Πληκτρολόγια διαφόρων… προελεύσεων βάλθηκαν να γράψουν για τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των μηχανικών και των δικηγόρων. Να τις ορίσουν ως κινητοποιήσεις «της γραβάτας», να φτιάξουν πρωτοσέλιδα με τίτλους «Η επανάσταση της γραβάτας» («Τα ΝΕΑ», 15-01-2016) ή και - με περίσσια ευκολία - να τις ανάγουν σε κινητοποιήσεις “κατσαρόλας”.
Κάτω και πέρα από τις γρα­βά­τες
Δεν ήταν μο­νά­χα τα πλη­κτρο­λό­για των ΜΜΕ που εντά­χθη­καν στην προ­σπά­θεια δη­μιουρ­γί­ας κλί­μα­τος κοι­νω­νι­κού αυ­το­μα­τι­σμού σε βάρος όσων βρί­σκο­νται σε κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Ήταν και αυτά δια­φό­ρων κυ­βερ­νη­τι­κών πα­ρα­γό­ντων που με επι­μο­νή εντεί­νουν μέχρι και σή­με­ρα αυτήν την προ­πα­γάν­δα: Με βε­βαιώ­σεις ότι η κυ­βερ­νη­τι­κή πρό­τα­ση είναι τα­ξι­κά με­ρο­λη­πτι­κή, ότι ήρθε η ώρα την κρίση να πλη­ρώ­σουν οι κρί­σοι και ότι χρειά­ζε­ται επι­τέ­λους να «κά­νουν μια θυσία και οι “πάση θυσία”» (Κυ­ρί­τσης Γ., Αυγή, 26.01.2016), δεί­χνο­ντας ως “πάση θυσία” και ως “Μέ­νου­με Ευ­ρώ­πη” τους πε­ρί­που 15.000 επι­στή­μο­νες δια­φό­ρων ει­δι­κο­τή­των που δια­δή­λω­σαν τις προη­γού­με­νες εβδο­μά­δες ενά­ντια στο νέο ασφα­λι­στι­κό.
Ναι, στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις συμ­με­τεί­χαν με­γα­λο­δι­κη­γό­ροι· ναι, κα­τέ­βη­καν στους δρό­μους μη­χα­νι­κοί-αφε­ντι­κά· ναι συμ­με­τεί­χαν και επι­στη­μο­νι­κοί σύλ­λο­γοι που είχαν στη­ρί­ξει το «Ναι» στο δη­μο­ψή­φι­σμα. Και ναι· δίπλα σε όλους τους προη­γού­με­νους ή σε γει­το­νι­κά μπλοκ, δια­δή­λω­σαν και οι “μπλο­κά­κη­δες”, οι υπάλ­λη­λοι των προη­γού­με­νων αφε­ντι­κών, οι μι­σθω­τοί, οι χι­λιά­δες επι­σφα­λώς ερ­γα­ζό­με­νοι νέοι επι­στή­μο­νες, οι άνερ­γοι. Και ναι η γρα­βά­τα φο­ρέ­θη­κε από τους με­γα­λο­δι­κη­γό­ρους, φο­ρέ­θη­κε όμως και από τους μπλο­κά­κη­δες δι­κη­γό­ρους, τους μι­σθω­τούς, τους επι­σφα­λώς ερ­γα­ζό­με­νους για 400 ευρώ μαύ­ρης ερ­γα­σί­ας. Γιατί για αυ­τούς και αυτές, το σα­κά­κι με τη γρα­βά­τα και το τα­γιέρ απο­τε­λούν  πρα­κτι­κά τη “στολή ερ­γα­σί­ας” στους χώ­ρους που ερ­γά­ζο­νται, γιατί οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις γί­νο­νται σε ερ­γά­σι­μες ώρες και οι δι­κη­γό­ροι και μη­χα­νι­κοί κα­τέ­βη­καν μετά ή και εν­διά­με­σα από τις δου­λειές τους. Την ίδια στιγ­μή, χι­λιά­δες ακόμα ερ­γα­ζό­με­νοι που πλήτ­το­νται, τόσο από την μεί­ω­ση των