Η πολιτική βία φουντώνει επικίνδυνα!

ΚΥΡΙΑΚΗ 8-11-2015

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ - ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ - ΑΥΡΙΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΕΙΡΑ;

Όταν τα κόμματα «βιάζουν» και «εκβιάζουν» για χρόνια την κοινωνία και αναλόγως την «εκπαιδεύουν», πολιτικοί επιστήμονες εκτιμούν πως... «πολλά σκισμένα σακάκια θα δούμε ακόμη στη Βουλή». Τι σκοπεύουν να κάνουν τα κόμματα;

Της Γεωργίας Λινάρδου

Το σκισμένο σακάκι του Γιώργου Κουμουτσάκου στη Βουλή, το ματωμένο πρόσωπο του Κωστή Χατζηδάκη, το γιαούρτι στο πρόσωπο του Αλέκου Αλαβάνου, το χαστούκι στη Λιάνα Κανέλλη, τα γιαούρτια στον Πάγκαλο... Λίγοι έχουν ξεφύγει...

Η ζυγαριά της Δημοκρατίας αρχίζει να γέρνει επικίνδυνα από την διαρκώς ενισχυόμενη πολιτική βία και τα κόμματα περί άλλων τυρβάζουν!

Αν τα χρόνια που στιγμάτισε η Μεταπολίτευση ενδύονταν με «κομματικό ναρκισσισμό» που προτιμούσε ζιβάγκο από κασμίρι, λουλούδια για την αξέχαστη Ρίτα Σακελλαρίου ενώ τραγουδούσε: «Αυτός ο άνθρωπος αυτός» και μοίραζαν στην κοινωνία αλκοολούχες υποσχέσεις ευημερίας, στα Μνημονιακά χρόνια δεν ζει η Σακελλαρίου για να εμπνεύσει ηγέτες, λεφτά δεν υπάρχουν για λουλούδια ή νυχτερινά χαλάσματα και η πολιτική ιστορία φορτώνεται με αξεσουάρ από γροθιές, προπηλακισμούς, ματωμένα πρόσωπα, γιαούρτια και ύβρεις. Απ' όπου κι αν προέρχονται...

Αν ανατρέξει κάποιος στο πρόσφατο παρελθόν, εύκολα διαπιστώνει αφ' ενός μεν τη δυσανεξία των κομμάτων (δυστυχώς όχι όλων) στην πολιτική βία, αφ' ετέρου την φοβική τους άρνηση (λόγω ψηφοθηρίας) να την θεραπεύσουν.

Επιθέσεις ακολουθούνται από άστοχες ή μετρίου αναστήματος αντιδράσεις που στο πρόβλημα δεν επιτίθενται.

Αυτή είναι η δημοκρατία και ο πολιτικός πολιτισμός που θέλουμε να έχουμε σε αυτήν την χώρα;

Παρακολουθείστε την ομιλία Γιώργου Κουμουτσάκου στη Βουλή μετά την επίθεση:

Κακλαμάνης: «Ποιοι να φέρουν πίσω τα κλεμμένα;»

Ηταν Μάϊος του 2010 όταν ο Απόστολος Κακλαμάνης προπηλακίστηκε στο κέντρο της Αθήνας.

Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, απέδωσε το περιστατικό στις παρακάτω αιτίες: «Εχουμε παραδώσει τις νέες γενεές στους δήθεν γκέι, στις δήθεν ωραίες κυρίες, στους επιχειρηματίες των καναλιών». Κυρίαρχο σύνθημα των τότε«θερμόαιμων» της επίθεσης ήταν: «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Εκ των υστέρων, ο Απόστολος Κακλαμάνης απαντούσε: «Ποίοι να φέρουν πίσω τα κλεμμένα; Πρώτοι αυτοί που άρπαξαν τα κανάλια και τις συχνότητες χωρίς να δίνουν μία στο ΙΚΑ, μία στην Εφορία, μία στα ασφαλιστικά ταμεία».

Χατζηδάκης: «Φοβήθηκα ακόμη και για την ζωή μου»

Του προπηλακισμού και των δηλώσεων του Απόστολου Κακλαμάνη, προηγήθηκε η επίθεση εναντίον του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Κωστή Χατζηδάκη (15/12/2010). Εξω από τα Zonars ξεκίνησε η ιστορία. Στην αρχή με φραστικές κατηγορίες και στη συνέχεια με γροθιές και κλωτσιές. Ενας από τους δύο πολίτες που έσπευσαν να τον βοηθήσουν, έσπασε το χέρι του. Σύμφωνα με μαρτυρίες του βουλευτή, στην αρχή ήταν δύο άτομα και στη συνέχεια έγιναν πολλοί.

Τότε η Νέα Δημοκρατία έσπευσε... να εντοπίσει «προβοκατόρικες σκοπιμότητες» πίσω από τον προπηλακισμό Χατζηδάκη, σε αντίθεση με τον ίδιον που δήλωνε πως: «Όλοι είναι ανάγκη να κατανοήσουμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά με το μίσος και με τη βία. Αντίθετα, πρέπει να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να ξεπεράσουμε αυτή τη μεγάλη κρίση».

Αλαβάνος: Με γιαούρτια στον Αγιο Παντελεήμονα

Οταν ο Αλέκος Αλαβάνος βρέθηκε κατά την διάρκεια προεκλογικής του περιοδείας στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα το απόγευμα της 22ας Οκτωβρίου 2010, δέχθηκε επίθεση με γιαούρτια και αυγά. Τότε κατήγγειλε την απουσία της αστυνομίας (άραγε, θυμίζει κάτι αυτό;). Και ο Συνασπισμός -τότε- κατήγγειλε επίσης πως πίσω από την επίθεση: «Βρίσκονται γνωστές ακροδεξιές ομάδες που λυμαίνονται την περιοχή».

Η βία αρχίζει να γίνεται... συνήθεια!

Είναι Ιανουάριος του 2011 όταν ο Κώστας Σημίτης βγαίνει από το πολιτικό του γραφείο στο κέντρο της Αθήνας. Εκείνη την ώρα κάποιοι νεαροί κάνουν αφισοκόλληση. Με το που βλέπουν τον πρώην πρωθυπουργό αρχίζουν να βρίζουν και να τον φτύνουν. Η φρουρά του Κώστα Σημίτη τον φυγαδεύει σε διπλανή πολυκατοικία.

Είναι ενδιαφέρον πως έπρεπε να περάσουν 24 ώρες από τον προπηλακισμό και να παρεμβληθεί η διαμαρτυρία του πρώην προέδρου της Βουλής Απόστολου Κακλαμάνη, ώστε Κυβέρνηση και η Βουλή να αποδοκιμάσουν το περιστατικό.

Τότε ο Απόστολος Κακλαμάνης εξέφραζε την δυσαρέσκεια του για την «καθυστέρηση», υποστηρίζοντας πως: «Κάποιοι φαίνεται ότι θεωρούν αυτονόητα τα κρούσματα προπηλακισμών και δεν τους κάνουν εντύπωση».

Είναι η χρονιά που μία δημοσκόπηση της Κάπα Research για την εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» (10/07/2011) σοκάρει καθώς καταγράφει πως το 49,6% των ερωτηθέντων εγκρίνει τα επεισόδια σε βάρος βουλευτών.

«Όπως στρώνει ο καθένας, κοιμάται»

Τον Μάρτιο του 2011 ο Θεόδωρος Πάγκαλος έτρωγε με την σύζυγό του και παρέα σε μια ταβέρνα στα Καλύβια της Αττικής. Ηταν η περίοδος που η Κερατέα «έβραζε» λόγω ΧΥΤΑ. Κάποιοι εξαγριωμένοι του επιτέθηκαν με ύβρεις και γιαούρτια. Είχε φυσικά προηγηθεί και η ιστορική πια φράση: «Μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Όταν μετά το «γιαούρτωμά» του στα Καλύβια, ρωτήθηκαν κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ γι' αυτό, απάντησαν: «Όπως στρώνει ο καθένας, κοιμάται».

Βαρουφάκης: «Παιδιά θυμωμένα, που νιώθουν την περιοχή δική τους και δεν θέλουν εκεί πολιτικούς».

Με αυτήν την φράση αρκέστηκε να ερμηνεύσει τον δικό του προπηλακισμό ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, Γιάννης Βαρουφάκης αποφεύγοντας και ο ίδιος -επί της ουσίας- να αγγίξει την «καυτή πατάτα» της ουσίας.

