Ξεκινάμε Ανένδοτο αγώνα κατά της χούντας Παπανδρέου


Ξεκινάμε Ανένδοτο αγώνα κατά της χούντας Παπανδρέου


Κανένα έλεος στους πωλητές της πατρίδας μας. Κανένα…
Μετά και την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη υποδούλωση της χώρας, έπεσαν οι μάσκες. Ξεκαθάρισε το τοπίο και ξεχώρισε η ήρα από το σιτάρι. Ο κάθε κατεργάρης στην πάγκο του (βλ. βουλευτές, υπουργούς και παράκεντρα εξουσίας), αντιμέτωπος με τις ευθύνες του απέναντι στους πολίτες.
Η στάση και η θέληση των Ελλήνων βουλευτών ήταν απολύτως σαφής και οριζοντίως και καθέτως αντίθετη στον ενταφιασμό της χώρας από μία συμμορία ανήθικων πολιτικών, που προτίμησαν να υποκύψουν σε εκβιασμούς (τι «έγραψε» άραγε το βαλιτσάκι της ΕΥΠ, πέρα από τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες;) και να καταδικάσουν έναν ολόκληρο λαό στην ανέχεια και την μετατροπή της χώρας σε μπανανία και χώρο διάθεσης των πάντων, στο όνομα της αποπληρωμής ενός χρέους που ποτέ δεν ερευνήθηκε, ποτέ δεν γνωστοποιήθηκε και για το οποίο ποτέ δεν ρωτήθηκε ο καλοπληρωτής λαός εάν επιθυμεί να το πληρώσει…
Από σήμερα, οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν πως η χώρα τους κυβερνάται από μία πολιτική – οικονομική δικτατορία, πως οι αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον παίρνονται αλλού και τέλος, πως οι πολίτες μετατρέπονται σε απλούς αριθμούς που θα ελέγχονται στατιστικά…!
Από σήμερα, υποχρέωση του κάθε Έλληνα είναι να αντιδράσει και να ρίξει την χούντα του Παπανδρέου, να οδηγήσει στην Δικαιοσύνη και στο εδώλιο του κατηγορουμένου όλους όσους συμμετείχαν στην πώληση της πατρίδας μας, της Ελλάδας.
Η χούντα Παπανδρέου θα γνωρίσει την τραγικότητα της μοίρας που επεφύλαξε για την Ελλάδα. Και δεν θα υπάρχουν αιτιολογικά, κανένα, και για όσους συνείργησαν για την στήριξη και παράνομη παραμονή της στην εξουσία (βλ. αξιωματικούς της Αστυνομίας, άνδρες των ΜΑΤ, δικαστές και δημ. Υπαλλήλους που θα τρέξουν να προσεταιρισθούν στο καθεστώς Παπανδρέου). Οποιαδήποτε μελλοντική δήλωση των υπευθύνων πως δεν γνώριζαν, πως τους κορόιδεψαν, πως δεν ήξεραν… δεν θα αποτελεί δικαιολογία για το χάος στο οποίο ρίχνουν την χώρα…
Η τιμωρία του λαού θα είναι σκληρή και παραδειγματική απέναντι σε όσους τόλμησαν να τον μετατρέψουν σε εμπόρευμα προς πώληση στα παζάρια του διεθνισμού προς όφελος των τραπεζιτών. Από δω και στο εξής θα καταγράφονται συμπεριφορές και πρόσωπα, που ενέργησαν ή θα ενεργούν ενάντια στα συμφέροντα των πολιτών.
Κανένα έλεος στους πωλητές της πατρίδας μας. Κανένα…     http://kostasxan.blogspot.com.


Read more: http://catakravgi.blogspot.com/2011/06/blog-post_30.html#ixzz1QxDrysOA
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial




                           Το σχέδιο υποδούλωσης 

                                   συνεχίζεται...


