Τα δύο βίντεο της δολοφονίας των χρυσαυγιτών που συγκλόνισαν την Ελλάδα

news — By dimitris on 6 Νοεμβρίου 2013 10:16 

Παγωμάρα και αποτροπιασμό στην ελληνική κοινωνία προκάλεσαν τα δύο βίντεο από την εν ψυχρώ δολοφονία των δύο Χρυσαυγιτών στο Νέο Ηράκλειο που είδαν το φως της δημοσιότητας την Τρίτη και αποτυπώνουν, στο ένα από τα δύο μάλιστα με καθαρότητα, το πόσο στυγνά και αδίστακτα ενήργησαν ο εκτελεστής και ο συνεπιβάτης του στη μηχανή ο οποίος έδρασε υποστηρικτικά στην επίθεση.

Το πρώτο βίντεο δόθηκε στη δημοσιότητα από την ΕΛ.ΑΣ. και έχει ληφθεί από κάμερα που βρίσκεται ψηλά. Σε αυτό αποτυπώνεται η ένοπλή επίθεση των δύο ανδρών κατά της ομάδας των Χρυσαυγιτών. Συγκεκριμένα φαίνονται ο άνδρας με το λευκό τζόκεϊ και ο δεύτερος με το μαύρο κράνος που περπατούν στο πεζοδρόμιο έξω από την καφετέρια που βρίσκεται κάτω από τα γραφεία της ΧΑ αλλά και η λάμψη από τα όπλα τους την ώρα που πυροβολούν κατά των νεαρών.

Καλά σχεδιασμένη επίθεση

Επίσης, από το συγκεκριμένο βίντεο διαπιστώνει κανείς πόσο καλά ήταν μελετημένη η επίθεση των δολοφόνων καθώς στο ρεύμα της Λεωφόρου Ηρακλείου όπου έγινε η επίθεση δεν φαίνεται να υπάρχει έντονη κίνηση, παρά το γεγονός ότι είναι ώρα αιχμής, προφανώς γιατί ο εκτελεστής και ο συνεπιβάτης του στη μηχανή είχαν μελετήσει τους χρόνους που ανοίγει το φανάρι.

Το μυστήριο με τη δεύτερη μηχανή που κάνει αναστροφή επί της Λ.Ηρακλείου την ώρα της εκτέλεσης

Ομως, από το συγκεκριμένο βίντεο εντύπωση προκαλεί και η κίνηση μιας μηχανής που κινείται στο αντίθετο ρεύμα από αυτό των δολοφόνων, σταματά ακριβώς απέναντι από το σημείο που σταθμεύει τη μοτοσικλέτα του ο εκτελεστής, κάνει αναστροφή στο στενό και ξαναβγαίνει στη λεωφόρο Ηρακλείου. Το βίντεο σε εκείνο ακριβώς το σημείο διακόπτεται και δεν είναι γνωστή η κατεύθυνση που ακολούθησε η μηχανή με τους δύο αναβάτες μετά το τέλος της επίθσης, ωστόσο η κίνησή της αποτελεί μυστήριο, προς το παρόν άλυτο.

Ντοκουμέντο φρίκης το δεύτερο βίντεο – Καρέ-καρέ η εν ψυχρώ εκτέλεση των Φουντούλη-Καπελώνη

Το δεύτερο βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Zougla.gr έχει ληφθεί από κάμερα που βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερο σημείο και καταγράφει καθαρά τη στιγμή της δολοφονίας των Μάνου Καπελώνη και Γιώργου Φουντούλη.

Οι δράστες διακρίνονται να αιφνιδιάζουν τα μέλη της Χρυσής Αυγής πυροβολώντας εν ψυχρώ από εξαιρετικά κοντινή απόσταση. Συγκεκριμένα, φαίνεται η ομάδα των νεαρών που είναι συγκεντρωμένη στη γωνία απέναντι από τα γραφεία της ΧΑ. Περίπου στο 0:24´´ πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Ο εκτελεστής ρίχνει από μακριά. Η ομάδα των νεαρών ξαφνιάζεται και όλοι γυρνούν προς το μέρος του εκτελεστή.

Οι πρώτοι δύο πυροβολισμοί πέφτουν εναντίον του Χρυσαυγίτη που τρέχει αριστερά για να γλιτώσει. Είναι ο τέταρτος της παρέας που γλίτωσε σαν από θαύμα, αφού οι σφαίρες πέρασαν ξυστά δίπλα του. Στη συνέχεια έτρεξε στα γραφεία της ΧΑ να κρυφτεί.

Ο εκτελεστής συνεχίζει να πυροβολεί. Ο πρώτος που δέχεται σφαίρα είναι ο Αλέξανδρος Γέροντας ο οποίος ωστόσο καταφέρνει να τρέξει και να κρυφτεί πιο πίσω.

Στη συνέχεια ο άνδρας με το λευκό τζόκεϊ πυροβολεί τρεις φορές τον Γιώργιο Φουντούλη στο στήθος ο οποίος και πέφτει στο οδόστρωμα. Ο Μανώλης Καπελώνης που βρίσκεται δίπλα ακριβώς στον Φουντούλη, προφανώς έχει αιφνιδιαστεί πλήρως και έχει παγώσει. Μένει ακίνητος. Ο εκτελεστής τον πυροβολεί σχεδόν εξ” επαφής στο κεφάλι και στη συνέχεια ρίχνει τη χαριστική βολή στον ήδη πεσμένο στο έδαφος Γιώργο Φουντούλη.

Οταν ο εκτελεστής απομακρύνεται, ο Γέροντας επιστρέφει τραυματισμένος από το βάθος, περνάει μπροστά από τους νεκρούς για να σωριαστεί εξουθενωμένος στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Σημειώνεται ότι η ΕΛ.ΑΣ. διευκρινίζει ότι το βίντεο από τη διπλή δολοφονία που αναρτήθηκε στη Zougla δεν δόθηκε στον ιστότοπο  από την αστυνομία.

Ακολουθούν τα δύο βίντεο: Πρώτo κατά σειρά είναι το βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛ.ΑΣ. και δεύτερο το βίντεο που δημοσίευσε ο ιστότοπος Zougla.gr.

Βίντεο από τη στιγμή της εκτέλεσης στο Νέο… από allthewebnew

ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ!

Ο άρπαγας των καταθέσεων

Μ'ένα νέο εξελιγμένο σύστημα τραπεζικού «Μεγάλου αδελφού» επιχειρεί η κυβέρνηση να βάλει στο στόχαστρο τις καταθέσεις όλων των Ελλήνων. Σκοπός του νέου εγχειρήματος, όπως λέγεται, είναι θεωρητικά ο εντοπισμός δραστών των εγκλημάτων φοροδιαφυγής και ξεπλύματος βρόμικου χρήματος. Στην πράξη, όμως, αυτές που κινδυνεύουν άμεσα είναι οι τραπεζικές καταθέσεις εκατομμυρίων πολιτών (όσες έχουν απομείνει ακόμη) οι οποίοι χρωστάνε στο Δημόσιο. Και έμμεσα των υπολοίπων.

Εάν το κράτος ήθελε πράγματι να πιάσει τη μεγάλη φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα που συντελείται...

εδώ και χρόνια μπροστά στα μάτια του, θα το είχε κάνει. Αλλά, ακόμη και τώρα, τα τελευταία τρία χρόνια του Μνημονίου και της αιματηρής λιτότητας, που έχει επιβληθεί στο λαό, οι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν ασχοληθεί για τα μάτια με τον εντοπισμό αυτής της τόσο πολύτιμης για τα δημόσια έσοδα φορολογητέας ύλης.

    

Οι εκπρόσωποι αυτής της πολιτικής τάξης κάνουν ενσυνείδητα ό,τι μπορούν για να μην ελέγξουν, να μην εντοπίσουν και να μη φορολογήσουν τους μεγαλόσχημους της λίστας Λαγκάρντ και των υπόλοιπων λιστών (Λουξεμβούργου, Λονδίνου, Λιχτενστάιν). Αν πραγματικά ήθελαν να τους βρουν, θα τους είχαν ήδη εντοπίσει και φορολογήσει. Αλλωστε όσοι βγάζουν μαύρα χρήματα από παράνομες δραστηριότητες ή έχουν αδήλωτα εισοδήματα, δεν τα φυλάνε στο καταρρέον ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Ξέρουν αυτοί.

