Αυτό πρέπει να το μάθουν όλοι οι Έλληνες!

Αυτό πρέπει να το μάθουν όλοι οι Έλληνες... διότι μας το κρύβουν επιμελώς οι πολιτικοί μας.

Το Αγγλικό Δίκαιο και τα Ελληνικά Ομόλογα, η Στάση Πληρωμών και η Κατάσταση (έκτακτης) Ανάγκης (State of Necessity). Με τις επερχόμενες δανειακές συμβάσεις (παλαιά και νέα), η Ελλάδα καλείται να παραδώσει το Όπλα της ! Αυτά είναι το Ελληνικό Δίκαιο που διέπει την έκδοση και διαχείριση των Ελληνικών Ομολόγων και η Στάση Πληρωμών.

Αν η Ελλάδα υποκύψει τώρα ένεκα της ολιγωρίας των αδυνάμων πολιτικών ηγεσιών της, θα εξαθλιωθεί , θα καταστραφεί και τελικά....θα υποδουλωθεί στους νέους δυνάστες της οριστικά και αμετάκλητα !!!

Πέρα από την τρομοκρατία που ασκείται στους Έλληνες για το ενδεχόμενο «χρεωκοπίας» της Ελλάδας, επιστροφής στη δραχμή κλπ., η ουσία είναι ότι ενώ η στάση πληρωμών αποτελεί πλέον ρεαλιστικό ενδεχόμενο, δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά σοβαρή προετοιμασία της Ελλάδας για να την αντιμετωπίσει, εάν χρειασθεί (δημιουργία αποθεμάτων τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων , πολεμοφοδίων κλπ). Η γενική παραπληροφόρηση – τηλεοπτική και μη – συσκοτίζει την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Ο κόσμος ακούει «στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» και πανικοβάλλεται .

Η αλήθεια είναι όμως, ότι ακόμη και εάν ένα κράτος κηρύξει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του (αυτό εννοεί ο όρος «χρεωκοπία» κράτους), το κράτος εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή του χρήματα από φόρους για πληρωμές των βασικών του λειτουργιών. «Στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» κράτους στο διεθνές οικονομικό λεξιλόγιο δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει καθόλου χρήματα, αλλά ότι το κράτος παύει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Άσχετα από το επιθυμητό ή μη μίας στάσης πληρωμών των ελληνικών δανείων, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμασθεί για μία τέτοια περίπτωση, για τον πολύ απλό λόγο ότι το ενδεχόμενο αυτό γίνεται όλο και πιό πιθανό. Πώς όμως θα πρέπει να χειρισθεί μια τέτοια κατάσταση;



Αυτό που δεν μας λένε: Κατάσταση (έκτακτης) Ανάγκης ή State of Necessity


Επιμελώς αποκρύπτεται στην Ελλάδα από όλους ότι το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει σε ένα κράτος που βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικής αδυναμίας (αγγλ.: State of Necessity) το δικαίωμα να αναστείλει την πληρωμή των δανείων του. Αυτό αποτελεί κοινό τόπο για όσους ασχολούνται με το διεθνές δίκαιο, έχει δε αυτή κωδικοποιηθεί από την Διεθνή Νομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (International Law Commission) από εφαρμογή αυτού του κανόνα για πάνω από έναν αιώνα στο διεθνές δίκαιο. Δείτε στο ILC-Yearbook του 1980 , πόσα ενδιαφέροντα επιχειρήματα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα έναντι των δανειστών της (από τη σελίδα 14 και μετά, ειδικά από το σημείο 25 και έπειτα . Η Ελλάδα έχει στο χέρι της τη δυνατότητα να πει ένα νομιμότατο «ελάτε να πάρετε όταν έχουμε» στους δανειστές της !

Αυτό που αποκρύπτεται ακόμη πιο επιμελώς είναι ότι υπάρχει σήμερα όλο και πιο έντονη διεθνής αμφισβήτηση της δυνατότητας αναστολής των πληρωμών όταν τα δάνεια οφείλονται σε ιδιώτες δανειστές (όχι κράτη) και υπάγονται σε αλλοδαπό δίκαιο. Η σημαντικώτερη αμφισβήτηση αυτού του είδους τα τελευταία χρόνια προήλθε από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο το 2007, σε σχέση με τα χρέη της Αργεντινής, τη στιγμή που άλλα ανώτατα δικαστήρια (όπως της Ιταλίας το 2005) είχαν αναγνωρίσει ότι η Αργεντινή δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές των δανείων προς ιδιώτες πιστωτές, ακόμη και εάν αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο.

Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος, για τον οποίο υπάρχει τέτοια πίεση για το αγγλικό δίκαιο και ταυτόχρονα (κάτι που καθόλου δεν λέγεται δημοσίως) για το δικαστήριο που θα κρίνει α) αν η Ελλάδα είναι πράγματι σε state of necessity και β) αν δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές προς ιδιώτες.Είναι η μόνη ελπίδαπου έχουν σήμερα οι ιδιώτες πιστωτές να ξεπεράσουν το σημαντικότατο νομικό εμπόδιο της State of Necessity.


Οι δυνατότητες της Ελλάδας σε καθεστώς State of Necessity


Η δυνατότητα να επικαλεσθεί η Ελλάδα State of Necessity σε περίπτωση χρηματοδοτικού αδιεξόδου είναι το βασικό της όπλο, που κινδυνεύει με το αγγλικό δίκαιο. Το ελληνικό δίκαιο (άρθρο 31 ν. 1914/1990) προβλέπει ότι οι όροι των ομολόγων (επιτόκιο, χρόνος αποπληρωμής κλπ.) ρυθμίζονται με απλές υπουργικές αποφάσεις. Αυτό σημαίνει ότι, όταν η Ελλάδα επικαλεσθεί State of Necessity, μπορεί την άλλη στιγμή με μια απλή υπουργική απόφαση να σταματήσει την τοκογονία των ομολόγων (0% επιτόκιο) και να αναστείλει την πληρωμή τους για όσο διαρκεί η State of Necessity. Με τον τρόπο αυτό, ρίχνει το έλλειμμά της κατά 6% ή περισσότερο (όσο είναι η δαπάνη των τόκων ως ποσοστό του ΑΕΠ) και σταματάει να έχει την πίεση της αποπληρωμής του χρέους.


Το σημαντικότερο


Η νομιμότητα μίας τέτοιας ενέργειας θα κριθεί (πλην περιπτώσεων όπου ενεργοποιούνται ρήτρες διεθνούς διαιτησίας) από τα ελληνικά δικαστήρια αποκλειστικά !

