Αναζητούνται ηγέτες με ικανότητα και όραμα

20-1-2017

Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ωμός, αλλά τίμιος ο Τραμπ με την γερμανική Ευρώπη. Χωρίς εξωραϊσμούς προανήγγειλε το αναπόφευκτο τέλος του σημερινού παρηκμασμένου σχήματός της: «Κοιτάς την Ευρωπαϊκή Ενωση και είναι η Γερμανία. Γι’αυτό σκέφτηκα ότι ήταν έξυπνο εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει. (…) Θεωρώ ότι θα αποχωρήσουν κι άλλοι …».

Καταλόγισε στην σιδηρά καγκελάριο «καταστροφικό λάθος» το δόγμα των ανοικτών συνόρων για το μεταναστευτικό. Η Μέρκελ, βέβαια, φρόντισε εξ αρχής να μετακυλήσει το βάρος κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα ξεθάβοντας το απαίσιο Δουβλίνο ΙΙ. Τέλος, προς βαθεία θλίψη των εθνομηδενιστών ο Τραμπ τάχθηκε υπέρ της εθνικής ταυτότητας.

Μπαίνουμε σε φάση δομικών μεταβολών μετά από μία μακρά περίοδο ακινησίας. Οι μεγαλόσχημοι τού Νταβός είναι μάλλον από τους πρώτους που το κατάλαβαν. Το δήλωσε ο οικοδεσπότης του, Κλάους Σβαμπ: «Οι ηγέτες πρέπει να ανταποκρίνονται στα αιτήματα των ανθρώπων που τους εμπιστεύθηκαν για να διοικήσουν και ταυτόχρονα να δώσουν όραμα για να προχωρήσουν μπροστά. Μόνον έτσι ο κόσμος μπορεί να φανταστεί ένα καλύτερο μέλλον». Ωραία λόγια, αλλά με πόσο αντίκρισμα;

Οι κυβερνώσες ελίτ δεν διδάσκονται από την όξυνση των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων, στα αίτια και την αντιμετώπιση των οποίων οφείλουν επιτέλους να αφιερωθούν, και ψάχνουν τρόπους χειραγώγησης της κοινής γνώμης για να κλείσουν τον δρόμο σε ηγέτες που όλους συλλήβδην στιγματίζουν ως …

λαϊκιστές. Σε λίγο αν θέλεις να απαξιώσεις κάποιον, του κολλάς τη ρετσινιά του λαϊκιστή.

Το Νταβός λειτουργεί εδώ και σαράντα χρόνια σαν το Μαντείο της Παγκοσμιοποίησης, από το οποίο εκπέμπεται μονίμως ο ίδιος χρησμός υπέρ της νεοφιλελεύθερης χρηματιστικής οικονομίας. Τώρα που η τελευταία «σέρνεται» και βάλλεται σοβαρά, σίγουρα οι ιεροφάντες της θα αναζητήσουν νέα ορολογία, αλλά πάντοτε στις ίδιες σταθερές ράγες ων πρώτη η ελεύθερη αγορά. Οι οκτώ πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη (Γκέιτς, Ορτέγκα, Μπάφετ, Σλιμ, Μπέζος, Ζάκενμπεργκ, Έλισον, Μπλούμπεργκ) που ιδιοποιούνται τον μισό πλούτο του κόσμου (έρευνα Oxfam) ανήκουν στους μόνιμους συνδαιτυμόνες του Νταβός. Δημιουργήματα ασύδοτων φοροδιαφυγών και φοροαπαλλαγών, προστατεύονται από ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που οι ίδιοι χρηματοδοτούν. Οι λαοί ακούνε την ίδια υποκριτική επωδό «ζείτε πάνω από τις δυνατότητές σας»!

Όσο προκαλεί ο έξαλλος πλούτος των θαμώνων του Νταβός άλλο τόσο πρέπει να προκαλέσει αρνητικά η παρούσα εικόνα της ελληνικής οικονομίας σε σχέση με το ανθρώπινο δυναμικό της.Τελευταία στατιστικά στοιχεία:

Απασχολούμενοι όλοι κι όλοι	3.688.381
Μη ενεργός πληθυσμός	3.245.508
Άνεργοι	1.102.335
Συνταξιούχοι	2.450.000

Ο εστί μεθερμηνευόμενον σε κάθε εγαζόμενο αντιστοιχεί ένας συνταξιούχος, ή άνεργος. Θα είχε άραγε κάτι να μας πει γι’αυτό το δράμα του λαού μας η «ανταποκριτική και υπεύθυνη διακυβέρνηση» του Νταβός, όπως την ευαγγελίζεται ο Κλάους Σβαμπ, ο οποίος κατά τα άλλα χρησιμοποίησε προχθές ευάρεστες αναφορές όπως: «Η πραγματική διακυβέρνηση σε ένα σύνθετο, αβέβαιο και αγχωτικό κόσμο απαιτεί ηγέτες με ικανότητες να κουμαντάρουν το καράβι τόσο με το ραντάρ όσο και με την πυξίδα. Πρέπει να αντιλαμβάνονται τα σημάδια που φθάνουν από ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο. Και πρέπει να έχουν τη βούληση να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις στην πορεία, δίχως όμως να χάνουν τον Βορρά, που εν προκειμένω είναι ένα ισχυρό όραμα βασισμένο σε αυθεντικές αξίες».

Ιλαροτραγωδία το πόρισμα της πλειοψηφίας της Βουλής μας για τα (θαλασσο)δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ. Στο «επειδή» διαπιστώνει «τρίγωνο διαπλοκής πολιτικών-μμε-τραπεζών, κραυγαλέες περιπτώσεις παραβάσεων τραπεζικών κανονισμών, δανειακές συμβάσεις βρίθουσες από παραβάσεις κανόνων, τυπικών νόμων, τραπεζικών κανονισμών, κοινής λογικής κλπ. Στο «διά ταύτα», όμως, απαλλάσσει τους πάντες πάσης ποινικής ευθύνης. Τους καταλογίζει βέβαια την αόρατη «πολιτική ευθύνη»! Παραλείπει να μας ενημερώσει ότι ο λογαριασμός δεν θα παραμείνει ανεξόφλητος. Θα πληρωθεί εντόκως από τον ανυποψίαστο και μηδεμία σχέση έχοντα ατυχή Ελληνα φορολογούμενο.

Πολιτικό και μιντιακό σύστημα απέσχαν συστηματικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις που διατύπωσαν έναν ώριμο κριτικό λόγο, απέσχαν από κάθε σχολιασμό για τα διαδραματισθέντα στη Γενεύη. Η εθνική υπόθεση και το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας υπέστησαν βαρύ τραύμα. Υπό σοβαρές προύποθέσεις ιάσιμο. Αλλά ως εδώ και μη παρέκει. Και αν επί μήνες ο διάλογος Αναστασιάδη-Ακιντζή συντήρησε κάποιες ελπίδες για μία βιώσιμη λύση, το όλο σκηνικό του Άιντε το συνέθλιψε βγαίνοντας από το τζαμί (12/1/17) ο Ταγίπ Ερντογάν. Τα «απόνερα» της Διάσκεψης, που συνεχίζεται, είναι χωρίς νόημα. Συντηρούν απλώς τα προσχήματα μιας παταγώδους αποτυχίας.

Ο Ελληνισμός πρέπει να επανεξετάσει εκ βαθέων το υπαρκτικό του πρόβλημα. Λύση, αλλά σε καμία περίπτωση οποιαδήποτε λύση. Αν χαθεί η Κύπρος, θα χαθούμε όλοι μαζί της. Και πριν τη Γενεύη ήταν σαφές ότι Αττίλας και λύση είναι ασύμβατες έννοιες. Υπάρχοντος του Αττίλα δεν νοείται συζήτηση για λύση. Είναι αδιανόητη.

Στο μεταξύ το βορεινό υιοθετημένο του Ερντογάν απεργάζεται τη συστηματική εξαφάνιση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, καθώς δεν εγείρεται καμία σοβαρή ελλαδική αντίδραση. Το διεφθαρμένο αλβανικό καθεστώς, σφετερίζεται ελληνικές ιδιοκτησίες, χρησιμοποιεί τον υπόκοσμό του (αφθονεί αυτός) για λεηλασία ναών και ελληνικών σπιτιών, τα οποία είναι έρμαια της μαφίας οργανωμένου εγκλήματος.

Το κακό σταματά με αντίμετρα όχι με διπλωματικά διαβήματα.

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

stelios@papathemelis.gr, danagennisi.press@gmail.com

ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ;

Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2017

ΚΥΠΡΟΣ: ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ Ή ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ;

Οι περίφημες —ξαφνικές για πολλούς— «διαπραγματεύσεις» για το Κυπριακό δεν εκφράζουν τίποτε άλλο από τον μόνιμο στόχο της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ στη Κύπρο, για την πλήρη εξάρτηση του Κυπριακού λαού από τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης και την ενσωμάτωσή του στη Νέα Διεθνή Τάξη. 

