Άκου ανθρωπάκο της Ελλάδας του ’12

Το 1948 ο Βίλχελμ Ραιχ έγραψε το περίφημο βιβλίο “Άκου ανθρωπάκο”. Στο βιβλίο του αυτό μιλούσε για τον μέσο ανθρωπάκο που τα περιμένει όλα έτοιμα, που αναθέτει σε άλλους να αποφασίζουν για αυτόν, που βολεύεται με κάθε ευκαιρία εις βάρος των συνανθρώπων του, που είναι ένας μικρός άνθρωπος, ένας ανθρωπάκος.

Σήμερα στην Ελλάδα του 2012 βρίσκουμε τον ίδιο ανθρωπάκο μόνο που τώρα έχει υποστηρικτές και καθοδηγητές. Ο έλληνας ανθρωπάκος του 2012 δεν είναι αυτός που έχει βολευτεί, που έχει ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, αυτός που είναι στο δημόσιο με μέσο ή αυτός που παρόλο την κρίση ο μισθός του έμεινε ανέπαφος.

Ο ανθρωπάκος δεν είναι το κομματόσκυλο και ο διεφθαρμένος εφοριακός. Ο ανθρωπάκος είναι ο μέσος άνθρωπος που πλήγεται και βλέπει τη ζωή του να γυρίζει στο μηδέν και δεν κάνει τίποτα για αυτό. Ο ανθρωπάκος που μετά από 8 ώρες στην δουλεία με μισθό 500 ευρώ γυρνάει σπίτι και βλέπει τηλεόραση και ειδήσεις. Ο ανθρωπάκος αυτός λοιπόν κάθεται σπίτι του, βγαίνει που και που με τους φίλους του και μιλάει και λέει μεγάλα πράγματα. Λέει ότι δεν αντέχει άλλο. Λέει ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Λέει ότι ο λαός πρέπει να βγει στους δρόμους και να ρίξει αυτή την κωλοκυβέρνηση. Λέει, λέει και όλο λέει.

Η αλήθεια είναι όμως ότι ο ανθρωπάκος φοβάται. Φοβάται να βγει στον δρόμο γιατί δε θέλει να φάει ξύλο. Περιμένει λοιπόν την ώρα που ο λαός θα είναι έτοιμος να ξεσηκωθεί, θα βγει στους δρόμους και τότε θα επιλέξει με κάθε μέσο να διεκδικήσει το δίκιο του. Φοβάται όμως ακόμα να βγει στο δρόμο γιατί είναι πολύ μικρός για να σηκώσει το βάρος του να βγει πρώτος.

Αλλά δεν είναι ο πρώτος. Η κατάσταση στη χώρα μας μπορεί τώρα να φτάνει στο απροχώρητο ,αλλά η κατάσταση έχει φτάσει εκεί σε πολλές οικογένειες. Η χώρα μπορεί τώρα να πτωχεύει αλλά υπάρχουν πολλές οικογένειες που εδώ και καιρό  έχουν πτωχεύσει, πολλοί άνθρωποι που έχουν μείνει άνεργοι, πολλά σπίτια που δεν έχουν να πληρώσουν λογαριασμούς, πολλοί γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους να πεινάνε. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι έχουν ήδη βγει στον δρόμο. Στην αρχή ειρηνικά και όταν είδαν ότι δεν πάει άλλο, όταν έφτασαν να έχουν να ανησυχούν και για τη γιαγιά, που της πετσοκόβουν τη σύνταξη, πέρα από τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, τότε περάσανε στο επόμενο στάδιο.

Θα περίμενε κανείς ο ανθρωπάκος να έβρισκε έναυσμα από αυτό και να έβγαινε επιτέλους μαζί τους στους δρόμους να ρίξει αυτή την κυβέρνηση να καταδικάσει έμπρακτα αυτή την πολιτική πριν φτάσει και αυτός σε εκείνο το σημείο. Αλλά πουθενά ο ανθρωπάκος. Ο ανθρωπάκος είναι σπίτι του και βλέπει τηλεόραση. Και θα μου πεις μα αυτός εντάξει φοβόταν να κατέβει πρώτος αλλά τώρα είναι και άλλοι όπως ήλπιζε, γιατί δεν είναι στο δρόμο να παλεύει.

Γιατί ο ανθρωπάκος εθελοτυφλεί. Δε βλέπει ανθρώπους, βλέπει κάφρους και μπάχαλους. Δε βλέπει ανέργους οικογενειάρχες που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, δε βλέπει φοιτητές απελπισμένους χωρίς μέλλον, βλέπει παρακρατικούς μηχανισμούς.

Και μέσα σε όλα αυτά τα κανάλια είναι εκεί για  τον ανθρωπάκο. Θα παρουσιάσουν τον μπάχαλο που έκαψε το αττικόν ως τον πλιατσικολόγο παρακρατικό κάφρο, όχι ως τον απελπισμένο πολίτη. Το αττικόν θα γίνει θέμα στις ειδήσεις, πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες επισκιάζοντας τον βασικό μισθό στα 450 ευρώ, την κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων, και το νέο απάνθρωπο χαράτσι που επέβαλε η κυβέρνηση. Μα κάηκε το αττικόν… Και ο ανθρωπάκος έχει να λέει τώρα για τους απολίτιστους που κάψανε το ιστορικό αυτό κτήριο.

