ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Ανοιχτή Επιστολή:
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Ν.Δ.
Από τον Αντώνη Γρυπαίο ... ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ
.
Κύριοι Αρχηγοί,
Ακούσαμε τους κομματικούς πολιτικούς λόγους σας.
Μέχρι σήμερα σας πιστέψαμε και καταστραφήκαμε,
γιατί τώρα να σας πιστέψουμε;;;
Οδηγήσατε τη χώρα στη καταστροφή και χρεοκοπία.
Ξεφτιλίσατε τη χώρα και τον Ελληνισμό.
Αποδειχθήκατε πράκτορες των εχθρών της Ελλάδος.
ΠΑΣΟΚ & Ν.Δ. μας οδηγήσατε στη καταστροφή, στη προδοσία, και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εχθρών της Ελλάδος και του Ελληνισμού.
Μας απειλείτε με κομματική πειθαρχία, και διαγραφές.
Tη κομματική πειθαρχία σας τη γράφουμε στους αδένες μας.
Δοσίλογοι και Προδότες, εμείς θα σας διαγράψουμε!!!
ΟΧΙ εσείς εμάς.!!! Η Λα’ι’κή ετυμηγορία σας περιμένει.!!
Ο Λαός θα κάνει «ΝΤΟΥ» και θα σας γκρεμίσει, πιόνια,
μαριονέτες, και αχυράνθρωποι, της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας. Ο Ελληνικός Λαός απαιτεί,
Στάση Εξωτερικών πληρωμών, εδώ και τώρα.
Αλλαγή Γεωπολιτικής, εδώ και τώρα, για να τρομοκρατήσουμε , τους τρομοκράτες, «συμμάχους» και «εταίρους».
Η λα’ι’κή επανάσταση θα σας σαρώσει και θα σας γκρεμίσει. Το τέλος σας είναι κοντά.
Μωροί και τυφλοί, δεν βλέπετε το τέλος σας;;;
Επιμένετε στη κομματική πειθαρχία;;; Τη κομματική σας πειθαρχία τη γράφουμε εκεί που ξέρετε………
Ο Ελληνικός Λαός σας γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του.
Αντώνης Γρυπαίος
Διεθνολόγος.-
Το μνημόνιο διαψεύδει σε όλα τα σημεία το διάγγελμα Σαμαρά
ΦΤΟΥ ΣΟΥ!! ΡΕ ΒΡΩΜΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΤΑΛΙ!!
«Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται», λέει ο θυμόσοφος Ελληνικός Λαός και διαβάζοντας το νέο Μνημόνιο δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε το διάγγελμα Σαμαρά προς τον Ελληνικό Λαό. Εκεί όπου με περίσσο θράσος ο πρόεδρος της «νέας» Νέας Δημοκρατίας, απέδειξε πως η ΝΔ παραμένει σταθερή στις παραδόσεις της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας, που.....πάντα υπήρξε παράταξη πολιταντισμού και κατάφορων ψευδών.
Είδαμε, λοιπόν, τον Αντώνη Σαμαρά να επικεντρώνεται, στο διάγγελμα του, σε τρία κυρίως σημεία, προκειμένου να φτάσει να ζητήσει την ψήφο του Ελληνικού Λαού. Αυτά τα τρία σημεία ήταν η «διάσωση» του 13ου και 14ου μισθού, η απόρριψη της αύξησης των αντικειμενικών αξιών για τα ακίνητα και η «ματαίωση» της οριζόντιας περικοπής των επικουρικών συντάξεων. Ας δούμε εν τάχει, όμως, τι είπε σχετικά με αυτά τα τρία ζητήματα ο πρόεδρος της ΝΔ και τι ακριβώς προβλέπει το νέο Μνημόνιο:
Αντικειμενικές αξίες:
Σαμαράς: «Απορρίψαμε τη νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών, που θα οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη φορολόγηση των πάντων.»
Μνημόνιο: «Μέχρι τον Ιούνιο του 2012 η Κυβέρνηση θα αναθεωρήσει τις αντικειµενικές αξίες της ακίνητης περιουσίας για να τις ευθυγραµµίσει σε µεγαλύτερο βαθµό προς τις τιµές της αγοράς.»
