Ο «Λόγος» και το «Δίκαιο» της μοχθηρής παρασιτίας των ανδρεικέλων

Ο «Λόγος» και το «Δίκαιο» της μοχθηρής παρασιτίας των ανδρεικέλων

απο το πατριωτικό περιοδικό (ρεσάλτο)

Η ικανότητα αντίστασης του νευρικού συστήματος του ανθρώπου έχει τα όριά της… 
Όταν ακούς τη λιγδιασμένη «καραμούζα» της υστερικής αχρειότητας του πασοκικού παρασιτισμού, τον Πεταλωτή, να χαρακτηρίζει, με στραταρχική αυθάδεια, «ακροδεξιές» τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού κατά της διατεταγμένης «επιχείρησης» (ορατής και δια γυμνού οφθαλμού) προφυλάκισης του μοναχού Εφραίμ, τότε πράγματι φτάνεις στα όριά σου… 
Αν είναι δυνατόν ο Πεταλωτής, ο «άκαπνος» και ανύπαρκτος ιστορικά και πολιτικά από κάθε αγωνιστική κίνηση της ελληνικής κοινωνίας, ο οποίος έκανε γνωστή την αχρωμία του και τη μηδαμινότητά του σαν άθλιος λακές και «ντελάλης» μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων, ΝΑ παραδίδει πολιτικά μαθήματα στον ελληνικό λαό και να ορίζει, με αφοριστικές ταμπέλες, τον πολιτικό χαρακτήρα των αντιδράσεών του. 

Αν είναι δυνατόν ο υστερικός δούλος της δωσίλογης, πασοκικής κακουργίας που κατασπάραξε την Ελλάδα και το λαό της και που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και τη νέα αποικιοκρατική κατοχή, να παρέχει πιστοποιητικά ιδεολογικών και πολιτικών «ταυτοτήτων»… 

Μόνο ένας «πολιτικός υπόκοσμος» δικτατορικής αυθάδειας και παρασιτικής κακοήθειας θα μίλαγε όπως ο Πεταλωτής. 

Μόνο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα με τα «όργανά» τους και τους «εισαγγελείς» τους καθορίζουν τις πολιτικές έννοιες και χαρακτηρίζουν συκοφαντικά τις λαϊκές αντιδράσεις. 

Η φασιστική αυθάδεια των ανδρεικέλων του πασοκικού κράτους και παρακράτους στιγματίζει κάθε λαϊκή αντίδραση και κίνηση, την ΟΡΓΗ της κοινωνίας, σαν «ακροδεξιά». 

Το παρασιτικό, καθεστωτικό εξάμβλωμα του πασοκισμού, η πιο μοχθηρή «δεξιά» που γνώρισε η Ελλάδα, αυτό-αναγορεύεται σε «αριστερά» και «πρόοδο» και στιγματίζει ό,τι δε χωράει στα δικά του καλούπια, σαν «δεξιά» και «ακροδεξιά». 

Ο Πεταλωτής, η γκριμάτσα αυτής της μοχθηρής «ακροδεξιάς» πολιτικής, κολλάει αυτό που είναι ο ίδιος και το καθεστώς που υπηρετεί στο λαό που αντιδρά στο δικό τους ΦΑΣΙΣΜΟ… 

Αυτό έκαναν όλοι οι δικτάτορες στην ιστορία και τα άθλια και γελοία μαντρόσκυλά τους: Πάντα στιγμάτιζαν, φακέλωναν και συκοφαντούσαν τις λαϊκές αντιδράσεις… 

Στις λεκτικές ετικέτες διέφεραν. 

Ο παλιός φασισμός κολλούσε στο λαό την ετικέτα της «κομμουνιστικής απειλής»… 

Ο σύγχρονος φασισμός, ο πλανητικός φασισμός, αναθεματίζει και καθιστά «σκιάχτρο» τον παλιό και ξεπερασμένο φασισμό, αλλάζει τις μάσκες και κολλάει άλλες λεκτικές ετικέτες:Κυρίως ετικέτες που σηματοδοτούν το τρομοκρατικό «σκιάχτρο» της «ακροδεξιάς απειλής», του «ρατσισμού» και CIA… 

Αυτό το απλοϊκό μαθηματάκι ο Πεταλωτής το παπαγαλίζει με κομπάζουσα ηλιθιότητα και αυθάδεια φασιστικού λαϊκισμού. 

Το κόμμα του βρίσκεται στο κέντρο της καθεστωτικής σήψης, το κόμμα του είναι χαραγμένο βαθιά από τις γεροντικές, φασιστικές ρυτιδώσεις, το κόμμα του στηρίζεται στις «ακροδεξιές» καρικατούρες των τυχοδιωκτών, της χυδαιότητας και της ελεεινότητας (Καρατζαφέρης), συγκυβερνούν ΜΑΖΙ, και ο Πεταλωτής χαρακτηρίζει «ακροδεξιές»(!!!) τις λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στην πραξικοπηματική δίωξη του Εφραίμ: Τη σκηνοθετημένη αυτή πολιτική σκευωρία… 

Τέτοια αλαλάζουσα ανοησία και τόσο ωμή και νοσηρή διαστροφή της πραγματικότητας… 

Τα παράσιτα της εξουσίας, ιδιαίτερα όταν έχουν φτάσει στα έσχατα φρενοβλαβή όριά τους, ΘΕΩΡΟΥΝ, κατά ένα τρόπο αδίσταχτο, ανενδοίαστο και προκλητικό, την κοινωνία και το λαό της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ τους. «Εμπόρευμα» για πάσα χρήση: «προοδευτική» ή «αντιδραστική», «αριστερή» και «αντιεξουσιαστική» ή «δεξιά» και «ακροδεξιά»…
  
 

Ένας άλλος, από τους πιο αντιπροσωπευτικούς τύπους της «Ρασπούτνιας καμαρίλας» του πασοκικού κράτους και παρακράτους, μας «διαβεβαίωσε» ότι η «Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη»!!!! 

Είναι «ανεξάρτητη» επειδή προφυλάκισε ΜΟΝΟ το γέροντα Εφραίμ, ενώ κυκλοφορεί ελεύθερα όλος ο «πολιτικός υπόκοσμος», όλα τα «λαμόγια», οι μεγάλοι καταχραστές και οι αρχικλέφτες, οι έμποροι ναρκωτικών, οι ληστές του εθνικού πλούτου, οι δολοφόνοι του ελληνικού λαού και τα ανδρείκελα-προδότες εσχάτης προδοσίας, οι «νταβάδες» απατεώνες και όλος ο «καλός ο κόσμος» της κερδοσκοπικής αναισχυντίας, της ΑΠΑΤΗΣ και της παρασιτικής τους «αλητείας»… 

Το να ισχυρίζεται σήμερα κάποιος ότι είναι «ανεξάρτητη» και «ελεύθερη» η «Δικαιοσύνη», αυτό είναι μακάβριος καγχασμός ΑΝΟΗΣΙΑΣ, κοροϊδίας και απάτης… 

Ο ίδιος ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου έλεγε άλλα πράγματα στο παρελθόν, όταν η «ανεξάρτητη» …Δικαιοσύνη είχε στήσει στο εδώλιο τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε ήταν πολιτική και δικαστική σκευωρία, τότε η «Δικαιοσύνη» εκτελούσε διατεταγμένο έργο, ενώ σήμερα, σε ένα καθεστώς πασοκικού παρακράτους και κάτω από την κατοχική μπότα της ευρω-χούντας, η «Δικαιοσύνη» είναι «ανεξάρτητη»… 

Τέτοιες αλαζονικές και θεατρινίστικές ανοησίες, που προκαλούν τη αηδία του ελληνικού λαού (αυτός έχει βιώσει στο πετσί του την «ανεξαρτησία» της «Δικαιοσύνης»)μάς ξεστομίζουν τα «εγκάθετα» όργανα του κατοχικού καθεστώτος, τα ποικιλόχρωμα και άθλια «παπαγαλάκια» τους, καθώς και ο χαμαιλέοντας θεατρίνος του καθεστωτικού δωσιλογισμού και της πασοκικής ανοησίας: ο υπουργός «Δικαιοσύνης», της «δικαιοσύνης» της πασοκικής αχρειότητας και «ακροδεξιάς» (ολοκληρωτικής) μοχθηρίας… 

Η ικανότητα αντίστασης του νευρικού συστήματος του ανθρώπου έχει και τα όριά της…

Νίκος Κοτζιάς: "Έκτακτες ανάγκες, Οφείλουμε να ετοιμαστούμε" | Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ελλάδα βρίσκεται...

σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι ιστορικής σημασίας. Υπάρχουν σειρά αποφάσεων, ζωτικής σημασίας για τη χώρα, που πρέπει να ληφθούν σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Σημαντικότατη είναι η απαίτηση απόκτησης από τη χώρα εναλλακτικής στρατηγικής, που να αντιλαμβάνεται τα προβλήματα και να έχει προβλέψει κινήσεις και απαντήσεις σε βάθος χρόνου. Η κατάσταση της χώρας είναι χειρότερη απ’ ό,τι δύο χρόνια πριν: ύφεση της οικονομίας· αύξηση του χρέους και της ανεργίας· διάλυση του κοινωνικού ιστού· κυριαρχία απαισιοδοξίας και φόβου για το αύριο στην κοινωνική ατμόσφαιρα. Όλα αυτά δυσκολεύουν την ουσιαστική έξοδό της από την κρίση. Ταυτόχρονα, ενώ η χώρα έχει πολλαπλά αποδυναμωθεί, η ίδια η ΕΕ βρίσκεται σε κρίση υπό την ηγεμονία μιας Γερμανίας, η οποία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα με στενή εθνικιστική οπτική. Συνολικά, η κατάσταση της Ελλάδας χειροτερεύει. Ταυτόχρονα, το ευρωπαϊκό περιβάλλον, αντί να λειτουργεί ως πλαίσιο διευ κόλυνσης της εξόδου της χώρας από την κρίση, τη δυσκολεύει όλο και περισσότερο. Τόσο λόγω της πολιτικής που επιλέχθηκε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής όσο και εξαιτίας της δυσλειτουργίας ή της απου σίας σειράς μέσων και μηχανισμών εξόδου από την κρίση, όπως δανεισμοί, κόψιμο χρήματος, επιτόκια, εν δυνάμει μοχλεύσεις του μηχανισμού. Οι πρόσφατες διαπραγματεύσεις που έγιναν στην ΕΕ πραγματοποιήθηκαν ερήμην της Ελλάδας. Η κυβέρνηση δεν υπέβαλε προτάσεις και διαπραγματευτικά κείμενα ούτε διαμόρφωσε και, πολύ λιγότερο, δεν δημοσιοποίησε «κόκκινες γραμμές». Περιορίζεται στο να διεκπεραιώνει τα καθήκοντα που της αναθέτουν οι τροϊκανοί. Η χώρα, αφοπλισμένη, δεν διαθέτει στρατηγική γραμμή για το πώς θα πρέπει να αναπτυχθεί η ίδια, η ΕΕ, καθώς και το ποιες μπορεί να είναι οι λύσεις σε τυχόν έκτακτες ανάγκες που προβάλλει όλο και πιθανότερο να προκύψουν. Μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης –απίθανης, αλλά όλα μπορούν να συμβούν– είναι να μην διασφαλίσουν Ιταλία και Ισπανία τα 426 δις ευρώ δανείων που χρειάζονται στους επόμενους έξι μήνες. Ακόμη πιο σοβαρή θα ήταν η περίπτωση διάλυσης της Ευρωζώνης ή διάσπασής της σε Βορρά και Νότο. Ασφαλώς και δεν είναι ώρα προβολής θέσεων εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Η χώρα, όμως, οφείλει να δια θέτει ένα «σχέδιο Β» για την περίπτωση που υπάρξει βαθύτερη κρίση και σενάρια κατάρρευσης της ΕΕ συνολικά. Δεν θα πρέπει να αιφνιδιαστεί, αν προκύψουν απευκταίες καταστάσεις. Όμως, άλλο είναι δεν θέλω μια εξέλιξη κι άλλο είμαι γυμνός αν τυχόν αυτή προκύψει. Συνδυασμένη με την προηγούμενη περίπτωση, είναι μια κατάσταση στην οποία η Ελλάδα δεν θα διαθέτει επάρκεια σε είδη πρώτης ανάγκης, εάν τυχόν παρουσιαστεί έλλειψη τροφίμων ή φαρμάκων. Για να μην συμβεί κάτι τέτοιο, απαιτείται άμεσα ένας ελάχιστος σχεδιασμός διατροφικής και φαρμακευτικής επάρκειας της χώρας, καθώς και ειδικές συμφωνίες τροφοδοσίας της με πετρέλαιο και αέριο από τις αναδυόμενες αγορές, με ανταλλαγή σε προϊόντα και υπηρεσίες. Η Ελλάδα οφείλει, δηλαδή, να έχει τακτοποιημένο το νοικοκυριό της, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει και τις χειρότερες των καταστάσεων. Καταστάσεις που απεύχομαι, αλλά μπορεί να προκύψουν. Στην ίδια γραμμή, επειδή η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί ακόμα περισσότερο στη δίνη της κρίσης, οφείλει σε κάθε περίπτωση να φυλάξει τα νώτα της. Να μην πάθει κάποια ζημιά, ιδιαίτερα στα εθνικά της ζητήματα. Αυτό σημαίνει άμεση αξιολόγηση και ιεράρχηση των δυνητικών δύσκολων καταστάσεων σε αυτά, καθώς και συγκέντρωση απαραίτητων πόρων και δυνάμεων στα μελλοντικά «επίμαχα σημεία». Τα μεγάλα προβλήματα διαθέτουν αυταρχικές και δημοκρατικές λύσεις. Οι πρώτες φαντάζουν ευκολότερες – συχνά ακούω κάποιους ανόητους που εκθειάζουν ακόμα και τα άμεσα εγκλήματα της χούντας του 1967-1974. Αυτές τις διαθέσεις πρέπει να τις αντικρούσουμε. Οφείλουμε, δε, να αποδείξουμε τον ανόητο χαρακτήρα εκείνων των επιχειρημάτων, σύμφωνα με τα οποία οι εκλογές και η άσκηση από το λαό των δημοκρατικών δικαιωμάτων του είναι πράξεις επικίνδυνες. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα"

Συμφωνία χρεοκοπίας το PSI

Συμφωνία χρεοκοπίας το PSI

Από Το Ποντίκι 22.12.2011 (απ' όπου και το σκίτσο τουSoloup) 

Στην πιο κρίσιμη φάση της μπαίνει και επισήμως όχι μόνο η ελληνική οικονομία, αλλά η χώρα ολόκληρη. Τα Χριστούγεννα, παραδοσιακά, δεν είναι κατάλληλη εποχή για κακές ειδήσεις, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει για όσους σχεδιάζουν την τύχη της Ελλάδας όλο το τελευταίο διάστημα. Ιδιαιτέρως για όσους τώρα καθορίζουν τους όρους της αναδιάρθρωσης μεγάλου μέρους των ελληνικών χρεών. Δηλαδή τους όρους μιας μορφής χρεοκοπίας που... απλώς επιχειρείται να παραμείνει «ελεγχόμενη». 


Οι ειδήσεις για την πορεία του PSI (της ανταλλαγής ομολόγων μεταξύ Ελλάδας και δανειστών με στόχο την καταρχήν ονομαστική μείωση του χρέους) δεν είναι ευνοϊκές για την Ελλάδα. 

Τις τελευταίες μέρες όλα δείχνουν πως η «διαπραγμάτευση» (αν υπήρξε ποτέ με την κυριολεκτική έννοια του όρου) για τους όρους που θα διέπουν τα νέα ομόλογα, τα οποία θα εκδώσει η Ελλάδα ως «αντάλλαγμα» για τη διαγραφή του 50% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων που κατέχουν σήμερα ιδιώτες επενδυτές, καταλήγει με ολοκληρωτική νίκη των ομολογιούχων. 


