Κάννες: «Ναι ἤ όχι στο ευρώ». Παγκόσμιος διασυρμός της χώρας...

 Κάννες: «Ναι ἤ όχι στο ευρώ». Παγκόσμιος διασυρμός της χώρας...

Τα αποτελέσματα των "πρωτοβουλιών" Παπανδρέου είναι τα ακόλουθα : 
--η έκτη δόση αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας,
--δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου, με το ερώτημα ναι ἤ όχι στο ευρώ,
--πολύ ξύλο στο Γιωργάκη, από Μέρκελ και Σαρκοζύ, που αφ΄ενός καθόρισαν την ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, αφ΄ ετέρου δε υπαγόρευσαν το ερώτημά του, το περιεχόμενο του οποίου μέχρι χθές διέψευδε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος,
--πολύ ξεφτύλισμα στο Γιωργάκη, που τον διέψευσαν Μέρκελ και Σαρκοζύ, σε όλα όσα μας έλεγε μέχρι σήμερα το πρωϊ 
--μπάχαλο η χώρα,
--πάλι θα γυρεύει συναίνεση,
--για όλα φταίει η αντιπολίτευση
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :
ἤ πρέπει να απαγορευθεί η είσοδος στην χώρα στον Παπανδρέου
ἤ αν επιστρέψει, να του απαγορευθεί η έξοδος, για να δικαστεί για όλα όσα έχει κάνει μέχρι στιγμής

Εθνικός εξευτελισμός. Οτι του είπαν του Παπανδρέου είπε

Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου 2011

Εθνικός εξευτελισμός. Οτι του είπαν του Παπανδρέου είπε

.Ορθιος σε μια γωνιά και μόνος του ο Πρωθυπουργός , επανέλαβε ότι προηγουμένως είχαν ανακοινώσει πριν από λίγο  Μέρκελ και Σαρκοζί
Το μόνο σχόλιο που μπορούμε να κάνουμε αύριο που θα γυρίσει στη Ελλάδα πρέπει να παραιτηθεί.
Ξεφτίλισε την Ελλάδα..
Τον είπαν ψεύτη ,  δέχτηκε ότι του είπαν
Ντροπή..
Και αν δεν καταλαβαίνει ο ίδιος ας του πουν οι άλλοι του ΠαΣοΚ .

ΝΤΡΟΠΗ

Το 64% των δαπανών για τοκοχρεολύσια (!)

Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2011

Το 64% των δαπανών για τοκοχρεολύσια (!)

Το σύνολο των 65 δισ. ευρώ από τα δάνεια της τρόικας, 
κατέληξε στα χέρια των πιστωτών του ελληνικού δημοσίου

