Γενοκτονία του ελληνικού έθνους

 

Γενοκτονία του ελληνικού έθνους

Paul Craig Roberts 

Η κάλυψη των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης για τη γενοκτονία του ελληνικού έθνους ξεκίνησε στις 20 Αυγούστου με την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες πολιτικές δυνάμεις ανακοινώνοντας  ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει.

Αυτό που εννοούν είναι ότι η Ελλάδα είναι νεκρή και τελείωσε. Έχει ξεζουμιστεί και σφαγιάστηκε μέχρις εσχάτων, και τα σφάγια έχουν ριχτεί στα σκυλιά.

350.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και επαγγελματίες, έχουν φύγει από την νεκρή Ελλάδα. Το ποσοστό γεννήσεων είναι πολύ χαμηλότερο από το ποσοστό που είναι απαραίτητο για τη διατήρηση του εναπομείναντος πληθυσμού.

Η αυστηρότητα που επιβάλλεται στον ελληνικό λαό από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 25%.

Η μείωση είναι ισοδύναμη της Μεγάλης Ύφεσης της Αμερικής, αλλά στην Ελλάδα τα αποτελέσματα είναι χειρότερα. Τότε ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt μείωσε τον αντίκτυπο της μαζικής ανεργίας με το νόμο περί κοινωνικής ασφάλισης και άλλα μέσα ενός δικτύου κοινωνικής ασφάλισης, όπως η ασφάλιση των καταθέσεων και τα προγράμματα δημοσίων έργων, ενώ η ελληνική κυβέρνηση, μετά τις εντολές του ΔΝΤ και της ΕΕ, επιδείνωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με την διάλυση του δικτύου κοινωνικής ασφάλισης.

Παραδοσιακά, όταν μια κυρίαρχη χώρα, είτε λόγω διαφθοράς, κακοδιαχείρισης, κακοτυχίας ή απροσδόκητων γεγονότων, δεν ήταν θέση να εξοφλήσει τα χρέη της, οι πιστωτές της χώρας κατέγραφαν τα χρέη σε κάποιο επίπεδο που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει η χώρα που ήταν χρεωμένη. 

Με την Ελλάδα υπήρξε αλλαγή του παιχνιδιού. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επικεφαλής τον Jean-Claude Trichet, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισαν ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει ολόκληρο το ποσό των τόκων και κεφαλαίου για τα κρατικά της ομόλογα που κατείχαν γερμανικές, ολλανδικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες.

Πώς έγινε αυτό;

Με δύο τρόπους, και οι δύο επιδείνωσαν σημαντικά την κρίση, αφήνοντας την Ελλάδα σήμερα σε  πολύ χειρότερη θέση από την οποία βρισκόταν στην αρχή της κρίσης πριν από μια δεκαετία.

Στην αρχή της "κρίσης", η οποία θα μπορούσε εύκολα να επιλυθεί διαγράφοντας μέρος του χρέους, το ελληνικό χρέος ήταν 129% του ελληνικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Σήμερα το ελληνικό χρέος είναι 180% του ΑΕΠ.

Γιατί;

Η Ελλάδα δανείστηκε περισσότερα χρήματα για να καταβάλει τόκο στους πιστωτές της ώστε να μην χρειαστεί να χάσουν ούτε ένα λεπτό εισπράξεων. Ο επιπρόσθετος δανεισμός, που ονομάστηκε "διάσωση" από τα οικονομικά μέσα ενημέρωσης, δεν ήταν διάσωση της Ελλάδας.

Ήταν διάσωση των πιστωτών της Ελλάδας.

Το καθεστώς Ομπάμα ενθάρρυνε αυτή τη διάσωση, επειδή οι αμερικανικές τράπεζες, γνωρίζοντας για τη διάσωση, είχαν πουλήσει συμβάσεις αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου για το ελληνικό χρέος. Χωρίς τη διάσωση, οι αμερικανικές τράπεζες θα είχαν χάσει το στοίχημά τους και θα πλήρωναν ασφάλιστρα προεπιλογής για τα Ελληνικά Ομόλογα.

