Δημοσκοπική ομοβροντία κατεδαφίζει τον Σαμαρά και γελοιοποιεί τα παπαγαλάκια του


Το «στήσιμο» των δημοσκοπήσεων από την διαπλοκή έχει κι ένα όριο.

Η αλήθεια είναι αλήθεια κι όσο κι αν προσπαθήσεις να την κρύψεις, δεν γίνεται.

Η απεγνωσμένη προσπάθεια να... φτιαχτεί κλίμα υπέρ του ανίκανου Σαμαρά και της Ντόρας-Siemens απέδωσε 5-6 δημοσκοπήσεις με τραβηγμένη από τα μαλλιά πρωτιά για την ΝΔ.

Έπρεπε να φανεί ότι η «πανστρατιά» λειτούργησε.

Έπρεπε να φανεί ότι ο Σαμαράς παίρνει ψήφους από την Χρυσή Αυγή και τον Καμμένο (και φυσικά από Ντόρα και ΛΑ.Ο.Σ.).

Έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να φαίνεται δεύτερος κι ας είναι πρώτος.

Έπρεπε να φαίνεται το ΠΑΣΟΚ ότι κρατάει για να μην φύγουν οι πασόκοι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Προέχει βλέπεις η συγκρότηση «φιλοευρωπαϊκής» κυβέρνησης.

Έπρεπε γενικά να φτιαχτεί κλίμα ρε παιδί μου μπας και σωθεί τίποτα!

Κλίμα νίκης για ένα διαλυμένο πρώην κόμμα εξουσίας που κατέρρευσε στο 18% και για έναν ανίκανο πολιτικό άνδρα.

Παπαγαλάκια του ΔΝΤ, ξεπουλημένοι διαπλεκόμενοι δημοσιογραφίσκοι, εκδοτικά συγκροτήματα και απατεώνες δημοσκόποι έδωσαν (και θα δώσουν) τα ρέστα τους.

Όλα για την Αγία Τριάδα της μίζας και της αρπαχτής Σαμαρά – Βενιζέλου - Ντόρας.

Αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια κι επειδή οι δημοσκόποι θα ξεφτιλιστούν τελείως την βραδιά των εκλογών και θα χάσουν κάθε ίχνος αξιοπιστίας που τους έχει απομείνει, θα αρχίσουν ένας ένας οσονούπω να «λένε το ποίημα».

Ήδη δυο μη «ελεγχόμενοι» από την διαπλοκή φορείς, η VPRC και το Πανεπιστήμιο Πατρών έδωσαν δημοσκοπήσεις που λένε το αυτονόητο: ότι η ΝΔ ηττάται πανηγυρικά και με διαφορά.


Και τους ακολούθησε και μια τρίτη, η Pulse, η οποία κινείται στα όρια της αξιοπιστίας και πασχίζει να κρατήσει την ΝΔ πρώτη. Συγκρίνετε τους πίνακες της προηγούμενης και της σημερινής δημοσκόπησης της και θαυμάστε ζόρι να μείνει ο Σαμαράς πρώτος.


Πόσο στοίχημα πάμε ότι στην επόμενη η ΝΔ θα είναι δεύτερη;

Διαβάζοντας τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων αυτών, τρία πράγματα με εντυπωσίασαν:

Το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ από όλα τα κόμματα, η στάση αναποφάσιστου πολλών ψηφοφόρων του Καμμένου (σαν να έχουν απογοητευτεί ή να περιμένουν κάτι) και το πόσο «μπετοναρισμένοι» είναι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής. Ομολογώ ότι δεν το περίμενα γιατί φανταζόμουν ότι περιέχει μεγάλο τμήμα ψήφου διαμαρτυρίας από την ΝΔ. Αλλά από ότι φαίνεται, αυτοί που ψήφισαν Χ.Α. δεν ψηφίζουν Σαμαρά ούτε με σφαίρες κι ας έρθει κι ο... Στάλιν. Μάλιστα η Χρυσή Αυγή έχει κέρδη και από την ΝΔ (λόγω Ντόρας), και από τον Καμμένο και από τον Σύνδεσμο Εθνικής Ενότητας (0,6%) που δεν κατεβαίνει στις εκλογές ξανά.

Το ΠΑΣΟΚ και ο Κουβελης θα καταρρεύσουν. Η ΔΗΜΑΡ θα μπει οριακά στην βουλή (παρά το παρόμοιας εντάσεως σπρώξιμο με τον Σαμαρά που δέχεται από τους τραγικούς δημοσκόπους) και το ΠΑΣΟΚ θα είναι μονοψήφιο.

Η κατεδάφιση του Σαμαρά ξεκίνησε και το ρεύμα πλέον είναι εναντίον του. Τα φθηνά επικοινωνιακά μεταγραφικά κόλπα στέρεψαν. Το νεοφιλελεύθερο νεοταξιτικό απο-κομμα που ονομάζεται ΝΔ βρίσκεται στα πρόθυρα οριστικής διάλυσης.

ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΝΔ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ!

ΥΓ: Έρχονται κι άλλες (πραγματικές) δημοσκοπήσεις-κόλαφος για το σάπιο καθεστώς της διαπλοκής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αναμείνατε.

Π.Καμμένος: "Μύθος ότι δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις"



Διαπιστώθηκε η πλήρης αποτυχία του Μνημονίου, δήλωσε ο πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Πάνος Καμμένος, ο οποίος επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματός του συναντήθηκε την Παρασκευή με τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Ζαννιά, για να ενημερωθεί για την κατάσταση της οικονομίας και την πορεία των εσόδων.
Ο πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων χαρακτήρισε μύθο που καταρρίφθηκε ότι δεν μπορούν να πληρωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί, εάν δεν πάρουμε τη δόση από τους δανειστές. Υποστήριξε ότι τόσο οι μισθοί όσο και οι συντάξεις, καθώς και τα έξοδα για την υγεία μπορούν να καλυφθούν από τα φορολογικά έσοδα και κάλεσε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ «να πάψουν να εκβιάζουν τους Έλληνες πολίτες».
Όπως είπε ο κ. Καμμένος, μετά την συνάντηση, είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η πηγή της υστέρησης των εσόδων είναι η ύφεση, την οποία δημιούργησαν τα δύο Μνημόνια «με ευθύνη των συγκυβερνώντων κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, και της κυβέρνησης Παπανδρέου».
Η χώρα μας δεν μπορεί πλέον να προχωρήσει με τα Μνημόνια που οδηγούν σε ύφεση, είπε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, εκτιμώντας ότι η συγκεκριμένη πολιτική θα οδηγήσει ουσιαστικά σε πλήρη υστέρηση των εσόδων του κράτους. Τόνισε, επίσης, ότι ενδεχόμενο πλεόνασμα του προϋπολογισμού θα εξυπηρετεί υποχρεωτικά τα χρέη.
Ο κ. Καμμένος εξέφρασε την βεβαιότητα ότι πλέον μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό Οικονομικών «ο ελληνικός λαός θα σταματήσει να φοβάται εκείνους που χρησιμοποιούν ως απειλή τους μισθούς και τις συντάξεις».
Τόνισε ακόμη ότι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες «έχουν να φοβηθούν μόνο από τους τοκογλύφους και τα εγχώρια όργανά τους, και όχι από την οικονομική κατάσταση της χώρας, η οποία έχει περιέλθει σε αυτή την κατάσταση, λόγω του ότι επεβλήθησαν τα μνημόνια».
«Είναι η ώρα πλέον να φύγουν και η τρόικα και τα όργανά της» κατέληξε ο πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr



Τo «Κόμμα της Δραχμής»


