“Μπορώ να κάνω πράγματα που δεν είναι ιδιαίτερα αριστερά”

Γράφει: Νίκος Μπογιόπουλος

 Παρατήρηση 1^η: Ένας διαδικτυακός φίλος, ο Jo Di Graphics, έκανε την εξής επισήμανση: Ο Τσίπρας μετά την πρώτη ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός πήγε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής – και μετά έφερε Μνημόνιο. Τώρα, μετά την δεύτερη ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός, πήγε στο ίδρυμα του Κλίντον στις ΗΠΑ – «φαντάζεστε τι έρχεται;», αναρωτιόταν… Τον βρίσκετε υπερβολικό;    
    Παρατήρηση 2^η:
Ο Σαμαράς όταν έκανε την κωλοτούμπα από τον «αντιμνημονιακό» στον μνημονιακό Σαμαρά, είχε δηλώσει εκείνο το ηρωικό «ουδείς αναμάρτητος». Από το στόμα του Τσίπρα τέτοια κουβέντα δεν έχει ακουστεί. Λένε ωστόσο ορισμένοι (κακόπιστοι, φυσικά) ότι το κενό αυτό το κάλυψε χτες η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, η μεγάλη χορηγός του ιδρύματος Κλίντον, η οποία ενώπιον του Κλίντον και του εκλεκτού ακροατηρίου του ιδρύματος επιδαψίλευσε δάφνες στον Έλληνα πρωθυπουργό, που ξεπέρασε το αμαρτωλό αντιμνημονιακό παρελθόν του. «Στην ελληνική πολιτική δεν είναι σύνηθες να παραδέχεται κανείς το λάθος του», ήταν τα λόγια της κυρίας Αγγελοπούλου.    
    Οι ίδιοι κακεντρεχείς προσθέτουν ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι – ακόμα και δια αντιπροσώπου – για να δηλώσει κανείς την μετάνοιά του. Όπως στο σχολείο, για παράδειγμα, όταν ο σκανδαλιάρης μαθητής καλείται να προσέλθει για εξηγήσεις με τον κηδεμόνα του. 
    Η στήλη, πάντως (το ξεκαθαρίζουμε), δεν πιστεύει ότι η κυρία Αγγελοπούλου λειτούργησε, εν προκειμένω, ως «κηδεμόνας του μικρού Αλέξη». Και πολύ περισσότερο ως εγγυήτρια της μνημονιακής του μετάνοιας. Αυτό δεν θα μπορούσε επουδενί να συμβεί. Δεν το επιτρέπει, άλλωστε, το γεγονός ότι ο κ.Τσίπρας είναι «αριστερός»…   
    Παρατήρηση 3^η: Στις 21/2/2015, την επομένη του περίφημου εκείνου Eurogroup της «δημιουργικής ασάφειας», η εφημερίδα «Αυγή» έλεγε – για λογαριασμό της κυβέρνησης - αυτά:

    Στις 6/6/2015 η εφημερίδα «Αυγή» έλεγε – για λογαριασμό της κυβέρνησης – αυτά:

    Στις 27/6/2015 η εφημερίδα Αυγή «έλεγε» – για λογαριασμό της κυβέρνησης – αυτά:

    Τώρα, το Σάββατο που μας πέρασε, στις 26/9/2015, η εφημερίδα Αυγή έλεγε – για λογαριασμό της κυβέρνησης – αυτά: 

    Εσείς τι πιστεύετε ότι θα συμβεί αυτή τη φορά;
    Παρατήρηση 4^η:  Σε προχτεσινή του συνέντευξη στους «Financial Times», ο υπουργός Οικονομικών κ.Τσακαλώτος, προχώρησε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση. Είπε: «Μπορώ να κάνω πράγματα που δεν είναι ιδιαίτερα αριστερά».
    Κάποιοι θα πουν ότι μετά την υπογραφή και την ψήφιση του «αριστερού» Μνημονίου αυτή η εξομολόγηση ήταν περιττή. Συμφωνούμε.  
     Ωστόσο διατηρεί μια σχετική αξία στο πλαίσιο ενός πολύ πρόχειρου κουΐζ. Ιδού: Τι πιστεύετε; Η δήλωση του κυρίου Τσακαλώτου δικαιώνει, ναι ή όχι, τον μακαρίτη μεγαλομεγιστάνα Ανιέλι που, όπως έγραφαν τα «Νέα» σε μακρινότερες εποχές (23/7/1996), είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «το προσόν της Αριστεράς (σσ: της «Αριστεράς» των Τσακαλώτων) είναι ότι πολύ συχνά κάνει αυτό που δεν είχε πετύχει πριν απ’ αυτήν η Δεξιά»…
    Παρατήρηση 5^η: Δεν ξέρουμε αν - όπως λέει ο αγαπημένος φίλος Σπύρος Μπρίκος στο εξαιρετικό βιβλίο του «Ιατρικό Παράδοξο»(εκδόσεις Μανδραγόρας) – όλα αυτά κριθούν «στο μεγάλο δικαστήριο της συνείδησης, κάποια μέρα, όταν όλοι οι μάρτυρες θα έχουν σωπάσει (…)». 
    Ξέρουμε ότι όλα αυτά θα έπρεπε να κρίνονται σε πραγματικό χρόνο στο μεγάλο δικαστήριο της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που δεν θα ανέχεται την υποκρισία, την δημαγωγία και τον αμοραλισμό. Ειδικά, μάλιστα, τον αμοραλισμό που φτάνει να πανηγυρίζει διότι οι φορείς του πρώτευσαν στην πολιτική εξαπάτηση.  

 ΠΗΓΗ: 
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/342771,Mporw-na-kanw-pragmata-poy-den-einai-idiaitera-aristera-.html

Μην καταντάς 'Ετσι!

γράφτηκε στον Τοιχο 2 days ago -  3 Comments

της Κατερίνας Γκαράνη

Παίζουν με την υπομονή και τις αντοχές ενός λαού κρυμμένοι πίσω από την ασυλία του κοινοβουλίου που τους έδωσε η μειοψηφία. Θεωρούν ότι είναι άκρως φυσιολογικό η ζωή των πολιτών να ξεκινά από το πρωί με κατήφεια, να κυλά με μία αγωνία χρεών και να κλείνει μετρώντας κέρματα για το αν θα βγει το καρβέλι ψωμί της επόμενης ημέρας. Αυτό δεν είναι ζωή και όσο κι αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει ένα πρόγραμμα που θα βγάλει τους τροχούς από την λάσπη η εμπειρία όσων έχουν εργαστεί σκληρά και ξέρουν τι σημαίνει αγορά, κόστος, κέρδος, ζημία έρχεται και τους προσγειώνει στην πραγματικότητα.

Αν θεωρούν ότι θα τραβήξει για πολύ ακόμη η κατάσταση των βασιλικών διαταγμάτων που αντισυνταγματικά υπογράφονται από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και είναι φτιαγμένα αποκλειστικά για να κλείνουν τις τρύπες του κρατικού προϋπολογισμού και των απαιτήσεων των κατοχικών δυνάμεων, πλανώνται. 