Επιπλέον, η Ελλάδα έπρεπε να πουλήσει τα δημόσια περιουσιακά της στοιχεία σε ξένους και να διαλύσει το ελληνικό δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης, μειώνοντας έτσι τις συντάξεις, για παράδειγμα, κάτω από το όριο της φτώχειας και έτσι ριζικά (μειώνοντας την ιατρική περίθαλψη)  οι άνθρωποι πεθαίνουν πριν να μπορέσουν να κάνουν οποιαδήποτε θεραπεία.

Αν σας βοηθά η μνήμη, ας θυμηθούμε πως η Κίνα αγόρασε τα ελληνικά θαλάσσια λιμάνια. Η Γερμανία αγόρασε τα αεροδρόμια. Διάφορες γερμανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες αγόρασαν τις ελληνικές δημοτικές εταιρείες παροχής νερού. Οι κερδοσκόποι ακινήτων αγόρασαν τα προστατευόμενα ελληνικά νησιά για την ανάπτυξη ακινήτων.

Αυτή η λεηλασία της ελληνικής δημόσιας περιουσίας δεν κατευθύνθηκε  προς την μείωση του χρέους όπως όφειλε η ελληνική κυβέρνηση. Πήγε, μαζί με τα νέα δάνεια, στην καταβολή των τόκων. 

Το χρέος, παραμένει μεγαλύτερο από ποτέ . Η οικονομία είναι μικρότερη από ποτέ, όπως και ο ελληνικός πληθυσμός που φέρει το χρέος. Η δήλωση ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει είναι απλώς μια δήλωση ότι δεν έχει απομείνει τίποτα για ξεζούμισμα από τον ελληνικό λαό για το ενδιαφέρον των ξένων τραπεζών.

Η Ελλάδα βυθίζεται γρήγορα. Όλα τα έσοδα που συνδέονται με θαλάσσια λιμάνια, αεροδρόμια, δημοτικές επιχειρήσεις και την υπόλοιπη δημόσια περιουσία που ιδιωτικοποιήθηκε με εξαναγκασμό ανήκουν τώρα στους ξένους που βγάζουν τα χρήματα έξω από τη χώρα, συρρικνώνοντας έτσι την ελληνική οικονομία.

Οι Έλληνες δεν έχουν χάσει μόνο το οικονομικό τους μέλλον το οποίο τους έκλεψαν. Έχουν επίσης χάσει την κυριαρχία τους. Η Ελλάδα δεν είναι ένα κυρίαρχο έθνος. Έχει καταληφθεί από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Στο βιβλίο μου του 2013, "Η αποτυχία του Laissez Faire Capitalism", στο Μέρος ΙΙΙ, "Το Τέλος της Κυριαρχίας", περιέγραψα με σαφήνεια πώς έγινε αυτό.

Ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα. Είχαν την επιλογή να επαναστατήσουν και να χρησιμοποιήσουν βία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση που τους παρέδωσε στους διεθνείς τραπεζίτες.

Αντ 'αυτού, οι Έλληνες δέχτηκαν τη καταστροφή τους και δεν έκαναν τίποτα. Ουσιαστικά, ο ελληνικός πληθυσμός διέπραξε μαζική αυτοκτονία.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 δεν έχει τελειώσει. Έχει κρυφτεί κάτω από το χαλί της μαζικής συσσώρευσης  χρημάτων από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ιαπωνικές κεντρικές τράπεζες.

Η συσσώρευση χρήματος έχει ξεπεράσει σημαντικά την αύξηση του πραγματικού προϊόντος και έχει οδηγήσει τις αξίες των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων πέρα ​​από αυτό που μπορεί να υποστηριχθεί από τις "συνθήκες κάθε τόπου".

