Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ!!

              Αγγελία: Ζητείται ηγέτης

                                   Posted by Κωνσταντίνος

ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ

Ο Ελληνικός λαός, μοναδικός κληρονόμος της Ελλάδας, της χώρας που συνδυάζει την απαράμιλλη φυσική ομορφιά, με τον απίστευτο ορυκτό πλούτο, της χώρα με τα μοναδικά στον κόσμο νησιά, με απάτητα βουνά, δάση και καταρράκτες, με πλούσιο υπέδαφος, με πετρέλαιο, με χρυσό, με πολύτιμα μέταλλα, με μοναδικό πολιτισμό που έδωσε τα φώτα στην ανθρωπότητα, ΖΗΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΒΕΙ:

ΗΓΕΤΗ

ΒΑΣΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ:

Η άρνηση πληρωμής του παράνομου χρέους και η επαναδιαπραγμάτευση του προς το συμφέρον του λαού, η έξοδος της χώρας από την κρίση, η τιμωρία όλων των κλεφτών, η απομάκρυνση όλων των ανθελληνικών στοιχείων από δημόσια αξιώματα, η απόδοση της εξουσίας στα χέρια του Ελληνικού λαού και η επαναφορά της δημοκρατίας στη χώρα που τη γέννησε.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
- Οργανωτικές ικανότητες.
- Πατριωτισμός.
- Εντιμότητα.
- Ήθος.
- Ειλικρίνεια.

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ:
- Μη προηγούμενη συμμετοχή στο υφιστάμενο πολιτικό κατεστημένο.
- Μη συμμετοχή σε μασονικές ομάδες, κλειστές λέσχες και μυστικά κλαμπ.
- Μη εβραϊκή καταγωγή ή θρήσκευμα.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ:

Ανταγωνιστικό πακέτο αμοιβών, θωρακισμένο αυτοκίνητο, κινητό τηλέφωνο, μετακινήσεις με αεροπλάνο, διαμονή στα καλύτερα ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο, συνεντεύξεις στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια όλου του κόσμου. Κατασκευή μαρμάρινου αγάλματος σε κεντρική πλατεία της Αθήνας και ένδοξες αναφορές στην Ελληνική και παγκόσμια ιστορία στην περίπτωση επίτευξης όλων των στόχων.

Αποστολή βιογραφικού στο thalamofilakas @ hotmail . gr , υπ' όψη κ.ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑ.

    

Τι θα γίνει εάν πτωχεύσουν οι τράπεζες;