Στόχος που περνάει μέσα από την αποδοχή ενός «σχεδίου» ή «χάρτου» που επί της ουσίας —πέρα από τις φανφάρες για συνταγματική και εθνική «κυριαρχία»— εξασφαλίζει ότι το αίτημα για αυτοδιάθεση του κυπριακού λαού θα θαφτεί μια για πάντα κάτω από ένα σχέδιο «δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας», όπως ονομάζεται σήμερα το επί δεκαετίες επανεμφανιζόμενο με παραλλαγές σχέδιο (Ανάν, κ.λπ.) για την αποδοχή της διχοτόμησης από τους Κυπρίους αλλά και Έλληνες.

Ειδικότερα το συγκεκριμένο πλαίσιο των «διαπραγματεύσεων» ουσιαστικά —πέρα από τους λεονταρισμούς των καρπαζο-εισπρακτόρων της ελληνικής κυβέρνησης— είχε προαποφασιστεί από τα αφεντικά των πολιτικών ανδρείκελων σε Κύπρο και Ελλάδα, γι’ αυτό και παρουσιάστηκε ήδη από τον προηγούμενο Δεκέμβρη ως «κοινή ανακοίνωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων» από τον Νίκο Αναστασιάδη για την έναρξη των διαπραγματεύσεων.

Γενικότερα, και όπως αναφέραμε, πράγματι το σημερινό «σωτήριο» σχέδιο που θα «επανενώσει το νησί» —όπως χαρακτηριστικά λένε τα φερέφωνα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε)— είναι η συνέχεια των επαναλαμβανόμενων προσπαθειών των αποικιοκρατικών δυνάμεων κάποτε και της Υ/Ε σήμερα, και για την τυπική αναγνώριση της διχοτόμησης.

Τα επαναλαμβανόμενα αυτά «σχέδια» και «συμφωνίες» για τη δημιουργία ενός Κυπριακού προτεκτοράτου που θα συμπληρώσει το Ελληνικό προτεκτοράτο (το οποίο ήδη δημιούργησαν με αφορμή τη δήθεν «κρίση του Χρέους») ξεκινούν περίπου στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Η τριμερής διάσκεψη στο Λονδίνο του 1955 άνοιξε επίσημα το δρόμο για τις τουρκικές διεκδικήσεις και ακολούθησαν τα σχέδια «Μακ Μίλλαν» —υπό καθεστώς δολοφονιών και εκτελέσεων Ελληνοκυπρίων που αντιδρούσαν στην Αγγλική αποικιοκρατία αλλά και στην είσοδο στο ΝΑΤΟ και στην παραμονή ξένων βάσεων, αγωνιζόμενοι για την αυτοδιάθεσή τους. Παρόλα αυτά, η είσοδος της Κύπρου στο ΝΑΤΟ συμφωνήθηκε υπό καθεστώς άκρας μυστικότητας, μετά τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου που είχε συνάψει ο Έλληνας «εθνάρχης» Καραμανλής (κατ’ εντολή των Αμερικάνων αφεντικών του) και συνυπογράψει ο Μακάριος. Οι διεργασίες για την πλήρη ενσωμάτωση της Κύπρου και την υποταγή του λαϊκού φρονήματος δεν σταμάτησαν ποτέ και την πρώτη απόπειρα εισβολής στο νησί το 1964, με αφορμή τις καλλιεργούμενες εθνικιστικές συγκρούσεις που υποδαυλίζονταν από τους Αγγλοαμερικάνους πατρώνες, αποσόβησε τότε η Σοβιετική Ένωση ακυρώνοντας προσωρινά τα σχέδιά τους να καταστήσουν την Κύπρο προτεκτοράτο τους.

Το σχέδιο όμως του Αμερικανο-σιωνιστή Κίσινγκερ για διχοτόμηση είχε πάρει το δρόμο του, αφού είχε πια ριζώσει η εθνικιστική έχθρα μεταξύ δυο κοινοτήτων που κάποτε ζούσαν αρμονικά στη Κύπρο, ενώ υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι ακόμη και η Χούντα στην Ελλάδα είχε πάρει το «πράσινο φως» από τους Αμερικάνους πατρώνες ακριβώς για να δοθεί η αφορμή για να ξεκινήσει η εφαρμογή του σχεδίου Κίσινγκερ για τη διχοτόμηση του νησιού. Η αφορμή ήταν βέβαια τα παράλληλα πραξικοπήματα σε Ελλάδα (Ιωαννίδη) και Κύπρο (Σαμψών) και η εισβολή που ήρθε ως επακόλουθο.

Οι προσπάθειες για την τυπική νομιμοποίηση του, ντε φάκτο πια, διαμελισμού της Κύπρου συνέχιζαν να επανέρχονται, όπως με το γνωστό σχέδιο Ανάν και τις παραλλαγές του έως και σήμερα που οι δωσίλογες κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο έχουν αποδεχτεί ήδη το σχέδιο της Υ/Ε. Δεν είναι τυχαίο ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ —και τότε «Συνασπισμός»— χαρακτήριζε επί δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν το καθολικό «Όχι» «εθνικιστικό», αποσκοπώντας στη διάσπαση της αντίστασης κατά των επιδιώξεων της Υ/Ε, και από την άλλη ενώ τότε οι Κύπριοι είχαν ένα πατριώτη για πρόεδρο που αντιτάχθηκε στο «Ναι», σήμερα ο πρόεδρος της Κυπριακής δημοκρατίας προωθεί το διχοτομικό σχέδιο, πράγμα καθόλου παράξενο αφού στο δημοψήφισμα το 2004 ήταν υπέρμαχος του «Ναι».

Σε πολιτικό επίπεδο λοιπόν οι συνθήκες για την ντε φάκτο διχοτόμηση είναι ιδανικές αφού και σε Ελλάδα και Κύπρο έχουν ήδη εγκαθιδρυθεί ηγεσίες απόλυτα ελεγχόμενες από την Υπερεθνική Ελίτ (μέσω της ΕΕ), που με τη βοήθεια και των ντόπιων οικονομικών και μιντιακών ελίτ στηρίζουν και προωθούν το σχέδιο της Υ/Ε.

Σε οικονομικό επίπεδο και οι δυο λαοί «απολαμβάνουν» το καθεστώς της πλήρους οικονομικής εξάρτησής τους από την Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που εξασφαλίζει την οικονομική και πολιτική κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης πάνω στις χώρες που είναι ενταγμένες στην Νέα Διεθνή Τάξη. Η απώλεια της οικονομικής κυριαρχίας συνεπάγεται την απώλεια εθνικής κυριαρχίας, όπως αντιλαμβάνεται και ο τελευταίος πολίτης σήμερα. Η Υ/Ε άλλωστε φρόντισε, δια του παραδείγματος, να δώσει ένα σαφές μήνυμα για το ποιος ελέγχει την οικονομία της Κύπρου με το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων το 2013, πετυχαίνοντας έτσι να δώσει ένα σημαντικό χτύπημα στο διαχρονικό λαϊκό αίτημα για αυτοδιάθεση του Κυπριακού λαού αλλά και να εκδιώξει τον ρωσικό οικονομικό παράγοντα που δημιουργούσε ένα βαθμό ανεξαρτησίας από την Υ/Ε.

Σαφές το μήνυμα της Υ/Ε που εκφράστηκε τότε από τις δηλώσεις της προσκυνημένης κυπριακής κυβέρνησης «ή κούρεμα ή αρμαγεδώνας, δεν έχουμε άλλη επιλογή», ταυτόσημο με το γνωστό προπαγανδιστικό συστημικό αφήγημα που παπαγαλίζει κάθε δωσίλογη κυβέρνηση ότι η παραμονή μας στην ΕΕ και το ευρώ αποτελεί «μονόδρομο», αλλιώς θα επέλθει το χάος.

Ο πραγματικός μονόδρομος όμως για τα λαϊκά στρώματα προφανώς δεν είναι τα συμφέροντα της Υ/Ε, αλλά η απεξάρτηση των λαών από τα δόντια της Νέας Διεθνούς Τάξης και των πλιατσικολόγων ελίτ τους που τούς ξεπουλάν σε κάθε ευκαιρία, μέσω της απώλειας της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την άμεση/μονομερής έξοδο από τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης με συγκεκριμένο πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας.

Πέρα από τους ψευτο-πατριωτικούς λεονταρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να αποπροσανατολίσει για το διχοτομικό σχέδιο που προωθεί, καμία χώρα όπως η Ελλάδα που δεν έχει οικονομική και εθνική κυριαρχία —αποτελεί δηλαδή ουσιαστικό προτεκτοράτο— δεν μπορεί να υποστηρίξει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να στηρίξει πραγματικά αιτήματα όπως η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και εποίκων από την Κύπρο, που καταντάν άθλια συνθήματα στα στόματα των «πατριωτών» του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι κάποτε χαρακτήριζαν εθνικιστές τους Ελληνοκύπριους γιατί ψήφισαν κατά του σχεδίου Ανάν.

