Κι αίφνης οι Πορτογάλοι ξεσηκώθηκαν!


Στιγμές (ίσως και οιωνοί) μίας μέρας...

Στάθης στον eniko
 Γύρω στους 1.500.000διαδηλωτές (οι 500.000 στη Λισαβώνα) πλημμύρισαν τους δρόμους των πόλεων της χώρας. Τραγουδώντας τραγούδια της «Επανάστασης τωνγαρυφάλλων», ο πολύς λαός απαίτησε εκ νέου το δίκιο του.
Γιατί; Τι έγιναν οι έπαινοι του Σόιμπλε για τους «υπομονετικούς» Πορτογάλους, τα υπάκουα «καλά παιδιά» των Μνημονίων;
Ποιους φοβερίζουν δεμένοι μεταξύ τους σε αλυσίδες οι διαδηλωτές στους δρόμους; 
Τι δουλειά έχει ο λαός να πορεύεται κάτω απ’ τις σημαίες του Μπλόκουτης Αριστεράς, του Κομμουνιστικού Κόμματος Πορτογαλίας, τωνΣυνδικάτων, των σοσιαλιστών και των σωματείων ανακατεμένες;
Ομως εδώ, ο κ. Στουρνάρας, καθώς δηλώνει, δεν μπορεί να βγει μόνοςτου έξω απ’ το σπίτι του!  
Γιατί να βγει; Εξω κάνει ακόμα κρύο -«Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης»- μέσα κάνει ζέστη! Ο κ. Στουρνάρας μέσα στο σπίτιζεσταίνεται με μαγκάλι... ω γιε, με μαγκάλι, με μαγκάλι,
Χο Τσι Μινχ, ανασαίνω με καλάμι, με καλάμι>>>





Και ο κ. Παπαγεωργόπουλος! Με αναστολή της κομματικής του ιδιότητας τον τιμώρησε(!) η Ν.Δ. Να την αφήνει (την ιδιότητα) έξω απ’ το κελλί, να μην το μαγαρίζει (η ιδιότητα)...
Ελλάδαεν Σωτηρίω έτει 2013 και «Αν είχα κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές το 2007», δήλωσε ο κ. Βενιζέλος στο ΒΗΜΑgazino, «θα είχε γραφεί διαφορετικά η Ιστορία, όχι του ΠΑΣΟΚ αλλά της χώρας»!
Σωστός ο ένδοξος! Κι εμένα, αν δεν είχε αυτομολήσει ο τρισπρο-προ-προπάππος μουΕυστάθιος Τουρκόπουλος στους Σελτζούκους Τούρκους στη μάχη του Ματζικέρτ, σήμερα θα ήμουν τραίνο και θα σφύραγα ευτυχισμένο, τσαφ τσουφ, πάνω κάτω στη διαδρομή Αγουλινίτσα - Βλαδιβοστόκ. Αυτή εξάλλου είναι και
η κορωνίς της αντίληψης του μεταμοντερνισμού για την Ιστορία ως «αφήγηση». Αυτόακριβώς που εννοεί ο κ. Μαρκ Μαζάουερ όταν δηλώνει πως «ένα άλλο μέλλον χρειάζεται ένα άλλοπαρελθόν». Πόσο καλύτερα να καταδηλώσει ο άνθρωπος την (επι)στράτευση της Ιστορίας σε (οποιαδήποτε ιδεολογία και) σκοπιμότητα, συνεπώς
την έκπτωσή της από Ιστορία σε προπαγάνδα.

Ω Ελλάδα, φαιό νταμάρι, που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι, win - win έλεγε οΓιωργάκης,
καζάν - καζάν το λέει ο Ερντογάν, ήτοι
στο λάου - λάου γίνεται η αγουρίδα μέλι και η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο φαρμάκι. Ελλάδα, Ελλαδάρα μου, συμμορφώσου «δεν πρέπει να ’ναι ταμπού οι απολύσεις», σου λέει ο κ. Βορίδης, ούτε ηθανατική ποινή εκτός συζητήσεως, αλλάζουν οι καιροί, κυρά μου,
δεν είσαι πια μια «αναπτυγμένη οικονομία», αλλά ξέπεσες σε «αναδυόμενη» στα μάτια των Οίκων Αξιολόγησης, τι σκοτεινιάζεις λοιπόν και δεν προσαρμόζεσαι; Καζάν - καζάν! Γιαβάς - γιαβάς!
Αλλωστε χθες η «Καθημερινή» ζήτησε ανασχηματισμό. Κι όταν η «Καθημερινή» ζητάει ανασχηματισμό, ο ανασχηματισμός γίνεται!
Να ξαναμπεί και το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, όχι δεν είναι ντεζαβού, φαύλος κύκλος είναι, ένας φαύλος κύκλος μέσα σε μια μαύρη τρύπα, ένας γύρος του θανάτου, Κωστάκης, Γιωργάκης, Αντωνάκης και ξανά Μπενύτο, πού είναι το πρόβλημα;
Μαγκάλι, Χο Τσι Μινχ, μαγκάλι, ανασαίνω με μαγκάλι (συγγνώμη, φίλοι μου, καθώς πρέπει κυρίες και κύριοι, με έχουν «ψεκάσει» κι έχω γίνει λαϊκιστής) -γιο χο χο- τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα φεύγουν στα ξένα - τα ξένα χέρια είναι τα μαχαίρια, όπως λέει και το άλλο λαϊκιστικό λαϊκό άσμα. Γιο χο χο ρετάρω.
Για αυτό σου λέω, Ελλάδα: κάνε αυτό που μπορείς να σου κάνουν κι άσε τα άλλα σε εκείνους πουμπορούν να τα κάνουν.
Κάνε εσύ ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) που μπορούν να σου κάνουν οι Γερμανοί κι άσε τιςΑΟΖ (Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες) στους Τούρκους, που μπορούν να (σου) κάνουν ό,τι θέλουν.
Winwin
Καζάν - καζάν
Και φίφτυ φίφτυ
50% - 50% η συνεκμετάλλευση, καθώς είπε ο κ. Μπαγίς, σε ευχαριστούμε, Αμερική, καθώς είπε ο κ. Σημίτης, ήταν μια καλή μέρα σήμερα, καθώς είπε ο κ. Σαμαράς...

