Το τέλος των μετρητών

Υπάρχουν μερικά πράγματα μέσα στο γενικότερο κομφούζιο, που εισβάλουν ήσυχα, σαν επαγγελματίες κλέφτες στις ζωές μας, την ώρα που κοιμόμαστε. Δεν θα πάρουμε χαμπάρι την εισβολή παρά μόνο όταν ξυπνήσουμε το πρωί κι ανακαλύψουμε ότι στο σπίτι μας έχει γίνει άγριο πλιάτσικο κι εμείς ονειρευόμασταν....

Ισως το καλύτερο πλιάτσικο από όλα θα γίνει όταν ανακαλύψουμε ότι με διάφορους νόμους που έχουν περάσει και ψηφίσει οι υπάλληλοι της τραπεζοκρατίας, στο πορτοφόλι μας όχι απλά δεν θα υπάρχει χρήμα, αλλά θα ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΜΟΝΟ, να υπάρχει πλαστικούρα. Καρτούλες χρωματιστές που θα πρέπει με αυτές ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΕΣ να εξυπηρετούμε τις βασικές (και μη) ανάγκες.

Να ήμουν μια μύγα στο τοίχο για να μπορώ να παρακολουθήσω την ηδονή που νοιώθουν...

οι τραπεζίτες αναλογιζόμενοι πόσο κοντά είμαστε στο τελικό τους στόχο. Να μην κινείται φύλλο χωρίς την άδειά τους. Στη κυριολεξία να μην κινείται τίποτα. Ούτε οι σερβιέτες και τα κ@λόχαρτα που θα πρέπει να αγοράσεις.  Το χρήμα είναι σκλαβιά αλλά όλη η ζωή μας κινείται μ΄αυτό. Το πλαστικό χρήμα όμως που δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά ένας συνεχής έλεγχος και διακανονισμός με τις τράπεζες θα κάνει το μετρητό που έχουμε σήμερα και την εξάρτησή του να μοιάζει με παιδική χαρά μπροστά στον εφιάλτη που θα αντιμετωπίσουμε όταν θα συνειδητοποιήσουμε πως ακόμα και η εικονική ελευθερία δεν θα υπάρχει.

Σκεφθείτε μόνο για μια στιγμή μια κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει δυνατότητα σε κανέναν να κάνει οποιαδήποτε οικονομική συνδιαλλαγή, αν δεν περάσει πριν από τη τράπεζα. Μια κοινωνία όπου κανονικό χρήμα δεν θα υπάρχει παρά μόνο εικονικό την αξία του οποίου θα καθορίζουν οι εκδότες της πλαστικούρας. Προσπαθείστε να αναλογιστείτε τι θα σημαίνει αυτό, με βάση την εμπειρία που έχουμε ήδη, για το πως λειτουργούν αυτά τα θηρία που ονομάζονται τράπεζες, όπου όλοι οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα άλλο από νούμερα σε καρτέλες που χρησιμεύουν να αυγατίζουν ένα τρελό κέρδος μέσα από μηχανισμούς τζογαδόρικους και τοκογλυφικούς.

Σκεφθείτε τι θα συνέβαινε σε ένα κράτος π.χ. όπως το δικό μας, που βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και οι πολίτες εκβιάζονται με κάθε πιθανό τρόπο να πληρώσουν, που τα ταμεία έχουν καταληστευθεί χωρίς κανένας να δόσει ποτέ λογαριασμό σε κανέναν, που τα χαράτσια πέφτουν βροχή απαιτώντας να ξεζουμίσουν ότι έχει απομείνει από το πτώμα που περιφέρεται, που οι μηχανισμοί διάσωσης απαιτούν να μπει βαθειά το χέρι στις καταθέσεις και στα αποθέματα όσων έχουν κάτι ακόμα, να ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΡΗΤΟ, αλλά ΚΑΘΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ακόμα και το ελάχιστο ενός ψωρομισθού ή μιας γελοίας συνταξούλας να περνάει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ από το πάγκο του χασάπη..

Δεν θα υπάρχει φρένο σε κανενός είδους ασυδοσία, ληστρική επιδρομή ή τρομοκρατία. Δεν θα υπάρχει ΝΟΜΙΚΑ η δυνατότητα να μπει το φρένο. Δεν θα υπάρχει πολίτης που να μπορεί να καλύψει οποιαδήποτε ανάγκη του αν δεν είναι ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΠΕΛΑΤΗΣ. Η κάρτα αγορών στο σουπερ μάρκετ, η φοροκάρτα, η κάρτα για την πληρωμή των φόρων και των λογαριασμών, η κάρτα για να κινηθείς με τα ΜΜΜ, η κάρτα για να ταξιδέψεις, για να πληρώσεις τα σχολεία, τους γιατρούς, για να ψωνίσεις οποιοδήποτε προϊόν.

Σκεφθείτε τώρα σ΄αυτό το τοπίο κάποιον ο οποίος δεν είναι εντάξει στη ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ εκρεμοτήτων και δεν θα επιτρέπεται να έχει πρόσβασει στο τραπεζικό σύστημα... Αν δεν μπορεί να πάρει μισθό γιατί η τράπεζα π.χ. δεν θα του επιτρέπει να έχει λογαρισμό μισθοδοσίας επειδή χρωστάει στην εφορία και η εφορία δεν του εκδίδει πιστοποιητικό φορολογικής "καθαρότητας" και αφού δεν έχει πρόσβαση στη τράπεζα, δεν θα μπορεί να αγοράσει και στα μαγαζία που θα θέλουν ΜΟΝΟ ΚΑΡΤΑ, δεν θα μπορεί να πληρώσει ούτε το νοίκι αφού ο ιδιοκτήτης θα ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να πληρώνεται με κάρτες, δεν θα μπορεί να μπει σε ένα νοσοκομείο αφού θα μπαίνεις μόνο δείχνοντας μια κάρτα στην είσοδο...

Ναι αυτό είναι το  εφιαλτικό ακραίο σενάριο μιας εφιαλτικής μελλοντικής δυστοπίας... Αλλα πόσο ακραίο είναι? Σ' αυτό το τελικό στάδιο της απόλυτης υποδούλωσης όλων των ανθρώπων, θα προηγηθούν σίγουρα τα πιο λαιτ σενάρια.. Που έρχονται άμεσα. Μήπως δεν πέρασε ήδη πως πάνω από ένα τάδε ποσό πρέπει να χρησιμοποιείται κάρτα? Μήπως δεν ακούμε παντού για τη φοροκάρτα? Μήπως δεν γίνεται ήδη χαμός με το γεγονός πως οι τράπεζες θα μπορούν να βάζουν χέρι σε μισθούς και συντάξεις και καταθέσεις όσων χρωστάνε? Ποιο είναι το ακραίο σενάριο? Πως υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να αγοράζουμε τα τρόφιμα, τα είδη πρώτης ανάγκης και να πίνουμε το καφέ με μετρητά? Πόσο δύσκολο είναι να καταργηθεί αυτό? Πόσο ακραίο? Πόσ απίθανο σας φαίνεται να κουρευτούν καταθέσεις γιατί έτσι θα "σωθούμε " από τη καταστροφή?

Εδώ υπάρχει κόσμος που έχει μείνει άνεργος, δεν έχει φαί , του κόβουν το ρεύμα, τον πατάνε στο λαιμό να πληρώσει χαράτσια, έχει πτωχεύσει στη κυριολεξία και ζει εξαθλιωμένος,  και φοβάται μην φύγει από το μηχανισμό διάσωσης και πτωχεύσει!!!! Υπάρχει κόσμος που τρέμει στην ιδέα μη βρεθούμε εκτός από κάτι που λεγεται ευρωπαϊκή ένωση, η ευρωπαϊκο νόμισμα, και πεινάσει, και το σκέφτεται αυτό την ώρα που πεινάει!!!

Ακραίο πλέον είναι μόνο ένα πράγμα σ΄αυτή τη παράνοια που εξαπλώνεται γύρω μας ταχύτατα σαν το φονικότερο ιό που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Ο αποχαυνωμένος πολίτης που δεν μπορεί να αντιδράσει, δεν κατανοεί τι του συμβαίνει, δεν συνειδητοποιεί το μέγεθος της συμφοράς που έρχεται. Αυτό είναι το ακραίο. Κι αυτή η απόλυτη παράδοση σε οποιοδήποτε μηχανισμό εξαπάτησης και εκβιασμού πλασσάρεται σαν ΤΗ ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ, είναι το εισιτήριο για την δυστοπική κοινωνία που μοιάζει σήμερα σενάριο συνομοσιολογικό αλλά που θα είναι απλά η πραγματικότητα που θα βιώσουν οι επόμενες γενιές.

Ο χειρότερος πόλεμος που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα έχει ξεκινήσει ήδη προ πολλού. Το πρόβλημα είναι πως λίγοι το συνειδητοποιούν γιατί η μεγάλη πλειοψηφία έχει μάθει πως πόλεμος σημαίνει καπνοί, σειρήνες, μάχες, χαρακώματα. Η πλειοψηφία μένει κολλημένη σε τακτικές και παραδείγματα των περασμένων αιώνων. Ενω οι αρχιτέκτονες της καταστροφής βρίσκονται ήδη εκατό χρόνια μπροστά....

Από Συνήθης Ύποπτος ΠΗΓΗ "ΓΡΕΚΗ"

Η ΣΥΜΜΟΡΊΑ ΤHN ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΗΜΙΤΗ ΕΒΓΑΛΕ 65 ΔΙΣ ΕΥΡΩ!!

ΣΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ!!

Μία αποκάλυψη μεγατόνων έκανε ο τ. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πραίτορας του ΓΑΠ, Χρήστος Μαγκούφης.Σήμερα το πρωΐ ήταν καλεσμένος της Πόπης Τσαπανίδου λόγω της “διαμάχης” που έχει ξεσπάσει μεταξύ Σημίτη και Παπανδρέου. Ο Πόπη τον είχε καλέσει επειδή ο Μαγκούφης είχε χαρακτηρίσει παλαιότερα τον Σημίτη “πολιτικό νάνο”. Και έβγαλε λαυράκια.