29 Ιουνίου: η μέρα που καταλύθηκε η δημοκρατία
29 Ιουνίου. Η μέρα που διέλυσε τις ψευδαισθήσεις δεκάδων χιλιάδες πολιτών για το είδος του πολιτεύματος που έχουμε.
Υπήρχαν μέχρι χθες άνθρωποι που ήθελαν να πιστεύουν πως αυτό που ζούμε, είναι ‘δημοκρατίακοινοβουλευτικής μορφής’. Μετά τις 28 και 29 Ιουνίου, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το πολίτευμά μας είναι δημοκρατία. Αυτό, αν έχει το θάρρος φυσικά, να αναλύσει τα συστατικά στοιχεία που συνθέτουν ή πρέπει να συνθέτουν, αυτή τη μορφή πολιτεύματος.
Ένα από αυτά, είναι και το δικαίωμα που υποτίθεται ότι είχαμε, να συγκεντρωνόμαστε πολλοί μαζί για να δηλώσουμε τις θέσεις μας. Ανρωτούσες οποιοδήποτε ‘υπερασπιστή’ του σημερινού πολιτεύματος, θα στο παρουσίαζε ως μεγάλη κατάκτηση. Το ‘κατοχυρώνει’ και το σύνταγμα, θα σου έλεγε. ‘Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα’ (άρθρο 11 του Συντάγματος). Τις τελευταίες μέρες όμως, κουρελιάστηκε και αυτό.
Τα γεγονότα, γνωστά: Δεκάδες χιλιάδες πολιτών, δέχτηκαν αναίτια, απροκάλυπτα, μια άνευ προηγουμένου επίθεση, ενώ διαδήλωναν ήσυχα, με απολύτως ειρηνικές διαθέσεις. Επειδή είχαν έρθει πολίτες από όλη την Ελλάδα, τα γεγονότα, μεταφέρθηκαν στις τοπικές κοινωνίες, παρά την προσπάθεια αρκετών ΜΜΕ να τα παρουσιάσουν διαστρεβλωμένα.
Εκείνο που διαλύθηκε στο Σύνταγμα, δεν ήταν η συγκέντρωση. Ήταν ηψευδαίσθηση, πως έχουμε δικαιώματαΠως είμαστε πολίτες, δηλαδή το ένα από τα δύο συστατικά μέρη μιας πολιτείας (πολίτες- κράτος) και όχι υπήκοοι. Πως υπάρχει πιθανότητα να διαδηλώνουμε ‘ειρηνικά’, αν θελήσουμε να εξασκούμε το συνταγματικά προστατευόμενο ‘δικαίωμα’ κάθε μέρα. Πως η άποψη του λαού, έχει οποιαδήποτε σημασία για τους κυβερνώντες. Πως μπορούν τα ‘όργανα της τάξης’ να τηρούν το Σύνταγμακαι να μην υπακούουν στις σαφώς αντισυνταγματικές διαταγές τουπολιτικού κατεστημένου.
Εκείνο που τελικά χτυπήθηκε στο Σύνταγμα, ήταν η άποψη, πως μπορεί, ησυντριπτική πλειοψηφία του λαού, να επιβάλλει τις θέσεις της στο πολιτικό κατεστημένο, με ειρηνικό τρόπο. Το πολιτικό κατεστημένο, έδειξε καθαρά το πρόσωπό του: ακόμα και όλοι να είστε εναντίον μας, μας είπαν οι ιθύνοντες, εμείς θα κάνουμε εκείνο που θέλουμε. Συγκεντρωθείτεστις πλατείες σας. Χορέψτε και τραγουδήστε. Χτυπήστε τις κατσαρόλες και μουντζώστε μας. Χάστε, όσο χρόνο θέλετε, νομίζοντας ότι εμείς είμαστε εκπρόσωποί σας και προσπαθώντας να μας ‘πείσετε’. Εμείς στο τέλος θα εφαρμόσουμε το σχέδιό μας, για τη δική σας υποδούλωση. Και κάτι άλλο. Επειδή δεν καταλαβαίνετε πως ο ρόλος σας είναι να είστε σκλάβοι, επειδήνομίζετε πως είστε ελεύθεροι και το παρακάνατε μαζευόμενοι κάθε μέρα στις πλατείες, θα σας δείξουμε τη δύναμή μας. Και όταν μαζεύεστε πολλοί, σε στιγμές που εμείς θα επιλέγουμε, αυτό θα κάνουμε. Θα ρίχνουμε τους ‘χρήσιμους ηλιθίους’ (τα ΜΑΤ) εναντίον σας, με όλα τα σύγχρονα όπλα που έχουμε στη διάθεσή μας. Και άμα δεν συμμορφωθείτε προς τα υποδείξεις, θα φέρουμε και την FRONTEXκαι θα χρησιμοποιήσουμε και όλα τα άλλα μέσα καταστολής που έχουμε με τα παγκόσμια αφεντικά μας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ευτυχώς οι περισσότεροι που ήταν στο Σύνταγμα, άρχισαν να καταλαβαίνουν. Το ερώτημα τώρα που συζητείται, δεν είναι πια πως θα υποστηρίξουμε την ‘δημοκρατία τους’ αλλά πως θα υπερασπιστούμε ως λαός τα δικαιώματά μας, απέναντι σε ένα κρατικό κατεστημένο, που είναι ξεκάθαρο πλέον ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Ελληνική κοινωνία. Το Ελληνικό κράτος απέδειξε, ότι στην παρούσα φάση, είναι από τους χειρότερους εχθρούς των Ελλήνων. Αργά ή γρήγορα, οι Έλληνες, θα φτάσουν στη διαπίστωση, πως πρέπει να αντιμετωπιστεί, όπως κάθε εχθρός. Όσο γρηγορότερα συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα, τόσο καλύτερα για μας



Μαθήματα πατριωτισμού από τον Κουρουμπλή μετά τη διαγραφή του


Μετά την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να διαγράψει τον Π. Κουρουμπλή από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ επειδή καταψήφισε το Μεσοπρόθεσμο, ο ανεξάρτητος βουλευτής μοίρασε στον Τύπο την ακόλουθη ανακοίνωση: «Πατριωτισμός, κατά την αντίληψη μου, είναι... η σύγκρουση με την κοινωνική αδικία που δημιουργείται από την άνιση κατανομή των βαρών της κρίσης. Η απαξίωση των βουλευτών στην συνείδηση του λαού είναι αποτέλεσμα μιας στυγνής λογικής της περίφημης κομματικής πειθαρχίας που στραγγαλίζει την ουσία της πολιτικής. Το πατριωτικό και κοινωνικό καθήκον απέναντι στο τόπο και την κοινωνία είναι η στάση μου αυτή».      πηγη  : http://taxalia.blogspot.com/ 
Σ. Περίοπα  :  Καθώς στο παρελθόν εδώ αλλά και σε άλλα ιστολόγια αναφέρθηκα στον κ. Π.ΚΟΥΡΟΥΠΛΗ με διάφορα υπονοούμενα ,είναι απαραίτητο μετά την σημερινή του “αντρίκια” στάση να του απευθύνω ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ  και να αναιρέσω όλα όσα είπα ή έγραψα κατά το πρόσφατο παρελθόν. Ήδη “πέρασε” στις σελίδες  της  Ιστορίας με την σημερινή του στάση.Πάντα “τα ύστερα τιμούν τα πρώτα” για αυτό και εύχομαι το μέλλον να αποδείξει πως όλοι όσοι συμμεριζόμαστε  παρόμοιες απόψεις έχουμε /είχαμε δίκιο και να “φρεσκαριστεί” τ’ όνομά του με χρυσά τα γράμματα !   ΑΞΙΟΣ !!!


Read more: http://catakravgi.blogspot.com/2011/06/blog-post_2710.html#ixzz1QxEDoEmH
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial




        Ποιούς, πραγματικά, προστατεύει η κυβέρνηση;

 Από πέρυσι η κυβέρνηση προβάλλει την πολιτική της, στηριγμένη
σε δύο βασικούς άξονες.
Ο πρώτος αφορά τις κοινωνικές ευαισθησίες της και ο δεύτερος τις
δημοκρατικές-κοινοβουλευτικές.
 Σήμερα εύκολα διαπιστώνουμε πως οι "ευαισθησίες" της ήταν επι-
κοινωνιακού χαρακτήρα...ανύπαρκτες στην ουσία.

