Κι όμως, ο Κατοχικός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έφερε ανάπτυξη!!



Ο Αντώνης Σαμαράς ετοιμάζεται να φύγειΟ Αντώνης Σαμαράς ετοιμάζεται να φύγει
“ Ευχαριστούμε Αντώνη που μας γυρίζεις 100 χρόνια πίσω ”
Πέμπτη, 07 Μαρτίου 2013 14:55
Ακόμα και αν κάποιοι κακεντρεχείς προπαγανδιστές της αναρχοαριστεράς δε θέλουν να το παραδεχτούν, ο χαρισματικός ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας, της Άννας Βίσση και της Πολιτικής Άνοιξης, Αντώνης Σαμαράς, φέρνει την ανάπτυξη στον τόπο.

Μέσα σε λίγους μόλις μήνες, το αγόρι με το περίεργο περπάτημα, κατόρθωσε να πετύχει όσα δεν κατόρθωσαν οι προκάτοχοί του σε ολόκληρη τη θητεία τους.

Πιο αναλυτικά ο Αντώνης έφερε:

1) Ανάπτυξη της Ανεργίας

2) Ανάπτυξη της Φτώχειας

3) Ανάπτυξη της Εγκληματικότητας

4) Ανάπτυξη των Αυτοκτονιών

5) Ανάπτυξη των Αστέγων

6)Ανάπτυξη των Σπιτιών χωρίς Πετρέλαιο

7) Ανάπτυξη της Μετανάστευσης

8)Ανάπτυξη του Ξεπουλήματος Εθνικής Περιουσίας και τέλος

9) Ανάπτυξη της προπαγάνδας των ΜΜΕ

Ευχαριστούμε Αντώνη.

ΠΗΓΗ: ramnousia.com

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ «Αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε όρθια την κοινωνία»



Ο Αλέξης ΤσίπραςΟ Αλέξης Τσίπρας
“ Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Ημερίδα για την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το φορολογικό ”
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην Ημερίδα για την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το φορολογικό.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί προσκεκλημένοι: Βασικός στόχος αυτής της ημερίδας, είναι η παρουσίαση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ για μια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος. Στη δική μας λογική, η μεταρρύθμιση αυτή πρέπει να οδηγεί σε κάθετη ρήξη με ένα σύστημα που αναπαράγει και διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες και σε τελική ανάλυση αποδιαρθρώνει την κοινωνική συνοχή. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι αναφερόμαστε σε ένα φορολογικό σύστημα, εστιασμένο στην ανάπτυξη, την αναδιανομή του πλούτου και την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών, ένα φορολογικό σύστημα – εργαλείο για την έξοδο από την σημερινή κρίση προς όφελος της κοινωνίας.

1. ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ

Για να γίνει κατανοητό το πόσο σημαντική είναι για την αντιμετώπιση της κρίσης μια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, πρέπει να ξεκινήσουμε από την σημερινή κατάσταση. Να εξετάσουμε δηλαδή το πως η σταθερή και διαχρονική μεροληψία τη φορολογικής πολιτικής υπέρ των οικονομικά ισχυρών, αποτέλεσε έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της σημερινής κρίσης. Εδώ και χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, ασκούν κριτική στην φορολογική πολιτική την οποία άσκησαν με συνέπεια και προπαντός αδιατάρακτη συνέχεια οι δυνάμεις του πολιτικού κατεστημένου. Στον πυρήνα της δικής μας αντιπρότασης βρίσκεται ένα φορολογικό σύστημα απλό, λειτουργικό, σταθερό, πιο αποτελεσματικό και προπαντός πιο δίκαιο. Ένα τέτοιο φορολογικό σύστημα είναι κλειδί για την εναλλακτική μας πολιτική πρόταση και βρίσκεται διαρκώς στον πυρήνα των προγραμματικών μας επεξεργασιών.

Αυτός είναι και ο λόγος που η πρότασή μας εμπλουτίζεται διαρκώς, ώστε να περιλαμβάνει τις εξελίξεις, να γίνεται πιο λεπτομερής, να ενσωματώνει τις κριτικές και τις απαιτήσεις της κοινωνίας στην κατεύθυνση μίας ριζοσπαστικής θεσμικής μεταρρύθμισης. Μια τέτοια μεταρρύθμιση είναι σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία, καθώς μας παρέχει την ανεξαρτησία που χρειαζόμαστε στην χάραξη της πολιτικής για έξοδο από την κρίση, προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Ο κυρίαρχος πολιτικός και οικονομικός λόγος εμφανίζει συστηματικά το δημοσιονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα ως πρόβλημα υπερβολικών δαπανών.

Ο ισχυρισμός αυτός είναι βγαλμένος από τον σκληρό πυρήνα της χρεωκοπημένης νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Οδηγεί κατ ευθείαν στην δικαιολόγηση των σκληρών οικονομικών μέτρων, που επιβάλλονται από το Μνημόνιο και οδηγούν στην διάλυση του κοινωνικού κράτους και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Για να γίνει αποδεκτή από την κοινή γνώμη μια τέτοια διάλυση, ανασύρεται το επιχείρημα του αναποτελεσματικού αντιπαραγωγικού και διεφθαρμένου δημόσιου τομέα. Αποσιωπάται, όμως, το γεγονός ότι ο δημόσιος τομέας αφέθηκε συστηματικά να καταρρεύσει προκειμένου να δημιουργηθεί, σε ιδιαίτερα κρίσιμους τομείς, χώρος για την ιδιωτική πρωτοβουλία και κερδοσκοπία. Αποσιωπάται επίσης ότι το κομμάτι του δημοσίου που βρέθηκε έξω από την στρατηγική της απορρύθμισης, χρησιμοποιήθηκε από τα κόμματα εξουσίας ως πεδίο πελατειακών σχέσεων και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Έτσι, σε μια κοινή γνώμη πεισμένη ότι ο δημόσιος τομέας δεν ανταποκρίνεται στον ρόλο του και στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, οι περικοπές δαπανών παρουσιάζονται ως αναγκαίος και μόνος ρεαλιστικός στόχος. Ο ισχυρισμός αυτός είναι ψευδέστατος και αντιεπιστημονικός και πρέπει να καταρριφθεί. Η κρίση των δημόσιων οικονομικών, που σχετίζεται άμεσα με την διόγκωση του χρέους δεν είναι κρίση δαπανών. Είναι κρίση εσόδων, βεβαίως σε συνδυασμό με μια δημόσια διοίκηση που δεν εξυπηρετούσε με αποτελεσματικό τρόπο τις κοινωνικές ανάγκες. Στον πίνακα αυτόν, παρουσιάζονται οι δαπάνες στην Ελλάδα σε σύγκριση με τις αντίστοιχες στην Ευρωζώνη, κατά την περίοδο 2001 – 2008. (Πίνακας 1 Δαπάνες και πρωτογενείς δαπάνες (δαπάνες χωρίς τόκους) στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη 2001-2008 )