Η έξοδος λοιπόν από τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης (ΕΕ/ΟΝΕ, ΝΑΤΟ, ΠΟΕ κ.λπ.) αποτελεί αντικειμενικά αναπόσπαστο τμήμα του αιτήματος για αυτοδιάθεση του Κυπριακού λαού μαζί με συγκεκριμένα μέτρα σε πολιτικό/συνταγματικό επίπεδο που θα εξασφαλίζουν και την πολιτική κυριαρχία του συνόλου των δυο κοινοτήτων του νησιού, αποφεύγοντας έτσι τη γνωστή διαδικασία δημιουργίας εθνικιστικών αλληλομισούμενων κοινοτήτων που πρόσφερε την επιδιωκόμενη αφορμή για την Τουρκική εισβολή.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

Το αίτημα σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι η αυτοδιάθεση του Κυπριακού λαού. Ο λαϊκός αγώνας θα μπορούσε σαν πρώτο στόχο ν’ απορρίψει το όποιο τυχόν σχέδιο έλθει για δημοψήφισμα και στη συνέχεια ν’ απαιτήσει:

[1]. Άμεση έξοδο από τους οικονομικούς μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης για την οικονομική κυριαρχία και έξοδο από τους πολιτικοστρατιωτικούς μηχανισμούς της ΝΔΤ (ΝΑΤΟ).

[2]. Άμεση αποχώρηση των αγγλικών βάσεων αλλά και των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και εποίκων από τα κατεχόμενα, δηλαδή ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του νησιού.

[3]. Δημοψήφισμα να αποφασίσει ο λαός των δυο κοινοτήτων αν θέλει να γίνει ένα ενιαίο ανεξάρτητο κράτος, όπου κάθε κοινότητα ανάλογα με τον πληθυσμό της θα στέλνει ένα αριθμό εντολοδόχων σε μια ενιαία βουλή που θα αποφασίζει για τα κοινά θέματα που αφορούν το σύνολο της Κύπρου (άμυνας, ασφάλειας, εξωτερικής πολιτικής, κ.λπ.), ενώ θα υπάρχουν και τοπικές βουλές για κάθε κοινότητα για επιμέρους θέματα που αφορούν την κάθε κοινότητα χωριστά.

[4]. Η εκτελεστική εξουσία θα ασκείται από κοινά όργανα των δύο κοινοτήτων και το εκτελεστικό αυτό συμβούλιο θα συγκροτείται από αριθμό μελών που θα εξέλεγε η βουλή με βάση τον πληθυσμό της κάθε κοινότητας.

[5]. Σε περίπτωση διαφωνιών των δυο κοινοτήτων θα μπορούσε να υπάρχει μια ολιγομελής δεύτερη βουλή που θα την συγκροτούσαν πάλι οι δυο κοινότητες, η οποία θα επέλυε τις διαφορές με βάση συγκεκριμένες κοινές αρχές, προσυμφωνημένες από τους δυο λαούς. Η Βασική κοινή αρχή είναι η διατήρηση του ενός ενιαίου κράτους, πράγμα που σημαίνει ότι καμία κοινότητα χωριστά δεν θα μπορούσε να αποφασίσει την ένωσή της με άλλο κράτος ή την επιστροφή σε ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ., εκτός βέβαια εάν η πλειοψηφία και των δύο κοινοτήτων αποφάσιζε την ένωση με άλλο κράτος ή ένωση κρατών.

[6]. Αν ούτε τότε δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί συμφωνία, το κάθε θέμα θα ετίθετο στο λαό και των δυο κοινοτήτων για επίλυση με δημοψήφισμα. Η ψηφοφορία θα γινόταν με ένα σύστημα σαν το Ελβετικό των καντονιών, όπου το κάθε καντόνι θα εφάρμοζε τις δικές του αρχές για το συγκεκριμένο θέμα.

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

http://oimos-athina.blogspot.gr/

ΠΗΓΗ

Γιατί δεν πρόκειται να ανακάμψει η ελληνική οικονομία.

19-1-2017

        Η  ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2016 ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ!!

Ακούμε πολλά περί ανάπτυξης και υποσχέσεις ανόδου του ΑΕΠ μέσα στο 2017 κι άλλα πολλά παρόμοια. Ακούμε επίσης μεγαλόστομες εξαγγελίες για επενδύσεις, που θα φέρουν, λέει, την ανάπτυξη, κοκ. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Η ελληνική οικονομία στερείται παρόντος, αλλά περισσότερο στερείται προοπτικής. Ότι και να λένε.

Κι ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός. Η οικονομία δεν παράγει διαθέσιμο εισόδημα ικανό να αυξήσει την πραγματική αγοραστική δύναμη του μέσου νοικοκυριού και να βοηθήσει έτσι την οικονομία να μπει σε τροχιά ανάκαμψης. Αν δεν παραχθεί ικανό διαθέσιμο εισόδημα για το μέσο νοικοκυριό, ξεχάστε τα όλα. Ότι κι αν λένε. Ότι κι αν υπόσχονται. Όσο κι αν εμφανίζεται ο δείκτης του ΑΕΠ να αυξάνει.

Ποιά είναι η εικόνα του διαθέσιμου εισοδήματος του μέσου νοικοκυριού; Μας την δείχνει το διάγραμμα που παρουσιάζει το % της αποταμίευσης επί του καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών την περίοδο 1999-2016 με βάση τα στοιχεία των εθνικών λογαριασμών. Για το έτος 2016 τα στοιχεία αφορούν μόνο το πρώτο εξάμηνο.

Αυτό που δείχνει το διάγραμμα είναι πόσο από το καθαρό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών στην Ελλάδα μένει στην άκρη ως αποταμίευση μετά την ικανοποίηση των βασικών καταναλωτικών δαπανών τους. Δηλαδή αν περισσεύει διαθέσιμο εισόδημα μετά τις βασικές καταναλωτικές δαπάνες του νοικοκυριού.

Γιατί αυτό το % είναι εξαιρετικά σημαντικό; Διότι χωρίς να περισσεύει έστω και ελάχιστο από το καθαρό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών δεν μπορεί να υπάρξει δυνατότητα αύξησης της εσωτερικής ζήτησης σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα βασικά καταναλωτικά είδη. Και χωρίς αυτή την αύξηση δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική άνοδος στον τζίρο της οικονομίας και επομένως ανάκαμψη.

Τι δείχνει το εν λόγω διάγραμμα; Κάτι που δεν πρέπει να ξεφεύγει κανενός από το νου κάθε φορά που ακούει ειδικούς και μη να υπόσχονται ανάπτυξη υπό καθεστώς ευρώ και μνημονιακών πολιτικών. Το καθαρό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών στην Ελλάδα δεν περισσεύει ούτε στο ελάχιστο από την εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έστησε τη λεηλασία του χρηματιστηρίου 1999-2000.

Έτσι μας έβαλαν στο ευρώ. Με τα νοικοκυριά να βλέπουν την πραγματική τους αγοραστική δύναμη να εξανεμίζεται. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ το % της αποταμίευσης στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών από 9,25 το 1995 έπεσε στο 1,44 το 1999. Με άλλα λόγια τα νοικοκυριά των εργαζομένων έπαψαν να είναι σε θέση να βάζουν έστω και λίγα στην άκρη. Αυτή ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και λεηλασίας δημόσιου και τραπεζικού χρήματος την εποχή Σημίτη, που προετοίμασε το έδαφος για το ευρώ.

Με την είσοδο στο ευρώ, το ελληνικό νοικοκυριό όχι μόνο δεν κατόρθωσε να αναρρώσει, αλλά είδε το διαθέσιμο εισόδημά του να μην μπορεί ούτε καν να ισοφαρίσει τις βασικές καταναλωτικές του δαπάνες. Κι έτσι άρχισαν τα αρνητικά πρόσημα στο % αποταμίευσης. Τα ελληνικά νοικοκυριά με το ευρώ χρειάστηκε είτε να φάνε από τα έτοιμα, είτε να προχωρήσουν σε ιδιωτικό δανεισμό προκειμένου να καλύψουν ακόμη και βασικές καταναλωτικές τους δαπάνες.

Με τον τρόπο αυτό οι τράπεζες βρήκαν πελάτες για να πουλήσουν δάνεια για να ξεπληρωθούν άλλα δάνεια με φθηνό χρήμα από την ΕΚΤ. Έτσι δημιουργήθηκε η λεγόμενη χρυσή δεκαετία των τραπεζικών υπερκερδών με τα νοικοκυριά, το κράτος και ολόκληρη η οικονομία να βυθίζεται όσο ποτέ άλλοτε στο χρέος.

Μόλις κινδύνεψαν οι τράπεζες από την αδυναμία να πληρωθεί το χρέος, η ΕΕ επενέβη και έθεσε υπό καθεστώς κατοχής την Ελλάδα με πρόσχημα ένα σισύφειο κυνηγητό πρωτογενών πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό. Για να γίνει, δήθεν, βιώσιμο το χρέος. Το αποτέλεσμα ήταν απόλυτα προβλέψιμο και καταστροφικά εκκωφαντικό.