Κάποιοι στην κυβέρνηση επιμένουν να ισχυρίζονται πως ξαφνικά τους έπιασε δήθεν ο πόνος και βάζουν μπροστά την εφαρμογή του Μητρώου Τραπεζικών Λογαριασμών. Ομως εδώ η φάβα έχει ένα πολύ μεγάλο λάκκο.

    

Είναι οι καταθέσεις του συνόλου των πολιτών, που ουσιαστικά μπαίνουν στο μικροσκόπιο του ειδικού τμήματος του ΣΔΟΕ και της online παρακολούθησης. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό. Εδώ και κάμποσο διάστημα έχει τεθεί σε εφαρμογή ένα ύπουλο, απαράδεκτο σχέδιο κρυφής υφαρπαγής ποσών από τραπεζικούς λογαριασμούς οφειλετών του Δημοσίου.

Το φαινόμενο των τυφλών κατασχέσεων σε καταθέσεις πολιτών, που χρωστάνε στην Εφορία και τα Ταμεία, γίνεται μάλιστα και σε λογαριασμούς όπου κατατίθενται μισθοί, συντάξεις, ακόμη και τα επιδόματα τα οποία είναι εκ του νόμου ακατάσχετα. Γίνεται αφού περάσουν 24 ώρες από την πληρωμή και οι λογαριασμοί βαφτιστούν καταθετικοί!

   

Το κράτος, με τον πιο ανάλγητο τρόπο, στρέφεται ακόμη μία φορά σε βάρος του πολίτη. Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής γίνεται πάλι ένα πρόσχημα για να βάλει, ανενόχλητο, χέρι στις καταθέσεις μας. Το αν οι αναλήψεις ποσών αυξηθούν από τις τράπεζες, δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Είναι επικίνδυνοι και αδίστακτοι.

Από enet, μοντάζ Γρέκι

Iταλική ανταρσία στην Eυρωζώνη

Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Πριν από ένα χρόνο, λίγο πριν ανατρέψει την κυβέρνηση Mόντι, ο Mπερλουσκόνι έθετε το δίλημμα ή θα επιστρέψει η Iταλία στη λιρέτα ή να φύγει η Γερμανία από την Eυρωζώνη! H πρώτη ανοικτή αμφισβήτηση του ευρώ από πρώην πρωθυπουργό και ηγέτη κόμματος εξουσίας υποτιμήθηκε καθώς ο Kαβαλιέρε χρησιμοποιεί επικοινωνιακή τακτική πυροτεχνήματος, προκαλεί δηλαδή σοκ χωρίς να δώσει συνέχεια.
Eνα χρόνο μετά, η Iταλία αναδεικνύεται στη χώρα που εν όψει των ευρωεκλογών θα μπορούσε να αναδειχθεί στον αστάθμητο πολιτικό παράγοντα, με ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων να τάσσονται ανοικτά υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα.
O Mπέπε Γκρίλο και το Kίνημα των Πέντε Aστέρων υιοθετεί πλέον ανοικτή πλατφόρμα πλήρους ρήξης όχι μόνον με την Eυρωζώνη αλλά με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση συνολικά. Σύμφωνα με τον έγκυρο αρθρογράφο της Pεπούμπλικα Σκάλφαρο, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για αντισυστημικό κόμμα που αμφισβητεί συνολικά την πολιτική ελίτ αλλά για κόμμα με σαφή πολιτικό προσανατολισμό που αμφισβητεί συνολικά τη μεταπολεμική στρατηγική επιλογή της χώρας υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Tα συνθήματα του M5S, όπως είναι τα αρχικά του κόμματος κατά της Eυρωζώνης, υπέρ της αύξησης των δημόσιων δαπανών και υπέρ της μείωσης της φορολογίας παραπέμπουν ευθέως στην πολιτική πλατφόρμα της Λεπέν στη Γαλλία.

Προσθέστε στον Γκρίλο τον Mπερλουσκόνι, που είτε ως κατάδικος που εκτίει την ποινή του υπό κατ' οίκον περιορισμό, είτε ως γερουσιαστής θα κάνει ότι μπορεί για να μην αφήσει στο M5S το μονοπώλιο της είσπραξης μιας ετερόκλητης δυσαρέσκειας για να διαπιστωθεί ότι το ρεύμα που υποστηρίζει την έξοδο της Iταλίας από την Eυρωζώνη είναι πολύ πιθανόν σύντομα να αποκτήσει πλειοψηφική δυναμική.

H αμφισβήτηση, όμως, δεν σταματά στον δεξιό και τον αντισυστημικό λαϊκισμό, αλλά έχει διεισδύσει στην οικονομική ελίτ της χώρας: Eκτός από μια ισχυρή πτέρυγα της εργοδοτικής συνομοσπονδίας Confidunstria που ζητά επιστροφή στη λιρέτα, τη σκυτάλη πήραν οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες του μεγάλου τραπεζικού ομίλου Mediobanca, που συνιστούν ως μονόδρομη επιλογή την έξοδο της χώρας από την Eυρωζώνη στην περίπτωση που η Γερμανία δεν αλλάξει την πολιτική της.

H πραγματικότητα είναι σκληρή παρ' όλες τις πιρουέτες της Στατιστικής Yπηρεσίας της χώρας, παρά τη συγκυριακή πτώση των spreads και την εντυπωσιακή άνοδο του δείκτη MIB του Xρηματιστηρίου του Mιλάνου.

H Iταλία παραμένει σε ύφεση χωρίς ορατή προοπτική διεξόδου, παρά την απεγνωσμένη επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης Λέτα να μακιγιάρει τον δείκτη εμπιστοσύνης των καταναλωτών προκειμένου να συγκρατήσει το παλιρροϊκό κύμα χρέους - αποπληθωρισμού.

Για πολλοστή φορά στην ιστορία της η Iταλία αρχίζει ξανά να απειλεί με ανατροπή συμμαχιών, καθώς ένα διαρκώς ογκούμενο ρεύμα της κοινωνίας αμφισβητεί τη γερμανική Eυρώπη. Oπως ακριβώς το 1914 -15 αμφισβητήθηκε η τότε συμμαχική δέσμευση της Pώμης στο πλευρό της Γερμανίας και της Aυστροουγγαρίας, με αποτέλεσμα την είσοδο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην πλευρά του αντίπαλου στρατοπέδου -Pωσία, Aγγλία, Γαλλία- με καταλυτικές συνέπειες στην εξέλιξη της σύγκρουσης. Kαι με μια νέα ανατροπή να σημειώνεται το καλοκαίρι του 1943, όταν η Iταλία καθαίρεσε τον Mουσολίνι και στη συνέχεια εγκατέλειψε τη Γερμανία και τάχθηκε στο πλευρό των HΠA και της Bρετανίας.

Nα θυμίσουμε ότι το 1997-98 η Γερμανία του Kολ αντιδρούσε στη συμμετοχή της Iταλίας στην πρώτη ομάδα χωρών της ONE και κάμφθηκε μόνον όταν η Γαλλία του Σιράκ απείλησε με βέτο τη διεύρυνση της E.E. στην Kεντρική και Aνατολική Eυρώπη. H ένταξη της Pώμης στο παρά πέντε άνοιξε την πόρτα στην Iβηρική και δύο χρόνια αργότερα στην Eλλάδα. Bιομήχανοι και τραπεζίτες

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27689&subid=2&pubid=113142230

ΠΕΤΑΞΤΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ

Τρίτη, 5 Νοεμβρίου 2013

«Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ’ρχεται μεταμφοεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του για την ατίμωσή του…»...

Οδυσσέας Ελύτης 

του ΠΑΠΑ-ΗΛΙΑ ΥΦΑΝΤΗ

Θεσσαλονίκη, Άγιος Δημήτριος: Μία απ’ τα ίδια, τα περυσινά… Οι αποκρουστικοί και γελοίοι λήσταρχοι και οι δολοφόνοι του λαού είχαν δικαίωμα εισόδου στον οίκο του Θεού. Κι ακόμη κάποιοι γαλαζοαίματοι, με ειδικές προσκλήσεις. Περιφρουρούμενοι από την κουστωδία των οργάνων προστασίας του καθενός επίσημου αλήτη. Και ο λαός του Θεού έξω απ’ τα φασιστικά κιγκλιδώματα της ντροπής και της προσβολής κάθε ιερού και οσίου. Σε μεγάλη απόσταση. Απόσταση αδυσώπητου μίσους. Και αυτό λέγεται εορτασμός της μνήμης του Αγίου Δημητρίου…. 

