ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...ΜΠΛΟΚΑΡΕ ΤΟ FACEBOOK TON MΑΧΗΤΙΚΟ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ...

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ...ΜΠΛΟΚΑΡΕ ΤΟ FACEBOOK TON MΑΧΗΤΙΚΟ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ...

http://harryklynn.blogspot.gr/

Οι γερμανοτσολιαδορουφιάνοι   της συγκυβέρνησης των Τσολάκογλου ενοχλήθηκαν από την ανάρτηση που επιβράβευσαν με τα like τους 2.000 και πλέον φίλοι μου και βομβάρδισαν το fb ζητώντας να κατεβεί η φωτογραφία. Τελικά η φωτογραφία κατέβηκε και μου ανακοινώθηκε ότι είμαι προσωρινά μπλοκαρισμένος. Παρακαλώ τους φίλους μου στο κατέβασαν την ανάρτησή μου αυτή, να την κυκλοφορήσουν όπου μπορούν… ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΤΟΜΑΡΙΑ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ…

Η Ελλάδα είναι η τρίτη πιο φτωχή χώρα στην Ευρώπη

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΕΣΗ, ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΤΟΜΑΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΚΟΚΟΡΕΥΕΣΤΕ ΟΤΙ ΣΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…

Η Ελλάδα είναι η τρίτη πιο φτωχή χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως δείχνει συγκριτική έρευνα του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας (IW). Σε χειρότερη θέση βρίσκονται μόνο η Βουλγαρία και η Ρουμανία.
Η έρευνα του Ινστιτούτου για τη φτώχεια στις 27 χώρες της Ε.Ε. που δημοσιεύει η Deutsche Welle, φέρνει τη Γερμανία στην 7η θέση της σχετικής κατάταξης. Προηγούνται όχι μόνον οι σκανδιναβικές χώρες, η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία, αλλά και το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία και η Αυστρία. Στην 25η θέση βρίσκεται η Ελλάδα και στις δύο τελευταίες η Βουλγαρία και η Ρουμανία.

Πιο έντονο είναι το πρόβλημα της φτώχειας στις νεότερες χώρες-μέλη της ΕΕ, Λετονία, Βουλγαρία και Ρουμανία, στις οποίες έρχεται να προστεθεί η Ελλάδα. Η έρευνα του Iνστιτούτου προσδιόρισε τη φτώχεια βασιζόμενη σε τέσσερις βασικούς δείκτες: τη σχετική εισοδηματική φτώχεια, η οποία πλήττει όσους διαθέτουν εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου όρου της χώρας στην οποία ζουν, την υποκειμενική εισοδηματική φτώχια, που βασίζεται στην ατομική εκτίμηση, τον λεγόμενο παράγοντα της στέρησης (χαμηλό επίπεδο διαβίωσης) και τέλος την οικονομική στενότητα, η οποία δείχνει το βαθμό επάρκειας του εισοδήματος ενός νοικοκυριού.

Ως προς τον δείκτη σχετικής εισοδηματικού επιπέδου, η Γερμανία καταλαμβάνει μια μέση θέση μεταξύ των «27» της ΕΕ, ωστόσο τα γερμανικά νοικοκυριά περνούν -σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες- με άνεση τον μήνα.

Ως προς τη φτώχεια, τόσο στη Γερμανία όσο και πανευρωπαϊκά, πλήττονται κυρίως άνεργοι, ανύπαντροι γονείς και μετανάστες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μία μέθοδος καταπολέμησης του φαινομένου είναι η λήψη μέτρων στον εργασιακό τομέα, αλλά και η κοινωνική στήριξη ομάδων όπως, για παράδειγμα, οι ανύπαντροι γονείς, ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν με αξιώσεις μία πλήρη απασχόληση.

ΠΗΓΗ: Deutsche Welle

Μια μεγαλειώδη διαδηλωση κατά του ευρώ θα άλλαζε τον κόσμο.

Posted on Μαρτίου 28, 2013 by Γιάννης Παπαϊωάννου

Στις τελευταίες εκλογές οι  Ελληνες έπεσαν θύμα εκβιασμού. Οι  Μνημονιακοί  και η Μερκέλ στο δρόμο της πολιτικής αθλιότητας τρόμαξαν το κόσμο με  μια θεωρητικά καταστροφική έξοδο από το ευρώ και με αυτό το δίλημμά κέρδισαν τις εκλογές. Αμέσως μετά όντας απολύτως ανήμποροι να διαπραγματευτούν, τιμώρησαν το εκλογικό σώμα με νέα λιτοτητα.

Και επειδη ακριβώς ο λαός μας σήκωσε κεφάλι -προς στιγμήν τον Απρίλιο του 2012 για σκύψει ξανά τρομαγμένος τον Ιούνιο- τιμωρήθηκε. Μας άφησαν χωρίς φάρμακα, χωρίς καύσιμα, χωρίς δάσκαλους, χωρίς δουλειά, χωρίς θέρμανση.

Από τότε περασε σχεδόν ένας χρόνος και οι Έλληνες κατάλαβαν ότι η παραμονη στο ευρώ ακυρώνει  την ίδια την χώρα. Ακυρώνει κάθε έννοια δημοκρατίας  και σχεδόν όλες τις εξουσίες μιας εκλεγμένης  δικής μας κυβέρνησής.  Η παραμονή στο ευρώ σημαίνει καταστροφικές οικονομικές πολιτικές κατ εντολή του ΥΠΟΙΚ της γερμανίας. Σημαίνει επιτροπεία, λιτοτητα και ανεργία, μετανάστευση, βουλγαροποίηση. Σημαίνει  απώλεια αξιοπρέπειας εθνικής κυριαρχίας και  πλιατσικολογηση εθνικου πλούτου. Σημαίνει αποβιομηχανοποίηση και αποψίλωση της εθνικής μας οικονομίας και παραγωγής. Σημαίνει τελικά  λιγότερα όνειρα λιγοτερες ευκαιρίες για την νέα γενιά και τα παιδιά μας. Το ευρώ αναιρεί την ίδια την χώρα που πηγαίνει από εκβιασμό σε εκβιασμό μέσω του φόβου.

Ακόμη όμως κι αν θεωρήσουμε ότι πολλά από  όλα αυτά είναι υποκειμενικές απόψεις και εικόνες του συγγραφέα,  όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ο φόβος της εξόδου από το ευρώ πρέπει να εκλείψει. Και  θα πρέπει να εκλείψει γιατί με αυτόν φοβερίζει η Γερμανία και η ευρώπη τον λαό μας.  Με αυτόν τον φόβο  μας κανουν ότι θέλουν οι εγχώριοι τραπεζίτες οι κυβερνώντες  και τα λαμόγια του ευρώ. Με αυτόν το φόβο η  Ελλάδα έχει προσκυνήσει και περιμένει  ξανά στην ιστορία της καποιο ξένο  ισχυρό να αλλαξει την μοίρα της.

Πρέπει να υπάρξει αντίδρασή -και κυρίως- πρέπει αυτός ο φόβος να εκλειψει.

Μέχρι τώρα δεν εγινε τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Μεχρι τώρα όλες οι διαδηλώσεις  και οι διαμαρτυρίες μας και οι φωνές μας, στράφηκαν κατά της εκάστου κυβέρνησης γιατί αυτό τον τρόπο αντίδρασης καταλαβαίναμε, αλλά και γιατί έτσι βόλευε τους διοργανωτές, τους κομματικούς και την εγχώρια  ελιτ.  Στα αλήθεια βόλευε τους πάντες -εντός και έκτος Ελλάδος- να πιστεύουν οι Έλληνες  ότι το πρόβλημα είναι στο χέρι του Σαμαρα του Παπαδήμου του Βενιζέλου ή του Κουβέλη.  Βόλευε και βολεύει τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Κατάφερναν με αυτόν τον τρόπο να κάψουμε τα όπλα μας και τον αγώνα του λαού μας στρέφοντας τον μόνο προς  στο εσωτερικό. Οδηγήθηκε ο λαός να πιστευει ότι η λύση η μη λύση  είναι εσωτερικό  θέμα, τμήμα ενός προεκλογικού προγράμματος.