του Γιώργου Καραμπελιά από το Άρδην (τ. 89) που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες
Το «Κόμμα της Δραχμής» στην Ελλάδα συγκροτείται από ένα σύνολο ετερόκλητες και συχνά αντιφατικές μεταξύ τους δυνάμεις. Πολλοί υποθέτουν ή υποπτεύονται πως ενορχηστρώνεται από υπερατλαντικές ή ευρωπαϊκές πρεσβείες, ή και τα δύο μαζί. Έτσι, ήδη από την αρχή της κρίσης, πολλοί ερμήνευσαν τις «ανεξήγητες» από πρώτη άποψη κινήσεις του δολίου βλακός, ως καθοδηγούμενες από τους Αμερικανούς, με στόχο να πλήξουν εκ των ένδον το ευρώ. Στη συνέχεια, άλλοι ερμήνευσαν τις κινήσεις του ΓΑΠ για δημοψήφισμα ως κινήσεις συμφωνημένες με τους Γερμανούς, οι οποίοι, από την αρχή της κρίσης, έχουν βαλθεί να οδηγήσουν την Ελλάδα στην έξοδο από την ευρωζώνη. Το σίγουρο είναι πως είτε από λόγους πρακτορικής δολιότητας, είτε βλακείας, ή και τα δύο μαζί  –όπερ και το πιθανότερο– ο ΓΑΠ δημιούργησε τις συνθήκες για μια μείζονα κρίση της Ελλάδας, του ευρώ και της παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.
Όπως έχουμε τονίσει αναρίθμητες φορές, η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ υπήρξε μια καταστροφική επιλογή του Σημίτη και της εκσυγχρονιστικής παρέας του, με αρνητικές συνέπειες για την παραγωγή και την αυτονομία της χώρας. Μέσω του φθηνού χρήματος, προκάλεσε μια αυξανόμενη υπερχρέωση των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων και του ελληνικού κράτους, με παράλληλη εκτίναξη των τιμών προς τα πάνω και την ολοκλήρωση της παραγωγικής αποσάθρωσης της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, η έξοδος από αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει μια επιλογή της ελληνικής οικονομίας στις συνθήκες της σαρωτικής κρίσης που βιώνουμε, διότι θα ολοκλήρωνε  την καταστροφή της, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί σε συνθήκες όπου την απόφαση θα μπορεί να την πάρει μια αυτεξούσια και ισχυρή ελληνική κυβέρνηση. Διαφορετικά, θα προκληθεί ένα κρισιακό ντόμινο με συνέπειες όχι μόνο κοινωνικές και οικονομικές, αλλά κατ’ εξοχήν γεωπολιτικές και εθνικές, με τη μεταβολή της Ελλάδας σε έναν διεθνή παρία, εύκολο θύμα για τον καραδοκούντα νεοθωμανικό επεκτατισμό. Αυτός είναι ο λόγος που, παρότι δεν θεωρούμε την Ελλάδα οργανικό μέλος μιας δυτικόστροφης Ευρώπης, πιστεύουμε ότι είναι απολύτως εσφαλμένη σήμερα η υποστήριξη και προπαγάνδιση της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Εξάλλου, πώς είναι δυνατόν να επιθυμούν το ίδιο και οι χειρότεροι εχθροί μας, οι Γερμανοί, και αυτό να αποτελεί μια θετική επιλογή; Και μπορεί η έκθεση της Εθνικής Τράπεζας, που δημοσιοποιήθηκε στις 29 Μαΐου, για τις επιπτώσεις μιας εξόδου από το ευρώ σε συνθήκες ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, να έχει και μία τρομοκρατική προεκλογική στόχευση, ωστόσο οι διαπιστώσεις της δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα: Μέσω της υποτίμησης, το ονομαστικό ΑΕΠ θα περιοριζόταν κατά 55% και το πραγματικό κατά 22%, ενώ ο πληθωρισμός και η έλλειψη πρώτων υλών θα γονάτιζαν την πραγματική οικονομία. Βέβαια η Εθνική Τράπεζα δεν αναφέρεται καθόλου στις θετικές συνέπειες μιας εξόδου, αλλά αυτές θα εμφανίζονταν μόνο μετά από ορισμένα χρόνια, ενώ στο μεταξύ η χώρα θα γινόταν έρμαιο μιας τεράστιας κρίσης, χωρίς έναν λαό έτοιμο να αναλάβει τις συνέπειές της.
Νομίζουμε πως, από τις στήλες αυτού του περιοδικού, τις ομιλίες, τα κείμενά μας, έχουμε αναφερθεί πάμπολλες φορές σ’ αυτό το ζήτημα και καθόλου τυχαία δεν έχει υπάρξει ικανοποιητική και συνεκτική απάντηση στα επιχειρήματά μας. Διευκρινίζουμε λοιπόν: εμείς υποστηρίζουμε την παραμονή μας σήμερα στο ευρώ, όχι από αγάπη ή από ταύτιση με το «ευρωπαϊκό όραμα», αλλά από συμφέρον και εξ ανάγκης. Όσο δεν υπάρχει ένας ισχυρός ανατολικοευρωπαϊκός πόλος, μαζί με τη Ρωσία, και όσο δεν έχει συγκροτηθεί μια συμμαχία των βαλκανικών λαών, είμαστε υποχρεωμένοι, για να αποκρούσουμε την πίεση από την Τουρκία και τα ανατολικά μας, να συμμαχούμε με τη Δύση, παρ’ όλο που γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε «Δύση».
Ωστόσο, το Κόμμα της Δραχμής δεν περιλαμβάνει μόνο ή κυρίως όσους από ιδεολογικό στραβισμό επιμένουν στην αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση –ΚΚΕ, αριστεριστές, συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ΕΠΑΜ, κ.ά.–,  αλλά και όσους έχουν συμφέρον οικονομικό και πολιτικό στην παραπέρα φτωχοποίηση και διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Μιλήσαμε στην αρχή για τις περίεργες ή πιθανές διασυνδέσεις με την αμερικανική ή γερμανική πρεσβεία –κυρίως τη δεύτερη– που έχουν οδηγήσει στις προτάσεις περί δημοψηφίσματος είτε από τον ΓΑΠ, είτε από τη Μέρκελ.
Υπάρχουν όμως κι άλλοι παράγοντες που παίζουν με το «Κόμμα της Δραχμής»: Μεγαλοδημοσιογράφοι, μπατιρημένοι επιχειρηματίες, πληρωμένοι πολιτικοί παντός καιρού, και άλλοι, όλη αυτή την περίοδο, φλερτάρουν ανοιχτά με την ιδέα της επιστροφής στη δραχμή. Όλοι αυτοί είτε έχουν ένα σημαντικό απόθεμα σε ευρώ εκτός Ελλάδας, είτε έχουν χρέη που ελπίζουν να σβηστούν στο χάος που θα ακολουθήσει, είτε πληρώνονται ανοιχτά από ξένα κέντρα και επιχειρηματίες, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελούν απλώς χρήσιμους ηλίθιους. Πάντως, όλοι μαζί συμβάλλουν και συμμετέχουν, με επαναστατικές και αντιμνημονιακές κορώνες, σε αυτό το εγχείρημα. Γι’ αυτό θα δούμε κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς να ποντάρουν ανοιχτά σε «προσωπικότητες» ανασυρμένες από την αφάνεια, να τους υπερπροβάλλουν, σε βαθμό κακουργήματος, κάποτε ακόμα και όταν έχει εξαντληθεί ο ρόλος τους, και  να τους εξαφανίζουν με τον ίδιο τρόπο που τους ανέβασαν στα ύψη. Και βλέπουμε αυτό το γαϊτανάκι να συνεχίζεται από άλλα κανάλια, άλλα ραδιόφωνα, άλλα λαθρόβια έντυπα και άλλους πρωταγωνιστές. Το βέβαιο είναι πως υπάρχουν κόμματα, καθώς και «προσωπικότητες», που εμφανίζονται ως αντιμνημονιακές και είναι συνδεδεμένες άμεσα και υπόγεια με αυτά τα συμφέροντα.
Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το ακραίο αντιμνημονιακό μένος γνωστών φιλελεύθερων, νεοφιλελεύθερων και γιάπηδων της δημοσιογραφίας, οι οποίοι αίφνης εμφανίζονται να εισηγούνται τις πλέον ριζοσπαστικές επιλογές.
Πώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι πολιτικοί που συνέπλεαν με τον Μητσοτάκη και την Μπακογιάννη, μεταβλήθηκαν στους πιο «αδιάλλακτους» εχθρούς του μνημονίου;
Ποια επαναστατική μύγα τσίμπησε γνωστούς ΚΥΠίτες και γιάπηδες δημοσιογράφους-επιχειρηματίες να συμπλέουν σε μια κοινή λυσσαλέα επίθεση ενάντια στους «μνημονιακούς», όταν η θέση τους επί δεκαετίες υπήρξε από την απέναντι πλευρά; Πώς μπορεί να εξηγηθεί η στάση του ίδιου του αρχέτυπου του αυριανισμού;
Ένας λαός απόλυτα συγχυσμένος, συντετριμμένος από μια απρόκλητη και δολοφονική επίθεση στον τρόπο και το επίπεδο ζωής του, ριγμένος στην ανέχεια, το αδιέξοδο, διαβουκολείται ανενδοίαστα από μια συμμορία οργανωμένων μαφιών και συμφερόντων, που θέλουν να κερδίσουν οικονομικά και πολιτικά από την ολοκληρωτική εξόντωσή του. Και, δυστυχώς, όλοι αυτοί οι αετονύχηδες έχουν απέναντί τους εκείνους που από συμφέρον και ανικανότητα μάς οδήγησαν στη σημερινή κρίση, καθώς και άλλους, που κρίνουν πως είναι η ευκαιρία να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αγνοώντας τα διακυβεύματα της σαρωτικότερης κρίσης που γνώρισε ο σύγχρονος ελληνισμός. Το δυστύχημα είναι πως, σε μια πλειοδοσία επαναστατικής «συνέπειας», το αντιμνημονιακό κίνημα αδυνατεί να ξεχωρίσει τους φίλους και τους εχθρούς του, τους πράκτορες και τους αφελείς, και να διαμορφώσει μια πολιτική πρόταση η οποία να εμμένει τόσο στο αντιμνημονιακό μήνυμα των πλατειών, όσο και στη νηφάλια στρατηγική αποτίμηση της κατάστασης.
Γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Μοιάζει με τετραγωνισμό του κύκλου. Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά αυτή η πορεία πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, όπου από τη μια πλευρά βρίσκεται η ενσωμάτωση και η υποταγή και από την άλλη πλευρά η περιθωριοποίηση και … εκ νέου η υποταγή.