Συνεπώς το μόνο που κατάφερε ο Σαμαράς ήταν να μεταθέσει την αύξηση των αντικειμενικών αξιών μέχρι τον Ιούνιο, ώστε να στηριχθεί στο γεγονός ότι το ψέμμα του θα έχει ξεχαστεί. Όμως, τι ακριβώς σημαίνει η αύξηση των αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα; Μα, φυσικά, παραπάνω φορολογία για αυτούς που κατέχουν ακίνητα και προφανώς ο στόχος δεν είναι το μεγαλολαμόγιο, αλλά ο μέσος Έλληνας νοικοκύρης που μπόρεσε από την εργασία του να αγοράσει ένα ακίνητο.
Επικουρικές συντάξεις
Σαμαράς: «Ματαιώσαμε την οριζόντια περικοπή των επικουρικών συντάξεων. Επέμεινα να εξαιρεθούν από κάθε νέα μείωση οι χαμηλότερες επικουρικές και οι κύριες συντάξεις. Και έτσι έγινε.»
Μνημόνιο: «Η ατοµική σύνταξη θα υπολογίζεται µε βάση (i) ένα θεωρητικό ποσοστό απόδοσης, το οποίο σχετίζεται µε το ρυθµό αύξησης του µισθολογικού κόστους των ασφαλισµένων, (ii) ένα παράγοντα αειφορίας, ο οποίος αναπροσαρµόζει τις παροχές, ώστε να εξαλείφει αµέσως τυχόν µελλοντικές ανισορροπίες, αν αυτές προκύψουν. [1ο τρίµηνο του 2012] Η Κυβέρνηση θα µειώσει τις ονοµαστικές επικουρικές συντάξεις από τον Ιανουάριο του 2012, µε σκοπό την εξάλειψη των ελλειµµάτων. Το νέο ενιαίο ταµείο εγκαθιστά, µε οικονοµικά αποδοτικό τρόπο, ένα µηχανογραφικό σύστηµα ατοµικών λογαριασµών συνταξιοδότησης. [1ο τρίµηνο του 2012]»
Και όσον αφορά την «διάσωση» του 13ου και 14ου μισθού θα το αφήσουμε στην κρίση των αναγνωστών δεδομένου ότι με την μείωση μισθών κατά 22% που προβλέπει το μνημόνιο, οι εργαζόμενοι χάνουν πολύ περισσότερα από αυτά. Τι θα κάνει, λοιπόν, ο Σαμαράς τώρα; Τον κοροϊδέψανε μήπως και το μνημόνιο δεν περιλαμβάνει αυτά που συμφωνήσανε; Από ότι δείχνει το πράγμα ο Σαμαράς έχει ήδη συμφωνήσει σε όλα και το μόνο που τον νοίαζει είναι να υφαρπάξει την ψήφο του Ελληνικού Λαού. Έχει ήδη, άλλωστε, επικαλεστεί την κομματική πειθαρχία
Πάρε δρόμο ρε ανύπαρκτε!
Σε έβρισαν μερικοί στην παρέλαση κι έκλαψες!
Τώρα που μας σκίζουν τις ζωές δε λες κουβέντα! Γιατί είσαι παρτάκιας!
Δε σκοτώνουν εσένα, εμάς σκοτώνουν.
Ανάξιε, ανύπαρκτε, τιποτένιε!
Τώρα που μας σκίζουν τις ζωές δε λες κουβέντα! Γιατί είσαι παρτάκιας!
Δε σκοτώνουν εσένα, εμάς σκοτώνουν.
Ανάξιε, ανύπαρκτε, τιποτένιε!
Το Μνημόνιο, ο φόβος και η δημοκρατία
Tου κ. Σταύρου Λυγερού
Το 2010 έθεσαν στον ελληνικό λαό το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία».Το 2011 του έθεσαν το «Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή»
και τώρα του θέτουν το «διάσωση ή χρεοκοπία».
Πρόκειται για παραλλαγές του ίδιου εκβιαστικού διλήμματος, που επιδέχεται μία μόνο απάντηση. Είναι ο γνωστός μονόδρομος της κυβερνητικής -και όχι μόνο- ρητορικής.
