Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2011

Το μαγαζάκι του τρόμου που νόμιζε πως είναι Ιερόν Παλάτιο...

 

Οταν γίνεται ένα λαθάκι αλά γκρηκ στατίστικς στον γερμανικό προϋπολογισμό της τάξεως των 50 δισ., θεωρείται «αβλεψία» και η επιθεώρηση της αναθεώρησης των αριθμών συνεχίζεται κανονικά. Ετσι συμβαίνει όταν οι αριθμοί αφορούν αέρα, δηλαδή λογιστικό χρήμα, επιδέχονται «δημιουργική λογιστική». Και ούτε γάτα ούτε ζημιά... ...όταν όμως οι αριθμοί αφορούν ανθρώπους, 1.000.000 φέρ' ειπείν ανέργους στην Ελλάδα, ή το 21,5% του εργατικού δυναμικού της Ισπανίας, το πράγμα δεν έχει να κάνει με «αβλεψίες», αλλά με τραγωδίες, προσωπικές τραγωδίες σε μαζική κλίμακα. Τόσον που να προσδιορίζουν τις τύχες ολόκληρων λαών...
«Αβλεψίες» κυκλώπων. Κυκλώπων κανίβαλων, που τρώνε σωρηδόν ζωές ανθρώπων μόνον και μόνον για να έχουν τα χαρτοφυλάκιά τους λίγον αέρα περισσότερον...
Εδώ και πολλούς μήνες έβλεπα τα τρομαγμένα μάτια του Πρωθυπουργού...

...κάθε φορά που έβγαινε στις οθόνες μας τα μάτια του τρεμόπαιζαν από τρόμο. Πάνω σε ένα...
πρόσωπο που γερνούσε και γερνούσε και γερνούσε όπως του Ντόριαν Γκραίη χωρίς το πορτραίτο του· μπροστά στον καθρέφτη του ο Γιώργος, από τις οθόνες μας εμείς, βλέπαμε δυο μάτια που σπαρταρούσαν από τρόμο τα μάτια του «γυμνού βασιλιά» -τη μια φορά- ή της μάγισσας που ρωτάει τον καθρέφτη της τι χρη δραν - την άλλη.

Μάτια της καρικατούρας ενός ξεπεσμένου Αμλετ που του έπεσε βαρύ το φορτίο μιας ξεθυμασμένης δυναστείας, ένας Σελευκίδης Καβαφικός,

ή τα τρομαγμένα μάτια εκείνου που βλέπει να χάσκει μπροστά του ο αγρός του Κεραμέως.
***
Οχι, ο Γιωργάκης δεν προσπάθησε να διαχειριστεί υποθέσεις που τον υπερέβαιναν, όχι. Εγινε από καιρό υποχείριο κι ανδράποδο επιλέγοντας τον μόνον τρόπο ύπαρξης που μπορούσε να σταθεί στο ύψος του

σπιθαμιαίο ενδεχομένως, αλλά ικανό να ξεγελάσει πολλούς, έστω για λίγο. Ο Παπανδρέου έλαβε ένα 46% και σε δύο μόλις χρόνια αποδομήθηκε.

Οχι διότι έτρεχε πίσω απ' τα γεγονότα,

αλλά διότι δημιουργούσε ο ίδιος τα γεγονότα που μπορούσε να διαχειρισθεί. Ή που του έλεγαν πώς να διαχειρισθεί.

Διότι με δύο μόνον τρόπους λειτούργησε και κυβέρνησε: τους εκβιασμούς και τις υπαγορεύσεις.

Εκβιασμούς προς τον λαό.

Υπαγορεύσεις από τους πάτρωνές του.

Ντόπιους και ξένους.

Οι εκβιασμοί του Παπανδρέου προς τον λαό περιείχαν ψέμματα, δολιότητα, αλαζονεία, τετελεσμένα, περιφρόνηση, συκοφαντίες κι αναλγησία.

Και οι υπαγορεύσεις που δεχόταν απ' τους Δυνατούς, περιείχαν τη δουλικότητα, την ιδιοτέλεια και τη μωρία των προθύμων.

Αγόμενος και φερόμενος απ' την εποχή της Ωλμπράιτ τότε έως την εποχή της Μέρκελ σήμερα, έγινε από ανδράποδο ανδρείκελο, ενώ το μόνο πραγματικό προϊόν που μπόρεσε να παράξει ο Παπανδρέου, ή μάλλον ο τρόμος του Παπανδρέου ήταν ο φόβος,

ο φόβος διασκορπισμένος πάνω απ' το κεφάλι της επικράτειας, ο φόβος πάνω απ' το κεφάλι των πολιτών, ώσπου να μετατραπεί ο λαός σε ένα φοβικό κοπάδι.

