Αν η ζωή μας είχε αξία θα το είχαμε ήδη αποδείξει πολεμώντας με νύχια και με δόντια για να την διατηρήσουμε έστω και ακρωτηριασμένη.
Αναρωτιόμαστε, γράφουμε και προσπαθούμε να αναλύσουμε τι πάει στραβά σε αυτόν τον τόπο και μένουμε άπραγοι στην κατακρεούργηση της θεωρητικής αξιοπρέπειας μας. Θεωρητικής, διότι δεν έχουμε αξιοπρέπεια εφόσον δεν έχουμε αξία ως ζωές. Έχουμε τιμή. Κοστολογηθήκαμε για την εκπαίδευσή μας, την εργασία μας, για την υγεία μας, για την ψήφο μας, για τον φόρο μας, την κηδεία μας, κι εμείς αυτή την στιγμή δεν παλεύουμε για την υποτίμηση της αξίας μας παρά μόνο για την έκπτωση του κόστους ζωής μας απέναντι στο κράτος. Παλεύουμε για να μην πέσει κι άλλο η τιμή μας.
Αυτό είναι το μέλημά μας: Ένα νομοσχέδιο και ένα μνημόνιο. Πουθενά ανάμεσα στις χιλιάδες σελίδες των προϋπολογισμών που συντάσσουν λογιστές της κακιάς ώρας δεν υπάρχει η αξία της ζωής. Μόνο η τιμή. Καταντήσαμε εμπόρευμα με πολύ μικρή ημερομηνία λήξης κατασκευασμένο με χειρίστης ποιότητας πρώτες ύλες.
Τα αποτελέσματα της εκποίησης της αξιοπρέπειάς μας είναι ήδη εμφανή και φρικαλέα. Οι συντεχνίες στοιβάζονται με συνθήματα και πανό στους δρόμους για να εξασφαλίσουν μία τιμή για την ύπαρξή του αδιαφορώντας για την ύπαρξη της αξιοπρέπειας.
Να μην πέσει ο μισθός μου, να μην χάσω τα προνόμιά μου και ας καεί ο κόσμος. Πρέπει να είσαι τουλάχιστον σχιζοφρενής αν σε ικανοποιεί ότι αύριο εσύ θα έχεις λεφτά στο πορτοφόλι σου, εξασφαλισμένο το σπίτι σου και το κρεββάτι του ιδιωτικού νοσοκομείου αλλά θα περπατάς καθημερινά ανάμεσα σε ζωντανά και νεκρά συντρίμμια. Θα βγαίνεις από το ζεστό διαμερισματάκι σου σε μια χώρα βομβαρδισμένη. Θα πίνεις καφέ και θα βλέπεις σήριαλ ενώ στο δίπλα διαμέρισμα κάποιος θα κόβει τις φλέβες του. Ήδη έχεις συνηθίσει οι σύγχρονες απλωμένες στον ήλιο μπουγάδες να μην είναι σώβρακα αλλά κουφάρια ανθρώπων.
Έχουμε την εντύπωση ότι η αντίσταση προηγούμενων γενεών γινόταν μετά από μεγάλες θεωρητικές κουβέντες και μετά από μεγάλη ζύμωση ιδεολογικών θέσεων. Έτσι βολεύει τους δημιουργούς των παρατάξεων που στηρίχθηκαν σε κοστολογημένες ιδεολογίες και σε αυτές που στηρίχθηκαν στην απόκτηση προσωπικού πλούτου.
Θέλουν να πάρουν ακόμη και την πράξη αντίστασης απλών ανθρώπων ως δικό τους επίτευγμα. Μεθοδευμένα δεν σε έβαλαν να σκεφτείς ότι αυτό που σπρώχνει τον αξιοπρεπή άνθρωπο στην αντίσταση με βία δεν είναι η καταπάτηση των δικαιωμάτων του , είναι η προσβολή της αξιοπρέπειας.
Είτε είναι εθνική, είτε ταξική, είτε κοινωνική, είτε προσωπική, είτε απλά ανθρώπινη. Όσο ο άνθρωπος είχε λιγότερα πάρε -δώσε με το κράτος και περισσότερα με τον διπλανό του τόσο η αξία του μεγάλωνε. Και όσο ο διπλανός του ένιωθε την αξία αδιαπραγμάτευτη, τόσο ανέβαινε στο χρηματιστήριο της ύπαρξης η ζωή και κατέβαινε το κόστος θανάτου.
Λοιπόν, σε ποιον πόλεμο να κατέβεις, τιμημένε μου Έλληνα απέναντι στο Τέρας; Ποιος θα δώσει την ζωή του για την αξία σου όταν εσύ ο ίδιος την έχεις κοστολογήσει με διαπραγματεύσεις, υπογραφές και ψήφους ως ληγμένο προϊόν στις αποθήκες του κόσμου;
Το περιεχόμενο των δύο πρόσφατων εκθέσεων του ΔΝΤ, δηλαδή αυτής που κυκλοφόρησε ευρέως, αλλά και της εμπιστευτικής [1], αποκλείει οποιασδήποτε μορφής αισιοδοξία, για την τύχη της Ελλάδας, αφού τα οδυνηρά και χωρίς περιστροφές συμπεράσματά τους προειδοποιούν ότι «η Ελλάδα οδηγείται σε κατάρρευση», και ακόμη ότι «έστω και ΑΝ η Ελλάδα εφαρμόσει και νέες επώδυνες μεταρρυθμίσεις το χρέος δεν θα καταστεί βιώσιμο».
Η ανάλυση του ΔΝΤ, σχετικά με τα αίτια που μας οδήγησαν στην καταστροφή, σχετικά με το ποιοί ευθύνονται για αυτήν, αλλά και σχετικά με το τι θα έπρεπε να γίνει εφεξής για να σωθούμε, είναι ασαφής και πλήρης εσωτερικών αντιφάσεων. Είναι ξεκάθαρο ότι το ΔΝΤ επιθυμεί, διακαώς, να μην είναι παρόν στην τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος, τώρα που αποδείχθηκε περίτρανα πια ότι το σύνολο των μέτρων δικής του έμπνευσης, που ήδη εφαρμόστηκαν πειθήνια από τις κυβερνήσεις των 7 τελευταίων ετών, έφεραν τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα των αναμενόμενων. Το χρέος εξακολουθεί να αναρριχάται σε απρόσιτα ύψη (προβλέπεται από το ΔΝΤ τριπλασιασμός του, στις προσεχείς δεκαετίες, ως ποσοστό στο τότε ΑΕΠ). Κατανάλωση, αποταμίευση και επένδυση κυριολεκτικά καταποντίζονται. Οι νέοι, κυρίως οι μορφωμένοι, που εγκατέλειψαν την Ελλάδα ανέρχονται ήδη σε 426.000. Οι επιχειρήσεις εξαφανίζονται σε καθημερινή βάση κατά δεκάδες. Η οικοδομική δραστηριότητα και οι σχετικές συναλλαγές βρίσκονται από καιρό σε διαρκή χειμερία νάρκη. Η ανεργία που εξακολουθεί να ανέρχεται, ξεγελάει, ωστόσο, όσους αναζητούν ψευδείς ενδείξεις αισιοδοξίας, πρώτον εξαιτίας της αθρόας μετανάστευσης των νέων μας, που περιορίζει τον ενεργό πληθυσμό, και δεύτερον εξαιτίας αυτών που εκλαμβάνονται ως «απασχολούμενοι», με μηνιαία αμοιβή 100-300Ε. ΔΝΤ και Commission δίνουν την απατηλή εντύπωση έντονων διαφωνιών αναμεταξύ τους, για το πως θα «εξακολουθήσουν να σώζουν την Ελλάδα», με αποτέλεσμα να επινοούν μέτρα άγνωστης θεωρητικής πατρότητας, όπως λ.χ. «προληπτικά μέτρα λιτότητας», όπως «μειώσεις φόρων με παράλληλη μείωση του αφορολόγητου ορίου», όπως «διαχρονικά περιφερόμενος κόφτης» και πολλά ανάλογα.
Οι Βρυξέλλες, σε αντίθεση με το ΔΝΤ, επιδεικνύουν αισιοδοξία προς τα έξω. Μεταξύ άλλων, αναμένουν ρυθμούς ανάπτυξης, για την ετοιμοθάνατη Ελλάδα, τόσο φαντασμαγορικούς, ώστε να ξεπερνούν και τα 2.5% (φροντίζοντας, βέβαια, να τονίσουν ότι αυτά τα «θαύματα» απαιτούν κάποιες προϋποθέσεις). Ακόμη, οι Βρυξέλλες, αρνούνται κατηγορηματικά να δεχθούν το χαρακτηρισμό του ΔΝΤ, για το ελληνικό χρέος, ως «εξαιρετικά μη βιώσιμου», διότι απλώς η Ευρώπη το «θέλει» και το «επιβάλλει» ως βιώσιμο!
Αυτήν την αδιέξοδη, από καιρό, κατάσταση που ωστόσο επιδεινώνεται σημαντικά μετά το πέρας της κάθε «αξιολόγησης», αρνείται πεισματικά, θα πρόσθετα και εθελοτυφλικά, να την αποδεχθεί ολόκληρο το πολιτικό φάσμα του τόπου μας. Αντιθέτως, αναμένει επί 7 χρόνια με υπομονή και εμμονή βελτιώσεις από το πουθενά (αφού όλες μα όλες οι βασικές παραχωρήσεις και υποχωρήσεις φέρουν τις υπογραφές Ελλήνων πολιτικών). Η εκάστοτε κυβέρνηση, λοιπόν, αποθέτει τις ελπίδες της στην έλευση θαυμάτων, καθώς επιδίδεται στις ατελεύτητες και χωρίς προοπτική διαπραγματεύσεις. Η μοναδική συμβολή αυτών των αξιολογήσεων είναι ίσως η εκχώρηση κάποιων ελευθεριών, προς τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, ώστε να μπορούν να επιλέγουν τον τρόπο της ευθανασίας των διαδοχικών κοινωνικό-επαγγελματικών κατηγοριών, όταν έρχεται η σειρά τους.