Ορισμένοι εξ αυτών δεν περιορίζονται στα όρια της φθηνής - αντιαισθητικής προπαγάνδας που στηρίζεται στην άμετρη κινδυνολογία. Καταφεύγουν και στην ιδεολογική τρομοκρατία, χαρακτηρίζοντας «εθνική προδοσία» τη διαφορετική άποψη! Δεν ακυρώνουν μόνο την έννοια της
πολιτικής, αλλά και την ίδια τη δημοκρατία. Αναμενόμενο. Η θεραπεία - σοκ στηρίζεται αποκλειστικά στην καλλιέργεια του φόβου και γι’ αυτό είναι από τη φύση της ασύμβατη με τη δημοκρατία. Υπενθυμίζουμε ότι πρωτοεφαρμόστηκε στη Χιλή με εργαλείο τα τανκς του Πινοσέτ. Στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχει ο φόβος των τανκς. Καλλιεργείται συστηματικά, όμως, ο «μεταμοντέρνος» φόβος ότι το πιο μικρό «όχι» στην τρόικα θα οδηγήσει σε ολοκληρωτική καταστροφή. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να παραλύουν και να κατακερματίζουν την κοινωνία.
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «χρεοκοπία ή διάσωση», αλλά εάν το νέο πακέτο (PSI, δανειακή σύμβαση και νέο Μνημόνιο) έχει τις προϋποθέσεις να αποτρέψει τη χρεοκοπία και να ανατάξει την οικονομία. Καθόλου τυχαίο ότι η επίσημη συζήτηση δεν εστιάσθηκε στο καθοριστικό για το μέλλον της Ελλάδας αυτό ερώτημα, αλλά σε επιμέρους πτυχές, όπως οι συντάξεις και ο κατώτατος μισθός. Καθόλου τυχαίο, επίσης, ότι οι σταυροφόροι του Μνημονίου προβάλλουν μονομερώς και με κραυγαλέα υπερβολή τις αρνητικές συνέπειες της παύσης πληρωμών, αλλά αποφεύγουν επιμελώς να πουν πού οδηγεί το νέο πακέτο.
Στο σημείο που έχει φθάσει η Ελλάδα όλοι οι δρόμοι είναι δύσβατοι. Μία ορθολογική συζήτηση θα έπρεπε να βάλει νηφάλια στο τραπέζι τα συν και τα πλην κάθε πολιτικής, ώστε να επιλέξουμε το μικρότερο κακό, την πολιτική που έχει συνδυαστικά το μεγαλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα και το μικρότερο κοινωνικό κόστος. Το πολιτικό σύστημα δεν διεξάγει μία τέτοια συζήτηση για τον ίδιο λόγο που δεν επεξεργάσθηκε ένα ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας.
Η άποψή μας επιγραμματικά είναι πως με το νέο πακέτο θα συμβεί ό,τι με το πρώτο Μνημόνιο. Θα αγοράσουμε πανάκριβα χρόνο, αλλά δεν θα αποτρέψουμε τη χρεοκοπία. Αντιθέτως, θα τη βρούμε μπροστά με πολύ δυσμενέστερους όρους. Παρά τα αντικοινωνικά μέτρα, η οικονομία θα βυθισθεί βαθύτερα στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, με αποτέλεσμα τον εκτροχιασμό του προγράμματος. Ο εκτροχιασμός θα προκαλέσει δυναμική ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας - κατάρρευσης, η οποία πιθανότατα θα πετάξει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Η Ελλάδα, γεμάτη οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, θα έχει στερηθεί τη δημόσια περιουσία και τα εργαλεία που είναι αναγκαία για την ανασυγκρότησή της. Με άλλα λόγια, θα καταστεί για πολλά χρόνια έρμαιο των δανειστών της. Κι αυτά, εάν δεν μεσολαβήσει κοινωνική έκρηξη.
