Γιατί "αλωνίζει" η Τουρκία στην Θράκη;

ΑΝΑΡΤΗΣΗ (ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

 

Το συγκεκριμένο ερώτημα βασανίζει πολλούς ή τουλάχιστον όλους εκείνους που βλέπουν τους κινδύνους που έχουν ζώσει την πατρίδα μας και ανησυχούν.

Τι συμβαίνει όμως στην Θράκη; 
Πώς είναι δυνατόν η Άγκυρα να έχει δημιουργήσει τόσο σημαντικά βήματα προόδου «άλωσης» της συγκεκριμένης Ελληνικής ακριτικής αυτής γωνιάς και πώς είναι δυνατόν να μην συναντά ουσιαστική αντίδραση; 
Ποιοι φέρουν την ευθύνη για τον σοβαρό και ορατό κίνδυνο η Θράκη να μετατραπεί σε μία νέα Κύπρο, σε ένα νέο Κόσοβο, σε μία νέα γκρίζα περιοχή, στην οποία η Τουρκία θα έχει σημαντικό λόγο μέσα από ένα καθεστώς άτυπης συγκυριαρχίας;

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να τονίσουμε πως το πρόβλημα στην Θράκη, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα (Ήπειρο, Φλώρινα, Σέρρες, νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, Καστελόριζο και… Γαύδο) είναι καθαρά πολιτικό και συγκεκριμένα εστιάζεται σε μία σταθερή κυβερνητική πολιτική υποχωρητικότητας, η οποία έχει γίνει σήμα κατατεθέν της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και της πολιτικής άμυνας και ασφάλειας.

Στο ίδιο πνεύμα του αθηναϊκού κράτους ακολουθούν οι περιφερειακοί «άρχοντες» (βουλευτές, περιφερειάρχες και Δήμαρχοι), οι οποίοι δείχνουν δυσφορία όταν πρέπει να συγκρουστούν υπερασπιζόμενοι το εθνικό συμφέρον, αφού έχουν τοποθετήσει –από την έναρξη της πολιτικής τους καριέρας- ως πρώτιστο μέλημα και καθήκον τους το κομματικό, το μικροκομματικό και πολλές φορές ιδιοτελές συμφέρον, που ικανοποιεί τις ανάγκες εισροής ψήφων…!

Πέρα από τις ευθύνες των προφανέστατα ανεύθυνων πολιτικών, πολιτευτών και άλλων τραγελαφικών τύπων που έχουν αναδειχθεί στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την έκθεση σε κίνδυνο –τόσο της Θράκης όσο και άλλων ευαίσθητων εθνικά περιοχών- φέρουν και συγκεκριμένες υπηρεσίες ασφάλειας, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε υπηρέτες εξυπηρετήσεων κομματικών συμφερόντων.

Το πρόσφατο παράδειγμα της ουσιαστικής ανυπαρξίας των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας μας δόθηκε μόλις εχθές (11/11/2011) στην Ξάνθη, όπου έγινε μνημόσυνο Τούρκων πεσόντων στρατιωτών σε μάχες (εντός της Τουρκίας) με Κούρδους αγωνιστές. Το μνημόσυνο (μεβλήτ) το διοργάνωσε το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, σε μία προσπάθεια επέκτασης της επιρροής του στην Ξάνθη (όπου οι Έλληνες μουσουλμάνοι είναι κατά πολύ αποστασιοποιημένοι από την τουρκική προπαγάνδα και τα κελεύσματα της «μητέρας πατρίδας»). Η χρήση θρησκευτικών τελετών αποτελεί σχεδόν πάγια τακτική στην στρατηγική που ακολουθεί η τουρκική προπαγάνδα, αφού είναι σχεδόν δεδομένο πως ο πιστός μουσουλμάνος είναι ευάλωτος ψυχολογικά σε οποιαδήποτε απόπειρα «πλύσης εγκεφάλου», όταν αυτή γίνεται μέσα στο τζαμί.

Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τόσο οι τούρκοι «διπλωμάτες» όσο και όλοι όσοι ασχολούνται (ή θα έπρεπε να ασχολούνται) από την πλευρά της Ελλάδας με την αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού στην Θράκη. Και όμως, αδρανούν…! Οι λόγοι αυτής της αδράνειας είναι πολιτικοί, κομματικοί αλλά –δυστυχώς- σε μερικές περιπτώσεις και… επάρκειας, αφού εδώ και χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο «αποψίλωσης» του ανθρώπινου στελεχειακού δυναμικού στις συγκεκριμένες υπηρεσίες ασφάλειας της χώρας. Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό, πως η ανικανότητα ενός συγκεκριμένου ανώτερου στελέχους στην Θράκη, επέτρεψε την εμπλοκή της Αστυνομίας, ως κατασταλτικού κρατικού οργάνου, ενώ θα έπρεπε να έχουν γίνει όλες εκείνες οι απαραίτητες ενέργειες (αιτιολογημένη έκθεση αναφοράς επικινδυνότητας διασάλευσης της ασφάλειας των πολιτών της περιοχής) που θα ανάγκαζαν τον αρμόδιο υπουργό να πιέσει την Άγκυρα και να επιτύχει την αναστολή μίας «θρησκευτικής τελετής», της οποίας η υλοποίηση ενείχε σοβαρούς κινδύνους παρεκτροπής, ενώ θα σήμαινε μία ακόμη αδικαιολόγητη υποχώρηση απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό.

Για να γίνουμε σαφέστεροι, σήμερα στην Ξάνθη υπάρχει ΕΝΑΣ μόνο άνδρας της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας, αφού όλοι οι άλλοι έχουν μεταφερθεί στην Κομοτηνή, την οποία χρησιμοποιούν σαν έδρα, προκειμένου να πληρώνονται… οδοιπορικά!!! Είναι, λοιπόν, φυσικό, ο ένας υπάλληλος να μην αρκεί για να αντιμετωπίσει την σωρεία των περιπτώσεων που σημειώνονται στην Ξάνθη. Το βοηθητικό προσωπικό (αποσπασμένοι από άλλες υπηρεσίες), δεν έχει ούτε την κατάλληλη επιμόρφωση, ούτε την κατάλληλη εκπαίδευση για να μπορεί να καλύψει τις πραγματικά τεράστιες ανάγκες που υπάρχουν στον συγκεκριμένο νομό. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, σε διαγωνισμό που είχε κάνει η ΕΥΠ πριν από 3 χρόνια, δεν προσλήφθηκε ΚΑΝΕΙΣ από την Θράκη!!! Τέτοια βαρύτητα έδωσε το αθηνοκεντρικό κράτος για την Θράκη!

