ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

 

Ανακοίνωση "καταπέλτης" Δικαστών & Εισαγγελέων: "Μη ανεκτά νομοθετήματα καθ' υπόδειξη των δανειστών - Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει ως πειραματόζωο"

09/02/2016

6

Translate this page:      

Με μία ανακοίνωση καταπέλτη η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων προειδοποιεί πώς η αδιέξοδη πολιτική των μνημονίων επηρεάζει πλέον την έννομη δημοκρατική τάξη στην Ελλάδα που έχει καταντήσει “οικονομικό πειραματόζωο της Ευρώπης” και καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει στην απόσυρση του ασφαλιστικού-φορολογικού νομοσχεδίου δηλώνοντας πώς τάσσεται στο πλευρό των κοινωνικών ομάδων που αντιδρούν σε αυτό.

Πρόκειται για το δεύτερο ισχυρό “χτύπημα” μέσα σε λίγα 24ωρα που δέχεται η κυβέρνηση, αφού μετά τους Αστυνομικούς οι οποίοι επί της ουσίας προειδοποιούσαν για άρνηση εκτέλεση διαταγών έρχονται και οι δικαστικοί και εισαγγελείς να στείλουν το δικό τους μήνυμα, πώς πλέον δεν μπορεί να γίνονται ανεκτά τα “νομοθετήματα καθ’ υπόδειξη των θεσμών και με έξωθεν παρεμβάσεις”.

Έρχεται δε η σκληρή και με πολιτικό νόημα ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, της οποίας μέλος είναι και η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου να επιβεβαιώσει αυτό που εδώ και μήνες έχει επισημάνει το “pronews.gr”, ότι δηλαδή η κυβέρνηση δεν ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό και συνεπώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να χειριστεί κρίσιμες περιόδους όπως αυτή εδώ που διανύουμε.

Σπεύδουν μάλιστα οι δικαστές και οι εισαγγελείς να εξηγήσουν τη στάση τους για την αποφυγή παρεξηγήσεων σημειώνοντας πώς “ως θεσμικός φορέας έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει όχι μόνον επί ζητημάτων, που άπτονται της απονομής της δικαιοσύνης αλλά και επί μείζονος και ευρύτερης δικαιοπολιτικής σημασίας θεμάτων".

Χαρακτηρίζει τα μέτρα που επιβάλλονται καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα, όπως το ασφαλιστικό-φορολογικό, που πλήττουν πλέον τον πυρήνα της αξιοπρεπούς διαβίωσης και συρρικνώνουν τα δικαιώματα των πολιτών και ζητάει την απόσυρση του ασφαλιστικού και κάθε διάταξης που μπορεί να θίγει τις κύριες και επικουρικές συντάξεις.

Ολόκληρη η ανακοίνωση:

«Το καθεστώς των μνημονίων, που έχει επιβληθεί στη Χώρα μας οδηγεί, πλέον, σε αδιέξοδο. Μετά από έξι χρόνια παρατεινόμενης οικονομικής κρίσης, που ανέδειξε συγχρόνως θεσμική και αξιακή κρίση και διασάλευσης των αρχών του Κράτους Δικαίου και του Κράτους Πρόνοιας, από τις οποίες διαπνέεται η δημοκρατική έννομη τάξη μας, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία, ως θεσμικός φορέας, έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει όχι μόνον επί ζητημάτων, που άπτονται της απονομής της Δικαιοσύνης αλλά και επί μείζονος και ευρύτερης δικαιοπολιτικής σημασίας θεμάτων, επισημαίνει τα ακόλουθα:

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχει ξεπεράσει τα όρια της αυτοθυσίας προς τον σκοπό της οικονομικής διάσωσης της χώρας. Ωστόσο, συνεχίζεται η επιβολή νέων μέτρων (ασφαλιστικό – φορολογικό), που πλέον πλήττουν τον πυρήνα της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.

Η λογιστική αντιμετώπιση όλων των κρίσιμων τομέων της χώρας και ο προσανατολισμός μόνο στην κάλυψη δημοσιονομικών στόχων δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης.

Η οικονομική διάσωση της χώρας δεν θα επέλθει με συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών (δικαίωμα στην υγεία, στην παιδεία κλπ.), δεν θα επέλθει με τη θέσπιση ενός ασφαλιστικού συστήματος εισπρακτικού και μόνο χαρακτήρα, όπως αυτό που προωθείται, ούτε με την υπερφορολόγηση των πολιτών, με τον εξαναγκασμό σε μετανάστευση των νέων επιστημόνων, με το μαρασμό της ελληνικής επαρχίας και του αγροτικού τομέα και την φτωχοποίηση των πόλεων αλλά με τη σύνταξη ενός μακροπρόθεσμου προγράμματος ανάπτυξης της χώρας, με τη καθιέρωση ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, που θα προσφέρει ασφάλεια σε πολίτες και επενδυτές, με τη σύνταξη ενός ανθρωποκεντρικού ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος, με μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, που θα πληρεί τις βασικές αρχές της ισότητας, της αναλογικότητας εισφορών-παροχών και της αλληλεγγύης των γενεών, που πρέπει να διέπουν κάθε ασφαλιστικό σύστημα

Ειδικότερα ως προς το θεσμό της Δικαιοσύνης επισημαίνει τα ακόλουθα:

Η συνταγματικά κατοχυρωμένη παροχή έννομης προστασίας περιορίζεται συνεχώς, αφενός ως προς τις πλέον ευάλωτες κατηγορίες πολιτών με τη θέσπιση μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα (υψηλά παράβολα, ένσημα κλπ.), με συνέπεια να αμφισβητείται εάν το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης στη χώρα μας υπηρετεί τις γενικές αρχές του Κράτους δικαίου διασφαλίζοντας όλα τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα και αφετέρου με τη μη συμμόρφωση της Πολιτείας σε αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις.

Η νομοθέτηση καθ’ υπόδειξη των θεσμών και με έξωθεν παρεμβάσεις υποβαθμίζει την ποιότητα απονομής της Δικαιοσύνης.

Η συνεχιζόμενη άσκηση πολιτικής, κατά τρόπο που επιφέρει την υποβάθμιση του δικηγορικού λειτουργήματος και έχει ως συνέπεια την εξαθλίωση, οικονομική εξόντωση και εν τέλει την αναξιοπρεπή διαβίωση του συνόλου των δικηγόρων πλήττει τον ίδιο το θεσμό της Δικαιοσύνης, δεδομένου ότι οι δικηγόροι ως συλλειτουργοί στην απονομή αυτής συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία του Κράτους Δικαίου και στην προάσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών.

