Κρατήσου πάνω στ΄άλογο, Αλέξη!

Μέρες τώρα παρακολουθούμε την Ευρωπαικοελληνική θεατρική επιθεώρηση με τον τίτλο «Υπεύθυνος σχηματισμός κυβέρνησης» με δωρεάν πολλές παραστάσεις και χορηγούς τα ΜΜΕ.

Μας έχουν πρήξει για το ποιο είναι το μήνυμα των εκλογών.

Απλό είναι το μήνυμα αλλά και πολύ σημαντικό : να εξαφανιστεί από προσώπου γης το σάπιο πολιτικό, επιχειρηματικό, δημοσιογραφικό σύστημα που, μπλεγμένο σαν τα μαλλιά της Μέδουσας αναμεταξύ του, κατατρώγει τις σάρκες αλλά και το μυαλό και την καρδιά της χώρας και των πολιτών της πάνω από 30 χρόνια τώρα, γνήσιο παιδί και κληρονόμος της Χούντας της 21ης Απριλίου.


Ο κόσμος δεν ψήφισε μόνο με κριτήριο την αντιμνημονιακή του απελπισία αλλά κυρίως η ψήφος ήταν ένα «άει στα διάολο» σε όλο αυτό το διαπλεκόμενο κουβάρι που ξεσκίζει τη χώρα.

Κύριος νικητής των εκλογών ο Σύριζα και ο Αλέξης Τσίπρας.

Γιατί;
Καταρχήν γιατί ανήκει στην Αριστερά και όλοι γνωρίζουμε ότι οι αριστεροί ψηφοφόροι είναι πάντα πιο έτοιμοι για το άλμα στο καινούργιο απ΄ τους υπόλοιπους.

Κυρίως όμως γιατί ξεπέρασε το αιώνιο κόμπλεξ της Αριστεράς στην Ελλάδα ότι εμείς δεν πρέπει να κυβερνάμε αλλά να αγωνιζόμαστε ΜΟΝΟ στο δρόμο. Αυτό το μετεπαναστατικό σύνδρομο του αγώνα αποκλειστικά στο δρόμο σε συνδυασμό με την ήττα στον Εμφύλιο αλλά και τον τρόμο μην ξαναβγούμε στην παρανομία , κράτησε την Αριστερά για χρόνια στο ρόλο ενός βολικού φωνακλά που όμως είναι ακίνδυνος γιατί κατά βάθος είναι καλό παιδί.

Το πρώτο 24ωρο τα ντόπια και ξένα ΜΜΕ αντιμετώπισαν με ευγένεια τον εκπρόσωπο του νέου πολιτικού ρεύματος που φαινόταν να δημιουργείται στην Ελλάδα.

Μάλιστα προπαραμονή των εκλογών η WSJ είχε αφιερώσει και προφίλ του Τσίπρα με τίτλο «Ο νέος και χαρισματικός ηγέτης της Αριστεράς στην Ελλάδα».

Οι περισσότεροι ξέρουμε από την Ιστορία, ότι ο Καπιταλισμός είναι ευέλικτος και προσαρμοστικός φτάνει να επιζεί στα δύσκολα και να κερδίζει στα εύκολα.

Γι ΄αυτό τις πρώτες 24 ώρες δεν υπήρξαν και μεγάλες αντιδράσεις από τους Ευρωπαίους εταίρους ή τους λοιπούς δανειστές μας.

Όλα άλλαξαν απ την στιγμή που ο ντόπιος ΣΕΒ έκανε πρόταση συγκυβέρνησης υπό τον Τσίπρα με τον όρο βέβαια να μην χάσουν τα κεκτημένα και τα μελλοντικά συμφέροντα τους.

Όταν έγινε αντιληπτό ότι , τιμώντας τους ψηφοφόρους τους, ο Τσίπρας δεν τους κάθεται, ξεκίνησε μια λυσσαλέα επίθεση ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ προς τον Συριζα.

Αμέσως άρχισαν και οι πιέσεις απ΄το εξωτερικό, Δανειστές και Εταίρους, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα ΔΕΝ είναι οι Ξένοι αλλά το ντόπιο διαπλεκόμενο πολιτικό,δημοσιογραφικό και κρατικοδίαιτα επιχειρηματικό σύστημα , αυτοί οι άχρηστοι, οι τρωγλοδύτες του δημόσιου χρήματος, οι ίδιοι που φαλήρισαν την χώρα.

Αυτοί , λοιπόν, κινητοποίησαν και τους ξένους , που πράγματι, ως φαινόταν αρχικά , δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ξηλωθεί το παλιό σύστημα φτάνει να προχωρούσε το Μνημόνιο.

Αμέσως ο χαρισματικός Αλέξης έγινε radical, κάτι σαν την πολιτική πτέρυγα της ΕΤΑ περιγράφεται έξω ο ΣΥΡΙΖΑ, αρχίσανε να παγώνουν οι δόσεις ,πάλι η τρομοκρατία με τη δραχμή και τους μισθούς, στο ίδιο έργο θεατές όλοι και πάλι.

Το Σύστημα ψοφάει και χτυπιέται σαν το φίδι αλλά τώρα είναι πιο επικίνδυνο.
Για να σώσει το τομάρι , τα κλεμμένα, και τα μελλοντικά υπερκέρδη του, μάχεται με όλους τους τρόπους, νόμιμους και παράνομους, και βέβαια κατεξοχήν κατά της πατρίδας αυτοί που μας καλούν να κάνουμε θυσίες για την σωτηρία της.

