New Europe:"Ο Γ.Παπανδρέου κατέστρεψε μια χώρα".Σκληρή επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό

Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2012

New Europe:"Ο Γ.Παπανδρέου κατέστρεψε μια χώρα".Σκληρή επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό

Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου κατέστρεψε μία χώρα.Θα απαιτηθούν δεκαετίες για να επιστρέψουν οι Έλληνες εκεί που ήταν”. Έτσι ξεκινά το άρθρο της εφημερίδας New Europe,με θέμα την Ελλάδα.

Στη συνέχεια εξηγεί γιατί κακώς η Ελλάδα παρουσιάστηκε περίπου ως…
απατεώνας της ΕΕ σε σχέση με το έλλειμμα.Γράφει η εφημερίδα:
“Στα τέλη του 2009,η Ευρώπη και ο κόσμος ανακάλυψαν ότι η Ελλάδα ήταν ένας απατεώνας,η οποία ουδέποτε έπαψε να παραποιεί τα οικονομικά της στοιχεία.Όμως πόσο ακριβές είναι αυτό;

Λόγω της κλιμακούμενης τότε διεθνούς οικονομικής κρίσης η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων έδιναν ανακριβή στοιχεία”.

Η εφημερίδα αναφέρει όλες τις χώρες που παρουσίασαν ψευδή στοιχεία από την Ισπανία και τη Πορτογαλία έως τις ΗΠΑ και επισημαίνει:

“Ήταν μόνο η Ελλάδα αυτή που κατηγορήθηκε για παραποίηση στοιχείων και αναξιοπιστία.Κι αυτό έγινε από την ίδια της τη κυβέρνηση.Ταυτόχρονα μετέδιδε προς τις διεθνείς αγορές ότι ήταν μια χρεοκοπημένη χώρα με τεράστια διαφθορά,πελατειακό σύστημα,παρασιτική οικονομία και έφθασε στο σημείο να συγκρίνει τη χώρα με τον Τιτανικό,ανεβάζοντας έτσι τα επιτόκια δανεισμού”.

Και η εφημερίδα θέτει το ερώτημα:

“Προς τι ο αυτοδιασυρμός;Γιατί κατηγορήθηκε η Ελλάδα για παραποίηση στοιχείων ,για διαφθορά και για όλα τ΄ άλλα από την ίδια της τη κυβέρνηση;Γιατί φούσκωσε η ίδια το έλλειμμα στα τέλη του 2009;”

Η εφημερίδα καταλήγει αποδίδοντας ευθύνες στον Γ.Παπανδρέου “ο οποίος παρά το γεγονός ότι είχε ενημερωθεί από Έλληνες και ξένους αξιωματούχους για την πραγματική κατάσταση ,δημιούργησε προσδοκίες κι έδωσε υποσχέσεις που δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει”.

http://www.onalert.gr/

Ευθύνες και κυρίαρχο Πολιτικό Σύστημα...

Ευθύνες και κυρίαρχο Πολιτικό Σύστημα...

Του Νίκου Κοτζιά

Κύρια πηγή της κρίσης είναι η οικονομία. Κύρια αιτία που σε ΕΕ και Ελλάδα δεν μπορεί να βρεθεί ικανοποιητική λύση αντιμετώπισης της κρίσης είναι η πολιτική. Νομίζω ότι έχει επιβεβαιωθεί πλέον από τις εξελίξεις η θέση που εδώ και δύο χρόνια υποστηρίζω, σύμφωνα με την οποία η Πολιτική έχει μπλοκάρει και δεν παράγει λύσεις με διορατικότητα, εμβέλεια και αποφασιστικότητα.

Οι κυρίαρχες δυνάμεις στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι....

όλα είναι μονόδρομος επιδιώκουν να «θάψουν» τις εναλλακτικές λύσεις και όσους εκ των πολιτών διαθέτουν διαφορετικό τρόπο σκέψης. Πριν δύο χρόνια εμφανίζονταν το πρώτο Μνημόνιο ως μονόδρομος. Μάλιστα, υποστηριζόταν από όλα τα τμήματα του Κόμματος του Μνημονίου ότι το συγκεκριμένο μνημόνιο ήταν μονόδρομος και κατά προέκταση δεν υπήρχαν καν περιθώρια διαπραγμάτευσης. 

Η ίδια η ζωή τους διέψευσε πολύ σύντομα και κάτω από την πίεση των πραγματικών γεγονότων, καθώς και λογικών-τεκμηριωμένων απόψεων, όπως της παρούσης στήλης, υποχρεώθηκαν σε αλλαγές. Η ολοφάνερη αποτυχία της πολιτικής των κυβερνήσεων Παπανδρέου και της Τρόικας, οδήγησαν τις δυνάμεις του Μνημονίου σε προσαρμογές, αλλά και διαφοροποιήσεις στα πλαίσια πάντα της ίδιας λογικής. Αρκετοί, μάλιστα, από τους υποστηρικτές του Μνημονίου παριστάνουν μαζί με τα κανάλια της διαπλοκής και την ΝΕΤ ως να είναι οι μόνοι που δικαιούνται να ομιλούν επί της αποτυχίας του μνημονίου.

Σήμερα, εντός του Κόμματος του Μνημονίου, κυκλοφορούν διάφορες απόψεις για το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί πιο αποτελεσματικά και «καλύτερα» το όποιο μνημόνιο. Ανάμεσά τους καταγράφεται και μία, σύμφωνα με την οποία η αποτυχία του Μνημονίου δεν οφείλεται στον αντιλαϊκό και λανθασμένο χαρακτήρα του, αλλά στο ότι δεν εφαρμόστηκαν οι αναχρονισμοί που προωθούσε (όπως ο περιορισμός της λειτουργίας της δημοκρατίας και τα κοινωνικά δικαιώματα) με επάρκεια και επιμονή. Με άλλα λόγια, την αποτυχία του φαρμάκου δεν την εξηγεί η άποψη αυτή ως λάθος διάγνωση ή έστω συνταγή, αλλά ως δήθεν ανεπάρκεια στις δόσεις και ανεπαρκή φροντίδα από τον ασθενή να λαμβάνει στη σωστή τους ώρα τα φάρμακα.

Αυτές οι προσεγγίσεις είναι οι κοινωνικά πλέον κυνικέ. Δεν αντλούν ιδέες και κοινωνικά στηρίγματα από την ελληνική πραγματικότητα, αλλά από αντιγραφές πολιτικών που απέτυχαν παλαιότερα στο εξωτερικό, ενώ στηρίζονται στις ξένες πλάτες, όπως κάποιοι άλλοι στηρίχθηκαν στο παρελθόν στις ξένες λόγχες.