Το καθαρό διαθέσιμο εισόδημα του ελληνικού νοικοκυριού κυριολεκτικά κατέρρευσε και έφτασε να υπολείπεται των βασικών καταναλωτικών δαπανών του πάνω από 13%. Ο ΟΟΣΑ υπολογίζει αυτό το έλλειμμα του προϋπολογισμού των νοικοκυριών στην Ελλάδα σε 17,24%. Ενώ το 2016 εκτιμά ότι θα φτάσει στο 20%!

Δηλαδή τα ελληνικά νοικοκυριά χρειάζονται επιπλέον 20% διαθέσιμο εισόδημα προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις τρέχουσες δαπάνες για τα βασικά είδη και υπηρεσίες κατανάλωσης. Και να φανταστεί κανείς ότι το κάθε νοικοκυριό στην Ελλάδα καλείται να πληρώσει επιπλέον γύρω στα 4.700 ευρώ το χρόνο σε άμεσους φόρους και να εξυπηρετήσει ένα ιδιωτικό χρέος της τάξης των 107,5 δις ευρώ προς τις τράπεζες. Πράγμα που μεσοσταθμικά επιβαρύνει το νοικοκυριό ετήσια με πάνω από 1.000 ευρώ τοκοχρεολύσια κατ' ελάχιστο.

Με άλλα λόγια αν το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του ελληνικού νοικοκυριού είναι γύρω στα 27.000 ευρώ ετήσια, τότε χρειάζεται περίπου άλλα 5.000 ευρώ μόνο και μόνο για να καλύψει τις τρέχουσες καταναλωτικές του δαπάνες. Αν προσθέσουμε σ' αυτά τις απαιτήσεις για εξυπηρέτηση της άμεσης φορολογίας και των δανείων από τις τράπεζες, τότε το επιπλέον εισόδημα που χρειάζεται να ανταπεξέλθει το μέσο νοικοκυριό τις ανελαστικές του δαπάνες ανέρχεται περίπου στα 10.700 ευρώ!

Δηλαδή για να μπορεί το μέσο ελληνικό νοικοκυριό να ανταποκριθεί στις ετήσιες ανελαστικές υποχρεώσεις, χρειάζεται μια άνοδο του διαθέσιμου εισοδήματός του τουλάχιστον κατά 40%! Πόθεν;

Εδώ ακριβώς βρίσκεται η καρδιά του οικονομικού προβλήματος της Ελλάδας, που καμιά επένδυση από το εξωτερικό δεν πρόκειται να λύσει. Κι από κει πρέπει αναγκαστικά να ξεκινήσει και η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Αντί να μας απασχολεί ο ισοσκελισμός του κρατικού προϋπολογισμού - που στις παρούσες συνθήκες όχι μόνο δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αλλά επιδεινώνει την εισοδηματική κατάσταση των νοικοκυριών λόγω της φορολογίας και των ιδιωτικοποιήσεων - θα πρέπει να μας απασχολεί η ισοσκέλιση του προϋπολογισμού των νοικοκυριών. Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη, ούτε σε χίλια χρόνια.

Κι αυτό απαιτεί αμέσως, εδώ και τώρα, δυο θεμελιώδεις ενέργειες. Αφενός, την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος ώστε να ισοσκελιστεί με τις βασικές καταναλωτικές δαπάνες του και, αφετέρου, το πάγωμα όλων των υποχρεώσεων των νοικοκυριών προς την εφορία και τις τράπεζες στην προοπτική ολοκληρωτικού σβησίματος των χρεών τους. Αφού πρώτα ξεδιαλύνουμε την ήρα από στάρι, δηλαδή τα δόλια χρέη, από τα υπόλοιπα.

Χωρίς αυτές τις πρώτες άμεσες ενέργειες, ανάκαμψη δεν πρόκειται να υπάρξει, όσο μεγαλόφωνα κι αν μιλάνε για "ανάπτυξη" οι κυβερνήσεις του δοσιλογισμού και οι δανειστές. Το μόνο που θα συνεχίσει να υπάρχει είναι το έρεβος για τα νοικοκυριά στην Ελλάδα. Μέχρις ότου η δημογραφική γενοκτονία του ελληνικού λαού εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρχουν πια στη χώρα ηλικίες ικανές για να την υπερασπιστούν απ' αυτούς στην κυβερνούν και τα άνομα συμφέροντα που την θέλουν οικόπεδο προς πώληση.

Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 31/12/2016

Η προ

Πόσο μακράν κείται η Κύπρος;

19-1-2017

Μετά από μια "συγκρατημένα επιτυχή" συνδιάσκεψη για το Κυπριακό στη Γενεύη, όπως μας διαβεβαίωσε η ηγεσία Ελλάδας και Κύπρου, το όλο ζήτημα παραπέμφθηκε στα "τεχνικά κλιμάκια". Θα μου πείτε, τι μας ενδιαφέρει εμάς; Η Κύπρος κείται μακράν, έλεγε ο "εθνάρχης" Καραμανλής την εποχή που ο τουρκικός Αττίλας αλώνιζε στην Κύπρο με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, αλλά και της δικής του κυβέρνησης.

Από τότε ο ελληνικός λαός έπρεπε να πειστεί ότι η Κύπρος δεν τον αφορά άμεσα. Άλλο Ελλάδα κι άλλο Κύπρος. Άλλο οι Έλληνες κι άλλο οι Κύπριοι. Άλλωστε οι μεγάλοι προστάτες μας, οι Βρετανοί, το είχαν εξιχνιάσει το όλο θέμα από πολύ νωρίς. Οι Κύπριοι μπορεί να είναι ελληνόφωνοι και Ορθόδοξοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αλλά "ανθρωπολογικώς" δεν είναι Έλληνες. Έτσι είχε αποφανθεί η αποικιοκρατική τους "επιστήμη" κι αυτό δίδασκαν στα μαθητόπουλα της Κύπρου.

"Ο πληθυσμός της νήσου Κύπρος είναι Κύπριοι διαφορετικής φυλής [απ' ότι οι Έλληνες]," διαβεβαίωναν οι εκπρόσωποι της βρετανικής αποικιοκρατίας τη Βουλή των Κοινοτήτων στις 15 Νοεμβρίου 1920. Λίγα χρόνια αργότερα επέβαλαν το πρώτο αποικιακό Σύνταγμα του 1925 στην Κύπρο που για πρώτη φορά επίσημα διαχώριζε τις δυο κοινότητες.

Βλέπετε, οι Κύπριοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν πείστηκαν ποτέ ότι είναι διαφορετικής ράτσας από τους Έλληνες και συνέχισαν να διεκδικούν την Ένωση. Κι έτσι οι Βρετανοί επινόησαν τις δυο κοινότητες και φρόντισαν να δημιουργήσουν σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο τριβές αναμεταξύ τους, ώστε να δικαιολογούν την δική τους αποικιακή κυριαρχία στο νησί.

Για να κατοχυρωθεί αυτός ο αποικιοκρατικός θεσμός των δυο κοινοτήτων και για να παγιωθεί η ρατσιστική διαίρεση των Κυπρίων, τόσο αναμεταξύ τους, όσο και με την Ελλάδα, έπρεπε το νησί να υποστεί τα πάνδεινα. Έπρεπε να παραδοθεί στο έλεος της αποικιοκρατικής διπλωματίας των μεγάλων δυνάμεων, με τη συνηγορία και των ελληνικών κυβερνήσεων, σε μια εποχή που το διεθνές δίκαιο κατοχύρωνε το δικαίωμα των λαών υπό αποικιακή κατοχή στην ελεύθερη αυτοδιάθεση.

Κι όταν χρειάστηκε η φυλετική, ρατσιστική διαίρεση των δυο κοινοτήτων να αποκτήσει και εδαφική υπόσταση, τότε έβαλαν την ελληνική χούντα να ανοίξει την πόρτα στην τουρκική εισβολή του Αττίλα. Το αποτέλεσμα; Σχεδόν 40% του εδάφους της Κύπρου υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή. Πάνω από 200 χιλιάδες πρόσφυγες και πάνω 1.600 αγνοούμενοι έως και σήμερα.

Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ακολούθησαν την πεπατημένη που ο Γεώργιος Φιλάρετος, αυτός ο πρόδρομος της αβασίλευτης δημοκρατίας στην Ελλάδα, είχε εύστοχα από τα τέλη του 19ου αιώνα ονομάσει "ξενοκρατία". Αποδέχθηκαν ως τετελεσμένο την τουρκική εισβολή και κατοχή. Αποκήρυξαν το δικαίωμα του Κυπριακού λαού στην εθνική αυτοδιάθεση, που εκφραζόταν ιστορικά με το σύνθημα της Ένωσης. Και αντιμετώπισαν το όλο Κυπριακό πρωτίστως ως πρόβλημα διμερές των δυο κοινοτήτων.