Ο Αλέξης Τσίπρας, μέχρι την στιγμή που γράφεται το κείμενο, αντιστέκεται.
Δεν συναινεί, δεν νομιμοποιεί, στέκεται συνεπής απέναντι στο 17% των Ελλήνων που τον ψήφισε.
Και δέχεται μαζικά πυρά από όλα τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, σχήματα, υπολείμματα. Το ότι είναι στο κέντρο των ριπών αποδεικνύει και το ότι είναι το πιο σημαντικό πολιτικό πρόσωπο αυτή τη στιγμή και η μοναδική ελπίδα για το άμεσο μέλλον.

Η στάση του, ως φαίνεται, ανταμείβεται από την κοινή γνώμη και θα είναι πιθανά ο μόνος που θα επιζήσει από την αναπόφευκτη συντριβή όχι μόνο του δικομματισμού αλλά και όλου του Συστήματος που εξέθρεψε, στήριξε και στηρίχθηκε από τα δύο άθλια κόμματα εξουσίας που εναλλάσσονταν για 38 χρόνια στην μάσα, τη διαπλοκή την καταστροφή της χώρας και την εκπόρνευση των πολιτών της.
Τον βρίζουν «φουσκωμένο διάνο» «αλαζόνα» «ανεύθυνο» τον Τσίπρα.

Μέχρι και ένα πολιτικό φασιστικό δεκανίκι του συστήματος του φώναξε «Ξεπέζεψε Αλέξη»


Εμείς του φωνάζουμε άλλο: « Κρατήσου πάνω στ΄ άλογο Αλέξη»

..συμπληρώνοντας ότι αν αλλάξεις ρότα θα είμαστε οι πρώτοι που θα σε πετάξουμε κάτω απ΄ αυτό.
Κρατάτε , όλοι γερά, πολίτες.

Καμία δοτή συγκυβέρνηση ειδικού σκοπού ενωτικής οικουμενικότητας των τοκογλύφων δεν πρόκειται να αντέξει για πολύ.

Δύναμη και Αισιοδοξία!

Σοφία Λαμπίκη

Πηγή: Κρατήσου πάνω στ΄άλογο, Αλέξη! - RAMNOUSIA 

Ο κύκλος έκλεισε…….

Ο κύκλος έκλεισε…….

 Γράφει ο Πάνος Μπόζος

Λένε ότι στον πόλεμο υπάρχουν 2 ειδών ήττες : Η τακτική και η στρατηγική. Στην τακτική ήττα ο επικεφαλής έχει όλη την ευχέρεια να υποχωρήσει συντεταγμένα, να ανασυγκροτηθεί, να αναλύσει τα τυχόν σφάλματα, να εκτιμήσει τις αδυναμίες του αντιπάλου και να ξαναπροσπαθήσει…

Στην στρατηγική όμως ήττα τα πράγματα και οι καταστάσεις λαμβάνουν εντελώς........

διαφορετική διάσταση.

Εδώ έχουμε πλήρη ανατροπή των στόχων και των επιδιώξεων. Εδώ ο ηττημένος βλέπει τις δυνάμεις του να διασκορπίζονται στους 4 ανέμους, τους στρατηγούς να εξαφανίζονται ή να αυτομολούν και οι εναπομείναντες να συνωμοτούν για την ανατροπή του.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων στρατηγικής ήττας ο ηττημένος δεν συνέρχεται ποτέ. Η ιστορία παύει πλέον να ασχολείται με αυτόν. Το ‘’ουαί τοις ηττημένοις’’ εφαρμόζεται πλήρως…

Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και στην πολιτική. Μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες, αλλά και παρατάξεις, όταν κλείνουν τον ιστορικό τους κύκλο, ανεξάρτητα αν ωφέλησαν ή έβλαψαν τη χώρα τους, μπαίνουν στο περιθώριο.

Στην πατρίδα μας οι εκλογές της 6^ης Μαΐου 2012 αποκάλυψαν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι ο ‘’κύκλος της Μεταπολίτευσης’’ έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα . Υπέστη στρατηγική ήττα !

Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές, οι πρωτοπόροι, οι Ηγέτες, έχουν πλέον αναχωρήσει σε άλλους τόπους, σε άλλες πολιτείες, τα αιτούμενα της σημερινής κοινωνίας δεν έχουν καμία σχέση με τα αιτούμενα μιας άλλης εποχής, ο πληθυσμός έχει ανανεωθεί πλήρως, τα ήθη, τα έθιμα, η συμπεριφορά των πολιτών έχουν διαφοροποιηθεί, η ζωή τρέχει με ταχύτητα φωτός,

Και εμείς ; Εμείς «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» περιφέρουμε το «πτώμα» της Μεταπολίτευσης, αναμασάμε τα ίδιασυνθήματα, χρησιμοποιούμε τις ίδιες πρακτικές, ανεχόμαστε και χειροκροτούμε τους ίδιους ανθρώπους, αναπολούμε παλαιές «ηρωικές καταστάσεις», έχουμε συνεχώς στραμμένο το βλέμμα στο παρελθόν, χωρίς να βλέπουμε ότι το μέλλον μας ισοπέδωσε κυριολεκτικά !

Ο Κώστας Τριπολίτης το είπε προφητικά πριν μερικά χρόνια : «Έγραψε η τσούλα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε…»

Πριν λοιπόν αρχίσουν «να μας πετούν από τις εξέδρες δεκάρικα» ας αποσυρθούμε διακριτικά, «σαν έτοιμοι από καιρό» όπως ο Αντώνιος του Καβάφη.