Ορισμένοι οπαδοί του «καλύτερου» και πιο αποτελεσματικά εφαρμοζόμενου μνημονίου, επιθυμούν να διαμορφώσουν ένα κόμμα κυβερνητικό. Κατανοούν ότι δεν μπορεί να είναι πλειοψηφικό. Εκείνο που επιδιώκουν είναι να συγκροτήσουν ένα κόμμα αιχμή της διαπλοκής και της τρόικας, δηλαδή της συνολικής παράταξης του Κόμματος του Μνημονίου. Προσβλέπουν να το εγκαταστήσουν στο νοητό κέντρο του δικομματικού συστήματος ώστε να καθορίζουν το γίγνεσθαι στην πολιτική σκηνή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία.

Στόχος, το μικρό αναχρονιστικό κόμμα να ορίζει τον πρωθυπουργό και να καταλαμβάνει δυσανάλογα -προς την δύναμη του- θέσεις στο Υπουργικό Συμβούλιο. Οι φορείς αυτών των αντιλήψεων έχουν ταυτίσει τον εαυτό τους με τα μεγάλα συμφέροντα και θεωρούν ότι οι επιλογές της διαπλοκής και της τρόικας πρέπει να ορίζονται ως «το εθνικό συμφέρον». Όχι ότι τους συγκινεί και πολύ ο όρος. Τον αντιλαμβάνονται, όμως, ως μια χρήσιμη ενδυμασία.

Οι πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να παίξουν στο ταμπλό ενός τέτοιου «νέου» κόμματος προέρχονται κύρια α) από την πασοκογενή «εσωτερική τριανδρία» και εκείνο τον χώρο που υπηρέτησε πιστά τον βίαιο εκσυγχρονισμό στις αρχές του 21ου αιώνα, β) από τους νεοφιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας, καθώς γ) και από το κόμμα της «Δημοκρατικής Συμμαχίας». Κοινό χαρακτηριστικό όλων τους είναι ότι φέρουν μέγιστη ιστορική ευθύνη για την σημερινή ελληνική καταστροφή και το δράμα της κοινωνίας μας.

Μια δεύτερη παραλλαγή που συναντιέται περισσότερο στην λαϊκή δεξιά, είναι αυτή που επιδιώκει να χρεώσει τα χάλια της Ελλάδας στην διακυβέρνηση του τόπου από το 2009 μέχρι το 2011. Στη λογική αυτών των δυνάμεων, η ΝΔ δεν έχει ευθύνη για το μέγιστο πρόβλημα που παρέδωσε ο Κ.Καραμανλής το 2009 στο ΠΑΣΟΚ. Ο αποκλειστικά υπεύθυνος είναι το ΠΑΣΟΚ που μετέτρεψε το «πρόβλημα που παρέλαβε» σε καταστροφή. Οι αναγνώστες θα θυμούνται πώς προσπαθούσε το ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2009-2011 να εμφανίζει εαυτό ως το «γενναίο» θύμα που σηκώνει τα βάρη των αμαρτιών της ΝΔ και σώζει τη χώρα. Σε ανάλογο ρόλο εμφανίζεται σήμερα η ΝΔ η οποία αν και εξακολουθεί υποτίθεται να είναι αντιπολίτευση, έχει, ταυτόχρονα αναλάβει το βάρος να σώσει την Ελλάδα από κυβερνητικές θέσεις….

Η ΝΔ αυτοπροσδιορίζεται ως ο από μηχανής θεός, που θυσιάζεται για να σώσει τη χώρα από τις καταστροφές που έφερε το ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, βέβαια, η ΝΔ στηρίζει τον ίδιο πυρήνα πολιτικής, τα ίδια πρόσωπα υπουργών του ΠΑΣΟΚ, με αυτά που κατέστρεψαν τη χώρα, ενώ δέχτηκε (!) να παραμείνει η οικονομική και κοινωνική πολιτική στην ευθύνη των αντιπροέδρων του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά η ΝΔ βρίσκεται αιχμάλωτη ανάμεσα στις υποχωρήσεις που έκανε στον ξένο παράγοντα, προκειμένου να τον πείσει ότι μπορεί να κυβερνήσει υπεύθυνα, και στην προσπάθεια να μην φανεί στο εκλογικό σώμα ότι είναι συνυπεύθυνη που ο λαός έχει φορτωθεί το σταυρό του μαρτυρίου.

Η τρίτη παραλλαγή είναι αυτή του κύριου κορμού του μνημονικού ΠΑΣΟΚ. Συστηματικά καταβάλλεται η πολιτικά μη ηθική προσπάθεια, να απαλλαγούν οι βουλευτές και οι υπουργοί των ευθυνών για τις πολιτικές που οι ίδιοι ψήφισαν και εφάρμοσαν. Να εμφανίσουν τις τελευταίες ως αποκλειστική επιλογή του Γ.Παπανδρέου. Η γραμμή αυτή προωθείται από ανθρώπους που ψήφισαν και στήριξαν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, ανέχτηκαν κάθε είδος παράκαμψης και υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών, δεν παραιτήθηκαν ακόμα και όταν παραδινόταν στους ξένους η κυριαρχία του ελληνικού κράτους. Η προσπάθειά τους να συσκοτίσουν το τι έκαναν και τις άμεσες ευθύνες που έχουν, απορρέει και συνδέεται με το γεγονός ότι οι περισσότεροι εξ’ αυτών δεν είναι ειλικρινείς, αλλά εκ των υστέρων δήθεν προφήτες.

Δεν είναι τυχαίο ότι κανείς τους δεν παραιτήθηκε από καμία θέση. Ότι δεν έβαλαν ούτε για μια στιγμή το συμφέρον της Ελλάδας πάνω από την καρέκλα τους. Ή, τέλος, στην καλύτερη περίπτωση, δεν κατάλαβαν σε τι συνέπρατταν. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να φύγουν από την πολιτική σκηνή και ορισμένοι από αυτούς να τιμωρηθούν σύμφωνα με το νόμο και τα προβλεπόμενα. Και ακόμα σημαντικότερο, να φύγει μαζί τους η πολιτική που έφερε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Κάτι το οποίο εξάλλου -έστω και ανειλικρινώς- παριστάνουν ότι αναγνωρίζουν και οι ίδιοι.

