ΤΟ "ΚΟΛΠΟ" ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012

ΤΟ "ΚΟΛΠΟ" ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

Γράφει ο Πέτρος Τρουπιώτης

   Με πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου , σχεδιάζουν στο επιτελείο του πρωθυπουργού να περάσουν τις νέες ρυθμίσεις, όπως τις λένε, τα μέτρα δηλαδή , που είναι απαραίτητα και ορος για να σωθεί το πράσινο φως από την τρόικα για την νέα δανειακή σύμβαση.
  Η πρόταση αυτή έχει ήδη κατατεθεί από συνεργάτες του στον κ Παπαδήμο , ο οποίος όπως λένε οι πληροφορίες την μελέτα με πολύ μεγάλη προσοχή αλλά και θετική κατεύθυνση. Μάλιστα την άποψη αυτή φαίνεται να υποστηρίζουν ......
και μέλη του υπουργικού συμβουλίου, ανάμεσα τους και ορισμένοι που βρίσκονται πολύ κοντά στον πρωθυπουργό.
 Η ιδέα για την καθιέρωση συγκεκριμένων μέτρων που ζητά είτε η τρόικα είτε είναι υποχρεωτικά για να μπορέσει η χώρα να αλλάξει εικόνα στο εξωτερικό, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, είχε πέσει στο τραπέζι από την αρχή της συγκρότησης της κυβέρνησης Παπαδήμου. Και αυτό γιατί δεν ήταν λίγοι στο επιτελείο του πρωθυπουργού αλλά και στελέχη των δυο μεγάλων κόμματων που θεωρούσαν ότι θα ήταν δύσκολο να περάσουν από την Βουλή , με αυτή την σύνθεση και αυτές τις προοπτικές, νέα σκληρά μέτρα.
 Μάλιστα , υπήρχε από την αρχή η σκέψη για μια συγκεκριμένη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου αμέσως μετά την συγκρότηση της κυβέρνησης , στην όποια θα περιλαμβάνοντα όλα τα μέτρα που η κυβέρνηση θα θεωρούσε πως θα ήταν αναγκαία για να προχωρήσει το PSI και η νέα δανειακή σύμβαση
 Η λογική της πρότασης αυτής ήταν πολύ απλή. Να πάρουμε άμεσα και μονοί μας συγκεκριμένα μέτρα έτσι ώστε να προλάβουμε σειρά από πιέσεις  της τρόικας και να δημιουργήσουμε ένα νέο κλίμα για την χώρα , πείθοντας δανειστές και αγορές ότι με την αλλαγή κυβέρνησης αλλάζουν όλα.
 Παράλληλα, από τους εισηγητές αυτής της κίνησης θεωρήθηκε ότι οι αντιδράσεις στην κοινωνία αλλά και μέσα στα κόμματα, τις πρώτες μέρες της συμφωνίας για την νέα κυβέρνηση , θα ήταν , για πολλούς λόγους , αρκετά μειωμένες έως ελάχιστες.
 Η άποψη αυτή δεν πέρασε τότε για πολύ συγκεκριμένους λογούς , ανάμεσα στους οποίους ήταν
-    Η άρνηση της ΝΔ να στηρίξει κάτι τέτοιο άμεσα , μια και ήδη αντιμετώπιζε εσωτερικά προβλήματα με την στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου μια και μια τέτοια απόφαση θα δικαίωνε όσους μέσα στο κόμμα διαφωνούσαν με την συνεργασία .
-    Το ερωτηματικό του τι ακριβώς θα συνέβαινε αν τα μέτρα αυτά δεν ήταν αρκετά και χρειαζόταν και αλλά σύντομα. Η κυβέρνηση θα ήταν αναγκασμένη να κυβερνά δια Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, κάτι που θα προκαλούσε πολλά προβλήματα και σε σχέση με τους βουλευτές.
-    Μεγάλο επίσης ζήτημα ήταν το ότι η κυβέρνηση πρακτικά είχε θητεία πάνω από ενενήντα μέρες κάτι που σημαίνει ότι θα έπρεπε να φέρει στην Βουλή για ψήφιση την ΠΝΠ. Και  θεωρήθηκε ότι τότε θα δημιουργούσε μεγαλύτερα προβλήματα και ίσως δεν θα επικυρωνόταν λίγες μέρες πριν τις εκλογές κάτι που θα ανέτρεπε τα πάντα και πιθανόν να οδηγούσε την χώρα άμεσα σε άτακτη χρεοκοπία.
 Για τους λογούς αυτούς η ιδέα εγκαταλείφθηκε τότε , όμως δεν πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων.
 Έτσι, τώρα ,  με αφορμή την αντίδραση των βουλευτών σε ένα δευτερεύων ουσιαστικά θέμα στην Βουλή την περασμένη εβδομάδα, ήλε και πάλι στην επιφάνεια. Συγκεκριμένα στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος θεωρούν ότι αυτή είναι η μόνη λύση για να μπορέσουν να περάσουν άμεσα τα μέτρα και να πείσει η τρόικα να προχωρήσει στην νέα δανειακή σύμβαση.
 Και αυτό γιατί θεωρείται ότι μεγάλος αριθμός βουλευτών και μάλιστα με τον φόβο των εκλογών μέσα στο επόμενο διάστημα, δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μέτρα στην Βουλή , κάτι που όπως λένε θα σημάνει αυτόματα διακοπή των συζητήσεων , αποχώρηση του ΔΝΤ και βεβαίως ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην οικονομικά.