Το 64% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, άγγιξαν οι δαπάνες για πληρωμή τοκοχρεολυσίων το εννιάμηνο Γενάρη - Σεπτέμβρη 2011, ενώ όλο το υπόλοιπο 36% διατέθηκε για το σύνολο των αναγκών της λειτουργίας του κράτους. Τα διάφορα λειτουργικά έξοδα, τη διατήρηση των κρατικών μηχανισμών και οργανισμών, την πληρωμή μισθών, συντάξεων, την επιχορήγηση ασφαλιστικών ταμείων, συγκοινωνιακών φορέων κλπ.
Ειδικότερα, οι συνολικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθαν το εννιάμηνο στα 106,2 δισ. ευρώ, τα οποία αναλύονται σε 67,8 δισ. ευρώ για εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους και 38,4 δισ. ευρώ για την κάλυψη του συνόλου των κρατικών δαπανών. Με δεδομένο ότι από τις πρώτες πέντε (5) δόσεις του δανείου των 110 δισ. ευρώ, η Ελλάδα έχει λάβει 65 δισ. ευρώ, επιβεβαιώνεται πλήρως η θέση, ότι η χορήγηση του δανείου από την τρόικα, αποσκοπεί αποκλειστικά στην πληρωμή των πιστωτών του ελληνικού δημοσίου. Με άλλα λόγια, τα 65 αυτά δισ. χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων που βρίσκονται στα χέρια των τραπεζών και άλλων ιδιωτικών κερδοσκοπικών οργανισμών, και έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα. Και το μεν δάνειο των τροϊκανών, διασώζει τις ελληνικές και ξένες τράπεζες, οι οποίες διακρατούν ελληνικούς ομολογιακούς τίτλους, το τίμημα όμως που πληρώνει ο λαός της χώρας με τα μέτρα του μνημονίου, είναι δυσβάστακτο. ...
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, οι συνολικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού το εννιάμηνο, ανήλθαν σε 106,2 δισ. ευρώ. Από αυτές μόνο 37,8 δισ. ευρώ, ή το 36% του συνόλου, δαπανήθηκαν για τη χρηματοδότηση των πρωτογενών δαπανών και συγκεκριμένα: 16,3 δισ. ευρώ για αποδοχές και συντάξεις, 13,1 δισ. ευρώ για ασφάλιση - περίθαλψη - κοινωνική προστασία, 4,4 δισ. ευρώ για την κάλυψη λειτουργικών δαπανών. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα καθαρά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού την ίδια περίοδο ανήλθαν σε 35 δισ. ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι οι τρέχουσες λειτουργικές δαπάνες του κράτους, καλύφθηκαν κατά 93% από τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού και πιο συγκεκριμένα από τη φορολογία που πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Αρα, το ιδεολόγημα, ότι πήραμε το δάνειο από την τρόικα για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, καταρρίπτεται.
Αντίθετα το πολύ μεγάλο κονδύλι των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, αφορά τις δαπάνες για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, οι οποίες χρηματοδοτούνται επί της ουσίας από το δάνειο της τρόικας. Ειδικότερα, το εννιάμηνο οι δαπάνες για πληρωμή τόκων ανήλθαν στα 14 δισ. ευρώ, ενώ για πληρωμή χρεολυσίων καταβλήθηκαν 47,4 δισ. ευρώ. Για την τακτοποίηση υποχρεώσεων με την έκδοση ομολόγων διατέθηκαν 4,2 δισ. ευρώ, για συμμετοχή του κράτους σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου εταιρειών (βαρύνεται το κρατικό χρέος) 1,2 δισ. ευρώ και για καταπτώσεις εγγυήσεων φορέων εντός της γενικής κυβέρνησης 0,9 δισ. ευρώ. Συνολικά για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους καταβλήθηκε το ιλιγγιώδες ποσό των 63,8 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, τα καθαρά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθαν στα 35 δισ. ευρώ, μειωμένα κατά 4,2% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010. Από αυτά, τα 14,3 δισ. ευρώ αφορούν εισπράξεις από άμεσους φόρους, τα 20,6 δισ. ευρώ από έμμεσους φόρους και τα υπόλοιπα προέρχονται από μη φορολογικές πηγές. Ενδεικτικό είναι, ότι από φορολογία φυσικών προσώπων εισπράχθηκαν 6,1 δισ. ευρώ, τη στιγμή που οι φόροι που κατέβαλαν τα νομικά πρόσωπα (επιχειρήσεις) ανήλθαν μόλις στα 1,9 δισ. ευρώ.
Το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού διαμορφώθηκε στα 19,2 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 15,1% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010.

rizospastis

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το μυστικό του δημοψηφίσματος. Δεν οφείλουμε ούτε ευρώ στην τρόϊκα.

Εδώ ακριβώς είναι όλο το μυστικό, όλο το πολιτικό παιχνίδι. Πέρα από οποιαδήποτε απεχθή χρέη προς ιδιώτες δανειστές και τον λογιστικό έλεγχο του χρέους, θέματα τα οποία κάποια στιγμή, αναγκαστικά θα τεθούν στο τραπέζι, υπάρχει κάτι πολύ σοβαρότερο στην όλη υπόθεση. Ο ελληνικός λαός δεν οφείλει στην τρόϊκα και δεν μπορεί να εξαναγκαστεί με νόμιμο τρόπο να επιστρέψει, ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα που έχει δώσει η τρόϊκα με βάση τις....
δανειακές συμβάσεις που ακολουθούν το πρώτο μνημόνιο. Γι΄ αυτό και βλέπετε την τρόϊκα τόσο εκνευρισμένη και πιεστική, καθώς και όλον αυτόν τον πανικό με το δημοψήφισμα κ.λ.π..  Το δημοψήφισμα είναι εν γνώσει της τρόϊκας, παρά το θέατρο που παίζουν, για να αβαντάρουν τον Παπανδρέου, αλλά ταυτόχρονα και δίκοπο μαχαίρι για την ίδια.

Ειδικότερα: Ο ελληνικός λαός δεσμεύεται έγκυρα απέναντι σε τρίτους, μόνο με βάση τον καταστατικό του χάρτη, δηλαδή το Σύνταγμά του. Ο σφετερισμός της εξουσίας από όργανα του κράτους, χωρίς να τηρηθεί ο καταστατικός χάρτης, δεν δεσμεύει τον ελληνικό λαό. Αυτό το γνώριζαν ή όφειλαν να το γνωρίζουν οι δανειστές, γιατί αφενός το ελληνικό Σύνταγμα είναι έγκυρο δημόσιο έγγραφο, αφετέρου οι δανειστές, αν και γνώριζαν ότι αυτό δεν έχει τηρηθεί, εντούτοις ξεκίνησαν να δίνουν τις γνωστές δόσεις από την δανειακή σύμβαση των 110 δις ευρώ, με δική τους πρωτοβουλία. Μάλιστα δε, για να συνταχθεί αυτή η σύμβαση και το μνημόνιο πληρώθηκε από την πλευρά του ελληνικού δημοσίου και ένα υπέρογκο χρηματικό ποσόν, κάτι που σημαίνει ότι έγινε πλήρης και ενδελεχής επιστημονική μελέτη του ελληνικού δικαίου, σε όλες του τις λεπτομέρειες.