Μια παραλλαγή των πιο πάνω απόψεων εκφέρεται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με αυτήν το ΠΑΣΟΚ θα είχε μικρότερο κόστος αν εξαρχής είχε διασφαλίσει για την πολιτική που ακολούθησε την στήριξη των άλλων κομμάτων. Η άποψη αυτή που διακρίνεται από μικροκομματικό «ρεαλισμό», έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το επιχείρημα ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ ήταν ορθή. Είναι, βέβαια, και αυτή αντιπαραγωγική, αφού ως πρόβλημα δεν αναγνωρίζει την πολιτική που στήριξε, αλλά το ότι δεν λήφθηκαν επαρκή μέτρα ακόμα περισσότερη στήριξης.

Γενικότερα, πολλοί υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν δείχνουν ικανοί να καταλάβουν τι έπραξαν σε βάρος της Ελλάδας και ακόμα λιγότερο δείχνουν διατεθειμένοι να σκεφτούν μια Ελλάδα απαλλαγμένη από την παρουσία τους που θα αναπτύσσεται χωρίς αυτούς, ενάντια στην πολιτική που της επέβαλλαν μέχρι σήμερα.Στο ΠΑΣΟΚ συνολικά υπάρχουν μεγάλες ταλαντεύσεις οι οποίες οφείλονται στην ανασφάλεια που νιώθουν τα στελέχη του ως προς την έκταση της κρίσης του κινήματος. Τα τελευταία συμπεριφέρονται ως να πιστεύουν στο μότο «μπόρα είναι και θα φύγει». Με τη διαφορά ότι αυτοί οι ίδιοι είναι η μπόρα που πρέπει να φύγει.

Η κρίση ταυτότητας του ΠΑΣΟΚ και των συνδικαλιστικών ηγεσιών που το στηρίζουν είναι βαθύτατη και πολύπλευρη. Δεν είναι απλά κρίση προγραμματικής ταυτότητας. Είναι εκτεταμένη πνευματική και ηθική κρίση. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, επί παραδείγματι, δεν έχει υποψήφιο για τη θέση του προέδρου ούτε έναν νέο πολιτικό. Δεν διαθέτει ούτε έναν οραματικό διανοούμενο που να συμβάλλει ώστε να διαμορφωθεί στο εσωτερικό του μια άλλη αντίληψη. Οι οργανώσεις του είναι πεθαμένες και δεν υπάρχει διάλογος επί της ουσίας, παρά μόνο για τις καρέκλες και τις διαδικασίες. Από την άλλη, η κρίση του ΠΑΣΟΚ δίνει τη δυνατότητα να γεννηθούν νέες δυνάμεις. Αν αυτές δεν μπορέσουν να δείξουν έναν δρόμο διεξόδου τότε κινδυνεύει η δημοκρατική παράταξη να βρεθεί συνολικά για δεκαετίες σε αποσύνθεση.

Από:  epirusgate

ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ? ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΟΧΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ‏

Posted by ΤρικλοποδιάΕλλάδα, Εξαθλιωμένη Ελλάδα, Κοινωνία, Τρικλοποδιά

Πατριώτες σήμερα που βρισκόμουνα στην Καλαμάτα είδα κάτι που σηματοδοτεί τον κατήφορο και την μαζική φτώχεια σε επίπεδο επαρχίας που είναι φυσικό να μην ακολουθάει την πρωτεύουσα προς το ζην. Μέχρι τώρα έβλεπα ηλικιωμένους, μεσήλικες να κάνουν βουτιά στον κάδο, σήμερα είδα νέους 20 χρονών με πρωτότυπο τρόπο να έχουν ένα ποδήλατο και να έχουν στον ώμο ένα σακίδιο ή μπροστά στο ποδήλατο ένα σάκο,η καλαθάκι πίσω!Να περνούν με την σειρά από τους κάδους και ότι βρουν φαγώσιμο να το μαζεύουν, ή για προστασία από το κρύο, ρούχα ή παπούτσια να τα βουτάνε! Είχα μείνει άναυδος και για τον τρόπο και για την ηλικία! Αυτό το κατόρθωμα είναι το αποτέλεσμα της ανοχής μας απέναντι στους 300 προδότες!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΉ, 29 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2012

ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

Ελληνικέ λαέ.

Οι έμποροι του χρήματος έχουν καταφέρει να αντικαταστήσουν τους εκλεγμένους πολιτικούς μαριονέτες με έναν τραπεζίτη πρωθυπουργό στην Ελλάδα, στην Ιταλία, θα γίνει στην Ισπανία, στην Πορτογαλία στην Ευρώπη, στον κόσμο.


Ενα απρόβλεπτο γεγονός όπως πυροβολισμός ή ακόμα χειρότερα χειροβομβίδα που ξέρουμε όλοι ότι μπορούν να οργανώσουν εύκολα και δε θα διστάσουν να το κάνουν, με την τρέχουσα ψυχολογία του Ελληνικού λαού (την οποία ελέγχουν απόλυτα) θα επέφερε χάος.

Αν σκεφτεί κανείς από τη πλευρά των αδίστακτων εμπόρων χρήματος στους οποίους τελικά "χρωστάμε", η επιβολή στρατιωτικού νόμου είναι η πιο βολική διευθέτηση για να τελειώσουν τα ψέμματα και να ανατείλει η νέα μορφή διακυβέρνησης που ανέφερε και η Αννα Ψαρούδα στον "Ελληνα" πρόεδρο της "Ελληνικής" "δημοκρατίας".

Η επιβολή στρατιωτικού νόμου, σε συνδυασμό με την αντιτρομοκρατική νομοθεσία, θα δώσει τη δυνατότητα σε ένα αυταρχικό καθεστώς, διοικούμενο ωραία και νοικοκυρεμένα όλα σε ένα να αφαιρέσει τα δικαιώματα των πολιτών με τον ισχυρισμό ότι είναι τρομοκράτες ή εν δυνάμει τρομοκράτες ή οτιδήποτε άλλο θελήσουνε και να φυλακίσουνε τους διαφωνούντες χωρίς δίκη, δικαίωμα εκπροσώπησης χωρίς τίποτε. Το σταλινικό καθεστώς θα μοιάζει μπροστά του κατηχητικό.