------------------------------------------------------------------------------------------
 ----- Δεκτικός στην ιδέα ο Παπανδρέου,προβληματική την θεωρεί ο Σαμαράς----
------------------------------------------------------------------------------------------
    Ο κ Παπαδήμος αντιμετωπίζει θετικά μια τέτοια προοπτική , όμως δεν φαίνεται να έχει καταλήξει οριστικά, μια και θα ήθελε τα μέτρα να περάσουν με συμφωνία των τριών κόμματων και με την ψήφο των βουλευτών.
 Όμως γνωρίζει, λένε συνεργάτες του, τις δυσκολίες που υπάρχουν και γι αυτό προτίθεται , πιθανόν και σήμερα να θύσει το θέμα αυτό στους πολιτικούς αρχηγούς. “ Αυτοί πρέπει να πάρουν την τελική ευθύνη”, λένε συνεργάτες του πρωθυπουργού θεωρώντας πως οι πολιτικοί αρχηγοί αφού στηρίζουν την κυβέρνηση θα πρέπει και να αναλάβουν το σχετικό κόστος και να πείσουν τους βουλευτές τους.
  Σε μια τέτοια προοπτική δεν φαίνεται να είναι αρνητικός ο κ Παπανδρέου .
 Αντίθετα η πλευρά του κ Α Σαμαρά, μάλλον θεώρει προβληματικό ένα τέτοιο μετρό. Και αυτό γιατί περάν από την εικόνα που δημιουργεί για την ΝΔ στην κοινωνία και την κάνει ουσιαστικά άμεσα συμμέτοχο , στην Συγγρού εκτιμούν πως είναι πιθανόν κάτι τέτοιο να προκαλέσει και εσωκομματικά προβλήματα. Και βεβαία, το μεγάλο ζήτημα που θέτουν είναι ότι η σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου θα πρέπει να περάσει από την Βουλή μέσα σε  τρεις μήνες για να μην ακυρωθεί. Όμως τότε στην ΝΔ υπολογίζουν ότι θα είναι αυτοί στην κυβέρνηση και έτσι θα έχουν την ευθύνη να νομιμοποιήσουν τις σκληρές αυτές αποφάσεις, μη έχοντας και καμία δικαιολογία για το γιατί το κάνουν. Και αν δεν το κάνουν θα κινδυνεύουν να οδηγηθεί η χώρα σε χρεοκοπία , επί των ημερών τους.
  Όμως το πρόβλημα περιπλέκεται από την στιγμή που ο κ Καρατζαφέρης, με αφορμή τα νέα μέτρα που έγιναν γνωστά την Πέμπτη, προτείνει να υπάρξει επιμήκυνση του χρόνου ζωής της κυβέρνησης , έτσι ώστε οι βουλευτές να έχουν την δυνατότητα ψήφισης τους. Κάτι πάντως που η ΝΔ δεν φαίνεται να το συζητά καν.
  Την τελική απόφαση πάντως θα πρέπει να πάρει ο κ Παπαδήμος, μετά την γνώμη , αν όχι και την σύμφωνη γνώμη, των πολιτικών αρχηγών.

ptroupiotis@yahoo.gr 

Απαράδεκτη ενέργεια από το ΚΚΕ

Απαράδεκτη ενέργεια από το ΚΚΕ

  «Αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα κατέθεσε σήμερα, σύμφωνα με πληροφορίες, η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Η ιστορική εκτυπωτική επιχείρηση του ΚΚΕ φέρεται να οδηγήθηκε στην έσχατη αυτή κίνηση λόγω των ασφυκτικών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει και των ληξιπρόθεσμων οφειλών που έχουν συσσωρευτεί».

Την παραπάνω είδηση την διαβάζουμε στο in.gr
Σε περασμένες αναρτήσεις μας είχαμε καυτηριάσει το ΚΚΕ για τις απολύσεις που έχει κάνει σε «Τυποεκδοτική» και «902». 
Το να προσφεύγει όμως στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα ανοίγει όμως ένα άλλο τεράστιο ζήτημα.

 Και για όσους/ες αναγνώστες/ιες μας δεν γνωρίζουν το άρθρο αυτό τους συνιστούμε να διαβάσουν το κείμενο του Γιώργου Κατερίνη στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» που το τιτλοφορεί «Το άρθρο 99 ακυρώνει κάθε δυνατότητα διεκδίκησης» και αναφέρει μεταξύ άλλων»:
«Είναι πραγματικά εκπληκτικό πώς το άρθρο 99 έχει μετατραπεί σε νομική κάλυψη του… κινήματος «Δεν πληρώνω» που έχουν συστήσει οι επιχειρήσεις, αφήνοντας απλήρωτους επί μήνες τους εργαζόμενούς τους, συσσωρεύοντας έτσι τα αναγκαία κεφάλαια για τα επόμενα επιχειρηματικά -και όχι μόνο- βήματά τους. Κι όσο κι αν νομικοί και πολιτικοί κύκλοι εστιάζουν την κριτική τους στην εφαρμογή του άρθρου 99, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: πρόκειται για έναν αντεργατικό νόμο, τον πιο αντεργατικό της προ-μνημονιακής εποχής, ο οποίος έμελλε να μετατραπεί σε ισχυρό όπλο στα χέρια όλων των εργοδοτών».