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να κάνει και με τα δάνεια του Μνημονίου, με τη διαφορά ότι εδώ θα χρειαστεί νέος νόμος της Βουλής και όχι απλή υπουργική απόφαση. Εδώ η επίκληση της State of Necessity θα είναι όμως πιο ασφαλής, διότι η εφαρμογή της State of Necessity δεν αμφισβητείται έναντι άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών – ασχέτως του ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου προβλέπει παραίτηση της Ελλάδας από ασυλίες εθνικής κυριαρχίας: Αυτά δεν ισχύουνόταν υπάρχει State of Necessity, που αποτελεί Αναγκαστικό Διεθνές Δίκαιο !Εδώ η νομιμότητα της State of Necessity θα κριθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πολύ δύσκολαθα αρνηθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι σε State of Necessity.

Σε απλή αριθμητική, η επίκληση της State of Necessity σημαίνει για την Ελλάδα αυτόματη μείωση του ελλείμματός της στο 3-4%, το οποίο μπορεί να καλυφθεί (εντός του ευρώ και χωρίς καμία ανάγκη για μετάβαση στη δραχμή) είτε με εσωτερικό δανεισμό, είτε με στοχευμένες περικοπές δαπανών, είτε με δανεισμό από τρίτα κράτη, που θα είχαν ενδιαφέρον ή συμφέρον να δανείσουν την Ελλάδα. Για τους δανειστές της Ελλάδας σημαίνει ότι κρατούν όλο το κεφάλαιό τους, αλλά θα ξεκινήσουν ξανά να εισπράττουν τόκους και να μπορούν να ζητήσουν αποπληρωμή του κεφαλαίου τους, όταν η Ελλάδα δηλώσει ότι έχει ξεπεράσει τη State of Necessity. Αυτό θα συμβεί από τη στιγμή που θα επιτευχθούν τα πρώτα πλεονάσματα και βελτιωθεί η διεθνής χρηματοπιστωτική εικόνα της Ελλάδας, ώστε να μπορεί να απευθυνθεί ξανά στις αγορές χρήματος.


Θεωρίες συνωμοσίας


Εδώ τίθεται το ερώτημα: Αν είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο, γιατί δεν θέλουν όλοι να ακολουθήσει η Ελλάδα αυτή την λύση, που αφήνει ευχαριστημένους και την Ελλάδα, που θα ξεφύγει από το Μνημόνιο, και τους δανειστές, που δεν θα πρέπει να υποστούν κανένα haircut;

Πρώτον, διότι από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά η ηγεσία της Ελλάδαςυπηρετεί οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα, εκτός από τα ελληνικά.

Δεύτερον, διότι η ελληνική κρίση προκλήθηκε στα πλαίσια ευρύτερου νομισματικού πολέμου και συντηρείται στα πλαίσια του ίδιου νομισματικού πολέμου.

Τρίτον, διότι η ελληνική κρίση είναι μια μοναδική ευκαιρία για την λεηλασίατης ελληνικής δημόσιας περιουσίας και του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και αυτοί που κινούν τα νήματα δεν θέλουν να αφήσουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη.

Αυτά όλα μπορούν να ακούγονται σαν θεωρίες συνωμοσίας, όμως είναι και η μόνη λογική εξήγηση για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί η προφανής (και νόμιμη) λύση για την Ελλάδα, που είναι η, σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους, κήρυξη της Ελλάδας σε προσωρινή State of Necessity (δημοσιονομική αδυναμία), ζητώντας από τους πιστωτές να μην χάσουν κεφάλαιο (όπως θα συμβεί αν τελικά συμφωνηθεί το PSI), αλλά μόνον τόκους για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να βελτιώσει η Ελλάδα τα οικονομικά της.

Δεδομένα πάντως είναι ότι α) η State of Necessity ως κανόνας του διεθνούς δικαίου είναι σήμερα σε ισχύ και ήταν σε ισχύ και πριν το 2009 και β) κανείς δεν μιλάει για αυτή την πολύ ρεαλιστική εκδοχή, ενώ διαδεδομένες είναι οι πολύ λιγώτερο ρεαλιστικές συζητήσεις για λογιστικό έλεγχο του χρέους κλπ.

Αν αυτά από μόνα τους δεν μας υποψιάζουν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν κάποια βάση, ας δούμε τουλάχιστον θετικά την πραγματικότητα μίας ενδεχόμενης ελληνικής Στάσης Πληρωμών : Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να σχεδιάσει την διαχείριση μίας τέτοιας κατάστασης προς το συμφέρον της. Και το καθαρό συμφέρον της είναι, αν χρειασθεί, να επικαλεσθεί State of Necessity, όπως είναι όλο και πιθανότερο, να το κάνει αυτό με τα ελληνικά ομόλογα υπό το υπάρχον σημερινό καθεστώς τους , εκείνο του Ελληνικού Δικαίου , σε καμμία δε περίπτωση του Αγγλικού !


Drougos


Πηγή: Αυτό πρέπει να το μάθουν όλοι οι Έλληνες! - RAMNOUSIA 

Νεώτερα από το μέτωπο..

Νεώτερα από το μέτωπο
Φανταστήκατε το μέτωπο κάποιας εξέγερσης? Μπα...

Γυρίζω από το σούπερ μάρκετ. Ήταν όλοι εκεί. Περίμενα μισή ώρα στην ουρά. Να προχωρήσουν μπροστά μου κάτι καρότσια με πράγματα στοιβαγμένα βουνό. Όλων των ειδών οι λιχουδιές. Μπριζολάκια, τυριά, κρασιά, σκατολοιματα κάθε είδους. Και δεν μένω βόρεια. Στο δυτικό μέτωπο βρίσκομαι....

178 ευρώ είπε η ταμίας στον κύριο μπροστά μου. Έβγαλε μια visa σε ένα πορτοφόλι που περιείχε άλλες 5-6 κάρτες? δεν πρόλαβα να μετρήσω. Έχετε αυτοκίνητο στο γκαράζ? Βεβαίως λέει εκείνος. Στο δίπλα ταμείο δυο κυρίες συζητούσαν για μια νέα πίτα. Είναι θαυμάσια έλεγε η μία. Τη ψήνω συχνά, είναι πολύ ωραία. Μα κι εγώ την έβλεπα κι έλεγα να τη δοκιμάσω.