 - Μετά τη λήψη των πρώτων "επώδυνων αλλά αναγκαίων" μέτρων 
(Μάρτης ΄10) και την υπογραφή του Μνημονίου1, προπαγάνδιζε τις 
κοινωνικές της ευαισθησίες επικαλούμενη κάποιο "δίχτυ προστασίας 
των κοινωνικά αδύναμων και ευαίσθητων ομάδων".
Η κυβέρνηση ζήτησε και ζητάει μερίδιο συμμετοχής στην αντιμετώπιση
της Κρίσης...για τη "σωτηρία" της Πατρίδας.
Από ΟΛΟΥΣ τους Ελληνες, εκτός από τους συνήθεις γνωστούς-
άγνωστους του Πλούτου. 
 Η κοινωνικά ευαίσθητη κυβέρνηση "φορολόγησε",πέρυσι,τις συντάξεις 
των 700 ευρώ
Φέτος φορολογεί συντάξεις και μισθούς των 571 ευρώ.
Μειώνει τα κοινωνικά επιδόματα (ΕΚΑΣ,ανεργίας επιδότηση ενοικίου).
Καλεί τα ΑΜΕΑ να συμμετέχουν με το 50% στις δαπάνες που τους αφο-
ρούν (πρόσθετα μέλη, κλπ).
Περιορίζει το πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι".
(Προσπερνάμε τα υπόλοιπα μέτρα που αφορούν την ασφάλιση και την
εργασία).
 Κάποτε οι κυβερνώντες έβαζαν κόκκινες γραμμέςΔίχτυ προστασίας.
Θυμάστε;; Ηταν οι αγαπημένες τους ατάκες!!
Σήμερα επιβεβαιώνεται πως τις κόκκινες γραμμές τις πήρε...το εύρηκα
και η νεοφιλελεύθερη μανία τους. Πως το Δίχτυ ήταν...τρύπιο!! 
 Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά πως...κυβέρνηση που τολμά να
ζητήσει και παίρνει βίαια μερίδιο Κρίσης από εισοδήματα των 600 ευρώ,
είναι νεοφιλελεύθερη,ανάλγητη και επικίνδυνη
Είναι κυβέρνηση για τα μπάζα.


 Ο δεύτερος άξονας της κυβερνητικής πολιτικής (και προπαγάνδας),
αφορά τις δημοκρατικές-κοινοβουλευτικές της "ευαισθησίες".
Ιδού μερικές από αυτές τις "ευαισθησίες":
1) Ψηφίζει το Μνημόνιο1 με απλή πλειοψηφία.
2) Η Βουλή δεν έχει ακόμα κυρώσει τη "δανειακή σύμβαση".
3) Ψηφίζει διάταξη νόμου και εξουσιοδοτεί τον εκάστοτε υπουργό
    Οικονομικών να υπογράφει με την τρόϊκα οποιαδήποτε συμφωνία
    χωρίς την έγκριση της Βουλής.
4) Ασκεί Βία και Τρομοκρατία σε βάρος του Λαού και του Κοινοβουλίου
    με εκβιασμούς και διλήμματα.  
5) Ψηφίζει νόμους με διαδικασία κατεπείγοντος (εφαρμοστικός κλπ).
6) Τα κριτήρια αξιολόγησης "αγοραστή" για την κινητή και ακίνητη
    δημόσια περιουσία δεν καθορίζονται από τη Βουλή, αλλά από
    προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις.
7) Επιτρέπει σε κυβερνητικό βουλευτή (Αλ.Αθανασιάδης) να αιτιολογεί
   την ψήφο του, ενώ έχει αρχίσει η διαδικασία ψήφισης του σχετικού
   νομοσχεδίου.
8) Καταστρώνει και εφαρμόζει Σχέδιο τρομοκράτησης ειρηνικών δια-
    δηλωτών. Χρησιμοποιεί πρωτοφανή σε αγριότητα κρατική Βία.
    Επιτρέπει τη δράση παρακρατικών ομάδων.
    Πρώην υπουργός Ασφάλειας (Χρυσοχοίδης) ομολογεί δημόσια τη
    "συνεργασία" των μηχανισμών του Κράτους με παρόμοιες (ίδιες;;)
    με τις παραπάνω ομάδες,χωρίς να έχει παραιτηθεί.
     Πολίτες κατακρεουργούνται για ώρες και η Πολιτική και η
    Δικαστική Εξουσία αδρανούν,προσφέροντας κάλυψη στους
    κρατικούς και παρακρατικούς "υπαλλήλους".


Ετούτη η κυβέρνηση ψηφίστηκε και εκλέχτηκε από Ελληνες Πολίτες.
Ομως...
 Δεν υπηρετεί αυτούςΔεν προστατεύει αυτούς.


Οι Πατριώτες δεν κυκλοφορούν με κουμπούρια...
...Δεν στήνουν δίχτυ προστασίας για τους Ξένους...
Τοκογλύφους...Δανειστές...Αγοραστές...


  

                                               


                           Ο ξένος Τύπος      

              κατεδαφίζει τον Παπανδρέου




ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΞΕΝΟΔΟΥΛΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ 
ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΩΝ Ο ΜΙΡΑΙΟΣ!! Ο ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΣ!! Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ!! 