Το δύσκολο στην υπόθεση είναι ότι ο Ελληνικός στρατός δε θα γίνει ποτέ δικός τους όσο οι απέναντι στρατιώτες είναι Ελληνες. Ομως εδώ και καιρό, αυτοί πολεμάνε τον Ελληνικό Στρατό και έχουν περάσει νόμους με τους οποίους μπορούν να προσλάβουν αλλοδαπούς στα σώματα ασφαλείας καικλείνουν στρατιωτικές σχολές. Τα παραπάνω δεν ισχύουν για τις νατοϊκές δυνάμεις και νατοϊκές δυνάμεις έχουμε στην Ελλάδα αρκετές και αν χρειαστεί μπορούν να ενισχυθούν ώστε να "εξομαλυνθεί" η κατάσταση .

Πρέπει να καταλάβουμε πόσο κρίσιμες είναι οι στιγμές και να αντιληφθούμε ότι το πρόβλημα μας ΔΕΝ είναι οικονομικό. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ. Και ότι πρέπει είτε να βγούμε στο δρόμο ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΕΚΛΟΓΕΣ, η μετά η μόνη μας λύση θα είναι τα όπλα.

Λύσεις υπάρχουν πολλές.

Θα πρέπει να κανουμε όμως κάτι τώρα.

Κλείνει το γκισέ.

ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ 1952 ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΑΠΟ ΤΟ 1952 ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Διαβάσαμε ένα άρθρο και μας έκανε τεράστια εντύπωση.Το τελευταίο καιρό πολλοί ανακαλύπτουν τη διαχρονική γραφή ποιημάτων και άρθρων,όμως όταν έπεσε το συγκεκριμένο στην αντίληψή μας δε το πιστεύαμε το πόσο «μέσα» έπεσε στις προβλέψεις του ένας άνθρωπος ΤΟ 1952…

Κατά πάγια πολιτική μας θα εξακριβώσουμε την αλήθεια του κειμένου και τις επόμενες μέρες θα σας παρουσιάσουμε και που μπορείτε να βρείτε και εσείς οι ίδιοι το αναφερθέν βιβλίο… Διαβάστε:


Ήταν Γενάρης του 1952, όταν ο Ισίδωρος Πόσδαγλης ολοκλήρωνε το πόνημά του «Πατριωτική Οικονομική Πολιτική», ένα μικρό βιβλιαράκι που «κάποιοι» φρόντισαν να εξαφανιστεί. Αντίτυπά του μοιράζονταν από χέρι σε χέρι μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1980, περίπου τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση από τις οικονομικές εκδόσεις «Μπιστιρλή», το γνωστό στους μυημένους εξειδικευμένο εκδοτικό οίκο που από τις αρχές του αιώνα εξέδιδε τα πλέον προχωρημένα επιστημονικά συγγράμματα για λίγους και εκλεκτούς.

Ποιος ήταν ο Ισίδωρος Πόσδαγλης;

Γεννήθηκε στη Λαμία το 1907. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς, ήδη από το 1922 στην ηλικία των 15 χρονών, στον «Όμιλο Ελεύθερης Σκέψης» κι άρχισε να διαμορφώνει την πατριωτική του οικονομική θεωρία.

Μετά, έφυγε για τη Σοβιετική Ένωση όπου σπούδασε οικονομικά στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας -το γνωστό μετονομασθέν σε Λομονόσοφ – και στη συνέχεια εργάστηκε μαζί με μερικά από τα πιο κορυφαία μυαλά της εποχής του σε ορισμένα από τα πιο προχωρημένα και άκρως απόρρητα οικονομικά προγράμματα της τότε Σοβιετίας.

Το 1940 επιστρέφει στην Ελλάδα, εντάσσεται στην Αντίσταση και με το τέλος του πολέμου συλλαμβάνεται από τους Άγγλους και παραδίδεται στη Χωροφυλακή. Μένει φυλακισμένος, «ξεχασμένος» για χρόνια. Στο κρατητήριο ολοκληρώνει το βιβλίο «Πατριωτική Οικονομική Πολιτική» που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον εκδοτικό οίκο «Μπιστιρλή», ο οποίος και το εκδίδει. Το βιβλίο είναι δυναμίτης, αφού περιέχει μερικά από τα πιο πρωτοποριακά μοντέλα οικονομικής πρόβλεψης που έχουν κατασκευαστεί ποτέ. Επιπλέον, προβάλλει το πατριωτικό μοντέλο της οικονομίας και προκαλεί πάταγο στους τότε διεθνείς οικονομικούς κύκλους και σε πρόσωπα που διαμόρφωναν τη διεθνή οικονομική πολιτική.

Αυτά για την ιστορία. Απλά να προσθέσουμε ότι αρκετοί Έλληνες που εργάζονται σε μεγάλους διεθνείς Οίκους – που σήμερα κάποιοι εξ΄αυτών των Οίκων μας ταλανίζουν – έχουν δει στις βιβλιοθήκες Διευθυνόντων Συμβούλων και άλλων κορυφαίων στελεχών το βιβλιαράκι του Ισίδωρου Πόσδαγλη. Του μεγάλου Αγωνιστή και Οικονομολόγου. Ίσως κάποια στιγμή αξίζει να ασχοληθούμε και να αναφέρουμε πολύ περισσότερα για ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά μυαλά που γέννησε αυτός ο τόπος.

Τι έγραφε στο βιβλίο του ο Πόσδαγλης και γιατί δεν θέλουν να το ξέρουμε;

Μερικές μόνο αναφορές από το βιβλίο του Πόσδαγλη – το οποίο θυμίζουμε γράφτηκε στα 1952 – είναι ικανές να ανατρέψουν, κυριολεκτικά να τινάξουν στον αέρα το σάπιο οικοδόμημα της αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται. Διαβάστε:
Στο δεύτερο κεφάλαιο με τίτλο «Εθνικό Χρέος και Εθνικό Έλλειμμα» σημειώνει ο Πόσδαγλης, στις σελίδα 17:

«Όταν τα δανεισμένα κεφάλαια του διεθνούς καπιταλισμού βρεθούν στο όριο της απόδοσής τους τότε ακολουθεί μια απομείωση του Εθνικού Χρέους, που επιβάλλουν δια της βίας. Τότε θα επικαλεστούν την ανάγκη πλέριας συμμετοχής όλων των δανειστών, εννοώντας μ΄ αυτά τα λόγια ότι πρέπει να πληρώσουν οι αποταμιεύσεις των εργατών, των αγροτών και του λαού. Κυλάνε έτσι το χρέος τους από το Κράτος που στέρεψε από απόδοση στο γόνιμο χωράφι του αγρότη για να πάρουν κι από εκεί κέρδη.»

