Η ΕΛΙΑ... Η ΚΡΕΑΤΟΕΛΙΑ... ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ ΜΙΑΣ ΕΛΕΕΙΝΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ

Όποιος είδε  το χθεσινό πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ, μπορεί να εικάσει πως κάτι αληθινά σημαντικό και μεγάλο έλαβε χώρα χθες το βράδυ. Άλλωστε όπως σπεύδει να πληροφορήσει η εφημερίδα, οι «58» έγιναν 3000 και δηλώνουν «Ήρθαμε για να μείνουμε»...

Αυτό ακριβώς όμως είναι το κακό. Διότι αυτοί που πήγαν προχθές βράδυ στη συγκέντρωση για την Κεντροαριστερά έχουν την τάση να μένουν γενικώς. Να μένουν σε καρέκλες, να μένουν σε αξιώματα, να μένουν σε λανθασμένες για τη χώρα αντιλήψεις. Κι αν υπήρχε μια υγιής πολιτική αντίδραση της κοινωνίας των πολιτών θα έπρεπε να είχε ήδη φυσήξει τόσο δυνατός άνεμος ώστε «να τους έχει πάρει και να τους έχει σηκώσει». Οι συμμετέχοντες δεν έπεσαν από τον ουρανό. Ήταν και χθες εδώ. Δυστυχώς και προχθές. Έχουν τον τρόπο τους να...

είναι πάντα «μέσα στα πράγματα» και να διαιωνίζουν ένα παρα – σύστημα εξουσίας, το οποίο διαπλέκεται με συγκεκριμένα συμφέροντα εντός και εκτός συνόρων. 

Ποιο είναι δηλαδή το καινούργιο που μπορούν να φέρουν στη δημόσια ζωή ο Σημίτης και ο Βενιζέλος, οι οποίοι ήταν «πρώτο τραπέζι»; Ποια ελπίδα μπορούν να γεννήσουν ο Γιανίτσης και ο Ψαριανός; Πόσο ελκυστική μπορεί να είναι η κεντροαριστερά του Καμίνη και του Νίκου Χριστοδουλάκη; Γιατί πρέπει να νοιάζει την κοινωνία αν θα έχει κάτι να ψηφίσει στις εκλογές ο Βερνίκος, ο Αλιβιζάτος ή η Σώτη Τριανταφύλλου;

Αν θέλουν να κάνουν ένα κόμμα με αρχηγό τον Γιάννη Στουρνάρα, με γεια τους, με χαρά τους. Ας βγουν ανοιχτά να το πουν και να το δηλώσουν ξεκάθαρα: «Ναι, είμαστε με τους Γερμανούς». Διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται και όλα τα υπόλοιπα πωλούνται στην μηντιακή αγορά ως φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η «παρέα» που βρίσκεται στο επίκεντρο όλων αυτών των διεργασιών ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς είναι η «παρέα της ΟΝΕ». Η παρέα, η οποία πούλησε στην ελληνική κοινωνία το «χάρτινο όνειρο» του ευρώ και σήμερα έχει σύρει τη χώρα σε ένα ιστορικό αδιέξοδο. Θα έπρεπε ο μαζοχισμός της ελληνικής κοινωνίας να βρίσκεται στο «κόκκινο», για να εμπιστευόταν ποτέ τη λύση σε αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα.

Το να βγαίνουν λοιπόν σήμερα και να μας λένε πως «δεν πίνεται το νερό», αυτοί οι οποίοι το «δηλητηρίασαν», είναι απύθμενο θράσος και υποκρισία. Οι καιροί όμως για την Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμοι και το τελευταίο που απαιτούν είναι να δουλευόμαστε μεταξύ μας. Η «παρέα της Ελιάς» είναι η ίδια και απαράλλακτη παρέα.

Η «παρέα» αυτή είναι καλή για τα συμφέροντα των Γερμανών. Η Ελλάδα είναι ώρα να κοιτάξει τα δικά της συμφέροντα. Διότι είναι πλέον ξεκάθαρο πως ο άξονας Βρυξελλών – Βερολίνου αντιστρατεύεται πλήρως τα εθνικά μας συμφέροντα. Και δεν είναι μόνον η «μεγάλη εικόνα» των μνημονίων είναι και οι λεπτομέρειές της. Βέτο της Κομισιόν για την ανάπτυξη της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, βέτο της Κομισιόν στην πώληση του ΔΕΣΦΑ στην αζέρικη Soccar. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς πως Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν ανησύχησαν καθόλου για τον σχηματισμό μονοπώλιου από την Aegean με την απορρόφηση της Ολυμπιακής. Γιατί; Μα, γιατί η Aegean είναι «μαγαζί»¨της Lufthansa. Τόσο απλά. Όταν κερδίζουν οι Γερμανοί, όλα επιτρέπονται. Κι αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει στην Ευρώπη. Αλλά αυτή τη μάχη δεν μπορεί να τη δώσουν ο Στουρνάρας κι ο Σημίτης.