μελ­λο­ντι­κών συ­ντά­ξε­ων που προ­κύ­πτει από την “πρό­τα­ση της κυ­βέρ­νη­σης” πριν ακόμα αυτή μπει στην προ­κρού­στειο κλίνη της δια­πραγ­μά­τευ­σης, όσο και από την αύ­ξη­ση των ασφα­λι­στι­κών τους ει­σφο­ρών, θα ήθε­λαν να είναι στο δρόμο και δεν μπο­ρού­σαν. Ερ­γα­ζό­με­νοι, ει­δι­κά σε επι­σφα­λή κα­θε­στώ­τα, οι οποί­οι είτε δεν έχουν τη δυ­να­τό­τη­τα να απερ­γή­σουν ή να κά­νουν στάση ερ­γα­σί­ας, είτε δεν κα­λύ­πτο­νται συν­δι­κα­λι­στι­κά από αντί­στοι­χους φο­ρείς - όπως πάρα πολ­λοί ερ­γα­ζό­με­νοι στο χώρο της δη­μο­σιο­γρα­φί­ας που δεν έχουν δι­καί­ω­μα εγ­γρα­φής στην ΕΣΗΕΑ - είτε δεν ανή­κουν καν σε κά­ποιον από τους κλά­δους που εκ­φρά­ζο­νται από “επι­στη­μο­νι­κούς φο­ρείς” -όπως χι­λιά­δες μπλο­κά­κη­δες που δεν ασφα­λί­ζο­νται στο ΕΤΑΑ αλλά στον ΟΑΕΕ - με απο­τέ­λε­σμα να πα­ρα­μέ­νουν “αφα­νείς” αυτό το διά­στη­μα, πα­ρό­τι δια­κυ­βεύ­ο­νται πάρα πολλά για τη ζωή τους.
Η τα­ξι­κή δια­στρω­μά­τω­ση όσων δια­δή­λω­σαν, η δια­τα­ξι­κό­τη­τα των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, όπως άλ­λω­στε και η τα­ξι­κή δια­στρω­μά­τω­ση των επι­στη­μο­νι­κών συλ­λό­γων των μη­χα­νι­κών και των δι­κη­γό­ρων, είναι γε­γο­νός. Αυτό που μοιά­ζει όμως να ξε­χνούν τα πε­ρισ­σό­τε­ρα πλη­κτρο­λό­για από αυτά που πήραν φωτιά τις προη­γού­με­νες μέρες, είναι το γε­γο­νός ότι το πλειο­ψη­φι­κό κομ­μά­τι των κλά­δων αυτών σή­με­ρα έχει εδώ και καιρό αφή­σει τα … με­σο­α­στι­κά κλι­μά­κια, με την προ­λε­τα­ριο­ποί­η­ση των πε­ρισ­σό­τε­ρων επι­στη­μο­νι­κών κλά­δων να έχει εξα­πλω­θεί εκρη­κτι­κά τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Έχει ήδη γίνει πολ­λές φορές ανα­φο­ρά στους χι­λιά­δες μη­χα­νι­κούς που αδυ­να­τούν να πλη­ρώ­σουν τις ασφα­λι­στι­κές τους ει­σφο­ρές, που μέ­νουν ανα­σφά­λι­στοι χωρίς πε­ρί­θαλ­ψη, που επι­λέ­γουν να δια­γρα­φούν από το ΤΕΕ και το τα­μείο τους, που πα­ρα­μέ­νουν άνερ­γοι ή/και οδη­γού­νται στη με­τα­νά­στευ­ση. Οι χι­λιά­δες αυτές πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται σε ότι αφορά τους νέους επι­στή­μο­νες, που είτε είναι άνερ­γοι και πα­ράλ­λη­λα ανα­γκα­σμέ­νοι να πλη­ρώ­νουν ει­σφο­ρές χωρίς δι­καί­ω­μα και ανα­γνώ­ρι­ση του χρό­νου ανερ­γί­ας τους, είτε επι­σφα­λώς ερ­γα­ζό­με­νοι – ή και πιο συχνά –ερ­γα­ζό­με­νοι “μαύρα” με μι­σθούς που σπά­νια ξε­περ­νούν τα 600 ευρώ και φυ­σι­κά δεν κα­λύ­πτουν τις ει­σφο­ρές.