Σε ότι αφορά στην αξιωματική αντιπολίτευση, η αισιοδοξία της στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος είναι, φυσικά, ο ενθουσιασμός της αναμονής για την εξουσία, που συγκαλύπτει την πραγματικότητα με λαμπερή χρυσόσκονη. Και ο δεύτερος αναφέρεται στην εφευρετική επινόηση μέτρων, υφεσιακών πάντοτε, των οποίων η εφαρμογή δεν έχει εξαντληθεί, και συνεπώς διαθέτουν ακόμη περιθώρια εντατικοποίησης. Τα σωτήρια, λοιπόν, μέτρα που προτείνονται είναι ο περιορισμός του φορολογικού βάρους (που χωρίς αμφιβολία είναι, όχι απλά υπερβολικός, αλλά και αναποτελεσματικός) σε συνδυασμό με τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών, που αναμένεται να υποκαταστήσει τα, έτσι, απολεσθέντα δημόσια έσοδα. Πρόκειται, δηλαδή, για μετωπική επίθεση εναντίον της τελευταίας κοινωνικό-επαγγελματικής κατηγορίας, αυτής των δημοσίων υπαλλήλων, της οποίας τα μέχρι τώρα χτυπήματα απλώς την ακρωτηρίασαν, χωρίς και να την αποτελειώσουν. Τα αποτελέσματα αυτής της «σωτηρίας» θα είναι η επιπλέον αναρρίχηση της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, οι ελλείψεις σε νοσοκομεία, (που θα ολοκληρώσουν τις ήδη υπάρχουσες) σε γάζες, βασικά φάρμακα, κρεβάτια εντατικής θεραπείας και ιατρικό προσωπικό, καθώς και η εντατικοποίηση των ελλείψεων σε διδακτικό προσωπικό όλων των βαθμίδων, σε ερευνητικά κονδύλια (είμαστε ήδη στον πάτο), κ.ο.κ. Αλλά, βέβαια, σε ότι αφορά το μέτρο μείωσης των φόρων, όταν η ΝΔ θα έρθει στην εξουσία, θα έχει ήδη αποφασιστεί και βεβαιότατα θα παραμείνει σε ισχύ το άθλιο μέτρο της μείωσης του αφορολόγητου ορίου στα 5.000-6.000Ε εισόδημα το χρόνο. Για τι είδους λοιπόν μείωση φόρων θα πρόκειται;
Η πιο τραγική, ωστόσο, πλευρά της ελληνικής πορείας προς την εξαθλίωση είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος που εν γνώσει όλων μας είναι αδιέξοδο και φονικό. Η αδιανόητη και η, παντελώς, εξευτελιστική μας κατάσταση έγκειται στο αναμφισβήτητο πια γεγονός ότι το πρόγραμμα που μας δόθηκε είναι παντελώς εσφαλμένο, κατά γενική πια ομολογία και αναγνώριση [2]. Αλλά, ωστόσο, αυτοί που διοικούν αυτόν τον άμοιρο τόπο, πέρα από κάθε λογική, συνεχίζουν να εφαρμόζουν το ένα μετά το άλλο τα υφεσιακά αυτά μέτρα, ΑΝ και αποκλείεται να μη γνωρίζουν, ότι έτσι καταδικάζουν την Ελλάδα σε εξαφάνιση για πολλές-πολλές δεκαετίες. Ομιλούν με άνεση για τη δήθεν ανάγκη εφαρμογής αυτών των άθλιων «μεταρρυθμίσεων», που έχουν μετατρέψει μια ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα σε τριτοκοσμική. Συστήνονται χωρίς δισταγμό ως «οικονομολόγοι», αγνοώντας ωστόσο, (ηθελημένα;;;) όλα τα πρόσφατα και πολυάριθμα βιβλία και άρθρα που γράφονται για την Ελλάδα, από νομπελίστες και σοβαρούς Έλληνες και ξένους οικονομολόγους, και που αναλύουν με απολύτως πειστικά μέσα το ανίερο αυτό ελληνικό πρόγραμμα. Αρνούνται να κατανοήσουν ακόμη και το περιεχόμενο των εκθέσεων του ΔΝΤ (και όχι μόνο), που έμμεσα φωνάζει ¨»σταματήστε λοιπόν», SOS, γιατί οδηγείτε τη χώρα σας στην άβυσσο.
Πως εξηγείται αυτή η τόσο θλιβερή συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτικών; Εμπιστεύονται, άραγε, βελτιώσεις, που όμως κινούνται μονίμως στο χώρο της φαντασίας ή που είναι τόσο οριακές ώστε να είναι ανίκανες να επηρεάσουν την, σε βάθος, κατεστραμμένη οικονομία μας; Έχουν, άραγε, πειστεί ότι η καταστροφή της χώρας είναι μονόδρομος, που τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει; Ή, απλώς, φοβούνται να διερευνήσουν και να συζητήσουν ακόμη, τη δυνατότητα εφαρμογής μιας διαφορετικής μακροοικονομικής πολιτικής, επειδή έχουν πειστεί ότι «δεν υπάρχει ζωή εκτός του ευρώ»; Οπωσδήποτε, για όλους αυτούς τους λόγους, και ίσως και για κάποιους άλλους, δέχονται να εφαρμόζουν, και μάλιστα χωρίς ημερομηνία λήξης, αυτό το αδιέξοδο πρόγραμμα συμφοράς των δανειστών.
Η άλλη λύση, που με τις παρούσες συνθήκες που επικρατούν σχετικά, χρειάζεται θάρρος για να εκφωνηθεί, είναι η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα. Πρόκειται, ασφαλώς, για δύσκολο μονοπάτι, τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες εφαρμογής, κυρίως γιατί δεν υπάρχει προηγούμενο οικονομίας που να ήταν μέλος της Ευρωζώνης και να εξήλθε από αυτήν. Πρόκειται, ωστόσο, ταυτόχρονα, για λύση που υπόσχεται τη σωτηρία της Ελλάδας, ασφαλώς, κάτω από προϋποθέσεις. Οι οικονομολόγοι γνωρίζουν το τι μπορεί να προσφέρει ένα εθνικό νόμισμα, σε όρους δυνατότητας επιλογής της κατάλληλης μακροοικονομικής πολιτικής, ταχείας ανάπτυξης, δικαιότερης κατανομής του εισοδήματος, εξασφάλισης απρόσκοπτης ρευστότητας και σε βάθος χρόνου απόκτησης μεγαλύτερης ανταγωνιστικότητας. Οι οικονομολόγοι γνωρίζουν ακόμη, ή θα έπρεπε να γνωρίζουν, το πόσο ανόητη είναι η φράση, που ωστόσο ακούγεται πολύ συχνά: «τι δραχμή, τι ευρώ-τι μας φταίει το ευρώ, και τι θα μας προσφέρει η δραχμή»!!!.
Το περίεργο και το ανεξήγητο, ωστόσο είναι, ότι ενώ βρισκόμαστε αναμφίβολα στο χείλος του γκρεμού [3], αρνούμαστε κατηγορηματικά να εξετάσουμε, με τη δέουσα σοβαρότητα που απαιτεί η απελπιστική κατάστασή μας, τη λύση της δραχμής ή όπως θα ονομάσουμε το εθνικό μας νόμισμα. Με περισσή επιπολαιότητα, και χωρίς να έχει προηγηθεί μια σοβαρή μελέτη, από ειδικούς οικονομολόγους – νομισματολόγους – μακροοικονομολόγους, που:
* να συγκρίνουν το που οδεύουμε με τα μνημόνια, τις αξιολογήσεις, τις «μεταρρυθμίσεις» και τα συμπαρομαρτούντα της καταστροφής, και τι μπορούμε να περιμένουμε από το εθνικό μας νόμισμα, * να εξετάσουν με ποιους τρόπους θα είναι δυνατόν να περιοριστούν οι δυσμενείς συνέπειες του αρχικού σταδίου της μετάβασης, * να ερευνήσουν με ποια διαδικασία, με τι όρους και τι συμφωνίες θα είναι προτιμότερο να εγκαταλείψουμε την Ευρωζώνη, * να καθορίσουν ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητές μας, για την ανάπτυξη, την ελάφρυνση των αρνητικών συνεπειών, για την φροντίδα των ευάλωτων κοινωνικών κατηγοριών κ.ο.κ. [4]
Αυτή η υπεύθυνη, η ολοκληρωμένη, η εθνική μελέτη μετάβασης, από όσο γνωρίζω δεν έγινε ποτέ. Αντιθέτως, η αντιμετώπιση αυτής της λύσης, που είναι η μόνη, εκτός της ολοσχερούς μας καταστροφής, έχει αφεθεί στην ιλαροτραγωδία δηλώσεων, όπως: «θα πεθάνουμε από την πείνα, το κρύο και την έλλειψη φαρμάκων», «ο πληθωρισμός θα φθάσει στα 500% στα 600%», «πηγαίνετε να δείτε τι γίνεται στη Βόρεια Κορέα για να καταλάβετε», «θα γίνουν πλούσιοι όσοι έχουν χρήματα στο εξωτερικό» κ.ο.κ.
ΑΝ εξαιρεθούν οι ολίγοι (όπως θα ήθελα να πιστεύω) που επιλέγουν αυτής της μορφής τα φαιδρά επιχειρήματα εναντίον του εθνικού μας νομίσματος, επειδή έχουν ίσως κάποια συμφέροντα, οι υπόλοιποι πολλοί που ενστερνίζονται ανάλογες κραυγές χωρίς περιεχόμενο, έχουν μάλλον πειστεί ότι εμείς οι Έλληνες, είμαστε ανίκανοι να σταθούμε στα πόδια μας και να ξαναφτιάξουμε την πατρίδα μας με νύχια και δόντια. Και αν είναι έτσι, είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί.
Και να ληφθεί υπόψη ότι η παρούσα διεθνής συγκυρία ευνοεί αποφασιστικά μια αλλαγή οικονομικής πορείας της Ελλάδας. Γιατί έχει προηγηθεί το GREXIT, η ιταλική οικονομία είναι σε κρίσιμη καμπή, οι σωρευμένες δυσλειτουργίες της ΕΕ-Ευρωζώνης προβάλλουν έντονες, οι εκλογές σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες απειλούν να αναδείξουν στην εξουσία τα λεγόμενα «λαϊκίστικα κόμματα», που είναι αντιευρωπαϊκά, και πάνω από όλα η εκλογή του νέου πλανητάρχη, που εκτός από την εξαγγελία του περιορισμού της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, είναι και δηλωμένος εχθρός της Γερμανίας και του ευρώ.