Ας κατεβάσουμε τις σημαίες, τα λάβαρα, τα σύμβολα, ας κάνουμε τον απολογισμό μας.

Ας μην αγωνιούμε για το τι θα συμβεί χωρίς εμάς.  Το καινούργιο έρχεται. Η ζωή προχωράει. Όπως η Φύση και η Πολιτική απεχθάνεται το κενό …

Πάνος Μπόζος

Μαθηματικός

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ ΤΟΥ ΜΙΚH ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ...

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ ΤΟΥ ΜΙΚH ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ...

ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΡΙΟ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΘΑ ΛΕΓΕ....

Αν μας βγάλουν από το ευρώ μπαίνουν στην… κόλασή τους – Τι λένε οι αριθμοί

Αν μας βγάλουν από το ευρώ μπαίνουν στην… κόλασή τους – Τι λένε οι αριθμοί

Οι απειλές εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, είναι πρακτικά κενές περιεχομένου.

Οι επιπτώσεις θα ήταν τόσο τρομακτικές που ολόκληρος ο πλανήτης θα έκανε για να συνέλθει αρκετά χρόνια.

Κατ’αρχήν μια ελληνική έξοδος από το ευρώ θα προκαλούσαν άμεσα μαζική απόσυρση καταθέσεων, τουλάχιστον από Πορτογαλία και Ισπανία, ίσως και από Ιταλία, κάτι που θα σήμαινε ταυτόχρονη χρεοκοπία, ενώ θα γκρέμιζαν τις αγορές ομολόγων και τη διατραπεζική αγορά στην Ευρώπη, θέτοντας σε κίνδυνο το ίδιο το ευρώ…

Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε ένα τρομακτικό ευρωπαϊκό αλλά και ευρύτερα διεθνές «ντόμινο χρεοκοπιών».

Τα ακόλουθα νούμερα που φέρνει στην δημοσιότητα το defencenet.gr, «ζαλίζουν»:

Μόνον από δάνεια–ρέπος σε ελληνικές τράπεζες, η ΕΚΤ μπορεί να έχει απώλειες 140 δισ. ευρώ δηλαδή μεγάλο μέρος του ξοδευμένου ισολογισμού της.

Αυτό, χωρίς να υπολογιστεί το αυξανόμενο το κόστος του ντόμινο από αυτό, που σύμφωνα με υπολογισμούς αναλυτών της ΕΚΤ, υπερβαίνει το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ (!) ΜΟΝΟΝ για το ευρωσύστημα της κίνησης κεφαλαίων…

Αυτά τονίζουν διεθνείς αναλυτές για την Ελλάδα και εντοπίζουν εμμέσως πλην σαφώς, την ανάγκη των Ευρωπαίων και της γερμανικής κυβέρνησης να διαπραγματευθεί με την Ελλάδα και να δημιουργήσει τη δημοσιονομική Ένωση που θα περιλαμβάνει και την κοινή έκδοση ομολόγων, για να πληρωθούν τα χρέη και να σώσει το ευρώ…

Παράλληλα γίνεται ξεκάθαρα η παραδοχή, ότι η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο για χάρη της κας Μέρκελ, ώστε να αποτελέσει «το παράδειγμα προς αποφυγήν», για τους άλλους. Το πρόγραμμα λιτότητας και φτώχειας δηλαδή ήταν σχεδιασμένο για να πονέσει, παρά για να επιτύχει, όπως ομολόγησε η ίδια η Α.Μέρκελ και δημοσιεύει το defencenet.gr σήμερα. Όλοι γνώριζαν ότι θα αποτύγχανε.

Τα παραπάνω σενάρια και εκτιμήσεις περιλαμβάνονται σε δημοσιεύματα των πλέον έγκυρων εντύπων του διεθνούς οικονομικού τύπου.

Όμως το πιο συγκλονιστικό από όλα είναι το εκτενέστατο αφιέρωμα της αμερικανικής Wall Street Journal, όπου αποκαλύπτεται και όλο το πολτικό παρασκήνιο της μεθόδευσης και των πιέσεων για να γίνει η Ελλαδα πειραματόζωο. Το δημοσίευμα αναφέρει:

«Η Ευρώπη φοβάται ότι η ελληνική έξοδος από το ευρώ θα μπορούσε να διασπείρει τη μαζική φυγή κεφαλαίων από την Πορτογαλία, την Ισπανία ή άλλες χώρες μέλη του ευρώ, που δυσκολεύονται… Ορισμένοι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιχειρηματολογούν σε ιδιωτικές συζητήσεις, ότι το ευρώ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μία ελληνική έξοδο από την Ευρωζώνη, επειδή οι αγορές κατανοούν ότι η κρίση του χρέους στην Ελλάδα είναι μοναδικά σοβαρή» (σ.σ. τι επιχείρημα).

«Άλλοι ανησυχούν ότι αυτό θα προκαλέσει πανικό και απόσυρση καταθέσεων από τις ευρωπαϊκές τράπεζες και ξεπούλημα κρατικών ομολόγων το οποίο θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το ίδιο το νόμισμα. Αυτό θα παρουσιάσει τη Γερμανία και τη βόρεια Ευρώπη με φοβερή επιλογή: Είτε να παρακολουθεί την κατάρρευση του Ευρωπαϊκού κέντρου μετά από δεκαετίες πολιτικής ολοκλήρωσης ή να σπεύσει σε «βαθύτερη» δημοσιονομική ένωση, συμπεριλαμβανομένης της έκδοσης ευρωομολόγων , για να σώσει το ευρώ».