Η διαχείριση του φόβου που παρήγαγε ο τρόμος του, ήταν το μόνον τάλαντο του Γιώργου, ή μάλλον για την ακρίβεια, του αδελφού του Νίκου.

Ολους τους εκβιασμούς που εξαπέλυσε σαν τις πληγές του Φαραώ κατά των Ελλήνων ο γιος του Ανδρέα, τους εμπνεύστηκε και τους εισηγήθηκε ο άλλος του γιος και πάντως όλη μαζί η αγία οικογένεια των Παπανδρέου.
..............................................
Τώρα, που αυτός ο επικίνδυνος άνθρωπος πέφτει, μπορεί να γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος -ως και κάποιο θερμό επεισόδιο κάπου θα μπορούσε ενδεχομένως να στηθεί, προκειμένου να μείνει αγκιστρωμένος στην καρέκλα του, άχθος αρούρης, ο θλιβερός αυτός τυχοδιώκτης

που κυκλοφορεί πλέον σαν απασφαλισμένη χειροβομβίδα...

Εκείνοι, οι βουλευτές του, τα στελέχη του, όσοι εξ αυτών πίστεψαν τέλος πάντων, ότι ο Παπανδρέου είναι ο καπετάνιος τους, βλέπουν τώρα μπροστά στα μάτια τους έναν πειρατή,

έναν Σαμψών της ελεεινής μορφής.

Εναν καταστροφικόν άνθρωπο και τώρα αυτοκαταστροφικόν, ό,τι χειρότερο για την κοινωνία και την πατρίδα.

Μετράει μέρες, καλό θα ήταν να μετράει ώρες...

Υ.Γ.: Η στήλη θυμάται που ορισμένοι απορούσαν με όσα έγραφε από την πρώτη στιγμή για όσα μας περίμεναν με τον Γιώργο τον Β' Παπανδρέου τον Γ'. Δεν προέβλεπε ο «ναυτίλος», απλώς έβλεπε...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. από enet

