 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 10 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ο... ΣΑΤΙΡΙΚΟΣ
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ
Αυτές είναι οι μηνιαίες αποδοχές και τα κατώτατα ημερομίσθια στην Ευρώπη
 |
| 39 |
|
ΤΕΤΑΡΤΗ, 23 Οκτωβρίου 2013
Βαθύ αναστεναγμό (όχι ανακούφισης) προκαλεί η λίστα με τις μηνιαίες αποδοχές και τα κατώτατα ημερομίσθια στην Ευρώπη, με τον κατώτατο μισθό στο Λουξεμβούργο να ξεπερνάει τα 1.900 ευρώ, ενώ το αντίστοιχο ποσό για τα μέρη μας να μην καταφέρνει να αγγίξει ούτε τα 600 ευρώ… Αναλυτικά, σε Λουξεμβούργο και Βέλγιο θα ήθελαν να εργάζονται οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αφού εκεί οι κατώτατοι μισθοί ξεπερνούν τα 1.900 και τα 1.500 ευρώ αντίστοιχα. Την ίδια ώρα στην Πολωνία και την Πορτογαλία οι κατώτατοι μισθοί κυμαίνονται στα 383 και τα 485 αντίστοιχα. Στην Ελλάδα οι κατώτατες μηνιαίες είναι στα 586 ευρώ, ενώ το κατώτατο ημερομίσθιο είναι στα 2,85. Την ίδια ώρα στη Βουλγαρία το κατώτατο ωρομίσθιο είναι τα 0,95. Όπως αναφέρουν τα «Νέα», οι μηνιαίες αποδοχές και τα κατώτατα ημερομίσθια διαμορφώνονται ως εξής: Μηνιαίες αποδοχές
Τα κατώτατα ωρομίσθια στην Ευρώπη
* στην Ιταλία δεν υπάρχει κατοχυρωμένος κατώτατος μισθός
Tags
|
Βέλγιο: "Χαρισματικός ηγέτης κατά της λιτότητας ο Αλέξης Τσίπρας"
22/10/2013 - 17:52
Στην υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφέρεται δημοσίευμα της Agence Europe... | ||
Στην υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφέρεται σημερινό δημοσίευμα του κοινοτικού δελτίου Agence Europe, με τίτλο: «Ευρωεκλογές 2014: Ο Τσίπρας θα ηγηθεί της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής αριστεράς».
Το δημοσίευμα χαρακτηρίζει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα «χαρισματικό ηγέτη της μάχης κατά της λιτότητας στην Ευρώπη», τονίζοντας ότι θα ηγηθεί της λίστας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στις επόμενες εκλογές.
Επιπλέον, το δημοσίευμα αναφέρει ότι ο Αλ. Τσίπρας θα είναι ο επίσημος υποψήφιος για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με άξονα την επικείμενη απόφαση διαφορετικών πολιτικών κομμάτων που πρόκειται να ορίσουν έναν μοναδικό υποψήφιο στον αγώνα για την Προεδρία της Επιτροπής.
Όπως επισημαίνει η Agence Europe, η Ευρωπαϊκή Αριστερά πιστεύει ότι η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα «αποτελεί έναν ισχυρό συμβολισμό ελπίδας για την Ευρώπη».
Σημειώνει, μάλιστα, ότι σε ανακοίνωσή της η Ευρωπαϊκή Αριστερά δηλώνει τα εξής: «Η Ελλάδα έχει υπάρξει το πειραματόζωο των πολιτικών λιτότητας. Αλλά έχει αντισταθεί και θα συνεχίσει να αντιστέκεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του οποίου ηγείται ο κ. Τσίπρας, γνωρίζει πώς να συγκεντρώσει τον ελληνικό λαό ενάντια στα βάρβαρα μνημόνια και τον απολυταρχισμό, για την ανάκαμψη της Ελλάδας σε μια Ευρώπη που δείχνει αλληλεγγύη. Η φωνή του Αλ. Τσίπρα θα είναι η φωνή της αντίστασης και της ελπίδας απέναντι στις ακραίες φιλελεύθερες πολιτικές και απέναντι στην απειλή της άκρας δεξιάς».
Τέλος, σημειώνεται ότι η υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα θα αποφασιστεί σε διάσκεψη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στη Μαδρίτη στις 13- 15 Δεκεμβρίου.
ΑΜΠΕ
| ||
Ο χρυσός κανιβαλισμός των ΜΑΤ στην υπηρεσία του κράτους των εταιριών.