Ηταν Απρίλιος του 2015 όταν ο πρώην υπουργός πήγε στα Εξάρχεια με την σύζυγό του Δανάη Στράτου σε μια ταβέρνα στα Εξάρχεια. Εκεί του επιτέθηκαν. «Δεν είναι σωστό να βγάζουμε μίσος απέναντί τους, χρειάζεται κατανόηση σε αυτές τις περιπτώσεις, όχι να απαντάς βίαια στη βίαιη συμπεριφορά», δήλωνε εκ των υστέρων ο Γιάννης Βαρουφάκης.

«Βία ή μαχαίρωμα;»

Τον περασμένο Οκτώβριο ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος πήγε στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας στο πλαίσιο διεξαγωγής ενημερωτικής εκδήλωσης. Μέλη του ΠΑΜΕ εισέβαλλαν στην έκθεση με συνθήματα και πανό και με έντονο ύφος διαμαρτυρίας κατά της πολιτικής των μνημονίων. Ναι μεν ο υπουργός αποχώρησε με «χαμογελαστό» ύφος, ωστόσο η «δυσανεξία» εφανερώθη... για μια ακόμη φορά.

Περί της πολιτικής βίας, ο Γιώργος Κατρούγκαλος είχε τοποθετηθεί το 2013:

«Αλήτες, προδότες, πολιτικοί»...

Αυτή είναι η εικόνα σήμερα. Με εμφανή την ανεπάρκεια των κομμάτων της πολιτικής σκηνής να ομονοήσουν, να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι και όχι απλά να αναπτύξουν θεωρητικές ιδέες όχι μόνον για το «πόθεν», αλλά κυρίως για το «γιατί».

Ο επίλογος από τον Γιάννη Τριάντη στην Ελευθεροτυπία (07/07/2011): «Οποία εμβάθυνση, αλήθεια, από τις φουνταριστές πέννες του ανησυχούντος καθεστωτισμού. Βουτηγμένες στην ευκολία, παρακάμπτουν το γεγονός ότι η κοινωνία ακούει διαρκώς μονολόγους και προπαγανδιστικά παραληρήματα. Οτι το κυρίαρχο πολιτικό και μηντιακό σύστημα παίζει χωρίς αντίπαλο, βιδώνοντας την κοινωνία-θεατή στον καναπέ της αδράνειας και της αμηχανίας, με εκβιαστικά διλήμματα και δραματικά τετελεσμένα. Εφτασε, λοιπόν, η στιγμή ν' ακουστεί η φωνή της κοινωνίας. Ατόφια, καταγγελτική, οργισμένη. Φάλτσα; Υπερβολική; Γενικευτική; Συνθηματολογούσα; Ναι. Σε αρκετές περιπτώσεις. Με δυσάρεστες παρεκβάσεις που φτάνουν σε απεχθή λιντσαρίσματα. Αλλά τα φαινόμενα -και γενικώς τα γεγονότα, τις εξελίξεις και τα φαινόμενα ιδία σε φορτισμένες περιόδους- προτού τα καταγγείλει κάποιος ή τα επικροτήσει, οφείλει να τα καταλάβει. Να δει το «πόθεν» και το «γιατί», τους λόγους και τις αιτίες. Τότε, ενδεχομένως να κατανοήσει ότι η εκτροπή, η διαρκής εκτροπή, έχει συντελεστεί προ πολλού. Από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, που έχει υπονομεύσει τη λειτουργία της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλευτισμού, έχει οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή και ως εκ τούτου έχει εξοργίσει την κοινωνία... Η οποία εξανέστη και βγήκε. Παίρνοντας ρεβάνς και από τον μέχρι τούδε αμέτοχο ή συνένοχο εαυτό της...»

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/640521/h-politiki-via-foyntonei-epikindyna-photos-video-2#ixzz3qsqVc5nY

Η Ευρωπαϊκή συμμορία κλιμακώνει την ανθελληνική επίθεση

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

τώρα που η Ελλάδα έχει την πιο δουλική κυβέρνηση όλων των εποχών

"Τούρκος" ο Γιούνκερ στηρίζει απόλυτα τα σχέδια της Άγκυρας στο Αιγαίο με έγκριση από Βερολίνο...

Ο "μύθος" της φίλης Ευρώπης και των πολύτιμων συμμάχων μας που δήθεν
προστατεύουν και εγγυώνται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας
καταρρίπτεται με πάταγο. Η διαχρονικά απατηλή επιχειρηματολογία των
ευρωλιγούρηδων, βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα.

Οι προκλητικές δηλώσεις του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για τις κοινές περιπολίες Ελλάδας-Τουρκίας στο Αιγαίο και οι απράδεκτοι ισχυρισμοί του ότι δεν μπορούμε “να τσακωνόμαστε για 10χλμ θάλασσας”, είναι σε πλήρη ΤΑΥΤΙΣΗ με...

την τουρκική πολιτική και τις επιδιώξεις της Άγκυρας. Τόσο απλά είναι τα πράγματα και ας αφήσει τα παραμύθια και τις ανοησίες ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ! 

Μπορεί να είναι απο το Λουξεμβούργο που ούτε θάλασσα,ούτε εχθρούς έχει αλλά ανόητος δεν είναι. Ξέρει πολύ καλά τι λέει ο …χαριτωμένος Ζαν Κλοντ. Παίζει ξεδιάντροπα το παιχνίδι της Άγκυρας και έχει το πράσινο φως του Βερολίνου γι΄ αυτό . Μην ξεχνάμε ότι από την καγκελαρία ξεκίνησε η ιστορία για τις “κοινές περιπολίες” στο Αιγαίο.

Το επιδιώκει η Τουρκία και που τη βοηθά και ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ;

Όπως επισημαίνει ο ειδικός στα ελληνοτουρκικά αναλυτής Χρήστος Μηνάγιας “στρατηγικός αντικειμενικός σκοπός της Τουρκίας είναι η παραίτηση της ελληνικής πλευράς από τα κυριαρχικά δικαιώματα της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αν κρίνουμε δε, από τις έως τώρα συμπεριφορές της Άγκυρας, καθίσταται σαφές ότι όλες οι ενέργειες της Άγκυρας είναι συντονισμένες και καθοδηγούμενες από την πολιτική ηγεσία της χώρας, ενώ οποιαδήποτε σκέψη για δήθεν πιέσεις των Τούρκων στρατιωτικών προς τους πολιτικούς δεν στηρίζεται σε καμία λογική βάση…… Θα πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής από την ελληνική πλευρά ότι, στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, αναγράφονται τα εξής: «Η διαφωνία που υπάρχει μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας αναφορικά με τις περιοχές έρευνας και διάσωσης οφείλεται στο γεγονός ότι, η Ελλάδα προσεγγίζει το θέμα των περιοχών αυτών ως πρόβλημα κυριαρχίας. Όμως, επειδή οι περιοχές έρευνας και διάσωσης έχουν ως στόχο τη διάσωση της ανθρώπινης ζωής δεν θα πρέπει να αποτελούν πεδία ηγεμονίας αλλά χώρους παροχής υπηρεσιών.» 

Η κυβέρνηση μπορεί να απορρίπτει κατηγορηματικά τα όσα προσπαθούν Ευρωπαίοι και Τούρκοι να μας επιβάλλουν. Την έχουμε ξανακούσει να είναι κατηγορηματική όμως χωρίς αποτέλεσμα. Επιπλέον δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι σε λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία . Είναι βέβαιο όπως έγραψε ήδη το Onalert.gr ότι δεν θα είναι μια εύκολη και ευχάριστη επίσκεψη. Ο κ.Τσίπρας θα πρέπει να ταξιδέψει στην Άγκυρα, προετοιμασμένος και αποφασισμένος. Ως εδώ με τις υποχωρήσεις.

on alert

Ο Χαραλαμπίδης απαντά στον Φίλη:

Κυριακή, 8 Νοεμβρίου 2015

«Η σταλινογενής Κεμαλοφασιστική ψευτοαριστερά πεθαίνει»

Με ανάρτησή του στο προσωπικό του ιστολόγιο ο φιλόσοφος της πατριωτικής σοσιαλιστικής αριστεράςΜιχάλης Χαραλαμπίδηςσυνέθλιψε τον Νίκο Φίληαλλά και σύμπασα την «ψευτοαριστερά που πεθαίνει».