Η Ελλάδα πρέπει να παύσει να αποτελεί το «οικονομικό πειραματόζωο της Ευρώπης», όπως πολλές φορές μέχρι σήμερα έχουν επισημάνει μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ζητεί την άμεση απόσυρση διατάξεων που μειώνουν σε οποιονδήποτε βαθμό, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις, επαυξάνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές και είναι αλληλέγγυα στους αγώνες των Δικηγορικών Συλλόγων και όλων των Κοινωνικών Ομάδων, που πλήττονται από το προσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού Δικαίου».

-#sthash.GHYplGvM.dpuf

"Δημοσιογράφοι" Υπηρεσιών παπαγαλίζουν τα δελτία της Μοσάντ, για τη Συρία

9-2-2016

Η αλητεία της δημοσιογραφικής πορνείας! Όλα τα ΜΜΕ μιλούν για "φυγή από το Χαλέπι"... λόγω επίθεσης των κυβερνητικών δυνάμεων (Άσαντ)...

Το αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτή την ξεφτιλισμένη δημοσιογραφική πορνεία.

Όλα τα ΜΜΕ κάνουν το μαύρο άσπρο, με τρόπο που... 
θα ζήλευε και ο μέντοράς τους Γκέμπελς!

"Φυγή από το Χαλέπι"... γιατί επιτίθενται οι κυβερνητικές δυνάμεις... "Το καθεστώς προσπαθεί να καταλάβει το κέντρο της πόλης... με τη βοήθεια των Ρώσων"...

Η νόμιμη κυβέρνηση και δημοκρατικά εκλεγμένη, προσπαθεί να απελευθερώσει την πόλη από τους φονιάδες-μισθοφόρους της Μέρκελ, του Ομπάμα, του Ερντογάν, του Νετανιάχου, του παιδόφιλου δικτάτορα Σαούδ... κι αυτό ενοχλεί τα "ευαίσθητα" ΜΜΕ και τις γραφίδες των "δημοσιογράφων" που σιτίζονται στις γνωστές πρεσβείες...

Ο πανικός των λακέδων δεν έχει όρια!

Πέντε χρόνια ιμπεριαλιστικής επίθεσης, με την "αραβική άνοιξη made in USA" κι λαός της Συρίας Αδούλωτος, Αδέσποτος, δεν παρέδωσε την...
Εθνική του Κυριαρχία!

Μπροστάρης σ' αυτή την καμπάνια διαστρέβλωσης, ακόμη και το Euronews: https://youtu.be/wInR40ppLcU 

Οι "χιλιάδες" κατοίκων που φεύγουν για να σωθούν από το "αιμοσταγές καθεστώς Άσαντ"... μεταβάλλονται συνεχώς... 70.000 πρόσφυγες και μετά από λίγο 50.000, αργότερα 30.000, που μετά περιορίζονται σε 10-15 χιλιάδες...
Καμία δημοσιογραφική πόρνη, κανένας ξεφτιλισμένος "δημοσιογράφος", κανένα κανάλι... δεν μιλάει για το φονικό εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας...
Καμία δημοσιογραφική πόρνη, κανένας ξεφτιλισμένος "δημοσιογράφος", κανένα κανάλι... δεν μιάει για τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας-Συρίας...

Ντροπή σας πουλημένα τομάρια που θέλετε να λέγεστε "δημοσιογράφοι"!

Δείτε στο βίντεο πως υποδέχθηκαν οι κάτοικοι των πόλεων Nubul και al-Zahraa, ακριβώς δίπλα στο Χαλέπι και μετά από πολιορκία 3 ολόκληρων χρόνων από τους τζιχαντιστές, την απελευθέρωση!

Δείτε πως προχθές, οι σημαίες της Μητέρας Συρίας και της Χεζμπολά βγήκαν από τα σεντούκια για να υποδεχθούν τους ήρωες απελευθερωτές, τα στρατευμένα παιδιά της Συρίας, τα παιδιά με στρατιωτική θητεία κι όχι μισθοφόροι. 

sibilla

''ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΑ Η ΔΙΑΠΛΟΚΗ...'', Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΚΛΙΣΕ

9-2-2016

 Ο ΣΥΡΙΖΑ, Η ''ΜΙΝΤΙΟΚΡΑΤΙΑ'', ΟΛΙΓΗ... ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ*

Στην πολιτική χρειάζεσαι φίλους, αλλά πάνω από όλα χρειάζεσαι ένανεχθρό», έλεγε ο παλιός κανα­δός συντηρητικός πολιτικός, Μάρ­τιν Μπράιαν Μαλρόνεϊ. Ο σημε­ρινός ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε κάλλιστα να απο­τελέσειπαράδειγμα της διαχρονικής ισχύος του απλού αυτού αξιώματος. Ειδικά όταν στο κοι­νωνικό πεδίο «ξεμένεις» από φίλους και μετράς άφθονουςοργισμένους και κινητοποιούμενους, στις τάξεις όσων είχαν εναποθέσει σε εσέ­να προσδοκίες, τότε επείγει η κατάδειξη ενός μεγάλου εχθρού. Από άλλο, όμως, φάσμα. Ποιος είναι αυτός ο αναγκαίος εχθρός; Μα φυσικά η διαπλοκή και η «μι­ντιοκρατία.

Κάπως έτσι το «ταξικό πρόσημο» και τα ψήγματα «αριστερής πολιτικής», πι­κροί ευφημισμοί που συνοδεύουν την τραγωδία της εφαρμογής του τρίτου μνη­μονίου, καλούνται να «αναβαπτιστούν» δια της …καραμπόλας και της «προβο­λής» στο μέλλον: Το σύστημα διαπλο­κής-«μιντιοκρατίας» χτυπάαλύπητα την κυβέρνηση, διότι γνωρίζει πως αν αυ­τή αντέξει, τότε το ίδιο θα αρχίσει αφενός «να πληρώνει τον λογαριασμό» (το άμεσο, πρακτι­κό στοιχείο της υπόθεσης) και αφετέρου να πα­ρακολουθεί κάποια αφόρητη αντεπίθεση αριστε­ρών ιδεών και πολιτικών (το μεσο-μακροπρό­θεσμο…). Πολιτικών οι οποίες θα αρχίσουν σι­γά-σιγά να «ανθίζουν» εν μέσω ξεπουλημένων υποδομών, ανέργων, ξεχαρβαλωμένων εργασι­ακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, πολυποί­κιλης μα αέναης εσωτερικής υποτίμησης, διαλυ­μένου παραγωγικού ιστού. Καταφανώς επίπλα­στο «όραμα», αλλά κατέχει περίοπτη θέση στο κυβερνητικό προπαγανδιστικό «πανόραμα»…