Ο χρυσός κανιβαλισμός των ΜΑΤ στην υπηρεσία του κράτους των εταιριών.
Την Κυριακή 21/10/12 στο βουνό Κάκαβο της Χαλκιδικής έκανε την εμφάνισή του ένα νέο είδος θηλαστικού που μετά από κάποια χρόνια εκπαίδευσης στα ανθρώπινα κορμιά των διαδηλωτών, με αίμα και χημικά, κατέληξε να κανιβαλίζει.
Ο κανιβαλισμός αυτών των θηλαστικών δεν έχει κανόνες, αξίες, ιδανικά. Δεν συμπεριφέρεται με όρους πολεμικούς, εχθρότητας και αντιπάθειας. Έχει χαρακτηριστικά τυφλής βίας, ωμής έκφρασης της επιθυμίας για πόνο από βασανισμό με συνοδεία προσβολής της αξιοπρέπειας και αδιαφορία για τον θάνατο- λόγω της απόλαυσης των πράξεων. Δεν συμπεριφέρθηκαν ούτε ως πολεμιστές σε πόλεμο, που σέβονται την ήττα του εχθρού που υποχώρησε μεταφέροντας τα θύματά του.
Η διαμαρτυρία των κατοίκων της Χαλκιδικής, μαζί με ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής, έλαβε τέλος λόγω της στρατιωτικής υπεροχής των ΜΑΤ και των χημικών που έριχναν, μαζί με σφαίρες πλαστικές και καπνογόνα. Αρχίσαμε να φεύγουμε υποχωρώντας, μαζεύοντας ανθρώπους κάθε ηλικίας που έπεφταν στο χωματόδρομο αλλά και στις φυλλωσιές μέσα στο δάσος.
Ένα τόσο όμορφο μέρος άρχισε να γίνεται πεδίο βαρβαρισμού από τα θηλαστικά του κράτους. Έριχναν τις σφαίρες λες και είναι ευχές, λόγια και βρισιές και όχι κάτι που οδήγησε κόσμο σε νοσοκομεία, με ράμματα, λάμες και γύψους. Τα περισσότερα καπνογόνα, που εκτοξεύονταν από όπλα και όχι από φαντασία, ρίχνανε οριζόντια κατευθείαν επάνω μας, στα κορμιά μας και μόνο χάριν της ανθρωπιάς που αψηφούσε τον κίνδυνο και σταμάταγε να τρέχει για να σωθεί, σηκώνοντας τραυματίες, κουβαλώντας λιπόθυμα άτομα είτε από τα χημικά είτε από το χτύπημα του καπνογόνου στο κεφάλι.
Τα έβλεπα να γίνονται και δεν προλάβαινα να τα αντιμετωπίσω. Ανάλογα πράγματα ξαναζήσαμε και σε άλλες διαδηλώσεις και η ψυχραιμία μου με συνόδευε, μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει χειρότερα αλλά όχι κάτι τόσο διαφοροποιημένο, τόσο απάνθρωπο.
Είχαμε τελειώσει, φεύγαμε με τα πόδια και κατευθυνόμασταν στα παρκαρισμένα οχήματα και μόλις βγήκαμε στο δημόσιο δρόμο αρχίσαμε να βάζουμε τραυματίες στα αυτοκίνητα που ήταν εκεί παρκαρισμένα. Κοιτάγαμε να δούμε απώλειες, μετράγαμε χαμένους στο δάσος, υποθέταμε συλλήψεις και έμπαιναν όλοι στα αυτοκίνητα και στις καρότσες τους.
Είχε τελειώσει νομίζαμε η μάχη, η διαδήλωση, η κατάσταση με τα ΜΑΤ και φεύγαμε, όλος ο κόσμος, μέχρι που είδαμε τους κανιβάλους να πηδάνε στον δρόμο…αφού μας ακολουθούσαν εφτάμιση χιλιόμετρα, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, σαν ύαινες περιμένοντας να ξαποστάσουμε αμέριμνοι.
Πρώτη φορά είδα και έζησα τέτοια βια, τέτοια βαρβαρότητα. Δεν το πίστευα, ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα από κρατικούς υπαλλήλους.