Την ίδια στιγμή, ενώ πληθαίνουν τα προκλητικά και παραβατικά περιστατικά εκ μέρους του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, η Ελληνική κυβέρνηση μειώνει τα χρήματα προς την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών σε σημείο που να την καθιστά ανενεργή…, ενώ η τουρκική ΜΙΤ έχει επίσημο προϋπολογισμό που ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια δολάρια. Σαν αποτέλεσμα, μείωσης του εκπαιδευμένου ανθρώπινου δυναμικού και μείωσης του προϋπολογισμού της ΕΥΠ, είδαμε το καλοκαίρι που πέρασε εκατοντάδες αυτοκίνητα υψηλής τεχνολογίας και μεγάλου κυβισμού να οργώνουν «τουριστικά» την Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη εν μέσω μουσουλμανικής νηστείας, εκτελώντας πολλαπλές αποστολές (καταγραφή παράλιων εδαφών, παρακολούθηση - φωτογράφηση του στρατοπέδου Ειδικών Επιχειρήσεων που βρίσκεται κοντά στις Σάππες Ροδόπης, επαφές και οργάνωση με τουρκόφρονες της Θράκης), ενώ υπήρξαν και δύο σημαντικά περιστατικά πυρκαγιών στο νομό Έβρου, τα οποία αποψίλωσαν τα εδάφη των συγκεκριμένων ευαίσθητων εθνικά σημείων όπου αυτές εκδηλώθηκαν…

Βέβαια, και δυστυχώς, υπάρχει και ο παράγοντας ανθρώπινης ανικανότητας σχεδιασμού και αντιμετώπισης, γεγονός καταγεγραμμένο, αλλά κανείς δεν προσπαθεί να αλλάξει πρόσωπα που βαρύνονται με πολύ μεγάλες ευθύνες για πολύ συγκεκριμένα περιστατικά, όπως αυτό του τουρκικού μνημόσυνου στην Ξάνθη. Είναι, δε, τόσο μεγάλη η ανεπάρκεια ορισμένων στελεχών, που η συνέχιση της παραμονής τους στις θέσεις που κατέχουν, τους καθιστά επικίνδυνους για την ευρύτερη περιοχή. Η ανεπάρκεια, όμως, (για την περίπτωση του περιστατικού στην Ξάνθη) προϋπήρξε, αφού φυσιολογικά θα έπρεπε η όλη «δράση» του τούρκου προξένου να αντιμετωπισθεί με προληπτικές ενέργειες, αντί των κατασταλτικών υπηρεσιών της Αστυνομίας έναντι Ελλήνων ανησυχούντων πολιτών.

Για να γίνουμε περισσότερο σαφείς, σημειώνουμε ένα περιστατικό που συνέβη πριν από χρόνια, στην Καβάλα και στο εκεί κλιμάκιο της ΕΥΠ, για το οποίο έγινε πρόταση να κλείσει λόγω «αδράνειας»!!! Η πρόταση είχε γίνει από αποσπασμένο στέλεχος του Ελληνικού Στρατού, που είχε περισσότερη επαφή με παπούτσια παρά με τις πληροφορίες. Το «αστείο» είναι πως η πρόταση έγινε δεκτή από τους τότε προϊσταμένους της Αθήνας και δόθηκε «μάχη» για να διατηρηθεί ενεργό το συγκεκριμένο κλιμάκιο. Το πώς και το γιατί έγινε αυτή η πρόταση αποτελεί ένα πραγματικό μυστήριο, αφού είναι γνωστό πως το τουρκικό προξενείο «στοχεύει» στην Καβάλα, αφού εκεί υπάρχει το Παγγαίο (σπουδαίος ορυκτός πλούτος σε χρυσό, αλλά και σε άλλα ορυκτά) και η Θάσος (με τα κοιτάσματα πετρελαίου σε Πρίνο (, Πρίνο ΙΙ και τον γνωστό «ανενεργό» Μπάμπουρα). Το τελευταίο καλοκαίρι, μάλιστα, παρατηρήθηκε υψηλότατη τουριστική κίνηση στην Καβάλα από τούρκους πολιτικούς, πολιτευτές και επιχειρηματίες…, οι οποίοι μόνο τυχαία δεν επισκέφθηκαν την συγκεκριμένη πόλη (σε επόμενο δημοσίευμα θα καταθέσουμε λεπτομέρειες στρατηγικού σχεδίου οικονομικής εκμετάλλευσης από τούρκους επιχειρηματίες –μέσω Γερμανίας- που στοχεύουν στην απόλυτη εκμετάλλευση του Νομού Καβάλας).

Για πόσο, άραγε μπορεί να συνεχιστεί αυτή η τακτική της απάθειας; Για πόσο ακόμη οι κάτοικοι της Θράκης θα συνεχίσουν να παρακολουθούν ανεύθυνους (πολιτικούς αλλά και κυβερνητικούς υπαλλήλους) να τους εκθέτουν σε εθνικούς κινδύνους; Φυσικά, οι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών μετράνε την πατρίδα με τον πήχη και υπολογίζουν πόσα θα κερδίσουν από το ξεπούλημα που έχει αποφασισθεί να υλοποιήσει η κυβέρνηση Παπαδήμου. Μήπως, όμως, θα έπρεπε κάποιοι να ευαισθητοποιηθούν και να υπολογίσουν πως οι ζημίες που προκύπτουν μέσα από λάθος πολιτικές και ανθρώπους, είναι περισσότερες από τα κέρδη που τους υπόσχονται; Μήπως κάποιοι θα πρέπει να σκεφθούν πρώτα την πατρίδα και έπειτα το κόμμα ή την πολιτική τους καριέρα; Μήπως κάποιοι θα έπρεπε να σταλούν στο σπίτι τους, για να μην γίνουν αιτία να κινδυνεύσουν σπίτια άλλων Ελλήνων;

Κλείνοντας, θέλουμε να τονίσουμε πως τα προβλήματα υπάρχουν πάντα, όταν δεν τα αντιμετωπίζεις με τον σωστό τρόπο. Δυστυχώς, αυτά μεγιστοποιούνται όταν οι "αρμόδιοι" αποδεικνύονται απολύτως αναρμόδιοι και μερικές φορές επικίνδυνοι να κάνουν αυτό που η θέση και η πατρίδα τους επιτάσσει... Αλλά, είπαμε, πρώτα από όλα είναι το... κόμμα και το χρήμα...