Ντοκουμέντο! Όλα ήταν
προσχεδιασμένα.Η εξόντωση του
ελληνικού λαού είναι απλά άλλη
μια αναγκαία "παράπλευρη
απώλεια"
ΔΝΤ, Ελλάδα, Κόσμος, Οικονομία, Τράπεζες, Τρικλοποδιά
Η κυνική δήλωση του επικεφαλής οικονομολόγου της Παγκόσμιας Τράπεζας Μάϊκλ Μπρούνο και η σοκαριστική ομολογία του παραιτηθέντος απο το ΔΝΤ Ντέϊβ Μπαντού
Μάϊκλ Μπρούνο
Ο ισραηλινός οικονομολόγος Peter Michael Bruno (Εβραϊκά: מיכאל ברונו)γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου του 1932και πέθανε τα χριστούγεννα (25η Δεκεμβρίου) του 1996. Ήταν διοικητής της κεντρικής τράπεζας του Ισραήλ και πρώην επικεφαλής οικονομολόγοςτης Παγκόσμιας Τράπεζας .Το "έργο" του ήταν τόσο ...σημαντικό,που το πασίγνωστο για τις παρακρατικές και παραοικονομικές δραστηριότητές του "Ίδρυμα Rothchild" καθιέρωσε το ειδικό βραβείο "Michael Bruno" το οποίο απονέμεται φυσικά στους "ικανότερους" και "ευφυέστερους" οικονομικούς δολοφόνους της Παγκόσμιας Τραπεζοπιστωτικής Εξουσίας.
...Σε μια διάλεξή του στο συνέδριο της Διεθνούς Οικονομική Ένωσης που έγινε στην Τύνιδα το 1995 , ο Μπρούνο πληροφόρησε τους 500 συγκεντρωμένους οικονομολόγους απο 68 χώρες, ότι αποκτούσε ολοένα και μεγαλύτερη αποδοχή "η ιδέα πως μια αρκετά μεγάλη κρίση μπορεί να συγκλονίσει απρόθυμους διαμορφωτές της πολιτικής, έτσι ώστε να θεσμοθετήσουν μεταρρυθμίσεις που θα αυξάνουν την παραγωγικότητα ".
Ο Μπρούνο ανέφερε τη Λατινική Αμερική ως το "κατ΄εξοχήν παράδειγμα των...
ευεργετικών βαθιών κρίσεων", κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στην Αργεντινή , όπου ο πρόεδρος Μένεμ και ο υπουργός οικονομικών Καβάγιο ( σχ. Κλασσικοπερίπτωσης:αυτόν δηλαδή που πρόσφατα μας παρουσίασε ο Παπαχελάς του Σκάϊ και του Σόρος ως πολύτιμο συμβουλάτορα) προωθούσαν τις ιδιωτικοποιήσεις "επωφελούμενοι απο την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της κατάστασης έκτακτης ανάγκης"... υπο αυτό το πρίσμα οι διεθνείς παράγοντες έπρεπε να κάνουν ακόμα περισσότερα για να επωφεληθούν απο τις υπάρχουσες οικονομικές κρίσεις...να κόψουν προληπτικά την πρόσβαση στην οικονομική βοήθεια ώστε οι κρίσεις να επιδεινωθούν...παρότρυνρ το ακροατήριο να αντιμετωπίσει μια τέτοια καταστροφή ως το πρώτο στάδιο της δημιουργίας...ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΝ χαριν των ευκαιριών ποθ δημιουργούνταν όταν θα ξαναχτίζονταν απο τα ερείπια...
Η φρικιαστική ομολογία του Ν. Μπαντού
( ήταν κατι σαν τον σημερινό Τόμσεν)
"Σήμερα παραιτούμαι απο το προσωπικό του ΔΝΤ, ύστερα απο 12 χρόνια και έπειτα απο 1000 ημέρες εργασίας στο εξωτερικό ως αξιωματούχος του ταμείου κατα τη διάρκεια των οποίων, με όπλα τα φάρμακά σας και τα κόλπα σας, εφορμούσα σαν γεράκι εναντίον των κυβερνήσεων και των λαών της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και της Αφρικής.Για μένα η παραίτησή μου είναι μια ανεκτίμητη απελευθέρωση, επειδή μα αυτόν τον τρόπο κάνω το πρώτο μεγάλο βήμα που θα μου επιτρέψει να ελπίζω ότι θα μπορέσω να ξεπλύνω τα χέρια μου απο αυτό που στα μάτια μου είναι το αίμα εκατομυρίων φτωχών και πεινασμένων ανθρώπων (...)Ξέρετε, το αίμα είναι τόσο πολύ, που κυλάει σε ποτάμι.Κι όταν στεγνώνει, σχηματίζει πάνω μου κρούστα.Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει αρκετό σαπούνι σε ολόκληρο τον κόσμο γιανα καθαριστώ από όλα όσα έκανα εν ονόματί σας"