Όσο και να θεωρούν ότι κρατάν από το λαιμό δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους  για το σίγουρο ποσό μηνιαίως των 560 ευρώ και 360 ευρώ αντίστοιχα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι με το δημιουργούν δύο κατώτατες οικονομικές τάξεις σε μια χρεοκοπημένη χώρα είναι δυναμίτης που αργά ή γρήγορα θα σκάσει. Ακόμα και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που θα δίνεται μέσω Ταμείου Φτώχειας δεν θα είναι ικανό να κρατήσει σε ύπνωση έναν λαό. Μπορεί να κρατήσει μερίδα αυτού, αλλά δεν γίνεται να κρατήσει το σύνολο σε καταστολή. 

Δεν είμαστε ούτε στην δεκαετία του '50, ούτε του '60. Όλοι οι εν ζωή Έλληνες ακόμα και οι πιο φτωχοί έχουν ζήσει σε δυτική κοινωνία. Δεν είμαστε λαός που μεγάλωσε, δραστηριοποιήθηκε και εργάστηκε σε σοβιετικό κράτος. Την Coca Cola δεν την μυθοποιούμε γιατί το σήμα της ήταν πιο οικείο ακόμα και από την ελληνική σημαία. Μεγαλώσαμε πληρώνοντας τα δικαιώματά μας να κάνουμε ιατρικές εξετάσεις κάθε εξάμηνο και όχι να παρακαλάμε την Παναγία μην μάς βρει κάτι και δεν έχουμε νοσηλευτική κάλυψη. Γνωρίσαμε τον κόσμο ταξιδεύοντας και όχι μέσα από παράνομα περιοδικά που διακινούνταν κάνοντας την φαντασία να οργιάζει ότι "η δύση είναι ο παράδεισος". Είχαμε την ελευθερία να φύγουμε όποτε θέλαμε και όχι να αναγκαζόμαστε να ψάχνουμε στο διαδίκτυο για μια δουλειά καθαρίστριας στην Σουηδία ή στην Γερμανία. 

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το σχέδιο των κυβερνήσεων από το 2010 μέχρι σήμερα ήταν καταρχάς να συνηθίσουμε την κατάντια. Όχι την φτώχεια αλλά την κατάντια. Σε ένα φτωχό κράτος δεν μπαίνεις στην διαδικασία να εξετάσεις γιατί είσαι φτωχός. Σε ένα Κράτος όμως που υπογράφει διακίνηση δις ευρώ το μήνα βλέποντας τις Αντουανέτες και Λουδοβίκους βουλευτές μαζί με τους χορηγούς τους να έχουν γίνει πλουσιότεροι λόγω της κατάντιας των πολιτών, το μάτι γυρίζει ανάποδα. 

Έχουν βάλει πλώρη να καταστήσουν έναν λαό να θεωρεί δεδομένο ότι δεν θα έχει ρεύμα όταν οι πρόγονοί του το '50 έδωσαν περιουσίες για να τραβηχτεί ένα καλώδιο που θα φέρει ρεύμα στο σπίτι. Έδωσαν περιουσίες για μια τηλεφωνική σύνδεση στον ΟΤΕ που η νυν κυβέρνηση χαρίζει στην Ντόιτσε Τέλεκομ γιατί έτσι γουστάρει. Έφτυσαν αίμα να χτίσουν ένα σπίτι που οι υποτακτικοί υπουργοί των κυβερνήσεων βγάζουν στο σφυρί για 1,000 ευρώ χρέος στο Δημόσιο με μία ελαφρότητα λες και μιλάνε για τσίχλες. Έχτισαν δημόσια νοσοκομεία με φόρους και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία ίσα με το χρέος που αποδέχεται και η κυβέρνηση της αριστεράς για να μάς πουν σήμερα "δεν έχουν γάζες και ιώδιο". 

Θέλουν να καταντάς. Να συνηθίζεις. Να αποδέχεσαι αδιαμαρτύρητα λέγοντας "δόξα τω θεώ". Εσύ, που έριχνες καντήλια σε όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει την ακεραιότητα του χαρακτήρα σου και των συναλλαγών σου. Σε έφτασαν να μουτζώνεις κάθε πρωί τον εαυτό σου και να κρεμάς με το ζόρι την σημαία της αξιοπρέπειάς σου μεσίστια για να μην κάνεις φασαρία και γίνεις αντιληπτός από την εξουσία. Η κατάντια της εξουσίας να γίνει η αντανάκλασή σου. Να λες αυτοί μου αξίζουν και να κρύβεσαι πίσω από την φούστα της αορατότητας για να την "βγάλεις" και σήμερα χωρίς πρόστιμα και χωρίς κυρώσεις.

Αυτό δεν είναι ζωή, είναι το όνειρο δίποδων της μπάτσας που πήραν την εξουσία καταντώντας σε. Βάζεις να κρατά τσίλιες το παιδί σου για να πουλήσεις τυρόπιτα χωρίς να κόψεις απόδειξη μη και σε βρουν τα ΜΑΤ της εφορίας και σε βάλουν φυλακή. Λες και δεν προπληρώνεις 300% φόρο μόνο και μόνο που άνοιξες επιχείρηση. Σε βάζουν να υπογράφεις δόσεις για χρέη που αυτοί σου φόρτωσαν και αδειάζεις μέσα σου κάθε φορά που στον γκισέ ο υπάλληλος της Γκεστάπο σου λέει "έτσι λέει η νέα διάταξη". Η διάταξη του Βασιλέα! 

Αν έχεις πάρει απόφαση ότι το κυνήγι της ζωής σου θα περιοριστεί στο που θα βρεις φθηνό μακαρόνι, φθηνό κωλόχαρτο και μέσον να πάρεις τα φάρμακα σου, τότε ήδη κατάντησες. Τότε έχουν ήδη νικήσει. 

Ο Τσίπρας, ο Γούντι Άλεν και ο Αλέφαντος….

Από askordoulakos , Τρίτη, 29 Σεπτεμβρίου 2015 

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, το «ΤΙΝΑ», η ξαφνική αναγωγή του Τσίπρα σε πολιτικό «ταχυδακτυλουργό»

Του Διονύση Ελευθεράτου

Σχεδόν η μισή Ελλάδα δεν καταδέχθηκε να προσέλθει στις κάλπες. Γιατί; Συν τοις άλλοις, επειδή για πρώτη φορά απείχαν τόσοι απογοητευμένοι και οργισμένοι αριστεροί, αλλά και τόσοι νέοι, των οποίων οι ριζοσπαστικές διαθέσεις και ελπίδες ''θάφτηκαν'', με φτυάρι τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου. Απέφυγε αυτός ο κόσμος να αποδοκιμάσει τη δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και την έλευση του 3ου μνημονίου. Η εξήγηση; Αμείλικτα απλή. Δεν πίστεψαν ότι υπήρχε, όντως εναλλακτική λύση.

