ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΨΉΦΙΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΟΣΙΛΟΓΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ-ΚΟΥΒΕΛΗ




Προς μελλοθανάτους…

Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που...
θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας  την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ.  Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.

Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.

Θύμιος Κ. από  ellinofreneia από μοντάζ Γρέκι

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ Ο "ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ"

Τη στιγμή που σας γράφουμε ακόμα συνεχίζονται οι πορείες καθημερινά (από τις 12 Φεβρουαρίου που ξεκίνησαν μέχρι και τώρα 3 Μαρτίου). Κάθε απόγευμα μαζεύεται κόσμος στο κέντρο κάθε πόλης και διαδηλώνει...
   
Αυτό συμβαίνει σε πάνω από 40 πόλεις και χωριά, ακόμα και σε περιοχές όπου δεν είχαν ξαναγίνει πορείες!

Οι πορείες αρχικά ξεκίνησαν ενάντια στους νέους υπερβολικά υψηλούς λογαριασμούς του ρεύματος και της θέρμανσης (στη Βουλγαρία πληρώνεις ξεχωριστούς λογαριασμούς για αυτά τα δυο). Επίσης, μεσολάβησε ένας αυτοπυρπολισμός πολίτη ως ένδειξη διαμαρτυρίας, ο οποίος βρίσκεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, στην πόλη της Βάρνας. Ακολούθησαν ακόμα μαζικότερες πορείες, οι οποίες από ειρηνικές... 

(όπως είχαν ανακοινωθεί στο ίντερνετ) μετατράπηκαν σε βίαιες, κυρίως στη Σόφια, όπου στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων με την αστυνομία, βρίσκονταν οι λεγόμενοι «κουκουλοφόροι» της Βουλγαρίας. Γίνεται λόγος για νεαρούς, μέλη νεοναζιστικών και ακροδεξιών ομάδων, οι οποίοι συμμετέχουν σε οπαδικούς συνδέσμους όπου και οργανώνονται πριν τις πορείες.
Από τις συγκρούσεις αυτές υπήρξαν πολλοί τραυματίες, ως επί το πλείστον ειρηνικοί διαδηλωτές αφού η αστυνομία, το βράδυ τις 19ης Φεβρουαρίου, ξέσπασε πάνω σε όποιον διαδηλωτή έβρισκε (πράγμα που για τα δεδομένα των διαδηλώσεων στη χώρα ήταν πρωτόγνωρο).

Με τις διαδηλώσεις να συνεχίζονται για 10 συνεχείς μέρες και τον κόσμο να μην τρομοκρατείται, στις 20 Φεβρουαρίου, ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ, ανακοινώνει την παραίτηση της κυβερνήσεώς του εφόσον δεν κατάφερε, παρά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Συμεών Ντιάνκοφ την προηγούμενη μέρα, να ηρεμήσει την κατάσταση σε ολόκληρη τη χώρα (σε αυτό το σημείο, ας μην παραβλέψουμε και το γεγονός ότι οι βουλευτικές εκλογές στην Βουλγαρία ήταν προγραμματισμένες για τον φετινό Ιούλιο (πλέον προγραμματίστηκαν για τον Μάιο) και έτσι πολλοί υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση παραιτήθηκε ώστε να μην τραβήξει τα πράγματα στα άκρα και να μπορέσει στις επερχόμενες εκλογές να διεκδικήσει ξανά την εξουσία).

Εν τω μεταξύ όμως, οι πορείες είχαν ήδη εξελιχθεί σε διαμαρτυρίες γενικότερα ενάντια στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Βουλγαρίας εδώ και 23 χρόνια (από την πτώση του κομμουνισμού στη χώρα το 1989 μέχρι και σήμερα). Έτσι, ο κόσμος συνεχίζει να κατεβαίνει ακόμα και τώρα στο δρόμο με συνθήματα όπως «Δεν θέλουμε νέα πρόσωπα στο ίδιο παιχνίδι, αλλά αλλαγή του συστήματος!».Τα κόμματα, τώρα όσο ποτέ άλλοτε, έχουν απαξιωθεί αφού όλα αυτά τα χρόνια το κάθε κόμμα που ανέβαινε στην εξουσία υπόσχονταν αλλαγές που ποτέ δεν έκανε. Οι πορείες που οργανώνονται σε όλη τη χώρα είναι αυστηρώς ενάντια στα κόμματα και καλούνται ως επί το πλείστον από απλούς πολίτες στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στο facebook (με παρόμοιο τρόπο με το κίνημα των πλατειών σε Ελλάδα, Ισπανία και την Αραβική Άνοιξη).

Παρά τη μαζική ριζοσπαστικοποίηση και οργή απέναντι στο κομματικό σύστημα, ο κόσμος δεν έχει καταφέρει ακόμα να εκφράσει μια γενική κατεύθυνση αντιπρότασης. Είναι γεγονός ότι στις πορείες συμμετέχουν, από κοινού, εθνικιστές-φασίστες έως και αυτοοργανωμένες, αντικαπιταλιστικές και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες (π.χ., οι ακτιβιστές απο το βουλγαρικό “Οccupy” που κατεβαίνουν με πανό «Τέρμα οι αυταπάτες. Αυτοδιεύθυνση-καθημερινή κοινωνική δράση!»). Αυτή η εκρηκτική σύνθεση των πορειών έφτασε, στις 24 Φεβρουαρίου, στο αποκορύφωμά της, όταν το μπλοκ των ακτιβιστών με συνθήματα αντικαπιταλιστικά και για την άμεση δημοκρατία, δέχτηκε επίθεση από νεαρούς χούλιγκαν-φασίστες, οι οποίοι επίσης συμμετείχαν στην πορεία. Κάποιοι ακτιβιστές (μεταξύ τους και γυναίκες) ακόμα και απλοί πολίτες χτυπήθηκαν από αυτούς τους επονομαζόμενους πατριώτες. Η αντίδραση των απλών πολιτών που προσπάθησαν να σταματήσουν τους φασίστες φωνάζοντάς τους προβοκάτορες και η ψύχραιμη αντίδραση του μπλοκ, έδωσαν τέλος σε αυτή την κατάσταση. Είναι αλήθεια ότι η παρουσία ακροδεξιών στις πορείες έχει επηρεάσει και την συνθηματολογία των πορειών αφού ακούγονται μαζικά πλέον συνθήματα όπως «Βούλγαροι, ήρωες!», «Όχι νέο τζαμί στη Σόφια», καθώς και ο εθνικός ύμνος της Βουλγαρίας. Επίσης, κατά τη διάρκεια των πορειών δεν επιτρέπονται παρά μόνο βουλγαρικές σημαίες.

Από την άλλη πλευρά, δημιουργούνται διάφορες τάσεις και προτάσεις από πολίτες, όπως: νέο σύνταγμα, αλλαγή του συστήματος με βάση το ισλανδικό μοντέλο διακυβέρνησης, συμμετοχή και έλεγχος των πολιτών στην εξουσία. Γι' αυτό το λόγο έχουν δημιουργηθεί γενικές συνελεύσεις πολιτών όπου και προσπαθούν να διαμορφώσουν τα αιτήματά τους. Επίσης, έχουν ήδη δημιουργηθεί 2 με 3 ηλεκτρονικές πλατφόρμες όπου διαμορφώνονται και ψηφίζονται προτάσεις. 

Την 1η Μαρτίου, δημιουργήθηκε στη Σόφια βουλγαρικό κοινωνικό φόρουμ για την ανάδειξη θεμάτων όπως: άμεση δημοκρατία, κοινωνική οικολογία και συμμετοχικές μορφές οικονομίας. 

Ο βουλγαρικός λαός για πρώτη φορά μπαίνει σε διαδικασία διαλόγου και αναζήτησης εναλλακτικών από τα κάτω και παρά τις όποιες δυσκολίες, αυτό από μόνο του αποτελεί μια κινηματική παρακαταθήκη. Το τι αποτελέσματα αυτό θα φέρει μένει να το δούμε.. Το σπουδαίο είναι ότι ξυπνήσαμε!

Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ο μεγάλος ηττημένος των ιταλικών εκλογών είναι η πολιτική της Γερμανίας να υπερασπιστεί το ευρώ επιβάλλοντας λιτότητα, απορρύθμιση και ιδιωτικοποιήσεις στην περιφέρεια και γενικότερα... 

του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ

Καταρρακώθηκε ταυτόχρονα η προσδοκία ότι η γερμανική λύση θα μπορούσε να γίνει αποδεκτήαπό τους ψηφοφόρους, αν την επέβαλλαν τεχνοκράτες και όχι φθαρμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί.

