταφράσει την απαίτηση για «καλύτερους όρους» με ακόμη ένα καταστροφικό μνημόνιο???

Φαιδρός ο συλλογισμός σου κυρία μου, και πάντως δεν καθαγιάζει μια τρομαγμένη κυβέρνηση και έναν προσκυνημένο πρωθυπουργό που δεν τόλμησε να φέρει σε πραγματικό δημοψήφισμα το αίσχος που τον υποχρέωσαν να υπογράψει υποθηκεύοντας την πατρίδα και τη ζωή μας. Γκέκε???

-Γιατί ο Λαφαζάνης κάνει χρήση των διερευνητικών εντολών; ΄Εχει κάποιο συγκεκριμένο  πολιτικό υπόβαθρο η διερεύνηση δυνατοτήτων για σχηματισμό κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή και δεν το έχουμε αντιληφθεί;

Πας ένα στοιχηματάκι κυρία μου, ότι αυτή την απορία δε θα την έχεις την επόμενη των εκλογών, όταν θα προκύψει το πολιτικό έκτρωμα που ετοιμάζουν για τη διασφάλιση κοινοβουλευτικής υπερπλειοψηφίας στο κατοχικό δίκαιο που αλυσοδένει τη χώρα από παντού???

–Γιατί τέτοια δυστοκία στην συγκρότηση ενός ενιαίου αντιευρωπαϊκού μετώπου το οποίο να απαρτίζεται από από το ΚΚΕ μέχρι τη Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη και από τις κάθε είδους και απόχρωσης οργανώσεις και σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, μέχρι τον υπό δημιουργία φορέα της Ζωής Κωνσταντοπούλου;

Μήπως γιατί δεν έχεις τη δυνατότητα να κατανοήσεις ότι το όποιο μέτωπο δε μπορεί να είναι εμμονικά αντιευρωπαϊκό??? Μήπως γιατί βολεύει κάθε τυχάρπαστο να μιλά για αντιευρωπαϊσμό, ακριβώς επειδή αρνείται να αποδεχτεί ότι μόνο ο εθνικός προσανατολισμός μπορεί να είναι η βάση συγκρότησης ενός πραγματικού μετώπου και όχι ένας ετεροκαθοριζόμενος αχταρμάς???

–Πώς θα  ήταν τώρα τα πράγματα εάν δεν είχαν γίνει εκλογές στις 25  Ιανουαρίου και συνέχιζαν να κυβερνούν Σαμαράς- Βενιζέλος; -Τι θα συμβεί αν στις εκλογές δεν πάρει αυτοδυναμία ο Τσίπρας;

Για πες… Πως θα ήταν άραγε??? Θα είχαμε τρίτο μνημόνιο και νέα σειρά επονείδιστων μέτρων??? Θα είχαμε νέα κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας??? Νέα παραβίαση της Συνταγματικής νομιμότητας??? Για πες…

Αχ ευτυχώς Παναϊα μ που γλυτώσαμε τους Σαμαροβενιζέλους...

–Η ήττα είναι προδοσία;

Η ήττα δεν είναι προδοσία. Η προδοσία όμως όπως και να την βαφτίσεις παραμένει ντροπή. Η ήττα προϋποθέτει μάχη που δίνεται. Με συγκεκριμένα όπλα, με συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχεδιασμό, με συγκεκριμένη στόχευση, με τη κοινωνία σε ρόλο και θέση μαχητή. Με συγκεκριμένη στρατηγική επιδίωξη. 

Με τον αντίπαλο να βαφτίζεται ξεκάθαρα αντίπαλος, και να αντιμετωπίζεται ως τέτοιος. Και  φυσικά να μη τον μασκαρεύεις άλλοτε σε «θεσμό»… άλλοτε σε «εταίρο»… και άλλοτε σε «σύμμαχο». Αυτό δεν είναι ήττα. Είναι η απόλυτη ξεφτίλα Κατερινιώ. Γκέκε???

Και κλείνει το εν λόγω παραλήρημα η Κατερίνα Ακριβοπούλου λέγοντας: 

Απορίες που προκαλεί  η απλή αναλογική συσχέτισης των πραγμάτων και η κοινή λογική, όταν δεν πολτοποιείται από τον κανιβαλισμό, την κακοήθεια, τα ψευδεπίγραφα και τις ψευδαισθήσεις…

Συμφωνούμε κυρία μου στα περί "κακοήθειας... ψευδεπίγραφων... και ψευδαισθήσεων" αναφορικά με τους χαρακτηρισμούς σου. Μια μικρή ενστασούλα για το περιεχόμενο των αποριών σου διατηρούμε εμείς οι μη έχοντες "κοινή λογική". Γκέκε???

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"