Με βάση λοιπόν το άρθρο 36 παρ. 2 του Συντάγματος «Oι συνθήκες για εμπόριο, φορολογία, οικονομική συνεργασία και συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις, και όσες άλλες περιέχουν παραχωρήσεις για τις οποίες, σύμφωνα με άλλες διατάξεις του Συντάγματος, τίποτε δεν μπορεί να οριστεί χωρίς νόμο, ή οι οποίες επιβαρύνουν ατομικά τους Έλληνες, δεν ισχύουν χωρίς τυπικό νόμο που τις κυρώνει.». Επομένως η δανειακή σύμβαση με την οποία συμφωνήθηκε το δάνειο των 110 δις ευρώ, έπρεπε να έρθει στην ελληνική Βουλή για κύρωση, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει και παρότι η τρόϊκα το γνωρίζει, εντούτοις συνεχίζει να χορηγεί τις γνωστές δόσεις, με δική της αποκλειστικά πρωτοβουλία και ευθύνη. Το ίδιο άρθρο στη συνέχεια και στην παράγραφο 3 ορίζει ότι «Mυστικά άρθρα συνθήκης δεν μπορούν ποτέ να ανατρέψουν τα φανερά» και στην παράγραφο 4 ορίζει ότι «H κύρωση διεθνών συνθηκών δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης κατά το άρθρο 43 παράγραφοι 2 και 4». Επομένως δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει έστω νόμιμα κάποια εξουσιοδότηση στον υπουργό των οικονομικών ή σε οποιονδήποτε άλλο για να δεσμεύσουν τη χώρα.

Αυτή η δανειακή σύμβαση δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή για κύρωση, για τον απλούστατο λόγο ότι τότε θα έπρεπε να εφαρμοστεί το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος που λέει ότι: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών». Επειδή λοιπόν για την κύρωση απαιτούνται 180 βουλευτές και με δεδομένη την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας (ευτυχώς) να ψηφίσει αυτή τη δανειακή σύμβαση, η σύμβαση αυτή δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή για κύρωση και επομένως αντισυνταγματικά και χωρίς να δεσμεύει τον ελληνικό λαό τέθηκε σε ισχύ, σε απόλυτη γνώση της παρανομίας αυτής από την πλευρά της τρόϊκας. Γιατί απαιτούνταν 180 βουλευτές; Απλούστατα. Από τη στιγμή που ορίζεται, εκτός των άλλων, ότι αφαιρούνται οι σχετικές με την σύμβαση αρμοδιότητες από τα ελληνικά δικαστήρια και πηγαίνουν στα ευρωπαϊκά και από τη στιγμή που την συγκεκριμένη σύμβαση δεν θα την διέπει το ελληνικό δίκαιο, αλλά το αγγλικό, τότε απαιτούνται 180 βουλευτές.

Έτσι, μέχρι σήμερα η τρόϊκα έχει δώσει χρήματα, με μια δανειακή σύμβαση η οποία όμως δεν δεσμεύει τον ελληνικό λαό και επομένως μια άλλη κυβέρνηση αύριο μπορεί να αρνηθεί να επιστρέψει αυτά τα χρήματα, πολύ δε περισσότερο που η τρόϊκα ήταν σε γνώση αυτής της παρανομίας και παρόλα αυτά, για τους δικούς της λόγους, προχωρούσε με δική της πρωτοβουλία.

Σήμερα λοιπόν, μας καλούν, σε συμπαιγνία τρόϊκα και κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να αποφασίσουμε σε ένα δημοψήφισμα με το εμφανές ερώτημα «ναι ή όχι στη νέα δανειακή σύμβαση» και με το εκβιαστικό δίλημμα «μέσα ή έξω από το ευρώ». Όμως αποκρύπτουν την αλήθεια. Αποκρύπτουν ότι με αυτό το δημοψήφισμα θέλουν να καλύψουν την πρώτη παρανομία, ώστε να μην χάσει τα χρήματα που έχει δώσει η τρόϊκα.