Τσίπρας: Κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ και ακύρωση του μνημονίου

Αγορά Χαρτοφύλακα
Αγοράστε τον χαρτοφύλακά σας online από την ποικιλία του Electroworld!
www.electroworld.gr/Χαρτοφύλακες

tags

Ενημερωθείτε για το νέο οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που παρουσίασε ο επικεφαλής του Αλέξης Τσίπρας. Πρώτη ενέργεια η ακύρωση του Μνημονίου και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Διαβάστε αναλυτικά για κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, το επίδομα ανεργίας στα 461,5 ευρώ ευρώ και το "αντίο" στα χαράτσια (Vids)
Ως πρόγραμμα αξιοπρέπειας και ελπίδας για τον λαό και τον τόπο χαρακτήρισε το επικαιροποιημένο οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ο επικεφαλής του Αλέξης Τσίπρας.
"Με την κατάθεση του οικονομικού προγράμματος γίνεται ξεκάθαρο ότι στις επόμενες εκλογές έχουν μία και μόνο πραγματική επιλογή. Να απαντήσουν στο δίλημμα ή το Μνημόνιο ή το νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ", υπογράμμισε.
Το Μνημόνιο, όπως σημείωσε, ή το εφαρμόζεις ή το ακυρώνεις, τόνισε, σημειώνοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά την ψήφο του ελληνικού λαού προκειμένου να το ακυρώσει.
"Θέλω, σ’ αυτό το σημείο, να ξεκαθαρίσω ορισμένες θέσεις αρχής και άμεσης εφαρμογής από το κυβερνητικό μας πρόγραμμα:
* Θα σχηματίσουμε ένα μικρό και ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο,
* Θα βάλουμε τέλος στις στρατιές των συμβούλων που υποκαθιστούν τη δημόσια διοίκηση, επικαλύπτοντας και απονευρώνοντας τα πιο άξια στελέχη της. Σε αυτούς που λειτουργούν ως κομματικό κράτος εν κράτει, και, συνήθως, προσφέρουν λίγα σε σχέση με τις υψηλές αμοιβές τους,
* Θα δώσουμε εμπιστοσύνη στη δημόσια διοίκηση και θα αξιοποιήσουμε τα στελέχη της στο σχεδιασμό και την εκτέλεση των αποφάσεων, ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση.
Θα βάλουμε με αποφασιστικότητα τέλος στο πολιτικά απαράδεκτο και κοινωνικά προκλητικό φαινόμενο των χρυσοκάνθαρων κομματικών διοικητών και εντεταλμένων στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες υπό τον έλεγχο του Δημοσίου. Τέλος στα golden boys με το δημόσιο δανεικό χρήμα.
Αρχή με ακύρωση του Μνημονίου
"Θέλω, επίσης, να ξεκαθαρίσω ότι πρώτη πράξη της κυβέρνησης της Αριστεράς, αμέσως μόλις συγκροτηθεί η νέα Βουλή, θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του.
Θα το αντικαταστήσουμε με το Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση, που έχουμε επεξεργαστεί.
Αμέσως μετά την ακύρωση του Μνημονίου, η νέα κυβέρνηση θα καταγγείλει τους επαχθείς όρους και θα ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης.
Ειδικότερα, σε ότι αφορά τη βιώσιμη αντιμετώπιση της κρίσης δημόσιου χρέους της χώρας θα αναζητήσει ευρωπαϊκή λύση.
Χωρίς κοινή ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα του συσσωρευμένου χρέους και της χρηματοδότησης της ανάπτυξης, η Ελλάδα δεν μπορεί να επιτύχει ταυτόχρονα τη δημοσιονομική προσαρμογή και την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, την πληρωμή των τόκων για το συσσωρευμένο χρέος, και τη χρηματοδότηση δημοσίων επενδύσεων και δημοσίων πολιτικών.
Πρόκειται για μια άλυτη εξίσωση.
Για αυτό και θα διεκδικήσουμε νέα αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο τη δραστική μείωσή του, ή ένα μορατόριουμ για το χρέος και αναστολή πληρωμών των τόκων, έως ότου διαμορφωθούν συνθήκες σταθεροποίησης και ανάκαμψης της οικονομίας.
Το ύψος εξυπηρέτησης του χρέους θα πρέπει, επίσης, να συνδεθεί με το ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή με το ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ (ρήτρα ανάπτυξης).
 
Κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ και "αντίο" στα χαράτσια
Παράλληλα, η κυβέρνηση της Αριστεράς:
I. θα καταργήσει άμεσα την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου με αριθμό 6-28/2/2012, με την οποία μειώθηκαν ο κατώτερος μισθός κατά 22% (32% για τους νέους μέχρι 25 ετών), καθώς και τα επιδόματα ανεργίας, ασθένειας και μητρότητας και καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις. Θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα €751 ευρώ και το επίδομα ανεργίας στα €461,5 ευρώ.
Το επίδομα ανεργίας θα χορηγείται για διπλάσιο χρόνο από το σημερινό (δύο χρόνια).
Θα άρει την κατάργηση της μετενέργειας και θα επαναφέρει την υποχρεωτική επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων,
II. θα καταργήσει τις ειδικές επιβαρύνσεις (χαράτσια) για τα μικρομεσαία εισοδήματα και πρώτα απ’ όλα για τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και όσους ζουν στα όρια της φτώχειας,
III. θα θέσει σε εφαρμογή τρεις άμεσους στόχους:
1. την υλική ανακούφιση των θυμάτων της κρίσης και της μνημονιακής πολιτικής,
2. τη σταθεροποίηση της οικονομίας για την αποτροπή ακόμη πιο μαζικής και ακόμη μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής,
3. την εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας και ελπίδας, με τον περιορισμό της γενικευμένης ανασφάλειας και τη διαμόρφωση ορατών θετικών οικονομικών και κοινωνικών προσδοκιών και προοπτικών.
Οι τρεις αυτοί άμεσοι στόχοι θα επιτευχθούν με την εφαρμογή του εκπονημένου σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τη ρεαλιστική, αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιη δημοσιονομική σταθεροποίηση.
Το σχέδιο προβλέπει τη σταθεροποίηση των πρωτογενών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ, κατ’ ελάχιστο στο επίπεδο του 43% - έναντι μείωσης κάτω του 36% του ΑΕΠ ως συνέπεια του Μνημονίου –και, κατά μέγιστο, στο σημερινό μέσο όρο της Ευρωζώνης, του 46%.
Η σταθεροποίηση των δαπανών θα πρέπει να καλυφθεί από την αύξηση των δημόσιων εσόδων, τα οποία υστερούν σημαντικά από το μέσο όρο της Ευρωζώνης (41% του ΑΕΠ έναντι 45%).
Η προσαρμογή που προτείνουμε θα προέλθει από τη φορολόγηση του πλούτου και των υψηλών εισοδημάτων, με στόχο την αύξηση των εσόδων από άμεσους φόρους στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα (δηλαδή +4% του ΑΕΠ) σε ορίζοντα τετραετίας (με στόχο αύξηση 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο).
Αυτό προϋποθέτει τη ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, ώστε να εντοπίζεται το εισόδημα και η περιουσία κάθε πολίτη και να κατανέμεται δίκαια το φορολογικό βάρος.
Στα ενδεικτικά μέτρα για τη σταθεροποίηση των πρωτογενών δαπανών περιλαμβάνονται:
Ø το άμεσο πάγωμα των μειώσεων σε κοινωνικές δαπάνες, μισθούς και συντάξεις, ώστε να σταματήσει η περιθωριοποίηση των χαμηλών εισοδημάτων και η υποβάθμιση των μεσαίων,
Ø η ριζική επανεξέταση και ανακατανομή των δημόσιων δαπανών, ώστε οι πόροι που θα εξοικονομηθούν να βελτιώσουν την ποιότητα των παρεχόμενων δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών,
Ø η λειτουργία και ενίσχυση της κεντρικής αρχής κρατικών προμηθειών που θα ελέγχει την κοστολόγηση των αγαθών και υπηρεσιών που αγοράζει το κράτος από τον ιδιωτικό τομέα,
Ø η εφαρμογή και επέκταση των ρυθμίσεων που εξυπηρετούν τον άμεσο έλεγχο των δαπανών, όπως η διαύγεια, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και το πληροφοριακό σύστημα παρακολούθησης του συνόλου των δημόσιων δαπανών.
 
