Η Ελλάδα, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία της από την ΕΚΤ, εναντίον της οποίας έχει κατατεθεί αγωγή, εισέρχεται στην τελική ευθεία – όπου το 2016 προβλέπεται ως το έτος της μεγάλης σφαγής, ενώ το 2017 ως η αφετηρία της ανάπτυξης
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων
Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων
.
«Κανένας δεν περίμενε ποτέ πως η αριστερά θα δολοφονούταν στην Ελλάδα, με τέτοιο αποτρόπαιο τρόπο, από έναν νεαρό άνδρα. Από έναν μητροκτόνο που θυσίασε στο βωμό των ανίερων φιλοδοξιών του, τους αγώνες εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη την Ευρώπη, χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Το έγκλημα αυτό είναι μεγαλύτερο από οτιδήποτε άλλο, ενώ θα συνοδεύει τον ίδιο και την Ελλάδα για πάντα» (πηγή).
.
Ανάλυση
Το τρίτο μνημόνιο υπογράφηκε από την κυβέρνηση τον Ιούλιο, εγκρίθηκε από τα περισσότερα κόμματα τον Αύγουστο, ψηφίσθηκε από την πλειοψηφία των εκλογέων το Σεπτέμβρη, ενώ νομοθετείται πλέον από τη Βουλή – όσον αφορά τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, καθώς επίσης όλες τις υπόλοιπες λεπτομέρειες του.
Έτσι εισέρχεται στην τελική ευθεία η μεταβίβαση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, με τη μέθοδο που έχουμε ήδη αναλύσει από μία αριστερή κυβέρνηση, αφού προηγουμένως εξοντώθηκαν μεθοδικά όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα, έτσι ώστε οι Πολίτες να μην έχουν καμία άλλη επιλογή και καμία ελπίδα.
Στο τελικό στάδιο του μεγάλου πειράματος, της κατάργησης δηλαδή της Δημοκρατίας από το νεοφιλελευθερισμό και την ενωμένη Ευρώπη, η ελληνική αριστερά κατέρριψε το μύθο της σοσιαλιστικής ηθικότητας, της ειλικρίνειας, της εντιμότητας, της αξιοπρέπειας, καθώς επίσης του πατριωτισμού – τεκμηριώνοντας πως η άνοδος στην εξουσία, αλλάζει εντελώς τις πεποιθήσεις όλων των πολιτικών τάσεων, διαβρώνει και διαφθείρει.
Παρομοιάζεται κατά κάποιον τρόπο με το να αναλάμβανε την προεδρία των Η.Π.Α. ο νέγρος επαναστάτης και ακτιβιστής M.L. King, καταδικάζοντας στη συνέχεια όλους τους μαύρους αμερικανούς σε δούλους της λευκής «Άριας φυλής» στο διηνεκές – παρά το ότι τους είχε υποσχεθεί την ελευθερία, την ισότητα και το εκλογικό δικαίωμα τους.
Στα πλαίσια αυτά, το πλήγμα για την Ελλάδα και την Ευρώπη, ενδεχομένως για ολόκληρο τον πλανήτη, είναι ασφαλώς τεράστιο – αφού έχει αποδειχθεί πως οι χρηματαγορές είναι πλέον πανίσχυρες, έχοντας τη δύναμη να επιβάλλουν τη δικτατορία τους στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Η δολοφονία της ελπίδας δε, την οποία η ίδια η κυβέρνηση είχε αναγάγει ως κυρίαρχο στοιχείο της προεκλογικής της εκστρατείας, αποτέλεσε ένα ακόμη στυγερό έγκλημα της – το οποίο ίσως δεν θα μείνει ατιμώρητο.
Το βασικότερο τώρα όπλο των αγορών, με τη βοήθεια του οποίου επιβάλλουν την θέληση τους στα κράτη, είναι οι κεντρικές τράπεζες – η ΕΚΤ στην περίπτωση της Ευρωζώνης, οι εκβιασμοί της οποίας εξανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να υιοθετήσει την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όλες τις προηγούμενες.