Ο Χρήστος Μαγκούφης επιβεβαίωσε με τον ηχηρότερο τρόπο αυτό που υποστηρίζουμε εδώ και χρόνια: Η κατάρρευση της Ελλάδας ήταν σχεδιασμός μίας συγκεκριμένης συμμορίας που ακόμα και σήμερα κρατά τα ηνία.

“Από το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, χάθηκαν 33 τρις δραχμές εκ των οποίων τα 22 τρις, σημερινής αξίας 65 δις Ευρώ, έφυγαν στο εξωτερικό”!

Καταλαβαίνετε για τί μιλάμε; Αναλογιστείτε αυτό το ποσό σε παραγωγική ρευστότητα, να μπαίνει σε βαλίτσες κάποιων επιτήδειων και να βγαίνει ΕΚΤΟΣ ΧΩΡΑΣ! Εκείνη την περίοδο μάλιστα που η αγοραστική – επενδυτική αξία ήταν απείρως χαμηλότερη! Μιλάμε για ταφόπλακα στην ανάπτυξη και την παραγωγή.

Και όμως, γι’ αυτό το σκάνδαλο δεν τιμωρήθηκε κανένας. Οι ένοχοι όμως είναι ακόμα εδώ. Και δεν μιλάμε μόνο για τους πολιτικούς, αφού μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να τελέσουν αυτό το εθνικό έγκλημα.

Υπάρχουν ακόμα οι τραπεζίτες που υπέθαλψαν, επέτρεψαν και έδωσαν μάλιστα μετοχοδάνεια στον κοσμάκη για να διογκωθεί ο τζίρος του πλιάτσικου. Αυτοί που δήλωναν ότι το χρηματιστήριο θα πάει στις 7,000 μονάδες, λίγο πριν την κατάρρευση. Αυτοί που έβγαλαν εκατομμύρια στο εξωτερικό, ως διοικητές χρεοκοπημένων κρατικών οργανισμών. Αυτοί που μετέπειτα έγιναν και πρωθυπουργοί για να ολοκληρώσουν το έργο τους με το δολοφονικό PSI…

Υπάρχουν τα ΜΜ”Ε’ που οδηγούσαν και κάλυπταν αυτό το εθνικό έγκλημα με τις φυλλάδες τους: “Η Κλωνατέξ θα πάει στις 500,000, σίγουρη η πληροφορία”!

Υπάρχει και η ροή του χρήματος. Ο Πανταλάκης του σκανδάλου της Γενικής Αποθηκών είναι μόνο ένα δείγμα. Για 9 τουλάχιστον χρόνια, έβγαιναν λεφτά με βαλίτσες από εισηγμένες, με το πρόσχημα αγορών Οφσορ εταιρειών που δεν είχαν κανένα ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ περιουσιακό στοιχείο. Εάν τα ψάξετε, θα βρείτε στα διοικητικά συμβούλια αυτών των εταιρειών, βαρύγδουπα ονόματα, “ιστορικών” πολιτικών οικογενειών. Παραμένουν ατιμώρητοι.

Τα άλλα που συμπλήρωσε ο κύριος Μαγκούφης απλώς συμπληρώνουν το κάδρο: Αποκάλεσε τον Σημίτη “εκβιαστή”, μίλησε ευθέως για ψεύτικα στοιχεία και σκανδαλώδη εισαγωγή της χώρας στην ΟΝΕ, είπε για το σκάνδαλο των Ολυμπιακών αγώνων και άλλα πολλά.

Δυστυχώς και αυτός, τόσα χρόνια σιωπούσε και ψήφιζε τα μνημόνια που έφερνε ακριβώς η ίδια η συμμορία. Όπως λησμόνησε να μας πει, ποιός “διεφθαρμένος, απατεώνας και εκβιαστής” έκανε τον Γιώργο Παπανδρέου πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ δίνοντας του το βρώμικο δαχτυλίδι…

Τα "Στουρνάρια" κόλπα και οι ... ψευτοαντάρτες!

Αυτός ο πρώην φανερός (και τώρα κρυφός) υπάλληλος των τραπεζιτών τον οποίο ο Σαμαράς “διόρισε” υπουργό των οικονομικών θεωρεί ότι μπορεί να μας δουλεύει όλους με τα κολπάκια και τους ελιγμούς του. Βέβαια όλη  η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ενήμερη για τα βρώμικα κόλπα του Στουρνάρα και συμμετέχει συνειδητά σε αυτά με σκοπό να ρίξουν στάχτη στα μάτια του απλού λαού τον οποίο κοροϊδεύουν συστηματικά από τα μέσα μαζικής .... παραπληροφόρησης!

Έτσι βλέπουμε εδώ και καιρό πως όποτε είναι να...

περάσουν κάποια νέα μέτρα εις βάρος μας, διαρρέουν σκοπίμως περισσότερα (κάποια εξ αυτών μοιάζουν και παρανοϊκά) και τότε όλοι μαζί, αρχίζουν το δούλεμα δηλ. βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα οι βουλευτάδες τους ωρυόμενοι και το παίζουν αντίθετοι δηλώνοντας ότι θα καταψηφίσουν και άλλα “αντάρτικα”. Τότε και μετά τον επικοινωνιακό "θόρυβο¨ ο υπουργός τάχατε αλλάζει γνώμη και τελικά περνούν λιγότερα μέτρα (αυτά που πραγματικά ήθελαν) δίνοντας μας την αίσθηση ότι πρέπει να τους χρωστάμε και .... χάρη!

Παράδειγμα οι τελευταίες γελοιότητες που είδαμε και ακούσαμε για την πρόθεση τους να φορολογήσουν τις στάνες και τα ακαλλιέργητα χωράφια όπου είχαμε την “δήθεν” δυναμική “παρέμβαση” των 22 βουλευτάδων της ΝΔ και την “υπαναχώρηση” του .... Στουρνάρα!

Επίσης το τελευταίο διάστημα ακούμε συστηματικά από τους μνημονιακούς συγκυβερνώντες όρους και λέξεις των οποίων αλλάζουν την ερμηνεία π.χ κινητικότητα, διαθεσιμότητα κ.α οι οποίες τις περισσότερες φορές σημαίνουν απόλυση αλλά και την περίφημη φράση ότι “δεν θα πάρουμε πια οριζόντια μέτρα” αλλά .... "κάθετα"!!!

Το σίγουρο πλέον είναι ότι όλοι αυτοί οι αχρείοι και αισχροί τύποι μας εμπαίζουν κανονικά οπότε όταν έρθει η ώρα της κάλπης θα πρέπει να τους περιποιηθούμε όπως τους αξίζεις δηλ. να τους γράψουμε “καθέτως" στέλνοντας τους για πάντα στον ..... αγύριστο!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός

Δέκα πράγματα για τα οποία το καθεστώς θα σε κυνηγήσει άγρια...

Νομίζατε ότι στην Ελλάδα της Κατοχικής Ευρώ Χουντάρας θα γλυτώσετε επειδή πιστεύετε ότι είστε καθ όλα νόμιμος; Πιστεύετε μήπως, ότι εσείς τουλάχιστον, εφ' όσον συμμορφώνεστε με τις απαιτήσεις τους, δεν θα έχετε πρόβλημα; Δυστυχώς κάνετε λάθος! Παρ όλα αυτά που τυχόν
πιστεύετε ότι κάνετε σωστά, για το καθεστώς ΔΕΝ είστε νόμιμοι και μην περιμένετε να επιβιώσετε αλώβητοι... 

Ότι και να κάνετε, όσα και να πληρώσετε, κάτω από οποιαδήποτε πέτρα και να κρυφτείτε, το καθεστώς έχει αποφασίσει ότι "παραβιάζετε τον νόμο" με όποιον τρόπο αυτό ορίσει κάθε δευτερόλεπτο που περνά. Αυτό που μένει τώρα είναι να διατάξει το ανελέητο κυνήγημα σας, μέχρι να παραδοθείτε άνευ όρων σε αυτό. Ας δούμε τα πιο σημαντικά δέκα πράγματα για τα οποία το καθεστώς, απαντά πάντα με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο: Θα σας κυνηγήσει, θα σας βρει, και θα σας κάνει να πληρώσετε με κάθε τρόπο που αυτό αποφασίσει και βολεύει εκείνη την στιγμή... Μερικά από αυτά τα πράγματα είναι ήδη εδώ. Τα υπόλοιπα θα τα δείτε προσεχώς κάπου κοντά σας...

10 Απαιτείς τα εργασιακά σου δικαιώματα; 
Πως τολμάς; Αυτό είναι "παράνομο"! Το καθεστώς θα κάνει τα πάντα για να σε απολύσει, να σε στοχοποιήσει και θα σε κάνει να πληρώσεις το "λάθος" σου πολύ ακριβά ώστε να δείτε "τι εστί βερίκοκο"...

9 Πληρώνεις τους φόρους σου; 
Τότε προφανώς είσαι παράνομος! Για να πληρώνεις τους φόρους σου,σημαίνει ότι έχεις χρήματα. Εφ' όσον όμως έχεις χρήματα, τότε πρέπει να πληρώσεις κι άλλο φόρο. Τον πλήρωσες; Τότε έχεις χρήματα! κ.ο.κ. Κατάλαβέ το! Πληρώσεις, δεν πληρώσεις, ΠΑΝΤΑ θα χρωστάς!

8 Δουλεύεις στο δημόσιο; 
Τότε σίγουρα είσαι τεμπέλης, σπαταλάς χρόνο, κλέβεις τα χρήματα του κράτος. Ακόμα κάθεσαι και ακούς; Θα έπρεπε να ντρέπεσαι γι αυτό που είσαι! Από εδώ και στο εξής ή θα απολύεσαι, ή θα ζεις για πάντα με τον φόβο της απόλυσης πάνω από το κεφάλι σου!

7 Είσαι ιδιωτικός υπάλληλος και ακόμα χειρότερα απαιτείς μισθό ή/και ασφάλιση;
Και είσαι ακόμα εδώ; Υπάρχει αυτή η τάξη; Νομίζαμε ότι την καταστρέψαμε!Καλά θα κάνεις να πεθάνεις, εσύ και τα παιδιά σου! Δεν σε χρειαζόμαστε πλέον. Δεν θέλεις; Τότε θα το κάνουμε εμείς...