Ο μόνος που ίσως ξαφνιαστεί από την απόρριψη της γερμανικής πολιτικής και των τεχνοκρατών από τον ιταλικό λαό είναι ο απομονωμένος κύκλος των ιθυνόντων της Ε.Ε. Εδώ και δύο δεκαετίες η Ιταλία υποχωρεί σταθερά στην παγκόσμια οικονομική κατάταξη. Οι λόγοι είναι πολλοί και σχετίζονται με δομικές αδυναμίες, όπως η δυσλειτουργική δημόσια διοίκηση και η διαφθορά. Ούτως ή άλλως, από το 2000 μέχρι το 2011 η ετήσια ανάπτυξη της ιταλικής οικονομίας ήταν γύρω στο 1%, χειρότερη ακόμη και από την πολύ χαμηλή ανάπτυξη της δεκαετίας του 1990.
 Δηλαδή οι Ιταλοί... 


Δεν έχουν κερδίσει τίποτε από το ευρώ. Δεν είχαν καν την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας που προκάλεσε η φούσκα ακινήτων στην Ισπανία και την Ιρλανδία, ή η περίοδος πιστωτικής επέκτασης στην Ελλάδα, όπου δεν υπήρξε μεν φούσκα, αλλά εμφανίστηκε επίπλαστη ευμάρεια για ορισμένα κοινωνικά στρώματα. Η Ιταλία δεν παρουσίασε τα προβλήματα της περιφέρειας της Ευρωζώνης, όπως το τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και η υπερδιόγκωση του εγχώριου πιστωτικού τομέα. Δεν είχε όμως ούτε οικονομικό δυναμισμό ούτε ευεξία. 

Τα χρόνια του ευρώ ήταν στην ουσία νεκρά για την οικονομία και την κοινωνία.
Κερδισμένοι ήταν ορισμένοι τομείς του μεγάλου ιταλικού κεφαλαίου. Η Φινμεκάνικα, για παράδειγμα, έγινε από τις μεγαλύτερες και πιο πετυχημένες αεροναυπηγικές εταιρείες παγκοσμίως. Η Ουνικρέντιτ απέκτησε κυρίαρχο ρόλο στις τραπεζικές αγορές της Ευρώπης. Αυτοί ήταν και οι στυλοβάτες της γερμανικής πολιτικής στην Ιταλία, οι πρόμαχοι των «σοβαρών» λύσεων για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, που εκπροσώπησε ο «σωτήρας» Μόντι.
Ο Μόντι ανήγγειλε στον ιταλικό λαό ότι θα πρέπει να δεχτεί μια σειρά από άδικα και ατελέσφορα μέτρα, όπως: λιτότητα, παρ΄ότι δεν υπήρξε ευμάρεια τα προηγούμενα χρόνια, «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας, που ήδη ανέβασαν την ανεργία πάνω από 11%, υψηλότερη φορολογία, που ήδη χτύπησε τους πιο ευάλωτους, και περικοπές για να μειωθεί το δημόσιο χρέος, έστω κι αν το διακρατούν κυρίως οι εγχώριες τράπεζες και άρα δεν είναι έρμαιο των διεθνών «αγορών». Με δύο λόγια, η Ιταλία θα πρέπει να μπει σε τούνελ χωρίς έξοδο, για να έχει την ικανοποίηση ότι θα μείνει στο ευρώ από το οποίο δεν έχει κερδίσει κάτι μέχρι σήμερα.
Τα ίδια περίπου όμως είπε και ο «σοβαρός» Μπερσάνι, ο οποίος κατέδειξε με τραγικό τρόπο την κατάντια της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Δέσμιος κι αυτός του ευρωπαϊσμού, παρουσιάστηκε ωςεγγυητής της γερμανικής πολιτικής.

Χωρίς άλλες επιλογές, οι ψηφοφόροι εκτόξευσαν τον Γκρίλο και νεκρανάστησαν τονΜπερλουσκόνι. Και οι δύο τόλμησαν να πουν στον ιταλικό λαό ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ξεκινούν από την ΟΝΕ και την Ε.Ε., ότι το ευρώ δεν αξίζει καμία θυσία, ότι η εθνική κυριαρχία παραμένει βασικό εργαλείο για τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Η απόρριψη της γερμανικής πολιτικής από τους Ιταλούς ψηφοφόρους ξαναφέρνει την κρίση της Ευρωζώνης στο προσκήνιο. Αποκλείεται πλέον να υπάρξει ιταλική κυβέρνηση που θα συναινέσει στη λιτότητα, στην απορρύθμιση και στις ιδιωτικοποιήσεις. Το επόμενο διάστημα είναι πιθανόν οι χρηματοπιστωτικές αγορές να πιέσουν ξανά ανεβάζοντας τα ιταλικά σπρεντ. Δεν είναι ξεκάθαρο πως θα μπορέσει να παρέμβει η ΕΚΤ για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, δεδομένου ότι απαιτεί τη λήψη μέτρων λιτότητας, πριν αγοράσει κρατικά ομόλογα. Η ώρα της κρίσεως για το Βερολίνο είναι ακόμη μπροστά.

Τσίπρας: Επενδύσεις παραγωγικές και όχι πειρατικές

Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαρτίου 5, 2013
Τσίπρας: Επενδύσεις παραγωγικές και όχι πειρατικέςΣυναντήσεις με τον περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, τους δημάρχους και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης είχε σήμερα ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
 Όπως είπε ο κ. Τσίπρας, η Θράκη, ένας ιστορικός και ευαίσθητος τόπος, χρειάζεται επενδύσεις για ανάπτυξη και όχι για λεηλασία, επενδύσεις που θα αναδείξουν τα ιδιαίτερα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής και που δεν θα λεηλατήσουν το φυσικό περιβάλλον.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωσε πως υπάρχουν πολλά  μοντέλα επενδύσεων: «Το Νορβηγικό, για παράδειγμα, μοντέλο όπου, με πυρήνα το δημόσιο συμφέρον, υπάρχουν επενδύσεις και αξιοποίηση των φυσικών πόρων με κοινωνική ανταποδοτικότητα. Υπάρχει και το μοντέλο της Νιγηρίας, όπου μεγάλες πολυεθνικές απομυζούν τους εθνικούς πόρους, αφήνοντας σκουπίδια και λεηλασία στην τοπική οικονομία και κοινωνία».
Απευθυνόμενος στην κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας πρόσθεσε πως «ο κ. Σαμαράς πρέπει να επιλέξει με ποιο μοντέλο επενδύσεων είναι», σημειώνοντας πως «αν είναι με το μοντέλο της λεηλασίας, τότε είναι βέβαιο ότι θα βρει απέναντί του όχι τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα βρει απέναντί του το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας που θέλει να ζήσει με προοπτική».
Την αντίθεσή του στην εξόρυξη χρυσού στο Πέραμα Αλεξανδρούπολης επανέλαβε ο Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Άρης Γιαννακίδης.
«Εμείς γνωστοποιούμε σ΄ ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο –και σήμερα βρισκόμαστε εδώ στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ- την πλήρη ομοθυμία και την εκπεφρασμένη αδιατάρακτης στο χρόνο έκφρασης όλης της θεσμικής κοινωνίας ότι η συγκεκριμένη επένδυση δεν συνάδει με το δικό μας αναπτυξιακό πρόταγμα και με το δικό μας στρατηγικό αναπτυξιακό σχεδιασμό, όπως έχει διαβουλευτεί και συναποφασιστεί και συγκεκριμενοποιηθεί από την τοπική κοινωνία» δήλωσε. Πρόσθεσε πως «όποιος αποφασίσει για μας, χωρίς εμάς, τότε θα μας βρει καθολικά απέναντι».
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις του δημάρχου Αλεξανδρούπολης Βαγγέλη Λαμπάκη ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα είχε ζητήσει από τον Καναδό πρέσβη να αφήσει ήσυχη τη Θράκη.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ


anatropiΤην περασμένη Κυριακή 24/2 στο αμφιθέατρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ 28 συλλογικότητες (λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα, συνδικαλιστικά και εργατικά σχήματα) συζητήσαμε την πρόταση των Επιτροπών αγώνα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» για προειδοποιητική λαϊκή στάση πληρωμών. Ομόφωνα η συνέλευση συντονισμού αποφάσισε να υιοθετήσει την πρόταση και να την κάνει πράξη, δράση ανατροπής που θα αναπτυχθεί με δεκάδες πρωτοβουλίες ενημέρωσης και εκδηλώσεις σε κάθε γειτονιά, θα κορυφωθεί με παλλαϊκό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στα τέλη Μάρτη και θα ξεκινήσει από την 1η Απρίλη με γενικευμένη λαϊκή στάση πληρωμών σε ΔΕΚΟ/ΕΦΟΡΙΑ/ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Όλοι αντιλαμβανόμαστε και κάθε προοδευτική πολιτική παράταξη διακηρύσσει ότι ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Οι σχεδιασμοί της ισοπέδωσης και της φτωχοποίησης όλης της κοινωνίας πρέπει να σταματήσουν τώρα. Μοναδικός δρόμος είναι η ανατροπή τους προκειμένου ο λαϊκός παράγοντας να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, να την επιβάλλει και μαζί να επιβάλλει πολιτικές στον αντίποδα αυτών που γεννούν ανεργία, φτώχεια, απογοήτευση, αδιέξοδα, θάνατο. Δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία και νέες συλλογικότητες συζητούν και σχεδιάζουν τη συμπόρευσή τους στην ίδια αντίδραση. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι οργανώσεις και τα πολιτικά κόμματα της αριστεράς που μιλούν για ανυπακοή και ανατροπή δεν έχουν πάρει θέση. Οπωσδήποτε βρισκόμαστε στην αρχή αυτής της λαϊκής εκστρατείας, αλλά δεν περισσεύει χρόνος. Μαζί με τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία που δοκιμάζεται καθημερινά, δοκιμάζονται οι πολιτικές και τα ανατρεπτικά τα λόγια τα μεγάλα των πολιτικών σχηματισμών που δηλώνουν απέναντι από το μνημονιακό μέτωπο της τροικανής κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, του ΣΕΒ και των τραπεζιτών. Ελπίζουμε οι διακηρύξεις τους περί ανατροπής να μην αποδειχτούν ανέξοδες και φρούδες. Καλούμε κάθε πολιτική παράταξη, και τους συνδικαλιστικούς φορείς να πάρουν τώρα θέση. Η λαϊκή αντεπίθεση που ξεκίνησε από τα κάτω  δεν θα σταματήσει. Θα προχωρήσει και θα φέρει ανατροπές. Θα ανατρέψει αυτούς που σχεδιάζουν και ανατρέπουν τις ζωές μας κι αυτούς που εύκολα καλλιεργούν αυταπάτες και σκέπτονται το λαό στο παρασκήνιο και τη διαχειριστική τους λογική στο προσκήνιο. Οι επόμενες μέρες θα αποδειχτούν κρίσιμες και χρήσιμες για συμπεράσματα. Αναμένουμε…

MEGA ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ ΔΟΣΙΛΟΓΗΣ ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ!


Μαγκάλι ή ΜΕΓΚΑ-λι;

MEGAΤο πρώτο, το μαγκάλι, είναι κορυφαίο δείγμα της απόλυτης φτώχειας ενός λαού που επιβίωνε μέσα στον πόλεμο, στην γερμανική κατοχή, στον εμφύλιο και στις αναθυμιάσεις του μονοξειδίου του άνθρακα που τον αποτελείωναν..
Το δεύτερο, το μεγκα-λι, είναι κορυφαίο δείγμα σύγχρονης προπαγάνδας, δωσιλογισμού και συναίνεσης σε μια πρωτοφανή βία στην πλάτη ενός λαού που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στον πόλεμο που εξαπέλυσε εναντίον του η νεοφιλελεύθερη αγορά των τοκογλύφων με τους υπαλλήλους της πολιτικούς και τεχνοκράτες, να επιβιώσει μέσα στην φτωχοποίηση και στις αναθυμιάσεις μιας «ενημέρωσης» που τον κρατά αποτελειωμένο σε κατάσταση καταστολής και διαρκούς παθητικότητας..
Είναι κορυφαίο δείγμα μιας εξαθλιωμένης «ενημέρωσης» που αποτελεί ακραίο αντεθνικό και αντιλαϊκό φαινόμενο ενός πάλαι ποτέ μεγάλου ευρωπαϊκού πολιτισμού που σήμερα βιώνει το ναδίρ της φθοράς και παρακμής του. Μιας «ενημέρωσης» που είναι εντεταλμένη να διακηρύσσει ότι τα μνημόνια δήθεν αποτελούν μια αδήριτη αναγκαιότητα που, σκοτώνει μεν ανθρώπους, αλλά αφήνει ανέπαφα τα κτίρια μιας άδειας και έρημης πατρίδας..
Μιας «ενημέρωσης» που προπαγανδίζει πως οι πολίτες που αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν να ζήσουν εξαθλιωμένοι και ταπεινωμένοι, έχουν ..ψυχολογικά προβλήματα.. Πού όταν πεθαίνουν από τις αναθυμιάσεις μαγκαλιών γιατί αδυνατούν να πληρώσουν το πετρέλαιο, φταίνε οι ίδιοι γιατί δεν ήξεραν πως το μονοξείδιο σκοτώνει..
Γεμίζουν τον κόσμο με ενοχές και φόβο ώστε, αντί να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος με το οξυγόνο της ενημέρωσης για να μπορεί να επιλέγει, βάλλεται με τις αναθυμιάσεις της προπαγάνδας με αποτέλεσμα να διατηρείται σε κατάσταση διαρκούς καταστολής και παθητικότητας απέναντι σε αυτό που τον σκοτώνει. Έτσι, η καθημερινή βία, οι στρατιές των ανέργων, οι χιλιάδες αυτοκτονίες, οι θάνατοι από την εξαθλίωση και την έλλειψη στοιχειωδών αγαθών επιβίωσης –που έως τώρα αποτελούσαν κατακτήσεις ενός πολιτισμού αιώνων, γίνονται συνήθεια, θεωρούνται φυσικά και θεμιτά και επομένως αποδεκτά..
Μαγκάλι ή μεγκά-λι; Ίδιες είναι οι αναθυμιάσεις και των δύο και ίδιος είναι και ο τρόπος αντιμετώπισης τους. Το πρώτο αντιμετωπίζεται με ανοιχτά παράθυρα και καθαρό οξυγόνο και το δεύτερο με ανοιχτά παράθυρα στη ζωή και καθαρή σκέψη για γεννηθεί το κουράγιο προς τη μόνη διέξοδο που μας απομένει. Την αντίσταση και τον ξεσηκωμό.. Άντε ρε παιδιά να ετοιμαζόμαστε δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα..
(αφιερωμένο στην μνήμη των αδικοχαμένων φοιτητών της Λάρισας)

ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ Ο ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΥΡΕΤΑΙ ΑΔΙΚΩΣ!!!



Γράφει ο Χάρρυ Κλύνν

Ο κ. Βενιζέλος, ως μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής, διερευνούσε το σκάνδαλο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, χαρακτήριζε την υπόθεση ως «προεκλογική σκανδαλολογία» (σελ. 233 του Πορίσματος) και αποφαινόταν:

«Δεν προκύπτει κανένα στοιχείο πιθανής τέλεσης ποινικού αδικήματος από τους πρώην υπουργούς Εθνικής Άμυνας κκ Απόστολο – Αθανάσιο Τσοχατζόπουλο και Γιάννο Παπαντωνίου και τα στελέχη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Αμύνης, που επί μήνες προσεβλήθηκαν και διασύρθηκαν αδίκως». (σελ. 303).

Παραθέτω και την τότε άποψη του τότε εκπροσώπου της ΝΔ Γιάννη Μιχελάκη, χωρίς, ασφαλώς, να γνωρίζω εάν εξακολουθεί να είναι η ίδια μετά την κραυγαλέα στήριξη του κόμματός του στον Βενιζέλο στη δυσώδη υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Διαβάστε τη δήλωση Μιχελάκη και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:

«Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες εταιρίες και ο ίδιος πρωταγωνιστής. Αυτό είναι …το ΠΑΣΟΚ του Άκη Τσοχατζόπουλου, του Τσουκάτου, του Μαντέλη και του Παπακωνσταντίνου. Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, του Παπανδρέου, του Βενιζέλου. Το ΠΑΣΟΚ που δεν αλλάζει».

http://harryklynn.blogspot.gr/

Είναι ανάγκη να ανέβουμε όλο το Γολγοθά έως τη σταύρωση ή θα αποφασίσουμε τώρα την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της ΕΕ 
 
Ζούμε σε εποχές δύσκολες, ασυνήθιστες γι’ αυτό και αποκαλυπτικές. Το γνωστό ερώτημα αν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ και την ΕΕ φαίνεται να αντιστρέφεται από την ίδια την πραγματικότητα. Από τη λεηλασία, εντός του ευρώ και της ΕΕ, της ζωής και των δικαιωμάτων των απλών ανθρώπων, που η ίδια η ΕΕ ενορχηστρώνει!