Κωνσταντίνος

    

Τσίπρας: Η νέα κυβέρνηση είναι 80% ΠΑΣΟΚ, 10% Νέα Δημοκρατία, 10% ακροδεξιά και 100% μνημόνιο

Σάββατο, 12 Νοεμβρίου 2011

Τσίπρας: Η νέα κυβέρνηση είναι 80% ΠΑΣΟΚ, 10% Νέα Δημοκρατία, 10% ακροδεξιά και 100% μνημόνιο

«Το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι 80% ΠΑΣΟΚ, 10% Νέα Δημοκρατία, 10% ακροδεξιά και 100% μνημόνιο». Με τον τρόπο αυτό σχολίασε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης ανοίγοντας σήμερα το πρωί τις εργασίες της 10ης συνδιάσκεψης του Δικτύου Συνδικαλιστών του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που πραγματοποιείται στο κτίριο της ΓΣΕΕ.
«Εδώ και δυο χρόνια, στην Ελλάδα ασκείται μια πολιτική που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε διεθνές και Ευρωπαϊκό πειραματόζωο, με στόχο να μεταδοθεί αυτή η πολιτική και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες» συνέχισε ο κ. Τσίπρας και πρόσθεσε:

«Χθες ορκίστηκε στην Ελλάδα μια κυβέρνηση νέου τύπου και μαθαίνουμε ότι και στην Ιταλία σκοπεύουν να προχωρήσουν σε τέτοια νέου τύπου διακυβέρνηση με τεχνοκράτη πρωθυπουργό. Εγκαθίσταται η λογική ότι η πολιτική και η διακυβέρνηση είναι δουλειά των ειδικών που γνωρίζουν καλύτερα από τους λαούς να διαχειρίζονται τις τύχες μας δίχως να έχουν λαϊκή εντολή και δημοκρατική νομιμοποίηση».

«Πρόκειται, είπε ο κ. Τσίπρας, για κυβερνήσεις κοινωνικής αποδόμησης και δημοκρατικής οπισθοδρόμησης».

Εν συνεχεία υποστήριξε ότι η νέα κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει διαφορετική πολιτική από εκείνη του κ. Παπανδρέου και πρότεινε τη συγκρότηση «ενός νέου συνασπισμού εξουσίας που θα σταθεί απέναντι στη συμμαχία του μνημονίου».

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ πρόσθεσε ότι η συνέχιση των ίδιων πολιτικών θα οξύνει τα προβλήματα και χαρακτήρισε «ντροπή» ότι ένας στους δύο νέους είναι άνεργοι, ενώ η ελίτ της χώρας που αντιπροσωπεύει το 1% των Ελλήνων, πληρώνει μόλις το 0,8% των άμεσων και έμμεσων φόρων.
Τόνισε τέλος, ότι απαιτείται μια κοινή πολιτική της ευρωπαϊκής αριστεράς η οποία, «θα ανατρέψει το σημερινό πολιτικό και οικονομικό έκτρωμα μιας Ευρώπης που απεμπολεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που καταλύει τη Δημοκρατία και ακολουθεί πιστά τις εντολές ενός διευθυντηρίου, που καθορίζεται από τις πολιτικές του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου».

Οι εργασίες της συνδιάσκεψης, στην οποία συμμετέχουν συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες από δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες θα ολοκληρωθεί το απόγευμα.

 

ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!! ΕΡΜΕ ΕΛΛΗΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ! ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΧΤΙΣΕΙΣ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΟΥ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΕΝΑΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΕΝΟ ΠΑΡΙΑ ΤΩΝ 300 ΕΥΡΩ!!

 

Μαγειρεύεται η έξοδος από το ευρώ

Ευρώπη δύο ταχυτήτων και αλλαγή συνθήκης για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη ετοιμάζουν Μέρκελ – Σαρκοζί

Όπως έχει επανειλημμένως προαναγγείλει το «Π», με­τά τις Κάννες η Ε.Ε. έδωσε εντολή στην Κομισιόν να επεξεργα­στεί το σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη μιας χώρας με χρόνια προβλή­ματα - όπως η Ελλάδα.

Ο κύβος ερρίφθη ανεξάρτητα από τις εσωτερικές εξελίξεις στη χώρα μας. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός είναι τέτοιος ώστε, ακόμη και μετά το κούρεμα του χρέους εις χείρας...

ιδιω­τών κατά 50% (εάν προχωρήσει τε­λικά), η τάση του θα είναι και πάλι αυξητική, καθώς καμία διαρθρωτική αλλαγή δεν έγινε προς αυτήν την κα­τεύθυνση.

Έτσι Μέρκελ και Σαρκοζί αποφάσι­σαν από κοινού να μεθοδεύσουν τις διαδικασίες διάσπασης της ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες. Οι σκληροπυ­ρηνικές είναι αυτές που θα έχουν τα ηνία των αποφάσεων και οι υπόλοι­πες θα πρέπει να δουλέψουν σκληρά για να μπουν στον πρώτο πυρήνα.

Στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμ­βρίου, μάλιστα, Βερολίνο και Παρίσι αναμένεται να ζητήσουν και επισή­μως την αλλαγή της ευρωπαϊκής συν­θήκης ώστε να επιτρέπεται μια έξο­δος της Ελλάδας από το ευρώ.