Όχι, δε θα πλη­ρώ­σουν οι πλού­σιοι ούτε αυτή τη φορά
Θα «κά­νουν μια θυσία και οι “πάση θυσία”» αυτή τη φορά όπως ισχυ­ρί­ζε­ται η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ; Τί­πο­τα τέ­τοιο δε δια­φαί­νε­ται από την κυ­βερ­νη­τι­κή πρό­τα­ση για το ασφα­λι­στι­κό, αντί­θε­τα, στο στό­χα­στρο μπαί­νουν κυ­ρί­ως οι επι­σφα­λώς ερ­γα­ζό­με­νοι, οι άνερ­γοι εγ­γε­γραμ­μέ­νοι σε επι­με­λη­τή­ρια και τα δια­δε­δο­μέ­να “μπλο­κά­κια”.  
Κα­ταρ­χάς, το κυ­βερ­νη­τι­κό προ­σχέ­διο έχει δύο όρια ει­σφο­ρών: Ένα κάτω, και ένα άνω. Το κάτω όριο δια­σφα­λί­ζει ότι δεν θα πλη­ρώ­νει κα­νείς λι­γό­τε­ρα από 2800 ευρώ το χρόνο ει­σφο­ρά, για τα τα­μεία που προ­βλέ­πε­ται και επι­κου­ρι­κή ει­σφο­ρά και εφά­παξ. Το άνω όριο εξα­σφα­λί­ζει ότι και όσοι έχουν πολύ με­γά­λα ει­σο­δή­μα­τα, δεν θα πλη­ρώ­νουν πάνω από ένα ποσό. Το πρό­βλη­μα επο­μέ­νως δεν είναι στην επί της αρχής σύν­δε­ση του ύψους των ει­σφο­ρών με τις απο­λα­βές, αλλά ότι αυτό γί­νε­ται με ενιαία πο­σο­στά για όλους, και  με πολύ υψη­λές ει­σφο­ρές και στα πολύ χα­μη­λά - ή και μη­δε­νι­κά - ει­σο­δή­μα­τα. Οι “κό­φτες” που εξήγ­γει­λε η κυ­βέρ­νη­ση για να ελατ­τώ­σει τα πο­σο­στά της επι­βά­ρυν­σης λει­τουρ­γούν επί­σης υπέρ των με­γα­λύ­τε­ρων ει­σο­δη­μά­των αφού προ­βλέ­πε­ται όριο στη συ­νο­λι­κή επι­βά­ρυν­ση (ει­σφο­ρές + φόροι) 60% για ει­σο­δή­μα­τα έως 30.000 ευρώ το χρόνο μικτά, και 55% για πε­ρισ­σό­τε­ρα. Δη­λα­δή όσοι έχουν με­γα­λύ­τε­ρα ει­σο­δή­μα­τα, θα δί­νουν μι­κρό­τε­ρο πο­σο­στό των ει­σο­δη­μά­των τους!