Posted by Κωνσταντίνος

Πριν η Ελλάδα υιοθετήσει το ευρώ τα ελληνικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις είχαν μικρή έκθεση στο πιστωτικό ρίσκο, καθώς από τη μία η ‘νοοτροπία’ της υπέρμετρης δανειοδότησης ήταν ξένη προς το μέσο Έλληνα πολίτη και από την άλλη τα επιτόκια ήταν υψηλά και οι τράπεζες είχαν περιορισμούς ως προς το ρίσκο που μπορούσαν αναλάβουν κατά την παροχή δανείων σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Μετά τη διεθνή ύφεση του 2001, ωστόσο, η Ελλάδα βρέθηκε σε δύσκολο οικονομικό περιβάλλον και προκειμένου να πετύχει οικονομική ανάπτυξη ακολούθησε το αγγλοσαξονικό μοντέλο πιστωτικής επέκτασης με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία έκρηξη στην αύξηση και την επέκταση της πίστωσης, με αποτέλεσμα μέχρι το 2005 τα δάνεια των ελληνικών νοικοκυριών να αντιστοιχούν στο 38,6% του ΑΕΠ, με τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο να είναι 52,6%. Ελληνικές και διεθνείς τράπεζες είδαν τον Έλληνα ως τον ιδανικό πελάτη και ξεκίνησαν έναν αγώνα δρόμου για το ποια θα αποκτούσε μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά δανείων, χαλαρώνοντας στην πορεία τα ποιοτικά κριτήρια δανειοδότησης και αυξάνοντας τα επίπεδα ρίσκου που ήταν διατεθειμένες να αναλάβουν.
Οι πιστωτικές κάρτες έγιναν της μόδας και μοιράστηκαν σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες οι οποίοι μέχρι τότε δεν τις είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά και μέσα από τη νέα αυτή κατάσταση αλόγιστης πιστωτικής επέκτασης γεννήθηκε το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, δηλαδή αυτών που οι δανειστές δε μπορούν να αποπληρώσουν.
Μέχρι το 2005 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια απογειώθηκαν στο 7,5% του συνόλου των δανείων, προκαλώντας την παρέμβαση τη Τράπεζας της Ελλάδας που απαίτησε από τις τράπεζες να εξυγιάνουν τα χαρτοφυλάκια τους με αποτέλεσμα το ποσοστό αυτό να μειωθεί στο 4,5% μέχρι το 2007.
Τότε, όμως, χτύπησε τη διεθνή οικονομία η τραπεζική κρίση και οι ελληνικές τράπεζες στην προσπάθεια τους να προστατευτούν έκλεισαν απότομα τη στρόφιγγα παροχής δανείων με το ρυθμό ανάπτυξης της δανειοδότησης να μειώνεται από 20% ετησίως το 2007 σε 15,9% το 2008 και σε 4,2% το 2009.
Η διεθνής οικονομική κρίση που ακολούθησε της τραπεζικής και η παγκόσμια ύφεση επιδείνωσαν δραματικά την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και αυτό αποτυπώθηκε στη δυνατότητα των Ελλήνων να πληρώσουν τα δάνεια τους με το ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων να εκτοξεύεται στο 7,7% το 2009.
Πριν ακόμη η Ελλάδα οδηγηθεί στο ΔΝΤ και την υπογραφή του Μνημονίου και πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα περικοπής μισθών και συντάξεων και αύξησης των φόρων που οδήγησε σε δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του μέσου Έλληνα πολίτη, το ποσό των επιχειρηματικών δανείων είχε φτάσει να αντιστοιχεί στο 47% του ΑΕΠ (μέσος όρος ΕΕ 52,47%) με το αντίστοιχο ποσοστό για τα στεγαστικά δάνεια να κυμαίνεται στο 34,1% του ΑΕΠ (μέσος όρος ΕΕ 37,8%) και για τα καταναλωτικά δάνεια στο 16,2% (πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο που είναι 15,2%).
Η ‘ελληνική κρίση’ επιδείνωσε την κατάσταση θεαματικά με το συνολικό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων να σκαρφαλώνει στο 9% το 2010, και ειδικά για τα καταναλωτικά δάνεια να ξεπερνά το 15%. Παράλληλα, μέσα στους πρώτους οκτώ μήνες του 2010 οι τραπεζικές καταθέσεις μειώθηκαν κατά 11% επιβαρύνοντας την αρνητική κατάσταση.
Με την ελληνική οικονομία να έχει μία από τις χειρότερες αποδόσεις διεθνώς το 2010 και με τις προβλέψεις για το 2011 να είναι απογοητευτικές, το πιθανότερο σενάριο είναι η αυξητική τάση στα ποσοστά μη εξυπηρετούμενων δανείων να συνεχιστεί προκαλώντας μία σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων που ξεκινούν από την αύξηση του κινδύνου πτώχευσης των τραπεζών και την άσκηση ανοδικής πίεσης στα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων και φτάνουν μέχρι την πιθανότητα δημιουργίας ενός μέγα – κύματος μη ικανών αλλά και μη διατεθειμένων να αποπληρώσουν τα δάνεια τους δανειοληπτών, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικές διαταραχές και κοινωνική αστάθεια όταν οι τράπεζες επιδιώξουν να διεκδικήσουν νομικά την αποπληρωμή αυτών των δανείων.
Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή στην πολιτική ελίτ και οι σχετικές νομοθεσίες που ψηφίστηκαν έχουν ως στόχο να απαλύνουν τις συνέπειες της νέας αυτής κρίσης.
Η κατάσταση είναι γνωστή πολύ περισσότερο στην ελίτ του τραπεζικού κλάδου και σύμφωνα με τραπεζίτες είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι τράπεζες θα προβούν σε τιτλοποίηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων με την Εθνική και την Alpha να συνεργάζονται ήδη προς αυτόν τον τομέα.
Τα τιτλοποιημένα δάνεια θα πουληθούν με μεγάλη έκπτωση σε επενδυτές οι οποίοι θα έχουν, πλέον, τη δυνατότητα να κινηθούν οι ίδιοι νομικά εναντίον των Ελλήνων πολιτών.
Η τιτλοποίηση δανείων είναι νέα στην Ελλάδα με το σχετικό νόμο που την επέτρεψε να έχει ψηφιστεί το 2003. Οι τράπεζες θα περιμένουν την Εθνική και την ALPHA να κάνουν την αρχή και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν στα βήματα τους προσπαθώντας να ξεφορτωθούν όσο το δυνατό μεγαλύτερο ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων υψηλού ρίσκου, δηλαδή αυτών που θα θεωρούν πολύ δύσκολο να αποπληρωθούν.
Όσο αυτή η διαδικασία θα εξελίσσεται θα αυξάνεται το ποσοστό της ελληνική ιδιωτικής περιουσίας που θα επιβαρύνεται με εμπράγματες ασφάλειες υπέρ ξένων επενδυτών και δανειστών, επιβαρύνοντας μία τάση που τροφοδοτείται ήδη μέσω της έκδοσης καλυμμένων ομολόγων, στην οποία πρωτοστατεί και πάλι η Εθνική,
Η νέα αυτή κρίση που πλησιάζει αναμένεται να προκαλέσει νέο πλήγμα στον ελληνικό τραπεζικό κλάδο. Με τις ελληνικές τράπεζες να είναι απόλυτα εξαρτημένες από την ΕΚΤ για την άντληση ρευστότητας και με την πόρτα των αγορών να είναι κλειστή γι’ αυτές, στην περίπτωση που η αυξητική τάση των μη εξυπηρετούμενων δανείων ξεπεράσει ένα σημείο αντοχής των τραπεζών μετρίου μεγέθους μπορεί να αποτελέσει τη χαριστική βολή που θα απειλήσει να οδηγήσει κάποιες από αυτές στην πτώχευση.
Το κυριότερο, όμως, είναι πως η νέα κρίση αναμένεται να χτυπήσει χιλιάδες νοικοκυριά επιδεινώνοντας μία κατάσταση που είναι ήδη δραματική./ Π.Παναγιώτου χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτή

    

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΉ ΤΗΣ ΠΛΥΣΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ!!

Η Στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων

Ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκυ συνέταξε μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ.