6 Είσαι ελεύθερος επαγγελματίας; 
Και μη χειρότερα! Δεν ντρέπεσαι που δεν πληρώνεις ΟΑΕΕ, Νοίκι και τους φόρους σου; Εσύ όχι μόνο αξίζει να χάσεις την δουλειά σου, αλλά καλό θα ήταν να πεινάσουν και τα παιδιά σου λίγο. Εδώ που τα λέμε, θα έπρεπε ΉΔΗ να τα είχες στείλει στο εξωτερικό! Έτσι, για να μάθεις να πληρώνεις τους φόρους σου, διεφθαρμένε φοροφυγά!

5 Είπες τίποτα για την κυβέρνηση, τις τράπεζες ή την Τρόικα; 
Βρε φασίστα ναζί, βρε ακροαριστερέ εξτρεμιστή, δεν σέβεσαι το "Συνταματικό τόξο" και τους "εταίρους" μας; Τώρα το καθεστώς θα σε πιάσει θα σε δικάσει με συνοπτικές διαδικασίες, και θα σαπίσεις στην φυλακή! Τι νομίζεις ότι είναι εδώ, καμιά Δημοκρατία, όπου υπάρχει ελευθερία λόγου;

4 Διαβάζετε ή αναφέρεστε στα δικαιώματά σας, ανθρώπινα, συνταγματικά ή απλά τα αυτονόητα; 
Είστε σίγουρα εξτρεμιστής! Θα σε γελοιοποιήσουμε, θα σε μειώσουμε, θα προσαχθείς, θα σε τρομοκρατήσουμε, θα σε διαλύσουμε! Τρομοκράτη!

3 Μήπως ψελίσατε κάτι Εθνική Ανεξαρτησία ή Εθνικό νόμισμα και άλλα σχετικά; 
Τότε είστε προφανώς ενάντια στο "Δημοκρατικό τόξο", και τους ευεγέτες μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό έχει κριθεί παράνομο και εξτρεμιστικό. Θα σε γελοιοποιήσουμε, θα σε μειώσουμε, θα προσαχθείς, θα σε τρομοκρατήσουμε, θα σε διαλύσουμε!

2 Μήπως τολμήσατε να ψιθυρίσετε κάτι για πραγματική Δημοκρατία ή Δικαιοσύνη; 
Και αυτή που έχουμε τώρα τι είναι δηλαδή; Έχει κάτι λάθος; Πρόσεξε τι θα πεις... Δεν είσαι εσύ αυτός που θα τα ανατρέψει όλα! Τι θέλεις δηλαδή, να γίνει καμιά επανάσταση; Το ξέρεις ότι το να αμφισβητείς το πολίτευμα της χώρας είναι παράνομο; Καλύτερα να κλείσεις το στόμα σου, πριν καταλήξεις φυλακή, αλλά μάλλον ούτε η σιωπή σου δεν θα σε σώσει... 

1 Μήπως, ρωτάω μήπως ένα στο εκατομμύριο, τυγχάνει και γεννηθήκατε Έλληνας;
Τώρα τελειώσατε, δεν σας σώνει ΤΙΠΟΤΑ. Πρώτα πρώτα, θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Δεύτερον, είσαι τεμπέλης, αξιολύπητος, άχρηστος, διεφθαρμένος και μπατακτσής. Για όλα αυτά θα πληρώσετε πολύ ακριβά. Δεν είναι δυνατόν να είσαι νόμιμος εφ όσον είσαι Έλληνας. Το οικόπεδό σου θα δημευθεί, εσύ θα εξαφανιστείς, και η Ιστορία σου θα ξεχαστεί!

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ!
ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ!
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ!!!

Καλή Λευτεριά!

Σ. Κατσούλης

πηγή Τρικλοποδιά

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ

Η αδέκαστη ελληνική δικαιοσύνη... Οι ευαίσθητοι εισαγγελείς, λέτε να μην γνωρίζουν τον Ποινικό Κώδικα - Άρθρο 146 περί Παραβίασης μυστικών της Πολιτείας;... 

Λέτε να συμβαίνει κάτι άλλο στην αδέκαστη δικαιοσύνη; Βέβαια, όταν πρόκειται να δαγκώσουν αδύνατους, φτωχούς, βιοπαλαιστές ή να προστατευτεί ο κ. Πάχτας ή οι τραπεζίτες... έχουμε αντιφασιστική κι άμεση "δικαιοσύνη". Τώρα??? Τίποτε??? Ελλάδα: η χώρα της παράνοιας... Και της σχιζοφρένειας επίσης. Βγαίνει χθες-προχθές η γνωστή Μοσχαροκεφαλή εκτελώντας ποιός ξέρει (όλοι ξέρουμε) τί διατεταγμένη υπηρεσία και...

Ξεφτιλίζει ένα ολόκληρο κράτος, λέγοντας ότι παρακολουθούσαν-υπέκλεπταν συνομιλίες πρεσβειών. Και τίποτε δεν συνέβει! Κανείς απ' την Δικαιοσύνη δεν συγκινήθηκε!

Όταν πριν τρία χρόνια η ίδια Μοσχαροκεφαλή είχε πεί ''μαζί τα φάγαμε!'', παραδεχόμενος ότι ο ίδιος τουλάχιστον είχε φάει, και πάλι η Δικαιοσύνη έμεινε ακίνητη!

Γενικά, για να μπορείς στην Ελλάδα να λες ό,τι θες χωρίς να σ' ενοχλεί κανείς πρέπει μάλλον να...είσαι μοσχαροκεφαλή! Παράνοια;

Βγαίνει χθες ο επίσης γνωστός ''πρωθυπουργός'' και κάνει παρέμβαση ό ίδιος ώστε να μην φορολογηθούν θερμοκήπια, αγροτικές αποθήκες και μαντριά!  Δίνει επίσης και μίνι συνέντευξη για την επιτυχία του και το λαϊκό του προφίλ!

Είναι ο ίδιος ''πρωθυπουργός'' που τον Αύγουστο είχε κάνει το ίδιο για το ΦΠΑ στις μπουγάτσες και τα σουβλάκια!Τότε μάλιστα είχε κάνει και ολόκληρο διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό!

Δηλαδή κάθε φορά που ο ''πρωθυπουργός'' τρώει τις ''σφαλιάρες'' του στο εξωτερικό, έρχεται και κάνει επίδειξη ισχύος στα μαντριά και στις τυρόπιτες!  Παράνοια;

Βγαίνει χθες το γνωστό Παράφρον μπουμπούκι στα τηλεπαράθυρα (πριν την παρέμβαση του ''πρωθυπουργού'', που λέγαμε πρίν) και εκθειάζει την φορολόγηση μαντριών, θερμοκηπίωνκαι αποθηκών λέγοντας για τους αγρότες πολίτες:  ''για να μάθουν είτε να εκμεταλλεύονται την περιουσία τους, ή να την πουλήσουν!''  Παράνοια;  Μπά..  Μάλλον σχιζοφρένεια!

Βγαίνει ο εκπρόσωπος του γνωστού ακροδεξιού κόμματος και ρωτά (με το δίκιο του): ''Εμάς μας κατηγορείτε για ναζισμό. Τον δικό σας κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, πρώην τσεκουροφόρο, που φωτογραφίες του υπάρχουν να εκφωνεί λόγο μπροστά από φασιστική αφίσα, γιατί τον καμαρώνετε; Και κανείς απ' το πλειοψηφικό κυβερνητικό κόμμα δεν απαντάει!  Σχιζοφρένεια;

Άλλος για την βάρκα μαααας; Δρομοκαϊτειο πάμε..

SIBILLA.GR 

ΣΥΡΙΖΑ: Εξευτελιστική η πανευρωπαϊκή "πρωτιά" της Ελλάδας στα ποσοστά ανεργίας

Ημερομηνία: 31/10/2013 

Ανακοίνωση του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα ποσοστά ανεργίας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ που ανακοίνωσε η Eurostat

Η πανευρωπαϊκή εξευτελιστική πρωτιά της χώρας μας για δέκατο συνεχόμενο μήνα στα ποσοστά ανεργίας και ιδιαίτερα στην ανεργία των νέων, από τους οποίους περίπου 7 στους 10 είναι άνεργοι, είναι το αποτέλεσμα των εφαρμοζόμενων καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών.

Η πολύ μεγαλύτερη ανεργία στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου σε σχέση με αυτές του Βορρά επιβεβαιώνει το ποιος ωφελείται και ποιος χάνει από τις σκληρές νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται στις πρώτες.

Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ η ανάπτυξη και ο συντονισμός των αγώνων των δυνάμεων της Αριστεράς, των εργατικών συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου, με στόχο να ηττηθούν και να ανατραπούν οι πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια της καταστροφής της Ευρωζώνης, που έχουν μετατρέψει τις χώρες του Νότου σε αποικίες χρέους και οικονομικές μπανανίες και έχουν οδηγήσει τους λαούς τους σε οικονομική εξαθλίωση, ανεργία, φτώχεια και απελπισία.

- See more πηγή  

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ ΑΕΠ Ο ΤΖΙΡΟΣ ΤΩΝ 500 ΠΙΟ ΚΕΡΔΟΦΟΡΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

πηγη "ισκρα"

(Πεμ. 31/10/13 

Τις 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, καθώς και τους 200 πιο κερδοφόρους ομίλους εταιρειών, βάσει των δημοσιευμένων ισολογισμών τους για τη χρήση του 2012, παρουσίασε ηICAP την Πέμπτη (31/10).

Η έκθεση της ICAP επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η βαθιά οικονομική κρίση δεν έχει αγγίξει τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, αλλά αντίθετα, αυτές συνεχίζουν και αποσπούν κέρδη δισεκατομμυρίων, ενώ, την ίδια ώρα, οι πολιτικές λεηλασίας των μνημονιακών κυβερνήσεων βυθίζουν στη φτώχια και την ανεργία το λαό της Ελλάδας. 