Προτού δει, όμως, κανείς εάν και κατά πόσο ευσταθούν οι ισχυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ για τις δι­αθέσεις της διαπλοκής – «μιντιoκρατίας» απέ­ναντί του, οφείλει να απαντήσει σε ένα ερώτη­μα: Αλήθεια, από πότε το να σε εχθρεύονται επι­χειρηματικοί-«μιντιακοί» πόλοι, που έχουν λό­γους να προσβλέπουν σε αναδιατάξεις του πο­λιτικού σκηνικού, σου παρέχει αυτοδικαίως πει­στήρια αριστερά ή, έστω, φιλολαϊκά;

Άσκησε μήπως καμία φιλολαϊκή πολιτική ως πρωθυπουργός ο… Κωνσταντίνος Μητσο­τάκης (θου Κύριε…) , που από τον Οκτώβριο του 1993 «καταριέται» για την πτώση της κυβέρνη­σής του, σχεδόν αδιαλείπτως, τη σύμπραξη Σω­κράτη Κόκκαλη –Αντώνη Σαμαρά;

Εφήρμοζε, μήπως, ή σχεδίαζε να εφαρμόσει καμία …επαναστατική πολιτική ο Ανδρέας Πα­πανδρέουστα τέλη της δεκαετίας του 1980, τό­τε που οι εκδότες συνασπίστηκαν εναντίον του, για να αποτρέψουνμια σαρωτική εισβολή του Γ. Κοσκωτά στον επιχειρηματικό-«μιντιακό» χώρο;

Τότε, είχαν ήδη παρέλθει έτη από την απαρ­χή του «σταθεροποιητικού οικονομικού προ­γράμματος», το οποίο ανατέθηκε στον …διάση­μο για τις δεξιόστροφες αντιλήψεις του Κώστα Σημίτη (έγινε υπουργός Εθνικής Οικονομίας τον Ιούλιο του 1985). Επίσης, κανένα «κέντρο» του κατεστημένου δεν ανησυχούσεστα τέλη της δεκαετίας του ’80 μήπως ο Α. Παπανδρέου «ξή­λωνε» τις αμερικάνικες βάσεις ή κλόνιζε τη θέ­ση της χώρας στην ΕΟΚ. Οι εκδότες όμως πή­ραν απόφαση να «τον ρίξουν». Και ασφαλώς όχι επειδή η δημοκρατική ευαισθησία τους απεφάν­θη με ελαφρά καθυστέρηση πως αδυνατούσε να συμβιβαστεί με τις υποκλοπές του Τόμπρα ή με τον άγριο ξυλοδαρμό των φοιτητών – σπουδα­στών από τα ΜΑΤ, το Νοέμβριο του ’87…

Το «νόστιμο» είναι, μάλιστα, ότι κυρίως από τη δεξιά και κεντροδεξιά προέρχονταν, από τη δε­καετία του ’90 και εντεύθεν, τα συχνότερα – βά­σιμα ή μη – παράπονα, για τη στάση διαπλοκής και «μιντιοκρατίας».

Για τον Μητσοτάκη, είπαμε. Στην προεκλο­γική περίοδο του 1996 ο Μιλτιάδης Έβερτ δι­απίστωνε πως, όντως, οι εκδότες – εργολήπτες «κατακρεουργούσαν» τον ίδιο και «έσπρωχναν με χίλια» τον Κ. Σημίτηπρος την πρωθυπουρ­γία. Κατήγγειλε ο τότε αρχηγός της ΝΔ: «Εμάς δεν μας στηρίζουν τα διαπλεκόμενα συμφέρο­ντα. Μας πολεμούν (…). Τα λεφτά από την Ευ­ρώπη τα νέμονται πενήντα οικογένειες» (Καρδί­τσα, 8/9/96). Μια ημέρα αργότερα ο Α. Σαμα­ράς, αρχηγός της Πολιτικής Άνοιξης τότε, διε­κήρυττε: «Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να δεχθού­με τις τύχες αυτού του τόπου να τις ρυθμίζει ο κάθε κ. Λαμπράκης (Άργος, 9/9/96). Λίγα χρό­νια αργότερα, ο νεοφιλελεύθερος Κωστής Χα­τζηδάκηςδιακήρυττε (με ανεπαρκή εμβρίθεια, είναι αλήθεια) ότι ο λόγος για τον οποίο το «εκ­συγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ» κέρδιζε η μάχη «του μεσαίου χώρου» σε βάρος της ΝΔ, ήταν η προ­τίμηση του Τύπου στηνκεντροαριστερά.

Εν ολίγοις ούτε οι κατά φαντασία, ούτε οι πραγματικές (πχ περίπτωση Έβερτ) εχθρικές κι­νήσεις εκ μέρους της «μιντιοκρατίας» αποδεί­κνυαν ποτέ ότι οι «στόχοι» ήταν «στόχοι» λόγω της φιλολαϊκής ή τηςαριστερής πολιτικής τους. Ιδίως όταν τα εκάστοτε «παλιά τζάκια» ενεργού­σαν υπό το κράτος της ανησυχίας ότι θα κέρδι­ζαν έδαφος, σε βάρος τους, κάποια νέα.

Κατά τα άλλα, ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι η διαπλοκή – «μιντιοκρατία» έχει λυσσάξει ενα­ντίον του, ποντάρει σε κάτι προσβλητικότερο από την «υπόθεση εργασίας» πως η ελληνική κοινω­νία πάσχει από γενικευμένη αμνησία: Ποντά­ρει στην εικασία ότι δεν είμαστε ικανοί να τοπο­θετήσουμε τα πράγματα στη λογική τους σειρά.