ΤΣΑΒΕΣ: ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ / ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ !
Η ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 
ΓΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ !
Δηλώσεις Αλ. Τσίπρα, Αλ. Παπαρήγα, Δ.Τ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Σε κατάσταση εθνικού πένθους βρίσκεται σήμερα η Βενεζουέλα και ο λαός της μετά το θάνατο του προέδρου της χώρας Ούγκο Τσάβες, την Τρίτη (5/3), σε ηλικία 58 ετών, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Η είδηση του θανάτου του Βενεζουελάνου ηγέτη ανακοινώθηκε με σπασμένη φωνή από τον αντιπρόεδρο της χώρας Νικολάς Μαδούρο, >>>
 



με έκτακτο τηλεοπτικό διάγγελμα στο οποίο ανέφερε: «Πήραμε την πληροφορία για το πιο τραγικό γεγονός που έχουμε ανακοινώσει στο λαό μας. Στις 16.25 (τοπική ώρα) σήμερα, 5 Μαρτίου, απεβίωσε ο κομαντάτε πρόεδρος Ούγκο Τσάβες».
Λίγη ώρα μετά ο Μαδούρο δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο «TELESUR» πως το μέλλον του βενεζουελάνικου έθνους «εξαρτάται από την επαναστατική ενότητα του λαού γιατί», όπως πρόσθεσε, «μόνο μαζίμπορούμε να εγγυηθούμε το μέλλον της πατρίδας».
Η σορός του Ούγκο Τσάβες θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα από το πρωί της Τετάρτης στο παρεκκλήσι τηςΣτρατιωτικής Ακαδημίας στο Καράκας ως την Παρασκευή, οπότε θα γίνει και η ταφή, παρουσία δεκάδων ηγετών, υψηλόβαθμων αξιωματούχων και πλήθος κόσμου. 
 
ΣΤΟ ΚΑΡΑΚΑΣ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ
Στο Καράκας για την κηδεία του Ούγκο Τσάβες θα βρεθεί και ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπραςμαζί με αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις, στη Βενεζουέλα θα πραγματοποιηθούν από σήμερα και για επτά ημέρες εκδηλώσεις μνήμης και αποχαιρετισμού του 58χρονου ηγέτη. Τριήμερο πένθος έχει κηρυχθεί επίσημα και στην Κούβα.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕ 30 ΜΕΡΕΣ
Οι πολίτες της Βενεζουέλας θα κληθούν στις κάλπες εντός 30 ημερών για να εκλέξουν το νέο πρόεδρο της χώρας, μετά το θάνατο του Ούγκο Τσάβες. Όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Εξωτερικών Ελίας Χούα, προσωρινά καθήκοντα προέδρου αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος Νικολάς Μαδούρο, σύμφωνα και με τις τελευταίες εντολές που έδωσε ο Τσάβες.
Υποψήφιος πρόεδρος της Βενεζουέλας από την πλευρά του «Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος» (PSUV) θα είναι ο Νικολάς Μαδούρο.