Η εξέλιξη της κρίσης παραμένει προς το παρόν. Θα μπορούσε να οδηγήσει και στην καταστροφή του δυτικού πολιτισμού. Ο σκύλος θα φάει τον σκύλο;

Μετά την Ελλάδα, θα είναι η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Αυστραλία, ο Καναδάς, μέχρι να μην απομείνει κανένας;

Το σύνολο του Δυτικού Κόσμου ζει μέσα σε ψέματα που υποκινούνται από ισχυρές ομάδες οικονομικών συμφερόντων για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Δεν υπάρχουν ανεξάρτητα μέσα εκτός από το διαδίκτυο, και αυτά τα στοιχεία δαιμονοποιούνται και στερούνται πρόσβασης.

Οι λαοί που ζουν σε έναν κόσμο ελεγχόμενης πληροφορίας δεν έχουν ιδέα για το τι τους συμβαίνει. Επομένως, δεν μπορούν να ενεργήσουν για το συμφέρον τους.

Να δεις τι σου' χω για μετά...

 

Να δεις τι σου' χω για μετά...

γράφτηκε στον Τοίχο 2 months ago -  0 Comments

 

Κατερίνα Γκαράνη 

Αφού τους τσακίσουμε με τον πόλεμο και επιβάλουμε νέα κατοχή με τους Άγγλους, πρώτα περιθωριοποιούμε και ποινικοποιούμε όλους τους Αριστερούς για να έχουμε τα κεφάλι μας ήσυχο. Μετά δίνουμε το 1/3 του εργατικού πληθυσμού σε ξένες χώρες σκλάβους σε εργοστάσια πληρωμένους με πενταροδέκαρες από πακέτα Μάρσαλ. Σφραγίζουμε με τη συμφωνία Κούπερ όλο τον εθνικό πλούτο δίνοντας τον απόλυτο έλεγχο στις ΗΠΑ μέχρι το 2010. 

Κατόπιν αστικοποιούμε όλο τον πληθυσμό ερημώνοντας την Ελλάδα γιατί οι Έλληνες στα βουνά και στα χωράφια είναι "άτακτοι". Βάζουμε μία Χούντα να αναπτυχθεί με πακέτα αμερικάνικα και οι πρώην τσοπάνηδες από ελεύθεροι να δουλεύουν σε αμπάρια. 

Χώνουμε την χώρα στην ΕΟΚ και αρχίζουμε τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (η πρώτη δόθηκε το 1979), φέρνουμε έναν σοσιαλιστή από τις ΗΠΑ για ηγέτη και κάνει τα 2/3 του εργατικού δυναμικού δημοσίους υπαλλήλους δεκαπλασιάζοντας το μισθό τους κλείνοντας βιομηχανίες-βιοτεχνίες και σβήνοντας το αγροτικό κεφάλαιο με επιδοτούμενες χωματερές. 

Στην συνέχεια υποτιμούμε την δραχμή 340,75 φορές για να μπούνε στην ΟΝΕ, στήνουμε ένα χρηματιστήριο με φούσκες όπου αρπάζουμε άφθονο ρευστό, αποταμιεύσεις και αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων και το 2010 επιβάλλουμε ένα "χρέος" και παίρνουμε όλη την χώρα με υποθήκες. Πρώτα από όλα τα βουνά, το νερό και τους κάμπους όπου οι "άτακτοι" θα μπορούσαν να επιβιώσουν και ίσως να έκαναν ζημιά και τους αφήνουμε με την αγωνία μη χάσουν τα 80τ.μ ντουβάρια με μπετόν. Τα σπιτάκια τους θα τα πάρουμε κι αυτά γιατί καλή μπίζνα σε έναν τόπο με πολύ ήλιο το airb' n' b και την Ακρόπολη πάνω από το κεφάλι σου. 