Μπορούμε με σχετική βεβαιότητα να υποθέσουμε την απάντηση που θα ρθει από τις στήλες του «Ριζοσπάστη». Θα είναι του τύπου: δεν μπορεί να υπάρξουν σοσιαλιστικές νησίδες στον καπιταλισμό, η καπιταλιστική οικονομική κρίση έπληξε και την «Τυποεκδοτική», οπότε ήταν αναγκαστική αυτή η κατάληξη κλπ …

Θα πρέπει όμως να μας απαντήσει το ΚΚΕ σε βασικά ερωτήματα. Τι δουλειά έχει ένα κομμουνιστικό κόμμα να κάνει επιχειρήσεις; Φυσικά δεν στέκει στην στοιχειώδη λογική ότι η «Τυποεκδοτική» έγινε για να εκδίδει τον «Ριζοσπάστη» και τα έντυπα του ΚΚΕ. Αυτή την δουλειά μπορεί να την κάνει άνετα ένα περιφερειακό τυπογραφείο. Η «Τυποεκδοτική» είναι μια γιγάντια επιχείρηση που παρόμοια της δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Εγινε για να αποφέρει οικονομικά κέρδη στο ΚΚΕ κάτι που συνέβαινε τις εποχές που τυπωνόταν εκεί το «Πρώτο Θέμα», ο «Χρυσός Οδηγός» κλπ. Ο ανταγωνισμός όμως που υπήρξε ανάμεσα σε παρόμοιες επιχειρήσεις στέρησε την δυνατότητα αυτή από την επιχείρηση του ΚΚΕ με αποτέλεσμα την σημερινή της κατάληξη.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το ΚΚΕ καταφεύγει σ' «έναν αντεργατικό νόμο, τον πιο αντεργατικό της προ-μνημονιακής εποχής, ο οποίος έμελλε να μετατραπεί σε ισχυρό όπλο στα χέρια όλων των εργοδοτών». Πώς θα γίνει πιστικό το ΚΚΕ και η συνδικαλιστική του παράταξη το ΠΑΜΕ, όταν την ίδια τακτική που χρησιμοποιούν άλλοι εργοδότες την χαρακτηρίζει απαράδεκτη και την καταδικάζει;

Ολα θα κριθούν στους αγώνες και στο δρόμο

Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012

Ολα θα κριθούν στους αγώνες και στο δρόμο

Πίστη στη δύναμη του λαϊκού παράγοντα

Ποτέ άλλοτε στην πρόσφατη ιστορία από την μεταπολιτευτική τουλάχιστον περίοδο μέχρι σήμερα, το μπλοκ των δυνάμεων του κεφαλαίου ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ-ΛΑΟΣ-Ε.Ε., δεν βρέθηκε τόσο απονομιμοποιημένο, αλλά και ταυτόχρονα τόσο συνασπισμένο, απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ποτέ άλλοτε η λαϊκή αγανάκτηση δεν είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα απέναντι στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η ανάγκη για εδώ και τώρα μέτωπο ανατροπής, μέτωπο ικανό να ανατρέψει αυτή τη βάρβαρη πολιτική και επίθεση, προβάλλει επιτακτικά. Η έντονη κινητικότητα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στο χώρο της Αριστεράς, για τη συγκρότηση ενός τέτοιου ανατρεπτικού μετώπου, δεν μπορεί να μην καταγραφεί ως ένα θετικό στοιχείο. Η γενική διαπίστωση, όμως, είναι ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν καταγράφουν τα θετικά βήματα στη συγκρότηση του ανατρεπτικού μετώπου, ούτε μετράνε με τον πήχη της υπομονής τους το μέγεθος της συμβολής του καθενός μας στην ανάγκη των καιρών. Καταγράφουν και χρεώνουν συνολικά στην Αριστερά αδράνεια και αναποτελεσματικότητα, με κίνδυνο να καταγραφούν στη συνείδηση των εργαζομένων και του λαού και αυτές σαν συστημικές δυνάμεις.

Στο κεντρικό ζήτημα που προβάλλει σήμερα, της ανάγκης για εδώ και τώρα μέτωπο ανατροπής, αρκετές από τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς τηρούν είτε στάση αναμονής είτε απαξιώνουν τούτη την ανάγκη, προβάλλοντας επιχειρήματα και απόψεις, ως προαπαιτούμενα, που κάνουν αδύνατη τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες συγκρότησήςτου.Έτσι, τα προαπαιτούμενα και οι διαφωνίες στη σύγκληση προγραμμάτων γίνονται άλλοθι αδράνειας και συμβιβασμού, βολέματος του καθενός στο ρόλο του, μικρότερο ή μεγαλύτερο, που έχει κατοχυρώσει ή και του έχουν αποδώσει, στην κοινωνία. Οι απόψεις που εκφράζονται, αλλά και συνολικά η στενότητα της θέσης τους για τα μέτωπα, αγνοεί τη δυναμική του λαϊκού παράγοντα, απαξιώνει την τακτική ως απαραίτητο στοιχείο στην πάλη για τη επίτευξη του στρατηγικού στόχου. Αρνείται, δηλαδή, τις διεργασίες και την ωρίμανση του επαναστατικού υποκείμενου μέσα από το καμίνι της ταξικής πάλης. Τούτο, πέρα από την έλλειψη εμπιστοσύνης στη δυναμική της εργατικής τάξης και του λαϊκού παράγοντα, ότι μπορούν να παρέμβουν και να καθορίσουν την εξέλιξη των πραγμάτων με ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, είναι και έλλειψη εμπιστοσύνης στο στρατηγικό στόχο, στην ορθότητα της σοσιαλιστικής αλλαγής και της εργατικής δημοκρατίας.

Ο λαϊκός παράγοντας είναι εκείνος που θα καθορίσει μέσα από τη δική του κάθοδο στο προσκήνιο την όποια εξέλιξη των πραγμάτων. Και το στοιχείο αυτό, της ανάγκης να πάρει έκφραση η λαϊκή αγανάκτηση και να έρθει ο λαός στο προσκήνιο, δεν έχει πολλά προαπαιτούμενα και δεν μπορεί να καθορίζει τη στάση της αριστεράς και κομματιών της σε ενιομετωπικές δράσεις. Κάποιοι άλλοι εναποθέτουν το μέλλον των εργαζομένων και του λαού στις εκλογικές αυταπάτες και κάποιοι από αυτούς είναι αλήθεια ότι προβάρουν βουλευτικά κουστούμια και γραβάτες, μετρώντας τα απελπιστικά μειοψηφικά για τις συνθήκες εκλογικά ποσοστά και έδρες στο αστικό Κοινοβούλιο. Το Κοινοβούλιο που κατά εκατοντάδες χιλιάδες οι εργαζόμενοι και συνολικά ο λαός μούντζωνε, όχι παλιά, αλλά πολύ πρόσφατα. Μια τέτοια αντίληψη εκφράζει την πολιτική της ομαλής εξέλιξης, μακριά από την έμπνευση και δύναμη του λαϊκού παράγοντα, την πολιτική που δεν θέλει στην πράξη το λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, μια πολιτική που εν τέλει φοβάται το λαό.