Υλοποίηση περιουσιολόγιου για τους Έλληνες
Στα ενδεικτικά μέτρα για την αύξηση των δημόσιων εσόδων περιλαμβάνονται:
Ø η υλοποίηση πλήρους και καθολικού περιουσιολόγιου, όπου θα αποτυπώνεται η περιουσία όλων των Ελλήνων υπηκόων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε όλες τις μορφές κινητού και ακίνητου πλούτου. Καθώς και η θέσπιση αυστηρών ποινών δήμευσης μέρους της περιουσίας για όσους συλλαμβάνονται να δηλώνουν ψευδώς τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Ø η αλλαγή των φορολογικών συντελεστών και της κλίμακας των εισοδημάτων φυσικών και νομικών προσώπων και η προσαρμογή τους στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να επιτευχθεί αύξηση των εσόδων με ελάφρυνση των φτωχότερων και επιβάρυνση των πλουσιότερων
Ø η επανεξέταση όλων των ειδικών φορολογικών καθεστώτων και η αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής,
Ø η σταδιακή μείωση συντελεστών ΦΠΑ και η ελαχιστοποίησή τους στα διατιμημένα τρόφιμα (ψωμί, γάλα, κλπ).
Εκτιμάται, ότι αυτό, όπως και προηγούμενο μέτρο, θα έχουν θετικό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην εγχώρια ζήτηση λόγω της υψηλότερης ροπής προς κατανάλωση των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων,
Ø ο εκσυγχρονισμός και η στελέχωση των εφοριών με ειδικευμένο προσωπικό και η ενίσχυση του πληροφοριακού συστήματος για έλεγχο, διασταύρωση και διαχρονική παρακολούθηση της φορολογικής βάσης,
Ø η Εθνική Προγραμματική Συμφωνία, με τον κλάδο της ναυτιλίας και τον εφοπλιστικό κόσμο, που θα αυξήσει τα φορολογικά έσοδα.
Θα επανεξεταστούν από μηδενική βάση οι σχέσεις ανάμεσα στο ελληνικό κράτος, τη ναυτιλία και τον εφοπλιστικό κόσμο, με στόχο τη κατάργηση των προκλητικών 58 διαφορετικών φοροαπαλλαγών και τη δημιουργία ενός σταθερού φορολογικού καθεστώτος που θα ανταποκρίνεται στη Συνταγματική επιταγή για τη συμβολή στα φορολογικά βάρη όλων των Ελλήνων υπηκόων.
Παράλληλα, θα κινητοποιήσουμε πόρους για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης τόσο από εσωτερικές όσο και από εξωτερικές πηγές.
Στις εσωτερικές πηγές περιλαμβάνονται: η δημιουργία όρων για την επιστροφή καταθέσεων και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η αύξηση των πόρων από τη ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος για την αναπτυξιακή αναδιανομή του πλούτου, η πάταξη της εισφοροδιαφυγής, η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων, η υπογραφή διμερούς συμφωνίας με την Ελβετία για τη φορολόγηση των εκεί καταθέσεων Ελλήνων πολιτών, που ακόμα εκκρεμεί, καθώς και η αναστολή αποπληρωμής τόκων για χρονικό διάστημα που θα προκύψει από διαπραγμάτευση.
Στις εξωτερικές πηγές χρηματοδότησης της ανάπτυξης περιλαμβάνονται: ο επανασχεδιασμός του ΕΣΠΑ και η αύξηση της απορροφητικότητάς του, ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης επενδύσεων στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της ύφεσης και η ανάπτυξη της πολυμερούς οικονομικής διπλωματίας, ως πιθανή πηγή νέων χρηματοδοτικών πόρων.
Φίλες και Φίλοι,
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και εγγυόμαστε:
* Να ενώσουμε τον λαό που, με ξεπερασμένες διαχωριστικές γραμμές από το βαθύ και σκοτεινό παρελθόν του τόπου, προσπαθεί να διχάσει η ΝΔ για να κρύψει το Μνημόνιο.
Να τον ενώσουμε στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που απεγκλωβίζει την Ελλάδα από την κρίση, τη φτώχεια και τη διεθνή ανυποληψία.
* Να μεταφέρουμε στο εξωτερικό την αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού να βγει από τη κρίση με δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια – και όχι στο εσωτερικό της χώρας τους εκβιασμούς των πιστωτών που προσβάλουν την εθνική μας αξιοπρέπεια και την απαράμιλλη πολιτισμική προσφορά της χώρας και του λαού μας στο διεθνές γίγνεσθαι.
* Να δημιουργήσουμε συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας για όλους τους πολίτες.
* Να αποκαταστήσουμε το δικαίωμα της ελληνικής οικογένειας, κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα, στην αξιοπρεπή διαβίωση, την ασφαλή εργασία και τη δίκαιη αμοιβή.
* Να έχουν όλες και όλοι αξιοπρεπή σύνταξη για τα γηρατειά και περίθαλψη, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους.
* Να καλύπτουμε τις μελλοντικές ανάγκες του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης από το Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης.
Σ’ αυτό το ειδικό, αποκλειστικά δημόσιο ταμείο που θα δημιουργήσουμε, θα μεταφέρονται όλα τα δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας, περιλαμβανομένων και των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα, καθώς και όλη η εμπορεύσιμη κινητή και ακίνητη περιουσία του κράτους.
Έτσι θα αξιοποιείται η δημόσια περιουσία και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της πατρίδας μας, με κοινωνική ανταποδοτικότητα και με το βλέμμα στραμμένο στην αύξηση του βιοτικού επιπέδου των επόμενων γενεών.
* Να υψώσουμε αμέσως ασπίδα κοινωνικής προστασίας για να ανασχέσουμε την ανθρωπιστική κρίση.
Με το πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής που έχουμε εκπονήσει και με την κινητοποίηση όλου του κρατικού μηχανισμού.
Για να ανακουφιστούν οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι, οι άστεγοι, οι μικροσυνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
* Να εφαρμόσουμε την πρότασή μας για την ολική ή μερική διαγραφή των δανειακών υποχρεώσεων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων.
Ανάλογα με τη μείωση του εισοδήματος ή του τζίρου που έχουν υποστεί από τη σύναψη του δανείου μέχρι σήμερα.
* Να αναπροσανατολίσουμε τους ευρωπαϊκούς πόρους για τη στήριξη της ανεργίας, των χαμηλών εισοδημάτων, για τη χρηματοδότηση του προγράμματος «βοήθεια στο σπίτι» και άλλων δομών και υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας.
* Να οργανώσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με στοχευμένα αναπτυξιακά κίνητρα για τη στήριξη ανταγωνιστικών κλάδων της οικονομίας.
Και σε αυτή τη κατεύθυνση θα μειώσουμε άμεσα τον ΦΠΑ στην εστίαση και τον τουρισμό.
* Να δημιουργήσουμε συνθήκες που θα διασφαλίζουν τη συνέχεια και τη σταθερότητα της γεωργικής παραγωγικής διαδικασίας.
Με τη ρύθμιση των αγροτικών χρεών στις τράπεζες, ως μέρος της συνολικής πολιτικής μας για ένα δίχτυ ασφαλείας για τον κόσμο της υπαίθρου.
Με τη διαμόρφωση χαμηλών επιτοκίων, μέσω κρατικής επιδότησης του επιτοκίου, για βραχυπρόθεσμα δάνεια που σχετίζονται ευθέως με τη συνέχιση της γεωργικής παραγωγής.
Με την έκδοση για τα επόμενα δύο χρόνια για κάθε αγρότη, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, καλλιεργητικής κάρτας με διάρκεια αντίστοιχη της καλλιεργητικής περιόδου και με οικονομικό πλαφόν βασισμένο στα στοιχεία των δηλώσεων καλλιέργειας της τελευταίας διετίας.
Με την κάρτα αυτή, μέσω μίας και μοναδικής τράπεζας επιλογής του αγρότη, ο ίδιος ο αγρότης θα επιλέγει τους νόμιμους προμηθευτές των εισροών του, οι οποίοι θα αποπληρώνονται το τίμημα των πωλήσεών τους απευθείας από την τράπεζα μέχρι του ποσού του εγκεκριμένου πλαφόν.
* Να εθνικοποιήσουμε και ακολούθως να κοινωνικοποιήσουμε, δηλαδή να θέσουμε υπό δημόσιο κοινωνικό και διαφανή έλεγχο, τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιούνται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
* Να παγώσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις των στρατηγικής σημασίας για την Εθνική οικονομία Δημόσιων Οργανισμών που πέρασαν στο περίφημο Ειδικό Ταμείο. Και να επαναφέρουμε σταδιακά και ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας, υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικές επιχειρήσεις που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς κ.λπ.)
* Να αναδιοργανώσουμε το δημόσιο τομέα και να δώσουμε κίνητρα για την ανάπτυξη του λεγόμενου τρίτου τομέα της κοινωνικής οικονομίας και της αυτοδιαχείρισης.
* Να αναδιοργανώσουμε τη δημόσια διοίκηση και να τη διαποτίσουμε με τις αρχές της δημοκρατίας, της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και του δημοκρατικού προγραμματισμού στην καθημερινή λειτουργία της.
* Να αντιμετωπίσουμε υπεύθυνα τα ζητήματα που άπτονται της μεταναστευτικής πολιτικής.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάληψη διεθνών πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση των αιτιών των μετακινήσεων πληθυσμών.
Η διαπραγμάτευση ενός νέου Ευρωπαϊκού Πλαισίου Μεταναστευτικής Πολιτικής, με αναλογική και ισότιμη κατανομή βαρών στα κράτη-μέλη και με διεκδίκηση ουσιαστικής και αποτελεσματικής ευρωπαϊκής στήριξης της πολιτικής που ασκείται σε εθνικό επίπεδο.
Με την σταδιακή παραχώρηση ταξιδιωτικών εγγράφων για το μεγάλο όγκο των μεταναστών που επιθυμούν να αποχωρήσουν από το ελληνικό έδαφος.
Με τον εξορθολογισμό του νομικού και θεσμικού πλαισίου για την νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας και την ισότιμη ένταξή τους.
Με την αποτελεσματική πάταξη των κυκλωμάτων σύγχρονης δουλείας-trafficking γυναικών, παιδιών, ανδρών, ατόμων με ειδικές ανάγκες, κυκλωμάτων που εμπορευματοποιούν μετανάστες και πρόσφυγες.
* Να βάλουμε τέλος στο πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, της διαπλοκής, του κομματισμού και του ρουσφετιού. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να το κάνουμε και θα το κάνουμε.
Με τον εκδημοκρατισμό και τη διαφάνεια στη δομή του πολιτικού συστήματος.
Με τη θέσπιση κανόνων στη διαχείριση του δημόσιου αγαθού των τηλεοπτικών συχνοτήτων και στη λειτουργία των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων.
Με την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών – και ιδιαίτερα των διατάξεων που παραβιάζουν την ισονομία και την ισοπολιτεία. Να σταματήσει πια αυτό το καθεστώς της ατιμωρησίας.
Με την καθιέρωση της απλής αναλογικής.
* Να προωθήσουμε μια νέα ανεξάρτητη, πολυδιάστατη, ενεργητικά φιλειρηνική εξωτερική πολιτική, στηριγμένη στις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδας μας, αποτελεί αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα.
Η χώρα μας είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. Από αυτή τη σχέση απορρέουν δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Η χώρα μας, όμως, είναι ταυτόχρονα και ένας σημαντικός πολιτισμικός, εμπορικός και ενεργειακός κόμβος τριών ηπείρων στο Νότιο και Ανατολικό άκρο της Ευρώπης.
Το παρωχημένο δόγμα «ανήκομεν εις τη Δύση» που μετατράπηκε σταδιακά σε «παραδινόμαστε εις τους ισχυρούς», δε μπορεί να συνεχίζει να αποτελεί πυξίδα της εξωτερικής μας πολιτικής.
* Να ενεργοποιήσουμε όλες τις αναγκαίες διαδικασίες για την υπογραφή διμερών συμφωνιών με τις ενδιαφερόμενες γειτονικές χώρες για την κατοχύρωση του αναφαίρετου δικαιώματός μας στην οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
* Να αγωνιστούμε για να εδραιώσουμε την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευαίσθητη πολύπαθη αυτή περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Να συνεργαστούμε εποικοδομητικά με τις γειτονικές χώρες, πάντοτε στα πλαίσια του σεβασμού στο διεθνές δίκαιο και των κυριαρχικών δικαιωμάτων που αυτό ορίζει.
Σε αυτά τα πλαίσια θα επιχειρήσουμε να γυρίσουμε σελίδα στις σχέσεις της χώρας μας με τη Τουρκία.
Επιθυμούμε διακαώς τη βελτίωση των σχέσεών μας και θα πράξουμε ότι είναι δυνατόν σε αυτή τη κατεύθυνση.
Πιστεύουμε πως και οι δύο λαοί πλήρωσαν βαρύ τίμημα από τον ψυχρό πόλεμο που συνεχίζεται επί δεκαετίες στο Αιγαίο.
Δώσαμε έτσι την ευκαιρία σε τρίτες δυνάμεις και σε μεγάλα συμφέροντα να εκμεταλλευτούν τον ανταγωνισμό για να αυξήσουν τα κέρδη των πολεμικών τους βιομηχανιών.
Αυτός ο ανταγωνισμός πρέπει να σταματήσει.
Η ειρήνη πρέπει να επικρατήσει.
Αλλά η ειρήνη χρειάζεται δύο.
Η χώρα μας, αλλά και η Κύπρος υποστήριξε και υποστηρίζει την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Δεν είδαμε όμως μέχρι σήμερα κάποιο αποφασιστικό βήμα από την άλλη μεριά, για την αποκατάσταση των μεγάλων αδικιών.
Ούτε καν κάποιο θετικό βήμα προς τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, παρά τις ειλικρινείς προσπάθειες του πρόεδρου Χριστόφια.
Η αλήθεια είναι ότι δε θα μπορέσουμε να κάνουμε πολλά πράγματα, αν και από την άλλη πλευρά του Αιγαίου δεν υπάρξει ανταπόκριση.
Η προσέγγιση και η συνεργασία χρειάζονται εκατέρωθεν βήματα, δεν γίνονται μονομερώς.
Σε αυτή τη κατεύθυνση θα προτείνουμε στους γείτονες άμεσα να προχωρήσουμε σε μορατόριουμ στις περαιτέρω αγορές μείζονων αμυντικών συστημάτων.
Και θα περιμένουμε να δούμε και να αξιολογήσουμε τις ειλικρινείς τους προθέσεις.
Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για ΠΓΔΜ
* Να εργαστούμε προκειμένου να καταλήξουμε σε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση στη διαφορά για το όνομα της Π.Γ.Δ.Μ., στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις.
Φίλες και Φίλοι,
Καταθέτουμε σήμερα στην κρίση του ελληνικού λαού ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό κυβερνητικό πρόγραμμα.
Ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει συγκεκριμένες, διαρθρωμένες και σε μεγάλο βαθμό συμπληρωματικές ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, πολιτικές παρεμβάσεις και μέτρα εφαρμογής με άμεση, βραχυπρόθεσμη και μεσοπρόθεσμη απόδοση.
Δεν ισχυριζόμαστε πως λεφτά υπάρχουν.
Δεν θα καταφεύγαμε ποτέ σ’ αυτήν τη χυδαιότητα.
Ο ελληνικός λαός δεν ζητάει χρήματα ως επαίτης.
Ζητάει εργασία για να αποκτήσει τα προς το ζην.
Ζητάει να καλύπτονται οι βασικές ανάγκες του.
Διαβεβαιώνουμε, όμως, ότι πόροι μπορούν να εξοικονομηθούν.
Χωρίς τις στυγνές περικοπές του Μνημονίου.
Είναι ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα εγκρίνει ο λαός στο τελευταίο, κρίσιμο και αποφασιστικό δημοψήφισμα της 17ης Ιουνίου για το Μνημόνιο.
Ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θέτει πρώτο εθνικό στόχο της αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ διαθέτει το άξιο και εξειδικευμένο στελεχικό δυναμικό, κορυφαίους επιστήμονες και πανεπιστημιακούς, με διεθνή καταξίωση, πολιτική εμπειρία και αγωνιστική ετοιμότητα να εφαρμόσουν με επιτυχία αυτό το κυβερνητικό πρόγραμμα.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει πρωτοπόρα δύναμη αλλαγής στην Ευρώπη.
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες αξίζουν ένα καλύτερο μέλλον.
Έχουν δικαίωμα στο όνειρο να ζήσουν με αξιοπρέπεια στη πατρίδα μας, έχουν δικαίωμα στη ελπίδα.
Εμείς καλούμε όλο το λαό να ενωθεί, με λογισμό και με όνειρο για να ανοίξουμε δρόμο στην ελπίδα.
Σας ευχαριστώ, να είστε καλά, καλή δύναμη".