Δημοψήφισμα για ιθαγενείς

Share
Θαύμα παιδάκι μου θαύμα, θα κάνουμε δημοψήφισμα λοιπόν.
Στους ιθαγενείς κάποτε δίνονταν χάντρες και καθρεπτάκια τώρα πλέον δημοψηφίσματα.
Με ποιο διακύβευμα;
Την επικύρωση ή όχι της δανειακής σύμβασης;
Μα τότε θα έπρεπε να κάνουμε και για το Μνημόνιο….
Αλλά ας πάμε στα πεζά και καθημερινά:
1. Γιατί να πληρώσει κάποιος πλέον, νομιμότατα, το τέλος ακίνητης περιουσίας στους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Αν το Δημοψήφισμα είναι ΟΧΙ; Όλες οι έκτακτες εισφορές έχουν ως πυρήνα τις επιταγές επίτευξης Δημοσιονομικών στόχων που το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο επιτάσσουν …εκτός αν βγει η Κυβέρνηση και μας πει ότι η φορολογική λαίλαπα των δύο  τελευταίων ετών που οδήγησε σε ύφεση ανεργία υπερφορολόγηση και έκτακτες εισφορές είναι ως επί το πλείστον επιλογές  της και τόσο καιρό απλά μας δούλευε.
2. Πως θα καταρτίσει η παρούσα κυβέρνηση και θα επικυρώσει η Βουλή προϋπολογισμό; Η απάντηση του δημοψηφίσματος, όποια και αν είναι, δεν θα μεταβάλλει τις οικονομικές μεταβλητές, στρατηγικές και πολιτικές;
3. Έχω βαρεθεί να ακούω ότι είμαστε σε πόλεμο, εθνικό καθήκον κλπ κλπ κλπ…. θα κάνουμε δημοψήφισμα για την επιλογή της Α ή Β στρατηγικής; Αν ναι τότε οι «στρατηγοί», οι ηγήτορες, οι ΚΕΦΑΛΕΣ περιττεύουν.
4. Το Δημοψήφισμα θα έχει και ερώτημα εξόδου ή παραμονής της χώρας από την ΕΕ; Από το €; ή θα επικυρώνει ή ΟΧΙ μια  δανειακή σύμβαση που οι όροι ακόμα διαμορφώνονται;
5. Γιατί ο οποιοσδήποτε θα συμμετάσχει στο κούρεμα όταν εκκρεμεί το Δημοψήφισμα;
6. Γιατί  η επιτυχία  της 26ης /10/2011  έγινε δημοψήφισμα την 31η /10/2011.
7. Πόσους εκβιασμούς σε τελική ανάλυση μπορεί να ανεχθεί για θυσίες η κοινωνία; Μάρτιος 2010, Καστελόριζο και 6 δόσεις που       κάθε     φορά ήταν το τέλος, δεν θα είχαμε νέα μέτρα και τώρα ….δημοψήφισμα.
8. Μπορεί οποιοδήποτε δημοψήφισμα να αποφασίσει για την εκχώρηση ή μη μέρους εθνικής κυριαρχίας;
9. Γιατί δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση και όχι για τις επιλογές της χώρας; Πότε οι πολιτικοί σχηματισμοί θα μιλήσουν   ξεκάθαρα παραθέτοντας τις προτάσεις τους και τις συνέπειες αυτών; ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη δανειακή σύμβαση χωρίς την δυνατότητα επιλογής του μετά; Θα στείλουμε για διαπραγματεύσεις δηλαδή πάλι όσους θέτουν τις αποφάσεις για επικύρωση μετά την λήψη τους;
Θα μπορούσα να παραθέτω ερωτήματα για ώρες.Είναι περιττό.
Το διακύβευμα λοιπόν οποιουδήποτε δημοψηφίσματος, δεν είναι καμία δανειακή σύμβαση.
Είναι αν ανεχτούμε ή ΟΧΙ μια κυβέρνηση που απλά μας δουλεύει και μας εκβιάζει.
Μια κυβέρνηση που πάνω από όλα θέτει τις καρέκλες και το ΕΓΩ.
Θα μπορούσε οποιαδήποτε Κυβέρνηση να παραθέσει τις επιλογές τις συνέπειες και να ζητήσει νωπή λαϊκή εντολή.
Εδώ έχουμε δημοψήφισμα….
Για να κάνουμε εκλογές αν βγει ΟΧΙ μετά; ή αν βγει ΝΑΙ σε οποιοδήποτε ερώτημα σημαίνει επιβράβευση και αποδοχή των Κυβερνητικών πολιτικών;
Αλλά έστω και έτσι ας συμφωνήσω με τις παπαρολογίες περί λαϊκής έκφρασης κλπ κλπ κλπ του δημοψηφίσματος.
Το κόστος; Την δημοσιονομική σπατάλη δύο εκλογικών αναμετρήσεων εντός διμήνου;
ΑΣ ΣΤΗΘΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΠΛΕΣ ΚΑΛΠΕΣ: ΕΚΛΟΓΕΣ & ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.
Εκλογές: για να επιλέξει ο κυρίαρχος λαός την Κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τις αποφάσεις που οι πολίτες με το Δημοψήφισμα επιλέξουν. 
Γιατί οι πολιτικοί πρέπει να θυμηθούν ότι δεν είναι η πολιτική τίποτα άλλο παρά ένα ταξίδι στην Υπηρεσία των πολιτών και του έθνους, για την επίτευξη στόχων. Ας αποφασίσουν μια φορά στη «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» μας οι πολίτες τον προορισμό, το μέσο και το κόστος, μια έστω φορά, γιατί έχουμε βαρεθεί πλέον να τρώμε όλοι μαζί και σε εμάς απλά να αναλογεί μόνο ο λογαριασμός.
Στις Δημοκρατίες λοιπόν δεν υπάρχουν αδιέξοδα γιατί υπέρτατος ρυθμιστικός παράγοντας είναι οι πολίτες και η έκφρασή τους οι κάλπες.
Ας το θυμηθούν οι εκπρόσωποί μας.
Ιθαγενής

Είμαστε λαός ή «τζάμπα μάγκας»;


Σε ό,τι αφορά εμάς τους πολίτες, θα πρέπει να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον καθρέπτη και να απαντήσουμε, εάν πίσω από αυτό που βλέπουμε είναι ένας πολίτης που μπορεί να πάρει δύσκολες και οδυνηρές αποφάσεις ή ένας «τζάμπα μάγκας» που ενώ μπορεί να στέκεται έξω από τη Βουλή και να φωνάζει «Να καεί, να καεί….» ή να παρακαλάει τους πολιτικούς «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω», ταυτόχρονα δεν μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος, αλλά αναζητεί κάποιον «μεσσία», προκειμένου να...
σηκώσει τις δικές του ευθύνες.