Σε όλη αυτή την περίοδο οι δαπάνες είναι λίγο χαμηλότερες από το μέσο όρο των χωρών της ευρωζώνης. Μιλάμε βεβαίως για δαπάνες άσχημα κατανεμημένες, με σοβαρά προβλήματα για την υγεία, την παιδεία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις. Μιλάμε επίσης για δαπάνες επιβαρυμένες από σκάνδαλα όπως αυτά της Siemens, των εξοπλιστικών δαπανών, των Ολυμπιακών Αγώνων, και δεκάδες άλλα, οργανωμένα συστηματικά γύρω από την λεηλασία του δημοσίου συμφέροντος από τους μεγάλους προμηθευτές και ανάδοχους του δημοσίου. (Πίνακας δαπάνες χωρίς τόκους) Παρ’ όλα αυτά, όπως φαίνεται σε αυτόν τον πίνακα, αν αφαιρέσουμε τους τόκους που πληρώναμε τότε, οι δαπάνες είναι σημαντικά χαμηλότερες από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι το πρόβλημά μας δεν ήταν ένα ακριβό δημόσιο, αλλά ένα δημόσιο άσχημα οργανωμένο, ανοχύρωτο απέναντι στην διαπλοκή και αναντίστοιχο με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Από την άλλη πλευρά, τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου ήταν πάντα πολύ χαμηλότερα από τον μέσον όρο της ευρωζώνης. Στον πίνακα αυτόν παρουσιάζεται η σύγκριση των ελληνικών και των μέσων ευρωπαϊκών εσόδων, στο διάστημα 2001 – 2012. Υπάρχει εδώ μια λεπτομέρεια που πρέπει να προσέξουμε. Η σύγκλιση εσόδων που εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια μετά την κρίση, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην φορολογική επιδρομή του Μνημονίου επί μισθωτών και συνταξιούχων, καθώς και στα χαράτσια. Για να γίνει κατανοητός ο ρόλος της υστέρησης εσόδων στην κρίση, είναι ενδεικτικός ο επόμενος πίνακας. Δείχνει το χρέος με το οποίο θα συναντούσαμε τη παγκόσμια κρίση του 2008, αν τα έσοδά μας το προηγούμενο διάστημα ήταν αντίστοιχα με τον μέσο όρο της ευρωζώνης. Μια πρώτη παρατήρηση από τα στοιχεία αυτά, είναι ότι η φιλολογία γύρω από τις υπερβολικές δαπάνες δεν εστιάζει στο πραγματικό πρόβλημα. Σχετίζεται περισσότερο με το οικονομικό μοντέλο το οποίο επιχειρούν να μας επιβάλλουν, και στο οποίο ο δημόσιος τομέας θα είναι πλήρως αποδυναμωμένος προς όφελος της αγοράς. Έχει όμως σημασία να προχωρήσουμε παραπέρα την ανάλυση και να δούμε γιατί τα έσοδα είναι τόσο χαμηλά.

Την απάντηση τη δίνουν τα επίσημα στοιχεία της Eurostat και της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, αλλά και μια παλιότερη δήλωση του Στρος Καν στις 7/12/2010, όταν ήταν επικεφαλής του ΔΝΤ: το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν φορολογούνται οι πλούσιοι. Στον πίνακα αυτόν φαίνεται η υστέρηση εσόδων σε σχέση με την ευρωζώνη, σε διάφορες κατηγορίες Είναι προφανές ότι η υστέρηση εσόδων εμφανίζεται κυρίως στους άμεσους φόρους, καθώς και στους φόρους εισοδήματος και περιουσίας. Αυτό σημαίνει ότι οι ωφελημένοι από την υστέρηση των εσόδων δεν είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ο μεγάλος ωφελημένος είναι ένα οργανωμένο σύστημα φοροδιαφυγής του πλούτου. Οι μέθοδοι του συστήματος αυτού είναι πολύπλευρες. Είναι οι μεταφορές ακινήτων και αυτοκινήτων σε offshore εταιρείες. Είναι οι ενδοομιλικές συναλλαγές για την απόκρυψη εσόδων. Είναι τα χαριστικά προσωπικά δάνεια, που δίνονταν ως επιχειρηματικά. Είναι ο χαρακτηρισμός σκαφών ως επαγγελματικά και παραθεριστικών κατοικιών ως τουριστικές επιχειρήσεις. Είναι οι εικονικές δωρεές σε φιλόπτωχα ταμεία, η νομιμοποίηση εισοδημάτων από το εξωτερικό, και άλλες μεθοδεύσεις που χαρακτηρίστηκαν ως «νόμιμες και ηθικές» πρακτικές. Την ίδια στιγμή έχουμε τα χαμηλότερα έσοδα στην Ευρώπη από φορολόγηση επιχειρήσεων. (Πίνακας 4β τεκμαρτή φορολόγηση του κεφαλαίου για το 2010) Ο πίνακας αυτός παρουσιάζει τα στοιχεία για το 2010. Αντίστοιχες αποκλίσεις εκτιμώνται απο την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε σταθερή βάση.

Η ουσία είναι οτι μέσα απο ένα σύστημα φοροαπαλλαγών off shore εταιρειών, ενδοομιλικών συναλλλαγών και άλλων δυναντοτήτων που παρέχονται απο το φορολογικό σύστημα, καταλήγουμε σε ένα επίπεδο πραγματικής φορολογίας του κεφαλαίου που βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Την περίοδο 2000-2010 η Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη μείωση φορολογικών εσόδων από επιχειρήσεις σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 μελών. Η μείωση αυτή είναι της τάξεως των 1,7 μονάδων του ΑΕΠ. Στην κατεύθυνση αυτής ακριβώς της πολιτικής, που μας οδήγησε ως εδώ, τα προβλεπόμενα έσοδα από φόρους επιχειρήσεων για το 2013 περιορίζονται στο 0,8% του ΑΕΠ -περίπου 1,6 δις-. Και αυτό, όταν στην Ευρώπη ο αντίστοιχος μέσος όρος είναι της τάξεως του 2,3%, σχεδόν τρείς φορές υψηλότερος. Στην ρίζα λοιπόν του φορολογικού προβλήματος δεν βρίσκονται κάποιοι ασυνείδητοι ιδιοτελείς επαγγελματίες, αλλά ένα σύστημα νόμιμης φοροαποφυγής, ή ακόμη και φοροαπαλλαγής στημένο επίτηδες για τους οικονομικά ισχυρούς. Ένα σύστημα που εξυπηρετεί την φοροασυλία, προωθώντας ταυτόχρονα τον διακηρυγμένο στόχο της αποδόμησης του δημόσιου τομέα του κοινωνικού κράτους. Το σύστημα αυτό στηρίχτηκε από τις κυβερνήσεις, με την αποδιάρθρωση των εισπρακτικών και ελεγκτικών μηχανισμών. Με τον τρόπο αυτό, εξυπηρετούνταν οι πελατειακές σχέσεις, αλλά παράλληλα νομιμοποιείτο η νεοφιλελεύθερη στρατηγική.

Η ακρίβεια, την οποία προκαλούσε η εισαγωγή αγοραίων προτύπων, οι μειώσεις των εισοδημάτων για πολλούς εργαζόμενους, οι έμμεσες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων αγαθών, ήταν πράγματα που μπορούσαν να γίνουν πιο εύκολα ανεκτά τόσο για τις μικροεπιχειρήσεις όσο και τους αυτοαπασχολούμενους, με την πρόσθετη χρήση του εργαλείου της φοροδιαφυγής. Το μήνυμα ήταν: «μπορείς και εσύ να φοροδιαφύγεις αν στήσεις μια Offshore». Με τον τρόπο αυτόν, το υπάρχον φορολογικό σύστημα με την σημαντική υστέρηση των εσόδων, αποτέλεσε την άμεση βασική αιτία για τη δημιουργία ελλειμμάτων την προηγούμενη δεκαετία και κατά συνέπεια την συσσώρευση δημοσίου χρέους πριν την παγκόσμια κρίση του 2008.

2. Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΜΗ

Μια εναλλακτική φορολογική πολιτική, πρέπει να εστιάζει στην αύξηση των εσόδων, με κοινωνικά δίκαιο τρόπο ώστε να χρηματοδοτηθεί ή έξοδος από την κρίση προς όφελος των πολλών. Έτσι θα μπορέσουμε να αποτρέψουμε την βίαιη φτωχοποίηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων, την καταστροφή του κοινωνικού ιστού, και τις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων αγαθών και του δημοσίου πλούτου, που προωθούν σήμερα με πρωτοφανή κυνισμό οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Η βασική επιδίωξη του Μνημονίου είναι η καταστροφή του κοινωνικού κράτους. Στόχος είναι να εκχωρηθούν σε ιδιώτες η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση, αλλά και ένα ευρύτατο φάσμα δημοσίων αγαθών όπως το νερό, τα δάση, οι παραλίες, η δημόσια γη και ότι άλλο πουλιέται - μέχρι και νησιά. Μιλάμε λοιπόν για αγαθά που ο ιδιωτικός τομέας τα παράγει με μεγαλύτερο κόστος ή χειρότερη ποιότητα. Για αγαθά στα οποία πρέπει όλοι να έχουν πρόσβαση ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας. Για αγαθά τα οποία η ιστορία των κοινωνιών έχει διδάξει ήδη από τον προηγούμενο αιώνα, ότι δεν πρέπει να είναι εμπορεύματα. Για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των αγαθών αυτών, χρειάζεται να υπάρχουν τα ανάλογα δημόσια έσοδα, που θα τα παράξουν ως τέτοια. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαίο να υπάρξει μια διαφορετική και πιο αποτελεσματική οργάνωση των δαπανών, καθώς και μια αποτελεσματικότερη παροχή δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών. Επί της ουσίας, το φορολογικό σύστημα ασκεί αναδιανεμητική πολιτική. Αναδιανέμει το εισόδημα από κάποιος σε κάποιους άλλους μέσω των δαπανών. Επομένως, ένα προοδευτικό φορολογικό σύστημα δημιουργεί όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Μόνο στη βάση αυτή άλλωστε μπορούν να συλλεχθούν έσοδα: δεν μπορείς να ζητάς από αυτούς που δεν έχουν. Και η απλή αυτή αρχή βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα της πολιτικής των Μνημονίων. Με τον τρόπο αυτό περιγράφουμε την ανάγκη για ένα κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ ένα τέτοιο φορολογικό σύστημα αποτελεί τμήμα μίας συνολικής μεταρρύθμισης που θα αφορά τη λειτουργία και την οργάνωσή της δημόσιας διοίκησης ώστε να γίνει αποτελεσματική, πιο παραγωγική, και πιο αξιόπιστη στη συνείδηση της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η εφαρμογή ενός κοινωνικά δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος, είναι για την χώρα μας μια μεγάλη εκκρεμότητα δεκαετιών. Σήμερα, με δεδομένη την κοινωνική καταστροφή που συντελείται από την κρίση και το Μνημόνιο, η απαίτηση αυτή είναι περισσότερο επιτακτική από κάθε άλλη φορά.

3. Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ

Όλη η Ελλάδα έχει καταλάβει τι συνέβη με την εξίσωση των συντελεστών πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης. Η κατάσταση που δημιουργήθηκε δείχνει με τον πιο άμεσο τρόπο το αδιέξοδο της υπάρχουσας λογικής. Η εξίσωση των συντελεστών οδήγησε τους πολίτες να κλείσουν τα καλοριφέρ, και να επιλέξουν να κρυώνουν ή να ζεσταίνονται με μαγκάλι. Τα δημόσια έσοδα μειώθηκαν. Δημιουργήθηκαν σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως η αύξηση της υλοτόμησης και σοβαροί κίνδυνοι για την δημόσια υγεία. Και φυσικά το πρόβλημα της λαθρεμπορίας δεν λύθηκε. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας το αποτέλεσμα μίας αποσπασματικής φορολογικής πολιτικής, που μυωπικά επιχειρεί να αυξήσει τα έσοδα ενάντια στην κοινή λογική, επειδή δεν μπορεί τόσα χρόνια να φορολογήσει τον πλούτο. Επειδή έχει αποδιοργανώσει τους μηχανισμούς ελέγχου και επειδή αντί να τους οργανώσει και να τους στρέψει στο εξειδικευμένο οικονομικό έγκλημα τους στρέφει στο κυνήγι της μικροεπιχείρησης της γειτονιάς. Είναι το αποτέλεσμα της λειτουργίας ενός συστήματος, η λογική του οποίου είναι να τιμωρεί τους πολίτες για να μην αντιμετωπίσει τη ρίζα του προβλήματος Η πρότασή μας είναι στον αντίποδα αυτής της λογικής, έρχεται να βάλει ένα τέλος σ’ αυτή την λογική. Στην οργανωμένη αδικία και την αναποτελεσματικότητα που τη συνοδεύει Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για μία ριζοσπαστική μεταρρύθμιση: -Αντιμετωπίζει τις αιτίες που μας οδήγησαν ως εδώ. -Οργανώνει την έξοδο από την κρίση με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. -Βάζει τέλος στην προκλητική φοροασυλία του πλούτου. -Δημιουργεί όρους ανεξαρτησίας για την οικονομική μας πολιτική. Στόχος μας είναι η οργάνωση των δημόσιων οικονομικών έτσι ώστε δαπάνες και έσοδα να βρίσκονται κοντά στο μέσο όρο της ευρωζώνης. Να εξασφαλίζεται έτσι η επαρκής στήριξη του κοινωνικού κράτους. ΝΑ κατοχυρώνεται η δυνατότητα για δημόσιες επενδύσεις, που αποτελούν εργαλείο ανάπτυξης και καταπολέμησης της ανεργίας. Και, ταυτόχρονα, να υλοποιείται η πολιτική αυτή χωρίς να απαιτείται δανεισμός και χωρίς να προκαλείται αύξηση του χρέους. Για να επιτελέσει τον ρόλο του, ένα φορολογικό σύστημα, εκτός από δίκαιο, πρέπει να είναι σταθερό, αποτελεσματικό και διαφανές ώστε να νομιμοποιείται κοινωνικά.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, βασικοί πυλώνες μιας ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης στο φορολογικό είναι: Ι. Η δημιουργία Περιουσιολογίου ΙΙ. Η οργάνωση ενός κοινωνικά δίκαιου φορολογικού συστήματος ΙΙΙ. Η επανασύσταση του συστήματος ελέγχου και διοίκησης, των φοροεισπρακτικών μηχανισμών

Α) Δημιουργία Περιουσιολόγιου Στο περιουσιολόγιο θα καταγράφεται η αξία της ακίνητης και κινητής περιουσίας των φορολογουμένων στο εσωτερικό και εξωτερικό. Αυτό θα επιτρέψει τη θέσπιση ενός ενιαίου βασικού φόρου, επί του οποίου μπορούν στη συνέχεια να θεσπίζονται εκπτώσεις ή πρόσθετες επιβαρύνσεις, με πρόνοια για αποτροπή, σε κάθε περίπτωση, της διπλής φορολογίας. Από τη δημιουργία του περιουσιολογίου και εφ’ εξής, θα καταγράφονται μόνιμα οι μεταβολές στην περιουσιακή κατάσταση, στο χρόνο πραγματοποίησής τους. Το περιουσιολόγιο θα αποτελέσει την αφετηρία για ένα ριζικά νέο φορολογικό σύστημα, καθολικό, δίκαιο, απλό και αποτελεσματικό. Η απουσία περιουσιολογίου είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο σήμερα κυνηγάμε – η παριστάνουμε ότι κυνηγάμε - τις ατελείωτες λίστες με τους φοροφυγάδες, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και μια μεγάλη μερίδα του πολιτικού κατεστημένου. Η θέσπιση του περιουσιολογίου βρίσκεται στον αντίποδα της άδικης πολιτικής των οριζόντιων χαρατσιών. Η οργάνωση του περιουσιολογίου θα επιτρέψει να φορολογούνται οι πάντες με εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια, ανάλογα με την περιουσία που ο καθένας κατέχει, πάντοτε σε συνδυασμό με αφορολόγητα όρια και με επιβολή φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Η κατάργηση των χαρατσιών αποτελεί πρώτη μας προτεραιότητα σύμφωνα με το πρόγραμμά μας. Είναι αδιανόητο να μετατρέπονται οι μικροιδιοκτήτες σε ενοικιαστές, στα ίδια τους τα σπίτια. Ή να απειλούνται με κατάσχεση όσοι δεν έχουνε δουλιά ή ζούνε μέσα στη φτώχια. Και την ίδια στιγμή όσοι έχουν τεράστια ακίνητη περιουσία στο εξωτερικό ή σε offsore, να είναι και νόμιμοι και ηθικοί, χωρίς να πληρώνουν τίποτα. Το περιουσιολόγιο θα μας επιτρέψει να τελειώνουμε οριστικά με τη λογική των χαρατσιών, αντλώντας έσοδα από τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης και κινητής περιουσίας. Με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, με εισοδηματικά, επαγγελματικά και άλλα κριτήρια, που θα σέβονται τη δυνατότητα των πολιτών να ζουν αξιοπρεπώς