Μετά τους παίρνουμε και τον ορυκτό πλούτο και κάθε είδος παραγωγής ενέργειας ενεργοποιώντας την αμερικάνικη Σύμβαση Κούπερ που νόμιζες ότι έχει λήξει αλλά στην ουσία μετατράπηκε σε δήθεν διεθνείς συμμαχίες υπεράσπισης των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων όπου έχουν βάσεις Αμερικάνοι και κάνουν βόλτες γαλλικές φρεγάτες για την προστασία των αμερικανικών και γαλλικών εταιρειών εξόρυξης και την διασύνδεση με αγωγούς από εδάφη που έχουμε τσακίσει με πόλεμο ή "αραβικές άνοιξες" όπου κυβερνούσαν τύποι σαν τον "κακό Καντάφι". 

Τόσο απλή είναι η ιστορία των τελευταίων ειρηνικών 80 χρόνων. Άντε τώρα να δεις πόσο θα έρθει ο λογαριασμός ρεύματος για να τον βάλεις και αυτόν μαζί με τους επόμενους σε 12 άτοκες δόσεις. Κράτα και 2 ευρώ να σου φέρουν ένα freddo στο σπίτι για να νιώσεις άρχοντας.

 

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ! H ΣΗΨΗ και η παρακμή απλώνονται παντού...

 

Η δυστοπία είναι εδώ! Ένα ζοφερό σκηνικό απλώνεται όλο και πιο πολύ το τελευταίο διάστημα στο δημόσιο βίο της χώρας ενώ η κοινωνία ήδη συνθλίβεται από τα διαρκή μέτρα που λαμβάνονται εδώ και ενάμιση έτος στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας και της “προστασίας της δημόσιας υγείας”...

Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί ανακοινώνουν νέους περιορισμούς, με ολοένα και πιο ανελεύθερο χαρακτήρα, τα σημάδια της παρακμής και της σήψης διαδέχονται το ένα το άλλο. Μάλιστα όχι μόνο δεν υπάρχει καμιά διάθεση να αντιμετωπιστούν και να θεραπευτούν όλα αυτά, αλλά τουναντίον φαίνεται ότι υποθάλπονται από την καθεστωτική λογική που, όλο και πιο σκληρά, αναπτύσσεται από την πλευρά της σημερινής κυβέρνησης.

Σχεδόν δυόμιση χρόνια μετά τις εκλογές, πληθαίνουν οι ενδείξεις και οι αποδείξεις ότι μία από τις βασικές επιδιώξεις του “επιτελικού κράτους” όπως το συγκρότησε ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ο έλεγχος όλων των εξουσιών από τους ίδιους και τους συν αυτώ. Σε ο,τι αφορά την κυβέρνηση, ο τρόπος λειτουργίας της είναι από την αρχή κάτι παραπάνω από εμφανής για τη συγκέντρωση όλης της ισχύος στο Μέγαρο Μαξίμου με τους υπουργούς σε ρόλο απλών “εκτελεστικών οργάνων”. Υποβαθμισμένος εξακολουθεί να παραμένει ο ρόλος της Βουλής στα ίδια και χειρότερα επίπεδα με το παρελθόν και μόνο όταν σημειώνονται οι κλασσικές κοκορομαχίες μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, για τη δημιουργία εντυπώσεων, πέφτουν πάνω της για λίγο οι προβολείς. Στο πλαίσιο αυτό είναι ευνουχισμένη και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος τα μέλη της οποίας μη έχοντας άλλο τρόπο να αντιδράσουν το γύρισαν στην λευκή απεργία και τώρα ανέλαβε -εντελώς εξωθεσμικά- το ρόλο “χωροφύλακα” η Ντόρα Μπακογιάννη σε συνεννόηση με τον αδελφό της πρωθυπουργό. Ο έλεγχος των εξουσιών απλώνεται και στις υπόλοιπες εξουσίες και κυρίως τη δικαστική που -λόγω και των εξαρτήσεων που τροφοδοτεί το ισχύον Σύνταγμα- η κυβέρνηση προσπαθεί να την ποδηγετήσει με όποιο τρόπο μπορεί καθώς και στην λεγόμενη “τέταρτη εξουσία”, δηλαδή τα media, που υποκύπτοντας στα θέλγητρα κάθε είδους “λίστας Πέτσα” έχει, κατά το μεγαλύτερο μέρος, παραιτηθεί από την αποστολή της. Απολύτως ενδεικτικό είναι αυτό που συνέβη και με την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής το έργο της οποίας -πριν καλά καλά συγκροτηθεί- εξελίχθηκε σε μια παρωδία με εμφανή κατάληξη την συγκάλυψη.