Η ΕΕ όχι μόνο δεν είναι το σπίτι των λαών για τον κόσμο της εργασίας και τους λαϊκούς ανθρώπους στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αλλά αντίθετα φαντάζει καθαρά πλέον σαν σφαγείο των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, που ταυτόχρονα κλονίζεται από τα κύματα της μεγάλης ύφεσης και φαίνεται να μην έχει μέλλον… 

Δυστυχία σήμερα σημαίνει: μνημόνια, τρόικα, Ευρωπαϊκή Ένωση 

Γιατί όλοι σήμερα μιλάμε και ρωτάμε για το ευρώ και την ΕΕ;Είναι λογικό. Ποιοι είναι οι τρεις που απαρτίζουν την τρόικα, που οδηγεί σε αφανισμό εισόδημα, δημόσια περιουσία και δημοκρατία στην Ελλάδα; 

• Πρώτο, είναι η Ευρωπαϊκή ‘Ένωση 
• Δεύτερο, είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή πάλι η ΕΕ 
• Τρίτο, είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο κατέστρεψε όλες τις χώρες στις οποίες επενέβη. 

Όλοι βλέπουμε ότι το «σούπερ λόμπι» του ευρώ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) ταυτίζεται με τα μνημόνια, τη λιτότητα, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις. Πείθει όλο και λιγότερους. 

Ευρωπαϊκή Ένωση: παράδεισος για τους ισχυρούς και «λάκκος των λεόντων» για τους λαούς 

Η ΕΕ φτιάχτηκε στη βάση της αρχής του «ελεύθερου ανταγωνισμού» και θεμέλιο της έχει τη συνθήκη του Μάαστριχτ με τις περιβόητες «τέσσερις ελευθερίες» (κίνησης κεφαλαίων, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών) με όλες τις οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τους λαούς. Η ελευθερία κίνησης εμπορευμάτων εξ ορισμού ευνοεί τις δυνατές οικονομίες και γονατίζει την αγροτική και βιομηχανική παραγωγή σε χώρες με χαμηλότερη παραγωγικότητα όπως η Ελλάδα. Στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού οδηγήθηκαν σε ξεπούλημα ή σε απαξίωση και κλείσιμο όλες σχεδόν οι δημόσιες επιχειρήσεις στην Ελλάδα. 

Η δολοφονική Κοινή Αγροτική Πολιτική με τις ποσοστώσεις αγροτικής παραγωγής, οδήγησε την τελευταία 30ετία σε μείωση των αγροτών από το 31% του συνολικού πληθυσμού το 1981 σε 7% σήμερα και σε μέση ετήσια μείωση της παραγωγής κατά 2%. Ειδικότερα την τελευταία 10ετία, οι αγρότες μειώθηκαν κατά 35%, το αγροτικό εισόδημα κατά 19% και το 50% της γης, καθώς και το 60% της παραγωγής, συγκεντρώθηκε στα χέρια του 6% των μεγαλοαγροτών-καπιταλιστών. 

Τι να πρωτοθυμηθούμε από όσα αποσάθρωσαν τον παραγωγικό ιστό στη χώρα μας με τη βούλα της ΕΕ; Την ελληνική μεταποίηση που διαλύθηκε από τις εισαγωγές, η οποία από το 20% του ΑΕΠ που ήταν το 1981, είναι κάτω από το 10% σήμερα; Τα επανειλημμένα πρόστιμα της ΕΕ ενάντια στη στήριξη της Ολυμπιακής Αεροπορίας από το ελληνικό κράτος, (το οποίο ενώ «στήριζε», από την άλλη μεριά άφηνε απλήρωτες τις οφειλές του ύψους δισεκατομμυρίων), μέχρι να πουληθεί για ένα κομμάτι ψωμί σε ένα ιδιώτη που δημιούργησε τελικά μονοπώλιο; Την απαγόρευση εκτέλεσης οποιασδήποτε παραγγελίας από τα ναυπηγεία αν δεν είναι πολεμική παραγγελία και μάλιστα από χώρα της ΕΕ; 

Είναι πλέον φανερό και με τη συνδρομή της εμπειρίας πως η ΕΕ δημιουργήθηκε και λειτούργησε σαν ένωση του κεφαλαίου. Στόχος της ήταν να ανταγωνιστεί τα άλλα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα, να αποδυναμώσει το εργατικό κίνημα και να θρυμματίσει τα εργατικά δικαιώματα σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Επίσης ισχυροποίησε τις χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου απέναντι στις περιφερειακές και αυτό κορυφώθηκε με το ευρώ. 

Το μεγάλο άλμα στο κενό με το ευρώ 

Με τη δημιουργία της ευρωζώνης και την κυκλοφορία του ευρώ ως κοινού νομίσματος η πορεία της ΕΕ πήρε μια ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Ήταν μια έφοδος προς τη λεηλασία των λαών αλλά και τη γιγάντωση των κερδών των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων. 

Ήταν επίσης το εργαλείο ενός βαθύτερου διχασμού σε χώρες πλεονασματικές και ελλειμματικές μέσα στην ΕΕ. Διότι με την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων, δεν υπάρχει η δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής από τα ξεχωριστά κράτη, δεν υπάρχει η άμυνα της υποτίμησης για προστασία από τις αθρόες εισαγωγές ή για την τόνωση των εξαγωγών. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ευρώ δεν είναι απλώς ένα κοινό νόμισμα. Είναι ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, που γι’ αυτό τον λόγο διαμεσολάβησε την κρίση εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μετέτρεψε την ελληνική περίπτωση σε αιχμή της νομισματικής – και όχι μόνο – σύγκρουσης ΗΠΑ-ΕΕ. 

Αξίζει τέλος να επισημάνουμε πως με την προώθηση της «τραπεζικής ένωσης» επιδιώκεται να δομηθεί μια εφιαλτική βάση για την αντιδραστική απάντηση στην κρίση της ευρωζώνης. Ένα τέταρτο Γερμανικό Ράιχ οικοδομείται στο πεδίο του ασφυκτικού ελέγχου της οικονομικής και πολιτικής ζωής των κρατών μελών της ΕΕ από τις ηγεμονικές καπιταλιστικές δυνάμεις, καθιστώντας το σύνθημα για «Ευρώπη των λαών» σε απλό παρηγορητικό ναρκωτικό σε ετοιμοθάνατο ναρκομανή. 

Μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ τα χειρότερα για τον λαό δεν τα έχουμε ακόμη δει ακόμη! 

Νωπά είναι ακόμα τα καψόνια για την περιβόητη δόση. Δεν υπάρχουν πλέον πολλοί αφελείς που να μην κατανοούν ότι ο ζυγός των μνημονίων θα είναι μόνιμος, αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική που επιβάλει η ΕΕ. Οι δομές της ΕΕ γίνονται όλο και πιο βαθιά αντιδραστικές. Οι προϋπολογισμοί των κρατών θα σχεδιάζονται, θα εγκρίνονται και θα ελέγχονται στη φάση της εκτέλεσής τους από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θεσμοθετούνται, μέσω του «Συμφώνου για το Ευρώ», διαδικασίες καθορισμού πολιτικής μισθών, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα απέναντι στους κύριους αντιπάλους όπως η Κίνα. 

Που θα οδηγήσουν τελικά όλα αυτά; Μα σε «μια νέα αρχιτεκτονική της ΕΕ», που θα περιλαμβάνει: 

• Καθίζηση-βουλγαροποίηση μισθών, σε επίπεδα 300-600 ευρώ. 
• Μετατροπή των εργαζομένων σε δούλους του κεφαλαίου, με τη πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εργοδοτών. Η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων είναι μόνο η αρχή. Στόχος είναι «καμία σύμβαση». Ατομικές συμβάσεις. Όλοι μόνοι και ανυπεράσπιστοι. Να μιλήσουμε για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη; 
• Απογείωση της ανεργίας, ειδικά στη νεολαία (ως και 56,6% σε ορισμένες κατηγορίες), που οδηγεί στην απαξίωση των εργαζομένων, στη μείωση της διαπραγματευτικής τους θέσης και στην κατάρα μιας νέας μαζικής μετανάστευσης. 
• Διάλυση των δημόσιων κοινωνικών οργανισμών. Τα δημόσια νοσοκομεία, η δημόσια παιδεία, όλος ο κοινωνικός δημόσιος τομέας, αντί για αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό, οδηγείται σε πλήρη ιδιωτικοποίηση ή διάλυση. 
• Ξεπούλημα ή υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας. Ότι έχτισε ο λαός με τον ιδρώτα του, έστω κι αν μόνο ένα μικρό κλάσμα από αυτά απολάμβανε ή έλεγχε ο ίδιος, ξεπουλιέται μέσω ιδιωτικοποίησης ή υποθήκευσης στους δανειστές.
 

Στο απόγειο αυτών των εξελίξεων φτάνουμε με την ψήφιση της νέας Δανειακής Σύμβασης, που συνοδεύει το Μνημόνιο 3. Δεν έχουμε μόνο μια εκ νέου επιβεβαίωση του ορισμού του Αγγλικού Δικαίου ως εφαρμοστέου δικαίου με αρμόδια τα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου. 