Όμως δεν ήταν ετσι, και δεν είναι έτσι

Η περίπτωση της Κύπρου ήταν μια πικρή συνειδητοποίηση. Η Κύπρος απέδειξε ότι, ακομη και εκλογές να κάνουμε αύριο και να βγάλουμε αντιμνημονιακή κυβέρνησή με καθαρό πρόγραμμα,  αυτή θα συνθλίβει μέσα λίγε μέρες.

Θα βρεθεί εγκλωβισμένη  και απομονωμένη. Από την μια  θα βρίσκεται μέσα σε μια γερμανο-κρατουμενη εχθρική  Ευρώπη,  και από την άλλη θα δέχεται πίεση στο εσωτερικό της χώρας από έναν λαό που θα τρομοκρατείται από τον φόβο της εξόδου από το ευρώ.

Τα ίδια ακριβώς συνέβησαν στην Κύπρο, όσο και αν ατυχώς κάποιοι προσπάθησαν να εμφανίσουν τον Ανστασιαδη ως ανεπαρκή. Στην Κύπρο ήταν ο λαός και η κυπριακή βουλή που τσαλαπατήθηκε από τους  Γερμανους. Ήταν η ίδια η δημοκρατία και η υπόσταση του κράτους που διαλύθηκε μπροστα στην Ευρωζώνη και στο φόβο της εξόδου.

Αυτός ο φόβος λοιπόν θα πρέπει να εκλειψει από παντού. Και αυτό πρέπει να γίνει με ενέργιες από τα κάτω. Με ενέργειες οικονομικά  ανώδυνες για την χώρα. Πολύ περισσότερο  θα πρέπει να σταματήσει η καλλιέργεια του  φόβου από ελληνικά κόμματα και τα ΜΜΕ.   Η καλλιέργεια “του φόβου της εξόδου” από οποιοδήποτε κόμμα φορέα ή άνθρωπο πρέπει πολιτικά να απομονωθεί, γιατί αυτός ο φόβος μόνο την Γερμανία βοηθά τελικά. Της δίνει  την δύναμη  για να εκβιάζει τους πάντες.

Χρειάζονται  ενέργειες στο πεδίο της κοινωνίας. Χρειάζεται μια τεράστια διαδήλωση  κατά του ευρώ.

Μια κίνηση μαζική και πολιτική. Μια κίνηση που αμέσως  θα εξαγει το ελληνικό πρόβλημα και θα το βγάλει από την εσωτερική πολιτική καθημερινότητα και διαχείριση. Μια διαδήλωση που θα απομονώσει πολιτικά,  όσους ποντάρουν στην διασπορα φόβου μεταξύ των πολιτών, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος.

Οι αντιευρω δυνάμεις  στην χώρα μας έφτασαν πια το 45% και αυτό δεν κρύβεται. Βρίσκονται σε όλα τα κόμματα και σε κάθε σημείο της κοινωνικής πολιτικής και  οικονομικής πυραμίδας. Βρίσκονται σταθερά κατά του ευρώ  και παρατηρούν προσεκτικά την νότια ευρώπη. Κινούνται και ψάχνονται ή περιμένουν το νέο Κίνημα που θα  τους εκφράσει. Όμως ένας ψεύτικος δηθεν φιλοευρωπαϊκός διάλογος μεταξύ των κυριάρχων κομμάτων ακυρώνει αυτό τον κόσμο.

Όλοι γνωρίσουμε ότι είναι ψεύτικος. Όλοι αντιλαμβανομαστε ότι τα κόμματα υποκρίνονται κινούμενα σε συνέχεια της γραμμής που βγήκε από την κάλπη το 2012. Τα βλέπουμε να πλακώνονται καθημερινά προσπαθώντας ίσως να κρατήσουν το όλο θέμα αυστηρά μεταξύ τους και αυστηρά ελληνικό. Να εμφανίσουν την κρίση και το Μνημόνιο ως θέμα εσωτερικής διαχείρισης. Έτσι οδηγούν το λαό μας και πάλι να πιστευει  ότι η ότι η λύση είναι εσωτερικό  θέμα, τμήμα ενός -κάποιου- προεκλογικού προγράμματος.

Μπορεί να είναι έτσι σε ένα βαθμό, όμως  είναι πιο πιθανόν η λύση να βρίσκεται στο εκλογικό πρόγραμμα του SPD  ή του CDU πάρα στα δικά μας προγράμματα

Και άρα πρέπει πλέον να μιλήσουμε. Πρέπει να βγούμε στους δρόμους μερικά εκατομμύρια με σημαίες και με αιτήματα κατά του ευρώ.  Πρώτα από όλα για να βρεθούμε και να  ακυρώσουμε  το φόβο μεταξύ του λαού μας.   Να βρεθούμε για να βάλουμε το διάλογο στο σημείο που πρέπει να τεθεί. Θα βρεθούμε για να ακυρώσουμε το όπλο του φόβου που χει στα χέρια της  η Μερκελ και η ευρωπαϊκή  και ελληνική ελιτ. Θα βρεθούμε δημιουργώντας Κίνημα ειρηνικό.

Θα βρεθούμε σε μια μεγαλειώδη διαδήλωση που θα αίρει την μονιμότητα του Ευρώ. Μια διαδηλωση που κάνει το ευρώ να τρίξει.  Οι τριγμοί θα φτάσουν ως φόβος και ανησυχία στην Ευρωζώνη. Αμέσως  το σκηνικό σε όλη την ευρώπη και σε όλο τον κόσμο θα αλλαξει. Φόβος και ανησυχία που θα πάει να σταθεί στα χρηματιστήρια τους, στις καταθεσεις τους,  στις τραπεζες στην σταθερότητα τους. Στα μαξιλάρια και στα όνειρα τους.  Τα χαμόγελα μας  και η γιορτή μας θα τους τρομάξουν.

Οι τριγμοί  θα φτάσουν ως ελπίδα στον νότο της ευρωπης όπου υπάρχει ήδη κινητικότητα σε αυτό το θέμα. Μια τεράστια δική μας διαδήλωση που θα αίρει την μονιμότητα του €,  θα βρει  σίγουρα μιμητές στον Νότο και θα δώσει αφορμές για παραγωγική κουβέντα παντού.

Σε πολιτικό επίπεδο μετά από μια τεράστια διαδήλωση  όλος ο κόσμος θα ξέρει ότι δεν θα μπορουν πια να τρομάξουν το λαό μας. Κι αυτό το κλίμα  τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος  θα οπλίσει και θα ατσαλώσει την όποια επόμενη κυβέρνηση να διαπραγματευθεί χωρίς το φόβο. Το κίνημα θα  διεθνοποιήσει το θέμα μας  -κάτι που εμφανώς πια  δεν μπορεί να κάνει η Τρικομματική- και οδηγήσει όλον το κόσμο να πάρει θέση στο θέμα της Ελλάδας.

Το αντιμνημονιακό μέτωπο όπως πάει στηθεί από ψηλά είναι καλό, όμως πρέπει να εκφραστεί στην κοινωνία παράγοντας Κίνημα.

Κίνημα όχι με στόχο την έξοδο από το ευρώ κατά ανάγκη,  αλλά  με  κύριο στόχο την εξαγωγή-διεθνοποίηση του προβλήματος μας, και με επιμέρους στόχο την σφυρηλάτηση του ηθικού των Ελλήνων για τις δύσκολες διαπραγματεύσεις  που έρχονται.Ένα κίνημά  με στόχο τα μέγιστα.

Χρειαζόμαστε μια  διαδήλωση που θα σημάνει το τέλος το φόβου του λάου μας για την έξοδο από το ευρώ.  Ένα κίνημα που θα αίρει την μονιμότητα του Ευρώ παγκοσμίως, όπως οι αγανακτισμένοι του 2011 σήμαναν το τέλος  του σκηνικού της μεταπολίτευσης.

Θα πρέπει να βρεθούμε δημιουργώντας Κίνημα. Χρειαζομαστε  μια μεγαλειώδη διαδηλωση.

Λύσσαξαν οι δοσίλογοι... Απύθμενο είναι το μίσος όλων των φερέφωνων της κυβέρνησης «Τσολάκογλου» των κατάπτυστων Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη εναντίον της Κύπρου...