Σε πείσμα των πολύ σημαντικών αυτών διεξόδων, εμείς αγωνιούμε για το πότε θα υπογραφεί η προς το παρόν τελευταία «αξιολόγηση», που θα μας βυθίσει ακόμη πιο βαθιά στη φτώχεια και τη δυστυχία. Και από την πλευρά τους τα ΜΜΕ, (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων) τρέμουν να ανοίξουν μια σοβαρή και υπεύθυνη συζήτηση για τη δραχμή, αλλά αρκούνται στην υπόθαλψη των ανούσιων κραυγών που βλέπουν να έρχεται ο Αρμαγεδδών με τη δραχμή, αλλά όχι με τη συνέχιση της γενοκτονικής αυτής κατάστασης.
[1] Του Lexander Mercouris, Duran http://www. FREEPEN.gr/2017/01/blog-post_5480.html (συντάχθηκε από το προσωπικό του ΔΝΤ). [2] Ακόμη και του ίδιου του Olivier Blanchard, πρ. επικεφαλής του ΔΝΤ και, προφανώς, εμπνευστή του αυτοκτονικού αυτού προγράμματος. [3] Ας εντρυφήσουμε στο περιεχόμενο των τελευταίων εκθέσεων για την Ελλάδα. [4] Να προλάβω αντιδράσεις συναδέλφων, λέγοντας ότι υπάρχουν ήδη σχετικές μελέτες για τη μετάβαση, που όμως δεν προβλήθηκαν αρκετά, δεν είναι ολοκληρωμένες, δεν έχουν υιοθετηθεί ως εθνική προσπάθεια, και θα ήταν σκόπιμο να συμπεριληφθούν οι καλές τους ιδέες σε μια πιο επίσημη μελέτη.
Το κεφάλαιο της εμπλοκής της Τουρκίας στη Συρία ξεκίνησε μετά το 2003 ως επίθεση φιλίας στον Ασαντ, για να γίνει μετά το 2011 τυχοδιωκτική εμπλοκή συμμαχίας με τον διάβολο, προκειμένου να υπάρξει καθεστωτική ανατροπή στη Δαμασκό.
Στη χειρότερη στιγμή, λιγότερο από έναν μήνα πριν από το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου για την έγκριση της συνταγματικής μεταρρύθμισης με την οποία υιοθετείται προεδρικό καθεστώς, μια ψηφοφορία που ήδη προδιαγράφεται να έχει οριακό αποτέλεσμα και σε καμιά περίπτωση εκλογικός περίπατος.
Εξελίξεις
Οι εξελίξεις είναι αμείλικτες και μη διαχειρίσιμες επικοινωνιακά, αλλά και επί της ουσίας, από τον Ερντογάν: Μέσα σε δύο βδομάδες πρώτες οι ΗΠΑ του διεμήνυσαν ότι την πολιορκία και την κατάληψη της πρωτεύουσας των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους Ράκα θα αναλάβουν ως υπεργολαβία οι Κούρδοι της Συρίας, η οργάνωση PYD και η πολιτοφυλακή YPG, με την Αγκυρα να μην μπορεί να έχει ούτε καν συμβολική συμμετοχή.
Το δεύτερο και ισχυρότερο ράπισμα ήλθε από τη Ρωσία, η οποία ανακοίνωσε τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης στην κουρδοκρατούμενη περιοχή της Δυτικής Συρίας, μια εξέλιξη που ακυρώνει πλέον οποιαδήποτε δυνατότητα της Τουρκίας να περιορίσει εδαφικά τις περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι και όχι μόνον: Στην ουσία ακυρώνεται, με άδοξο για τον Ερντογάν τρόπο, ο ελιγμός της προσέγγισης με τη Μόσχα που υλοποιήθηκε το 2016, λίγο πριν και λίγο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
Τότε ο Ερντογάν διαβεβαίωσε τη Μόσχα ότι δεν πρόκειται να ενοχλήσει την προέλαση του Ασαντ και της φιλοϊρανικής συμμαχίας που τον στηρίζει προς το Χαλέπι και σε αντάλλαγμα πήρε την ανοχή του Κρεμλίνου να προωθήσει τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις πέριξ του Ευφράτη, ώστε να εμποδίσει τη συνένωση των Κούρδων της Βορειοανατολικής Συρίας με τον κουρδικό θύλακο της Βορειοδυτικής Συρίας που έχει τη δυναμικήπρόσβασης στη Μεσόγειο.
.
Σύντομα θα έλθει η ώρα που ο Ερντογάν θα πάρει σαφές μήνυμα ότι πρέπει να αποσύρει τις δυνάμεις του από τον Ευφράτη και γύρω από τη Μοσούλη και να χωνέψει ότι δεν έχει ρόλο στην επόμενη μέρα στη Συρία
Με το «πράσινο φως» της Μόσχας ως πλεονέκτημα, ο Ερντογάν άρχισε να ενισχύει τις δυνάμεις του στο Βόρειο Ιράκ πέριξ της Μοσούλης, με στόχο να εμποδίσει την κατάληψη της άλλης πρωτεύουσας των τζιχαντιστών από τους Κούρδους Πεσμεργκά του Βόρειου Ιράκ.
Παρενόχληση
Σήμερα η περίπλοκη παραπάνω στρατηγική είναι σμπαράλια και θρύψαλα, καθώς γύρω από τον Ευφράτη όσο και γύρω από τη Μοσούλη η τουρκική παρουσία ανεδείχθη σε μείζονος σημασίας παρενόχληση τόσο για τη Μόσχα όσο και για την Ουάσιγκτον.
Οι Κούρδοι πρωταγωνιστούν στην ολοκλήρωση της κατάληψης της Μοσούλης, περιμένουν το σύνθημα να εφορμήσουν στη Ράκα, οι Ρώσοι με την εγκαθίδρυση βάσης στην κουρδική Βορειοδυτική Συρία δηλώνουν δυναμικό «παρών» στο Κουρδικό συνολικά.
Είναι προφανές ότι σύντομα θα έλθει η ώρα που ο Ερντογάν θα πάρει σαφές μήνυμα ότι πρέπει να αποσύρει τις δυνάμεις του από τον Ευφράτη και γύρω από τη Μοσούλη και να χωνέψει ότι δεν έχει ρόλο στην επόμενη μέρα στη Συρία και κυρίως ότι δεν μπορεί να αποτρέψει την εδαφική συνέχεια του κουρδικού Βόρειου Ιράκ, με την υπό κουρδικό έλεγχο περιοχή της Μοσούλης που συνορεύει με την κουρδική Βορειανατολική Συρία, η οποία θα αποκτήσει δυτικά του Ευφράτη πρόσβαση στη Μεσόγειο!
Την πολιορκία και την κατάληψη της πρωτεύουσας των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους Ράκα θα αναλάβουν ως υπεργολαβία οι Κούρδοι της Συρίας, η οργάνωση PYD και η πολιτοφυλακή YPG, με την Αγκυρα να μην μπορεί να έχει ούτε καν συμβολική συμμετοχή
ΗΠΑ και Ρωσία δείχνουν «κόκκινη κάρτα», οι σχέσεις με το Ισραήλ έχουν ραγίσει ανεπανόρθωτα, με την Αίγυπτο υπάρχει ψυχροπολεμική καχυποψία ενώ το μόνο πεδίο που συμφωνούν οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι για την ηγεμονία στη Μέση Ανατολή, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία, είναι ότι δεν θέλουν οποιονδήποτε ρόλο της Αγκυρας στο Ιράκ και στη Συρία.
Πέραν της συγκυρίας, στη Συρία και στο Ιράκ η χειραφέτηση των Κούρδων είναι στρατηγική επένδυση των ΗΠΑ. Ενα σταδιακά ενιαίο Κουρδιστάν αποδυναμώνει κάθε επανεμφάνιση του Αραβικού Ριζοσπαστικού Εθνικισμού στο Ιράκ και στη Συρία, ψαλιδίζει την ισχύ του Ιράν και επιταχύνει ως μη αντιστρέψιμη νομοτέλεια τη χειραφέτηση των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία.
Η κατάσταση που βιώνει η χώρα μας, είναι συνέπεια της ένταξης στη μεγάλη θηλιά του ευρώ. Είναι δηλαδή άρρηκτα δεμένα σε ένα γόρδιο δεσμό, η ευρωζώνη, η χρεοκοπία και η ξένη κηδεμονία.
Πρώτον: Η πατρίδα μας, ποτέ δεν θα έφτανε με την δραχμή στην τραγική οικονομική θέση της χρεοκοπίας που βρέθηκε το 2008-2010. Ούτε φυσικά, στην σημερινή κατάσταση που μοιάζει με την Ν. Αφρική.
Δεύτερον:Επειδή συμμετείχε στην ευρωζώνη, δεν προχώρησε στα «αυτονόητα», που θα έκανε ένα κυρίαρχο κράτος. Δηλαδή, χρεοστάσιο και αναδιάρθρωση χρέους με βάση το εθνικό δίκαιο όπως π.χ.έκανε πρόσφατα η Ρωσία ή η Αργεντινή κλπ.
Το δεύτερο σημείο νομίζουμε ότι είναι απολύτως κατανοητό, εξηγούμε λοιπόν συνοπτικά την πρώτη μας θέση:
Με την είσοδο στο ευρώ (μια πορεία που στην πραγματικότητα ξεκινάει αρκετά πιο πριν, με την εφαρμογή της συνθήκης του Μάαστριχτ και την απαιτούμενη πολιτική της σκληρής δραχμής), η Ελλάδα πολλαπλασίασε τον κίνδυνο μιας χρεοκοπίας, αντίθετα με την εικόνα που διαμόρφωσαν οι αγορές και ήταν βέβαιο ότι θα οδηγηθεί σε μια νέα Μικρασιατική καταστροφή. Οι λόγοι είναι οι εξής:
α) Το ελληνικό δημόσιο απώλεσε το δικαίωμα του «εκδοτικού προνομίου». Δηλαδή την δυνατότητα να τυπώνει χρήμα για να καλύπτει δημόσια ελλείμματα.
β) Σε μια νύχτα, το σύνολο του δημόσιου χρέους μετατράπηκε από δραχμές σε ευρώ. Ένα νόμισμα εχθρικό και ανεξέλεγκτο από τις ελληνικές οικονομικές αρχές. Τώρα, το χρέος δεν μπορούσε να «φαγωθεί» μέσω του πληθωρισμού. Συνέπεια αυτού και του προηγούμενου, είναι, ότι το ελληνικό κράτος παραδόθηκε και εξαρτήθηκε πλήρως από τις αγορές, όσον αφορά τον δανεισμό του και την κάλυψη των ελλειμμάτων του.