Τα δίνουμε... όλα 

Σύμφωνα με τις έως τώρα – εν πολλοίς δημοσιευμένες – πληροφορίες: 

1. Τα νέα ομόλογα θα έχουν το ίδιο νομικό καθεστώς με το αναμενόμενο δάνειο – που θα δοθεί στο πλαίσιο του PSI – των 130 δισ. ευρώ συνολικά από το προσωρινό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Στήριξης (EFSF). Δηλαδή θα τους δώσουμε ομόλογα «πρώτης εξασφάλισης», κάτι που σημαίνει ότι οι κάτοχοί τους, στο πολύ πιθανό ενδεχόμενο μιας ελληνικής κατάρρευσης, εγγυημένα θα έχουν λαμβάνειν. 

Και όχι μόνο θα έχουν λαμβάνειν, αλλά, εφόσον αληθεύουν – και... γιατί να μην αληθεύουν; – οι πληροφορίες που έχουν ήδη δημοσιευθεί, τα νέα ομόλογα θα έχουν «ρήτρες υπεραπόδοσης» (GDP warrants) σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ύφεση και αύξησης του ελληνικού ΑΕΠ πάνω από ένα ποσοστό. Κοινώς, αν υποτεθεί ότι η χώρα μας καταφέρει να βγει από την ύφεση, θα πληρώσει επιπλέον «μίζα» στους δανειστές της. Συνεπώς, η όποια «ονομαστική» συμφωνία σε καμιά περίπτωση δεν θα είναι η τελική. 

2. Ως εκκρεμότητα φέρεται να παραμένουν στο τραπέζι δύο σημαντικές παράμετροι: το επιτόκιο των νέων ομολόγων και η διάρκεια. Ωστόσο, σύμφωνα με ρεπορτάζ της οικονομικής ιστοσελίδαςEuro2day την Τρίτη: 

«Οι ομολογιούχοι έχουν καταθέσει νέα πρόταση που προβλέπει κλιμάκωση των επιτοκίων για τα νέα ομόλογα. Ειδικότερα η πρόταση προβλέπει τα νέα ομόλογα να ξεκινούν με κουπόνι 4%, που θα ισχύει για τα πρώτα τρία κρίσιμα χρόνια και θα κλιμακώνεται στο 4,5% για την επόμενη πενταετία (έως το 2020) και στο 5% για το υπόλοιπο της διάρκειας του δανείου». 

Κοινώς, αφού η κύρια επιδίωξη της ελληνικής πλευράς είναι να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή επιμήκυνση, μπορούμε βασίμως να συμπεράνουμε, ύστερα από τις ισχυρές ελληνικές δεσμεύσεις ως προς το νομικό καθεστώς, ότι αυτή θα επιτευχθεί λόγω ελκυστικού για τους δανειστές επιτοκίου. 

Κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα καταλήγει σε έναν δανεισμό με όρους ανάλογους αυτού από την τρόικα και μάλιστα με διάρκεια πολύ μεγαλύτερη. Συνεπώς και σε πολυετείς δεσμεύσεις λιτότητας, αποστράγγισης της οικονομίας και πολιτικής επιτροπείας, οι οποίες έτσι ή αλλιώς περιλαμβάνονται στο νέο ευρωσύμφωνο. 

Ως συμπλήρωμα της «πρώτης εξασφάλισης» έρχεται και η οριστικοποίηση της υπαγωγής των νέων ομολόγων στο αγγλικό δίκαιο (το «δίκαιο των δανειστών», το οποίο θα κάνει σχεδόν ακατόρθωτη – ή τουλάχιστον απείρως δυσκολότερη – μια μελλοντική διαχείριση του συνόλου σχεδόν του χρέους με ελληνικούς όρους). 

Δεδομένου ότι η ολοκλήρωση του PSI, με «μείωση του χρέους» κατά 100 δισ. ευρώ περίπου, είναι η προϋπόθεση για τη λήψη του νέου δανείου των 130 δισ. ευρώ από το EFSF, το οποίο θα έχει επίσης όρους «πρώτης εξασφάλισης», όπως άλλωστε και το δάνειο της τρόικας, η εικόνα την επαύριον τής – υποτίθεται επωφελούς – συμφωνίας θα έχει ως εξής: 

Το δάνειο από την τρόικα (110 δισ. ευρώ), τα 75 έως 100 δισ. των νέων ομολόγων και το νέο δάνειο από τον EFSF (ή μήπως... από το ΔΝΤ;) των 130 δισ. (αν τελικά δοθεί!) θα είναι απολύτως δεσμευμένα από τους δανειστές, με το δίκαιο που τους εξυπηρετεί, με επιτόκιο γύρω στο 5%, με ρήτρες αύξησης σε περίπτωση ανάπτυξης και επιπλέον θα υπάγονται στο βρετανικό δίκαιο ώστε να μην μπορεί η Ελλάδα στο μέλλον να το μειώσει μονομερώς. 

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία δρομολόγησε τη χρεοκοπία, παρέλαβε ένα χρέος γύρω στα 330 δισ. ευρώ, «ελεύθερο» από νομικές ρήτρες, το σκλάβωσε με την τρόικα και τις δανειακές συμβάσεις για τα πρώτα 110 δισ. ευρώ και έρχεται σήμερα η διάδοχη κυβέρνηση Παπαδήμου να αφήσει πίσω της φεύγοντας ένα πολύ μεγαλύτερο – λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τα ομόλογα που δεν περιλαμβάνονται στο PSI –, αλλά απολύτως εξασφαλισμένο για τους δανειστές. 


Ανασφάλεια 

Εν τω μεταξύ, το νέο δάνειο της Ελλάδας, ανεξάρτητα από την κατάληξη του PSI, η οποία είναι προφανώς δρομολογημένη, δεν είναι μια τόσο απλή υπόθεση. Τα δεδομένα που διαμορφώνονται στην ευρωζώνη δημιουργούν πλέον ένα περιβάλλον γενικευμένης ανασφάλειας για το μέλλον της και αυτό δεν μπορεί παρά να αντανακλά και στην Ελλάδα. 

Άλλωστε είναι δεδομένο ότι η χώρα μας – πληρώνοντας με όρους καταστροφής την υπαγωγή της στην τρόικα –, βυθισμένη στην ύφεση και με το έλλειμμα να κινείται σε τροχιά μη ελέγξιμη (δεν είναι τυχαίο ότι ο δυστυχής Σαχινίδης αδυνατεί, στα τελειώματα του χρόνου, να προσδιορίσει το τελικό ποσοστό του ελλείμματος), δεν αποτελεί καν μια περίπτωση διατηρήσιμης χώρας. 

Ως εκ τούτου, δεν είναι παράξενο το ότι αυτές τις μέρες εμφανίστηκαν εκτιμήσεις κοινοτικών οι οποίες προειδοποιούσαν πως είναι πιθανό η ευρωζώνη να μη θελήσει να δανειοδοτήσει εκ νέου την («αναξιόπιστη») Ελλάδα και ότι ίσως θα ήταν προτιμότερο το ισόποσο του νέου δανείου να κατευθυνθεί προς τις τράπεζες για να μειώσουν την έκθεσή τους στο ελληνικό χρέος και τις συνέπειες ενός ελληνικού κραχ. 

Παράλληλα η ευρωζώνη δείχνει πια τρομακτικά ευάλωτη στις πιέσεις των αγορών και ανίκανη να απαντήσει στις προκλήσεις της σφοδρής κρίσης χρέους, η οποία πλέον συνοδεύεται και από απειλή ύφεσης. 

Έτσι βλέπουμε αυτές τις μέρες μαζικές υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας και της βραχυπρόθεσμης προοπτικής τραπεζών και χωρών, με τη Γαλλία και την εκτός ευρωζώνης Βρετανία να παίζουν στις εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης και στα πρωτοσέλιδα. 

Μόνο που μια υποβάθμιση της Γαλλίας, αλλά και των άλλων απειλούμενων χωρών, όπως πολλές φορές έχουμε εξηγήσει τόσο στο «Π» όσο και στην ιστοσελίδα μας (http://www.topontiki.gr) και όπως πλέον διαπιστώνουν άπαντες, θα φέρει μια πολλαπλή υποβάθμιση του συνόλου της ευρωζώνης, των έτσι ή αλλιώς προβληματικών μηχανισμών αντιμετώπισης της κρίσης και των θεσμών της – έως και του προϋπολογισμού της Ε.Ε. –, με αποτέλεσμα τα περιθώρια διαχείρισης της κρίσης να γίνονται όλο και στενότερα. 