Ένα-τουλάχιστον-έτος πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η «μιντιοκρατία» έδειξε να «παίρνει απόφαση» ότι αργά ή γρήγορα θα είχε να κάνει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν ασφαλώς η ευκταία – για αυτήν- εξέλιξη. Δεν ήταν όμως και για ομαδικό χαρακίρι. Γρήγορα άρχισε, ταχύτατα εντάθηκε η «επίθεση φιλίας» προς την Κουμουνδούρου, με αιχμή την ιδέα ότι ήταν επιβεβλημένη η «προσαρμογή» του ΣΥ­ΡΙΖΑ στον «ρεαλισμό» και αναγκαία η «απαλ­λαγή» του κόμματος από την αριστερή του πτέ­ρυγα. Ειδικά το δεύτερο …αίτημα το πρόβαλ­λαν με ιδιαίτερο ζήλο «αναλυτές », γνω­στοί (και) για τα υψηλόβαθμα πόστα τους στον ΔΟΛ. Κατά το εξάμηνο των συνομι­λιών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τους δανειστές, η «μιντιοκρατία» πίεζε φυσικά για πλήρη υποταγή σε αυτούς. Η εξαγγελία του δημοψηφίσματος «μετέτρε­ψε» βεβαίως τον Α. Τσίπρα σε «ανεύθυνο λαϊκιστή», σε προσωποποίηση …αναρχο- μπολσεβικισμού, σε επίδοξο «καταστρο­φέα της χώρας», αλλά έπειτα από την άνευ όρωνσυνθηκολόγηση της 13ης Ιουλίου η διαπλοκή – «μιντιοκρατία» αναγνώρι­σε την «υπεύθυνη»μεταστροφή του, που συντελέστηκε «έστω και την ύστατη ώρα». Γιατί όχι; Ως και ο Άδωνις Γεωργιάδης του το «αναγνώρισε», το «μιντιακό» κατεστημένο θα αποδεικνυόταν μικρόψυχο;

Κι ύστερα; Ύστερα προκηρύχθηκαν οι εκλο­γές του Σεπτεμβρίου, για τους γνωστούς λόγους… Εκστασιασμένος με την κίνηση «μνημονιακού ματ», ο Στ. Ψυχάρης «αφιέρωνε» στον Αλ. Τσίπρακοτζάμ πρωτοσέλιδη φωτογραφία, με την εξής … ηρωική – αγιογραφική επισήμανση: «Μόνος ενα­ντίον όλων – το στοίχημα της αυτοδυναμίας σε μια καθαρή προσωπική κίνηση που είναι η τελευ­ταία σφυριά στο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, από τα αριστερά ως τα δεξιά» («Νέα» Σαββατο­κύριακου 22-23 Αυγούστου 2015).

Πρωτοσέλιδο-ορόσημο… Με βαθύ κόκκι­νο χρώμα, παρακαλώ, ως φόντο στο πρόσωπο του Αλ. Τσίπρα. Η «μιντιοκρατία» ήταν σαν να άνοιγε μπουκάλια κόκκινου κρασιού, εορτάζο­ντας τα …αυτονόητα. Οι αγνοί και άδολοι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, είχαν (;) την ευχέρεια να θε­ωρούν, εμπαίζοντας τον εαυτό τους, ότι οι Ψυ­χάρηδες «κοκκίνιζαν» από αγωνία, για το τι θα πάθαιναν με κυβέρνηση Αριστεράς…

Τι ακριβώς εννοεί, λοιπόν, σήμερα ο ΣΥΡΙ­ΖΑ, φωνάζοντας πως τον υπονομεύει η διαπλο­κή; Ότι οι οικονομικές – «μιντιακές» ελίτ βλέ­πουν τώρα στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσο­τάκη έναν πιθανό,μελλοντικό καταλύτη επιθυμη­τών για αυτές εξελίξεων; Μα όταν «δικαιώνεις» το καθεστωτικό μπλοκ του «Ναι» της 5ης Ιου­λίου, μοιραία του επιτρέπεις να «αναστηθεί», να αναστυλωθεί, να ανασυγκροτηθεί.

Μήπως εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η «μιντιοκρα­τία» ευφραίνεται, «γλεντώντας» με την μεταστρο­φή του; Μα αυτό δεν είναι «λυσσαλέος πόλε­μος». Είναι μειωτική συμπεριφορά προς εκεί­νον που παραδόθηκε και κατέστη ήδη αιχμά­λωτος. Προσωρινά χρήσιμος, βεβαίως, καθώς του ανατίθενται «σκληρές δουλειές», που συν τοις άλλοις διασύρουν την Αριστερά. Αλλά αιχ­μάλωτος…

*Πηγή: prin.gr

Η μετάβαση στο εθνικό μας νόμισμα είναι μονόδρομος

9-2-2016

Σταύρος Τσιχλάκης
Σπούδασα  οικονομικά, χρημάτισα  αρκετά  χρόνια ως διευθυντικό  στέλεχος σε οικονομικές  μονάδες  διαφόρων μεγεθών. Είμαι  αυτοδημιούργητος, εργάζομαι  από  οκτώ  ετών και  δηλώνω  ότι  δε  μου  αρέσει  να  επικαλούμαι  την ιδιότητα του οικονομολόγου.  Πολλοί Έλληνες συνάδελφοι που την επικαλούνται αυτάρεσκα, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα σημερινά αδιέξοδα, αφού  όλα  τα  βλέπουν   μόνο  με  αριθμούς και επιδιώκοντας να μη δυσαρεστήσουν το κατεστημένο. Βέβαια, οι περισσότεροι σοβαροί ανεξάρτητοι οικονομολόγοι διεθνώς,  τοποθετούνται αρνητικά για το ευρώ και για την πολιτική της ακραίας λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο.Όσο  και  αν  τα  ντόπια  και  ξένα  συμφέροντα  το  επιδιώκουν, δεν πρέπει  να  ξεχνάμε ότι  έχουμε  αναγεννηθεί  πολλές  φορές  από  τις  στάχτες  μας.  Και  τώρα  μπορούμε να το πετύχουμε  αρκεί …………….