Παρουσιάζονται αναλυτικά τις θυσίες των Ελλήνων που αντιμετωπίζουν σωρευτική ύφεση (μείωση ΑΕΠ) 14% έως τώρα και επιπλέον 6,5% υπολογιζόμενη για φέτος, επίσημη ανεργία 21% και ονομαστική μείωση χρέους μόλις 29 δις ευρώ μετά από κούρεμα μεγαλύτερο από 100 δις ευρώ, το οποίο χρέος παραμένει 50% μεγαλύτερο από το θεωρητικό (περσινό προ του κουρέματος) ΑΕΠ. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με το δημοσίευμα, το χρέος στην Ελλάδα μετά το κούρεμα «μειώθηκε» από 356 δις ευρώ το 2011 σε προβλεπόμενο 327 δις ευρώ φέτος!!!

Το δημοσίευμα παρουσιάζει επίσης πόσο καταδικαστική ήταν το πρόγραμμα για την Ελλάδα και πόσο λανθασμένο αν και αναφέρει επίσης πόσο λανθασμένα εφαρμόστηκε. Ρίχνει όμως το βάρος στην επιμονή της Γερμανίας ώστε να φανεί ότι «η Ελλάδα τιμωρείται και πονάει, ώστε να μην ξανακάνει κανείς το ίδιο…»

Στο μεταξύ, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα πήρε «λειψό ποσόν» και έχει κρατηθεί ένα δις ευρώ η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να περιμένει μέχρι τον Ιούνιο, σχολιάζουν οι Finanacial Times. Γιατί; Επειδή οι επιπτώσεις από χρεοκοπία της Ελλάδας είναι πολλαπλάσιες λένε, παρουσιάζοντας σημείωμα σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα μπορεί άμεσα να ταρακουνήσει τις αγορές καθώς:

1.Το 70% του ελληνικού χρέους μετά το κούρεμα, έχει περάσει σε ευρωπαϊκές χώρες, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ με ομόλογα και δάνεια που υπολογίζονται σε 140 δισ. ευρώ.

2.Οι ελληνικές τράπεζες έχουν συνάψει δάνεια ρέπος 140 δισ. ευρώ με την ΕΚΤ.

Αναφέρεται ακόμα ότι η ΕΚΤ έχει και ελληνικά ομόλογα 40-52 δισ. ευρώ, για τα οποία είναι γνωστό ότι δεν έχουν ποτέ δοθεί λεπτομέρειες αν κουρεύτηκαν, πως και πόσο… Υποτίθεται πως η ΕΚΤ, ελληνικές τράπεζες και funds ή ξένες τράπεζες όπως η ολλανδική ΑBN Amro και τα funds Vega και Elliott, έχουν και ελληνικά ομόλογα διεθνούς δικαίου.

Έτσι το δημοσίευμα αναφέρει ότι μία στάση πληρωμών, θα προκαλέσει εξαιρετικά μεγάλες απώλειες στους διεθνείς πιστωτές και τις αγορές, άμεσα, χωρίς να υπολογιστούν οι πολλαπλάσιες έμμεσες απώλειες, (ντόμινο) για το οποίο αναφέρεται ότι δεν είναι καν προετοιμασμένες οι αρχές!!!

Σε κάθε περίπτωση και σε όλα τα ξένα αμερικανικά και βρετανικά δημοσιεύματα, η λύση που παρουσιάζεται είναι σταθερά, η εκτύπωση χρήματος και η πληρωμή των Ευρωπαϊκών χρεών (συνολικά) με αυτά, αλλά η Γερμανία και η Ευρώπη επιμένουν σε καταστροφικές πολιτικές λιτότητας, που μεγαλώνουν και δεν λύνουν το πρόβλημα.

ΑΠΟ :

Δραχμή ή Ευρώ;

Posted by ΤρικλοποδιάΑπόψεις, Ελλάδα, Οικονομία, Τρικλοποδιά.

 
Για τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ η επιστροφή στην δραχμή ισοδυναμεί με καταστροφή!Για ποιο λόγο, δεν λένε. Σερβίρεται σαν αξίωμα και οι εξηγήσεις περιττεύουν. Είναι καταστροφή, επειδή είναι …καταστροφή, πάει και τελείωσε! 

«Καταστροφικό για την Ελλάδα χαρακτήρισε ο...
κ. Ευ. Μυτιληναίος το σενάριο επιστροφής στη δραχμή», διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ. Πουθενά εξήγηση να θεμελιώνει τον ισχυρισμό… 

Τα ίδια και Παπαρήγα, η οποία μάλιστα δεν κουράζεται να μας προειδοποιεί: «Η επιστροφή στη δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική»! 

Το πώς και το γιατί το κρατάει μόνο για τον εαυτό της. 

Μιλάνε βέβαια και οι ευρωπαίου ιθύνοντες για καταστροφή, αυτούς όμως τους κατανοούμε. Π.χ., ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ υποστηρίζει ότι θα είναι: Καταστροφική για την ευρωζώνη η επιστροφή στη δραχμή. Δεν το λέει για την Ελλάδα. Θα συμφωνήσουμε μαζί του, με την έννοια ότι η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα σημάνει την αρχή του τέλους μιας τυχοδιωκτικής, ηλίθιας και εγκληματικής απόπειρας να καθιερωθεί ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία οικονομία και κράτος. Η ευθύνη ανήκει στους αρχιτέκτονες της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, με θύμα την Ελλάδα και τις άλλες χώρες τους ευρωπαϊκού Νότου. 

Υπάρχουν και κάποιοι που λένε ότι λόγω έλλειψης παρόμοιας εμπειρίας, η τίμια απάντηση στο ερώτημα «τι θα συμβεί αν επιστρέψουμε στην δραχμή» είναι απλά: «δεν ξέρω»! 