Η αποστολή τους τέλειωσε. Ας βγάλουν τις κουκούλες…

ΥΓ: Προφανώς έγραψα πάνω από 100 λέξεις σήμερα. Αλλά η κοροϊδία ενός ολόκληρου λαού την ώρα που έχει γονατίσει και υποφέρει μέσα σε συνθήκες κατοχής, πρέπει κάποτε να έχει ένα όριο…

ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ... ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Η πειθαρχική δίωξη που άσκησε ο υπουργός Παιδείας κατά του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, επειδή ο τελευταίος δεν «φρόντισε» να καταστείλει με κάθε τρόπο την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του ιδρύματος, έχει τρεις αλληλένδετες αλλά διακριτές διαστάσεις...

του ΚΩΣΤΑ ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΥ
 

Η πρώτη είναι η πολιτική διάσταση. Είναι πρωτοφανές μια κυβέρνηση προερχόμενη από εκλογές να διώκει για πολιτικούς λόγους έναν εκλεγμένο πρύτανη. Το πιο κοντινό προηγούμενο ανάγεται στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, όταν ο τότε πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Αβροτέλης Ελευθερόπουλος, στην επέτειο της Απελευθέρωσης της πόλης βρήκε το θάρρος να εκφωνήσει, μπροστά στο βασιλιά Γεώργιο Β', έναν πανηγυρικό λόγο δυσάρεστο για το καθεστώς. Η συνέπεια ήταν η παύση του με...
συνοπτικές διαδικασίες. Όσο κι αν ο αυταρχισμός προσλαμβάνει διαφορετικές μορφές, η βαθύτερη ουσία του παραμένει αναλλοίωτη.

Η δεύτερη είναι η νομική διάσταση. Σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 5 του Συντάγματος, τα ΑΕΙ είναι πλήρως αυτοδιοικούμενα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Η έννοια της Αυτοδιοίκησης εμπεριέχει πρώτιστα την εξουσία των ΑΕΙ να αντιμετωπίζουν τις κάθε είδους υποθέσεις τους με δικά τους όργανα, μέσα στο πλαίσιο βέβαια των γενικών και αφηρημένων ρυθμίσεων τις οποίες θεσπίζει ο κοινοβουλευτικός νομοθέτης.

Συνεπώς, η άσκηση από τον υπουργό Παιδείας μιας διοικητικής κατά τη φύση της αρμοδιότητας, όπως η κίνηση πειθαρχικής δίωξης κατά καθηγητή ο οποίος συμβαίνει να έχει εκλεγεί και πρύτανης ενός συγκεκριμένου ΑΕΙ, είναι εμφανώς αντισυνταγματική.

Και η τρίτη είναι η επικοινωνιακή διάσταση. Η συγκυβέρνηση της μνημονιακής υποτέλειας και τα αναιδή δημοσιογραφικά φερέφωνα της διαπλοκής επιχειρούν, μέσω της δίωξης και της επικοινωνιακής προβολής της, να επιρρίψουν στον Θεοδόση Πελεγρίνη την ευθύνη για τη διακοπή της λειτουργίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην πραγματικότητα όμως οι «διαθεσιμότητες» των υπαλλήλων, σε συνέχεια της δραματικής μείωσης της κρατικής επιχορήγησης τα τελευταία χρόνια, καθιστούν αδύνατη τη λειτουργία του.
 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου οι αντιδράσεις στα κυβερνητικά μέτρα ήταν ηπιότερες και η διδασκαλία στο χειμερινό εξάμηνο άρχισε κανονικά, έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα 41 από τους 46 υπαλλήλους της Τεχνικής Υπηρεσίας του. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν υπάρχει κανείς θερμαστής για να λειτουργήσει το καλοριφέρ(!) και τα μαθήματα «διεξάγονται» κάτω από συνθήκες ψυγείου. Ένα ειδικότερο παράδειγμα είναι ο Τομέας Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής, του οποίου είμαι διευθυντής κατά το τρέχον ακαδημαϊκό έτος. Από τους τέσσερις διοικητικούς υπαλλήλους που είχε κάποτε ο τομέας αυτός, σήμερα, δεν του απέμεινε κανένας, ενώ και για όσους καθηγητές συνταξιοδοτήθηκαν τα τρία τελευταία χρόνια δεν γίνονται (λόγω έλλειψης πιστώσεων) προκηρύξεις θέσεων ώστε να αντικατασταθούν από νέους επιστήμονες. 