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

http://www.institutojoaogoulart.org.br

http://www.kaosenlared.net

Πηγή

Καιρός να ξυπνήσουμε, να εγερθούμε

                 Του Μίκη Θεοδωράκη

Αποκλειστικά στο Ρεσάλτο
Σ’ αυτή την ιστορική καμπή που βρισκόμαστε, τρία είναι τα κύρια μέτωπα στα οποία οφείλουμε να πάρουμε σαφή στάση: Το πρώτο αφορά την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν. Το δεύτερο αφορά τα Σκόπια και το όνομα «Μακεδονία». Και το τρίτο την υπεράσπιση της ελληνικότητας μπροστά στην επίθεση που δέχεται από ελληνικές και διεθνείς οργανωμένες δυνάμεις.  1)  Κύπρος: Παρά το ότι ο ελληνοκυπριακός λαός απέρριψε το Σχέδιο Ανάν με μεγάλη πλειοψηφία (70%), εν τούτοις τόσο μέσα στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που συνωμοτούν, ώστε με την δημιουργία καταλλήλων συνθηκών να το επιβάλουν τελικά, μιας και η επικράτησή του εξακολουθεί να αποτελεί βασικό στόχο της πολιτικής των ΗΠΑ, που θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν ένα σημαντικό στρατηγικό έρεισμα για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα σχέδιά τους στην Μέση Ανατολή. Είναι ανάγκη λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να ακουστεί η φωνή της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που δεν συμφωνεί στην εφαρμογή αυτού του Σχεδίου, το οποίο είναι αντίθετο με τα συμφέροντα της Κύπρου και ειδικότερα των Ελληνοκυπρίων, που... 
αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού Έθνους. 2) Σκόπια: Δεν θα πρέπει να έχει για μας καμμιά απολύτως σημασία το γεγονός ότι τα έχουν ήδη αναγνωρίσει με το όνομά τους πολλά κράτη δια διάφορους εμφανείς λόγους. Στην πραγματικότητα όσοι το κάνουν, αγνοούν ή και περιφρονούν την ιστορική αλήθεια. Άγνοια ασυγχώρητη, που οδηγεί στην ουσιαστική γελοιοποίησή τους. Το γεγονός και μόνο ότι έτσι θα νομίζουν ότι με την επιλογή τους αυτή θα συνυπάρχουν με τα τρισέγγονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα αποτελεί γι’ αυτούς αιτία χλευασμού και υποτίμησης της σοβαρότητάς τους. Και υποθέτουμε ότι είναι περιττό να επαναλάβουμε εδώ τα λόγια του ίδιου του πρώην Προέδρου των Σκοπίων κ. Γκλιγκόρωφ, ότι δηλαδή οι Σκοπιανοί είναι Σλαύοι , η εθνικότητά τους Σλαυική και η γλώσσα τους ένα μείγμα Σλαυικής και Βουλγαρικής διαλέκτου. Εκείνο όμως που θα πρέπει να μας αφορά ως Έλληνες, είναι το γεγονός ότι ορισμένοι ηγέτες των Σκοπιανών αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το όνομα «Μακεδονία», ανακηρύσσοντας τους εαυτούς τους ως μοναδικούς απογόνους-κληρονόμους της αρχαίας Μακεδονίας, του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και με το εύρημα της «Μακεδονίας του Αιγαίου» να διεκδικούν χωρίς ντροπή τα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας από δύση σε ανατολή χαράζοντας σαν σύνορα στον νότο τις παρυφές του Ολύμπου! Φτάνουν στο σημείο μάλιστα  να διατείνονται ότι η Θεσσαλονίκη, που την προορίζουν ως πρωτεύουσά τους, βρίσκεται σήμερα υπό ελληνική κατοχή! Πρόκειται για ένα βλακώδες, αισχρό και προσβλητικό παραλήρημα, απέναντι στο οποίο το μόνο που ταιριάζει σ’ έναν υπεύθυνο λαό και ένα υπεύθυνο κράτος είναι η απόλυτη περιφρόνησή. Που σημαίνει ότι δεν δεχόμαστε καμμιά σχέση και ακόμα πιο πολύ καμμιά συζήτηση μαζί τους. Είτε μόνοι μας είτε με τη μεσολάβηση του. ΟΗΕ όπως γίνεται σήμερα. Και το μόνο που οφείλουμε να πράξουμε είναι να δηλώσουμε καθαρά ότι εμείς δεν πρόκειται ποτέ να τους χαρίσουμε το όνομα «Μακεδονία» και ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμμιά σχέση οικονομική και διπλωματική μαζί τους. Κλείνουμε τα σύνορα. Και δεν καταδεχόμαστε ούτε να τους εμποδίσουμε να μπουν στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης, που τόσο πολύ επιθυμεί την παρουσία ανάμεσά τους των γνήσιων απογόνων του … Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ας τους χαίρονται λοιπόν, μιας και στην πραγματικότητα απολαμβάνουν την πλήρη εύνοια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που έχουν ήδη μεταβάλει μαζί με το Κόσοβο και τα μισά Σκόπια σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές τους βάσεις στον κόσμο. Με άλλα λόγια αποτελούν ήδη ένα στρατηγικής σημασίας προτεκτοράτο των ΗΠΑ και για τον λόγο αυτόν οι απειλές τους με στόχο τα εδάφη μας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν.
Μετά από όλα αυτά η συμμετοχή μας στις διαδικασίες που μας επιβάλλονται άνωθεν για δήθεν σύνθετες ονομασίες για όλες τις χρήσεις και πράσινα άλογα -γιατί αυτό που θα γίνει τελικά είναι να παραμείνει το όνομα «Μακεδονία»- αποτελεί απαράδεκτη υποχώρηση, που θίγει την σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι. η στάση αυτή δεν ταιριάζει σε λαούς όπως ο δικός μας, που είχε το θάρρος να αντιταχθεί στους ισχυρούς σε δύσκολες και κρίσιμες περιόδους προστατεύοντας την ιστορία του, την τιμή και την υπερηφάνεια του. 3) Το τρίτο και σημαντικότερο εθνικό πρόβλημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει, είναι η αποκάλυψη και καταγγελία στον ελληνικό λαό των κύκλων, ομάδων και οργανώσεων που σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς επιδιώκουν την κατεδάφιση της ελληνικότητας. Μεταξύ των διεθνών οργανώσεων πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε το «Ίδρυμα Σόρος», που συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων των δυνάμεων που αποφάσισαν την διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, τον πόλεμο στην Γεωργία και την αποσύνθεσή της, την υποταγή στη Δύση της Ουκρανίας και που σήμερα αναμοχλεύουν τους εθνικισμούς στην Αλβανία προετοιμάζοντας το όραμα για την Μεγάλη Αλβανία με τη δημιουργία του Κοσόβου και με στόχο την Ήπειρο (Τσαμουριά) αλλά και στα Σκόπια με την ενίσχυση της προβολής της «Μακεδονίας του Αιγαίου». Όσον αφορά τη χώρα μας, με στόχο το χτύπημα της ελληνικότητας αποβλέπουν στην αποδιοργάνωση της συνοχής του ελληνικού έθνους ξεκινώντας από την παραμόρφωση ιδιαίτερα της σύγχρονης ιστορίας μας  πριν, κατά και μετά την επανάσταση του 1821  και την εξάλειψη του ελληνικού πολιτισμού, παραδοσιακού και σύγχρονου. Ορισμένοι Έλληνες, ουσιαστικοί πράκτορες αυτών των ύποπτων διεθνών οργανώσεων εργάζονται εδώ και πολύ καιρό συστηματικά. Έχουν διεισδύσει μέσα στους πλέον σημαντικούς και ευπαθείς τομείς της κοινωνικής μας ζωής, όπως η Παιδεία, η εξωτερική πολιτική, τα ΜΜΕ, καθώς και στους κομματικούς χώρους έχοντας ήδη κατορθώσει να σταθεροποιήσουν ένα σημαντικό προγεφύρωμα με την οικονομική ενίσχυση των ξένων και στηριζόμενοι στην άγνοια των πολλών και στην αποσιώπηση εκ μέρους των οπορτουνιστών έχουν ήδη προξενήσει μεγάλες βλάβες στην παραδοσιακή συνοχή του λαού μας τουλάχιστον ως προς τις παραδοσιακές του αξίες, που τον έκαναν να είναι αυτός που είναι. Σε πείσμα όλων των δεινών που κατά καιρούς δοκιμάζουν την αντοχή του. Επομένως η καλλιέργεια του πατριωτισμού αποτελεί σήμερα την μοναδική απάντηση, ώστε ο λαός μας να μπορέσει να αποκρούσει ενημερωμένος, ενωμένος και άγρυπνος αυτό το σατανικό σχέδιο ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας τους εχθρούς του, όποιοι και αν είναι και όπου κι αν βρίσκονται. Αρκετά κοιμηθήκαμε έως τώρα. Καιρός να ξυπνήσουμε, να εγερθούμε, να εξεγερθούμε και ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε όπως αρμόζει τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν την ιστορία, τον πολιτισμό, το ήθος, τις παραδόσεις και τελικά την ακεραιότητά μας.  (Μίκης Θεοδωράκης)