Αφού λοιπόν θέλουν δημοψήφισμα, θα πάμε με το σωστό δίλημμα: Θα επιστρέψουμε όσα χρήματα έχει δώσει παράνομα μέχρι σήμερα η τρόϊκα, χωρίς να έχει τηρηθεί το Σύνταγμα και χωρίς να ερωτηθούμε από την αρχή ή δεν επιστρέφουμε τίποτα;

Άραγε, αυτό το δίλημμα το έχουν σκεφτεί οι «κουτόφραγκοι» ή ενεργούν και πάλι κουτοπόνηρα, όπως με την πρώτη δανειακή σύμβαση, προκειμένου να βάλουν χέρι στην ελληνική περιουσία;

Η πλεονεξία δεν βγαίνει πάντα σε καλό.

hassapis-peter

    

Προκήρυξη Αποστράτων

Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2011

Προκήρυξη Αποστράτων

 

Εμείς, οι απόστρατοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αποστασιοποιημένοι πλήρως από τις διοικήσεις των Ενώσεών μας καθώς και από κάθε άλλον συναφή φορέα, Πιστοί στον Όρκο μας, σεβόμενοι απολύτως τους Νόμους και τους Θεσμούς και με επίγνωση της Συνταγματικής μας θέσης, αισθανόμαστε την ανάγκη να απευθυνθούμε στον Κυρίαρχο Ελληνικό Λαό, τα Δίκαια του οποίου με όρκο υπερασπισθήκαμε στη πολύχρονη διάρκεια της «εν ενεργεία» θητεία μας.

Στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που εκ του Συντάγματος είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος...

αλλά και «αρχηγός» των Ενόπλων Δυνάμεων (άρθρο 45), καθώς και σ’ όλους τους αρμόδιους θεσμικούς φορείς, οι πράξεις των οποίων τελούνται με βάση το Σύνταγμα, για να εκφράσουμε την απόλυτη αγωνία που μας διακατέχει για το μέλλον της Χώρας.

Είμαστε απλοί άνθρωποι μέσα στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών που ανησυχούμε και οργιζόμαστε από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που τεκταίνονται γύρω μας εξ αιτίας αφενός μεν της ατιμώρητης διαφθοράς των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών κι αφετέρου απ’ τον γενικευμένο πανικό που προκαλούν οι αποφάσεις της καθοδηγούμενης και εποπτευόμενης από

τη «τρόϊκα», κυβέρνησης με συνέπεια τον καταιγισμό φορολογικών και χρεωδοτικών επιβαρύνσεων.

Η κατάσταση αυτή μας πληγώνει, μας θλίβει και μας οργίζει όλους καθημερινά.

Δεν μπορούμε –και, κυρίως, δεν δικαιούμαστε- να μένουμε θεατές σ’ αυτήν τη συντελούμενη έκπτωση. Και χρειαζόμαστε μιαν απάντηση για τα όσα

αμέτοχα υφιστάμεθα όλοι αλλά, κυρίως, τα παιδιά μας των οποίων οι ζωές δημοπρατούνται και το μέλλον τους υποθηκεύεται.

Η δυσμενής οικονομική συγκυρία έχει οδηγήσει τη Χώρα μας στην υποβάθμιση, στην ατίμωση και στην απώλεια της Εθνικής αξιοπρέπειας αλλά και μεγάλου μέρους της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας.

Η Χώρα μας, μια Ανεξάρτητη Χώρα που την κατοικεί ένας περήφανος Λαός, έχει καταντήσει χώρα υπό κατοχή, Προτεκτοράτο.

Όμως η δικιά μας πατρίδα δεν θέλουμε να είναι το Προτεκτοράτο αυτό.

Πατρίδα μας είναι η Ελλάδα του Ομήρου, του Γκάτσου και του Ελύτη. Η Ελλάδα του Θουκυδίδη και του Παπαρρηγόπουλου.

Πατρίδα μας είναι τα 3.000 χρόνια της Ελληνικής Ιστορίας.

Η Πατρίδα που επί 10ετίες υπηρετήσαμε και ξανά θα υπηρετήσουμε αν χρειασθεί.

Και δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν το δικαίωμα να κάνει τη Θράκη Ειδική Οικονομική Ζώνη υπό την Εντολή της Γερμανίας, ανοίγοντας δρόμο για την «αυτονόμηση» της περιοχής και τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας.

Ούτε στον Τούρκο πρωθυπουργό να απαιτεί τον αφοπλισμό των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών που υπερίπτανται στο Αιγαίο και με τον Έλληνα πρωθυπουργό να μιλά για «φανταστικό εχθρό»!

Ούτε στον οποιονδήποτε αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης να δηλώνει πως θεωρεί άχρηστη και «ντροπή»την αγορά οπλικών συστημάτων!!!

Ούτε να θεωρεί τις Ελληνοτουρκικές διαφορές θέματα … «τεχνικά» που οι τεχνοκράτες του διπλωματικού σώματος δημιούργησαν!

Ούτε, τέλος, την έκπτωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με δηλώσεις του τύπου «η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες που έχουν νόμιμα δικαιώματα»(!!), όταν μιλάμε για τα χωρικά ύδατα του Καστελλόριζου.