Λύσσαξαν οι δοσίλογοι... Απύθμενο είναι το μίσος όλων των φερέφωνων της κυβέρνησης «Τσολάκογλου» των κατάπτυστων Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη εναντίον της Κύπρου...

Λύσσαξαν οι δοσίλογοι 
Απύθμενο είναι το μίσος όλων των φερέφωνων της κυβέρνησης «Τσολάκογλου» των κατάπτυστων Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη εναντίον της Κύπρου, από τη στιγμή που η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων απέρριψε με 36 ψήφους κατά και 19 αποχές την καταλήστευση μέρους όλων των καταθέσεων στις τράπεζες της Κύπρου, την οποία αποφάσισε να επιβάλει η Γερμανία μέσω του Γιούρογκρουπ.

Αφού απέτυχε η προσπάθεια εξαγοράς δύο –τριών βουλευτών για να εξασφαλιστεί η πλειοψηφία των 29 ψήφων στο 56μελές κυπριακό κοινοβούλιο, τα απεχθή κόμματα του...

ακροδεξιού ΔΗΣΥ του προέδρου Αναστασιάδη και του απίστευτα καιροσκοπικού κεντροδεξιού ΔΗΚΟ προχώρησαν σε θεαματική «πολιτική κωλοτούμπα». 

Το ΔΗΚΟ πέρασε με το «Όχι» και το ΔΗΣΥ έκανε αποχή, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει …ούτε μία(!) ψήφος υπέρ της απόφασης του Γιούρογκρουπ, με την οποία είχε συμφωνήσει ο πολιτικά δοσίλογος πρόεδρος της Κύπρου.

Ανεξάρτητα όμως από τις λεπτομέρειες, η καθολική απόρριψη από την κυπριακή Βουλή καταξεφτίλισε ακόμη περισσότερο τους δοσίλογους πολιτικούς και βουλευτές της κυβέρνησης Κουίσλινγκ της Αθήνας. Όταν ακόμη και η μικροσκοπική Κύπρος τολμάει να πει «Όχι» στο Τέταρτο Ράιχ της Μέρκελ, γίνεται ακόμη πιο φανερό σε όλο τον ελληνικό λαό πόσο χαμερπείς και δουλόφρονες είναι οι ηγέτες και οι Βουλευτές, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. 

Με λύσσα λοιπόν εξαπολύθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας μας μια εκστρατεία μίσους κατά της Κύπρου του «Όχι».

Οι κυβερνητικοί δοσίλογοι της Αθήνας κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καταστραφεί, να χρεοκοπήσει η Κύπρος! Νομίζουν ότι έτσι θα δικαιωθεί η δική τους υποταγή στις εντολές των γερμανικών αρχών κατοχής και θα τσακιστεί το ηθικό του ελληνικού λαού ώστε να παραμείνει υπόδουλος στο Τέταρτο Ράιχ χωρίς να την παραμικρή αντίσταση. 

Η Λευκωσία κατήγγειλε την Αθήνα ότι αρνήθηκε να δώσει στην Κύπρο το ποσό των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ για να την βοηθήσει σε αυτή την κρίσιμη ώρα! Αντιθέτως, σαν ύαινες ο Σαμαράς και οι Έλληνες τραπεζίτες του έχουν ορμήσει να αρπάξουν τσάμπα όλα τα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα με τις καταθέσεις τους! 

Αφρούς εναντίον της Κύπρου που τόλμησε να τους πει «Όχι» βγάζουν και οι Γερμανοί. Ένας εκ των συν-διευθυντών μάλιστα της Φράνκφουτερ Αλγκεμάινε, σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο του την Πέμπτη, πρότεινε την …εκδίωξη της Κύπρου από το ευρώ επειδή δεν υπέκυψε στους γερμανικούς όρους! «Αν δεν καταστεί δυνατόν να εφαρμοστεί στην Κύπρο η αρχή «αλληλεγγύη έναντι συνοχής», τότε πρέπει οι Κύπριοι να πάρουν τον δικό τους δρόμο, μόνοι. Οικονομικοπολιτικά πρέπει να είναι εφικτό να «αποστειρωθεί» μια αποχώρηση της Κύπρου από την ευρωζώνη», έγραψε χωρίς περιστροφές. 

Κατηγόρησε μάλιστα τη Λευκωσία για … «στρατηγική εκβιασμού»!!! Για το λόγο αυτό προτείνει την «οικονομική εκτέλεση» της Κύπρου προς παραδειγματισμό των υπόλοιπων λαών και κυβερνήσεων των χωρών της ευρωζώνης. 

Η αλήθεια είναι πάντως ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Κύπρου πρόλαβε και προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην οικονομία της Κύπρου. Συμφωνώντας στην κατάσχεση μέρους των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, διέλυσε οριστικά και αμετάκλητα το κυπριακό σύστημα και κατέστρεψε εν μια νυκτί το ρόλο της Κύπρου ως διεθνούς χρηματοπιστωτικού κέντρου, όπως ακριβώς επιθυμούσαν οι Γερμανοί, αλλά και οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. 

Παράλληλα, κατάφερε καίριο πλήγμα στις σχέσεις Ρωσίας – Κύπρου, πράγμα που σίγουρα ενθουσίασε πάνω απ’ όλους τους Αμερικανούς.

Πανευτυχείς όμως από τη διατάραξη των σχέσεων Μόσχας – Λευκωσίας είναι και οι Γερμανοί και για έναν πρόσθετο λόγο. Δικαίως θεωρούν ότι έτσι διευκολύνεται η αρπαγή από το Βερολίνο τμήματος τουλάχιστον των εσόδων που ίσως έχει στο μέλλον η Κύπρος από τι φυσικό αέριο. 

«Όταν η Κύπρος παίζει με τη σκέψη να αποζημιώσει ρωσικούς επιχειρηματικούς ομίλους με τα προσδοκώμενα κέρδη από την αξιοποίηση του φυσικού αερίου πέραν των ακτών της, τότε μακροπρόθεσμα βλάπτεται η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης», γράφει στο ίδιο άρθρο της η Φράνκφουρτετ Αλγκεμαίνε.

Όσον αφορά τους ίδιους τους Ρώσους, δεν έχουν απολύτως καμία εμπιστοσύνη στον Νίκο Αναστασιάδηεπειδή γνωρίζουν άριστα τις απελπιστικά στενότατες πολιτικές σχέσεις του νέου προέδρου της Κύπρου με τη Βρετανία, άρα και με τις Η.Π.Α. Ξέρουν δηλαδή ότι ο Ν. Αναστασιάδης είναι τυφλό όργανο των Αγγλοαμερικάνων, αλλά και των Γερμανών στην περίπτωση που τα συμφέροντα του Βερολίνου δεν συγκρούονται με εκείνα της Ουάσιγκτον. 

Λογικό είναι ότι η Μόσχα δεν θέλει καμία ουσιαστική σχέση με τον Αναστασιάδη, πράγμα που σηματοδοτεί βεβαίως ραγδαία επιδείνωση των ρωσοκυπριακών σχέσεων, ιδίως μετά τη συναίνεση του Αναστασιάδη, στην κατάσχεση τριών ή και περισσότερων δισεκατομμυρίων ευρώ από τις καταθέσεις πλούσιων Ρώσων στην Κύπρο.

Μέσα σε δεκαπέντε μέρες, ο Αναστασιάδης πέτυχε να υλοποιήσει σχεδόν όλα όσα είχε αποστολή να κάνει! Το μόνο που απέμεινε είναι η παράδοση της κατεχόμενης Κύπρου στους Τούρκους μέσω της αποδοχής κάποιας εκδοχής του σχεδίου Ανάν.

Του Γιώργου Δελαστίκ
Δημοσιεύθηκε στο Πρίν το Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Μέσω Σίβυλλα, μοντάζ Γρέκι

Κίνημα εξόδου από το ευρώ στον Νότο

Posted by Tigris Tigropoulos

Δεν ήταν καθόλου τυχαία η δήλωση του προέδρου της Επιτροπής Οικονομικών της κυπριακής Βουλής κ. Νίκου Παπαδόπουλου (γιου του αείμνηστου προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου) προχθές στο Bloomberg, ότι «η έξοδος από την ευρωζώνη τώρα είναι κάτι που πρέπει να διερευνήσουμε».