Ο πνευματικός ηγέτης του πατριωτικού σοσιαλιστικού χώρου αποκαλεί το άρθρο του Νίκου Φίλη στην Αυγή «φασιστικό», ενώ με τη μοναδική του ικανότητα να «βλέπει» το μέλλον καταλήγει με σιγουριά: «Είμαστε στην αρχή μιας άλλης εποχής. Επιστρέφει ο Λόγος στον τόπο που γεννήθηκε».

Διαβάστε την ανάρτηση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη:

Δεν είναι μόνο ο Φίλης. Είναι μια σταλινογενής Κεμαλοφασιστική αριστερά, ψευτοαριστερά που πεθαίνει.

Όσον αφορά το ζήτημα της Ποντιακής γενοκτονίας. Αλίμονο αν το Ποντιακό εξαρτώνταν από το τι λέει ο Φίλης, ο Γιωργάκης, η Αυγή, η γιάφκα (-ες) του συριζα και το βαθύ περιφερειακό νεοεθνικόφρων κράτος. Εκεί δεξιοί και αριστεροί συναντώνται.

Αυτό θα σήμαινε ότι δεν είμαστε σοβαροί, υπεύθυνοι.

Το Ποντιακό κινείται σε άλλες υψηλές διανοητικές, επιστημονικές, ηθικές και αισθητικές σταθερές. Για αυτό έχει μεγάλες νίκες, μεγάλη αίγλη διεθνώς. Στους διεθνείς θεσμούς, στην ...κοινωνία πολιτών, στους ακαδημαϊκούς θεσμούς. Πολλά μπορώ να σας διηγηθώ.

Μου προκάλεσε όμως εντύπωση, δεν το περίμενα, παρ’ όλο που η γνώμη μου δεν είναι καλή για αυτόν τον κόσμο, η σιωπή των φίλων και συγγενών του Ανδρέα Παπανδρέου. Ένας κόσμος που έκανε καριέρες και περιουσίες. «Δεν θα τους ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους χωρίς τον Ανδρέα». Όπως ειπώθηκε.

Ο φασισμός του κειμένου του Φίλη της 20ης Αυγούστου του 2014 εντοπίζεται, εκφράζεται στην αναφορά του στο Ανδρέα Παπανδρέου, τον Πρωθυπουργό της αναγνώρισης της Ποντιακής γενοκτονίας.

Θα ήμουν ανέντιμος αν δεν υπεράσπιζα την μνήμη του σ’ αυτήν την πολιτική του στιγμή.

Σε μια υγιή χώρα θα παρενέβαιναν από τότε οι θεσμοί και εκπρόσωποι όλων των επιπέδων και χώρων. Μόλις εμφανίσθηκε αυτό το φασιστικό κείμενο στην «Αυγή».

Τότε υπήρξε σιωπή. Τώρα πολλές κραυγές είναι κραυγές ενόχων που θέλουν να νομιμοποιηθούν.

Ποιο είναι το θετικό, το ελπιδοφόρο. Ότι όλος αυτός ο κόσμος καταρρέει, μετατοπίζεται, μεταφέρεται όχι στο χρονοντούλαπο αλλά στην χωματερή της ιστορίας. Εκεί που η ιστορία μαζεύει τα μπάζα της. Τα τοξικά μπάζα της.

Είμαστε στην αρχή μιας άλλης εποχής.

Επιστρέφει ο Λόγος στον τόπο που γεννήθηκε.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Γιατί ο Τσίπρας φοβάται Ζωή και Λαφαζάνη

Κυριακή, 8 Νοεμβρίου 2015

ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΦΕΡΕΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ «ΚΑΙΝΕ» ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ

ΑΝΑΒΕΙ ΤΟ ΦΥΤΙΛΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ Ο ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ

Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και των προαπαιτούμενων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πέρασε και επισήμως τον μνημονιακό Ρουβίκωνα.Τα σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα, οι ριζικές αλλαγές σε ασφαλιστικό και φορολογικό, οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις αλλάζει μια για πάντα τον κοινωνικό χάρτη στη χώρα και φέρνει τον Αλέξη Τσίπρα σε ανάλογη θέση με τους προκατόχους του, Σαμαρά και Παπανδρέου.

Δείτε εδω την αιτιολογική έκθεση 
Δείτε εδω την έκθεση διαβούλευσης για το σχέδιο Νόμου

Δείτε εδω την έκθεση για το σχέδιο νόμου παραδοτέα

Δείτε εδω την έκθεση αξιολόγησης συνεπειών ρύθμισης Δείτε εδω τον πινάκα τροποποιούμενων και καταργούμενων Διατάξεων

Δείτε εδώ την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους
Δείτε εδώ την Ειδική Έκθεση

Με την ψήφιση των προαπαιτούμενων, η κυβέρνηση «απογαλακτίζεται» πλέον οριστικά από την αντιμνημονιακή ρητορική και τις δεσμεύσεις με τις οποίες κέρδισε τις εκλογές και έρχεται αντιμέτωπη με μια πραγματικότητα σκληρή και δύσκολα διαχειρίσιμη.
Ο συνδυασμός των μέτρων που ήδη έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται και η σκληρή και αδιάλλακτη στάση των δανειστών, δημιουργεί ένα εκρηκτικό κλίμα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ενώ κορυφαία στελέχη των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης δηλώνουν πως πρέπει να είναι έτοιμη για... εντάσεις εντός και εκτός Βουλής.
Πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν είναι ριζοσπαστικό κόμμα και με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου πολλοί τον βάζουν στο... ίδιο τσουβάλι με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, λόγω της... δεξιάς στροφής του Αλέξη Τσίπρα.
Οι «σκληροί» της παράταξης, η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, δεν είναι πλέον στο κόμμα, όπως επίσης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία μαζί με τον κ. Λαφαζάνη ηγούνται της Λαϊκής Ενότητας.
Από τα μέσα Αυγούστου, όταν και «αυτομόλησαν» από τον ΣΥΡΙΖΑ Λαφαζάνης και ...
Κωνσταντοπούλου, τα «συντροφικά» πυρά είναι σφοδρά ενώ η Λαϊκή Ενότητα έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να αφήσει την μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε... χλωρό κλαρί.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φοβούνται πως το αμέσως επόμενο διάστημα που η κοινωνία θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου μνημονίου, η κοινωνική έκρηξη θα κορυφωθεί. Οι ίδιοι επισημαίνουν πως στις αντιδράσεις θα πρωτοστατήσουν τα στελέχη της Λαϊκής Ενότητας φωτογραφίζοντας ως υποκινητές τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Στην Κουμουνδούρου ξέρουν καλά πως παρά το γεγονός ότι η Λαϊκή Ενότητα δεν μπήκε στη Βουλή, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έχουν ισχυρά λαϊκά ερείσματα και μπορούν να ξεσηκώσουν τους πολίτες εναντίον της κυβέρνησης. Όπως ακριβώς είχε γίνει και τα προηγούμενα χρόνια επί κυβερνήσεως ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, όταν πρωτοστατούσαν στις αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις του Συντάγματος.
Στα χέρια της Ζωής το «πόθεν έσχες» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ;
Αστικός μύθος ή αλήθεια; Στους διαδρόμους της Βουλής κυκλοφορεί μια φήμη αναφορικά με την υπόθεση Πόθεν Εσχες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που ήρθε στο φως της δημοσιότητας.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «δείχνουν» την Ζωή Κωνσταντοπούλου για την «διαρροή» της υπόθεσης ενώ την κατηγορούν ότι έχει φωτοτυπήσει αποκαλυπτικά έγγραφα του Κοινοβουλίου όσο εκείνη ήταν στην έδρα, και ότι ετοιμάζεται με αυτά ως «όπλα» , να ξεκινήσει νέο «ανταρτοπόλεμο» σε βάρος της κυβέρνησης.
Έτσι, υπενθυμίζουν ότι η αποκάλυψη για τα Πόθεν Εσχες προήλθε από την έως προσφάτως πρόεδρο της Επιτροπής Πόθεν Εσχες της Βουλής Δέσποινα Χαραλαμπίδου, η οποία ήταν από τα στελέχη που βρίσκονταν πολύ κοντά στην Ζωή Κωνσταντοπούλου και κατέβηκε υποψήφια και με την Λαϊκή Ενότητα.
Η φήμη έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που ο νυν πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου Πόθεν Εσχες, Γιώργος Βαρεμένος φέρεται αποφασισμένος να καλέσει την «προκάτοχό» του κ. Χαραλαμπίδου στην επιτροπή για διευκρινίσεις.
Οι εξελίξεις αυτές δεν αφήνουν αδιάφορο τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος φοβάται εσωκομματικό σεισμό που θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στο εσωτερικό της κυβέρνησης.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΛΑΙΤ ΡΑΓΙΑΔΕΣ (ΕΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΓΚΛΑΜΟΥΡΟΥΣ)