Ο ελληνικός λαός έπρεπε να μάθει ότι το κυπριακό είναι βάρος για την Ελλάδα. Άλλο Ελλάδα, άλλο Κύπρος, ή όπως ήταν και παραμένει το επίσημο δόγμα: η Λευκωσία αποφασίζει, η Αθήνα συμπαρίσταται. Άλλωστε ένα από τα πιο ειδεχθή δείγματα της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, όταν βρέθηκε στο υπουργείο εφοπλιστών στη δεκαετία του 1980, το είχε ξεκαθαρίσει με τη γνωστή χυδαιότητα που τον διέκρινε: "Αρκετά πληρώσαμε στην Κύπρο από την εποχή του Παπανδρέου του γέρου. Και ακόμα πληρώνουμε. Εμείς δεν οφείλουμε τίποτα στην Κύπρο. Για ότι έπαθε η Κύπρος, δεν φταίει η Ελλάδα... Και για να ακούγεται η Κύπρος πρέπει να σβήσουμε εμείς;" (2/2/1988)

Ήταν η εποχή του Νταβός, του mea culpa και του μνημονίου Παπούλια-Γιλμάζ της Βάρκιζας. Με βάση όλα αυτά και στο όνομα του Κυπριακού, η Τουρκία αφού πέτυχε να απαλειφθεί η έννοια του σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, που αφορά τον Εναέριο χώρο, την Αιγιαλίτιδα Ζώνη και την Υφαλοκρηπίδα. Πέτυχε την κατοχύρωση του δικαιώματος διεξαγωγής δικών της στρατιωτικών ασκήσεων και επιχειρήσεων “έρευνας και διάσωσης” στον διεθνή εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου χωρίς, να προσδιορίζονται τα όρια αυτού του χώρου, αφού η Τουρκία αρνήθηκε οποιαδήποτε σαφή δέσμευση για την αναγνώριση των ελληνικών συνόρων στο Αιγαίο .

Ο Γιλμάζ, μετά την επιστροφή του στην Άγκυρα αναφώνησε θριαμβευτικά: “Επιτέλους, βάλαμε νομικώς πόδι στο Αιγαίο”. Με τις συμφωνίες αυτές και στο όνομα του Κυπριακού, άνοιξε ο δρόμος για τα Ίμια, το γκριζάρισμα 3.000 και πλέον νησίδων και την κυριαρχία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στο Αιγαίο υπό το πρόσχημα στρατιωτικών ασκήσεων.

Έτσι ανατράπηκε ακόμη και σε επιχειρησιακό επίπεδο το δόγμα που ίσχυε από την εποχή των Βαλκανικών πολέμων, δηλαδή από την εποχή του ναυάρχου Κουντουριώτη: ο αποκλεισμός του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας στα στενά. Τώρα με τις ευλογίες των επίσημων κυβερνήσεων της χώρας, αλλά και του ΝΑΤΟ, το πολεμικό ναυτικό της Τουρκίας μπορεί να διεξάγει ευρύτατες στρατιωτικές ασκήσεις στο Αιγαίο για το πώς θα καταλάβει και θα ανακαταλάβει τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου έως και τις Κυκλάδες.

Στις 17/1/1989 ο αντιστράτηγος ε.α. Ανδρέας Σιαπκαράς και παλιός ιερολοχίτης με παρρησία και πατριωτισμό που είναι εξαιρετικά σπάνιος στους εν ενεργεία και εν αποστρατεία ανώτατους αξιωματικούς των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, διότι έχουν εμποτιστεί μέχρι το μεδούλι στον κομματικό πατριωτισμό, βγήκε δημοσίως και κατήγγειλε τη σοβαρότητα των παραχωρήσεων: “Αν η Ελλάς δεν αντιδράσει σθεναρώς υπεραμυνομένη της ακεραιότητάς της, τότε σημαίνει ότι Κυβέρνηση και Βουλή παραδίδουν την Ελλάδα στην Τουρκία.” Και χαρακτήρισε την όλη συμφωνία ως πολιτική Anschluss, δηλαδή προσάρτησης του Αιγαίου και της Κύπρου από την Τουρκία.

Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν με τον χειρότερο τρόπο τις προβλέψεις του Σιαπκαρά. Ο ενδοτισμός οδήγησε Ελλάδα και Κύπρο στα χειρότερα. Η Ελλάδα επίσημα πλέον τελεί υπό καθεστώς κατοχής. Δεν ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα ούτε καν στα σύνορά της. Επιχειρησιακά το Αιγαίο έχει παραδοθεί στο ΝΑΤΟ, στο τουρκικό πολεμικό ναυτικό για ασκήσεις και στην ΕΕ για τη διαχείριση των προσφύγων.

Από την άλλη οι ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου έχουν παντελώς ξεχάσει τα περί τουρκικής εισβολής και κατοχής. Έχουν ξεχάσει το προσφυγικό και τους αγνοούμενους. Κι έχουν αποδεχθεί μια πρωτοφανή για τα χρονικά ρατσιστική διαίρεση του πληθυσμού της Κύπρου με βάση την δια του αίματος συγγένεια ή καταγωγή, αλλά και το θρήσκευμα.

Στο όνομα της ομοσπονδίας πρέπει να αποδεχθούμε ότι μια χώρα σαν την Τουρκία, όποτε θεωρεί ότι κινδυνεύει μια δική της φυλετική μειονότητα σε γειτονικό κράτος, τότε είναι απολύτως νόμιμο να διεκδικεί κυριαρχικά δικαιώματα γι' αυτήν τη μειονότητα. Κι αν το γειτονικό κράτος αρνείται να τα αποδεχθεί, τότε εξ ορισμού αυτό σημαίνει καταπίεση της φυλετικής μειονότητας που δικαιολογεί απειλή πολέμου, ή και στρατιωτική επέμβαση.

Αυτό έχει αποδεχθεί η πολιτική ηγεσία Ελλάδας και Κύπρου ως προϋπόθεση για τη διαδικασία διασκέψεων όπως αυτή της Γενεύης. Κι όχι μόνο αυτό. Έχει αποδεχθεί και το αποικιοκρατικής έμπνευσης φυλετικό-ρατσιστικό διαχωρισμό του νησιού σε δυο κοινότητες. Με άλλα λόγια καταδικάζουν τους Κυπρίους να επιλέγουν εκπροσώπηση με βάση την εθνοφυλετική καταγωγή και το θρήσκευμα.

Μπορεί να φανταστεί κανείς τι πρόκειται να συμβεί σε πογκρόμ και διακρίσεις όσων άτυχων κατοικήσουν σε μια από τις δυο θεσμοποιημένες κοινότητες; Κάθε κοινότητα αναγκαστικά θα επιβάλλει νόμους διαχωρισμού με βάση τους οποίους ο αλλοεθνής που κατοικεί στην κοινότητα να μην έχει τα ίδια πολιτικά δικαιώματα. Κι αυτό ισοδυναμεί με καθεστώς απαρτχάιντ. Όπως, άλλωστε, το βλέπουμε να λειτουργεί άψογα στην πρώτη δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία που αποφασίστηκε μεταπολεμικά: την Παλαιστίνη.

Αλλά τι μας ενδιαφέρει. Η Κύπρος κείται μακράν!

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ 

H Novartis στη χώρα της Μίζας

Ιανουαρίου 19- 2017 

Πέτρος Αργυρίου

Τα χρόνια των παχιών αγελάδων, οι ορδές μεγαλογιατρών κυρίως και καθηγητάδων που τα παίρναν με διάφορους τρόπους άμεσους και έμμεσους από τις φαρμακευτικές για να προωθούν τα προϊόντα τους στους ανυποψίαστους και ιατρικά απαίδευτους Έλληνες ασθενείς, αποτελούσαν βόμβες στα θεμέλια του συστήματος υγείας.

Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και σήμερα η χώρα εξακολουθεί να είναι πρώτη στην Ευρώπη στην κατανάλωση αντιβιοτικών καθώς η κατευθυνόμενη συνταγογράφηση αποτελούσε και σε κάποιο βαθμό εξακολουθεί να αποτελεί πηγή πλουτισμού για αρκετούς Έλληνες γιατρούς.

Η ιατρική διαφθορά δεν αποτελεί ίδιον της Ελλάδας.

Οι πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας είναι πανομοιότυπες ανά τον κόσμο.

Αυτό που είναι ιδιαίτερο στην Ελλάδα αφορά ολόκληρο το πλέγμα εξουσίας και είναι η ασυλία, η ατιμωρησία και η συγκάλυψη των ιατρικών εγκλημάτων και της εγκληματικής συνέργειας με τις φαρμακευτικές εταιρίες.

Όπως έχουμε περιγράψει στο τελευταίο μου συναφές βιβλίο «Παρά Φύση» (εκδ. ETRA 2014), την προηγούμενη δεκαετία πρόστιμα δισεκατομμυρίων πέσαν βροχή από τις αμερικάνικες αρχές σε μεγάλες φαρμακευτικές για κακές εώς αμιγώς εγκληματικές πρακτικές τους.