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΠΟΛΙΒΑΡΙΑΝΟΥ ΗΓΕΤΗ
Ο Ούγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας, πρώην στρατιωτικός και από το 1999 πρόεδρος της Βενεζουέλας, γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1954. Εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος το Δεκέμβρη του 1998, ενώ μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος επανεξελέγη το 2006, αλλά και τον περασμένο Δεκέμβρη.
Κατά τη διάρκεια όλων των χρόνων που βρισκόταν στην εξουσία, στη Βενεζουέλα πάρθηκαν σημαντικά μέτρα που οδήγησαν στην άμβλυνση της φτώχειας, αντιμετωπίστηκαν τα οξύτατα θέματα τουαναλφαβητισμού και οι τραγικές ελλείψεις στη Δημόσια Υγεία ενώ προωθήθηκε σε σημαντικό βαθμό η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Βενεζουέλας προς όφελος του εργαζόμενου λαού. Σημαντική ήταν επίσης και η αλληλοϋποστήριξη της Βενεζουέλας με την Κούβα, με την τελευταία να βρίσκεται αποκλεισμένη για δεκαετίες από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Σταθμός στην πορεία του Τσάβες και της χώρας ήταν η συνένωση του λαϊκού κινήματος με το στρατό, που κατάφεραν να ανατρέψουν το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε στη χώρα τον Απρίλη του 2002, από την αστική τάξη, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Από τον Ιούνιο του 2011 όταν διαγνώστηκε ο καρκίνος, υποβλήθηκε σε τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις στην Κούβα για να αντιμετωπισθεί η ασθένεια. Μετά από την τελευταία και μοιραία, όπως αποδείχτηκε, χειρουργική επέμβαση στην Αβάνα στις 11 Δεκέμβρη 2012, είχε σχεδόν εξαφανιστεί από το δημόσιο λόγο μέχρι και την ανακοίνωση του θανάτου του αργά το βράδυ της Τρίτης.
Οι προοδευτικοί δρόμοι, τους οποίους άνοιξε η Μπολιβαριανή Επανάσταση στη Βενεζουέλα, υπήρξανπρότυπο για μια σειρά από χώρες της Λατινικής Αμερικής ενώ παραμένουν πηγή έμπνευσης τουδιεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΟΥΓΚΟ ΤΣΑΒΕΣ
Η είδηση της απώλειας του Ούγκο Τσάβες προκάλεσε συναισθήματα θλίψης στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής, ιδιαίτερα στους στενούς συμμάχους της Βενεζουέλας, όπως το Εκουαδόρ, η Βολιβία και ηΝικαράγουα, που τον περιέγραψαν ως «εξαιρετικό άνθρωπο» του οποίου η απώλεια «είναι ανεπανόρθωτη».
Οι αρχές στην Κούβα εξέφρασαν συλλυπητήρια αλλά και συναισθήματα για υποστήριξηενθάρρυνση καιπίστη στη Μπολιβαριανή Διαδικασία, σημειώνοντας: «Η Μπολιβαριανή Επανάσταση έχει την ισχυρή υποστήριξή μας χωρίς περιορισμούς σε αυτές τις δύσκολες ημέρες… Ο Τσάβες είναι Κουβανός! Ένιωσε στο σώμα του τις δυσκολίες και τα προβλήματά μας και έκανε ό,τι μπορούσε, με ακραία γενναιοδωρία (...) Συνόδευσε τον Φιντέλ σαν αληθινός γιος και η φιλία του με τον Ραούλ ήταν βαθιά»….
Ο πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, με δάκρυα στα μάτια από το προεδρικό μέγαρο στη Λα Παζ, είπε ότι«χτυπήθηκε από το θάνατο του αδελφού του Ούγκο Τσάβες». Η κυβέρνηση του προέδρου του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, εξέφρασε τη «βαθιά λύπη» της, χαρακτηρίζοντας τον Τσάβες «ηγέτη μιας ιστορικής κίνησης» και «έναν αξέχαστο επαναστάτη». Η κυβέρνηση της Νικαράγουας, μέλος των χωρών της Μπολιβαριανής Συμμαχίας, την οποία εμπνεύστηκε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, ανέφερε ότι «ποτέ δεν πεθαίνουν οι εξαιρετικοί και μεγάλοι άνδρες, όπως ο Ούγκο Τσάβες».
Η πρόεδρος της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρούσεφ, ανέφερε ότι αν και δεν συμφωνούσε πάντα με τον Τσάβες, ο θάνατός του είναι μια ανεπανόρθωτη απώλεια. «Ήταν φίλος της Βραζιλίας και του λαού της…» Ο προκάτοχός της, Λουίς Ινάσιο Λούλα Ντα Σίλβα, σημείωσε: «Έχω εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι η αγάπη του για τη χώρα και η δέσμευσή του να εκλείψει η αιτία της φτώχειας συνεχίζουν να φωτίζουν το μέλλον της Βενεζουέλας».
Στην Κολομβία, ο πρόεδρος Χουάν Μανουέλ Σάντος εξέφρασε τη «βαθιά λύπη» του για το θάνατο του Ούγκο Τσάβες, υπενθυμίζοντας ότι είχε παράσχει σημαντική υποστήριξη στην ειρηνευτική διαδικασία με τις FARC.
Στη Χιλή, ο πρόεδρος Σεμπάστιαν Πινέρα τόνισε το ρόλο που διαδραμάτισε ο Τσάβες στη δημιουργία της CELAC (Κοινότητα της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής), προσθέτοντας: «Είχαμε τις διαφορές μας, αλλά εκτιμούσα πάντα τη δύναμη, τη δέσμευση με την οποία ο Τσάβες αγωνίστηκε για τις ιδέες του».

ΝΕΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα έσπευσε να εκφράσει το ενδιαφέρον της κυβέρνησής του για μία «νέαεποικοδομητική σχέση με τη Βενεζουέλα», διακρίνοντας πως ξεκινά «ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της» και διαβεβαιώνοντας ότι η Ουάσιγκτον «δεσμεύεται για πολιτικές που προωθούν τις δημοκρατικές αρχές, το κράτος δικαίου και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Στον Καναδά, ο πρωθυπουργός Στίβεν Χάρπερ δήλωσε ότι ο θάνατος του προέδρου Τσάβες οδηγεί σε μιαμεταβατική περίοδο που πρέπει να επιτρέψει την πρόσβαση της Βενεζουέλας σε ένα «καλύτερο και φωτεινότερο μέλλον».
Στην Ευρώπη, ένας από τους πρώτους ηγέτες που έσπευσε να αναφερθεί στο θάνατο του Τσάβες ήταν ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ που παρατήρησε ότι ο Ούγκο Τσάβες «σημάδεψε βαθιά την ιστορία της χώρας του».

Δήλωση του Αλέξη Τσίπρα 
"Αποχαιρετούμε σήμερα ένα μεγάλο ηγέτη, έναν σπουδαίο επαναστάτη.
Ο ηγέτης του λαού της Βενεζουέλας, των λαών της Λατινικής Αμερικής, ένας εμπνευστής των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων, έφυγε πολύ πρόωρα από κοντά μας.
Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να οδηγήσει το λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής σε δρόμους δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης. Ακολούθησε άξια το δρόμο του Σαλβαδόρ Αλλιέντε, του Τσε, του Αουγκούστο Σαντίνο, του Χούλιο Αρμπένζ, αλλά και τους ηγέτες της μεγάλης απελευθέρωσης της πατρίδας του, τον Φρανσίσκο ντε Μιράντα και τον Σιμόν Μπολίβαρ.
Σε καιρούς δύσκολους έστρεψε τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία ολόκληρη ήπειρο, που αυτή τη φορά δεν ήταν πειραματόζωο βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας.
Ο Ούγκο Τσάβες εναντιώθηκε στην καταπίεση και υπεράσπισε τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έδωσε μεγάλες μάχες ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση. Για αυτό και έγινε σύμβολο για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού του.
Οι άνθρωποι φεύγουν, η σπορά τους όμως μένει. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται το δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που αργά ή γρήγορα θα πορευτούν και άλλοι λαοί σε ολόκληρο τον κόσμο."

Μήνυμα της Αλέκας Παπαρήγα
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια για το θάνατο του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας που έδωσε σκληρή μάχη με την ανίατη ασθένεια.
Ο Ούγκο Τσάβες εξέφρασε τη θέληση του λαού της Βενεζουέλας και εξελέγη πρόεδρος της χώρας του κερδίζοντας τέσσερις δύσκολες εκλογικές αναμετρήσεις το 1998, το 2001, το 2006 και το 2012.
Πρωταγωνίστησε στην προώθηση πολιτικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της φτώχειας, την επίλυση σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων, την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ενάντια στην επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και την ντόπια αντίδραση. Στάθηκε στο πλευρό της Κούβας και των λαών της Λατινικής Αμερικής. Με τη λαϊκή παρέμβαση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη επανήλθε στη θέση του προέδρου μετά το πραξικόπημα των αντιδραστικών δυνάμεων που έλαβε χώρα τον Απρίλη του 2002.
Το ΚΚΕ εξέφρασε την αλληλεγγύη του και τη στήριξή του σε κάθε δύσκολη στιγμή του λαού της Βενεζουέλας και στην ίδια κατεύθυνση κινείται και σήμερα ενάντια σε κάθε προσπάθεια καταπάτησης της λαϊκής θέλησης.
Εκφράζουμε και πάλι τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του Ούγκο Τσάβες, στην κυβέρνηση, τοκόμμα του και το λαό της Βενεζουέλας».