Και συνεχίζει ο Πόσδαγλης πιο κάτω, στη σελίδα 22 στο ίδιο κεφάλαιο:

«Όταν η Ευρώπη μετά τον Πόλεμο θα φτιάσει το Νόμισμα για να απορροφήσει τα λαϊκά κεφάλαια, τότες θα στραφούν προς την Ελλάδα να της κόψουν το Χρέος που θα της έχουν φορτώσει, με σκοπό να τραβήξουν από τους εργαζόμενους και τους αγρότες ότι θα έχουν μαζέψει από το τέλος του Πολέμου και μετά».

Αν βρίσκετε εντυπωσιακό να προβλέψει κανείς το κοινό νόμισμα από ένα κρατητήριο στα 1952 περιμένετε να δείτε παρακάτω:

«Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία θα γίνουν στόχος του διεθνούς κεφαλαίου μόλις φτιάσουνε το Νόμισμα. Το άθροισμα των δικών τους χρεών – που με τέχνη και κόπο θα τους έχουν φορτώσει – θα ισορροπεί, θα αντιπροσωπεύει το Χρέος μιας ψευτο-ένωσης, ώστε να ισοφαρίζει τα κέρδη των Γερμανο-Γάλλων και των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους.»

Σελίδα 24!

Αυτά γράφει ο Πόσδαγλης, με στοιχεία, αριθμούς και διαγράμματα, είπαμε από το 1952!

Στο τέταρτο κεφάλαιο «Τα Κόμματα» γράφει ο Πόσδαγλης στη σελίδα 121:

«Όταν ο λαός πρέπει να καθοδηγηθεί προς την απομείωση του Χρέους τότε χρειάζεται μια γενικής φύσης Κυβέρνηση (Σ.Σ.: Ο Πόσδαγλης μάλλον εννοεί μια Κυβέρνηση συνεργασίας), που θα αντιπαλεύει τα λαϊκά συμφέροντα σ’ όλο το πλάτος της ιδεολογικής αντιπάλης. Ο διεθνής παράγοντας του καπιταλισμού θα φροντίσει ώστε να μην υπάρχουν δυνατότητες άλλες απ΄αυτές που θα λέει η γενικής φύσης Κυβέρνηση.»

Μήπως σας θυμίζει κάτι;

Γιατί όμως στην Ελλάδα; Τα εξηγεί όλα ο Πόσδαγλης:

«Αμερικανοί και Γερμανοί δεν μπορούν να ζήσουν πιο πέρα απ΄ το τέλος του αιώνα γιατί θαναι τόση η ανάγκη τους για κεφάλαια, όπως βλέπουμε ακριβώς στον πίνακα πιο πάνω, που θα πρέπει να βγάλουν τα πετρέλαια για τα οποία οι ίδιοι οι Γερμανοί ήρθαν να κάνουν Κατοχή στην Πατρίδα μας. Θα δείτε να ξαναβρίσκονται Σύμμαχοι, να συγκεντρώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους και να ασχολούνται με το χάρτη που ξέρουν όλοι τους και τον έχουν κλεισμένο στα συρτάρια τους.Και οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους.»

Σε ποιο χάρτη αναφέρεται αυτός ο μεγάλος και ξεχασμένος αγωνιστής;…

Πηγή

otyposnews.gr

Ο τελευταίος εκβιασμός του Χουντικού θιάσου

Ο τελευταίος εκβιασμός του Χουντικού θιάσου

Δεν περιμένω πράξεις αντίστασης από προσκυνημένουςσαν το Σαμαρά, από προδότες σαν τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμο, από απατεώνες σαν τον Καρατζαφέρη. Αυτές θα έρθουν από τας σπλάχνα του λαού μας και θα ναι απάντηση στην κατοχή της νέας Βέρμαχτ. Δεν περιμένω άλλο τίποτα από συντονισμένους εκβιασμούς από αυτόν τον άθλιο γραφειοκράτη, που θαρρείς σαν να είναι το απόσπερμα του Χίτλερ, στρογγυλοκάθισε ως εκπρόσωπος της Κομαντατούρ στη ρημαγμένη Αθήνα, παριστάνοντας πρώτα τον «Έλληνα» κι ύστερα τον «πρωθυπουργό».

Τον τελευταίο εκβιασμό τον έπαιξε χθες αυτός ο τσαρλατάνος της πολιτικής και οικονομικής καμόρα – κι ήταν αυτός, των διαρροών περί δήθεν καταστροφής αν δεν υπογράψουμε τους νέους ολοένα πιο καταστροφικούς όρους των τοκογλύφων απατεώνων «δανειστών» μας. Κι ήταν ο τελευταίος διότι αυτή η αποκρουστική μαριονέτα της διεθνούς τον κερδοσκόπων κι ο χουντικός θίασος που παριστάνει την «εθνοσωτήριο»κυβέρνηση, θα καταρρεύσει, θα γκρεμιστεί σύντομα βυθιζόμενη στο βούρκο των διαρκών εγκλημάτων που έχει διαπράξει κατά...

του λαού και της πατρίδας.

Θα καταρρεύσει ακόμα κι αν οι τέσσερις της κυβερνητικής σπείρας συνομολογήσουν σήμερα το απόγευμα στη συνέχιση του εγκλήματος τους, διότι θα τη γκρεμίσουν οι βουλευτές. Άνθρωποι όντες κι αυτοί με ένστικτο αυτοσυντήρησης, γνωρίζουν πως, για να είμαστε ρεαλιστές, κανείς δεν μπορεί να τους εγγυηθεί ούτε καν τη σωματική τους ακεραιότητα αν εξακολουθήσουν να στηρίζουν το χουντικό θίασο.

Οι βουλευτές των παλιών, φθαρμένων και ένοχων κομμάτων εξουσίας ξέρουν ακόμη, ότι ουδείς μπορεί να τους τάξει θέσεις ή οφίτσια όταν οδηγούνται σε εκλογές στις οποίες τα κόμματα που ως τώρα δουλικά υπηρετούν θα συγκεντρώσουν ποσοστά που θα θυμίζουν ... θερμοκρασίες του Πολικού Βορρά. Οι δε αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αφού μετέτρεψαν τα κόμματα τους σε λέσχες δοσίλογων, τώρα ξέρουν πως δεν θα βρουν πουθενά χρηματοδότη, δεν δίνει δεκάρα κάποιος σε πολιτικά χαλάσματα. Η εναλλακτική λύση αρθρώνεται στις μέρες μας από την ευρύτερη Αριστερά. Κι εννοώ το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών και το ΣΎΡΙΖΑ, μια και ο Φώτης Κουβέλης, επέλεξε φαίνεται την «αμαξοστοιχία» του συστήματος, προσβλέποντας ίσως την θέση του μηχανοδηγού ή ...του σταθμάρχη. Και η πρόταση είναι σαφής: Διαπίστωση του αν το χρέος είναι πραγματικό, ή πλασματικό και απαίτηση όσων μας χρωστούν.