New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...

Την λεηλασία της Ελλάδας μέσω της δανεικής σύμβασης και του Μνημονίου, περιγράφει σε έρευνά της η αμερικανική εφημερίδα New York Times και είναι πραγματικά ανατριχιαστικά αυτά που περιγράφονται για το πως η τρόϊκα και οι τραπεζίτες που βρίσκονται από πίσω της, λεηλατούν ένα ολόκληρο κράτος και τον πληθυσμό του.
Επί της ουσίας δεν αποκαλύπτει τίποτα περισσότερο από το οτι τα περίφημα δάνεια που δήθεν δίνονται στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα είναι μια διαδικασία "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει". 
Η τρόϊκα (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ), πρακτικά οι τραπεζίτες που ελέγχουν όλο αυτό το παγκόσμιο

παιχνίδι, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν με άλλο τρόπο τα δάνεια που άπληστα έδιναν στην Ελλάδα (άπληστα με την έννοια ότι ήξεραν ότι η χώρα ήταν υπερδανεισμένη και δεν μπορούσε να εξυπηρετεί τα νέα δάνεια) από το να ... δανειοδοτήσουν τυπικά την Ελλάδα, αλλά στην πράξη να χρηματοδοτήσουν τους εαυτούς τους. «Στέλνεις τα χρήματα το αποκαλείς "δάνειο" - τα παίρνεις πίσω το αποκαλείς "τόκο"» λέει σαρκαστικά ο Στέφαν Ντίο της UBS στην New York Times. 
Φορολογούν τους λαούς τους και επειδή δεν μπορουν να αποπληρώσουν απ'ευθείας τα ελληνικά δάνεια στις τράπεζές τους, έτσι χρησιμοποιούν απλά ως "ενδιάμεση στάση" την Ελλάδα!
Και οι περίφημε "δόσεις" που δήθεν κρατούν ζωντανή της ελληνική οικονομία; Στο εσωτερικό δεν μπαίνει ρευστότητα; Ελάχιστη! Και αν σταματούσε να μπαίνει, σε καμία περίπτωση δεν θα σταματούσε να λειτουργεί η ελληνική οικονομία όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι τροϊκανοί και οι εγχώριοι συνεργάτες τους. Δεν τα λέμε μόνο εμείς αυτά, πλέον. Τα λέει και oι ΝΥΤ. 
«Τη στιγμή που η συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση είναι αβέβαιη, η Ελλάδα συνεχίζει να λαμβάνει δισεκατομμύρια ευρώ ως έκτακτη βοήθεια από μία αποκαλούμενη τρόικα δανειστών που επιβλέπει τη διάσωσή της. Αλλά σχεδόν καθόλου από αυτά τα χρήματα δεν πηγαίνουν στην ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να πληρώσει για ζωτικές δημόσιες υπηρεσίες. Αντίθετα, διοχετεύονται κατευθείαν πίσω στη τσέπη της τρόικα» αναφέρει το άρθρο.
Oπως επισημαίνει η αμερικανική εφημερίδα, καταρρίπτοντας τον μύθο που θέλει την Ελλάδα να αδυνατεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις επειδή οι δανειστές θα διακόψουν την παροχή βοήθειας προς αυτή, «το ευρωπαϊκό πακέτο διάσωσης των 130 δισ. ευρώ που υποτίθεται θα αγόραζε χρόνο για την Ελλάδα, εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο μόνο τους τόκους του χρέους της χώρας - ενώ η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να πασχίζει». 