Αυτές οι απόψεις που εκφράζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από τις διάφορες δυνάμεις της Αριστεράς, οδηγούν στην Αριστερά του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας, στην Αριστερά όχι του πρωταγωνιστή, μπροστάρη και καθοδηγητή των νικηφόρων αγώνων, αλλά σε μια αριστερά θλιβερό κομπάρσο της Ιστορίας. Η Αριστερά της νίκης θα είναι η αριστερά που δεν θα υποτάσσει το μερικό στο γενικό, το κοντοπρόθεσμο στο μακρινό, το τώρα στο μέλλον, αλλά ούτε παράλληλα θα ξεχνάει τον απώτερο στόχο της που είναι η αλλαγή της κοινωνίας και η κατάργηση του απάνθρωπου σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Η δύναμη και η πίστη στο λαϊκό παράγοντα, η ενωτική της δύναμη και ο πρωταγωνιστικός της ρόλος στη μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων και του λαού, η συπειρωσιακή της δράση που θα ενώνει το λαό στα προβλήματα που αντιμετωπίζει και η συγκρουσιακή της πρακτική που θα σπάει τις κόκκινες γραμμές που βάζει το σύστημα, θα την κάνουν την Αριστερά της νίκης. Μέσα από το καμίνι της ταξικής πάλης και μόνο μέσα από αυτό, θα ωριμάσει το επαναστατικό υποκείμενο και θα γίνει πράγματι ο νεκροθάφτης του καπιταλιστικού συστή ματος. Όλα, δηλαδή, θα κριθούν στους αγώνες και στο δρόμο.

Η τακτική και η στρατηγική του επαναστατικού κινήματος δεν είναι δύο πράγματα ξένα μεταξύ τους, αλλά το ένα είναι στενά συνδεδεμένο με το άλλο. Κάποιοι ξεχνούν το ένα και κάποιοι το άλλο. Οι μεγάλες νίκες και οι επαναστατικές αλλαγές του αιώνα κατάφεραν νίκες όχι μόνο γιατί είχαν στρατηγικούς στόχους αλλά και γιατί χρησιμοποίησαν σωστά την τακτική. Χωρίς τον Φλεβάρη δεν θα έρχονταν η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση που συγκλόνισε την ανθρωπότητα. Η δύναμη των κομμουνιστών ήταν πάντα στη δυνατότητά τους να μάχονται το μερικό, να συσπειρώνουν και ενώνουν τους εργαζόμενους και το λαό πάνω σε αυτό και να συνδέουν το μερικό με το όλο.

Είναι απαίτηση των καιρών, είναι χρωστού-μενο στους εργαζόμενους και το λαό από τις πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις της κατακερματισμένης Αριστεράς, να σταματήσει αυτή η αθλιότητα με τις εκλογικές αυταπάτες και το παιχνίδι με τα προαπαιτούμενα στη συγκρότηση μετώπου ανατροπής. Ενός μετώπου που θα συσπειρώνει το λαό και θα αγωνίζεται με το λαό ενάντια στο μαύρο μέτωπο του κεφαλαίου και των εκφραστών του, ντόπιων και ξένων, ενός μετώπου που θα έχει εμπιστοσύνη στο πρωταγωνιστικό ρόλο της εργατικής τάξης, ενός μετώπου που μέσα σε αυτό οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς θα παρεμβαίνουν και διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο.

Αυτό το μέτωπο που θα φέρνει το λαό στο προσκήνιο, δεν θα είναι μέτωπο αποπροσανατολισμού, συμβιβασμού και ήττας, θα είναι μέτωπο ανατροπής και νίκης. Εδώ και τώρα λοιπόν, μέτωπο ανατροπής. Μέτωπο που θα σαλπίσει κάλεσμα για ανυπακοή-αντίσταση-ανατροπή, που θα γίνει το ποτάμι της οργής και θα γκρεμίσει στο διάβα του τις πολιτικές που ορθώνονται απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για μια άλλη κοινωνία, μια κοινωνία της δουλειάς για όλους τους εργαζόμενους, της προκοπής και της αξιοπρέπειας για όλο το λαό, χωρίς ανέργους και φτώχεια, μιας άλλης κοινωνίας με άλλη ηθική και πολιτισμό, μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς τα δεινά του καπιταλισμού και των κρίσεων που παράγει. Μέτωπο ανατροπής και πίστης στη δύναμη του λαϊκού παράγοντα που μόνο αυτός μπορεί και θα καθορίσει την εξέλιξη των πραγμάτων.

Πηγή: Γιάννης Χριστόπουλος – «Δρόμος της Αριστεράς»

Κοινωνικός μεσαίωνας δια χειρός μαύρου μετώπου και "κοινωνικών" εταίρων

Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012

Κοινωνικός μεσαίωνας δια χειρός μαύρου μετώπου και "κοινωνικών" εταίρων

Του Β.Α

Η επιχείρηση σοκ και  δέος που ξεκίνησαν εδώ και δύο χρόνια ενάντια στη στις ζωές και την συνείδηση  των εργαζομένων η αστική τάξη της χώρας με τους διεθνής συνεργάτες της και τα πολιτικά τους ανδρείκελα συνεχίζεται.