.
Ο εκβιασμός της ΕΚΤ
Περαιτέρω οι παράνομες ενέργειες της ΕΚΤ, το σταμάτημα της παροχής ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες, το οποίο ακολουθήθηκε από το κλείσιμο τους, καθώς επίσης από τους ελέγχους κεφαλαίων, έχουν περιγραφεί σε κείμενο μας (ανάλυση) – ενώ έχει τεκμηριωθεί πως τα δάνεια εκτάκτου ανάγκης της (ELA), δεν αποτελούν υποχρεώσεις της κεντρικής τράπεζας της εκάστοτε χώρας, αφού τέτοιες δημιουργούνται μόνο μέσω της ανάληψης μετρητών από την ΕΚΤ ή εμβασμάτων στο εξωτερικό (πηγή).
Σε κάθε περίπτωση, το πάγωμα του ELA από την ΕΚΤ, αποτελεί από πολλές πλευρές παράβαση της συμφωνίας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος – ενώ η κεντρική τράπεζα δεν έχει κανένα δικαίωμα να επεμβαίνει στις επενδυτικές αποφάσεις των εμπορικών τραπεζών.
Ειδικότερα, το Μάιο του 2015 οι ελληνικές τράπεζες είχαν περιουσιακά στοιχεία αξίας 390 δις €, διαθέτοντας δικά τους κεφάλαια και αποθεματικά (προβλέψεις) της τάξης των 70 δις € – ενώ οι υποχρεώσεις τους απέναντι στην Τράπεζα της Ελλάδας ανερχόταν στα 116 δις €, έναντι υψηλών ποιοτικών εγγυήσεων, καθώς επίσης προνομιακά σε σχέση με όλες τις άλλες υποχρεώσεις τους (προηγούταν των υπολοίπων).
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, ο ισχυρισμός πως κινδύνευε η ελληνική κεντρική τράπεζα να υποστεί μεγάλες ζημίες, ήταν παράλογος – εκτός εάν κατέρρεε ξαφνικά ολόκληρη η Οικονομία, κάτι που ήταν τότε αδύνατο. Αργότερα ήταν βέβαια πιθανή μια τέτοια κατάρρευση, η οποία όμως θα ήταν το αποτέλεσμα του παγώματος των δανείων εκτάκτου ανάγκης, καθώς επίσης του κλεισίματος των τραπεζών – του αποτρόπαιου εγκλήματος της ΕΚΤ, με θύμα την Ελλάδα.
Το Δεκέμβριο τώρα του 2014 οι υποχρεώσεις των τραπεζών απέναντι στην Τράπεζα της Ελλάδας (ELA) ήταν 56 δις € – ενώ τα ομόλογα, καθώς επίσης τα βραχυπρόθεσμα χρέη του ελληνικού δημοσίου που κατείχαν, ήταν 23,5 δις €. Το ποσόν αυτό υποχώρησε στα 23 δις €, γεγονός που σημαίνει ότι, οι ελληνικές τράπεζες δεν χρηματοδοτούσαν τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως κατηγορήθηκαν άδικα.
Πρόσφατα δε, οι τέσσερις μεγάλες ελληνικές τράπεζες υποβλήθηκαν σε ενδελεχή έλεγχο των Ισολογισμών τους εκ μέρους της ευρωπαϊκής εποπτικής Αρχής, καθώς επίσης σε ένα καινούργιο τεστ αντοχής, όπου διαπιστώθηκε πως απαιτούνται επί πλέον 9,2 δις € «διορθώσεις» – αφενός μεν λόγω των πιο αυστηρών κανόνων που έχουν υιοθετηθεί σε σχέση με το 2014, αφετέρου ένεκα της επιδείνωσης των δανείων τους εξαιτίας της κρίσης που εντάθηκε από τη συμπεριφορά της ΕΚΤ, επί πλέον στην ερασιτεχνική διαχείριση της κυβέρνησης.