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ 

Στην πραγματικότητα υπάρχει εμπειρία, όχι μία αλλά πολλές. Τυπικά δεν είναι ακριβώς ίδιες, ουσιαστικά όμως δεν διαφέρουν. Και πριν πάμε παρακάτω, ας μου επιτραπεί να δώσω ένα υποθετικό παράδειγμα για να γίνω καλύτερα κατανοητός: 

Ας υποθέσουμε ότι είχαμε κρατήσει την δραχμή αλλά την είχαμε προσδέσει σε ένα σκληρό νόμισμα, πράγμα καθόλου σπάνιο στην διεθνή πρακτική. Π.χ. στο Ευρώ. Όποιος μας έφερνε μια δραχμή θα του δίναμε πίσω ένα ευρώ. Αυτό ακριβώς είχε συμβεί στις αρχές της δεκαετίας 1990 με το αργεντίνικο πέσο. Για να αντιμετωπιστεί, είπαν, ο πληθωρισμός, προσδέθηκε στο δολάριο. Ένα πέσο = ένα δολάριο, και το αντίστροφο. Κι αυτό με υπόδειξη των «φωστήρων» του ΔΝΤ! 

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. 

Το πρόβλημα της αργεντίνικης οικονομίας βρισκόταν στο νόμισμά της; Μεγάλη πλάνη. Περίπτωση φετιχισμού, που συναντάτε μόνο στην περιοχή των θρησκειών. Όπου ο αγιογράφος φιλοτεχνεί πάνω στον καμβά την μορφή της Παναγίας και μετά πέφτει στα γόνατα, μπροστά στο έργο του και του ζητά να τον σώσει! Έτσι και ο άνθρωπος στην κοινωνία της εμπορευματικής παραγωγής έχοντας χάσει πρακτικά απ’ τα μάτια του την πραγματική του σχέση με τους συνανθρώπους του και τον μεταξύ τους καταμερισμό της παραγωγικής εργασίας, χάριν της κοινής επιβίωσης, φαντάζεται ότι η ζωή του ορίζεται όχι από την σχέση του με τους συνανθρώπους του αλλά από τα δημιουργήματα του, π.χ από ένα τυπωμένο χαρτί, όπως το πέσο, το οποίο καθεαυτό έχει μηδενική αξία. 

Λάθος η διάγνωση λάθος και το φάρμακο που επιλέγεται. Ο ασθενής δεν ήταν το τυπωμένο χαρτί, όπως πιστεύει πάντα η μονεταριστική αστική οικονομολογία, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της αργεντίνικης οικονομίας, στην διεθνή αγορά. Το γιατρικό που επιλέχτηκε, να γίνει το πέσο τόσο σκληρό όσο και το δολάριο, χωρίς να έχει πίσω του τον δυναμισμό της αμερικάνικης οικονομίας, το μόνο που θα μπορούσε να πετύχει ήταν καταστρέψει ολοσχερώς την ανταγωνιστικότητα της αργεντίνικης οικονομίας. Όπως και έγινε. 

Έπρεπε να πελαγοδρομήσει η Αργεντινή, να μαρτυρήσει ο λαός της μια δεκαετία, να πτωχεύσει αναγκαστικά, να διαγραφεί το 75% του χρέους, να αποδεσμευτεί το πέσο απ’ το δολάριο και να υποτιμηθεί. Για να αρχίσει να ανακάμπτει η χειμαζόμενη οικονομία της χώρας. Φυσικά το πρόβλημα δεν λύθηκε οριστικά, η οικονομία της Αργεντινής είναι μέρος της παγκόσμιας οικονομίας και σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης δεν μπορεί παρά να επηρεαστούν όλες οι εθνικές οικονομίες. Δεν παύει όμως η εγκατάλειψη της πολιτικής του σκληρού νομίσματος για την Αργεντινή να είναι η σωστή και επιβεβλημένη επιλογή. 

Με την Ελλάδα, προπολεμικά, έχει συμβεί το ίδιο. Ο Βενιζέλος, κι αυτός στο όνομα του αντιπληθωρισμού, πρόσδεσε την δραχμή στην εγγλέζικη στερλίνα, και αργότερα στο δολάριο. Σαν αποτέλεσμα οι εισαγωγές αυγάτισαν σε βάρος των εξαγωγών, τα ελλείμματα μεγάλωσαν, το ίδιο και το χρέος. Ο Βενιζέλος αντέδρασε με εντατικοποίηση της φορομπηχτικής πολιτικής, με περικοπές, απολύσεις, αυταρχισμό και κρατική βία. Το 1932 η χώρα αναγκάστηκε να κηρύξει πτώχευση, αποδέσμευση της δραχμής από το δολάριο και υποτίμηση. Λόγω της πολιτικής που είχε ακολουθήσει, το κόμμα των φιλελευθέρων συρρικνώθηκε και ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να τερματίσει την πολιτική του καριέρα. Από την παράλογη επιμονή του στην σκληρή δραχμή ωφελήθηκε πολιτικά το δίδυμο Γκλύξμπουργκ-Μεταξά ενώ η δικτατορία που ακολούθησε διεμήνυσε στους δανειστές ότι η Ελλάδα δεν θα συνεχίσει να πληρώνει το χρέος. 