Δελτίο Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 
ΑΝΤΙΟ ΟΥΓΚΟ ΤΣΑΒΕΣ
"Η ιστορία είναι πάντα δίκαιη και γαλαντόμα με αυτούς που στέκονται απέναντί της σαν ισότιμοι συνομιλητές της και ενεργοί διαμορφωτές της προς μια άλλη, δίκαιη κοινωνία. Ο Ούγκο Τσάβες ήταν ένας από αυτούς. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας υπήρξε η ζωντανή απόδειξη ότι οι επαναστατικές ιδέες και τα κινήματα μπορούν να νικάνε, αλλά μπορούν και να αλλάζουν τον κόσμο. Η πολιτική του πορεία και η θητεία του στη θέση του προέδρου της Βενεζουέλας, μπορεί να μην ήταν η επιτομή της επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας από τις δυνάμεις της εργασίας, ήταν όμως η πιο ζωντανή απόδειξη πως οι λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στην επανάσταση και την αντεπανάσταση δεν πρέπει να είναι «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» με τρόικες, δανεισμούς και εξαθλιωμένους λαούς.
Ο Τσάβες επιβίωσε χάρη στη στήριξη του λαού της Βενεζουέλας από τα πραξικοπήματα και την ανελέητη, γκανγκστερική επίθεση των ΗΠΑ και των συν αυτώ προθύμων που είδαν μια τέως μπανανία με τεράστιο πλούτο, να αποφασίζει να σταθεί στα πόδια της και να μειώσει το ποσοστό των φτωχών της στο μισό, μέσα σε μια δεκαετία, την ώρα που οι δικές τους, «αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες» όλο και μεγαλώνουν τις ουρές συσσιτίων και ανέργων και οι πολίτες τους δεν τολμάνε να ανάψουν καλοριφέρ στο ίδιο τους το σπίτι. Ο λαός της Βενεζουέλας γνώρισε την ιατρική περίθαλψη, τη στιγμή που στις χώρες που «σώζει» το ΔΝΤ, τα νοσοκομεία διαλύονται και οι ασθενείς αφήνονται στην τύχη τους.
Ο Τσάβες έδειξε πως η απάντηση στον καπιταλισμό, είναι η αντεπίθεση και όχι η «υπεύθυνη» συμπόρευση. Ότι ο πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν και όχι στους καπιταλιστές. Ότι η απάντηση μιας χώρας μπορεί να είναι οι εθνικοποιήσεις εταιριών και τραπεζών και όχι το ξεζούμισμα των πολιτών της. Ότι τελικά οι εργάτες πράγματι έχουν να χάσουν μόνο τις αλυσίδες τους.
Ο Τσάβες, έδειξε κάτι ακόμα πιο σημαντικό: ότι η επανάσταση και οι ιδέες της ξεπερνούν τις μεμονωμένες φυσιογνωμίες, ακόμα και εκείνες που έπαιξαν καίριο ρόλο στη διάδοση ή και την εδραίωσή της. Με τα δικά του λόγια: «Για εκείνους που θέλουν το θάνατό μου, θα ήθελα αυτοί να ζήσουν. Έτσι, για να δουν πως η Μπολιβαριανή Επανάσταση συνεχίζει να προοδεύει από νίκη σε νίκη».
Γεια και χαρά λοιπόν σύντροφε Ούγκο. Δεν θρηνούμε, αλλά συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα, με τη θύμησή του, hasta la victoria siempre όπως έλεγε και ο Τσε."

ΠΡΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ‏


Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του
κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.


Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.


Θύμιος Κ.

ΠΡΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ‏


Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του
κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.


Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.


Θύμιος Κ.

ΠΡΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ‏


Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του
κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.


Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.


Θύμιος Κ.

ΠΡΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ‏


Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του
κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.


Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.


Θύμιος Κ.

Η ομιλία Τσίπρα στο Ίδρυμα Καραμανλή


Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παρευρεθώ στην εκδήλωση μνήμης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενός ανθρώπου που έβαλε τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι η Ιστορία δεν γράφεται από πρόσωπα, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά, αλλά από τους λαούς και την πάλη τους.

Ωστόσο, δεν μπορώ να παραγνωρίσω τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν ξεχωριστές προσωπικότητες στη διαπάλη μέσα στις κοινωνίες, στη διαδρομή των εθνών, στην αέναη κίνηση προς τα μπρος.

Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν οι ξεχωριστές προσωπικότητες στην Ιστορία.

Και μια τέτοια ξεχωριστή προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Κάποτε ο Χαρίλαος Φλωράκης, είχε χαρακτηρίσει τον εν ζωή Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως ένα σημαντικό ηγέτη της τάξης του.

Και ξέρετε ο έπαινος από τους πολιτικούς σου αντιπάλους όχι μετά θάνατον, αλλά όσο ακόμα βρίσκεσαι εν ζωή, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τα σημερινά λόγια.
Η απόσταση από τα χρόνια εκείνα, μας βοηθά να προσεγγίσουμε σήμερα με λιγότερες προκαταλήψεις την επίδρασή του Καραμανλή στη σύγχρονη δημοκρατία και στη σύγχρονη Ελλάδα.

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο πολιτικός εκείνος που κατάφερε μια σπάνια πολιτική και προσωπική υπέρβαση. Κατάφερε να υπερβεί τα ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα όσο και στην παράταξή του, ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες.

Το καθεστώς του διαχωρισμού των ελλήνων σε εθνικόφρονες και μη. Τις πρακτικές των διωγμών, της αστυνομικής ασυδοσίας και της κατάστασης πολιορκίας, που χαρακτήριζαν την Ελλάδα μέχρι το 1974. Με αποκορύφωμα, βέβαια, την εφτάχρονη δικτατορία.