«Καθώς πληρώνουν τους εαυτούς τους, τα μέλη της τρόικα παρακρατούν παράλληλα άλλα κεφάλαια, τα οποία θα διατηρούσαν το ελληνικό κράτος σε λειτουργία» γράφει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα. Όπως εξηγεί στους New York Times ο Τόμας Μάγιερ, σύμβουλος της Deutsche Bank στη Φραγκφούρτη «η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών απέναντι στη τρόικα, αφού η τρόικα πληρώνει τον εαυτό της».
Η αμερικανική εφημερίδα επικαλείται έναν σύμβουλο της ελληνικής κυβέρνησης, ο οποίος μιλώντας υπό το καθεστώς της ανωνυμίας, είπε σχετικά με τη τρόικα: «Διασφάλισαν το ποσό για τις εσωτερικές δαπάνες να είναι τόσο μικρό, ώστε η Ελλάδα να υποχρεωθεί να αυξήσει δραματικά τα δικά της έσοδα». Πάει και ο μύθος του ότι "Αν δεν πάρουμε την επόμενη δόσο πτωχεύουμε" που έφαγε το συκώτι του ελληνικού λαού σαν όρνεο εδώ κια δύο χρόνια. Η πραγματικότητα είναι: "Αν δεν πάρουμε την επόμενη δόση ΑΥΤΟΙ πτωχεύουν"!
Πώς γίνεται αυτό; Μέσω της συνεχούς συσσώρευσης φορολογικών εσόδων σε μία διαλυμένη οικονομία. «Η κατάσταση μοιάζει παράλογη. Οι ευρωπαϊκές Αρχές δανείζουν χρήματα στην Ελλάδα ώστε η Ελλάδα να ξεπληρώνει τα λεφτά που δανείζεται από εκείνους» συνεχίζει το δημοσίευμα. «Στέλνεις τα χρήματα το αποκαλείς "δάνειο" - τα παίρνεις πίσω το αποκαλείς "τόκο"» λέει σαρκαστικά ο Στέφαν Ντίο της UBS.
«Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο οι κυβερνήσεις δεν χρεοκοπούν όπως οι επιχειρήσεις. Οι δανειστές δεν μπορούν να τις διαλύσουν, να πουλήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και να πάρουν πίσω κάποια από τα χρήματά τους. Έτσι οι δανειστές έχουν κίνητρο να διασφαλίσουν ότι οι κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να αποπληρώνουν τα χρέη τους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι τους δανείζουν τα χρήματα» προσθέτει το δημοσίευμα και καταλήγει:  «Μία κυβέρνηση κατά του Μνημονίου μπορεί να διακόψει την αποπληρωμή του χρέους, εκτός ευρωζώνης και χωρίς το βάρος των τόκων. Προκειμένου να βοηθήσει τους ηγέτες της Ελλάδας να αντισταθούν σε αυτό τον πειρασμό, η λογική της τρόικα, είναι να τους βοηθήσει να εξυπηρετήσουν το χρέος άμεσα. Δηλαδή να αλλάξουν τους όρους της χρηματοδότησης».

Απέναντι στο Νεοφιλελευθερισμό, η Αυτονομία

 
 
 
 
 
 