Να ση­μειώ­σου­με, πως με βάση τα πα­ρα­πά­νω από τις μέχρι σή­με­ρα προ­βλέ­ψεις, ευ­νο­ού­νται μόνο όσοι είναι ταυ­τό­χρο­να αρ­κε­τά χρό­νια στο επάγ­γελ­μα (και δεν είχαν επο­μέ­νως τις εκ­πτώ­σεις που είχαν οι νέοι επι­στή­μο­νες, οι οποί­ες κα­ταρ­γού­νται) και δη­λώ­νουν επι­πλέ­ον πολύ χα­μη­λά έσοδα. Οι ει­σφο­ρές τους όμως πα­ρα­μέ­νουν τόσο υψη­λές, που απλώς θα μειω­θεί η τα­χύ­τη­τα συσ­σώ­ρευ­σης των χρεών τους προς τα τα­μεία, αφού με ει­σφο­ρές που αθροι­στι­κά ξε­περ­νούν το 38% του ει­σο­δή­μα­τος, είναι αδύ­να­το να αντα­πο­κρι­θούν και με το νέο σύ­στη­μα. Εκτός αυτής της κα­τη­γο­ρί­ας, οι μόνοι που θα έχουν ελά­φρυν­ση είναι όσοι δη­λώ­νουν πολύ χα­μη­λά ει­σο­δή­μα­τα από το επάγ­γελ­μά τους, είτε φο­ρο­δια­φεύ­γο­ντας - φαι­νό­με­νο που θα οξυν­θεί εάν εφαρ­μο­στεί αυτό το ασφα­λι­στι­κό - είτε δη­λώ­νο­ντας ως με­ρί­σμα­τα σε εται­ρί­ες τα έσοδά τους, απο­φεύ­γο­ντας έτσι αυτά να συ­νυ­πο­λο­γι­στούν για τον υπο­λο­γι­σμό των ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών.  Αυτός είναι και ένας από τους λό­γους που οι με­γά­λοι του κλά­δου των μη­χα­νι­κών - κα­τα­σκευα­στι­κές, με­λε­τη­τι­κά γρα­φεία - θί­γο­νται λι­γό­τε­ρο από τους με­γα­λο­δι­κη­γό­ρους, για τους οποί­ους υπάρ­χουν ακόμα ορι­σμέ­νοι πε­ριο­ρι­σμοί για τη σύ­στα­ση των εται­ριών τους και τις πα­ρα­στά­σεις στα δι­κα­στή­ρια. Οι μόνοι που φυ­σι­κά δεν μπο­ρούν να απο­φύ­γουν να πλη­ρώ­σουν είναι οι ερ­γα­ζό­με­νοι, αφού οι εται­ρί­ες θέ­λουν να εμ­φα­νί­ζουν στα έξοδά τους τη μι­σθο­δο­σία (με εμ­φα­νή πάντα αυτά τα ποσά), εκτός και αν πλη­ρώ­νο­νται μαύρα με ποσά που φυ­σι­κά - όπως προ­α­να­φέ­ρα­με - δεν φτά­νουν ούτε για το ση­με­ρι­νό ύψος των ει­σφο­ρών τους.
Το απο­κο­ρύ­φω­μα της κυ­βερ­νη­τι­κής προ­πα­γάν­δας αφορά την μη επι­βά­ρυν­ση όσων ερ­γά­ζο­νται με το πα­ρά­νο­μο κα­θε­στώς στο μπλο­κά­κι. Αφε­νός, οι κυ­βερ­νη­τι­κές εξαγ­γε­λί­ες ανα­φέ­ρο­νται μόνο στο 20% που αφορά την κύρια σύ­ντα­ξη και όχι στο υπό­λοι­πο 18.45% (υγεία, εφά­παξ, επι­κου­ρι­κά). Αφε­τέ­ρου, υπο­τί­θε­ται ότι 13% της ει­σφο­ράς για την κύρια σύ­ντα­ξη, του 20% δη­λα­δή, θα επι­βα­ρύ­νει την ερ­γο­δο­σία. Αυτό δεν έχει εξη­γη­θεί ούτε τε­χνι­κά ούτε, κυ­ρί­ως, πο­λι­τι­κά πώς θα επι­βλη­θεί, αφού το κα­θε­στώς αυτό υπάρ­χει ακρι­βώς για να απο­φεύ­γει η ερ­γο­δο­σία τις υπο­χρε­ώ­σεις της (ερ­γο­δο­τι­κές ει­σφο­ρές, άδειες, απο­ζη­μιώ­σεις). Έχουν υπάρ­ξει ήδη ανα­κοι­νώ­σεις ερ­γο­δο­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων που εξαγ­γέλ­λουν ότι δεν θα πλη­ρώ­σουν τις αυ­ξή­σεις (ΣΕΓΜ, 19/1). Εάν η κυ­βέρ­νη­ση ήθελε όντως να πλη­ρώ­σουν οι ερ­γο­δό­τες, θα έπρε­πε να κα­ταρ­γή­σει το μπλο­κά­κι στις πε­ρι­πτώ­σεις των ου­σια­στι­κά μι­σθω­τών, με τρεις απλές κι­νή­σεις: την επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, την αύ­ξη­ση των προ­στί­μων για όσους αντί για κα­νο­νι­κές προ­σλή­ψεις χρη­σι­μο­ποιούν “συμ­βά­σεις έργου” και τη δια­σταύ­ρω­ση των στοι­χεί­ων της εφο­ρί­ας από όπου προ­κύ­πτει με πολύ εύ­κο­λο τρόπο ποιοι από τους “ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες - συ­νερ­γά­τες των επι­χει­ρή­σε­ων” είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα υπάλ­λη­λοί τους, ανα­γκά­ζο­ντας την ερ­γο­δο­σία να στα­μα­τή­σει να πα­ρα­νο­μεί σε βάρος των ερ­γα­ζο­μέ­νων.
Θα πρέ­πει τέλος να επι­ση­μαν­θεί, ότι είναι πολύ δύ­σκο­λο να προ­κύ­ψει κάτι θε­τι­κό­τε­ρο για τους “από κάτω” στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις που αυτή τη στιγ­μή επι­λέ­γει η κυ­βέρ­νη­ση να κάνει με τις ηγε­σί­ες των επι­στη­μο­νι­κών φο­ρέ­ων και όχι για πα­ρά­δειγ­μα με τα σω­μα­τεία των αντί­στοι­χων κλά­δων, ακρι­βώς επει­δή η τα­ξι­κή σύν­θε­ση των ηγε­σιών αυτών δεν είναι αντί­στοι­χη της τα­ξι­κής σύν­θε­σης των κλά­δων που εκ­προ­σω­πούν. Τμή­μα­τα της ηγε­σί­ας των δι­κη­γο­ρι­κών συλ­λό­γων δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται για πα­ρά­δειγ­μα το να κα­τέ­βει ακόμα χα­μη­λό­τε­ρα το άνω φράγ­μα για τις ει­σφο­ρές (να πλη­ρώ­νουν τα ίδια όσοι βγά­ζουν από 40 χι­λιά­δες και πάνω), αλλά και την προ­αι­ρε­τι­κή υπα­γω­γή στην ει­σφο­ρά για την επι­κου­ρι­κή και το εφά­παξ, ανοί­γο­ντας πε­ρισ­σό­τε­ρο το δρόμο στην ιδιω­τι­κή ασφά­λι­ση και οδη­γώ­ντας - όσους έχουν τη δυ­να­τό­τη­τα - στα πα­κέ­τα που ήδη ετοι­μά­ζουν οι ιδιω­τι­κές ασφα­λι­στι­κές. Από την άλλη, οι ερ­γο­λα­βι­κές ενώ­σεις των οποί­ων πολλά εύ­πο­ρα μέλη έχουν κα­τα­φύ­γει ήδη στην ιδιω­τι­κή ασφά­λι­ση, εν­δια­φέ­ρο­νται κυ­ρί­ως για την εγ­γυο­δο­σία που θέ­λουν να πα­ρα­μεί­νει στο ΤΣΜΕ­ΔΕ και πολύ λι­γό­τε­ρο για τον πυ­ρή­να της αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­σης που θίγει τους ερ­γα­ζο­μέ­νους.