Του Κώστα Χαρδαβέλλα

Στο βάθος της δήλωσης αυτής είναι η κυπριακή λίρα και ήδη στο πολιτικό παρασκήνιο της νότιας Ευρώπης έχουν αρχίσει μυστικές επαφές των πολιτικών δυνάμεων Ελλάδας, Ιταλίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Κύπρου, που αντιστέκονται στα σκληρά μέτρα της τρόικα και διατυπώνουν το «όχι» τους σε μνημόνια και μονομερείς, σκληρές αποφάσεις των Βρυξελλών.

Στόχος των διεργασιών αυτών, στις οποίες μετέχει ενεργά ο Ν. Παπαδόπουλος, Έλληνες αντιμνημονιακοί πολιτικοί, στελέχη του Γκρίλο στην Ιταλία και σημαντικά στελέχη της αντιπολίτευσης Πορτογαλίας και Ισπανίας, είναι να υπάρξει ένα συνολικό όχι στα επόμενα μέτρα των Βρυξελλών και η κινητοποίηση των λαών για επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα.

Οι παρασκηνιακές αυτές διεργασίες θα κορυφωθούν με τη δημιουργία ενός μετώπου εξόδου από το ευρώ, που υπολογίζεται να εμφανιστεί τέλος Μαΐου, με κορυφαίες πολιτικές εκδηλώσεις στις πρωτεύουσες των 5 χωρών του Νότου.

Ήδη μεγάλα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο υποστηρίζουν από χθες ότι τα εξοντωτικά μέτρα που επιβλήθηκαν στην Κύπρο είχαν στόχο κυρίως να αποσταλεί το μήνυμα από τη Γερμανία και τους δορυφόρους της, ότι όποια χώρα τολμήσει να πει όχι στην τρόικα, καταδικάζεται σε στιγμιαίο θάνατο.

Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί σε μία μοναχική Κύπρο που όρθωσε το ανάστημά της απέναντι στα θηρία του Βορρά, δεν μπορεί όμως να υπάρξει μια τέτοια καταδίκη για πέντε χώρες που οργανωμένα μπορεί κάποια στιγμή να αναγγείλουν την έξοδό τους από την ευρωζώνη.

Επεσαν οι μάσκες του κοινοβουλευτισμού και φάνηκε το πρόσωπο του φασισμού

Επεσαν οι μάσκες του κοινοβουλευτισμού και φάνηκε το πρόσωπο του φασισμού

Του Γ.Γ.

Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.

Δ. Σολωμός
________

Η ραδιοφωνική εκπομπή «Ελληνοφρένεια» μας θύμισε το πόσο επιρρεπείς είμαστε σαν λαός στις ανέξοδες υποσχέσεις των αστών πολιτικών ηγετών.
Αυτό σε συνάρτηση με τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό που μας διακρίνει σαν λαό, μας έχει οδηγήσει στο να αναζητούμε «σωτήρες» χωρίς να αποφασίζουμε να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας.

«Αν δεν γονατίσει η καμήλα δεν μπορείς να την φορτώσεις» λέει μια Αιγυπτιακή παροιμία και εμείς είμαστε γονατισμένοι γ’ αυτό του βλέπουμε τεράστιους. Κι όμως «ο αναστεναγμός των φτωχών γκρεμίζει ανάκτορα» για να θυμηθούμε μια ρήση του Κουρδικού λαού. Προϋπόθεση φυσικά είναι αυτός ο αναστεναγμός να μην περιορίζεται σε τόνο μοιρολατρικό, απελπισμένο. Να χρωματιστεί με ένταση, δυναμικότητα και αποφασιστικότητα.


Σήμερα η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση έριξε όλες τις μάσκες τις διαπλανητικής οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού της προσωπικού.

Πρόσφατο παράδειγμα τα όσα διαδραματίζονται τώρα στην Κύπρο. Το πιστό τσιράκι των καπιταλιστών, Ν. Αναστασιάδης, αφού με ψεύτικες υποσχέσεις υπέκλεψε την ψήφο των Κυπρίων και έκανε τα πάντα για να οδηγηθεί η μεγαλόνησος στα νύχια της τρόικας, προχωράει ακάθεκτος στην υλοποίηση του έργου που του έχει ανατεθεί.
Στο όνομα της «σωτηρίας» κι αυτός θα προβεί σε μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, θα προχωρήσει στο ξεπούλημα κάθε κρατικής περιουσίας, θα κάνει παρελθόν κάθε κοινωνικό κράτος, θα διαλύσει το ασφαλιστικό σύστημα.

Ο Αναστασιάδης, μαζί με τους υπόλοιπους Κύπριους κολαούζους των ολιγαρχών θα κάνει τα πάντα για να ρίξει στα τάρταρα το βιοτικό επίπεδο του Κυπριακού λαού. Τα «αφεντικά» θα διατάξουν και αυτοί πειθήνια θα εκτελούν τις εντολές που παίρνουν.

 Δεν ιδρώνει τα’ αυτί τους με τίποτα. Χτες χιλιάδες Κύπριοι αποκαλούσαν τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, Πανίκο Δημητριάδη, «προδότη» και «πουλημένο» και του ζητούσαν να παραιτηθεί.


Σιγά, μην είχε την παραμικρή «τσίπα» ο Δημητριάδης. Σήμερα υπακούοντας στις εντολές της τρόικας απέλυσε τον διευθύνοντα Σύμβουλο Γιάννη Κυπρή και όλο το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας Κύπρου εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις διαταγές που έχει πάρει και με πρόσχημα την «εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου», οδηγεί όλο τον λαό του νησιού στον όλεθρο. 

Είναι η σειρά του Κυπριακού λαού να νιώσει ότι βιώνουμε κι’ εμείς. Ζούμε μια πραγματικότητα που ακόμα και δεξιοί εθνοπατέρες όπως ο Βασίλης Καπερνάρος, από το κόμμα του Καμένου, δεν έχει πρόβλημα να την περιγράψει όπως ακριβώς είναι:
 «Τώρα, η Βουλή ούτε καν νομοθετεί. Τώρα, ο βουλευτής βιώνει τον ατομικό του εξευτελισμόκυρώνοντας Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, δηλαδή προκάτ νόμους, ετοιματζίδικους και οι βουλευτές (όχι όλοι βεβαίως) της τριολέ κυβέρνησης ψηφίζουν αναντίρρητα. Και δεν μιλάει κανείς! Kαι ο κ. Παπούλιας υπογράφει λες και υπογράφει αυτόγραφα. Αυτό κι αν λέγεται παρακράτος».

Δεν λέγεται φυσικά παρακράτος. Αστική κοινοβουλευτική δικτατορία ονομάζεται.

Πολ Κρούγκμαν: "Η Κύπρος θα έπρεπε να αφήσει το ευρώ. Τώρα !" (άρθρο)

Πολ Κρούγκμαν: "Η Κύπρος θα έπρεπε να αφήσει το ευρώ. Τώρα !" (άρθρο)

«Ένας αναγνώστης που σέβομαι με είχε ευγενικά προκαλέσει να του απαντήσω τι θα έπρεπε να πράξει η Κύπρος – αφήνοντας απ’ έξω τον όποιο πολιτικό ρεαλισμό. 

Και έχει δίκιο: Ενώ θεωρώ ότι είναι σωστό να ξοδεύω τον περισσότερο χρόνο μου γράφοντας τα άρθρα μου στα πλαίσια του πολιτικού ρεαλισμού και να βασίζομαι σε ένα συνδυασμό από αιτίες, είναι καλό καμιά φορά απλά να δηλώνω τι θα έκανα αν μου δινόταν η ευκαιρία.
Οπότε ναι, η Κύπρος θα έπρεπε να αφήσει το ευρώ. Τώρα.
Ο λόγος είναι ξεκάθαρος: Η παραμονή στο ευρώ σημαίνει βαθιά 

ύφεση η οποία θα κρατήσει για πολλά χρόνια την ώρα που η Κύπρος θα προσπαθεί να χτίσει τον νέο της εξαγωγικό κλάδο. Φεύγοντας από το ευρώ και αφήνοντας το νέο νόμισμα να υποτιμηθεί σημαντικά, τότε θα δώσει ώθηση στο νέο κτίσιμο των εξαγωγών.
 