Αν χρωστάμε ζητούμε πενταετή αναστολή καταβολής δόσεων, ή συμφωνούμε ένα μονάχα μικρό ποσό ετησίως ώστε αφ' ενός να επιτευχθεί κοινωνικό μέρισμα κι αφετέρου να επιτύχουμε ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι των τοκογλύφων. Αν δεν το δεχθούν οι Ευρωπαίοι να αποχωρήσουμε από κάθε πεδίο συζητήσεων αφήνοντας την «Ευρωπαϊκή Ένωση», η οποία θα καταρρεύσει μέσα στις αντιφάσεις της, όχι πλακωμένοι από τα συντρίμμια της, αλλά χαζεύοντας τα από μακριά, προσανατολίζοντας την εξωτερική μας πολιτική σε νέες συμμαχίες με το Ρωσικό και κινεζικό γίγαντα.

Ας αξιοποιήσουμε επιτέλους τις ανεξάντλητες δυνατότητες της πατρίδας μας που περνούν – και – από τον πακτωλό των κοιτασμάτων του Αιγαίου και του Ιονίου. Μπορούμε, τώρα, με μιαν Αριστερά, όσο το δυνατόν πιο ενωμένη, αυτήν την σημερινή Πατριωτική Αριστερά, απαλλαγμένη από τις χτεσινές και πολυκαιρισμένες, εσωτερικές της αντιμαχίες. Όχι μιαν Αριστερά – κλώνο ή και δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ που θυμίζει «πεθαμένο λικέρ» σαν αυτή που τελικά κατέληξε να εκπροσωπεί ο Φώτης Κουβέλης για να γίνει αρεστός στο πανικόβλητο κατεστημένο.

Μιαν Αριστερά που θα χωρά πολλούς, θα αποτελέσει το κοινωνικό πατριωτικό Μέτωπο με όλους όσους, ανεξάρτητα από τον παλιό κομματικό τους προορισμό, θέλουν την Ελλάδα ανεξάρτητη και την Ελληνική κοινωνία, ανοιχτή και παραγωγό προόδου. Ένα Μέτωπο που θα προκύψει από την κάλπη, είτε το θέλουν οι ημιθανείς «φρουροί» του συστήματος, είτε όχι. Ένα Μέτωπο που εμείς θέλουμε κι αυτοί φοβούνται...

γράφει Γιάννης Βασιλακόπουλος

από το newstrap , μονάζ από το Γρέκι μέσω apneagr

«Ετσι θα μάθουν»!

Δείτε τους.

Ανεβοκατεβαίνουν στο πολιτικό βήμα.

Παρελαύνουν στη μικρή οθόνη και στα μικρόφωνα.

Μιλούν περί «ανταγωνιστικότητας». Πουλούν «μούρη» περί «υπευθυνότητας». Κάνουν μαθήματα «πατριωτισμού». Ζητούν «σύνεση». Καταγγέλλουν τις «αρρυθμίες». Ποζάρουν σαν εμβριθείς κατήγοροι των «υπευθύνων». Κηρύττουν τον «ορθολογισμό». Απαιτούν ανάληψη των «ιστορικών ευθυνών».

*

Και τι σημαίνει «ανταγωνιστικότητα», «υπευθυνότητα», «σύνεση», «εξορθολογισμός», «πατριωτισμός», «ανάληψη της ιστορικής ευθύνης»;

Μα ότι ο εργάτης πρέπει να ζει (στην καλύτερη περίπτωση) με 600 ευρώ καθαρά!

Οτι οι συνταξιούχοι πρέπει να ζουν με 300 ευρώ!

Οτι τα εκατομμύρια των ανέργων και των «απασχολήσιμων» πρέπει να δείξουν «κατανόηση»!

*

Εχουν την ξετσιπωσιά να καμώνονται ότι νοιάζονται για τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα. Και για να αποδείξουν την ...έγνοια τους απαιτούν να γίνουν μαζικές απολύσεις και...

στο δημόσιο τομέα!

Εχουν την ξετσιπωσιά να προωθούν την επιβολή των «τρομονόμων» και της αρχής του «κανιβαλισμού» στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς, στα δικαιώματα - και στον ιδιωτικό τομέα και στον δημόσιο τομέα. Και μετά να ισχυρίζονται ότι αυτή η «εξίσωση» με όρους νεκροταφείου συνιστά ...«ισονομία» και «αλληλεγγύη»!

Εχουν την ξετσιπωσιά να έχουν οικοδομήσει έναν κρατικο-μονοπωλιακό δημόσιο τομέα κατ' εικόνα της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης και καθ' ομοίωση της κομματικής τους αθλιότητας. Αλλά έρχονται να ζητούν ευθύνες για το δημιούργημά τους από τους εργαζόμενους!

Εχουν την ξετσιπωσιά να έχουν στείλει πάνω από 3 εκατομμύρια Ελληνες στο κοινωνικό περιθώριο. Και, όμως, να μιλούν περί «ανάπτυξης» μέσω της έντασης της ίδιας εκείνης πολιτικής που προκάλεσε τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων!

*

Και ποιοι τα λένε αυτά;

Δείτε τους. Απολαύστε τους στα πολιτικά σουαρέ και στα τηλεοπτικά τραπέζια της «δημοκρατικής» μονοφωνιας.

Απαντες παρόντες:

- Ο εσμός των εκπροσώπων ενός πολιτικού συστήματος που τα έκαναν όλα ίσωμα και τώρα το παίζουν από πάνω και «σωτήρες»!

- Οι τσανακογλείφτες - «διανοούμενοι», τα εξωνυμένα υπαλληλάκια του ίδιου πολιτικού συστήματος, αυτό το καθηγητικό κατεστημένο που για τη «σοφία» του και την προστυχιά του έγραφε ο Βάρναλης: «Και συ,τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,. της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,. και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα»...

- Η περιφερόμενη αυθάδεια του εκδοτικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου, οι απαστράπτοντες «αστέρες» της σαπίλας, χορτάτοι οι ίδιοι, μια ζωή «ειδήμονες» και «ειδικοί», μια ζωή «προαγωγοί» και «φιλιππινέζες» εκείνης της πολιτικής που για να υπάρχει φροντίζει να διατηρεί στον αφρό το κάθε «πετυχημένο» και «καπάτσο» κατακάθι!