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΑ!!

                Πωλείται η Ελλάς

• Γιώργος Δελαστίκ

Διεθνής διασυρμός. Η Ελλάδα λοιδορείται με πρωτοφανή τρόπο από τους ξένους «εταίρους» και «συμμάχους». Μετά τους Γερμανούς πολιτικούς του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού, που είχαν ζητήσει δημοσίως να πουλήσει η Ελλάδα κάνα δυο νησιά της για να ξεχρεώσει και τον γερμανικό Τύπο που μας χλεύαζε καλώντας μας να εκχωρήσουμε μέχρι και τον... Παρθενώνα, στο χορό μπήκαν  και αμερικανικές και βρετανικές εφημερίδες. Οι μεν μας προτείνουν να νοικιάσουμε ελληνικά εδάφη σε ξένους, οι δε «αποκαλύπτουν» ότι έχει δήθεν αρχίσει η διαδικασία εκποίησης και ελληνικά νησιά έχουν ήδη βγει στο σφυρί! Πιο επιθετικοί οι Αγγλοι. «Μια θέση στον ήλιο: η Ελλάδα βγάζει προς πώληση τα νησιά της για να σώσει την οικονομία» ανέφερε ο δηλητηριώδης τίτλος στην πρώτη σελίδα του «Γκάρντιαν». Μιας εφημερίδας της Βρετανίας, που είναι υποτίθεται και σοσιαλιστική - δηλαδή ιδεολογικά συγγενής προς τον Ελληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου (άλλο θέμα βεβαίως πόσο «σοσιαλιστική» είναι η ακραία αντεργατική πολιτική του τελευταίου). Στάζει φαρμάκι το «ρεπορτάζ» της εφημερίδας: «Γερμανοί πολιτικοί κάλεσαν την Ελλάδα να αρχίσει να πουλάει νησιά, ιστορικά κτίρια και έργα τέχνης. Τώρα φαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έλαβε υπόψη της τις απαιτήσεις τους» γράφει σαρκαστικά και με κάθε σοβαροφάνεια. «Η Ελλάδα ετοιμάζεται τώρα να πουλήσει ή να προσφέρει για μακροχρόνια μίσθωση μερικά από τα 6.000 ηλιόλουστα νησιά της σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ξεπληρώσει τα βουνά από χρέη της» προσθέτει, ξεκινώντας από κάποια προσπάθεια πώλησης κρατικής γης στη Μύκονο.Προηγήθηκαν οι Αμερικανοί. Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» δημοσίευσαν την Τρίτη άρθρο Γερμανού καθηγητή Γεωπολιτικής που διδάσκει στο Παρίσι, ο οποίος πρότεινε να αρχίσει η Ελλάδα να εκχωρεί τμήματα του εδάφους της σε ξένους έναντι ενοικίου. « Άριστο τρόπο» μείωσης του δημόσιου χρέους χαρακτηρίζει ο αρθρογράφος της αμερικανικής εφημερίδας «την ιδέα μιας οικονομικής δουλείας (!) επί ελληνικού εδάφους», προβάλλοντας ως υποδείγματα τη... Διώρυγα του Παναμά, το Γκουαντάναμο και το Χονγκ Κονγκ!Το πολιτικό θράσος όλων αυτών δεν είναι, δυστυχώς, ανεξήγητο. Τι διεθνές κύρος να έχει μια χώρα που υπήχθη οικειοθελώς σε καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ; Ποιος να τη σεβαστεί και γιατί; Πόσω μάλλον όταν έχει υπογράψει αυτούς τους εφιαλτικούς όρους που έχει υπογράψει η κυβέρνηση Παπανδρέου στο αποτρόπαιο Μνημόνιο με το ΔΝΤ, το οποίο αποτελεί... μνημόσυνο για την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Φρίκη αισθάνεται όποιος διαβάζει όσα ανακαλύπτουν στο Μνημόνιο καθηγητές πανεπιστημίου.Εφιαλτικός ο όρος της «Γνωμοδότησης» του Μνημονίου που καθορίζει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα μετά την υπαγωγή της στο καθεστώς του ΔΝΤ: «Ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας... σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση». Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι αν δεν πληρώσουμε κάποια δόση του δανείου, όχι μόνο το ΔΝΤ ή η ΕΕ συνολικά, αλλά οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα που μας έχει δανείσει αποκτά το νομικό δικαίωμα να... κατασχέσει ακόμη και το κτίριο της ελληνικής Βουλής - για να μην πούμε ακόμη και τον Παρθενώνα!!!Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατάλαβαν τι ακριβώς ψήφισαν, όταν ενέκριναν το Μνημόνιο; Και δεν επαναστάτησε η όποια συνείδηση τους έχει απομείνει; Θεώρησαν δηλαδή ότι το να συνδέσουν επισήμως και για πάντα το όνομά τους με μια τέτοια επαίσχυντη διάταξη νομικής εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και του εδάφους της πατρίδας μας στους ξένους, είναι σύμφωνο με την θεμελιώδη διακήρυξη του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου «Η Ελλάδα στους Έλληνες»; Αν είχε υπογράψει τέτοιο όρο η Δεξιά, θα την είχαν στήσει στον τοίχο από πολιτική σκοπιά  και δικαίως. Οι ίδιοι όμως γιατί υπέγραψαν;

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=17588980

ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!!!