Η εκδήλωση της πανδημίας διευκόλυνε εκ των πραγμάτων σημαντικά αυτή την επιδίωξη η οποία στην πρώτη φάση του υγειονομικού προβλήματος ενδεχομένως είχε μια νομιμοποιητική βάση. Στην πορεία όμως η προσωρινότητα μετατράπηκε σε μονιμότητα και γι αυτό με την επίκληση των “έκτακτων συνθηκών” δρομολογήθηκαν και εφαρμόστηκαν αποφάσεις που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαν να σταθούν με τίποτα. Η αδιαφάνεια και οι απευθείας αναθέσεις έχουν γίνει πια καθεστώς συνεχίζοντας την αμαρτωλή πρακτική του παρελθόντος και το -χειρότερο- επιβάλλοντας τη συνήθεια και την ομερτά.

Το τοπίο που έχει διαμορφωθεί και οι τακτικές που εφαρμόζονται θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τα μνημονιακά χρόνια, όταν και τότε -με αντίστοιχα εκφοβιστικά και διλημματικά επιχειρήματα- άρχισε η διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών, η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και η επιβολή ενός νέου λανθάνοντος ολοκληρωτισμού. Από τις αρχές της πανδημίας άλλωστε υπήρχαν εκείνοι που είχαν προβλέψει ότι οι Έλληνες έχοντας “σκληραγωγηθεί” με τα μνημόνια θα δέχονταν πολύ ευκολότερα κάθε νέο μέτρο λόγω του κορονοϊού.

Η τρομοκρατία που ασκείται με εργαλείο τον εμβολιασμό φαίνεται να οδηγεί τώρα στο ανώτερο στάδιο του καθεστωτισμού. Με την κοινωνική οργή μεν στα ύψη αλλά τις αντιστάσεις, λόγω και της συνεχούς κόπωσης, πεσμένες, παρατηρείται μια αποθράσυνση που δεν έχει προηγούμενο, που σπάει κάθε αρνητικό ρεκόρ. Ο μιθριδατισμός από τη μία και ο φόβος που καλλιεργείται καθημερινά από την άλλη έχουν νεκρώσει κάθε ανακλαστικό, εν μέσω μιας γενικότερης πολιτικής και κομματικής ανυποληψίας.

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι αστυνομικές αρχές διεξάγουν έρευνα για εμπλοκή του εν ενεργεία αντιπροέδρου του ΣτΕ κ. Παν. Ευστρατίου σε υπόθεση ναρκωτικών και όχι μόνο δεν ευαισθητοποιείται και δεν παραιτείται ουδείς, αλλά δεν ανοίγει καν ρουθούνι. Το θέμα προσλαμβάνει και μια άλλη, πιο λεπτή αλλά και ουσιώδη διάσταση, λόγω των στενών σχέσεων που διατηρούσε με την πρώην πρόεδρο του ΣτΕ κ. Μαίρη Σαρπ την οποία η σημερινή κυβέρνηση τοποθέτησε, αμέσως μόλις έληξε θητείας της, στη θέση της προέδρου της νέας ενοποιημένης Αρχής που ελέγχει ζητήματα που αφορούν τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων. Και μόνο αυτά, θα ήταν αρκετά για να εγείρουν σοβαρό ζήτημα σχετικά με τα κριτήρια και τις ισορροπίες, ακόμη και τις εξαρτήσεις, με τις οποίες συνδέονται και αλληλοεξυπηρετούνται η εκτελεστική εξουσία με θύλακες της δικαστικής, αλλά έχουν μετατραπεί πια σε “ψιλά γράμματα”. Κι ας είναι, κατά τον τύπο του ισχύοντος Συντάγματος, ανεξάρτητες μεταξύ τους εξουσίες. Πώς αλλιώς επίσης να εξηγηθεί η ανεκτικότητα σε φαινόμενα ασύλληπτα και αδιανόητα για άλλες εποχές όπως η “εισβολή” μιας δημοσιογράφου και τηλεπερσόνας, της κ. Σάσας Σταμάτη, σε σατιρική θεατρική παράσταση για να την σταματήσει επειδή ο ηθοποιός “τόλμησε” να πει μια ατάκα για τον Β. Μαρινάκη;