Πλήρωσα πήρα τις δυο σακούλες μου και προσπαθούσα να καταλάβω πως στο καλό έκαναν 40 ευρώ αυτό το τίποτα που αγόρασα. Είναι 3 ο μήνας κι έχω ξεμείνει ήδη. Πρέπει να ζητήσω κι άλλη μια προκαταβολή. Ευτυχώς ακόμα μου δίνουν. Για θέρμανση ούτε λόγος. Εύχομαι να κρατήσει η άνοιξη γιατί βαρέθηκα να κυκλοφορώ με το μπουφάν μέσα στο σπίτι. Ευτυχώς στο πατέρα μου έχουμε πάρει μια μικρή σόμπα κι είναι κολλημένος συνέχεια δίπλα και τη βγάζει. Τώρα πειραματιζόμαστε γιατί ο γιατρός του έγραψε 4 καινούργια φάρμακα στη θέση εκείνων που παίρνει τα τελευταία 10 χρόνια. Δεν ξέρω τι είναι. Ο φαρμακοποιός είπε πως ίδια είναι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Ήθελα να πάρω τα παλιά αλλά τα φάρμακα του πατέρα μου κάνουν πολύ ακριβά. Αν χρειαστεί κάποια στιγμή να τα αγοράζουμε από τη τσέπη μας είναι σχεδόν ένα πεντακοσάρικο το μήνα...

Έξω από το σούπερ μάρκετ πέφτω πάνω σε ένα κύριο. Γύρω στα 50. Αξύριστος, ταλαιπωρημένος. Με πλησίασε κοιτώντας γύρω σαν να μην ήθελε να τον ακούσουν όσοι πέρναγαν. Κράταγε μια τσάντα με δυο τρία πράγματα μέσα. Σε παρακαλώ μου λέει, μήπως μπορείς να με βοηθήσεις να πάρω ένα μπουκάλι λάδι γιατί δεν με έφτασαν τα λεφτά. Να βάλουμε λίγο λάδι πάνω στο ψωμί. Λέω αλήθεια και ντρέπομαι. Δυστυχώς δεν είχα μία να του δώσω. Σκέφτηκα ότι όλο και κάποιος θα του έδινε δεν μπορεί κάτι θα τους είχε περισσέψει από τους λογαριασμούς των 100 και 200 ευρώ που ακούμπησαν μέσα.

Ξεκίνησα για το σπίτι βρίζοντας από μέσα μου. Βρίζοντας για πολλά πράγματα. Αλλά πιο πολύ για εκείνους τους κανίβαλους που είδα μέσα στο σουπερ-μαρκετ. Με κοιλάρες. Με κάτι κώλους να, να στιβάζουν στα καρότσια ένα σωρό μαλακίες. Με τη λακ στα μαλλιά από το σαββατιάτικο κομμωτήριο να βρωμάει. Και τα πορτοφόλια γεμάτα ηλίθιες κάρτες. Πέρασα μπροστά από τη καφετέρια. Δεν χώραγε κουνούπι. Φίσκα. Με τους καφέδες να πηγαινοέρχονται, τα τσιγάρα στίβα, τις μαρμελάδες να τρέχουν από τα κρουασάν και τις κουβέντες για το στοίχημα, για καλό συνεργείο που άνοιξε τελευταία, για το τριήμερο της καθαρής δευτέρας που ξεσκίστηκαν στο φαΐ....

Μακρύς ο δρόμος ακόμα. Υπάρχουν πολλά γομάρια ακόμα που κρατάει καλά η μάσα τους. Πάρα πολλά. Πολλοί οι μαζί τα φάγαμε που κυκλοφορούν με το μυαλό τους τίγκα στα τρυγλικερίδια. Κι εγώ σκέφτομαι πως όταν εκείνοι των δυομισι χιλιάρικων θα φτάσουν στο ενάμισυ... ο σύντροφός μου και χιλιάδες άλλοι που σαπίζουν στα εργοστάσια κι όλα τα "δυσάρεστα" επαγγέλματα ο δικός τους μισθός θα έχει γίνει από οκτώ κατοστάρια ..τέσσερα. Κι άλλες χιλιάδες θα είναι ταπί. Χωρίς δουλειά. Στην απόξω πάλι. Βυθισμένοι στην απόγνωση. Οι μαλάκες που δεν τα έφαγαν μαζί με κανέναν. Οι περήφανοι και τίμοι μεροκαματιάρηδες που ήθελαν το κούτελο ψηλά και τα χέρια καθαρά...

Θυμάμαι κι ένα επιχειρηματία τη περασμένη βδομάδα στη δουλειά μου που μίλαγε με το αφεντικό μου και του έλεγε "άσε ρε τι τραβάμε, μας την έχουν πέσει από όλες τις μεριές να προσλάβουμε στις δουλειές μας όσους θα φύγουν από τις καρέκλες τους στο δημόσιο. Μου έχουν σπάσει τα νεύρα στα τηλέφωνα να με πιέζουν για να προσλάβουμε τους πελάτες τους τώρα που θα πάρουν πόδι από το δημόσιο. Και τι να κάνω να διώξω τα παιδιά που είχα να πάρω τους δικούς τους? Άσε ρε..."

Νεώτερα από το μέτωπο.. Ουδέν. Μια τσίκνα μου ρχεται από το διπλανό σπίτι και με αηδιάζει. Ρυπαίνει την ατμόσφαιρα και δεν έχω μια ν' αγοράσω καθαρό οξυγόνο. Άι σιχτίρ..


Στο σημερινό editorial του Ramnousia φιλοξενούμε κείμενο από το φιλικό blog "Ιστορίες συνωμοσίας"


Πηγή: Νεώτερα από το μέτωπο.. - RAMNOUSIA 

Η πατάτα ενός σκουριασμένου μυαλού




Σοκ έχουν πάθει οι δύστυχοι κομμουνιστές με την απόφαση της κυρά-Αλέκας να επιτεθεί στο Κίνημα της Πατάτας.
Μιλάμε για μεγάλη πατάτα που δικαιώνει όσους υποστηρίζουν πως ότι δεν μπορεί να  ελέγξει το ΚΚΕ, επιχειρεί να το απαξιώσει.
Αντί το κόμμα του Περισσού να αγκαλιάσει την πρωτοβουλία των παραγωγών του Νευροκοπίου βγήκε να την προβοκάρει λέγοντας ότι δεν θα έχει διάρκεια.
Να βοηθήσεις κυρά Αλέκα να έχει διάρκεια. Να βοηθήσει το κόμμα σου το οποίο είναι το πλέον πολύτιμο στήριγμα του δικομματισμού στη χώρας μας.
Βέβαια το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να φορέσεις παντούφλες και να καθήσεις στο σπίτι σου, ν’ ανοίξεις κάνα βιβλίο, να ξαναμελετήσεις την ιστορία του κομμουνισμού, να γράψεις και τη δική σου άποψη,  αντί να σέρνεις στην νέα εποχή τις σκουριασμένες παλαιοκομματικές σου αντιλήψεις που δεν αφήνουν τους νέους ανθρώπους να αναπνεύσουν.
Καλά σου τα είπε ο γιος του Χαλβατζή.
Τι περιμένεις και δεν πας σπιτάκι σου;
Επιτέλους πολέμησε το κόλλημα που έχεις με την πολυθρόνα της εξουσίας.
Κάντο τώρα, μη γίνεσαι γραφική…

Εγχειρίδιο επιβίωσης της αλήθειας στην εποχή της προπαγάνδας.