Πικρό, αλλά αληθινό: Ο πολιτικός λόγος του ΚΚΕ, αυτός της ΛΑΕ και ο αντίστοιχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν στάθηκαν ικανοί να αμφισβητήσουν το ''Τhere is no alternative'' (TINA), τουλάχιστον στην ευρω-κεντροαριστερή εκδοχή του. Τα ''πως'' και ''γιατί'' είναι υπόθεση άλλου, μελλοντικού σημειώματος του γράφοντος, ειδικά για την Αριστερά. Επί του παρόντος, αν προταχθεί η διαπίστωση: Aν το κοινωνικό έδαφος δεν είχε ποτιστεί με τόση σιγουριά για το ''ΤΙΝΑ'', δεν θα στερεωνόταν σε αυτό η ''βεντάλια''....
των επιχειρημάτων - διλημμάτων που πρόβαλε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η ''βεντάλια'' αυτή εμπεριείχε τα πάντα: από νεκραναστάσεις παραδοσιακών κλισέ δικομματισμού και εκκλήσεις για επιλογή ''ηπιότερου διαχειριστή'' στην πολυκατοικία ''η ωραία κόλαση'', μέχρι τα -επιπέδου παλιού φωτορομάντζου- συγκινητικά για το καλό παιδί που επί 17 ώρες το σφυροκοπούσαν οι δανειστές και το οποίο με ένα απλό ''κάναμε λάθη'' δικαίως ξεμπερδεύει(μην το ταλαιπωρούμε και εμείς...). Όσο για το εφεύρημα του ''παράλληλου προγράμματος'', αυτό θυμίζει την τελευταία σκηνή της ταινίας ο Ειρηνοποιός: O Γούντι Άλεν ατένιζε τις κάνες του εκτελεστικού αποσπάσματος χαμογελαστός, επειδή πίστευε ότι είχε ανακινηθεί μια... παράλληλη διαδικασία, που θα απέφερε σίγουρα την απονομή χάριτος, λίγο πριν ακουστεί το παράγγελμα ''πυρ''. Όχι, δεν είναι ''πυροβολημένοι'' οι ψηφοφόροι, για να πιστεύουν ακράδαντα ότι το δίδυμο Τσίπρα- Καμμένου θα επικυρώσει τις υπαγορευόμενες από το μνημόνιο καταδίκες, αλλά θα τις κυρώνει όταν οι νυσταλέοι δανειστές θα χασμουριούνται στο εφετείο ΄΄το ωραίο κουαρτέτο''. Απλώς, ενστερνίζονται το ''ΤΙΝΑ'' , απολύτως ή εν πολλοίς...

Το ενστερνίζονται, έστω και αν πολλοί θεωρούν (συν)υπεύθυνο τον ΣΥΡΙΖΑ, για τα ''τετελεσμένα'' που διαμόρφωσε, για το στέγνωμα των δημόσιων ταμείων, κλπ. Το ''εδώ που φθάσαμε, δεν γινόταν αλλιώς'' επιδρά καθοριστικά, ότι και αν ενοχοποιείται για το πρώτο σκέλος (''εδώ που φθάσαμε'')... Τι έπεται; Η ξαφνική αναγωγή του Αλ. Τσίπρα σε ''ταχυδακτυλουργό'' της πολιτικής!

Θαρρείς πως πέρασαν χρόνια, αλλά δεν παρήλθε παρά ένα δίμηνο – και κάτι- από τότε που ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν δήλωνε στο CNN σοκαρισμένος: '' Δεν μου πέρασε κάν από το μυαλό ότι δεν είχαν ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης (...) έναν άλλο σχεδιασμό (...) Ίσως υπερεκτίμησα τις ικανότητες της ελληνικής κυβέρνησης''. Τώρα πάνε αυτά... Πάει και το σόκ των πολέμιων της λιτότητας...

Τώρα, αξιολογούν θετικά τις ''πανέξυπνες'' κινήσεις Τσίπρα, από τη 12η Ιουλίου και εντεύθεν, Γερμανοί πολιτικοί όπως ο Μ. Σούλτς. Λογικό. Εάν μάλιστα αξίωσαν οι ίδιοι ρητά την διεξαγωγή των εκλογών, που θα αποδεικνύονταν - κατά τη ρήση Μέρκελ ''μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος'', τότε επαινούν τους εαυτούς ...σεμνά και ταπεινά. Στο εσωτερικό της χώρας, κάπου ανάμεσα σε υπερφίαλους προσωπολάτρες ΣΥΡΙΖαίους (τι να κάνουν οι άνθρωποι, όταν η λογική αδυνατεί να στηρίξει τις ''διαβεβαιώσεις'', η ελπίδα'' τραβά προς τις αγιογραφίες), βλέπει κανείς ακράτητο ...Νίκο Αλέφαντο να αποκαλεί τον Τσίπρα ''Μέσι της πολιτικής''. Α, και κάποια νεαρά στελέχη της ΝΔ που συμβουλεύουν το κόμμα να ψάξει τον ''αντι- Τσίπρα'' στις δικές τους ηλικίες (τυχαίο, τυχαίο...). Αναζητούνται ΟΝΝΕΔίτες σε ηλικία Τζάστιν Μπίμπερ – και βλέπουμε... 

Λοιπόν, για να μην τρελαθούμε εντελώς, έχουμε και λέμε λαμβάνοντας υπόψη δύο σχετικά ''επιχειρήματα'': Πρώτον, όχι, δεν τεκμαίρει κανένα ''πανευρωπαϊκό φαινόμενο Τσίπρα'' το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε καθαρότατα εκλογές, έστω με την απώλεια 320.000 ψήφων, έχοντας φέρει μνημόνιο. Φαινόμενο θα ήταν να μην καταβαραθρωθεί ένα κόμμα, έχοντας υλοποιήσει κάποιο σημαντικό τμήμα του η μνημονίου(συγνώμη, της συμφωνίας που ''εμπεριέχει κι ορισμένα επώδυνα, υφεσιακά μέτρα''...)

Δεν ξέρουμε βεβαίως τι θα έχει απομείνει έως τότε όρθιο στην ελληνική κοινωνία και οικονομία, ούτε τι σκέφτονται γι' αυτό όσοι τώρα πανηγυρίζουν. Γνωρίζουμε όμως ότι η επιλογή της κατάλληλης στιγμής για εκλογές, στη χρονική ''μεθόριο'' θέσπισης - εφαρμογής μνημονίου, δεν προϋποθέτει πολιτική ιδιοφυία. Στα στοιχειώδη της καθεστωτικής πολιτικής παραπέμπει. Δεύτερον, όχι, δεν είναι άθλος να κερδίζει κάποιος δυο φορές εκλογές που γίνονται σε μικρή χρονική απόσταση, μεταξύ τους. Ή και τρεις, αν θυμηθούμε τη ΝΔ του Μητσοτάκη το 1989-90. Για την ακρίβεια: To αντίθετο θα ήταν πρωτοφανές στα ελληνικά πολιτικά χρονικά! Μια αναδρομή σε όλες αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις (1951-52, 1963-64, 1989-90, 2012) δείχνε επιπλέον ότι, εξαιρουμένου του Μητσοτάκη, τα ποσοστά που λάμβαναν τη δεύτερη φορά οι νικητές ήταν αυξημένα από 10,68 έως 12,69 εκατοστιαίες μονάδες. Εκτός αν όλα αυτά δεν τα δέχεται ο Αλέφαντος, οπότε πάμε πάσο...

Πηγή: «Πριν»

Αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ... Κατάλαβέ το...

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του, δεν είναι απλά ένας φορέας πολιτικής με τον οποίο μπορεί κανείς να συμφωνεί η να τον καταγγέλλει... 



Είναι ένα επικίνδυνο σύστημα αντιλήψεων για τη ζωή, για την κοινωνία και για το βρώμικο κόσμο της επόμενης μέρας. Είναι η κατάντια αυτών που... 
τον αποδέχονται, και που οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στον αυτοκτονικό εκφυλισμό. Είναι ένα επικίνδυνο νεοταξιτικο έκτρωμα που η παραδειγματική ανατροπή του, αποτελεί ύψιστο Εθνικό καθήκον, για όποιον ισχυρίζεται πως αγαπά στοιχειωδώς αυτό τον τόπο και σέβεται την ιστορία και τους αγώνες αυτού του λαού. 