Απίστευτα γεγονότα εκτυλίσσονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα στη χώρα μας, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων μας, έπειτα από την εκδήλωση της πρόθεσης του Παπανδρέου για την διενέργεια δημοψηφίσματος. Και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να κληθεί ο λαός να αποφασίσει για το οικονομικό του μέλλον, απασφαλίστηκαν παντός είδους καθεστωτικές δυνάμεις, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην πτώση Παπανδρέου, εκτός και αν ο τελευταίος «συνετιστεί».

Από χθες λοιπόν, όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ (οι ταγοί της αντικειμενικής ενημέρωσης του ελληνικού λαού ντε) και τα παπαγαλάκια του καθεστώτος, ξεσαλώνουν εναντίον του δημοψηφίσματος, με το επιχείρημα ότι είναι Εθνικά (ξαναβρήκαν τον όρο) επικίνδυνο και βάζει σε κίνδυνο την πορεία μας στην Ενωμένη Ευρώπη (αυτή που κατηγορούσαν ως Ευρώπη των μονοπωλίων).  Ξαφνικά ξέθαψαν παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ της Σημιτικής περιόδου, τα οποία καταφέρονται εναντίον του Παπανδρέου. Κωμικοτραγικά πράγματα.

Το κωμικότερο στην όλη υπόθεση είναι ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εντελώς πανικοβλημένα, ενώ από το ένα μέρος ζητούν την απομάκρυνση του Παπανδρέου ως πολιτικά ανίκανου και επικίνδυνου, από το άλλο μέρος υπόσχονται ότι θα τηρήσουν τις συμφωνίες του και τις υπογραφές του, χωρίς να απαιτείται δημοψήφισμα για να τα εγκρίνει ή να τα απορρίψει ο λαός, αλλά μόνο εκλογές, για να αλλάξουν απλά οι καρέκλες της εξουσίας.

Και όλα αυτά γίνονται προκειμένου για να μην δοθεί η δυνατότητα στο λαό να μπει στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, γιατί μετά, αφενός θα δεθούν τα χέρια του πολιτικού συστήματος και δεν θα μπορεί να παίζει ελεύθερα τα πολιτικά παιχνίδια του, αφετέρου όταν δώσεις «θάρρος στον χωριάτη» ο τελευταίος θα ζητήσει ευθύνες και επιστροφή των κλεμμένων. Για τέτοια είμαστε τώρα; Είναι ποτέ δυνατόν να ανοίξουν οι «ασκοί του Αιόλου» οι οποίοι θα οδηγήσουν στην κατάρρευση του καθεστώτος και στην τιμωρία των ενόχων;; Ας μην είμαστε αφελείς.

ΓΑΠ: «Μας πολεμούν σκοτεινά κέντρα" ή η κακουργία στο πιο ελεεινό της αποτύπωμα


Η καπιταλιστική κακουργία, ο δωσιλογισμός, οι διαστροφές της καθεστωτικής αυθάδειας και το ΨΕΥΔΟΣ, το αχαλίνωτο ψεύδος, ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ… 
Όλα αυτά, αυτή η κυβέρνηση των ανδρεικέλων, τα έχει σε υπέρτατο βαθμό: Στο βαθμό της φασιστικής φρενοβλάβειας. 
Ο ψυχρός και πωρωμένος «κομιστής» του ολοκληρωτικού ψεύδους είναι ο πρωθυπουργός-ανδρείκελο… 
Τώρα μας λέει ότι τον κτυπούν τα «κέντρα συμφερόντων»: Τόσο σκανδαλωδώς προσβάλει τη νοημοσύνη μας… 
Διαβάστε το άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου,ως ένα μικρό δείγμα παράκρουσης της ελεεινότητας του ψεύδους τους: 


 

Περί «κέντρων»... 