Ο ξένος Τύπος καταδίκασε με αιχμηρά δημοσιεύματα το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, την πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και τη βίαιη καταστολή των διαδηλωτών. Ρεπορτάζ που είδαν το φως της δημοσιότητας αποκάλυψαν νέα στοιχεία που κάνουν την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου να μοιάζει με χάρτινο πύργο.
«Η Ελλάδα είχε να επιλέξει ανάμεσα στο να αρνηθεί το δάνειο της τρόικας και να χρεοκοπήσει τώρα ή να πάρει το δάνειο και να χρεοκοπήσει μερικούς μήνες αργότερα. Γιατί, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση προτίμησε να περάσει όλη αυτή την αγωνία μόνο και μόνο για να αγοράσει μερικούς μήνες;» Το εύλογο ερώτημα ανήκει στο έγκυρο αμερικανικό περιοδικό «Forbes». Μόνο που δεν είναι ρητορικό. Ο συντάκτης του άρθρου απάντησε δίνοντας τη δική του ερμηνεία ή, ίσως, τις δικές του πληροφορίες. «Μπορεί επειδή η ελληνική ελίτ δεν έχει προλάβει να μεταφέρει όλα τα κεφάλαιά της από τη χώρα στο εξωτερικό.
Οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται διαρκώς ευρώ από την ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ως εγγυητικές. Τα δάνεια της ΕΚΤ δίνουν τη δυνατότητα σε κάποιους Ελληνες να εκταμιεύουν χρήματα από τις τράπεζες και να τα μεταφέρουν στο εξωτερικό. Από τη στιγμή που η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, τα ομόλογά της δεν θα γίνονται πλέον αποδεκτά από την ΕΚΤ και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Οι πλούσιοι Ελληνες προφανώς δεν θέλουν να συμβεί κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον όχι ακόμα». Στη συνέχεια του δημοσιεύματος ο αρθρογράφος ανοίγει το πλάνο για να αποδείξει την κοντόφθαλμη πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Για να το πετύχει, επιλέγει να κάνει μία ενδιαφέρουσα σύγκριση της χώρας μας με την Ουγγαρία, που δεν τη συναντάμε συχνά στα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου. «Στα μέσα του 2010 τόσο η Ελλάδα όσο και η Ουγγαρία είχαν οικονομικά προβλήματα και έπρεπε να πάρουν μέτρα λιτότητας προκειμένου να τους χορηγηθούν δάνεια. Ενώ η Ελλάδα επέλεξε να πάρει το φοροεισπρακτικό κώνειο, η Ουγγαρία αρνήθηκε τη συμφωνία που της πρότεινε το διαβολικό ΔΝΤ. Η Ελλάδα αύξησε τους φόρους στο όνομα της λιτότητας, ενώ η Ουγγαρία αναδιαμόρφωσε το φορολογικό της σύστημα εφαρμόζοντας έναν ενιαίο φόρο εισοδήματος της τάξης του 16% και έναν εταιρικό φόρο της τάξης του 10% για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Αποτέλεσμα; Το 2010 στην Ουγγαρία το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1,2%, ενώ στην Ελλάδα έπεσε κατά 4,5%. Η ανεργία στην Ελλάδα από τον Ιανουάριο του 2011 έως τον Μάρτιο του 2011 αυξήθηκε από το 15,1% στο 16,2%, ενώ στην Ουγγαρία έπεσε από το 12,1% στο 11,6%».
Αλλά και στα γερμανικά μέσα το Μεσοπρόθεσμο ψηφιζόταν... παμψηφεί αποτυχημένο και αδιέξοδο πρόγραμμα τόσο για την ελληνική οικονομία όσο και για την ελληνική κοινωνία.
«Το ελληνικό σύστημα κατέρρευσε. Το νέο πακέτο λιτότητας της κυβέρνησης Παπανδρέου, που τόσο δραματικά πέρασε από το ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, τουλάχιστον όχι άμεσα. Το Μεσοπρόθεσμο μοιάζει με κυτίο πρώτων βοηθειών εξοπλισμένο με λίγες γάζες και αναλγητικό σπρέι, που προορίζεται να γιατρέψει έναν θανάσιμα τραυματισμένο ασθενή». Τη διαπίστωση αυτή έκανε χθες μέσω δημοσιεύματός της η γερμανική εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung», αναφερόμενη βέβαια στις τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα.
Δημοσίευμα που «χτύπησε» ως τίτλο και το περιοδικό «Der Spiegel» στη διαδικτυακή του έκδοση, σε θέμα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε ο γερμανικός Τύπος την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και τα επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος.
Και για το «Der Spiegel», πάντως, το μέλλον της Ελλάδας μετά την ψήφιση του νέου πακέτου μέτρων,δεν χαρακτηρίζεται ευοίωνο. «Η Ελλάδα μπορεί να απέφυγε προς το παρόν τα χειρότερα, αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου, παρά την υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου από το Κοινοβούλιο, θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει τη μαζική αντίδραση των πολιτών στην εφαρμογή του».
«Η Ελλάδα καλείται να θυσιάσει την εθνική της κυριαρχία σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από όσο θα χρειαζόταν κανονικά να κάνει ένα μέλος της Ε.Ε.» έγραφε με νόημα και η «Frankfurter Allgemeine Zeitung», σχολιάζοντας ακόμη πως «στη χώρα στο εγγύς μέλλον θα υπάρχει μόνο περιορισμένη δημοκρατία, καθώς ο ελληνικός λαός, αν και θα μπορεί να ψηφίσει όποιον επιθυμεί, ουσιαστικά δεν θα μπορεί να αλλάξει τίποτε».
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί και το χθεσινό editorial της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian», που είχε τίτλο: «Ελλάδα και λιτότητα: Βρυξέλλες εναντίον λαού». Σύμφωνα με την εφημερίδα, όσα διαδραματίστηκαν κατά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, δηλαδή η βίαιη καταστολή των διαδηλωτών έξω από τη Βουλή, αποδεικνύει το δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης. Οπως επίσης και το γεγονός ότι ψηφίστηκαν μέτρα τα οποία απορρίπτει το 80% του ελληνικού λαού.







Παρασκευή, 1 Ιουλίου 2011

Μ.Α.Τ.ωσαν ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (φωτορεπορτάζ)

ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ! ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΥΛΟΥ Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ 3 ου  !! 


Δείτε σημαντικό φωτογραφικό υλικό από τις θηριωδίες των
πραιτόρων του φασιστικού καθεστώτος.
Ξεπερνούν και την πιο  νοσηρή φαντασία.
Που είναι η λαλίστατοι κατά τα αλλά εισαγγελείς να ασκήσουν αυτεπάγγελτα δίωξη, η η αυστηρότητα τους εξαντλείτε μόνο όταν πρόκειται να πάρουν αποφάσεις εναντίων των εργαζομένων.

 ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑ(ΛΙΣΤΩΝ) ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ   ΔΙΚΤΑΚΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ!! ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ-ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΤ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΩΝ ΞΕΝΟΔΟΥΛΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ!!
Απίστευτη εικόνα. Δείτε τις εκφράσεις των απεικονιζόμενων ,Nτροπή


Τι κρατάει ο άνδρας των ΜΑΤ στο χέρι του ; Nτoλμάδες;;

Χαστούκια σε Διαδηλωτή άπο άνδρα των ΜΑΤ


Δεξιά ο Αστυνόμος Σούμο


Προσαγωγή και ξύλο σε διαδηλωτή


Και άλλος κουκουλοφόρος

Μπράβο να ζητήσεις αύξηση αγαπητέ Αστυνόμε



Τραγική επίθεση σε ηλικιωμένο "κουκουλοφόρο" που κρατούσε την Ελληνική Σημαία.



2 σε 1 μαζί , κλοτσιές και γκλοπ

Ληγμένα χημικά



Η αστυνομία προστατεύει τους διαδηλωτές



Αναίσθητος Διαδηλωτής 



Αβοήθητος διαδηλωτής περιτριγυρισμένος από αναίσθητους Αστυνομικούς

Ένας από τους Τραυματίες μέσα στο σταθμό του Μετρό


Αιμόφυρτος Οικογενειάρχης 

Επίθεση των ΜΑΤ



Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.