Πέταγαν ασταμάτητα τα χημικά και τα καπνογόνα πάνω μας και όρμησαν στα αυτοκίνητα και τράβαγαν τον κόσμο έξω και τον χτύπαγαν πριν τον συλλάβουν. Κόσμος πάνω σε καρότσες των αγροτικών αυτοκινήτων βρέθηκαν αντιμέτωποι με κανιβάλους που τους έριχναν καπνογόνα, πριν τους βασανίσουν.
Σπάσανε τα παρμπρίζ και πετάξανε μέσα στα αμάξια χημικά καπνογόνα οδηγώντας τον κόσμο που ήταν μέσα σε ασφυξία και σύγκρουση με άλλα αυτοκίνητα αφού τίποτα δεν βλέπανε και δεν μπορούσαν να κάνουν.
Έτσι είδα και τις συντρόφισσες από την νεολαία να πετάγονται και να χάνονται από το οπτικό πεδίο μου και με το ζόρι σκεφτόμουνα τι να κάνω μέσα στην αδυναμία μου να περπατήσω προς το μέρος τους, λόγω των χημικών.
Σ’ αυτό το αγροτικό ο οδηγός, ένας ηλικιωμένος, πάλευε μέσα στην ασφυξία του να μη πατήσει άνθρωπο , να μην τρακάρει σε αυτοκίνητο, να μη σκοτώσει και σκοτωθεί. Το έβλεπα και δεν μπορούσα να κάνω κάτι, όταν είδα τους κανίβαλους να τρέχουν επάνω του και κατάλαβα ότι θα συλληφθεί αλλά που να φανταστώ ότι θα του απαγγείλουν και κατηγορία ανθρωποκτονίας αρχικά και μετά για σωματική βλάβη.
Ακινητοποίησαν αυτοκίνητο, έβγαλαν ηλικιωμένη γυναίκα, την έσυραν με βία, την διέταζαν ουρλιάζοντας να γονατίσει και της σπάσανε το πόδι πατώντας την με την μπότα του ο κανίβαλος ματατζής.
Προπηλάκισαν την βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής και αφού κινδύνεψε να την ποδοπατήσουν μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, παραβίασαν το αυτοκίνητό της, ψάχνοντας το και στο τέλος συλλάβανε τον άνθρωπο που το οδηγούσε.
Η κατάσταση ήταν διαφορετική από κάθε άλλη που είχα ζήσει, όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και σε άλλα κράτη.
Η άμυνά μας στον βρώμικο πόλεμό τους και στην ωμή βία των προηγούμενων διαμαρτυριών μας οδήγησε στην αυτοάμυνα των αντιασφυξιογόνων μασκών, του πετροπόλεμου και των βεγγαλικών σε κοκτέιλ οινοπνεύματος [που πουλιούνται νόμιμα και είναι ακίνδυνα για την ρόμποκοπ εξάρτηση των κανιβάλων ματ].
Το αποδείξαμε γιατί όταν βρεθήκαμε σώμα με σώμα με τα ματ [με αφορμή την γενναία στάση των γυναικών] και για ώρα μιλώντας τους για το άδικο της εταιρίας που προστατεύουν, λες και είναι ιδιωτική αστυνομία.
Το αποδείξαμε ακόμα και όταν τους βρίζαμε που μας μαγνητοσκοπούσαν. Δεν τους πετάξαμε τίποτα ακόμα και όταν βάλανε μόνοι τους φωτιά στο δάσος, λίγο πιο δίπλα τους και κυνικά μπροστά στα μάτια μας.
Τα χρησιμοποιήσαμε μόνο όταν μας επιτέθηκαν ωμά κατάμουτρα με καπνογόνα, χημικά και πλαστικές σφαίρες και πιστεύαμε ότι με βεγγαλικά θα τρόμαζαν και θα σταματούσαν για λίγα δευτερόλεπτα ώστε να μπορέσουμε να φύγουμε και να γλυτώσουμε από την λύσσα τους.
Ξεκίνησαν την επίθεση γιατί κάποια πέτρα πετάχτηκε σε μια ασπίδα και αυτό, αφού πρώτα έσκασε μισό μέτρο από αυτήν. Τέτοια ήταν η παράβαση που κάναμε και οι ρόμποκοπ κανίβαλοι όρμηξαν σε ηλικιωμένα άτομα, παιδιά, άντρες και γυναίκες. Ήταν τέτοια η λύσσα τους που βάραγαν εκτός από ανθρώπους και τους θάμνους, τα δέντρα, τα αυτοκίνητα…
Ο κανιβαλισμός κάποιων μεταλλωρύχων με φόβισε πιο πολύ, αφού εμφανίστηκαν μπροστά από τα ματ, στο τέλος όταν νύχτωσε και είχαν φύγει σχεδόν όλοι οι άνθρωποι. Ψάχνανε στα δρομάκια και στα χωράφια να βρούνε διαδηλωτή που ξέμεινε καθώς προσπαθούσε να γλυτώσει από τα ΜΑΤ και βρωμούσανε ανθρωποφαγία.