8/11/15

Του ΣΤΑΘΗ*

Απορούν πολλοί γιατί η Γενοκτονία των Ποντίων εξαιρέθηκε απ' τη διδακτέα ύλη του Λυκείου (απ' την οποίαν έχει εξαιρεθεί επίσης και ο «Επιτάφιος» του Περικλή). Γιατί; Ξεχνούν τις συμφωνίες Γιωργάκη - Τζεμ

για τον «ήπιο» και «εποικοδομητικό» τρόπο που πρέπει να διδάσκεται η Ιστορία στην Ελλάδα και την Τουρκία, ώστε διά της λήθης να απαλυνθεί το «μίσος» που παράγει η... μνήμη;

Πρωτοφανής, βεβαίως, άποψη και για ιστορικούς και για πολιτικούς, την οποίαν όμως υπεστήριξαν, στο όνομα μάλιστα της «ελευθερίας της επιστημονικής άποψης», ιστορικοί όπως ο κ. Λιάκος, η κυρία Κουλούρη, ου μην αλλά και «ιστορικοί» όπως η κυρία Ρεπούση. Στο ίδιο κλίμα συνέπλεαν και ορισμένοι πολιτικοί της Αριστεράς που σήμερα βρίσκονται στα πράγματα, όπως ο κ. Μπαλτάς και η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου. Βεβαίως

η Ιστορία είναι κάθε άλλο παρά «άποψη», η πολιτική όμως, αναλόγως με τις σκοπιμότητές της, μπορεί να χρησιμοποιεί τις ιστορικές «απόψεις» ως προπαγάνδα. Ο δημόσιος λόγος σ' αυτήν την περίπτωση είναι προνομιακό πεδίο για τον βιασμό της Ιστορίας.

Να σημειωθεί ότι εκείνην την εποχή (Σημίτη, Γιωργάκη) η Ελλάδα ακολουθούσε απέναντι στην Τουρκία μια πολιτική «κατευνασμού» (με πολύ επικίνδυνα ενδεχόμενα), ενώ το Ιδρυμα Σόρος είχε δείξει ενδιαφέρον για τη συμφωνία Γιωργάκη - Τζεμ υιοθετώντας διά της χρηματοδότησης τη συγγραφή των «νέων» βιβλίων. Αναμενόμενον ότι η Τουρκία από πλευράς της δεν τήρησε

την εν λόγω συμφωνία, αλλά εξακολούθησε και εξακολουθεί στην ίδια εθνικιστική λογική να διαχειρίζεται τα πεπραγμένα τόσον των Οθωμανών και των Νεότουρκων, όσον και των Τούρκων.

Στην Ελλάδα δεν συνέβη το ίδιο. Ενα κύμα «αναθεώρησης» και «αναστοχασμού» της Ιστορίας απλώθηκε στα ΑΕΙ και τα ΜΜΕ (ήδη προγενέστερο του Γιωργάκη και υπαρκτό απ' την εποχή Σημίτη), με αναφορές όχι στην αλήθεια διά της αποδείξεως της, αλλά στην αλήθεια του καθενός, την αλήθεια του «άλλου», στο «φαντασιακό», τους «αυτοπροσδιορισμούς» και όλα τα συμπαρομαρτούντα της «νεωτερικότητας», του «μεταμοντερνισμού» και του ευρωλιγούρικου πιθηκισμού των τρόπων της Δύσης.

Αυτή η «σχολή» σκέψης αντλούσε τη νομιμοποίησή της από την κακομεταχείριση που είχε έως τότε υποστεί η Ιστορία στα χέρια των εθνικιστών, των πατριδοκάπηλων και των πολεμοκάπηλων, που, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, είχαν το πάνω χέρι (πάνω χέρι, κάτω χέρι) στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Ετσι, στον αντίποδα του κιτς της εθνικοφροσύνης, πίσω απ' το οποίο κρυβόταν η υποτέλεια της Δεξιάς, εμφανίσθηκε ο «εκσυγχρονιστικός αναστοχασμός», που με τη σειρά του κάλυπτε την υποτέλεια της Κεντροαριστεράς.

Συνοδοιπόροι σ' αυτήν τη διαδικασία εμφανίσθηκαν και ορισμένοι πολιτικοί και ακαδημαϊκοί παράγοντες της Αριστεράς, οι ίδιοι που εμφανίζονται και σήμερα στο προσκήνιο να υποστηρίζουν τα ίδια. Από την α-συνέχεια του ελληνισμού ως την υποβάθμιση γεγονότων όπως η Μικρασιατική Καταστροφή, η Γενοκτονία των Ποντίων, η Κυπριακή Τραγωδία. Οι άνθρωποι αυτοί έθεσαν εκ ποδών των πατριωτισμό της Αριστεράς, «χάρισαν» την έννοια του έθνους στους φασίστες και άσκησαν ασύδοτη ιδεολογική τρομοκρατία εναντίον όσων δεν έλεγχαν (είτε κατά την ακαδημαϊκή καριέρα είτε κατά την πολιτική διαδρομή).

Οι άνθρωποι αυτοί ήταν λίγοι. Ούτε τη μεγάλη πλειοψηφία του ΣΥΝ και ύστερα του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν, ούτε η απήχησή τους στην ελληνική κοινωνία ήταν κάτι πολύ παραπάνω από μηδενική. Τη δύναμή τους όμως μεγέθυναν τα κεντρικά ΜΜΕ, οι ΜΚΟ και η παροχή υπηρεσιών στην εξουσία, όπως έκαμε η κυρία Ρεπούση, για παράδειγμα - υπό την αιγίδα της κυρίας Διαμαντοπούλου ή της κυρίας Γιαννάκου, αδιάφορον.

Ομως, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκαμε κυβέρνηση, οι άνθρωποι αυτού του «κλίματος», που ως τέτοιο είχε ασήμαντη απήχηση στην κοινωνία και ελάσσονα ισχύ στο κόμμα, βρέθηκαν σε νευραλγικές θέσεις. Κι αν σε ορισμένες περιπτώσεις

το πρόβλημα ήταν κωμικό, όπως όταν «λιαζόταν» η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου, ήταν δραματικό με τον κ. Μπαλτά στο Υπουργείο Παιδείας (και τώρα Πολιτισμού) ή με τον κ. Φίλη και την κυρία Σία Αναγνωστοπούλου. Μόνον η κυρία Ρεπούση έμεινε στην απέξω, αλλά αυτό, ως φαίνεται, είναι κάτι που διορθώνεται.

Η κατάσταση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι τραγική. Αν έχει απομείνει κάτι στους Ελληνες μετά το «όχι» που τους πυρπόλησαν, είναι το σθένος τους. Το σθένος όμως δεν αρκεί, όταν ο κ. Πρωθυπουργός αναρωτιέται «αν έχει σύνορα η θάλασσα», για να εισπράξει αμέσως μετά την προτροπή (ή μήπως διαταγή;) Μέρκελ για κοινές περιπολίες Τουρκίας - Ελλάδας στο Αιγαίο.

Αίφνης προχθές η κυρία Καγκελάριος ενεθυμήθη το προηγούμενο των βαλκανικών συρράξεων και το «εξόρκισε» ως πιθανότητα σήμερα και κίνδυνο να επαναληφθούν σ' αυτήν την περιοχή (που πρώτη η Γερμανία ρήμαξε τη δεκαετία του 1990). Στο πλαίσιο της ίδιας ρητορικής

και αναφερόμενη στο προσφυγικό, η κυρία Μέρκελ δήλωσε ότι η «Γερμανία θα βοηθήσει όλους όσοι αναζητούν καταφύγιο εξαιτίας των πολέμων και των διωγμών», που εμείς εξαπολύουμε, παρέλειψε να συμπληρώσει...