Β) Οργάνωση κοινωνικά δίκαιου φορολογικού συστήματος Επί της ουσίας μιλάμε για την επαναθεμελίωση του προοδευτικού χαρακτήρα της φορολογίας. Η μείωση του αριθμού των κλιμακίων, η ουσιαστική κατάργηση του αφορολόγητου και οι αλλαγές στους συντελεστές φορολόγησης, έχουν οδηγήσει σε καθεστώς εξόντωσης το μικρό και μεσαίο εισόδημα. Η αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης, στο πρόγραμμά μας, οργανώνεται πάνω στους εξής άξονες: Φορολόγηση όλων των εισοδημάτων των φυσικών προσώπων με την ίδια κλίμακα (με εξαίρεση τόκους από καταθέσεις). Με περισσότερα κλιμάκια, και αλλαγή των συντελεστών φορολογίας ώστε να ελαφρύνονται τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Αύξηση των φορολογικών εσόδων από την επιχειρηματική δραστηριότητα. Στόχος είναι η πραγματική φορολόγηση του κεφαλαίου και του πλούτου να ανέλθει στο μέσο όρο της ευρωζώνης, αντί στα πολύ χαμηλά επίπεδα; Που είναι σήμερα. Αλλαγή της σχέσης έμμεσων και άμεσων φόρων μέσω αύξησης των εσόδων από άμεσους φόρους και μείωσης των έμμεσων φόρων.

Εδώ περιλαμβάνονται μέτρα όπως η μείωση του ΦΠΑ από το ανώτατο 23%, η ειδική φορολόγηση των ειδών πολυτελούς διαβίωσης, η πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων, αντί για την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης. Φόρος μεγάλης και πολύ μεγάλης περιουσίας με προοδευτική κλίμακα. Κατάργηση των ειδικών φορολογικών καθεστώτων και των προκλητικών φοροαπαλλαγών, που έχουν αποτέλεσμα την απώλεια τεράστιων ποσών φόρου. ΘΑ τεκμηριώσουμε την αναγκαιότητα των προτάσεων αυτών με τρείς πίνακες που αποτυπώνουν την σημερινή κατάσταση. (Πίνακας 6.1) φόροι μισθωτών και νομικών προσώπων) Στον πρώτο πίνακα φαίνεται η συνεισφορά μισθωτών – συνταξιούχων από την μία και επιχειρήσεων από την άλλη στα φορολογικά έσοδα. Η σύγκριση είναι ανάμεσα στο 2004 και το 2010. Σημειωτέον ότι στο διάστημα αυτό, η κερδοφορία των επιχειρήσεων αυξήθηκε σημαντικά. Στον δεύτερο πίνακα φαίνεται ο ρυθμός αύξησης της φορολογίας σε σχέση με τον ρυθμό αύξησης των εισοδημάτων για μισθωτούς και συνταξιούχους από τη μία και επιχειρήσεις από την άλλη.

Κατά την περίοδο 2004-2010, οι φόροι των μισθωτών και συνταξιούχων αυξήθηκαν πολύ περισσότερο από ότι αυξήθηκε το εισόδημά τους. Αντίθετα, για τις επιχειρήσεις οι φόροι μειώθηκαν, παρά την αύξηση των δηλωθέντων κερδών τους – τα οποία σημειωτέον, λόγω της νόμιμης φοροδιαφυγής, είναι πολύ μικρά σε σχέση με την πραγματική παραγωγή πλούτου στην Ελλάδα. Τέλος, στον τρίτο πίνακα εμφανίζεται η σχέση έμμεσων και άμεσων φόρων. (Πίνακας 6.3 Σχέση έμμεσων - άμεσων φόρων κατά την περίοδο 1995 – 2012) Πρόκειται για μια εξαιρετική φορολογική αδικία. Οι έμμεσοι φόροι είναι οι πιο άδικοι, γιατί καταβάλλονται εξ ίσου από όλους, ανεξάρτητα από τα εισοδήματα που έχουν: Ένας άνθρωπος με εισόδημα 250.000 ευρώ τον χρόνο και ένας με εισόδημα 6000 ευρώ, για αγορές 10 ευρώ από το σούπερ μάρκετ, πληρώνουν ακριβώς τον ίδιο φόρο: 2,3 ευρώ, αφού ο ΦΠΑ βρίσκεται στο 23%.

Γ) Επανασύσταση του συστήματος ελέγχου και διοίκησης Οι συντελεστές, τα κλιμάκια και η κατάργηση φοροαπαλλαγών αποδίδουν θεωρητικά έσοδα. Για να γίνουν πραγματικά έσοδα πρέπει να ελαχιστοποιηθεί η φοροδιαφυγή. Πέραν της δικαιοσύνης που απαιτείται έτσι ώστε να μπορούν να εισπραχτούν οι φόροι, απαιτείται και η ικανότητα των μηχανισμών ελέγχου να εντοπίζουν τις παραβάσεις και να δημιουργούν συνθήκες πρόληψης της φοροδιαφυγής. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί σήμερα καταρρέουν. Απαιτείται λοιπόν μία μεγάλη μεταρρύθμιση της οργάνωσης, από την είσπραξη, μέχρι τον έλεγχο και την επιβολή ή διευθέτηση προστίμων. Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα αποδιάρθρωσης των ελεγκτικών μηχανισμών.

Παράδειγμα πρώτο: δήλωση του πρώην ειδικού γραμματέα του ΣΔΟΕ κ. Διώτη, στις 26.8.2012 «Αν αυτή τη στιγμή είχα οκτώ άτομα, αντί δύο που έχω, θα σας έφερνα 140 εκατ. ευρώ μόνο... από τα σκάφη, αν είχα δέκα επιπλέον υπαλλήλους στα βόρεια σύνορα, θα σας έφερνα στα κρατικά ταμεία 1 δισ. ευρώ μόνο από το λαθρεμπόριο τσιγάρων και του πετρελαίου». Γ. Διώτης, Πρώην Ειδικός Γραμματέας ΣΔΟΕ 26.8.2012

Παράδειγμα δεύτερο: Διάλυση εφοριών και εισπρακτικού μηχανισμού ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ ΕΦΟΡΙΑ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ Μια από τις μεγαλύτερες της χώρας, ελέγχει την περιοχή που εκτείνεται από Ασπρόπυργο έως την Βάρκιζα με 6.000 Ανώνυμες Εταιρείες Έχει 3 Ελεγκτές ενώ οι προβλεπόμενες θέσεις είναι 25. Θα έπρεπε να είχε τουλάχιστον 30. ΕΦΟΡΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ Ελέγχει την περιοχή: Μέγαρα- Ελευσίνα -Μάνδρα- Αλεποχώρι-Ασπρόπυργος Έχει 4 Ελεγκτές ΣΔΟΕ Για την Πανελλαδική λειτουργία (365 ημέρες σε 24ωρη βάση) οι προβλεπόμενες θέσεις πριν το Μνημόνιο ήταν 1520 ελεγκτές και τώρα υπηρετούν 978 (καταμέτρηση στις 12.10.12)

Παράδειγμα τρίτο: Σύγκριση της στελέχωσης των ελεγκτικών μηχανισμών στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Να σημειωθεί εδώ ότι στην Ελλάδα, στο σύνολο των 9.700 εφοριακών υπαλλήλων οι ελεγκτές είναι περίπου 2.000 άτομα. Στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης οι υπάλληλοι των φορολογικών υπηρεσιών ασχολούνται κυρίως με τον έλεγχο και όχι με γραφειοκρατικές εργασίες. Η οργάνωση ενός αποτελεσματικού συστήματος δεν μπορεί να στηριχθεί στην υπερβολική αυθαίρετη εξουσία των μηχανισμών ελέγχου, και την προσφυγή στα δικαστήρια ως μέσου διευθέτησης, που αποτελούν χαρακτηριστικά του σημερινού συστήματος και συμβάλλουν σε φαινόμενα συναλλαγής. Ένα νέο σύστημα πρέπει να στηρίζεται, για παράδειγμα, σε ένα καθολικό ηλεκτρονικό έλεγχο που εξάγει, με βάση καθορισμένα κριτήρια, ένα δείγμα περιπτώσεων ύποπτο για φοροδιαφυγή.