Ο κανιβαλισμός των ματ της ελληνικής αστυνομίας και κατά επέκταση της ίδιας της αστυνομίας ταιριάζει στην πολιτική της κυβέρνησης που είναι υποτελής στα συμφέροντα των εταιριών, των μνημονίων και υπηρετεί το χρήμα.
Τα μμε στην ίδια ρότα, πρόδρομοι του σημερινού κανιβαλισμού, έχουν, στην καλύτερη, αποσιωπήσει το συμβάν στις σκουριές, στα μεταλλεία -ορυχεία της Χαλκιδικής. Ο βρώμικος ρόλος τους όμως εκπέμπει με την παραποίηση της πραγματικότητας.
Η κυβέρνηση με την γνωστή της κυνικότητα αντιμετώπισε τα θύματα ως εγκληματίες και εχθρούς της ανάπτυξης.
Αν δεν σπάσουμε την σιωπή, αν δεν σταματήσουμε τα μεταλλεία, τον Μπόμπολα, τον Πάχτα και την καναδική Eldorado, τότε θα καταντήσουμε ζόμπι γιατί θα μας κυβερνάνε κανίβαλοι.
Αυτό που θα διατηρήσει στην ζωή τον κανιβαλισμό των ματ είναι η εξουσία του κράτους που τους έχει παραχωρηθεί και της ανοχής από πλευράς του φορολογούμενου κόσμου, για να μην πω της ανοχής του πολιτικού κόσμου.
Τα χθεσινά στην πανέμορφη Χαλκιδική δεν πρέπει να τα συνηθίσουμε, δεν πρέπει να τα αφήσουμε να καταστρέψουν το αύριο, όλης της περιοχής.
Δεν θέλω να ξαναζήσω αυτά που έζησα με τους κανίβαλους της αστυνομίας και γιαυτό θα κρατήσω μόνο τις υπέροχες στιγμές αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων που δίχως να γνωρίζονται και μόνο με τον ευγενή σκοπό να σωθεί το μέλλον μας από την περιβαλλοντική καταστροφή έκανε το θαύμα ώστε να μην θρηνούμε θύματα, ανθρώπινες ζωές. Φτάνει πια με τον δισταγμό μας και την παθητικότητα. Ας βγούμε μπροστά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ας οργανώσουμε την αγριότητα της ανθρωπιάς μας.
Η Χαλκιδική είναι όλων μας, εκτός των κανιβάλων και των εταιριών. Να την υπερασπιστούμε τώρα, για να μην πούμε, όπως λέει ένας φίλος μου από τον Γιδά: ‘σαν την Χαλκιδική δεν ΕΙΧΕ!’
υγ
αφού για την κυβέρνηση μετράνε τα χρήματα, τότε ως φορολογούμενος πολίτης είναι λογικό να απαιτώ την απομάκρυνση των ματ από τα βουνά , να πάψει να παίζει τον ρόλο της ιδιωτικής αστυνομίας η ‘ελληνική αστυνομία’ γιατί την πληρώνω εγώ και οι άλλοι φορολογούμενοι.
Ως πολιτισμένος άνθρωπος, μέλος αυτής της πολιτείας απαιτώ την απόλυση της κανιβαλικής ομάδας με το όνομα ΜΑΤ που ήταν στην δολοφονική επίθεση και την παραδειγματική τιμωρία τους.
Τέλος, κύριε υπουργέ Δένδια, αν αισθάνεστε άσχημα με την κανιβαλική παρέα τότε παραιτηθείτε ή απολύστε τους για να μην μείνετε στην ιστορία ως ο υπουργός των κανιβάλων.
Ιερισσός: μία κοινωνία που έμαθε να αντιστέκεται
γράφει η Λόλα Χρυσούλη (κάτοικος Ιερισσού)
Το να ζεις στην Ιερισσό δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα την σήμερον ημέρα ! Ίσως πριν λίγα χρόνια αν με ρωτούσαν πως είναι η ζωή στο χωριό, θα την περιέγραφα ήρεμη, χωρίς πολλές εντάσεις, οικογενειακή ζωή άντε και κανένα ποτό σε κανένα μπαράκι .