Και παρ ότι τα χρηματικά πρόστιμα δεν είναι αρκετά για πρακτικές που ναρκέμποροι θα ζήλευαν– κάθε ευνομούμενη όφειλε να προβαίνει σε δημεύσεις περιουσιών, φυλάκιση και ανάκληση αδειών για όλους τους εμπλεκόμενους- στην Ελλάδα δεν συμβαίνει ούτε καν το πρώτο.

Το 2014, το περιοδικό Hot Doc αποκαλύπτει κύκλωμα 4000 (!!!) Ελλήνων γιατρών που λαδώνονται υπό την πρόφαση της συμμετοχής τους σε στατιστικές μελέτες από την εταιρία Pfeizer για να σπρώξουν το φάρμακο για την μείωση της «κακής χοληστερόλης» Lipitor που ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία των στατινών.

Οι στατίνες είναι φάρμακα best seller που φέρνουν στις φαρμακευτικές εταιρίες έσοδα πολλών δισεκατομμυρίων.

Θα ήταν κάποιος αθεράπευτα αφελής εάν θεωρούσε πως η Pfeizer αποτέλεσε την εξαίρεση στον κανόνα: Είμαι απολύτως βέβαιος πως κι όλες οι υπόλοιπες εταιρίες λαδώναν γιατρούς ανάλογα με το μερίδιο της αγοράς που τους αντιστοιχούσε ή θέλαν να αποκτήσουν.

Αν πολλαπλασιάσει λοιπόν τους 4000 γιατρούς που τα παίρναν από τη Pfeizer με τον αριθμό των μεγάλων εταιριών που λανσάρουν στατίνες και το συγκρίνει με το συνολικό αριθμό των Ελλήνων γιατρών (70.000), εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει πως η ιατροφαρμακευτική διαφθορά διαπράττεται από ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων γιατρών, ακόμη και σήμερα υπό συνθήκες ανθρωποφάγου κρίσης.

Η υπόθεση της Pfeizer έφτασε στην ερευνητική δημοσιογραφία όχι από κάποια έρευνα των ελληνικών αρχών αλλά επειδή ελληνικά στελέχη της εταιρίας κατέθεσαν προ διετίας στις αμερικανικές αρχές, μάλλον μετά από πίεση τους.

Και μάλλον εκεί το θέμα τελείωσε, καθώς στο τεράστιας έκτασης σκάνδαλο δεν γνωρίζουμε να δόθηκε ανάλογης έκτασης απάντηση από τις ελληνικές αρχές.

Οι παραλληλισμοί του σκανδάλου της Pfeizer με αυτό της Novartis που είδε το φως της δημοσιότητας μέσα στο 2016 είναι πολλοί:

Ανήμερα πρωτοχρονιάς, 44χρονος Έλληνας, μεγαλοστέλεχος της Novartis, της φαρμακευτικής-κολλοσού με έδρα την Ελβετία, απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει από τον 13^ο όροφο του ξενοδοχείου Hilton, δηλώνοντας στους αστυνομικούς που έσπευσαν στο σημείο πως «δε θα γίνει αυτός το εξιλαστήριο θύμα», αιτούμενος να καταθέσει στην εισαγγελέα κατά της διαφθοράς Ελένης Ραϊκου, που είχε αναλάβει την διερεύνηση της υπόθεσης διαφθοράς της Novartis.

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι το γιατί μεγαλοστέλεχος της Novartis πρέπει να φτάσει στο σημείο να απειλήσει με αυτοκτονία προκειμένου να καταθέσει αυτά που εκ των έσω γνωρίζει για μια υπόθεση η οποία ήδη βρίσκεται υπό διερεύνηση.

Κι η έρευνα αυτή, για μια ακόμη φορά, δεν ξεκίνησε από τις ελληνικές αρχές αλλά είναι τα απόνερα μιας αντίστοιχης έρευνας που παρήγγειλαν οι αμερικανικές αρχές και που είχαν ως αποτέλεσμα δύο ελληνικά μεγαλοστελέχη της εταιρίας να καταθέσουν στην άλλη άκρη του ατλαντικού.

Τα δύο στελέχη φέρονται να κατάθεσαν για ένα κύκλωμα της εταιρίας που περιελάμβανε 4500 (!!!) Έλληνες γιατρούς αλλά και αρκετούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και πολιτικούς που φαίνεται να συνέβαλλαν στη διαμόρφωση ευνοϊκών για την εταιρία τιμών, στην προώθηση των φαρμάκων της σε ταμεία σε βάρος πάντα του Ελληνικού δημοσίου και του συστήματος υγείας, ενώ τα πανταχού παρόντα στη διαπλοκή μήντια φαίνεται να έπαιρναν κι αυτό το μερτικό τους για να θάβουν όποιους αξιωματούχους βρίσκονταν στο δρόμο της Novartis. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και  τις διαδρομές του ΚΕΕΛΠΝΟ στο να μοιράζει ζεστό χρήμα σε μήντια που αναφέραμε σε παλαιότερο άρθρο μας.

Όπως αναφέρει «Το Βήμα»,  πόρισμα του υπουργείου υγείας  του 2012, 50 άτομα, εκ των οποίων 10 αξιωματούχοι του υπουργείου υγείας ταξίδεψαν σε φαρμακευτικό συνέδριο στο Βερολίνο με παράνομες και πλήρως αδιαφανείς διαδικασίες όπου οι φαρμακευτικές κάλυψαν πλήρως τα «έξοδα» τους, ότι κι αν συμπεριλάμβαναν αυτά.

Ως συνήθως, το πόρισμα δεν έφτασε ποτέ στον εισαγγελέα.

Το 44χρονο στέλεχος είχε γνώση των πραγμάτων όταν έλεγε πως «δεν θα γίνει αυτός το εξιλαστήριο θύμα». Πράγματι, σε αντίστοιχες υποθέσεις στο εξωτερικό, η εταιρία έριξε όλη την ευθύνη στα τοπικά μεγαλοστελέχη της, στην προσπάθεια της να δείξει πως η παραγόμενη διαφθορά ήταν πρωτοβουλία τους κι όχι κοινή πρακτική της εταιρίας.

Δυστυχώς όμως για τις εταιρίες τα στοιχεία δείχνουν πως η διαφθορά είναι κοινή και αγαπημένη πρακτική τους κι όχι απλά μεμονωμένες πρωτοβουλίες.

Το 2016 οι αρχές της Νοτίου Κορέας αποκάλυψαν παράνομες αμοιβές από τη Novartis σε ένα κύκλωμα που περιλάμβανε όχι μόνο ιατρούς αλλά και πέντε συντάκτες ιατρικών περιοδικών.

Με αφορμή αυτό το περιστατικό, περνάμε πλέον από το χώρο της διαφθοράς στο ιατρικό επάγγελμα που πρέπει να θεωρείται δεδομένη, στην διαφθορά της ραχοκοκαλιάς της ιατρικής επιστήμης, της ιατρικής έρευνας και των δημοσιεύσεων της, θέμα το οποίο θα εξετάσουμε σε επόμενο άρθρο.

Στην Ιαπωνία η Novartis δημιούργησε  μια σειρά προβλημάτων: Όχι μόνο «απέτυχε» να αναφέρει εγκαίρως 3.264 προβλήματα υγείας που πιθανόν οφείλονταν σε παρενέργειες 26 φαρμάκων της, αλλά χειραγώγησε την ίδια την ιατρική έρευνα: Πλήρωσε ομάδα ερευνητών για να στήσουν κλινικές μελέτες που παρουσίαζαν το αντιυπερτασικό της με αδικαιολόγητα ευνοϊκό προφίλ. Ενδεικτικό είναι, πως ένας από τους ερευνητές, μετείχε σε 7 κλινικές δοκιμές για φάρμακα της Novartis.

Η Novartis δεν είναι η εξαίρεση.

Οι μεγάλες φαρμακευτικές με τη συνέργεια των γιατρών αλλά και κρατικών αξιωματούχων έχουν σπάσει κάθε κανόνα δεοντολογίας, ηθικής κι επιστήμης και το λογαριασμό καλείται να πληρώσει ο μέσος πολίτης, η τσέπη του κι η υγεία του.

Σε αρκετές περιπτώσεις δε, οι αμοιβές γιατρών και αξιωματούχων περιλαμβάνουν και πορνεία πολυτελείας. Καλά ακούσατε: όχι πρόνοια. Πορνεία.

Στην ελληνική περίπτωση, μετά από την πίεση που άσκησε η δημοσιότητα που πήρε η απειλή αυτοκτονίας του 44 στελέχους της Novartis, το υπουργείο δικαιοσύνης κινήθηκε άμεσα αν και όψιμα και κατάσχεσε υπολογιστές και έγγραφα στα κεντρικά της Novartis στην Αθήνα.

