Τα «επαναστατικά» παιχνίδια των «νταβάδων» και των 

ιπποκόμων τους…



Είναι κοινοτυπία να πούμε, σήμερα, ότι τα ΜΜΕ αποτελούν τις μήτρες της προπαγάνδας του καθεστώτος. Τα ΜΜΕ είναι και τα πολιτικά εργαλεία της άμεσης και δικτατορικής παρέμβασης της οικονομικής εξουσίας και των παρακρατικών της διαπλοκών… 
Αν παρακολουθήσει κανείς, προσεκτικά και συστηματικά, αυτές τις πολιτικές παρεμβάσεις των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των καναλιών (τελετουργίες πολιτικού θεάματος) μπορεί να διακρίνει ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ το τι παίζεται και ποια είναι τα πολιτικά σχεδιαγράμματα και οι στόχοι των οικονομικών ελίτ της εξουσίας… 

Στην Ελλάδα αυτή η εικόνα των ΜΜΕ και ιδιαίτερα αυτή της χυδαίας και κυνικής τηλεοπτικής «παραφροσύνης», καθίσταται πιο ευδιάκριτη και ευανάγνωστη… 

Εδώ οι «νταβάδες» των ΜΜΕ και οι γενίτσαροι της δημοσιογραφίας δεν κρατάνε πλέον ούτε τα προσχήματα, είναι αδίστακτοι, αλλά και διανοητικά ανεπαρκείς και πολιτικά άξεστοι, έτσι ώστε να μην είναι ικανοί να «επεξεργαστούν» τις αναγκαίες λεπτές και πειστικές φόρμες του ψεύδους και της εξαπάτησης… 

 

Εδώ τα πάντα απαστράπτουν όπως η χυδαιότητα, η αχρειότητα και γραφικότητα του πολιτικού κλόουν, του Καρατζαφέρη… 

Και όμως,
 ενώ γνωρίζουμε αυτή τη δωσιλογική λευχαιμία των «διαβόλων» της «ενημέρωσης», τρεφόμαστε από τα δηλητήρια που μας ποτίζουν και τα πολιτικά υποπροϊόντα (κόμματα, οργανώσεις ή πρόσωπα), που μας σερβίρουν… 

Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι δολίως, άμεσα ή έμμεσα, φωνακτά ή διακριτικά μας χειραγωγούν και κατηχούν… 

Ούτε καν αναρωτιόμαστε πώς κάποια πολιτικά σχήματα ή πρόσωπα προβάλλονται (κάποια μάλιστα αυτό-αναγορεύονται σε Παπαφλέσσες), πώς κάποιες «αιρετικές» απόψεις «περνάνε» από τα φίλτρα της δικτατορικής «ενημέρωσης» των «νταβάδων», πώς για κάποιες δήθεν ενοχλητικές «ιδέες» και δήθεν αντικαθεστωτικά «πρόσωπα» οι δρόμοι της προβολής και της διαφήμισης στα κανάλια είναι ανοικτοί… 

Δεν αναρωτιόμαστε ούτε τούτο το απλό: Θα ήταν κάποιοι γνωστοί στον κόσμο για τους «γενναίους» παληκαρισμούς τους εάν δεν τους πρόβαλαν τα ΜΜΕ, εάν δεν διαφήμιζαν αυτά τα ΜΜΕ τους πολιτικούς τους λεονταρισμούς και τις αντικαθεστωτικές καταγγελίες και κορώνες τους; Και γιατί το κάνουν; 

Αρνούμαστε να σκεφτούμε πώς κάποιοι από το ΠΟΥΘΕΝΑ και χωρίς κανένα έργο (θεωρητικό, πολιτικό, συγγραφικό κ.λπ) ΞΑΦΝΙΚΑ, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, γίνανε είδωλα των ΜΜΕ και τυγχάνουν συστηματικής και ολοένα αυξανόμενης προβολής… 

Κλείνουμε, τέλος, τα μάτια και σε ένα άλλο σοβαρό «φαινόμενο» φρενοβλάβειας της σημερινής πρακτικής πολλών ΜΜΕ: Αυτό της «αντικαθεστωτικής» και «αντιεξουσιαστικής» υστερίας. 