Εν τη αφελεία του ίσως, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος εκστόμισε τον βαθύτερο και ανομολόγητο στόχο όλων αυτών, κάνοντας την ανατριχιαστική δήλωση ότι “εγώ θα προτιμούσα να σώσω μια ανθρώπινη ζωή παρά να πω ότι υπήρξα δημοκράτης. Θα έπαιρνα όποιο μέτρο είναι απαραίτητο”. Η δήλωση αυτή -που έγινε στο κρατικό ραδιόφωνο- “εξαφανίστηκε” από τα μέσα ενημέρωσης πλην της “δημοκρατίας” διότι οι επικοινωνιολόγοι του Μεγάρου Μαξίμου αντελήφθησαν την τεράστια ζημιά μιας τέτοιας ομολογίας. Ο κ. Πικραμμένος δεν έκανε ωστόσο τίποτε άλλο από το να περιγράψει -καθαγιάζοντάς το βέβαια- αυτό που συμβαίνει εδώ και περίπου δύο χρόνια: Στο όνομα του “γενικού καλού” -και πολύ περισσότερο όταν πλανάται ο φόβος μιας πανδημίας όπως αποδεικνύεται και τώρα με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό που τείνει να γίνει καθολικός- η δημοκρατία και οι λειτουργίες της μπαίνουν όλο και πιο πολύ στο σύγχρονο “γύψο”. Άλλο όμως να γίνεται σταδιακά με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης κι άλλο να διαλαλείται κιόλας. Αυτό δεν πρόσεξε ο κ. αντιπρόεδρος...

Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokratia.gr

 ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ)

Επίκαιρο άρθρο του Θανάση Μ. Σιαβρακά πρώην εκδότη-δημοσιογράφου

ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ- εναντίον του εθνοκτόνου Γεωργίου Παπανδρέου (ΓΑΠ)!

Του πολιτικού που μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε ένα μεγάλο κόμμα του 44% να το οδηγήσει σε μονοψήφιο αριθμό!

Του χειρότερου πρωθυπουργού της μεταπολίτευσης!

Που με τις λάθος διαπραγματευτικές του κινήσεις οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια της ντροπής και της καταστροφής

του κοινωνικού και οικονομικού ιστού της χώρας!

Κληρονομιά αυτής της πολιτικής της υποτέλειας είναι οι μισθοί και συντάξεις πείνας των τελευταίων 10 ετών!

Όλα αυτά με την ακρίβεια σήμερα να καλπάζει συνθέτουν την εικόνα ντροπής μιας χώρας που μέσω επιδημικής κρίσης ηθικής, οικονομικής, αξιακής και κοινωνικής απογύμνωσης, με το 70% των πολιτών να ζει κάτω, μέσα και λίγο πάνω από τα όρια της φτώχειας με τους νέους να προσπαθούν μάταια να γελάσουν να ερωτευτούν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια μέσα σε ένα περιβάλλον δημογραφικής γήρανσης του πληθυσμού.

Μέσα σε ένα περιβάλλον άνισης αναδιανομής του πλούτου , σε ένα τοπίο πλήρους διάλυσης του κοινωνικού κράτους!