Rate This

Είναι γενικά αποδεκτό, ότι η Ευρωπαϊκή κοινότητα πολιτών [1] βρίσκεται σε τέλμα, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό. Η Νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια στις χώρες της Ευρώπης, προτάσσοντας την υπερκατανάλωση, τον πολιτισμικό μηδενισμό, την άφεση της δημιουργικότητας στα χέρια των “ειδικών” και τον περιορισμό βασικών δημοκρατικών (κυρίως εργασιακών) δικαιωμάτων μας οδήγησε στις πύλες του κοινωνικού χάους. Παρ’ ότι μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως η διόγκωση του χρέους, η ολοένα και αυξανόμενη ανεργία (με συνέπεια την εξαθλίωση) έχουν σχεδιαστεί από τις ελίτ, είτε ώστε να ανταγωνιστούν το τέρας της Κίνας και της Ινδίας, (με τη μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος) είτε ώστε να περάσουν όλα τα μέσα παραγωγής στους ιδιώτες, η πραγματικότητα φαίνεται πως είναι διαφορετική. Φαίνεται πως οι παγκόσμιες ελίτ αυτοτραυματίζονται (σκοτώνοντας μέρος του υπόλοιπου πληθυσμού φυσικά) από το ίδιο τους το δημιούργημα, το Νεοφιλελευθερισμό ή νεοσυντηρισμό, που καθώς απελευθερώνει από όλους τους περιορισμούς που μπορεί να θέσει το κράτος αφήνεται στην κερδοσκοπική ασυδοσία των εταιριών, μετατρέποντας το κουρδισμένο καπιταλιστικό σύστημα, στο σημερινό οικονομικό καζίνο.
Η σημερινή κατάσταση, βέβαια, δεν θα αφεθεί στην τύχη της για μεγάλο διάστημα. Ήδη το ενδιαφέρον των οικονομικών αναλυτών επικεντρώνεται στις μεθόδους που μπορεί το τεράστιο εταιρικό κέρδος να νομιμοποιείται κοινωνικά, μέσα από την επέκταση του τεχνάσματος της εταιρικής ευθύνης. Δηλαδή, καθώς οι βασικοί πυλώνες της κοινωνίας περνούν ολοένα και περισσότερο μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία, ο πολίτης δεν διεκδικεί από το κράτος, το οποίο όσο απρόσωπο κι αν είναι έχει ως εκφραστές του τους θεσμούς του, αλλά ευχαριστείται ή δυσαρεστείται από την “κοινωνική προσφορά”, έναντι φοροαπαλλαγών βέβαια, της εκάστοτε εταιρίας, χωρίς να έχει τη δυνατότητα παρέμβασης αφού ούτε αντιπρόσωπο στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας εκλέγει, ούτε να την καταστρέψει μπορεί (καθώς εξαρτά άμεσα την επιβίωση του απ’ αυτή).
Το αποτέλεσμα της σημερινής οικονομικής κρίσης, αν συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια κλεισμένοι στο καβούκι της απογοήτευσης, θα είναι πράγματι η σταθερότητα, και η ανάπτυξη την οποία επικαλούνται οι θιασώτες του φιλελευθερισμού, όπως ο Α.Σαμαράς, ο Ε.Βενιζέλος και οι διάφοροι σαλτιμπάγκοι θιασώτες του θατσερισμού Τζήμερος και Μάνος. Για ποιά ανάπτυξη όμως μιλάνε; Πρόκειται για την ανάπτυξη που έχει γνωρίσει η Κίνα, με το βιοτικό επίπεδο των πολιτών να βρίσκεται σε σημείο που οι περισσότεροι/ες δεν μπορούμε να διανοηθούμε ακόμη. Η ανάπτυξη που επιτυγχάνεται με κριτήριο όρους της αγοράς και όχι δείκτες ουσιαστικής ανθρώπινης ευημερίας. Σε αυτή την ανάπτυξη εμείς απαντούμε με την αποανάπτυξη. Ποιά είναι η σταθερότητα που προτάσσουν; Η σταθερότητα της ανέχειας, της εξαθλίωσης για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας και σταθεροποίηση, αν όχι αύξηση, των κερδών για τους λίγους προνομιούχους και η “επιβολή της τάξης” μέσω της άμεσης καταπάτησης του δικαιώματος της διαμαρτυρίας (ήδη στις Η.Π.Α, στον Καναδά, στην Βρετανία και στην Γερμανία γίνεται λόγος για την θέσπιση νέων νόμων που θα περιορίζουν τις διαδηλώσεις, πράγμα που ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε και ο δήμαρχος της Αθήνας Γ.Καμίνης). Είναι άλλωστε λογικό! Προκειμένου να επιτευχθούν τα κέρδη απαιτείται είτε κοινωνική ειρήνη (εξ ου και η “εταιρική ευθύνη”) είτε βίαιη καταστολή οποιασδήποτε αντίδρασης. Η συρρίκνωση αυτή βασικών πολιτικών δικαιωμάτων οδηγεί, με αργό αλλά σταθερό ρυθμό, – χωρίς να το αντιληφθούμε – σε ένα κοινωνικά νομιμοποιημένο αυταρχικό καθεστώς (με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της δημοκρατίας), κατά το οποίο οι κατασταλτικοί μηχανισμοί θα μπορούν να επεμβαίνουν διαλύοντας οποιαδήποτε κοινωνική δημιουργία, βαφτίζοντας την άμεσα ως “τρομοκρατική” ενέργεια ή εσωτερικό εχθρό. Όσο αφήνουμε έννοιες, όπως “στρατόπεδα συγκέντρωσης”, “πολιτοφυλακή”, “υγειονομικές βόμβες” να εισέρχονται στην καθημερινότητα μας, τόσο θα συνηθίζουμε στην ιδέα της σταθερής μας υποταγής. Σε αυτή τη σταθερότητα εμείς απαντούμε με την αναταραχή.
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει σοβαρός ιδεολογικός αντίπαλος στο νεοφιλελευθερισμό που να υποστηρίζεται από μαζικά κινήματα και να έχει εφαρμοστεί επιτυχώς στην πράξη. Καθώς τα “κομμουνιστικά” κράτη, στην πραγματικότητα υπήρξαν αποτρόπαια ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία αντί να στηριχτούν στην ισότητα, τη δημοκρατία και την αυτονομία δημιούργησαν γραφειοκρατίες ανάλογες με την καπιταλιστική αστική τάξη, βύθισαν πληθυσμούς ολόκληρους στο ζόφο και την εξαθλίωση, προκάλεσαν γενοκτονίες και άφησαν πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς. Στον Δυτικό κόσμο, η κατάρρευση του Μαρξισμού στα τέλη της δεκαετίας του 80 συνέβαλε ριζικά στην καταρράκωση κάθε ελπίδας για κοινωνική αλλαγή, κληροδότησε την απόλυτη κυριαρχία της μαζικής αποχαύνωσης, του θεάματος, κάτω από την απόλυτη κυριαρχία των κατευθυνόμενων Μέσων Επικοινωνίας. «Οι άνθρωποι στη Δύση λένε: «αυτός είναι ο σοσιαλισμός, άλλος δεν υπάρχει, συνεπώς οι κοινωνίες μας, με όλα τα κουσούρια τους είναι οι καλύτερες ανθρώπινες δυνατές»» αναφέρει ο Κορνήλιος Καστοριάδης [«Είμαστε Υπεύθυνοι για την Ιστορία μας» (1998-99, σελ.16)]. Τα πάντα πλέον καθορίζονται από την «ανωτερότητα» του φιλελεύθερου καπιταλισμού (ντετερμινισμός) που «επειδή σαν κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό σύστημα υπερέχει όλων των άλλων θα πρέπει να αποτελεί σημείο αναφοράς». Δηλαδή, ο «θρίαμβος» του ενάντια στον Σταλινικό ολοκληρωτισμό, τον καθιστά ως «το καλύτερο που θα μπορούσε να επιτευχθεί», το τέλος της ιστορίας «δεν υπάρχει κανένα εναλλακτικό σύστημα. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και θα πρέπει να την αποδεχτούμε».Οι σταλινικές διώξεις ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της υπόθεσης του κομμουνισμού και αυτό που τελικά τον δυσφήμισε στα μάτια δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Τις συνέπειες αυτής της δυσφήμησης αντικειμενικά ακόμα και σήμερα το χειραφετησιακό κίνημα πληρώνει. Έτσι λοιπόν, γεννιέται το εξής ερώτημα: Υπάρχει επαναστατικό πρόταγμα σήμερα; Υπάρχει διέξοδος από την καπιταλιστική βαρβαρότητα; Στα ερωτήματα αυτά έχουμε ήδη απαντήσει παραπάνω, θέτοντας το πρόταγμα της αποανάπτυξης εντός των πλαισίων της συλλογικής και ατομικής αυτονομίας.
«Το πρόταγμα της αυτονομίας είναι μια δημιουργία της ιστορίας μας. [...] Το πρόταγμα της αυτονομίας δεν είναι μια πολιτική επιχείρηση σαν οποιαδήποτε άλλη. Δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο δια μέσου της αυτόνομης δραστηριότητας του κόσμου. Η δραματική απουσία αυτής ακριβώς της αυτόνομης δραστηριότητας είναι αυτό που χαρακτηρίζει τη σημερινή πραγματικότητα. [Α]…Στόχος της πολιτικής δεν είναι η ευτυχία, αλλά η ελευθερία. Την πραγματική ελευθερία (δεν ασχολούμαι εδώ με τη φιλοσοφική “ελευθερία”) την αποκαλώ αυτονομία. Η αυτονομία της κοινότητας, που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τη ρητή αυτοθέσμιση και αυτοκυβέρνηση, είναι αδιανόητη χωρίς την πραγματική αυτονομία των ατόμων που απαρτίζουν την κοινότητα. Η συγκεκριμένη κοινωνία, που ζει και λειτουργεί, δεν είναι τίποτε άλλο απ’ τα συγκεκριμένα,δρώντα,”πραγματικά” άτομα [Β] .
[Α] Κορνήλιος Καστοριάδης, Ο Θρυμματισμένος κόσμος 
[Β] Κορνήλιος Καστοριάδης, Η Δημοκρατία ως Διαδικασία και ως Καθεστώς, Η Άνοδος της Ασημαντότητας.
Πρόκειται για το μόνο πρόταγμα που μπορεί να σταθεί σοβαρά απέναντι στην εταιρική κουλτούρα. Ήδη εδώ και έναν χρόνο, βλέπουμε κινήματα μη ιεραρχικά να ξεπηδούν. Από τους αγανακτισμένους της Ισπανίας και της πλατείας Συντάγματος μέχρι το Occupy Wall Street που ραγδαία εξαπλώθηκε και σε άλλες πολιτείες της Αμερικής, και τέλος το κίνημα των φοιτητών στο Κεμπέκ και Μόντρεαλ του Καναδά, για τα οποία ελάχιστη έως μηδενική αναφορά γίνεται στα Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Κάποτε ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε πει πως οι λαοί θα την βρουν την λύση. Η λύση είναι μπροστά μας λοιπόν. Η νέα ελπίδα γεννιέται στους δρόμους και τις πλατείες. Το μόνο που χρειάζεται είναι η δική μας προσπάθεια και θέληση για μια κοινωνία ανθρώπινη και δίκαιη. Όσο περιμένουμε να επαναληφθεί η περσινή λαοθάλασσα του Συντάγματος ή μαζικές καταλήψεις τύπου Μάη 68, ή να βιώσουμε ένα νέο φοιητικό κίνημα ανάλογο με αυτό του Μόντρεαλ, τόσο η πραγματικότητα θα μας απογοητεύει. Χωρίς να έχουμε αυτοσκοπό τη μαζικότητα, χωρίς να θέτουμε κριτήρια επαναστατικότητας, το ζητούμενο είναι όσοι νιώθουμε ακόμη ζωντανοί, όσοι διψάμε για δημιουργία, να βρεθούμε στους δρόμους, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για κοινωνική επανάσταση.
[1] Αντιμετωπίζουμε τις κοινωνίες της Ευρώπης όχι ως μια ομοιογενή ολότητα, αλλά ως μία σύνθεση διαφορετικών κοινωνιών που συνυπάρχουν σε μια οικονομική και πολιτική ένωση εδώ και αρκετά χρόνια, και ως αποτέλεσμα αντιμετωπίζουν περίπου κοινά προβλήματα και ακολουθούν παρόμοιες κατευθύνσεις (χωρίς να αγνοούμε φυσικά τις διαφοροποιήσεις που θα συναντήσει κανείς φυσικά στο φαντασιακό των σύγχρονων πχ Γερμανών και Ισπανών).
28/05/2012 | » 
Συνδιαμόρφωση από EforJulien Febvre