Και άντε τα κανάλια ελέγχονται από τις κυβερνήσεις και τους προύχοντες και έχουν λόγο να τα λένε αυτά. Ο ανθρωπάκος γιατί τα πιστεύει; Αφού προχτές είδε τον διπλανό του να μετακομίζει την οικογένεια σε δυάρι γιατί δεν υπάρχουν λεφτά. Εχτές του είπε το παιδί του για τον Κωστάκι στο σχολείο που είναι νηστικός 3 μέρες. Σήμερα του ήρθε το νέο χαράτσι το οποίο όλως παραδόξως αυξήθηκε ενώ ο μισθός του μειώθηκε. Γιατί; Γιατί έτσι ο ανθρωπάκος μπορεί να μείνει λίγο ακόμα σπίτι. Γιατί αν δει την αλήθεια και έχει λίγο τσίπα πάνω του πρέπει να βγει με τη πέτρα στο χέρι και να παλέψει για τους συνανθρώπους του, να παλέψει γιατί σε λίγο και αυτός εκεί θα είναι. Δε θα βγει βέβαια μαζί με τους παρακρατικούς και τους προβοκάτορες.

Ποιός θα έβγαινε;

ΑΛΛΑ ΟΧΙ. Ο Ανθρωπάκος εθελοτυφλεί γιατί αυτό ξέρει να κάνει. Γιατί μια ζωή έχει μάθει να βάζει άλλους να παίρνουν αποφάσεις για αυτόν άλλους να δρουν για αυτόν. Από το σπίτι του που οι γονείς του που του έλεγαν πάντα τι να κάνει, από το πανεπιστήμιο που επαναστάτησε σύμφωνα με την καθοδήγηση της KNE και σε όλη του τη ζωή που εξέλεγε ανθρώπους σε κάθε βαθμίδα για να παίρνουν αποφάσεις και να του λένε τι να κάνει, ή ακόμα καλύτερα να δρουν για αυτόν. Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι ο ανθρωπάκος δε φοβάται τον αστυνόμο που θα βρει απέναντί του αν πάρει την κατάσταση στα χέρια του, δε φοβάται τα δικαστήρια αν συλληφθεί. Φοβάται την ίδια την ιδέα του να δράσει.

Φοβάται, γιατί δε ξέρει να το κάνει. Περιμένει λοιπόν να αναθέσει την επανάσταση σε κάποιον, ή ακόμα καλύτερα να βγουν οι υπόλοιποι να κάνουν ότι είναι να κάνουν και αυτός απλά να απολαύσει το αποτέλεσμα πάντα φοβισμένος και μικρός στο σπίτι του.

ΦΟΒΑΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΥΤΟΣ.

Όχι ανθρωπάκο δε θα σε στηρίξω όσο και αν το θες

Όχι ανθρωπάκο δε θα σε δικαιολογήσω όσο και αν το χρειάζεσαι

Γιατί όταν σε χρειάστηκα εγώ, εσύ ήσουν φοβισμένος στο σπίτι σου με τη τηλεόραση σου αγκαλιά και με έβριζες που έκαιγα την Αθήνα…..

http://parallhlografos.wordpress.com

Προσαρμογή στην εξαθλίωση;

Όσο περνούν οι μήνες, τόσο η κρίση μεταλλάσσεται στο συλλογικό μας φαντασιακό. Αρχικά, ήταν μια έκπληξη για την νανουρισμένη με καταναλωτικούς μύθους, ελληνική κοινωνία. Έπειτα, αποτέλεσε ανησυχία, καθώς άρχισε να πλήττει όλο και μεγαλύτερο τμήμα των πολιτών, που αντιλήφθηκε μια καλπάζουσα μείωση του βιοτικού του επιπέδου. Στη συνέχεια, η κρίση έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, που είναι αυτό της εξαθλίωσης και του θρυμματισμού της κοινωνικής συνοχής. Με τον ψυχολογικό καταναγκασμό να προωθείται συνεχώς από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που πιστά στο Νεοφιλελεύθερο δόγμα ρίχνουν τις ευθύνες σε έναν ολόκληρο «τεμπέλη λαό που είχε καλομάθει να ζει με δανεικά και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσει» (επιχειρήματα που χρησιμοποιούν διάφοροι διάσημοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί) ολόκληρη η χώρα μοιάζει μ’ ένα εργαστήρι κοινωνικών πειραμάτων. Και, όσο περνάει ο καιρός, η πλειοψηφία των συνανθρώπων μας, αντί να αφυπνίζεται, αντί ν’ αμφισβητεί τις καπιταλιστικές αξίες που μετέτρεψαν ολόκληρο τον πλανήτη σε οικονομικό καζίνο, αναζητώντας νέους δρόμους, αρχίζει να προσαρμόζεται, αρχίζει να το συνηθίζει, ενδοβάλλοντας το αίσθημα της αποτυχίας και αποδεχόμενη την κατάσταση ως αναπόφευκτη ή μη αναστρέψιμη (και ανατρέψιμη).