Το δείγμα αυτό, μαζί με δείγμα που θα επιλέγεται τυχαία, συγκροτεί το πλήθος περιπτώσεων που θα εξετάζονται κάθε χρόνο, προφανώς μέσα στις δυνατότητες που έχει το ανθρώπινο δυναμικό των ελεγκτικών μηχανισμών. Συγχρόνως απαιτείται η ενίσχυση όλων των ενδιάμεσων διαδικασιών διαιτησίας και διακανονισμών, με σαφείς διαδικασίες τιμωρίας των παραβάσεων (πρόστιμα, αυξημένοι φορολογικοί συντελεστές), ώστε να αποφεύγονται οι προσφυγές στα δικαστήρια. Μηχανισμοί όπως ο ΣΔΟΕ πρέπει να μετεξελιχθούν σε εξειδικευμένους θεσμούς που θα στοχεύουν σε δύσκολα θέματα: ενδοομιλικές σχέσεις, λαθρεμπόριο καυσίμων κ.α. Βασικός στόχος είναι η αποτελεσματική οργάνωση της πρόληψης της φοροδιαφυγής.

4. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η πρόταση μας αφορά και το άμεσο και το μακροχρόνιο. Αφορά τόσο τα αναγκαία άμεσα βήματα για την ανόρθωση όσο και τις θεσμικές αλλαγές, που στοχεύουν στην ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας. Η κυβέρνηση περιορίζεται στην οργάνωση μιας συστηματικής φοροεπιδρομής, που στοχεύει κυρίως σε αυτούς που δεν έχουν. Απειλεί με φυλακή το μισό ενεργό πληθυσμό, και οργανώνει μια οικονομική μεταρρύθμιση που καθηλώνει τις επόμενες γενιές στα 300 ευρώ, χωρίς κοινωνικό κράτος, χωρίς θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς δημόσιο πλούτο. Φτιάχνουν μια Ελλάδα για τους λίγους, τους ισχυρούς και τους πλούσιους. Εντελώς στην άλλη πλευρά βρίσκεται το δικό μας όραμα. Απέναντι στην πολιτική των μνημονίων και της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού, που βαθαίνουν την ύφεση και πολλαπλασιάζουν την κοινωνική καταστροφή, αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε όρθια την κοινωνία. Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της πολιτικής αυτής, και για το σύνολο των ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων που θα βγάλουν την χώρα από την κρίση, θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις κοινωνικής και οικονομικής ανόρθωσης, και θα ανοίξουν το εναλλακτικό δρόμο για ανάπτυξη με αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.

Ο ελληνικός λαός βιώνει στο πετσί του τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής που ασκεί η τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά:


Το Μέγαρο Μαξίμου θέλει να φιμώσει το Periodista.gr επειδή ανήρτησε το πρωτοσέλιδο του περιοδικού Unfollow

 “ Ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού κ. Γιώργος Μουρούτης ζητά να παρέμβει εισαγγελέας ... επειδή το Periodista.gr ανήρτησε το πρωτοσέλιδο του περιοδικού Unfollow ” 
Του Δημήτρη Μπεκιάρη  

Το ότι αυτή η κυβέρνηση έχει υπερβεί εδώ και καιρό τα όρια ανοχής και αντοχής του ελληνικού λαού είναι γνωστό. Το βιώνουν στο πετσί τους εκατομμύρια Ελλήνων καθημερινά.

Ο ελληνικός λαός βιώνει στο πετσί του τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής που ασκεί η τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά: Μειώσεις μισθών και συντάξεων, καταστολή, περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών και...
κοινωνικών δικαιωμάτων, καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, κατασυκοφάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος και των αγώνων του λαού υποχωρητική πολιτική έναντι της Τουρκίας στο θέμα της ΑΟΖ, απόπειρες φίμωσης του Τύπου, αυτοκτονίες, βασανιστήρια κρατουμένων, θάνατοι από τις συνέπειες της πολιτικής της κυβέρνησης στο θέμα του πετρελαίου θέρμανσης, φτωχοποίηση και εξαθλίωση. Όλα τα παραπάνω είναι κομμάτι της καθημερινότητας του ελληνικού λαού, με την οποία, ωστόσο, κανείς δεν πρέπει να συμβιβάζεται.

Εκεί, όμως, που νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα (ή τουλάχιστον εγώ νόμιζα), έρχεται το Μέγαρο Μαξίμου για να επιβεβαιώσει ότι «όσο ζει κανείς μαθαίνει».

Ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο κύριος Γιώργος Μουρούτης, ζητά να παρέμβει εισαγγελέας για μία ανάρτηση του Periodista.gr.

Ορίστε τι γράφει ο κύριος Μουρούτης στο Facebook: «Στην ίδια ιστοσελίδα (Periodista.gr) ανάρτηση κατά του Πρωθυπουργού που χρήζει την παρέμβαση εισαγγελέα». (Έχει προηγηθεί άλλη ανάρτηση του κυρίου Μουρούτη για το Periodista.gr στον «τοίχο» του φίλου του George Antoniou, αναφορικά με αναδημοσίευση που κάναμε σε ρεπορτάζ του avantipopolo.gr)

Ποια είναι, όμως, η ανάρτηση για την οποία πρέπει να παρέμβει ο εισαγγελέας, σύμφωνα πάντα με τον κύριο Μουρούτη; To Periodista.gr αναδημοσίευσε το πρωτοσέλιδο του τεύχους Μαρτίου του μηνιαίου περιοδικού Unfollow, το οποίο φέρει τον τίτλο «Photoshop στον πρωθυπουργό, η πολιτική πρέπει να είναι αναγνωρίσιμη» (Δείτε ΕΔΩ). Αυτός είναι ο λόγος που ζητά ο κύριος Μουρούτης να παρέμβει ο εισαγγελέας. Ναι καλά διαβάσατε. Το έτος 2013, ένας διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, ζητά να παρέμβει εισαγγελέας επειδή μια δημοσιογραφική ιστοσελίδα ανήρτησε το πρωτοσέλιδο ενός περιοδικού που κυκλοφορεί ελεύθερα στα περίπτερα της χώρας. Το επιχείρημα του διευθυντή του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού εν έτει 2013, είναι ότι το Periodista.gr πρoχώρησε σε «ανάρτηση κατά του πρωθυπουργού».

Μα κύριε Μουρούτη, ξεχνάτε, ότι ζείτε σε ευρωπαϊκή χώρα; Σε ποιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κύριε Μουρούτη, τα MME δεν δικαιούνται να ασκούν κριτική στον πρωθυπουργό; Ακόμη κι έτσι όμως, έστω και αν εσείς θεωρείτε ότι η φτωχή Ελλάδα του Ευρωπαϊκού Νότου, στην παρούσα συγκυρία της μετατροπής της από προτεκτοράτο σε αποικία, δεν μπορεί να ακολουθεί τα παραδείγματα των ευρωπαϊκών χωρών, τουλάχιστον σκεφτείτε ότι η παρεξηγημένη (και δικαίως για πολλές παθογένειες) μεταπολίτευση, είναι η μοναδική περίοδος στην ιστορία του ελληνικού κράτους που επετράπη η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και που οι πολίτες δεν διώχθηκαν για τις ιδέες τους ή για τα κοινωνικά και πολιτικά τους φρονήματα. Ας διαφυλάξουμε αυτό το καλό στοιχείο τουλάχιστον, αυτής της ιστορικής περιόδου. Δεν ζούμε στο μετεμφυλιακό κράτος και στις δεκαετίες του 1950 ή του 1960, ούτε βέβαια στην περίοδο της ξενοκίνητης Χούντας των Συνταγματαρχών.