Η έξοδος αναμένεται να είναι το τελικό στάδιο και χρονολογείται σε περίπου δύο χρόνια από τώρα, όταν θα λήξει η νέα δανειακή σύμβαση.

Δηλαδή, πριν μας βγάλουν από το ευρώ, θα μας υποχρεώσουν σε νέο κούρεμα και πιο διευρυμένη ελεγ­χόμενη χρεοκοπία, θα υποχρεω­θούμε να εκχωρήσουμε την ακίνητη περιουσία και τους φυ­σικούς πόρους στο ευρωπαϊ­κό ταμείο, θα κάνουμε άλλες δύο εσωτερικές υποτιμήσεις μισθών και συντάξεων ώστε να έχουμε μισθούς Τρίτου Κόσμου και μετά θα μας δείξουν την πόρτα της εξόδου.

Όλα αυτά γίνονται πλέον στο προσκήνιο, αλλά οι πολι­τικοί μας αρχηγοί δείχνουν να μην τα βλέπουν. Κινούνται και αποφασίζουν με βάση αμιγώς κομματικά κριτήρια.

Το Eurogroup

Έντονο ήταν το παρα­σκήνιο που εκτυλίχθηκε στους κόλπους της ευρωζώνης λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του Γιώργου Παπανδρέου. Πίσω από τις εξελίξεις - αν αληθεύουν τα όσα λένε οι κοινο­τικοί -πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Ευάγ­γελος Βενιζέλος.

Σύμφωνα με απόλυτα διασταυ­ρωμένες πληροφορίες του «Π», ο υπουργός Οικονομικών ενημέρωσε το μεσημέρι της Δευτέρας τόσο τον Όλι Ρεν όσο και τον Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, σε διμερείς συναντήσεις που εί­χε μαζί τους στις Βρυξέλλες, ότι αυ­τός θα είναι σίγουρα ο υπουργός Οι­κονομικών και ότι η υποψηφιότητά του έχει εξασφαλιστεί τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη Ν.Δ.!

Αργότερα, λίγο πριν από την έναρ­ξη της συνεδρίασης του Eurogroup και ενώ βρισκόταν εντός της αίθου­σας, σύμφωνα με πληροφορίες ξέ­νων δημοσιογράφων, φαίνεται να ενημέρωσε και τον υπουργό Οικο­νομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι θα παραμείνει στη θέση του, με μια βεβαιότητα που προκάλε­σε απορίες.

Και τούτο διότι η άφιξή του στις Βρυξέλλες έγινε ελά­χιστες ώρες με­τά την έναρξη των συνομι­λιών μετα­ξύ Παπανδρέου και Σαμαρά και κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι σε θέση να γνωρίζει με βεβαιότητα εάν τελικά θα παρα­μένει στο πόστο του, καθώς είναι βέ­βαιο ότι μόνο από τον Γ. Παπανδρέου θα μπορούσε να έχει τέτοια διαβε­βαίωση.

Όμως, όπως φαίνεται, ο Βενιζέλος ήταν ιδιαίτερα... παιχνιδιάρης και σε άλλα επίπεδα. Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με όσα λένε οι κοινοτικοί, η «ξαφνι­κή» ιδέα των Γιούνκερ και Ρεν - που υιοθετήθηκε έπειτα από τους υπουρ­γούς Οικονομικών της ευρωζώνης - για τη γραπτή δέσμευση όλων των συμμετεχόντων στη συγκυβέρνηση... δεν προήλθε από αυτούς, χωρίς αυ­τό να σημαίνει ότι οι κοινοτικοί έχουν δίκιο.

Όμως είναι βέβαιο ότι πρέπει να μάθουμε αν ο Βενιζέλος ήταν αυτός που πρότεινε την υπογραφή αυτού του εγγράφου από τους Παπανδρέου και Σαμαρά, εκτός από τον νέο πρω­θυπουργό και τον υπουργό Οικονο­μικών, καθώς υπάρχουν οι σοβαρές πληροφορίες που αναφέρουν ότι «η ελληνική αντιπροσωπεία» πρότεινε την πρωτοβουλία του εγγρά­φου «για το καλό της χώ­ρας και για να δεσμευ­θούν όλοι».

Με αυτό το σκε­πτικό οι γιουρογκρουπάτοι όχι μόνο το υιοθέτησαν, αλλά το ανακοίνωσαν, χωρίς ίσως να προ­βλέψουν ότι η πρόταση του Έλληνα ομολόγου τους θα... «μηδένιζε» το κοντέρ των διαπραγματεύσεων με­ταξύ Σαμαρά και Παπανδρέου, αφού στο κάτω - κάτω είναι και μια πρακτι­κή που εφαρμόζουν εδώ και αρκετό καιρό όχι μόνο για τους Έλληνες ηγέ­τες, αλλά και για τους ηγέτες άλλων χωρών.

Μπλόκο στον Σαμαρά;

Ο Βενιζέλος, όπως όλοι ξέρουμε πλέον, δεν είναι αφελής. Προφανώς γνώριζε πολύ καλά ότι η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θα ζητούσαν έτσι κι αλλιώς την υπογραφή ενός τέτοιου εγγράφου, αλλά δεν θα το ανακοίνωναν για να μη φανεί ως παρέμβαση στην εσω­τερική πολιτική σκηνή της Ελλάδας, την ώρα μάλιστα που οι ζυμώσεις για τον νέο πρωθυπουργό ήταν σε πλήρη εξέλιξη.

Όμως μπορεί κάποιος να αναρωτη­θεί αν ο λόγος της παρότρυνσης για τη δημοσιοποίηση της απαίτησης για τις υπογραφές είχε να κάνει με την επιδίωξη να μπλοκάρουν οι διαδικα­σίες για τη «συνεννόηση» μεταξύ Σα­μαρά και Παπανδρέου, παρά το γεγο­νός ότι όλοι γνωρίζουν πως στην επι­λογή αυτήν υπήρχε σύμπνοια μεταξύ Γιώργου και Βενιζέλου.