Το παλιό ρητό «όλα μια συνήθεια είναι», τείνει να γίνει μια καθολική παραδοχή σε μια κοινωνία που όταν κοιμάται ονειρεύεται πως αντιδρά και όταν είναι σε «εγρήγορση» είναι παραδομένη άνευ όρων στην μοιρολατρία. Ίσως μια εξήγηση της νοσηρής αυτής εικόνας να είναι ότι τα από πολύ καιρό εν υπνώσει κοινωνικά αντανακλαστικά των περισσότερων δεν κατάφεραν να επανενεργοποιηθούν ταυτόχρονα. Η φτώχεια, ο ολοκληρωτισμός, η στέρηση κάθε ελπίδας, επιβάλλονται σιγά – σιγά, σταδιακά, στα κοινωνικά στρώματα και στις κοινωνικές ομάδες. Ο καθένας ατομικά, όντας μαθημένος εντελώς διαφορετικά, τρέφει μια κρυφή, ανομολόγητη, σχεδόν μεταφυσική ελπίδα πως προσωπικά «τελικά θα την γλιτώσει», πως θα ξυπνήσει από τον εφιάλτη. Άλλοι πάλι, ψάχνοντας για απαντήσεις στα τεράστια αυτά προβλήματα, υιοθετούν εύπεπτα σενάρια που μοιάζουν με ταινία επιστημονικής φαντασίας, πως πίσω απ’ όλα κρύβεται μια κλίκα ανθρώπων, μια υπερεθνική ελίτ που στόχο έχει να διαλύσει τους λαούς και την εθνική τους ταυτότητα ώστε να μπορεί να τους ελέγξει. Έτσι, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, το δράμα των ανέκαθεν εξαθλιωμένων, μεταμορφώνεται σε συλλογικό, καταλαμβάνοντας σχεδόν ολόκληρη την αδικαιολόγητα απροετοίμαστη κοινωνία μας που αποδείχτηκε ανίκανη να δημιουργήσει νέες δομές/αντιδομές και να εξελιχθεί διαφορετικά, ερχόμενη σε ρήξη με τις ήδη δοτές νόρμες. Μια κοινωνία που δείχνει να πιστεύει πως η ενασχόληση με τα κοινά θα ήταν χαμένος χρόνος, πως θα πρέπει να συμφιλιωθούμε με αυτά που το σύστημα μας προτείνει ή να κρεμάσουμε μια χούφτα ανθρώπους στις πλατείες προκειμένου να λυθούν όλα μας τα προβλήματά μας. Ή που ελπίζει (αν δεν εύχεται) ότι ο καπιταλισμός θα ξαναβρεί το «ανθρώπινο» πρόσωπό του, είτε (στη χειρότερη των περιπτώσεων) ότι η Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια χώρα όπως το Ιράν (το πρότυπο των ακροδεξιών), η Βόρεια Κορέα ή η ΕΣΣΔ του Στάλιν (το πρότυπο των αριστερών). Πάνω απ’ όλα, αντικρίζουμε μια δυστοπική κοινωνία που είχε πιστέψει μέχρι τα μύχια της ύπαρξής της ότι το να επιδιώκει τη γνώση, την πολιτικοποίηση, την συνειδητοποίηση είναι μια ουτοπία (ατομική, επαγγελματική, κοινωνική).

Η σημερινή εξόφθαλμη πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή, σε όλη της την διάσταση ούτε με τα μάτια ορθάνοιχτα. Τουλάχιστον από τους περισσότερους: Καθημερινά, ο πληθυσμός των ανθρώπων που είτε ήδη ζει στους δρόμους, είτε πλησιάζει σε αυτό το σημείο, αυξάνεται. Ο αριθμός των οικογενειών που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα σίτισης, επίσης. Αντί, όμως, σαν κοινωνία, να αναρωτηθούμε για το αυτονόητο, δηλαδή σχετικά με την ίδια τη φύση του κέρδους και της ιδιοκτησίας (και τους θεσμούς που την προστατεύουν ανάγοντάς την στην υπέρτατη αξία), αντί να μας απασχολεί το πώς θα βρεθεί τρόπος να εξασφαλιστούν τα βασικά για όλους και πώς θα εξαλειφθούν οι αιτίες των ανισοτήτων, από την μια αναλωνόμαστε σε μια υποκριτική φιλανθρωπία – που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματική κοινωνική αλληλεγγύη – που συνήθως διοργανώνεται από φορείς όπως η «φιλάνθρωπη» Εκκλησία Α.Ε, από διάφορες αγνώστου προέλευσης οργανώσεις που ξεφυτρώνουν κατά δεκάδες (πολλές εκ των οποίων ανήκουν σε πολιτικούς γνωστών κομμάτων), ή από άλλες «ανθρωπιστικές εταιρείες» (τις αγαπημένες μας εταιρείες που λένε και οι διαφημίσεις…), όπως τηλεοπτικοί σταθμοί (που στηρίζουν φανατικά τα μέτρα εξαθλίωσης) ή οι γνωστές αλυσίδες των σούπερμάρκετ (που παρεμπιπτόντως, αν και διατυμπανίζουν πως κρατούν τις τιμές τους στα επίπεδα π.χ. του 2008, αποφεύγουν να εξηγήσουν γιατί οι τιμές τους είναι υψηλότερες στην Ελλάδα απ’ ότι στο εξωτερικό, ακόμα και όταν πρόκειται για ελληνικά προϊόντα).

Από την άλλη, έχοντας χάσει την ψυχραιμία μας και νιώθοντας αδύναμοι να τα βάλουμε με τον γίγαντα του καπιταλισμού (τόσο αξιακά όσο και στο πρακτικό επίπεδο), δημιουργούμε αόρατους εχθρούς, είτε αρκούμαστε στο να ρίξουμε το μπαλάκι των ευθυνών σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες (μετανάστες, μειονότητες, άνεργους). Τελικά, όπως όλα δείχνουν, δεν έγινε μόνο η εξαθλίωση συνήθειά μας, αλλά και η κάθε μας συνήθεια (διανοητική και πρακτική) κυριαρχείται από μια άνευ προηγουμένου μορφή εξαθλίωσης, που γιγαντώνει ακόμα περισσότερο τα κοινωνικά αδιέξοδα.

