Oι αστοί καρνάβαλοι μεταμφιέστηκαν σε σωτήρες
Το καρναβάλι (από το λατινικό carne = κρέας+vale = χαίρε, δηλαδή αποχαιρετισμός του κρέατος και εισαγωγή στη νηστεία) τελείωσε. Oι μεταμφιέσεις, όπου το μεταμφιεσμένο άτομο ταυτίζεται (σύμφωνα με την παράδοση) με ό,τι συμβολίζει η μάσκα, τελείωσαν και αυτές και τα πράγματα παρουσιάζονται πλέον λιτά, ασκητικά.
Σύμφωνα με το λατρευτικό τυπικό της ανατολικής Oρθόδοξης εκκλησίας μπαίνουμε στη Σαρακοστή (τεσσαρακοστή) και οι μέρες ταυτίζονται με τη θρησκευτική νηστεία που είναι το ανάποδο σχήμα του ειδωλολατρικού καρναβαλιού και των τελετών που ταυτίζονται με την έκσταση και τη σατυρική ανατροπή. Τα γράφουμε όλα τούτα όχι για να δεθούμε με τις παραδόσεις (τις οποίες σεβόμαστε αλλά δεν υποτασσόμαστε σ’ αυτές) αλλά για να παραλληλίσουμε τον αστικό πολιτικό θίασο με ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
Oι αστοί καρνάβαλοι μεταμφιέστηκαν σε σωτήρες, φόρεσαν ό,τι κοστούμι και μάσκα φαντάζει ελκυστικότερη για το λαό και ήδη ξεχύνονται στα «βουνά και τα όρη» για να μαζέψουν ψήφους και υποστήριξη. Αυτοί που μέχρι χτες ψήφιζαν με χέρια και ψυχή τη θανή του λαού μας, τώρα μπαίνουν στην κολυμπήθρα για να εξαγνιστούν και να εμφανιστούν άσπιλοι, αμόλυντοι, άφθαρτοι και άχραντοι στις κάλπες. Όμως οι κλώνοι τους στα ΜΜΕ, όπως και οι Ευρωπαίοι πάτρωνές τους συνεχίζουν το τροπάρι της... «νηστείας». Μέτρα επί μέτρων και χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων ώστε να καλύψουμε τις ανάγες των δανειστών, των τραπεζών και των τοκογλύφων. Το κόμμα του Σαμαρά αφού μας αλυσόδεσε για τα καλά, έβαλε τώρα τη μάσκα της ανάπτυξης και υπόσχεται πως άμα το ψηφίσουμε θα δούμε άσπρη μέρα. Oι ΠΑΣOΚ, μεταλλαγμένο πολιτικό είδος, βλέπουν με τρόμο τα εκλογικά τάρταρα και σφάζονται αλλάζοντας μάσκες σαν τα πουκάμισα.
Όμως όλοι τους είναι ίδιοι. Και το λέμε αυτό όχι ισοπεδωτικά, μηδενιστικά και άσκοπα όπως κάνουν οι απελπισμένοι μικροαστοί που συναθροίστηκαν στις πλατείες σκούζοντας, βγάζοντας κατάρες, μουτζώνοντας, ολοφυρόμενοι, αλλά με την κομμουνιστική λογική κι αίσθηση πως το αστικό σύστημα για να σωθεί καίει ό,τι βρει μπροστά του. Πρωτ’ απ’ όλα την εργατική δύναμη, το μισθό, το μεροκάματο, τη σύνταξη, ό,τι κατάχτησε σε κοινωνικές παροχές ο αγώνας των εργαζομένων χρόνια τώρα. Στην πραγματικότητα όλα τα αστικά και μικροαστικά (π.χ. ΔΗΜΑΡ) κόμματα ετοιμάζονται για θυσίες χωρίς τέλος όσο και αν δημαγωγικά υπόσχονται το αντίθετο.
Η ημερολογιακή φάση της νηστείας θα καθοριστεί από τις νέες υποσχέσεις, την καλλιέργεια αυταπατών και τη λύτρωση που θάρθει με το μαγικό εκλογικό χαρτάκι με τις κάλπες κι ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα είναι ίδιος με τον παλιό.
Όποια μάσκα κι αν φορέσει, όποια λεοντή κι αν ενδυθεί. Ως εκ τούτου οι προσευχές, οι γονυκλισίες και τα υψωμένα χέρια που ζητούν έλεος δεν οδηγούν πουθενά ή μάλλον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα.
O γερμανικός φασισμός δεν ηττήθηκε γιατί οι λαοί εκλιπάρησαν αλλά γιατί οι λαοί αντιστάθηκαν, οργανώθηκαν, πάλεψαν χωρίς να λογαριάσουν θυσίες κι αίμα.
Oι Aμερικάνοι κατακτητές στην Ινδοκίνα «έπεσαν ανάσκελα» όχι γιατί είδαν χιλιάδες ανθρώπων να παρακαλούν γονατιστά αλλά γιατί έφαγαν «μολύβι», σφαίρες δηλαδή, κατακούτελα. Αν αξίζει να κρατήσουμε κάτι όμως από τις παραδόσεις μας είναι πως με το έμπα της άνοιξης έρχεται η ανάσταση. Νομοτελειακά, συστηματικά και σίγουρα.
Που σημαίνει ότι «τίποτα δεν πάει χαμένο» και πως οι αγώνες θα πιάσουν τόπο και θα ριζώσουν βαθιά. Μια νέα βάρδια κρατάει σφιχτά τη σημαία στο χέρι και σύντομα οι μασκαρεμένοι αστοί θα λογαριαστούν με ό,τι τους αξίζει.
O αστικός καρνάβαλος πρέπει να καεί.
Η ατιμωτική, για το λαό, πολιτική πρέπει να ηττηθεί.