Από το μνημόνιο στο μεσοπρόθεσμο, στο πολυνομοσχέδιο και τώρα στις νέες «πιέσεις» – προσταγές  της τρόικας προς την κυβέρνηση του τραπεζίτη για νέα δυσβάσταχτη επιδρομή στα εναπομείναντα  εισοδήματα της εκμεταλλευόμενης  πλειοψηφίας.

Με πρόσχημα το PSI (τη συμμετοχή των ιδιωτών στο κούρεμα μέρους του χρέους) που θα χρεοκοπήσει τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς και την επικείμενη «νέα» ληστρική δανειακή σύμβαση, εκβιάζουν για περεταίρω λεηλασία στον πυρήνα της ταξικής εκμετάλλευσης, δηλαδή την κατάργηση ολόκληρου του πλαισίου που καθορίζει τις εργασιακές σχέσεις. Μεταξύ άλλων εκβιάζουν και ετοιμάζουν να καταργήσουν την μονιμότητα στις ΔΕΚΟ καθώς και την κατάργηση των κανονισμών που διέπουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Με λίγα λόγια επιδιώκουν:
. Να μειώσουν τους κατώτερους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα με την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού  αλλά και την κατάργηση του κατώτερου μισθού  που διασφάλιζαν οι συλλογικές συμβάσεις.      
 . Να μειώσουν τις εισφορές των εργοδοτών προς τα ασφαλιστικά ταμεία κατα5% που σημαίνει πως την όποια  κοινωνική ασφάλιση από δώ και στο εξής θα την πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι .
. Να απελευθερώσουν τις απολύσεις κα να μειώσουν τους μισθούς στις τράπεζες. Άλλο ένα δώρο στο τραπεζικό κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση που συνέβαλε στα μέγιστα για την δημιουργία της.
.Να μειώσουν τις επικουρικές συντάξεις  μέχρι και 40% με την δημιουργία ενός και μόνου ταμείου επικουρικής ασφάλισης όπως  έγινε  και με τα ταμεία κύριας ασφάλειας.
 . Να απολύσουν έως150.000 δημόσιους υπαλλήλους μέχρι 2015

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times  η Γερμανία πιέζει για την αποστολή απευθείας Ευρωπαίου επίτροπου στην Ελλάδα που να είναι Γερμανός ή Γερμανικής εμπιστοσύνης.

Βέβαια για το πολιτικό προσωπικό του Μαύρου Μετώπου θα πούμε πως : Καθοδηγούμενο από την μπαγκέτα του ειδικού για αυτήν την αποστολή αρχιτραπεζίτη πως  θα πράξει τα δέοντα όπως κάνει εδώ και δύο χρόνια τώρα, στη λογική δήθεν της σωτηρίας της χώρας από την χρεωκοπία που για τους εργαζόμενους και τα φτωχά νοικοκυριά είναι μια αδυσώπητη πραγματικότητα ,για το δε κεφάλαιο μια μεγάλη ευκαιρία να βάλει τις βάσεις για μια πιο άγρια και σκληρή  εκμετάλλευση στο μέλλον.

Δεν θα μπορούσαμε όμως να μην επισημάνουμε την για μια ακόμα φορά  προδοτική και εχθρική για τα συμφέροντα των εργαζομένων στάση του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος που σε ένα κρεσέντο υποκρισίας και λωποδυτισμού μαζί με τμήματα των «κοινωνικών εταίρων» σπαράζονται για την σωτηρία δήθεν του κόσμου της εργασίας  στα πλαίσια πάντα του εθνικού στόχου που είναι η σωτηρία της χώρας μέσα από τα πλάνα των αφεντικών και των κομμάτων που υπηρετούν
    
Οι κρατικοδίαιτοι «ηγέτες» και  ξεπουλημένοι εργατοπατέρες αφού με την αλληλοστήρηξη  των κομματικών μηχανισμών της εξουσίας και την αζημίωτη ανταμοιβή από τους εργοδότες, έκτισαν καριέρες και απολαβές εξασφάλισης προσωπικές και όχι μόνο, με πολύ ψεύτικο φιλεργατισμό και δάκρυ ετοιμάζονται να παίξουν τον τελευταίο ρόλο της αποστολής τους, παραδίνοντας της νέες γενιές της  εργατικής  βάρδιας στην μαύρη νύχτα των σκληρών χρόνων που θα εγκατασταθούν μόνιμα στις πλάτες μας αν δεν αντιδράσουμε και δεν τους πετάξουμε στα αζήτητα της  ιστορίας μαζί με τους πατρώνους  τους.

Τσίπρας: "Παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές το Φεβρουάριο"...

Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012

Τσίπρας: "Παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές το Φεβρουάριο"...

Την παραίτηση της κυβέρνησης και την προσφυγή σε εκλογές εντός του Φεβρουαρίου, ζητά ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, με σημερινή δήλωσή του, σχολιάζοντας τα περί επιτρόπου στην Ελλάδα και τις νέες προτάσεις της Τρόικας.

Ο κ. Τσίπρας τονίζει ότι οι απαιτήσεις της Τρόικας για την ολοκλήρωση....

της συμφωνίας του PSI, που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να καταστήσει βιώσιμο το χρέος, ξεπερνούν κάθε όριο λογικής, καθώς, όπως αναφέρει, δεν πρόκειται για νέα μέτρα, αλλά για σχέδιο λεηλασίας της χώρας και εκχώρησης της κυριαρχίας της στην ευρωπαϊκή τραπεζοκρατία και στη διεθνή τοκογλυφία.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι «οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί και ο πρωθυπουργός περιορισμένης θητείας, που επέλεξαν προ διμήνου να παρακάμψουν τη λαϊκή κατακραυγή, δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση να υπογράψουν στο όνομα όλων των Ελλήνων, την καταδίκη της χώρας. Η μόνη επιλογή εθνικής ευθύνης που τους έχει απομείνει είναι, σήμερα κιόλας, να αποφασίσουν την παραίτηση της κυβέρνησης και την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, μέσα στο Φλεβάρη».

Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα είναι εγκληματική για το λαό και επιζήμια για τη χώρα, καταλήγει στη δήλωσή του ο κ. Τσίπρας.

Από:  protothema.gr

Η Ελλάδα της ντροπής...

υριακή, 29 Ιανουαρίου 2012

Η Ελλάδα της ντροπής...

Του Γιώργου Δελαστίκ

Σκληρός, ανελέητος απέναντι στη χώρα μας, ο αξιότιμος Γερμανός βουλευτής Φόλκερ Κάουντερ, αρχηγός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των δεξιών Χριστιανοδημοκρατών της καγκελαρίου Μέρκελ και των ακόμη δεξιότερων Βαυαρών ομοϊδεατών τους. «Η πίεση πάνω στην Ελλάδα πρέπει να μεγαλώσει!», δήλωσε χωρίς περιστροφές....

σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Ντερ Σπίγκελ», και συνέχισε ρίχνοντας την πολιτική βόμβα: «Πρέπει να γίνει σαφές στους Ελληνες ότι λεφτά υπάρχουν μόνο αν η χώρα διοικείται αυστηρά - εν ανάγκη μέχρι του σημείου της επιβολής από την ΕΕ ή από τα κράτη της Ευρωζώνης ενός κρατικού κομισάριου!». Ενός αποικιακού διοικητή της Ελλάδας κατά το πρότυπο των «γκαουλάιτερ» που εγκαθιστούσαν οι ναζί στις ευρωπαϊκές χώρες που κατακτούσαν επί Χίτλερ!

Δουλόφρονες θεωρεί τους Ελληνες ο χερ Κάουντερ. «Θα ήταν φυσικά σκληρό κάτι τέτοιο, αλλά ίσως και οι ίδιοι οι Ελληνες τελικά να συμφιλιώνονταν με αυτό. Αν έπρεπε να αποφασίσουν σε δημοψήφισμα να δεχτούν έναν μεταβατικό αποικιακό διοικητή ή να φύγουν από την Ευρωζώνη, μπορώ άνετα να φανταστώ ότι θα υπήρχε πλειοψηφία υπέρ του αποικιακού διοικητή», ισχυρίστηκε!

Αυτοί είναι οι φίλοι και εταίροι της ελληνικής κυβέρνησης. Δούλους θεωρούν τους Ελληνες. Ανίκανους ακόμη και να αυτοδιοικηθούν. «Ο αρχηγός των Ελεύθερων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, έχει προτείνει να στείλουμε Γερμανούς δημοσίους υπαλλήλους στην Ελλάδα», υπενθυμίζει προβοκατόρικα ο δημοσιογράφος που παίρνει τη συνέντευξη. «Αυτή είναι επίσης μια δυνατότητα. Οι Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην οικοδόμηση μιας λειτουργίας δημοσιονομικής διοίκησης», απαντά γεμάτος αυταρέσκεια, χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της γερμανικής Δεξιάς.

Οι ουρές στο Σύνταγμα, όπου χιλιάδες φτωχοί κάτοικοι της Αθήνας προσήλθαν για να πάρουν πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που μοίραζαν δωρεάν οι αγρότες της Βοιωτίας για να αποδείξουν ότι τα προϊόντα τους δεν είναι μολυσμένα από βιομηχανικά απόβλητα, πρέπει να γέμισαν υπερηφάνεια τον Φόλκερ Κάουντερ. Η σκηνή θύμιζε έντονα τα συσσίτια επί γερμανικής Κατοχής της Αθήνας. Μπορεί εμάς να μας σφίχτηκε η καρδιά, αλλά για τους Γερμανούς αυτές οι σκηνές, απόρροια της πολιτικής Μέρκελ προς την Ελλάδα, θυμίζουν περασμένα μεγαλεία. «Λεφτά υπάρχουν μόνο αν η χώρα διοικείται αυστηρά», όπως λέει ο Κάουντερ.

Το νέο Μνημόνιο -για την ακρίβεια, τους επαχθείς και επονείδιστους όρους του σε δεκασέλιδο υπόμνημα- επέδωσαν οι ξένοι επικυρίαρχοι στους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, που συγκυβερνούν. Συγκλονίστηκαν, φαίνεται, μόλις έμαθαν ότι το προηγούμενο Μνημόνιο δεν το διάβασε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και τώρα επέδωσαν συντετμημένη, εκλαϊκευμένη βερσιόν. Θέλουν αίμα, πολύ αίμα. Αίμα δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Διψούν για απολύσεις.

Μισεί τις συντάξεις η τρόικα - ιδίως τις επικουρικές. Δεν τις αντέχει. Απαιτεί να ενοποιηθούν όλα τα επικουρικά ασφαλιστικά ταμεία σε ένα, ώστε με το που θα οδηγήσουν αυτό το ένα Ταμείο σε χρεοκοπία, με τη μία θα χάσουν τις επικουρικές συντάξεις τους ταυτόχρονα 3,5 εκατομμύρια Ελληνες και έτσι θα ξεμπερδέψουν μια και καλή με αυτή την υπόθεση! Τελικές λύσεις, όχι ημίμετρα.