Εσείς, Παναγιώτατοι, δεν νιώσατε νυγμούς και τριγμούς στη συνείδησή σας απ’ όλη αυτή την ανίερη και πανάθλια σκηνοθεσία; Δεν σκεφθήκατε ότι...

Ο Χριστός και ο Άγιος Δημήτριος και οι εκατόμβες των ηρώων και των αγίων το μόνο, που θα μπορούσαν να νιώσουν, ήταν ντροπή και αηδία; Γιατί οι ήρωες και οι άγιοι ήταν αίμα από το αίμα και σάρκα από τη σάρκα του λαού! Ο οποίος γνωρίζει ότι αυτοί, για χάρη των οποίων τον καταφρονήσατε, μας οδηγούν στα μαύρα μεσάνυχτα του ναζιστικού και σιωνιστικού μεσαίωνα… 

Εσείς, Παναγιώτατοι, οι τόσο λαλίστατοι δεν έχετε καταλάβει τίποτε απ’ αυτή την πραγματικότητα; Δεν συγκινείστε απ’ την εξαθλίωσή του λαού; Δεν ακούτε τις οιμωγές του; Δεν έχετε μάτια να ιδείτε τα εκατομμύρια των ανέργων και τις χιλιάδες αγχόνες των αυτοκτονιών; Που, σε τελική ανάλυση, είναι δολοφονίες! 

Αν στη θέση σας ήταν ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων θα δεχόταν ποτέ μια τόσο ανίερη, σε βάρος του λαού συμπαιγνία; Ή θα έβγαινε στα προπύλαια του ναού και θα τους απέκλειε την είσοδο. Λέγοντάς τους ότι ο ναός ανήκει στο Θεό και στο λαό. Και σε καμιά περίπτωση στους δολοφόνους και τους λήσταρχους του λαού και του Θεού. Και βέβαια έχει γίνει πια μόνιμο καθεστώς να γιορτάζονται οι εθνικές μας γιορτές με τον ίδιο επαίσχυντο και αποκρουστικό τρόπο. 

Με κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα της απόλυτης διαστροφής το να κρατούν το λαό σε μεγάλη απόσταση απ’ το χώρο των παρελάσεων. Γιατί, προφανώς, όσο μεγαλύτερα είναι τα εγκλήματά τους και βδελυρές οι προδοσίες τους, τόσο μακρύτερα θέλουν να αισθάνονται το λαό. Με την προστασία των φασιστικών κιγκλιδωμάτων και την περιφρούρηση των αστυνομικών ορδών. Σάμπως οι παρελάσεις να είναι αποκλειστικό προνόμιο των αποκρουστικών τους υπάρξεων. Ή μήπως οι λήσταρχοι και απατεώνες αυτοί-και όχι ο λαός-μπαίνουν στη φωτιά των πολέμων; 

Όταν είναι γνωστό, πως στις πολεμικές περιόδους στέλνουν το λαό στις πρώτες γραμμές, ενώ αυτοί λουφάρουν στα επιτελικά γραφεία των «μετόπισθεν». Και βέβαια στις ειρηνικές περιόδους επιδίδονται στην άγρια καταλήστευση του ιδρώτα του λαού. Για να σωριάζουν τα πλούτη τους. Προκειμένου να εξασφαλίζουν την αφθονία για τις κραιπάλες και ασωτίες τους. 

Και βέβαια, όπως όλοι οι φαρισαίοι, επιζητούν τις πρωτοκαθεδρίες στις παρελάσεις. Όπου επιβάλλουν στα παιδιά του λαού να τους αποδίδουν τιμές. Για τον υπερβάλλοντα ζήλο, με τον οποίο αυτοί ατιμάζουν την πατρίδα και το λαό της. Ενώ δεν επιτρέπουν στους γονείς και στους συγγενείς να βλέπουν και να καμαρώνουν τα ίδια τους τα παιδιά και τ’ αδέλφια τους, που με κόπους και θυσίες ανάστησαν. 

Σίγουρα οι τέτοιου είδους παρελάσεις συνιστούν βαρύτατη ύβρη για το λαό και το δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο έτσι κι αλλιώς το έχουν καταργήσει. Αλλά ακόμη βαρύτερη ύβρη συνιστούν για τους ήρωες, που έχυσαν το αίμα τους και θυσίασαν τη ζωή τους για την πατρίδα και την ελευθερία. Ιδιαίτερα, όταν τα εξόχως υβριστικά αυτά μέτρα παίρνονται από ένα καθεστώς απροκάλυπτα φασιστικό. Προκειμένου να τιμωρήσουν το λαό, επειδή θεωρούν υβριστικά τα «παράσημα», που τολμάει να τους απονέμει. 

Όμως… «Ύβρις» δεν είναι το ξεχείλισμα της ιερής οργής και αγανάκτησης των πολιτών, αλλά ο δικός τους βίος και η πολιτεία. Και οι αποφάσεις, που παίρνουν και οι νόμοι, που ψηφίζουν σε βάρος της πατρίδας και του λαού. Και «ύβρις», πάνω απ’ όλα είναι ο, πέραν κάθε παραλογισμού και αμοραλισμού, εορτασμός των εθνικών μας γιορτών με το αίσχος του αποκλεισμού του λαού. Και ύστερα μιλούν για δημοκρατία και ενότητα του λαού. Οι υπονομευτές της δημοκρατίας και κατακερματιστές της εθνικής συνείδησης. 

Έχοντας αβανταδόρο τη μιντιακή φασιστοκρατία, που αναπαράγει τα εμετικά τα βλακώδη λεγόμενά τους. Και βέβαια το αποκορύφωμα της διαστροφής και της τραγικής ειρωνείας του εφετινού εορτασμού ήταν ο «σκανδαλισμός» κάποιων «δημοκρατικά ευαίσθητων», εξαιτίας της πρόσκλησης στον εορτασμό και της Χρυσής Αυγής. Ενώ δεν τους ενοχλεί καθόλου το να συνεορτάζουν το ΟΧΙ με την εγκληματική οργάνωση του νουδουπασοκισμού, που, λέει ΝΑΙ σε όλα τα εγκληματικά όργιατης ναζιστικής και σιωνιστικής βαρβαρότητας. 

Και της οποίας εγκληματικής οργάνωσης η παρουσία, σε κάθε περίπτωση, αλλά ιδιαίτερα στις εθνικές μας γιορτές συνιστά, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, πρόκληση και ντροπή! 

παπα-Ηλίας 

http://papailiasyfantis.wordpress.com

ΑΚΟΥΤΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ!

Δ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΠΡΟΣ Α. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ: «ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΧΑΣΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΞΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»

 

enikos.gr ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ

Έρως ανίκατε μάχαν...

από topontiki.gr

"Συνέντευξη είναι να γίνονται ερωτήσεις και να δίνονται απαντήσεις. 

Αγάπη είναι να συμπληρώνει ο ένας τις προτάσεις του άλλου"

Με αυτόν τον καυστικό και χιουμοριστικό τρόπο σχολιάστηκε χθες βράδυ στο Twitter η συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Γιάννη Πρετεντέρη στο Mega. Ομολογουμένως η χθεσινή «Ανατροπή» δικαιολόγησε πλήρως τον τίτλο της καθώς ανέτρεψε για τα καλά όχι μόνο κάθε έννοια δημοσιογραφίας, αλλά και την... ηγετική εικόνα του Αντώνη Σαμαρά. Σε ένα στρωμένο γήπεδο, >

σε μια συνέντευξη φιλική μέχρι παρεξηγήσεως, με τον δημοσιογράφο να του κάνει συνεχώς ερωτήσεις - «κάθετη πάσα» στην περιοχή του αντιπάλου του (ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας), ο πρωθυπουργός χθες το βράδυ, σε ώρα μεγάλης τηλεθέασης, κατάφερε να βάλει περισσότερα αυτογκόλ από όσα θα έλπιζαν ακόμη και οι αντίπαλοί του. 