Ενός λαού που σήμερα ευτυχισμένος και παράλυτος δείχνει να έχει συμβιβαστεί με τη μοίρα που κάποιοι άλλοι σχεδίασαν για λογαριασμό του.

Κυριάκος Κυριακόπουλος

Από τον περήφανο λαό στον «υποταγμένο»;

του Μιχάλη Παπαμακάριου

Μία ημέρα μετά τις εκλογές, το στέλεχος της ΛΑΕ Δημήτρης Στρατούλης δήλωνε στην εκπομπή Ενικός τα εξής: 
«Φαίνεται ότι ο ίδιος ο λαός με τα δικά του χέρια έβαλε τη θηλιά στο λαιμό του για να την σφίξει ακόμη πιο πολύ. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είπε ότι δεν υπάρχει σήμερα εναλλακτική επιλογή κόντρα στα μνημόνια». Στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ διαβάζουμε:

«Το γενικό εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει σταθεροποίηση της αναδίπλωσης, της παθητικής αναμονής και συντηρητικοποίησης ενός μεγάλου τμήματος του λαού …αποτυπώνει συμβιβασμό απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου σε συνθήκες οικονομικής κρίσης». 

Τι έγινε τελικά; Ο λαός από «περήφανος» και «τολμηρός» όταν ψήφιζε με 61,3% «Όχι» πριν 2,5 μήνες, τώρα έγινε «υποταγμένος» και «συντηρητικός»; Οι χιλιάδες διαδηλωτές της 3ης Ιούλη στο Σύνταγμα, τώρα υποτάσσονται στο δίλλημα «Τσίπρας ή Μειμαράκης»; 

Και καλά από την ηγεσία του ΚΚΕ δεν περιμέναμε και τίποτα διαφορετικό, δεν είναι η πρώτη φορά που μεταθέτει τις δικές της ανεπάρκειες στους εργαζόμενους και τη νεολαία, καλύπτοντας έτσι και το δικό της πολιτικό συντηρητισμό, αλλά περιμέναμε άλλα πράγματα από τα στελέχη ενός κόμματος που το βασικό τους προεκλογικό σύνθημα ήταν «Το Όχι δεν ηττήθηκε». Στο πλαίσιο του τωρινού εκλογικού αποτελέσματος μάλιστα επανεξετάζονται εκτιμήσεις για το βάθος και το ρηξιακό χαρακτήρα του «Όχι», καταλήγοντας από άλλο δρόμο τελικά στην εκτίμηση του Τσίπρα για το μήνυμα του… 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αρνητικό. Ωστόσο τέτοιου χαρακτήρα τοποθετήσεις στρουθοκαμηλίζουν απέναντι στις μεγάλες ευθύνες της Αριστεράς, τόσο της κυρίαρχης, όσο και -με άλλο βάρος- της αντικαπιταλιστικής, για το πώς φτάσαμε εδώ. Πολύ περισσότερο υπεκφεύγουν από τις αναγκαίες κινηματικές και πολιτικές τομές της επόμενης ημέρας. 

Ας θυμηθούμε λοιπόν πως ο λαός έκανε τη περήφανη επιλογή του «Όχι». 

Εκείνη τη «καυτή» εβδομάδα του Ιούλη, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έβλεπε ότι μπροστά του διεξάγονταν μια πρωτοφανή, ταξική, πολιτική και πολιτιστική σύγκρουση 2 κόσμων. Ένιωθε ότι αυτή τη φορά μπορεί να υπάρξει ένα ρήγμα. 

Ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου είχε την αυταπάτη ότι μπορεί να υποχωρήσει ο αντίπαλος, πολλές φορές στην ιστορία υπάρχουν για μια ορισμένη φάση και «δημιουργικές» αυταπάτες. 

Έβλεπε ότι διαμορφώνεται ένα κοινωνικό – πολιτικό μπλοκ δυνάμεων (παρά τις εσωτερικές του πολύ σοβαρές διαφορές)και ότι υπάρχει μια ηγεσία σε αυτή τη προσπάθεια. Δε δίστασε να πάρει το ρίσκο γνωρίζοντας τις συνέπειες. 

Αλλά όπως τότε δεν έκανε το 61,3% «μόνος του», έτσι και τώρα δεν συμπεριφέρθηκε πολιτικά και εκλογικά μόνος του. Δεν μπορούμε να έχουμε 2 μέτρα και 2 σταθμά. Ο κόσμος όταν βλέπει ένα «σήμα», όταν καταλαβαίνει ότι γίνεται μια πραγματική μάχη μπαίνει σε αυτή. Ας το κρατήσουμε αυτό. 
Ας θυμηθούμε τώρα τι έκανε η αριστερά αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης του 61,3%. 

Το ίδιο βράδυ, ο Τσίπρας, δηλαδή ο ηγέτης του κυρίαρχου πόλου της αριστεράς μετατρέπει το «Οχι» σε «Ναι»,πρωταγωνιστεί στη νέα εθνική συναίνεση, υπογράφει νέα συμφωνία και ψηφίζει το 3ο μνημόνιο. 

Η αριστερή πλατφόρμα (μετέπειτα ΛΑΕ), καταγγέλλει το μνημόνιο και δεν το ψηφίζει, στηρίζει όμως την κυβέρνηση και δεν διαχωρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ παρά με την προκήρυξη των εκλογών. 

Το ΚΚΕ ως συνήθως, κάνει μια διαδήλωση στο Σύνταγμα,καταγγέλλει τους απανταχού οπορτουνιστές και στη πράξη λέει στο λαό:«στα έλεγα εγώ, ήθελες και τα έπαθες, απογοητεύσου τώρα και ψήφισε ΚΚΕ την επόμενη φορά ». Άλλωστε τι άλλο να έκανε, να έλεγε το αναγκαίο «κάτω τα χέρια από το Όχι του λαού» δε μπορούσε, γιατί είχε ψηφίσει άκυρο…. 
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η αντικαπιταλιστική αριστερά διαδήλωσε το βράδυ του δημοψηφίσματος (και τις επόμενες ημέρες), αλλά ενώ ήδη είχε φανεί το πού θα το πάει ο Τσίπρας, δεν μπόρεσε να πάρει πάνω της το «κάτω τα χέρια από το ΟΧΙ του λαού». Παρά τη θετική πρωτοβουλία του «Όχι μέχρι το τέλος», που συγκέντρωσε πάνω από 800 υπογραφές, αγωνιστών, συνδικαλιστών και διανοουμένων και τη συγκρότηση αντίστοιχων τοπικών πρωτοβουλιών σε πόλεις και γειτονιές, φάνηκε ότι δεν αρκούσε. 

Μια τέτοια μάχη βέβαια θα χρειάζονταν μια μεγάλη κινητοποίηση, «πλατείες» και άλλα πράγματα. Το μικρό ακόμη μέγεθος της αντικαπιταλιστικής Aριστεράς και η περιορισμένη της δυνατότητα να κινητοποιεί ευρύτερες μάζες εργαζόμενων και νεολαίας, απέβησαν καθοριστικές για μια τέτοια προσπάθεια. Ωστόσο θα μπορούσε να οξύνει περισσότερο τα πράγματα να θέσει το ζήτημα πιο αποφασιστικά στις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος, προκαλώντας μια βαθύτερη ρήξη τόσο στις δυνάμεις της «πλατφόρμας» όσο και του ΚΚΕ. Ας το κρατήσουμε και αυτό. 