Ο Μπαντού συνέχιζε τεκμηριώνοντας τις καταγγελίες του εναντίον του ΔΝΤ ότι χρησιμοποίησε τις στατιστικές ως "φονικά" όπλα.Παρέθετε λεπτομερή στοιχεία για το πώς, ως υπάλληλος του ΔΝΤ , είχε αναμιχθεί σε εσκεμμένα "στατιστικά σφάλματα" προκειμένου να διογκωθούν τα αριθμητικά στοιχεία στις εκθέσεις του Ταμείου ώστε η χώρα* να δείχνει πολύ λιγότερο σταθερή απ΄ότι ήταν στην πραγματικότητα...το ΔΝΤ είχε διογκώσει τα στατιστικά στοιχεία για το εργατικό κόστος. με συνέπεια η παραγωγικότητα της χώρας* να φαίνεται πολύ χαμηλή , παρ΄όλο που το ΔΝΤ γνωριζε τα πραγματικά δεδομένα.Σε μία άλλη περίπτωση , το ΔΝΤ "επινόησε κυριολεκτικά απο το πουθενά, ένα τεράστιο απλήρωτο κρατικό χρέος"(*σχ. Κλασσικοπερίπτωσης: στην λέξη "χώρα" μπορείτε να βάλετε εκτός απο την Ελλάδα και όποια άλλη θέλετε αρκεί να έχει περάσει απο εκεί το ΔΝΤ)...
Στην επιστολή του ο Μπαντού, που πέθανε το 2001, καθιστούσε σαφές ότι οι αντιρρήσεις του δεν αφορούσαν μόνο τον τρόπο αντιμετώπισης μιας χώρας απο μια χούφτα αξιωματούχων.Αντιμετώπιζε ολόκληρο το πρόγραμμα των διρθρωτικών προσαρμογών του ΔΝΤ ως μία μορφή μαζικών βασανιστηρίων καθώς "κυβερνήσεις και λαοί που ουρλιάζουν απο τον πόνο υποχρεώνονται να γονατίζουν μπροστά μας τσακισμένοι, τρομοκρατημένοι και κομματιασμένοι, ικετεύοντας για ένα ίχνος λογικής και αξιοπρέπειας εκ μέρους μας.Όμως εμείς γελάμε απάνθρωπα στα μούτρα τους και τα βασανιστήρια συνεχίζονται αμείωτα."
Μετά τη δημοσίευση της επιστολής η κυβέρνηση του Τρινιντάτ και Τομπάγκο, ανέθεσε σε δύο ανεξάρτητες επιτροπές να διερευνήσουν τις κατηγορίες και διαπιστώθηκε ότι ήταν σωστές.
Το ΔΝΤ είχε διογκώσει και χαλκεύσει στατιστικά στοιχεία, με ολέθριες επιπτώσεις για τη χώρα...
(Απο το βιβλίο της Ν.Klein "Το δόγμα του Σοκ" εκδ. Λιβάνη)
Στο ιστολόγιο rodiat7.blogspot.com το οποίο επίσης εχει αναρτήσει την ομολογία του Μπαντού διάβασα ένα εύστοχο σχόλιο καθώς επίσης και μια δήλωση της Ν.Klein για την ελληνική κρίση που αξίζει να διαβάσετε και εσείς:
...Βρήκα τη σελίδα του Davison L. Budhoo στο amazon.com και σκέφτηκα πόσο είναι κρίμα να χάνονται κάποιοι τόσο χρήσιμοι άνθρωποι και κάτι άχρηστα μορμολικια να ζουν ακόμα. Πόσα θα είχαμε να ρωτήσουμε και να μάθουμε τώρα.. τώρα που έσκασαν οι μπόμπες της οικονομικής εξολόθρευσης στα μέρη μας. Ισως πάλι να βάλουμε μυαλό και να ενδιαφερόμαστε για όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμου και όχι να αδιαφορούμε για το κάθε κατακαημένο Τρινιντάντ και Τομπάγκο, όσο μακριά κι αν βρίσκεται κι όσο μικρό και να είναι. Εκειπέρα, στη Λατινική Αμερική, γινόντουσαν οι πρόβες για τα κοστουμάκια που έρχονται τώρα και μας τα φοράνε έτοιμα και καλοραμμένα σύμφωνα με τα γούστα τους αυτοί οι κυριλέδες. Οπως ακριβώς συνέβη και με τη δικτατορία το 1967, που μετέφεραν εδωπέρα τα ίδια κόλπα που είχαν δοκιμαστεί πολύ παλιότερα πάνω στους λαούς της μακρινής Λατινικής Αμερικής.