Μένει να δούμε αν κι αυτή η κίνηση δεν ήταν παρά μια ακόμη επίδειξη πολιτικαντισμού και αν η υπόθεση βολικά θα ξεχαστεί όταν τα φώτα της δημοσιότητας σβήσουν και το παρασκήνιο θα ξαναρχίσει τη βρώμικη δουλειά του.

Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί

Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis

Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα σχετικά βιβλία μου «Τι δεν λένε οι γιατροί», «Θανάσιμες Θεραπείες», «Παρά Φύση» από τις εκδόσεις ETRA

https://seisaxthia.wordpress.com/

Γερμανία Το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη

1

19-1-2017

Το 2017 θα είναι αναμφίβολα το έτος του προέδρου Trump – ο οποίος φαίνεται πολύ πιο γρήγορος στις αποφάσεις, καθώς επίσης στις δηλώσεις του, από οποιονδήποτε άλλο ηγέτη. Ενδεχομένως δε να σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της ηγεμονίας της Γερμανίας στην Ευρώπη, εάν όχι τη διάλυση της Ευρωζώνης – μία πιθανότητα που έχει αυξηθεί σημαντικά, μετά το βρετανικό δημοψήφισμα, ιδίως μετά τις ανακοινώσεις της νέας πρωθυπουργού.

Η χώρα βέβαια που αντέδρασε περισσότερο ήταν η Γερμανία, η οποία φοβάται τις ενέργειες του Αμερικανού – εύλογα φυσικά, αφού ο κ. Trump έχει απόλυτο δίκιο όσον αφορά την πολιτική που εφαρμόζει η καγκελάριος (μερκαντιλισμός).

Η αναφορά της δε στους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), όσον αφορά την πρόθεση των Η.Π.Α. να επιβάλλουν δασμούς, είναι κάτι περισσότερο από ανόητη – αφού, σύμφωνα με τον ΠΟΕ, η Γερμανία λειτουργεί παράνομα απέναντι στις Η.Π.Α., λόγω των εμπορικών της πλεονασμάτων, τα οποία υπερβαίνουν τα 60 δις € μόνο με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παράνομη είναι επίσης η συμπεριφορά της απέναντι στους εταίρους της στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, για τον ίδιο λόγο – ενώ ο κ. Trump είναι ασφαλώς υποχρεωμένος να περιορίσει το εμπορικό έλλειμμα της χώρας του, το οποίο έχει εκτοξευθεί στα 800 δις $ ετησίως.Ειδικότερα, από το άρθρο XII της συμφωνίας της GATT που υπεγράφη το 1947, φαίνεται καθαρά πως τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας είναι παράνομα – αφού αναφέρονται τα εξής:

"Ο κάθε αντισυμβαλλόμενος μπορεί, για να εξασφαλίσει την εξωτερική χρηματοπιστωτική του θέση και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών του, να περιορίσει τις εισαγωγές του… Τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν την υποχρέωση, κατά την εκτέλεση των εγχωρίων πολιτικών τους, να λαμβάνουν δεόντως υπ’ όψιν τους την ανάγκη για τη διατήρηση ή αποκατάσταση της ισορροπίας στο ισοζύγιο πληρωμών τους, σε υγιή και συνεχή βάση, για να αποφεύγουν μία αντιοικονομική απασχόληση των οικονομικών τους πόρων. Αναγνωρίζουν δε ότι, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, είναι επιθυμητό, κατά το μέτρο του δυνατού, να υιοθετούν μέτρα που ενισχύουν το διεθνές εμπόριο, αντί να το περιορίζουν".

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω η Γερμανία, η οποία έχει συνυπογράψει τη συμφωνία, θα έπρεπε να παίρνει μόνη της μέτρα, για να εξισορροπεί το εμπορικό της ισοζύγιο – κυρίως να αυξάνει τις εισαγωγές της προωθώντας τα ξένα προϊόντα στην αγορά της, επειδή αυτό ακριβώς ενισχύει το εξωτερικό εμπόριο και δεν το περιορίζει.

Αφού όμως δεν το κάνει, τότε είναι υποχρεωμένες οι άλλες χώρες να φροντίσουν είτε την υποχρεώσουν, είτε να επιβάλλουν εισαγωγικούς δασμούς στα προϊόντα της – οπότε σωστά το ανέφερε ο κ. Trump, ενώ είναι ανόητες εκείνες οι χώρες της ΕΕ και της Ευρωζώνης που δεν το κάνουν.

Συνεχίζοντας, το γεγονός ότι δεν επιβλήθηκαν μέχρι σήμερα κυρώσεις στη Γερμανία εκ μέρους του ΠΟΕ οφείλεται στο ότι, το μισθολογικό, τιμολογιακό και νομισματικό «dumping» που εφαρμόζει είναι καλά κρυμμένο πίσω από το προστατευτικό τείχος της νομισματικής ένωσης. Εν τούτοις, όπως συμβαίνει πάντοτε, η παρανομία δεν τιμωρείται όσο δεν υπάρχει κατήγορος – κάτι που όμως φαίνεται να αλλάζει, μετά την ανάληψη της αμερικανικής κυβέρνησης από τον κ. Trump.

Εκτός αυτού, οι κανόνες του ΠΟΕ όσον αφορά το τιμολογιακό «antidumping», αφορούν κυρίως την απαγόρευση της πώλησης εμπορευμάτων κάτω από το κόστος παραγωγής τους – κάτι που δεν ισχύει εντός της Γερμανίας, η οποία βρίσκει επί πλέον τρόπους να πριμοδοτεί τις εξαγωγικές της επιχειρήσεις κρυφά .

Έχει δε συχνά το θράσος να παραπονιέται για τα εμπόδια που τοποθετούν στις εξαγωγικές επιχειρήσεις της οι τρίτες χώρες, όταν η ίδια υιοθετεί πολύ περισσότερα – είτε έμμεσα, με την αιτιολογία ότι δεν πληρούν τις δικές της προδιαγραφές κοκ., είτε άμεσα όπως στο παράδειγμα της Κίνας

Εν προκειμένω σχεδιάζει μέσω της ΕΕ την αύξηση των δασμών για τις κινεζικές εισαγωγές ατσαλιού από το 20% στο 265% – δήθεν για τη διάσωση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας ατσαλιού, καθώς επίσης για την αποφυγή του αθέμιτου ανταγωνισμού!

Ολοκληρώνοντας η Γερμανία, η οποία διενέργησε δύο παγκοσμίους πολέμους, αιματοκύλισε την Ευρώπη, «γαλούχησε» το ναζισμό και δρομολόγησε το Ολοκαύτωμα, όπου αντί να τιμωρηθεί της χαρίστηκε το 50% των χρεών της, η πληρωμή των υπολοίπων με ρήτρα ανάπτυξης, καθώς επίσης ένα σχέδιο Μάρσαλ, ενώ της επετράπη να ενωθεί ξανά, έχει το θράσος να κατηγορεί τις Η.Π.Α. για προστατευτισμό και αυταρχική συμπεριφορά – εκείνη τη χώρα δηλαδή που κυριολεκτικά της χάρισε τα πάντα, χωρίς ουσιαστικά κανένα αντάλλαγμα.

Προφανώς λοιπόν πρόκειται για το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη, χωρίς απολύτως καμία διάθεση υπερβολής – για μία χώρα που δεν διστάζει να εκμεταλλευθεί τους πάντες και τα πάντα, για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα δικά της συμφέροντα.

Κλείνοντας ακολουθεί ένας μικρός κατάλογος με τις δηλώσεις του προέδρου Trump για διάφορες χώρες – από τις οποίες μπορεί να διαπιστώσει κανείς τις προθέσεις του (υπενθυμίζουμε πως η Ταιβάν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Κίνας, ενώ οι Η.Π.Α. δεν διατηρούσαν διπλωματικές επαφές τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια, λόγω σεβασμού προς την Κίνα).

Analyst Team
Πηγή Analyst

Έρχεται ο "αριστερός"κόφτης

Ενισχυμένος κόφτης υποθηκεύει και κόβει κάθε ελπίδα στη χώρα

Από Iskra -

19/01/2017

0

Πιο αναγκαία και πιο ρεαλιστική η ανατροπή στη χώρα.

Σε άτακτη και θλιβερή υποχώρηση προέβη η κυβέρνηση τόσο δια του Δ. Τζανακόπουλου όσο και δια του Ευκλ. Τσακαλώτου, προκειμένου να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ.

Όσο κι αν ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε στη Βουλή να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με φτηνούς αντιπερισπασμούς προς τη ΝΔ, η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση απεδέχθη την διαμόρφωση ενισχυμένου μηχανισμού κόφτη για μετά το 2018, ο οποίος θα περικόπτει αυτόματα και στοχευμένα το αφορολόγητο όριο, ακόμα και σε εξευτελιστικό επίπεδο, θα μειώνει δραστικά τις κύριες συντάξεις κατ’ αρχήν δια μέσου της εξάλειψης της προσωπικής διαφοράς και θα αυξάνει τους συντελεστές ΦΠΑ πρώτα απ’ όλα στον μεσαίο συντελεστή.