Το συμπέρασμα είναι ότι ενώ η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της ΕΕ από το ίδιο βράδυ πήραν σοβαρά μέτρα ακύρωσης, αντιστροφής του «Όχι» και πολιτικής του καταστολής, (από αυτή την άποψη ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ισχυρότερη βοήθεια στο σύστημα, διαπράττοντας το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα εις βάρος του λαού), οι δυνάμεις της ρήξης αδυνατούσαν, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία, να αντιστρέψουν την κατάσταση. 

Κάπως έτσι φτάσαμε στα «μπάνια του λαού» με το Τσίπρα να προκηρύσσει τελικά εκλογές με το μνημόνιο ψηφισμένο και τον κόσμο να έχει υποστεί ένα βαθύ πολιτικό πλήγμα, καθώς καμιά λαϊκή νίκη δεν μένει αναπάντητη από την αστική τάξη και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. 

Φτάνοντας στην προεκλογική περίοδο οι εργαζόμενοι και η νεολαία είχαν τις εξής επιλογές: 

Από τη μία του έλεγαν ότι η πολιτική είναι προαποφασισμένη και αυτό που έχει να κάνει είναι μα διαλέξει ποιος θα τη διαχειριστεί καλύτερα. 

Από την άλλη, όσον αφορά την αριστερά του πολιτικού φάσματος, του προτείνονταν οι εξής εναλλακτικές: 

To KKE του έλεγε ότι δεν μπορεί να γίνει ρήξη τώρα, τα βασικά ζητήματα, των εργατικών δικαιωμάτων, του χρέους, του ευρώ και της ΕΕ θα λυθούν μετά, στη λαϊκή εξουσία. Στην ανακοίνωση για τα αποτελέσματα διαβάζουμε: 
«Έκανε (σημ. το ΚΚΕ) προσπάθεια να προβάλει την εναλλακτική πρόταση εξουσίας που μπορεί να οδηγήσει στον πραγματικά διαφορετικό, όχι μόνο εναλλακτικό, αλλά ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό…. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για έξοδο από την ΕΕ, προς όφελος του λαού, για μονομερή διαγραφή του χρέους και λύτρωση από τη μέγγενη των αγορών του κεφαλαίου». 
Με άλλα λόγια λοιπόν εντός του ευρώ και της ΕΕ θα καταργηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία και θα ξεκινήσει ο «κεντρικός σχεδιασμός». 
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η νέα τοποθέτηση του ΚΚΕ η οποία ενώ κατηγορεί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για «πρόγραμμα ενσωματωμένο στο καπιταλισμό» προτάσσει ένα πρόγραμμα «λαϊκής εξουσίας» μέσα στο ευρώ και την ΕΕ… 

Η ΛΑΕ αντίστοιχα έλεγε περίπου τα εξής: 
«Θα καταργήσουμε τα μνημόνια, θα βγούμε από το ευρώ (όταν το έλεγε και αυτό) και αν χρειαστεί να έρθουμε σε ρήξη με την ΕΕ το βλέπουμε». 

Έλα όμως που οι εργαζόμενοι και η νεολαία θυμήθηκαν ότι η ΕΕ τον Ιούλη μας είπε «ή μνημόνια ή εκτός ευρώ και ΕΕ» οπότε είναι πλέον πολύ διστακτικοί σε προτάσεις ρήξης χωρίς σοβαρή, επεξεργασμένη και πραγματική προοπτική. 

Στην ουσία το ίδιο πρόβλημα είχε να αντιμετωπίσει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Της επεξεργασίας δηλαδή και κατάθεσης στο λαό ενός πραγματικού σχεδίου ρήξης και ανατροπής με πολιτικούς κόμβους, υποκείμενα, εργαλεία, συμμαχίες και διεθνή αναφορά, με το κίνημα και την αριστερά που μπορεί να το εφαρμόσει. 

Ο κόσμος σου έλεγε: «αυτό που μας λέτε μπορεί να γίνει, ή είναι χορός του Ζαλόγγου»; 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρείται από χιλιάδες πλέον ανθρώπους μια μάχιμη, ανατρεπτική δύναμη. Αυτό όμως δε φτάνει. 

Οι λαοί δεν κλείνουν ανατρεπτικά ραντεβού στα τυφλά, ούτε εξεγείρονται επειδή πρέπει. Όσο η ρήξη δεν φαίνεται δυνατή και οργανωμένη ο κόσμος θα κινείται σε διαχειριστικές πολιτικές λύσεις, θα αποφασίζει πρακτικά και όχι ιδεολογικά. 

Το θέμα λοιπόν δεν είναι να τα ρίχνουμε στο λαό που «υποτάσσεται» αλλά να τον εμπνεύσουμε με το ξεδίπλωμα του σχεδίου της ανατροπής. 
ΠΗΓΗ: 
http://prin.gr/?p=8284

Το τρίτο μνημόνιο θεωρεί «νεόπλουτους» όσους έχουν εισόδημα 1.500 ευρώ το μήνα!

Αυτοί θα πληρώσουν τον λογαριασμό...

Του Νάσου Νασόπουλου

Έρχεται νέα φοροκαταιγίδα 
Προ της εποχής των μνημονίων, στη λεγόμενη «μεσαία τάξη» τοποθετούνταν όσοι είχαν ετήσια εισοδήματα από 40.000 ευρώ και πάνω, δηλαδή, μηνιαίο εισόδημα 3.500 ευρώ. Τα μνημόνια 1 και 2, «λεηλάτησαν» αυτή την κατηγορία πολιτών, με μεγάλες μειώσεις μισθών και εξαντλητική φορολογία.

Παράλληλα, άφησαν πίσω τους κοινωνικά ερείπια, προκαλώντας 1,5 εκατομμύριο ανέργους και εκατοντάδες χιλιάδες πάμφτωχους πολίτες, οι οποίοι συνωστίζονταν στα κοινωνικά παντοπωλεία και σε άλλες δράσεις δωρεάν διάθεσης τροφίμων για να επιζήσουν. 

Το μνημόνιο 3, εισάγει μια εξόχως ενδιαφέρουσα καινοτομία:αναγορεύει σε «μεσαία τάξη» όσους έχουν ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ, δηλαδή 1.500 ευρώ το μήνα (αυτοί, προ κρίσης, θεωρούνταν ότι μόλις και κάλυπταν το ελάχιστο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης). 

Αυτή η κατηγορία πολιτών καλείται πλέον να καταβάλει νέους εξαντλητικούς φόρους για να εξοικονομηθούν 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. 

Ωστόσο, δεν θα έχουν καλύτερη μεταχείριση και ακόμα χαμηλότερα εισοδήματα, καθώς πολίτες με ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ δεν θα πληρώνουν φόρο, αλλά αν έχουν εισόδημα 9.001 ευρώ, θα καταβάλλουν φόρο 2.100 ευρώ! Πλέον, φτωχός θωρείσαι αν είσαι άστεγος, ή σιτίζεσαι στα λαϊκά συσσίτια (φωτό). Αν έχεις έστω κι ένα μικρό εισόδημα, μπάινεις στο στόχαστρο της εφορίας. 