Όπως και η Αργεντινή στις μέρες μας, η Ελλάδα όχι μόνο δεν καταστράφηκε, όπως πρόβλεπαν οι προπολεμικές Κασσάνδρες, αλλά με όπλο την εθνική νομισματική πολιτική και την άρνηση της να συνεχίσει να πληρώνει το απεχθές χρέος, σημείωσε εκπληκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης κατακτώντας τον τρίτο μεγαλύτερο στον κόσμο, μετά την Ιαπωνία και την Σοβιετική Ένωση! 

Ποια είναι η διαφορά μιας αποδέσμευσης από οποιοδήποτε σκληρό νόμισμα (ή από το σκληρό ευρώ -αν αυτή ήταν η σχέση) από την εκούσια ή ακούσια έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη; -Καμία, απολύτως καμία. Ας μη μας λένε λοιπόν ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, ότι δεν έχουμε εμπειρία και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες της επιστροφής μας στο εθνικό μας νόμισμα. 

Αναφέρθηκα σε δύο παραδείγματα αλλά υπάρχουν δεκάδες. Ας αφήσουν λοιπόν οι επιτήδειοι την καταστροφολογία. Δεν θα εκμηδενιστεί η Ελλάδα και το ελληνικό έθνος για να πουλήσουν κάποιοι εκδούλευση στα ευρωατλαντικά αφεντικά τους, προστατεύοντας την έτσι κι αλλιώς καταδικασμένη ευρωζώνη. 

ΑΣΤΗΡΙΧΤΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΚΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ 

Στον Τύπο και στο διαδίκτυο βρίσκεις αφορισμούς κατά της ιδέας επανόδου στην δραχμή, όχι όμως και επιχειρήματα. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Δεν έψαξα εξαντλητικά αλλά στο βαθμό που προσπάθησα το μόνο που βρήκα είναι τρεις τέσσερεις παραγράφους του Πέτρου Δούκα με τις οποίες προσπαθεί να μας πείσει ότι η επιστροφή στην δραχμή θα είναι καταστροφή. Για όσους δεν γνωρίζουν σχετικά, να πούμε ότι χρημάτισε υφυπουργός Οικονομικών δε δύο κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, σπούδασε οικονομικά και διεθνείς σχέσεις στο πανεπιστήμιο George Washington, διοίκηση επιχειρήσεων και χρηματοοικονομικά στο πανεπιστήμιο Columbia και οικονομικά στο New York University, του οποίου αναδείχτηκε διδάκτωρ των οικονομικών. Επίσης εργάστηκε στην Citibank της Νέας Υόρκης και έγινε γενικός διευθυντής της ίδιας τράπεζας στην Ελλάδα. 

Ο Π. Δούκας υποστηρίζει ότι: 

«Η συζήτηση και το "εκβιαστικό" δίλημμα για επάνοδο στη δραχμή είναι αδιανόητη καιαυτοκαταστροφική για τη Πατρίδα μας. 

Και αμέσως παρακάτω εκθέτει το πρώτο «πλήγμα» που θα δεχθούμε ως Έλληνες! 

1) Θα αποτελούσε αποδοχή ότι εμείς οι Έλληνες αποτύχαμε πλήρως, ότι είμαστε ανίκανοι να ανταγωνισθούμε και πέφτουμε στη Γ’ Εθνική Ευρώπης. 

Οι Έλληνες ούτε ενημερώθηκαν ούτε ρωτήθηκαν αν ήθελαν η Ελλάδα να γίνει μέλος της ΕΟΚ. Όσοι ανάμεσα τους είχαν στοιχειώδη γνώση γνώριζαν ότι η Ελλάδα ριχνόταν βορά σε λάκκο λεόντων, διότι χωρίς εμπορικό προστατευτισμό ήταν αδύνατο να ανταγωνιστεί τα δυτικό-ευρωπαϊκά μεγαθήρια, όταν μάλιστα, χωρίς να ρωτηθούν οι λαοί, ο κανόνας της κοινοτικής προτίμησης, στην βάση του οποίου έγινε η Ένωση ποτέ δεν λειτούργησε γιατί έτσι αποφάσισαν ανεξέλεγκτα κέντρα στις Βρυξέλες. Ακόμα χειρότερα, δεν υπήρξαν ποτέ ευρωπαϊκά εμπορικά σύνορα. Με τις συμφωνίες κορυφών για την ΓΚΑΤΤ και αργότερα του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) η ευρωπαϊκή αγορά μετατράπηκε και επισήμως σε ενιαία παγκόσμια αγορά, ερήμην των λαών. Η προσχώρηση της Ελλάδας το 2001 στην ζώνη του ευρώ ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ελληνικής οικονομίας. Η μοίρα της ελληνικής οικονομίας είχε κριθεί και αυτό πρέπει να το γνώριζαν οι πολιτικοί μας, (μεταξύ αυτών και ο Δούκας) εκτός αν δεχτούμε ότι τους διαλέγουν μεταξύ των πλέον ηλιθίων. 

2) Η ‘Νέα Δραχμή’, αναγκαστικά θα ήταν εξαιρετικά υποτιμημένη για να μπορούσε να βοηθήσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών. Αλλά ποτέ η υποτίμηση δεν είχε ουσιαστικά μεσο-πρόθεσμα αποτελέσματα. Οδηγούσε σε φαύλο κύκλο πληθωρισμού, φόβο για νέα υποτίμηση, έξοδο κεφαλαίων και τελικά σε νέα υποτίμηση. 