ΣΤΑ 10 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΤΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΡΔΗ

Το κριτήριο με βάση το οποίο γίνεται η κατάταξη των επιχειρήσεων (και ομίλων αντίστοιχα) είναι τα κέρδη EBITDA (Earnings Before Interest, Tax, Depreciation and Amortization), δηλαδή τα κέρδη της επιχείρησης από λειτουργικές δραστηριότητες πριν την επίδραση τωνχρηματοοικονομικών και έκτακτων εσόδων-εξόδων, καθώς και των αποσβέσεων επί των παγίων στοιχείων.

Βάσει των στοιχείων που επεξεργάστηκε η ICAP, οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες στην Ελλάδαεμφάνισαν συνολικά κέρδη προ φόρου της τάξης των 2,4 δισ. ευρώ το 2012 (+26% από τα αντίστοιχα της περσινής έκδοσης), ενώ το τελικό καθαρό αποτέλεσμα του συνόλου των εταιρειών ήταν, για τρίτη χρονιά, ζημιογόνο, με ζημίες της τάξης των 13,1 δισ. ευρώ.

Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι βλέπουν τα εισοδήματά τους ναεξανεμίζονται και τα λαϊκά νοικοκυριά έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει, οι 500 αυτές εταιρείεςεμφάνισαν το 2012 κέρδη EBITDA της τάξης των 10 δισ., στο ίδιο επίπεδο με τις 500 κορυφαίες του 2011, πολλαπλάσια όμως των αντίστοιχων κερδών EBITDA του συνόλου των επιχειρήσεων, τα οποία διαμορφώθηκαν τελικά σε 2,09 δισ. ευρώ.

Εντυπωσιακό ειναι και το μέγεθος του κύκλου εργασιών των 500 αυτών εταιριών, ο οποίος ξεπερνάει το 50% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για το 2012. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι τοδεδομένο ότι μόλις 500 επιχειρήσεις, κάλυψαν με τον τζίρο τους ποσοστό 54,1% του συνολικού κύκλου εργασιών όλων των εταιρειών με διαθέσιμους ισολογισμούς.

Αναφορικά με τη σύνθεση της ομάδας των 500 πλέον κερδοφόρων ελληνικών εταιρειών (βάσει κερδών EBITDA του έτους 2012), σημειώνεται ότι 132 εταιρείες της περσινής κατάταξης δενπεριλαμβάνονται στη νέα κατάταξη και αντικαθιστώνται από άλλες επιχειρήσεις.

Από τις επιχειρήσεις που «βγήκαν εκτός» κατάταξης το τελευταίο έτος, 23 εταιρείες εμφάνισαν ζημιογόνα αποτελέσματα (αρνητικά κέρδη EBITDA) το 2012, ενώ οι λοιπές είτε είχαν αντίστοιχα κέρδη μικρότερα του κατωτάτου ορίου, είτε δεν δημοσίευσαν ισολογισμό ή τέλος κάποιες (9) ήταν αδρανείς το τελευταίο έτος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες του 2012, μόνο 67 εταιρείες είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών.

Αναφορικά με τα μερίδια συμμετοχής των διαφόρων τομέων στο συνολικό κύκλο εργασιών των 500 εταιρειών της κατάταξης κατά το 2012, ο τομέας της Βιομηχανίας ήταν πρώτος με μερίδιο 34,8%. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο τομέας των Λοιπών Υπηρεσιών με μερίδιο 29,3%, εκτοπίζοντας στην τρίτη θέση πλέον το Εμπόριο (μερίδιο 26,5%).

ΚΟΡΥΦΑΙΑ Η ΔΕΗ - ΤΟ «TOP 20»

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η κορυφή της κατάταξης για το 2012. Παρατηρείται ότι στην πρώτη εικοσάδα των πλέον κερδοφόρων εταιρειών (βάσει EBITDA) η πλειονότητα παρέμεινε σταθερή, με τις 16 από τις 20 εταιρείες να εμφανίζονται στην κορυφή τόσο το 2012 όσο και το 2011, σημειώνοντας απλά κάποια εναλλαγή στις θέσεις της κατάταξης.

Αναφορικά με τη συμμετοχή των επί μέρους τομέων στη «σύνθεση» της πρώτης εικοσάδας εταιρειών,το 2012 συμμετείχαν 12 εταιρείες του τομέα «Λοιπών Υπηρεσιών», δύο Βιομηχανίες, τρεις εμπορικές εταιρείες και από μία εταιρεία των λοιπών τομέων.

Η πιο κερδοφόρα εταιρεία για το 2012 ανεδείχθη η ΔΕΗ ΑΕ, η οποία επανήλθε στην κορυφή επιτυγχάνοντας θεαματική βελτίωση των κερδών EBITDA (+52,2%), εκτοπίζοντας έτσι στη 2η θέσητον ΟΠΑΠ ΑΕ, λόγω υποχώρησης της κερδοφορίας του (μείωση κερδών EBITDA κατά 8,5%).

Νεοεισερχόμενες εταιρείες στο TOP 20 είναι μία εταιρεία του τομέα «Λοιπών Υπηρεσιών» (WIND ΕΛΛΑΣ Τηλεπικοινωνίες ΑΕ), μία εμπορική (ΓΕΝΕΣΙΣ ΦΑΡΜΑ ΑΕ), μία ασφαλιστική (ΕΘΝΙΚΗ ΑΕΕΓΑ) και μία από τον τομέα τουρισμού (OLYMPIC AE).

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ : 451.250 ευρώ το χρόνο...o μισθός του Παντελή Καψή!!!

Στη χώρα που οι χαμηλοσυνταξιούχοι παίρνουν γύρω στα 300-500 ευρώ, στη χώρα με το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, στη χώρα των κομμένων μισθών και δώρων, στη χώρα των 250.000 «κόκκινων» στεγαστικών δανείων...

 στη χώρα όπου τα μαγαζιά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σ’ αυτά που έχουν ήδη βάλει λουκέτο και σ’ αυτά που θα βάλουν προσεχώς,
στη χώρα που ένα μεγάλο μέρος του λαού τρώει σε συσσίτια της Εκκλησίας,στη χώρα που νοικοκυριά έχουν μείνει χωρίς ρεύμα γιατί δεν έχουν να το πληρώσουν..
στη χώρα που ο λαός παγώνει το χειμώνα γιατί είναι ακριβό το πετρέλαιο, στη χώρα που αυτοκίνητα είναι ακινητοποιημένα γιατί είναι ακριβή η βενζίνα και υψηλά τα τέλη κυκλοφορίας, στη χώρα που τέλος πάντων συμβαίνουν αυτά και άλλα πολλά και χειρότερα, πόσα λέτε πως παίρνει ο υπουργός της νέας ΕΡΤ (ή όπως τέλος πάντων θα λέγεται

Κρατηθείτε: 451.250 ευρώ το χρόνο!!!

Πρόκειται βεβαίως για τον «πολύ» Παντελή Καψή, πρώην του ΚΚΕ εσωτερικού (στα νιάτα του), πρώην παπανδρεϊκό στις εποχές της δόξας του και νυν υπουργό της… αδέξιας συγκυβέρνησης.

Αφού το ευρώ είναι ταμπού, μη διαμαρτύρεστε για τα επερχόμενα περισσότερα δεινά

Γράφει 0 Anastassios D. Retzios

Δεν καταλαβαίνω γιατί  οι υποστηρικτές του ευρώ, διαμαρτύρονται  για τη μείωση των μισθών και των συντάξεών τους. Τα δάνεια  που μας παρέχουν σε ευρώ οι υπερκυβερνήτες από τη Φραγκφούρτη, μόλις και μετά βίας φτάνουν για την κάλυψη των βασικών εξόδων του κράτους για τρέχοντες μισθούς και συντάξεις, ενώ έχουν ανασταλεί οι πληρωμές προμηθευτών, εφ’ άπαξ αποζημιώσεων, νέων συντάξεων,κλπ.   Αυτό είναι το τίμημα για  το ταμπού της παραμονής της Ελλάδας στην  Ευρωζώνη.

Στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν βασικά υλικά  όπως λχ. χειρουργικά γάντια, ο στρατός και η αστυνομία δεν έχουν καύσιμα για να κινήσουν τα οχήματά τους, τα σχολεία δεν έχουν πετρέλαιο για να θερμάνουν τις αίθουσες, οι κρατικές υποδομές καταρρέουν από έλλειψη συντήρησης, οι επιχειρήσεις κλείνουν ή δραπετεύουν στο εξωτερικό, η ανεργία πετάει στα ύψη σε επίπεδα 30%, το κράτος έχει ανείσπρακτους φόρους περισσότερα από 52 δις ευρώ. 

Αλλά υπάρχουν και άλλα νέα για τους οπαδούς του ευρώ. Η κατάσταση θα χειροτερεύσει. Ο έλεγχος των εσόδων του κράτους βρίσκεται  στα χέρια της Τρόικας, καθώς όλες οι δημόσιες εισπράξεις  κατατίθενται σε δεσμευμένο λογαριασμό που ελέγχεται απ’ αυτήν με τη συμφωνία της 16ης Φεβρουαρίου 2012.

Με δεδομένο ότι δεν προβλέπεται η εισροή άλλων ερωδανείων, αν  τα κρατικά έσοδα είναι λιγότερα από τα έξοδα κατά την τρέχουσα περίοδο, κάτι που είναι βέβαιο, θα υπάρξουν και άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, καθώς και βαρύτερες φορολογικές επιβαρύνσεις. Εννοείται ότι οι τόκοι για τα προηγούμενα δάνεια είναι τα πρώτα που καταβάλλονται και κατά συνέπεια, τα κρατικά έσοδα πρέπει να είναι πολύ περισσότερα από τα αντίστοιχα έξοδα.

Γι’ αυτό, οι ξεροκέφαλοι λάτρεις του ευρώ ας ετοιμάζονται για να σφίξουν και άλλο τη ζώνη. Ασφαλώς και δεν έχουν δικαίωμα να ομιλούν ή να διαμαρτύρονται για τα ισχύοντα και τα επερχόμενα δεινά. Αφού το ευρώ είναι ταμπού κατ’ αυτούς, είναι το ιερό εθνικό μας νόμισμα στο οποίο ομνύουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, καλύτερα να σιωπούν.