                                   ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

                   Μια σκληρή πραγματικότητα



Κοινή είναι, πλέον, η διαπίστωση πως ο Έλληνας από τον τουρκικό ραγιαδισμό, από την αναζήτηση του προστάτη-μεσολαβητή, πέρασε σε ένα είδος πολιτικού ραγιαδισμού αμέσως μετά την απελευθέρωση. Τη θέση του παλιού παρένθετου προσώπου, μεταξύ του υπόδουλου Έλληνα και της τούρκικης εξουσίας, κατέλαβε κάποιο άλλο παρένθετο πρόσωπο, που έμελλε να μεσολαβεί στο εξής μεταξύ του απλού πολίτη και της εκτελεστικής εξουσίας. Το πρόσωπο αυτό, που επικράτησε να λέγεται «πολιτικός προστάτης», θα αποτελούσε στο εξής τον κεντρικό παράγοντα ενός προσωπικού δικτύου πολιτικής πατρωνείας, που σκοπό είχε -και έχει- την προσέλκυση και παγίωση της εκλογικής πελατείας. Το νέο αυτό πρόσωπο δεν ήταν φυσικά άλλο από εκείνο του εκπροσώπου της πολιτικής ολιγαρχίας2 και, κυρίως, του βουλευτή.
Ακόμη και σήμερα το σύμπλεγμα του ραγιά συνεχίζεται τεχνηέντως, μέσα από εξελιγμένες μεθόδους, να καλλιεργείται και να παγιδεύει τη σκέψη του απογοητευμένου από την απάνθρωπη γραφειοκρατία, μη προνομιούχου πολίτη, και να τον οδηγεί κατευθείαν στον προθάλαμο του πολιτικού, που φαντάζει ως η μόνη λύση για την ικανοποίηση των όποιων προσδοκιών του. Ορθώς έχει ειπωθεί πως ο Έλληνας μέχρι και σήμερα δεν έχει στην πραγματικότητα ζήσει πολιτικά ελεύθερος.
Στο προηγούμενο κεφάλαιο είδαμε πως η ελληνική κοινωνία, μετά την απελευθέρωση, δεν ανέπτυξε ταξικές αντιθέσεις και συγκρούσεις, όπως εκείνες που αναπτύχθηκαν στη Δ. Ευρώπη3. Η απουσία ταξικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων στέρησε από τον Έλληνα τη δυνατότητα οροθέτησης της κοινωνικής ταυτότητας του.
Η έλλειψη κοινωνικής ταυτότητας έκανε τον Έλληνα αφ' ενός να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει τα κοινωνικά προβλήματα του και αφ' ετέρου να μην μπορεί να τα αντιμετωπίσει με συγκεκριμένες και αποτελεσματικές, αυτοπροσδιοριζόμενες ενέργειες. Έτσι έγινε εύπλαστο και εκμεταλλεύσιμο υλικό στην από πριν σχεδιασμένη και ελεγχόμενη πολιτική αντιδικία των πτερύγων της πολιτικής ελίτ.
Από την άλλη, τόσο ο μιμητισμός της συμπεριφοράς της άρχουσας μεσολαβητικής-μεταπρατικής τάξης όσο και οι συνειδητές επιλογές της τάξης αυτής, σε συνδυασμό και με την ανυπαρξία βιομηχανικής παραγωγής, συγκέντρωσαν τον πληθυσμό στις πόλεις και ιδιαίτερα στην Αθήνα και τον πέρασαν κατευθείαν στον τριτογενή τομέα της οικονομίας και στον τομέα των δημόσιων υπηρεσιών. Αποτέλεσμα αυτού του είδους της μετακίνησης του πληθυσμού ήταν να μην αναπτυχθεί στη συνέχεια ισχυρό υπόβαθρο δευτερογενούς παραγωγικού τομέα4. Η μεγάλη ανάπτυξη του τριτογενούς τομέα οδήγησε στην υπερβολική αύξηση του παρασιτισμού και της μικροαστικής τάξης. Η τελευταία, ως γνωστόν, δεν οροθετείται ούτε κινείται με γνήσια ταξικά κριτήρια. Δεν έχει συγκροτημένη ταξική συνείδηση και επομένως αδυνατεί να εμφανίσει σαφή πολιτικό αυτοπροσδιορισμό.
Αυτή η αδυναμία εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί κατά τον καλύτερο τρόπο τον πολιτικό ετεροπροσδιορισμό. Πάνω στο δεδομένο αυτό εδράζεται κυρίως η αυτονόμηση του πολιτικού στοιχείου, με την αναγκαία όμως βοήθεια ενός αντιδημοκρατικού και αντικοινωνικού κατεστημένου εξουσιαστικού συστήματος, που συντηρείται και υποβοηθείται από την άρχουσα τάξη της πολιτικής ολιγαρχίας και που το ίδιο στην πορεία αναπαράγει αυτού του τύπου την ολιγαρχία, κρατώντας την κοινωνία στο επίπεδο μιας ιδιότυπης δουλείας. Αυτό το υπερσυγκεντρωτικό σύστημα αρνείται να δεχτεί την προσωπικότητα και την ελεύθερη αποφασιστική έκφραση, ενώ, αντιθέτως, καλλιεργεί την ομοιομορφοποίηση και τον ισοπεδωτισμό.
Το πολιτικό κατεστημένο, στην προσπάθεια του να αποφύγει την πραγμάτωση της ουσίας της δημοκρατίας, επινοεί, κάτω από το πρόσχημα της ανανέωσης, του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης, κατ' επίφαση δημοκρατικούς θεσμούς, οι οποίοι όμως στην ουσία αποκλείουν την ελεύθερη αποφασιστική έκφραση. Ελεύθερη αποφασιστική έκφραση μέσα σε μια δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία δεν σημαίνει απλώς έκφραση γνώμης σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, αλλά θεσμοθετημένη ουσιαστική συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Με όλα τα μέσα που διαθέτει, το συγκεκριμένο πολιτικό κατεστημένο αποβλέπει στην αντικατάσταση του ανθρώπου-προσωπικότητα από τον άνθρωπο της μάζας. Με τη βοήθεια μιας προπαγάνδας ολοκληρωτικής, που εκτοξεύεται από όλες τις απολήξεις του, προσπαθεί να διαμορφώσει όχι πολίτες, αλλά άτομα με κατευθυνόμενη σκέψη. Είναι δε τέτοια η δύναμη του πολιτικού κατεστημένου να κατευθύνει τη σκέψη, που τελικώς τα άτομα έχουν σχεδόν πειστεί πως για όλα τα κακώς κείμενα φταίει η ίδια η ιδιοσυγκρασία τους, δηλαδή δήθεν η ιδιοσυγκρασία του μεσογειακού ή και βαλκάνιου, αν θέλετε, έλληνα.
Η άνευ όρων αποδοχή αυτής της ...πραγματικότητας, που φαντάζει αδύνατο να υπερνικηθεί, προδικάζει το μάταιο οποιασδήποτε προσπάθειας και οδηγεί τα σημερινά αδύναμα υπερκαταναλωτικά άτομα στην άνευ όρων παράδοση τους κατευθείαν στα χέρια των επαγγελματιών εξουσιαστών. Ο σημερινός πολιτικός ραγιαδισμός είναι, δυστυχώς, μια βαριά κληρονομιά αιώνων. Η κοινωνία μας καταδυναστεύεται από ένα αδιαπέραστο γραφειοκρατικό σύστημα, τεχνητά συντηρούμενο και χρησιμοποιούμενο σαν... κυματοθραύστης των ατομικών ανησυχιών, προσπαθειών και ελπίδων. Τα άτομα οδηγούνται σε προκαθορισμένα, εμπορεύσιμα και ελεγχόμενα μονοπάτια.