Παραλλήλως, η ίδια ομού με τον κ. Ολάντ διακήρυσσαν προ ημερών ότι τα «εθνικά κράτη είναι αναχρονισμός» - αλλά δεν είναι αναχρονισμός ο εθνικισμός με τον οποίον ο Γαλλογερμανικός Αξων βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία στην Ουκρανία, την Πολωνία, τις Δημοκρατίες της Βαλτικής, την Τουρκία και αλλαχού, εκεί όπου οι δημοκρατίες... ανθούν και η κοινωνική δικαιοσύνη καλπάζει καβάλα στα άλογα του Αττίλα.

Το πένθος των Ποντίων είναι προίκα του Ελληνισμού. Διότι μας θυμίζει την τύχη των ανυπεράσπιστων, αλλά και την αξία της αντίστασης. Και ήταν άφρονες οι Αθηναίοι όταν «ζημίωσαν τον Φρύνιχο ως υπομνήσαντα οικεία κακά» (την άλωση της Μιλήτου) - δεν τους ωφέλησε η λήθη, δεν εμπόδισε τον Πέρση να φθάσει τον Μαραθώνα. Η αντίσταση στον Πέρση ήταν που τους ωφέλησε.

Ούτε η Γερμανία θα ωφεληθεί, όταν θέτει στην Ελλάδα το δίλημμα που (πάλι άφρονες) οι Αθηναίοι έθεσαν στους Μηλίους. Θα ξανακαταστραφεί η Γερμανία

διότι η λήθη, όπως αυτή που επεδίωξαν οι Γιωργάκης - Τζεμ, σκοτώνει τη μνήμη, που θα μπορούσε να προφυλάξει Γερμανούς, Ελληνες, Τούρκους κι όποιους άλλους από το να επαναλάβουν τα ίδια λάθη.

Οι λαοί έχουν κάθε συμφέρον να θυμούνται, να πενθούν και να γιορτάζουν. Οι αστικές τάξεις έχουν κάθε συμφέρον να διαχέουν στις μάζες τη λήθη, ώστε να ξαναστέλνουν τους λαούς στα σφαγεία , προκειμένου να αρπάζουν τον πλούτο των εθνών, τον πλούτο των εργατών...

Επί του πιεστηρίου: Τι σχέση έχει η Χρυσή Αυγή με τη Γενοκτονία των Ποντίων διαφορετική από εκείνη των δραστών; τι διαφορές έχει από εκείνους που τη διέπραξαν; Δεν είναι η Χρυσή Αυγή το αδελφό κόμμα των Γκρίζων Λύκων; Δεν είναι και τα δύο κόμματα εθνικιστικά;

Η Χρυσή Αυγή, ιδεολογικός επίγονος των ναζιστών, των «ηττημένων του 1945», και ταυτοχρόνως ιδεολογικός αδελφός των εθνικιστών της Τουρκίας, των Γκρίζων Λύκων, εις όσα αφορούν τις Γενοκτονίες και τα Ολοκαυτώματα, έχει σημειώσει νταμπλ. Οι Χρυσαυγίτες είναι με την πλευρά των θυτών, θύτες και δολοφόνοι και οι ίδιοι. Είναι οι

τσέτες της σύγχρονης εποχής και τα τάγματα εφόδου. Δεν υπάρχει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να ξεπλύνει τον αγκυλωτό σταυρό απ' τον ώμο του Κασιδιάρη, απ' το μυαλό και την ψυχή του.

Το άγριο, το βάρβαρο, το φασιστικό ξύλο που έφαγε χθες ο κ. Κουμουτσάκος από τους εθνικιστές είναι στον ίδιο παρονομαστή με τον εθνικιστικό λόγο που τα τελευταία χρόνια υψώνεται «αθώος» και υπέρ πατρίδος. Ποιας πατρίδας; εκείνης που πρόδωσαν, δολοφόνησαν, έκαψαν, βίασαν και ξέσκισαν οι ταγματασφαλίτες; Πότε οι εθνικιστές δεν συνεργάσθηκαν με τους εχθρούς της Ελλάδας;

Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή πάσχει! στραγγαλίζεται απ' το Μνημόνιο. Ουδείς πρέπει να δίνει την ευκαιρία στους φασίστες να εμφανίζονται ως κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είναι: προβατόμορφοι λύκοι.

Κι επιτέλους, όσοι Ελληνες πολίτες ψηφίζουν τα φασιστικά αυτά παλιόμουτρα, ας καταλάβουν ότι έχουν ευθύνες. Και για τις προβοκάτσιες που σκαρώνει αυτή η συμμορία, και για τους φόνους που έχει διαπράξει, και για τα νταβαντζιλίκια εις βάρος των μεταναστών, και για την ωμή βία εναντίον τους.

Ο κ. Κουμουτσάκος θα μπορούσε χθες να είχε σκοτωθεί. Κάποιοι θέλουν να βάλουν φωτιά στη χώρα. Τον αγκυλωτό σταυρό στον ώμο, τα μάτια και τα μυαλά των Κασιδιάρηδων δεν τα βλέπουμε;

Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 201- Ανάρτηση από iskra

ΤΟ ΕΥΡΩ-ΚΡΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

8/11/15 

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΛΑΝΗ*

Η Ελλάδα από το 2010 βρέθηκε στα πρόθυρα μιας ανεξέλεγκτης και σφοδρότατης χρεοκοπίας με πολύ σοβαρές συνέπειες για το σύνολο της ευρωζώνης και του εγχειρήματος της ΕΕ. Σε συνδυασμό με την κρίση των χωρών του «Νότου» (PIGS) θα δημιουργούσε ευρύτερες αναταραχές στο παγκόσμιο σύστημα και ειδικά στην ευρωατλαντική του μεριά.  

Η συνταγή–«βοήθεια», που δόθηκε ήταν μια άγρια και αδιάκοπη επίθεση νεοφιλελευθερισμού που τροποποίησε όλο το οικονομικό-κοινωνικό και πολιτικό συμβόλαιο των τελευταίων 40 χρόνων.  

Ζήσαμε 5 χρόνια που συγκλόνισαν την Ελλάδα και έστρεψαν την αριστερά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη να παρακολουθούν τις εξελίξεις σε αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου. Σήμερα σχηματικά βρισκόμαστε σε μια νέα φάση, στην τρίτη φάση. 

Στην πρώτη φάση είχαμε πολύμορφες μαζικές αντιδράσεις που οδήγησαν σε κυβερνητικές καταρρεύσεις και σε μια κρίση αξιοπιστίας του παλιού πολιτικού και κομματικού συστήματος. Στα χαρακτηριστικά της ανήκουν η άνοδος των φασιστών, η διαχωριστική μνημόνιο-αντιμνημόνιο, η «απαγορευμένη» συζήτηση για την ευρωζώνη, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Στη δεύτερη φάση παρακολουθούμε την κινηματικήκόπωση, τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση, το στραγγαλισμό της Κύπρου που ανέδειξε το τι σημαίνει ευρωζώνη, αλλά και το αδύνατο μιας διαπραγμάτευσης στα πλαίσιά της.  

Στην τρίτη φάση που ξεκινά από το Γενάρη του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίζει κυβέρνηση με βασικό σύνθημα την ανατροπή των 2 συμφωνιών-μνημονίων και τη σκληρή διαπραγμάτευση. Από τις 20/2 που υπογράφει τη συμφωνία παράτασης του μνημονιακού προγράμματος, η οικονομική ασφυξία συνοδεύεται από την πολιτική ασάφεια και τον παροπλισμό του κινήματος και της αριστεράς, που αναμένουν….  