Σίγουρα οι εισηγητές γνώριζαν ότι ο Σαμαράς, λόγω των προηγούμενων τοποθετήσεών του, θα δυσκολευόταν να κάνει (δημοσίως τουλάχιστον) και αυτήν την υποχώρηση, όμως δεν φα­ντάζονταν ότι ο αρχηγός της Ν.Δ. θα άρπαζε την ευκαιρία με την άρνηση να ανατρέψει αυτό το αρνητικό κλίμα - και σε έναν μεγάλο βαθμό το κατά­φερε.

Άλλωστε το κλίμα για τον πρόεδρο της Ν.Δ. ήταν ήδη εξαιρετικά αρνη­τικό στην Ε.Ε., καθώς, όπως γκρινιά­ζουν στη Συγγρού, εδώ και έναν πε­ρίπου χρόνο υπήρξε συστηματική «διαχείριση» των θέσεών του από το Μαξίμου και σε πολλές περιπτώσεις - λένε - είχε υπονομευτεί η εικόνα του.

Έτσι, στο ίδιο κλίμα, ο Βενιζέλος τη Δευ­τέρα στο Eurogroup φρόντισε να «ενημερώ­σει» τους υπουργούς, ακόμα και τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν, για το «τι είδους παιχνίδια παίζει ο κ. Σαμα­ράς» προεξοφλώντας ότι ο πρόε­δρος της Ν.Δ. θα ήταν αρνητικός και ότι «από χέρι» δεν θέλει ουσιαστικά μια κυβέρνηση συνεργασίας!

Με τον τρόπο αυτόν ο Βενιζέλος, όπως λέει το ρεπορτάζ, υπέβαλλε εμ­μέσως την ιδέα ότι αυτός είναι ο μό­νος αξιόπιστος συνομιλητής στην Ελ­λάδα για τους δανειστές και ζητούσε με τον τρόπο του «ψήφο εμπιστοσύ­νης» και στήριξη, ώστε να επιστρέ­ψει στην Αθήνα και να ενημερώσει το Υπουργικό Συμβούλιο ότι η Ε.Ε. και το ΔΝΤ επιθυμούν να παραμείνει στη θέ­ση του.

Τι «έπαιξε» με Παπαδήμο

Την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό της κυβέρνησης, ενώ εξελισσόταν το θρί­λερ για την επιλογή πρωθυπουργού για την κυβέρνηση συνεργασίας, σε αρκετούς η επιλογή του Λουκά Παπαδήμου προκαλούσε... «τρόμο», παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ετέθη επισή­μως το όνομά του και από κανέναν δεν επιβεβαιώνεται ότι υπήρξαν προ­χωρημένες συζητήσεις μαζί του.

Πέρα από όλα όσα εύλογα θα μπο­ρούσε να πει κάποιος για την επιλο­γή ενός τραπεζίτη, οι περιπλοκές στο εσωτερικό θα μπορούσαν να είναι πολλές.

Κατ’ αρχάς, ξέροντας τι γίνε­ται – και πώς – στην Ε.Ε., στην ΕΚΤ, στα Eurogroup, στο ΔΝΤ, θα έπαιρνε εντελώς πάνω του συνομιλίες και δι­απραγματεύσεις. Κάτι τέτοιο θα απο­δυνάμωνε όχι μόνο αρκετούς δελφί­νους, αλλά και τους ίδιους τους αρ­χηγούς.

Στο πλαίσιο αυτό θεωρείται εξαι­ρετικά δύσκολη μια συνύπαρξη Βε­νιζέλου - Παπαδήμου, καθώς ο νυν υπουργός Οικονομικών θα υποβιβα­ζόταν σε απλό παρατηρητή, κάτι που είναι βέβαιο ότι δεν θα αποδεχόταν.

Τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για «βέτο» Βενιζέλου στην επιλογή Παπαδήμου έχουν βάση. Και η ανα­κοίνωση που εξέδωσε ο υπουργός Οικονομικών στην ουσία δεν το δια­ψεύδει.

Ούτε όμως ο πρωθυπουργός ούτε ο Σαμαράς έδειξαν ιδιαίτερη θέρμη στην επιλογή Παπαδήμου. Αντίθετα, με τις «διαρροές», οι επαφές με τον Παπαδήμο δεν ήταν ούτε πυκνές ού­τε... βαρυσήμαντες. Τα δύο κόμματα, άλλωστε, προτίμησαν, όπως φαίνεται, να τοποθετήσουν επικεφαλής της νέ­ας κυβέρνησης ένα λιγότερο ισχυρό και περισσότερο ελέγξιμο πρόσωπο, ώστε η πραγματική πολιτική να ασκεί­ται από αυτούς.

Από το Ποντίκι

Από την Χρυσή Αυγή η πρώτη συγκέντρωση ενάντια στη νέα κυβέρνηση!

Σάββατο, 12 Νοεμβρίου 2011

Από την Χρυσή Αυγή η πρώτη συγκέντρωση ενάντια στη νέα κυβέρνηση!

Σήμερα 5 το απόγευμα Πλατεία Αγίου Νικολάου Νίκαια 

Κεντρικός ομιλητής: Νικόλαος Μιχαλολιάκος

Το πολιτικό κόμμα «Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή» καλεί όλους τους Έλληνες πατριώτες στην πρώτη ανοικτή συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στη νέα κυβέρνηση του Μνημονίου. Η εκδήλωση του Σαββάτου, σε μία περιοχή λαϊκή, που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από τα αντεθνικά μέτρα του ΔΝΤ, θα έχει ξεκάθαρο αντικυβερνητικό χαρακτήρα. Η Χρυσή Αυγή αποτελεί πλέον τη μοναδική πολιτική δύναμη ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ενάντια στη νέα τρόικα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) που.....
μοναδικός της σκοπός είναι η ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της χώρας.

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ! 