Λατρεύουν τις τράπεζες οι τροϊκανοί. Απαιτούν να πληρώσει, λοιπόν, το ελληνικό κράτος -δηλαδή όλοι οι Ελληνες φορολογούμενοι- πάνω από 30 δισεκατομμύρια ευρώ για τη σωτηρία των τραπεζών και ειδικά για την ανακεφαλοποίησή τους. Να αγοράσει δηλαδή μετοχές τους. Μόνο που αυτές οι μετοχές θα είναι... «πέτσινες»! Χωρίς δικαίωμα ψήφου! Θα χρεωθούμε όλοι μας δηλαδή 30 δισ. ευρώ και θα τα πάρουν οι τραπεζίτες να τα κάνουν ό,τι θέλουν, γιατί θα παραμείνουν ιδιοκτήτες και διοικητές οι ίδιοι που τις χρεοκόπησαν, αφού οι μετοχές του κράτους δεν θα του επιτρέπουν ούτε καν να αλλάξει τις διοικήσεις!

Υπογραφές των αρχηγών των κομμάτων της συγκυβέρνησης απαιτεί κάτω από τους όρους αυτούς και πολλούς άλλους η ΕΕ. Οχι ότι τις έχει ανάγκη. Θέλει όμως να εξευτελίσει εντελώς τους Ελληνες πολιτικούς, για να εκλείψει κάθε ελπίδα αντίστασης, ώστε οι εκλογές να μην έχουν πια καμία σημασία για τους πολίτες.

Από:  ethnos.gr

ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΤΕ ΓΙΑ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΑΛΛΑ ... ΑΥΤΟ 

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ...!!! ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ‏

Ο νέος Εμφύλιος: πολιτικοί-επιχειρηματίες-Τράπεζες συνειδητά πολεμούν τους πολίτες!

Γράφει ο Μάκης Δεληπέτρος

Ας αφήσουμε τις θεωρίες-άλλωστε τις ξέρουμε καλύτερα από αυτούς τους ημιμαθείς:

·        Όταν έχεις δεκάδες κλειστά ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας, δεκάδες κρουαζιερόπλοια δεμένα και έχεις ανθρώπους να πεθαίνουν στο κρύο-ή από το κρύο, άστεγοι, ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ!

·        Όταν έχεις μηχανισμούς στρατιωτικούς, υποδομές έτοιμες να παράξουν χιλιάδες μερίδες σε χρόνους εκστρατείας και αφήνεις να πεινούν οικογένειες με παιδιά και να πεθαίνουν άνθρωποι από αβιταμίνωση, όπως στον Αλβανικό λιμό του 1991, ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ!

·        Όταν έχεις υποδομές για παραγωγή φαρμάκων και δεν τις εθνικοποιείς ή δεν τις επιτάσσεις, πράγμα που κάνεις π.χ. για φορτηγά, φορτηγατζήδες ή πλοία, ναυτικούς, ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

·        Όταν γυναίκες όπως η μάνα μου ως χήρες ναυτικών παίρνουν σύνταξη 400 ευρώ, που δεν αρκεί ούτε για τα φάρμακα τους, λες στην ουσία να πεθάνουν όσες δεν έχουν ιδιόκτητο σπίτι και ...άλλους πόρους και ΤΟ ΛΕΣ ΣΥΝΕΔΗΤΑ.

·        Όταν απαιτείς λεφτά από άνεργους για να πληρώσεις τις κεφαλαιακές ανάγκες Τραπεζών και υπαγομένων σε ειδικό καθεστώς επιχειρήσεων, ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

·        Όταν δίνεις 150 δις, στις ληστρικής και εκβιαστικής συμπεριφοράς Τράπεζες ως «δώρο», ποσό που θα αρκούσε για να επιβληθεί καθεστώς Σεισάχθειας και να δοθούν κίνητρα για αναζωογόνηση των μικρών επιχειρήσεων, των νοικοκυριών κ.α., ΤΟΤΕ ΕΠΙΤΙΘΕΣΑΙ ΜΕ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ!

·        Όταν δηλώνεις Οικονομικός Αναλυτής ή αρθρογράφος και δεν έβλεπες όλα αυτά να έρχονται από χρόνια, λοιδορώντας τους συναδέλφους σου ως «συνωμοσιολόγους» ΤΟΤΕ ΑΠΟΤΕΛΕΙΣ ΜΕΡΟΣ ΓΚΕΜΠΑΙΛΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ:

·        Αν συλλαμβάνεις τρεις φορές τον Γαβαλά και καμία τους «κανονιέρηδες» μπετατζήδες, εκδότες κ.λ.π., επειδή είχαν σχέση φιλική με πασίγνωστα (από την αρνητική δημοσιότητα) πρόσωπα τους ελεγκτικού μηχανισμού, κάνεις επιχείρηση παραπληροφόρησης- συγκάλυψης ΚΑΙ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ (* τα στοιχεία έχουν κατατεθεί ενυπογράφως-μην προσποιηθεί κανείς άγνοια, στις αρμόδιες αρχές από εκατοντάδες εργαζομένους αλλά μόνο Γαβαλάδες προσάγουν)

-Στο Newstrap. gr, σε λίγες ώρες θα έχετε και κοινωνιολογικού-συμπεριφορικού τύπου προσέγγιση για το τι πρόκειται να συμβεί. Έως τότε αρκούμαι να πω ότι ζούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ (και εμείς αλλά και εσείς κύριοι κοτζαμπάσηδες-ραντιέρηδες-μεταπράτες) μέρες 1942. Τα καλύτερα έπονται...

*Δεν εννοώ ότι «θα ξεσηκωθεί η ...Αριστερά. Αυτή θα τρέξει πίσω από τις εξελίξεις, όπως συνήθως, όταν θα είναι αργά. Όπως το 1946, το 1968, το 2008... Ετοιμαστείτε για Αργεντινή. Αλλά αυτά το βράδυ!

