Ένας, μωρέ, δεν υπάρχει


Μού ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι πού οι ‘εθνοπατέρες’ μας δεν μπορούν ή δεν θέλουν να σκεφτούν το αυτονόητο. Πώς οι βολευτές μας δεν βλέπουν την σίγουρη καταστροφή και επιμένουν να νοιάζονται μόνο για την καρέκλα τους. Πώς δήθεν προσπαθούν να μας σώσουν όταν είναι προφανές ότι μας εξαφανίζουν από τον χάρτη. Η καταστροφή είναι πια θέμα ημερών. Όλοι οι Έλληνες περιμένουμε να ακούσουμε μέχρι το τέλος του μήνα τον τρόπο της εκτελέσεως μας.
Το υποτιθέμενο δίλημμα είναι τόσο απλό:
Ο ένας δρόμος είναι να συνεχίσουμε την ίδια πολιτική, δηλαδή μισθούς πείνας, συνεχώς αυξανόμενοι φόροι, χρέος τεράστιο έστω και με κούρεμα 50%, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας, παράδοση του ορυκτού μας πλούτου και εκχώρηση της κυριαρχίας μας στους ξένους για να πληρώσουμε το υπόλοιπο 50%!!!.
Η τέλεια καταστροφή. Ούτε καν συντρίμια και ερείπια. Σεληνιακό τοπίο.
Ο άλλος είναι ότι απλά λέμε ως εδώ. Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος, φεύγουμε από το ευρώ και κάνουμε το δικό μας κουμάντο. Και μάλιστα δεν αναγνωρίζουμε το χρέος μας ΠΑΝΤΕΛΩΣ νόμιμα κάνοντας χρήση του διεθνούς δικαίου. Έχει γίνει στο παρελθόν από άλλες χώρες, έχει γίνει στο παρελθόν ακόμα και από εμάς (Μεταξάς).
Στην ουσία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κανένα δίλημμα. Είναι σαν να μας ρωτούν αν θέλουμε να πεθάνουμε ή να ζήσουμε κι εμείς να σκεφτόμαστε τι μας συμφέρει!
Τα επιχειρήματα όσων είναι υπέρ της πρώτης επιλογής είναι κυρίως τα παρακάτω:1. Αν αρνηθούμε το χρέος μας επειδή δεν θα μπορούμε να δανειστούμε θα πρέπει να πάμε σε ισολογισμό εσόδων εξόδων ώστε να τα βγάλουμε πέρα κάτι το οποίο είναι αδύνατον.
Μα ο κυβερνητικός σχεδιασμός για το 2012 προβλέπει να έχουμε ισολογισμένο προϋπολογισµό και μάλιστα να έχουμε και 2 δις περίσσευμα! Και αυτό από δική μας προσπάθεια αφού όλα τα δάνεια θα πηγαίνουν στα παλιά χρέη! Γιατί λοιπόν στην δεύτερη περίπτωση αυτό είναι αδύνατον ενώ στην πρώτη θεωρείται φυσιολογικό;!!!
Αν αρνηθούμε το χρέος μας θα μπορούμε επιτέλους να χαράξουμε την δική μας πολιτική, αυτομάτως λόγω εθνικού νομίσματος θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και αν χρειαστεί θα δανειστούμε από άλλες χώρες πλην της Ευρωπαϊκής ενώσεως, π.χ Ρωσία, Κίνα, κλπ. Το πιο σημαντικό, πού όλοι αποσιωπούν, είναι ότι η ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ είναι σίγουρο ότι θα σπεύσει να βοηθήσει. Τα βγάζουμε λοιπόν ΑΝΕΤΑ πέρα μόνοι μας.
2. Αν πάμε σε δραχμή, όσοι έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό σε ευρώ, θα αγοράσουν την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί.
Τι μεγαλύτερο ψέμα από αυτό. Για να πάμε στην δραχμή, σημαίνει ότι έχουμε εθνικοποιήσει τις τράπεζες μας. Σημαίνει ότι έχουμε απόλυτο έλεγχο του τι θα γίνεται και κυρίως του τι ΕΓΙΝΕ. Όλοι οι εξυπνάκηδες πού έχουν πάει τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό θα εμφανιστούν ως δια μαγείας στα αρχεία των Τραπεζών και θα ελεγθούν ένας προς ένας. Όσοι λοιπόν πήγαν τα λεφτά τους κάνοντας φοροδιαφυγή θα κληθούν ναΠΛΗΡΩΣΟΥΝ. Με λίγα λόγια δεν θα αγοράσουν αυτοί εμάς αλλά θα πληρώσουν αυτοί εμάς. Ένας ακόμηΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟΣ πόρος για να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας.
3. Αν πάμε σε δραχμή, λόγω της υποτιμήσεως του νομίσματος θα μειωθεί η αγοραστική μας δύναμη.