Αυτή τι διάλυση τη βιώνουμε με το χειρότερο τρόπο σήμερα στο κατεστραμμένο ΕΣΥ! Που αδυνατεί να αντιμετωπίσει ορθολογικά την επιδημική κρίση!

Έχοντας ως κληρονομιά πολιτικής ανικανότητας όλα τα παραπάνω , ο Νίκος Ανδρουλάκης νέος άφθαρτος ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ με καταγωγή την Κρήτη εκτός συγκλονιστικού απροόπτου την ερχόμενη Κυριακή μπορεί και πρέπει να είναι ο νέος ηγέτης του ιστορικού κόμματος (κίνημα) του αλησμόνητου ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!

Μπορεί μέσα από ένα σύγχρονο πρόγραμμα ανάπτυξης ενός μοντέλου που να ξεπερνά τον απάνθρωπο απαρχαιωμένο νεοφιλελευθερισμό να δώσει ελπίδα ανάτασης στους εργαζόμενους και την μικρομεσαία επαγγελματική τάξη!

Την Κυριακή μπορούν, πρέπει και επιβάλλεται οι 280.000 ψηφοφόροι μέλη και φίλοι του ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) να δώσουν συντριπτική εντολή στο Νίκο Ανδρουλάκη να προχωρήσει στην ανανέωση του ιστορικού ΠΑΣΟΚ δίνοντας νέα ελπίδα και προοπτική διακυβέρνησης, σε ένα πρώην παντοδύναμο κόμμα που κατέστρεψαν με τους λάθος χειρισμούς οι Γ. Παπανδρέου και Ε. Βενιζέλος!!

13Ευαγγελος Καπλανης, Νικος Μπουρας και 11 ακόμη

1 κοινοποίηση

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

 

Όταν οι μπολσεβίκοι καταλάμβαναν τις τράπεζες και έσβηναν το χρέος

 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ  10 Νοεμβρίου 2021

• 
  
• theodoropoulos@imerodromos.gr

• Facebook
• Twitter
• Print
• Email

Την πρώτη κιόλας μέρα της Οκτωβριανής Επανάστασης, τα ξημερώματα της 25ης Οκτωβρίου, η Κρατική Τράπεζα της Ρωσίας κατελήφθη από τους Κόκκινους Φρουρούς, στο όνομα των Σοβιέτ και της Επανάστασης. 

Οι Μπολσεβίκοι έχοντας την πείρα της Παρισινής Κομμούνας αλλά και την αποφασιστικότητα ενός επαναστατικού κινήματος, πήραν αμέσως στα χέρια τους, την Κρατική Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας. Το 1871 κατά τη διάρκεια της Παρισινής Κομμούνας η εργατική τάξη στο Παρίσι δεν είχε καταλάβει την Κεντρική Τράπεζα. «Η Κομμούνα στάθηκε ευλαβικά, με ιερό σεβασμό μπροστά στις πόρτες της τράπεζας της Γαλλίας», έγραψε ο Μαρξ τονίζοντας ότι ήταν ένα από τα μεγάλα λάθη των Γάλλων επαναστατών.

Οι Μπολσεβίκοι δεν επανέλαβαν το λάθος. Κατέλαβαν την Κεντρική Κρατική Τράπεζα και ταυτόχρονα απέκτησαν τον έλεγχο του νομίσματος. Όμως δεν στάθηκαν εκεί. Στις 14 Δεκέμβρη 1917 η η εργατική πολιτοφυλακή κατέλαβε όλες τις τράπεζες της χώρας ιδιωτικές και συνεταιριστικές.
Την ίδια μέρα δημοσιεύθηκε το Διάταγμα για την κρατικοποίησή τους και την συγχώνευση τους στη Κεντρική Τράπεζα χωρίς αποζημίωση για τους μεγάλους μετόχους, προστατεύοντας παράλληλα πλήρως τους μικρο-καταθέτες. 