Άρα, όχι· δε θα πλη­ρώ­σουν οι πλού­σιοι ούτε αυτή τη φορά, ακρι­βώς επει­δή ζη­τού­με­νο των μνη­μο­νια­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων δεν  είναι γε­νι­κώς και αο­ρί­στως η πά­τα­ξη της φο­ρο­δια­φυ­γής και ει­σφο­ρο­δια­φυ­γής. Είναι η συρ­ρί­κνω­ση του δη­μό­σιου τομέα και άρα και του δη­μό­σιου ασφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος για να βελ­τιω­θεί η “αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα” στη βάση των επι­τα­γών της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης και η συρ­ρί­κνω­ση του ερ­γα­τι­κού κό­στους όπως την προ­ω­θεί το ΔΝΤ, παρέα με την προ­ώ­θη­ση της συ­γκέ­ντρω­σης και συ­γκε­ντρο­ποί­η­σης και στους το­μείς που αυτή δεν έχει ήδη συ­ντε­λε­στεί. Στό­χοι που επι­τυγ­χά­νο­νται μέσα από τη δρα­στι­κή συρ­ρί­κνω­ση της αυ­τα­πα­σχό­λη­σης, πα­ράλ­λη­λα με την πε­ραι­τέ­ρω συρ­ρί­κνω­ση των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των και για τους ερ­γα­ζο­μέ­νους της μι­σθω­τής δια­νό­η­σης.
Και η Αρι­στε­ρά;
Πλη­κτρο­λό­για και εξ… αρι­στε­ρών έχουν βαλ­θεί να “κου­νή­σουν τα δά­χτυ­λο” σε ότι αφορά τις σχέ­σεις της Αρι­στε­ράς με τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις των επι­στη­μό­νων. Εδώ, επι­μέ­νου­με πως απο­τε­λεί κα­θή­κον για τη ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά σή­με­ρα, να εμπλα­κεί με αυτόν τον αγώνα, όσες αντι­φά­σεις και αν έχει, και όσο προ­βλη­μα­τι­κές και αν εμ­φα­νί­ζο­νται οι κε­ντρι­κές εκ­προ­σω­πή­σεις του. Και ακόμα ση­μα­ντι­κό­τε­ρο κα­θή­κον είναι το δύ­σκο­λο στοί­χη­μα του συ­ντο­νι­σμού αυτών των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων με τις δρά­σεις άλλων τμη­μά­των ερ­γα­ζο­μέ­νων που πλήτ­το­νται. Είτε αυτό έχει να κάνει με τη σύν­δε­ση όλων των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων σε ένα τε­ρά­στιο πο­τά­μι στη γε­νι­κή απερ­γία στις 4 Φλε­βά­ρη, είτε και με μι­κρό­τε­ρες “κα­θη­με­ρι­νές” συν­δέ­σεις με ερ­γα­ζό­με­νους που βρί­σκο­νται συ­στη­μα­τι­κά στους δρό­μους (χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα αυτό των ερ­γα­ζό­με­νων στα 5μηνα κοι­νω­φε­λή προ­γράμ­μα­τα του ΟΑΕΔ, πολ­λοί εκ των οποί­ων είναι μη­χα­νι­κοί). Και αυτό γιατί χρειά­ζε­ται να γίνει κα­τα­νοη­τό ότι η κυ­βερ­νη­τι­κή πρό­τα­ση για το ασφα­λι­στι­κό δεν αφορά μο­νά­χα τους επι­στή­μο­νες, τους ελευ­θέ­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες και τους αγρό­τες, αλλά όλους τους ερ­γα­ζό­με­νους – με κάθε μορφή ερ­γα­σί­ας – και τους ανέρ­γους, τους νε­ό­τε­ρους και τους με­γα­λύ­τε­ρους.