να  το  αποφασίσουμε  εμείς  και  όχι  άλλοι για  εμάς, χωρίς  εμάς.
Ο Ν. Καζαντζάκης  έλεγε αγαπώ  τους  ανθρώπους  και  εγώ  θα  σώσω  τη  γης  και  αν  δε  σωθεί  εγώ  θα  φταίω. Αυτό  αν  το  βάλουμε  σαν  προτεραιότητα  όλοι  οι  Έλληνες  τότε  θα  βρεθεί  λύση    και  τίποτα  δε  θα  μπορέσει   να  μας  σταματήσει. Για να γίνει  όμως  πρέπει  να  κλείσουμε  τα  αυτιά  μας  στα χρυσοπληρωμένα  παπαγαλάκια  των  Μ.Μ.Ε. και  να  σκεφτούμε  απλά,  δίχως  περίπλοκους τεχνικούς  όρους, πως  θα  αναστρέψουμε  αυτή  την  κατάσταση. Είναι  απλό, αρκεί  να  το  πιστέψουμε.
Όλοι  οι  ώριμοι πολίτες της χώρας   γνωρίζουμε  πολύ  καλά  πως  η όποια  περιουσία  δημιουργήσαμε, έγινε  πριν  μπούμε  στην  ευρωζώνη. Τότε,  είχαμε  απασχόληση    και  ανάπτυξη,   υπήρχε  επάρκεια , τροφίμων  (κυρίως  Ελληνικών), φαρμάκων (κυρίως  ελληνικών  φαρμακοβιομηχανιών)  μεγάλο μέρος  των  οποίων  προωθούσαμε  σε  ξένες  αγορές, ο  τουρισμός  ήταν  ανταγωνιστικός (λόγω  του  μη  υπερτιμημένου  νομίσματός  μας) και  ουδέποτε  είχαμε  πρόβλημα  καυσίμων.
Σήμερα  ζητάμε  να  απαλλαγούμε  από  την  όποια  πάγια  περιουσία  μας,  που  δημιουργήσαμε  με  τόσες  θυσίες, επειδή  είναι  αδύνατον  να  ανταποκριθούμε  στους  αβάσταχτους  φόρους  που  την  επιβαρύνουν, με  αποτέλεσμα  αντί  να  μας  ωφελεί  με  αποδώσεις  να  είναι  βάρος  διότι  δημιουργεί  μόνο  υποχρεώσεις.Το  πλεόνασμα  που  προέκυπτε  από  τα  εισοδήματά  μας,  τοποθετείτο  σε οικονομικές  επιχειρηματικές  δραστηριότητες ,με  αποτέλεσμα  να  εξασφαλίζεται  απασχόληση  και ανάπτυξη.
Σήμερα  τα  εισοδήματα  του  λαού  έχουν  υποστεί  τεράστιες  μειώσεις,  σε  αντίθεση  με  τις  υποχρεώσεις  που  έχουν  πολλαπλασιαστεί,  με  αποτέλεσμα  όχι  μόνο  να  μην  υπάρχουν  πλεονάσματα   για  επενδύσεις  ,αλλά  η  πλειοψηφία  των  πολιτών  να  αδυνατεί  να  ανταποκριθεί   στις  καθημερινές  οικονομικές  τις  υποχρεώσεις.Η  εκάστοτε  κυβέρνηση  χρησιμοποιώντας εθνικό νόμισμα είχε  την  δυνατότητα  να  καθορίζει  την οικονομική,κοινωνική,δημοσιονομική,νομισματική,συναλλαγματική,εμπορική,και  εισοδηματική  πολιτική ,πράγμα  το  οποίο  σήμερα  είναι  αδύνατο .
Με το   εθνικό  νόμισμα  θα μπορούσαμε  να  καλύψουμε, δίχως  δανεισμό  όλες  τις  εσωτερικές  ανάγκες  του  κράτους  (μισθούς,συντάξεις ,κοινωνικές κ.λ.π. παροχές  προς  τους  πολίτες ),οι  οποίες  ανέρχονται  ετησίως  σήμερα σε  40  δις  ευρώ  περίπου.  Και  μάλιστα  χωρίς  να  υφίστανται  οι  πολίτες  τις  τεράστιες  και  απαράδεκτες  περικοπές  και  υπέρογκες  και  άδικες  φορολογικές  επιβαρύνσεις , οι  οποίες   επιβάλλονται  για  να  εξυπηρετήσουν  τα  τεράστια  δάνεια  με  τα  οποία  μας  χρεώνουν  οι  διεθνείς   τοκογλύφοι.
Οι  επιβαρύνσεις  αυτές  εκτός  της  υποβάθμισης  του  επιπέδου  διαβίωσης , συντελούν  στην  στέρηση  ρευστότητας  στην  οικονομία,  με  τα  δυσάρεστα  αποτελέσματα  της   αύξησης  της  ανεργίας  (μετανάστευση  των  νέων  στο  εξωτερικό) ,   την  μείωση  του  ΑΕΠ , την  ύφεση κ.λ.π. Η ανταγωνιστικότητα  των Ελληνικών  προϊόντων του  πρωτογενούς  τομέα( όπως  ίσχυε  πριν  το  ευρώ), θα κάλυπτε  την  εσωτερική  ζήτηση   , θα  επέτρεπε την  αύξηση  των  εξαγωγών , την  αύξηση  της απασχόλησης  ,την  περιφερειακή  ανάπτυξη  και  την  αποφυγή  της  φτωχοποίησης  της  Ελληνικής κοινωνίας   .
Με το  εθνικό  μας  νόμισμα  θα  διατηρούσαμε  την  εθνική  μας  ανεξαρτησία  και  αξιοπρέπεια,  μη  επιτρέποντας  σε  ξένους  αξιωματούχους  να  μας  προσβάλουν  σαν  λαό  Επί πλέον,  θα  είχαμε  απαλλαγεί  από  τις  ορδές  των  λαθρομεταναστών, οι  οποίοι   δε  θα  προτιμούσαν  σαν  προορισμό  τη  χώρα  μας, λόγο  νομίσματος. Αυτή  η  τοποθέτηση  δεν  οφείλεται  σε  ρατσιστικά  στοιχεία  ,αλλά  στην   πίστη  ότι  πρέπει  να  νοικοκυρέψουμε  πρώτα  το  σπίτι  μας  και  μετά  να  ασχοληθούμε  με  τα  σπίτια  των  άλλων. Δεν  έχουμε  τίποτα  εναντίον  των  δυστυχισμένων  ανθρώπων, αλλά  εναντίον  των  πολιτικών  και  των  διαδικασιών  που  τους  αναγκάζουν  να  αφήνουν  τα  σπίτια  τους  και  να  ζητούν  αλλού  την  τύχη  τους .
Επί τέλους  θα  πρέπει,  να  αναλάβουμε  τις  ευθύνες  μας  σαν  πολίτες, όσο  ακόμη  είναι  καιρός, πριν  μας   εξοντώσουν  σαν  λαό  με  τις  εγκληματικές  πολιτικές  που  εφαρμόζουν  τα  ξένα  και  ντόπια  συμφέροντα. Η επιστροφή  μας  στο  εθνικό  νόμισμα  είναι  μονόδρομος  για  την  αύξηση  της  παραγωγικής   διαδικασίας    ,η  οποία  σήμερα  βρίσκεται  εν  υπνώσει  και  ενώ  διαθέτουμε  αρκετά  συγκριτικά  πλεονεκτήματα  ,λόγω  του  νομίσματος  κυρίως,  είμαστε  εκτός  ανταγωνισμού.
Η  αύξηση  της  παραγωγικής  βάσης  θα  συντελέσει  στην  αύξηση  της  απασχόλησης  και  της  ανάπτυξης. Η  επιστροφή  στο  εθνικό  νόμισμα  θα  τονώσει  και  την  τουριστική  βιομηχανία  μας  ,προσφέροντας  με  τη  σειρά  της  στην  αύξηση  της  απασχόλησης  και  της  ανάπτυξης .Το  εθνικό νόμισμα  είναι  καθοριστικό  εργαλείο  για να  ξεφύγουμε  από  την  κρίση  που  περνάμε  και  δε δικαιολογείται  για  κράτος  το  οποίο  δεν  παράγει  βιομηχανικά  προϊόντα  να  υφίσταται  τέτοιες συνέπειες.
Τα  Μ.Μ.Ε. έχουν   μονοπωλήσει  τον  φόβο,  διότι  αυτό  επιβάλουν  τα  συμφέροντα  των  επιχειρηματιών  τους  ,με  αποτέλεσμα  να  φιμώνουν  την   όποια   αντίθετη  προς  το  ευρώ  άποψη  ,έτσι  δημιουργήθηκε  η  μονόπλευρη  θέση  σε  μεγάλο  μέρος  του  λαού , για  την  όαση  του  ευρώ  και  την  κόλαση  της  δραχμής , πράγμα  το  οποίο  είναι  ψευδές  ,το  ζούμε  5  χρόνια  στο  πετσί  μας. Ευθύνη  όλων  μας  είναι  η  αναζήτηση  και  η  στήριξη  της  πραγματικής  λύσης  για  να αναστρέψουμε  την  καταστροφική  πορεία  όπου  μας  οδηγούν  τα  ξένα  και  ντόπια  συμφέροντα.
O Σταύρος Τσιχλάκης είναι οικονομολόγος και Οργανωτικός Γραμματέας της Κίνησης ΔΡΑΧΜΗ