Ο Τσίπρας οδηγήθηκε στο δημοψήφισμα από την εκβιαστική, αναπόφευκτη για εκείνον, υπογραφή ενός ακόμα μνημονίου που Μέρκελ, Βρυξέλλες και δανειστές απαιτούσαν. Σε αντίθετη περίπτωση θα έπνιγαν την ελληνική οικονομία. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε τότε να το υπογράψει και μετέθεσε το πρόβλημα στο λαό, μέσα σε συνθήκες πανικού και αδιεξόδου για την επόμενη μέρα (κλειστές τράπεζες και capitalcontrol μέσα στο τουριστικό καλοκαίρι) εκτιμώντας πως ο λαός θα ψηφίσει ΝΑΙ ή θα αναδειχτεί οριακά το ΟΧΙ. Το δημοψήφισμα αποτέλεσε το σημείο που εμφανίζεται ταυτόχρονα αυτό που λέμε κενό και τομή στην ιστορία. Εκ των πραγμάτων ενώθηκε όλο το πληβειακό και φτωχοποιημένο πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας της Ελλάδας που βρέθηκε σε μετωπική ταξική αντιπαράθεση και σύγκρουση με το οργανωμένο, συνειδητό, ισχυρό και ιστορικά δομημένο υποκείμενο -διεθνές και ντόπιο- που υπεράσπιζε λυσσαλέα τα ταξικά του συμφέροντα με το «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ». Έχουμε ένα λαϊκό υποκείμενο με βάση ταξικά ένστικτα και συμφέροντα, που δεν οργανώθηκε σε πολιτικό μέτωπο ή κόμμα, αλλά όμωςαναγνωρίζει πολύ καλά τους εχθρούς του. Αντικειμενικά, το δημοψήφισμα είναι η στιγμή που μια αριστερά που βρίσκεται ήδη στην κυβέρνηση μπορεί να έρθει σε σύγκρουση, να πάρει την εξουσία, να οδηγήσει σε φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, ανοίγοντας δρόμους όχι μόνο για τους λαούς του νότου αλλά για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο πως καθημερινά όλα τα ΜΜΕ βομβάρδιζανδιαρκώς με δηλώσεις του Σουλτς, του Σόιμπλε του Ντάισενμπλουμ, του Ντράγκι, όλου του ιερατείου της ευρωζώνης και των ντόπιων υποτελών τους, που εκβίαζαν και απειλούσαν με καταστροφή σε περίπτωση υπερίσχυσης του ΟΧΙ.. Η «δημοκρατική» ΕΕ παρεμβαίνει ανοιχτά πραξικοπηματικά στα εσωτερικά μιας χώρας, αφού την έχει καταστήσει οικονομικά αλλά και πολιτικά υπόδουλη .  

Δυο μέρες πριν το δημοψήφισμα η πλατεία Συντάγματος πλημμυρίζει από πολλές χιλιάδες νέων, ανέργων, φτωχών εργαζομένων και φτωχοποιημένων μικρομεσαίων. Ο λαός αδράχνει την ευκαιρία για να βροντοφωνάξει ΟΧΙ χωρίς να γνωρίζει προγράμματα, μεταβατικές διεκδικήσεις, χωρίς να υπολογίζει κινδύνους και επομένη μέρα. Υπάρχει μια τεράστια δυναμική και ένας ριζοσπαστισμός που δημιουργεί μια μεγάλη δύναμη κρούσης. Την Κυριακή το βράδυ όταν ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους για να πανηγυρίσει το 62% του ΟΧΙ, είναι φανερό στον καθένα ότι αυτό το υποκείμενο είναι πλέον ικανό για όλα, αρκεί να καλεστεί να δράσει. Όμως τέτοιο κάλεσμα δεν υπήρξε. Τουναντίον, η σαστιμάρα της Παρασκευής στο πρόσωπο του Τσίπρα μετατράπηκε το βράδυ της Κυριακής σε κατάθλιψη, και αμέσως μετά σε κάλεσμα «εθνικής ενότητας», δηλαδή σε ταξική ειρήνευση και εθνική υποταγή. Στην πραγματικότητα, ο Τσίπρας δεν «πρόδωσε», δεν «μεταλλάχθηκε» Απλά παρέμεινε στα πλαίσια και τα όρια της βασικής του γραμμής που είχε από την αρχή: διαπραγμάτευση στα πλαίσια της ευρωζώνης, τέλος μνημονίων μέσα στο ευρώ, τέλος της λιτότητας χωρίς συγκρούσεις με νεοφιλελευθερισμό και κεφάλαιο. Και εδώ είναι ξεκάθαρα τα όρια της πολιτικής γραμμής αλλά και της ταυτότητας του Τσίπρα και του επιτελείου του, και αυτό είναι ένα συμπέρασμα που πρέπει να μας απασχολήσει αλλά και να αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης.  

Το προεκλογικό σύνθημα «ή αυτοί ή εμείς» ήταν απλά ένα επικοινωνιακό τρυκ . Ουσιαστικά, στον Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούσε η μεταρρυθμιστική (δηλαδή ρεφορμιστική) λογική και η πολιτική τηςήπιας λιτότητας, της ειρηνικής συνύπαρξης, της διατήρησης των σχέσεων κυριαρχίας και εκμετάλλευσης με μεγαλύτερη μάλιστα υποβάθμιση και υποτίμηση του κόσμου της εργασίας. Σε τελική ανάλυση, ο Τσίπρας ήταν μακριά από τη λογική των ρήξεων και ανατροπών, της τροποποίησης του συσχετισμού δύναμης υπέρ των εκμεταλλευόμενων.  

Από την επομένη κιόλας μέρα του δημοψηφίσματος έχουμε μια απροκάλυπτη ανατροπή της εκφρασμένης λαϊκής βούλησης. Ανατροπή που προκάλεσε ένα μεγάλο σοκ -ή τουλάχιστον αμηχανία- στον κόσμο του ΟΧΙ. Γιατί: 1) δικαίωσε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις από το 2010 για την μνημονιακή πολιτική τους,2) δημιούργησε μια μεγάλη κρίση εμπιστοσύνης και μια μεγάλη απογοήτευση για την αριστερά («όλοι ίδιοι είστε»), 3) δημιούργησε την αντίληψη –έστω και προσωρινά- ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, 4) εμφάνισε ανίκητους τους αντίπαλους. Αυτή η ανατροπή χρησιμοποιείται προληπτικά και «προς συμμόρφωση»απέναντι στους λαούς, στην αριστερά και τα κινήματα των χωρών της Ευρώπης και ιδιαίτερα του Νότου. 

Η βαρύτατη συμφωνία, το τρίτο δηλαδή μνημόνιο Τσίπρα ψηφίστηκε με fasttruck διαδικασίες από το σύνολο σχεδόν των κομμάτων της βουλής. Από την τότε κυβέρνηση καταψήφισαν 32 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ -εκ των οποίων 3 υπουργοί καθώς και η πρόεδρος της τότε βουλής- που η πλειοψηφία τους αποτέλεσε τον κορμό της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.  

Οι εκλογές σε λιγότερο από ένα μήνα πραγματοποιούνται βάσει συμφωνημένου σχεδίου που στοχεύει στο να μην αφεθεί χρόνος ώστε να βιώσει αφενός ο λαός τις βαρύτατες συνέπειες του μνημονίου Τσίπρα, και αφετέρου να μην συγκροτηθεί, αναπτυχθεί και κατοχυρωθεί στις πλατιές λαϊκές μάζες η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. 

Στις εθνικές εκλογές έχουμε μια ήττα που απαιτεί αρκετούς προσδιορισμούς. Η ήττα καταρχάς είναιπολιτική. Αφορά την αριστερά και ειδικά τις δυνάμεις που προσδιορίζουν τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με αφετηρία την αποδέσμευση από την ευρωζώνη. Η ΛΑΕ δεν κατόρθωσε, στον πολύ λίγο χρόνο που είχε, να εμφανιστεί σαν μια νέα αριστερή μετωπική αντιμνημονιακή δύναμη με πρόγραμμα αντινεοφιλελεύθερο και συγκρουσιακό με την ευρωζώνη. Να αποδείξει ότι είναι αναπόφευκτη η αποδέσμευση από την ευρωζώνη, γιατί αυτή οργανώνει και επιβάλλει τη λιτότητα και την άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση εναντίον των δυνάμεων της εργασίας. Δεν έκανε την απαραίτητη αυτοκριτική για την επτάμηνη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ (όσων συμμετείχαν στον ΣΥΡΙΖΑ), εμφανίστηκε μόνο σαν συνεπής δύναμη απότοκη του ΣΥΡΙΖΑ και όχι σαν μια νέα μετωπική προσπάθεια, έδειχνε να διστάζει να αναπτύξει το πρόγραμμά της, δεν εκτίμησε σωστά τη νέα κατάσταση και τα διλήμματα των μαζών μετά το δημοψήφισμα και το σοκ που ακολούθησε.  

Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκαν με βάση τις υποσχέσεις για «παράλληλο πρόγραμμα», για πιο ήπια λιτότητα στην εφαρμογή των μνημονίων, για την υποσχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους, για να μην επιστρέψει το παλιό πολιτικό προσωπικό και κομματικό σύστημα που θεωρείται υπεύθυνο για την κρίση, την προσφυγή στο ΔΝΤ και την πολιτική των μνημονίων. Αυτό βέβαια που δεν ομολογεί ο Τσίπρας είναι ότι «παράλληλο πρόγραμμα» δεν δέχονται οι δανειστές και η ευρωπαϊκή επιτροπεία, ότι η πολιτική των ισοδύναμων μέτρων είναι αυτό που δείχνει ένα χαρακτηριστικό σκίτσο: ένα πρόβατο τρέχει φωνάζοντας «λύκος» και ο λύκος να απαντά «α, όχι και λύκος, είμαι το ισοδύναμο του σκύλου». Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνουμε μια θλιβερή διαπίστωση. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν προκαλεί πλέον κανένα πανικό στοδιεθνές και ντόπιο κατεστημένο. Τουναντίον αποτελεί παράδειγμά τους απέναντι στο σύνολο της αριστεράς αλλά και απέναντι στα κινήματα. Το «δεν υπάρχει εναλλακτική» θα γίνει σημαία τους με σύμβολο της τον Τσίπρα.  

Τα νέα σκληρά μέτρα του μνημονίου Τσίπρα (τριετούς τουλάχιστον διάρκειας) είναι μέτρα βαθέματος της λιτότητας και της ύφεσης (2,3% το 2015 και 1,3% το 2016), αύξησης του χρέους που προβλέπεται το 2020 να φθάσει 182,5% , αντί του στόχου 174,5% του ΑΕΠ. Είναι μέτρα που θα χτυπήσουν αγρότες, μικρομεσαίους, εργαζόμενους και συνταξιούχους. Ανατρέπεται εντελώς το ασφαλιστικό (κατάργηση ταμείων και υποβάθμισή τους, και συνολική υποβάθμιση της πρόνοιας και της υγείας) και συνταξιοδοτικό (σύνταξη στα 67 χρόνια και κατώτατη στα 350 ευρώ), αύξηση της φορολογίας (έμμεσης μέσω ΦΠΑ αλλά και άμεσης με διατήρηση των χαρατσιών), συνολικό ξεπούλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίων λιμανιών, ολυμπιακών έργων, τεράστιων ελεύθερων χώρων–φιλέτων, της ΔΕΗ κλπ. Θα αλλάξουν χέρια και οι τράπεζες που αποτελούν λεία για τους Γερμανούς αλλά και από υπερατλαντικούς τραπεζίτες.  

Είναι φανερό πως η κυβέρνηση Τσίπρα επενδύει στην ηττοπάθεια και την απογοήτευση. Ο πληττόμενος κόσμος της εργασίας και της νεολαίας βρίσκεται ανάμεσα σε αντιφατικά συναισθήματα και καταστάσεις, και αυτή τη στιγμή είναι φρακαρισμένος μεταξύ αδιεξόδων και απογοήτευσης Μέσα στον κόσμο όμως εναλλάσσονται η απόγνωση και η δυσαρέσκεια με τον θυμό, αλλά και με τον φόβο της επόμενης μέρας και τα διαρκή άγρια μέτρα και την έλλειψη διεξόδου. Γι’ αυτό και η ΛΑΕ θα δουλέψει για την οικοδόμηση της πιο μεγάλης, πλατιάς, δυναμικής αντίστασης στα μέτρα αυτά. Για να σπάσει το κλίμα της ηττοπάθειας. Να επιστρέψει η αυτοπεποίθηση στα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Να αποκτήσει ο λαός την ικανότητα και την πίστη ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Να μετασχηματίσουμε την απογοήτευση σε ελπίδα, την αδυναμία και τα αδιέξοδα σε ικανότητα και γνώση, το φόβο για την επομένη μέρα σε αγωνιστικό θυμό και στόχευση για το σήμερα και το αύριο.  

Τα παραπάνω καθήκοντα δεν αφορούν τις αντικειμενικές συγκρούσεις, αλλά την υποκειμενική συγκρότηση. Το κενό οργάνωσης των λαϊκών τάξεων είναι υπαρκτό και ψαλιδίζει την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Το πολιτικά ορφανό ΟΧΙ, παρά την ήττα του, θα αναζητά τρόπους έκφρασης. Η Λαϊκή Ενότητα θα συνεχίσει, με μετωπικές –και από τα κάτω και από τα πάνω- διεργασίες, αλλά και με διεθνείς πρωτοβουλίες και συντονισμό. Σε αυτή την κατεύθυνση θα κρίνεται το διπλό καθήκον: α) Της ανασυγκρότησης του φρονήματος του λαού και της κοινωνίας, πρωτίστως της οργάνωσης των αντιστάσεων και της μετατροπής του υπαρκτού φόβου και της απόγνωσης σε αγωνιστικό θυμό και γνώση για να ανταπεξέλθει στα νέα κύματα βαρβαρότητας των δανειστών και της κυβέρνησης Τσίπρα. β) Της συγκρότησης πολιτικού ρεύματος, ντόπιου και διεθνούς, που οικοδομεί και υπηρετεί πρόγραμμα και συνολικά εναλλακτική λύση ενάντια στη λιτότητα και το νεοφιλελευθερισμό, για την έξοδο από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Ευρωζώνης, της ΕΕ και των δανειστών  

Το πρόγραμμα αυτό πρέπει να έχει ως αναγκαίες συντεταγμένες την ακύρωση των μνημονίων, την παύση πληρωμών / διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, την προετοιμασμένη και συγκροτημένη έξοδο από την ευρωζώνη και την συγκρουσιακή αντιπαράθεση με το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της ΕΕ. Αναγκαίες συντεταγμένες, γιατί σήμερα στο όνομα του χρέους και της παραμονής πάση θυσία στο ευρώ επιβάλλεται η λιτότητα και τα μνημόνια, αλλά και γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να ανοίξει δρόμος για οποιαδήποτε εναλλακτική λύση.  

Αυτοί οι στόχοι δεν εξαντλούν το προγραμματικό μας περιεχόμενο, αλλά αποτελούν το πλαίσιο για το μεταβατικό πρόγραμμα ριζοσπαστικής αλλαγής.  

Ήταν και παραμένει ανάγκη να οικοδομηθεί ένα μεγάλο, πλατύ, διεθνιστικό πανευρωπαϊκό μέτωπο - πόλος που να συγκρουστεί με την πολιτική της λιτότητας, του νεοφιλελευθερισμού, με την ευρωζώνη που είναι πρόγραμμα–σύστημα και που οργανώνει και εξαπολύει αυτή την επίθεση.  

Εξελίσσεται με διαφορετικούς ρυθμούς σε κάθε χώρα ένα σχέδιο καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και εμπέδωσης ενός αρνητικού συσχετισμού δύναμης σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας. Οι απειλές για GREXIT αφορούν τρεις περιπτώσεις: 1) στοχεύουν στην πειθάρχηση και τον παραδειγματισμό, 2) είναι η ενδεχόμενη κατάληξη ενός προγράμματος που ομολογείται ότι «δεν βγαίνει» και 3) αποτελούν μέρος σχεδίου για Γερμανική καθαρή Ευρώπη.  

Το δικό μας πρόγραμμα πρέπει να απαντήσει και στα τρία σχέδια όχι μόνο στα εθνικά πλαίσια κάθε χώρας, αλλά με αντιιμπεριαλιστική αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, με προγράμματα αλληλεγγύης και συνεργασίας που θα περιλαμβάνουν και τις όμορες περιοχές (πχ Μεσόγειος). Κλείνοντας, θα έλεγα ότι έχουμε σπαταλήσει το πολύ χρόνο και μάλλον δεν έχουμε την πολυτέλειά του. Γι’ αυτό πρέπει το 2016 να αποτελέσει χρόνιά συγκρότησης αυτού του πόλου.  