Είναι χαρακτηριστική η προχθεσινή προειδοποίηση του οίκου Fitch – ο οποίος έχει προειδοποιήσει για ιδιαίτερα αυξημένες πιθανότητες υποβάθμισης της Γαλλίας – ότι η αξιολόγηση «ΑΑΑ» των ομολόγων που εκδίδει ο προσωρινός μηχανισμός «στήριξης» (EFSF) εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αν η Γαλλία και η Γερμανία θα διατηρήσουν σταθερή την πιστοληπτική τους αξιολόγηση. Κι αυτό διότι αυτές οι δύο χώρες προσφέρουν σχεδόν το 80% των σημερινών εγγυήσεων στον EFSF. 

Έτσι η υποβάθμιση της προοπτικής της Γαλλίας σε «αρνητική» «έχει συνέπεια αυξημένο κίνδυνο υποβάθμισης του αξιόχρεου του EFSF». 


«Χρειάζεται θαύμα» 

Στο ίδιο πνεύμα ο πρόεδρος της γαλλικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, προσκείμενος στο στρατόπεδο των Γάλλων Σοσιαλιστών, δήλωσε την ίδια μέρα (Τρίτη) ότι «θα χρειαζόταν ένα θαύμα» για να διατηρηθεί το γαλλικό τριπλό Α, προχωρώντας σε μια δήλωση που σκόρπιζε απογοήτευση: «Βρίσκω απολύτως λυπηρό ότι αποδεχόμαστε με μια κάποια μοιρολατρία την απώλεια του ΑΑΑ και ότι, με κάποια παραίτηση, αποδεχόμαστε την υποβάθμιση της χώρας μας». 

Και συμπλήρωνε: «Αυτή η απώλεια δεν είναι κάτι τετριμμένο καθώς θα έχει επιπτώσεις στα επιτόκια δανεισμού της χώρας και δεν θα έρθει χωρίς συνέπειες για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)». 

Σε αυτό το κλίμα έρχεται και η αμφιλεγόμενη απόπειρα ενίσχυσης του ΔΝΤ, ώστε να αποτελέσει αυτό την ασπίδα της ευρωζώνης. Όμως και αυτή η εκδοχή μοιάζει εκ των προτέρων ναρκοθετημένη - και πεδίο σκληρού πολιτικού εκβιασμού – καθώς οι μεγάλες χώρες (Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία) εμφανίζονται απρόθυμες να δεσμεύσουν κεφάλαια σε μια κρίση την οποία η ίδια η ευρωζώνη δείχνει ανίκανη να αντιμετωπίσει. 

Έτσι ο κίνδυνος αποδυνάμωσης ή και ακύρωσης του παρόντος προσωρινού (ΕFSF) και του μελλοντικού μόνιμου (ESM) μηχανισμού «στήριξης» είναι πλέον ορατός. 


Αναπάντητα ερωτήματα 

Σε αυτό το κλίμα γεννιούνται εύλογες καυτές απορίες και για την Ελλάδα: 

♦ Πώς θα προχωρήσει ο επόμενος δανεισμός της Ελλάδας με 130 δισ. από έναν τόσο αδύναμο μηχανισμό, ο οποίος μάλιστα δυσκολεύεται ο ίδιος να δανειστεί; 

♦ Πώς ο ίδιος αυτός μηχανισμός θα ανταποκριθεί σε μια τέτοια υποχρέωση όταν σε κίνδυνο βρίσκονται πολύ μεγαλύτερες και σημαντικότερες χώρες; 

♦ Μήπως η αναδιάρθρωση με το PSI τελικά δεν γίνεται για να γίνουμε «αξιόπιστοι», αλλά για να δέσουν τον γάιδαρό τους οι δανειστές, ακόμη και αν η χώρα χρεοκοπήσει; 

♦ Μήπως η διαδοχή Παπανδρέου από τον Παπαδήμο δεν περιείχε καμιά προοπτική «διάσωσης», αλλά αποσκοπούσε στη συνέχιση, χωρίς αναταράξεις, μιας επιλογής προδιαγεγραμμένης, την οποία ο ξοφλημένος Παπανδρέου απλώς δεν μπορούσε πια να διεκπεραιώσει; 

♦ Αν η κυβέρνηση Παπαδήμου απλώς ολοκληρώνει το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου, τότε γιατί τόση φασαρία; 

♦ Γιατί ο Παπανδρέου που μας πήγαινε στη χρεοκοπία ήταν κακός και ο Παπαδήμος που την ολοκληρώνει είναι... σοβαρός και αξιόπιστος τεχνοκράτης; 

Προφανώς κανείς από τους αγιογράφους του σημερινού πρωθυπουργού ή από τους μουτζαχεντίν και τους ρουφιάνους της τρόικας δεν θα μπει στον κόπο να απαντήσει. Και δεν θα το κάνει διότι σύντομα θα εκτεθεί – και μάλιστα πάρα πολύ άσχημα... 

Τι έπαθαν όλοι μαζί και φωνάζουν «απεταξάμην τον Παπαδήμο»;

Τι έπαθαν όλοι μαζί και φωνάζουν «απεταξάμην τον Παπαδήμο»;

Οι κѠλ⓪τούμπες

Και ξαφνικά γεμίσαμε ρεαλιστές αντιμνημονιακούς. 
Α. Λοβέρδος, Μ. Χρυσοχοΐδης, Άννα Διαμαντοπούλου, αλλά και Μ. Βαρβιτσιώτης, Κ. Μητσοτάκης, Κ. Χατζηδάκης, Α. Σπηλιωτόπουλος, όλοι με μια φωνή διαπιστώνουν πως έγιναν λάθη με το μνημόνιο και πως η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Και από κοντά η Ντόρα Μπακογιάννη βλέπει πως η... 
πολιτική Σαμαρά έχει και θετικά στοιχεία, ο Γ. Καρατζαφέρης και οι υπουργοί του διαπιστώνουν πως δεν μπορεί να αλλάζουν οι συμφωνίες ενώ οι αριστεροί κάνουν κινήσεις υποδοχής των ΠΑΣΟΚων ψηφοφόρων που αναζητούν μια νέα πολιτική «αγκαλιά» με κατανόηση και ευαισθησία. Τι έπαθαν όλοι μαζί και φωνάζουν «απεταξάμην τον Παπαδήμο»;

Η πρώτη αντίδραση κάθε φυσιολογικού εργαζόμενου και αγρίως φορολογούμενου πολίτη είναι η αγανάκτηση για την κοροϊδία.
Όλοι όσοι επί σειρά ετών στις δυο προηγούμενες δεκαετίες, άσκησαν εξουσία, αλλά και υποστήριξαν το μνημόνιο ως μοναδική οδό εξόδου από την κρίση, ανακάλυψαν τα αδιέξοδα, την αδικία, τις ατελέσφορες πολιτικές, το πελατειακό κράτος, τα λάθη του παρελθόντος κ.λπ., κ.λπ. Πολιτικά στελέχη που συμφώνησαν με τη λύση Παπαδήμου και είναι στην κυβέρνησή του τώρα θεωρούν πως ήρθε η ώρα των εκλογών. Λες και έπεσαν από τον ουρανό στη χώρα και μαθαίνουν τώρα τι έχει συμβεί.
Το εκπληκτικότερο: Έχουν πρόταση για το πώς θα σωθούμε από την κρίση. Επειδή δεν μπορεί να είδαν ξαφνικά το φως το αληθινό, κάτι άλλο συμβαίνει.
Βλέπουν εκλογές εντός του ΠΑΣΟΚ αλλά και τις εκλογές να έρχονται νωρίς την άνοιξη. Βλέπουν πως η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν περπατά, δεν μπορεί να προχωρήσει στα αναγκαία μέτρα. Διαπιστώνουν και αυτοί, πως υπάρχει πρωθυπουργός χωρίς κυβέρνηση, κυβέρνηση χωρίς κανονική εντολή και κόμματα που δεν αντιπροσωπεύουν ούτε καν τους ψηφοφόρους του 2009. Βλέπουν επίσης την αγανάκτηση του κόσμου να μεγαλώνει, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν τυχόν αντιδράσεις και τρόπο αντιμετώπισης. Επιδιώκουν λοιπόν να πιάσουν καρέκλα στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται, αλλάζοντας μέσα σε λίγες βδομάδες τακτική και ρητορική.