http://eleftheroiellines.blogspot.gr/
tolimeri.wordpress.com 

ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΠΟΛΙΤΚΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ!

8-2-2016

 Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΧΕ ΕΞΑΓΓΕΙΛΕΙ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΟΣΗ!!!

ΒΙΝΤΕΟ

Ο Δραγασάκης το νούμερο 2 της ψευτοαριστερής κυβέρνησης, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, όχι μόνο έλεγε ότι το μνημόνιο είναι παράνομο, αλλά είχε προαναγγείλει ότι θα γίνει και ο σωστός λογιστικός έλεγχος του χρέους (μέρος του οποίου είχε χαρακτηρίσει επίσης παράνομο). 

Στο σημείο 3.30 του βίντεο αναφέρει συγκεκριμένα ότι 
ο έλεγχος θα γίνει βάσει του άρθρου 7 του κανονισμού 472 της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ 5 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ

 Ο Ν. Μαριάς ο οποίος είχε καταγγείλει τότε (βλέπε παρακάτω) ότι δεν έγινε ποτέ (νόμιμα και όπως έπρεπε) ο λογιστικός έλεγχος του χρέους, είχε απόλυτο δίκιο. 

Μετά είπαν ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση, μας φόρεσαν το χειρότερο μνημόνιο και τώρα κατ εντολήν αυτού του εκτρώματος, για να εξασφαλίσουν μια δόση παράνομου και ψεύτικου χρέους, πάνε να σκοτώσουν τους αγρότες και να παραδώσουν ολόκληρη την αγροτική παραγωγή στη Monsanto. 

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ, ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ!!!

Ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΟΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΙΕΙ ΤΗΝ "ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ" ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΔΩΣΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ!  ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ!

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΩΣ "ΚΑΨΑΜΕ" ΤΟ "ΧΑΡΤΙ" ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ 

ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ: ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ (12/7) ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΕΤΕΥΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΙΣΧΥΡΙΣΤΗΚΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΟΥΣΕ Ο ΠΟΥΤΙΝ...

ΒΙΝΤEO: Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ   ΚΑΙ “ΚΑΡΦΩΣΕ” THN ΡΩΣΙΑ.

Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος

Είναι απίστευτη η κοροϊδία και η εξαπάτηση του Ελληνικού λαού από τον Τσίπρα και την κυβέρνηση, όπως αποκαλύπτει ο Ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς.

Υπήρχαν πάρα πολλές εναλλακτικές λύσεις και ενέργειες που

θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑΝ Ο Κ. ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, αλλά δεν τα έκανε ο κ. Τσίπρας.

Είναι κοροϊδία όπως έγινε μας λέει, ακόμα και Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΠΟΥΔΕΝ ΤΗΝ  ΕΚΑΝΑΝ ΣΎΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΌ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόνο και μόνο, για να μην έχει ισχύ το πόρισμα της επιτροπής, στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την διαγραφή του χρέους. 

 Ενώ αν έκαναν την επιτροπή σύμφωνα με τον κανονισμό 472 /2013 της Ένωσης, θα είχαμε ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΟΛΑ τώρα, μας λέει ο κ. Μαριάς.

Θα μπορούσε επίσης μας λέει, να ζητήσει η κυβέρνηση τα 321 δις των πολεμικών επανορθώσεων και να τα βάλει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, όπως προκύπτει από την επίσημη έκθεση και δεν το έκανε.

Για την πρόταση του Γιούνκερ μας λέει: Η συγκεκριμένη πρόταση, που έχει ημερομηνία και αριθμό , έχει απορριφθεί από τον Ελληνικό λαό στο ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Δεν μπορεί λοιπόν να φέρει αυτήν την πρόταση με ακόμα χειρότερους όρους. Δεν γίνεται Συνταγματικά μας λέει.

Αλλά το χειρότερο μας λέει, είναι πως δεν χρησιμοποίησε καθόλου τα ισχυρά όπλα που έχει η Ελλάδα, και αντί γι’ αυτό κορόιδεψε και τους ΡΩΣΟΥΣ, αφού ψήφισε για να πάρει η Ουκρανία 1.8 δις Δάνειο από την Ε.Ε και στις 22 Ιουνίου, ψήφισε για να επιβληθούν ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ, με αποτέλεσμα στις 23-24 Ιουνίου, η Ρωσία να δηλώσει πως ΔΕΝ άρει την απαγόρευση για τα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα.

Με μία ψήφο ο Τσίπρας, “ΚΆΡΦΩΣΕ” και την ΡΩΣΙΑ και την ΕΛΛΑΔΑ.

Δείτε  το video:

Κλασσικοπερίπτωση

Με ταχύτητα φωτός η εκλογική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ

Από giorgis , Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου 2016 

Του Γ. Γ.

Η γελοιογραφία που παραθέτουμε είναι απ΄ το σημερινό «Πριν» και η εκτίμηση του σκιτσογράφου Βασίλη Παπαγεωργίου ότι η εκλογική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ συντελείται με ταχύτητα φωτός ισχύει απολύτως. Το ομολογούν άλλωστε και οι ίδιοι. 

