Που πάει η κοινωνία;

Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2011

Που πάει η κοινωνία;

Του Νίκου Κοτζιά

Μπροστά στους πολίτες υπάρχουν επτά δρόμοι με διαφορετικές κατευθύνσεις. Οι τέσσερεις πρώτες έχουν χαραχτεί ήδη από πέρσι όταν άρχισε η ιστορία με τα Μνημόνιο. Οι δύο επόμενες περικλείουν καινούργια προβλήματα. Ο τελευταίος είναι εκείνος της αναγκαιότητας. Σε αυτόν, κατά τη γνώμη μου, οφείλουμε ανταπόκρισης.Ο «πρώτος δρόμος» είναι αυτός της κατάθλιψης, της...
μελαγχολίας, της εγκατάλειψης του πεδίου του πολιτικού στους επαγγελματίες πολιτικούς και υπουργούς. Πρόκειται για τον δρόμο που οδηγεί στην αποχή από τις εκλογές. Κάτι τέτοιο, όπως δείχνει και η πείρα των ΗΠΑ, δεν ενοχλεί τους κατέχοντες. Εξάλλου, οι τελευταίοι προτιμούν να ψηφίζουν στις εκλογές λιγότεροι και να εκλέγονται οι ίδιοι, από το να τους θέτουν στο περιθώριο εκλογές με μαζική προσέλευσης ή άλλες μορφές κινητοποίησης των πολιτών.Ο «δεύτερος δρόμος», είναι αυτός που καλλιεργεί η σημερινή κυβέρνηση. Είναι ο δρόμος του εκφοβισμού του πολίτη. Του εκβιασμού μέσα από τους μονόδρομους και την υπαρκτή προοπτική, που η πολιτική τους θα την κάνουν πραγματικότητα, της χρεωκοπίας. Αυτός ο δρόμος γεννά στο ενδιάμεσο νέες παραλλαγές πελατειακών σχέσεων, μέσω των ΜΚΟ, των μετατάξεων και της άτιμης εφεδρείας.Ο «τρίτος δρόμος», είναι αυτός της συνδιαλλαγής με τους έχοντες και κατέχοντες. Η προσπάθεια να «διασφαλίσει» κανείς τον εαυτό του εντασσόμενος στο σύστημα ως μπιστόλι ή λιπαντικό του. Να αποκομίσει, έτσι, κάποια λιγοστά προνόμια από το σύστημα. Ο δρόμος αυτός είναι το σοκάκι της υπηρέτριας των αντιλαϊκών πολιτικών που οδηγεί σε στήριξη πολιτικών ενάντια στην κοινωνία.Ο «τέταρτος δρόμος», που μπορεί να προκύψει και ως αποτέλεσμα αντίδρασης στους δύο προηγούμενους, είναι της τυφλής αντίδρασης, που μπορεί στιγμιαία να τα κάνει όλα θρύψαλα, αλλά εξίσου πιθανό είναι να επιστρέψει μετά στο καβούκι της.Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι «δρόμοι» που προέκυψαν τους τελευταίους μήνες. Ο ένας ( ο «πέμπτος») είναι της διάχυσης, πλέον, της διαφθοράς και της δημιουργίας δικτύων λαμογιάς και αλληλοσυγκάλυψης. Η μείωση εισοδημάτων και η υποτίμηση των ιδιοκτησιών θα γεννά την τάση πολλαπλασιασμού της διαφθοράς, από το δημόσιο μέχρι τις καθημερινές ιδιωτικές πράξεις. Επειδή δεν υπάρχει χρήμα, θα πρόκειται για μια διαφθορά φτηνότερη και «κατ΄ ανάγκην» μαζικότερη από ότι στο παρελθόν. Η εσωτερική υποτίμηση, η πολιτική, δηλαδή, μείωσης μισθών, συντάξεων και της αξίας της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας, θα οδηγήσει τους «καπάτσους» στο να βρουν νέους δρόμους και δυνατότητες ανασυγκρότησης αυτού που χαρακτηρίζω ως κοινωνία της Συνενοχής.Ο έκτος δρόμος, είναι εκείνος του κατακερματισμού της κοινωνίας. Του σπασίματός της σε «ανεξάρτητες» περιοχές, με την έννοια ότι αυτές θα «ελέγχονται» από διαφορετικές συμμορίες, ομάδες, «εταιρείες». Η φτώχεια και η κατάρρευση θα οδηγήσει σε αύξηση της εγκληματικότητας. Άλλοτε ντυμένης ιδεολογικά, και άλλοτε άμεσα και ωμής. Σε κάθε περίπτωση βίαιης. Ήδη περιοχές της Αθήνας ελέγχονται από τις πλέον διαφορετικές ομάδες, όπως «της νύκτας», ή της δήθεν «καθαρότητας».Όλοι οι αναφερόμενοι εδώ «δρόμοι», συμβάλλουν, παθητικά ή δραστήρια, στην παραπέρα κρίση της ελληνικής κοινωνίας. Για αυτό το ζητούμενο είναι να συγκροτηθεί ένα πολιτικό ρεύμα, από αγανακτισμένους, αισιόδοξους μελαγχολημένους, κεντροαριστερούς και αριστερούς, ρεφορμιστές και ριζοσπάστες, που να συγκροτήσουν έναν καινούργιο πόλο, τον τρίτο πόλο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου. Της δημοκρατικής Αναγέννησής του.