Σήμερα οι τουρκικές φρεγάτες κάνουν ανεμπόδιστα «κρουαζιέρες» στο Κάβο Ντόρο και τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη προσεγγίζουν την Άνδρο. Τη στιγμή που τα αεροπλάνα μας απαγορεύεται να προσεγγίσουν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και η κυβέρνηση να εκτίθεται αφήνοντας μετέωρο το ζήτημα της ΑΟΖ και, επιπλέον, δείχνει να αντιμετωπίζει το Καστελόριζο ξεχωριστά απ’ το υπόλοιπο Αιγαίο!!!

Υποθέτουμε ότι όλα αυτά είναι συνέπειες του Μνημονίου, διότι το Μνημόνιο είναι μια σύμβαση υποτέλειας. Είναι απώλεια της ανεξαρτησίας που έχει εκχωρηθεί, με την υπογραφή της κυβέρνησης, στους τοκογλύφους πιστωτές.

Αισθανόμαστε, λοιπόν, ότι γύρω μας συντελείται ένα έγκλημα και η Εθνική Καταστροφή δεν φαίνεται να είναι μακριά.

Η εθνική συμφορά που διαισθανόμαστε έχει τις όψεις είτε (α) μιας εξευτελιστικής εθνικής χρεοκοπίας είτε (β) της παράδοσης εθνικού εδάφους άνευ όρων, για την αποπληρωμή του χρέους, που η ανόητη και διαχρονική καιροσκόπος πολιτική, χωρίς όρους ή φραγμούς, έχει δημιουργήσει, ερήμην του Ελληνικού Λαού.

Το πρώτο έχει σχεδόν συντελεσθεί (Fitch: Το "κούρεμα" 50% είναι χρεοκοπία), «κόσμια» ίσως κατά την άποψη ορισμένων, στο 50% που άλλοι αποφάσισαν.

Το δεύτερο έχει μπει στα σκαριά με το Μεσοπρόθεσμο.

Εθνική Καταστροφή όμως είναι και η τραγική διαπίστωση του νέου κύματος μεταναστών, με μετανάστες νέους πτυχιούχους. Αυτούς δηλαδή στους οποίους η Χώρα έχει επενδύσει την πρόοδο και την αλλαγή της: Τα παιδιά μας. Και σε κανέναν πρωθυπουργό δεν αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να δηλώνει ότι «κατανοεί απόλυτα την ανάγκη να βρουν οι νέοι τον δρόμο τους εκτός Ελλάδας, έστω προσωρινά»!!!

Εθνική Καταστροφή ακόμα είναι και η πολιτιστική συρρίκνωση του Ελληνισμού ως συνέπεια της ανυπαρξίας Εθνικής Εκπαιδευτικής και Πολιτιστικής πολιτικής.

Αυτή, λοιπόν, η Εθνική Καταστροφή μπορεί να είναι προ των πυλών όταν οι πολιτικοί απαξιώνουν το θεσμό των Ενόπλων Δυνάμεων αντιμετωπίζοντας

τους απόστρατους ως «εσωτερικό εχθρό», όπως έγινε πολύ πρόσφατα (Οκτ. 2011).

Πώς είναι δυνατόν ο υπουργός να μιλάει για κόψιμο του ομφάλιου λώρου των εν ενεργεία με τους εν αποστρατεία στρατιωτικούς όταν ο ίδιος έχει

υπογράψει την επαναφορά αποστράτων για κάλυψη ζωτικών θέσεων σε όλα τα Όπλα;

Πώς σκοπεύει να μας αποκόψει ο υπουργός όταν, σύμφωνα με το νόμο, παραμένουμε σε εφεδρεία για όλη μας τη ζωή και είμαστε οι πρώτοι που θα ανακληθούν σε περίπτωση ανάγκης;

Και πώς μπορεί να αποκοπεί αυτή η βιωμένη σύνδεση όταν οι κάποιοι από εμάς υπήρξαμε διοικητές και εκπαιδευτές, μέντορες των σημερινών

«εν ενεργεία»;

Αλλά και η στρατιωτική ηγεσία θα πρέπει να αποτολμήσει αυτοκριτική για να κατανοήσει την απώλεια μεγάλου μέρους του κύρους της δοθέντος ότι δεν έχει αντιδράσει στα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στο στράτευμα.

Κύριοι αρχηγοί, νυν και προηγούμενοι, όταν ο υπουργός καταργεί την ιεραρχία, ανοίγοντας διάλογο με τους ένστολους αποδεχόμενος ότι εσείς και οι αξιωματικοί που διοικούν τις μονάδες σας δεν μπορείτε να λύσετε τα προβλήματά τους και όλα τα κακώς κείμενα, τι κάνατε;

Οταν σας απέκοψαν από το ΚΥΣΕΑ και οι πολιτικοί αποφασίζουν, ερήμην σας, με ποια όπλα εσείς θα κληθείτε να πολεμήσετε, τι κάνατε;

Οταν οι πολιτικές επιλογές έχουν φτάσει τις μονάδες στα όρια της φτώχειας, χωρίς ανταλλακτικά, χωρίς καύσιμα, χωρίς επισκευές στα κτίρια, ή όταν καταργούνται Μονάδες και στρατόπεδα γινόμενα λεία κερδοσκόπων κτηματομεσιτών, γιατί δεν κάνατε κάτι;

Γιατί δεν αντιδράσατε όταν ο ΥΕΘΑ ψευδόταν «αιτιολογώντας» την ακύρωση της ετήσιας, άσκησης «Παρμενίων»;

Εμείς διαχωρίζουμε τη θέση μας απέναντι σε όλα αυτά επειδή δε θέλουμε να θεωρηθούμε ως συμμέτοχοι ή να χαρακτηρισθούμε μέλη μιας γενιάς που

ανέχθηκε ή υπέγραψε πιστοποιητικό θανάτου της πατρίδας μας.