Συνομολογείται κάτι επαχθέστερο! Το ελληνικό δημόσιο και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται οικειοθελώς από κάθε δικαίωμα ασυλίας σε σχέση με τα περιουσιακά τους στοιχεία. Πρόκειται για ασυλία που αποτελεί πρόβλεψη ακόμη και του ισχύοντος Διεθνούς Δικαίου. Και δε φτάνει αυτό. Συμφωνείται ρητά και επί λέξει πως «κανένα από τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν εξαιρείται, λόγω εθνικής κυριαρχίας, από τη δικαιοδοσία κατάσχεσης, συντηρητικής ή αναγκαστικής για λογαριασμό των δανειστών». 

Η ΕΕ καταργεί τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία 

Η ΕΕ ως ένωση του κεφαλαίου έχει, για όποιον έχει μάτια να δει, από την ίδρυσή της μια βαθύτατη αντιδημοκρατική δομή, πλήρως στεγανοποιημένη από κάθε κοινωνικό ή λαϊκό έλεγχο. 

Τα πάντα αποφασίζονται μέσα στα κλειστά όργανα διακυβέρνησης της ΕΕ, την Κομισιόν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή), την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που έχει κύρια έκφρασή του τις Συνόδους Κορυφής. Είναι όργανα που δεν λογοδοτούν πουθενά. Αντίθετα οι αποφάσεις και οι πολιτικές τους υπαγορεύονται ευθέως από τα κλειστά – γνωστά και επώνυμα – λόμπι των ευρωπαϊκών πολυεθνικών, από το αντίστοιχο τραπεζικό λόμπι, καθώς και από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, που ελέγχεται πρωτίστως από το Βερολίνο και δευτερευόντως από το Παρίσι. 

Από την άλλη, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι εντελώς διακοσμητικό, αποτελώντας επίφαση ακόμη και του σημερινού ύστερου και παραφθαρμένου αστικού κοινοβουλευτισμού. 

Τα συνεχόμενα περιβόητα Σύμφωνα, τα Μνημόνια και τα καθεστώτα Επιτροπείας, που επιβάλλονται στις χώρες της ΕΕ με ταυτόχρονη μετατροπή των κυβερνήσεων σε μαριονέτες αναβαθμίζουν τη δεδομένη εκ γενετής αντιδημοκρατική διακυβέρνηση της ΕΕ σε μια σύγχρονη απολυταρχία του κεφαλαίου. 

Η χώρα μας και ο λαός της, που καταστρέφονται κάτω από τη σιδερένια κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ και του διεθνούς κεφαλαίου με την πλήρη σύμπλευση της ελληνικής ολιγαρχίας, αποτελούν κραυγαλέο παράδειγμα συντριβής κάθε έννοιας λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή κάθε δικαιώματος ενός λαού να ορίζει τις τύχες του στη χώρα που ζει. 

Η έξοδος από ΟΝΕ-ΕΕ και η διαγραφή του χρέους, αφετηρία της λαϊκής σωτηρίας 

Εμείς το λέμε καθαρά. Η επιλογή της σύγκρουσης με την ΕΕ, δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Η παραμονή όμως σε αυτήν έχει ακόμη μεγαλύτερο κόστος, «αίμα, πόνο και δάκρυα» για την κοινωνική πλειοψηφία. 

Η έξοδος από την ευρωζώνη
 και η αποδέσμευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση δε σημαίνει ένα άλλο νόμισμα με συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Αντίθετα, είναι απόφαση για μια άλλη πορεία της χώρας, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι και τις κοινωνικές ανάγκες στο κέντρο των οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων, καθώς και για ένα άλλο πλαίσιο διεθνών σχέσεων με ισοτιμία, δικαιοσύνη και αμοιβαίο όφελος. 

Θέση κλειδί και προϋπόθεση για αυτή την πορεία είναι η στάση πληρωμών, η άρνηση, μη αναγνώριση και η μονομερής διαγραφή του ληστρικού χρέους.
 Το επιχείρημα ότι θα υπάρξει αύξηση του δημόσιου χρέους, μιας και αυτό θα είναι σε ευρώ, το οποίο θα υπερτιμηθεί έναντι του νέου νομίσματος, δεν ευσταθεί, ακριβώς επειδή η επιλογή μας πρέπει να είναι η άρνηση και όχι η πληρωμή του χρέους. 

Ακούγεται ως αντεπιχείρημα ότι οι προτεινόμενες λύσεις εκτός ευρώ, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του πρωτογενούς ελλείμματος. Όμως αυτό έχει σχέση με την γενικότερη οικονομική πολιτική και όχι μόνο ή κυρίως με το νόμισμα. Το σημερινό πρωτογενές έλλειμμα προέρχεται από τα δις των διαρκών χορηγήσεων στις τράπεζες, από τις επιδοτήσεις που παίρνουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι κατασκευαστικοί όμιλοι για να δημιουργήσουν δήθεν θέσεις εργασίας. Οφείλεται στη διαρκή αιμορραγία από τα δημόσια έσοδα λόγω της συνεχούς μείωσης των φορολογικών συντελεστών των μεγάλων επιχειρήσεων και του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς και στα περιβόητα φαραωνικά έργα της Ολυμπιάδας. Στο σημείο αυτό ας αναρωτηθούμε: πόσα δις ευρώ έχουν χαριστεί με τα κάθε είδους «αφορολόγητα αποθεματικά» και τους «αναπτυξιακούς νόμους» που απαλλάσσουν το κεφάλαιο από τη φορολογία; Πόσα δις είναι οι υπερτιμολογήσεις των κάθε είδους δημόσιων προμηθειών που καλείται να πληρώσει ο λαός; Τέλος, πόσα δις έχουν δοθεί για εξοπλισμούς για τη συμμετοχή των ελληνικών στρατευμάτων στις δολοφονικές ιμπεριαλιστικές εκστρατείες του ΝΑΤΟ κατά των λαών όλου του κόσμου (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Σομαλία και πρόσφατα στο Μάλι); 

Επιστρατεύεται ακόμη από το μνημονιακό μπλοκ το ψευδοεπιχείρημα πως η εισαγωγή νέου νομίσματος, θα οδηγήσει σε μεγάλη υποτίμηση έναντι του ευρώ, που θα σημάνει εκτίναξη πληθωρισμού, και μείωση του λαϊκού εισοδήματος. Οι εκτιμήσεις όμως για την έκταση της υποτίμησης είναι αστήριχτες. Η εμπειρία της Αργεντινής, αλλά και της Ισλανδίας, δε συνηγορούν σε αυτή την κινδυνολογία. Από την άλλη, ποιος μας διασφαλίζει άραγε ότι το ευρώ θα παραμείνει σταθερό ή ότι θα συνεχίσει να υφίσταται; Αν μεγάλο μέρος των εισαγωγών μας υποκατασταθεί από εγχώρια παραγωγή και οι εισαγωγές περιοριστούν στα απαραίτητα, δεν υπάρχει λόγος υποτίμησης, παρά μόνο στο επίπεδο που εμείς θα επιλέξουμε. Άλλωστε, στο όνομα της μη αποχώρησης από το ευρώ, ήδη υποτιμήθηκε κατά 40-50% το βιοτικό μας επίπεδο, πράγμα που δεν θα είχε γίνει αν είχαμε βγει από το ευρώ και κηρύξει στάση πληρωμών από το 2009. 

Συχνά ακούμε το επιχείρημα ότι θα υπάρξει πρόβλημα με βασικά εισαγόμενα προϊόντα, (καύσιμα, φάρμακα κλπ), των οποίων οι τιμές θα απογειωθούν. Ήδη ζούμε εντός του ευρώ τις απαγορευτικές τιμές των καυσίμων και των φαρμάκων, την κατάρρευση της ζήτησης στα καύσιμα ή τις διαρκείς ελλείψεις στα φάρμακα. Από την άλλη πρόκειται για σκόπιμη διόγκωση του προβλήματος. Η τιμή των καυσίμων μπορεί να συγκρατηθεί με δραστική μείωση της κρατικής φορολογίας που επιβάλλεται επί της τιμής πώλησής τους σήμερα. Βασικά προϊόντα μπορούν να επιδοτηθούν από το κράτος με τον ταυτόχρονο έλεγχο των τιμών. Η αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας με την αξιοποίηση των ενεργειακών και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι του μέγιστου κέρδους, θα διευκολύνει τη βιομηχανική και παραγωγική αναγέννηση της οικονομίας. Θα στηρίξει τους υπάρχοντες κλάδους, θα προχωρήσει στην αναγέννηση παλαιών και θα δημιουργήσει νέους κλάδους παραγωγής. Θα αντιστρέψει τη σχέση εισαγωγών- εξαγωγών. Θα μειώσει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου συμβάλλοντας και με αυτόν τον τρόπο στη μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών και θα δώσει τη δυνατότητα δημιουργίας συναλλαγματικών διαθεσίμων. 