Η αλληλεγγύη στους συμπολίτες μας είναι φυσικά αναγκαία. Αλληλεγγύη, όμως, που δεν σημαίνει «ας δώσουμε ένα ξεροκόμματο στον καημένο το φτωχό», αλλά έμπρακτη αλληλεγγύη για κοινή συνδιαμόρφωση μιας κοινωνίας στην οποία δεν υπάρχουν άστεγοι, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι. Στην απελπισία αυτών των ανθρώπων, στήνεται σιγά σιγά η ηθική νομιμοποίηση της ανέχειας, η θέαση των αστέγων, των ανέργων, των αναξιοπαθούντων ως κάτι φυσιολογικό. Με τη δημιουργία κέντρων αστέγων, με τα συσσίτια της ελεημοσύνης, οι φτωχοί, ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν οι εξεγερμένοι, στη δική μας πραγματικότητα θα είναι οι ελεήμονες. Οι εν δυνάμει αλληλέγγυοι θα μεταμορφώνονται σε δικλείδα ασφαλείας, απορροφώντας κάποιους κραδασμούς που θα διατάρασσαν την σταθερότητα του συστήματος, και, οι τελευταίοι έχοντες, θα ζουν με την ψευδαίσθηση (ή θα παριστάνουν) ότι έκαναν το χρέος τους, ως σύγχρονοι πεφωτισμένοι δουλοκτήτες που «είναι πλήρεις συναισθημάτων για τον δικό τους Μπαρπα-Θωμά»…

Μέσα από το διαστρεβλωτικό πρίσμα των ΜΜΕ, αντικρίζουμε τον κόσμο ως στατικό, την υπάρχουσα κατάσταση ως τη μόνη δυνατή, τον αγώνα μας για επιβίωση υπό αυτές τις συνθήκες ως τη μόνη λύση. Είναι όμως έτσι; Είναι τα μόνα δυνατά προτάγματα τα «αντιμνημονιακά»; Θεωρούμε το συλλογικό μας εαυτό, ανίκανο να εξελίξει τον εαυτό του και ό,τι τον περιβάλλει, αλλά μόνο ικανό να επαναδιεκδικήσει (και αυτό ανεπιτυχώς) όσα «κεκτημένα» είχε κερδίσει στο παρελθόν; Θα γίνει ρόδινος ο κόσμος αν απλά «φύγει η τρόικα»; Ή από την άλλη θα επαναστατήσουμε αν απλά «την πέσουμε στους μπάτσους»;

Αν ισχύει ότι: α) αντιμνημονιακοί είναι και πολλοί εθνικιστές, καιροσκόποι, αποτυχημένοι πλην φιλόδοξοι πολιτικάντηδες κλπ. – που πάντως σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητούν τους γενεσιουργούς παράγοντες της σημερινής ζοφερής κατάστασης στον πυρήνα τους (π.χ. αντιπροσωπευτική δημοκρατία, οικονομιστική αντίληψη κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, ετερόνομοι – για να μην πούμε απλώς αποχαυνωτικοί… – θεσμοί όπως, εκκλησία, στρατός, αστυνομία κλπ.) και, ότι β) ως αγωνιστές και αντικομφορμιστές αυτοπροσδιορίζονται αρκετοί άνθρωποι που σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να συνδυάσουν την «επαναστατική πρακτική» με ένα γνήσιο και μαζικά συνδιαμορφωθέν επαναστατικό όραμα, μάλλον ούτε «την Τρόικα θα καταφέρουμε να διώξουμε», ούτε «τους μπάτσους να δείρουμε» (όπως τους αξίζει είναι η αλήθεια)…, ούτε να σπάσουμε το φόβο θέτοντας τις βάσεις για μια αξιοπρεπή και εν δυνάμει, «μαγική ζωή». Θα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Θα υποταχθούμε στην ιδέα ότι αν και εξαθλιωμένοι θα επιβιώσουμε – ενώ εξεγειρόμενοι θα τα χάσουμε όλα (όμως, αλήθεια, τι άλλο μας απέμεινε να χάσουμε πια;)

πηγή : http://eagainst.com

Συνδιαμόρφωση από Ian Delta, Julien Febvre, Efor

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ: ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!