Στα πλαίσια αυτά, μετά τις διορθώσεις, θεωρήθηκαν και οι τέσσερις τράπεζες φερέγγυες από την ευρωπαϊκή Αρχή – όπου όμως τα ίδια κεφάλαια των τριών από αυτές ευρίσκονταν κάτω από το ποσοστό του 9,5% των «σταθμισμένων στοιχείων ρίσκου» του ενεργητικού τους που απαιτήθηκε. Όσον αφορά το τεστ αντοχής, υπήρξε ένα βασικό σενάριο, καθώς επίσης ένα αυστηρότερο, όπως επίσης το 2014 – με το τελευταίο να υποθέτει ύφεση της ελληνικής οικονομίας κατά -3,3% το 2015, καθώς επίσης -3,9% το 2016!.
Η αγωγή εναντίον της ΕΚΤ
Περαιτέρω, με βάση το αυστηρό σενάριο, τα ίδια κεφάλαια της Εθνικής υπολείπονταν κατά 0,1 δις €, ενώ της Πειραιώς κατά 1,1 δις € – με τις άλλες δύο τράπεζες να μην έχουν κανένα πρόβλημα. Με στόχο όμως τα σταθμισμένα στοιχεία ρίσκου του ενεργητικού και των τεσσάρων τραπεζών να μην είναι κάτω του 9,5% στο βασικό σενάριο, καθώς επίσης 8% στο αυστηρότερο, απαιτήθηκε η αύξηση των κεφαλαίων τους συνολικά κατά 14,4 δις €.
Επομένως, δεν υπήρξε ποτέ κίνδυνος απώλειας της ρευστότητας εκτάκτου ανάγκης που τους παρείχε η ΕΚΤ, οπότε δεν ήταν μόνο παράνομο το σταμάτημα της αλλά, επίσης, μη αναγκαίο – απαράδεκτο. Εύλογα λοιπόν κατέθεσε αγωγή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο η εταιρεία Alcimos που επενδύει στην Ελλάδα, τεκμηριώνοντας την σε γενικές γραμμές με αυτά που έχουμε αναφέρει στο άρθρο μας «Οι εκβιασμοί της ΕΚΤ».
Φυσικά η αγωγή κατατέθηκε εναντίον του παγώματος του ELA από την ΕΚΤ, ενώ όλα δείχνουν πως με διάφορους ύποπτους τρόπους προικίσθηκαν οι ελληνικές τράπεζες από τους φορολογουμένους Έλληνες, πριν παραδοθούν στους ξένους – χωρίς να αποκλείεται η συμμετοχή στο «μεγάλο παιχνίδι» (Colpo grosso) της Τράπεζας της Ελλάδος, αν και δεν θέλουμε να το πιστέψουμε.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ληστεύθηκαν οι μέτοχοι των τραπεζών, συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου, ενώ κανένας δεν ξέρει τι θα συμβεί με τις καταθέσεις – αφού τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών θα εκποιηθούν σε εξευτελιστικές τιμές στα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια, οπότε θα αυξηθούν οι ζημίες τους.
Συνεχίζοντας, η αγωγή της Alcimos αποδεικνύει ότι, η συγκεκριμένη αντιπαράθεση δεν αφορά μόνο τη σχέση των ευρωπαϊκών Θεσμών με το ελληνικό κράτος και με την ελληνική κυβέρνηση. Αφορά επίσης τα άτομα και τις επιχειρήσεις, οι οποίες πλήττονται από τις αποφάσεις της ΕΚΤ – ειδικά επειδή η ΕΚΤ είναι συνυπεύθυνη, σύμφωνα με το καταστατικό της, για την απρόσκοπτη λειτουργία των συστημάτων πληρωμών της Ευρωζώνης.