Θεωρείται πολύ αμφίβολο, όμως, αν το ΔΝΤ θα θεωρήσει επαρκή την νέα δουλοπρεπή υποχώρηση της κυβέρνησης, προκειμένου να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, πράγμα άλλωστε που έτσι και αλλιώς θέλει να αποφύγει ακόμα και με τη συμμετοχή του ως “τεχνικού συμβούλου”.

Το ΔΝΤ σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα απαιτεί την θεσμοθέτηση τώρα, με ισχυρότατες εγγυήσεις, του πακέτου μέτρων που απαιτεί και τα οποία αφορούν όχι μόνο τις παραπάνω δεσμεύσεις αλλά και σειρά “μεταρρυθμίσεων”.

Από την άλλη ο Β. Σόϊμπλε απειλεί πως αν φύγει το ΔΝΤ, ο ίδιος θα επιβάλλει σκληρότερα μέτρα.

Η κυβέρνηση προβάλλει ως αντίλογο το γεγονός ότι διασφαλίζει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, φέρνοντας ως παράδειγμα ότι για το 2016 το πρωτογενές πλεόνασμα έφτασε τα 4,4 δισ. ευρώ έναντι στόχου 2 δισ. ευρώ.

Οικονομικοί παρατηρητές τόνιζαν ότι αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα πραγματοποιήθηκαν με την υπερφορολόγηση και επομένως το πνίξιμο της οικονομίας αλλά και την ενίσχυση της λειτουργίας των καρτών, λόγω και Capital Control στην χώρα, ενώ ενισχύθηκαν και από μια σειρά λόγους όπως η μη πληρωμή κρατικών υποχρεώσεων και η απαράδεκτη περικοπή των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με πάνω από 500 εκ. ευρώ.

Αυτή η τακτική έλεγαν οι ίδιοι οικονομικοί κύκλοι είναι άκρως επιζήμια για την οικονομία και έχει οδηγήσει, παρά τα πρωτογενή πλεονάσματα, στο να χρωστάνε στο Δημόσιο πάνω από τους μισούς φορολογούμενους.

Η δεύτερη αξιολόγηση είναι αμφίβολο ακόμα πότε θα τελειώσει και αν το ΔΝΤ θα είναι μέσα ή θα εξελιχθεί σε μια υπόθεση του Σόϊμπλε, με την Ελλάδα Γερμανικό προτεκτοράτο μέχρι και την τελική πτώση της.

Το ναυάγιο των ακολουθούμενων μνημονιακών πολιτικών, οι οποίες σήμερα έχουν ως επίκεντρο τη λεγόμενη δεύτερη αξιολόγηση, γίνεται πλήρες και η ανάγκη μιας μεγάλης ανατροπής στη χώρα καθίσταται ακόμα πιο αδήριτη.

Σήμερα μια απεμπλοκή της χώρας από την ευρωζώνη σε σύγκρουση με την ΕΕ για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος διεξόδου, γίνεται ακόμα πιο ρεαλιστική τόσο πολιτικά και οικονομικά όσο και από γεωστρατηγική άποψη.

Ν.Ζ

Η φοροεπιδρομή έφερε πλεόνασμα το 2016

Η υπερφορολόγηση αλλά και η αυξημένη χρήση καρτών στις συναλλαγές των φορολογουμένων οδήγησαν στη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 4,4 δισ. ευρώ το 2016.

Οι φόροι που επιβλήθηκαν το 2016 και οι οποίοι ανήλθαν σε περίπου 5 δισ. ευρώ εκτόξευσαν τα έσοδα του προϋπολογισμού κατά το προηγούμενο έτος, με αποτέλεσμα να υπερβούν τον στόχο που είχε τεθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ.

Αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ και κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά του Αιγαίου, νέα φορολογική κλίμακα, αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, αύξηση στα τσιγάρα και στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι μερικοί από τους φόρους που επιβάρυναν το προηγούμενο έτος τους πολίτες και αύξησαν τις εισπράξεις.

Στα μελανά σημεία του προϋπολογισμού του 2016 εντάσσονται οι μειωμένες κατά 500 εκατ. ευρώ δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, όπως επίσης και οι μειωμένες εισροές ύψους 204 εκατ. ευρώ από την Ε.Ε. για το ΠΔΕ.

Η υπερφορολόγηση συνεχίζεται και στο τρέχον έτος, καθώς έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή νέοι φόροι ύψους 2,5 δισ. ευρώ. Στελέχη του οικονομικού επιτελείου, αν και διαπιστώνουν ότι υπάρχει δυναμική στο σκέλος των εισπράξεων, εκφράζουν φόβους για την εξέλιξή τους, καθώς οι αυξημένες εισφορές που καλούνται να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, ενδεχομένως να δημιουργήσουν προβλήματα όπως για παράδειγμα διόγκωση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.

Ταυτόχρονα εκτιμούν ότι στη δεξαμενή των ληξιπρόθεσμων οφειλών θα προστεθούν το 2017 περίπου 15 δισ. ευρώ. Από τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι περισσότεροι από τους μισούς φορολογουμένους έχουν χρέη προς το Δημόσιο και χρωστούν περί τα 94 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού:

• Το πρωτογενές αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε πλεόνασμα 4,39 δισ., ευρώ, έναντι πρωτογενούς πλεονάσματος 2,27 δισ. ευρώ για την ίδια περίοδο το 2015 και στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 1,98 δισ. ευρώ.

• Τον τελευταίο μήνα του έτους οι εισπράξεις του Δημοσίου ανήλθαν στα 6,026 δισ. ευρώ, 114 εκατ. ευρώ παραπάνω σε σχέση με τον μηνιαίο στόχο. Στο σύνολο του έτους, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού (κυρίως φορολογικά) αυξήθηκαν κατά 1,8 δισ. ευρώ σε σχέση με τον στόχο που είχε τεθεί και ανήλθαν σε 49,796 δισ. ευρώ.

Οι επιστροφές εσόδων (εξαιρουμένων των επιστροφών από το πρόγραμμα εκκαθάρισης ληξιπρόθεσμων οφειλών) ανήλθαν σε 3,26 δισ. ευρώ, σημειώνοντας μείωση κατά 22 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου, ενώ τα έσοδα του ΠΔΕ ανήλθαν σε 4,172 δισ. ευρώ, μειωμένα κατά 204 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου.

• Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2016 ανήλθαν στα 55,153 εκατ. ευρώ και παρουσιάζονται μειωμένες κατά 817 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου. Ειδικότερα, οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 48,865 δισ. ευρώ και είναι μειωμένες κατά 354 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου, κυρίως λόγω της μείωσης των πρωτογενών δαπανών κατά 246 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, σε σχέση με το 2015 είναι αυξημένες κατά 320 εκατ. ευρώ.

Οπως επισημαίνει στη σχετική ανακοίνωση το υπουργείο Οικονομικών «έχουν καταβληθεί επιπλέον 630 εκατ. ευρώ για επιχορήγηση στον ΕΦΚΑ, για παροχή εφάπαξ οικονομικής ενίσχυσης σε χαμηλοσυνταξιούχους, 143 εκατ. ευρώ για την έκτακτη οικονομική ενίσχυση για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, 39 εκατ. ευρώ για επιδόματα πολυτέκνων, 81 εκατ. ευρώ για τις μεταναστευτικές ροές και 18 εκατ. ευρώ για τα εξοπλιστικά προγράμματα του ΥΠΕΘΑ.

“Πλεόνασμα φόρων το 2016 και το 2017”

Στην υπερφορολόγηση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, με μέτρα ύψους 5 δισ. ευρώ το 2016, αποδίδεται η αύξηση των εσόδων του προϋπολογισμού.
Τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν από το οικονομικό επιτελείο δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα στην οικονομία, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι στα μέτρα των δύο προηγούμενων ετών έχουν προστεθεί ακόμα 2,5 δισ. ευρώ το 2017.

Γίνεται λόγος για «ωρολογιακές βόμβες» στην οικονομία, οι οποίες δεν αποτυπώνονται στον προϋπολογισμό, όπως είναι η διεύρυνση της «μαύρης τρύπας» στα ασφαλιστικά ταμεία, η διόγκωση των «κόκκινων» δανείων, η επιβάρυνση της ρευστότητας φορέων του Δημοσίου και η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του ιδιωτικού τομέα, που ξεπερνούν πλέον το 50% του ΑΕΠ και οι οποίες αυξήθηκαν κατά 11 δισ. ευρώ το 2016.

Η εσωτερική στάση πληρωμών συνεχίζεται. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου είναι αυξημένες κατά 46% σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2014, στερώντας ρευστότητα από την πραγματική οικονομία.

Ενώ για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται υστέρηση έναντι των στόχων στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, κατά περίπου 500 εκατ. ευρώ.