*

Δείτε τους.

Την ώρα που, μπουκωμένοι αυτοί, καλούν τους άλλους να ζήσουν χωρίς μισθό, χωρίς δουλειά, χωρίς σύνταξη, χωρίς ελπίδα.

Δείτε τους.

Την κυρία καθηγήτρια (του Πανεπιστημίου παρακαλώ!) που πουλούσε την περασμένη Δευτέρα «προφεσοριλίκι» από τη ΝΕΤ για το πόσο «παραγωγικό» είναι να κοπεί ο - ήδη κομμένος - κατώτατος μισθός...

Τον κύριο εκδότη που θέλει μετ' επιτάσεως το νέο Μνημόνιο καθ' ότι χρειάζονται ρευστότητα οι τράπεζες (που τον επιδοτούν)...

Την κυρία πολιτικό, που «σώζει» (οικογενειακώς) την Ελλάδα εδώ και 50 χρόνια, αλλά όπως έλεγε τις προάλλες στο MEGA, τόσο η ίδια όσο και ο καημένος ο ΣΕΒ έχει να αντιμετωπίσει αυτό το κακό ΠΑΜΕ και βεβαίως το ΚΚΕ...

*

Ολοι αυτοί σας ζητούν - μας ζητούν - να ζήσουμε με ψίχουλα. Εκδίδουν οδηγίες για το πώς θα πηγαίνουμε τα ...χρυσαφικά μας στα ενεχυροδανειστήρια. Λένε ότι τα παιδιά μας θα δουλεύουν για 200 και 300 ευρώ.

Αλλά αφού αυτή είναι η «σωτηρία», γιατί οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και όλα τα τσιράκια τους σαν τους προηγούμενους, δεν δοκιμάζουν να «σωθούν» οι ίδιοι με τον ίδιο τρόπο που εκείνοι προτείνουν για μας;

Εμπρός, λοιπόν:

Ας παραιτηθούν από τα εισοδήματά τους. Ας παραιτηθούν από τις περιουσίες τους. Ας έρθουν στην κατάσταση των μισθωτών σκλάβων.

Κι ας ζήσουν - αυτοί - με τα 600 ευρώ καθαρά.

Ας ζήσουν - αυτοί - με τα 300 ευρώ σύνταξη.

Ας ζήσουν - αυτοί - με το επίδομα ανεργίας.

Τους κάνουμε, μάλιστα, την εξής πρόταση: Αντίθετα με μας, αυτούς θα τους απαλλάξουμε από χαράτσια και από φόρους. Θα έχουν 600 ευρώ «ολόκληρα», δικά τους, χωρίς χαράτσια, χωρίς φόρους. Που με αυτά θα πρέπει να φάνε, να μεγαλώσουν παιδιά, να ζεσταθούνε.

Ας ζήσουν έτσι. Ας εφαρμόσουν επάνω τους τις «θυσίες» που απαιτούν από εμάς.

Εμπρός, λοιπόν!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ, μοντάζ Γρέκι

Απο το ψευτοδίλημμα "δεξιά - αντιδεξιά" στο τραγικό διακύβευμα "Εθνική ανεξαρτησία - φθισική επιβίωση"

Απο το ψευτοδίλημμα "δεξιά - αντιδεξιά" στο τραγικό διακύβευμα "Εθνική ανεξαρτησία - φθισική επιβίωση"

ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
  Όπως κανένας υβριδικός σπόρος δεν μπορεί να καρπίσει, έτσι και το δέντρο της λευτεριάς δεν θα βγάλει καρπούς αν δεν μπολιαστεί με αληθινούς πατριωτικούς αγώνες και όχι υβρίδια φτιαγμένα στα εργαστήρια της "Νέας Εποχής". 
Πέρασαν κοντά 68 χρόνια απο τότε που ο ελληνικός λαός έμαθε να ζεί σαν "απελεύθερος", δηλαδή σαν ένας δούλος που απελευθερώθηκε απο την άμεση εξουσία του αφέντη του. 

Συνηθίσαμε λοιπόν σε αυτήν την ψευδαίσθηση "ελευθερίας",την οποία ωστόσο φρόντιζαν να συντηρούν όχι μόνο οι νικητές του εμφυλίου αλλά και οι ηττημένοι, βάζοντας - ο κάθε ένας απο την σκοπιά του- ως ζήτημα ζωής και θανάτου το ψευτοδίλημμα "δεξιά - αντιδεξιά", λές και έφτανε να είσαι "αντιδεξιός" για να είσαι δημοκράτης ή να είσαι "δεξιός" για να χαρακτηρίζεσαι ως πατριώτης. 

Πάνω σε αυτό το ψευτοδίλημμα πάτησε το πολιτικό τσίρκουλο της μεταπολίτευσης, για να κτίσει κατ΄εντολή των δύο τότε νταβατζήδων της οικουμένης τα νέα κομματικά τζάκια. 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την φθορά αυτής της κατασκευασμένης "καύσιμης ύλης" και φρόντισε να την ...εμπλουτίσει με τον κατάλληλο made in USA αριστερόφρονα (δήθεν) πατριωτισμό. 

Ήταν τότε που ο πικραμένος απο την γυφτιά της δεξιάς ελληνικός λαός κατάπιε πρόθυμα αυτήν την καραμέλα, νομίζοντας ότι έτσι θα του αποκαλυφθεί η αλήθεια γύρω απο αυτό το μεταπολεμικό "ζήτημα ελευθερίας και αυθυπαρξίας του ελληνικού έθνους". 

Σήμερα βιώνουμε συνθήκες που μοιάζουν καταπληκτικά με την περίοδο γέννησης αυτού του ψευτοδιλήμματος με μία μόνη διαφορά. Ότι περιέχονται σε "συσκευασία του ενός" συμπυκνωμένες, όλες αυτές οι πολιτικές και οι ρητορείες που επι 68 χρόνια κράτησαν σε κώμα έναν ολόκληρο λαό. 

Το ψευτοδίλημμα "δεξιά- αντιδεξιά", το οποίο εξ αρχής είχε μόνο ως πρόσχημα τα ιδεολογικο - πολιτικά προτάγματα, έδωσε τη θέση του σήμερα στο τραγικό διακύβευμα "Εθνική ανεξαρτησία - φθισική επιβίωση". 