Γιατί; 

Για κάμποσους λόγους: 
 

1. Κατ’ αρχάς, όπως συνηθίζει, μίλησε πολύ σε πρώτο πρόσωπο υποβαθμίζοντας την κυβέρνησή του, δείχνοντας αγωνία για την «ηγετικότητά» του και... ξεχνώντας έναν βασικό κανόνα: η κατάχρηση του πρώτου ενικού προσωποποιεί και τις αποτυχίες. Την ώρα μάλιστα που η κυβέρνησή του και ο ίδιος χρεώνονται ήδη πολλές. 
 

2. Πολιτικά ήταν πολύ χλομός, καθώς δεν είχε να επιδείξει, ύστερα από 15 μήνες πρωθυπουργίας, προβολή συγκεκριμένου κυβερνητικού έργου ούτε να εξαγγείλει κάτι συγκεκριμένο για την επόμενη περίοδο. 
 

3. Με συνεχείς αναφορές στον αντίπαλό του (ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας), έδειξε ελάχιστα σίγουρος για τον εαυτό του. Πολλοί αναρωτήθηκαν ευλόγως αν η χθεσινή συνέντευξη έγινε για να καταστήσει συμπαθέστερο τον Τσίπρα. («Έχουμε βεβαιωθεί πως δεν είναι συριζαίος;» ήταν ένα ακόμη από τα πολλά καυστικά σχόλια στο χθεσινοβραδινό Twitter). 
 

4. Καλλιεργώντας έντονο δεξιό προφίλ, συντήρησε τη «θεωρία των δύο άκρων» – με σχετικά ήπιες αναφορές σε «ακραίες συμπεριφορές», τις οποίες διαχώρισε μεν από τις «πράξεις βίας», αλλά τις χρέωσε κατά συρροήν στον ΣΥΡΙΖΑ. 
 

5. Κάμποσα τα άστοχα παραδείγματα «ακραίας συμπεριφοράς», καθώς εσκεμμένα έμπλεκε καταλήψεις, κινητοποιήσεις εργαζομένων και Χρυσή Αυγή. Τουρλουμπούκι άνευ προηγουμένου – αν όχι μικροπρέπεια, η οποία προσέβαλε πολύ περισσότερους από όσους έπεισε. 
 

6. Στα θέματα της οικονομίας περιορίστηκε να μιλήσει γενικόλογα για ανάπτυξη και πρωτογενές πλεόνασμα, την ώρα που η τρόικα έχει στριμώξει την κυβέρνησή του στα σχοινιά και πρακτικά έχει προαναγγείλει νέο μνημόνιο. 
 

7. Δεν τόλμησε να διαψεύσει τα επερχόμενα... εντελώς νέα μέτρα, προτιμώντας να τα βαφτίσει «στοχευμένα» και «διαρθρωτικά». Παρεμπιπτόντως την ίδια ώρα ο Στουρνάρας εγκατέλειπε τις γνωστές ανοησίες περί μέτρων 500 εκατ. ευρώ και έφτανε κοντά στα 2 δισ. που είχε ζητήσει η τρόικα, αλλά, για κακή τους τύχη η τρόικα ανέβαζε τον λογαριασμό στα 3 δισ. – και μάλλον έπεται συνέχεια! 
 

8. Παρότι μέχρι πριν από λίγες μέρες η κυβέρνηση μιλούσε για το επερχόμενο «τέλος του μνημονίου», χθες ο Σαμαράς έκανε πολλά βήματα πίσω.

● Πρώτον, δεν απέκλεισε το νέο μνημόνιο – απλώς το ξόρκισε λέγοντας ότι «δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή πίεση για νέο μνημόνιο, γιατί δεν πρέπει να υπάρχει πίεση»!

● Δεύτερον, έβαλε στη συζήτηση το ενδεχόμενο «επέκτασης» «για ορισμένα χρόνια ακόμα» (!) του τρέχοντος μνημονίου, για το οποίο «πολλοί μιλούν στην Ευρώπη». 
 

Κατά τα λοιπά, εν μέσω πολύπλευρης αμφισβήτησης για τη βιωσιμότητα της κυβέρνησής του και σεναρίων για ένα επόμενο κυβερνητικό σχήμα – ενδεχομένως χωρίς τη συμμετοχή του ίδιου – μίλησε για εκλογές το 2016, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικός. Ακόμη και για το 2015 δήλωσε βέβαιος ότι θα βρεθεί πρόσωπο κοινής αποδοχής για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν θα λέγαμε πως ήταν ιδιαίτερα πειστικός. 

Όσο για τις ενδοκυβερνητικές ισορροπίες, κάλυψε εφ’ όλης της ύλης Βενιζέλο και Στουρνάρα έναντι των ποικίλων επιθέσεων, ακόμη και από το κόμμα του.

Κάτι μας λέει ότι και ο ίδιος ο Σαμαράς θα θέλει αυτή η συνέντευξη να ξεχαστεί σύντομα. Για τον Γιάννη Πρετεντέρη δεν είναι βέβαιο αν πρέπει να πούμε το ίδιο. 

Ήταν ο εαυτός του...

Πηγή: Έρως ανίκατε μάχαν... - RAMNOUSIA

Πλήρη κατάρρευση στην Ελλάδα βλέπει ο ΟΟΣΑ

ΤΑ ΡΗΜΑΞΑΝ ΟΛΑ! ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ!!

Κατάρρευση σε όλους σχεδόν τους δείκτες της κοινωνικής ευημερίας διαπιστώνει για την Ελλάδα έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), κατατάσσοντάς της στο 20% των χωρών με τους χαμηλότερους δείκτες παγκοσμίως.
Η έρευνα αναφέρει ότι σε σύνολο 11 κριτηρίων που χρησιμοποιήθηκαν για να μετρηθεί η ευημερία, η Ελλάδα βρισκόταν μόνο στα τρία από αυτά πάνω από το μέσο όρο των 34 αναπτυγμένων χωρών του ΟΟΣΑ, ενώ ήταν κάτω από το μέσο όρο στα υπόλοιπα οκτώ.
Ειδικότερα, πάνω από το μέσο όρο ήταν όσον αφορά στην κατάσταση της υγείας, στην ισορροπία μεταξύ εργασίας και ζωής και στην προσωπική ασφάλεια. Χαμηλότερα από το μέσο όρο ήταν όσον αφορά την εκπαίδευση και τις δεξιότητες, το εισόδημα και τον πλούτο, την ενασχόληση με τα κοινά, τις θέσεις εργασίας και τις αποδοχές, τις κοινωνικές διασυνδέσεις, την κατοικία, την υποκειμενική ευημερία και την ποιότητα του περιβάλλοντος.
Η έκθεση του ΟΟΣΑ σημειώνει ότι η Ελλάδα κατέγραψε μεταξύ του 2007 και του 2011 μία σωρευτική μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών κατά 23%, που ήταν η μεγαλύτερη μεταξύ των χωρών του Οργανισμού.
Μεταξύ του 2007 και του 2010, η ανισότητα στο εισόδημα της αγοράς (πριν από φόρους και μεταβιβάσεις) αυξήθηκε κατά 2%, πάνω από το μέσο όρο του Οργανισμού που ήταν 1,2%. Η μεγαλύτερη επίπτωση της κρίσης, αναφέρει η έκθεση, στην ευημερία των πολιτών προέκυψε από τη μείωση της απασχόλησης και την επιδείνωση των συνθηκών στην αγορά εργασίας. Το ποσοστό απασχόλησης μειώθηκε κατά 10% από το 2007 έως το 2012, ενώ το ποσοστό της μακροχρόνιας ανεργίας αυξήθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες.
Η κακή κατάσταση όσον αφορά την απασχόληση είχε μεγάλη επίπτωση στην ικανοποίηση των Ελλήνων από τη ζωή τους. Το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν πολύ ικανοποιημένοι από τη ζωή τους μειώθηκε από 59% το 2007 σε 34% το 2011, το χαμηλότερο ποσοστό στον ΟΟΣΑ.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης μειώθηκε επίσης η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στους θεσμούς και τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία. Το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν ότι εμπιστεύονται την κυβέρνηση μειώθηκε από το 38% στο 13% μεταξύ 2007 και 2012. Το 31% των Ελλήνων ανέφερε ότι απασχολείται σε ένα κακό εργασιακό περιβάλλον, ποσοστό που είναι σημαντικά μεγαλύτερο από το μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών.
Οι διαφορές στην ευημερία μεταξύ των δύο φύλων, που κατά κανόνα είναι υπέρ των ανδρών, μειώθηκαν στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ - και την Ελλάδα - τις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο, είναι ακόμη λιγότερο πιθανό οι Ελληνίδες να έχουν μία αμειβόμενη θέση απασχόλησης ή να εκλεγούν στο κοινοβούλιο.
Η έκθεση του ΟΟΣΑ διαπίστωσε, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal, ότι στο 20% των χωρών με τον υψηλότερο δείκτη ευημερίας βρίσκονται η Ελβετία, οι σκανδιναβικές χώρες, η Βρετανία, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Νέα Ζηλανδία.
Στο 60% των χωρών του Οργανισμού κατατάσσονται οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, μαζί με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Η Ελλάδα και η Εσθονία είναι οι μόνες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται στο 20% των χωρών με τον χαμηλότερο δείκτη ευημερίας, μαζί με την Τουρκία, τη Βραζιλία και το Μεξικό.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ OΣΤΙΝ (ΤΕΞΑΣ