Ο υποψήφιος βουλευτής του κυβερνητικού κόμματος Στέλιος Ελληνιάδης υπολογίζει σε κείμενο του ότι σήμερα  ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει την μισή δύναμη απ’ αυτή που έλαβε στις τελευταίες εκλογές, ενώ άλλο δημοσίευμα μας πληροφορεί ότι  η ομάδα ανάλυσης που λειτουργεί για το Μαξίμου και στην οποία μετέχουν ο γνωστός Ηλίας Νικολακόπουλος, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών Κώστας Πουλάκης κ.ά. εκτιμάει ότι «Αν δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων, τον Ιούνιο θα είμαστε στο 15%».

Δεν θα μπορούσε ο Α. Τσίπρας να αποφύγει την τύχη που είχαν όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί. Και όπως όλα δείχνουν ο Τσίπρας θα παίξει το τελευταίο του χαρτί που είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου –προς το αναλογικότερο- ώστε να έχει παρουσία στο πολιτικό σκηνικό που θα διαμορφωθεί, επιδιώκοντας να αποφύγει την πολιτική ανυπαρξία απ’ τα 42 του χρόνια. 

Την βρόμικη όμως δουλειά που του ανέθεσαν τα ντόπια και ξένα αφεντικά του την έχει κάνει.

Κυβέρνηση:Μεταξύ Μουτζούρη και Κολοκυθιάς…

08.02.2016 | από Γιώργος Παπαϊωάννου

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 298 - 6/2/2016

         

σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου

Σενάρια για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις εν μέσω παιχνιδιών, εκβιασμών αλλά και δισταγμών

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Κι όμως, λίγες μέρες μετά τον κυβερνητικό εορτασμό των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015 και λίγους μόνο μήνες μετά από αυτές του Σεπτεμβρίου (που δεν αναμένεται να εορταστούν ποτέ…) τα σενάρια προσφυγής στις κάλπες επανέρχονται! Μετά τον ελληνικό Τύπο (Εκλογές; Γιατί όχι; αναρωτήθηκε, επιδεικνύοντας άνεση ο Στ. Ψυχάρης από το κεντρικό άρθρο του Βήματος της προηγούμενης Κυριακής) ήρθε και η σειρά του, έστω και κίτρινου, γερμανικού να κάνει λόγο για επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα. Δίπλα, βεβαίως, στα σενάρια των εκλογών, επανέρχονται, ακόμα και μέσα από τις βροντερές διαψεύσεις τους, και εκείνα των κυβερνήσεων ευρύτερης από τη σημερινή ή και «οικουμενικής» σύγκλισης.

Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει -ως γνωστόν- και φωτιά. Ή έστω και καπνογόνο… Με άλλα λόγια, τα σενάρια ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, είτε επιβεβαιωθούν είτε όχι, υποδηλώνουν διεργασίες, προθέσεις, εκβιασμούς και σίγουρα μεγάλα προβλήματα και αδιέξοδα για το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί αλλιώς πώς είναι δυνατόν, ελάχιστους μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές που έγιναν για να αποκατασταθεί η πολιτική σταθερότητα και να εφαρμοστεί απρόσκοπτα το 3o Mνημόνιο, να εμφανίζεται το πολιτικό σκηνικό κάθε άλλο παρά σταθεροποιημένο.

Φυσικά, βασικός παράγοντας για τα νέα σενάρια είναι η ραγδαία πτώση της δημοτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κινητοποιήσεις κρίσιμων κοινωνικών κατηγοριών και κυρίως η γενικότερη δυσφορία και απογοήτευση των πολιτών που τον είχαν στηρίξει τα τελευταία χρόνια, κάνουν το κόμμα του Αλ. Τσίπρα να δείχνει όλο και πιο απομονωμένο, χωρίς συμμάχους σε κοινωνικό επίπεδο. Όσο κι αν θέλουν να το ξεχνούν οι σημερινοί διαχειριστές του, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτόξευσε την πολιτική και εκλογική του επιρροή βασιζόμενος σε μια κοινωνική συμμαχία των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων που βρέθηκαν στο στόχαστρο της τρόικας. Δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες η προσπάθεια του Μαξίμου να πείσει σήμερα ότι η συμμαχία αυτή είναι ετερόκλητη και να καλεί τους ήδη κατεστραμμένους «μικροαστούς» ξανά στο ταμείο, δήθεν σαν υποστηρικτής των «πιο αδύνατων» που φυσικά εξακολουθούν να υποφέρουν κάπου μεταξύ ανεργίας και ανέχειας.

Την ίδια στιγμή, η «σκληρή διαπραγμάτευση» στο εξωτερικό δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα, ο Σόιμπλε επιμένει στην «εφαρμογή, ηλίθιε» και τα σενάρια Grexit μπαινοβγαίνουν στο «ψυγείο» μαζί με τα φρέσκα περί εξόδου από τη Σένγκεν. Η προηγούμενη κυβερνητική αφήγηση ότι τον Φεβρουάριο θα έκλεινε αναίμακτα η αξιολόγηση και θα συζητούσαμε για το χρέος, μοιάζει με κακόγουστο αστείο μπροστά στην πραγματικότητα που θέλει το κουαρτέτο να σχεδιάζει ήδη τα επόμενα μέτρα και εκπροσώπους του να κάνουν ήδη λόγο για 4ο Μνημόνιο!

Επικοινωνιακή τρικυμία…

Αυτό είναι το περιβάλλον του πολιτικού και οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο προσκρούουν οι αυταπάτες που προσπάθησε και πάλι να καλλιεργήσει το κυβερνητικό επιτελείο, υποσχόμενο εύκολες λύσεις για όλα τα θέματα, διαβάζοντας και πάλι ανάποδα τους συσχετισμούς και τις εξελίξεις στην Ελλάδα, την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή.

Το αδιέξοδο αυτό είναι που προκαλεί τρικυμία στην επικοινωνιακή τακτική της Κουμουνδούρου. Ενδεικτική ήταν η αντιμετώπιση της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησης με τον ΣΥΡΙΖΑ να διχάζεται κάπου ανάμεσα στην καταγγελία της ανίερης συμμαχίας που θέλει (…αλά Χιλή) να ρίξει την κυβέρνηση και στην υποστήριξη της απεργίας ως διαπραγματευτικού όπλου στη μάχη με τους δανειστές! Φυσικά, αν θέλουμε να είμαστε πιο αυστηροί, δεν πρόκειται παρά για τα απόνερα (σε μια κουταλιά νερό) της πραγματικής τρικυμίας που δεν είναι άλλη από αυτή που καθημερινά βιώνει η κοινωνία.