Σήμερα βλέπουμε τούτο το παρανοϊκό: Τα πιο τυχοδιωκτικά αρπακτικά της διαπλοκής, οι πλέον αδίστακτοι κερδοσκόποι «νταβάδες», να φωνάζουν μέρα με την ημέρα όλο και πιο γοερά και υστερικά εναντίον του καθεστώτος, των κομμάτων, της τρόικας των «μνημονίων», ακόμα και εναντίον του Ευρώ και υπέρ της δραχμής κ.λπ… 

Σήμερα βλέπουμε τους «νταβάδες» του τζόγου και της κερδοσκοπικής «αρπαχτής», καθώς και τα δημοσιογραφικά τους βυθοκορήματα να ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ «επαναστατικά»… 

Τι γίνεται; Ξαφνικά τα «λαμόγια» της διαπλοκής θέλουν να ανατρέψουν το καθεστώς της «λαμογιάς» που τα ανέθρεψε και μέσα στο οποίο δεν έπαψαν ΠΟΤΕ να κολυμπάνε; 

Φυσικά και τα πιο «σοβαρά» ΜΜΕ καθώς και οι πιο καλοαναθρεμμένες και μακιγιαρισμένες «δημοσιογραφικές πόρνες» αρχίζουν να κλιμακώνουν τις «επιθέσεις» τους εναντίον των Μνημονίων, της τρόικας κ.λπ. και να φτύνουν εκεί που έγλειφαν μέχρι χθες. 

Γιατί αυτή η επιδημία της «σχιζοφρένειας» στα κανάλια των «νταβάδων» και στα μίσθαρνα όργανά τους; 

Το πράγμα είναι απλό: Οι «νταβάδες» σπέρνουν τους σπόρους των οικονομικών και πολιτικών τους συμφερόντων στο έδαφος της ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ μας (έχει συντελεστεί) και στο ΑΥΡΙΟ των επιπτώσεών της… 
Οι «νταβάδες» γνωρίζουν ότι η παταγώδης πτώση (δηλαδή η επισημοποίηση της πτώχευσης) είναι προ των πυλών και ότι η «δίωξη» από το ευρώ θα είναι μία από τις συνέπειες… 

Ετοιμάζονται, λοιπόν, για το νέο αυτό εφιαλτικό καθεστώς που θα προκύψει από τον αναπόφευκτο δρόμο της «ελεγχόμενης πτώχευσης», στο ΠΩΣ θα παρέμβουν στη νέα πραγματικότητα και στο ΠΩΣ θα τη διαμορφώσουν προς όφελός τους… 

Με αυτά τα δεδομένα της ολοκληρωτικής κατάρρευσης οι «νταβάδες» δεν έχουν κανένα πρόβλημα να «απαρνηθούν» τα Μνημόνια και το Ευρώ, ούτε και να μιλήσουν για επαναφορά της δραχμής. 

Μάλιστα τα πιο τυχοδιωκτικά, κερδοσκοπικά και «αεριτζίδικα» αρπακτικά των «νταβάδων» ΟΧΙ μόνο δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την επαναφορά της δραχμής, αλλά προσδοκούν και τεράστια «αεριτζίδικα» υπερκέρδη. 

Οι λήσταρχοι αυτοί, τα χρήματα που έκλεψαν από την Ελλάδα, τα έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό και έχουν και επιχειρήσεις τζόγου στο εξωτερικό. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς τα υπερκέρδη που θα αποκομίσουν με την «εισαγωγή» των χρημάτων που έκλεψαν σε ένα καθεστώς υποτιμημένης δραχμής… 

Να γιατί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δημοκοπούν υπέρ της δραχμής και να κατασκευάζουν, από ΤΩΡΑ και τους πολιτικούς τους υπαλλήλους, με βάση ξύλινες δημαγωγίες υπέρ της δραχμής και της «εθνικής ανασυγκρότησης». 

Κούφιες ρητορείες και δημοκοπίες γιατί ΟΥΔΕΠΟΤΕ προσδιόρισαν, αυτοί οι νέοι Μεσσίες, ποιες ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ δυνάμεις, συνακόλουθα και ποια είναι τα πολιτικά τους υποκείμενα που θα στηρίξουν την «εθνική ανασυγκρότηση», αλλά και πώς: Μέσα από τις ελεγχόμενες και κατοχικές εκλογικές διαδικασίες και το κράτος των «νταβάδων» (εγχώριων και διεθνών) ή μέσα από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στο δρόμο και μόνο στο δρόμο, δηλαδή μέσα από τα όργανα ΕΞΟΥΣΙΑΣ του λαού. Όμως αυτή η απάτη των νέων Μεσσιών είναι άλλο θέμα ανάλυσης… 

Εδώ αναμφίβολα εκδηλώνεται και ο άγριος πόλεμος μεταξύ των ποικίλων ομάδων της οικονομικής και πολιτικής διαπλοκής. Πόλεμος στο ποιος θα έχει το πάνω χέρι στο νέο πολιτικό σκηνικό, στο σκηνικό μετά την επίσημη χρεοκοπία μας, που σχεδιάζεται… 

Στον πόλεμο αυτόν ανάμεσα στις δυνάμεις της διαπλοκής και των «νονών» της κερδοσκοπικής αναισχυντίας θα ηχήσουν πολλά «επαναστατικά» και «υπερεπαναστικά» τύμπανα. Θα κατασκευαστούν, θα προβληθούν, θα παρελάσουν από τα κανάλια ΚΑΙ πολλά νέα είδωλα «πατριωτών επαναστατών». 

