Οι κѠλ⓪τούμπες
Και ξαφνικά γεμίσαμε ρεαλιστές αντιμνημονιακούς. Α. Λοβέρδος, Μ. Χρυσοχοΐδης, Άννα Διαμαντοπούλου, αλλά και Μ. Βαρβιτσιώτης, Κ. Μητσοτάκης, Κ. Χατζηδάκης, Α. Σπηλιωτόπουλος, όλοι με μια φωνή διαπιστώνουν πως έγιναν λάθη με το μνημόνιο και πως η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Και από κοντά η Ντόρα Μπακογιάννη βλέπει πως η...
πολιτική Σαμαρά έχει και θετικά στοιχεία, ο Γ. Καρατζαφέρης και οι υπουργοί του διαπιστώνουν πως δεν μπορεί να αλλάζουν οι συμφωνίες ενώ οι αριστεροί κάνουν κινήσεις υποδοχής των ΠΑΣΟΚων ψηφοφόρων που αναζητούν μια νέα πολιτική «αγκαλιά» με κατανόηση και ευαισθησία. Τι έπαθαν όλοι μαζί και φωνάζουν «απεταξάμην τον Παπαδήμο»;
Η πρώτη αντίδραση κάθε φυσιολογικού εργαζόμενου και αγρίως φορολογούμενου πολίτη είναι η αγανάκτηση για την κοροϊδία.
Όλοι όσοι επί σειρά ετών στις δυο προηγούμενες δεκαετίες, άσκησαν εξουσία, αλλά και υποστήριξαν το μνημόνιο ως μοναδική οδό εξόδου από την κρίση, ανακάλυψαν τα αδιέξοδα, την αδικία, τις ατελέσφορες πολιτικές, το πελατειακό κράτος, τα λάθη του παρελθόντος κ.λπ., κ.λπ. Πολιτικά στελέχη που συμφώνησαν με τη λύση Παπαδήμου και είναι στην κυβέρνησή του τώρα θεωρούν πως ήρθε η ώρα των εκλογών. Λες και έπεσαν από τον ουρανό στη χώρα και μαθαίνουν τώρα τι έχει συμβεί.
Το εκπληκτικότερο: Έχουν πρόταση για το πώς θα σωθούμε από την κρίση. Επειδή δεν μπορεί να είδαν ξαφνικά το φως το αληθινό, κάτι άλλο συμβαίνει.
Βλέπουν εκλογές εντός του ΠΑΣΟΚ αλλά και τις εκλογές να έρχονται νωρίς την άνοιξη. Βλέπουν πως η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν περπατά, δεν μπορεί να προχωρήσει στα αναγκαία μέτρα. Διαπιστώνουν και αυτοί, πως υπάρχει πρωθυπουργός χωρίς κυβέρνηση, κυβέρνηση χωρίς κανονική εντολή και κόμματα που δεν αντιπροσωπεύουν ούτε καν τους ψηφοφόρους του 2009. Βλέπουν επίσης την αγανάκτηση του κόσμου να μεγαλώνει, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν τυχόν αντιδράσεις και τρόπο αντιμετώπισης. Επιδιώκουν λοιπόν να πιάσουν καρέκλα στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται, αλλάζοντας μέσα σε λίγες βδομάδες τακτική και ρητορική.
Απεταξάμην τον πρωθυπουργό;
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κάνει δηλώσεις με «αντιμνημονιακό άρωμα» (καθώς λέει ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στο μνημόνιο, αλλά και ότι έκανε όταν μπήκε ήταν λάθος). Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, από το βήμα μάλιστα του συνεδρίου του ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ, άφησε ανοιχτά να εννοηθεί ότι ο ίδιος δεν συμφωνεί κατ’ ανάγκη με την οικονομική πολιτική που επιβάλλει το μνημόνιο και πως θα ήθελε να έχει στο μέλλον μια ευκαιρία για να εφαρμόσει την οικονομική πολιτική που ο ίδιος πιστεύει ότι είναι ωφέλιμη για τη χώρα.
Ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος (διοικητής του ΙΚΑ) και ο Γ. Κουτρουμάνης υπουργός Απασχόλησης, διαπιστώνουν ότι τα λεφτά των επικουρικών ταμείων δεν υπάρχουν γιατί στο παρελθόν τα… έφαγαν. Αν θυμόμαστε καλά, ο κ. Σπυρόπουλος ήταν και υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ενώ ο κ. Κουτρουμάνης, ο συνδικαλιστής των Ταμείων. Πού ήταν λοιπόν όταν τα έτρωγαν τα λεφτά των ασφαλισμένων;
Ο Αντρέας Λοβέρδος ζητά μετ’ επιτάσεως και σε κάθε ευκαιρία να είναι πολύ σύντομος ο βίος της παρούσας κυβέρνησης (να λήξει δηλαδή με την ολοκλήρωση του PSI), συμφωνώντας ουσιαστικά με τα όσα είπε ο Α. Σαμαράς, ότι δεν πρέπει να είμαστε αγκαλιά με το ημερολόγιο, αλλά καλό θα είναι οι εκλογές να γίνουν μέχρι το Μάρτιο.