Και ερωτώ εγώ τώρα: Γιατί κύριε Μουρούτη να παρέμβει ο εισαγγελέας; Τι έπραξε το Periodista.gr ώστε εσείς να θεωρείτε ότι είναι αναγκαία η εισαγγελική παρέμβαση για την προβολή του πρωτοσέλιδου ενός δημοσιογραφικού – ερευνητικού περιοδικού, το οποίο επαναλαμβάνω κυκλοφορεί ελεύθερα; Μήπως η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι η αφορμή; Μήπως σας έχει ενοχλήσει για άλλους λόγους το Periodista.gr; Μήπως σας ενοχλεί το γεγονός ότι το Periodista.gr στέκεται στο πλευρό του ελληνικού λαού δίνοντας καθημερινή μάχη ενάντια στη λαοκτόνα πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης, την οποία επιβάλλει το Βερολίνο; Μήπως σας ενόχλησαν οι αποκαλύψεις του και η κριτική του;

Αν έχετε κάτι να μας πείτε, μπορείτε να το πείτε ελεύθερα ή και να το γράψετε. Το Periodista.gr δίνει βήμα σε όλους.

ΥΓ: Κύριε Μουρούτη, υποψιάζομαι ότι στο σχολείο κάτι θα πήρε το αυτί σας για τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, τουλάχιστον. Ή μήπως όχι;

Από periodista

Κράτησε ψηλά τη σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας

Ηθελημένα οι μεγαλοδημοσιογράφοι, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, σχολιαστές, δεν λαμβάνουν υπόψη:
1. Ο Hugo Chávez αρνήθηκε την οικονομική υποταγή και κατοχή της πατρίδας του, από το ΔΝΤ…
2. Εθνικοποίησε τις Τράπεζες, αφού διαπιστώθηκαν παράνομες τραπεζικές συναλλαγές και απάτες των τραπεζιτών…
4. Αύξησε μισθούς και συντάξεις
5. Καλυτέρευσε και αύξησε σημαντικά το επίπεδο ζωής των πολιτών της Βενεζουέλας
6. Κράτησε ψηλά τη σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας, χωρίς να υποκύψει στις δεκάδες επιχειρήσεις των ΗΠΑ για την ανατροπή του…
► Tι εμπόδισε τα κοράκια του ΔΝΤ και των ΗΠΑ να βάλουν “χέρι” και “πόδι” στη Βενεζουέλα; Το γράφαμε στις 2 Γενάρη… "Κι όμως ιδρύθηκε η πρώτη σοσιαλιστική Τράπεζα στον κόσμο"

Από τη Σίβυλλα 

Κι αίφνης οι Πορτογάλοι ξεσηκώθηκαν!


Στιγμές (ίσως και οιωνοί) μίας μέρας...

Στάθης στον eniko
 Γύρω στους 1.500.000διαδηλωτές (οι 500.000 στη Λισαβώνα) πλημμύρισαν τους δρόμους των πόλεων της χώρας. Τραγουδώντας τραγούδια της «Επανάστασης τωνγαρυφάλλων», ο πολύς λαός απαίτησε εκ νέου το δίκιο του.
Γιατί; Τι έγιναν οι έπαινοι του Σόιμπλε για τους «υπομονετικούς» Πορτογάλους, τα υπάκουα «καλά παιδιά» των Μνημονίων;
Ποιους φοβερίζουν δεμένοι μεταξύ τους σε αλυσίδες οι διαδηλωτές στους δρόμους; 
Τι δουλειά έχει ο λαός να πορεύεται κάτω απ’ τις σημαίες του Μπλόκουτης Αριστεράς, του Κομμουνιστικού Κόμματος Πορτογαλίας, τωνΣυνδικάτων, των σοσιαλιστών και των σωματείων ανακατεμένες;
Ομως εδώ, ο κ. Στουρνάρας, καθώς δηλώνει, δεν μπορεί να βγει μόνοςτου έξω απ’ το σπίτι του!  
Γιατί να βγει; Εξω κάνει ακόμα κρύο -«Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης»- μέσα κάνει ζέστη! Ο κ. Στουρνάρας μέσα στο σπίτιζεσταίνεται με μαγκάλι... ω γιε, με μαγκάλι, με μαγκάλι,
Χο Τσι Μινχ, ανασαίνω με καλάμι, με καλάμι>>>





Και ο κ. Παπαγεωργόπουλος! Με αναστολή της κομματικής του ιδιότητας τον τιμώρησε(!) η Ν.Δ. Να την αφήνει (την ιδιότητα) έξω απ’ το κελλί, να μην το μαγαρίζει (η ιδιότητα)...
Ελλάδαεν Σωτηρίω έτει 2013 και «Αν είχα κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές το 2007», δήλωσε ο κ. Βενιζέλος στο ΒΗΜΑgazino, «θα είχε γραφεί διαφορετικά η Ιστορία, όχι του ΠΑΣΟΚ αλλά της χώρας»!
Σωστός ο ένδοξος! Κι εμένα, αν δεν είχε αυτομολήσει ο τρισπρο-προ-προπάππος μουΕυστάθιος Τουρκόπουλος στους Σελτζούκους Τούρκους στη μάχη του Ματζικέρτ, σήμερα θα ήμουν τραίνο και θα σφύραγα ευτυχισμένο, τσαφ τσουφ, πάνω κάτω στη διαδρομή Αγουλινίτσα - Βλαδιβοστόκ. Αυτή εξάλλου είναι και
η κορωνίς της αντίληψης του μεταμοντερνισμού για την Ιστορία ως «αφήγηση». Αυτόακριβώς που εννοεί ο κ. Μαρκ Μαζάουερ όταν δηλώνει πως «ένα άλλο μέλλον χρειάζεται ένα άλλοπαρελθόν». Πόσο καλύτερα να καταδηλώσει ο άνθρωπος την (επι)στράτευση της Ιστορίας σε (οποιαδήποτε ιδεολογία και) σκοπιμότητα, συνεπώς
την έκπτωσή της από Ιστορία σε προπαγάνδα.

Ω Ελλάδα, φαιό νταμάρι, που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι, win - win έλεγε οΓιωργάκης,
καζάν - καζάν το λέει ο Ερντογάν, ήτοι
στο λάου - λάου γίνεται η αγουρίδα μέλι και η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο φαρμάκι. Ελλάδα, Ελλαδάρα μου, συμμορφώσου «δεν πρέπει να ’ναι ταμπού οι απολύσεις», σου λέει ο κ. Βορίδης, ούτε ηθανατική ποινή εκτός συζητήσεως, αλλάζουν οι καιροί, κυρά μου,
δεν είσαι πια μια «αναπτυγμένη οικονομία», αλλά ξέπεσες σε «αναδυόμενη» στα μάτια των Οίκων Αξιολόγησης, τι σκοτεινιάζεις λοιπόν και δεν προσαρμόζεσαι; Καζάν - καζάν! Γιαβάς - γιαβάς!
Αλλωστε χθες η «Καθημερινή» ζήτησε ανασχηματισμό. Κι όταν η «Καθημερινή» ζητάει ανασχηματισμό, ο ανασχηματισμός γίνεται!
Να ξαναμπεί και το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, όχι δεν είναι ντεζαβού, φαύλος κύκλος είναι, ένας φαύλος κύκλος μέσα σε μια μαύρη τρύπα, ένας γύρος του θανάτου, Κωστάκης, Γιωργάκης, Αντωνάκης και ξανά Μπενύτο, πού είναι το πρόβλημα;
Μαγκάλι, Χο Τσι Μινχ, μαγκάλι, ανασαίνω με μαγκάλι (συγγνώμη, φίλοι μου, καθώς πρέπει κυρίες και κύριοι, με έχουν «ψεκάσει» κι έχω γίνει λαϊκιστής) -γιο χο χο- τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα φεύγουν στα ξένα - τα ξένα χέρια είναι τα μαχαίρια, όπως λέει και το άλλο λαϊκιστικό λαϊκό άσμα. Γιο χο χο ρετάρω.
Για αυτό σου λέω, Ελλάδα: κάνε αυτό που μπορείς να σου κάνουν κι άσε τα άλλα σε εκείνους πουμπορούν να τα κάνουν.
Κάνε εσύ ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) που μπορούν να σου κάνουν οι Γερμανοί κι άσε τιςΑΟΖ (Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες) στους Τούρκους, που μπορούν να (σου) κάνουν ό,τι θέλουν.
Winwin
Καζάν - καζάν
Και φίφτυ φίφτυ
50% - 50% η συνεκμετάλλευση, καθώς είπε ο κ. Μπαγίς, σε ευχαριστούμε, Αμερική, καθώς είπε ο κ. Σημίτης, ήταν μια καλή μέρα σήμερα, καθώς είπε ο κ. Σαμαράς...