Εργασιακός Μεσαίωνας

Του Γιώργου Δελαστκ

Χειρότερο εφιάλτη από την πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου απέναντι στους εργαζόμενους δεν θα μπορούσε πριν από έναν χρόνο να φανταστεί ούτε ο πιο εμπαθής, ακόμη και σε βαθμό... παράνοιας εχθρός του ΠΑΣΟΚ! Βάσει του νομοσχεδίου που προώθησε την Πέμπτη στη Βουλή το υπουργικό συμβούλιο και το οποίο θα ψηφίσουν κατεπειγόντως σε νόμο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο κάθε εργοδότης του ιδιωτικού τομέα θα μπορεί πλέον να μειώνει όσο θέλει τους μισθούς των εργαζομένων, χωρίς κανένα όριο πέραν του κατώτατου μισθού των 740 ευρώ μεικτά: από τα π.χ. 1.500 ή και 2.500 ευρώ να τους ρίχνει στα... 1.000 ή και στα 740 ευρώ!!!

Πιο αντεργατικός νόμος δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ούτε στη διάρκεια των πιο ειδεχθών δεξιών δικτατορικών καθεστώτων. Στόχος του νόμου αυτού δεν είναι μόνο ο πλήρης μισθολογικός εξευτελισμός των εργαζομένων, αλλά και η ηθική απαξίωση και ο διασυρμός τους ενώπιον των εργοδοτών. Να αισθάνονται δηλαδή οι εργαζόμενοι ότι ανά πάσα στιγμή βρίσκονται στο απόλυτο έλεος του αφεντικού τους, που μπορεί να τους λιώσει!

Είναι τόσο απεχθής αυτή η πολιτική, που ακόμη και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν αισθάνεται την ανάγκη να διακηρύσσει κάθε μέρα, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Εννοεί έτσι ότι είναι αποκλειστική επιλογή του πρωθυπουργού η λεηλασία των εισοδημάτων των Ελλήνων εργαζομένων και όχι επιταγή ή απαίτηση των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή του πραγματικού κυβερνητικού προγράμματος του Γ. Παπανδρέου, το οποίο υπερβαίνει τις εντολές των ξένων δυναστών της Ελλάδας.

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει σχέδιο να πετάξει στον κοινωνικό Καιάδα τους εργαζόμενους. Αργά αργά κάποιοι αρχίζουν να αντιδρούν. «Η ΠΑΣΚ Σιδηροδρομικών δεν είναι διατεθειμένη να βαδίσει στον ολισθηρό δρόμο που επέλεξε η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αποφάσισε σήμερα να διακόψει κάθε δεσμό με αυτές τις πολιτικές και τους εκφραστές της» υπογραμμίζει σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη.

Ρήξη με την κυβέρνηση ενδέχεται να επιλέξει και η ΠΑΣΚΕ, η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται τουλάχιστον αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ, όπου τονίζεται ότι «η ΠΑΣΚΕ υπηρετεί τους εργαζόμενους, αρχές και αξίες και όχι νεοφιλελεύθερες συνταγές που υλοποιεί η κυβέρνηση». Λόγια του αέρα, μπορεί εύκολα να αντιτάξει κανείς, λαμβάνοντας υπόψη το αμαρτωλό παρελθόν των κυβερνητικών συνδικαλιστών. Ισως. Μερικές φορές όμως τα πράγματα αλλάζουν. Εκατό χρόνια πίσω φέρνει τους εργαζόμενους της χώρας μας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από πλευράς εργασιακών σχέσεων. Στην εποχή πριν από την αιματηρή Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, η οποία σηματοδότησε τη σταδιακή καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας και την πορεία βαθμιαίας κατάκτησης εργατικών δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής (!) Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου παίρνει τώρα πίσω από τους Ελληνες όλα όσα κέρδισαν με αγώνες στη διάρκεια ενός αιώνα.

Η εθνική ταπείνωση στην οποία οδήγησε την Ελλάδα ο πρωθυπουργός, ακολουθώντας την εντελώς αντίθετη πορεία με τον πατέρα του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, συνοδεύει την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. «Το τελευταίο διάστημα χάνω τις κυριακάτικες προπονήσεις μου στο ποδόσφαιρο γιατί ασχολούμαι με την Ελλάδα» είπε περιφρονητικά στους Ελληνες βουλευτές ο Φινλανδός κομισάριος Ολι Ρεν, αφού προηγουμένως τους είχε αφήσει να τον περιμένουν στη Βουλή 40 λεπτά μετά την καθορισμένη ώρα. «Σιγά μην προσβληθούν οι υποτελείς» σκέφθηκε προφανώς.

Η γενική απεργία της Τετάρτης θα δείξει αν οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να αντιδράσουν στην επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα που τους οδηγεί η κυβέρνηση ή αν θα περάσουμε μια «εργασιακή... τουρκοκρατία» πριν εξεγερθούν οι σύγχρονοι «ραγιάδες»...

ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΚΕ

Η μεγάλη ευθύνη της εργατικής τάξης για 


Το παρόν και το μέλλον του κινήματός της


Ανατροπής

Όταν το ΚΚΕ μιλάει για κήρυξη πολέμου στην εργατική τάξη, στα λαϊκά  στρώματα, και κυριολεκτεί και ακριβολογεί.  Δε μιλάει με κούφια λόγια  και δε χρησιμοποιεί λέξεις για λόγους ρητορικής και εντυπωσιασμού. Ποτέ δεν το έκανε και δεν πρόκειται να το κάνει. Οι θέσεις του,  τα συνθήματά του, η πολιτική και η τακτική του είναι αποτέλεσμα  επιστημονικής ανάλυσης, μελέτης του συνόλου των παραγόντων που  καθορίζουν τις εξελίξεις και γενικά και ειδικά σε συνθήκες βαθιάς  καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Μελέτης και γενίκευσης της  πείρας του, αλλά και της διεθνούς πείρας. Είναι, σε τελευταία ανάλυση,  το αποτέλεσμα της μελέτης όλων των παραγόντων που συνθέτουν τη  σύγχρονη ταξική πάλη και την εξέλιξή της. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε,  ότι όλες οι θέσεις και προβλέψεις και σε θεωρητικό και πολιτικό   πρακτικό επίπεδο στα πιο φλέγοντα προβλήματα της εποχής μας  δικαιώνονται από τη ζωή, από τις εξελίξεις.Αναφέρουμε χαρακτηριστικά:  Τις θέσεις του για την ΕΕ, για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, για  την καπιταλιστική οικονομική κρίση σχετικά με τις αιτίες και το  χαρακτήρα της, για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού, για το  ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και αριστοκρατίας κ.ά.  Επιβάλλεται, επομένως, οι θέσεις και τα συνθήματα του Κόμματος  να αναλύονται, να αφομοιώνονται και να μετατρέπονται σε δράση και  μάλιστα σε αντιστοιχία με τη βαρύτητα και την ακρίβεια του περιεχομένου που  περικλείουν. Έχουμε ευθύνη να ακριβολογούμε και στη δράση και πάνω  απ' όλα δεν έχουμε δικαίωμα να προσπερνάμε χωρίς να βασανίζουμε  θέσεις, τοποθετήσεις, συνθήματα. Πρακτικά σημαίνει να κάνουμε όλοι ό,τι  πρέπει και ατομικά και συλλογικά, για να μεταφράζονται συνθήματα και  θέσεις σε άνοδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, σε ισχυροποίηση  της κοινωνικής συμμαχίας, σε άνοδο κυρίως της πολιτικής συνείδησης  και πάλης. Σε οργάνωση του ταξικού πολέμου. Όταν, λοιπόν, μιλάμε για κήρυξη πολέμου δεν πρέπει να προσπερνάμε αυτήν την τοποθέτηση ως  ένα ακόμη σύνθημα, ως μια ακόμη τοποθέτηση ρουτίνας. Συνειδητοποίηση  του περιεχομένου αυτού του συνθήματος σημαίνει κήρυξη συναγερμού,  διάταξη μάχης, σχέδιο δράσης, εμπλοκή στον πόλεμο πιο βαθιά.  Για τι είδους πόλεμο μιλάμε, επιγραμματικά: Πόλεμο οικονομικό:  Το μονοπωλιακό κεφάλαιο μπροστά στην κρίση και στην απειλή μείωσης  κερδών και απώλειας θέσεων στον ανταγωνισμό και σε εθνικό και σε  διεθνές επίπεδο γίνεται ασύγκριτα επιθετικό και απαιτεί απόλυτη  επικράτηση και κυριαρχία απέναντι στην εργασία με φωτιά και τσεκούρι.  Αυτός ο πόλεμος είναι μπροστά μας. Πόλεμος για πλήρη υποταγή  της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου για κατακόρυφη  αύξηση της απλήρωτης εργασίας, με την απειλή της πείνας. Ηγέτης  αυτού του πολέμου, εκ μέρους της αστικής τάξης, σήμερα είναι  η σοσιαλδημοκρατία, ο Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ με τη συμπαράταξη  και στήριξη της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί την κρίση με τον πιο  αδίστακτο τρόπο, για να ανατρέψει ριζικά τις σχέσεις κεφαλαίου  εργασίας προς όφελος του κεφαλαίου. Θέλει, στην κυριολεξία, να  περάσει αλυσίδες στην εργατική τάξη. Εδώ ταιριάζει πλήρως το  διαχρονικό σύνθημα «τις αλυσίδες ή τα όπλα». Όπλα εδώ είναι η  δύναμη της οργάνωσης της ενιαίας πάλης της εργατικής τάξης  στα κύρια μέτωπα στους μονοπωλιακούς ομίλους, στις μεγάλες επιχειρήσεις. Τώρα πρέπει να λυθούν ζητήματα που δε λύθηκαν σε προηγούμενα χρόνια.  Να μπούμε τώρα στον πόλεμο. Να αποκρούσουμε το σχέδιο αλυσοδέματος  και στην πορεία ανατροπή όλης της εξουσίας των πλουτοκρατών. Να γίνουν  τα εργοστάσια, οι τράπεζες, κ.λπ. ιδιοκτησία του λαού. Πόλεμο ανάσχεσης  και συντριβής του κινήματος της εργατικής τάξης, με κυρίαρχο στοιχείο  την προβοκάτσια: Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα αντιδρούν, αντιστέκονται,  οργανώνονται, ανασυγκροτούν το κίνημά τους, χαράζουν το δικό τους δρόμο,  διδάσκονται από την πείρα τους. Αυτή η διαδικασία έχει ξεκινήσει με την  πρωτοπόρα δράση και τις ριζοσπαστικές ιδέες του ΚΚΕ. Ενισχύεται  η τάση αφύπνισης και απεγκλωβισμού δυνάμεων από ιδεολογήματα και  δεσμούς με την αστική τάξη και τα κόμματά της.