ΜΑΚΗΣ   ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ

Πηγή

ΑΥΤΟΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ 

..!!!‏

Posted by Τρικλοποδιά

 "Ο καλός στρατιώτης του Μνημονίου Παπαδήμος"

του Σταύρου Λυγερού

Όσοι καλόπιστοι πολίτες είχαν χειροκροτήσει την πρωθυπουργοποίηση του Παπαδήμου βιώνουν επώδυνα την προσγείωση στην πραγματικότητα. Υπενθυμίζουμε ότι, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου κατέρρευσε, η μόνη δύναμη που είχε πολιτική ατζέντα, σχέδιο δράσης, συντονισμό και δύναμη πολιτικού πυρός ήταν το κόμμα του Μνημονίου. Γι’ αυτό και κατάφερε να καλλιεργήσει την πολιτική ατμόσφαιρα, η οποία υποχρέωσε τον Σαμαρά να συμφωνήσει στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Γι’ αυτό και στη συνέχεια επέβαλε τη λύση Παπαδήμου. Όταν, μάλιστα, ο Παπανδρέου προσπάθησε να προωθήσει στην πρωθυπουργία το φίλο του Πετσάλνικο, η υποψηφιότητα Παπαδήμου κατέστη εξ αντιδιαστολής στα μάτια της κοινής γνώμης λυτρωτική λύση.

Τα υψηλά ποσοστά αποδοχής του Παπαδήμου, όπως τα κατέγραψαν οι δημοσκοπήσεις αμέσως μετά την πρωθυπουργοποίησή του, είναι εξηγήσιμα. Οι πολίτες ένιωσαν ανακούφιση από την απομάκρυνση του Παπανδρέου από την πρωθυπουργία και, κυρίως, είχαν ζωτική ανάγκη να ελπίσουν ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ, άλλωστε, έσπευσαν να δώσουν αυτή την ελπίδα. Σε χρόνο-ρεκόρ έχτισαν γύρω από το πρόσωπο του πρώην κεντρικού τραπεζίτη ένα μύθο.

Το πρόβλημα με το μύθο, όμως, είναι ότι δεν αντέχει όταν έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Τα γεγονότα επιβεβαίωσαν αυτό που ήταν εξαρχής προφανές στο έμπειρο πολιτικό μάτι: Ο Παπαδήμος δεν πρωθυπουργοποιήθηκε για να προσπαθήσει να επιτύχει τροποποιήσεις της συνταγής που έχει επιβάλει στην Ελλάδα η τρόικα, αλλά για να ξανασερβίρει τη ρητορική περί μονόδρομου. Γι’ αυτό και στις προγραμματικές δηλώσεις του τόνισε την ανάγκη «εκπλήρωσης των ανειλημμένων υποχρεώσεων της Ελλάδος». Όποιος έξυνε λίγο τις διατυπώσεις του θα διαπίστωνε ότι ο τότε νέος πρωθυπουργός δεν άφηνε καμία αμφιβολία ότι θα είναι ο άνευ ενδοιασμών εφαρμοστής της πολιτικής του Μνημονίου.

Η στάση του Παπαδήμου στο ζήτημα της περικοπής του κατώτατου μισθού δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του. Δήλωσε ότι η μόνη «κόκκινη γραμμή» που αναγνωρίζει είναι η σωτηρία της χώρας. Τη σωτηρία της χώρας, όμως, δεν την αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Ορισμένοι θεωρούν ότι σωτηρία είναι η επιστροφή στη δραχμή. Κάποιοι άλλοι ότι η Ελλάδα πρέπει να απαιτήσει αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής που εντείνει την ύφεση. Τέλος, υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητα να διαπραγματευτεί και το μόνο που της μένει είναι να εφαρμόσει πειθήνια τις εντολές της τρόικας.

Οι δηλώσεις και οι πράξεις του Παπαδήμου τον κατατάσσουν στην τρίτη κατηγορία. Η άρνησή του να αποδεχτεί «κόκκινες γραμμές» στη σχέση με την τρόικα δεν είναι τίποτ’ άλλο από απροθυμία διαπραγμάτευσης. Η ρητορική του περί μονόδρομου όχι μόνο καταργεί την Πολιτική, αλλά είναι και ασύμβατη με τη Δημοκρατία. Στα δημοκρατικά καθεστώτα μονόδρομοι δεν υφίστανται. Υπάρχουν πάντα διαφορετικές προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων μιας κοινωνίας, εκ των οποίων με δημοκρατικές διαδικασίες κάποια επικρατεί. Είναι δικαίωμα του Παπαδήμου να πιστεύει ότι η σωτηρία θα προκύψει από την υποταγή στην τρόικα. Ως πρωθυπουργός, όμως, δεν έχει το δικαίωμα να ακολουθεί μια γραμμή πλεύσης που δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση, που είναι αντίθετη με αυτά που θέλει η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών.

Η απουσία ακόμη και της πιο στοιχειώδους προγραμματικής σύγκλισης των τριών κομμάτων εμποδίζει την κυβέρνηση να δράσει αποτελεσματικά. Τότε, στην τρόικα και στο κόμμα του Μνημονίου είχε επικρατήσει η τακτική ότι έπρεπε να αδράξουν την ευκαιρία και να επιβάλουν τον Παπαδήμο στην πρωθυπουργία. Τα υπόλοιπα θα προέκυπταν στη συνέχεια, με την άσκηση κυρίως εξωτερικών πιέσεων. Αυτό που κατά κύριο λόγο τους ενδιαφέρει, άλλωστε, είναι να ψηφιστούν από τα τρία κόμματα το PSI, η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο Μνημόνιο, έτσι όπως τα έχει ετοιμάσει η τρόικα. Όταν αυτή η διαδικασία θα έχει ολοκληρωθεί, η Ελλάδα θα έχει δεσμευτεί σ’ έναν καταστροφικό μονόδρομο. 

Πηγή