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια ανθρωπιστική κρίση

• 
  

Σας ευχαριστώ κ. Frassoni για την εισαγωγή. Ευχαριστώ και το Lyndon B. Johnson School of Public Affairs για την πρόσκληση και για την ευκαιρία να συζητήσουμε για  την κρίση της ευρωζώνης, και την κατάσταση στην Ελλάδα, με ειδικούς και με φορείς χάραξης πολιτικής και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Πρέπει να σωθεί η Ευρωζώνη;

Ο τίτλος του συνεδρίου θέτει ένα ερώτημα: Μπορεί η Ευρωζώνη να σωθεί;

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι μια τέτοια ερώτηση μπορεί να τεθεί στο Τέξας. Θα ήταν δύσκολο να τη θέσει κανείς στις Βρυξέλλες ή στη Φρανκφούρτη. Το ερώτημα θα μπορούσε να θεωρηθεί θρασύ, ακόμα και προσβλητικό, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αυτό που θα πουν εκείνοι είναι, ότι η κρίση στην ευρωζώνη έχει τελειώσει. Και μέχρι στιγμής, όπως ισχυρίζονται, η Ευρώπη κινείται πλέον σε μια νέα φάση, στην ανάκαμψη της εμπιστοσύνης και την επάνοδο της ανάπτυξης.

Το ερώτημα μπορεί να ενοχλήσει και κάποιους που καταλαβαίνουν ότι η κρίση στην ευρωζώνη δενέχει τελειώσει. Μπορεί να ενοχλήσει κάποιους που βιώνουν την ανεργία, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, την υποβάθμιση της παιδείας και της υγειονομικής περίθαλψης. Υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι ζουν μέσα στην κρίση, για τους οποίους το σημαντικό ερώτημα δεν είναι αν η ευρωζώνη μπορεί να σωθεί, αλλά εάν πρέπει να σωθεί. Η θέση μας για το θέμα αυτό είναι σαφής: Η ευρωζώνη πρέπει να σωθεί.

Η ευρωζώνη μπορεί να ήταν λάθος. Οι Συνθήκες και οι Χάρτες της είναι εσφαλμένε και πρέπει να αλλάξουν θεμελιωδώς. Κάποιοι λένε ότι ορισμένες χώρες θα έπρεπε ίσως να μην είχαν ενταχθεί. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε αυτά τα θέματα, αλλά προτιμώ να  αφήσουμε στους ιστορικούς αυτή τη συζήτηση. Δεν έχει σημασία σήμερα.

Σήμερα, η Ευρωζώνη υπάρχει. Έχουμε μια οικονομική ένωση και ένα κοινό νόμισμα και οι άμεσες εναλλακτικές είναι χειρότερες. Μια έξοδος δεν θα ωφελήσει κανέναν. Αντίθετα, θα πυροδοτήσει σοβαρά νέα προβλήματα – διαχείριση ενός ασταθούς νέου νομίσματος, φαινόμενα bank run, πληθωρισμός, φυγή κεφαλαίων και ανθρώπων. Για το λόγο αυτό και μόνο, η Ελλάδα δεν θα πρέπει και δεν θα το κάνει, δε θα εξέλθει εθελοντικά από την Ευρωζώνη.

Αλλά υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος. Μία  έξοδος της  Ελλάδας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας σε  κρίση θα ήταν μια καταστροφή για την Ευρώπη. Αυτό είναι κάτι που, κατά βάθος, όλοι γνωρίζουν. Προς το παρόν αν μία χώρα φύγει, οι αγορές και οι κερδοσκόποι θα αρχίσουν να ρωτούν ποιος είναι ο επόμενος; Θα λένε ο ένας στον άλλο, όπως λέτε εδώ στο Τέξας, game on. Είναι μια διαδικασία που, έτσι και ξεκινήσει, δεν μπορεί να σταματήσει. Δεν έχει σημασία πόσο μικρή είναι η χώρα που αποχωρεί. Δεν έχει σημασία αν αποχωρεί εθελοντικά, ή την πετάνε εκτός.

Το ευρωπαϊκό μας συμφέρον έγκειται στο να  αλλάξουμε την ευρωζώνη. Εδώ υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να γίνουν. Το πρώτο είναι να αλλάξουμε τις ιδέες. Το δεύτερο είναι να αλλάξουμε τις πολιτικές. Και το τρίτο, εξίσου απαραίτητο, είναι να αλλάξουμε τους θεσμούς.

Αλλαγή των ευρωπαϊκών Ιδεών

Η σημερινή Ευρώπη – η κοινή αγορά και η Ευρωπαϊκή Ένωση – βασίστηκε σε ορισμένες αρχές. Μεταξύ αυτών ήταν: όχι άλλοι ευρωπαϊκοί πόλεμοι. Καθολικά ανθρώπινα δικαιώματα. Ένα κοινωνικό συμβόλαιο, που σημαίνει ένα ισχυρό σύστημα κοινωνικής ένταξης, κοινωνικής ασφάλισης, δημόσιας εκπαίδευσης, υγείας και πρόνοιας και σταδιακή σύγκλιση του βιοτικού επιπέδου των φτωχότερων περιφερειών προς τα πρότυπα των πιο εύρωστων χωρών.

Αυτή η ιδέα δεν είναι η νέα ευρωπαϊκή ιδέα. Είναι η παλιά ευρωπαϊκή ιδέα. Και παραγκωνίστηκε, πριν από χρόνια, από μια ιδεολογία των αγορών, του ανταγωνισμού, και του «στο διάολο να πάνε» όσοι μένουν πίσω. Αυτή είναι η νέα ευρωπαϊκή ιδέα. Εμείς την αποκαλούμε νεοφιλελεύθερη ιδέα. Εμείς λέμε, ότι είναι αυτοκτονική ιδέα. Και εναντίον της, παλεύουμε για τις παραδοσιακές αξίες των ιδρυτών της Ευρώπης. Αυτό που επιδιώκουμε  είναι η σημερινή Ευρώπη να επιστρέψει στις πρακτικές και τις επιδιώξεις αυτών των παλαιών αξιών.

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία στην Ελλάδα θα είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας που θα αλλάξει τα πράγματα προς όφελος των δυνάμεων της δημοκρατίας και της ανάπτυξης στην Ευρώπη. Θα είναι μια βαθιά ανάσα για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Από αυτήν την άποψη είμαστε πλέον σίγουροι ότι δεν είμαστε μόνοι πια.

Τη λιτότητα την αντιμάχονται πλέον πολλοί περισσότεροι πολιτικοί και αναλυτές σε σχέση με δυο ή τρία χρόνια πριν. Όλες αυτές οι δυνάμεις πρέπει να ενωθούν σε ένα μέτωπο που θα αλλάξει τις ευρωπαϊκές πολιτικές.

Επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι η πρόταση για την υποψηφιότητά μου για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το προεδρείο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ενσαρκώνει αυτή τη δυνατότητα. Είναι, επίσης, ουσιαστική και με καλές προοπτικές. Δίνει τη σωστή και μοναδική απάντηση στο ερώτημα “με ποια πολιτική η Ευρώπη θα βγει από την κρίση;” Δείχνει τη διέξοδο. Δίνει ελπίδα. Έτσι, η μελλοντική κυβέρνησή μας δεν θα είναι μόνη. Δεν θα πρόκειται για μια διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία . Πρόκειται να είναι μια σύγκρουση των δυνάμεων της ανάπτυξης και της απασχόλησης και των δυνάμεων της λιτότητας και του μερκελισμού. Μπροστά σε αυτό το δίλημμα, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα πρέπει να αποφασίσουν αν ο μέχρι τώρα χειρισμός της κρίσης στην Ευρώπη ήταν μια επιτυχία ή όχι. Και αν το μέλλον τους θα είναι παρόμοιο με εκείνο του ελληνικού ΠΑΣΟΚ που είναι γύρω ή κάτω από 5 % στις δημοσκοπήσεις, ενώ συμμετέχει στην κυβέρνηση του κ. Σαμαρά.

Συνέπειες των νεοφιλελεύθερων ιδεών στην Ευρώπη.

Η ευρωζώνη ήρθε μια γενιά μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χτίστηκε στις νέες νεοφιλελεύθερες αρχές: την ιδιωτικοποίηση, την απορρύθμιση, μια άκαμπτη Κεντρική Τράπεζα μονομερώς προσανατολισμένη στη νομισματική σταθερότητα, μια νομισματική ένωση χωρίς δημοσιονομική ένωση και κανένα  κοινωνικό συμβόλαιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Την ίδια στιγμή, επρόκειτο για μια συνομοσπονδία. Είναι γνωστό ότι οι συνομοσπονδίες δεν αντέχουν. Μπορούν φυσικά να επιβιώσουν για κάποιο διάστημα, αλλά η ανάπτυξή τους εξαρτάται από τη ροή ιδιωτικών κεφαλαίων, από τα επακόλουθα που έχουν διάφορες φούσκες οι οποίες είναι εγγενώς ασταθείς. Για κάποιο διάστημα, το χρήμα ρέει και αυτό αρέσει πάρα πολύ στις τοπικές ελίτ. Επενδύουν, κερδοσκοπούν, κατέχουν γη και πλουτίζουν, βγάζουν μέρος του νέου πλούτου τους έξω από τη χώρα και μακριά από τη φορολόγησή του. Οι τοπικές τράπεζες μετατρέπονται ουσιαστικά σε εντολοδόχους πολύ μεγαλύτερων ξένων τραπεζών, όπως οι ελληνικές τράπεζες έγιναν οι αγωγοί χρημάτων των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών. Οι τράπεζες ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να δανείσουν χρήματα στον κατασκευαστικό κλάδο, στον κλάδο της οικοδομής, στο κράτος.

Και οι φούσκες σκάνε. Αυτό δεν είναι διαφορετικό από αυτό που συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες, για μια σειρά από σημαντικούς κοινούς λόγους. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πολύ καλά αμορτισέρ, δηλαδή μηχανισμούς προκειμένου να απορροφηθούν οι κραδασμοί, που μέρη της Ευρώπης δεν τα έχουν.

• Η Πολιτεία της Νεβάδα δεν χρειάστηκε να πάει στις αγορές για να συγκεντρώσει τα χρήματα, προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζές της.

• Δεν χρειάστηκε να πληρώσει για τα επιδόματα ανεργίας των νέων ανέργων.

• Δεν χρειάστηκε να πληρώσει για το κόστος της Κοινωνικής Ασφάλισης και Ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που πάντα αυξάνει κατά τη διάρκεια μια κακής ύφεσης.

• Αν έπρεπε να τα κάνει όλα αυτά χωρίς την υποστήριξη μιας Κεντρικής Τράπεζας, τόσο η Πολιτεία της Νεβάδα όσο και όλες οι τράπεζες στη Νεβάδα θα είχαν χρεοκοπήσει.

• Και στη συνέχεια, αμέσως μετά, άλλες πολιτείες θα είχαν ακολουθήσει.

Αυτό είναι που συνέβη στην Ευρώπη.

Νεοφιλελεύθερη πολιτική: Η νέα κλεοπτοκρατία στην Ευρώπη

Το δεύτερο καθήκον μας είναι να αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική. Ποιες ήταν οι ευρωπαϊκές πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης;

Με απλά λόγια, ήταν νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέδρασαν στην κρίση με κεϋνσιανά αντανακλαστικά, ποσοτική χαλάρωση και καθολική υγειονομική περίθαλψη. Η Ευρώπη αντέδρασε με μεγάλα δάνεια προς τα κράτη, με την προϋπόθεση της βίαιης λιτότητας. Τα δάνεια πέρασαν στις τράπεζες, οι οποίες στη συνέχεια εξόφλησαν τα χρέη τους προς τις τράπεζες του Βορρά, διατηρώντας ένα κομμάτι για την “ανακεφαλαιοποίηση “.

Αυτή η διαδικασία εμβάθυνε τη χρεοκοπία των κρατών, χωρίς την αναζωογόνηση της οικονομίας και των τραπεζών. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και αλλού, ευρωπαίοι ωθήθηκαν σε βαθιά φτώχεια Ελλάδα, τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης μας καταστράφηκαν. Ωστόσο, οι τοπικοί τραπεζίτες διατήρησαν τον έλεγχο των ουσιαστικά σε πτώχευση τραπεζών.

Έτσι, σήμερα, που σας μιλάω, μια νέα κλεπτοκρατία έχει δημιουργηθεί στη χώρα μου. Χρησιμοποιεί τα χρήματα που παρέχονται από τους φορολογούμενους της Ευρώπης στο αφερέγγυο ελληνικό κράτος, το οποίο κράτος τα δίνει στους έλληνες ολιγάρχες για να τα χρησιμοποιήσουν όπως τους συμφέρει. Δεν πρόκειται ποτέ να τα δώσουν στην πραγματική οικονομία που διψά για πίστωση και χρηματοδότηση.

Στην Ελλάδα, ο ΦΠΑ έχει φτάσει το 23%, οι φόροι ακίνητης περιουσίας είναι τόσο υψηλοί ώστε να μοιάζουν με δήμευση, οι επιχειρήσεις καταρρέουν ή εγκαταλείπουν τη χώρα, επαγγελματίες μεταναστεύσουν, και άνθρωποι πεινάνε. Οι τραπεζίτες, εν τω μεταξύ, ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης με τη διαφήμιση, την οποία πληρώνουν από τα κεφάλαια διάσωσης. Εν τω μεταξύ, οι τράπεζες τους βυθίζονται όλο και βαθύτερα στην αφερεγγυότητα. Η Price Waterhouse Coopers μόλις έκανε γνωστό ότι οι ελληνικές τράπεζες συγκεντρώνουν 65 δισεκατομμύρια ευρώ μη εξυπηρετούμενων δανείων, ενώ το κεφαλαιακό “μαξιλάρι” τους δεν είναι μεγαλύτερο από 30 δισεκατομμύρια ευρώ.

Και αυτή η θλιβερή κατάσταση περιγράφεται ως το ελληνικό success story. Αυτό είναι ένα είδος της προπαγάνδας που θα αναγνώριζε ο Τζορτζ Όργουελ: Πάρτε ένα ψέμα, παρουσιάστε το ως την αλήθεια, χρησιμοποιείστε διγλωσσία και συνεχίστε να το επαναλαμβάνετε. 

Πολιτικές αλλαγές: Τι μπορούμε να κάνουμε για να σώσουμε την Ευρώπη

Επιτρέψτε μου τώρα να σας κάνω την σημαντική ερώτηση. Τι μπορούμε να κάνουμε για να σώσουμε την Ευρωζώνη, ώστε να ξαναγίνει δυνατό για τους ευρωπαίους πολίτες να ονειρευτούν ξανά ένα μέλλον κοινής ευημερίας;

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τέσσερα προβλήματα. Το πρόβλημα του τραπεζικού τομέα. Το πρόβλημα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του χρέους. Το πρόβλημα της απουσίας επενδύσεων, ειδικά στην περιφέρεια. Και, τέλος, την ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζουν όχι μόνο κατεστραμμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, αλλά και ο ίδιος ο Βορράς που η φτώχεια αυξάνεται ραγδαία… ακόμη και στη Γερμανία.