Διπλή έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ 

Θέση μας είναι η συνολική ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ. Ενώ αναγνωρίζουμε τον κομβικό ρόλο του ευρώ στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, θεωρούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος μόνο από την ευρωζώνη χωρίς ταυτόχρονη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Ακόμη κι αν αρνηθούμε το χρέος, τι θα σήμαινε η έξοδος μόνο από την ευρωζώνη χωρίς έξοδο από την ΕΕ; Θα ήταν αδύνατο να θέσουμε περιορισμούς στην κίνηση των κεφαλαίων και να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες για την ανάκτηση του ελέγχου της οικονομίας. Θα ήταν επίσης ακατόρθωτο να ανατάξουμε την παραγωγή με βάση τις κοινωνικές ανάγκες. Κάθε σχετική προσπάθεια απαγορεύεται από την ΕΕ, γιατί καταστρατηγεί τις τέσσερις ελευθερίες και βλάπτει τον «ελεύθερο ανταγωνισμό». Ακόμη και με υποτίμηση οι εισαγωγές θα συνεχιστούν αν δεν υπάρχει δασμολογική προστασία, η οποία επιπρόσθετα μπορεί να στραφεί επιλεκτικά στους τομείς που επιθυμούμε και όχι να επιβληθεί στα πάντα αδιακρίτως, όπως συμβαίνει με την υποτίμηση. Το κυριότερο όμως είναι το νομικό πλαίσιο που έχει επιβάλει η ΕΕ μέσα στο οποίο υπαγορεύονται μια σειρά από αντιδραστικές πολιτικές σχετικά με το ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις ή τις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ απαγορεύονται οι κρατικές παραγωγικές πρωτοβουλίες οποιασδήποτε μορφής. 

Επομένως η διπλή έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ γίνεται αναγκαία αφετηρία για κάθε φιλολαϊκή προοπτική. Είναι κάτι που υπογραμμίζουν έντονα οι ίδιες οι εξελίξεις. Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι μέσα στην ΕΕ γιγαντώθηκε το δημόσιο χρέος, το οποίο τριπλασιάστηκε στην δεκαετία του ‘80; Ο δανεισμός, που τελικά αποδείχτηκε και «πικρός» και ακριβός, έγινε κυρίως για να στηριχτούν η κατανάλωση των προϊόντων που παρήγαγαν οι πολυεθνικές και η χρηματοπιστωτική φούσκα, που όταν έσκασε άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου της κρίσης. Στο πλαίσιο αυτό έχει οικοδομηθεί ένας κυριολεκτικά ληστρικός μηχανισμός, μέσω των τόκων των δανείων. Είναι χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή ότι στην εικοσαετία 1992-2011 καταβλήθηκαν συνολικά 507 δις ευρώ για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ το 160% του σημερινού δυσθεώρητου χρέους των 307 δις ευρώ (πρόσφατα στοιχεία του ΔΝΤ για το 2012). Πρόκειται ολοφάνερα για μια κανονική χρεομηχανή! 

Ας διαβάσουμε σε αυτό το σημείο κάτι αξιοπρόσεκτο: 
"το Συμβούλιο παρακολουθεί τις οικονομικές εξελίξεις σε κάθε κράτος - μέλος ... και προβαίνει τακτικά σε συνολική αξιολόγηση". 

Είναι από το άρθρο 103 της συνθήκης του Μάαστριχτ, γραμμένο 20 χρόνια πριν. Και το άρθρο κλείνει ως εξής: 
"Το Συμβούλιο, ακολουθώντας τη διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο 189Γ, μπορεί να θεσπίσει λεπτομερείς κανόνες για τη διαδικασία πολυμερούς εποπτείας ...". 

Αυτό και αν γίνεται τώρα! Ιδιαίτερα σήμερα μετά την επίσημη θέσπιση του «Δημοσιονομικού Συμφώνου» στις χώρες της ευρωζώνης και ευρύτερα της ΕΕ επιβάλλεται η πιο άτεγκτη εποπτεία! Συγκεκριμένα, θεσπίζεται μόνιμος μηχανισμός εποπτείας και ελέγχου από την ΕΕ στα δημόσια οικονομικά κάθε χώρας με στόχο την τήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, με πρόβλεψη για ανώτατο όριο ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ. Είναι προφανές τι σημαίνει αυτό για το εργατικό εισόδημα και τις κοινωνικές παροχές. Ακόμη το καταναγκαστικό αυτό σύμφωνο προβλέπει ανώτατο όριο δημόσιου χρέους το 60% του ΑΕΠ. Αν εμφανιστεί παρέκκλιση, η διαφορά πρέπει να μειώνεται κάθε χρόνο κατά 5% μέχρι την απόσβεσή της. Δηλαδή, με απλά μαθηματικά, ας δούμε τι θα ισχύσει για τη χώρα μας. Το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι περίπου 200 δις. Επομένως, το 60% του χρέους είναι 120 δις. Αν 300 δις είναι το πραγματικό χρέος, τότε για την απόσβεση των 180 δις της διαφοράς από το επιτρεπόμενο χρέος σημαίνει 180x0,05 = 9 περίπου δις τον χρόνο, τα οποία θα αντληθούν φυσικά με λήψη επιπρόσθετων μέτρων εξουθένωσης του λαού. 

Να ποια είναι η βάση και του ευρώ και των μνημονίων. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί! 

Πορευόμαστε με αποκλειστικό κριτήριο τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και του λαού. Όμως μπορούμε; Ποιοι και πώς; 

Στόχος μας δεν είναι «να σωθεί η χώρα» γενικά. Ούτε να καταστούν εξαγώγιμα τα προϊόντα δεσποτικών επιχειρήσεων με κινεζικούς μισθούς. Ο λαός δικαιούται να ζήσει καλύτερα. Μια ζωή με δικαιώματα, με αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης και με πραγματική δημοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αυξηθεί ο μισθός. Σημαίνει ακόμη άμεση αναίρεση και ανατροπή του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, δηλαδή εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών κλάδων και επιχειρήσεων. Προοδευτική πορεία, για μας σημαίνει ριζική ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου, με χτύπημα του μεγάλου κεφαλαίου και κλονισμό της κυριαρχίας του. 

Συνεπώς η όξυνση της ταξικής πάλης όχι μόνο δε θα μετριαστεί με μία αποχώρηση από την ΕΕ, αλλά θα κορυφωθεί σε γενικό πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και χρειάζεται να προετοιμαστούμε για αυτό. Ο ανασχεδιασμός της παραγωγικής διάρθρωσης και του προσανατολισμού της οικονομίας με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, με εθνικοποίηση των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και στους τρεις τομείς της οικονομίας (αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, υπηρεσίες) και επιβολή εργατικού ελέγχου με προοπτική την πλήρη κοινωνικοποίησή τους, είναι η κατεύθυνση που συμφέρει την κοινωνική πλειοψηφία και έχει το δικαίωμα να την επιβάλει. 

Μια τέτοια κατεύθυνση και πορεία έχει πραγματικό πεδίο εφαρμογής και δεν είναι σχέδιο επί χάρτου. Μπορεί να επιβληθεί από τον γενικευμένο αποφασιστικό και αλληλοτροφοδοτούμενο κοινωνικό και πολιτικό αγώνα. Αυτό όμως προϋποθέτει την παράλληλη οργάνωση του ίδιου του μαχόμενου κι εξεγερμένου λαού. Ταυτόχρονα απαιτεί την οικοδόμηση από σήμερα – μέσα στο καμίνι των αγώνων – ανεξάρτητων θεσμών και οργάνων επιβολής της λαϊκής θέλησης, έξω και πέρα από τις επίσημες κρατικές δομές σε τόπους δουλειάς, σε κλάδους και σε χώρους κατοικίας. Ο οργανωμένος λαός χρειάζεται όμως σαν καρδιά και νεύρο του ένα άλλο εργατικό κίνημα για το οποίο υπάρχουν σήμερα οι υλικοί όροι ανάδυσης του. Ένα άλλο εργατικό κίνημα εξοπλισμένο με τους αναγκαίους στόχους και διεκδικήσεις, με την υιοθέτηση αποφασιστικών μορφών αγώνα και στηριγμένο σε τρόπους οργάνωσης ανοιχτούς στη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων μέσα από συντονισμένα ανεξάρτητα κέντρα αγώνα. Οργανωμένος λαός σημαίνει τέλος την εμφάνιση στους δρόμους και τις πλατείες, ενός μαζικού λαϊκού πολιτικού κινήματος, που θα κάνει πράξη το στόχο του καθολικού λαϊκού ξεσηκωμού. Μια τέτοια εξέλιξη είναι σε θέση, με την ανοιχτή απειλή της κοινωνικής ανατροπής, να αναγκάσει ακόμη και κυβερνήσεις που βρίσκονται στα όρια του συστήματος να κινηθούν σε λήψη μέτρων όπως τα παραπάνω. Ωστόσο η υλοποίηση των αναγκαίων προοδευτικών μέτρων προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορεί να ολοκληρωθεί παρά μόνο με την υπέρβαση του σημερινού φονικού καπιταλισμού με έναν βαθύ ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό. 