Πεποίθησή μας είναι πως το πολιτικό σύστημα διαλύεται ραγδαία παρασέρνοντας κάθε απομείναν ίχνος Εθνικής οντότητας.

Σήμερα βιώνουμε μια Κρίση. Και Κρίση σημαίνει που την αδυναµία ενός συστήµατος να λειτουργεί.

Εκείνοι που άσκησαν –και ασκούν- την πολιτική εξουσία μας έχουν παραπλανήσει με ψεύτικες υποσχέσεις («αλλαγή», «καλύτερες ημέρες»,

«μεταρρυθμίσεις» και «λεφτά υπάρχουν»). Είναι οι ίδιοι που, σήμερα, υπόσχονται στους αγανακτισμένους, οργισμένους και διαμαρτυρόμενους πολίτες, ότι προσπαθούν να «σώσουν» τη χώρα από την καταστροφή.

Μια καταστροφή για την οποία αποκλειστικά ευθύνονται, χωρίς ποτέ να λογοδοτούν αλλά εξακολουθητικά να … παραγράφουν.

Και είναι βέβαιο πως αυτοί, που είναι μέρος του προβλήματος, αδυνατούν να το λύσουν.

Εμείς, οι απόστρατοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, δηλώνουμε απερίφραστα πως

Δεν είμαστε υπήκοοι καμιάς Τρόικας, Μέρκελ, Σόϊμπλε, Όλι Ρεν ή των τυχαίων Τόμσεν, Μπαρόζο, Τρισέ και των ομοίων τους.

Είμαστε Έλληνες πολίτες και δεν οφείλουμε νομιμοφροσύνη σε άβουλους και υποτακτικούς. Δεν οφείλουμε νομιμοφροσύνη σ’ αυτούς που κλέβουν το υστέρημα των συνταξιούχων αφήνοντας τους φοροφυγάδες να πλουτίζουν σε βάρος όλων των συνεπών εργαζόμενων και συνταξιούχων.

Αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι δημοκρατία.

Είναι θεσμοθετημένη κλεπτοκρατία, διαπλοκοκρατία, πελατοκρατία και διαφθοροκρατία που οι επαγγελματίες της πολιτικής ελέγχουν με βοηθούς κομπιναδόρους κι εξαγορασμένα τσιράκια. Είναι υφέρπων φασισμός.

ΟΛΟΙ αυτοί, οι υπόλογοι της σημερινής χρεωκρατικής καταστροφής και της διεθνούς καταισχύνης, πρέπει να εξοβελισθούν από το πολιτικό σύστημα.

Τα σημερινά κομματικά μορφώματα πρέπει να διαλυθούν και να συγκροτηθούν εξ αρχής νέοι φορείς με τη συμμετοχή άφθαρτων κοινωνικών δυνάμεων ώστε να μπορέσει η Πατρίδα μας να διασωθεί απ’ την καταστροφή.

Για να συμβούν όμως όλα αυτά θα πρέπει, κατά την άποψή μας:

1. Να προβλεφθεί Συνταγματικά η δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία των πολιτικών κομμάτων ή φορέων.

2. Να Καταργηθεί ο Νόμος περί ευθύνης Υπουργών και η «βουλευτική ασυλία».

3. Να υπαχθεί η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος στα ειδεχθή αντικοινωνικά κακουργήματα.

4. Να αποκατασταθεί η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ σε κάθε πτυχή του κρατικού μηχανισμού με τη νομοθέτηση θεσμών ελέγχου των αξιολογικών κρίσεων, της διαβάθμισης των προσόντων, της αποτίμησης της εργατικότητας, της αξιοσύνης και του ήθους.

5. Να υπάρξει δραστικός κοινωνικός έλεγχος στα ΜΜΕ (με αξιοποίηση της πείρας της Δανίας, της Ιρλανδίας, της Φιλανδίας) για να πάψει, επιτέλους, η άθλια προπαγάνδα που ασκείται απ’ αυτά.