Από την πλευρά της Alcimos, η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δεν σεβάσθηκε καθόλου τις υποχρεώσεις της αλλά, αντίθετα, χρησιμοποίησε την ισχύ της όσον αφορά τις εμπορικές τράπεζες, καθώς επίσης το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρωζώνης, για να εκβιάσει την ελληνική κυβέρνηση – ερχόμενη σε αντίθεση με το άρθρο 14, παράγραφο 4 του καταστατικού του ΕΣΚΤ και της ΕΚΤ.
Ολοκληρώνοντας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αντιμετωπίζει παραδοσιακά τις κατηγορίες εναντίον των αποφάσεων των ευρωπαϊκών Θεσμών εξαιρετικά «περιοριστικά» – γεγονός που σημαίνει ότι, πιθανότατα δεν θα επιτρέψει την αγωγή της εταιρείας εναντίον της ΕΚΤ. Επομένως, μάλλον θα επισφραγίσει τη δολοφονία της Ελλάδας, μέσω της «υπεξαίρεσης» των τραπεζών της – με μεθόδους που θα ζήλευε ακόμη και η Μαφία.
Εκμεταλλευόμενη λοιπόν η Κομισιόν την ανεπάρκεια, την ανικανότητα ή απλά την άγνοια της ελληνικής κυβέρνησης, θα επικυρώσει το έγκλημα – ενώ δεν θέλουμε φυσικά να πιστέψουμε πως υπήρχε κάποια σκοπιμότητα, από οποιαδήποτε πλευρά των Ελλήνων που συμμετείχαν στην τραγωδία.
Εν τούτοις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν είχε μέχρι στιγμής ασχοληθεί ποτέ με εκτελεστικές αποφάσεις, οι άμεσα αναγνωρίσιμες συνέπειες των οποίων είναι τόσο αποφασιστικές για άτομα και Θεσμούς που πλήττονται έμμεσα σε τέτοιο βαθμό – όπως με τον εκβιαστικό περιορισμό της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων (capital controls), στην περίπτωση της Ελλάδας.
Ως εκ τούτου, δεν πρόκειται να αποφύγει μακροπρόθεσμα την απασχόληση του με θέματα που αφορούν τη νομική προστασία κρατών, επιχειρήσεων και ατόμων απέναντι σε τέτοιες «έκνομες» αποφάσεις των ευρωπαϊκών Θεσμών – είτε αυτοί που πλήττονται επιχειρούν στην Ελλάδα, είτε στη Γερμανία, είτε οπουδήποτε αλλού.
2016, η μεγάλη σφαγή
Περαιτέρω, η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας έχει ήδη ξεκινήσει από τις τράπεζες, έχοντας συνεχισθεί με τα κερδοφόρα 14 αεροδρόμια – τα οποία πωλήθηκαν σε κρατική γερμανική εταιρεία που, κατά την άποψη μας, δεν θα διαθέσει ούτε ένα Σεντ, εξοφλώντας τα σταδιακά από τα δικά τους κέρδη, από ευρωπαϊκές ενισχύσεις, καθώς επίσης από κυβερνητικές «επιδοτήσεις».
Άλλωστε δεν αγόρασε κανένα από τα ζημιογόνα, για ευνόητους λόγους – μία τακτική που θα συνεχιστεί με όσες επιχειρήσεις του δημοσίου δεν έχουν καλές προοπτικές κερδοφορίας, με αποτέλεσμα να μείνουν στο κράτος όλα τα «σκουπίδια» (άρα στους φορολογούμενους, οι οποίοι θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν φορολογικές και εισοδηματικές επιδρομές).
Η διαδικασία αυτή θα διευκολυνθεί από τους ίδιους τους Έλληνες Πολίτες, οι οποίοι ήδη κατηγορούν το δημόσιο για κακή διαχείριση – όχι άδικα, αφού πράγματι πολλά από τα αεροδρόμια είναι σε άθλια κατάσταση, αν και τα τελευταία πέντε χρόνια των μνημονίων οι δανειστές είχαν απαγορεύσει στο κράτος κάθε είδους δαπάνες.