Πρέπει να ομολογήσουμε πως ζούμε σε εποχές που οι καταστάσεις διακρίνονται από την υψηλή επιτάχυνση ως προς το ποθητό αποτέλεσμα για αυτούς που τις ενεργοποιούν. Ακόμα υπάρχουν πολλά στοιχεία νεωτερικότητας όπως και επιβιώνουν όλες οι βασικές αρχές στην μάχη για την χειραγώγηση του νου των ανθρώπων. Ο σύγχρονος άνθρωπος σε καθημερινή βάση με τις ενέργειες του η την απουσία αυτών  υποβοηθά ή εναντιώνετε σε μικρό η μεγάλο βαθμό στην πραγμάτωση σχεδίων ηθελημένων ή αυθύπαρκτων ως αποτέλεσμα της φυσικής ροπής προς εξεύρεση τάσης και ισορροπίας.
Θεωρούμε δεδομένο πως ο σημερινός άνθρωπος αν αφεθεί στην δύναμη του περιβάλλοντος αποκτάει εκούσια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και διαμορφώνει ένα ομογενή τρόπο συμπεριφοράς και αντίδρασης ως προς τα εξωτερικά ερεθίσματα. Με αυτό τον τρόπο ελέγχοντας τα ερεθίσματα επιτυγχάνετε η κινητοποίηση του προς επιθυμητές αντιδράσεις   εφόσον αυτές είναι το προϊόν της εν γένει διαπαιδαγώγησης του. Αν δηλαδή κάποιος θέλει να σας κάνει να τείνετε το χέρι του
προς αυτόν αρκεί να τείνει το δικό του προς τα εσάς. Τότε εσείς θα αναλύσετε την κίνηση του σαν την απαρχή μιας διαδικασίας που οδηγεί σε χειραψία και σχεδόν ασυναίσθητα θα τείνετε το χέρι σας γιατί έτσι έχετε εκπαιδευτεί να κάνετε. Φυσικά από το να σας κάνει κάποιος να σηκώσετε το χέρι σας μέχρι το να σας ‘ελέγξει’ την συμπεριφορά υπάρχει μια απόσταση αλλά πρέπει να γνωρίζετε πως αυτή η απόσταση δεν είναι τόσο μεγάλη όσο πιστεύετε.
Το παρόν κείμενο απευθύνετε σε όλους αλλά απευθύνετε σε μεγαλύτερο βαθμό σε ανθρώπους αφυπνισμένους. Για να γίνουμε πιο σαφείς θα ορίσουμε τι εννοούμε όταν μιλάμε για αφυπνισμένους. Αφυπνισμένους θεωρούμε τους ανθρώπους που έχουνε ξεκινήσει την διαδικασία να ανακαλύψουν την αλήθεια πέρα από αυτό που θεωρούσανε ως αληθινό μέχρι σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι μας ενδιαφέρουν κυρίως γιατί η αφύπνιση προϋποθέτει δύο βασικά χαρακτηριστικά που θεωρούμε απαραίτητα για την ανθρώπινη και κοινωνική εξέλιξη. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η γενναιότητα και η ικανότητα πνευματικής εξέλιξης. Ακόμα οι αφυπνισμένοι χαρακτηρίζονται από ενεργητικότητα εφόσον σπάνε το φράγμα της φυγοπονίας και τολμάνε να ανασκευάσουν το αξιακό και γνωστικό τους σύστημα και ελεύθερη αδογμάτιστη σκέψη, κατάσταση που τους κάνει εν δυνάμει δημιουργούς.

Τι είναι αυτό που μας κάνει ευάλωτους στην χειραγώγηση;

Εδώ χρειάζεται  να ξεκινήσουμε από τα μέσα μας για να καταλάβουμε πως μπορεί να χειραγωγηθούμε. Αυτογνωσία λοιπόν. Θα βοηθούσε πολύ αν θεωρήσουμε τους εαυτούς μας, ανεξάρτητα την ηλικία που έχει ο καθένας, ως παιδιά. Λίγο πολύ μπορούμε να ψυχολογήσουμε ένα παιδί. Πρέπει να καταλάβουμε πως στην πραγματικότητα ελάχιστα απέχει ένα παιδί από έναν ενήλικα. Ας σκεφτούμε λίγο τις ανάγκες ενός παιδιού. Ένα παιδί έχει ανάγκη να έχει μια φωλιά και φαγητό. Έχει ανάγκη από προστασία και ασφάλεια. Έχει ανάγκη να του δίνουν σημασία και να το αποδέχονται. Έχει ανάγκη να ανήκει σε μια οικογένεια. Έχει ανάγκη από παιχνίδι και διασκέδαση. Έχει ανάγκη να ικανοποιήσει την περιέργεια του. Έχει ανάγκη να αποκτήσει εμπειρίες.
Όλες αυτές οι ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούνε οδηγούνε σε υιοθέτηση από το παιδί συμπεριφορών που από την εμπειρία του οδηγούνε στην κάλυψη αυτών των αναγκών. Μερικές από τις βασικές αυτές συμπεριφορές είναι ο μιμητισμός που διευκολύνει την αποδοχή, η αναγνώριση της εξουσίας σε όποιον μπορεί να καλύψει ανάγκες. Η υιοθέτηση συγκεκριμένων συμπεριφορών με σκοπό την ανταλλαγή με παιχνίδι και διασκέδαση. Ακόμα η δυνατότητα να εκμαιεύεις από τον ενήλικα θετικές απαντήσεις για τα θέλω σου ή να αναζητάς τρόπους να εξυπηρετείς τις ανάγκες σου  