6. Να γίνει ριζική αλλαγή των θεσμών «Δημόσιας τάξης» στη κατεύθυνση της νομικής πρόληψης και να οριοθετηθούν οι αντικοινωνικές συμπεριφορές. Να ενταχθούν, επιτέλους, οι μηχανισμοί Δημόσιας Τάξης στην υπηρεσία των πολιτών κι όχι στην υπηρεσία του αυθαιρετούντος Κράτους, όπως συμβαίνει σήμερα.

7. Να αλλάξουν ριζικά οι θεσμοί και η λειτουργία του Εκπαιδευτικού συστήματος. Η αντιγραφή και εφαρμογή του Φινλανδικού εκπαιδευτικού μοντέλου, που απ’ όλους εκθειάζεται, είναι μια βάση εκκίνησης.

8. Να προστατευθεί ο Ελληνικός πολιτισμός και, κυρίως, η Ελληνική γλώσσα, με πρότυπο εφαρμογής το γαλλικό ανάλογο. Τέλος,

9. Να συγκληθεί Συντακτική Εθνοσυνέλευση για αλλαγή του Συντάγματος ώστε όλα τα ανωτέρω –και πολλά περισσότερα- να υλοποιηθούν.

Παρακολουθούμε και αγρυπνούμε μαζί με τους Έλληνες πολίτες, όπως οφείλουμε,

όλες τις εξελίξεις και είμαστε συναγωνιστές.

Τους εν ενεργεία συναδέλφους καλούμε σε πλήρη υπηρεσιακή ετοιμότητα για την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Πατρίδας μας και να

αντισταθούν σε πολιτικές εντολές που τυχόν θα αντιστρατεύονται τους νόμους του Ελληνικού κράτους και θα αντιβαίνουν Συνταγματικές διατάξεις.

Καλούμε, τέλος, τον (αντάρτη στην εφηβεία του) Πρόεδρο της Δημοκρατίας να τολμήσει να διακινδυνεύσει πρωτοβουλίες, ακόμα και έξω από το

στενό πλαίσιο των Συνταγματικών του καθηκόντων, ώστε να επιστρατευθούν άξιοι άνθρωποι, ικανοί να οδηγήσουν τη Χώρα έξω από τον φαύλο κύκλο της καταστροφής, της χρεοκοπίας, της υποτέλειας και της φτώχειας όπου ο αμοραλισμός του σημερινού πολιτικού συστήματος την έχει οδηγήσει.

Οι Έλληνες την Καταστροφή την αντέξαμε πολλές φορές: το 1897, το 1922, το 1946-49.

Τον εξευτελισμό όμως δεν τον αντέχουμε. Δεν θέλουμε τη ζωή μας λάφυρο των Golden boys και των «αγορών»!

Είναι πολύτιμη και δεν της αξίζει να σβήνει μέσα στη θλίψη, την ανέχεια, την αναξιοπρέπεια, τη ντροπή, τη νέα Κατοχή.

Ζητάμε τη χαμένη μας υπερηφάνια, την υπερηφάνια του δημιουργού και όχι του επαίτη.

Απόστρατοι αξιωματικοί και

υπαξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων

30 Οκτωβρίου 2011»

To κείμενο στάλθηκε στο "ΠΟΝΤΙΚΙ" από τον Θωμά Σ. Πρόφη, Ταξίαρχο Π.Α. (ε.α).

Η ελληνική δυναστική κομματοκρατία “συστημικός κίνδυνος” για την Ευρώπη και τον κόσμο. Να συλληφθεί ο πρωθυπουργός ως πολιτικός εγκληματίας

ANAΡTHHKE  ΣΤΗΝ "ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ" 

του Γεώργιου Κοντογιώργη,

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.

Ο Γ.Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με απάτη διακηρύσσοντας ότι “λεφτά υπάρχουν”, ενώ γνώριζε ότι η χώρα ευρίσκετο ένα βήμα πριν από το αδιέξοδο, έχοντας επί μακρόν, με συστηματικό τρόπο, λεηλατηθεί ο δημόσιος πλούτος και το κράτος διαφθαρεί από την πολιτική τάξη. Ως πρωθυπουργός, για πολλούς μήνες, δεν έπραξε το παραμικρό για να προλάβει τη συμφορά, κάνοντας έτσι αναπόφευκτη την υπαγωγή της στη διεθνή επιτροπεία υπό την τρόικα. Αλλά και καθόλη τη μετέπειτα περίοδο έως σήμερα, πολιτεύθηκε ως κατακτητής επί της κοινωνίας, μετακυλίοντας σ’αυτήν το σύνολο των βαρών που συσσώρευσε η πολιτική τάξη. Μοναδική του μέριμνα ήταν να διατηρήσει ατόφιους τους πυλώνες του δυναστικού και διεφθαρμένου κράτους, τα προνόμια της πολιτικής τάξης και των συμμάχων της.
Στο διάστημα αυτό…