Εν μέρει αλήθεια, αλλά και στην πρώτη περίπτωση δεν θα μειωθεί η αγοραστική μας δύναμη και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό; Κούρεμα 50% ή 60% σημαίνει αυτόματα και αντίστοιχο κούρεμα στους μισθούς μας κατά 50% ή 60%. Μισθοί Ινδίας.
4. Δεν μπορούμε να πάμε σε δραχμή γιατί δεν παράγουμε αρκετά ώστε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας.
Ερώτηση ανάξια σχολιασμού. Έχει απαντηθεί στο ερώτημα 1.
5. Δεν θα έχουμε λεφτά να εισάγουμε πετρέλαιο.
Λύνεται άμεσα μέσω διακρατικών συμφωνιών με χώρες πού έχουν άφθονο πετρέλαιο και έχουν έλλειμα προιόντων πού εμείς έχουμε περίσσευμα. Λύνεται άμεσα μέσω διακρατικής συμφωνίας με χώρα εκ του βορρά πού θέλει να αποκτήσει επιτέλους πρόσβαση στο Αιγαίο και που θα εγγυηθεί τα εθνικά μας συμφέροντα.
Το πιο σημαντικό της δεύτερης επιλογής είναι ότι μένουμε ΚΥΡΙΑΡΧΟΙτου τόπου μας.
Δεν γινόμαστε δούλοι στην ίδια την χώρα μας.
Εδώ είναι ο τόπος μας και δεν τον ξεπουλάμε!
Από πότε μωρέ εμείς οι Έλληνες βγάλαμε κομπιουτεράκι για να μετρήσουμε πόσα θα χάσουμε για να δούμε αν μας συμφέρει να υποδουλοθούμε; Από πότε μωρέ η ελευθερία μετριέται σε χρήμα;
Είναι σίγουρο ότι μία κυβέρνηση πού θα ακολουθούσε την δεύτερη επιλογή θα είχε ΟΛΟ τον Ελληνικό λαό μαζί της. Όλοι οι Έλληνες θα γινόμασταν μία γροθιά και αυτό από μόνο του θα είχε ως αποτέλεσμα την έκλυση απίστευτης ενέργειας που δεν μπορεί να αποτιμηθεί ούτε με όλα τα ευρώ του κόσμου!
Ένας μωρέ εθνοπατέρας δεν μπορεί να σηκωθεί και να πει τα προφανή; Ένας μωρέ δεν μπορεί να γράψει στα παλιά του παπούτσια το κόμμα και να προτάξει το εθνικό συμφέρον;
Δεν υπάρχει έστω και ένας πού να μην είναι πουλημένος και ανδρείκελο των ξένων τοκογλύφων;
Ένας μωρέ δεν μπορεί να στείλει στο διάολο όλα αυτά τα σκατόψυχα ανθρωποειδή πού θέλουν να μας εξαθλιώσουν και να μας κάνουν σκλάβους στην ίδια μας την χώρα;
ΕΝΑΣ ΜΩΡΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

ΤΩΡΑ: Το πιο ευρύ λαϊκό μέτωπο για την ανατροπή του παράνομου καθεστώτος.

Του Γιώργου Παπανικολάου

«Είναι χούντα», «πως ν αντιμετωπίσεις μια χούντα», είναι τα λόγια που άκουγες σε κάθε γωνιά του μετρό απ τους ανθρώπους που κατέφυγαν εκεί για ν αποφύγουν τα χημικά και την αγριότητα των πραιτωριανών των ΜΑΤ, στη διαδήλωση της 29 Ιούνη στο Σύνταγμα. 

Πόσο πιο απλά να πει ο κόσμος, που αποφασίζει να χρησιμοποιήσει στοιχειώδη δικαιώματά του, ότι εδώ δεν υπάρχει καμιά νομιμότητα και καμιά λειτουργία θεσμών, αλλά στυγνή επιβολή ενός ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ.