Η μονομανής και ανόητη ευρωλαγνία προστατεύει τις σφαγιαστικές Μνημονικές επιλογές, καταστρέφει την ανταγωνιστικότητα της χώρας και το εναπομείναν παραγωγικό της δυναμικό. Στο βωμό του ευρωταμπού, οι μισθοί, οι συντάξεις, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι κοινωνικές παροχές, το εκπαιδευτικό σύστημα, η αξία της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών και του ίδιου του κράτους, τα πάντα υποτιμούνται και θα υποτιμηθούν σε τριτοκοσμικά επίπεδα.

Έτσι λοιπόν, αυτοί που θέλουν να παραμείνουμε στο ευρώ, οφείλουν να καταλάβουν το αυτονόητο, ότι δηλ. δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη φτώχεια και την υποτέλεια χωρίς τέλος. Ας βάλουν λοιπόν το κεφάλι στην άμμο, όπως οι στρουθοκάμηλοι και ας μη διαμαρτύρονται για το Μνημόνιο και τις αρπακτικές του πρακτικές.

 Το ως άνω κείμενο είναι ελεύθερη απόδοση α μιας επιστολής  στην ομάδα των Hellenic Professors του Προέδρου της Bay Clinical R&D Services, Anastassios D. Retzios, Ph.D, San Ramon, California 94582, USA

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/afoy-eyro-einai-tampoy-mi-diamartyreste-gia-ta-eperhomena-perissotera-deina-0#sthash.mW4EjFBx.dpuf