Παραπάνω ο διδάκτωρ των οικονομικών και υφυπουργός οικονομικών (μη το ξεχνάμε) μας λέει«ότι αποτύχαμε πλήρως, ότι είμαστε ανίκανοι να ανταγωνισθούμε και πέφτουμε στη Γ’ Εθνική Ευρώπης». Όμως στην παράγραφο (2) παραδέχεται ότι η υποτιμημένη δραχμή θα«βοηθήσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών» συνεπώς παραδέχεται ότι το υπερτιμημένο για τα ελληνικά μέτρα ευρώ θα υπέσκαπτε την ανταγωνιστικότητα μας. Αυτό δεν τον εμποδίζει να ισχυρίζεται (εντελώς ανακόλουθα) ότι η επιστροφή στην δραχμή είναι καταστροφή! Προφανώς θεωρεί ότι απευθύνεται σε κάφρους… 

ΤΡΟΜΟ-ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ 

Και από πού βγαίνει ότι η υποτιμημένη δραχμή ισοδυναμεί με πληθωρισμό; Ή ότι ο πληθωρισμός φέρνει περισσότερο πληθωρισμό και γι’ αυτό θα δραπετεύσουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό; Όλα αυτά δεν είναι παρά αρλούμπες με τις οποίες ο κύριος διδάκτωρ προσπαθεί να τρομάξει τον κόσμο. 

Πληθωρισμός προκαλείται όταν σπανίζουν τα αγαθά στην αγορά σε σχέση με την ζήτηση, οπότε προκαλείται αύξηση των τιμών. Ή όταν το κράτος αναγκάζεται να τυπώσει χαρτονόμισμα από αέρα, επειδή έχει δημιουργήσει υποχρεώσεις που τα ταμειακά του διαθέσιμα δεν αρκούν για να τις εξυπηρετήσει. 

Η νέα δραχμή θα είναι υποτιμημένη όχι σε σχέση με τον εαυτό της αλλά με την αρχική τιμή 1 ευρώ=340,75 δρχ. που ήταν την 1η Ιανουαρίου του 2001. Όχι επειδή είναι γραμμένο στο ριζικό της, αλλά επειδή πρέπει και είναι προς το συμφέρον της χώρας. Και πρέπει διότι η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι, με τα κυριαρχικά της δικαιώματα παραχωρημένα σε ξένα κέντρα και με τον βρόχο του ευρώ στο λαιμό, απώλεσε όλα αυτά τα χρόνια 50% της ανταγωνιστικότητας της. 

Επιπτώσεις στο επίπεδο της ζωής δεν θα υπάρξουν παρά μόνο θετικές. Αν το γερμανικό ευρώ δεν μπορεί να υποτιμηθεί μόνο για τον ελληνικό χώρο, οι δωσίλογοι που μας κυβερνούν βρήκαν την λύση στην βάναυση υποτίμηση της ζωής μας. Πως αλλιώς θα ταΐσουμε τους τοκογλύφους και θα σώσουνε την ετοιμοθάνατη ευρωζώνη! Αποστραγγίζουν και την τελευταία δεκάρα που κυκλοφορεί στην χώρα προκαλώντας ύφεση, μαζική ανεργία, πετσοκόβουν ξανά και ξανά τις αμοιβές, τις συντάξεις, εξαπέλυσαν άγριο φορομπηχτικό κυνηγητό, κάνουν αλλεπάλληλες αυξήσεις στα καύσιμα, στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στις τιμές των βασικών ειδών κατανάλωσης, κατεδαφίζουν το κοινωνικό κράτος, τις κοινωφελείς υπηρεσίες, την υγεία, την παιδεία, τα πάντα. 

Η «Νέα Δραχμή» που θα αντικαταστήσει το ευρώ θα έχει την ίδια περίπου μορφή, ένα ευρώ = μία νέα δραχμή η οποία κατ’ εξαίρεση πρέπει να γίνει χαρτονόμισμα, με τις ίδιες υποδιαιρέσεις και τα χάρτινα πολλαπλάσια, για να αποτραπεί οποιαδήποτε κερδοσκοπία σε βάρος των καταναλωτών. Ό,τι αγοραζόταν με ένα ευρώ θα αγοράζεται με μία δραχμή. Ένας μισθός 800 ευρώ θα γίνει μισθός 800 δραχμών. Η αναγκαία υποτίμηση αφορά την σχέση της δραχμής με το ευρώ και τα ξένα νομίσματα. Το 2001 ήταν 1 ευρώ=340,75 δρχ. Λόγω της οικονομικής συρρίκνωσης που υπέστη η χώρα με ευθύνη του διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού η σχέση αυτή θα αλλάξει σε βάρος της δραχμής αν θέλουμε να προωθήσουμε τις εξαγωγές μας και τον τουρισμό μας. Μπορεί να γίνει π.χ. 1 ευρώ=440,75 δρχ. Η υποτίμηση αυτή σε σχέση με τα ξένα νομίσματα είναι δυνατό να επηρεάσει ως ένα βαθμό και τις τιμές στην εσωτερική αγορά, όχι όμως αν στην χώρα υπάρχει κυβέρνηση που θα αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες μας στο εξωτερικό και τις σχέσεις μας με το εξωτερικό. Περιττό να πούμε ότι η επιστροφή στην δραχμή από μόνη της δεν αρκεί για να ορθοποδήσει η χώρα. Πρέπει να αποτελέσει μόνο αρχή μιας άλλης πορείας, της ανεξάρτητης και εθνικά κυρίαρχης Ελλάδας, έτοιμης για καινοτομίες και ανοιχτής σε όλες τις εποικοδομητικές συνεργασίες με τους λαούς όλου του πλανήτη, στην βάση του αμοιβαίου συμφέροντος και μόνο. 