http://epirusgate.blogspot.com/

 

Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2011

 

"Ενας ήρωας της πλάκας..."

             

              Από το http://harrytsopanos.blogspot.com/ 

 

 

Οσο και να εχει καποιος μια ιδεα για τον Βενιζελο χθες βραδυ μας ξαφνιασε ολους  στην Ανατροπη του Πρετεντερη,οχι δεν αλλαξε διολου την φιλοσοφια του ουτε η λογοδοιαρροια του μετριαστηκε στο ελαχιστο,χθες βραδυ ο Βενιζελος παρουσιασε στον Ελληνικο λαο τον εαυτο του σαν ηρωα που προσφερεται ψυχη και σωματι ωστε να σωθει η πατριδα.
Σωτηρια της πατριδας θεωρει την υποδουλωση της στους δανειστες μας ο Βενιζελος,προσφορα προς την Ελλαδα νομιζει οτι ειναι η σχεδιασμενη καταστροφη της απο τον εξαφανισμενο πρωθυπουργο μας ο οποιος πλεον δεν απευθυνεται στον λαο αλλα βγαζει...
 μαντειες οπως ακριβως εκανε στην αρχαιοτητα το μαντειο των Δελφων.
Ετσι λοιπον θα ειναι οι ηρωες της παγκοσμιοποιησης?
Εγωπαθεις και εξουσιομανεις?
Η αρρωστια του πολιτικου μας συστηματος εχει εξαπλωθει και μονο με αποκεφαλισμο του μπορουμε να περιμενουμε καποιο αποτελεσμα,αν ο Βενιζελος ειναι ηρωας....
Τοτε πρεπει να κοιταξουμε πισω και να στησουμε ενα αγαλμα σε καποιους ακομα παρεξηγημενους ανθρωπους ....Οπως ειναι ο Τσολακογλου,ο Εφιαλτης και ο Πηλιος Γουσης.

Παπανδρέου Γ΄, ο τελευταίος

Από factorx στις 11/10/2011

Οι μέρες περνούν, το πάρτι με τα CDS στις αγορές συνεχίζεται, και τα πολιτικά περιθώρια του ΓΑΠ στενεύουν. Ο Παπανδρέου κινδυνεύει να του σκάσει η χρεοκοπία στα χέρια, και κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε το τέλος της παρουσίας της οικογένειας στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Η οικογένεια έχει αντιληφθεί ότι ο Παπανδρέου ο τρίτος, μπορεί να είναι και ο τελευταίος. Και δείχνει να την ενδιαφέρει η υστεροφημία, διότι (μόνο έτσι) μπορεί να ελπίζει σε κάποια συνέχεια. Στη φάση αυτή έχει σημασία ότι η οικογένεια συζήτησε την πολιτική κατάσταση. Το κλίμα ήταν βαρύ και οι προοπτικές για το μέλλον δεν ήταν θετικές. Και με ειλικρίνεια τέθηκαν επί τάπητος όλα τα σενάρια, χωρίς να απορρίψουν κανένα. Ούτε αυτό της «απόσυρσης» του Γιώργου.
Προς το παρόν ο Γιώργος ακούει, συμβουλεύεται και «παίζει άμυνα». Συναντά τους κορυφαίους υπουργούς του και εμμένει στην γραμμή των τριών «όχι»: όχι εκλογές, όχι σύσκεψη πολιτικών αρχηγών (και ειδικά με παρουσία Σημίτη, Καραμανλή), όχι σε κυβέρνηση που δεν θα είναι ο ίδιος πρωθυπουργός. Και στους υπουργούς λέει διάφορα για τον πολιτικό σχεδιασμό που περιλαμβάνουν δημοψήφισμα και άλλα τέτοια.
Το μείζον πρόβλημα του ΓΑΠ είναι ότι δεν γνωρίζει τις αποφάσεις Μέρκελ – Σαρκοζί, γι’ αυτό και προσπαθεί να τις μάθει από τον Ρομπάι.