Πώς να αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα; Υπάρχουν απλοί τρόποι για να γίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα χωρίς να δημιουργήσουμε ένα ομοσπονδιακό υπουργείο οικονομικών, χωρίς απώλεια εθνικής κυριαρχίας, χωρίς δημοσιονομικές μεταφορές πόρων, χωρίς γερμανικές ή ολλανδικές εγγυήσεις των χρεών της περιφέρειας, χωρίς μεγάλες τροποποιήσεις στις συνθήκες και χωρίς νέους θεσμούς.

Τα τέσσερα στοιχεία της πρότασης μας είναι τα παρακάτω:

1. Σε ό,τι αφορά το χρέος, θεωρούμε ότι η ΕΚΤ μπορεί να διαχειριστεί μέρος του χρέους των κρατών μελών κεντρικά, χωρίς μεταφορές πόρων και χωρίς να παραβαίνει το καταστατικό της. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Μια λύση μακράς διαρκείας για το πρόβλημα χρέους των ευρωπαϊκών χωρών μπορεί να υλοποιηθεί μόνο εφόσον σημαντικό μέρος των δημόσιων χρεών διαγραφεί. Γι’ αυτό το λόγουποστηρίζουμε την ιδέα μιας διεθνούς διάσκεψης για το δημόσιο χρέος. Το 1953, 22 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αποδέχθηκαν τη διαγραφή του 62,5% του Γερμανικού χρέους. Αυτή ήταν μια προϋπόθεση για μια Ευρώπη της ευημερίας. Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να αποδείξουμε ότι η ανθρωπότητα έχει γίνει σοφότερη.

1. Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες, η ΕΚΤ σε συνεργασία με τον ΕΜΣ θα πρέπει να τοποθετήσει όλες τις τράπεζες κάτω από μία ενιαία αρχή και να δημιουργήσει ένα ενιαίο ταμείο ασφάλισης σε επίπεδο ευρωζώνης. Μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της για να χτυπήσει τις τοπικές κλεπτοκρατίες που βασίζονται στα τοξικά σχέδια διάσωσης, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της Ελλάδας.

1. Σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων μπορεί να επανεντάξει τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια πλεονάσματα σε ένα πρόγραμμα επενδύσεων μεγάλης κλίμακας. Με την βοήθεια της ΕΚΤ θα μπορούσε να υλοποιήσει ένα πανευρωπαϊκό, αναπτυξιακό σχέδιο ανάκαμψης.Ένα ευρωπαϊκό New Deal.

1. Αναφορικά με την αλληλεγγύη,  οι πιο ευάλωτοι ευρωπαίοι πολίτες χρειάζονται άμεση βοήθεια, καθώς και ένα λόγο να πιστέψουν ξανά στο μέλλον της Ευρώπης. Η τροφή σε αυτήν την προσπάθεια είναι μεγάλης σημασίας – και όχι μόνο γιατί εμφανίζεται σαν το μεγάλο όπλο του φασισμού. Η Ευρώπη θα μπορούσε να επιλέξει στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής να χρησιμοποιήσει τα κέρδη που συσσωρεύονται στο εσωτερικό του συστήματος των κεντρικών τραπεζών της για να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα κουπονιών διατροφής – όπως συμβαίνει στην Αμερική – αλλά και ένα κατώτατο επίδομα ανεργίας ώστε να εξαλειφθεί άμεσα η ακραία φτώχεια σε όλη την Ευρώπη.

Οι εισηγητές αυτού του προγράμματος βρίσκονται σε αυτή την αίθουσα και έτσι δεν θέλω να πω περισσότερα επ’ αυτού. Μόνο θα προσθέσω ότι υπάρχει τρόπος να μετατρέψουμε την Ευρωζώνη σε μια βιώσιμη κοινότητα. Και μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Επιτρέψτε μου, όμως τώρα, πριν να αναφερθώ στην κατάσταση στην Ελλάδα και στα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ να αναφέρω τα εξής:

Γνωρίζουμε την απόφαση της Επιτροπής Οικονομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να διερευνήσει τις ενέργειες της τρόικας στις χώρες της κρίσης. Αναμένουμε τη συγκρότηση μιας Εξεταστικής Επιτροπής ή υποεπιτροπής με ισχυρή και διευρυμένη πολιτική εντολή, καθώς και δυνατότητα κλήσης όλων των εμπλεκομένων μερών, περιλαμβανομένων τέως και νυν Πρωθυπουργών και υπουργών Οικονομικών στις χώρες της κρίσης, κεντρικών τραπεζιτών, εταιρειών παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών και στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ανέφερε ότι κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για αυτό που έχει συμβεί στις χώρες που ακολούθησαν τις πολιτικές της τρόικα. Είμαστε σύμφωνοι με αυτή τη θέση και θα συμβάλλουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πρέπει επίσης να απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα.

Εάν κάποιος, όπως αναφέρει, πρέπει να αναλάβει την ευθύνη, γιατί θα πρέπει να συνεχιστεί η εφαρμογή του προγράμματος; Οι ευρωπαίοι πολίτες εν όψει των ευρωεκλογών θα απαιτήσουν και θα πρέπει να έχουν καθαρές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. 

Πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια ανθρωπιστική κρίση. Και η πρώτη προτεραιότητα μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι να αντιμετωπίσει αυτήν την κρίση, αλλά την ίδια στιγμή θα δώσουμε έναν πολιτικό αγώνα σε δύο μέτωπα.

Το ένα θα είναι το μέτωπο των Βρυξελλών, της Φρανκφούρτης και του Βερολίνου. Πρέπει να πείσουμε τους εταίρους μας ότι η σημερινή πορεία οδηγεί όλους εμάς, την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη σε τρομερό αδιέξοδο. Αλλά πρώτα πρέπει να τους πείσουμε να συνομιλήσουν μαζί μας. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα. Και είναι πρόβλημα διότι οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν το αδιέξοδο της Ελλάδας ούτε με την σημερινή κυβέρνηση. Αντίθετα, η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να εντυπωσιάσει την Ευρώπη παριστάνοντας τον καλό μαθητή – και δεν δουλεύει. Πάρτε για παράδειγμα την υπόσχεση για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Για ένα χρόνο είχε παγώσει όσο περιμέναμε τις γερμανικές εκλογές. Τώρα μας είπαν να περιμένουμε μέχρι το καλοκαίρι, μέχρι τις Ευρωεκλογές. Η φύση του παιχνιδιού είναι σαφής. Έχουμε το δικαίωμα και το καθήκον να απαιτούμε την άρση του πέπλου της σιωπής.  Η Ευρώπη θα πρέπει να σταματήσει να προσποιείται. Θα πρέπει μαζί από κοινού να συντάξουμε ένα νέο σχέδιο για την Ελλάδα.

Και πράγματι θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος από τους συμμετέχοντες πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να αποπληρώσει 83δις. ευρώ για πληρωμές επιτοκίων μέχρι το 2020 χωρίς τη λήψη ενός νέου δανείου. Χωρίς να ξαναζητηθεί από το φορολογούμενο Ευρωπαίο πολίτη να καλύψει τις μαύρες τρύπες των πτωχευμένων ελληνικών τραπεζών; Φυσικά και όχι. Γι’ αυτό το λόγο έχουμε ανάγκη από ένα σχέδιο για την Ελλάδα.

Και πως θα ήταν αυτό το σχέδιο; Θα περιλάμβανε καίριες αλλαγές στο Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα, στο Ελληνικό πρόγραμμα αποπληρωμής των δανείων, στους τρόπους αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και φυσικά θα περιλάμβανε βήματα προς την αναζωογόνηση των επενδύσεων κατά τρόπο, ώστε να βελτιωθεί  η παραγωγικότητα και να δημιουργηθούν πραγματικές θέσεις εργασίας.

Όσον αφορά στο ελληνικό χρέος και στην εξυπηρέτηση του, θα καλούσαμε τους εταίρους μας να εξετάσουν μία απλή και λογική ιδέα: το μελλοντικό πρόγραμμα αποπληρωμών να συνδέεται άρρηκτα με το ρυθμό ανάπτυξης της Ελληνική οικονομίας. Με αυτό τον τρόπο η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει κερδίσει από την σταθεροποίηση και την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας.