Βέβαια, υπήρχαν και κάποιοι ανήσυχοι τύποι σε αυτό το χωριό, που ασχολούνταν με συλλόγους, λίγο παραπάνω με τα κοινά του τόπου, αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια για μια "καθώς πρέπει" συντηρητική κοινωνία.>>>
Αυτά συνέβαιναν μέχρι τη στιγμή που ξαφνικά εμφανίστηκε μία προμελέτη από μια μεταλλευτική εταιρεία.
Τότε για κάποιους άρχισαν να ηχούν καμπανάκια για το μέλλον του τόπου.
Οι περισσότεροι όμως ζούσαν ακόμη στο συννεφάκι του ''καθώς πρέπει''.
Άρχισαν να γίνονται ενημερώσεις, ο κόσμος σιγά σιγά άρχισε να το ψάχνει, να ανησυχεί. Το μικρόβιο είχε μπει στην κοινωνία.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα έπρεπε να μάθουμε πολλές άγνωστες λέξεις ....όπως ΜΠΕ (μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων ). ΥΠΕΚΑ( υπουργεία περιβάλλοντος ενέργειας και κλιματικής αλλαγής ) ακαριαία τήξη, open pit κ.α
Τελικά μαθαίναμε γρήγορα!
Η κοινωνία ξυπνούσε από τον λήθαργο και γινόταν επικίνδυνη για το κράτος και την εταιρεία.
Τότε επιστρατεύτηκαν τα μεγάλα μέσα, η εταιρεία άρχισε την επίθεση.
Στόχος της η κοινωνική συνοχή.
Δυστυχώς ...σε ένα μεγάλο βαθμό το κατάφερε, αφού πάντα θα υπάρχουν υποτακτικοί.
Είναι δοκιμασμένη η τακτική των πολυεθνικών, το κάνουν όπου και αν βρεθούν.
Όταν είδαν ότι η διάσπαση του κοινωνικού ιστού είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι στην Ιερισσό να ενώνονται και να γίνονται ένα – ανεξάρτητα από την πολιτική τους ταυτότητα- επικράτησε πανικός.
Ήταν η ώρα να επιστρατευτούν τα μεγαλύτερα μέσα, αυτά του κρατικού μηχανισμού, της καταστολής.
Τότε άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες του πολέμου.
Ξαφνικά το φιλήσυχο χωριό με τους "καθώς πρέπει" κατοίκους του άρχισε να θωρακίζεται.
Η αλληλεγγύη ήταν το πρώτο πράγμα που αναπτύχθηκε.
Έπρεπε να δώσει κουράγιο ο ένας στον άλλο για να μπορέσουμε να αντέξουμε.
Έπρεπε ξαφνικά, εκεί που είχαμε μάθει να ζούμε κατά μόνας, να μάθουμε να ζούμε ομαδικά, να αρχίσουμε να συν- αποφασίζουμε.
Ήταν ίσως από τα πιο δύσκολα πράγματα, αλλά και τα πιο σημαντικά αυτού του αγώνα.
Όταν πλέον γίναμε μια γροθιά αυτό δεν άρεσε σε πολλούς και ιδιαίτερα στην κυβέρνηση και στην εταιρεία.
Τότε ξεκίνησε ο πραγματικός πόλεμος.
Δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες, ξύλο, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΥΜΕΤ, ΕΚΑΜ λέξεις άγνωστες για ακόμη μία φορά στους κατοίκους, αλλά είπαμε, αυτοί οι άνθρωποι μαθαίνουν γρήγορα.
Όσο αντιστεκόμασταν και δεν σκύβαμε κεφάλι, η καταστολή δυνάμωνε.
Δεν δίστασαν σε τίποτα.
Στο κίνημα της Χαλκιδικής, εφάρμοσαν το Δόγμα του Σοκ ίσως με τον πιο απάνθρωπο τρόπο.
Στο στόχαστρο μπήκαν οι άντρες του χωριού, προσαγωγές στην ασφάλεια, παράνομη λήψη DNA, εξαφανίσεις συναγωνιστών χωρίς να γνωρίζουμε για ώρες που βρίσκονταν.