Οι Έλληνες θα δουν επίσης θετικά την εκποίηση της ΔΕΗ, έχοντας υποφέρει στο παρελθόν από τον κακό συνδικαλισμό της, της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ, του ΟΛΠ κοκ. – οπότε δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να τις αγοράσουν οι ξένοι, έχοντας φροντίσει ήδη να καταρρεύσουν οι τιμές πώλησης τους και να απαξιωθούν εντελώς, με την πολιτική των μνημονίων .
Τα έσοδα θα οδηγηθούν βέβαια στο δημόσιο χρέος, το οποίο όμως θα συνεχίσει να αυξάνεται – όπως τεκμηριώθηκε από την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών. Θα κατανοήσουν δε οι Έλληνες το λάθος τους, όταν έλθει ο λογαριασμός του ακριβότερου τέλους στα αεροδρόμια, της πτώσης του τουρισμού όταν θα οδηγείται σε χώρες που η Γερμανία έχει μεγαλύτερα συμφέροντα (Τουρκία, Ισπανία κλπ.), των λογαριασμών του ρεύματος, του νερού κοκ.
Συνεχίζοντας, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί των επιχειρήσεων, καθώς επίσης των ακινήτων, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας, θα κλιμακωθούν σταδιακά από τους νέους ιδιοκτήτες των τραπεζών – σε συνεργασία με τις εξειδικευμένες εισπρακτικές εταιρείες, με τα κερδοσκοπικά κεφάλαια ουσιαστικά, τα οποία θα αγοράσουν όλα τα δάνεια που θα τα συμφέρουν σε τιμές ευκαιρίας (τα 100 € έως και 5 €).
Παράλληλα θα ψηφιστεί το ασφαλιστικό είτε από τη σημερινή κυβέρνηση, είτε από την επόμενη εάν ανατραπεί, ενώ θα απελευθερωθούν τα πάντα – από τα προστατευμένα επαγγέλματα, έως την εργατική νομοθεσία. Παραστατικά, η απελευθέρωση θα μοιάζει με το άνοιγμα των μαντριού που φυλάει τα πρόβατα, έτσι ώστε να μπορέσουν να μπουν οι λύκοι για να το καθαρίσουν – καταβροχθίζοντας τα πιο αδύναμα ή απείθαρχα από αυτά, με αποτέλεσμα να τρομοκρατηθούν τα υπόλοιπα, παύοντας να φέρνουν αντιρρήσεις σε όποιο βοσκό θα ορίζουν πλέον οι λύκοι.
Οι Έλληνες θα επιδοκιμάσουν επίσης τις εξαγορές των μεγάλων εγχωρίων επιχειρήσεων, ειδικά των ΜΜΕ, επειδή έχουν υποφέρει τα πάνδεινα στο παρελθόν από τη συμπεριφορά (διαφθορά, διαπλοκή, φοροδιαφυγή κοκ.) της Ολιγαρχίας – χωρίς να συνειδητοποιούν πως ενδεχομένως οι νέοι ιδιοκτήτες τους, οι ξένοι, ίσως δεν είναι καλύτεροι. Όσον αφορά κάποιους επιχειρηματίες που θα αποφύγουν τελικά τη λεηλασία τους, θα μετατραπούν σε άβουλα «εξαρτήματα» των πολυεθνικών – προφανώς με ορισμένες, ελάχιστες εξαιρέσεις.
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως το 2016 θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου – ότι θα «εκκαθαριστεί» δηλαδή ολόκληρη η ελληνική οικονομία, μέσω της μεταβίβασης της υπερχρεωμένης ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας στους νέους ιδιοκτήτες της χώρας. Είναι δυστυχώς κάτι που θα έπρεπε να συμβεί, αφού δεν είναι σωστό να διαιωνίζονται τα προβλήματα, αλλά προφανώς όχι με αυτόν τον τρόπο – ο οποίος δεν διαφέρει καθόλου από μία μαζική εκτέλεση.