Το κεφάλαιο και ιδιαίτερα τα πιο αιμοβόρα αρπακτικά του δεν έχουν ΚΑΜΙΑ προκατάληψη. Μπορεί να κραυγάσουν και για επαναστατικές ανατροπές και λαϊκές εξεγέρσεις όταν αυτές οι κραυγές εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και όταν τα «επαναστατικά» τους είδωλα είναι «μπράβοι» τους… 

ΠΡΟΣΟΧΗ, λοιπόν, γιατί θα γεμίσουμε από τέτοιους «επαναστάτες- μπράβους» των τοκογλύφων. 

Η ΜΟΝΗ διέξοδος είναι η αγωνιστική και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ανάπτυξη και η αυτό-οργάνωση του ελληνικού λαού. Και οι πραγματικοί ηγέτες είναι αυτοί που θα βγούνε μέσα από την πολιτική ΚΙΝΗΣΗ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ: Της εξουσίας του δρόμου… 

ΟΛΑ τα άλλα είναι απόπειρες κλειδώματος της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στα τείχη του καθεστώτος της Νέας Τάξης και στις ψευδαισθήσεις των προφητών και ειδώλων που κατασκευάζουν τα ΜΜΕ…

ΤΡΊΤΗ, 17 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2012

Από τη «γενιά των 700 ευρώ» στη «γενιά των 200 ευρώ», του μηδέν και του τίποτα!

περιοδικό "ρεσάλτο"
 

Η φρίκη δίχως τέλος: «Τα όσα θα συμβούν στην Ελλάδα ξεπερνούν κάθε φαντασία»!
Γράφει:
Ο Νίκος Μπογιόπουλος
 

Συνοψίζουμε:
 
Οταν το Μάη του 2010 έθεσαν σε εφαρμογή με το Μνημόνιο τις προειλημμένες αποφάσεις τους, ήταν ακόμα μια εποχή που μιλούσαμε για τη «γενιά των 700 ευρώ». 
Αλλά ήταν σε αυτήν την Ελλάδα, την Ελλάδα της «γενιάς των 700 ευρώ», που ήρθαν να εφαρμόσουν το ιταμό τους δόγμα ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»... 

Με τη χιονοστιβάδα των μέτρων, που έκτοτε ακολούθησε, έφτασαν την κατάσταση στο σημείο αυτή η «γενιά των 700 ευρώ» να μοιάζει με... ανέκδοτο μιας πολύ μακρινής εποχής. 

Ο «πατριωτισμός» τους είναι τέτοιος που σε μικρό διάστημα μας κατάντησαν να μιλάμε πλέον για τη «γενιά των 500 ευρώ». Αλλά και αυτός ο «υποβιβασμός» δεν κράτησε για πολύ... 

Τώρα έχουμε φτάσει πια σε ένα σημείο που πριν καν συμπληρωθούν δυο χρόνια από την επέλαση του οδοστρωτήρα της «σωτηρίας» και στο μεσοδιάστημα των όσων μεσολάβησαν από το διάγγελμα του Παπανδρέου στο Καστελόριζο μέχρι τις «κόκκινες γραμμές» του Παπαδήμου, η αδίστακτη πολιτική τους να οδηγεί - διακηρυγμένα και με μαθηματική ακρίβεια - σε μια νέα γενιά. 

Μόνο που τώρα πια δεν πρόκειται ούτε για τη γενιά των 700, ούτε για τη γενιά των 500, αλλά για τη «γενιά των 300 ευρώ» και ακόμα πιο κάτω! 