Αν εξετάσουμε το εξαγωγικό προφίλ της Κύπρου, τότε θα δούμε τη ζημιά που θα πρέπει να υποστεί η χώρα. Είναι μια ανοιχτή οικονομία με δύο κύριες εξαγωγές, τον τραπεζικό κλάδο και τον τουρισμό, με τον ένα από αυτούς ουσιαστικά να εξαφανίζεται. 

Αυτό από μόνο του θα οδηγήσει σε καθίζηση την οικονομία. 

Και πέρα από αυτό, η τρόικα ζητά νέα μέτρα λιτότητας, αν και η χώρα θεωρητικά διαθέτει πρωτογενές πλεόνασμα προϋπολογισμού. 

Δε θα μου έκανε εντύπωση αν έβλεπα πτώση 20% στο πραγματικό ΑΕΠ.
 

Ποιος όμως είναι ο δρόμος μπροστά; 

Η Κύπρος χρειάζεται ένα οικονομικό άλμα στον τουρισμό, συν μια ταχεία ανάπτυξη σε εξαγωγικούς κλάδους, η πρόβλεψή μου είναι ότι ο αγροτικός τομέας θα πρωτοστατήσει, αν και δεν γνωρίζω πολλά για το συγκεκριμένο ζήτημα. 

Ο φανερός τρόπος για να φτάσουμε εκεί είναι μέσω μεγάλης υποτίμησης. 

Ναι, γιατί πιθανότατα αυτό θα φέρει φθηνές συμφωνίες που θα προσελκύσει τα βρετανικά τουριστικά πακέτα.
 

Η Κύπρος μπορεί να φθάσει στο ίδιο σημείο κόβοντας τους μισθούς, αλλά θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και θα προκαλέσει περισσότερη καταστροφή.
Όμως, είναι πιθανό να αποχωρήσει κανείς από το ευρώ; 

Το επιχείρημα του Eichengreen -ότι ακόμη και η υπόνοια εξόδου από το ευρώ θα δημιουργούσε άτακτη φυγή κεφαλαίων και bank runs- δεν ισχύει σε αυτή την περίπτωση: 

Οι τράπεζες της Κύπρου είναι κλειστές και έχουν επιβληθεί περιορισμοί κεφαλαίων. 

Οπότε, εάν ήμουν δικτάτορας, θα επέκτεινα την τραπεζική αργία τόσο, ώστε να μπορέσω να προετοιμάσω τη χώρα για το νέο νόμισμα.
 

Και τι θα γίνει με τα χαρτονομίσματα; 

Δεν είμαι ειδικός σε αυτά τα θέματα, αλλά έχω ακούσει προτάσεις ότι είναι πιθανό να τεθούν σε κυκλοφορία χρεωστικές κάρτες, ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να δουλέψουν χωρίς να περιμένουν να τυπωθεί νέο χρήμα.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε επίσης να εκδώσει προσωρινά χρεογραμμάτια, τα IOUs, που δεν είναι σαν τα τυπικά χαρτονομίσματα, ως ένα μεταβατικό μέτρο.
Ναι, όλα ακούγονται κάπως λύσεις απελπισίας και αυτοσχεδιασμοί. 

Όμως η απελπισία είναι φυσιολογική σε αυτή την περίπτωση. 

Διαφορετικά μιλάμε για λιτότητα «α λά Ελληνικά» ή ακόμη χειρότερα, σε μια οικονομία όπου τα θεμελιώδη μεγέθη, χάρη στην κατάρρευση της offshore τραπεζικής, είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν ποτέ στην Ελλάδα.
 

Η εκτίμησή μου είναι ότι τίποτε από αυτά δεν θα γίνει, τουλάχιστον αμέσως. 

Η ηγεσία της χώρας θα φοβηθεί το άλμα στο άγνωστο που θα μπορούσε να προέλθει από μια έξοδο από το ευρώ, παρά τον προφανή τρόμο της προσπάθειας να παραμείνουν στο κοινό νόμισμα. 

Όμως, όπως είπα, θεωρώ ότι η έξοδος από το ευρώ είναι αυτό που πρέπει να κάνουν».

 koutipandoras.gr

Στη γιορτή των δοσίλογων Ναιναίκων της Τρικομματικής Χούντας

Στάθης στον eniko

Πάει η επί χρήμασι προσδιδόμενη γυνή να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. 

Είναι όμως επί χρήμασι προσδιδόμεναι γυναί οι ναιναίκοι; όχι μόνον! είναι και γλίτσες, είναι και νεκρές ψυχές, είναι καιυπομείονες (σ.σ.: προς άρσιν παρεξηγήσεων, τις εκδιδόμενες σφόδρα υπολήπτομαι).

Τους μούδιασε το «όχι» της κυπριακής Βουλής. Λούφαξαν. Κι ένας - δυο μόνον ανέβηκαν στους μιναρέδες κι άρχισαν να σκούζουν «θεοί της Ασίας, βοηθάτε μας! 

Είναι τώρα ώρες να τα βάζουμε με τες λεγεώνες;»...

Ευτυχώς για αυτούς τα πράγματα δεν πήγαν κατ’ ευχήν (των φουκαράδων), πήγαν κατά διαόλου - δες νίλα που παθαίνει το στράτευμα του Αντίοχου στη Μαγνησία! -  ποιο στράτευμα, καλέ;μπουλούκ

ασκέρι είναι! ήταν! - για δες πώς πηδάνε απ’ τα βράχια σαν κατσίκια και σκοτώνονται σαν ζουλάπια οι Εβραίοι, για να μην τους πιάσουν οι Ρωμαίοι... ...κι ο κουρνιαχτός κατακάθισε. 

Σελευκίδες και οι οχτροί τους Εβραίοι στόλισαν το ίδιο, με πενήντα - εκατό χρόνια διαφορά, τον θρίαμβο των δολοφόνωντους 

 στη Ρώμη! - πες τους κατακτητές, στο Βερολίνο...

Απεδείχθη, κύριοι! Το «όχι» δεν ήταν οργανωμένο, ήταν απαρασκεύαστο, περί λεονταρισμών επρόκειτο.

Και πήραν το «όχι» του λαού και το μετέτρεψαν σε «ναι» αυτοί εκείνοι οι ίδιοι που είχαν πει το «ναι» από καιρό.

Οι πληβείοι, οι φουκαράδες και οι λοιποί θύτες εθλίβησαν. Ψευδοπερσέας ήταν ο Περσέας, θα χάναμε, μουρμούριζαν μεταξύ τους.

Οι Επίσημοι της Επικράτειας, εδώ στην Ελλάδα -ήταν και η εθνική επέτειος- αντιμετώπισαν τον παραδειγματικό στραγγαλισμό του «όχι» στο Βερολίνο με κάποιαν (αρμόζουσα) κατήφεια. Συγκρατημένοι παρέστησαν στους

αποστειρωμένους χώρους των παρελάσεων, όπου φρουρούμενοι από φορμόλη και γρύπες κράτησαν τους πληβείους και τη γιορτή τους

σε κάποιαν ικανή απόσταση ασφαλείας απ’ τη γιορτή των εντεταλμένων εντολοδόχων, τη δική τους γιορτή. Οι σμπίροι όμως ξεσάλωσαν.

Χαιρέκακοι μεν, αλλά περισσότερο χαρούμενοι που γλίτωσαν την τελευταία στιγμή απ’ της καταισχύνης τα δόντια, άρχισαν

την πραγματική τους καταισχύνη να υμνούν και την ήττα των φουκαράδων ως νίκη τωνπονηρών να δοξάζουν - σιγά που υπάρχει άλλος δρόμος,

πάρεξ της υποταγής και της υποτέλειας. Αυτό είναι σώφρον: η ξεφτίλα, η ασφαλής ξεφτίλα! Που ακόμα κι αν για τους υπόλοιπους αποδειχθεί ανασφαλής (διότι η ξεφτίλα κι άλλα νέα μέτρα φέρνει) είναι για τους σμπίρους ασφαλής - με τες λεγεώνες είμαστε, διάολε! με τα βάφεν Ες Ες! όχι με τίποτα γραφικούς!