Το χειραγωγημένο  και εξαγορασμένο συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε κρίση, οδηγείται  σε χρεοκοπία. Δεν μπορεί να εγκλωβίζει, όπως πριν, την ταξική πάλη στο  συμβιβασμό και την υποταγή. Μπροστά σε αυτήν την προοπτική, έχει ξεκινήσει  ο πιο ύπουλος, ο πιο βρώμικος, συχνά αθέατος και πιο επικίνδυνος πόλεμος,  στο βαθμό που δεν αποκαλύπτονται και δεν εξουδετερώνονται οι μηχανισμοί  που κινούνται σε διατεταγμένη υπηρεσία.Πρόκειται για τον πόλεμο της  προβοκάτσιας, ως στοιχείο τρομοκράτησης και ανάσχεσης μιας ορμητικής  ανόδου της ταξικής πάλης, δηλαδή του οργανωμένου και με συνείδηση  σκοπών κινήματος. Η αστική τάξη δεν τρομάζει μόνο μπροστά στην  απώλεια κερδών και θέσεων στην αγορά, τρομάζει το ίδιο μπροστά και στην  άνοδο της ταξικής πάλης και στην αμφισβήτηση της εξουσίας της. Θέλει να  προλάβει αυτήν την αναμέτρηση. Δεν πρέπει κανένας να παρασύρεται από  την επιφανειακή δημοκρατικοφάνεια της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Έχουν στηθεί μηχανισμοί, υπάρχουν σχέδια, εκπαιδεύονται δυνάμεις  και θεωρητικά και πρακτικά. Έχουν στηθεί επιτελεία. Γίνονται ασκήσεις.  Η δολοφονία στη ΜΑΡΦΙΝ δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό. Οι ορδές που  πρωταγωνιστούσαν στη Βουλή, τα γνωστά συνθήματα δεν ήταν απλά  αγανακτισμένοι πολίτες, όπως θέλουν να τους παρουσιάζουν. Το ίδιο σκηνικό,  που ήταν στημένο και στην πρόσφατη απεργία, δεν ήταν επίσης τυχαίο.  Ανάμεσα στους διάφορους αγανακτισμένους κυκλοφορούσαν σε  διατεταγμένη υπηρεσία άνθρωποι της αστυνομίας και άλλων υπηρεσιών. Οι κουκουλοφόροι αξιοποιούνται και εντάσσονται στο σχέδιο. Διάφοροι  μηχανισμοί είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία και για κάθε είδους  προβοκάτσιες και αποπροσανατολισμό. Τι επιδιώκουν στη φάση αυτή.  Να παγιδεύσουν το κίνημα σε παραπλανητικούς στόχους (φταίνε  οι 300, να πάει κάποιος φυλακή, φταίει ο ένας ή ο άλλος δημοσιογράφος,  ο ένας ή ο άλλος πολιτικός, κ.λπ.) και σε μορφές πάλης περιθωριακού χαρακτήρα  ή σε άκαιρες και τυφλές αναμετρήσεις. Θέλουν να εκτονώσουν το  κίνημα με πράξεις εντυπωσιακές που ταυτόχρονα μπορούν να δράσουν  τρομοκρατικά και αποπροσανατολιστικά.Το σκηνικό είναι στημένο. Εκθειάζεται  η κουκούλα, το δήθεν αυθόρμητο, το «ακαθοδήγητο» κίνημα. Βαθυστόχαστες  αναλύσεις κάνουν την εμφάνισή τους από διάφορους εκπαιδευτικούς για το  εξεγερτικό μήνυμα του Δεκέμβρη, κ.ά. Αξιοποιείται ένα ιδιαίτερο  κοινωνικό στρώμα που θεωρούσε τον εαυτό του προνομιακό συνομιλητή  της κυβέρνησης. Τα διάφορα μικροαστικά στοιχεία που δέχονται  ισχυρά πλήγματα. Εξαγριώνονται, πανικοβάλλονται και καθώς δεν έχουν  ούτε τη θέληση, ούτε την πείρα της εργατικής τάξης για οργανωμένο,  πειθαρχημένο και σχεδιασμένο αγώνα, εύκολα μπορούν να παρασυρθούν  και να στηρίζουν διάφορες ενέργειες, από την τυφλή βία μέχρι την απαίτηση βίας  στο κίνημα και την υποταγή.Πέρα από την αυξημένη επαγρύπνηση και την  περιφρούρηση του κινήματος επιβάλλεται να αποκαλυφθούν, να καταγγελθούν  στις γραμμές της εργατικής τάξης όλα αυτά τα σχέδια. Να αποκαλυφθούν και  να απομονωθούν οι διάφοροι μηχανισμοί. Πόλεμος στο ΚΚΕ: Ο πόλεμος με το ΚΚΕ ποτέ δεν είχε σταματήσει, ειδικά μετά το '90 - '91. Σήμερα,  αυτός ο πόλεμος κλιμακώνεται και είναι το κύριο μέτωπο. Είναι  πόλεμος σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με όλα τα μέσα, ιδεολογικά,  πολιτικά, τρομοκρατικά, οικονομικά, υπονομευτικά, προβοκάτσιας, κ.λπ. Θα περιοριστούμε στο ζήτημα αυτό σε ένα ιδιαίτερο και δοκιμασμένο όπλο  σε βάρος του ΚΚΕ. Την αξιοποίηση του οπορτουνιστικού ρεύματος μέσα  στο εργατικό κίνημα στον πόλεμο με το ΚΚΕ, την ιδεολογία και την πολιτική  του, την πρακτική του δράση, ανάλογα κάθε φορά με τις συνθήκες,  ενισχύοντας πότε το δεξιό οπορτουνισμό, πότε τον «αριστερό». Πάντα,  σε όλη την Ιστορία του διεθνούς εργατικού κινήματος και του ελληνικού, η αστική τάξη είχε ως βασικό της στήριγμα τον οπορτουνισμό για  την αντιμετώπιση του επαναστατικού κινήματος, μέχρι τη διάλυσή του στη  μία ή στην άλλη χώρα. Το έχουμε ζήσει πολύ καλά αυτό το σχέδιο.  Το αντιμετωπίσαμε, βγήκαμε νικητές.Σήμερα, μπροστά στην άνοδο της  ταξικής πάλης, μπροστά στην προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού,  συνδικαλιστικού κινήματος και άνοδο του ρόλου του ΚΚΕ στην πολιτική  πάλη, επιλέγεται, για άλλη μια φορά, η χρησιμοποίηση του οπορτουνιστικού  χώρου, από τα διάφορα διαλυμένα κομμάτια του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ ως  τις διάφορες γκρούπες, συχνά ετερόκλητες που απαρτίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.  