Χρυσή Αυγή

Η ρωγμή

Σάββατο, 12 Νοεμβρίου 2011

Η ρωγμή

 Γράφει ο Γιώργος Γραμματικάκης

Την ύστατη στιγμή, μια κάθαρση αναπάντεχη έδωσε τέλος στην πολιτική μας τραγωδία. Η χώρα απέκτησε νέο πρωθυπουργό και μάλιστα όπως ακριβώς απαιτούσαν οι συνθήκες και η δική μας αγωνία. Η πρώτη του δήλωση, λιτή, ουσιαστική και χωρίς χειρόγραφο, έσβησε λίγο την κακοφωνία και την αφόρητη φλυαρία των ημερών.

Η ευφορία, που προκλήθηκε λοιπόν από την επιλογή του, είναι δικαιολογημένη. Όσο για τις ορατές αδυναμίες στην σύνθεση της κυβέρνησης, πρέπει νομίζω να κριθούν με την ματιά των αναγκαίων συμβιβασμών.

Το νέο σκηνικό δεν πρέπει ωστόσο να οδηγήσει στην διαγραφή των γεγονότων και κυρίως του πολιτικού «ήθους» που τα προκάλεσε. Εμείς οι Έλληνες δεν φημιζόμαστε για την ιστορική μας μνήμη. Σε αυτήν άλλωστε την ιδιαιτερότητα οφείλονται πολλά από τα εθνικά μας..........
ολισθήματα.

Είναι λοιπόν αναμφισβήτητο ότι η πρόσφατη περίοδος επιβεβαίωσε μια αλήθεια που καιρό τώρα νιώθουμε: Ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι διάτρητο. Δεν αντέχεται. Διότι, καθώς η χώρα ακροβατούσε –και ακόμα ακροβατεί- στο βάραθρο, οι πολιτικοί μας αναλωνόταν όπως πάντα σε μικροκομματικά παιχνίδια και αντεγκλήσεις. Ετσι, ακόμα και την μικρή δόξα της επιδερμικής συναίνεσης τους, δεν μπορούν ουσιαστικά να διεκδικήσουν. Η «υπέρβαση» οφείλεται στα κυνικά τελεσίγραφα των ξένων ηγετών, στους ωμούς εκβιασμούς τους. Υπό άλλες μάλιστα συνθήκες, οι εκβιασμοί αυτοί έπρεπε να συναντήσουν αδιαπραγμάτευτη την περηφάνεια του  έθνους.

Εκεί όμως που φτάσαμε, το έθνος έμαθε απλώς να ταπεινώνεται, να αγωνιά για την επόμενη «δόση», να εκλιπαρεί για το αύριο.

Δεν αντέχεται λοιπόν ο πολιτικός μας κόσμος. Μόνον η εξουσία και οι υποσχέσεις της φαίνεται ότι κινούν το ενδιαφέρον του. Τα άλλα, τα ιερά και τά όσια, όπως πατρίδα, εθνική ευθύνη, λαός, σεβασμός των θεσμών χρησιμεύουν απλώς ως προπέτασμα καπνού: Για επιδιώξεις αλλότριες, για τον ανταγωνισμό των ηγετών και των ηγετίσκων, για την επιβίωση ενός συστήματος που πολλά δεινά προξένησε στον τόπο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το μοιραίο τρίγωνο  -Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, και Αρχηγός της Αντιπολιτεύσεως-  που με την αβουλία η τις πράξεις τους η χώρα κινδύνευσε να βυθισθεί αύτανδρη, παράγωγο του ίδιου αυτού συστήματος υπήρξε.

Έξω ωστόσο θερίζουν πάντοτε άρματα δρεπανηφόρα: Επιχειρήσεις κλείνουν και οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, οι νέοι άνθρωποι βυθίζονται στην  απόγνωση, η χώρα μοιάζει χωρίς πνοή και προοπτική. Θυμίζει ένα δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά, όπως στην φωτογραφία. Το μοναδικό του ίχνος είναι κάποια στάσιμα νερά. Ίσως όμως να κρύβουν μέσα τους και ένα μεγάλο δάκρυ.

Εκείνοι ωστόσο, οι κυρίως υπεύθυνοι, του παρελθόντος η του παρόντος, ούτε μια συγγνώμη, ούτε ένα απλό και ειλικρινές «φταίξαμε» δεν μπόρεσαν κάποια στιγμή να αρθρώσουν.

Στις τηλεοπτικές τους βέβαια παρελάσεις, που διαρκούν από το πρωί ως το βράδυ, τα στελέχη του πολιτικού μας κόσμου συχνά αναφέρονται στο δράμα που ζεί σήμερα η πατρίδα. Δεν φαίνεται όμως πραγματικά να τους αγγίζει. Μοιάζουν απλοί παρατηρητές, που μάλιστα φορούν γυαλιά παραμορφωτικά. Είναι ευεξήγητο: Τον τόπο βλέπουν πάντα μέσα από το κομματικό συμφέρον. Ακόμα και οι εκπρόσωποι του κόμματος, που «επανίδρυσε» το κράτος και μας έφερε στο χείλος του γκρεμού, καταγγέλουν χωρίς αιδώ τα πεπραγμένα των άλλων. 

Όσο λοιπόν και αν εκφράζεται κάποτε με υπερβολή, η απαξίωση του πολιτικού κόσμου, που είναι πια διάχυτη, μοιάζει δικαιολογημένη. Το ότι απλώνεται επί δικαίων και αδίκων, είναι φοβούμαι  μια συνήθεια της ιστορίας. Έτσι χάνονται και οι εξαιρέσεις, που αναμφισβήτητα υπάρχουν. Στην κοινή όμως συνείδηση, ο πολιτικός κόσμος θυμίζει πια ένα θίασο σκιών, που μόνον οργή προκαλεί για το έργο που έμαθε να παίζει.