Κανιβαλισμός, το ανώτατο στάδιο του νεοφιλελευθερισμού


του Νίκου Νικήσιανη
Ο νέος εγχώριος σταρ του νεοφιλελευθερισμού Θάνος Τζήμερος δήλωσε, λέει, ότι «κάθε μετανάστης που εργάζεται παίρνει μια θέση από τους Έλληνες». Ως πρακτικός όμως άνθρωπος, ο κ. «Αυτοδημιούργητος» δεν στέκεται στη διαπίστωση του προβλήματος, αλλά προτείνει και ριζοσπαστικές λύσεις: οι μετανάστες θα μπορούσαν, λέει, «να αξιοποιηθούν ως φθηνά εργατικά χέρια σε επιχειρήσεις που πρέπει να ανταγωνιστούν αντίστοιχες στη Βουλγαρία», ενώ οφείλουμε να τους αναγκάζουμε να περνάνε τόσο άσχημα, ώστε «όταν τηλεφωνούν στα χωριά τους να μην λένε ότι η ζωή στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι στις πατρίδες τους». Αν συνδυάσουμε τις δύο προτάσεις, οφείλουμε να υποθέσουμε ότι αυτή η εργασία θα είναι μάλλον καταναγκαστική: αλλιώς, θα φεύγανε και αυτοί στα “χωριά” τους.
Οι ιδέες αυτές μπορεί να μην ακούγονται βέβαια και τόσο «φιλελεύθερες» και «δημιουργικές»· όπως όμως έχει διακηρύξει με ειλικρίνεια, μπροστά στην προοπτική να κονομάσει λίγες έδρες, ο φέρελπις γκουρού των αγορών είναι ικανός να ξεπουλήσει ακόμα πιο φτηνά τις ήδη φτηνές νεοφιλελεύθερες ιδέες του. Πριν δύο μέρες εξάλλου, αυτός ο μέγιστος εχθρός των ξεπουλημένων πολιτικών, έδιωξε με μία δήλωση όσους «στενούς συνεργάτες» του τόλμησαν να διαφωνήσουν με τη γραμμή του κόμματος και τη συνεργασία με τον άφθαρτο κ. Μάνο. Για αυτό άλλωστε εδώ και μήνες προσπαθεί το ΣΚΑΪ να τον κάνει άνθρωπο· μπας και χρειαστεί μία τσόντα για να δέσει καλύτερα το σενάριο της συγκυβέρνησης και όχι για να παπαγαλίζει τις τετριμμένες, καφενειακού επιπέδου, “αναλύσεις” του, με αυτό το περισπούδαστο ύφος ενός και καλά αποφασιστικού Βασιλάκη Καΐλα.
Στην προσπάθειά του ωστόσο να γλύψει το μαλακό υπογάστριο του λαϊκιστικού ρατσισμού, ο γραφικός τηλεπλασιέ μεταχειρισμένων συνταγών έρχεται τελευταίος και καταϊδρωμένος. Όταν η διαχείριση του μνημονίου έχει διπλασιάσει την ανεργία σε ένα χρόνο, το επιχείρημα ότι «οι ξένοι (επίσης άνεργοι) μας παίρνουν τις δουλειές», δεν το πολυδουλεύει πια ούτε η Χρυσή Αυγή, η οποία, πολύ πιο έξυπνη από τον κ. «Πετυχημένο», επικεντρώνει στην ασφάλεια, αλλά και στην καταγγελία των «πουλημένων πολιτικών». Όσο για την εκμετάλλευση των μεταναστών ως φτηνά εργατικά χέρια, αυτό γίνεται από το ’90, ενώ αν πιστεύει ότι η ζωή των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας είναι σήμερα τόσο ελκυστική που χιλιάδες νέοι από την Καμπούλ ονειρεύονται ακόμα να μετακομίσουν στον Άγιο Παντελεήμονα, ο επιχειρηματίας μας μάλλον έχει καιρό να περάσει από εκεί· άλλωστε, την πρόταση του για σχεδιασμένη επιδείνωση των ήδη άθλιων συνθηκών την εφαρμόζουν καιρό τώρα οι ομοϊδεάτες του από τη Χρυσή Αυγή.
Ο πόλεμος όλων εναντίον όλων
Δεν θέλαμε ωστόσο να ασχοληθούμε τόσο με τον ίδιο τον κ. Τζήμερο· άλλωστε, το πιο πιθανό είναι μετά τη διαγραφόμενη αποτυχία του στις ερχόμενες εκλογές να μην τον θυμάται ούτε ο σ. Πορτοσάλτε. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι οι δηλώσεις του, εξαιτίας ακριβώς αυτού του ενθουσιασμού του νεοφώτιστου, αποκαλύπτουν το πόσο κοντά είναι ο νεοφιλελευθερισμός με το νεοφασισμό. Ειδικά σε περίοδο κρίσης, όταν το προσωπείο των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» καθίσταται μία περιττή πολυτέλεια, ο φιλελευθερισμός, όχι μόνο βέβαια του Μάνου ή του Τζήμερου, αλλά –ακόμα περισσότερο- του Σαμάρα, του Βενιζέλου, του Δασκαλόπουλου ή του Μανδραβέλη, καταφεύγει στην αρχική του μήτρα: τον πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πριν από μερικούς μήνες, ο κ. Βενιζέλος προσπαθούσε να μας πείσει για την αναγκαιότητα των νέων μέτρων απορρύθμισης της μισθωτής εργασίας – ναι, πρόκειται για τα ίδια μέτρα που σήμερα υποστηρίζει ότι αυτός αντιστάθηκε, αλλά του την έφερε ο ΣΕΒ. Έλεγε τότε λίγο – πολύ ότι οι μισθωτοί οφείλουν να χάσουν ένα μέρος του μισθού τους για χάρη των άνεργων, υπονοώντας σαφώς ότι αν δεν το δεχθούν αυτό με χαρά, είναι κοινωνικά ανάλγητοι και εχθροί του λαού.
Ακολουθώντας τη λαμπρή παράδοση του σημίτειου «κοινωνικού αυτοματισμού», ο κ. Βενιζέλος και οι συγκυβερνήτες του προσπαθούσαν τότε μεθοδικά να υποκινήσουν ένα είδος πολέμου ανάμεσα στους μισθωτούς και τους άνεργους, μεταξύ δηλαδή των φτωχών και των πιο φτωχών. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, είχαν προηγούμενα προσπαθήσει να στρέψουν τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα ενάντια στους συναδέλφους τους του δημοσίου, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τώρα ο Τζήμερος, ο Καιάδας και ο Χρυσοχοΐδης προσπαθούν να στρέψουν τους ντόπιους άνεργους ενάντια στους αλλοδαπούς αδερφούς τους. Όσο όμως η μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα αύξησε τους μισθούς στο ιδιωτικό, όσο η διάλυση των εργασιακών σχέσεων μείωσε την ανεργία, άλλο τόσο η επίθεση εναντίον των μεταναστών, θα βοηθήσει τους άνεργους να βρουν δουλειά.
Η ανθρωποφαγία ως μοχλός ανάπτυξης
Για να είμαστε ωστόσο δίκαιοι, τα παραπάνω επιχειρήματα έχουν μια πραγματική βάση: αν απολυθούν 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι ως απατεώνες και τεμπέληδες, αν διαλυθούν οι συλλογικές συμβάσεις και κοπούν στη μέση οι μισθοί (ο Μάνος προτείνει επιπλέον να καταργηθούν οριστικά και τα ασφαλιστικά ταμεία, να τελειώνουμε), αν κλείσουμε τους μετανάστες σε εργοστάσια καταναγκαστικής εργασίας (ή έστω «ειδικές οικονομικές ζώνες» κοκ), τότε πράγματι, ίσως, (ίσως και όχι βέβαια), να αυξηθεί τόσο το περιθώριο κέρδους που μπορεί μετά από καιρό να επανεκκινηθεί και η ανάπτυξη.
Προφανώς, για τους ίδιους τους εργαζόμενους και μαζί και τους ανέργους, οι παραπάνω “αναγκαίες, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” ακούγονται σαν σενάριο για ταινία τρόμου με πρωταγωνιστές ανθρωποφάγα ζόμπι. Για τους πολλούς, το σημαντικό δεν είναι γενικά η ανάπτυξη (δηλαδή, το ξαναλέμε, η κερδοφορία), αλλά η ευημερία, η ευτυχία, η αξιοπρέπεια και άλλες μη ποσοτικοποιήσιμες έννοιες. Οτιδήποτε όμως (υποτίθεται ότι) φέρνει την ανάπτυξη, εμφανίζεται αυτόματα ως αυτονόητη, ομόφωνη απαίτηση σύμπασας της κοινωνίας – ή μάλλον της κοινής γνώμης, που κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει (ακόμα μάλιστα και οι αριστεροί πολέμιοι του Μνημονίου αναγκάζονται πολλές φορές να οχυρώνονται πίσω από την -χοντρικά αληθή- θέση ότι το Μνημόνιο αναστέλλει την ανάπτυξη, αντί να αμφισβητούν τη φύση αυτής της ανάπτυξης).
Για τους λίγους ωστόσο, μπροστά στην υπεράσπιση της κερδοφορίας και τελικά στην υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας, κάθε δευτερεύον δικαίωμα μπορεί και πρέπει να περιοριστεί. Παρά τις διαδεδομένες φιλελεύθερες κοινοτοπίες ότι «η ελευθερία του ενός σταματά, εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου», η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η ελευθερία όλων μας σταματά εκεί που κινδυνεύει η ελευθερία του κεφαλαίου. Αν, για παράδειγμα, ο ρατσισμός και ο αποκλεισμός μπορούν να ρίξουν τα μεροκάματα, αν τα πεσμένα μεροκάματα βοηθούν την ανάπτυξη και αν η ανάπτυξη οφελεί όλη την κοινωνία, τότε ναι, μπροστά στο υπέρτατο αγαθό της ανάπτυξης δεν χρειάζεται να έχουν όλοι τα ίδια “ανθρώπινα δικαιώματα”. Και τότε ο φιλελευθερισμός μπορεί άνετα να συνδυαστεί και με ολίγον (ή πολύ) από ρατσισμό: ρωτήστε και τον κ. Τζήμερο, κάτι ξέρει αυτός από φιλελευθερισμό.
Στους καιρούς της κρίσης λοιπόν, το ιερό δικαίωμα στην ιδιοκτησία μπορεί να αναχθεί ακόμα και σε δικαίωμα στην ανθρωποφαγία. Πίσω όμως από τον «πόλεμο όλων εναντίον όλων» που κηρύσσει ο Βενιζέλος, η Χρυσή Αυγή και ο Αντώνης Σαμαράς (θυμάστε το σύνθημα εφόδου «για να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας»;), κρύβεται πάντα ο πόλεμος των πλούσιων ενάντια στους φτωχούς. Και για να κερδίσουν οι πλούσιοι αυτόν τον πόλεμο, βάζουν τους φτωχούς να τρώνε τις σάρκες τους. Δεν πρέπει λοιπόν μόνο να τους φάμε πριν μας φάνε, αλλά πρέπει να τους φάμε πριν φαγωθούμε μεταξύ μας.