Υποθέτουμε δε πως θα συμβεί κάτι ανάλογο, με αυτό που διαπιστώθηκε στην Ανατολική Γερμανία – με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μετατραπούν σε φθηνούς σκλάβους της γερμανικής ή άλλης βιομηχανίας, τα εξοχικά τους να χρησιμεύσουν ως κατοικία των Ευρωπαίων συνταξιούχων, τα σπίτια τους να χαθούν, η ναυτιλία, ο τουρισμός και η γεωργία να περάσουν σε ξένα χέρια κοκ.
«Εύλογα» θα σκεφθούν κάποιοι, κυρίως αυτοί που τους έχουν αναγκάσει οι πολιτικοί να μισήσουν την πατρίδα τους – αφού αυτή είναι η μοίρα οποιουδήποτε δεν διαχειρίζεται συνετά τα περιουσιακά του στοιχεία, όσο πλούσιος και αν είναι. Άλλοι πάλι θα ισχυρισθούν πως «κακώς καθυστέρησε η σφαγή» – αφού, εάν είχε δρομολογηθεί το 2010, θα είχαν εξοικονομηθεί ενδεχομένως 1 τρις € (μόνο η ακίνητη περιουσία της μεσαίας τάξης μειώθηκε έκτοτε κατά 500 δις €).
Όπως και να είναι, στην όλη διαδικασία εκκαθάρισης θα συμμετέχουν επίσης ορισμένοι Έλληνες – είτε ως «προστάτες» των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, απέναντι στις εισπρακτικές εταιρείες, είτε ως συνεργάτες των επενδυτικών κεφαλαίων. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, τα «υποκείμενα» αυτά θα προσπαθήσουν να κερδίσουν ότι μπορούν από το «πλιάτσικο» που θα ακολουθήσει – χωρίς κανέναν απολύτως ηθικό ενδοιασμό.
.
2017, η ανάπτυξη
Συνεχίζοντας, εάν δεν ανατραπεί η κυβέρνηση, εάν δεν αντιδράσουν οι Πολίτες, εάν δεν ακολουθήσει το αναμενόμενο κραχ, καθώς επίσης εάν δεν ξεσπάσει παγκόσμιος πόλεμος, έχουμε την εντύπωση πως η ανάπτυξη θα ξεκινήσει μέσα στο 2016 – γνωρίζοντας πως οι ξένοι «επενδυτές» περιμένουν την ψήφιση του ασφαλιστικού, καθώς επίσης των τελευταίων νόμων του τρίτου μνημονίου, για να τοποθετηθούν εν πρώτοις στις τράπεζες.
Φυσικά η μεσαία τάξη θα έχει ήδη καταστραφεί, ενώ δεν θα ωφεληθούν καθόλου οι Έλληνες, αφού δεν θα τους ανήκει πια η Ελλάδα – με εξαίρεση τη νέα ελίτ που θα δημιουργηθεί, η οποία θα διαμένει σε πράσινες, προστατευμένες από τον «όχλο» περιοχές κατά το παράδειγμα του Ιράκ ή της Βραζιλίας στο παρελθόν .
Η αιτία της ανάπτυξης θα είναι το ότι, όταν μεταφερθεί η δημόσια, καθώς επίσης η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων στους ξένους, παράλληλα με τη μείωση των αμοιβών των εργαζομένων σε επίπεδα Πορτογαλίας, δεν θα υπάρχει πλέον κανένας λόγος να μη διενεργούνται επενδύσεις – ενώ για τις εξαγορές θα εισρεύσουν κεφάλαια από το εξωτερικό, τα οποία φυσικά δεν θα θέλουν να τα χάσουν οι «επενδυτές», με αποτέλεσμα να αποκτήσει η χώρα πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, καθώς επίσης θετικούς οικονομικούς δείκτες.