όχι μόνο δεν ελήφθησαν μέτρα για τη μεταρρύθμιση του κράτους, αλλά και βάθυνε η διαφθορά, διευρύνθηκε η φοροδιαφυγή, η ευνοιοκρατία και η αναποτελεσματικότητά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σώμα της νομοθεσίας που συντηρεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά, αντί να μειωθεί, ενισχύθηκε. Ακόμη και τα κραυγαλέα και ομολογημένα σκάνδαλα συγκαλύφθηκαν. Κανένας πολιτικός δεν προσήχθη στη δικαιοσύνη. Ούτε ο πιο ευφάνταστος κακοποιός δεν θα είχε στήσει τόσα συνταγματικά, νομικά και πραγματικά αναχώματα, προκειμένου να προστατευθεί από τις ανομίες του, όσα η πολιτική τάξη της χώρας. Η κοινωνία έχει αναδειχθεί σε μείζονα εχθρό της πολιτικής τάξης. Και η κοινωνία την έχει στοχοποιήσει ως την μείζονα αιτία της δυστυχίας της. Μια πολιτική τάξη που δεν διαθέτει την παραμικρή νομιμοποίηση στην κοινωνία δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα.

Η πολιτική Ευρώπη επέλεξε δυστυχώς να στηριχθεί και να στηρίξει την ηγεσία αυτή για τη διαχείριση της κρίσης, βλάπτοντας την ελληνική κοινωνία, χωρίς να αναλογισθεί ότι αργά ή γρήγορα θα εκκαλείτο να καταβάλει το τίμημα. Η ελληνική κοινωνία, αντιμέτωπη με τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης, σε κατάσταση ασφυξίας, με τη βεβαιότητα ότι δεν διαγράφεται στον ορίζοντα καμία προοπτική εξόδου από την κρίση, παρά τις πρωτοφανείς θυσίες στις οποίες υπεβλήθη, οδηγήθηκε στη διαμόρφωση ενός εκρηκτικού μίγματος επιθετικής συμπεριφοράς κατά της πολιτικής τάξης, ιδίως κατά της κυβέρνησης. Η τελευταία, επέλεξε με προκλητικό τρόπο την καταστροφή της χώρας, από την απαλλοτρίωση του προνομίου της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού, το οποίο εμμένει να διατηρεί ατόφιο μέχρι και σήμερα. Το αδιέξοδο αυτό έγινε πασιφανές όταν κατά την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, η κοινωνία κατέβασε από τις εξέδρες των επισήμων τους πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του μικρού ανθρώπου που έστησε η πολιτική τάξη στην προεδρία της πολιτείας.

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.

Η πολιτική Ευρώπη οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, να συμπήξει συμμαχία με την ελληνική κοινωνία, να την βοηθήσει -βοηθώντας έτσι τον εαυτό της- να απαλλαγεί από τη δυναστική κομματοκρατία, η οποία είναι σε δυσαρμονία με το εθνικό – και το ευρωπαϊκό- συμφέρον. Να αντιληφθεί ότι η ελληνική πολιτική τάξη αποτελεί την πρωτογενή αιτία της ελληνικής κρίσης και, κατά τούτο, συνιστά “συστημική απειλή” εφεξής και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και, όπως όλα δείχνουν, για τον κόσμο.

Όσο και αν για τα ευρωπαϊκά ήθη φαντάζει υπερβολικό, είναι επείγον να συνδράμει την ελληνική κοινωνία: (α) με την έκδοση διεθνούς εντάλματος για την σύλληψη του πρωθυπουργού και την προσαγωγή του στη δικαιοσύνη, για το ενσυνείδητο έγκλημα που διέπραξε σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και, περαιτέρω, εναντίον της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή κοινότητα καλείται να πράξει αυτό που το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει. Η σύλληψή του θα λειτουργήσει παραδειγματικά, ως καταλύτης, για να συνετισθεί το σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας, που διακατέχεται από την ίδια λεηλατική λογική. (β) επιλέγοντας να στηρίξει τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης στη χώρα, αποκλειστικά από εξωπολιτικούς παράγοντες, με συγκεκριμένη εντολή την υπέρβαση του δυναστικού κράτους και την αποκάθαρση του πολιτικού συστήματος από τις πολιτικές συμμορίες που το λυμαίνονται.

Η ελληνική κοινωνία, μια κατά παράδοση και φύσει ευρωπαϊκή κοινωνία, αξίζει τη συμπαράσταση αυτή. Για το συμφέρον της ίδιας της πολιτικής Ευρώπης. Πολλώ μάλλον, αφού η εναντίωση της κοινωνίας στην πολιτική τάξη και, ειδικά, στην κυβέρνηση της χώρας, δεν στοιχειοθετεί την επιλογή της υπέρ της χρεωκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και φυσικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο δίλημμα αυτό σπρώχνει την ελληνική κοινωνία ο τυχοδιωκτισμός του Γ. Παπανδρέου, δεν την αντιπροσωπεύει.


http://contogeorgis.blogspot.com/2011/11/1.html