γ) Hσκληρή συναλλαγματική ισοτιμία, διόγκωνε τα εξωτερικά ελλείμματα, τα οποία καλύπτονταν από εξωτερικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, αφού υπήρχε και η εμπιστοσύνη των αγορών. Το δημόσιο χρέος πέρασε κατά 80% στα χέρια ξένων δανειστών το 2008. Έτσι φτάσαμε να πληρώνουμε 4% για τόκους στο εξωτερικό. Αν ήμασταν στην δραχμή και κατά συνέπεια ο κύριος όγκος στα χέρια Ελλήνων δανειστών (όπως ήταν), η πληρωμή ακόμη και 10% του ΑΕΠ σε τόκους δεν θα σήμαινε τίποτε. Η πληρωμή τόκων όμως στο εξωτερικό, μόνο για το δημόσιο χρέος εκείνη την περίοδο, ήταν από μόνη της ένα εξωτερικό έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ, αντίστοιχο ή και μεγαλύτερου του μέσου ετήσιου που είχε η χώρα τα χρόνια της Δραχμής, δημιουργώντας ανάγκες νέου εξωτερικού δανεισμού. Η χώρα βρέθηκε υπερχρεωμένη, με αρνητική καθαρή εξωτερική θέση, γύρω στο ένα ΑΕΠ της, σε ένα φαύλο κύκλο δημιουργίας εξωτερικών ελλειμμάτων. Η δε σχέση των λεγόμενων «δίδυμων» ελλειμμάτων, είχε σαφέστατη φορά από το εμπορικό στο δημόσιο έλλειμμα.
δ) Η νομισματική πολιτική της Ε.Κ.Τ., ήταν αντίθετη με τον οικονομικό κύκλο της περιφέρειας και ασκείτο σύμφωνα με τα συμφέροντα της ατμομηχανής του ευρώ της Γερμανίας. Διαμορφώθηκε υπερθέρμανση, ροές κεφαλαίων, που οδήγησαν σε φούσκες κύρια στα ακίνητα και σε στρέβλωση των οικονομιών της περιφέρειας, ιδίως στην Ελλάδα. Σε συνδυασμό με την εγκληματική αμέλεια της Τράπεζας της Ελλάδας, ο ιδιωτικός δανεισμός είχε σαθρές βάσεις, ενώ η περιβόητη ανάπτυξη ήταν επίπλαστη. Το τεράστιο εξωτερικό έλλειμμα, και ο εξωτερικός δανεισμός αντανακλούσαν την αρνητική καθαρή αποταμίευση. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ζ.Ε. που κατά μήκος όλης της δεκαετίας 2001-2010, είχε αρνητική καθαρή αποταμίευση. Ενώ όλα τα χρόνια πριν την ένταξη, από το 1960 -που υπάρχουν στοιχεία- ήταν θετική. Το τεράστιο έλλειμμα των αποταμιεύσεων, ήταν βασικό στοιχείο αστάθειας του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, αστάθεια που τελικά εκδηλώθηκε με οξεία μορφή. Με την έναρξη της κρίσης, την δόνηση από τις ΗΠΑ, τα ξένα αλλά και εγχώρια κεφάλαια αποσύρθηκαν από την Ελλάδα, η φούσκα έσπασε και όπως και αλλού π.χ. στην Ισπανία, οι ζημιές των τραπεζών (ιδιωτικό χρέος) μεταφέρθηκαν στο δημόσιο χρέος. Ποσό καθόλου αμελητέο αφού είναι της τάξης των 60 και πλέον δις ευρώ.
Από εκεί και πέρα η συνέχεια είναι γνωστή, μια σειρά κυβερνήσεων τύπου Τσολάκογλου, κάτω βέβαια και από τον εκβιασμό της τραπεζικής μαφίας των Τρισέ-Ντράγκι, που κατά σειρά απείλησαν Ιρλανδία-Ελλάδα και Κύπρο με κλείδωμα των τραπεζών τους, εφάρμοσαν και εφαρμόζουν, σε άψογη συνεργασία με την εγχώρια παρασιτική αστική τάξη τα προγράμματα θανάτου των Ελλήνων και το ξεκοκάλισμα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας τους. Για χάρη του ευρώ, των γερμανογαλλικών, αλλά και αμερικάνικων τραπεζών (που κατείχαν ασφάλιστρα χρεοκοπίας το 2010), των συμφερόντων του ξένου παράγοντα και των «γνωστών» Ελλήνων ολιγαρχών, η Ελλάδα ακολουθεί εδώ και επτά χρόνια, μια πολιτική τύπου Χούβερ, που την έχει φυλακίσει σε ένα σύγχρονο οικονομικό και κοινωνικό Άουσβιτς. Το χρέος έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη και αποτελεί το αέριο τουευρω- θαλάμου που λιώνει τους έλληνες.
Τι πρέπει να γίνει σήμερα:
Πρώτο βήμα είναι η παύση πληρωμών για το εξωτερικό δημόσιο χρέος και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, ώστε να είμαστε πλέον κυρίαρχο κράτος, μέσω μιας νέας δημόσιας τράπεζας της Ελλάδας.
Η Ελλάδα δικαιούται νομικά, ηθικά και πολιτικά να αρνηθεί το χρέος προς τους πιστωτές της για τους εξής ΠΈΝΤΕ λόγους:
α) Αδυνατεί να το εξυπηρετήσει χωρίς να εξοντώσει το λαό της, Οι πρωτεύουσες κοινωνικές ανάγκες μπαίνουν πάνω από την εξυπηρέτηση του χρέους, αξίωμα που είναι διεθνώς (και νομικά) αποδεκτό
β) Το πρώτο μνημόνιο εμφανώς, αλλά και τα άλλα, ως διεθνή σύμβαση δεν πέρασε μέσα από τις απαραίτητες κοινοβουλευτικές διαδικασίες, παραδίδοντας την κυριαρχία της χώρας, αλλάζοντας και το δίκαιο του χρέους, καταπατώντας το Ελληνικό Σύνταγμα και παραβιάζοντας το εσωτερικό δίκαιο της χώρας.
γ) Η οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, κάτω από καθεστώς εκβιασμών, την κατέστρεψε. Στην πραγματικότητα δικαιούμαστε αποζημίωσης, όχι να πληρώνουμε και από επάνω. Η ίδια οικονομική πολιτική εκτόξευσε το εξωτερικό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ σε «εξωγήινα» επίπεδα.
δ) Ο ελληνικός λαός όταν ρωτήθηκε, αποφάνθηκε με το συντριπτικό 62%, έξοδο από το καθεστώς κηδεμονίας. Στην πατρίδα μαςκαταλύθηκε κάθε έννοια Δημοκρατίας, Εθνικής και Λαϊκής Κυριαρχίας.
ε) Είναι σαφές, ότι όλα αυτά έγιναν, όχι για την Ελλάδα αλλά κύρια για να μην ζημιωθούν οι ξένες τράπεζες, και το ευρώ. Τα δάνεια που δόθηκαν ανακύκλωσαν τα προηγούμενα, δεν τα πήρε ο ελληνικός λαός και μάλιστα μέσα από αυτή την διαδικασία άλλαξαν το δίκαιο του χρέους για να μας φέρουν νομικά σε δυσχερέστερη θέση.
Με βάση τα παραπάνω, μια γνήσια πατριωτική κυβέρνηση, αφού σταματήσει τις πληρωμές για το χρέος, θα πρέπει να το αρνηθεί, φτιάχνοντας μια διεθνή επιτροπή υποστήριξης της θέσης της, από Έλληνες και ξένους εμπειρογνώμονες, τόσο νομικούς όσο και οικονομολόγους. Θα πρέπει να κάνει κάτι ανάλογο, αλλά στα «σοβαρά» με την Επιτροπή δημόσιου χρέους, που είχε δημιουργηθεί πρόσφατα. Δεν χρειάζεται βιασύνη, η διένεξη για το χρέος μπορεί να αργήσει να λυθεί. Οπότε μπορεί να παγώσει πλήρως το ζήτημα για ένα διάστημα έξι μηνών, ώστε να λειτουργήσει και να βγάλει πορίσματα η επιτροπή. Με βάση αυτά τα πορίσματα αλλά και την πολιτική της βούληση, θα κινηθεί μια ελληνική πατριωτική κυβέρνηση.
Από εκεί και πέρα, από τεχνικής-οικονομικής ανάλυσης οποιαδήποτε αντιπρόταση στους πιστωτές θα πρέπει να περιλαμβάνει:
α) Διαγραφή εξωτερικού δημόσιου χρέους, ανάλογη με αυτή που θα προκύψει από μελέτη των ελληνικών οικονομικών αρχών, η οποία πιθανά θα είναι συντριπτική.
β) «Ρήτρα» ανάπτυξης, η οποία δεν μπορεί να είναι κάτω του 4%-5% ώστε να μειώνεται η ανεργία. Μόνο τότε θα εξυπηρετούνται τα τοκοχρεολύσια.
γ) «Ρήτρα» εξαγωγών. Όπως δείχνει η διεθνής ιστορική εμπειρία, η πληρωμή τοκοχρεολυσίων δεν πρέπει να υπερβαίνει το 10% των ετήσιων εξαγωγών, αγαθών και υπηρεσιών μιας χώρας.
δ) Δραχμοποίηση του εναπομείναντος χρέους, ώστε η νομισματική και συναλλαγματική πολιτική να μην εξαρτώνται από το ύψος του. Δηλαδή ακριβώς η αντίστροφη κίνηση με αυτή που έγινε το 2001.
Δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε, αλλά μόνο να κερδίσουμε, ο Δυτικός Άνεμος είναι ούριος…
Δεν πρέπει να φοβίζει, μια πατριωτική κυβέρνηση που διαθέτει το νόμισμά της, η σύγκρουση με τους πιστωτές. Μπορεί να μας πλακώσουν στις αγωγές, αλλά στην χειρότερη περίπτωση δεν μπορούν παρά να κατασχέσουν περιουσία του ελληνικού δημοσίου που βρίσκεται στο εξωτερικό. Ούτε πρέπει να μας φοβίζει ο αποκλεισμός από τις αγορές. Άλλωστε είναι πολύ καλύτερα από την εξάρτηση από τους επίσημους πιστωτές. Η Αργεντινή παρόλο τον αποκλεισμό της από τις αγορές, όχι μόνο δανείστηκε 110 δις δολάρια, από διακρατικό δανεισμό, αλλά για δέκα χρόνια αναπτύχθηκε με ρυθμό κοντά στο 7%, η δεύτερη χώρα σε ανάπτυξη στον κόσμο μετά την Κίνα.