Αυτή είναι η φιλοσοφία που διαπνέει το τρίτο μνημόνιο και γίνεται πλέον ξεκάθαρο ποιους εννοούσαν «έχοντες» οι επιτελείς της κυβέρνησης, όταν, προεκλογικώς, υπόσχονταν «δικαιότερη κατανομή των βαρών». 

Και φυσικά, με αυτή τη φιλοσοφία, το αποτέλεσμα θα είναι να αυξηθούν κατά πολύ οι νεόπτωχοι, όπως έγινε και με τα δύο προηγούμενα μνημόνια. 

Φυσικά, όποιος έχει μηδενικό εισόδημα λόγω ανεργίας, είναι λογικό να θεωρεί «προνομιούχο» αυτόν που παίρνει έστω και 500 ευρώ το μήνα. 

Και συνήθως οι κυβερνήσεις αυτό κάνουν: επιχειρούν να στρέψουν την μία κοινωνικά ομάδα εναντίον της άλλης, αναδεικνύοντας τα «προνόμια» που έχουν κάποιοι πολίτες έναντι κάποιων άλλων. Και διαφημίζουν ως «προνόμια» τους μισθούς των 500, 700 και 1.000 ευρώ. 

Έ, αν το όραμά μας είναι μια Ελλάδα που όλοι οι πολίτες θα λαμβάνουν έναν μισθό Βουλγαρίας, 300 ευρώ και αυτό θα το αποκαλούμε «κοινωνική δικαιοσύνη» (επειδή τον λαμβάνουν, όλοι),τότε οραματιζόμαστε έναν εφιάλτη… 

Ο ΦΟΡΟΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 

Από τα τέλη του μήνα ξεκινά η φοροκαταιγίδα, ενώ μέσα στο φθινόπωρο θα πρέπει να ψηφιστούν και οι νέοι φόροι που θα ισχύσουν το 2016. Συγκεκριμένα, την Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου λήγει η προθεσμία για την πληρωμή της δεύτερης δόση του φόρου εισοδήματος αλλά και του συμπληρωματικού φόρου πολυτελείας για όσους έχουν Ι.Χ. μεγάλου κυβισμού, σκάφη, πισίνες κ.λπ. 

Όσοι εκ των τελευταίων πλήρωσαν νωρίτερα τον φόρο έχουν ήδη λάβει συμπληρωματικά εκκαθαριστικά για τον φόρο πολυτελείας που έχει αυξηθεί από 10% σε 13%. 

Μέσα στον Οκτώβριο συμπληρωματικό φόρο θα πληρώσουν επίσης οι αγρότες και οι επιχειρήσεις, καθώς με το τρίτο μνημόνιο έχει διπλασιαστεί η προκαταβολή του φόρου για τους αγρότες. 

Τον ίδιο μήνα αναρτώνται στο Taxis και τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ, ενώ αναμένεται και η εφαρμογή του αυξημένου φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο, από τα 66 στα 200 ευρώ το χιλιόλιτρο. 

Από την 1η Οκτωβρίου αυξάνεται επίσης ο ΦΠΑ στα νησιά. Η πρώτη ομάδα των νησιών στα οποία θα ισχύσει θα καθοριστεί με υπουργική απόφαση τη Δευτέρα. Στα νησιά η αύξηση θα είναι της τάξης του 30%, στα ξενοδοχεία από 6% σε 13%. 

Από τις 12 Οκτωβρίου δίνεται συνέχεια στο σίριαλ των φόρων, καθώς αναρτώνται στο taxis τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ, με την πρώτη δόση να πληρώνεται στο τέλος του μήνα. Έρχονται ακόμη η αύξηση του επιτοκίου αλλά και λιγότερες δόσεις, για όσους θεωρείται ότι μπορούν να πληρώσουν, στη ρύθμιση των 100 δόσεων. 

Έρχονται επίσης αυτόματες κατασχέσεις για όσους έχουν χρέη άνω των 70.000 ευρώ στο Δημόσιο, ενώ μειώνεται και το ακατάσχετο μισθών και συντάξεων από τα 1500 στα 1000 ευρώ. 

Το κονδύλι για το επίδομα θέρμανσης μειώνεται κατά 50%.Αυξάνεται ο φόρος για τα εισοδήματα από ενοίκια από 11% σε 15% για ποσά έως 12.000€ και από 33% σε 35% για μεγαλύτερα ποσά. Οι αγρότες θα βρεθούν εκ νέου στο στόχαστρο της εφορίας με το φόρο εισοδήματος να αυξάνεται από το 13% στο 20%, Καταργούνται όσες φοροαπαλλαγές έχουν απομείνει, ενώ η έκτακτη εισφορά μονιμοποιείται και ενσωματώνεται στην κλίμακα. 

Όσο για τις νέες κλίμακες στη φορολογία εισοδήματος; Η αναπροσαρμογή αναμένεται να ρίξει το βάρος στα μεσαία και υψηλά εισοδήματα. Ωστόσο, «μεσαία» εισοδήματα πλέον, θα θεωρούνται, όπως όλα δείχνουν, τα 1.500 ευρώ το μήνα! 

ΠΗΓΗ: 
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/355377

ΟΙ ΚΑΤΑΛΑΝΟΙ ΑΨΗΦΙΣΑΝ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΥΡΩ - ΕΕ - ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΤΡΙΤΗ 29/9/15         

ΙΣΧΥΡΟ ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ Η ΠΛΗΒΕΙΑΚΗ ΨΗΦΟΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΣΤΩΝ

Μεγάλες πολιτικές ανατροπές στην Ισπανία, με αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρώπη προοιωνίζεται ηλαϊκή, πληβειακή ψήφος υπέρ της ανεξαρτησίαςτης Καταλωνίας στις τοπικές εκλογές της Κυριακής.  

Αψηφώντας την εκστρατεία τρομοκράτησης και εκβιασμών, στο όνομα του ευρώ και της ΕΕ, από τη δεξιά κυβέρνηση Ραχόι, την Κεντρική Τράπεζα, τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, αλλά και τις ωμές παρεμβάσεις Μέρκελ, Όλάντ καιΟμπάμα, οι Καταλανοί έδωσαν στα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στο τοπικό κοινοβούλιο (χωρίς να έχουν και την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων, μιας και οι έδρες δεν κατανέμονται αναλογικά με τα αριθμητικά ποσοστά).  

Tο αυτονομιστικό ρεύμα χρωματίζεται έντονα από τις αριστερές, ριζοσπαστικές δυνάμεις που απορρίπτουν τη λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ευρωπαϊκού ιερατείου, οι οποίες εκτόξευσαν στα ύψη την ανεργία. Ενδεικτική είναι η εκτόξευση της «Υποψηφιότητας για τη Λαϊκή Ενότητα» (CUP), ενός αριστερού σχηματισμού που εναντιώνεται στην Ε.Ε. με αντικαπιταλιστικό ορίζοντα και αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά, στο 8,2% των ψήφων. Όπως και η καταβαράθρωση όλων των παραδοσιακών, αστικών κομμάτων, και κυρίως του Λαϊκού Κόμματοςτου Ραχόι, που κατρακύλησε στην… πέμπτη θέση! 