ανεξάρτητα από την θέληση του γονιού σου. Αν θεωρήσουμε 
πως τα παιδιά είμαστε όλοι εμείς και ο γονιός η εξουσία θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πως λειτουργεί η κοινωνία μας.
Ο γονιός-εξουσία έχει τους δικούς του τρόπους να ελέγχει το παιδί. Κατά αρχήν παρουσιάζετε ως αυθεντία. ‘Το είπε ο μπαμπάς’. Αν χρειαστεί χρησιμοποιεί την τρομοκρατία ‘θα σε δείρω’ και τις απειλές ‘δεν θα σε αγαπάω’. Έχει το όπλο της τιμωρίας ‘πήγαινε στο δωμάτιο σου’ και τις στέρησης δικαιωμάτων ‘δεν θα παίξεις’. Την κατάργηση προνομίων. Την απαξία: ‘είσαι μικρός δεν ξέρεις’. Την προσβολή ‘χαζός είσαι;’. Την καθοδήγηση της προσοχής ‘κοίτα εκεί’.
Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Θεωρείται πως ο γονιός που κάνει όλα τα παραπάνω είναι σωστός γονιός; Αυτό το παιδί δεν μαθαίνει να υπακούει χωρίς να αναρωτιέται για το σωστό η το λάθος; Δεν μαθαίνει να κοροϊδεύει και να κρύβετε από τον γονιό για να  κάνει το δικό του. Τον σέβεται τον γονιό του;
Εμείς σεβόμαστε σήμερα την εξουσία; Η εξουσία έχει δύο τρόπους να σταθεί. Τον σεβασμό και τον φόβο. Αυτό από μόνο του μας δείχνει πως θα είναι το μέλλον μας. Γεμάτο φόβο.
Όλα είναι φτιαγμένα για να υποκύψουμε στον φόβο. Εμάς μας έφτιαξαν έτσι ώστε να πειθαρχήσουμε ζυγίζοντας την ανάγκη και κρύβοντας κάθε δυνατότητα ουσιαστικής εναλλακτικής επιλογής. Τα διλλήματα που τίθενται για να καλύψουν την ανάγκη να κάνουμε μόνοι μας τις επιλογές μας  έχουν το ίδιο αποτέλεσμα ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε. Παίρνουμε αποφάσεις που θεωρούμε δικές μας στηριζόμενοι σε δεδομένα που νομοτελειακά οδηγούν σε αυτές και μόνο τις αποφάσεις. Δεν τολμούμε να ξεχωρίσουμε γιατί τρέμουμε την μοναξιά που εμπεριέχει η αιρετική άποψη. Είμαστε κουρασμένοι σε μια κατάσταση μόνιμης ανασφάλειας και επιλέγουμε να αφήνουμε άλλους να σκέφτονται για εμάς. Φοβόμαστε και αισθανόμαστε όπως ακριβώς και ένα παιδί απέναντι στον γονιό του: ανίσχυροι.
Για κάποιους όμως έρχεται η αφύπνιση. Όταν αρχίσουν να αναζητούν την αλήθεια αντιλαμβάνονται πως αυτή δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Ό γονιός που αποφάσισε να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του με το ψέμα μόνο και μόνο για να είναι πιο εύκολο για αυτόν να τα ελέγχει και να τα χειραγωγεί γνωρίζει πως αν τα παιδιά μάθουν την αλήθεια θα τον αποκαθηλώσουν. Ο Δίας –γιός θα σκοτώσει τον Κρόνο-πατέρα.
Είναι εύκολο όμως να κρύψεις την αλήθεια; Η αλήθεια έχει μια καταπληκτική ιδιότητα να γίνετε αμέσως κατανοητή. Είναι αδύνατον να κρύψεις τον πυρήνα της αλήθειας. Αντίθετα το ψέμα συνήθως έρχεται με πολλές εξηγήσεις. Το ψέμα είναι από τη φύση του δυσνόητο.
Για να ρίξουν λοιπόν εμπόδια στην αναζήτηση της αλήθειας και να εξουδετερώσουν τον αφυπνισμένο άνθρωπο και εφόσον η αλήθεια στην ουσία της είναι αδύνατον να πειραχτεί χρησιμοποιούν κάποιες μεθόδους που μοιάζουν με τις μεθόδους ενός κακού γονέα.
Ένας τρόπος είναι η απόσπαση της προσοχής.
Ένας άλλος τρόπος είναι το μπόλιασμα της αλήθειας με ένα κοινό ψέμα. Επειδή το ψέμα αν δεν υποστηριχτεί γίνετε εύκολα αντιληπτό παρασέρνει μαζί του και την αλήθεια.
Άλλος τρόπος είναι να δημιουργείς δίπλα στην αλήθεια πολλά ψέματα που της μοιάζουν. Σα να ψάχνεις το δέντρο της γνώσης σε ένα δάσος που όλα τα δέντρα μοιάζουν. Πως θα το ξεχωρίσεις;
Ακόμα συνηθίζουν να επιτεθέντα όχι στην αλήθεια αυτή καθεαυτή αλλά σε αυτόν που ομιλεί την αλήθεια.
Αν η αλήθεια είναι ψίθυρος φωνάζουν για να μη φτάσει στα αυτιά μας. Αν η αλήθεια είναι κραυγή χαλάνε τον κόσμο και τον γεμίζουν με κραυγές μίσους ή απόγνωσης για να αποστραφούμε τις κραυγές.
Αυτές είναι λίγες από τις τεχνικές τους να μας κρύβουν την αλήθεια.
Παράλληλα προσπαθούν να μας επιβάλλουν το ψέμα. Με την συνεχή επανάληψη, με την ένδυση του με το κύρος των θεσμών και των προσώπων που εκπαιδευτήκαμε να  αποδεχόμαστε, με τη σοφιστεία.
Έχουμε όμως και εμείς τα όπλα μας. Το ισχυρότερο όπλο μας είναι η ίδια η φύση της αλήθειας. Αν καταφέρεις να την ανακαλύψεις μια φορά κανένα ψέμα δε μπορεί πια να σε ξεγελάσει. Αν δεις πως μοιάζει μια αλήθεια αναγνωρίζεις χίλια ψέματα.
Ακόμα και το παραμορφωμένο είδωλο μιας αλήθειας να συναντήσεις τα οφέλη είναι τόσο σημαντικά όσο και να μάθεις να καταλαβαίνεις τους ψεύτες.
Αυτά πρέπει να γνωρίζουμε για να έχουμε μια άμυνα απέναντι στην προπαγάνδα. Η προπαγάνδα πολεμάει για να ελέγξει την σκέψη μας. Αν ελεγχτεί η σκέψη μας ακολουθούν και οι πράξεις μας. Η προπαγάνδα λειτουργεί για να κρύψει την αλήθεια και να επιβάλει το ψέμα. Σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε όπου η εξουσία έχει αντίθετα συμφέροντα από εμάς παρακολουθούμε την προπαγάνδα για να ανακαλύψουμε τις αλήθειες που φοβάται το καθεστώς και δεν τις ανακαλύψαμε με άλλο τρόπο.
Αρχή πρώτη: Η προπαγάνδα επιτίθεται σε ότι φοβάται αυτός που την ελέγχει. Επιτίθεται λυσσαλέα και με κάθε μέσο. Πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την τεχνική αντιπαράθεση στο πλαίσιο των διαφορετικών επιλογών που προσφέρονται εντός συστήματος με την πραγματική επίθεση εναντίων μιας εξωσυστημικής επιλογής. Να ξεχωρίζουμε έναν αγώνα επίδειξης με μια μάχη ζωής και θανάτου.
Αν η αλήθεια είναι τόσο ισχυρή που γίνετε αμέσως κατανοητή η προπαγάνδα επιτίθεται σε αυτόν που τη προβάλλει. Αυτό έχει διπλό σκοπό. Πρώτον να συνδέσει την αλήθεια με κάτι απεχθές και δεύτερον ακόμα και αν κάποιος γνωρίζει την αλήθεια να φοβάται να εκφραστεί και να την αποκαλύψει και σε άλλους.
Αρχή δεύτερη: Η προπαγάνδα δημιουργεί μια ψεύτικη αιτία για κάθε πραγματικό αποτέλεσμα. Αυτή η ψεύτικη αιτία συνήθως απαλλάσσει την εξουσία από κάθε ευθύνη.
Αρχή τρίτη: Η προπαγάνδα όταν δεν μπορεί να απευθυνθεί στην λογική μας απευθύνετε στο συναίσθημα, την ηθική και τα ένστικτα.
Προχωράμε στην κατηγοριοποίηση της κάθε είδησης ανάλογα με το αν απευθύνετε στη λογική η στο θυμικό.  Ότι απευθύνετε στο θυμικό σκοπό έχει να κρύψει τους πραγματικούς υπευθύνους πίσω από εξωτερικούς η εσωτερικούς παράγοντες. Αν η είδηση απευθύνετε στη λογική ρίχνουμε το βάρος στα δεδομένα και αν αυτά τα δεδομένα είναι τα μοναδικά ή τα σωστά. Αν σας πω ότι έχω μακαρόνια και κιμά και σας ρωτήσω τι θέλετε να φάμε μάλλον θα μου πείτε μακαρόνια με κιμά ή μακαρόνια ή μπιφτέκια. Οι επιλογές είναι περιορισμένες από την ίδια την διατύπωση της ερώτησης. Να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τέτοιες ερωτήσεις που μας δίνουν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας ενώ μας πνίγει ο φασισμός.