Μια πατριωτική κυβέρνηση έχει και άλλες επιλογές, να αρνηθεί μόνο το χρέος προς τους μηχανισμούς της Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. και να εξυπηρετεί κανονικά το ιδιωτικό χρέος. Κάτι τέτοιο δεν συνιστά χρεοκοπία για τους περίφημους οίκους αξιολόγησης, άρα πιθανά, θα μπορεί να βγαίνει σποραδικά και στις αγορές, όποτε το επιθυμεί.
Ζητούμενο είναι η Ελλάδα να ξαναγίνει κυρίαρχο κράτος, και σε αυτό τον σκοπό πρέπει όλοι να ενωθούμε. Μπορεί η Ελλάδα ίσως να βρίσκεται σε πιο δύσκολη νομικά θέση όσον αφορά το χρέος της από ότι το 2010, μια που δεν είναι πλέον σε εθνικό δίκαιο. Όμως σήμερα μια αθέτηση χρέους είναι περισσότερο στο πνεύμα της εποχής μας. Η οικονομική ολοκλήρωση των κρατών μέσω της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίου και εμπορευμάτων, η παγκοσμιοποίηση, βρίσκεται σε κρίση. Φαίνεται ότι ακόμη και σε ισχυρές χώρες, που έχουν άνοδο του ΑΕΠ τους, θίγονται μεγάλες κατηγορίες πληθυσμού. Η Ε.Ε. έχει τον μεγαλύτερο βαθμό ολοκλήρωσης στον πλανήτη και για αυτό σωστά χαρακτηρίζεται ως ζώνη της «υπερπαγκοσμιοποίησης». Στον σκληρό της πυρήνα την ζώνη του ευρώ, η περιφέρεια διαλύεται, ενώ η Ιταλία μεταβάλλεται σε αδύναμο κρίκο. Το σύνολο του ευρωπαϊκού συστήματος βρίσκεται σε αποσύνθεση. Δεν αποκλείεται λοιπόν να έχουμε αθετήσεις χρεών, από περισσότερες της μιας, χωρών και αυτό να το δούμε μέσα στην ευρωζώνη. Σε μια τέτοια περίπτωση αλλάζουν όλα τα δεδομένα.
Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ο Δυτικός Άνεμος είναι ούριος, για την Ελλάδα.
Τέλος, θα πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας το πολιτικό και οικονομικό παράδειγμα της Ισλανδίας, που είναι για όχι μόνο για μελέτη αλλά και για μίμηση.
* Η παραπάνω τοποθέτηση έγινε ως παρέμβαση του ΣΧΕΔΙΟΥ Β στην ημερίδα που διοργάνωσε το ΕΠΑΜ για το δημόσιο χρέος στις 19-3 στην Αθήνα.
Ένα βίντεο, του οποίου το περιεχόμενο καταλύει εν ψυχρώ το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία, κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο, από τις 7.7.2016. Περιγράφει με αδιανόητες λεπτομέρειες το τι, ακριβώς, διαδραματίστηκε το βράδυ του μοιραίου δημοψηφίσματος.
Παρότι πρόκειται για σοβαρότατες συνταγματικές εκτροπές, που διώκονται αυτεπαγγέλτως, από όσο νωρίζω, δεν έχουν κινητοποιήσει τις εισαγγελικές αρχές[1]. Ο ελληνικός λαός, που ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, με ποσοστό 62%, πληροφορείται μέσα από το ανατριχιαστικό περιεχόμενο αυτού του βίντεο, ότι: * Η επιλογή του κρίθηκε απαράδεκτη, όχι μόνον από την Κυβέρνηση Συριζανέλ, αλλά και από το σύνολο της μνημονιακής αντιπολίτευσης. Με ψυχική ομοφωνία, λοιπόν, οι νυν και μελλοντικοί κυβερνήτες του ελληνικού λαού συνωμοτούν στην πλάτη του, αναζητώντας εναγωνίως "λύση" για το πως θα ποδοπατήσουν την εκφρασμένη, μέσω της ψηφοφορίας, θέλησή του. Το πως, δηλαδή, και πάντως με ταχύτατες διαδικασίες, για να προλάβουν την αναγγελία των επίσημων αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας, θα χαλκεύσουν τη μετάλλαξη του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. * Εναντίον της λαϊκής θέλησης, συμπαρατάχθηκαν εκείνο το βράδυ, χωρίς αναστολές, (όπως, τουλάχιστον προκύπτει από τις σχετικές δημόσιες εξομολογήσεις του κ. Μεϊμαράκη) εκτός από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος συναινεί να συνδράμει με το κύρος του την επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού. * Πράγματι, στις "κρίσιμες εκείνες ώρες", (κατά τα λεγόμενα πάντοτε του κ. Μεϊμαράκη στο πλαίσιο της περί ης ο λόγος συνέντευξης), σύσσωμη η πολιτική ηγεσία ζητά τη συμπαράσταση του προέδρου της Δημοκρατίας, για να συντελεστεί η πρωτοφανής νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος, και να γίνει το ΟΧΙ, ΝΑΙ. Και όπως προκύπτει από τα λεγόμενα του κ. Μεϊμαράκη, η βοήθεια προσφέρθηκε αμέριστη από τους θεσμούς (δηλαδή τους δανειστές) και τους ξένους, που συμμάχησαν με τους πολιτικούς μας, και με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, για να διαστρεβλωθεί η βούληση του λαού, να νοθευτεί το εκλογικό αποτέλεσμα, και να μην τολμήσει να σηκώσει κεφάλι ο εξαθλιωμένος λαός. ... Ο κ. Μεϊμαράκης, έκανε τις παραπάνω αυτές δηλώσεις, χωρίς φόβο και πάθος, και με μεγάλη άνεση όπως φαίνεται στο βίντεο, γιατί ήταν προφανώς πεπεισμένος για την απόλυτη ορθότητά τους (όπως, ακριβώς, και ο Ζαρατούστρας). Περιττό, βέβαια να υπογραμμιστεί ότι ο κ. Μεϊμαράκης δεν εκφράζει μόνο τις προσωπικές του απόψεις, αλλά και αυτές του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας του τόπου μας, που συμπίπτουν απολύτως με τις δικές του. Που σημαίνει ότι οι πατέρες του Έθνους δεν έχουν ουδεμία αμφιβολία για το αναφαίρετο δικαίωμά τους να αποφασίζουν για τη ζωή και το θάνατο των υπηκόων τους, αδιαφορώντας αν με την ψήφο τους οι υπήκοοι έχουν εκφράσει δυναμικά την κατά 100% διαφορετική προτίμησή τους. Κάτω από το πρίσμα των δραματικών αυτών γεγονότων, που συνέβησαν το βράδυ του δημοψηφίσματος, μπορούν να εξηγηθούν πολλές εξελίξεις, φαινομενικά ανεξήγητες. Καταρχήν, υπάρχει σύμπνοια ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, για το ότι τα μνημόνια, και η πιστή εφαρμογή τους, αποτελεί μονόδρομο. Έτσι, διατυπώνονται διάφορες απόψεις, εμφανώς παράλογες, που ωστόσο θεωρούνται εξ' ορισμού ορθές, όπως αναφέρονται αμέσως παρακάτω: -Ότι, δηλαδή, η σταδιακή υιοθέτηση των ολοένα και πιο εγκληματικών απαιτήσεων των δανειστών, που να υπενθυμίσω ότι δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας στις οποίες να έχουν εφαρμοστεί, αναγνωρίζεται ως "πρόοδος". -Ότι συμφωνούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, για το ότι η "καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις είναι καταστρεπτική", που σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχόμαστε, χωρίς συζήτηση, όλες τις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών και από κοινού μαζί τους να τις επιβάλλουμε ως δήθεν "μεταρρυθμίσεις" στον άμοιρο ελληνικό λαό. -Ότι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση οραματίζονται την έλευση της ανάπτυξης, που δήθεν παρεμποδίζεται από τις καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση. Το άλλοθι, έτσι, των καθυστερήσεων συσκοτίζει τον σταθερό κατήφορο του συνόλου των αναπτυξιακών δεικτών, καθώς και την Ελλάδα που μετουσιώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε κρανίου τόπο. Οι παραπάνω αυτές διαπιστώσεις καταλήγουν, αναπότρεπτα, στο τραγικό συμπέρασμα ότι "το εγκληματικό πρόγραμμα που μας επιβάλλουν οι θεσμοί, είναι δήθεν για το καλό μας"!!!! Με τις συνθήκες αυτές, που δεν συναντιούνται ούτε σε τριτοκοσμικές οικονομίες, με δικτατορικό καθεστώς, αναρωτιέται κανείς σε ποιά υπόληψη και σε τι σεβασμό μπορεί να ελπίζει να συγκεντρώσει, στον ευρωπαϊκό και διεθνή στίβο, η Ελλάδα μας, της οποίας οι ηγέτες αδίστακτα επαίρονται, και μάλιστα δημόσια, για το ότι ήταν απαραίτητο να μεταλλάξουν το ΟΧΙ της λαϊκής θέλησης σε ΝΑΙ "επειδή με το ΟΧΙ η Ελλάδα πήγαινε στα βράχια", (ενώ προφανώς με το ΝΑΙ θα σωζόταν!). Αλλά, και τι εμπιστοσύνη να μπορεί να κερδίσει, διεθνώς, η κατακαημένη Ελλάδα, όταν θεωρείται από τους ίδιους τους ηγέτες της ανάξια να έχει δική της γνώμη και γι' αυτό οφείλει να υφίσταται τις μαρτυρικές λύσεις που της επιβάλλουν οι δανειστές και που τις ενστερνίζονται οι πολιτικοί της; Δυστυχώς, όμως, η νοθεία αυτή που συντελέστηκε στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, και που κατέλυσε το Σύνταγμα, έχει και άλλη όψη, τραγικότερη ίσως από την πλευρά των συνεπειών της. Εννοώ ότι χάρη στο "σύνδρομο του Θεού" με το οποίο τόλμησαν οι πολιτικοί μας ηγέτες να ακυρώσουν το ΟΧΙ και να το εμφανίσουν ως ΝΑΙ, καταδίκασαν το λαό σε αργό και βασανιστικό θάνατο, φράζοντας έτσι τη μοναδική ελπίδα επιβίωσής του, την οποία ο ίδιος είχε σοφά επιλέξει. Οι ευθύνες, που ανέλαβαν οι πολιτικοί μας, με το πραξικόπημα της νύχτας του δημοψηφίσματος, είναι τεράστιες, και επιπλέον δεν μετριάζονται από καμιά δικαιολογία. Γιατί, αλήθεια, με βάση ποιά ακριβώς συμπεράσματα συγκριτικών μελετών (που δεν έγιναν ποτέ) ο κ. Μεϊμαράκης αποφάνθηκε (εκ μέρους ολόκληρου, σχεδόν, του πολιτικού φάσματος της χώρας) ότι....με το ΟΧΙ "πηγαίναμε στα βράχια";;; Ο κ. Μεϊμαράκης προφανώς μετέφερε την ουσιαστική απαγόρευση σοβαρής συζήτησης, σχετικά με την πρόκριση άλλου δρόμου εκτός των μνημονίων, που όπως είναι γνωστό επιβάλλεται από τα ΜΜΕ, ύστερα από κυβερνητικές προτροπές, ενώ παράλληλα αγνοούνται προκλητικά όλες οι μελέτες -προτάσεις και υποδείξεις σοβαρών οικονομολόγων Ελλήνων και ξένων, μεταξύ των οποίων και πολλών με Νόμπελ (για ότι ήθελε να σημαίνει αυτό), που βάσιμα υποστηρίζουν την ανάγκη άμεσης εγκατάλειψης της "ευρωζώνης". Συνεπώς, το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ συναίνεσε ταυτόχρονα και στην προϊούσα εξαθλίωση του ελληνικού λαού, αλλά και στην εξαφάνιση της Ελλάδας από το πρόσωπο της Γης, αν παραμείνει με τα μνημόνια. Και, έτσι, φθάνουμε στην άκρη του νήματος, όπου τίθεται ένα ερώτημα, χωρίς προς το παρόν απάντηση: δηλαδή, "με ποιούς θα επιχειρηθεί η απαραίτητη αλλαγή;"- μπορεί να στηριχθούν ελπίδες σε έξοδο που θα επιχειρηθεί με τους ίδιους εκείνους πολιτικούς, που ποδοπάτησαν τη λαϊκή θέληση και που συνεργάζονται με τους δανειστές για την εφαρμογή αυτού του εξαθλιωτικού και, κυρίως, αδιέξοδου προγράμματος;; Το δράμα είναι ακριβώς ότι το ελληνικό πρόβλημα, δεν φαίνεται να έχει λύση. Ωστόσο, θα πρέπει με κάθε τρόπο να βρεθεί λύση, γιατί, διαφορετικά, η γενικευμένη βία κινδυνεύει να είναι η διάδοχος κατάσταση σε μια Ελλάδα που καταποντίζεται αβοήθητη.