Από τα αισθήματα αυτά δεν εξαιρείται δυστυχώς ούτε η αριστερά. Επειδή μάλιστα εκείνη δεν διεκδικεί άμεσα την εξουσία, θα ήταν ευκολότερο να μιλά με παρρησία και ανοικτή καρδιά. Αντ αυτού όμως έχει βυθισθεί ακόμα περισσότερο στα παλαιολιθικά της ιδεολογήματα, και σε ένα κλειστό σύστημα που λίγο επικοινωνεί με την εποχή. Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση της στον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, που επιτέλους αποτελούσε μια ισχυρή απαίτηση των πολιτών.
Η εύκολη άλλωστε στρατηγική των κινητοποιήσεων, που παραλύουν κατά καιρούς την χώρα, μήτε την κυβέρνηση  συνήθως ενοχλεί, ούτε τους δανειστές μας επηρρεάζει. Προσθέτει όμως ακόμα ένα βάρος στην καθημερινή ταλαιπωρία του πολίτη. Ειδικότερα μάλιστα στην Αθήνα, δίδει την χαριστική βολή σε ένα κέντρο που κάποτε έσφυζε από ζωή, και σήμερα έχει παραδοθεί στα δακρυγόνα και την ερημιά.

Η απαξίωση λοιπόν του πολιτικού μας συστήματος, ενώ κάπως επιβραδύνθηκε με τις πρόσφατες συναινετικές κινήσεις, δεν είναι ένα επικαιρικό φαινόμενο. Το αντίθετο: Αγγίζει τα όρια των πολιτικών μας θεμελίων, και  απαιτεί  ρήξεις και τομές για να απαλυνθεί η δυναμική του• η, ακόμα πιό επικίνδυνο, για να μην εκτραπεί σε εμφύλια βία. 

Με την διαφορετική αυτή  οπτική, η απαξίωση του πολιτικού  συστήματος είναι ένα φαινόμενο ελπιδοφόρο. Αποτελεί μια ρωγμή στην ιστορία του τόπου. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι η ρωγμή  αυτή διευρύνθηκε από την πρόσφατη αντίδραση, την άμεση και απόλυτη, ορισμένων βουλευτών και της κοινής γνώμης.  Έτσι ματαιώθηκε η ύστατη, θλιβερή απόπειρα να αλωθεί και η νέα κυβέρνηση από κάποια κομματικά κατεστημένα.

Έχω μάλιστα την ελπίδα –όπως και πολλοί άλλοι– ότι η ρωγμή αυτή θα αντέξει και θα βρεί τον τρόπο να εκφρασθεί στον άνεμο των εκλογών, που έχουν ήδη δρομολογηθεί. Για κάθε Έλληνα που αγαπά τον τόπο του, το αίτημα αυτών των εκλογών είναι άλλο. Να απαλλαγεί η εθνική πορεία μας από τα σύνδρομα και την ευτέλεια της πολιτικής ζωής, όπως την ζήσαμε. Αν αυτό γίνει με την  ανοχή η και την  σύμπραξη του σημερινού πολιτικού συστήματος, ακόμα καλύτερα. Αλλιώς, κάποιοι  εκπρόσωποι του θα εξακολουθήσουν να κυβερνούν σε ένα πολιτικό κενό, απαξιωμένοι από τον κόσμο και την ιστορία. Η φύση ωστόσο, όπως λένε οι σοφοί και η δική μου επιστήμη, απεχθάνεται το κενό. Η πλήρωση του με ένα άλλο ήθος και προοπτική είναι –ας μην έχομε αυταπάτες- και προυπόθεση για την εθνική μας επιβίωση.

Παπαδήμος, η χαρά του λαού

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ" ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ"

Ο λαός μπορεί τώρα να ανακουφιστεί. Στις τουαλέτες ή και αλλού. Μπορεί να βγει και στους δρόμους ακόμα και να πανηγυρίσει. Το σάπιο πλέον πολιτικό σύστημα στριμώχτηκε στη γωνία, με κατεβασμένη την ουρά, ηττημένο και αδύναμο. Προσπάθησε χθες να παίξει τα τελευταία του χαρτιά με Πετσάλνικο, Βενιζέλο κλπ, μα δεν πρόκανε. Ο λαός ξεσπάθωσε. Οι βουλευτές ξεσπάθωσαν. Άρχισαν να στέλνουν εδώ κι εκεί σωρηδόν επιστολές διαμαρτυρόμενοι για την καταρράκωση της αξιοπρέπειάς τους, για το πώς θα ήταν δυνατόν ένα ολίγιστος πολιτικός, να αναλάβει να οδηγήσει το έθνος στην οδό της σωτηρίας, όταν μάλιστα οι άριστοι κι οι εκλεκτοί βρίσκονταν ήδη απ’ όξω πανέτοιμοι, αδέκαστοι και αποφασιστικοί. Αδίστακτοι; Μπα! Ούτε κατά διάνοια.

Ο λαός πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένος για την επιτευχθείσα «εθνική συνεννόηση». Μ’αυτό κοιμόντουσαν η Λαγκάρντ, και οι Μερκόζυ, μ’ αυτόν τον καημό ξύπναγαν τα κανάλια, ο ΣΕΒ, κι οι τραπεζίτες. Κι από δίπλα, με τον ίδιο καημό, κι ο λαός.

Ο Παπαδήμος έχει πολλά προσόντα, παχύ βιογραφικό, βαρύ λόγο στας Ευρώπας, δεν χαμπαρίζει από πολιτικές, μίκρο και μάκρο. Από πολιτικές και πολιτικούς που έφτασαν, όπως έφτασαν, εδώ τον λαό και την χώρα του. Ο Παπαδήμος είναι εχέφρων κι αξιόπιστος. Θα ανεβάσει την αξιοπιστία και θα αποκαταστήσει το καλό όνομα της χώρας στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Ο καθείς πλέον, θα μπορεί να πίνει ανενόχλητος τον καφέ του στο Παρίσι, χωρίς να αναγκάζεται να υφίσταται την επιτιμητική ματιά του κάθε σερβιτόρου, θα μπορεί να διαβαίνει με άνεση και με ψηλά το κεφάλι το κατώφλι του Harrodsκαι θα μπορεί να ανεμίζει περήφανος την πιστωτική του κάρτα.