Έντεχνα όλοι οι νόμιμοι δρόμοι είναι κλειστοί. Η προσωπικότητα δεν είναι ανεκτή, ενώ ο υποτακτικός προωθείται . Θα πρέπει λοιπόν το κάθε άτομο, αν θέλει να επιτύχει, να ξεχάσει οριστικά και αμετάκλητα τις δικές του δυνατότητες και ικανότητες, τις οποίες μάλιστα θα πρέπει να κρύβει για να μην προκαλεί. Αντ' αυτού είναι αναγκασμένο να αναζητήσει οπωσδήποτε τον «προστάτη» του μέσα από την ανάπτυξη «πολιτικών σχέσεων», οι οποίες καταλήγουν να είναι σχέσεις εκλογικής πελατείας, ή «κοινωνικών σχέσεων», οι οποίες καταλήγουν να είναι σχέσεις κοινωνικής υποκρισίας.
Για εκείνον ο οποίος δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει, είναι αδύνατο να κατανοήσει πώς ένας τόσο υπερήφανος λαός, με μια αξιοθαύμαστη αρετή και με μια τόσο λαμπρή ιστορία πνεύματος και πολιτισμού, έχει περιέλθει στη σημερινή κατάσταση, προκειμένου να επιβιώνει σε βάρος του ένα οικογενειοκρατικό, κληρονομικό και παρεο-κρατικό κατεστημένο. Είναι οδυνηρή, αλλά απολύτως ορθή η διαπίστωση πως το απλό άτομο, κάτω από τη δύναμη της εξωκατευθυνόμενης σκέψης, εκλαμβάνει την προσωπική διαμάχη μεταξύ των ηγεσιών των διαφόρων πτερύγων της πολιτικής ολιγαρχίας και των συγκρουόμενων στο παρασκήνιο ισχυρών οικονομικών και άλλων συμφερόντων ως δική του προσωπική υπόθεση. Στη συνέχεια, στρέφεται με σφοδρότητα εναντίον αθώων συνανθρώπων του, ακόμη και μελών της οικογένειας του, που η δύναμη της εξωκατεύθυνσης το έκανε να τους θεωρεί εχθρούς του, αν και στην ουσία τα συμφέροντα τους είναι κοινά και η μοίρα τους η ίδια.
Στη χώρα μας, εκτός του βομβαρδισμού με μαζοποιητική πολιτική προπαγάνδα, σήμερα κυρίως από τα ΜΜΕ, η υπόθεση διευκολύνεται για το πολιτικό κατεστημένο και από την καταναλωτική αλλοτρίωση και την οικονομική ανεπάρκεια. Ήδη σήμερα, εκτός των άλλων, το απροστάτευτο άτομο πιέζεται και από τον υπέρμετρο δανεισμό και την εξάρτηση του από τις τράπεξες. Οι ισχυρότατες αυτές παράμετροι δεν αφήνουν το άτομο να σκεφτεί τίποτε άλλο πέρα από την επιβίωση του, μέσα σε ένα ρυθμό ζωής με αυξημένες και πιεστικές, τόσο πραγματικές όσο και επίπλαστες, ανάγκες. Αποτέλεσμα είναι να γίνεται στο τέλος το ίδιο το άτομο ένα προϊόν εύκολα εμπορεύσιμο στην πολιτική αγορά, όπου φυσικά τους κανόνες καθορίζουν οι «έμποροι των ελπίδων».
Τα μη προνομιούχα άτομα αισθάνονται τη ζωή τους να φεύγει μέσα από τα χέρια τους. Βλέπουν τις προσπάθειες τους να μην καρποφορούν, τις ικανότητες τους να περιφρονούνται. Μένουν στριμωγμένα στη γωνία κρύβοντας τις γνώσεις και τις ικανότητες τους, ζώντας στα όρια της ψυχικής αντοχής τους. Σε αντίθεση, λιγότερο ικανοί «εντολοδόχοι» του κατεστημένου αποκτούν κοινωνική και οικονομική ισχύ. Μόνος δρόμος για την επίτευξη, έστω και ετεροπροσδιοριζόμενων, στόχων απομένει ένας μη προσήκων σε ελεύθερες προσωπικότητες συμβιβασμός.
Ο επαγγελματίας εξουσιαστής γνωρίζει πολύ καλά την πραγματική ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Γνωρίζει ότι δεν απευθύνεται σε ψυχρά υπολογιστικά άτομα, αλλά σε άτομα με έντονες ψυχικές εντάσεις, με ικανότητες και οράματα, που ενδιαφέρονται ζωηρά για κοινωνική αναγνώριση και ολοκλήρωση. Άλλωστε, αυτές οι έντονες προσωπικότητες ήταν εκείνες που επινόησαν τη δημοκρατία, αφού διαπίστωσαν πως το μόνο που τους ταίριαζε ήταν ένα περιβάλλον που θα εξασφάλιζε την ελεύθερη αποφασιστική έκφραση της προσωπικότητας τους.
Ο επαγγελματίας εξουσιαστής γνωρίζει όμως και κάτι άλλο. Γνωρίζει πως η ελληνική κοινωνία εμφανίζει υπολειτουργία και υποτονικότητα και γι' αυτό έχει φροντίσει, όπως έχει ήδη γίνει κατανοητό, το ίδιο το πολιτικό στοιχείο5. Στην κατακερματισμένη και υπονομευμένη κοινωνία μας το άτομο είναι μόνο του και απομονωμένο. Δεν έχει επαφή ούτε με τον γείτονά του μέσα στην ίδια πολυκατοικία. Η πολιτική επικοινωνία με τους συμπολίτες του γίνεται μόνο μέσω από αυτό που του σερβίρουν τα ΜΜΕ.  Ιδιαίτερα μέσα στις σημερινές συνθήκες υπερκαταναλωτισμού και ομοιομορφοποίησης το απομονωμένο άτομο γίνεται δέκτης ποικίλων και ισχυρών πιέσεων, που το οδηγούν στα όρια του ισοπεδωτισμού και της εξαφάνισης κάθε ατομικής διαφοροποίησης. Ο επαγγελματίας εξουσιαστής γνωρίζει λοιπόν πολύ καλά τι πρέπει να κάνει.
Σε μια κοινωνία χωρίς συνοχή είναι αρκετά δύσκολο να μορφοποιηθούν κοινωνικές δυναμικές ή να εμφανιστούν εκείνες οι ισχυρές προσωπικότητες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον αντίποδα της άρχουσας ελίτ και να προτείνουν ή και να επιδιώξουν, με πιθανότητα επιτυχίας, αλλαγές στο υπάρχον εξουσιαστικό σύστημα. Σ' αυτή την κοινωνία είναι αυτονόητο πως εκείνοι που ασκούν την πολιτική εξουσία δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερη δυσκολία στην επίτευξη των επιδιώξεων τους.
Παρατηρείται δηλαδή το φαινόμενο η πολιτική ηγεσία να επιτυγχάνει να προσαρμόζει τη στάση των πολιτών πάνω στις δικές της προοπτικές και όχι το αντίθετο, που είναι και η ουσία της δημοκρατίας.