Στις 25 Μαρτίου συνέρχεται στη Ρώμη η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. Εορτάζουν την επέτειο των 60 ετών από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης και την ίδρυση της Ε.Ε. Από την ίδρυσή της έχουν αλλάξει πάρα πολλά, και για την περιγραφή τους χρειάζονται τόμοι ολόκληροι να γραφτούν.
Όταν ο Κόνραντ Αντενάουερ, ένας εκ των βασικών ιδρυτών της, επισκέφθηκε τη δεκαετία του ’50 την Ελλάδα, είχαν χρειασθεί για την προσωπική του ασφάλεια και προστασία επτά (7) αστυνομικοί. Όταν η Μέρκελ το φθινόπωρο του 2012 επισκέφθηκε την Αθήνα, χρειάσθηκε να επιστρατευθούν 7.000 αστυνομικοί για την προστασία της, ελήφθησαν έκτακτα μέτρα, διακοπή κυκλοφορίας στο κέντρο της Αθήνας κ.λ.π. Με τέτοιο τρόπο εξελίσσεται η Ε.Ε. Την 1ηΙανουαρίου 2001 η Ελλάδα εντάχθηκε στην ευρωζώνη, αφού η τότε κυβέρνηση με τη βοήθεια της Goldman Sachs παραποίησε τα στατιστικά στοιχεία για την αληθινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Για ένα τέτοιο θέμα μείζονος σημασίας, ο κυρίαρχος ελληνικός λαός ούτε ενημερώθηκε για τις επιπτώσεις που θα υποστεί, ούτε για τις θυσίες που θα κληθεί να κάνει.
Η τότε κυβέρνηση προέβη στην ένταξη, επειδή η εγχώρια πολιτικο-οικονομική ελίτ που απομυζούσε το ελληνικό δημόσιο, είδε ότι αυτό αποτελούσε μία ευκαιρία για εύκολη πρόσβαση στον πρόσθετο πλούτο που παρείχαν τα ευρωπακέτα επιδοτήσεων. Τα «αφεντικά» της Ε.Ε. κατά ένα μεγάλο μέρος για πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους, επέλεξαν να προσποιηθούν ότι δήθεν δεν βλέπουν την πραγματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδος και την παραποίηση των στατιστικών στοιχείων, κι έτσι την δέχθηκαν στην ευρωζώνη.
Την 1η Ιανουαρίου 2002 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το ευρώ. Η πολιτική, οικονομική, επιχειρηματική ελίτ πανηγύριζε και η Αθήνα ήταν σε εορταστικό κλίμα, με τον τότε πρωθυπουργό κ. Σημίτη να δηλώνει: «Όλοι ξέρουμε πως η ένταξή μας στην ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ένωση), εξασφαλίζει για εμάς μεγαλύτερη σταθερότητα και ανοίγουμε νέους ορίζοντες κ.λ.π». Ο δε τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Γιάννος Παπαντωνίου, δήλωνε: «Σήμερα είναι ιστορική ημέρα που τοποθετεί την Ελλάδα σταθερά στην καρδιά της Ευρώπης».
Τα πραγματικά δεδομένα που βιώνουμε στις μέρες μας, αποδεικνύουν εμπράκτως ότι η ένταξη της Ελλάδος στην ευρωζώνη, ήταν όντως μία απάτη και προδιαγεγραμμένη αποτυχία ιστορικών διαστάσεων, αλλά φυσικά στην χώρα της διαφθοράς δεν πρόκειται ποτέ να λογοδοτήσουν αυτοί που χωρίς να ενημερώσουν για την αλήθεια και χωρίς να λάβουν εντολή από τον κυρίαρχο Λαό, ενέβαλαν με απάτη την Ελλάδα και τους Έλληνες στη μεγαλύτερη καταστροφή ανά τους αιώνες. Αυτοί είναι δυστυχώς, οι ηθικοί αυτουργοί της εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας σε δανειστές, των χιλιάδων αυτοκτονιών, της πτώχευσης της Ελλάδος, της λήψης εκ της Ελλάδος του μεγαλύτερου δανείου πάνω στον πλανήτη αναλογικά με την έκταση και τον πληθυσμό της, η οποία αδυνατεί να το αποπληρώσει. Αυτοί επίσης είναι οι ηθικοί αυτουργοί της κατάσχεσης εκατοντάδων χιλιάδων σπιτιών, της ανεργίας του μισού πληθυσμού, της εξαθλίωσης του κοινωνικού ιστού, της μείωσης μισθών, συντάξεων, αναπηρικών συντάξεων, της οικτρής κατάστασης των νοσοκομείων…… κ.λ.π.
Σήμερα που εμείς ξεψυχάμε στον δρόμο, αυτοί συνεχίζουν να υποστηρίζουν την απάτη τους. Φυσικά υπάρχει λόγος: Η Ελλάδα πτώχευσε, η δημόσια περιουσία της δεσμεύτηκε, απομένει η πτώχευση και εκείνων των Ελλήνων που προνόησαν να έχουν πέντε λεπτά κάτω από το στρώμα τους. Πρέπει να τα πάρουν πρώτα και αυτά οι ευρωπαίοι με τη βοήθεια των δοσίλογων με κάθε τρόπο, και σας το υπογράφω, ότι πλέον μετά σαν «στημένη λεμονόκουπα» θα μας πετάξουν με τις «κλωτσιές» έξω από την ευρωζώνη, θέλουμε δεν θέλουμε. Η Ελλάδα θα βρίσκεται πλέον υπό διαρκή επιτήρηση και έλεγχο ανά τρίμηνο, με την απειλή κυρώσεων, προστίμων και επιβολή μέτρων μέχρι να ξεχρεώσει «εις τον αιώνα τον άπαντα» το μεγαλύτερο αναλογικά χρέος χώρας πάνω στον πλανήτη.
Βάσει των στοιχείων της Εurostat, το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος μεταξύ όλων των χωρών της Ε.Ε. των 28 κρατών, το έχουν 13 χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη και μάλιστα αυτές που τέθηκαν σε «σωτήριο» μνημονιακό καθεστώς. Το 2010 αποκαλύφθηκε ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδος είναι 129,7% του ΑΕΠ της. Ίσως πει ο Ντάϊσελμπλουμ ότι φταίμε, διότι δήθεν τα φάγαμε «σε ποτά και με γυναίκες». Άντε κι αυτό να το δεχθούμε οι Έλληνες. Όμως, κ. Ντάϊσελμπλουμ, εσείς τα «αφεντικά» της ευρωζώνης, μας είπατε ότι με τέτοιο χρέος είμαστε χρεωκοπημένοι και προθυμοποιηθήκατε ως «νοικοκυραίοι» δήθεν να μας «σώσετε» με τα μνημόνια· και ενώ πλέον οι Έλληνες τρώμε από τα σκουπίδια, στα συσσίτια, διαλύονται οι οικογένειες, μένουμε άστεγοι, αυτοκτονούμε, παρόλα αυτά εκτοξεύσατε το δημόσιο χρέος μας με τα μνημόνιά σας στο 175% του ΑΕΠ!!
Όταν ένας έχει συμπτώματα γρίπης, κ. Ντάϊσελμπλουμ, μπορεί -και είναι λογικό- να τον κατηγορήσεις ότι είναι απρόσεκτος, ότι βγήκε στο κρύο ιδρωμένος ή μη σωστά ντυμένος, ότι… ότι… ότι… Όταν όμως κ. Ντάϊσελμπλουμ, στην ευρωζώνη το ένα μετά το άλλο τα κράτη του νότου (και όχι μόνο), μπαίνουν στην «εντατική» και εξαρτώνται από το δικό σας «οξυγόνο» και από τη «δόση» σας, τότε μιλάμε για επιμελημένη δολοφονική επιδημία. Και αυτό πλέον αποδεικνύεται από όσα βιώνουμε στις μέρες μας.