Στη συνέχεια, οι νέοι ιδιοκτήτες της Ελλάδας θα απαιτήσουν τη μείωση του δημοσίου χρέους της ή, τουλάχιστον,την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του – για το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί για να αποδώσουν οι επενδύσεις τους. Έτσι θα επιβαρύνουν πανέξυπνα τους υπόλοιπους Ευρωπαίους Πολίτες με το κόστος της επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας, εν αγνοία τους φυσικά – αφού αυτοί έχουν ουσιαστικά αναλάβει τα χρέη της Ελλάδας, κάποτε για να διασωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες.
Οι νέοι ιδιοκτήτες της Ελλάδας θα απαιτήσουν επί πλέον καλύτερους φορολογικούς συντελεστές, όσον αφορά τις επιχειρήσεις, σταθερό πλαίσιο, ευνοϊκότερη νομοθεσία κοκ. – οπότε θα αυξηθούν οι επενδύσεις, με αποτέλεσμα να ισχυροποιηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (με μισθούς πείνας φυσικά και με μηδενικές συντάξεις), να κλιμακωθεί η κατανάλωση, να ενισχυθούν τα έσοδα του δημοσίου που θα έχει ήδη εξαϋλωθεί όσον αφορά τον αριθμό των υπαλλήλων, καθώς επίσης τα περιουσιακά του στοιχεία κλπ.
Τέλος, εάν συνεχίσουν τα μεταναστευτικά κύματα, η Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια πολυπολιτισμική περιοχή, στην οποία δεν θα έχει καμία θέση η Δημοκρατία – κρίνοντας από το ότι ήδη «αποικείται» από ξένους πληθυσμούς σε μεγάλη έκταση, ενώ δρομολογούνται μεγάλες αλλαγές στο Αιγαίο και στη Θράκη..
Επίλογος
Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι, τα κράτη δεν χρεοκοπούν. Αυτοί που χρεοκοπούν είναι οι Πολίτες τους, ειδικά εάν δεν επιλέξουν έγκαιρα τη στάση πληρωμών – κάτι που δυστυχώς συνέβη στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να έχουν κλείσει σταδιακά οι δανειστές της όλες τις εξόδους κινδύνου, με αφετηρία το PSI, καθώς επίσης με τέρμα τον πρόσφατο, στυγερό εκβιασμό της ΕΚΤ.
Η τελευταία ελπίδα της πατρίδας μας να τα καταφέρει, με τις μικρότερες δυνατές απώλειες για τους κατοίκους της, ήταν στα τέλη του 2014 – όπου δυστυχώς εκβιάστηκαν οι εκλογές από ένα κόμμα που, ακούσια ή εκούσια,παραπλάνησε τους Έλληνες οδηγώντας τους σε μία παγίδα, ανάλογη με αυτήν που οδηγήθηκε ο Λεωνίδας από τον Εφιάλτη, έχοντας τότε απέναντι του τους πανίσχυρους Πέρσες.
Φυσικά μπορεί να κάνουμε λάθος, ενώ όλα είναι ανατρέψιμα στη ζωή – πάντοτε υπάρχει ελπίδα. Εν τούτοις, όταν μία χώρα έχει αλωθεί, ειδικά εκ των έσω, με την έννοια πως οι Πολίτες της έχουν απογοητευθεί τόσο από τις πολιτικές τους ηγεσίες, όσο και από την εγχώρια ελίτ, τότε δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες να συνεχίσει να είναι εθνικά κυρίαρχη, ελεύθερη και ανεξάρτητη. Έχοντας προδοθεί δε επί πλέον από την Ευρώπη, η οποία δυστυχώς εξελίσσεται σε κάτι πάρα πολύ άσχημο, εφιαλτικό, οι ελπίδες είναι ακόμη λιγότερες – αν και δεν πρέπει ποτέ κανείς να χάνει το θάρρος του.
.
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