Μπορεί να καλυτερεύσει αυτή η κοινωνία;
Επικρατεί σήμερα διάχυτη η άποψη πως το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, δυστυχώς, δεν θα είναι ευοίωνο, ότι η κοινωνία μας κινείται πάνω σε προδιαγραμμένη φθίνουσα πορεία.
Οι κατά καιρούς έγκυρες κοινωνιολογικές και ιστορικές μελέτες συμπίπτουν με ακρίβεια στις διαπιστώσεις των προβλημάτων αυτής της κοινωνίας. Οι γνώμες όμως διχάζονται όταν έρχεται η στιγμή να προταθούν λύσεις. Οι όποιες προτεινόμενες λύσεις περιορίζονται απλώς στη διατύπωση γενικών ευχών ή επιγραμματικών συνθηματολογικών αφορισμών, με τη συνοδεία ανάλογων για την περίπτωση, αλλά πάντα διισταμένων συμβουλών προς κάθε αποδέκτη. Οι προσπάθειες αυτές, αναμιγνυόμενες με εκσυγχρονιστικά ή μεταρρυθμιστικά ιδεολογήματα, δεν αποτελούν τίποτε άλλο από ουτοπία.
Πρέπει να κατανοήσουμε πως με υποδείξεις και κυρίως αποπροσανατολιστικά συνθήματα δεν μπορούμε να προκαλέσουμε εμφάνιση κοινωνικών δυναμικών ούτε να παρέμβουμε στις όποιες κοινωνικές διεργασίες.
Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση πως κανένας δεν κατέχει τη μοναδική μαγική λύση. Έχει όμως ταυτόχρονα συνειδητοποιηθεί πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη της η κοινωνία μας και απλώς να αναμένουμε αν και πότε -και φυσικά άγνωστο προς ποια κατεύθυνση-θα μετασχηματιστεί από μόνη της. Κοινή πλέον είναι η απόφαση πως κάτι, επιτέλους, πρέπει να γίνει.
Εκείνο που πρέπει να γίνει δεν είναι τίποτε άλλο από το να προσχωρήσουμε σε μια εκ των πραγμάτων επιβαλλόμενη αλλαγή, κυρίως του συνταγματικού καθεστώτος. Δηλαδή, αλλαγή κατ' αρχάς του εξουσιαστικού συστήματος σε θεσμικό επίπεδο. Αν δεν αλλάξει το εξουσιαστικό σύστημα που ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΕΙ τους Έλληνες κατά έναν ορισμένο τρόπο, καμία άλλη προσπάθεια δεν πρόκειται να δώσει λύση. Αν δεν απαλλαγούμε από τους "πολιτικούς προστάτες" δεν θα μπορέσουμε να ανασάνουμε και να βρούμε το δρόμο μας. Μόνο μια αλλαγή με κεντρικό στόχο την αποκέντρωση της εξουσίας, που θα σημάνει την ουσιαστική μεταφορά μεγάλου μεριδίου εξουσίας στα χέρια του απλού πολίτη, μπορεί να ζωντανέψει την κοινωνία και να αποτελέσει την αρχή για μια καλύτερη ζωή, την οποία όλοι μας αξίζουμε.
Αν θέλουμε να ζούμε σε μια πρωτοπόρα κοινωνία, την οποία βέβαια οραματιζόμαστε, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ότι μια τέτοια κοινωνία μόνο ελεύθερες προσωπικότητες μπορούν να τη δημιουργήσουν. Μια προσωπικότητα είναι ελεύθερη όταν, όχι μόνο εκφράζεται ελεύθερα στις κοινωνικές σχέσεις της, αλλά όταν της εξασφαλίζεται βήμα ελεύθερης αποφασιστικής έκφρασης και όταν οι προσωπικές ανησυχίες και οραματισμοί βρίσκουν διέξοδο μέσα από αποτελεσματικές πρωτοβουλίες. Αν, λοιπόν, δεν δημιουργήσουμε εκείνο το θεσμικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα ευνοείται η ανάδειξη της προσωπικής αξίας του ανθρώπου με βάση τις προσπάθειές του, μην τρέφουμε αυταπάτες ότι θα δημιουργήσουμε την κοινωνία που όλοι ονειρευόμαστε.
Κεντρικός άξονας πάνω στον οποίο θα περιστρέφεται το νέο σύστημα θα πρέπει να είναι το ίδιο το άτομο. Το εξουσιαστικό σύστημα από πρωθυπουργοκεντρικό θα πρέπει να γίνει ανθρωποκεντρικό. Η σχετικότητα της προσωπικότητας του ατόμου θα αποτελεί πρώτη προτεραιότητα. Πρέπει να ληφθεί πρόνοια, ώστε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο ο ισοπεδωτισμός και η μαζοποίηση. Δεν μπορεί πλέον ο κοινωνικός σχεδιασμός να συνεχίζει να εξυφαίνεται ερήμην των ίδιων των άμεσα ενδιαφερόμενων ατόμων. Δεν είναι δυνατό να καλούνται τα άτομα να εφαρμόσουν εκείνες τις επιλογές και να υποστούν τις συνέπειες εκείνων των επιλογών που δήθεν γίνονται γι' αυτά, αλλά, φυσικά, χωρίς αυτά. Όταν αυτές οι επιλογές λαμβάνονται από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, στα οποία βέβαια δεν συμμετέχουν οι πολίτες, και κατευθύνονται άμεσα ή έμμεσα από άγνωστα οικονομικά και μη συμφέροντα, που τις περισσότερες φορές είναι αντίθετα με εκείνα του λαού, είναι ευνόητες οι συνέπειες. Μόνο τα πραγματικά ελεύθερα άτομα, μέσω της ουσιαστικής άσκησης των δικαιωμάτων που τους αναγνωρίζει μια γνήσια δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία, μπορούν να βρουν νέα σημεία ισορροπίας και είναι τα μόνα που μπορούν να διαφεντέψουν καλύτερα από τον καθένα τη ζωή τους και όχι να την παραδίδουν σαν εμπορεύσιμο προϊόν στα χέρια άγνωστων συμφερόντων. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί αλλαγή του κοινωνικού σκηνικού και πάνω απ' όλα των διαδικασιών κοινωνικοποίησης.