Όσον αφορά στα ελάχιστα επίπεδα επενδύσεων που είναι απαραίτητα, θα προτείναμε μία ιδέα που κάθε λογικός άνθρωπος θα αποδέχονταν ως δίκαιη και ορθολογική: υπάρχουν πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ από Ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία που προορίζονταν για την Ελλάδα για την περίοδο από το 2007 έως το 2013, και τα οποία η Ελλάδα δεν κατάφερε να απορροφήσει εξαιτίας της ύφεσης, της γραφειοκρατίας, και του πτωχευμένου εγχώριου τραπεζικού  συστήματος.

Γιατί λοιπόν να μην αναθέσουμε τη διαχείριση αυτών των κεφαλαίων στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων με την προϋπόθεση να επενδύουν στα ελληνικά πρότζεκτς στη βάση καθαρών τραπεζικών αρχών και χωρίς την ανάμειξη του Ελληνικού Κράτους;

Τέλος, το νέο Ευρωπαϊκό σχέδιο για την Ελλάδα θα έπρεπε να ασχοληθεί σοβαρά με την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, στα αστικά κέντρα, στις κωμοπόλεις και τα χωριά μας. Γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε τα κέρδη της ΕΚΤ από το αποτυχημένο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων (περίπου 14 δις ευρώ), καθώς και από το πρόγραμμα παροχής ρευστότητας (ELA) της Ελληνικής Κεντρικής Τράπεζας, για την ίδρυση ενός Ταμείου Αλληλεγγύης που θα παρέχει επισιτιστική βοήθεια και κάλυψη βασικών ενεργειακών αναγκών (διασφάλιση της ηλεκτροδότησης); Αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει.

Το δεύτερο μέτωπο θα είναι εγχώριο. Γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε  τη νέα κλεπτοκρατία, που χρηματοδοτήθηκε από τα κεφάλαια διάσωσης και χτίστηκε πάνω στα λείψανα της διεφθαρμένης ολιγαρχίας που κυβέρνησε την Ελλάδα επί δεκαετίες.

Αυτή η ομάδα γνωρίζει ότι η ώρα για αυτή τη μάχη πλησιάζει. Ως τώρα ήταν πολύ απασχολημένοι προσπαθώντας να μας παρουσιάσουν ως αντι-Ευρωπαϊστές. Σαν ένα κόμμα που επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Ότι είμαστε επικίνδυνοι και ακραίοι. Γιατί τόσο δηλητήριο; Επειδή ακριβώς μία κυβέρνηση του Σύριζα  θα δώσει τέλος στον εναγκαλισμό αυτών των ομάδων με την εξουσία στην Ελλάδα. Αυτή η αποφασιστικότητα μας είναι ο αληθινός λόγος για τον οποίο συκοφαντούν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Αμερική, η Ευρώπη και η Ελλάδα 

Πριν από λίγες ημέρες το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ εξήγησε στο Κογκρέσο με ποιο τρόπο οι πολιτικές που η Γερμανία εφαρμόζει στην Ευρωζώνη εξάγουν την ύφεση στην υπόλοιπη Ευρώπη και επηρεάζουν την παγκόσμια οικονομία.  Εμείς οι χώρες της  Περιφερειακής Ευρώπης γνωρίζουμε ότι αυτό είναι ακριβώς σωστό. Έχω την αίσθηση ότι μπορούμε να έχουμε έναν εποικοδομητικό διάλογο με την Ουάσιγκτον επάνω στο θέμα της κρίσης της Ευρωζώνης. Είναι ένας λόγος για τον οποίο αισθάνομαι χαρά που βρίσκομαι σήμερα εδώ.

Η απάντηση του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας στο Αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών μπορεί να σας δώσει μία ιδέα για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στην Ευρώπη. Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου δήλωσε: «δεν υπάρχουν ανισορροπίες στη Γερμανία οι οποίες χρειάζονται διόρθωση. Αντιθέτως, η καινοτόμα γερμανική οικονομία συμβάλλει ουσιαστικά στη παγκόσμια ανάπτυξη μέσα από τις εξαγωγές και τις εισαγωγές ενδιάμεσων προϊόντων για την παρασκευή τελικών αγαθών.

Αυτή η απάντηση δείχνει την έλλειψη ενδιαφέροντος για μία συζήτηση με απλά λογικά επιχειρήματα. Το εμπόριο είναι κάτι πολύ καλό, όχι όμως η εμπορική ανισορροπία ειδικά σε μια νομισματική ένωση. Τουλάχιστον αυτό είναι καλά εμπεδωμένο εδώ στην Αμερική. Ελπίζω ότι μόλις έρθει ο καιρός μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να βασιστεί στο ότι η  Αμερική θα διατηρήσει μια σαφή προοπτική σε αυτά τα θέματα.

Επομένως, υπάρχουν μαθήματα που εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να αντλήσουμε από την Αμερική. Σήμερα βρίσκομαι στο LBJ School of Public Affairs και ξαναθυμάμαι πως η «Μεγάλη Κοινωνία» άλλαξε την Αμερική. Βλέπω ακόμα ότι παρά τις δυσκολίες, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να προχωρούν προς αυτό το μεγάλο σχέδιο. Πόσο καλό θα ήταν να είχαμε το ίδιο πνεύμα και πρόγραμμα για την Ευρωζώνη. Υπάρχουν, όμως, και μαθήματα που μπορούν να πάρουν οι ΗΠΑ από τα λάθη μας. Στην Αμερική, συχνά θεωρείτε ότι  αντιπροσωπεύετε τη χώρα της ελεύθερης αγοράς, και εμείς οι Ευρωπαίοι την ήπειρο των σοσιαλιστικών  και των σοσιαλδημοκρατικών ιδεών. Αυτό δεν είναι αληθές παρά μόνο κατ’ εξαίρεση, για πολλά χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι εσείς στην Αμερική έχετε τους Ομοσπονδιακούς θεσμούς σας- Κοινωνική Ασφάλεια, Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη, Επίδομα Ανεργίας, Σύστημα Ασφάλειας Καταθέσεων- τα οποία εμείς στην Ευρώπη δεν διαθέτουμε. Και έτσι καθώς τα έθνη –κράτη στην Ευρώπη γίνονται πιο αδύναμα, ακόμα και οι πλούσιες χώρες και οι πληθυσμοί τους χάνουν διαρκώς την κοινωνική προστασία που κάποτε μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά και απολάμβαναν.

Έτσι, ελπίζω να μην ενοχληθείτε αν σας πω  ότι το πιο σημαντικό μάθημα για τις ΗΠΑ από την Ελληνική κρίση είναι το ότι είναι αυτοκτονικό να προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε το ομοσπονδιακό χρέος με περικοπές σε παροχές κοινωνικής προστασίας. Βασικά εισοδήματα, διατάξεις για τη δημόσια υγεία, δημόσια εκπαίδευση, κοινωνική συνοχή, περιβαλλοντική προστασία- αυτά είναι τα δημόσια αγαθά που αν εκλείψουν αυτό θα υπονομεύσει όχι μόνο τη σταθερότητα της Αμερικής, αλλά και τη δυνατότητα της να αποπληρώσει τα χρέη της. Για αυτόν λοιπόν τον άκρως ρεαλιστικό λόγο θα πρέπει να υπερασπιστούμε τα δημόσια αγαθά μας εξίσου στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική. Οι Αμερικάνοι δεν έχουν την πολυτέλεια να σκεφτούν: «Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν στην Ευρώπη». Για ποιο λόγο να ενδιαφερθούμε; Η απάντηση είναι: Πρέπει να ενδιαφερθούμε. Αντιμετωπίζουμε παρόμοιους κινδύνους. Μπορούμε να μάθουμε από τους άλλους. Και  είμαστε όλοι μέσα σε αυτό μαζί.  Όπως είπε και ο Λίνκολν το 1862: «δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την ιστορία. Θα πρέπει να διασώσουμε με μεγαλοψυχία την τελευταία μας ελπίδα ειδάλλως θα την απολέσουμε με ευτελή τρόπο».