Το 2007 βάσει των στοιχείων της Eurostat, το δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας ανερχόταν μόλις στο 25% του ΑΕΠ της. Όταν το 2013 αποφασίσατε με τα μνημόνια να τη «σώσετε», το χρέος της εκτοξεύθηκε στο 123,7% του ΑΕΠ της· το αυξήσατε κατά 394,8%, σχεδόν το πενταπλασιάσατε.
Το 2007 το δημόσιο χρέος της Κύπρου ήταν οριακά κάτω από το όριο 60% του Μάαστριχτ· βρισκόταν στο 58,3% του ΑΕΠ της. Το 2013, πριν καν κλείσει έναν χρόνο μνημονιακού καθεστώτος, το δημόσιο χρέος το πήγατε στο 111,7% του ΑΕΠ της, και φροντίσατε να δεσμεύσετε το αέριο που πρόκειται να βγάλει στο μέλλον.
Το 2007 το δημόσιο χρέος της Πορτογαλίας ήταν στο 68% του ΑΕΠ της, και το 2013, μετά από τρία «σωτηριώδη» έτη μνημονιακού καθεστώτος, το πήγατε στο 129% του ΑΕΠ της.
Επιλείψει γάρ με διηγούμενον ο χρόνος περί των «σεσωσμένων» της ευρωζώνης.
Το ίδιο διάστημα, για πρώτη φορά χώρες της ευρωζώνης του βορρά, όπως λ.χ. η Γερμανία, για πρώτη φορά στην ιστορία της παρουσιάζει πλεόνασμα ετήσιο 200 δις ευρώ!!! Σ’αυτόν τον «ευρωπαράδεισο», λοιπόν, κάποιοι με πολύ ωραίο τρόπο (όχι πλέον με τανκς, στούκας, πολυβόλα, αλλά με δάνεια), δολοφονούν έθνη και λαούς… Στους δε επιζώντες καθυστερούν το κλείσιμο της αξιολόγησης, δεν εγκρίνουν τη δόση τους, επιτείνοντας την αβεβαιότητα και την ανησυχία, και έτσι κάτω από τον φόβο της πτώχευσης, οι νότιοι στέλνουν δισεκατομμύρια ευρώ από τις καταθέσεις τους στα ασφαλή «καταφύγια» του γερμανικού δεκαετούς ομολόγου, Βund. Έτσι στο γερμανικό δημόσιο εισρέουν κεφάλαια δισεκατομμυρίων, φθηνό χρήμα από όλη την Ευρώπη, τα οποία κεφάλαια χρησιμοποιεί και για τη δανειοδότηση των χρεωμένων χωρών. (Από την ανησυχία των άλλων κρατών για την κρίση στην Ελλάδα, το 2011 μόνο από την Ιταλία, έφυγαν 22 δις ευρώ και επενδύθηκαν στο 10ετές γερμανικό ομόλογο, Βund, και ο δείκτης του χρηματιστηρίου του Μιλάνου έπεσε κατά 6,8%).
Ακόμα, λοιπόν, και οι καθυστερήσεις σας για τη δόση μας, και η πρόκληση ανησυχίας, είναι με το αζημίωτο για εσάς, διότι τότε γεμίζουν τα δημόσια ταμεία σας ως ασφαλή «καταφύγια».
Πέραν, λοιπόν, του γεγονότος ότι λόγω ανησυχίας και αβεβαιότητας γεμίζουν τα ταμεία του γερμανικού δημοσίου, την ίδια στιγμή με το μη κλείσιμο της αξιολόγησης, το εσωτερικό της μνημονιακής χώρας διαλύεται και βυθίζεται στην ύφεση, στεγνώνουν τα κρατικά ταμεία, με αποτέλεσμα να παγώνουν οι πληρωμές του δημοσίου προς τους πολίτες. Δημιουργείται στάση πληρωμών από νοικοκυριά και επιχειρήσεις προς εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΗ, ΟΤΑ κ.λ.π.
Στην αγορά κάτω από τις συνθήκες ασφυξίας που επιβάλλετε, οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο, και κάποιες δεκάδες χιλιάδες μεταναστεύουν. Το τραπεζικό σύστημα είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης, φυγή καταθέσεων (μόνο το πρώτο δίμηνο του 2017 σημειώθηκε εκροή καταθέσεων ύψους 3 δις ευρώ), έλεγχος κίνησης κεφαλαίων, κόκκινα δάνεια μη εξυπηρετούμενα πλέον (το πρώτο δίμηνο του 2017 σημειώθηκε αύξηση των «κόκκινων» δανείων κατά 1,5 δις ευρώ).
(Φυσικά έχετε θεραπεία· θα προβείτε προφανώς σε νέα ανακεφαλοποίηση με κούρεμα πλέον των καταθέσεων, αφού προηγουμένως με νόμο επιβάλετε την υποχρεωτική συναλλαγή ηλεκτρονικά και υποχρεώσετε να βάλουν μέσα οι Έλληνες τις αποταμιεύσεις τους που προνόησαν να εκταμιεύσουν πριν την θέσπιση των capital controls).
Αυξάνονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς τους προμηθευτές του, με αποτέλεσμα να προκαλείται ασφυξία στις επιχειρήσεις και να κλείνουν ακόμα και φαρμακεία. Η φοροδοτική ικανότητα των νοικοκυριών εξαντλείται, καθώς μειώνονται τα εισοδήματά τους και αυξάνουν οι φόροι. Μόνο στην εφορία οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τον Ιανουάριο μόνο αυξήθηκαν κατά 1,6 δις ευρώ. Εφορία, δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, προβαίνουν σε κατασχέσεις των εναπομεινάντων λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων πολιτών.
Ένα ερώτημα βασανίζει το μυαλό μου. Άντε κι οι Έλληνες τα χρήματα τα ξόδευαν «στα ποτά με τις γυναίκες». Είπαμε, κ. Ντάϊσελμπλουμ, να έρθουμε στη δική σας «νοικοκυρεμένη» ευρωπαϊκή οικογένεια. Για να μπούμε στην ευρωζώνη, «επιδείξαμε» έλλειμμα 3% επί του ΑΕΠ και χρέος 60% επί του ΑΕΠ, όπως προέβλεπε η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Από 1/1/2001 με την ένταξή μας στην ΟΝΕ και στο ευρώ, η Ευρώπη για την ασφάλεια των κρατών όρισε οικονομικό επίτροπο να ελέγχει την οικονομία μας. Το 2009-2010 το έλλειμμα της Ελλάδος έφθασε στο 13% επί του ΑΕΠ!! Και το χρέος στο 129,7%. Οι Έλληνες, κ. Ντάϊσελμπλουμ, κατ’ εσάς «τα ξόδευαν σε ποτά με τις γυναίκες»· ο ευρωπαίος επίτροπος κ. Αλμούνια, ο οποίος ήλεγχε την οικονομία μας, δεν έβλεπε την εκτόξευση του ελλείμματος και του χρέους της Ελλάδος; Τι έκανε; Γιατί το αφήσατε να εκτοξευθεί; Για να μας βάλετε την αγχόνη στον λαιμό; Και η ειρωνεία είναι ότι η κα Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε εξεταστική για το επονείδιστο, επαχθές και παράνομο χρέος, παρήλασαν όλοι από την επιτροπή, και δεν κλήθηκε ο μόνος υπεύθυνος, ο ευρωπαίος επίτροπος κ. Αλμούνια, που ήλεγχε όλα αυτά τα χρόνια την οικονομία μας, να μάθουμε κι εμείς τι έβλεπε, τι δεν έβλεπε, γιατί δεν έβλεπε, τι έκανε; Γιατί δεν έκανε; Τι κατέθετε στο διευθυντήριο της Κομισιόν; Γιατί τότε που ήταν ακόμα νωρίς, δεν επιβάλατε μέτρα; Διότι ευθύνη δεν έχει μόνο ο ελεγχόμενος, αλλά και ο ελέγχων, που είναι προϊστάμενος.
Ακούω κάποιους να αναφέρονται στον φασισμό του Χίτλερ και του ναζισμού. Από το μυαλό του Χίτλερ ούτε ως απλή φαντασία δεν μπορούσε να περάσει αυτό που κάνει η σημερινή Γερμανία. Πού να φαντασθεί ο δυστυχής, ότι χωρίς τανκς, στούκας, πολυβόλα, χωρίς καμμία απώλεια γερμανού στρατιώτη, χωρίς έξοδα πολέμου, ότι θα μπορούσε να κάθεται στο Βερολίνο, και νόμιμα να μεταφέρεται ο δημόσιος πλούτος των χωρών, οι καταθέσεις δισεκατομμυρίων ευρώ των πολιτών των άλλων εθνών προς το Βερολίνο, να διαλύει τα κράτη νόμιμα, να κάνει τους πολίτες των χωρών να αυτοκτονούν, να λιμοκτονούν, να θέτει τα κράτη υπό επιτροπεία και να εφαρμόζει νόμιμα τα αντίποινα της εξόντωσής τους. Ούτε κατά διάνοια αυτό το σχέδιο δεν πέρασε από το μυαλό του Φύρερ.
Πού να σκεφθεί ο δυστυχής Αδόλφος ότι μπορούσε να έχει από τον «άξονα» δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, οι οποίες θα παραιτούνται της εθνικής κυριαρχίας τους; Και μάλιστα ότι θα τίθενται υπό την κατοχή και την επιτροπεία του, με μία μόνο υπογραφή ενός μόνο υπουργού Οικονομικών, όπως του δικού μας (που υπέγραψε τον Μάϊο του 2010 τη δανειακή σύμβαση και με το άρθρο 14§5 εκχώρησε την εθνική κυριαρχία χωρίς έγκριση και κύρωση από τη Βουλή)· και έδωσε το δικαίωμα της εγκατάστασης των «κατακτητών» (Τρόϊκας-ΔΝΤ), μέσα στα ελληνικά υπουργεία. Και πού να διανοηθεί ο δυστυχής ότι ακόμα και το ανώτατο Δικαστήριο της χώρας και οι ανώτατοι Δικαστές του ΣτΕ, θα έκριναν «νόμιμη» την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και την υποταγή; Ο Χίτλερ αδυνατούσε και να τα διανοηθεί όλα αυτά.
Για την επέτειο των 60 ετών από την ίδρυση της Ε.Ε., αφιερώνουμε το κάτωθι βίντεο που δείχνει τη βιωτή μας μέσα στον «ευρωπαράδεισο», για τον οποίο από το 1997 με το βιβλίο μας «Στη Δύση της Ελευθερίας» είχαμε ενημερώσει ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για «ΚΟΛΑΣΗ».