Οι βαθιές πολιτικές ρίζες της ελληνικής χρεοκοπίας

Του Δημήτρη Καζάκη οικονομολόγου - αναλυτή Σε μια συνέντευξή του ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου διατύπωσε την εξής ενδιαφέρουσα άποψη: «Καμία χώρα με τόσο μεγάλες ανάγκες δανεισμού, με τόσο μεγάλη εξάρτηση από δανεικά κεφάλαια για να λειτουργήσει δεν είναι κατ’ ουσίαν ελεύθερη. Οι πιστωτές – είτε άμεσα είτε έμμεσα – ζητούν λογαριασμό για το τι κάνεις τα λεφτά που σε δανείζουν, όχι απαραίτητα γιατί θέλουν να επιβάλουν την οικονομική τους πολιτική, αλλά κυρίως για να εξασφαλίσουν ότι τα χρήματα που σου δανείζουν θα μπορέσουν να τα πάρουν πίσω, γιατί είναι χρήματα φορολογουμένων και ασφαλισμένων σε Ταμεία άλλων χωρών και μετόχων στους οποίους λογοδοτούν» («Κόσμος του Επενδυτή», 15-16.5).  Ας αφήσουμε κατά μέρος την αναφορά σε «φορολογούμενους και ασφαλισμένους σε Ταμεία άλλων χωρών», όπου υποτίθεται ότι λογοδοτούν οι πιστωτές της χώρας μας. Πρόκειται για τις συνήθεις ανοησίες με τις οποίες διανθίζουν τόσο ο κύριος υπουργός όσο και ο πρωθυπουργός της χώρας τις λιγοστές αλήθειες που αναγκάζονται να ομολογήσουν. Άλλωστε δεν μπορεί να μην ξέρει κοτζάμ υπουργός Οικονομικών ότι σε ασφαλιστικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες ανήκει μόλις το 15% των ελληνικών ομολόγων. Κι αυτοί που διαχειρίζονται τα λεφτά των «φορολογουμένων και ασφαλισμένων» λογοδοτούν σ’ αυτούς όσο λογοδοτούν και οι διαχειριστές των δικών μας ασφαλιστικών ταμείων, οι οποίοι καθ’ υπόδειξη των κυβερνήσεων, αλλά και γνωστών κερδοσκοπικών κυκλωμάτων, έχουν φορτώσει τα ταμεία με κάθε λογής ομόλογα και άλλες ανάλογου τύπου επενδύσεις χωρίς αντίκρισμα. Οι πιστωτές του κράτους εξ άλλου δανείζουν την Ελλάδα μόνο επειδή γνωρίζουν ότι έχουν να κερδίσουν πάρα πολλά. Πάντα με την αμέριστη βοήθεια των κυβερνήσεων αυτής της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης, 1974-2009, η Ελλάδα έχει πληρώσει σε εξυπηρέτηση χρέους πάνω από 640 δισ. ευρώ για ένα κυλιόμενο δημόσιο χρέος των 300 δισ. ευρώ το 2009. Πρόκειται για μια μέση απόδοση της τάξης του 215%! ● Ποια άλλη επιχείρηση μπορεί να υπερηφανευτεί για τέτοιες αποδόσεις; ● Γιατί λοιπόν να μη φορτώσουν με δάνεια τη χώρα; Ωστόσο, αυτό που ομολογεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών, ότι δηλαδή το βασικό πρόβλημα έγκειται στις «τόσο μεγάλες ανάγκες δανεισμού», είναι αυτό που αρνιόταν να παραδεχθεί η κυβέρνηση ευθύς εξαρχής. Αντ’ αυτού είχε πλασάρει το γνωστό πια παραμύθι περί «αξιοπιστίας της χώρας στις αγορές». Για να μη μιλήσουμε για τον Καιάδα του ΔΝΤ, ο οποίος, όπως ομολόγησε πρόσφατα ο υφυπουργός Οικονομικών Σαχινίδης, ήταν εξαρχής ο κρυφός στόχος της κυβέρνησης, ήδη από την επομένη των εκλογών.Όμως αυτό που δεν διευκρινίζει ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι το πώς γεννήθηκαν αυτές οι «τόσο μεγάλες ανάγκες δανεισμού». Στον Μητσοτάκη η ρίζα του κακού! Το ελληνικό κράτος δανειζόταν ανέκαθεν, όχι για να επενδύσει στην ανάπτυξη της χώρας και στην ευημερία του λαού, αλλά για να ξεπληρώσει παλιότερα δάνεια που είχε συνάψει με επαχθείς όρους.«Η μεγάλη αυτή δανειακή επιβαρύνσεις  εδημιουργήθη συνεπεία των υποχρεώσεων των παλαιών δανείων και μάλιστα δανείων μη εισπραχθέντων και μη χρησιμοποιηθέντων χάριν της εθνικής οικονομίας» έγραφε το 1937 ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος σχετικά με την υπέρογκη δανειακή επιβάρυνση του κράτους εκείνης της εποχής. Οι σημερινές δανειακές ανάγκες, τα σημερινά αδιέξοδα της υπερχρέωσης, έχουν την καταγωγή τους στις ρυθμίσεις των προπολεμικών χρεών της χώρας που έγιναν στη δεκαετία του 1960 από τις κυβερνήσεις της ΕΡΕ και της Ένωσης Κέντρου. Από την περίοδο της απελευθέρωσης, τόσο το ΕΑΜ όσο και σύσσωμη η Αριστερά αργότερα, με κύρια έκφρασή της την ΕΔΑ, είχαν ως βασική θέση τη διαγραφή των προπολεμικών χρεών της χώρας, με σκοπό την αυτοδύναμη παραγωγική ανασυγκρότησή της προς όφελος του λαού της. Την άποψη αυτή, περί διαγραφής των προπολεμικών χρεών, είχαν υιοθετήσει την εποχή εκείνη και μια σειρά σεβαστών καθηγητών της οικονομίας, όπως ο μετέπειτα ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος, ο διατελέσας διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Ξενοφών Ζολώτας, ο καθηγητής Δημήτριος Καλιτσουνάκης κ.ά. Το θεωρούσαν – εκτός όλων των άλλων – και ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής από τους συμμάχους προς την Ελλάδα που υπέστη ανυπολόγιστες καταστροφές κατά τη διάρκεια του πολέμου. Φυσικά οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι κάθε άλλο παρά ήταν διατεθειμένοι να ξεχάσουν τα προπολεμικά χρέη της Ελλάδας. Αντίθετα θέλησαν να τα χρησιμοποιήσουν για να τη μετατρέψουν ουσιαστικά σε αποικία τους. Εν τη μεγαθυμία τους, αντί για διαγραφή, πρότειναν αναδιαπραγμάτευση και ρύθμιση των προπολεμικών χρεών. Έτσι ξεκίνησε ένας οργανωμένος διεθνής διασυρμός της χώρας από τους πιστωτές της προκειμένου να εξασφαλίσουν, μέσα από την αναδιαπραγμάτευση του προπολεμικού χρέους, όσο το δυνατόν μεγαλύτερα οφέλη. Ο διασυρμός αυτός διάρκεσε σχεδόν δυο δεκαετίες, με αποτέλεσμα μια αποικιοκρατική ρύθμιση των προπολεμικών χρεών. Την τελική αυτή ρύθμιση επέτυχε – ποιος άλλος; – ο κ. Μητσοτάκης, ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, τον Ιούλιο του 1964. Ο Μητσοτάκης προχώρησε σε τέτοια ρύθμιση χρεών, ώστε μπροστά της ωχριούσε ακόμη και η παλιότερη της ΕΡΕ. «Η ονομαστική αξία των χορηγηθεισών νέων ομολόγων εις τους κομιστάς προπολεμικών εσωτερικών δανείων διαπλασιάζεται, ο τόκος αυξάνεται και θεσπίζεται λαχείο. Εν συγκρίσει προς την ρύθμιση υπό της κυβερνήσεως της ΕΡΕ, δίνονται ήδη 160% επί πλέον», θριαμβολογούσε τότε η φιλική προς τον Μητσοτάκη «Ελευθερία» (16.7.1964). Ο διακανονισμός αποπληρωμής αυτής της λεόντειας σύμβασης προβλεπόταν να γίνει εντός 42 έως 45 ετών. Ο κ. Μητσοτάκης, δηλαδή, το 1964 υποθήκευσε τη χώρα έως το 2006 και 2009! Με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα αναγνώριζε και όφειλε να αποπληρώσει προπολεμικά δάνεια από το 1881 σε τουλάχιστον διπλάσια από την τρέχουσα αξία τους. Κι αυτό παρά, το γεγονός ότι είχαν μεσολαβήσει δυο επίσημες πτωχεύσεις της χώρας (το 1893 και το 1932) και δυο παγκόσμιοι πόλεμοι που την είχαν κυριολεκτικά ισοπεδώσει. Το ύψος αυτών των υποχρεώσεων αντιστοιχεί σε σημερινές τιμές γύρω στα 100 δισ. ευρώ! Δηλαδή σχεδόν το ένα τρίτο του σημερινού δημόσιου χρέους. Αυτές αποτέλεσαν τη βάση της δυναμικής του σημερινού χρέους, που είναι πλέον αδύνατο να αποπληρωθεί. Ο γνωστός ιστορικός της περιόδου Ζορζ Μεϊνό παρατηρούσε ότι ο «εξαναγκασμός της χώρας ν’ αναλάβη την εξυπηρέτηση του δημοσίου της χρέους, υποχρέωση με αμφίβολη ηθική βασιμότητα», αποκτά εκ των πραγμάτων «δυσάρεστο χαρακτήρα για την οικονομική κατάσταση μιας χώρας από την στιγμή που η κυβέρνησή της είναι υποχρεωμένη να συνάπτη νέα χρέη για να εξασφαλίση την υπηρεσία των παλαιών». Κι αυτά γράφονταν το 1964. Από τη χούντα στον Καραμανλή Η χούντα κατόπιν θεσμοθέτησε ως αναπόφευκτη την πολιτική υπερχρέωσης ισχυριζόμενη ότι «ο συνεχώς διογκούμενος δανεισμός από την ξένην κεφαλαιαγοράν ακολουθεί ως αναπόφευκτον δυσμενές σύνδρομον αυτής της ανωμαλίας (σ.σ.: του ελλειμματικού ισοζυγίου πληρωμών), καθιστών ακόμη στενότερα την εξάρτηση από το εξωτερικό. Και το τελευταίον αυτό αποτελεί την πλέον εντυπωσιακή ομοιότητα μεταξύ των μικρών εθνικών οικονομικών μονάδων» («Ελεύθερος Κόσμος», 29.12.1968). Με άλλα λόγια, ως τυπική Ψωροκώσταινα, η Ελλάδα δεν μπορεί να αποφύγει τον δυσμενή δανεισμό από τη διεθνή κεφαλαιαγορά. Ότι  δηλαδή ισχυρίζονται και οι σημερινοί κυβερνήτες. Με τη μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις Καραμανλή του πρεσβύτερου όχι μόνο αναγνώρισαν τα κρυφά και φανερά χρέη της χούντας, αλλά συνέχισαν στον ίδιο καταστροφικό δρόμο. Ο υφυπουργός Συντονισμού Στ. Δήμας διευκρίνιζε ότι «η χώρα μας... θα συνεχίσει για αρκετά ακόμη χρόνια να έχει την ανάγκη προσφυγής στον εξωτερικό δανεισμό...» («Ναυτεμπορική», 20.10.1979). Ενώ ο κ. Μητσοτάκης, ως υπουργός Συντονισμού, δήλωνε υπερηφάνως: «Όλοι επιδιώκουν να μας δανείσουν!» (ό.π.). Και πώς να μην επιδιώκουν να μας δανείσουν, όταν κάθε σύμβαση δανείου, ιδίως από το εξωτερικό, συνοδευόταν με προνομιακούς όρους αποπληρωμής και ταυτόχρονα με δεσμεύσεις αγοράς προϊόντων, βιομηχανικών και άλλων, από την πιστώτρια χώρα; Κι ενώ ο ελληνικός λαός, από τον «γύψο» της χούντας, έμπαινε στον «γύψο» της μόνιμης λιτότητας επί μεταπολίτευσης, οι κυβερνήσεις Καραμανλή ανακάλυπταν ένα νέο κόλπο για να φορτώνουν με χρέη το Δημόσιο. Αντί να δανείζεται η κεντρική κυβέρνηση, έβαζαν τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις κρατικές τράπεζες να δανείζονται, για να καλύπτονται οι «μαύρες τρύπες» στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και να τροφοδοτούνται με «δανεικά και αγύριστα» οι μεγαλοβιομήχανοι και οι κρατικοδίαιτοι μεγαλοεπιχειρηματίες της εποχής. Έτσι εντέχνως εμφανιζόταν ο δημόσιος δανεισμός να είναι περιορισμένος, την ίδια στιγμή που οι δημόσιες επιχειρήσεις και οι τράπεζες φορτώνονταν με χρέη έως και 10 φορές την κεφαλαιακή τους σύνθεση. Η εποχή Ανδρέα Παπανδρέου Το 1981 η πλειονότητα του ελληνικού λαού πίστεψε ότι θα απαλλάξει τη χώρα από αυτόν τον βραχνά και ανέδειξε στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε υποσχεθεί «σεισάχθεια» για τα χρέη και τιμωρία για τους ενόχους της εξωτερικής υπερχρέωσης της χώρας. Δυστυχώς όμως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ανακάλυψαν στον δανεισμό ένα καλό εργαλείο για να εξαναγκάσουν τον λαό να πορευτεί στον ίδιο καταστροφικό κατήφορο. Μάλιστα ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου στην 9η Σύνοδο της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ το 1983ανακάλυπτε ότι λόγω της κρίσης: «Η Ελλάδα θα πρέπει να στηριχτεί αρκετά στον εξωτερικό δανεισμό, όχι περισσότερο από πριν, αλλά τουλάχιστον όσο πριν. Και εδώ είναι το κλειδί της ιστορίας. Εάν η οικονομία σου δεν κριθεί φερέγγυα, με κάποια έννοια του νοικοκύρη, θα αναγκαστείς να πας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να χτυπήσεις την πόρτα του. Και αυτοί θα σου δώσουν. Αλλά υπό τον όρο πλέον ότι αυτοί θα επιβάλουν – εκείνοι σε σένα – την οικονομική πολιτική της κυβέρνησής σου. Και αυτό σημαίνει: Τέρμα το σοσιαλιστικό πείραμα». Το σκηνικό της προσφυγής στο ΔΝΤ άρχισε να στήνεται από την εποχή που ο Α. Παπανδρέου έκανε την ιστορική ανακάλυψη ενός «σοσιαλιστικού πειράματος» με δανεικά και μάλιστα χρωστούμενα στις ξένες κεφαλαιαγορές.Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο αποδέχτηκαν να συνεχίσουν την αποπληρωμή όλων των προηγούμενων ληστρικών δανειακών συμβάσεων, αλλά ξεκίνησαν και τον δικό τους καταστροφικό κύκλο υπερχρέωσης. Για παράδειγμα, φρόντισαν να φορτώσουν στον κρατικό προϋπολογισμό τις αποκαλούμενες «προβληματικές επιχειρήσεις», αυτές δηλαδή που είχαν λεηλατήσει οι ιδιοκτήτες τους με την αμέριστη βοήθεια των «δανεικών κι αγύριστων» των κυβερνήσεων Καραμανλή. Όχι μόνο φόρτωσαν στο κράτος τα τεράστια ιδιωτικά χρέη που είχαν συσσωρεύσει αυτές οι επιχειρήσεις, αλλά τις κράτησαν για σχεδόν μια δεκαετία ουσιαστικά ανενεργές ή σε κατάστασησκόπιμης υπολειτουργίας, πληρώνοντας μέσω του Οργανισμού Ανασυγκρότησης των Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) τους μισθούς των εργαζομένων σ’ αυτές με αντάλλαγμα την ψήφο τους. Με τον τρόπο αυτόν όχι μόνο κατέστρεψαν την αφρόκρεμα των παραγωγικών επιχειρήσεων της ελληνικής οικονομίας εκείνης της εποχής, όχι μόνοεκμαύλισαν συστηματικά το πιο παραγωγικό εργατικό δυναμικό της χώρας, αλλά μετασχημάτισαν τη ληστεία των προβληματικών σε ένα τεράστιο δημόσιο χρέος. Τελικά, άλλες τις έκλεισαν και άλλες τις πούλησαν για παλιοσίδερα. Κι όχι μόνο αυτό. Ο εναγκαλισμός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ με την τότε ΕΟΚ είχε ως αντάλλαγμα τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα(ΜΟΠ), τα οποία αποτέλεσαν την απαρχή των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων προς τη χώρα, έχοντας ευθύς εξαρχής σκοπό να εκμαυλίσουν και να διαφθείρουν πλατιά κοινωνικά στρώματα, ώστε να αποδεχτούν την υποταγή της χώρας στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση». Προκειμένου οι αγρότες να μη φωνάζουν για την αδιάθετη παραγωγή τους, τους έμαθαν να νοιάζονται μόνο για τα θαφτικά των χωματερών και τις επιδοτήσεις άνευ αντικρίσματος. Προκειμένου η επαγγελματική διανόηση να μη διαμαρτύρεται για τη μάστιγα της ανεργίας, της υποαπασχόλησης και της ετεροαπασχόλησης, τους έμαθαν να βολεύονται με τα κοινοτικά προγράμματα. Έτσι έκαναν τη δουλειά τους ανενόχλητοι και οι ποικίλοι επιτήδειοι του κομματικού μηχανισμού που συντηρούν ανέκαθεν και αναπαράγουν την εξουσία. Έτσι, για κάθε 100 ευρώ κοινοτικών επιχορηγήσεων, το δημόσιο χρέος αυξανόταν κατά 250. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αδιαφόρησαν πλήρως για την εκτίναξη των εξωτερικών ελλειμμάτων, στην οποία συνέβαλε αποφασιστικά πρώτα η ΕΟΚ και αργότερα η Ε.Ε. Πώς αντιμετώπισαν αυτήν την εκτίναξη; Με τον πολύπαραδοσιακό τρόπο. Με επιστροφή, από το 1984 και μετά, στη μονόπλευρη λιτότητα και φυσικά στην έξαρση του δημόσιου δανεισμού. Την εποχή εκείνη πλήθαιναν οι προειδοποιήσεις για τον εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους, ειδικά του εξωτερικού. Ο ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος προειδοποιούσε ότι το 75% των νέων δανείων χρησιμοποιείται για την εξυπηρέτηση των παλιών και επομένως «είναι πολύ αμφίβολο αν κατά τα προσεχή έτη η Ελλάς θα μπορεί να δανείζεται τόσο σημαντικά ποσά δίχωςπαρεμβάσεις διεθνών οργανισμών, δίχως δεσμεύσεις έναντι των δανειστών και δίχως υποθήκευση του οικονομικού μέλλοντος της χώρας» («Το Βήμα»,15.9.1985). Το 1986 πρώτη φορά στο ΔΝΤ... Η προειδοποίηση του Αγγελόπουλου δεν άργησε να επαληθευτεί. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αδυνατώντας να δανειστεί από το εξωτερικό, προσέφυγε το 1986 στην ΕΟΚ. Οι Βρυξέλλες ανταποκρίθηκαν με δάνειο της τάξης των 1,75 δισ. Ευρωπαϊκών Νομισματικών Μονάδων, το οποίο θα δινόταν σε δυο δόσεις «μετά από ανασκόπηση εκ μέρους της Νομισματικής Επιτροπής του ΔΝΤ της πορείας της ελληνικής οικονομίας κατά το 1986», όπως σημείωνε η έκθεση του ΔΝΤ εκείνη τη χρονιά. Ήταν η πρώτη φορά που οι Βρυξέλλες έστελναν την Ελλάδα στο ΔΝΤ με μοχλό τον δανεισμό. Το τι ζητούσε το ΔΝΤ για να εγκρίνει τον εξωτερικό δανεισμό της ελληνικής κυβέρνησης ήταν αυτονόητο: «σταθερή εισοδηματική πολιτική ώστε να περιοριστεί η αύξηση του κόστους εργασίας συνοδευόμενη από αυστηρή νομισματική και οικονομική πολιτική...» («Ναυτεμπορική», 24.8.1986). Δηλαδή περικοπές μισθών, περικοπές δαπανών, άνοιγμα των αγορών, ιδιωτικοποιήσεις κ.ο.κ.Αυτός που ανέλαβε να διεκπεραιώσει τις έξωθεν «υποδείξεις» ήταν ο γνωστός κ. Σημίτης, ο οποίος, ως υπουργός Οικονομικών, υποστήριζε το 1986 ότι «η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου οδήγησε σε αύξηση του εξωτερικού χρέους της χώρας». Επομένως «πρόγραμμα για τη συγκράτηση του εξωτερικού χρέους, χωρίς συγκράτηση της εγχώριας ενεργού ζήτησης, δεν μπορεί να υπάρξει» («Εξόρμηση», 7.2.1986) Τι φταίει λοιπόν για τον δανεισμό; Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Τσακίστε το. Αυτή ήταν η φιλοσοφία Σημίτη.Αυτό που ακολούθησε ήταν ουσιαστικά δυο δεκαετίες αυστηρής λιτότητας, ανοίγματος των αγορών, ιδιωτικοποιήσεων, απορρύθμισης των πάντων κ.ο.κ. Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να γίνει το λατρεμένο παιδί των διεθνών κεφαλαιαγορών και να δανείζεται ασύστολα. Το δημόσιο χρέος και η εξυπηρέτησή του εκτινάσσονται στα ουράνια. Όσο έβρισκε δάνεια καμιά κυβέρνηση δεν νοιάστηκε για το δημόσιο χρέος. Ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Α. Παπανδρέου ούτε ο Σημίτης ούτε κι ο Καραμανλής. Κι όσο συμπίεζαν μισθούς και συντάξεις, όσο άνοιγαν όλο και περισσότερο τις αγορές, όσο ξεπουλούσαν και ιδιωτικοποιούσαν το σύμπαν, τόσο περισσότερο πίστευαν ότι θα βρίσκουν εσαεί να δανείζονται όσα ήθελαν, ανεξάρτητα από το ύψος του δημόσιου χρέους.Κι έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα, με μια διαλυμένη οικονομία, ένα χρεοκοπημένο κράτος και υπό καθεστώς κατοχής. Κι αντί να καθίσουμε στο σκαμνί τους αρχιτέκτονες αυτής της καταστροφής, τον κ. Μητσοτάκη, τον κ. Σημίτη και όλους τους υπόλοιπους, τους ανεχόμαστε να βγαίνουν δημόσια και να διαγκωνίζονται για νέους ρόλους στη «νέα μεταπολίτευση» που σχεδιάζουν οι επικυρίαρχοι πάνω στο πτώμα της χώρας και του λαού της.

ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ

Αν σας έλεγαν ότι εξαιτίας καθυστερούμενων τόκων δύο τριμήνων  ύψους 6.800 ευρώ (ολογράφως έξι χιλιάδες οκτακοσίων ευρώ) μια «συστημική» τράπεζα έκανε ολική καταγγελία Δανειακής Σύμβασης... 

του ΠΕΡΙΚΛΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Με Διαταγή Πληρωμής δανείου βιομηχανικής επιχείρησης ύψους 280.000 ευρώ στο οποίο έχει ενεργή προσημείωση 320.000 ευρώ σε τμήμα του εργοστασίου που παράγει μια εξελιγμένη μορφή βιομηχανικής ξυλείας και που είναι το ΜΟΝΟ πλέον σε ολόκληρη την χώρα που λειτουργεί κανονικά και ότι επιπλέον αυτή η επιχείρηση...

Μείωσε τον δανεισμό της σ αυτήν ειδικά την τράπεζα στα τέσσερα άγρια χρόνια της κρίσης κατά 65% κατεβάζοντας το στο 8% μόνο του συνολικού δανεισμού (με το 92% σε κανονική ρύθμιση) και την ίδια ώρα τοπικά στελέχη της τράπεζας αρνούνται επιμόνως κάθε συζήτηση συνδιαλλαγής, ούτε καν συνάντηση με την Δ/ση στην Αθήνα, ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΑΤΕ;

Πιθανόν να αναρωτιόσασταν για το ποια είναι αυτά τα τραπεζικά «σαΐνια» που αποφάσισαν να λύσουν το πρόβλημα των ελληνικών μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΝPLs) που ανέρχονται σε 65 δις (ΤτΕ, pWC) -27,8% του συνόλου των δανείων- ξεκινώντας από τις 6.800 ευρώ και τους καθυστερούμενους τόκους  δύο τριμήνων, ενός δανείου που είναι απολύτως «καλυμμένο» με πάγια στην ΒΙΠΕ Πατρών. Μάλλον όμως θα λέγατε ότι είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Αυτό είπα και εγώ και έγραψα το άρθρο με τίτλο «Τράπεζες: Μια απίστευτη η ιστορία» (18.10.2013) όπου υπάρχει λεπτομερής περιγραφή της ιστορίας, το αναγκαίο δημοσιογραφικό Declaration of Interest όπως και τα γενικότερα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτήν την πρωτοφανή περίπτωση. Όταν το έγραψα δεν φανταζόμουν ότι κάποιες τράπεζες (λίγες προς το παρόν) τείνουν σταδιακά να μετατρέψουν το απίστευτο σε κοινή πρακτική.

Η εντυπωσιακά θερμή υποδοχή που συνάντησε το άρθρο στο διαδίκτυο με 40 χιλιάδες «αναγνώσεις», 55 χιλιάδες views στα Social Media, οι αναφορές στον γραπτό Τύπο και κυρίως τα εκατοντάδες ηλεκτρονικά μηνύματα με αναφορά εμπειριών, με προτάσεις, σχόλια, αλλά και τις καθιερωμένες «ιδεολογικές» αναλύσεις, τα τηλεφωνήματα και οι επιστολές αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός «τρίτου γύρου» επιθετικής «απομόχλευσης» κάποιων τραπεζών που με πρόσχημα τα περίφημα NPLs (μη πλήρως εξυπηρετούμενα δάνεια) προσπαθούν να μεταφέρουν, συχνά «τυφλά και χωρίς κανόνες, το βάρος αυτής της απομόχλευσης στις επιχειρήσεις και τους ιδιοκτήτες τους και συνακόλουθα στους χιλιάδες εργαζόμενους που απασχολούνται σε αυτές. Παρότι η προαναφερόμενη ιστορία παραμένει σταθερά η πιο ακραία, διαμορφώνεται ένα κοινό μοτίβο που αρχίζει να ξεπροβάλλει.
  Τραπεζικό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»
Δεκάδες είναι οι περιπτώσεις επιχειρήσεων, ιδίως από την επαρχία, που σκιαγραφούν με μικρές παραλλαγές, το ίδιο μοτίβο. Μια τράπεζα εξαντλεί την αυστηρότητα της με ξαφνικές καταγγελίες Δανειακών Συμβάσεων, διαταγές πληρωμής και άλλα μέτρα, σχεδόν πάντα, μετά από τις πιο «ήπιες» ενέργειες μιας άλλης τοπικής τράπεζας (ασφαλιστικά μέτρα για προσημείωση ιδιοκτησίας χωρίς όμως καταγγελία των Συμβάσεων) και πάλι σχεδόν πάντα η πιο επιθετική τράπεζα κατέχει το μικρότερο ποσοστό δανεισμού στην επιχείρηση- στόχο. Ο επιχειρηματίας Κ.Α. διατυπώνει στο μήνυμα του το πρόβλημα με εξαιρετική σαφήνεια.

«Στην περιφέρεια, πληρώνουμε συχνά τις φιλοδοξίες καριέρας κάποιων τραπεζικών στελεχών που είτε φοβούνται να μην μείνουν πίσω στον ανταγωνισμό είτε για να φανούν δραστήριοι στους ελεγκτές, εξαντλούν την αυστηρότητα τους σε επιχειρήσεις- στόχους, που είναι συνήθως οι πιο νόμιμες επιχειρήσεις με σταθερή δέσμευση των ιδιοκτητών τους και της περιουσίας τους.