Το αποτέλεσμα της Καταλωνίας θα έχει αντίκτυπο σε περιοχές της Ισπανίας, όπως και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπου αναπτύσσονται ισχυρές αυτονομιστικές διαθέσεις, με καταλύτη την οικονομική κρίση και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κεντρικών κυβερνήσεων. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι ο οικονομικός ολοκληρωτισμός της νεοφιλελεύθερης, γερμανικής Ευρώπηςπροκαλεί σοβαρούς κλονισμούς στα εθνικά κράτη, διαλύοντας το κοινωνικό συμβόλαιο που τα στήριζε. Μόνο η ανατροπή αυτών των πολιτικών μπορεί να εγγυηθεί έναν άλλο δρόμο, ελπίδας και αλληλεγγύης, για τους ευρωπαϊκούς λαούς.

ΑΠΟ ΤΗΝ "ΙΣΚΡΑ"

O ΤΣΙΠΡΑΣ ΤΑ ΣΑΡΩΣΕ ΟΛΑ!

ΤΡΙΤΗ 29/9/15 

Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες για τον ΣΥΡΙΖΑ προβλέψεις το ποσοστό που συγκέντρωσε στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής. Το 35,46%που πήρε και κυρίως οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέστησαν εκ νέου τον Τσίπρα ικανό να σχηματίσει όποια κυβέρνηση θελήσει – ακόμη και με τον …Βασίλη Λεβέντη, ο οποίος μπήκε με άνεση στη Βουλή, ενώ η ΛΑΕ τουΠαναγιώτη Λαφαζάνη έμεινε απέξω οριακά! Θεωρητικά, τη δυνατότητα αυτή την είχε φυσικά κοινοβουλευτικά ο Αλέξης Τσίπρας και μετά τις εκλογές της 25ης του Γενάρη, όταν είχε πάρει 36,34% και 149 βουλευτικές έδρες.  

Τότε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε αντιμνημονιακό κόμμα και το μόνο άλλο αντιμνημονιακό κόμμα που υπήρχε στη Βουλή ήταν οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Τώρα που, κάτω από τη στραγγαλιστική πίεση των Γερμανών, ο πρωθυπουργός πέρασε στο μνημονιακό στρατόπεδο υπογράφοντας το «Μνημόνιο Τσίπρα», έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες σχηματισμού κυβέρνησης. Πέρα από τους ΑΝΕΛ που τον συνόδευσαν στον μνημονιακό κατήφορο της προηγούμενης κυβέρνησης, υπάρχουν τέσσερα τουλάχιστον ακόμη μνημονιακά κόμματα στη νέα Βουλή – η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και ο Λεβέντης. Με τα κόμματα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση ακόμη και με το καθένα χωριστά! Εννοείται, βέβαια και με όποιο συμβιβασμό θελήσει, με τελικό αποτέλεσμα πάντα μια μνημονιακή κυβέρνηση. Το γεγονός ότι ο Τσίπρας έκανε τις εκλογές πριν το «Μνημόνιο Τσίπρα» έχει οικονομικές επιπτώσεις στην τσέπη οποιουδήποτε κοινωνικού στρώματος ή κοινωνικής ομάδας συνέτεινε τα μέγιστα στον εκλογικό θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ, η έκταση του οποίου ανέτρεψε όλες τις προβλέψεις και εκτιμήσεις για το ποσοστό που θα συγκέντρωνε.  

Επιπροσθέτως, η ακόμη πιο απροσδόκητη είσοδος των ΑΝΕΛ στο Κοινοβούλιο ανέτρεψε για την ώρα τα σχέδια των Γερμανών και της ελληνικής ολιγαρχίας για συγκρότηση κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, όπως και το σχηματισμό μιας κατ’ επίφαση «κεντροαριστερής» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού. Αυτή η Βουλή πάντως ανά πάσα στιγμή, χωρίς να μεσολαβήσουν εκλογές, μπορεί να εκλέξει με πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ μια κυβέρνηση όσο δεξιά επιθυμεί ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρωθυπουργός, αφού είχε υπογράψει το «Μνημόνιο Τσίπρα» πριν από τις εκλογές, μπορεί δικαιολογημένα να ισχυριστεί ότι ο ελληνικός λαός έχει ήδη εγκρίνει το «Μνημόνιο Τσίπρα» και επομένως είναι άξιος της τύχης του. Τα «ευρω-λαμόγια» των Ευρωπαίων σοσιαλιστών, ψυχανεμιζόμενα προς τα πού θέλει να το πάει ο Τσίπρας, ανέλαβαν αυτά να προσδέσουν τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική του Βερολίνου. Του απηύθυναν προσωπική πρόσκληση να συμμετέχει με το στάτους του «παρατηρητή» στις συνόδους των πρωθυπουργών και των ηγετών του …Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος! Οι αγκαλιές και τα φιλιάδημοσίως με τον γλοιώδη απεχθέστατο Γερμανό σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς, τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου προοιωνίζονται τα χειρότερα για το λαό μας. Προχτές η Αυγή χαιρέτισε την εξέλιξη αυτή, γράφοντας πως «από το ΣΥΡΙΖΑ γίνεται σαφές ότι συζητά οτιδήποτε είναι χρήσιμο στη στρατηγική των συμμαχιών του». Αύριο ο Τσίπρας θα συναντηθεί και με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, κατά τη διάρκεια της δεξίωσης που παραδοσιακά παραθέτει ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που συμμετέχουν στην ετήσια γενική συνέλευση του ΟΗΕ. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι θα συναντηθεί επίσης με τον Τσίπρα, ο οποίος Έλληνας πρωθυπουργός θα …συμμετάσχει και στην ετήσια σύνοδο του Ιδρύματος Κλίντον, μαζί με τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, τον Μπιλ Γκέιτς και άλλες αμερικανικές προσωπικότητες σαν τον Τζόζεφ Στίγκλιτς, καθώς και με τη Γιάννα Αγγελοπούλου, η οποία είναι δραστήριο μέλος του Ιδρύματος Κλίντον.  

Βαρύ κλίμα επικρατεί και στο Ποτάμι λόγω της θεαματικής πτώσης του ποσοστού του από το 6,05% στο4,09%. Το ΠΑΣΟΚ της Φώφης ελπίζει στην απορρόφηση του Ποταμιού, το οποίο άρχισε να εμφανίζει διαλυτικά φαινόμενα και ανακοίνωσε τη σύγκλιση συνεδρίου στις 4 έως 6 Δεκεμβρίου. Για τα λείψανα της Κεντροαριστεράς θα έχουμε όμως χρόνο να συζητήσουμε αργότερα.

*Πηγή: Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΕΧΕΙ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΡΙΤΗ 29/9/15 

ΟΙ ΚΑΤΑΛΑΝΟΙ ΑΨΗΦΙΣΑΝ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ 

Συνέντευξη παραχώρησε το πρωί της Δευτέρας (28/9) ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης στο ραδιοφωνικό σταθμό “Παραπολιτικά FM” και το δημοσιογράφο Νίκο Ευαγγελάτο.

Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής: 

Ν. Ευαγγελάτος: Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι μια μεγάλη νίκη για τον Αλέξη Τσίπρα, όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Που την αποδίδετε, παρά την κριτική που ασκήθηκε, όπως της ΝΔ που έλεγε για τις κλειστές τράπεζες μέχρι τη δική σας κριτική για το μνημόνιο και τη θυσία που θα καταβάλλουν οι πολίτες;

Π. Λαφαζάνης: Κατ' αρχάς θα έλεγα ότι η νίκη του Τσίπρα είναι πύρρειος νίκη και αυτό θα αποδειχθεί πάρα πολύ γρήγορα, διότι ο λαός ψήφισε αλλά δεν γνώριζε τις συνέπειες του τρίτου μνημονίου, το οποίο ήταν το βασικό πρόγραμμα της κυβέρνησης και το οποίο θα εφαρμόσει από εδώ και μπρος. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα κρίθηκε από το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός δεν πείστηκε ότι υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στα μνημόνια και ότι η εναλλακτική λύση συνδέεται με την έξοδο από την ευρωζώνη και τη διαμόρφωση εθνικού νομίσματος. Αυτή η εναλλακτική πρόταση, η μόνη για να αποφύγουμε τα μνημόνια, ξένιζε τον ελληνικό λαό, αφού είχε τρομοκρατηθεί από τους κυρίαρχους κύκλους, ότι η συγκρότηση εθνικού νομίσματος σημαίνει κόλαση για τη χώρα.

Ν. Ευαγγελάτος: Αυτό που λέτε έχει μια βάση...

Π. Λαφαζάνης: Εμείς δεν προλάβαμε στο μικρό διάστημα των 20 ημερών των εκλογών - εξπρές να αναδείξουμε τη δική μας πρόταση, να την εξηγήσουμε, να την τεκμηριώσουμε, πολύ περισσότερο αυτή η προεκλογική περίοδος έγινε σε ένα ασφυκτικό κλίμα σε βάρος της Λαϊκής Ενότητας, όπου λυτοί και δεμένοι είχαν πέσει επάνω μας για να μας εκπαραθυρώσουν από τη Βουλή, διότι ο μονάδικος ουσιαστικός αντίπαλος του μνημονιακού κατεστημένου ήταν και είναι η Λαϊκή Ενότητα.

Χάσαμε μία μάχη αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται. Δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με εμάς, θα μας βρουν μπροστά τους. Είναι τα προβλήματα της Ελλάδας και του ελληνικού λαού που θα μας φέρουν στο προσκήνιο.

Ν. Ευαγγελάτος: Να έλθουμε λίγο σε αυτό που είπατε για Πύρρειο νίκη. Είναι αλήθεια ότι σε επίπεδο ποσοστών, αφαιρουμένης βεβαίως της αποχής που είναι σημαντικότατο θέμα, ο Τσίπρας, προσωπικά θα έλεγα, παίρνει ένα τεράστιο ποσοστό. Έχω την αίσθηση ότι οι πολίτες γνωρίζουν τι σημαίνει μνημόνιο. Το ζουν πέντε χρόνια, άρα συνειδητά ψήφισαν “μνημόνιο – Τσίπρα”.

Π. Λαφαζάνης: Είναι αρκετά υπερβολικό να πει κανείς ότι οι πολίτες ψήφισαν συνειδητά μνημόνιο. Δεν νομίζω να γνώριζαν οι πολίτες τις συνέπειες του τρίτου μνημονίου, από τη στιγμή που ούτε οι ίδιοι οι βουλευτές που το ψήφισαν δεν γνωρίζουν και σήμερα τι σημαίνει τρίτο μνημόνιο. Όλοι ανακαλύπτουν συνεχώς και κάθε μέρα το τρίτο μνημόνιο. Γι' αυτό λέω ότι αυτές οι εκλογές ήταν ιδιόμορφες, ήταν εκλογές- εξπρές και είχαν ως στόχο να κρύψουν τις συνέπειες των μετεκλογικών πολιτικών. Ήταν εκλογές για να υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικου λαού, φοβίζοντάς τον ότι απέναντι στο μνημόνιο δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, οι ψηφοφόροι επέλεξαν τον Τσίπρα έναντι του Μεϊμαράκη. Το δίλημμα, βέβαια, δεν είναι αυτό, διότι σήμερα στο πλαίσιο του συστήματος έχουμε “ομογενοποιημένα” πολιτικά κόμματα, τα οποία τα συνδέει και τα ενώνει ο μνημονιακός προσανατολισμός.

Ν. Ευαγγελάτος: Κύριε Λαφαζάνη, έχουμε κόμματα, τα οποία περίπου στο 80% σε επίπεδο Βουλής, στηρίζουν την πολιτική του μνημονίου και οι πολίτες τα στηρίζουν επίσης.  Πολλές φορές, όταν τέθηκαν τα διάφορα ερωτήματα, είχατε περισσότερο ένα λόγο καταγγελίας των μνημονίων, που είναι πραγματικός με όλα αυτά που ζούμε, και λιγότερο ένα λόγο που να εξηγείτε στον κόσμο τη δική σας πρόταση. Δεν μπορεί να είναι μόνο το πρόβλημα του κόσμου ότι δεν κατάλαβε την πρότασή σας, είναι και πρόβλημα δικό σας.

Π. Λαφαζάνης: Εγώ δεν είπα ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε την πρότασή μας. Δεν πρόλαβε να γίνει συζήτηση. Αυτά τα θέματα, που αφορούν την έξοδο από την ευρωζώνη, θέλουν συζήτηση, γιατί χωρίς συζήτηση δεν μπορεί να σχηματιστεί μια σαφής άποψη για την μία ή την άλλη αντίληψη. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι η συζήτηση δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα γι' αυτό το θέμα. Το μόνο που υπήρξε για το θέμα του εθνικού νομίσματος ήταν η τρομοκρατία άνευ προηγούμενου και η καταστροφολογία. Αυτή η τρομοκρατία του ευρώ έχει διαλύσει τη δημοκρατία μας. Βλέπετε τι έγινε και στην Καταλονία, όπου επιχείρησαν να τρομοκρατήσουν τους πολίτες ότι θα χάσουν το ευρώ και την ΕΕ. Εκεί, όμως, είχε προηγηθεί μια συζήτηση και ο λαός απ' ότι φαίνεται αψήφισε τις απειλές και τους εκβιασμούς του ευρώ και ψήφισε για την ανεξαρτησία του.

Ν. Ευαγγελάτος: Πως θα πορευθείτε από εδώ και πέρα κύριε Λαφαζάνη; Ποιο είναι το πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας; Δεν τίθεται κάποιο θέμα ύπαρξης της Λαϊκής Ενότητας. Υπάρχετε ως κόμμα, συνεχίζετε και λειτουργείτε.

Π. Λαφαζάνης: Βεβαίως υπάρχουμε και συνεχίζουμε. Θα προχωρήσουμε σε μια μεγάλη αντεπίθεση. Τον Οκτώβριο θα προχωρήσουμε σε Συνδιάσκεψη των οργανώσεων της Λαϊκής Ενότητας. Θα συγκροτηθούμε και θα ανασυγκροτηθούμε. Θα πάμε σε Συνέδριο. Θα εκπονήσουμε ένα σχέδιο κοινωνικών και πολιτικών παρεμβάσεων. Η δράση μας θα συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα, κυρίως μέσα στην κοινωνία, τους κοινωνικούς αγώνες και τα κινήματα. Η Λαϊκή Ενότητα είναι εκ των πραγμάτων η μόνη δύναμη η οποία έχει ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση με αρχή, μέση και τέλος απέναντι στο βάρβαρο μνημονιακό καθεστώς. Θεωρώ ότι έχουμε μεγάλες προοπτικές και μεγάλες δυνατότητες, τις οποίες θα αξιοποιήσουμε σε όφελος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η δική μας επιλογή και απόφαση και θα την προωθήσουμε με μεγάλη τόλμη.

ΑΠΟ "ΙΣΚΡΑ"