Όμως οι συνθήκες αλλάζουν και μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ο Σκανδαλίδης ήταν ο μόνος που ήθελε συγκυβέρνηση είτε πριν είτε μετά τις εκλογές. Τώρα και η Διαμαντοπούλου κινείται σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Και την ίδια ώρα αναμένεται η πρωτοβουλία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που θα εκδηλωθεί όταν δοθεί η έκτη δόση. Ήδη αυξάνονται οι βουλευτές που λένε ότι τα μέτρα δεν περνούν. Και το αίτημα για ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών (που διατυπώνουν Ανδρουλάκης, Κατσέλη) κερδίζει έδαφος: και στο λαό, και στο ΠΑΣΟΚ και στην οικογένεια.

Σημίτης, τα βαμπίρ τραγουδούν ακόμα ...

Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2011

  Σημίτης, τα βαμπίρ τραγουδούν ακόμα ...

 

Το πιο αποτελεσματικό όπλο του νεοφιλελευθερισμού είναι η αποβλάκωση που έχει επιφέρει, η υποβάθμιση του δημόσιου λόγου κυρίως μέσω των ΜΜΕ σε επίπεδο πριν απ' την αλφάβητο. Λες και, -λέγε-λέγε-λέγε- η ανθρωπότητα να έχασε τη μνήμη της, να ξεφορτώθηκε γνώσεις, φιλοσοφία, επιστήμη και να μπορεί να συζητά ωσάν τα βασικά να 'ναι τα αταβιστικά της, τα αρχετυπικά της ή το πολύ τα γκλαμουριάρικα νεαντερταλιανά της. Λόγου χάριν ο ανταγωνισμός! μια έννοια που εκλαμβάνουν ως χρήσιμη ακόμα και άνθρωποι καλών προθέσεων. Σου λένε, πρέπει μια επιχείρηση να 'ναι ανταγωνιστική, έτσι θα αντέξει. Ας αντιπαρέλθουμε το κόστος της ανταγωνιστικότητας για τους μισθούς κι ας δεχθούμε ότι προσπορίζεται την ισχύ της από άλλους παράγοντες. Αν λοιπόν η ανταγωνιστικότητα βοηθήσει μια επιχείρηση να αντέξει (κατ' αρχήν) αυτό σημαίνει ότι (στη συνέχεια) θα την οδηγήσει να κατισχύσει μιας άλλης ανταγωνιστικής επιχείρησης. Κι αυτό θα συνεχίζεται ώσπου να 'ρθει η σειρά της «δικιάς μας» να φαγωθεί από μιαν άλλη που με τη σειρά της θα φαγωθεί από μιαν επόμενη - ζούγκλα κανονική. Ωσπου μια νέα τάξη μονοπωλιακή να επικρατήσει και να επιβληθεί επί όλων μόνη της ή με συμμάχους, τραστ. Κι όμως τριάντα χρόνια η συζήτηση έχει εφιαλτικά περιχαρακωθεί γύρω από έννοιες όπως ο ανταγωνισμός, ενώ κάθε άλλη συζήτηση...

για εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές έχει εξ ορισμού εξορισθεί ου μην και στιγματισθεί. Αν αυτό δεν είναι αποβλάκωση...

Ως πότε μία χώρα μπορεί να ζει με τη σπάθη του Δαμοκλή πάνω απ' το κεφάλι της;

Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό, είναι επείγον.

Δεν μπορεί κάθε μέρα

μα κάθε μέρα να περιμένει ένας ολόκληρος λαός, μια ολόκληρη κοινωνία ποιο κομμάτι του ουρανού θα πέσει στο κεφάλι της, ποια κεραμίδα

θα φάει εσένα ή τον διπλανό σου, ποια τάξη, ποια ομάδα, ποιον κλάδο θα πάρει ο χάρος.

Δεν μπορεί μια χώρα ολόκληρη, ένας λαός ολόκληρος να ζει διαρκώς με την αγωνία του «ξαφνικού θανάτου» μερικών

μέσα στον «αργό θάνατο» όλων.

Ποια κοινωνία μπορεί να αντέξει συνεχώς, δυο χρόνια τώρα, αλλά και για πολλά απ' τα ερχόμενα έτη το σπαθί του Δαμοκλή πάνω απ' το κεφάλι της, φάσγανο και φάουσα

ζαριά, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει

και κορώνα γράμματα,

σήμερα την έβγαλες, αύριο ίσως όχι.