Τα σενάρια, όμως, για τη διαχείριση της κατάστασης, αντιμετωπίζουν όλα σοβαρά προβλήματα, καθώς καμιά λύση δεν είναι εύκολη και χωρίς συνέπειες. Η βασική αιτία πίσω από τις δυσκολίες είναι ότι όλοι οι πολιτικοί μικρο-παίκτες της «αποικίας» προσπαθούν συνεχώς να ισορροπήσουν στο τεντωμένο σκοινί του πολιτικού σκηνικού συνδυάζοντας τις απαιτήσεις των δανειστών, τις οποίες έχουν με κάθε τρόπο δηλώσει ότι θα σέβονται, με τη δική τους πολιτική επιβίωση.

Στρίβειν… διά της κάλπης;

Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας ενώ έχει βασίσει όλη του την πολιτική συμπεριφορά στην αποδοχή ότι δεν υπήρχε εναλλακτική, καταλαβαίνει ότι κάνοντας ό,τι του παραγγείλουν Βερολίνο και Βρυξέλλες, κινδυνεύει να έχει την τύχη του Γ. Παπανδρέου κατασπαταλώντας σε μικρή ηλικία κάθε πολιτικό κεφάλαιο. Έτσι, αντιδρά στα σενάρια οικουμενικών σχημάτων που -μετά και την πρόσφατη ήττα του καραμανλικού μπλοκ- συνδέονται αναπόφευκτα με δικό του παραγκωνισμό, ψάχνει συμμαχίες στη Βουλή χωρίς αμφισβήτηση του δικού του ρόλου και τελευταία φαίνεται να εξετάζει εισηγήσεις για ηρωική έξοδο μέσω κάλπης, ώστε να δραπετεύσει από τον εγκλωβισμό στον οποίον τον έχουν οδηγήσει οι δικές του επιλογές.

Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του Κ. Μητσοτάκη που επιδίδεται, επίσης, σε ασκήσεις ισορροπίας: Αποφεύγει να στηρίξει μέτρα που σε άλλες συνθήκες θα υποστήριζε. Ξορκίζει, προς το παρόν, τα οικουμενικά σενάρια που η «μεγάλη σύμμαχος» του Βερολίνου φαίνεται σαφώς να προκρίνει. Αλλά και την ίδια στιγμή που καταγγέλλει την «πιο επιβλαβή κυβέρνηση της μεταπολίτευσης», προτιμά την…κομματική ανοικοδόμηση από τις εκλογές και μια πιθανή επικράτηση επί του Αλ. Τσίπρα. Καλύτερα για αυτόν, να συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ να πληρώνει το κόστος των επιλογών του, κρατώντας τον «μουτζούρη» της διακυβέρνησης, από το να πιάσει εκείνος τώρα την καυτή πατάτα και να έχει να αντιμετωπίσει έναν (ξανά αντιμνημονιακό;) ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση. Μύλος…

Αλλά και τα κόμματα του αντιπολιτευόμενου Κέντρου (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι κυρίως και λιγότερο ο -φέρων και το σχετικό brand name- Β. Λεβέντης) πολιτεύονται φοβούμενοι όπως ο διάολος το λιβάνι τη συμμετοχή σε κεντροαριστερά σχήματα υπό τον Αλέξη Τσίπρα, που θα οδηγούσε σε αποδοχή της δικής του πρωτοκαθεδρίας στο χώρο.

Χωρίς τον ξενοδόχο;

Έτσι, έχουμε και λέμε: Οικουμενική με Τσίπρα δεν φαίνεται να θέλει κανείς εκτός από τον ίδιο (άντε και τον Λεβέντη…) που όμως δεν μπορεί να την κάνει μόνος του. Οικουμενική χωρίς Τσίπρα δεν θέλει εκείνος και δεν μπορούν εύκολα να του την επιβάλουν ακόμα. «Κεντροαριστερή» κυβέρνηση γίνεται μόνο με κυρίαρχο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν την θέλει η υπόλοιπη «κεντροαριστερά». Και τέλος, εκλογές δεν θέλει κανείς εκτός ίσως από τον σημερινό πρωθυπουργό και κάποιους στο περιβάλλον του, περισσότερο ως λύση διαφυγής και διατήρησης ενός πολιτικού κεφαλαίου προς αξιοποίηση στο μέλλον.

Δεν είναι, όμως, τόσο βελούδινο και το σενάριο της προσφυγής στις κάλπες. Έχει το αβαντάζ της δραπέτευσης από μια δύσκολη κατάσταση. Αλλά μην ξεχνάμε ότι όλο το κυβερνητικό story βασίστηκε στο «εμείς δεν δραπετεύουμε από την πραγματικότητα». Χώρια που, αν ο λαός σύρθηκε μια φορά με μεγάλη απροθυμία στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και η αποχή γιγαντώθηκε, τι θα συμβεί στην περίπτωση νέων εκλογών που θα μοιάζουν ακόμα περισσότερο χωρίς κανένα άλλο νόημα πέρα από την εξυπηρέτηση «πολιτικάντικων» παιχνιδιών;

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει ένας παράγοντας που είναι καθοριστικός για τις εξελίξεις, πολύ περισσότερο από όσους παίζουν την κολοκυθιά για το τι θα γίνει και ποιος θα επωμιστεί το κόστος του Μνημονίου που όλοι μαζί ψήφισαν. Ο παράγοντας αυτός δεν είναι φυσικά άλλος από τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις των «μεγάλων συμμάχων» στην Ευρώπη αλλά και στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού. Στην περίπτωση του Σεπτεμβρίου, είναι φανερό ότι ειδικά το Βερολίνο «έκλεισε το μάτι» ή έστω έκανε τα στραβά μάτια για να στηθούν κάλπες. Αυτές όμως θα γίνονταν για ευθυγράμμιση με το τρίτο Μνημόνιο, ενώ τώρα θα σήμαιναν οριακά παιχνίδια με την σταθερότητα που επιδιώκουν οι «δανειστές». Θα μείνει σε αυτές τις συνθήκες χώρος για πρωτοβουλίες και αιφνιδιασμούς από τους εγχώριους διαχειριστές; Σε κάθε περίπτωση, βρισκόμαστε εν αναμονή εξελίξεων και αποφάσεων διάφορων παραγόντων και ταυτόχρονα η πολιτική αποσταθεροποίηση εξακολουθεί να δίνει τον τόνο, έξι περίπου χρόνια μετά την είσοδο της χώρας σε ειδικό καθεστώς.

- See more at: http://www.e-dromos.gr/metaxy-moytzourh-kai-kolokythias/#sthash.iXXhb6QP.dpuf