Και η υπέρβαση αυτή, με τεράστια σημασία για τη δημοκρατία και τη χώρα, αποτέλεσε μια γενναία επιλογή, αφού ο ίδιος ήταν ο ηγέτης που αναδείχτηκε μέσα σε κείνο το μετεμφυλιακό πολιτικό, κοινωνικό και δημοκρατικό ημίφως. Αυτήν την υπέρβαση οφείλουμε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να τη διαφυλάξουμε.

Και ας μη λησμονούμε ότι ήταν ο ίδιος άνθρωπος που υπήρξε επί σειρά ετών το ισχυρό πρόσωπο ενός αυταρχικού καθεστώτος, που είχε οικοδομηθεί μέσα σε διεθνείς και εσωτερικές συνθήκες που όλοι γνωρίζουμε.

Επιτρέψτε μου, όμως, εδώ μια προσωπική παρένθεση:
Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση.
Και μεγάλωσα σε ένα αριστερό οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο συχνά οι παλιότεροι διεκτραγωδούσαν τα βάσανα και τους διωγμούς μιας γκρίζας προδικτατορικής εποχής, που χαρακτηριστικά ονόμαζαν εποχή του καραμανλισμού.

Οι ίδιοι, όμως, άνθρωποι, ήταν αυτοί που επίσης χαρακτηριστικά επαναλάμβαναν:
Το 1974 στην Ελλάδα επέστρεψε ένας άλλος Καραμανλής!

Αυτή η απλή και ίσως για κάποιους αφελής κουβέντα, λέει νομίζω πολύ περισσότερα από όσα οι αγιογραφίες και τα υμνολόγια για τον Καραμανλή. Γιατί παραμένοντας μεν συντηρητικός, υπέρμαχος δηλαδή της διατήρησης και της εμπέδωσης του κοινωνικού καθεστώτος στο οποίο πίστευε και το οποίο για μας είναι καθεστώς συντήρησης και κοινωνικής αδικίας, εντούτοις ο Καραμανλής επέδειξε ταυτόχρονα ευαισθησίες, στις νέες πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες.

Επεδίωξε και κατάφερε να διευρύνει τα όρια της παράταξής του. Αφουγκράστηκε τις νέες δημοκρατικές ανάγκες και κυρίως την ιστορική ανάγκη να οικοδομηθεί στη χώρα μια σταθερή δημοκρατική νομιμότητα, που θα προστατεύει τα στοιχειώδη δικαιώματα, θα περιορίζει στο ελάχιστο τους πολιτικούς διαχωρισμούς και θα διασφαλίζει την ομαλή εναλλαγή στην εξουσία.

Από αυτή την άποψη, δεν συνέβαλε μόνο αποφασιστικά να ξεπεραστούν πρακτικές και λογικές άλλων εποχών, που και ο ίδιος είχε υπηρετήσει και μάλιστα πρωταγωνιστικά. Αλλά ξεπέρασε με μια έννοια και τον ίδιο τον εαυτό του. Κι αυτό είναι, πιστεύω, που καθιστά την προσωπικότητά του ξεχωριστή, ακόμα και για τους αντιπάλους του.

Ότι κατάφερε η προσφορά του στη χώρα, να ξεπεράσει, σε ορισμένα σημεία, τα όρια της ιδεολογίας του. Ότι συνέβαλλε μαζί με τους ηγέτες των άλλων παρατάξεων στην εμπέδωση της κουλτούρας της ομαλής δημοκρατικής εναλλαγής. Μια κουλτούρα που πρέπει όλοι να διαφυλάξουμε.

Επιτρέψετε μου να σας εκθέσω σύντομα κάποιες σκέψεις, χωρίς εννοείται να διεκδικώ την απόλυτη ιστορική αλήθεια. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναδείχτηκε ως πολιτικός πρώτης γραμμής σε εκείνα τα χρόνια όπου η πολιτική εξακολουθούσε να διατηρεί στο δυτικό κόσμο μια πολύ μεγαλύτερη από ότι σήμερα, σχετική αυτονομία από οικονομικά κέντρα και συμφέροντα.

Το Κράτος και οι πολιτικές-θεσμικές του λειτουργίες, μαζί με τον κοινοβουλευτισμό αποτελούσαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στις μέρες μας, το κέντρο παραγωγής των πολιτικών αποφάσεων.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν υπήρξε ποτέ παθητικός αποδέκτης εντολών, ούτε παρατηρητής των συσχετισμών. Διέθετε αξιόλογα πολιτικά προσόντα, χαρακτήρα, προσωπικότητα, κι αυτό που λέμε πολιτικό τσαγανό. Θα του ταίριαζε νομίζω ένας χαρακτηρισμός από πρώτη ματιά παράδοξος:

Ο Καραμανλής υπήρξε Ριζοσπαστικός στο συντηρητισμό του.

Το 1974 δεν δίστασε να προχωρήσει στην αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, εν μέσω της σοβαρότατης εθνικής κρίσης του Κυπριακού. Την περίοδο 1975-1977 δεν δίστασε να προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις, πιστεύοντας ότι έτσι εξυπηρετούσε καλύτερα το δημόσιο συμφέρον. Είναι δύο μόνο παραδείγματα πολιτικών κινήσεων «απρόβλεπτων», μη αναμενόμενων στις δεδομένες στιγμές, από έναν ηγέτη της ιδεολογίας του.