Πρέπει να νατρέψουμε όχι μια κυβέρνηση, ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ. Γιατί την κυβέρνηση στις παρανομίες και τα εγκλήματά της τη στήριξαν –πέρα απ τις μνημονιακές και «αντιμνημονιακές» πολιτικές δυνάμεις - η αστυνομία και το σύστημα «Δικαιοσύνης» (που έφτασε να βαφτίζει το κρέας ψάρι, ότι δηλαδή η δανειοδοτική σύμβαση του μνημονίου δεν είναι διεθνής σύμβαση, εμπαίζοντας έτσι έναν λαό που λιμοκτονεί και καταστρέφεται απ αυτή τη συμφωνία, που αφήνει τους Ψωμιάδηδες να καπνίζουν ελεύθεροι το πούρο τους και κυνηγάει τους Βήχους και τα μικρά παιδιά βαφτίζοντάς τα τρομοκράτες κ.ό.κ.). Και επίσης η ηγεσία του ΣΕΒ (που πάντα έκρινε πως τα μέτρα κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά ποτέ δεν πρόσεχε τις παρανομίες και τις αντισυνταγματικές ενέργειες για την επιβολή τους). 
Ένα τέτοιο καθεστώς, που στηρίζεται απ τη διεθνή συμμορία των κερδοσκόπων, δεν μπορεί να ανατραπεί παρά μόνο με το ευρύτερο δυνατό μέτωπο λαϊκών δυνάμεων που συμφωνούν στην ανατροπή του παράνομου καθεστώτος. 
Κάποιοι προβάλλουν σαν εμπόδιο για τη δημιουργία αυτού του μετώπου τη μη συμφωνία και επομένως τη μη συγκεκριμένη διατύπωση ενός προγράμματος της επόμενης μέρας, που θα πείσει τον ελληνικό λαό να συστρατευτεί σ αυτό το μέτωπο.
Μα αυτό ακριβώς θα είναι το καθήκον της κυβέρνησης που θα προκύψει απ την ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Να δώσει τη δυνατότητα στον ελληνικό λαό με αντικειμενικότητα να μπορέσει να κρίνει και ν αποφασίσει την πορεία που θα ακολουθήσει, συγκρίνοντας τα προγράμματα και τις προτάσεις των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει σήμερα. Πώς ν ακούσει και να κρίνει ο λαός τις λύσεις που προτείνονται, μέσα στην ομοβροντία τρομοκρατίας και εκβιαστικών διλημμάτων (αν ακούγονται καν προτάσεις); Ποιος είδε αντιπαράθεση επιχειρημάτων; 
Μόνο έτσι μπορεί να εκπληρωθεί η θεμελιώδης απαίτηση του συντάγματος για κυριαρχία του λαού και για το ότι όλες οι εξουσίες πρέπει να πηγάζουν απ το λαό. 
Μόνο ένας αντικειμενικά ενημερωμένος λαός μπορεί ν αποφασίσει. 
Πως έπεσαν τα αραβικά καθεστώτα; Με ακριβή προγράμματα της επόμενης μέρας; Το κίνημα των πλατειών ένωσε ΝΤΕΦΑΚΤΟ όλες τις οργανωμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης και τον απλό λαό, πάνω σ ένα πολύ απλό πλαίσιο: να φύγει ο δικτάτορας, ν' ανατραπεί το καθεστώς.
Οι αριστεροί κι όσοι φαντάζονται αντικαπιταλιστικές και σοσιαλιστικές επαναστάσεις, πρέπει να αφήσουν τώρα τις ονειροφαντασίες, γιατί αύριο ο κόσμος δεν θα μπορεί ούτε αγώνα για την επιβίωσή του να κάνει απ τη δουλεία και την εξαθλίωση στις οποίες θα έχει περιέλθει.
Το κίνημα των αγανακτισμένων στις πλατείες αυτό έδειξε: πρέπει ΤΩΡΑ να δημιουργηθεί το πιο ευρύ λαϊκό μέτωπο με μόνο στόχο ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ. Πρέπει ν απευθυνθούμε στον κόσμο για ν απονομιμοποιήσουμε ακόμη περισσότερο και στα πιο καθυστερημένα τμήματα το καθεστώς. 
Η τακτική των εχθρών του λαού είναι η διάσπαση των δυνάμεών του και η καθυπόταξη του κάθε κλάδου ξεχωριστά (που υποτάσσονται ανεξάρτητα απ τη συμμετοχή και αγωνιστικότητα των εργαζομένων, όπως απέδειξαν οι περιπτώσεις των φορτηγατζήδων, των ταξιτζήδων κ.ά). γιατί η επίθεση είναι συντονισμένη, διεξάγεται με όλα τα μέσα και χρησιμοποιεί όλες τις δυνάμεις –και διεθνείς- που διαθέτει. 
Απέναντι σ ένα τέτοιο μπαράζ επιθέσεων, ο λαός και οι ηγεσίες του έχουν την πολυτέλεια να μην συσπειρώσουν και να χρησιμοποιήσουν όσες δυνάμεις μπορούν; 
Το καθεστώς έχει για στήριγμα μερικές δεκάδες χιλιάδες αστυνομικούς-πραιτωριανούς (η προπαγάνδα της τηλεόρασης δεν πιάνει τώρα, παρά μόνο στα πιο καθυστερημένα τμήματα του πληθυσμού, που κι αυτά αν τα πλησιάσουμε μπορούν εύκολα να πεισθούν για τα έργα και τις ημέρες των σωτήρων της πατρίδας). 
Αυτούς μπορεί να τους χρησιμοποιεί με επιτυχία σ έναν συγκεκριμένο χώρο κάθε φορά και μεπροϋπόθεση ότι το κίνημα δεν είναι καλά περιφρουρημένο. Αλλά οι δυνατότητες των πραιτωριανών μειώνονται δραματικά σε περίπτωση συντονισμένων, αποκεντρωμένων, ταυτόχρονων κινητοποιήσεων, που θα έχουν περιφρούρηση και πρωτοτυπία. 
Επομένως ο αγώνας πρέπει να είναι ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ και ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ με πρωτότυπες μορφές. Ο στόχος πρέπει να είναι να πάψει να λειτουργεί το καθεστώς (απονομιμοποίηση στην πράξη). 
Για μια τέτοια διεξαγωγή αγώνα απαιτείται μαζική συμμετοχή του λαού. Κι αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη συντονισμένη δουλειά όλων που θ αναδείξει το αντίπαλο δέος των καθεστωτικών δυνάμεων. 
Κάποιοι πρέπει να σταματήσουν να βάζουν διλήμματα που δεν έχουν θέση ΣΗΜΕΡΑ, σαν προϋπόθεση για κοινή δράση. 
Γιατί η στάση πληρωμών πρέπει ν αποφασιστεί τώρα και να είναι μόνιμη και δεν αρκούμαστε σε μια συμφωνία για προσωρινή στάση πληρωμών, όσο ο λαός θα ενημερώνεται για να αποφασίσει, πράγμα που μπορεί απ όλους να συμφωνηθεί σαν κάτι λογικό και αναγκαίο; 
Ή γιατί θεωρούμε ότι δεν θα προκύψουν λύσεις σαν κάτι αναγκαίο και λογικό, αποδεκτό εκ των πραγμάτων απ όλους ή απ την πλειοψηφία του λαού, σε ζητήματα όπως η τύχη των τραπεζών, το ευρώ κ.ό.κ; Αν έχουμε αυτοπεποίθηση για τις προτάσεις μας και τις δυνάμεις μας, πρέπει να ενεργήσουμε μ αυτό το πνεύμα.
Γιατί το πρόβλημα σήμερα δεν είναι ν αποδεσμευτούν δυνάμεις απ το καθεστώς και να  θελήσουν να το αλλάξουν ουσιαστικά. Αυτό σήμερα έχει γίνει και συνεχώς η κατάσταση πιέζει ν αποδεσμεύονται κι άλλες. Το πρόβλημα είναι οι οργανωμένες λαϊκές δυνάμεις να βρουν τρόπους να συστρατευτούν  σ ένα μέτωπο εναντίον του καθεστώτος, που θα δημιουργήσει το αντίπαλο δέος,  θα εμπνεύσει και θα θέλξει τις μάζες. 