Εμείς δεν θα μιλήσουμε σε καμία περίπτωση για την απόλυτη αποτυχία και κατρακύλα όλων των σχεδιασμών και των μνημόνιων, στη λογική ότι αυτά στόχευαν στο ξεπέρασμα της «κρίσης» από τη μία και στην …ανάπτυξη από την άλλη. Χορτάσαμε ανάπτυξη τα τελευταία τριάντα χρόνια. Βρεθήκαμε φτωχότεροι και χρωστάμε κι από πάνω.  Είναι απολύτως προφανές ότι ούτε προγράμματα εξυγίανσης είχε ανάγκη η χώρα, ούτε όλα τα υπόλοιπα, ούτε πολύ περισσότερο οφείλαμε σε κανέναν. Το «χρέος» έχει εισπραχθεί περισσότερες από δέκα φορές. Τα δημοσιονομικά μας επαρκούσαν και επαρκούν για την κάλυψη μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών.  Η χώρα είναι αυτάρκης και η παραγωγή μας επαρκεί. Κανένας δεν πρόκειται να πεινάσει.Η «κρίση χρέους» αποτελεί άλλη μια εφεύρεση του εγχώριου και διεθνούς κεφάλαιου προκειμένου να συνεχίσει και να αυξήσει την κερδοφορία του. Μαζί αποτελεί την κορύφωση των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών μεταξύ τους προκειμένου να επικρατήσουν οι ισχυρότεροι και σε αυτή το σχεδιασμό εμπλέκουν και χρησιμοποιούν τα κράτη μέσω του ξεπουλημένου πολιτικού και διοικητικού τους προσωπικού.  Ποιος δεν έχει γελάσει και δεν έχει συνάμα εξοργιστεί ακούγοντας τους καλοπληρωμένους παπαγάλους των ΜΜΕ να διατυμπανίζουν την πτώχευση καθημερινά ή τον κίνδυνο να συμβεί αυτή σε όλα σχεδόν τα κράτη του πλανήτη; Ποιες είναι αυτές οι πανίσχυρες αγορές, οι οίκοι αξιολόγησης, μια χούφτα ανώνυμοι κεφαλαιοκράτες που μπορούν να ορίζουν τις τύχες όλου του πλανήτη;Ποια δύναμη μπορούν να αντιπαρατάξουν απέναντι στους λαούς που θα μπορέσει να μας νικήσει;

Αφορμή για να ξεκινήσουμε αυτή την ανάρτηση αποτέλεσε η πρόσφατη ενεργοποίηση του νόμου που προβλέπει κατασχέσεις  τραπεζικών λογαριασμών για χρέη στο δημόσιο.Βρήκαν λοιπόν σε λογαριασμό φορολογούμενου 20 ευρώ(!) και τα κατέσχεσαν έναντι χρέους 6.500 που φέρεται να οφείλει ο συγκεκριμένος πολίτης (ας το έχουμε στα υπ’ όψη σε σχέση με τους πανηγυρισμούς ορισμένων, ότι τάχατες με απόφαση του ΣΤΕ δεν κόβεται σε κανέναν το ρεύμα).

Με τα χαράτσια, τους φόρους «αλληλεγγύης», τις εκατοντάδες  χιλιάδες πτωχεύσεις, τα νέα «αντικειμενικά κριτήρια», η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων θα βρεθεί σύντομα να «οφείλει» στο δημόσιο. Θα δεσμεύσουν όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς; Είναι γνωστό ότι ελάχιστοι αφελείς έχουν αφήσει τις ισχνές καταθέσεις τους ακόμα στις τράπεζες. Τώρα θα τρέξουν κι αυτοί για αναλήψεις.

Τι θα μας κατάσχουν μετά; Τα σπίτια; Τα αυτοκίνητα; Τους μισθούς και τις συντάξεις; Τα έπιπλα; Τα σκεύη της κουζίνας; Το σκύλο; Εμάς για να μας πουλήσουν σε σκλαβοπάζαρα;;;

Πιστεύουν ακόμη ότι μπορούν να συνεχίσουν την τρομοκράτηση της κοινωνίας; Μπορούν τα αρπαχτικά του μαύρου μετώπου να αναλογιστούν τι θα συμβεί όταν πολύ σύντομα εκατομμύρια πολιτών δεν θάχουν τίποτα περισσότερο να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες τους;;;

Από την άλλη εκατοντάδες μεγαλοφειλέτες και εταιρίες, όλα τα ΜΜΕ, αυτό το ίδιο το δημόσιο οφείλουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Κανείς δεν τους ενοχλεί. Ποιος θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει εκτός από το λαό; Τα δισεκατομμύρια βρίσκονται καλά κρυμμένα στα διεθνή θησαυροφυλάκια.

Καλούμαστε λοιπόν όλοι να ξεπληρώσουμε τα χρέη του κεφάλαιου και μαζί να μετατραπούμε σε σκλάβους προκειμένου να αυξήσουμε και την κερδοφορία τους.

Μπορούμε τώρα να τους σταματήσουμε; Ναι μπορούμε. Δεν θα περιμένουμε να βιώσουμε πρώτα την απόλυτη εξαθλίωση. Έχουμε ένα μοναδικό όπλο: ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.  Δεν πληρώνουμε χαράτσια, δεν πληρώνουμε πρόσθετους φόρους, δεν πληρώνουμε φόρους που προκύπτουν από τα επαίσχυντα «αντικειμενικά κριτήρια», δεν πληρώνουμε για όλα τα κοινωνικά και δημόσια αγαθά – τα απαιτούμε ελεύθερα και δωρεάν.ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΠΡΩΤΟΙ! ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΩΡΑ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Και αν μια μέρα πέφτουν σφαίρες αντί για τόκους;

Σύμφωνα με σημερινά Ισπανικά δημοσιεύματα το έλλειμμα της Ισπανίας διπλασιάστηκε από το 4% στο 8%. Και μιλάμε για μία χώρα που σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν Μερκοζί και Τροϊκανοί ακολουθεί πιστά τα όσα δεσμεύτηκε να υλοποιήσει. Στην Ιρλανδία σύμφωνα με εκεί δημοσιεύματα συζητείται το ενδεχόμενο να πέσει στο «τραπέζι» η λύση του δημοψηφίσματος. Εδώ θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τη στάση της Γερμανίδας Καγκελάριου Μέρκελ. Για την Πορτογαλία η οικονομική κατάσταση επίσης δεν είναι καλή, ενώ για εμάς ούτε λόγος.