* Ο Νίκος Γαλάνης είναι μέλος του  Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας

**Το παραπάνω κείμενο αποτέλει την ομιλία του στην ημερίδα που οργάνωσε το Euroexit Αυστρίας με θέμα ''Το ευρώ-κράτος εναντίον του κοινωνικού κράτους''

Πηγή: antapocrisis.gr

Καταντήσαμε Ποντιακό ανέκδοτο

7 Νοεμβρίου 2015

Σας ομιλώ ως ένα από τα στερεότυπα που έχουν κρατήσει τη χώρα μας σε μια ζωή χαμένων ευκαιριών, όπως τόνισε ο Φίλης, συνεχίζοντας την διατεταγμένη υπηρεσία του για στροφή της κοινής γνώμης σε άλλα χωράφια... 

του ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΖΑΡΟΥ

Μπορεί και να ομιλώ ως χουλιγκάνος διότι δεν αποτελώ πηγή έμπνευσης διαλόγου μετά τις δηλώσεις της αποτρόπαιας φάτσας (πάντα ήμουν ρατσιστής με την πνευματική ασχήμια) που φέρει Ελληνικό ονοματεπώνυμο και υπουργεύει της Γενιτσαροποιημένης Ελληνικής Παιδείας. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι το ότι όπως και... αν ομιλώ η προσπάθεια για ψήγματα λογικής θα κυριαρχήσει της οργής για την απάθεια του αποκαλούμενου Ελληνικού λαού αλλά και για την συνεχόμενη αναλγησία κοινωνικών σαπρόφυτων που αναρριχήθηκαν δολοφονώντας ιδέες, αγώνες και ανθρώπους.

Με τους χαρακτηρισμούς που απέδιδαν σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος δεν υπέκυπτε στις ορέξεις τους, προχώρησαν αρκετοί Έλληνες τα τελευταία εβδομήντα χρόνια. Από το συμμορίτες φτάσαμε στο, λαϊκιστής, γραφικός, χουλιγκάνος και εθνικιστής. Όλες οι εξουσίες στην Ελλάδα διαχώριζαν πάντα την θέση τους από αυτούς που φοβότανε ρίχνοντάς τους το ανάθεμα διότι πάντα υπήρχε ο φόβος να ακολουθήσουν κι άλλοι τα μαύρα πρόβατα. Γεγονός πάντως είναι ένα, πως οι χαρακτηρισμένοι μόνο για ανθρώπινα ιδανικά ενδιαφέρονταν. Ήθελαν να έχουν πατρίδα, αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη και ό,τι άλλο διέπει την ανθρώπινη έλλογη υπόσταση.

Με την τελευταία ενέργεια του Φίλη  αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά η ένδεια ταγών που θα δείξουν για μια- έστω μια φορά- στον λαό το πραγματικό πρόβλημα από το οποίο θα έπρεπε να απαλλαγεί εδώ και χρόνια. Τα κροκοδείλια δάκρυα της αντιπολίτευσης αλλά και το κάλεσμα των Ποντίων στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθούν για τον Φίλη δείχνουν το μέγεθος του Ποντιακού ανέκδοτου που είναι από τα κακά, τα άσχημα και όχι από τα γεμάτα σπιρτάδα που φτιάχνουν οι Πόντιοι για τον εαυτό τους.

Τι θα επιτύχουν δείχνοντας την αντίθεσή τους με τον Φίλη; Θα κατεβάσουν τα λάβαρα και θα ηχήσει ο κεμεντζές, θα βγάλουν πύρινους λόγους για την γενοκτονία των προγόνων μας και μετά ήσυχοι για το επαναστατικό κατόρθωμα θα γυρίσουν στα σπίτια τους συμφωνώντας με όλη την υπόλοιπη πολιτική που εκφράζεται από Φίλιδες και την κομπανία τους.

Κανένα από τα σωματεία -μα κανένα- στην Ελλάδα δεν ανέδειξε ποτέ τα προβλήματα που έχουν οι Πόντιοι, οι Βλάχοι, οι Σαρακατσαναίοι, οι Νησιώτες και άλλες ομάδες του Ελληνισμού. Τραγουδάκια, στολές, γευσιγνωσία και χορούς, αυτά κάνουν εδώ και πολλά χρόνια εκμεταλλευόμενοι το συναίσθημα για να οδηγούν στην κάλπη οτιδήποτε ξεφεύγει από το γενικό βόλεμα. Η ζημιά που έχουν κάνει ακόμη και στην παράδοση είναι αναλυμένη εδώ και πολλά χρόνια από τον αείμνηστο καθηγητή Μουτσόπουλο.

Ως άλλη ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ λοιπόν, καλούν για μια αγωνιστική γυμναστική τον λαό, ενώ την ίδια στιγμή οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους ο κάθε άπατρις Φίλης κάνει αυτά που κάνει, είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Να φωνάξετε και για τον Σκουρλέτη που κι αυτός πήρε την θέση του Φίλη, να φωνάξετε και για τον ακροφιλελεύθερο Α. Ανδριανόπουλο που με αφορμή τον Φίλη μάς μιλά σήμερα με πύρινα άρθρα για διαφορά της γενοκτονίας από την εθνοκάθαρση. 

Όπως διαπιστώνετε οι ακραιφνείς φιλοευρωπαϊστές γίνονται γροθιά όταν εκτελούν εντολές. Από την άκρα δεξιά με εθνοπατριώτες τύπου Ανδριανόπουλου, μπουμπούκου, Μιχαλολιάκου, κ.λπ, μέχρι αριστερά ανεμομαζώματα τύπου Φίλη, Ρεπούση, Σκουρλέτη, Αναγνωστοπούλου κ.λπ.

Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να σταματήσει η Παμποτιακή και άλλα σωματεία να ομιλούν για γενοκτονία Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά να ομιλούν για γενοκτονία Ελλήνων. Σε τι διαφέρετε από τον άνοο που ομιλεί για Ρωσσοπόντιους και άλλα τέτοια ωραία; Ο τόπος καταγωγής δεν προσδιορίζει την Εθνικότητα. Αν ήταν έτσι θα ομιλούσαμε για Ελληνοκρητικούς, Ελληνοχιώτες, Ελληνοθρακιώτες, Ελληνοηπειρώτες και πάει λέγοντας. Άλλο ποντιακή κουζίνα και άλλο Ελληνικό κύτταρο. Το Ελληνικό κύτταρο μπορεί να έχει Κρητική, Ηπειρώτικη, Μακεδονίτικη, Νησιώτικη, Πελοπονησσιακή, Θρακιώτικη κουζίνα (ήθη και έθιμα), αλλά παραμένει Ελληνικό.

Εκτός από τα σωματεία έχουμε και μεμονωμένες φωνές αγανάκτησης από Πόντιους και δή επώνυμους που τα έβαλαν με τον Φίλη. Αυτά τα κακόμοιρα που μέχρι χτες έγλυφαν τον Σύριζα να γίνουν βουλευτές και υπουργοί δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτε. Δεν καταλάβαιναν με ποιους έχουν να κάνουν, άσχετα αν πέρασαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια από την τρυφερή ηλικία των 5 - 10 ετών που θα μπορούσαν άνετα να τους κοροϊδέψουν με μια σοκολάτα.  Δάκρυ πικρό χύνουν και φωνάζουν να ακουστεί η φωνή τους αφού ο καθένας θα κάνει αισθητή την παρουσία του και θα βοηθήσει και την όποια καριέρα κάνει εις βάρος του λαού πάντοτε.

Καταντήσαμε ανέκδοτο, λοιπόν. Ένα ανέκδοτο που φέρνει δάκρυα και πόνο ψυχής αν αναλογιστεί κανείς πως θέλουνε σωματείο να θυμόμαστε πως είμαστε Πόντιοι, Βλάχοι, Σαρακατσαναίοι κ.λπ. Πιο μεγάλο πόνο φέρνει στην ψυχή το ότι κανένας ποτέ μα ποτέ δεν σκέφτηκε αυτά όλα τα σωματεία να τα κάνει ένα φέρον το όνομα "Ελλάδα". 

Μια Ελλάδα που υβρίζεται καθημερινά χειρότερα από τις αναφορές Φίλη για την γενοκτονία και δεν αντιδρά κανείς αν δεν έχει συμφέρον υλικό και γενεαλογικό προσδιορισμό για να μπορεί να κορδώνεται για πράξεις και συμπεριφορές προγόνων. 

Μια Ελλάδα που δυστυχώς δεν διαθέτει λαό αλλά φυλές κατακερματισμένες από συμφέροντα, αφελληνισμένες και  παραδομένες στις ορέξεις προσφυγοπατέρων.-

ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