ΤΗΟΜΑΣ DALEZE

Ψευδοπροφήτες της «ανάπτυξης»


Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Θέλετε να γίνουμε Βόρεια Κορέα και Αλβανία; Τότε πείτε όχι στην τρόικα. Αν δεν θέλετε να γίνουμε κάτι από τα παραπάνω, τότε ελάτε να ολοκληρώσουμε το PSI και να δανειστούμε άλλα 130 δισ., που στην πορεία μπορεί να γίνουν 170 ή και πολύ περισσότερα, και να αρχίσει η ανάπτυξη. Έτσι θα γίνουμε Ταϊλάνδη, Βιετνάμ, Φιλιππίνες, Νιγηρία ή κάτι παρόμοιο». Αν οι εκβιασμοί της συγκυβέρνησης και των... παραφυάδων τους ήταν λίγο ειλικρινείς, ίσως να διατυπώνονταν κάπως έτσι. Όμως δεν είναι ούτε καν ειλικρινείς...


Καθώς η ελπίδα των περισσότερων Ελλήνων για αξιοπρεπή επιβίωση της χώρας και των ιδίων σβήνει, καθώς τα παραμύθια περί «σωτηρίας» δεν τα πιστεύουν πλέον ούτε μικρά παιδιά, καθώς οι εκλογές πλησιάζουν και χρειάζεται επειγόντως ένας νέος μύθος για να στηρίξει την καταρρέουσα αξιοπιστία ενός ευτελισμένου συστήματος εξουσίας, ένα καινούργιο φανταχτερό περιτύλιγμα έρχεται να αμπαλάρει την πορεία προς την οικονομική καταστροφή και την εθνική υποταγή: η «ανάπτυξη». Η οποία, αν πιστέψουμε τις διακηρύξεις, θα έλθει... ποικιλοτρόπως.


Η εσωτερική υποτίμηση

Ο πρώτος και βασικότερος είναι η βελτίωση της«ανταγωνιστικότητας» μέσω της μείωσης μισθών και συντάξεων και της πλήρους κατάργησης δικαιωμάτων και κοινωνικού κράτους. Δηλαδή μέσω της «εσωτερικής υποτίμησης».

Κι όμως, σύμφωνα με έκθεση του CEPR (Center for Economic and Policy Research), η οποία συντάχθηκε τον Φεβρουάριο και υπογράφεται από τους Μαρκ Βάισμπροτ και Χουάν ΑντόνιοΜοντετσίνο, με τίτλο «Περισσότερος πόνος – Κανένα όφελος για την Ελλάδα από τη συμφωνία» (μετάφραση στα ελληνικά από τη Χριστίνα Λασκαρίδη):

«Μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης και τριπλασιασμό της ανεργίας, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία πρόοδος στην Ελλάδα προς την επίτευξη μιας "εσωτερικής υποτίμησης". Η Πραγματική Συναλλαγματική Ισοτιμία με βάση το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, σύμφωνα με το ΔΝΤ, ήταν ελαφρώς υψηλότερη το 2010 απ’ ό,τι ήταν το 2006, ενώ με βάση τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) ήταν περίπου 7,6% υψηλότερη τον Ιανουάριο του 2011 σε σύγκριση με το 2006.

Με άλλα λόγια, τέσσερα χρόνια ύφεσης και η ασταμάτητη καθοδική πίεση στους μισθούς έχουν αποτύχει να υποτιμήσουν το νόμισμα, σε πραγματικούς όρους για την Ελλάδα.

Η πέμπτη αξιολόγηση του ΔΝΤ σημειώνει ότι το 2011 ηΠραγματική Σταθμισμένη Συναλλαγματική Ισοτιμίαπαρέμεινε αμετάβλητη, παρά τη μικρή πτώση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος κατά 2,5%. Η τελευταία μάλιστα αντισταθμίστηκε από την ανατίμηση του ευρώ το πρώτο εξάμηνο του ίδιου έτους. Ανά πάσα στιγμή, μια ανατίμηση του ευρώ μπορεί να εξαλείψει εντελώς τη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος που τυχόν θα πετύχει η Ελλάδα.

Παρά το τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος που έχει ήδη προκύψει, και θα συνεχιστεί σύμφωνα με το ΔΝΤ, μια επιτυχημένη εσωτερική υποτίμηση ακόμα δεν έχει καν ξεκινήσει, και ούτε φαίνεται στον ορίζοντα».