Οι προαναφερθείσες χώρες μαζί με την Ιταλία έχουν δεσμευτεί να υλοποιήσουν ένα πρόγραμμα που ουσιαστικά σχεδιάστηκε σε πολύ μεγάλο ποσοστό από την Γερμανία. Την ίδια στιγμή, σημερινή δημοσκόπηση του ινστιτούτου Forsa για λογαριασμό του γερμανικού περιοδικού Stern, έδειξε ότι η δημοτικότητα της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της από το 2009.

Οι πολίτες του Ευρωπαϊκού Νότου που κυρίως βάλλονται από τα παιχνίδια των κυβερνήσεων τους, αλλά και εκείνα της Γερμανικής οικονομικής πολιτικής, διαβάζοντας ότι οι Γερμανοί πολίτες ούτε λίγο ούτε πολύ συμφωνούν με την εξαθλίωση που τους επιβάλλεται μόνο με συμπάθεια δεν θα δουν τα αποτελέσματα των Γερμανικών δημοσκοπήσεων. Αν και οι πρώτες αντιδράσεις ήδη ξεκίνησαν όλα δείχνουν ότι είναι θέμα χρόνου οι αντιδράσεις κατά της Γερμανίας να πληθύνουν σε Ευρωπαϊκό πια επίπεδο. Αν γυρίσουμε την σελίδα του χρόνου θα δούμε ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει συσπείρωση των πολιτών στο εσωτερικό της Γερμανίας.

Μπορεί ολόκληρος ο πλανήτης να κοιτάζει αυτή τη στιγμή προς τη Μέση Ανατολή ή εναλλακτικά να παρακολουθεί με αγωνία τη διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Κίνα, Ρωσία), στην ουσία όμως ο πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει στον Ευρωπαϊκό Νότο και αν ακόμη δεν έχει γίνει ευρέως γνωστό, είναι γιατί στην παρούσα φάση αντί να πέφτουν σφαίρες, πέφτουν …τόκοι! Το ενδεχόμενο να κηρύξει μια οποιαδήποτε χώρα πόλεμο με στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Γερμανίας λόγω της οικονομικής πολιτικής της, φυσικά και αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας και δεν θα το δούμε ποτέ. Αυτό όμως που είναι πολύ πιθανό να δούμε, είναι το ενδεχόμενο να ξεκινήσουν να πέφτουν μια μέρα σφαίρες αντί τόκους στον Ευρωπαϊκό Νότο μιας και οι επώδυνες για την κοινωνία αποφάσεις αυξάνονται σε γοργούς ρυθμούς.

Τα επόμενα χρόνια υπάρχει κίνδυνος να βρεθούμε μπροστά στο εφιαλτικό σενάριο να αντιληφθούμε ότι οι γνωστοί σε όλους πόλεμοι δεν έχουν καμία διαφορά από τις κοινωνικές εξεγέρσεις με την παράλληλη προσπάθεια καταστολής αυτών. Ακόμη πιο εφιαλτικό είναι το ενδεχόμενο το συγκεκριμένο σενάριο να πάρει μορφή ντόμινο ανάμεσα σε χώρες και ουσιαστικά να βρεθούμε μπροστά σε μια νέα «άνοιξη», την Ευρωπαϊκή. Σε μια «άνοιξη» που οι σύμμαχοι δεν θα μιλούν απαραίτητα την ίδια γλώσσα και το κοινό χαρακτηριστικό τους θα είναι τα χνώτα πείνας!

Αν σε όλα τα πιο πάνω συνυπολογίσει κανείς ότι εκτός Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα Ανατολικά της Ελλάδας οι διαμάχες μεταξύ των κρατών δεν φαίνεται να μπορούν να λυθούν απαραίτητα μέσω αντίστοιχων σχεδιασμών παρά μόνο με πόλεμο μέχρις εσχάτων, ο καθένας αντιλαμβάνεται που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε, όχι ως χώρα, αλλά και ως πλανήτης!

ΛΟΥΚΑΣ Δ. ΣΥΜΠΕΡΑΣ

Πηγή: Και αν μια μέρα πέφτουν σφαίρες αντί για τόκους; - RAMNOUSIA 

Wikileaks για τα Ελληνικά κοιτάσματα πετρελαίου - Τα έκρυψαν για να σας τα πάρουν με το μνημόνιο!

Τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο,
αποκαλύπτει το Wikileaks!

Μια νέα αποκάλυψη από την ιστοσελίδα Wikileaks επαναφέρει το θέμα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα το ίδρυμα Stratfor, που θεωρείται βιτρίνα της αμερικανικής CIA, επιβεβαιώνει σε τηλεγραφήματα του ότι στο ελληνικό υπέδαφος υπάρχουν πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα, ειδικά στην περιοχή της Νότιας Κρήτης.

Μάλιστα, οι Αμερικάνοι για αυτό το λόγο θέλουν την Ελλάδα στη ζώνη του δολαρίου και όχι του ευρώ ενώ επικαλείται και μυστικές έρευνες που δεν έχουν βγει ακόμη στο φως.
Τα συγκεκριμένα τηλεγραφήματα αποκαλύπτουν συζητήσεις του επικεφαλής της Stratfor με δικούς του αναλυτές -δεν είναι δηλαδή μια εκτίμησή τους απλώς, αλλά διαρροή.
Οι υπολογισμοί φαίνεται να στηρίζονται σε επαφή με το ίδιο τον επικεφαλής της Noble Energy ο οποίος έχει ολόκληρο τον φάκελο για τα εντοπισθέντα κοιτάσματα στην Α.Μεσόγειο και έχει αναμειχθεί στα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της Κύπρου.