Και για να πάμε παρακάτω: για ποια «έξοδο κεφαλαίων» από τον φόβο του πληθωρισμού, μιλάει ο Δούκας. Υπάρχουν περί τα 350 δισ ευρώ και δολάρια στην τράπεζα Ελλάδος. Αυτά είναι τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας και κανείς δεν έχει δικαίωμα να τα αγγίξει. Και το κράτος όταν έχει την βούληση είναι σε θέση να τα προστατεύσει. Ας ξεχάσουμε λοιπόν τις διαρροές κεφαλαίων. Ούτε η Αργεντινή στις μέρες μας, ούτε η Ελλάδα το 1932 αντιμετώπισε τέτοιο προβλήματα με την πτώχευση και δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει τώρα. Ο πλανήτης ολόκληρος βιώνει την πιο πολύπλοκη την πιο εκρηκτική κρίση της ιστορίας και δεν υπάρχει πουθενά ασφαλές καταφύγιο, για κανένα νόμισμα σε καμιά χώρα. Όσο φεύγουν τα κεφάλαια απ’ την Τουρκία που έχει το δικό της εθνικό νόμισμα άλλο τόσο θα φύγουν απ’ την Ελλάδα… 

3) Το τεράστιο χρέος μας σε ευρώ θα έπρεπε να αποπληρωθεί με υποτιμημένες δραχμές. Σαν συνέπεια το χρέος μας θα ανέβαινε τουλάχιστον στο 250% του ΑΕΠ! 

Θα μας τρελάνει ο κύριος διδάκτωρ: Εκτός του ότι το «τεράστιο χρέος» έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να αποπληρωθεί (και ο νοών νοείτω) δεν μετατρέπεται μόνο το χρέος σε δραχμές αλλά και το ΑΕΠ. Επομένως η σχέση χρέους ΑΕΠ, μένει σταθερή, δεν αλλάζει επειδή θα αλλάξουμε νόμισμα. 

4) Όλοι οι πολίτες που είχαν καταθέσεις και επενδύσεις στη χώρα μας θα κοίταζαν να αποφύγουν τις ζημιές από την επάνοδο στη Δραχμή και θα έβγαζαν έγκαιρα τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα την άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομικής δραστηριότητας! 

Η αξιοπιστία του νομίσματος μιας χώρας καθορίζεται από την παραγωγικότητα της εργασίας αλλά και από την ποιότητα των παραγόμενων αγαθών. Και βελτιώνεται ή φθείρεται από την εξέλιξη αυτών των δύο παραγόντων. Αν σου επιβληθεί ένα νόμισμα όπως είναι το ευρώ του οποίου η αξιοπιστία και η τιμή του στην χρηματαγορά είναι υψηλή καθώς, βασίζεται στην γερμανική παραγωγικότητα και ποιότητα, αυτή είναι πραγματικά παράλογη και αφύσικη κατάσταση γιατί δυσχεραίνει σοβαρά τις εξαγωγές, όπως παραδέχεται στην δεύτερη (2) παράγραφο του ο κύριος «διδάκτωρ των οικονομικών» και ευνοεί τις εισαγωγές. Με το ευρώ (αλλά και λόγω άλλων τυχοδιωκτισμών που έχουν επιβάλει οι παγκοσμιοποιητές) η πατρίδα έχει κλείσει στάνταρ ραντεβού με την χρεοκοπία. Επιβάλετε λοιπόν στροφή 180 μοιρών και ένα από τα πρώτα μέτρα για να μπει η χώρα στον δρόμο της ανάπτυξης είναι η επιστροφή στην φτηνή δραχμή. Όταν γίνει αυτό δεν θα φύγουν κεφάλαια και επενδυτές απ’ την χώρα. Ο νεοδημοκράτης «διδάκτωρ οικονομικών» εξαπατά και προσπαθεί να χειραγωγήσει τον ελληνικό λαό. Με την φτηνή δραχμή θα εισρεύσουν κεφάλαια στην χώρα. Αν ίσχυε το αντίθετο όπως ισχυρίζεται τότε δεν θα βλέπαμε τα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά κεφάλαια να μεταναστεύουν στην Κίνα με το φτηνό Ρενμίμπι αλλά τα κινέζικα, τα κορεάτικα, τα ταϊβανέζικα κλπ να μεταναστεύουν στην δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ! 

Όσο για τις τράπεζες που είδαμε να χρεοκοπούν σαν από επιδημία στις ΗΠΑ και την Μ. Βρετανία αυτό συνέβη όχι επειδή διέρρευσαν τα κεφάλαια τους στο εξωτερικό (για να βρουν ασφαλές λιμάνι; που άραγε;) αλλά διότι έχουν έλλειψη ρευστού, μια και τα αποθεματικά τους είναι «τοξικά», είναι δηλαδή υποχρεώσεις δανειοληπτών που αδυνατούν να πληρώσουν. Γι’ αυτό κάθε τόσο τα κράτη κάνουν ενέσεις ρευστότητας στις τράπεζες για να τις κρατήσουν στην ζωή με χρήματα των πολιτών τους. Κι αυτό, βέβαια, συμβαίνει επειδή είναι στη φύση της αγοράς (η οποία έχει σκόπιμα θεοποιηθεί) να κονταίνει το πάπλωμα και να μακραίνει τα ποδάρια. Η αγορά είναι δημιούργημα του ανθρώπου, και το δημιούργημα δεν μπορεί να ρυθμίζει την ζωή του δημιουργού του. Ο δημιουργός άνθρωπος θα ρυθμίζει αύριο την αγορά και έτσι την ζωή του.

Απελάτης 

egersis2