Κινήσεων, όμως, αλλαγής της φοράς των πραγμάτων, που ελάχιστοι συντηρητικοί ηγέτες θα τολμούσαν ακόμη και να σκεφτούν στις μέρες μας και που αποδεικνύουν νομίζω αυτό το χαρακτηριστικό, του συντηρητικού ριζοσπαστισμού του. Ένα χαρακτηριστικό που γίνεται συν τω χρόνω πιο έντονο, για να καταστεί κυρίαρχο τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Όταν η συγκρότησή του Καραμανλή επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την συγκρότηση της νέας ελληνικής δημοκρατικής τάξης.

Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω κάτι ακόμα, κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα στις μέρες που περνάμε: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε συλλάβει και ενσωματώσει στην πολιτική του διαδρομή ένα κρίσιμο στοιχείο, που αποτελεί και τον πυρήνα άλλωστε της δομικής πολιτικής αντιπαράθεσης σήμερα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα:

Είχε συλλάβει πως κάθε μεγάλη προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης μπορεί να ξεκινήσει μόνον από το Δημόσιο και ειδικά από τη δημόσια διοίκηση.

Στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά εγχειρήματα του Καποδίστρια, του Τρικούπη, του Βενιζέλου, έφερναν τομές πριν απ’ όλα στους θεσμούς και στη διοίκηση. Από το εκπαιδευτικό μέχρι το αγροτικό ζήτημα και από τα θέματα της γλώσσας μέχρι τα μεγάλα έργα και την εκβιομηχάνιση, η βάση κάθε μεγάλης μεταρρύθμισης παρέμενε το κράτος και η δημόσια διοίκηση. Μεταρρυθμίσεις μέσω της ιδιωτικής οικονομίας δεν προέκυψαν ποτέ.
Κι αυτό γιατί αγορά χωρίς δημόσια παρέμβαση δεν μπορεί να υπάρξει.

Είναι αυτό ακριβώς που με απόλυτο και δογματικό τρόπο αναποδογυρίζεται και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα μετά τη δεκαετία του ’90, με τις γνωστές επιπτώσεις πλέον στην τεράστια ανισοκατανομή του πλούτου και στη δομική κρίση των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων.

Ο συντηρητικός πολιτικός Καραμανλής, λοιπόν, είναι μεν συντηρητικός αλλά δεν παύει να είναι πολιτικός. Θέλει να έχει την ευθύνη των πολιτικών επιλογών η πολιτική εξουσία και η δομή ενός συντεταγμένου κοινοβουλευτισμού. Θέλει η πολιτική να έχει τον πρώτο ρόλο, να εξασφαλίζει τη σταθερότητα, και στα πλαίσια αυτά την οριοθέτηση του δημόσιου συμφέροντος απέναντι στα πολλά μικρότερα ή μεγαλύτερα ιδιωτικά συμφέροντα.

Και ακριβώς επειδή ο Καραμανλής είναι πολιτικός που αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του καιρού του, η δομή της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μετά το 1974 φέρει έντονα τη σφραγίδα του, στο μέτρο που επιδίωξή του ήταν η θεσμική εξισορρόπηση των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων και όχι η υποταγή της πολιτικής στα οργανωμένα και συμπαγή οικονομικά συμφέροντα, ούτε βέβαια η διαιώνιση της διχόνοιας του ελληνικού λαού.

Μας το έδειξε αυτό άλλωστε, όταν παρά το γεγονός ότι είχε μια απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 220 βουλευτών στην πρώτη μεταπολιτευτική Βουλή, το Σύνταγμα του ’75 κράτησε στο τέλος λογικές ισορροπίες και υποχώρησε σε πολλές από τις αιτιάσεις που προβάλλονταν για ροπή σε θεσμικό ή προληπτικό αυταρχισμό.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Είναι ώρες που σκέφτομαι, ειδικά τούτες τις πρωτόγνωρες στιγμές που περνά η χώρα, αν ήταν παρόντες μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Χαρίλαος Φλωράκης, για να αναφερθώ μόνο στις προσωπικότητες της μεταπολίτευσης, πως άραγε θα αντιδρούσαν;

Πολύ πιθανόν, λοιπόν, αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν σήμερα παρόν, να σχολίαζε με τα γνωστά σε όλους… γαλλικά του, πολλές πλευρές της σημερινής ευρωπαϊκής και ελληνικής πραγματικότητας.

Σε κάθε περίπτωση θα ήθελα με ειλικρίνεια να σας καταθέσω την πεποίθηση, ότι από έναν ιδεολογικό και πολιτικό αντίπαλο του διαμετρήματος του Καραμανλή, έχουμε ακόμα και εμείς οι αριστεροί να αντλήσουμε πολύ χρήσιμα πολιτικά μηνύματα.
Και αυτό, ίσως αποτελεί την καλύτερη κατάθεση σεβασμού στη μνήμη του.
Σας ευχαριστώ.