Σε εθνικό σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων εξελίσσεται λοιπόν, η υπόθεση της διαρροής των ενδοεταιρικών συνομιλιών των στελεχών του αμερικανικού ιδρύματος στρατηγικών πληροφοριών και ενός από τα πλέον σεβάσμια think tank των ΗΠΑ Stratfor, καθώς αποδεικνύεται ότι την στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου, τον Δεκέμβριο του 2009 δήλωνε την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009 ότι «Στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή το πετρέλαιο που έχουμε είναι πολύ λίγο» τα κοιτάσματα ειδικά νότια της Κρήτης είχαν ήδη εντοπιστεί και ήταν γνωστά στις ΗΠΑ από το 2007!


Με δεδομένη όμως την ανάγκη να προσφύγει η τότε κυβέρνηση στον μηχανισμό στήριξης, προτίμησε αντί να ξεκινήσει άμεσα γεωτρήσεις, στην περιοχή, έστω και χωρίς να καθορίσει την ΑΟΖ, προτίμησε να οδηγήσει την χώρα στο Μνημόνιο!

Λίγους μήνες μετά και ενώ οι πληροφορίες είχαν αρχίσει και διέρρεαν ο μέχρι σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπαδήμου ο Θεόδωρος Πάγκαλος μιλώντας στη Βουλή είπε τα ίδια: «Δεν υπάρχει πετρέλαιο στην Ελλάδα».

Στο WikiLeaks διέρρευσαν μάλιστα εκτιμήσεις των στελεχών του Stratfor που ανέφεραν ότι «Καλύτερα μετά από αυτό να συνδεθεί η Ελλάδα με το δολάριο, αν βγει από την ζώνη του ευρώ».

Σε ότι αφορά τα πετρέλαια (οι συζητήσεις των στελεχών που διέρρευσαν αφορούν διάστημα από τα μέσα του 2009 μέχρι το 2011) υπάρχουν και μυστικές έρευνες προηγούμενων ετών οι οποίες δεν έχουν έρθει ακόμα στο φως, αλλά αποδεικνύουν ότι έχουν εντοπιστεί τεράστια κοιτάσματα νότια της Κρήτης, αλλά και στο Αιγαίο!

Τα κοιτάσματα έχουν εντοπιστεί νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km2, με μεγάλο μέρος της να βρίσκεται εντός της ελληνικής Α.Ο.Ζ που έχει ήδη καθοριστεί από το υπουργείο ΠΕΚΑ.

Τα αποθέματα κάτω από την Κρήτη είναι της τάξεως των 20 - 22 δισ. βαρέλια πετρέλαιο, ενώ σε αυτά μπορούν να προστεθούν και περίπου 20 δισ. βαρέλια πετρελαίου που βρίσκονται στη ζώνη του Ηροδότου, δηλαδή 150 -175 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας.

Τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου στην λεκάνη του Βόρειου Αιγαίου, αποκαλύπτουν τα αρχεία του ΙΓΜΕ και των ΕΛΠΕ που τόσα χρόνια έμεναν κρυμμένα, για την ακρίβει, θαμμένα! Στη λεκάνη του βόρειου Αιγαίου, τόσο ανατολικά του πεδίου του Πρίνου, περί τη νησίδα Μπάμπουρας (και γύρω τοποθεσίες) όσο και δυτικά, πρός τα νότια του κόλπου του Στρυμώνα και το Άγιο Όρος, τα εικαζόμενα δυνητικά κοιτάσματα επαρκούν για να καλύψουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας.

Δηλαδή, περίπου 5,5 δισ. απολήψιμων (και όχι ΟΟΙΡ !) βαρελιών, με δυνατότητα παραγωγής πάνω από 100.000 βαρέλια/ημέρα. Και αυτές είναι ενδείξεις μόνο από τη βόρεια περιοχή του Αιγαίου.

Παλαιότερες, προ του 2000, μελέτες του ΙΓΜΕ και των ΕΛΠΕ κάνουν λογο για όγκο Πρωτογενούς Υφιστάμενου Πετρελαίου (ΟΟΙΡ) που συντηρητικά εκτιμάτο σε άνω των 4 δισ. βαρέλια ανεπιβεβαίωτα αποθέματα στο Αιγαίο (Λεκάνες Θεσσαλονίκης και Βορείου Αιγαίου) και γύρω σε άλλα 2 δισ. βαρέλια στη ζώνη της Λεκάνης Ιονίου.

Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις και λαμβάνοντας υπόψη τη μέση αναλογία που διέπει τη σχέση μεταξύ ΟΟΙΡ και ωφέλιμες απολήψιμες ποσότητες, θα μπορούσαμε συντηρητικά να υπολογίσουμε ότι το σύνολο ανεπιβεβαίωτων και δυνητικώς εκμεταλλεύσιμων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα είναι της τάξεως των 1,2 δισ. ισόποσων βαρελιών. Δηλαδή μια αύξηση τουλάχιστον κατά 120 φορές του σημερινού αποθέματος των 10 εκατ. βαρέλιων!