Οι πιο «πονηροί» επιχειρηματίες έχουν προ πολλού «εξαφανίσει» ή θωρακίσει την προσωπική τους περιουσία. Άρα δεν είναι αποδοτικός στόχος». (Στις παραπομπές από τις επιστολές υπάρχει μικρή αλλαγή των αρχικών για λόγους θεμιτής προστασίας των προσωπικών δεδομένων των συντακτών τους). «Γνωρίζω τουλάχιστον 40-50 περιπτώσεις παρόμοιας συμπεριφοράς των τραπεζών που συμπυκνώνεται στο «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», λέει ο Α.Α., Αθήνα. «Το άμεσο πρόβλημα είναι ότι μετά από 4 χρόνια ύφεσης, το 70% των επιχειρήσεων είναι υπερχρεωμένες και εξουθενωμένες με αποτέλεσμα η παραμικρή τραπεζική πίεση έξω από τις καθιερωμένες πρακτικές, προκαλεί κίνδυνο κατάρρευσης». Σωστά. Αυτή είναι  η δραματική επικαιρότητα του ζητήματος.

Στις σημερινές συνθήκες οποιαδήποτε ανατροπή των παραδεδεγμένων τραπεζικών πρακτικών συνεργασίας με τις επιχειρήσεις μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Πώς προστατεύονται οι επιχειρήσεις από πιθανά λάθη εκτίμησης των τραπεζών και των στελεχών τους;

Πώς μπορεί ο επιχειρηματίας -και ακόμα περισσότερο ο μεμονωμένος ιδιώτης- να ζητήσει επανεξέταση της υπόθεσης του με δεδομένη την πολύχρονη τραπεζική υπεροψία και το συνακόλουθο ep prit de corps των τραπεζών; Τι κάνει η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών; Τι κάνει ο Τραπεζικός Διαμεσολαβητής; Ελάχιστα πράγματα γι αυτές τις περιπτώσεις. Υπάρχει ειδικός «Κώδικας Συμπεριφοράς» (code of conduct) των τραπεζών για την εντελώς ιδιόμορφη κρίση που περνάει η χώρα; Όχι. Τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης ολιγωρούν (παρότι πλέον είναι ο βασικός μέτοχος των τραπεζών) και αυτή η ολιγωρία μπορεί να στοιχίσει στην χώρα επιπλέον ύφεση και μείωση της παραγωγής. Γιατί τελικά το πρόβλημα του ενδοτραπεζικού τοπικού ανταγωνισμού είναι η δευτερεύουσα πλευρά της υπόθεσης.

Οι αιτίες είναι βαθύτερες και τις περιγράφει εύστοχα στο ηλεκτρονικό μήνυμα του ο Γ.Γ., Οικονομολόγος, Αθήνα: «Θα σταματήσω ειδικά στο deleveraging, που είναι η μερική ή ολική ανάκληση υφισταμένων δανείων και αποεπιτάχυνση νέου δανεισμού. Δεν πρόκειται για ελεύθερη επιλογή των τραπεζών - απεναντίας είναι καταστροφική του συμφέροντός τους. Είναι, όμως, απολύτως εξηναγκασμένη απόφασίς τους, που απορρέει από την εσωτερική καταστροφή του κεφαλαίου τους (και της κεφαλαιακής τους επαρκείας) λόγω της ταχείας ανελίξεως του όγκου των Μη Εξυπηρετουμένων Δανείων (NPLs). Η νομοθεσία τους επιβάλει την λήψη Προβλέψεων ίσου με την προσθήκη τέτοιων NPLs στο τέλος κάθε τριμήνου. Πρόβλεψη σημαίνει χρέωση των αποτελεσμάτων και εν συνεχεία διάβρωση του κεφαλαίου, παραβίαση του δείκτη ελαχίστης κεφαλαιακής επάρκειας (π. 12-15%) και κίνδυνο απώλειας της τράπεζας».

Οι Τράπεζες από την δική τους εσωτερική λογική και στη βάση των πολλαπλών εξωτερικών πιέσεων που δέχονται σήμερα στην Ελλάδα, δρουν «ορθολογικά» παρότι όταν αφεθούν ανεξέλεγκτες, οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή (όπως απέδειξε η περίπτωση Lehman Brothers το 2008) παρασύροντας στην καταστροφή και την πραγματική οικονομία. Το θέμα είναι τι κάνει η Πολιτεία, για να επιβάλλει ασφαλή όρια αποτροπής σε εγωιστικές συμπεριφορές με μεταφορά υπερβολικού βάρους στους ώμους όλων των άλλων. Ιδίως όταν πρόκειται για την επιβίωση της Ελληνικής Βιομηχανίας που είναι το πιο σημαντικό αλλά και το πιο ευάλωτο τμήμα της ελληνικής οικονομίας.
  Ξεγράψτε την Βιομηχανία;
Μια πιο γλαφυρή περιγραφή κάνει ο Κ.Γ., στέλεχος επιχειρήσεων, «Ο ΣΕΤΕ και η McKinsey παρουσίασαν μια μελέτη για τον ελληνικό τουρισμό. Είπαν ότι το 2020 μπορούμε να έχουμε 25 εκατομμύρια επισκέπτες και γι αυτό χρειάζονται επενδύσεις 12,5 δις ευρώ σε ξενοδοχεία, καταλύματα, υποδομές. Μακάρι. Όμως, αν δεν υπάρχουν ελληνικά εργοστάσια βιομηχανικής ξυλείας ως πρώτη ύλη, εργοστάσια οικιακού εξοπλισμού και κατασκευών, τότε θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Όσα κερδίσουμε από τους επιπλέον τουρίστες, θα τα χάσουμε στις εισαγωγές και στο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου.

Η βιομηχανία και η μεταποίηση βρίσκονται στην καρδιά του Τομέα Διεθνώς Εμπορεύσιμων Αγαθών, όπως αναφέρεται σωστά στο άρθρο σας και η κάθε θέση απασχόλησης πολλαπλασιάζεται επί επτά εξαιτίας του δικτύου εξαρτημένων υπηρεσιών, προμηθευτών, υπερεργολάβων, συνεργείων. Δηλαδή 100 θέσεις απασχόλησης στην βιομηχανία, σημαίνουν 700 στο σύνολο της οικονομίας. Στον τουρισμό ο πολλαπλασιαστής απασχόλησης το πολύ είναι τρία».

Προσυπογράφω και με τα δυο χέρια. Εάν όλα αυτά έχουν μια ιδιαίτερη σημασία σήμερα είναι ότι πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι κάποιες τράπεζες –όχι όλες- έχουν βρει εύκολο στόχο στις μεσαίες και μικρές βιομηχανικές μονάδες στη βάση κάποιων ανυπόστατων γενικών εκτιμήσεων για μη βιωσιμότητα του τομέα. Κάποιες εκτιμήσεις της Γ.Δ. Ανταγωνισμού της ΕΕ, τα stress test της Black Rock , το TAR (Troubled Assets Review), η κατάταξη του πιστωτικού κινδύνου των επιχειρήσεων σε 3 κατηγορίες στη βάση κυρίως λογιστικών ισοζυγίων, σπρώχνουν σε μια κατεύθυνση που εάν δεν εξισορροπηθεί με κριτήρια ευρύτερης βιωσιμότητας, αυθεντικότητας, ιστορίας και πραγματικού εκσυγχρονισμού μπορεί να εξαφανίσουν τα 2/3 των ελληνικών βιομηχανικών επιχειρήσεων.

Με δεδομένο ότι η βιομηχανία όχι μόνο έχει πληγεί από την καταβαράθρωση της εσωτερικής ζήτησης και τον σκληρό διεθνή ανταγωνισμό αλλά και από την ραγδαία «εσωτερική υποτίμηση» της αξίας των παγίων στοιχείων της και εγκαταστάσεων που οι εκτιμητές των τραπεζών τα αποτιμούν καταχρηστικά έως και 70% προς τα κάτω, ο κίνδυνος είναι άμεσος. Με αφορμή αυτό το γεγονός, οι τράπεζες αποτιμούν κατά βούληση τις προσημειώσεις ακινήτων και τα καλύμματα των δανείων και κρατούν στο χέρι το σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων της χώρας.

Αυτό τον κίνδυνο αναδεικνύει με τον δικό του τρόπο και ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Πρόεδρος του ΣΕΒ σε μια πρόσφατη, εξόχως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του στον Στέλιο Κούλογλου στο TVXS.gr «Η ελληνική βιομηχανία βρίσκεται σε οριακό σημείο, δίνει την ύστατη μάχη της για να κρατηθεί όρθια και να κρατήσει όρθια την οικονομία. Χωρίς βιομηχανική βάση, κάθε προοπτική ανάπτυξης θα έχει γυάλινα πόδια. Η βιομηχανία έχει γονατίσει από την κρίση, και αγωνίζεται να σωθεί για να διασωθούν οι θέσεις εργασίας και το κοινωνικό μέρισμα που αντιπροσωπεύει. Η λιτότητα πλήττει το παραγωγικό κεφάλαιο όπως πλήττει και την υπόλοιπη κοινωνία». Οτιδήποτε και αν προσάπτουν διάφοροι κύκλοι στον Πρόεδρο του ΣΕΒ – και είναι πολλοί αυτοί οι κύκλοι- οι δημόσιες τοποθετήσεις του έχουν αυτοτελή σημασία και τολμώ να πω θαρραλέα φρεσκάδα.

Όμως, το θέμα είναι ότι στην πραγματική ζωή και με αφορμή αυτήν την πραγματική ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ιστορίας, το να είσαι νέος επιχειρηματίας και ακόμη περισσότερο να τολμάς στην βιομηχανία και στην καινοτομική παραγωγή αγαθών απαιτεί όχι μόνο καρτερικό ηρωισμό αλλά και αποθέματα συνδυασμένου μαζοχισμού. όπως λέει και ο αναγνώστης Κ.Γ. από την Βόρεια Ελλάδα, «αφιερώνω πλέον το 60% του χρόνου μου για να αποκρούω τις απαιτήσεις των τραπεζών των δικηγόρων κα των δικαστικών επιμελητών και όχι για να βελτιώνω το προϊόν μου ή να σχεδιάσω εξαγωγές που όλοι λένε ότι είναι η λύση. Στο τέλος, αν δεν αλλάξει τίποτα, θα κάνω εξαγωγή του εαυτού μου στο εξωτερικό, αν δεν αλλάξει τίποτα». Τρεις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Βόρειας Ελλάδας το έχουν ήδη κάνει. Αμήν.

TVXS