Έτσι υπονομεύεται ένας ιδιαίτερα «φιλόδοξος» και απόλυτα «θεμιτός» στόχος: αφού επιτύχουμε κι εμείς μια γενναία ύφεση της τάξεως του 25%, όπως η Λετονία, να τρέξουμε ύστερα με ιλιγγιώδη ανάπτυξη της τάξεως του 1,2% ώστε σε καμιά εικοσαριά χρόνια να επανέλθουμε στο προ κρίσης επίπεδο. Αφού πρώτα θα έχουμε χρειαστεί – με βάση τους κομπογιαννίτικους υπολογισμούς τρόικας και συγκυβέρνησης – δέκα χρόνια για να επιστρέψουμε σε χρέος 12% του ΑΕΠ, το οποίο είχαμε πριν μας παραλάβουν στα μαγικά τους χέρια οι Γιώργος Παπανδρέου και Γιώργος Παπακωνσταντίνου.


Οι ξένες επενδύσεις

Ο δεύτερος αναπτυξιακός πυλώνας του αναπτυξιακού παραμυθιού είναι η εισροή ξένων επενδυτικών κεφαλαίων. Από πού; Κανείς δεν μπορεί να τα προσδιορίσει με ακρίβεια. Εκτός ίσως από τον Σόιμπλε, ο οποίος πρόσφατα μας είχε πει ότι επενδύσεις στην Ελλάδα δεν πρόκειται να έρθουν πριν αυτή «πιάσει πάτο». Ποιος είναι ο πάτος; Δεν μας έκανε τη χάρη να μας πει.

Εξ ίσου σαφής ήταν ο Φίλιπ Ρέσλερ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μέρκελ, όταν μας είπε ότι τίποτε δεν μπορεί να δοθεί στην Ελλάδα χωρίς χειροπιαστό αντάλλαγμα. Ούτε όμως ο εμπνευστής του προγράμματος «Ήλιος» και των δουλοκτητικών Ειδικών Οικονομικών Ζωνών ήταν σαφέστερος. Μάλλον μας το κρατάει για έκπληξη.

Τώρα, βέβαια, αν εμείς θυμίσουμε ότι για πάνω από μια δεκαετία η κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου βρισκόταν, σε ποσοστό άνω του 50%, σε χέρια ξένων επενδυτών ή ότι από την εποχή Μητσοτάκη η Ελλάδα ξεπουλάει συνεχώς δημόσιες επιχειρήσεις σε τιμές πολύ κάτω της χρηματιστηριακής αξίας τους ή ότι ξένοι είναιήδη οι ιδιοκτήτες σειράς στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, θα επιμείνετε ότι αυτό που μας λείπει είναι οι ξένες επενδύσεις;

Σε ό,τι μάλιστα αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, η ανωτέρω έκθεση του CEPR τις θεωρεί προβληματικές για τρεις λόγους:

1. «Οι προβλέψεις του ΔΝΤ σε μεγάλο βαθμό αναμένουν μεγάλα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις – περίπου 35 δισ. ευρώ ή 15,4% του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Αυτό είναι ένα τμήμα του συνολικού 22% της πτώσης του ποσοστού χρέους προς ΑΕΠ, που αναμένεται να φέρουν οι ιδιωτικοποιήσεις, στόχος ο οποίος έχει πλέον μετατεθεί για το 2017. Αλλά πολύ πιθανό και αυτός ο στόχος να μηνεπιτευχθεί, όπως και τόσοι άλλοι μέχρι στιγμής:

"Οι εισπράξεις του Σεπτεμβρίου 2011 ανήλθαν σε 390 εκατομμύρια ευρώ, που απέχουν πολύ από τα αναμενόμενα 1,7 δισ. ευρώ. Το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων αντιμετωπίζει δύσκολες συνθήκες αγοράς, καθώς η τιμή αρκετών εισηγμένων δημόσιων επιχειρήσεων έχει μειωθεί κατά περισσότερο από 50% από την έναρξη του δεύτερου τριμήνου"».

● «Περίπου το 70% των περιουσιακών στοιχείων που πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν άλλωστε είναι ακίνητη περιουσία, και το ΔΝΤ έχει επισημάνει ότι:

"Εάν οι συνθήκες της αγοράς δεν βελτιωθούν, τότε υπάρχει ο κίνδυνος οι στόχοι των πωλήσεων να μηνεπιτευχθούν, ιδίως στην κορύφωση των ιδιωτικοποιήσεων που αναμένεται το 2013-14, η οποία ήδη περιλαμβάνει τα πιο δύσκολα εκποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία. Στην περίπτωση αυτή ο γενικός στόχος των ιδιωτικοποιήσεων μπορεί ίσως να διατηρηθεί, αλλά οι εκποιήσεις θα πρέπει να απλωθούν σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να αναπροσαρμοστούν οι στόχοι του προγράμματος"».

● «Επειδή φέρνουν απώλεια περιουσιακών στοιχείων, που ανήκουν στο δημόσιο, σε μάλλον χαμηλές τιμές, και σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως αυτά (σ.σ.: τα εκποιούμενα περιουσιακά στοιχεία) νασυνέβαλλαν περισσότερο στην οικονομία και στα δημόσια έσοδα αν έμεναν στα χέρια του δημοσίου».


Η ονείρωξη

Εν περιλήψει η αναπτυξιακή ονείρωξη που στοιχειώνει τον ύπνο της συγκυβέρνησης λέει ότι για την Ελλάδα είναι δυνατόν να υπάρξει έξοδος από την κρίση παρά τις ακόλουθες αρνητικές προϋποθέσεις:

1. Με δέσμευση των εσόδων του κράτους εκ των προτέρων στο ταμείο εξυπηρέτησης του χρέους και απαγόρευση για οποιαδήποτε δαπάνη πριν πληρωθούν οι δανειστές.

2. Με το «κούρεμα» του χρέους και το νέο δάνειο όχι μόνο νααυξάνουν το δημόσιο χρέος, αλλά να παγιώνουν επιτόκιο αποπληρωμής στο 6% από το 2015 – ένα από τα υψηλότερα στον πλανήτη – και μάλιστα με «ρήτρα ανάπτυξης».

3. Με όλους τους δημόσιους πόρους παραδομένους στους Ευρωπαίους δανειστές, ώστε να τον πουλήσουν οι ίδιοι σε εταιρείες των χωρών τους.

4. Με όλο το χρέος στο αγγλικό δίκαιο, ώστε η αθέτησή του να είναι περισσότερο επώδυνη.

5. Με τους ενεργειακούς πόρους δεσμευμένους, από τον ήλιο μέχρι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, από τα οποία ήδη διεκδικεί επιθετικά μερίδιο η Τουρκία.