Απεταξάμην τον πρωθυπουργό;
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κάνει δηλώσεις με «αντιμνημονιακό άρωμα» (καθώς λέει ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στο μνημόνιο, αλλά και ότι έκανε όταν μπήκε ήταν λάθος). Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, από το βήμα μάλιστα του συνεδρίου του ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ, άφησε ανοιχτά να εννοηθεί ότι ο ίδιος δεν συμφωνεί κατ’ ανάγκη με την οικονομική πολιτική που επιβάλλει το μνημόνιο και πως θα ήθελε να έχει στο μέλλον μια ευκαιρία για να εφαρμόσει την οικονομική πολιτική που ο ίδιος πιστεύει ότι είναι ωφέλιμη για τη χώρα. 
Ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος (διοικητής του ΙΚΑ) και ο Γ. Κουτρουμάνης υπουργός Απασχόλησης, διαπιστώνουν ότι τα λεφτά των επικουρικών ταμείων δεν υπάρχουν γιατί στο παρελθόν τα… έφαγαν. Αν θυμόμαστε καλά, ο κ. Σπυρόπουλος ήταν και υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ενώ ο κ. Κουτρουμάνης, ο συνδικαλιστής των Ταμείων. Πού ήταν λοιπόν όταν τα έτρωγαν τα λεφτά των ασφαλισμένων;
Ο Αντρέας Λοβέρδος ζητά μετ’ επιτάσεως και σε κάθε ευκαιρία να είναι πολύ σύντομος ο βίος της παρούσας κυβέρνησης (να λήξει δηλαδή με την ολοκλήρωση του PSI), συμφωνώντας ουσιαστικά με τα όσα είπε ο Α. Σαμαράς, ότι δεν πρέπει να είμαστε αγκαλιά με το ημερολόγιο, αλλά καλό θα είναι οι εκλογές να γίνουν μέχρι το Μάρτιο.
Το ωραίο είναι πως ακόμα και ο Ε. Βενιζέλος βλέποντας αυτό το κλίμα μίλησε και αυτός αντιμνημονιακά στη συνεδρίαση της ΟΚΕ αφήνοντας σκληρές αιχμές κατά των πολιτικών που δρομολογεί το μνημόνιο,λέγοντας χαρακτηριστικά ότι καταστρέφεται μία στις τέσσερεις θέσεις εργασίας και πως θα έπρεπε να έχουμε διαφορετική στρατηγική. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ζητάει να ληφθούν τα νέα μέτρα από μια νέα κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή εκτός και εάν όλα τα κόμματα που μετέχουν στη κυβέρνηση συμφωνήσουν να ληφθούν τα μέτρα τώρα, ενώ τάσσεται υπέρ της μη παράτασης του βίου της κυβέρνησης. Ουσιαστικά η θέση αυτή του Βενιζέλου, αλλά και του Α. Λοβέρδου δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τον κ. Παπαδήμο που όλες τις προηγούμενες μέρες προσπάθησε να το υπερβεί και να αυτονομηθεί και τώρα πλέον, υπό το βάρος των καταστάσεων και της ταχύτατης φοράς του ίδιου και της κυβέρνησής του, είναι υποχρεωμένος να το συζητήσει εκ νέου με τους πολιτικούς αρχηγούς.

Το κλίμα αυτό δεν εμφανίστηκε μόνο στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη Ν.Δ. Στην ομάδα των «5» που έβλεπαν θετική εξέλιξη την κυβέρνηση Παπαδήμου, έχουν επίσης αλλάξει άποψη. Ο Μ. Βαρβιτσιώτης βλέπει πως ο Παπαδήμος δεν τραβάει άλλο.
Ο Κ. Χατζηδάκης διαπιστώνει πως η Ν.Δ. δεν μπορεί να συμφωνήσει σε νέα μέτρα τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ερώτηση παρακαλώ στην υπουργό Παιδείας για την ασιτία των Απιδιών στα σχολεία, διαπιστώνοντας προφανώς τα προβλήματα της πολιτικής του μνημονίου.
Πριν από λίγες μέρες η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωνε πως η πολιτική Σαμαρά απέκτησε θετικά στοιχεία άρα υπάρχουν και περιθώρια κάποιας συνεργασίας.
Όμως και οι υπουργοί του ΛΑΟΣ διαπιστώνουν τώρα πως ο κορσές της κυβέρνησης Παπαδήμου παραείναι στενός. Οι καβγάδες τους μάλιστα με τους «πράσινους» συναδέλφους πολλαπλασιάζονται όπως ο χθεσινός του Μ. Βορίδη με τον Ε. Βενιζέλο.

Γιατί χαμογελά ο Γιώργος; 
Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί τώρα να χαμογελά όταν βεβαίως βρίσκεται μόνος του. Έχει βγει από την κυβέρνηση και τις ευθύνες, αφήνει να εννοηθεί πως μπορεί και να φύγει από αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αλλά μην ορκίζεστε, γιατί μπορεί να πάμε σε σύστημα διαρχίας (άλλος αρχηγός άλλος υποψήφιος πρωθυπουργός). Ο Ε. Βενιζέλος είναι δέσμιος της τακτικής του, αφού περιμένει να πάρει την αρχηγία συνεχίζοντας όμως να επωμίζεται τη φθορά των κυβερνητικών αποφάσεων. «Δεν μπορούμε να πάμε σε εκλογές αν δεν κλείσουμε τα συμφωνηθέντα με τους Ευρωπαίους», φωνάζει τώρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, φαίνεται επίσης να διαφοροποιείται από τον έως χθες σύμμαχο Α. Λοβέρδο υποστηρίζοντας μια μακρά κυβερνητική θητεία του Λουκά Παπαδήμου, ακόμα και εξάντληση της τετραετίας, καθώς κάτι τέτοιο είναι ποιο κοντά στη προσωπική στρατηγική της. Και ουσιαστικά η δήλωση αυτή της κ. Διαμαντοπούλου, σηματοδοτεί κατά πολλούς, την αφετηρία μιας διάλυσης της «πράσινης τρόικας», καθώς πλέον φαίνεται πως δύσκολα οι προσωπικές στρατηγικές κατ’ αρχήν των Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου μπορούν να συμβαδίσουν επί μακρόν. Στην ίδια πλευρά και οι Ρέππας, μαζί με άλλους υπουργούς που βλέπουν τις εξελίξεις μόνο μέσω της τακτικής Παπανδρέου. Όλα αυτά πάντως είναι σχεδιασμοί και αλλαγές πορείας ανάλογα με τις συνθήκες, είναι όμως και υπολογισμοί χωρίς τον ξενοδόχο.
Δηλαδή τη συνεχιζόμενη οικονομική τρικυμία και τα όρια αντοχής του κόσμου. Το τραγικό είναι πως η χώρα δεν κυβερνιέται αυτή την ώρα από κανέναν. Πορεύεται σε άγνωστα νερά μέσα στην καταιγίδα με τους καπεταναίους να ονειρεύονται νέες δόξες…

Από το "ΔιαΔίχτυ" μέσω "Σίβυλλα"  Φωτομοντάζ "Το Γρέκι"

Για το κακό «ευρω-σενάριο» προετοιμάζονται κάποιες τράπεζες

Για το κακό «ευρω-σενάριο» προετοιμάζονται κάποιες τράπεζες

Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε εκφράζει την αισιοδοξία του ότι η κρίση του ευρώ θα ξεπεραστεί το 2012, ωστόσο κάποιες τράπεζες φέρονται να προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο επιστροφής των «εθνικών νομισμάτων».