Το ωραίο είναι πως ακόμα και ο Ε. Βενιζέλος βλέποντας αυτό το κλίμα μίλησε και αυτός αντιμνημονιακά στη συνεδρίαση της ΟΚΕ αφήνοντας σκληρές αιχμές κατά των πολιτικών που δρομολογεί το μνημόνιο,λέγοντας χαρακτηριστικά ότι καταστρέφεται μία στις τέσσερεις θέσεις εργασίας και πως θα έπρεπε να έχουμε διαφορετική στρατηγική. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ζητάει να ληφθούν τα νέα μέτρα από μια νέα κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή εκτός και εάν όλα τα κόμματα που μετέχουν στη κυβέρνηση συμφωνήσουν να ληφθούν τα μέτρα τώρα, ενώ τάσσεται υπέρ της μη παράτασης του βίου της κυβέρνησης. Ουσιαστικά η θέση αυτή του Βενιζέλου, αλλά και του Α. Λοβέρδου δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τον κ. Παπαδήμο που όλες τις προηγούμενες μέρες προσπάθησε να το υπερβεί και να αυτονομηθεί και τώρα πλέον, υπό το βάρος των καταστάσεων και της ταχύτατης φοράς του ίδιου και της κυβέρνησής του, είναι υποχρεωμένος να το συζητήσει εκ νέου με τους πολιτικούς αρχηγούς.
Το κλίμα αυτό δεν εμφανίστηκε μόνο στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη Ν.Δ. Στην ομάδα των «5» που έβλεπαν θετική εξέλιξη την κυβέρνηση Παπαδήμου, έχουν επίσης αλλάξει άποψη. Ο Μ. Βαρβιτσιώτης βλέπει πως ο Παπαδήμος δεν τραβάει άλλο.
Ο Κ. Χατζηδάκης διαπιστώνει πως η Ν.Δ. δεν μπορεί να συμφωνήσει σε νέα μέτρα τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ερώτηση παρακαλώ στην υπουργό Παιδείας για την ασιτία των Απιδιών στα σχολεία, διαπιστώνοντας προφανώς τα προβλήματα της πολιτικής του μνημονίου.
Πριν από λίγες μέρες η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωνε πως η πολιτική Σαμαρά απέκτησε θετικά στοιχεία άρα υπάρχουν και περιθώρια κάποιας συνεργασίας.
Όμως και οι υπουργοί του ΛΑΟΣ διαπιστώνουν τώρα πως ο κορσές της κυβέρνησης Παπαδήμου παραείναι στενός. Οι καβγάδες τους μάλιστα με τους «πράσινους» συναδέλφους πολλαπλασιάζονται όπως ο χθεσινός του Μ. Βορίδη με τον Ε. Βενιζέλο.
Γιατί χαμογελά ο Γιώργος;
Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί τώρα να χαμογελά όταν βεβαίως βρίσκεται μόνος του. Έχει βγει από την κυβέρνηση και τις ευθύνες, αφήνει να εννοηθεί πως μπορεί και να φύγει από αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αλλά μην ορκίζεστε, γιατί μπορεί να πάμε σε σύστημα διαρχίας (άλλος αρχηγός άλλος υποψήφιος πρωθυπουργός). Ο Ε. Βενιζέλος είναι δέσμιος της τακτικής του, αφού περιμένει να πάρει την αρχηγία συνεχίζοντας όμως να επωμίζεται τη φθορά των κυβερνητικών αποφάσεων. «Δεν μπορούμε να πάμε σε εκλογές αν δεν κλείσουμε τα συμφωνηθέντα με τους Ευρωπαίους», φωνάζει τώρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, φαίνεται επίσης να διαφοροποιείται από τον έως χθες σύμμαχο Α. Λοβέρδο υποστηρίζοντας μια μακρά κυβερνητική θητεία του Λουκά Παπαδήμου, ακόμα και εξάντληση της τετραετίας, καθώς κάτι τέτοιο είναι ποιο κοντά στη προσωπική στρατηγική της. Και ουσιαστικά η δήλωση αυτή της κ. Διαμαντοπούλου, σηματοδοτεί κατά πολλούς, την αφετηρία μιας διάλυσης της «πράσινης τρόικας», καθώς πλέον φαίνεται πως δύσκολα οι προσωπικές στρατηγικές κατ’ αρχήν των Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου μπορούν να συμβαδίσουν επί μακρόν. Στην ίδια πλευρά και οι Ρέππας, μαζί με άλλους υπουργούς που βλέπουν τις εξελίξεις μόνο μέσω της τακτικής Παπανδρέου. Όλα αυτά πάντως είναι σχεδιασμοί και αλλαγές πορείας ανάλογα με τις συνθήκες, είναι όμως και υπολογισμοί χωρίς τον ξενοδόχο.
Δηλαδή τη συνεχιζόμενη οικονομική τρικυμία και τα όρια αντοχής του κόσμου. Το τραγικό είναι πως η χώρα δεν κυβερνιέται αυτή την ώρα από κανέναν. Πορεύεται σε άγνωστα νερά μέσα στην καταιγίδα με τους καπεταναίους να ονειρεύονται νέες δόξες…