Και να χαρές ο κυρ Κεδίκογλου και ο Μπενίτο, καλά ο Αδωνις! αυτός ευχαρίστως θα έτρωγε ωμούς μερικούς ηττημένους, αλλά η Ν.Δ. είναι σοβαρό κόμμα, τους ωμοφάγους τους κρατάει για εφεδρεία.

Κι όπως έγραψε ο εκλεκτός συνάδελφος Τάσος Παππάς στην «Εφημερίδα των Συντακτών» χθες: «Η χαιρεκακία (κρυπτόμενη αλλά υπαρκτή) του σκυμμένου ελλαδικού πολιτικού προσωπικού για τη νίκη των Μέρκελ, Σόιμπλε, ΔΝΤ επί της Κύπρου διαλύει

κάθε αυταπάτη ότι στο παρελθόν διαπραγματεύτηκε,

ότι στο παρόν αντιστέκεται

και ότι στο μέλλον θα αγωνισθεί για τα συμφέροντα της χώρας».

Το δε γαρ της χαράς πολλών, τους κλόνισε τας φρένας. Επί παραδείγματι ο κ. Πρετεντέρης, ο οποίος από καιρού εις καιρόν δυσφορεί με την «κατοχική πολιτική» των Γερμανών, χθες πανηγύριζε για τη νίκη αυτής ακριβώς της «κατοχικής πολιτικής»!!!

Η γιορτή των ναιναίκων θα κοπάσει. 

Αλλα έργα των αφεντικών τους, ακόμα πιο άγρια, θα χρειασθεί να υπερασπισθούν ή να περάσουν (πάντα με... κόπο ψυχής) τα κυβερνητικά ανδρείκελα.

Το «όχι» όμως της Κύπρου,

τρεις μέρες ζωντανό κι ύστερα σταυρωμένο, θα μείνει να τους καταδιώκει.

Στην Ευρώπη η «οικονομία της φρίκης» εγκαθιστά παντού ένα «βασίλειο του τρόμου». Πόσο θα αντέξει κάτι τέτοιο; δεν είναι φτιαγμένοι οι  άνθρωποι για να τυραννεύονται.

Μαζί με την τυραννία, θα καταρρεύσουν και οι εθελόδουλοι. Ας κρατήσουν ως τότε οι «χοροί των καταραμένων». Οι υπόλοιποι  σε περίσκεψη. Διότι, είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε, η ανάγκη το ’φερε να πρέπει

«να τα βάλουμε με ταις λεγεώνες»...

Η ευρωζώνη είναι παρελθόν

Posted by Tigris Tigropoulos

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία ένα νόμισμα δεν κατάφερε να κάνει τόσο κακό όσο έκανε τα τρία τελευταία χρόνια το δήθεν «κοινό» νόμισμα της δήθεν «ενωμένης» Ευρώπης. Το νόμισμα που «πέτυχε» μόνον να διχάσει και να αναιρέσει ουσιαστικά μια προσπάθεια ενοποίησης λαών και κρατών που κράτησε μισό αιώνα και που ήταν το αποτέλεσμα σκληρότατου πολέμου. Όμως, αυτή τη στιγμή, ακριβώς αυτό ζούμε: τον τρόπο με τον οποίο το ευρώ, λειτουργώντας ως «μεταμφιεσμένο μάρκο», όχι μόνον δεν οδηγεί τελικά σε βαθύτερη ένωση την Ευρώπη, αλλά, αντιθέτως, οδηγεί στη διάσπασή της.

Χθες, ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ασελμπορν επιτέθηκε σκληρότατα στη Γερμανία, λέγοντας ότι το μόνο που επιδιώκει πραγματικά το Βερολίνο είναι να αποκτήσει την ηγεμονία στην Ευρώπη. Η μικρή χώρα με τον τεράστιο τραπεζικό τομέα, έχει φοβηθεί από τα όσα συνέβησαν με την Κύπρο: και δικαίως, καθώς ο Ολλανδός πρόεδρος του eurogroup Ντάιζενμπλουμ έδωσε προχθές τον τόνο λέγοντας ότι το μοντέλο για την Κύπρο είναι κάτι νέο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά. Πολλοί πίστεψαν ότι πήρε πίσω μετά τις δηλώσεις του, αλλά δεν είναι αλήθεια: αυτά που είπε μετά, δεν αναίρεσαν τα πρώτα, απλώς τα «μαλάκωσαν». Αλλωστε και οι δηλώσεις του επιτρόπου Μπαρνιέ, κινήθηκαν στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, όπως επίσης και του Φινλανδού πρωθυπουργού Κατάινεν. Την ίδια στιγμή, ο Monde έγραφε ότι η Γερμανία έχει θέσει ως στόχο την ισοπέδωση των χωρών του νότου της Ευρώπης: ίσως επειδή θυμήθηκε ότι η Γαλλία είναι κι εκείνη και χώρα του νότου…

Όταν γινόντουσαν όλα αυτά, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε εξηγούσε ότι η χώρα του είναι ο «καλός μαθητής» τον οποίοι ζηλεύουν οι άλλοι «κακοί μαθητές» στην Ευρώπη! Εκανε όμως δύο λάθη με αυτή τη δήλωσή του, που ξεπερνά πλέον κατά πολύ τα όρια, καθώς προσβάλει εξόφθαλμα τον ίδιο τον πυρήνα της έννοιας «Ευρώπη» χωρίζοντάς τη, και φυσικά αυθαίρετα, σε αυτές τις δύο γελοίες κατηγορίες.

Το πρώτο λάθος, είναι ότι η Γερμανία δεν είναι μαθητής: επιμένει να κάνει το δάσκαλο και μάλιστα εκείνου του παλιού τύπου που δέρνει τους μαθητές

για να ικανοποιήσει τη διαστροφή του. Το δεύτερο λάθος, ακόμα μεγαλύτερο, είναι ότι η Γερμανία δεν είναι από κανέναν αξιοζήλευτη: είναι πια, ειδικά μετά την υπόθεση της Κύπρου, ας επιτραπεί ο όρος γιατί είναι πραγματικός, απεχθής σε πολλά εκατομμύρια ευρωπαίων, που τη βλέπουν πια ως βίαιη απειλή και ως τίποτε άλλο.

Με όλα αυτά, ένα είναι πια σίγουρο για όποιον δεν θέλει να κοροιδεύει τον εαυτό του: ότι το ευρώ, είναι στη διαδικασία της αποδόμησης του: ουσιαστικά, είναι ήδη παρελθόν. Η ζημιά που έχει γίνει είναι τόσο βαθειά και τόσο πολυεπίπεδη, που, πλέον, δεν διορθώνεται.

Καλά θα κάνει λοιπόν η Ελλάδα να το αντιληφθεί αυτό πρώτη απ’ όλους: το δίλημμα δεν είναι πια αν θα φύγει ή θα μείνει η χώρα στο κοινό νόμισμα. Το δίλημμα είναι το πώς θα προετοιμαστεί κατάλληλα για να σταθεί στα πόδια της όταν αυτό θα μπει στη φάση της αποσύνθεσης που αργά αλλά σταθερά έχει ξεκινήσει, όσο κι αν πολλοί δεν τολμούν ούτε να το σκεφτούν.

Η ευρωζώνη, όπως τουλάχιστον την ξέραμε, είναι ήδη παρελθόν όχι φυσικά από δικές μας ευθύνες, όπως πολλοί μπορεί να θέλουν ακόμα και τώρα να πιστεύουν: είναι παρελθόν, επειδή οι Γερμανοί με την ηγεμονική μανία τους την έσπρωξαν στο γκρεμό. Κι η Ελλάδα πρέπει να σχεδιάσει το πώς θα επιβιώσει.

[Του Γεώργιου Π. Μαλούχου από Το Βήμα]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Επιστροφή στην περίληψη...