                                                            Γιώργος Παπανικολάου

Πως ο Γιώργος ξανάγινε… Γιωργάκης

Share
«Θα ήθελα πολύ να εγγυηθώ σε όλους μία άμεση λύση, μία καλύτερη ζωή σήμερα. Θα ήμουν ο ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου αν μπορούσα να το κάνω. Αλλά δεν μπορώ».
M’ αυτά τα λόγια στο “Πρώτο Θέμα” όπου έδωσε συνέντευξη, ο Γιώργος Παπανδρέου ουσιαστικά ομολόγησε την αποτυχία του και ταυτόχρονα την αδυναμία του να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Και απέδειξε πόσο λάθος έκανε ο ελληνικός λαός να τον εμπιστευτεί πριν από δύο χρόνια. Ο Γιωργάκης, που έγινε Γιώργος λίγους μήνες πριν αναλάβει τα ηνία της χώρας, ομολογεί ότι όχι μόνο χαρισματικός δεν είναι, όχι μόνο απλός διαχειριστής δεν είναι αλλά κι ότι είναι επικίνδυνος.Το θέλει ο κόσμος; Έναν ηγέτη να τον οδηγήσει μακριά από το αδιέξοδο. Όταν λοιπόν ο υποτιθέμενος ηγέτης λέει μόνος του ότι «δεν μπορεί» τότε η κατάσταση της χώρας είναι σοβαρή. Ακόμη κι όταν δεν μπορεί ο αρχηγός δεν το λέει και δεν το δείχνει. Για φανταστείτε τον στρατηγό την ώρα της μάχης να στρέφεται στους στρατιώτες του και να τους λέει ότι έκανε ότι μπορούσε, δεν έχει τίποτε άλλο να δώσει.Με τι θάρρος θα προχωρήσει ο λαός; Ποιο είναι το όραμα που του δίνει ο πρωθυπουργός ο οποίος χρειάστηκε μόλις λίγους μήνες για να γίνει από Γιώργος ξανά Γιωργάκης;
Τη λέξη ΥΠΕΡΒΑΣΗ δεν την γνωρίζει στα αγγλικά;
Από την άλλη, όταν λέει ότι θα ήθελε να δώσει λύση, ότι «πονάει», «θλίβεται», αγανακτεί» αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτε παραπάνω, ουσιαστικά παραδίδει την όποια λύση για την Ελλάδα στα χέρια των ξένων. Αυτοί θα αποφασίσουν και απλά εμείς θα ακούσουμε την ετυμηγορία. Μοιάζει με το γιατρό που λέει στους συγγενείς του ασθενή «έκανα ότι μπορούσα, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, τώρα ο ασθενής είναι στα χέρια του θεού». Ποιου Θεού βρε αθεόφοβοι που περιμένετε ένα θαύμα για να σώσετε τον άρρωστο; Έτσι και ο Γιωργάκης ελπίζει πλέον στο θεό, στη Μέρκελ, στον Σαρκοζί αλλά αυτός ότι ήταν να κάνει το έκανε. Μα καλά, αφού δεν έχει τίποτε άλλο να δώσει στην Ελλάδα γιατί δεν παραιτείται; Και δεν ντρέπεται να λέει αφενός ότι δεν μπορεί και αφετέρου να τονίζει ότι «Ούτε διαμαρτύρομαι ούτε εγκαταλείπω. Ούτε στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσα να τα παρατήσω, να φυγομαχήσω»; Μα ο κόσμος σου ζητά να φυγομαχήσεις κ. πρωθυπουργέ, να πας σπίτι σου μπας και σωθεί η χώρα. Να αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη για τη σωτηρία του, ή την καταστροφή του.