Το δημόσιο πανεπιστήμιο, επομένως, καταρρέει υπό το βάρος των μνημονίων και οι απολογητές τους επιχειρούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να ενοχοποιήσουν για την κατάρρευση όσους τολμούν να αντισταθούν στα μνημόνια.

Η πολιτική διαφωνία διώκεται, το Σύνταγμα παραβιάζεται και η αλήθεια διαστρεβλώνεται με τη βοήθεια των Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης»-Επιβολής του συστήματος. Και, βέβαια, όλα αυτά δεν συμβαίνουν για πρώτη φορά, αλλά αποτελούν τη συνέχεια ενός έργου του οποίου γινόμαστε όλοι θεατές στην εποχή των μνημονίων. 

Η ώρα να σηκωθούμε όρθιοι και να αποδοκιμάσουμε με τον πιο έντονο τρόπο τους συντελεστές αυτού του θεάτρου του παραλόγου και του αυταρχισμού είναι τώρα.

Ο Κώστας Χ. Χρυσόγονος είναι καθηγητής Νομικής ΑΠΘ

e-dromos.gr

ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Όταν ο ελεεινός ολετήρας – αυτό το περιφερόμενο υποκείμενο με την ανύπαρκτη εθνική συνείδηση – προθυμοποιήθηκε ν αποτελέσει το Δούρειο Ίππο σε βάρος της χώρας που μίσησε…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στην οποία όμως έγινε πρωθυπουργός ελέω των πράσινων αυστραλοπιθήκων… Όταν αυτός ο ανεκδιήγητος πολιτικός γκαζοτενεκές, αναφωνούσε το περίφημο: «Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία», πολλοί γέλασαν περιοριζόμενοι να σχολιάσουν μόνο την ηλιθιότητα του ανδρός…

Ελάχιστοι συνειδητοποίησαν πως αυτό το περιφερόμενο ανδρείκελο, χρησιμοποιήθηκε ως εκφωνητής υπαγορευμένων συνθημάτων από αυτούς που υπηρέτησε, με στόχο τον ευνουχισμό της πολιτικής σκέψης και της κοινωνικής αντίληψης για όσα έμελλε να ακολουθήσουν.

Και όμως, η μεγάλη αλήθεια που σήμερα ξεδιπλώνεται μπροστά μας με τρόπο εφιαλτικό, ήταν πάντα επιμελώς κρυμμένη πίσω από...

τα λεγόμενα αυτού του αδίστακτου εθνικού μειοδότη.

Η κρίση δεν ήταν παρά ένα πρόσχημα που αξιοποιήθηκε στοχευμένα ως ευκαιρία από το σύστημα και τους πρωταγωνιστές που τη δημιούργησαν, προκειμένου να ανασυνθέσουν το θεσμικό τους οπλοστάσιο σε βάρος των κοινωνιών, αλλά κυρίως σε βάρος των εθνών, υλοποιώντας ευλαβικά τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του Φρανκενστάιν όλων των εποχών... Της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Πρόκειται για μια αλήθεια σκληρή και αδυσώπητη, που ενώ τη βιώνουμε καθημερινά, οι πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος αρνούνται πεισματικά να διαγνώσουν την ύπαρξή της, και το αποτέλεσμα αυτής της απροθυμίας είναι ολέθριο και για τις στρατηγικές επιλογές των ίδιων, αλλά πρωτίστως για τους ίδιους τους λαούς.

Στη χώρα μας αυτές οι αλλαγές διεκπεραιώνονται με δραματικό τρόπο, συνεπικουρούμενο από την παραλυτική δυναμική του δόγματος του «Σοκ και του Δέους», καθιστώντας τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης αμήχανες μπροστά στη ροή των εξελίξεων, και την κοινωνία εμβρόντητη μπροστά στην πρωτοφανή και ολομέτωπη επίθεση που δέχεται σε κάθε της βήμα.

Η κρίση λοιπόν που οι ίδιοι δημιούργησαν, συντονισμένα και γενικευμένα, ήταν η ευκαιρία που αναζητούσαν οι χορογράφοι της προκειμένου να δρομολογήσουν τις εξής κορυφαίες τους και κεφαλαιώδεις επιλογές.

• Σε πολιτικό επίπεδο η στόχευση ήταν να μετατραπούν οι εθνικές κυβερνήσεις σε άβουλες μαριονέτες, με εξουσία πραιτοριανού απέναντι στους λαούς, και με αρμοδιότητα απλού διεκπεραιωτή των στρατηγικών επιλογών των χορογράφων.