ΣΗΜ.3. Βρήκα κι ένα άρθρο για τη Ναόμι Κλάιν στο ΒΗΜΑ (02/10/2010), όπου γράφει μεταξύ άλλων:
«Παρακολουθώ από πολύ κοντά την ελληνική κρίση και φυσικά την παρέμβαση της τρόικας του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» η κυρία Κλάιν. «Αυτό που με εντυπωσίασε» σημειώνει, «ιδιαίτερα στην αρχή της κρίσης, ήταν ότι οι Ελληνες αντιστάθηκαν στα όσα πήγαιναν να τους επιβληθούν. Οταν μάλιστα και στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαμε την κρίση με τις τράπεζες, επεσήμαινα το γεγονός αυτό σε αμερικανούς συνομιλητές μου».
Μετά βέβαια το κλίμα σταδιακά άλλαξε. «Οταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, άρχισε η "εκπαίδευση". Κατ' αρχάς, το ΔΝΤ διέγνωσε ότι είστε άρρωστοι, ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι αυτό που είστε. Πρόκειται για μια τακτική κοινωνικής παθολογίας, η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες του μεσογειακού Νότου». «Πρόκειται» τονίζει η γνωστή συγγραφέας «για μια κλασική περίπτωση όπου οι κυβερνήσεις βρίσκουν το κατάλληλο άλλοθι. Αφού εμείς είμαστε ανίκανοι να τα καταφέρουμε μόνοι μας, ας φέρουμε κάποιους άλλους να το κάνουν για εμάς».
Κατά μία έννοια, «η περίπτωση της Ελλάδας είναι εμβληματική. Στην πορεία, ο στόχος από την παρέμβαση της τρόικας άλλαξε» υπογραμμίζει. «Αν το δει κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μιλάμε πλέον απλώς για την ιδιωτικοποίηση μεγάλων τομέων της οικονομίας. O σκοπός είναι η απενοχοποίηση των τραπεζών, η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας από τους ώμους των ελίτ σε εκείνους των απλών ανθρώπων» λέει η κυρία Κλάιν.
«Γιατί το κοστούμι του ΔΝΤ δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε χώρας και είναι ίδιο για όλες;» ήταν μία από τις ερωτήσεις προς την κυρία Κλάιν. «Πραγματικάδεν μπορώ να σας δώσω ξεκάθαρη απάντηση» παραδέχεται με μια μικρή δόση ενοχής. «Είναι απορίας άξιο πώς δεν κατάλαβαν ας πούμε ότι, καθώς η Ελλάδα δεν μπορούσε να προχωρήσει σε υποτίμηση, ο πληθωρισμός λογικά θα ανέβαινε. Υπάρχει επίσης και κάτι άλλο» προσθέτει. «Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι το ΔΝΤ θα άλλαζε μυαλά. Περιμέναμε ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο θα υπερίσχυε του αμερικανικού. Τώρα γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο, παραμένει άγνωστο. Ισως οι άνθρωποι του ΔΝΤ να έχουν πέσει όλα αυτά τα χρόνια σε μια ιδεολογική παγίδα».
Ωστόσο, όπως εξηγεί η κυρία Κλάιν, μετά και την εμπειρία της Αργεντινής, «το ΔΝΤ ήταν έτοιμο κυριολεκτικά να χρεοκοπήσει, τόσο ιδεολογικά όσο και χρηματικά. Σε αυτό είχε βοηθήσει και η οικονομική κρίση μετά το 2008. Μην ξεχνάτε ότι το ΔΝΤ είχε αναγκαστεί να πουλήσει ακόμη και χρυσό από τα αποθέματά του. Και βέβαια, η εικόνα του στον αναπτυσσόμενο κόσμο ήταν τόσο κακή που οι ηγεσίες των χωρών αυτών δεν ήθελαν να το δουν μπροστά τους». «Τώρα όμως» επισημαίνει «το ΔΝΤ βρήκε μια νέα "αγορά": την Ευρώπη. Κατά έναν περίεργο τρόπο, σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)