Εκεί θέλουν να πατήσουν οι εκατοντάδες "ψευτοσωτήρες" του έθνους που ξεπήδησαν είτε απο το πουθενά, είτε απο τα μαγειρεία των πιό σιχαμένων πλοκαμιών της διαπλοκής εξουσίας - κεφαλαίου , δηλαδή απο τα ΜΜΕ. 

Ο στόχος είναι πάλι ο ίδιος. 

Να μετατρέψουν αυτό το τραγικό διακύβευμα του έθνους μας σε ένα ακόμη μαγαρισμένο ψευτοδίλημμα, το οποίο σε συνδυασμό με την ανάδειξη των "νέων πολιτικών δυνάμεων" θα κρατήσει για άλλα 68 χρόνια ναρκωμένο τον ελληνικό λαό, ώστε να μην αντιληφθεί το μέγεθος της δυστυχίας που θα του προκαλέσει η άνευ όρων παράδοση της χώρας μας και η μετατροπή της απο προτρεκτοράτο (που είναι) σε δουλοπαροικία. 

Το 1945 οι αντικαταστάτες των Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη με μία συντακτική πράξη, κάτι δηλαδή ανάλογο με τις "πράξεις νομοθετικού περιεχομένου", τις "Κ.Υ.Α" (κοινές υπουργ. αποφάσεις), και τις ...σκέτες "υπουργικές αποφάσεις" που εφάρμοσε η μονοκομματική χούντα του Παπανδρέου και εφαρμόζει η τρικομματική δικτατορία του Παπαδήμιου, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τον λαστιχένιο όρο "εθνική αναξιότης" για να οδηγήσουν σε βέβαιη αθώωση τους δωσίλογους εκείνης της εποχής, τους οποίους για τα μάτια του κόσμου κάθισαν στο μαλακό σκαμνί της χειραγωγούμενης δικαιοσύνης. 

Οι τότε διορισμένοι "εθνοσωτήρες" μεταξύ των οποίων κατά σύμπτωση πάλι υπήρχε το όνομα «Παπανδρέου», όρισαν ως "Εθνική αναξιότητα", "την συμπεριφορά ενός πολίτη που στρέφεται ενάντια στην πατρίδα του, στην εθνική της αξιοπρέπεια ή που θίγει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο αυτή". 

Με αυτές λοιπόν τις γκλυκανάλατες ερμηνείες του δωσιλογισμού και της εξ αυτού τελεσθείσης "εσχάτης προδοσίας", οδήγησαν τους δωσίλογους στην "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" και έναν ολόκληρο λαό στην ψευδαίσθηση του αίσιου τέλους ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, πράγμα που αύριο θα πράξουν και πάλι οι διάδοχοί τους . 

Για να κατανοήσουμε τους σκοπούς ή τα υποφαινόμενα στη ρητορεία των σύγχρονων εκφραστών του "αντιμνημονιακού μετώπου", ακολουθήσαμε ακριβώς την αντίθετη πορεία απο αυτήν που μας συνιστούσε ο Παπανδρέου, όταν μιλούσε για "νέο πατριωτισμό που δεν θα έχει ανάγκη απο σύμβολα και ιστορία αλλά απο μία παγκόσμια συνείδηση αλληλεγγύης και δικαίου". 

Το συμπέρασμα είναι ένα και πάρα, μα πάρα, πολύ απλό. 

Ο δωσιλογισμός δεν έχει μόνο μία μορφή και ασφαλώς δεν "εκπορεύεται" μόνο απο τα εμφανή "κέντρα εξουσίας". Δεν παράγει μόνο δυστυχία και εθνική υποτέλεια ,αλλά με ...κατάλληλη χρήση δημιουργεί συνθήκες νάρκωσης στον χειμαζόμενο απο τη δουλεία λαό. 

Δωσίλογοι δηλαδή, δεν είναι μόνο εκείνοι που απο θέσεις εξουσίας κλείνουν συμφωνίες και υπογράφουν δάνεια οδηγώντας την πατρίδα τους στην δουλεία, ούτε ακόμη και αυτοί που τους στηρίζουν είτε με την συναίνεση είτε με την "αντιπολιτευόμενη" νομιμοποίηση - ανοχή αυτής της προδοτικής συμπεριφοράς. 

Δωσίλογοι είναι και όσοι μιλούν για "εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα" χωρίς να καθορίζουν με λεπτομέρεια και σαφήνεια το περιεχόμενό του ή όσοι παρακινούν τον λαό να "αγανακτήσει" και χωρίς πολύ σκέψη να κάνει "ντού" για την ανατροπή αυτού του τυραννικού και δωσίλογου καθεστώτος, δίχως να σκεφτεί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτών που θα καλύψουν το κενό που θα δημιουργηθεί. 

Απο τη μια η δυσώδης τυραννική κυβέρνηση των veritable δωσιλόγων, και απο την άλλη ένας κουρνιαχτός "καπεταναίων" που δόλια θέτει ως στόχο όχι την χαρά του ελεύθερου αλλά την επιβίωση του "απελεύθερου" στο όνομα ενός κουτσού, κίβδηλου και απο κάθε σκοπιά ιδιοτελούς "Εθνικοαπελευθερωτικού" ή "ταξικού" αγώνα. 

Που είναι ωρέ κοπρίτες ο γνήσια εθνικοαπελευθερωτικός λόγος του Μακρυγιάννη , του Κολοκοτρώνη, του Παπαουλάκου ; 

Ποιά είναι εκείνα τα εθνικά χαρακτηριστικά του αγώνα που λέτε ότι θα κάνετε υπερ του "Έθνους"; 

Διότι δεν μπορεί απο τη μια να μιλάμε για εθνική ανεξαρτησία και άλλα ωραία, ορίζοντας ως "έθνος" μια πολυπολιτισμική "χορτόσουπα" ή μια αποστειρωμένη κοινωνία που θα αποτελείται μόνο απο όσους θα έχουν στο αίμα τους το DNA του Ησίοδου ή του Απόλλωνα. 

Άι σιχτίρ ελλαδέμποροι Φαρισαίοι που στο όνομα της πατρίδας και του λαού αφήνετε τις κουτσουλιές σας να πέσουν πάνω σε αυτά που μας κράτησαν ζωντανούς για χιλιάδες χρόνια. 

ΥΓ: Τα παραπάνω αφιερώνονται εξαιρετικά σε όλους τους μασκαρεμένους "απελευθερωτές" που έχουν στήσει τους "πάγκους" τους απο το άκρο δεξιό μέχρι το άκρο αριστερό της "πλατείας".