6. Με Ειδικές Οικονομικές Ζώνες μηδαμινών αμοιβών, μηδενικών δικαιωμάτων, ελάχιστης φορολογικής απόδοσης, με δωρεάνεκμετάλλευση φυσικών πόρων, με επενδυτικά σχέδια χωρίς κανόνες, προς όφελος μόνο του «επενδυτή».

7. Με τσιμεντένια μεγαθήρια μέσα σε πόλεις, δάση, βουνά, παραλίες και αιγιαλούς ελέω Παπακωνσταντίνου. Κατά το πρότυπο τηςΙσπανίας, που τώρα τα γκρεμίζει πανικόβλητη από το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσε.

8. Με την εσωτερική αγορά νεκρή.


Περί εξαγωγών

Το ότι η εσωτερική αγορά θα είναι νεκρή, το παραγωγικό δυναμικό χρεοκοπημένο σε επίπεδο ανθρώπων και επιχειρήσεων και ξεπουλημένο σε επίπεδο πόρων υποτίθεται ότι θα συμβάλει ώστε η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστικότερη!

Το παράλογο αυτό σχήμα, το οποίο χλευάζει κάθε στοιχειώδη απόπειρα κατανόησης του μοντέλου που ευαγγελίζονται οιοικονομικοί δολοφόνοι της τρόικας και της συγκυβέρνησης, καταλήγει στην ενίσχυση των... εξαγωγών. Κάτι δηλαδή σαν τη...Νιγηρία, η οποία, παρότι συγκεντρώνει τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά που επιδιώκουν οι ποικιλώνυμοι νταβατζήδες της χώρας, έχει το 60% του πληθυσμού της σε κατάσταση πείνας, με συνεχείς εσωτερικές ταραχές, αντιδημοκρατική διακυβέρνηση (για να είμαστε ευγενείς), αλλά κυρίως πείνα.

Όσο για το παράδοξο εξαγωγικό... «μοντέλο» που μας υπόσχονται; Μόνο τρεις παρατηρήσεις:

1. Στο 90% της αλματώδους ανάπτυξης στην Αργεντινή την τελευταία δεκαετία μετά τη χρεοκοπία της στο τέλος του 2001, μόλιςκατά 12% - 13% συνέβαλαν οι εξαγωγές της. Το υπόλοιπο ποσοστό προήλθε από την ενδυνάμωση της εσωτερικής ζήτησης και τις δημόσιες και άλλες επενδύσεις. Μάλιστα από τις εξαγωγές της μόνο το μισό ποσοστό τους αφορούσε εμπορεύματα.

2. Παρακολουθήστε τι σημειώνει η ανωτέρω έκθεση του CEPR, στο κεφάλαιο στο οποίο εξετάζει τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδασταματούσε να πληρώνει τα δάνειά της και έφευγε από το ευρώ. Είναι όντως εντυπωσιακό:

«Οι ελληνικές εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών, καθώς και ο τουρισμός, είναι περίπου διπλάσιες ως ποσοστό του ΑΕΠ από ό,τι ήταν της Αργεντινής την στιγμή της χρεοκοπίας και της υποτίμησης. Όπως και στην Αργεντινή, μετά την υποτίμηση αυτές οι εξαγωγές θα γίνουνσημαντικότερες σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία – και όχι απλά επειδή θα είναι φθηνότερες προς τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά επειδή κάθε ευρώ ή δολάριο που θα φέρνουν θα έχει μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη στο εσωτερικό της χώρας.

Ο συνηθισμένος μύθος ότι η Ελλάδα δεν θα ευνοηθεί από μια υποτίμηση όσο ευνοήθηκε η Αργεντινή επειδή «δεν έχει τίποτα να εξάγει» είναι λάθος και στις δύο περιπτώσεις: η Ελλάδα εξάγει πολύ περισσότερα σε σχέση με την οικονομία της από τι έκανε η Αργεντινή – και η ανάκαμψη της Αργεντινής δεν βασίστηκε στις εξαγωγές».

Με άλλα λόγια η Ελλάδα διαθέτει ήδη την εξαγωγική δυνατότητα που υποτίθεται ότι όλοι οι εγχώριοι σκιτζήδες προσπαθούν να της προσδώσουν. Μεγαλύτερη από αυτή μιας χώρας η οποία βασίστηκε στις δικές της δυνάμεις για να επιτύχει ανάπτυξη 90% στη δεκαετία.

3. Η Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποιεί την Κίνα ότι, για να γίνει η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου τα επόμενα χρόνια, θα πρέπει μεταξύ άλλων να τονώσει τα εισοδήματα, την ασφάλιση, τα δικαιώματα και την εσωτερική της αγορά;

Αντ' αυτού, λοιπόν, η συγκυβέρνηση προσπαθεί συνειδητά να αφήσει τη χώρα μας έρμαιο μιας «αναπτυξιακής» βλακολογίαςπροπαγανδίζοντας ότι είναι δυνατόν να υπάρξει «ανάπτυξη» χωρίςεθνική οικονομία, χωρίς εγχώριες επενδύσεις, χωρίς δημόσιο τομέα,χωρίς όφελος για το Ελληνικό Δημόσιο, με τον ελληνικό πληθυσμό μετανάστη ή δουλοπάροικο.


Στο βάθος... χούντα!

Είναι δυνατόν να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο; Σύμφωνα με τον σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργό της Γαλλίας Μισέλ Ροκάρ(σύντροφο του Γιώργου, του Βενιζέλου, του Παπουτσή και των άλλων παιδιών), κατηγορηματικά όχι. Μάλιστα η προειδοποίησήτου, μέσω της εφημερίδας Liberation, είναι σοκαριστική: «Κανείς δεν το λέει, αλλά στην Ελλάδα στο τέλος η μόνη διέξοδος θα είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα».

Όπως σημειώνει, τα σκληρά μέτρα λιτότητας που επιβάλουν οι δανειστές στους Έλληνες θα έχουν αποτέλεσμα μια ξαφνικήκοινωνική έκρηξη. Αυτό θα οδηγήσει σε τόσο άσχημες συνθήκες διαβίωσης, ώστε μετά η διέξοδος θα επέλθει από μια νέα στρατιωτικήδικτατορία. «Δεν γίνεται να κυβερνηθεί ένας λαός δημοκρατικά όταν του αφαιρείς το 25% του εισοδήματος του».

Μάλλον κάτι περιπτώσεις σαν αυτές των Βάισμπροτ, Μοντετσίνο και Ροκάρ θα εννοούσε το ηλεκτρονικό «Βήμα» προ ημερών τιτλοφορώντας το κύριο άρθρο του με τη λέξη«Ψευδοπροφήτες». Ή μήπως όχι;