Είναι αδιανόητο τα άτομα να κινούνται σαν σκιές μέσα σε ένα φόντο κατευθυνόμενης εθνικής μοιρολατρίας, που αφοπλίζει τις δυνατότητες τους. Δεν υπάρχει πεπρωμένο, η ζωή ανήκει σ' αυτόν που θέλει να τη ζήσει. Κατευθυνόμενα αποπροσανατολιστικά μυθεύματα περί νοοτροπίας του Έλληνα και τα παρόμοια επιχειρούν να οδηγήσουν τη σκέψη προς την κατεύθυνση της αναγκαιότητας αλλαγής των ίδιων των ατόμων (και όχι του εξουσιαστικού συστήματος), πράγμα που φυσικά είναι αδύνατο. Όμως, η ενασχόληση της σκέψης και οι προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση διευκολύνουν αφάνταστα το πραγματικά υπεύθυνο εξουσιαστικό σύστημα, το οποίο έτσι μένει στο απυρόβλητο.
Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξουν ψυχοσύνθεση τα άτομα που ζουν και κινούνται στο συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο, αλλά η αλλαγή αυτού του ίδιου του θεσμικού πλαισίου. Με λίγα λόγια, το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί δεν είναι οι πολίτες ούτε καν αυτοί οι ίδιοι οι πολιτικοί ως άτομα. Η λύση είναι η αλλαγή του συστήματος που κοινωνικοποιεί αυτούς τους πολίτες και αναπαράγει αυτούς τους πολιτικούς.
Το επίπεδο του πολιτισμού ενός λαού είναι ανάλογο με τη στάθμη της αρχής της ισότητας στο νοητικό σύστημα των πολιτών του. Όταν αυτή είναι χαμηλά, επικρατεί ισοπεδωτισμός. Το κατεστημένο παλαιοκομματικό σύστημα καλλιεργεί τον ισοπεδωτισμό, με αποτέλεσμα η αξία που τείνει να ξεχωρίσει, να απορρίπτεται και έτσι η κοινωνία να παραμένει στο τέλμα. Για να εξαλειφθούν τα δεινά που προκαλεί ο ισοπεδωτισμός μόνο μια λύση υπάρχει, η πολιτική ελευθερία. Παρ' ό,τι όμως καταβάλλεται προσπάθεια να γίνει πιστευτό το αντίθετο, στην πραγματικότητα στη χώρα μας σήμερα δεν έχουμε πραγματική πολιτική ελευθερία.
Η κατάσταση, έτσι όπως είναι σήμερα, δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε από μόνη της, αλλά ούτε φυσικά με τη βία και το αίμα. Με δεδομένη την υπάρχουσα υπανάπτυκτη παραγωγική συγκρότηση της χώρας μας και τη χειραγώγηση του συνδικαλιστικού κινήματος από το πολιτικό στοιχείο, είναι εκτός πραγματικότητας να αναμένουμε οποιαδήποτε βελτίωση, σε κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό επίπεδο, μέσα από κάποια κοινωνική δυναμική. Μόνον ορισμένες θεσμικές αλλαγές μπορούν να γίνουν (μερικές από αυτές θα αναλυθούν στη συνέχεια), οι οποίες θα εμπνέονται από τη σύλλήψη της πραγματικής ουσίας του ανθρώπου, θα έχουν στόχο την υπαρξιακή ανύψωσή του και θα οδηγήσουν σε αναπόφευκτες και συντριπτικές αλλαγές σε όλους τους τομείς.
Ο Περικλής έλεγε ότι για τη διοίκηση δεν θα πρέπει να προτιμούνται οι προνομιούχοι, αλλά οι ικανοί. Από τη στιγμή που θα εξασφαλιστούν οι συνθήκες για να συμβεί αυτό, οι αλλαγές στον κοινωνικο-πολιτικό τομέα θα είναι... εκρηκτικές.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Βλ. Α. Αϊνστάιν «Πώς βλέπω τον κόσμο», εκδ. ΜΑΡΗ, σελ. 13.
2. Πλήρη ανάπτυξη βλ. John Α. Ρetropoulos «Πολιτική και συ
γκρότηση κράτους στο ελληνικό βασίλειο 1833-1843» (1985),
εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας.
3. Σχετικά βλ. Α. Τρίτση (1989), Ριζοσπαστικές εκδόσεις, σελ. 21.
4. Πλήρη ανάπτυξη βλ. Β. Φίλια «Όψεις της διατήρησης και της
μεταβολής του κοινωνικού συστήματος» (1979), εκδ. Νέα Σύ-
νορα, τόμος Β, σελ. 79.
5. Σχετική με το θέμα ανάπτυξη βλ. Β. Φίλια, όπ. αν., σελ. 165.