0 comments

Οργή στην Κύπρο για τον Σαμαρά

 “Εγκατέλειψε την Κύπρο στις διαπραγματεύσεις, τάχθηκε στο πλευρό της Μέρκελ, αρνήθηκε τη βοήθεια προς τον Κυπριακό λαό και εξαφανίσθηκε για μέρες ο Έλληνας πρωθυπουργός” 

Το βράδυ της περασμένης Κυριακής, αν κανείς παρακολουθούσε στην κυπριακή τηλεόραση τις συζητήσεις πριν από την τελική οδυνηρή απόφαση για το Eurogroup θα διέκρινε με ευκολία την οργή όλων ανεξαιρέτως των συνομιλητών, αναλυτών, πολιτικών και δημοσιογράφων για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα της Κύπρου.

Τα χθεσινά λόγια του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού ότι "θα προτιμούσα να μην ανοιχθεί το θέμα της στάσης της Ελλάδας έναντι της Κύπρου" είναι ενδεικτικά της αντίληψης...

που επικρατεί στην μεγαλόνησο για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά εγκατέλειψε τη Λευκωσία βορά στα νύχια των δανειστών. Αλλά ακόμη και ο εκπρόσωπος της κυπριακής κυβέρνησης Πάμπος Χαραλάμπους όταν ρωτήθηκε στο πλαίσιο ραδιοφωνικής συζήτησης αν η κυπριακή κυβέρνηση αισθάνεται ικανοποιημένη "έστριψε δια του αρραβώνος", παραπέμποντας στις δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο υπουργός Οικονομικών Αντώνης Σαμαράς τάχθηκαν στο πλευρό των δανειστών και της Γερμανίας, εγκαταλείποντας την Κύπρο, αλλά και το ότι σε συνεννόηση με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργο Προβόπουλο αρνήθηκαν να χορηγήσουν βοήθεια ύψους 2 δισ. ευρώ. Πριν από λίγες ημέρες ο ίδιος ο αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ Λευτέρης Χριστοφόρου μιλώντας σε εκπομπή του ΡΙΚ στην Κύπρο επέρριψε ευθύνες στην ελληνική πλευρά καταγγέλλοντας ότι ενώ η Κύπρος ζήτησε βοήθεια ύψους 2 δισ. ευρώ από την Ελλάδα, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος ήταν άτεγκτος σε ό,τι αφορά στην άρνησή του να παράσχει βοήθεια στην Κύπρο.

Το Periodista.gr επικοινώνησε με διάφορους παράγοντες στην Κύπρο, οι οποίοι μίλησαν με τα χειρότερα λόγια για την στάση της κυβέρνησης Σαμαρά και χρησιμοποίησαν βαριές εκφράσεις, ενώ αναφέρθηκαν και στην οργή του κυπριακού λαού. Οι Κύπριοι έχουν καταλάβει ότι ο Αντώνης Σαμαράς και η τρικομματική κυβέρνηση των μερκελιστών στην Αθήνα, πόνταραν πολιτικά, είτε στην υποταγή της Κύπρου στους δανειστές μέσω της καταστροφικής απόφασης του Eurogroup, είτε στην χρεοκοπία της Κύπρου για να χρησιμοποιήσουν το παράδειγμα της μεγαλονήσου ως εργαλείο κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού και ως μέσο πολιτικής διάσωσης των ίδιων. Δεν ήταν είναι λίγοι εκείνοι που χαρακτήρισαν τη στάση της Αθήνας "προδοτική", ενώ δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς (για τον οποίο φαίνεται ο πατριωτισμός είναι μεγαλοστομίες και φανφάρες) εξαφανίσθηκε για να εμφανιστεί για λίγο μετά την καταστροφική για την κυπριακή οικονομία απόφαση του Eurogroup.

Ο Αντώνης Σαμαράς και οι αυλικοί του είναι πολύ "πατριώτες" στα λόγια, στο facebook και στο twitter, όταν, όμως, έρχεται η στιγμή για να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις τότε τάσσονται στο πλευρό εκείνων που στρέφονται εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου και ως γνήσιοι υποτελείς κρύβονται από πίσω τους. Ας κάνουν έναν κόπο να επικοινωνήσουν με Κυπρίους για να μάθουν από πρώτο χέρι πως βράζει από οργή η μεγαλόνησος για τον Γερμανόφιλο Έλληνα πρωθυπουργό.

Από Periodista 

ΖΩΗ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ «ΚΛΙΚ» - ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

ΖΩΗ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ «ΚΛΙΚ» - ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι παρούσα, και φροντίζει να θυμίζει σε όλους εκείνους που την υποτίμησαν, ότι κρατά στα χέρια της το φυτίλι του δυναμίτη, τη ζωή των πολιτών, τις σκέψεις τους, τα όνειρά τους, γνωρίζει και ελέγχει τα πάντα γι αυτούς, και πλέον μας γνωστοποιεί με τρόπο δραματικό πως μπορεί οποιαδήποτε ώρα και στιγμή να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια ολόκληρου του πλανήτη…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι εξελίξεις στην Κύπρο, έχουν μια σημασία ξεχωριστή,και μόνο εκείνοι που τολμούν να διακρίνουν το πραγματικό τέρας που αφυπνίζεται πίσω από την οικονομική διάσταση των γεγονότων, δε διστάζουν να πουν τα πράγματα με τ όνομά τους…

Η πραγματική στόχευση των χορογράφων που τις σχεδίασαν και τις ενορχήστρωσαν, είναι διπλή, και αλλοίμονο σ αυτούς – αλλά και σ όλους εμάς – που επιχειρούν έντεχνα να την αποσιωπήσουν. Σύντομα η ιστορία και τα ίδια τα γεγονότα θα βάλουν με τρόπο αμείλικτο τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, και τότε τα πράγματα δε θα είναι πλέον εύκολα για κανέναν.

Το πρώτο πράγμα που μπήκε στο στόχαστρο των συμμοριών είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός. και αυτό που δρομολογούν ταχύτατα είναι τον απόλυτο διαμελισμό του. Το αναδείξαμε πρώτοι, όταν όλοι οι υπόλοιποι αναμασούσαν λογιστικά νούμερα και «τεχνικές» λύσεις για το Κυπριακό πρόβλημα, και σήμερα όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που... 


Καθημερινά ενστερνίζονται αυτή την επικίνδυνη διάσταση του προβλήματος. Δείτε τι λέγαμε χαρακτηριστικά τόσο ΕΔΩ όσο και ΕΔΩ, και φροντίστε να θυμάστε αυτή την εφιαλτική αλήθεια:

Οι δωσίλογες ηγεσίες, τόσο της Ελλάδας, όσο και της Κύπρου, αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους αναδιανεμητές της εθνικής μας υπόστασης, και αυτή την ευκαιρία θα την αξιοποιήσουν στο έπακρο προκειμένου να ολοκληρωθεί το εξ ίσου εφιαλτικό και εθνικά αποδομητικό σχέδιο τους.

Το δεύτερο ζήτημα το οποίο αναδεικνύεται με τρόπο δραματικό και με αφορμή πάντα τις εξελίξεις στην Κύπρο, είναι η επίδειξη τρόμου της εξασφαλισμένης τους πλέον δυνατότητας, να έχουν φυλακισμένη τη ζωή των κοινωνιών, σε ένα απλό «κλικ».

Η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι εδώ…

Τώρα πια ο τρόμος σκιάζει τα πάντα. Η παγκόσμια διακυβέρνηση – τον εφιάλτη της οποίας επιμένουμε να αναδεικνύουμε επίμονα από αυτό εδώ το βήμα – είναι παρούσα, και φροντίζει να θυμίζει σε όλους εκείνους που την υποτίμησαν, ότι κρατά στα χέρια της το φυτίλι του δυναμίτη, τη ζωή των πολιτών, τις σκέψεις τους, τα όνειρά τους, γνωρίζει και ελέγχει τα πάντα γι αυτούς, και πλέον μας γνωστοποιεί με τρόπο δραματικό πως μπορεί οποιαδήποτε ώρα και στιγμή να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια ολόκληρου του πλανήτη.

Δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά για μια αλήθεια ωμή και αδιαμφισβήτητη που σε πείσμα των αφελών, επέβαλε με τρόπο καταλυτικό την εφιαλτική της παρουσία, και η Κύπρος, το πρωτοφανές πλιάτσικο, η βίαιη επιβολή του τρόμου και της καθολικής ανασφάλειας, δεν ήταν παρά μονάχα η αρχή, για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.

Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι μεμονωμένα η Μέρκελ και η κατοχική διοίκηση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και απειλεί την Ευρώπη στο σύνολό της, όπως αφελώς επιμένουν οι φαφλατάδες του αντιμνημονισμού. (Φυσικά δεν υποτιμούμε καθόλου ούτε την ουσία των κατοχικών πολιτικών, ούτε βεβαίως και το θλιβερό ρόλο των ντόπιων δωσίλογων, αναφορικά με αυτή την ιστορία)…

Το πρόβλημα επίσης δεν είναι μονάχα ο καπιταλισμός και οι δομή των παραγωγικών του σχέσεων, όπως επίσης αφελώς επιμένουν να φλυαρούν επ αυτού, οι Αριστεροί αμπελοφιλόσοφοι. (Φυσικά και εδώ δεν υποτιμούμε καθόλου τα κυρίαρχα στοιχεία του κοινωνικοπολιτικού συστήματος, ούτε βεβαίως και την ανάγκη της ριζικής ανατροπής τους, με την κοινωνία πρωταγωνιστή και καταλύτη των εξελίξεων)…

Το πρόβλημα εδώ είναι ο εφιάλτης που κάνει πλέον απειλητική την παρουσία του πάνω σε ολόκληρο τον πλανήτη, και αποδεικνύει περίτρανα πως έχει πλέον βάλει για τα καλά στο χέρι τη ζωή των πολιτών.

Οι καπιταλιστικές ενοποιήσεις, που τις προηγούμενες δεκαετίες επιχειρήθηκε να εμφανιστούν, ως αναγκαία ιστορική εξέλιξη – σχεδόν ταυτισμένη με ποιοτικά άλματα στη ζωή των πολιτών –χρησιμοποιήθηκαν όχι μονάχα ως διαδικασία υπερσυγκέντρωσης πλούτου και δύναμης στα χέρια λίγων και ισχυρών, αλλά κυρίως ως ένα πρώτης τάξεως εργαλείο θεσμοθέτησης ενός επικίνδυνου μηχανισμού, που σήμερα πλέον απειλεί ευθέως να αλλάξει συνολικά τη φυσιογνωμία του πλανήτη.

Οι κυβερνήσεις ανδρείκελα δε διαθέτουν ούτε την πρόθεση, ούτε την ικανότητα να αντισταθούν στον επερχόμενο εφιάλτη. Χρησιμοποιούνται από αυτόν και θεσμοθετούν την απόλυτη παντοδυναμία του

Μόνη απάντηση ένα ισχυρά οργανωμένο και δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα…

Ένα κίνημα αποφασισμένων να ανακόψουν τον περίπατο αυτού του εφιάλτη.

Ένα κίνημα χειραφετημένο από τα επικίνδυνα ιδεολογήματα του ψευτοδιεθνισμού που στην ουσία τους δε διαφέρουν και πολύ από τη δολιότητα της παγκοσμιοποίησης.

Ένα κίνημα που θα αντιλαμβάνεται πως η αγωνιστική αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, οφείλει και πρέπει να παραμένει πρώτιστη προτεραιότητα, που για να μεγαλουργεί, θα πρέπει να μη συνθλίβεται στις συμπληγάδες του φορμαλισμού των ψευτοδιεθνιστικών ιδεολογημάτων.

Ένα κίνημα αποφασισμένο με ξεκάθαρους πολιτικούς στόχους αλλά και με εργαλείο του τον πολιτικό ακτιβισμό, ικανό να ανατρέψει τις δωσίλογες και προσκυνημένες στη Νέα τάξη ηγεσίες, και μαζί τους ολόκληρο το θεσμικό πλαίσιο και το πλέγμα των εξαρτήσεων που οικοδόμησαν κατά τη διάρκεια της θλιβερής τους διαδρομής.

Ένα κίνημα με ξεκάθαρο στόχο εξουσίας, που θα καταστήσει την κοινωνία πρωταγωνιστή, και θα αφαιρέσει την πραγματική πολιτική εξουσία από εκείνους που τη λυμαίνονται και τροφοδοτούν το θεριό της κοινωνικής εκμετάλλευσης μετατρέποντας σε κόλαση τη ζωή των πολιτών.

Ένα κίνημα ικανό να θεσμοθετήσει…

ΚΑΙ ένα ισχυρότατο δίκτυ κοινωνικής προστασίας,

ΚΑΙ ένα ισχυρότατο πλαίσιο κοινωνικού ελέγχου και πραγματικής λαϊκής συμμετοχής,

ΚΑΙ ένα ισχυρότατο πλαίσιο πολιτικής διακυβέρνησης που θα καθιστά την κοινωνία πραγματικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων.

Πρωτίστως όμως ένα κίνημα που θα βάλει οριστικά την ταφόπλακα…

Τόσο στον εφιάλτη της πολυδιαφημισμένης καπιταλιστικής ενοποίησης, της οποίας τους πραγματικούς καρπούς γεύονται σήμερα οι κοινωνίες της Ευρώπης και όχι μόνο…

Όσο και στη σοσιαλθολούρα των ιδεολογημάτων του «σοσιαλιστικού» καταμερισμού…

Που θεσμοθετούν τις λογικές της εξάρτησης και μετατρέπονται αντικειμενικά σε εκκολαπτήρια εξαμβλωμάτων για τους ίδιους τους λαούς που τα ενστερνίζονται.

Αυτό το δημοκρατικά οργανωμένο πατριωτικό κίνημα οφείλει…

Να ποινικοποιήσει με τρόπο ασυμβίβαστο τόσο τον εθνομηδενισμό, όσο και τα κηρύγματα μίσους, που αναβιώνουν το τέρας του νεοναζισμού με ότι αυτό συνεπάγεται…

Να αποδομήσει το οικοδόμημα του «μεγάλου αδελφού» στην πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία και τις διεθνείς σχέσεις, θεσμοθετώντας την παραδειγματική τιμωρία οποιουδήποτε ερωτοτροπεί με ανάλογες πρακτικές και λογικές...

Και το σημαντικότερο…

Να δρομολογήσει με τρόπο αποκλειστικό και αδιαπραγμάτευτο την ανάπτυξη του ΕΘΝΟΥΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ στην πολιτική, στους θεσμούς, στην οικονομία, στην καθολική παραγωγική ανασυγκρότηση ως κυρίαρχο μοχλό της, στις διεθνείς σχέσεις και βεβαίως στην άσκηση πραγματικά εθνικά κυρίαρχης εξωτερικής πολιτικής.

Και για να προλάβουμε τους αφελείς…

Πρόκειται για λογική που δε συνιστά κανενός είδους εθνικό απομονωτισμό. Συνιστά όμως καταλυτικότατη απάντηση στις νεοταξίτικες λογικές που ξέρουν καλά, όχι μόνο να μην αναγνωρίζουν και να σέβονται αγνότητα προθέσεων, αλλά κυρίως να αξιοποιούν την ευνοϊκή προδιάθεση των αφελών, για να την μετατρέπουν την επόμενη κιόλας στιγμή σε δολοφονική θηλιά στο λαιμό τους.

Συμπερασματικά…

Ο πατριωτισμός των λαών, και η ανάδειξή του σε κυρίαρχο στοιχείο στην πολιτική διακυβέρνηση και στις διεθνείς σχέσεις, είναι το μοναδικό ανάχωμα στην επίθεση της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και η πολύπαθη Ελλάδα της οποίας έχει στοχοποιηθεί ανηλεώς και η εθνική της υπόσταση και η πνευματική της παρακαταθήκη, έχει κάθε λόγο πλέον να πρωτοστατήσει, σε ένα ντόμινο στοχευμένων εθνικών εξεγέρσεων που θα ακυρώσει το σχέδιο – εφιάλτης.

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»