Πιο κοντά με τους λαούς της περιοχής, όλο και πιο μακριά από τους δυνάστες μας 

Μια ανατροπή αυτού του τύπου στην Ελλάδα, μπορεί να πυροδοτήσει ανατροπές στο νότο της Ευρώπης και να δημιουργήσει άλλες υλικές και πολιτικές προϋποθέσεις για μια διεθνοποίηση προς όφελος των λαών στη νότια Ευρώπη αλλά και τη Μεσόγειο. Επίσης είναι υπαρκτές οι προϋποθέσεις για ισότιμες ανταλλαγές, που θα αλληλοσυμπληρώνουν τομείς που υπάρχουν ελλείψεις. Ας το συνειδητοποιήσουμε: έχουν δύναμη οι λαοί στην περιοχή, κανείς δεν είναι σε απομόνωση. Το ψευτοδίλημμα: ΕΕ ή εθνική απομόνωση και αναδίπλωση είναι μια προπαγανδιστική μυθολογία των ελίτ με στόχο να εμφανίσουν τη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ ως μοναδική αναγκαστικά επιλογή. 

Τι είναι και σε τι στοχεύει η Πρωτοβουλία 

Στην «Πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της ΕΕ» συμπορευόμαστε αγωνιστές με διαφορετική πολιτική καταγωγή και οπτική. Αγωνιστές που παλεύουν για την αποδέσμευση πριν από όλα της χώρας μας, αλλά και των άλλων χωρών στην κατεύθυνση μιας τέτοιας ρήξης. 

Αγωνιστές που παλεύουν για τη συνολική διάλυση της ΕΕ, ως ολοκληρωτικού μορφώματος του κεφαλαίου, αλλά και αγωνιστές που παλεύουν ενάντια στις ολέθριες συνέπειες της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς να έχουν απαντήσει οριστικά στο στρατηγικό ζήτημα της εξόδου ή της διάλυσης της ΕΕ. Σε αυτόν τον αγώνα δε θα είμαστε μόνοι μας! Το οικοδόμημα της ευρωζώνης τρίζει και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ακόμα και στις χώρες του Βορρά, δείχνουν το πιο απεχθές τους πρόσωπο υπονομεύοντας ή ανατρέποντας πλήρως εργατικές κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης είναι υποχρεωμένοι να τσακίσουν τη μαύρη συμμαχία των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων για να μπορέσουν να οικοδομήσουν τη δική τους διεθνιστική ενότητα. Αυτός ο δρόμος δεν είναι απλά εφικτός, είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης για τους εργαζόμενους και τον λαό, αλλά και ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην προοπτική μιας αξιοβίωτης ζωής! 

Γενάρης 2013
 

ΜΉΛΕΙΣΕ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ "ΠΑΧΙΔΕΡΜΟ" ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!! Πάγκαλος: Το «όλον» ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου είναι μικρό κόμμα και θα γίνει ακόμη μικρότερο




Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από τη σημερινή συνέντευξη του Θεόδωρου Πάγκαλου στο ΒΗΜΑ Fm:

-Για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

«Είναι ένα συνέδριο αυτών που έχουν εμμονή στην ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του ΠΑΣΟΚ. Ναι, ανάμεσα σ’ αυτούς είμαι κι εγώ. Αλλά δεν μου αρέσει καθόλου. Ούτε το σημερινό ΠΑΣΟΚ ούτε αυτοί που είδα στο συνέδριο ούτε..


...αυτά που άκουσα. Ούτε ο πρόεδρός του ο σημερινός. Κανείς δεν μου αρέσει από αυτούς. Ακόμη και στις μεγάλες στιγμές του συνεδρίου, στην αποφώνηση που κάνει ο πρόεδρος και εκεί που υπάρχει κόσμος, είδα άδειες καρέκλες.»

-Για την παραίτηση Κοππά

«Θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο. Η Μ. Κοππά είναι μια δοκιμασμένη επιστήμονας, με ιστορία στο πανεπιστήμιο και στον πανεπιστημιακό συνδικαλισμό. Έχει πλέον παρουσία και στην πολιτική ζωή του τόπου, έχει γράψει πολλά κείμενα. Δεν ξέρω γιατί έγινε αυτό. Υπάρχει μια μικροπρέπεια και εσωστρέφεια που δεν δικαιολογείται από το γεγονός που έχει προκύψει.

-Για την Κ.Ε

Πραγματικά, στην Κ.Ε. έχει εκλεγεί η σάρα και η μάρα. Θα έπρεπε να υπάρχει χώρος και για τους ευρωβουλευτές, διότι δεν είναι και τεράστιος αριθμός. Είχες την αίσθηση, όμως, ιδιαίτερα από κάποιες ομάδες νεολαίων ότι ήσουν σε άλλο κόμμα. Ότι ήσουν εκεί για να εξοντωθείς, για να βληθείς, για να απομονωθείς και για να εξαφανιστείς. Κάποιοι έκαναν εκεί την κλασική δουλειά που γίνεται στα μικρά κόμματα. Το «όλον» ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου είναι μικρό κόμμα, βεβαίως. Και θα γίνει ακόμη μικρότερο, εάν συνεχιστεί αυτή η νοοτροπία. Βλέπω στις ίδιες θέσεις, τους ίδιους ανθρώπους που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ από το 40% στο 8% και το πάνε παρακάτω.

Το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου είναι το ΠΑΣΟΚ του 2007. Εξελέγη σε περίοπτη θέση στέλεχος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ – που δεν είναι πια Νεολαία – και διοργάνωνε επί σειρά στελεχών νοθεία, για να στείλει άλλους αντιπροσώπους από αυτούς που θα είχαν εκλεγεί αν είχαν γίνει κανονικές διαδικασίες. Δεν αφορά τον κ. Ανδρουλάκη αυτό. Είναι ένα άλλο, κατάπτυστο στέλεχος, γιατί όποιος οργανώνει νοθεία στις εσωκομματικές εκλογές, φαντάζεστε τι μπορεί να κάνει στην κοινωνία. Ήταν εκεί, συμμετείχε στο συνέδριο και εξελέγη στην Κ.Ε

Φέρτε μας δούλους για να... «επενδύσουμε»! Aυτό ζειτούν οι πολυεθνικές από την δοσίλογη κατοχική τρικομματική κυβέρνηση