Όπως υποστηρίζει η Wall Street Journal κάποιες τράπεζες δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την υπέρβαση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης εντός του 2012. Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, δύο παγκόσμιας εμβέλειας οικονομικά ινστιτούτα έχουν προχωρήσει τον τελευταίο χρόνο στην αναμόρφωση των συστημάτων πληροφορικής που διαθέτουν, έτσι ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία τους ακόμη και όταν .......

επιστρέψουν η Ελλάδα στη δραχμή, η Ιταλία στη λιρέτα και η Πορτογαλία στο εσκούδο. Είναι οι χώρες εκείνες που βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης. 

Μεγάλες τράπεζες ζήτησαν τη βοήθεια της Swift 
Κατά τη διαδικασία αναβάθμισης των τραπεζικών συστημάτων πληροφορικής διαπιστώθηκαν δυσκολίες, οι οποίες ανάγκασαν τα εν λόγω χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα να απευθυνθούν στην Swift (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication) και να ζητήσουν την υποστήριξή της. Η Swift είναι μια εταιρεία, εγκατεστημένη από τη δεκαετία του `70 στο Βέλγιο, η οποία διεκπεραιώνει καθημερινά χιλιάδες συναλλαγές μεταξύ των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των χρηματιστηρίων. Οι τράπεζες ζήτησαν από την εταιρεία τεχνική υποστήριξη και νέους κωδικούς, οι οποίοι απαιτούνται για το «Backup» των συστημάτων. Ωστόσο η Swift αρνήθηκε να παράσχει την υποστήριξή της. Σύμφωνα με την Wall Street Journal, η Swift επικαλέστηκε τον κίνδυνο ενίσχυσης του κλίματος αμφιβολίας για τη σταθερότητα του ευρώ, σε περίπτωση που προσέφερε τη βοήθεια της στις δύο μεγάλες τράπεζες. 
Όπως αναφέρει το περιοδικό De Spiegel δεν είναι μόνο τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που ετοιμάζονται για «παν ενδεχόμενο». Ακόμη και το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών έχει εξετάσει διάφορα σενάρια που θα μπορούσαν να προκύψουν από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας. Το ένα από αυτά στηρίζεται στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. 

Όλα θα κριθούν στην Ιταλία 
Με σκεπτικισμό αντιμετωπίζει τις εξελίξεις και ο επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank Τόμας Μάιερ. Σε συνέντευξή του προς την Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, ο γερμανός οικονομολόγος προβαίνει στην εκτίμηση ότι η τύχη του ευρώ θα κριθεί την επόμενη χρονιά στην Ιταλία, η οποία στις αρχές του 2012 θα έλθει αντιμέτωπη με μια βαθειά ύφεση. «Εάν η Ιταλία καταφέρει πριν από τις εκλογές του 2013 να βγει από την ύφεση –κάτι που αναμένω- τότε η χώρα αυτή θα καταστεί πρότυπο για όλες τις νοτιοευρωπαϊκές χώρες. Στην αντίθετη περίπτωση, η ευρωζώνη θα διαλυθεί», τόνισε ο Τόμας Μάιερ.

DW 

Το φως στην άκρη του τούνελ της οικονομίας δεν θα το ανάψει η ΔΕΗ με το χαράτσι

Το φως στην άκρη του τούνελ της οικονομίας δεν θα το ανάψει η ΔΕΗ με το χαράτσι

Οι απροσδόκητες εξελίξεις, τα αλλεπάλληλα γεγονότα, οι κοινωνικές και οικονομικές ανατροπές, σημάδεψαν για μία χρονιά ακόμη, σε όλο τον πλανήτη, την πορεία του 2011. Στην πατρίδα μας όμως, εκτός από τα ανωτέρω στοιχεία, η χρονιά που φεύγει, μας χάρισε απλόχερα χαμένες ευκαιρίες, παρακμή και απογοήτευση. Ένας χρόνος ακόμα, με τους πολίτες άναυδους 
αλλά και φοβισμένους, να παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν, τετελεσμένα γεγονότα και χαμένοι στον ωκεανό των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, να περιορίζονται στην απελπισμένη ευχή : και μη χειρότερα. 
Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία του τόπου, μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη, έστω και με την καθοριστική παρέμβαση των ΜΜΕ, δεν προξένησε μέσα σε δύο χρόνια, τόσο μεγάλο κακό στους πολίτες, όσο η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ποτέ τόσο λίγοι δεν προξένησαν τόσο μεγάλο κακό σε τόσους πολλούς. 
Υπό το βάρος της γενικευμένης κατακραυγής, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ο πρωτομάστορας της καταστροφής, ο κ. Παπανδρέου, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μεσοπέλαγα το τιμόνι του Τιτανικού, όπως ο ίδιος και οι συνεργάτες του αποκαλούσαν την Ελλάδα, την ώρα που με μεγάλη ταχύτητα και θανάσιμη ρότα, μας είχε βάλλει σε τροχιά σύγκρουσης με το παγόβουνο.
Θα μπορούσε κάποιος κακόπιστος να ισχυριστεί ότι περιγράφω την κατάσταση με προκατάληψη ἤ με αντιπολιτευτική διάθεση. Όμως και πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, το πλήρωμα του Τιτανικού, έρχονται σήμερα με δηλώσεις τους να επιβεβαιώσουν τα γραφόμενά μου. Πριν λίγες μόνον ημέρες, ο κ. Χρυσοχοΐδης, ομολόγησε ότι η διετής διακυβέρνηση Παπανδρέου κατέστρεψε την Ελλάδα. Λίγες ημέρες αργότερα ο κ. Λοβέρδος μίλησε για διάλυση του κοινωνικού κράτους, ενώ μόλις την περασμένη Δευτέρα, ο υφυπουργός κ. Σαχινίδης, ομολόγησε στην Βουλή ότι πέσαμε έξω, επιρρίπτοντας όμως τις ευθύνες σε άλλους, εννοώντας προφανώς την τρόϊκα. 
Ο νέος χρόνος θα βρει την Ελλάδα στο ολισθηρό, κακοτράχαλο και αδιέξοδο μονοπάτι της ύφεσης. Η πολυμελής κυβέρνηση Παπαδήμου, μοιάζει πελαγωμένη με τις καθημερινές διενέξεις των υπουργών που προέρχονται κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ, να προσπαθούν ώστε η «επόμενη ημέρα» στο κόμμα τους, να τους βρει με κομματικά πλεονεκτήματα, έναντι των αντιπάλων τους, στην κούρσα της διαδοχής.
Σε ότι αφορά την «επόμενη ημέρα» της Ελλάδος, έχω την αίσθηση ότι οι επικρατούσες συνθήκες αβεβαιότητας στην διεθνή οικονομική σκηνή, σε συνδυασμό με το εγχώριο πολιτικό τοπίο, καθιστούν τις προοπτικές της χώρας για έξοδο από την κρίση, σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι βέβαιο, το ομολογεί άλλωστε και η τρόϊκα με μισόλογα, ότι το χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο. 
Μέτρα, ναι. Αλλά τι μέτρα; 
Χρειάζονται μέτρα, πολλά μέτρα, αλλά όχι προς την λάθος κατεύθυνση. Όχι προς την κατεύθυνση της φορολογίας και περικοπής μισθών και συντάξεων. Όχι προς την κατεύθυνση της οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής εξαθλίωσης, αφού με αυτά πιάσαμε πάτο. 
Δεν θα χρειασθούν νέα μέτρα, αν εφαρμοσθούν αυτά που έχουν αποφασισθεί αλλά δεν υλοποιούνται, για την μείωση των δαπανών του σπάταλου κράτους. 
Σίγουρα όμως θα χρειασθούν νέα μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης και την επαναλειτουργία της οικονομικής μηχανής. 
Η Ελλάδα έχει μπεί στην σήραγγα της ύφεσης και κανείς μας δεν βλέπει το φώς στην άκρη του τούνελ. Ο υπουργός οικονομικών φαντάζεται ότι το φως για την οικονομία θα το δώσει η ΔΕΗ και οι λογαριασμοί με το τέλος ακινήτων. Αν μάλιστα μπορούσε, σίγουρα θα επέβαλλε το χαράτσι και στην φάτνη. Όμως το φως για την σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα μας θα το δώσει η ελπίδα και η προοπτική. Ας είναι λοιπόν η γέννηση του Θεανθρώπου η πρώτη ελπίδα, το πρώτο φως για την εξουθενωμένη Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Γιατί η διαπλοκή στηρίζει με νύχια και με δόντια την κυβέρνηση Παπαδήμου