ΤΣΑΒΕΣ: ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ / ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ !
Η ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 
ΓΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ !
Δηλώσεις Αλ. Τσίπρα, Αλ. Παπαρήγα, Δ.Τ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Σε κατάσταση εθνικού πένθους βρίσκεται σήμερα η Βενεζουέλα και ο λαός της μετά το θάνατο του προέδρου της χώρας Ούγκο Τσάβες, την Τρίτη (5/3), σε ηλικία 58 ετών, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Η είδηση του θανάτου του Βενεζουελάνου ηγέτη ανακοινώθηκε με σπασμένη φωνή από τον αντιπρόεδρο της χώρας Νικολάς Μαδούρο, >>>
 



με έκτακτο τηλεοπτικό διάγγελμα στο οποίο ανέφερε: «Πήραμε την πληροφορία για το πιο τραγικό γεγονός που έχουμε ανακοινώσει στο λαό μας. Στις 16.25 (τοπική ώρα) σήμερα, 5 Μαρτίου, απεβίωσε ο κομαντάτε πρόεδρος Ούγκο Τσάβες».
Λίγη ώρα μετά ο Μαδούρο δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο «TELESUR» πως το μέλλον του βενεζουελάνικου έθνους «εξαρτάται από την επαναστατική ενότητα του λαού γιατί», όπως πρόσθεσε, «μόνο μαζίμπορούμε να εγγυηθούμε το μέλλον της πατρίδας».
Η σορός του Ούγκο Τσάβες θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα από το πρωί της Τετάρτης στο παρεκκλήσι τηςΣτρατιωτικής Ακαδημίας στο Καράκας ως την Παρασκευή, οπότε θα γίνει και η ταφή, παρουσία δεκάδων ηγετών, υψηλόβαθμων αξιωματούχων και πλήθος κόσμου. 
 
ΣΤΟ ΚΑΡΑΚΑΣ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ
Στο Καράκας για την κηδεία του Ούγκο Τσάβες θα βρεθεί και ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπραςμαζί με αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις, στη Βενεζουέλα θα πραγματοποιηθούν από σήμερα και για επτά ημέρες εκδηλώσεις μνήμης και αποχαιρετισμού του 58χρονου ηγέτη. Τριήμερο πένθος έχει κηρυχθεί επίσημα και στην Κούβα.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕ 30 ΜΕΡΕΣ
Οι πολίτες της Βενεζουέλας θα κληθούν στις κάλπες εντός 30 ημερών για να εκλέξουν το νέο πρόεδρο της χώρας, μετά το θάνατο του Ούγκο Τσάβες. Όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Εξωτερικών Ελίας Χούα, προσωρινά καθήκοντα προέδρου αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος Νικολάς Μαδούρο, σύμφωνα και με τις τελευταίες εντολές που έδωσε ο Τσάβες.
Υποψήφιος πρόεδρος της Βενεζουέλας από την πλευρά του «Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος» (PSUV) θα είναι ο Νικολάς Μαδούρο.

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΠΟΛΙΒΑΡΙΑΝΟΥ ΗΓΕΤΗ
Ο Ούγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας, πρώην στρατιωτικός και από το 1999 πρόεδρος της Βενεζουέλας, γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1954. Εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος το Δεκέμβρη του 1998, ενώ μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος επανεξελέγη το 2006, αλλά και τον περασμένο Δεκέμβρη.
Κατά τη διάρκεια όλων των χρόνων που βρισκόταν στην εξουσία, στη Βενεζουέλα πάρθηκαν σημαντικά μέτρα που οδήγησαν στην άμβλυνση της φτώχειας, αντιμετωπίστηκαν τα οξύτατα θέματα τουαναλφαβητισμού και οι τραγικές ελλείψεις στη Δημόσια Υγεία ενώ προωθήθηκε σε σημαντικό βαθμό η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Βενεζουέλας προς όφελος του εργαζόμενου λαού. Σημαντική ήταν επίσης και η αλληλοϋποστήριξη της Βενεζουέλας με την Κούβα, με την τελευταία να βρίσκεται αποκλεισμένη για δεκαετίες από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Σταθμός στην πορεία του Τσάβες και της χώρας ήταν η συνένωση του λαϊκού κινήματος με το στρατό, που κατάφεραν να ανατρέψουν το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε στη χώρα τον Απρίλη του 2002, από την αστική τάξη, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Από τον Ιούνιο του 2011 όταν διαγνώστηκε ο καρκίνος, υποβλήθηκε σε τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις στην Κούβα για να αντιμετωπισθεί η ασθένεια. Μετά από την τελευταία και μοιραία, όπως αποδείχτηκε, χειρουργική επέμβαση στην Αβάνα στις 11 Δεκέμβρη 2012, είχε σχεδόν εξαφανιστεί από το δημόσιο λόγο μέχρι και την ανακοίνωση του θανάτου του αργά το βράδυ της Τρίτης.
Οι προοδευτικοί δρόμοι, τους οποίους άνοιξε η Μπολιβαριανή Επανάσταση στη Βενεζουέλα, υπήρξανπρότυπο για μια σειρά από χώρες της Λατινικής Αμερικής ενώ παραμένουν πηγή έμπνευσης τουδιεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΟΥΓΚΟ ΤΣΑΒΕΣ
Η είδηση της απώλειας του Ούγκο Τσάβες προκάλεσε συναισθήματα θλίψης στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής, ιδιαίτερα στους στενούς συμμάχους της Βενεζουέλας, όπως το Εκουαδόρ, η Βολιβία και ηΝικαράγουα, που τον περιέγραψαν ως «εξαιρετικό άνθρωπο» του οποίου η απώλεια «είναι ανεπανόρθωτη».
Οι αρχές στην Κούβα εξέφρασαν συλλυπητήρια αλλά και συναισθήματα για υποστήριξηενθάρρυνση καιπίστη στη Μπολιβαριανή Διαδικασία, σημειώνοντας: «Η Μπολιβαριανή Επανάσταση έχει την ισχυρή υποστήριξή μας χωρίς περιορισμούς σε αυτές τις δύσκολες ημέρες… Ο Τσάβες είναι Κουβανός! Ένιωσε στο σώμα του τις δυσκολίες και τα προβλήματά μας και έκανε ό,τι μπορούσε, με ακραία γενναιοδωρία (...) Συνόδευσε τον Φιντέλ σαν αληθινός γιος και η φιλία του με τον Ραούλ ήταν βαθιά»….
Ο πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, με δάκρυα στα μάτια από το προεδρικό μέγαρο στη Λα Παζ, είπε ότι«χτυπήθηκε από το θάνατο του αδελφού του Ούγκο Τσάβες». Η κυβέρνηση του προέδρου του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, εξέφρασε τη «βαθιά λύπη» της, χαρακτηρίζοντας τον Τσάβες «ηγέτη μιας ιστορικής κίνησης» και «έναν αξέχαστο επαναστάτη». Η κυβέρνηση της Νικαράγουας, μέλος των χωρών της Μπολιβαριανής Συμμαχίας, την οποία εμπνεύστηκε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, ανέφερε ότι «ποτέ δεν πεθαίνουν οι εξαιρετικοί και μεγάλοι άνδρες, όπως ο Ούγκο Τσάβες».
Η πρόεδρος της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρούσεφ, ανέφερε ότι αν και δεν συμφωνούσε πάντα με τον Τσάβες, ο θάνατός του είναι μια ανεπανόρθωτη απώλεια. «Ήταν φίλος της Βραζιλίας και του λαού της…» Ο προκάτοχός της, Λουίς Ινάσιο Λούλα Ντα Σίλβα, σημείωσε: «Έχω εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι η αγάπη του για τη χώρα και η δέσμευσή του να εκλείψει η αιτία της φτώχειας συνεχίζουν να φωτίζουν το μέλλον της Βενεζουέλας».
Στην Κολομβία, ο πρόεδρος Χουάν Μανουέλ Σάντος εξέφρασε τη «βαθιά λύπη» του για το θάνατο του Ούγκο Τσάβες, υπενθυμίζοντας ότι είχε παράσχει σημαντική υποστήριξη στην ειρηνευτική διαδικασία με τις FARC.
Στη Χιλή, ο πρόεδρος Σεμπάστιαν Πινέρα τόνισε το ρόλο που διαδραμάτισε ο Τσάβες στη δημιουργία της CELAC (Κοινότητα της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής), προσθέτοντας: «Είχαμε τις διαφορές μας, αλλά εκτιμούσα πάντα τη δύναμη, τη δέσμευση με την οποία ο Τσάβες αγωνίστηκε για τις ιδέες του».

ΝΕΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα έσπευσε να εκφράσει το ενδιαφέρον της κυβέρνησής του για μία «νέαεποικοδομητική σχέση με τη Βενεζουέλα», διακρίνοντας πως ξεκινά «ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της» και διαβεβαιώνοντας ότι η Ουάσιγκτον «δεσμεύεται για πολιτικές που προωθούν τις δημοκρατικές αρχές, το κράτος δικαίου και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Στον Καναδά, ο πρωθυπουργός Στίβεν Χάρπερ δήλωσε ότι ο θάνατος του προέδρου Τσάβες οδηγεί σε μιαμεταβατική περίοδο που πρέπει να επιτρέψει την πρόσβαση της Βενεζουέλας σε ένα «καλύτερο και φωτεινότερο μέλλον».
Στην Ευρώπη, ένας από τους πρώτους ηγέτες που έσπευσε να αναφερθεί στο θάνατο του Τσάβες ήταν ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ που παρατήρησε ότι ο Ούγκο Τσάβες «σημάδεψε βαθιά την ιστορία της χώρας του».

Δήλωση του Αλέξη Τσίπρα 
"Αποχαιρετούμε σήμερα ένα μεγάλο ηγέτη, έναν σπουδαίο επαναστάτη.
Ο ηγέτης του λαού της Βενεζουέλας, των λαών της Λατινικής Αμερικής, ένας εμπνευστής των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων, έφυγε πολύ πρόωρα από κοντά μας.
Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να οδηγήσει το λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής σε δρόμους δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης. Ακολούθησε άξια το δρόμο του Σαλβαδόρ Αλλιέντε, του Τσε, του Αουγκούστο Σαντίνο, του Χούλιο Αρμπένζ, αλλά και τους ηγέτες της μεγάλης απελευθέρωσης της πατρίδας του, τον Φρανσίσκο ντε Μιράντα και τον Σιμόν Μπολίβαρ.
Σε καιρούς δύσκολους έστρεψε τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία ολόκληρη ήπειρο, που αυτή τη φορά δεν ήταν πειραματόζωο βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας.
Ο Ούγκο Τσάβες εναντιώθηκε στην καταπίεση και υπεράσπισε τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έδωσε μεγάλες μάχες ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση. Για αυτό και έγινε σύμβολο για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού του.
Οι άνθρωποι φεύγουν, η σπορά τους όμως μένει. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται το δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που αργά ή γρήγορα θα πορευτούν και άλλοι λαοί σε ολόκληρο τον κόσμο."

Μήνυμα της Αλέκας Παπαρήγα
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια για το θάνατο του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας που έδωσε σκληρή μάχη με την ανίατη ασθένεια.
Ο Ούγκο Τσάβες εξέφρασε τη θέληση του λαού της Βενεζουέλας και εξελέγη πρόεδρος της χώρας του κερδίζοντας τέσσερις δύσκολες εκλογικές αναμετρήσεις το 1998, το 2001, το 2006 και το 2012.
Πρωταγωνίστησε στην προώθηση πολιτικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της φτώχειας, την επίλυση σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων, την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ενάντια στην επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και την ντόπια αντίδραση. Στάθηκε στο πλευρό της Κούβας και των λαών της Λατινικής Αμερικής. Με τη λαϊκή παρέμβαση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη επανήλθε στη θέση του προέδρου μετά το πραξικόπημα των αντιδραστικών δυνάμεων που έλαβε χώρα τον Απρίλη του 2002.
Το ΚΚΕ εξέφρασε την αλληλεγγύη του και τη στήριξή του σε κάθε δύσκολη στιγμή του λαού της Βενεζουέλας και στην ίδια κατεύθυνση κινείται και σήμερα ενάντια σε κάθε προσπάθεια καταπάτησης της λαϊκής θέλησης.
Εκφράζουμε και πάλι τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του Ούγκο Τσάβες, στην κυβέρνηση, τοκόμμα του και το λαό της Βενεζουέλας».

Δελτίο Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 
ΑΝΤΙΟ ΟΥΓΚΟ ΤΣΑΒΕΣ
"Η ιστορία είναι πάντα δίκαιη και γαλαντόμα με αυτούς που στέκονται απέναντί της σαν ισότιμοι συνομιλητές της και ενεργοί διαμορφωτές της προς μια άλλη, δίκαιη κοινωνία. Ο Ούγκο Τσάβες ήταν ένας από αυτούς. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας υπήρξε η ζωντανή απόδειξη ότι οι επαναστατικές ιδέες και τα κινήματα μπορούν να νικάνε, αλλά μπορούν και να αλλάζουν τον κόσμο. Η πολιτική του πορεία και η θητεία του στη θέση του προέδρου της Βενεζουέλας, μπορεί να μην ήταν η επιτομή της επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας από τις δυνάμεις της εργασίας, ήταν όμως η πιο ζωντανή απόδειξη πως οι λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στην επανάσταση και την αντεπανάσταση δεν πρέπει να είναι «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» με τρόικες, δανεισμούς και εξαθλιωμένους λαούς.
Ο Τσάβες επιβίωσε χάρη στη στήριξη του λαού της Βενεζουέλας από τα πραξικοπήματα και την ανελέητη, γκανγκστερική επίθεση των ΗΠΑ και των συν αυτώ προθύμων που είδαν μια τέως μπανανία με τεράστιο πλούτο, να αποφασίζει να σταθεί στα πόδια της και να μειώσει το ποσοστό των φτωχών της στο μισό, μέσα σε μια δεκαετία, την ώρα που οι δικές τους, «αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες» όλο και μεγαλώνουν τις ουρές συσσιτίων και ανέργων και οι πολίτες τους δεν τολμάνε να ανάψουν καλοριφέρ στο ίδιο τους το σπίτι. Ο λαός της Βενεζουέλας γνώρισε την ιατρική περίθαλψη, τη στιγμή που στις χώρες που «σώζει» το ΔΝΤ, τα νοσοκομεία διαλύονται και οι ασθενείς αφήνονται στην τύχη τους.
Ο Τσάβες έδειξε πως η απάντηση στον καπιταλισμό, είναι η αντεπίθεση και όχι η «υπεύθυνη» συμπόρευση. Ότι ο πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν και όχι στους καπιταλιστές. Ότι η απάντηση μιας χώρας μπορεί να είναι οι εθνικοποιήσεις εταιριών και τραπεζών και όχι το ξεζούμισμα των πολιτών της. Ότι τελικά οι εργάτες πράγματι έχουν να χάσουν μόνο τις αλυσίδες τους.
Ο Τσάβες, έδειξε κάτι ακόμα πιο σημαντικό: ότι η επανάσταση και οι ιδέες της ξεπερνούν τις μεμονωμένες φυσιογνωμίες, ακόμα και εκείνες που έπαιξαν καίριο ρόλο στη διάδοση ή και την εδραίωσή της. Με τα δικά του λόγια: «Για εκείνους που θέλουν το θάνατό μου, θα ήθελα αυτοί να ζήσουν. Έτσι, για να δουν πως η Μπολιβαριανή Επανάσταση συνεχίζει να προοδεύει από νίκη σε νίκη».
Γεια και χαρά λοιπόν σύντροφε Ούγκο. Δεν θρηνούμε, αλλά συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα, με τη θύμησή του, hasta la victoria siempre όπως έλεγε και ο Τσε."