Συμπολίτες μου σας λυπάμαι, αλλά καλά να πάθετε…

Θυμάμαι τον παλιό κακό καιρό, τότε με την επάρατο δεξιά, όταν οι διάφοροι σοσιαλιστές σύντροφοί μου συνδικαλιστές, έκαναν απεργίες, αν τολμούσε κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης να σκεφθεί, έστω φωναχτά, για κάποιες υποτυπώδεις μεταρρυθμίσεις, στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στους μισθούς, στις συντάξεις. Κατέβαζαν τους διακόπτες, έκλειναν τα σχολεία, τα νοσοκομεία, έδεναν τα πλοία στα λιμάνια, σταμάταγαν τις συγκοινωνίες. Διέλυαν την ζωή στις πόλεις και κυρίως στην Αθήνα, έσπαγαν ότι
έβρισκαν στο πέρασμά τους, και με την πρόθυμη συμπαράσταση των Μ.Μ.Ε. αναδείκνυαν τον βαρβαρισμό της δεξιάς. Οι μπατιρημένοι καναλάρχες εξυμνούσαν τον Παπανδρέου ως τον Μεσσία της Ελλάδος, που η άνοδός του στην εξουσία, θα «λύτρωνε» τον λαό από τα «δεινά» και παράλληλα θα γέμιζε τα ταμεία τους με νέα δάνεια, για να επιβιώσουν. Αν η επάρατη δεξιά τολμούσε να κάνει πράξη κάποια ανώδυνα μέτρα, όπως παραδείγματος χάρη να δώσει αύξηση στους εργαζομένους ενός ευρώ την ημέρα, ἤ να μετακινήσει κάποιο υπάλληλο από τον δεύτερο, στον τρίτο όροφο κάποιας υπηρεσίας, γινόταν ο κακός χαμός. Απεργία για ψύλλου πήδημα.
Σήμερα που τα αφεντικά τους βρίσκονται στην κυβέρνηση, απολύουν χιλιάδες εργαζομένους, μειώνουν μισθούς και συντάξεις κατά 30 έως 40%, επιβάλλουν φόρους που οι εξαθλιωμένοι πλέον πολίτες-υποζύγια δεν μπορούν να πληρώσουν, οι κινεδιζόμενοι συνδικαλιστές, διαθέτοντες «πυγὴν μεγάλην, πόσθην μικράν» (Αριστοφάνης, Νεφέλαι), έχουν σκύψει στα τέσσερα, και δεν βγάζουν άχνα. Στους παπανδρεϊκούς χρόνους που ζούμε, πέταξε ο ψύλλος και έμεινε το πήδημα. Αν ήμουν κακός θα έλεγα καλά να πάθουν, αν ήμουν δεξιός θα έλεγα ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ήμουν σοσιαλιστής και δεν ανεχόμουνα την βαρβαρότητα. Δυστυχώς πέταξε ο σοσιαλισμός και μου έμεινε η βαρβαρότητα. Και με αυτήν, από εδώ και μπρός θα πορεύομαι…
Στάθης 
(πάνω σε μια ιδέα, από τα βέλη και βελάκια)

Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2011

SPIEGEL: <<...600 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΑΔΕΥΣΕΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ...>>


Τον  περασμένο  Σεπτέμβρη ο  πατριώτης μας  Κώστας Γκαλιμάνης που ζεί  και εργάζεται στην Γερμανία έγραφε (εδώ ):


"...Στις  22.9.2011, η Γερμανία και Ελβετία υπέγραψαν τελικά, την περιβόητη Συμφωνία, δια της οποίας η Ελβετία θα καταβάλλει στη Γερμανία εφάπαξ
φόρους περίπου 31% από τις καταθέσεις των Γερμανών φοροφυγάδων με αντάλλαγμα να μείνουν ατιμώρητοι και να νομιμοποιηθεί το υπόλοιπο των καταθέσεών τους!

Το ύψος των καταθέσεων των Γερμανών φοροφυγάδων δεν το γνωρίζουμε!
Όμως, γνωρίζουμε το ύψος των καταθέσεων των φοροφυγάδων κι’αρπακτικών
της Ελλάδας – στις τράπεζες Ελβετίας, Λιχτενστάιν και Κύπρου...!
 (...)

Στην Ελβετία, οι καταθέσεις που προέρχονται από Φοροδιαφυγές, Αρπαγές καιΛεηλασίες της Πατρίδας μας, ανέρχονται στα 280 δις Ευρώ,στο Λίχτενστάιν 120 δις και στην Κύπρο 50 δις Ευρώ
σύνολο: 450 δις Ευρώ!

Το 31% αυτού του ποσού, είναι 140 δις Ευρώ, είναι χρήματα κρατικά της Ελλάδας,
φροντίστε να μας καταβληθούν πάραυτα, είναι η μόνη υπαρκτή λύση – να ξεφύγουμε τον περαιτέρω εξευτελισμό! ..."

Ο  καλός  συμπατριώτης μας   προφανώς  δεν γνώριζε πως  δύο μήνες πρίν....
δημοσιεύσει το κείμενό του,  ότι οι ντόπιοι εργολάβοι της "δημιουργικής καταστροφής", δηλαδή του βασικού καπιταλιστικού δόγματος που εφαρμόζεται ήδη και στην χώρα μας, προκειμένου να μην τους πέσει κάτω ο φερετζές του πατριώτη - εθνοσωτήρα, μας έλεγαν  πως "σκέφτονται" να ζητήσουν φόρο μέχρι και 15% σε όσους έβγαλαν έξω πάνω απο 150.000 ευρώ  και δεν μπορούν να τα ...δικαιολογήσουν (Ιούλιος 2011).
Δηλαδή δεν φτάνει που έφτιαξαν ένα επικοινωνιακό παραμύθι αλλά έκαναν  και "σκόντο" σε σχέση το 31% που ζήτησε και πήρε απο τα δικά της λαμόγια η Γερμανία.