Πρώτον: Οταν το Μάρτη του 2009 ο κ. Παπανδρέου ζήτησε εκλογές, το βράδυ της ίδιας μέρας είχε ένα πολύ ενδιαφέρον «μυστικό δείπνο». 
* 
Ανάμεσα στους συνδαιτυμόνες ο κ. Καραμούζης, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της «Eurobank» του κ. Λάτση (ο οποίος διοργάνωσε εκείνη τη σεμνή συνεύρεση), ο κ. Παπαλεξόπουλος της εταιρείας «Τιτάν» και πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, ο κ. Μυτιληναίος, ο κ. Βασιλάκης της «Aegean», ο κ. Διβάνης των ξενοδόχων, ο κ. Σκλαβενίτης της ομώνυμης επιχείρησης, ο εφοπλιστής κ. Λασκαρίδης κ.ά. 
*** 
Δεύτερον: Παραμονές των εκλογών του Οκτώβρη, η εφημερίδα «Βήμα» πληροφορούσε τους αναγνώστες της τα εξής ενδιαφέροντα: 
* 
«Και βεβαίως δεν είναι τυχαίο ότι τούτες τις μέρες όλοι οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, εύχονται την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ και προσβλέπουν στη διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου» («Βήμα», 12/9/2009). 
*** 
Τρίτον:«Από την πλευρά μου δηλώνω ότι θέλω να στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις την περαιτέρω άνθηση της ελληνικής ναυτιλίας (...) Είναι μέγα λάθος να σας δημιουργούμε αίσθημα ενοχής λέγοντάς σας ότι αν δεν επενδύσετε, δεν είστε πατριώτες. Αυτό κανείς δε σας το αμφισβητεί».
* 
Η δήλωση είναι του κ. Παπανδρέου και έγινε (26/6/2005) στο κλειστό κλαμπ της λέσχης των «πατριωτών» εφοπλιστών, στον Πειραιά... 
* 
Τέταρτον:«Την πρώτη "ψήφο εμπιστοσύνης" έλαβε χτες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου από τον επιχειρηματικό κόσμο και τις αγορές (...). Τον τόνο έδωσαν οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ, του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (...) οι οποίοι με δηλώσεις τους δεν κρύβουν ότι η ανάδειξη ισχυρής αυτοδύναμης κυβέρνησης τους χαροποιεί ιδιαίτερα...». 
* 
Αυτά τα έγραφε πάλι το «Βήμα». Στις 6/10/2009. Μετεκλογικά, δηλαδή... 
*** 
Πέμπτον:«Απόρησα με τον εαυτό μου, πώς εγώ ένας άνθρωπος του στυγνού κατεστημένου εισχωρώ σε σοσιαλδημοκρατικές απόψεις, όταν διάβασα τη μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ "Η στρατηγική της Λισαβόνας και οι προκλήσεις των μεταρρυθμίσεων για την Ελλάδα". Γιατί οι απόψεις μας ταυτίζονται. Νομίζω ότι μπορούμε να δούμε ακόμα και μία συγχώνευση του ΣΕΒ με το ΙΣΤΑΜΕ (σσ: ίδρυμα μελετών του ΠΑΣΟΚ) και άλλων κοινωνικών εταίρων. Αυτό δείχνει πως έχουν πέσει οι διαχωριστικές γραμμές. Δείχνει ευρωπαϊκή ωριμότητα. Συμφωνώ απόλυτα»! 
* 
Τα παραπάνω είναι λόγια του προέδρου του ΣΕΒ κ. Δασκαλόπουλου και ειπώθηκαν το... μακρινό 2006. Εκτοτε το φλερτ μεταξύ ΣΕΒ - ΠΑΣΟΚ πήρε χαρακτήρα ...παθιασμένου έρωτα! 

Σε τέτοιο σημείο ώστε ο κ. Δασκαλόπουλος (5/10/2009) με αφορμή την εκλογική επικράτηση του κ. Παπανδρέου, να μιλά για «μια νέα αφετηρία, ένα νέο ξεκίνημα» και τον Οκτώβρη του 2010 να επαινεί τις προγραμματικές δηλώσεις του κ. Παπανδρέου μέσω των οποίων, όπως έλεγε, «σηματοδοτείται μια αντίληψη ουσιαστικής και ελπιδοφόρας αλλαγής»! 
*** 
Αυτή ήταν και είναι η σχέση του ΠΑΣΟΚ με τα «κέντρα». 

Και επειδή με αυτούς που έχουμε μπλέξει δεν αποκλείεται να αρχίσουν τώρα να το παίζουν «σοσιαλιστές», και μάλιστα τόσο «σοσιαλιστές» ώστε (κατά την προσφιλή τους σαχλαμάρα) να λένε ότι τους «πολεμούν σκοτεινά κέντρα», 
είπαμε να θυμηθούμε κάποιες από τις σχέσεις τους με αυτά τα «κέντρα».
 

Για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή... 

ΠΗΓΗ: 
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=2/11/2011&columnId=1821