Στο επόμενο στάδιο μπαίνουν στο στόχαστρο και οι γυναίκες.
Δεν διστάζουν να προσαγάγουν γυναίκες, δήθεν για μαρτυρική κατάθεση αλλά ούτε και να σηκώσουν γκλόπ κατά πάνω τους σε κάθε πορεία μας στο βουνό.
Κατανοητό σε ένα βαθμό, γιατί άνθρωποι σαν και αυτούς έχουν συνηθίσει αλλιώς τον ρόλο της γυναίκας, όχι πάνω σε ένα βουνό να υπερασπίζεται την ΓΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ.
Δυστυχώς δεν σταματούν εκεί.
Όταν ανακαλύπτουν ότι ούτε τότε υποχωρούμε κάνουν το χειρότερο, στοχεύουν τα παιδιά.
Προσαγωγές ανήλικων μαθητών στην ασφάλεια, ρίψη χημικών στο σχολείο ...... αυτό ήταν το τέλος.
Τότε καταλάβαμε ότι είναι αδίσταχτοι.
Μπήκαν μέσα στα σπίτια μας με κουκούλες και αυτόματα , έσπασαν πόρτες, μας συνέλαβαν άδικα μπροστά στα παιδιά μας...
Έπρεπε να ακουστούμε, έπρεπε να μάθει όλοι η Ελλάδα τι συμβαίνει σε αυτή την μικρή γωνιά της Χαλκιδικής.
Η κραυγή ήταν μεγάλη όσο και να προσπάθησαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ να την πνίξουν ή ακόμα και να την εξαφανίσουν.
Υπήρξαν άνθρωποι που πήγαν κόντρα στο κατεστημένο. Η Χαλκιδική άρχισε να "ακούγεται".
Το κίνημα μεγαλώνει, χιλιάδες αλληλέγγυοι στηρίζουν τους αγωνιστές της Χαλκιδικής.
Τότε αποφασίζεται από την κυβέρνηση ότι το κίνημα πρέπει να τιμωρηθεί με την εσχάτη των ποινών.
Στέρηση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ για 4 συναγωνιστές.
Αλλά ούτε και τότε τα κατάφεραν.
Μέσα από συμπληγάδες, ανάμεσα από την Σκύλα και την Χάρυβδη τα συντρίμμια ξανασηκώθηκαν.
Ο σκοπός μας είναι πιο δυνατός τώρα απ’ όσο ποτέ.
Απελευθέρωση των συναγωνιστών μας και απελευθέρωση του βουνού.
Το πρώτο σε ένα βαθμό έχει υλοποιηθεί αφού σήμερα 2 από τους 4 συναγωνιστές έχουν αποφυλακιστεί, και η ελπίδα όλου του κινήματος είναι στην άμεση απελευθέρωση και των άλλων δύο.
Οι σειρήνες του πολέμου για μία μέρα σταμάτησαν και ήχησαν στο χωριό χαρμόσυνες καμπάνες και είχαμε λόγο σοβαρό.
Δύο παλικάρια του χωριού μας γύρισαν στη ζωή, στα σπίτια τους , στις οικογένειες τους, στην αγκαλιά όλων μας.
Ο αγώνας όμως δεν σταματά εδώ.
Ο αγώνας αυτός είναι αγώνας ζωής και για μας ζωή είναι το ΔΑΣΟΣ , είναι το ΒΟΥΝΟ, είναι το ΝΕΡΟ.
Και για αυτό θα παλέψουμε μέχρι την τελική δικαίωση.
Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι εστί να ζεις στην Ιερισσό!
Εμείς πάντως μάθαμε, διδαχτήκαμε, και έχουμε να διδαχτούμε πολλά ακόμα από αυτόν τον αγώνα.
VERCEREMOS !!!!!!!
Επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε σήμερα, 21/10, το παραπάνω κείμενο γιατί πριν ένα χρόνο ακριβώς χιλιάδες διαδηλωτές βρέθηκαν στον Κάκαβο για να δηλώσουν την εναντίωσή τους στην εξόρυξη χρυσού που έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών στρεμάτων του αρχέγονου δάσους των Σκουριών.
Εκείνη τη μέρα οι διαδηλωτές δέχθηκαν απίστευτη αστυνομική βία με ανθρωποκυνηγητό χιλιομέτρων, ξυλοδαρμούς, δακρυγόνα, σπασίματα τζαμιών αυτοκινήτων και 14 συλλήψεις.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)