Δεν γίνεται να λειτουργήσει μια κοινωνία σε συνθήκες διαρκούς νευρικής κρίσης

δεν μπορεί να κοιτάς τις σφαίρες προσπαθώντας να μαντέψεις ποια γράφει πάνω της το όνομά σου,

το όνομα της γυναίκας σου - αίφνης άνεργη,

το όνομα του παιδιού σου

να φεύγει για την Αυστραλία.

Δεν γίνεται!

*****

Από πότε οι φόροι γίνανε τιμωρία για όσους έχουν παιδιά;

Από πότε μία κυβέρνηση μπορεί να στήνει στους πολίτες παγίδες σαν τον τελευταίο απατεώνα, όπως αυτή η κομπίνα με τους «εφέδρους» δημόσιους υπαλλήλους τους οποίους εμ στέλνει στην εφεδρεία, εμ κλέβει απ' την ίδιαν τους την αποζημίωση, που θα πάρουν όταν εν τέλει απολυθούν, τα λεφτά που χρειάζεται για να τους πληρώνει στο μεταξύ τους γλίσχρους μισθούς τους;

Πού (ξανα)ακούσθηκε να σου πληρώνουν τον μισθό σου από τα ίδια σου τα δεδουλευμένα;

Ποιοι εγκέφαλοι σκέφτονται τέτοια πράγματα; τι είναι ο λαός; εχθρός στα απέναντι χαρακώματα

τη μια μέρα να τον φυσουνίζουν με χημικά οι μπάτσοι και την άλλη να του ρίχνει όλμους τα νέα μέτρα κατά ριπάς και κατά βούλησιν ο Βενιζέλος ή όποιος άλλος τυχάρπαστος σκεφθεί να βάλει καθάρσιο στις τυρόπιττες για να αυξήσει τα έσοδα των Βεσπασιανών;..

Δεν μπορεί, δεν γίνεται μια χώρα να ζει συνέχεια με το κεφάλι στον πάγκο του χασάπη, δεν μπορεί κάθε πρωί να πιάνει δουλειά η γκιλοτίνα

και να απολύεται φέρ' ειπείν από τη Λυρική Σκηνή η κυρία Κωνσταντίνα Στ., ετών 31, η οποία πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας (κι όμως άριστη στη δουλειά της) - μαζί της να

απολύονται ακόμα 250 ψυχές, κι όμως ο Μπενύτο να ανοίγει και δεύτερο Γραφείο, να προσλαμβάνει και νέους συμβούλους.

Δεν γίνεται να τρώνε οι κυβερνώντες του φτωχού τ' αρνί, ζητώντας απ' τον κ. Πέτρο Βλ., υπερήλικα και βαρειά άρρωστο, χαράτσι για ένα παλιοχώραφο - είκοσι χρόνια χέρσο, επειδή κάποιος καρεκλοκένταυρος του το βγάζει... οικοδομήσιμο.

Το δίλημμα του γέροντα είναι: να πάρει τα φάρμακά του ή να φάει; Διότι και τα δύο δεν μπορεί...

...κι εσείς, ω θρασείς, του λέτε ότι «μαζί τα φάγατε» και φέρε μας τώρα χαράτσι. Και γρήγορα, πριν να πεθάνεις!

Και πιστεύετε με όλα αυτά ότι δεν θα σας πάρει ο διάολος;

Λιμνάζουν 15 δισ. Ευρώ αναπορρόφητα στα ΕΣΠΑ και σεις ζητάτε από έναν πατέρα τριών ανήλικων, καρδιοπαθή με δύο εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς, που ζει στην Αντίπαρο 143 Ευρώ

εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης σε ποιον; στον κοτερούχο, που ο καρδιακός τού φυλάει την έπαυλη; στον φοροφυγά που δίνει τα 143 Ευρώ που καλείται να πληρώσει ο φουκαράς για ένα σούσι

σαν αυτά που τρώει ο Γιωργάκης

όταν είναι στενοχωρημένος (που υποδούλωσε την Ελλάδα στους Τοκογλύφους);

Και πιστεύετε ότι με όλα αυτά και άλλα μύρια όσα κακά δεν θα

σας πάρει ο διάολος; Οτι δεν θα σας πάρει ο διάολος με τις πέτρες; με τα γιαούρτια, τα αυγά και τις λεμονόκουπες;

Θα σας πάρει, και θα σας σηκώσει! (χωρίς ελικόπτερο)...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. από enet μοντάζ Γρέκι