Ολα αυτά, βέβαια, είναι σχηματικά αφού δεν μπορούν να αποτυπώσουν τον πόνο και την ανασφάλεια που φωλιάζουν πίσω από τους αριθμούς. Και είναι σχηματικά για τον εξής, επίσης, απλό λόγο: 

Γιατί αν υπάρχει μια υπόσχεση που είδαμε από τις εκλογές του 2009 να τηρείται, αν υπάρχει μια κουβέντα των «σωτήρων» μας που να εκπληρώθηκε κατά γράμμα, δεν είναι άλλη από εκείνη του επικεφαλής της Ευρωζώνης. Ο Γιούνκερ σε ανύποπτη στιγμή είχε δηλώσει:
 

«Τα όσα θα συμβούν στην Ελλάδα ξεπερνούν κάθε φαντασία»! 



Ε, λοιπόν, ναι! Η πραγματικότητα ξεπέρασε ακόμα και τη «φαντασία» των ίδιων των δημίων μας. 

Αφού το «700» το έκαναν «500» και εκείνο με τη σειρά του το πήγαν στο «300», τώρα ούτε καν κι αυτό το φιλοδώρημα των 300 ευρώ, ούτε καν κι αυτό το σύμβολο της επαιτείας, δεν θεωρείται πλέον δεδομένο για τον Ελληνα εργαζόμενο. 

Αλλωστε με το 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους που στοιβάζονται στον Καιάδα της ανεργίας, το «κατόρθωσαν» ήδη: Οι άνθρωποι που συνθέτουν αυτές τις «ευημερούσες» στατιστικές της εξαθλίωσης δεν έχουν πρόσβαση, δεν ανήκουν καν ούτε ακόμα και σε αυτήν την κατηγορία των «300 ευρώ»... 

Ομως οι «σωτήρες» μας, κι όταν αντέχουν να τους αποκαλούν στυγνούς, κι όταν προσπερνούν χωρίς να ερυθριούν μπρος στις κατηγορίες ότι είναι απάνθρωποι, ένα πράγμα δεν θα επιτρέψουν ποτέ: 

Δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να τους κατηγορήσει ότι δεν είναι «θεσμικοί». Οτι δεν είναι «νόμιμοι». Οτι δεν έχουν «σχέδιο». Οτι δουλεύουν χωρίς «προοπτική». 
Θεσμικότα, λοιπόν, νομιμότατα, σχεδιασμένα, ιδού για ποια «προοπτική»... εργάζονται με το άτιμο σχέδιο που έχουν θέσει σε εφαρμογή: 

Στο όνομα της «καταπολέμησης της ανεργίας» (!), με το δουλεμπόριο των 5μηνων συμβάσεων έναντι 625 ευρώ το μήνα που βρίσκεται σε εξέλιξη και που σε ετήσια βάση σημαίνει μηνιαίο «εισόδημα» ύψους 223 ευρώ, διαπράττουν το αδιανόητο - όχι στο μέλλον, τώρα το διαπράττουν: 

Ετοιμάζουν ήδη τη «γενιά των 200 ευρώ»!
 

Εδώ πια η «βαρβαρότητα» αποδεικνύεται λέξη «μικρή» για να αποδώσει το μέγεθος του ταξικού εγκλήματος που συντελείται. 

Είναι τόσο αδίστακτοι που σε συνδυασμό με τη φοροληστεία, με τα χαράτσια, με την πλήρη αποδόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων, έχουν στρώσει πια το έδαφος: 

Για τις παρούσες και επερχόμενες γενιές των καταπιεσμένων, για όλους εκείνους τους «δούλους» που θα συνεχίσουν να παράγουν για τα «αφεντικά» τον πλούτο, αλυσοδεμένοι στα κρεματόρια της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» που ετοιμάζονται, το «αντιμίσθιο» έχει καταληχθεί: 

Μηδέν! Ενα πελώριο... μηδέν!
 

Αν δεν σημάνει γενικός ξεσηκωμός, 
αν ο λαός δεν βάλει τέλος στον προμελετημένο αφανισμό του, 
τότε, ο κύβος ερρίφθη:
 

Οσοι επιβιώσουν από τη σημερινή ταξική γενοκτονία, ακόμα κι αν γλιτώσουν από τα «τάγματα εργασίας», ακόμα κι αν εξαιρεθούν από τα «εκτελεστικά αποσπάσματα» του... πλεονάζοντος πληθυσμού, 
αυτοί, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, καλούνται να οικοδομήσουν το μέλλον τους σέρνοντας τη σιδερένια μπάλα του καταδίκου στο πόδι. Να μάθουν να ζουν στις τρώγλες και μέσα σε «σπηλιές» ερειπίων.
 

Η «σωτηρία» τους θα είναι να ξεκινήσουν από το μηδέν. Να πορεύονται στο πουθενά. Για να καταλήξουν στο τίποτα! 

ΠΗΓΗ: 
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=17/1/2012&columnId=1821