Υ.Γ.: Επιτέλους, με μία δόση χιούμορ αν θέλετε, ως Έλληνες κάντε τη μοναδική σωστή ελληνική διαπραγμάτευση· πείτε στον Σόϊμπλε: «Για να μην αναγκάζεστε να δημιουργήσετε “στενό πυρήνα” ευρωζώνης, πόσα δις μας δίνετε (για να μπορέσουμε να μεταβούμε ομαλά στην δραχμή ή στο δολλάριο), και πόσο από το χρέος μας κουρεύετε, για να βγούμε από την ευρωζώνη και να μην σας παρενοχλούμε».
Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας, και οι ανώτατοι δικαστές με την υπ’αριθ. 668/20.2.2012 ανέλεκτη απόφασή τους, έκριναν νόμιμο το μνημόνιο, το έκριναν Συνταγματικό, τη στιγμή που υπερισχύει του Συντάγματος. Και έκριναν ότι λαμβάνεται στα πλαίσια του δημοσίου συμφέροντος, τη στιγμή που όλα τα μέτρα που επιβάλλουν, είναι αντίθετα με το Σύνταγμα, που μαζί με την ΕΣΔΑ κατοχυρώνουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων. Επίσης το έκριναν νόμιμο, τη στιγμή που τα μέτρα που επιβάλλονται, ισοπεδώνουν το δημόσιο συμφέρον και καταστρέφουν την κοινωνία μας· τη στιγμή που ισοπεδώνουν και κατεδαφίζουν τα κοινωνικά δικαιώματα, την παιδεία, την υγεία, που επιβάλλουν τη γενοκτονία με την πρωτοφανή μείωση μισθών, συντάξεων, αναπηρικών επιδομάτων. Το έκριναν νόμιμο, τη στιγμή που με τα μνημόνια, το δημόσιο χρέος της Ελλάδος από 129,7% επί του ΑΕΠ της εκτοξεύθηκε στο 175%. Αυτό είναι το «δημόσιο συμφέρον» που είδαν οι ανώτατοι δικαστές της χώρας, παρόμοιο μ’αυτό που είδαν και για την επένδυση στις Σκουριές. Πάνω από όλα στην Ελλάδα είναι η… «νομιμότητα».
Εσείς, αγαπητοί μου Έλληνες, συνεχίστε απαθείς να πίνετε τον φραπέ σας και μην ακούτε αυτούς που «γάνιασαν» να σας φωνάζουν να σηκωθείτε από τον καναπέ σας…
Δεν γνωρίζω αν πιστεύετε ή όχι στον Θεό. Εκείνο όμως που γνωρίζω με σιγουριά, είναι ότι τα «αφεντικά» της Ε.Ε. και οι Έλληνες πολιτικοί, στερώντας σας κάθε ελπίδα, θα σας αναγκάσουν να πείτε: «Η ΕΛΠΙΣ ΜΟΥ Ο ΠΑΤΗΡ»· και αφού σας οδηγήσουν σε αδιέξοδα, από τα οποία για να ξεφύγετε, δεν θα μπορείτε να καταφύγετε ούτε στα ανώτατα Δικαστήρια και στους ανώτατους δικαστές (διότι αυτοί τα βρίσκουν όλα «νόμιμα»), θα σας αναγκάσουν να πείτε: «ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΜΟΥ Ο ΥΙΟΣ»· και αφού σας κατασχέσουν και αυτή τη μοναδική σκέπητου σπιτιού σας με πλειστηριασμούς (ακόμα και για χρέη 500 ευρώ), να είσθε σίγουροι ότι θα σας αναγκάσουν να πείτε και το: «ΣΚΕΠΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ».
Με την υπογραφή του
Αρχιμανδρίτη Χριστοδούλου Αγγελόγλου
(Και για το βίντεο, με τη μουσική επιμέλεια κ. Σπύρου Αβδημιώτη εξ Αμμουλιανής)
Το Σχέδιο Ευρώπη προχωρά κανονικά και οι εμπνευστές αυτού του ολοκληρωτικού μορφώματος πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι αφού ούτε και οι ίδιοι δεν είχαν φανταστεί την ύπαρξη τόσων πολλών προδοτών μέσα στους Ευρωπαϊκούς λαούς αλλά και την «ειρηνική» επιβολή μιας ολιγαρχίας την οποία επιδίωξαν από την αρχή.
Στην Ρώμη οι καρικατούρες υποτακτικοί της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη υπέγραψαν διακήρυξη με πανηγυρισμούς και δηλώσεις υποταγής σε μια Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη η οποία είχε επιχειρήσει δυο φορές το ίδιο με τα όπλα αλλά το πέτυχε την τρίτη φορά με τα χρήματα για λογαριασμό άλλων.
Μια απ' όλες τις καρικατούρες που σε γενική ευφορία υπέγραψε ως καλό γιουσουφάκι είναι και ο φέρων την ελληνική υπηκοότητα Τσίπρας. Δεν έμεινε και κανένα χαρτί ανυπόγραφο από τον επαναστάτη, ούτε τα χαρτιά τουαλέτας δεν γλύτωσαν στην Ευρώπη. Μετά την υπογραφή έσπευσε και προφορικά μπροστά στις κάμερες να δηλώσει την δουλικότητά του αλλά και την περιφρόνησή του απέναντι στον ελληνικό λαό. Ίσως οι υποστηρικτές του να νιώθουν για μια ακόμη φορά υπερήφανοι αλλά θα τους καλέσουμε να «διαβάσουμε» την δήλωσή του μαζί.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη που ονειρευόμαστε, δεν είναι η Ευρώπη που θέλουμε. Δεν υπάρχει, όμως, επίσης αμφιβολία ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ' το να παλέψουμε εντός για να την αλλάξουμε, εμείς δίνουμε έναν αγώνα και θα συνεχίσουμε να τον δίνουμε για να προστατεύσουμε τις ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης».
Αυτά δήλωσε η ελληνική καρικατούρα. Το ποια Ευρώπη ονειρεύεται το ξέρει ο ίδιος και τα αφεντικά του. Όμως ας μείνουμε στους αγώνες που δίνει εντός για να την αλλάξει.
Θα θυμίσουμε στην καρικατούρα πως οι «αγώνες» του περιλαμβάνουν την θυσία πλέον των δεκαπέντε χιλιάδων δολοφονημένων από τις πολιτικές των «αγωνιστών» τύπου Τσίπρα. Εύκολα υιοθέτησε την ρήση του δίποδου με τη μύξα στο μουστάκι (Ρέππας) , πως οι αυτοκτονίες είναι παράπλευρες απώλειες.
Η κατάθλιψη χιλιάδων ανθρώπων που οι «αγώνες» του κάθε Τσίπρα τούς στέρησαν την εργασία είναι μέσα στον μονόδρομο που διάλεξε το ρεντίκολο για να φτιάξει την Ευρώπη που ονειρεύεται.
Στην Ευρώπη που ονειρεύεται η αμοιβάδα της πληρωμένης δουλοπροδοτικής πολιτικής υπάρχουν παιδιά που έχουν να φάνε τρεις μέρες και λιποθυμούν, παιδιά που κρυώνουν, γερόντοι χωρίς σύνταξη, εργαζόμενοι χωρίς εργασία και ασφάλεια, εργαζόμενοι με εργασία και παροχές σκλάβου, ασθενείς χωρίς περίθαλψη.
Οι «αγώνες» τους αχυράνθρωπου των Γερμανών στην Ελλάδα δεν περιλαμβάνουν την έννοια της εθνικής αξιοπρέπειας και κυριαρχίας. Μια βόλτα στο ξέφραγο αμπέλι που λέγεται ελληνικά σύνορα θα πείσει και τον πιο φανατικό οπαδό του.
Ο απόλυτος δούλος της Ευρώπης είναι υπέρμαχος στις ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης και θέλει να τις υπερασπίσει. Είναι απόλυτα φυσικό γιατί το ναζιστικό κύτταρο δεν αλλάζει, έχει συνέχεια. Ένας εκ των προπατόρων του φασίστα Τσίπρα εκ των εμπνευστών της ΕΕ ο Μονέ μαζί με τους άλλους έθεσαν τις ιδρυτικές αξίες τις οποίες έκαναν ύμνο:
«Δεν θα υπάρξει ειρήνη για την Ευρώπη, αν τα κράτη συνεχίζουν να βασίζονται στην εθνική κυριαρχία. Οι χώρες της Ευρώπης είναι πολύ μικρές για να εγγυηθούν στους πολίτες τους την αναγκαία ευημερία και την κοινωνική πρόοδο. Τα κράτη της Ευρώπης θα πρέπει να επιλέξουν τη συνεργασία και την ομοσπονδιακή μορφή».
Γι' αυτές τις ιδρυτικές αξίες αγωνίζεται ο ΝαιΝαίκος και για να μην είναι και βαρίδι στους «αγώνες» του εντός της Ε.Ε παραχώρησε άνευ αντικρίσματος όλη την περιουσία της χώρας και διαθέτει για στην υπηρεσία τους όλο το έμψυχο δυναμικό του δημοσίου.
Πρέπει να είσαι το απόλυτο τίποτα για να απευθύνεσαι (άραγε σε ποιον;) δημόσια από το ίδιο βήμα και να μπλέκεις την αιματορουφήχτρα Ευρώπη με το 1821.
«Και φέτος γιορτάσαμε την Ελληνική Επανάσταση, μια ελληνική επανάσταση που έχει συνδεθεί διαχρονικά με τους αγώνες στο κέντρο της Ευρώπης, για ανεξαρτησία, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη».
Ποιο κέντρο της Ευρώπης, ποια ανεξαρτησία, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη; Ακόμα και τα λαχανάκια Βρυξελλών μαράθηκαν από την κοτσάνα που πέταξε αλλά οι διορισμένοι λένε ό,τι θέλουν γνωρίζοντας πως αντίσταση από πουθενά δεν υπάρχει.
Ο «αγώνας» του ανδράποδου για να «αλλάξει την Ευρώπη» είναι βουτηγμένος στο αίμα και την δουλικότητα. Η κυριαρχία τους είναι τέτοια που από το μυαλό τους σβήστηκε και η έννοια συγχωροχάρτι. Τι να το κάνουν άλλωστε όταν έχουν πειστεί ακόμη και οι χαλβάδες Φαρσάλων πως είναι Ευρωπαίοι.-