«Μειώστε τους μισθούς για να επενδύσουμε - Κατώτατο όριο στα 300 ευρώ για ανέργους νέους ζήτησαν 11 πολυεθνικές από τον Κ. Χατζηδάκη», ήταν ο τίτλος σχετικού ρεπορτάζ του προχτεσινού «Βήματος».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στη συνάντηση με τον υπουργό Ανάπτυξης οι πολυεθνικές ζήτησαν να πάει ο κατώτατος μισθός των εργαζομένων στα 300 ευρώ ή ακόμα και στα 250 ευρώ.
Κατ' αυτόν τον τρόπο, όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, οι πολυεθνικές θεωρούν ότι η Ελλάδα θα γίνει«φιλικότερη προς τις επενδύσεις». Και τότε, όταν ο μισθός πάει στα 250 - 300 ευρώ, οι πολυεθνικές, όπως διαβεβαίωσαν την κυβέρνηση, θα είναι έτοιμες να συμβάλουν τόσο στη...
σωτηρία της χώρας όσο και στην... καταπολέμηση της ανεργίας.
Πώς θα το κάνουν αυτό; Μα σπεύδοντας να προσλάβουν στη δούλεψή τους δούλους (συγγνώμη: εργαζόμενους εννοούσαμε)...
*
Μια από τις εταιρείες που εκπροσωπήθηκαν στη συνάντηση με τον υπουργό εξέδωσε ανακοίνωση (η «Barilla») διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι ο δικός της εκπρόσωπος δεν έθεσε θέμα μείωσης του κατώτατου μισθού.
Σε κάθε περίπτωση, αυτά που δεν μπορούν να διαψεύσουν οι συγκεκριμένες πολυεθνικές, που σύμφωνα με το «Βήμα» ζητούν κατώτατο μισθό στην Ελλάδα στα επίπεδα της Βουλγαρίας, είναι τα στοιχεία που ακολουθούν.
Στοιχεία που πιστοποιούν ότι η κρίση για το λαό που την πληρώνει ισοδυναμεί με εξαθλίωση, ενώ γι' αυτούς που την προκαλούν σημαίνει «ευκαιρία» για... «επενδύσεις». Στοιχεία βγαλμένα, τελικά, από τον ιερό κανόνα του καπιταλισμού: Τον κανόνα που λέει ότι το κεφάλαιο αναπαράγει τα κέρδη του πατώντας επί πτωμάτων.
Ιδού, λοιπόν, ποια είναι τα... «αναξιοπαθούντα» μονοπώλια που ζητούν να πέσει ο κατώτατος μισθός κάτω κι από τα 300 ευρώ:
*
«Αθηναϊκή Ζυθοποιία»: Τα καθαρά της κέρδη την περίοδο 2008 - 2011 ανήλθαν στα 232 εκατ. ευρώ. Μόνο το 2011 τα κέρδη της ήταν 49 εκατ. ευρώ.
«Barilla»: Τα καθαρά κέρδη της στην Ελλάδα την περίοδο 2009 - 2012 έφτασαν στα 15 εκατ. ευρώ.
«Bic»: Τα καθαρά της κέρδη την περίοδο 2009 - 2011 ξεπέρασαν τα 36 εκατ. ευρώ.
«Unilever»: Τα καθαρά της κέρδη ανήλθαν παγκοσμίως την περίοδο 2010 - 2011 στα 8,5 δισ. ευρώ. Στην Ελλάδα τα μεικτά της κέρδη το διάστημα 2008 - 2011 έφτασαν στα 1,1 δισ. ευρώ και τα καθαρά κέρδη της τη διετία 2010 - 2011 ανήλθαν στα 17 εκατ. ευρώ.
«Nestle»: Τα καθαρά της κέρδη στην Ελλάδα το 2011 υπερτριπλασιάστηκαν συγκριτικά με το 2010. Συνολικά τη διετία αυτή ανήλθαν στα 24 εκατ. ευρώ. Παγκοσμίως και μόνο το 2010 τα κέρδη της εταιρείας έφτασαν στα 32 δισ. ελβετικά φράγκα.
«Kraft»: Σε διεθνές επίπεδο τα κέρδη της εταιρείας την περίοδο 2009 - 2010 ξεπέρασαν τα 87 δισ. δολάρια. Στην Ελλάδα τα καθαρά της κέρδη προ φόρων ανήλθαν στα 12 εκατ. ευρώ.
«Friesland Campina - NOYNOY»: Είναι η πρώτη στην κατάταξη του κλάδου εμπορίας τροφίμων εταιρεία στην Ελλάδα με βάση τον κύκλο εργασιών. Οι πωλήσεις της το 2011 ανήλθαν στα 318 εκατ. ευρώ, αυξημένες κατά 7,66% έναντι του 2010.
«Henkel»: Τα καθαρά της κέρδη ανήλθαν παγκοσμίως τη διετία 2010 - 2011 στα 2,5 δισ. ευρώ. Μόνο στο τρίτο τρίμηνο του 2012 αύξησε τα καθαρά κέρδη της κατά 30,3% (από 314 εκατ. ευρώ σε 409 εκατ. ευρώ), ενώ οι πωλήσεις της ανήλθαν στα 4,294 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 6,6% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011.
«Philip Morris»: Η μεγαλύτερη καπνοβιομηχανία του κόσμου. Τα καθαρά της κέρδη το διάστηκα 2009 - 2011 ξεπέρασαν τα 20 δισ. δολάρια.
«SCA Hygiene Products»: Τα μεικτά κέρδη της εταιρείας τη διετία 2010 - 2011 ανήλθαν στα 33 εκατ. ευρώ.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ, μοντάζ Γρέκι

ΕΜΠΑΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ O Βενιζέλος που υπέγραψε τις απολύσεις στο Δημόσιο δηλώνει τώρα ότι δεν τίθεται θέμα!


Εμπαίζει τον Ελληνικό λαό ο Ευάγγελος Βενιζέλος και οραματίζεται να τεθεί επικεφαλής μίας μεγάλης κεντροαριστεράς παράταξης όταν δεν μπορεί να ελέγξει το ΠΑΣΟΚ του 5%.

Με απύθμενο θράσος ομολόγησε πώς το «αδιέξοδο είχε εμφανιστεί πολύ νωρίς» και «τα λάθη του
ΔΝΤ, αλλά και συνολικά της τρόικας δεν είναι λογιστικά αλλά πολιτικά». Αυτό ισχυρίζεται ο άνθρωπος που διατέλεσε υπουργός Οικονομικών του ΓΑΠ, υπέγραψε δύο μνημόνια για την εξόντωση της ελληνικής κοινωνίας, μας «φόρτωσε» με το χαράτσι της ΔΕΗ και ένα σωρό άλλους φόρους. Την πολιτική που στήριξε μετ’ επιτάσεως ο ίδιος έρχεται τώρα να μας πει ότι, ήταν λάθος.

Γιατί δεν πηγαίνει τα το πει στις οικογένειες των φοιτητών που έχασαν τις ζωές τους αναζητώντας λίγη ζεστασιά, επειδή ο Βενιζέλος και η λοιπή κυβερνητική συνομοταξία διπλασίασαν σε δύο χρόνια την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, όπως και σε χιλιάδες ακόμη Έλληνες που πληρώνουν καθημερινά «φόρο ζωής». Γιατί απλά ο ίδιος έχει λύσει το οικονομικό πρόβλημα του έχοντας λογαριασμούς 3 εκατομμυρίων ευρώ στις τράπεζες.

Το ερώτημα είναι ποιοι είναι αυτοί που ακόμη ψηφίζουν και στηρίζουν Βενιζέλο. Όπως, ποιοι είναι αυτοί που χειροκροτούσαν τον ΓΑΠ στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και τον επευφημούσαν γιατί κατέστρεψε και ξεπούλησε τη χώρα.

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας στην εκπομπή «Ανατροπή» του Mega, είπε πώς δεν τέθηκε θέμα απολύσεων στο Δημόσιο από την τρόικα. Αφού υπέγραψε το μνημόνιο που προβλέπει 25.000 απολύσεις εντός του 2013 και ενώ η τρόικα βάζει το θέμα αυτό στην κορυφή της ατζέντας και κυβερνητικές πηγές επισημαίνουν πώς «δύσκολα θα αποφευχθούν οι απολύσεις στο Δημόσιο, αυτός «κοροϊδεύει» κατάμουτρα τους υπαλλήλους του Δημοσίου Τομέα.

Ποντάρει φαίνεται στις ψήφους των Δημοσίων Υπαλλήλων για τη μεγάλη κεντροαριστερά παράταξη που οραματίζεται να δημιουργηθεί με εκείνον φυσικά επικεφαλής. «Τι νομίζετε ότι θα οχυρωθώ πίσω από την αρχηγία του ΠαΣοΚ;», είπε. Επισήμανε επίσης ότι το ΠαΣοΚ πρέπει να συζητήσει με τη ΔΗΜΑΡ, με τις κινήσεις και με πρόσωπα αλλά είναι διαφορετικό να καλείς κινήσεις και άλλο ένα πρόπλασμα κόμματος, εννοώντας τη ΡΙΚΣΣΥ του Ανδρέα Λοβέρδου.

Πρόσθεσε ότι απευθύνεται και στην κοινωνική βάση αλλά όχι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία καταλόγισε «πολιτικό σχεδιασμό» για την σκευωρία εναντίον του με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Τους ψηφοφόρους, όμως, είπε «θα τους πείσουμε όχι ακολουθώντας στον ΣΥΡΙΖΑ σαν καθυστερημένη ουρά του». «Δεν νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ στα στελέχη του ΠαΣοΚ, που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ενώ έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην κυβέρνηση Παπανδρέου», πρόσθεσε φωτογραφίζοντας τη Λούκα Κατσέλη.

Μέχρι πάντως να γίνει η κεντροαριστερά παράταξη ο κ. Βενιζέλος θα ήθελε έναν ανασχηματισμό για να συμμετάσχουν και πολιτικά πρόσωπα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Το ΠαΣοΚ θα μπει με πολιτικά πρόσωπα στην κυβέρνηση, αν συμφωνήσουμε στην πολιτική», δήλωσε και συμπλήρωσε ότι, «ο ανασχηματισμός είναι δευτερεύων θέμα» και ότι το σημαντικό είναι «να καθίσουμε να συζητήσουμε ξανά με τον κ. Σαμαρά και τον κ. Κουβέλη και να συμφωνήσουμε για μια καλύτερη και αποτελεσματικότερη κυβέρνηση».