Ο Παπαδήμος θα την κάνει καλά τη δουλειά. Γιατί είναι άριστος σ’ αυτό και ικανός. Άλλωστε τέτοιους ανθρώπους θέλουμε στο τιμόνι της χώρας. Θα υλοποιήσει στο ακέραιο τις συμφωνίες της 26-27 Οκτωβρίου, θα επιβάλει τα μέτρα που απορρέουν από αυτές, χωρίς να παρεμποδίζεται πλέον από ανίκανους πολιτικούς που μέχρι τώρα δεν μπόρεσαν, οι άχρηστοι, να εφαρμόσουν ολάκερο ούτε ένα από αυτά, θα προχωρήσει στην «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας», και για να μην μακρηγορώ, όλα απολύτως τα συμφωνηθέντα.

Γι αυτό και ο λαός είναι πολύ χαρούμενος σήμερα και γιορτάζει. Γιατί έχουμε έναν στιβαρό και ακέραιο καπετάνιο που θα τα εφαρμόσει όλα, και μάλιστα εις το ακέραιο!

e-cynical

Ευρω-πραξικόπημα για τη διάσωση του Ευρώ…

Ευρω-πραξικόπημα για τη διάσωση του Ευρώ…

(Από το πατριωτικό περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ)

 

Η Μέρκελ το είχε σηματοδοτήσει καθαρά: Μας ενδιαφέρει να σώσουμε το Ευρώ και όχι την Ελλάδα!!! 
Μόνο οι παντελώς άσχετοι και ανόητοι ή τα έμμισθα παπαγαλάκια του καθεστωτικού κρετινισμού δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από ένα δικτατορικό καθεστώς «ελεγχόμενης πτώχευσης». 
Με πιο απλά λόγια: Η χώρα μας είναι ήδη χρεοκοπημένη και τη κρατούν στην εντατική («ελεγχόμενη πτώχευση») προκειμένου να μην προκληθούν νέοι αλυσιδωτοί κραδασμοί που θα δώσουν τη χαριστική βολή στην ευρωζώνη και το Ευρώ που βρίσκονται σε ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ και ταχείς ρυθμούς κατάρρευσης… 
Αυτό, λοιπόν, που αναζητείται εναγωνίως και επειγόντως από τους ευρω-δικτάτορες είναι να βρεθεί η «φόρμουλα» και τα «εργαλεία» που θα θωρακίσουν την ευρωζώνη και το ευρώ πριν η Ελλάδα φτάσει, στη βέβαιη (μαθηματικά), ανεξέλεγκτη πτώχευση… 

Η καπιταλιστική κρίση έχει βαθύνει και οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που αρχίζει να γίνεται ανεξέλεγκτη και απειλεί άμεσα την ενότητα της ΕΕ και έχει φέρει την ευρωζώνη στο χείλος της αβύσσου: Σε μια σφοδρή και παταγώδη κατάρρευση… 

Η Ελλάδα, σαν ο πιο αδύνατος κρίκος θα είναι και η πρώτη, μαζί και με άλλες χώρες του Νότου, που θα την πληρώσουν… 

Σχεδιάζονται από τους τραπεζίτες και τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα ποικίλα σενάρια, πολλαπλών στόχων. Για την Ελλάδα: 

α). Να ξεζουμιστεί, όσο το γρηγορότερο γίνεται: Να ρουφήξουν κάθε σταγόνα αίματος του ελληνικού λαού και να ξεπουληθεί κάθε ελληνική πέτρα. 

β). Να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατόν η αποικιοκρατικοποίηση της χώρας και να αλωθεί κάθε «δομή», κύτταρο και θεσμός της εθνικής της υπόστασης… 

γ). Να σπρωχτούν οι χρεοκοπημένες χώρες, με αιφνιδιαστική κατρακύλα, σε «προβληματικά» μέλη της ΕΕ: Η ΕΕ των Ισχυρών και η ΕΕ των αποικιών, δηλαδή να κωδικοποιηθεί θεσμικά η παρούσα πραγματικότητα… 
Τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αφού καταβρόχθισαν την Ελλάδα και άλλες χώρες θα τους σταμπάρουν επίσημα την ετικέτα της αποικίας… 

Αυτό, σε επίπεδο νομισματικό μπορεί να εκφραστεί ή με ένα ευρώ «δύο ταχυτήτων» (άλλο για τους ισχυρούς και άλλο για τους χρεοκοπημένους) ή με μια βίαιη, αποικιοκρατική πτώση στη δραχμή, που σημαίνει: ότι το χρέος θα παραμείνει αλώβητο, μεταφρασμένο σε δραχμές… 

Το ευρω-πραξικόμημα με την ΕΠΙΒΟΛΗ του τραπεζίτη Παπαδήμου έρχεται να δουλέψει ΑΚΡΙΒΩΣ προς αυτήν την κατεύθυνση των ισχυρών διεθνών ελίτ εξουσίας: 

α) Να ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ τη λεηλασία και το ξεπούλημα της Ελλάδας… 

β). Να ρουφήξει κάθε σταγόνα αίματος που έχει μείνει στον ελληνικό λαό… 

γ). Να «δουλέψει» για την ελαχιστοποίηση των κλυδωνισμών του Ευρώ από την ανεξέλεγκτη πτώχευση που βρίσκεται προ των πυλών… 

δ). Τέλος, να ΕΠΙΚΥΡΩΣΕΙ τις αποφάσεις της ευρω-δικτατορίας: την «ένταξη» της Ελλάδας στο χώρο των «ευρω-αποικιών»… 

Και όλα αυτά με ενεργά υποστυλώματα τα κόμματα και τους αρχηγούς τους ανδρείκελα των «νταβάδων»- τοκογλύφων: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ. ΛΑΟΣ… 

Η μόνη λύση είναι η αγωνιστική κινητοποίηση και οργάνωση του ελληνικού λαού πάνω σε δύο εθνικούς στρατηγικούς άξονες, Συνειδητής διεκδίκησης: 

α). Έξω από την ΕΕ, τους νομισματικούς της μηχανισμούς (ευρωζώνη-ευρώ) ΚΑΙ επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα 

β). Καμία αναγνώριση, συνεπώς, ΚΑΜΙΑ πληρωμή χρέους… 
Το λαϊκό κίνημα προς αυτήν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ κατεύθυνση πρέπει να πορευτεί ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6091