Επειδή όμως  τότε κάμποσα τσακάλια έχασαν προς στιγμή τον ύπνο τους, βγήκε ο Βενιζέλος και τους καθησύχασε παρακαλώντας  να φέρουν πίσω τα λεφτά αφού οι Ελληνικές τράπεζες είναι "οι ασφαλέστερες του κόσμου". Έβαλε  μάλιστα και τον αναπληρωτή του υπουργό Οικονομικών Π. Οικονόμου, να τους πεί ότι "το μη δηλωθέν εισόδημα από τόκους μπορεί να υποβληθεί σε συμπληρωματική δήλωση, χωρίς να υπάρχει ο φόβος της επιβολής προστίμου".
Όποιος τότε  δεν ήταν μαστουρωμένος ή μεθυσμένος, μπορούσε να αντιληφθεί το μέγεθος της υποκρισίας και της κοροϊδίας που κρυβόταν πίσω απο αυτές τις ...απειλές. 
Φτάσαμε λοιπόν  στον Οκτώβριο  του 2011  και  όχι μόνο δεν πείραξαν  ούτε μία τρίχα απο τα ντόπια τσακάλια  που έβγαλαν  στο εξωτερικό  τα "αγαθά των κόπων τους", αλλά αντιθέτως   αποφάσισαν να  στηρίξουν  τις ντόπιες τράπεζες  που  τους βοήθησαν.  
Ένα χαρακτηριστικό  παράδειγμα  αλληλεγγύης  μεταξύ  απατεώνων, είναι και  αυτό  που  αναφέρεται  στην  προστασία  του Λαυρεντιάδη της Proton Bank και CIA.

Εκεί  ο Βενιζέλος  και η Τράπεζα της Ελλάδας (που λέει ο λόγος) , όχι  μόνο  έδωσαν  χρόνο  στον Λαυρεντιάδη  και στις άλλες  "δημιουργικές δυνάμεις" του τόπου  να οργανώσουν  το  έγκλημα  και την  απόδρασή  τους , αλλά λήστεψαν  απο τον ελληνικό λαό   άλλα 860.000.000 ευρώ προκειμένου να  καλύψουν προσωρινά  μέρος απο τα κλεμένα  της  Τράπεζάς τους.
Θυμίζουμε ότι ο Βενιζέλος  πρίν απο  λίγες ημέρες είχε πεί ότι   οι 30.000  εργαζόμενοι που θα βγούν αρχικά σε  εργασιακή εφεδρεία  θα   παραγάγουν  όφελος  μόνο (!)  200.000.000 ευρώ. 
Αν λοιπόν  κάνουμε  μια απλή αναγωγή σε αυτούς τους αριθμούς του Βενιζέλου , θα δούμε ότι  για  να καλύψει  το κράτος  τους ληστές μόνο της Proton Bank και μόνο ως  προς ένα μικρό μέρος του ελλείματός της , θα πρέπει  να απολύσει   120.000 εργαζόμενους  σε ΔΕΚΟ  και  δημόσιο.
Αυτό  για τον  κ.  Κύρτσο  που συνέχεια  μιλάει   με Θατσερικό "πατριωτισμό"  εναντίον  των εργαζομένων και του δημοσίου .

Να του θυμίσουμε  απλά, πως   120.000  συμπατριώτες μας   θα καταδικαστούν  σε  αργό θάνατο, όχι  για το καλό  της πατρίδας  αλλά για το καλό της τσέπης του.
Το λέμε αυτό μιας και δεν είναι  κρυφό ότι   ο  βασικός συνέταιρος του  περιβόητου Λαυρεντιάδη ,κ.Κυριακίδης  έχει την  εκδοτική εταιρεία ΝΕΠ  η οποία  εκτός όλων των άλλων  "συμμετοχών"  σε κανάλια , εφημερίδες , περιοδικά κλπ, κατέχει το 25%  των μετοχών της  εταιρείας του κ. Κύρτσου.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν  ότι όλοι αυτοί οι  κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού και της θρησκείας  των αγορών, δεν  έχουν  ούτε στο πίσω μέρος του μυαλού τους  το  συμφέρον της πατρίδας.Το μόνο που τους ενδιαφέρει  είναι το κέρδος και η προστασία  του κεφαλαίου με οποιοδήποτε κόστος.Δεν νοιάζονται  καθόλου αν  η Ελλάδα χάσει  την εθνική της υπόσταση , δεν θεωρούν  ως  πλήγμα  ούτε ακόμη και την εξόντωση  του μισού  ελληνικού πληθυσμού (αφού έχουν εξασφαλίσει  την  απρόσκοπτη εισαγωγή  πάμφθηνων  εργατικών χεριών  μέσω του δουλεμπορίου και της λαθρομετανάστευσης),το μόνο  που θα μπορούσε να τους προπκαλέσει  αρνητικά συναισθήματα  είναι η μείωση  των κερδών τους  ή  αποκοπή τους απο την συμμορία  της  μαφίας του κεφαλαίου. 
Υπο αυτήν την έννοια  λέμε ότι ναι πρέπει να  πληρώσουν  όχι όσοι έβγαλαν  τις πενταροδεκάρες που μάζευαν και που πανικοβλημένοι άκουσαν τον κουμπάρο  το λαμόγιο και τα έστειλαν  στα "ξένα", αλλά αυτοί  που ξέπλυναν και έκρυψαν  το κατάμαυρο  χρήμα τους στα ξένα  ειδικά προς τούτο  τραπεζικά πλυντήρια.
Όμως  με "ασπιρίνες" μπορεί να πέφτει για λίγο  ο "πυρετός" αλλά  δεν  θεραπεύεται  η "φυματίωση".
Αν  δεν  εξαφανίσουμε  αυτό που γέννησε  την κακία ,την  μισανθρωπία και την απληστία , δηλαδή αυτά που χαρακτηρίζουν  το πολιτικό μας σύστημα, τότε δεν  μπορούμε να ελπίζουμε  σε καλύτερες μέρες .
Θα είμαστε μια ζωή   δούλοι, θλιβεροί  κακομοίρηδες και  εξαρτημένοι χτικιάρηδες απο τις   πρέζες του ΔΝΤ ,της Τρόϊκας και κάθε  άλλου  νεοταξίτη πρεζέμπορου.

Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2011

Οι διαδηλώσεις να γίνονται στο Καστρί

Εκεί πρέπει να κλείσει ο κύκλος της δυναστείας που κατάστρεψε την Ελλάδα

Από το ιστορικό Καστρί ξεκίνησαν οι ελπίδες πολλών Ελλήνων για μια καλύτερη Ελλάδα: «Η Δημοκρατία θα νικήσει», «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, η κατοικία τριών «προοδευτικών» πρωθυπουργών της Ελλάδας.
Νομίζουμε ότι εκεί πρέπει να πάει πάλι ο Ελληνικός λαός για να απαιτήσει εξηγήσεις, ίσως να θάψει τις ψεύτικες ελπίδες που τον τάισαν και, ελπίζουμε, να βρει το κουράγιο, σαν Φοίνικας μέσα από τη στάχτη του, να γεννήσει καινούργιες, λιγότερο πομπώδεις, αλλά πιο....
ρεαλιστικές και πιο ελληνικές.
Πάντως το Νέο Καστρί δε θα του θυμίσει τίποτα από το παλιό, όπως το τωρινό ΠΑΣΟΚ δεν του θυμίζει τίποτα από αυτό της Διακήρυξης. Εκεί που υπήρχε ένα αιωνόβιο δάσος με φράχτη από απλή φθηνή σίτα, --γιατί ο Γέρος της Δημοκρατίας δεν φοβόταν το λαό – τώρα υπάρχει ένα οχυρό. Είναι το οχυρό Ρούπελ του Γιώργου με μαντρότοιχο τρία μέτρα συμπαγές τσιμέντο. (Αλήθεια πώς δήλωσε ότι αγόρασε το 650 τ.μ. οικόπεδο περίπου 13,000 ευρώ (!) και τώρα ψάχνει να συλλάβει τους φοροφυγάδες; Γιατί δεν συλλαμβάνει πρώτα τον εαυτό του;).