Κυβέρνηση για τα σκουπίδια, τον τζόγο, τους εργολάβους και την Ζήμενς

Νομίζετε ότι ο τίτλος είναι υπερβολικός; Νομίζετε ότι ήταν μια ακόμα “δημοσιογραφική υπερβολή” όταν λίγες ημέρες μετά τον σχηματισμό της …εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως γράφαμε για … “κυβέρνηση Ξενοφώντα Παπαδήμου”; Διαβάστε τη συνέχεια και μετά το συζητάμε:

Τα χρυσοφόρα σκουπίδια

Εντός των επόμενων εβδομάδων αναμένεται να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την ανάληψη από ιδιώτες της διαχείρισης των σκουπιδιών, μια μπίζνας πολλών δις ευρώ κάθε χρόνο. Ο υφυπουργός Εσωτερικών, Π. Κουκουλόπουλος, το έχει ανακοινώσει, οι χωροθετήσεις σε τέσσερα σημεία στην Αττική υπάρχουν, το πρόβλημα με την Κερατέα φαίνεται να λύνεται, οπότε το μόνο που μένει είναι να πάρουν θέση οι «μνηστήρες» της βρομιάς που αξίζει χρυσάφι.

Όπως όλα δείχνουν, στη μάχη των απορριμμάτων θα πάρουν μέρος όλα τα μεγάλα ονόματα του διεθνούς και εγχωρίου επιχειρηματικού κατεστημένου. Αυτού που έχει συνηθίσει να ανεβάζει και να κατεβάζει κυβερνήσεις ή να επιβάλει σχήματα που το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μοιράσουν την πίτα. Ακριβώς όπως έγινε πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια με την “οικουμενική κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα” που μοίρασε στην Ζήμενς και την Ιντρακόμ τις ελληνικές τηλεπικοινωνίες και θεσμοποίησε την διαπλοκή.

Από τα ονόματα που ενδιαφέρονται για τα σκουπίδια καταλαβαίνει κανείς και γιατί κάποιοι στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου η οποία μόλις κάνει τη δουλειά της (τη μοιρασιά εννοείται) θα φάει μεγάλη κλωτσιά από τους νταβατζήδες και τους εθνικούς προμηθευτές.

Αυτός που φυσικά παίζει δυνατά είναι ο όμιλος Μπόμπολα μέσω της εταιρείας ΗΛΕΚΤΩΡ η οποία έχει εμπειρία στη διαχείριση των σκουπιδιών και έχει και τεχνογνωσία από το εξωτερικό. Μη σας πω ότι παίζει εν ου παικτοίς και δεν είναι καθόλου τυχαία η άνευ όρων στήριξη στον Παπαδήμο από τις εφημερίδες του συγκροτήματος της Μεταμόρφωσης.

Αλλά στο κόλπο φαίνεται να μπαίνει και ο Σ. Κόκαλης, πανταχού παρών σε όλες τις μεγάλες δουλειές του δημοσίου. Η Ιντρακάτ φαίνεται να προωθεί τη δική της πρόταση σε συνεργασία με τη γαλλική Suez Environnement. Δε θα πρέπει να αποκλείσουμε μια ακόμη συνεργασία των δύο επιχειρηματιών μετά από αυτή για την απόκτηση του Κρατικού Λαχείου η οποία πιθανότατα να επεκταθεί και στον ΟΠΑΠ. Μπόμπολας και Κόκκαλης φαίνεται να τα έχουν βρει σε πολλά σημεία ενώ και η γαλλική εταιρεία έχει δοσοληψίες με τον όμιλο Μπόμπολα για τον έλεγχο της ΕΥΑΘ.

Κατά τα λοιπά, στους μεγάλους παίκτες των απορριμμάτων θα πρέπει να υπολογιστούν ο Γ. Περιστέρης της ΓΕΚ, που έχει φτιάξει τη θυγατρική ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ η οποία ασχολείται με την ανάπτυξη μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα – και την στηρίζει το γνωστό παραπαίον συγκρότημα της Μιχαλακοπούλου.

Επίσης, ο όμιλος Λάτση αλλά και ο όμιλος Λασκαρίδη μέσω της εταιρείας Μεσόγειος που κάνει τα έργα στην Κερατέα.

Καύση, αποξήρανση, θερμική επεξεργασία, παραγωγή ενέργειας από βιομάζα; Ότι κι αν επιλεγεί, τα εργοστάσια που θα φτιαχτούν θα δώσουν τεράστια κέρδη στους διαχειριστές τους. Παράλληλα, θα ανοίξει ο δρόμος και για την ιδιωτικοποίηση της συλλογής των σκουπιδιών η οποία τώρα γίνεται από τους δημοτικούς υπαλλήλους με τα γνωστά αποτελέσματα.

Και πριν προχωρήσουμε παρακάτω ένα αφελές ερώτημα: από τους “νεοφιλελεύθερους” της ΝΔ που έχουν ερωτευθεί τον Παπαδήμο, ενδιαφέρεται κανείς ιδιαιτέρως για τα σκουπίδια;

Οικουμενική Ζολώτα: "Για τον γιό του Πέτρου" (Κόκκαλη) που είχε πει και ο Χαρίλαος

Τζόγος – ΟΠΑΠ

Αν κανείς διαβάσει πίσω από τις συναντήσεις, τα ταξίδια, τις κουβέντες και τα «χτυπήματα» θα αντιληφθεί ότι εδώ και καιρό ο τζόγος αποτελεί το φιλέτο που όλοι θέλουν να πάρουν. Η κυβέρνηση Ξενοφώντα… Παπαδήμου θα μοιράσει πολλά και ο τζόγος είναι ένα από αυτά. Άλλωστε αυτό δεν κάνουν οι κυβερνήσεις… ειδικού σκοπού;

Η μητέρα των «μαχών» μεταξύ διεθνών και ελληνικών συμφερόντων αφορά την ιδιωτικοποίηση των Λαχείων ( Λαϊκό, Εθνικό, Πρωτοχρονιάτικο, Ξυστό» ). Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ΟΠΑΠ, Intralot και η ιταλική Lottomatica (που εκπροσωπείται από τον κ. Μπόμπολα) θα κατέβουν μαζί σε ένα πολύ ισχυρό σχήμα για να διεκδικήσουν τα λαχεία. Έκπληξη θα μπορούσε να πει κανείς αν θυμηθεί τις αλληλοκατηγορίες, αλλά οι μπίζνες είναι πάνω από όλα. Μάλιστα, λέγεται ότι στο σχήμα θα μπει και η αμερικανική Scientific, ένας από τους μεγαλύτερους ομίλους λαχείων στον κόσμο. Άλλοι παίκτες που θέλουν τα λαχεία είναι η καναδική Pollard, η Βρετανική Camelot, η Αυστραλιανή Τaytt, η Αustrian Lottery, η Ιταλική SISAL που ελέγχει το Apax.

Ακολουθούν οι διαγωνισμοί για τα 16.500 και 18.500 μηχανήματα – φρουτάκια για τα οποία ακούγονται ως μνηστήρες πάλι INTRALOT, η Lottomatica αλλά και επιχειρηματίες όπως ο Κοπελούζος, ο Μελισανίδης, ο Κοντομηνάς κ.λπ. Τα λεφτά είναι πολλά, πάνω από 800 εκατ. για τους δύο αυτούς διαγωνισμούς ενώ θα ακολουθήσει και το πακέτο πώλησης των μετοχών του ΟΠΑΠ που κατέχει το δημόσιο.

Ζήμενς

Μετά τις Γιορτές θα έρθει στη Βουλή η σύμβαση για τη Siemens με την οποία θα ξεμπλοκάρει το θέμα των επτά νέων σταθμών του Μετρό της Αθήνας. «Είναι θέμα απόλυτης προτεραιότητας» έχει τονίσει ο υπουργός Υποδομών Μάκης Βορίδης.