Ο Λένιν γράφει στο Σχέδιο Διατάγματος με το οποίο κρατικοποιούνται οι τράπεζες, τον Δεκέμβρη του 1917: «Όλες οι μετοχικές επιχειρήσεις κηρύσσονται ιδιοκτησία του κράτους. Τα μέλη της διοίκησης και οι διευθυντές των μετοχικών εταιρειών, καθώς και όλοι οι μέτοχοι που ανήκουν στις τάξεις των πλουσίων οφείλουν παραδώσουν όλες τις μετοχές στην κρατική τράπεζα. Τα κρατικά δάνεια, εξωτερικά και εσωτερικά, ακυρώνονται. Τα συμφέροντα των μικρών ομολογιούχων, καθώς και των κατόχων κάθε είδους μετοχών, δηλαδή των κατόχων που ανήκουν στις εργαζόμενες τάξεις του πληθυσμού, εξασφαλίζονται ολοκληρωτικά».

Ταυτόχρονα η νέα Σοβιετική Εξουσία έσπευσε να αντιμετωπίσει και να λύσει το θέμα του χρέους. Οι διεθνείς πιστωτές διεκδικούσαν τα χρήματα που είχαν δανείσει στο τσαρικό καθεστώς το οποίο με τα συγκεκριμένα δάνεια εξοπλίστηκε για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το συνολικό ποσό των τσαρικών χρεών και της αστικής προσωρινής κυβέρνησης στους διεθνείς τοκογλύφους της Αγγλίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ και άλλων χωρών ήταν περίπου 17 δις χρυσά ρούβλια.

Για τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους τα συγκεκριμένα χρέη, οι εργάτες και οι αγρότες δεν έπρεπε να τα αναγνωρίσουν. Δεν ήταν δικά τους. «Το να πληρώνεις τόκους για αυτά τα δάνεια, σημαίνει να πληρώνεις για πολλά χρόνια φόρο υποτέλειας στους καπιταλιστές, γιατί είχαν την καλοσύνη να επιτρέψουν στους εργάτες να αλληλοσκοτώνονται για το μοίρασμα της λείας από τους καπιταλιστές», έγραφε ο Λένιν στο βιβλίο του, «Ο Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του Καπιταλισμού». Αυτό έπραξε.

Με το διάταγμα της Προσωρινής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής της 21ης Γενάρη του 1918 (3 Φλεβάρη του 1918 με το νέο ημερολόγιο) όλα τα εξωτερικά δάνεια των τσαρικών κυβερνήσεων και της προσωρινής κυβέρνησης ακυρώθηκαν. Η επαναστατική κυβέρνηση δεν αναγνώριζε τίποτα. 

Στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Eργαζόμενου Λαού, τον Γενάρη του 1918 αναφερόταν: «Η συντακτική συνέλευση θεωρεί σαν πρώτο χτύπημα ενάντια στο διεθνές τραπεζικό, χρηματιστικό κεφάλαιο το σοβιετικό νόμο για την ακύρωση (σβήσιμο) των δανείων που είχαν συνάψει οι κυβερνήσεις του τσάρου, των τσιφλικάδων και της αστικής τάξης και εκφράζει την πεποίθηση ότι η σοβιετική εξουσία θα προχωρήσει σταθερά σ’ αυτό το δρόμο ως την πλήρη νίκη της διεθνούς εργατικής εξέγερσης ενάντια στο ζυγό του κεφαλαίου».

Έτσι έλυσαν οι Μπολσεβίκοι το θέμα του εξωτερικού χρέους και του ελέγχου των τραπεζών, προς όφελος του εργαζόμενου λαού. 

Υ.Γ: Μαζί με τα δάνεια που ακύρωσαν οι Μπολσεβίκοι σβήστηκε και το χρέος της Ελλάδας προς την Τσαρική κυβέρνηση. Αυτή ήταν και η τελευταία πραγματική διαγραφή χρέους που υπήρξε προς όφελος του ελληνικού λαού…