Παρά τις διαφορές που έχουν στις γραμμές τους, επιχειρείται να  ανασυνταχθούν πάνω στο έδαφος της πάλης με το ΚΚΕ και την πολιτική του. Είναι σχέδιο. Δε σημαίνει, για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, ότι όλοι όσοι  ακολουθούν αυτές τις δυνάμεις είναι πράκτορες ή άνθρωποι στην υπηρεσία  της αστικής τάξης. Το ότι αυτός ο χώρος κηδεμονεύεται και είναι υπονομευόμενος από διάφορα κέντρα είναι πέρα για πέρα βέβαιο. Ποια είναι τα πιο  χαρακτηριστικά και καθοριστικά στοιχεία που αξιοποιούνται από το σύστημα. Είναι η μανιασμένη πάλη τους ενάντια στο σοσιαλισμό του 20ού αιώνα,  ο μηδενισμός του, η υιοθέτηση όλων των εχθρικών και σοσιαλδημοκρατικών  θεωριών ενάντια στο σοσιαλισμό. Είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο που  συνδέει όλους αυτούς τους χώρους.Δεν ενοχλείται το σύστημα από ορισμένες  αντικαπιταλιστικές κορόνες ή όψιμες προσαρμογές στη θέση τους για την ΕΕ.  Ξέρει ο αντίπαλος πολύ καλά να αξιολογεί τις θέσεις της μιας ή της  άλλης δύναμης. Από τους χώρους αυτούς δε διατρέχει κανέναν κίνδυνο.  Οι δυνάμεις αυτές, στο κύριο πρόβλημα της σύγχρονης ταξικής πάλης,  που είναι η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των κεφαλαιοκρατών , έχουν πάρει διαζύγιο, καθώς και από το εργατικό κράτος. Η πάλη γύρω  από αυτά τα ζητήματα έκρινε, σε τελευταία ανάλυση, την υπόθεση  του σοσιαλισμού. Εδώ κρίνεται και σήμερα η προοπτική του εργατικού  κινήματος. Είναι η εμπειρία τους στη φραξιονιστική πάλη για την υπονόμευση  του ΚΚΕ, τόσο των δυνάμεων που εντάχθηκαν στον ΣΥΝ, όσο και αυτών  που εντάχθηκαν στο ΝΑΡ που είναι η βασική δύναμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.  Οι δυνάμεις αυτές έχουν κι εδώ ένα στοιχείο που τους ενώνει. Την πάλη τους,  που αγγίζει τα όρια του μίσους, ενάντια στο ΚΚΕ. Από τη θέση αυτή  πολέμησαν κάθε καινοτόμα, ριζοσπαστική, πρωτότυπη προσπάθεια και  θέση του ΚΚΕ. Από τη θέση του απέναντι στην ΕΕ ως την πρωτοβουλία  του για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος με τη  δημιουργία του ΠΑΜΕ. Ποιος πρωτοστάτησε στον πόλεμο ενάντια στο  ΠΑΜΕ; Είναι οι δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΝΑΡ. Με ποιες θέσεις; Με τις  θέσεις της ΠΑΣΚΕ, με τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, με τις θέσεις της εργοδοσίας.  Γιατί η δημιουργία του ΠΑΜΕ αυτές τις δυνάμεις και τα συμφέροντα  έχει ως στόχο. Σήμερα, μπροστά στη χρεοκοπία της πλειοψηφίας της  ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με τις οποίες συνεργάζονται και δεν έκοψαν  ποτέ τους δεσμούς τους, σηκώνουν τη σημαία της πάλης ενάντια  στο ΠΑΜΕ με κάλπικα συνθήματα, ούτε με τη ΓΣΕΕ, ούτε με το ΠΑΜΕ.  Ποιος έχει συμφέρον από έναν τέτοιο πόλεμο; Μόνο το κεφάλαιο,  η κυβέρνηση, οι μηχανισμοί τους.Το κάλπικο, επίσης, σύνθημα  για ενότητα, όλοι μαζί, χρησιμοποιείται για ένταση της φραξιονιστικής και  διασπαστικής τακτικής, τέχνη που την έχουν σπουδάσει καλά. Επιδιώκεται να συντονιστούν και να αξιοποιηθούν αυτές οι  δυνάμεις, γιατί έχουν ακριβώς διαπρέψει σε ένα καίριο ζήτημα. Στην  πολιτική σύγχυση και στο συμβιβασμό με την κυρίαρχη πολιτική και  στην αποδιοργάνωση του κινήματος, όπου διατηρούν ορισμένες θέσεις. Αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Το κίνημα  έχει και τη δύναμη και την πείρα να ξεχωρίσει κάθε τίμιο στοιχείο από  τους πεμπτοφαλαγγίτες και εξ επαγγέλματος φραξιονιστές. Το ΠΑΜΕ δεν είναι μια παράταξη. Είναι κίνημα Σωματείων, Ομοσπονδιών,  Εργατικών Κέντρων για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού  κινήματος, για την ενότητα της εργατικής τάξης σε ταξική κατεύθυνση  και προοπτική. Οποιος πιστεύει σε αυτήν τη γραμμή πάλης βάζει πλάτη  στους τόπους δουλειάς, στα Σωματεία και όχι με τη δημιουργία παραμάγαζων  και υπονομευτική δράση σε βάρος του ΠΑΜΕ.  Στο κίνημα εντάσσονται και θα εντάσσονται συνεχώς νέες δυνάμεις με διαφορετικά επίπεδα  συνείδησης, αλλά και εμπειρίας από ταξικούς αγώνες. Έχουμε ευθύνη  οι δυνάμεις αυτές να μην εγκλωβίζονται σε επιφανειακές αναλύσεις  και αποσπασματικούς στόχους πάλης. Έχουμε ευθύνη για την καθοδήγηση της εργατικής τάξης και αυτή είναι η ευθύνη μας, να οργανώσει το  κίνημά της για αγώνες σκληρούς, για αγώνες με προοπτική και νικηφόρους . Κίνημα που θα αντέχει στις δυσκολίες, θα είναι πειθαρχημένο και  στοχοπροσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίσει  όλες τις πονηριές, τις τρικλοποδιές και την απάτη της αστικής τάξης.  Του Δημήτρη ΓΟΝΤΙΚΑ Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