Σε αυτό το πλαί­σιο, οι πρω­το­βου­λί­ες συ­σπεί­ρω­σης όσων πλήτ­το­νται, απο­κτούν καί­ρια ση­μα­σία. Πρω­το­βου­λί­ες που αφο­ρούν επι­μέ­ρους κλά­δους (πχ. “Ανοι­χτή Συ­νέ­λευ­ση Μη­χα­νι­κών” η οποία είχε παί­ξει ση­μα­ντι­κό ρόλο στην κα­τάρ­γη­ση της αύ­ξη­σης των ει­σφο­ρών 3 χρό­νια πριν, ή η νε­ο­συ­στα­θεί­σα Επι­τρο­πή Αγώνα Δι­κη­γό­ρων), αλλά και πρω­το­βου­λί­ες συ­ντο­νι­σμού δια­φό­ρων επι­στη­μο­νι­κών κλά­δων με­τα­ξύ τους - όπως η επι­τρο­πή των ασφα­λι­σμέ­νων στο ΕΤΤΑ (μη­χα­νι­κών, για­τρών, δι­κη­γό­ρων) - είναι σε θε­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση. Είναι κρί­σι­μο όμως να διευ­ρυν­θούν· από τη μια πλευ­ρά με σκοπό να αγκα­λιά­σουν και τους επι­σφα­λώς ερ­γα­ζό­με­νους, τους μπλο­κά­κη­δες και τους άνερ­γους, και από την άλλη, με τέ­τοιο τρόπο που να ανα­δει­κνύ­ουν τα αι­τή­μα­τα ακρι­βώς αυτών των κομ­μα­τιών, αι­τή­μα­τα τα οποία συν­δυά­ζο­νται άμεσα με την επι­βά­ρυν­ση της ερ­γο­δο­σί­ας. Να επι­χει­ρη­θεί δη­λα­δή το «άνοιγ­μα» όχι με την έν­νοια του κλα­δι­κού με­τώ­που, αλλά υπό τα­ξι­κή σκο­πιά, υπό αυτήν της αρι­στε­ράς.
Με αντί­στοι­χο τρόπο είναι εξαι­ρε­τι­κά κρί­σι­μος και ο τρό­πος πα­ρέμ­βα­σης και κι­νη­το­ποί­η­σης των πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων που υπάρ­χουν και δρα­στη­ριο­ποιού­νται σε αυ­τούς τους κλά­δους, αλλά ακόμα και η δη­μιουρ­γία νέων, μέσα στη φωτιά των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, όπου δεν υπάρ­χουν. Η ανα­γκαιό­τη­τα δρά­σης με τρόπο πα­ρεμ­βα­τι­κό, συν­δε­τι­κό και όχι απο­μο­νω­τι­κό σε αυτές τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις, φαί­νε­ται πιο επί­και­ρη από ποτέ – ακόμα και με μικρά πα­ρα­δείγ­μα­τα όπως αυτό της πα­ρέμ­βα­σης των πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων (αλλά και της αρι­στε­ράς) στα μπλοκ των επι­στη­μο­νι­κών φο­ρέ­ων, στα μπλοκ με τα κί­τρι­να κράνη και τα ερ­γα­σια­κά κου­στού­μια. Οι δια­στά­σεις που έχει πάρει συ­νο­λι­κά το ζή­τη­μα από τη στιγ­μή που η κυ­βέρ­νη­ση πα­ρου­σί­α­σε την πρό­τα­σή της και το πλή­θος αντι­δρά­σε­ων που έχουν προ­κλη­θεί, φα­νε­ρώ­νουν πως η κοι­νω­νι­κή δυ­να­μι­κή ει­σέρ­χε­ται ξανά στο προ­σκή­νιο και πως στο ξε­δί­πλω­μα των αγώ­νων – και κυ­ρί­ως στη σύν­δε­ση των επι­μέ­ρους κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων με­τα­ξύ τους - υπάρ­χουν δυ­να­τό­τη­τες να χτι­στεί μια ισχυ­ρή απά­ντη­ση ενά­ντια στο μνη­μο­νια­κό “μο­νό­δρο­μο”.
*Η Εύα Πα­πα­τζα­νή είναι Αρ­χι­τέ­κτο­νας Μη­χα­νι­κός και ο Γιάν­νος Γιαν­νό­που­λος Πο­λι­τι­κός Μη­χα­νι­κός.
Αρχή