Όλα αυτά ήταν σε γνώση της κυβέρνησης Παπανδρέου τον Δεκέμβριο του 2009 όταν έκανε την περίφημη δήλωση «Δεν υπάρχει πετρέλαιο» και βέβαια μία τέτοια παραδοχή θα άλλαζε ολόκληρη της ψυχολογία και δεν θα δικαιολογούσε σε καμία περίπτωση προσφυγή στον Μηχανισμό Στήριξης τον Μάϊο του 2010.

Όταν υπογράφηκε το πρώτο Μνημόνιο, αναγγέλθηκε άμεσα η ίδρυση φορέα υδρογονανθράκων και σταδιακά άρχισαν να έρχονται στην δημοσιότητα πληροφορίες για ύπαρξη κοιτασμάτων. Και ξαφνικά προκηρύχθηκαν και διαγωνισμοί για την Δυτική Ελλάδα και τη Νότια Κρήτη (όχι όμως τη νοτιοανατολική)!

Και τώρα, μετά τη ψήφιση του νέου Μνημονίου και την αλλαγή του νόμου που διέπει τη νέα δανειακή σύμβαση από το ελληνικό σε βρετανικό δίκαιο (που σημαίνει κατάσχεση των εσόδων από πετρέλαιο και φυσικό αέριο) τελικά αποφάσισαν να ξεκινήσουν άμεσα οι έρευνες…

Πηγή: Wikileaks για τα Ελληνικά κοιτάσματα πετρελαίου - Τα έκρυψαν για να σας τα πάρουν με το μνημόνιο! - RAMNOUSIA  

Για το γάλα των παιδιών μου εκβιασμούς δεν ανέχομαι

Για το γάλα των παιδιών μου εκβιασμούς ΔΕΝ ανέχομαι.
Όποιος ανέχεται ας κάτσει στον καναπέ του.

Ο Γιώργος της Μαργαρίτας, ο ανοιξιάτικος Αντώνης και ο Λουκάς των λεσχών τοκογλυφίας και εξουσίας ξεπέρασαν τα όρια.

Οι παραπάνω ανθέλληνες με ένα κρεσέντο δηλώσεων και ομιλιών εκβιάζουν ανοικτά και απροκάλυπτα τον Ελληνικό Λαό ακόμη και για το γάλα των παιδιών τους.

Δεν θλίβομαι γιατί είναι εκβιαστές. Θλίβομαι γιατί είναι ανιστόρητοι και δε γνωρίζουν ότι ο Ελληνικός λαός δεν ανέχεται εκβιασμούς.

Βέβαια καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να γνωρίζουν ελληνική ιστορία καθώς σπούδασαν σε αμερικανικά κολέγια και πανεπιστήμια. Και τώρα ως άλλοι γενίτσαροι εκβιάζουν, απειλούν και τρομοκρατούν το λαό. Ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν; Γιατί τα συμφέροντα της κοινωνίας δεν τα εξυπηρετούν…

Κατέλυσαν το Σύνταγμα, ασέλγησαν στη Δημοκρατία, και εξευτέλισαν το Κοινοβούλιο. Πόσο ακόμη θα τους αφήσουμε να καταστρέφουν τη χώρα;

Γαντζωμένοι στις καρέκλες τους προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τις βουλευτικές τους καρέκλες και προνόμια, με πρακτικές που ξεπερνούν ακόμη και τα όρια του φασισμού.

Μέσα στο Σαββατοκύριακο, προσπαθούν να δέσουν χειροπόδαρα την Ελλάδα στο άρμα των τοκογλύφων εκβιαστών. Είναι περίπου 400 σελίδες το μνημόνιο, το αγγλικό κείμενο, το psi, η αιτιολογική έκθεση κτλ.
Δηλαδή 400 σελίδες νομικά κείμενα θα πρέπει να συζητηθούν λίγες ώρες και μετά να ψηφιστούν, και να υποθηκεύσουν το μέλλον του λαού και της ιστορίας της Ελλάδας.
Δεν θα τους πάρει παρά λίγες ώρες για να ξεπουλήσουν ολόκληρες γενιές ανθρώπων…

Μέσα σε λίγες ώρες θα ξεπουλήσουν τη χώρα και τον πλούτο της, θα δημιουργήσουν σύγχρονους σκλάβους εργασίας, και θα στείλουν στα κρεματόρια τις επόμενες γενιές.

Είναι η ώρα της μεγάλης μάχης. Μαζικά, Δημοκρατικά, Ειρηνικά, θα αντισταθούμε στη λαίλαπα της τρικομματικής επίθεσης.

Είναι Εθνικό Καθήκον η παρουσία όλων μας στους δρόμους.

Για το γάλα των παιδιών μου εκβιασμούς ΔΕΝ ανέχομαι. Όποιος ανέχεται ας κάτσει στον καναπέ του.

Για τους υπόλοιπους, ραντεβού στους δρόμους μέχρι οι σκοτεινοί ένοικοι του Μαξίμου να προκηρύξουν εκλογές και να παραδώσουν την εξουσία στο λαό.

Υ.Γ. προς τον Υπουργό ΠΡΟΠΟ. Ρε Χρήστο, για μια φορά στη ζωή σου κάνε κάτι καλό για τον τόπο. Σαββατοκύριακο δώσε ρεπό στους ασφαλίτες και τους παρακρατικούς που όλως τυχαίως δημιουργούν τα επεισόδια. Άσε μας μια φορά να διαδηλώσουμε σαν άνθρωποι…

Στάθης Διομήδης

Πηγή: Για το γάλα των παιδιών μου εκβιασμούς δεν ανέχομαι - RAMNOUSIA