Νέα άνοδος του Μπέπε Γκρίλο. Δίνει ελπίδα και στη μνημονιακή Ελλάδα!!



Μπορεί οι Γερμανοί και οι Έλληνες συνεργάτες τους μαζί με τα ελληνικά καθεστωτικά ΜΜΕ να χλευάζουν τον Μπέπε Γκρίλο και το κόμμα του «Κίνημα Πέντε Αστέρων» και να εκφράζονται απαξιωτικά ακόμα και για τον Ιταλικό λαό, όμως πρόσφατη μετεκλογική δημοσκόπηση δείχνει νέα άνοδο στο κόμμα του Μπέπε Γκρίλο και νέα υποχώρηση του αγαπημένου των δανειστών και της Μέρκελ τραπεζίτη Μόντι!!!


Συγκεκριμένα, σε δημοσκόπηση που έκανε το ινστιτούτο Lorien Consulting και δημοσιεύεται στο δικτυακό τόπο affaritaliani.it το «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» εμφανίζεται αυξημένο και από 25,6% που έλαβε στις εκλογές ανέβηκε ήδη στο 28,5% απέχοντας μόνο μισή μονάδα από το πρώτο κόμμα «Δημοκρατικό Κόμμα» του Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι το οποίο συγκεντρώνει 29%. Επίσης άνοδο μεγάλη σημείωσε και ο “Λαός της Ελευθερίας” του Μπερλουσκόνι, φτάνοντας στο 26,5%.

Αντιθέτως βυθίζεται εντελώς η «Κεντρώα Συμμαχία» που υποστηρίζει τον Μόντι χάνοντας περίπου το 50% της δύναμής της σε λίγες μόλις ημέρες και από 10,6% που έλαβε στις εκλογές, πέφτει στο 5,6% !!!

Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί και κάτι που ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα. Ο Μπέπε Γκρίλο μιλάει μόνο σε ξένα ΜΜΕ και σε ξένους δημοσιογράφους και όχι στα ιταλικά ΜΜΕ και σε Ιταλούς δημοσιογράφους.

Αν λοιπόν αυτό το κάνει ο Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, φανταστείτε τι πρέπει να κάνει εδώ ένα νέο πολιτικό κίνημα, αν θέλει να έχει επιτυχία.

Μακριά από τα ελληνικά καθεστωτικά ΜΜΕ.

Πέτρος Χασάπης

Να γκρεμίσουμε τους δωσίλογους γερμανοτσολιάδες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ!



Η ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ ΕΙΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ- ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΓΙΑ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕ ΟΡΙΟ ΤΑ 600!! ΑΝΤΙ 1000 ΕΥΡΩ


Το υπουργείο Οικονομικών έλεγε ψέματα για το όριο των 600 ευρώ στις κατασχέσεις των μισθών [έγγραφο]

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ 
Οχι απλά είχε συζητηθεί αλλά είχε αποφασισθεί, όπως αποδεικνύεται, η μείωση του ακατάσχετου ποσού μισθών και συντάξεων για χρέη προς το Δημόσιο από τα 1.000 στα 600 ευρώ, καθώς περιλαμβάνεται στην έκθεση του γενικού λογιστηρίου του κράτους που κατατέθηκε στη Βουλή. Από το...
υπουργείο Οικονομικών, διευκρινίζουν, ωστόσο, πως η διάταξη αυτή συμπεριλήφθηκε εκ παραδρομής και δεν πρόκειται να ισχύσει.

 Στις διατάξεις του κώδικα για την είσπραξη δημοσίων εσόδων που περιλαμβάνεται στην έκθεση του γενικού λογιστηρίου του κράτους που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπεται η μείωση του ακατάσχετου ποσού μισθών και συντάξεων για χρέη προς το Δημόσιο από τα 1.000 στα 600 ευρώ.

Μάλιστα τη διάταξη συνόδευε και σχετικό έγγραφο που προέβλεπε αύξηση των δημοσίων εσόδων από τη μείωση του ορίου του ακατάσχετου. Η διάταξη αυτή δεν συζητήθηκε τελικά στη Βουλή, με το υπουργείο Οικονομικών να υποστηρίζει ότι εκ παραδρομής συμπεριλήφθηκε η διάταξη στην έκθεση.

Υπενθυμίζεται ότι τις προηγούμενες ημέρες είχε προκληθεί σάλος με τη φήμη ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται προς τη μείωση του ακατάσχετου ποσού στα 600 ευρώ. Μάλιστα βουλευτές της αντιπολίτευσης είχαν καταθέσει στη Βουλή ερωτήσεις πάνω στο θέμα αυτό, με τον υφυπουργό Οικονομικών Γιώργο Μαυραγάνη να το διαψεύδει κατηγορηματικά.

Από  iefimerida, μοντάζ Γρέκι