Δε θα δει το καταπληκτικό «χωριάτικο», με σχέδιο του Ανδρέα Τρίτση, δημάρχου, υπουργού, αρχιτέκτονα, στις πρώτες καλές μέρες του ΠΑΣΟΚ, ούτε το «καναδικό» που χρησιμοποιούσε ως γραφείο του ο Ανδρέας. Όλα κείτονται 10 μέτρα κάτω από τις τσιμεντένιες μεζονέτες της κ. Σοφίας Παπανδρέου, ήτοι, «εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Λιάνη».
Το 1999 η κ. Σοφία Παπανδρέου έκανε το παν να χαρακτηριστεί ιστορικό το Καστρί ώστε να γλιτώνει φόρους, να έχει δωρεάν επιχορηγήσεις λόγω σεισμού κλπ διότι «αισθάνομαι, κύριε υπουργέ, ότι είμαι απλά ως μια ένοικος, το Καστρί ανήκει στο λαό και στην ιστορία του», (επιστολή προς ΥΠΕΧΩΔΕ Λαλιώτη). Αλλά το 2007 και αφού είχε χτίσει πια στον περισσότερο χώρο, άρα δε χρειαζόταν φοροαπαλλαγές, αποφάσισε με προσφυγή της στο ΣτΕ ότι «πρόκειται για σύνηθες οίκημα της περιοχής και ουδέν ιστορικό γεγονός συνέβη εκεί». Είδατε πόση τιμή αποδίδει στο παππού της και στις χιλιάδες που μάτωσαν στα Ιουλιανά το 1965; «Από Παρθενώνα της Δημοκρατίας το έκανε αχούρι για να το αποχαρακτηρίσει», κατά έκφραση εγγύτατου συγγενούς της.
Ουσιαστικά φωτογραφίζοντας το Καστρί τον τελευταίο μισό σχεδόν αιώνα διαβάζεις τις σαφέστατες προθέσεις της δυναστείας για την Ελλάδα. Η ιδεολογία μετατράπηκε σε πάθος για εξουσία και η απλότητα σε απληστία.
Είναι καιρός λοιπόν «αι γενεαί αι πάσαι», το «μέγα πλήθος με το μέγα πάθος» που έλεγε ο Γέρος να ξεκαθαρίσει εκεί τους λογαριασμούς του με τη δυναστεία. Από εκεί ξεκινούσαν οι χιλιάδες για να παλέψουν για την Νέα Ελλάδα, εκεί πρέπει να βρεθούν πάλι, ζητώντας δικαιοσύνη. Αν ξέχασε την ιστορικότητα η κ. Σοφία ή τις υποσχέσεις του ο ΓΑΠ (πράγμα που μου θυμίζει τον «Κλεπτομνήμονα» του αδελφού τους Νίκου), ας τους τα ξαναθυμίσουμε δυναμικά.
Από το Καστρί ξεκινούν και τώρα οι αποφάσεις -- στη Βουλή απλά σηκώνουν τα χέρια οι διαμαρτυρόμενοι πλην σκιαγμένοι βουλευτές του κόμματος. Στην πηγή πρέπει να χτυπηθεί το κακό. Δεν εννοώ με βία, αλλά με ορμή και ζωντάνια όπως το 1965. Δε θα σπάσει μύτη, αυτό πιστεύω και εύχομαι, αλλά θα βγει πολύ πύον από το σώμα της Ελλάδας.
Εκεί στο τόπο του διαρκούς και κατά συρροήν εγκλήματος του κόμματός του θα ρωτήσουν το Γιώργο: α) Από εδώ δεν είπατε «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»; Τώρα γιατί την ξεπουλάτε σα σφαχτάρι στα διεθνή οικονομικά σφαγεία; Β) Εδώ δεν είπατε «Έξω οι Αμερικάνοι»; Γιατί φέρατε μέσα το ΔΝΤ; Γ) Εδώ δε μιλήσατε για τα τιμημένα γηρατειά; Γιατί τα καταντήσατε να προτιμούν τον Καιάδα; Δ) Από εδώ δε δώσατε ελπίδα στους νέους; Γιατί τώρα την αφαιρείτε ακόμα και από τα παιδιά τους; Ε) Εδώ δεν υπογράψατε ΕΣΕΙΣ τα χρέη και διαθέσατε κατά το δοκούν τα λεφτά και τώρα ξεχνάτε με ποιους τα φάγατε; Ζ) Από εδώ δεν πάρθηκαν οι αποφάσεις που κατάντησαν την Ελλάδα καταγέλασμα των εθνών; Η) Εδώ δε συντάξατε το «Συμβόλαιο με το Λαό»; Γιατί το μετατρέψατε σε δουλοχάρτι του λαού; Θ) Και κοντολογίς: εσείς δεν κυβερνάτε τη χώρα σχεδόν ανελλιπώς από το 1981, άρα δική σας σχεδόν αποκλειστικά δεν είναι η ευθύνη για το κατάντημά της;
Κι όταν ο εγγονός ΓΠ βρεθεί κυκλωμένος από χιλιάδες διαδηλωτές, όχι για να τον ζητωκραυγάσουν, όπως τον παππού του, αλλά για να τον στήσουν στο σκαμνί, ίσως δε θα βγει στο μπαλκόνι να δώσει εξηγήσεις, ούτε θα μπορέσει να φύγει από την πίσω πόρτα, αλλά θα κάνει αυτό που έκανε ο ομοϊδεάτης του (σοσιαλιστής κι αυτός) στην Αργεντινή: θα καλέσει ένα ελικόπτερο στη ταράτσα του οχυρού του για να τον πάει μακριά, στους θετούς γονείς και προστάτες του.
Πάντως όποιος πάει τώρα στο Καστρί δε θάναι για να προσκυνήσει όπως παλιά, αλλά για να κλάψει πικρά για την προδοσία των ονείρων του μπροστά στο απρόσιτο οχυρό του Γιώργου και τα πολυτελή τσιμέντα της κ. Σοφίας. Και να ορκιστεί ότι δε θα είναι τόσο αφελής στο μέλλον.
Δε θέλουμε να καλλιεργήσουμε διάσπαση, ας γίνονται διαμαρτυρίες και ας είναι οπουδήποτε. Απλά στο Καστρί (ιστορικό ή ανιστόρητο εναλλάξ κατά τα συμφέροντα της κ. Σοφίας) ο λαός θα είναι ενώπιος ενωπίου με το Γιώργο, το κόμμα του και τη δυναστεία του. Ο Γιώργος Παπανδρέου δε φοβάται τους 50,000 διαδηλωτές στο Σύνταγμα, αλλά τρέμει με 5,000 διαδηλωτές στο Καστρί.
Καιρός είναι ο λαός να ζητήσει από τους επιγόνους εκεί, στο Καστρί, στον τόπο του εγκλήματος, την απολογία που δικαιούται για τα χαμένα (κοντολογίς: ξεπουλημένα) όνειρα δυο ή τριών γενεών, του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος.


Χρήστος Μαγγούτας
Chris Mangoutas