Έως τα μέσα του 2012 αναμένεται η λειτουργία επτά νέων σταθμών του Μετρό, οι οποίοι κατασκευαστικά είναι έτοιμοι, αλλά δεν λειτουργούν επειδή κανείς δεν τολμούσε να βάλει την υπογραφή του. Τώρα όμως που θα υπάρχει “εθνική στήριξη” θα ξεκολλήσουν και τα στυλό. Πρόκειται για τους σταθμούς Περιστέρι, Ανθούπολη και Χαϊδάρι στη γραμμή 1 του Μετρό της Αθήνας προς τα δυτικά προάστια και Ηλιούπολη, Άλιμος, Αργυρούπολη και Ελληνικό στην γραμμή 2 του Μετρό προς τη νότια Αθήνα.

Πριν από μερικές ημέρες εξάλλου, στο υπουργικό συμβούλιο λύθηκαν ΧΩΡΙΣ ΚΑΥΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΑΧΑΙΡΩΜΑΤΑ δύο άλλα καυτά θέματα της διαπλοκής: Το πρώτο αφορούσε τον συμβιβασμό με τη Siemens και την εξουσιοδότηση στον Ευ. Βενιζέλο να κλείσει το ζήτημα με συμψηφισμό ώστε να προχωρήσουν και τα έργα του μετρό που έχουν παγώσει.

Το δεύτερο αφορούσε στα πέντε μεγάλα οδικά έργα με συμβάσεις παραχώρησης που έχουν κολλήσει λόγω απουσίας τραπεζικής χρηματοδότησης. Το σχέδιο για να ξεμπλοκάρουν τα έργα που έχουν ήδη αναλάβει ο Μπόμπολας, η J&P Αβαξ, η ΓΕΚ Τέρνα, η ΑΕΓΕΚ και οι υπόλοιποι ξένοι εργολάβοι προβλέπει την παρέμβαση της ΕΤΕπ με χορήγηση δανείου 4-5 δις ευρώ στις τράπεζες ή την απευθείας δανειοδότηση των κατασκευαστών.

Λύνεται έτσι ένα διπλό πρόβλημα. Ικανοποιείται η Siemens και βολεύονται οι εργολάβοι. Κι όλα αυτά έχει αναλάβει να τα λύσει ο κ. Βενιζέλος και ενδεχομένως αυτή να είναι και η πραγματική αιτία των καυγάδων του με τον κ. Βορίδη και όχι τα …διαζύγια (για να μην περνάνε για βλάκες, δηλαδή)

Εθνική ντροπή

Ο κ. Βορίδης, «την πέμπτη ημέρα κατά τας γραφάς» (από την ορκωμοσία του), δηλαδή στις 16 Νοεμβρίου, συναντήθηκε στην πιο κλειστή ιδιωτική λέσχη, στην Αθηναϊκή Λέσχη, για γεύμα με τον εκδότη, εκτελεστικό πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΔΟΛ κ. Σταύρο Ψυχάρη. Ο τρίτος συνδαιτυμόνας ήταν υψηλόβαθμο δημοσιογραφικό στέλεχος του ΔΟΛ, σύμφωνα με επίσης παριστάμενα την ίδια ώρα μέλη της λέσχης τής (τέως) αριστοκρατίας. Δεν ξέρω τι άκουσαν οι γείτονες από τη συζήτηση Βορίδη – Ψυχάρη, όμως φαντάζομαι ότι ο εκδότης του «Βήματος» δεν καιγόταν για τους ταξιτζήδες και για τις μετατάξεις, ούτε για την ακροδεξιά ιδεολογική version που απασχολεί τον κ. Βορίδη.(Ελευθεροτυπία)

Για τον ντροπιαστικό συμβιβασμό με την Ζήμενς έχουμε γράψει κι άλλες φορές. Υπενθυμίζουμε καταρχήν ότι στην Αμερική η Siemens υποχρεώθηκε πρόσφατα να βγάλει από την τσέπη της $1.6 δις για να διευθετήσει τις κατηγορίες για   συστηματικές  δωροδοκίες σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο για την εξασφάλιση  πολυπόθητων  συμβάσεων. Με άλλα λόγια βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά η Αμερικανοί και την αρμέγουν αλύπητα…..μπράβο τους

Εμείς στο Ελλάντα είμαστε ακόμα στην … επίκυψη

Και η Siemens εκεί που μας χρώσταγε μας ζητά τώρα και το βόδι.

Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, αφού το ΠΑΣΟΚ δεν τολμούσε να κάνει μόνο του τον εξωδικαστικό συμβιβασμό ανέθεσαν στον Βενιζέλο να τον κάνει μέσω της …οικουμενικής οδού της κυβέρνησης Παπαδήμου. (Τα ίδια δεν γινόντουσαν και επί οικουμενικής Ζολώτα;).

Στην αρχή, επί Παμπούκη, είχαν σκεφθεί να δώσει «συμβιβαστικά» η Ζήμενς 100-150 εκατ. ευρώ «αποζημίωση» στο ελληνικό κράτος γα τα …100 εκατομμύρια που όπως υπολογίζουν έδωσε η Ζήμενς σε μίζες στους πολιτικούς διαχρονικά.

Επειδή όλοι καταλαβαίνουμε τι έχει να γίνει έτσι και κάνουν κάτι τέτοιο ο Βενιζέλος λέει τώρα ότι θα πάει τον συμβιβασμό στα 200 – 250 εκατ. ευρώ, αλλά σιγά μην συμφωνήσουν οι Γερμανοί. Έτσι όπως μαθαίνουμε η Μέρκελ έδωσε εντολή να κινηθεί η Ζήμενς για να διεκδικήσει …. δικαστικά  αυτά που της χρωστάνε ελληνικά νοσοκομεία από εξοπλισμό που τους προμήθευσε (όλοι ξέρουμε με ποιες διαδικασίες). ‘Έτσι στο τέλος θα πούνε μας ζητάτε τόσα, σας ζητάμε τόσα πάρτε και …10 εκατομμυριάκια για την διαφορά.

Κινδυνεύει να μείνει στην ιστορία ως …”Ξενοφών Παπαδήμος”

Έρχονται κι άλλα επεισόδια στο παιχνίδι της μοιρασιάς για τις μεγάλες business. Δεν ξέρουμε πόσα γνωρίζει ο κ. Παπαδήμος αλλά μάλλον θα πρέπει να προσέξει να μην γίνει …. Ξενοφών Παπαδήμος και η κυβέρνησή του μείνει στην ιστορία ως μια ακόμη οικουμενική που μοίρασε την πίτα.

Ο υπουργός υποδομών κ. Βορίδης ευελπιστεί  επίσης ότι επί των ημερών του θα αρθεί το αδιέξοδο στους πέντε μεγά­λους αυτοκινητόδρομους και συγκεκριμένα την Ιονία Οδό, την Ολυμπία Οδό, τον αυτοκινητόδρομο «Μορέας», τον Ε-65 και την ΠΑΘΕ για το τμήμα από τη Μαλακάσα μέχρι το Κλειδί. Μέσω κονδυλίων του ΕΣΠΑ, της ενεργοποίησης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και του «κουρέματος» της Ολυμπίας Οδού και του Ε-65 αναζητείται η τελική λύση. Επί της ουσίας όμως αυτό που πάει να γίνει είναι να υπάρξει τρικομματική ευλογία στους εθνικούς κατασκευαστές ώστε κανείς να μην φωνάζει στο μέλλον.

Τα άλλα μεγάλα ντηλ (στα οποία θα έχουμε την ευκαιρία να αναφερθούμε προσεχώς) αφορούν:

- Την μοιρασιά της πίτας στην Ενέργεια, όπου πάλι η Γερμανία πιέζει να έχει την μερίδα του λεόντος

- Την τραπεζική μοιρασιά που είναι και το μεγαλύτερο ντηλ και εξηγεί και την ..πρωθυπουργία Παπαδήμου, ως πλέον ειδικού.

- Στις τηλεπικοινωνίες, οι τρεις εταιρίες κινητής (Cosmote, Vodafone, Wind) πιέζουν προκειμένου να βελτιωθεί ο νόμος για την αδειοδότηση των κεραιών.

antinews