• Σε γεωπολιτικό επίπεδο η επιδίωξη ήταν να μετατραπούν οι εθνικές επικράτειες σε οικόπεδα συμφερόντων, με αφυδατωμένα ή και παντελώς ακυρωμένα τα χαρακτηριστικά της εθνικής κυριαρχίας, μέσα από ένα εφιαλτικό πρόγραμμα πρωτοφανούς αναδιανομής των διακεκαυμένων και καρποφόρων ζωνών ολόκληρου του πλανήτη.

• Στο επίπεδο των θεσμών ο σχεδιασμός προέβλεπε ένα τριπλό εφιαλτικό χτύπημα, που τροποποιεί εκ θεμελίων τα πάντα στη ζωή. Πιό συγκεκριμένα:

1. Την αναμόρφωση των πάντων προς το χειρότερο, μέσα από ένα εκτεταμένο πρόγραμμα κατάργησης όχι μονάχα κάθε έννοιας προστατευτισμού, αλλά της παγίωσης του στοιχείου του φόβου και της καθολικής ανασφάλειας για ολόκληρη την κοινωνία.
2. Την αφαίμαξη της αρμοδιότητας του θεσμοθετείν από τα εθνικά κοινοβούλια, τα οποία υποβαθμίζονται σε ρόλο πολιτικού κλητήρα, και τη συνολική μεταφορά αυτής της αρμοδιότητας σε υπερεθνικά κέντρα και οργανισμούς, που με αρμοδιότητες υπερεξουσίας, ελέγχουν και κατευθύνουν τα πάντα στον πλανήτη.
3. Την εκτεταμένη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση – μέσα ακόμη και από φαινόμενα πρωτοφανούς κανιβαλισμού – κάθε παράπλευρου μηχανισμού, με στόχο τον απόλυτο έλεγχο των πάντων.

Ας δούμε ένα - δυό ενδεικτικά παραδείγματα για να συνειδητοποιήσουμε επαρκώς που ακριβώς πάει το πράμα.

• Η πρεμούρα του ανεκδιήγητου Λοβέρδου με τη διάλυση του ΕΣΥ και τη δημιουργία του εκτρώματος που ακούει στο όνομα ΕΟΠΥΥ… Αυτή η υπερσυγκέντρωση των ασφαλιστικών ταμείων που συνδυάστηκε και με πρωτοφανή υπερσυγκέντρωση των συνταξιοδοτικών οργανισμών… δεν αποσκοπούσε στην ευρωστία και στην πολυδιαφημισμένη λειτουργικότητα αυτού του «θεριού», όπως σκόπιμα διέδιδαν για να καταστήσουν επικοινωνιακά ελκυστικό το τρισάθλιο έκτρωμά τους.

Αποσκοπούσε αποκλειστικά και μόνο (παράλληλα φυσικά με τα αίσχη και τις σαλταδορίες που αφορούν στις προμήθειες και στο μεγάλο μπαγιόκο με την αγορά των φαρμάκων) στη διασφάλιση μέσω και της απλοποίησης της τεχνικής τους δυνατότητας, να εντάξουν τη ζωή μας σε ένα «κλικ» του υπολογιστή, προκειμένου να διεκπεραιώνουν απλούστερα και αμεσότερα το ράβε ξήλωνε στα όνειρα και τις προσδοκίες των ανθρώπων, πράγμα που ήδη αρχίζουμε να βιώνουμε, και το επόμενο διάστημα οι επιπτώσεις του θα ενταθούν.

• Ποιος δε θυμάται τα μεγάλα λόγια των επικοινωνιολόγων, όταν ξεκίνησε το πανηγύρι με την πρωτοφανή συγκέντρωση των τραπεζικών ιδρυμάτων στα χέρια των ολίγων. Μιλούσαν για ισχυρά ιδρύματα, που θ αντιστέκονται δυνατά και αγέρωχα στα χτυπήματα της κρίσης (δηλαδή των δικών τους πολιτικών)… Μιλούσαν για τη διασφάλιση των συμφερόντων των καταθετών, που τίποτε δε θα μπορεί να κλονίσει την ευρωστία των ευαγών ιδρυμάτων… Μιλούσαν… μιλούσαν… μιλούσαν… και για τι δεν πρωτομιλούσαν.

Και σήμερα που το colpo grosso ολοκληρώθηκε, η φιλολογία της ευρωστίας άρχισε με βήμα ταχύ να υποχωρεί… Οι απειλές για το κούρεμα των καταθέσεων επανέρχονται… Και βεβαίως οι πολιτικές της δήμευσης ακόμη και της μιζέριας των τραπεζικών λογαριασμών, επανέρχεται με τρόπο εφιαλτικό και αφορά πλέον στους πάντες.

Όλη την προηγούμενη περίοδο – και ενώ οι τράπεζες άλλαζαν χέρια – οι ημέτεροι τραπεζίτες καρπώνονταν δισεκατομμύρια, και όλοι εμείς οι αφελείς, τρέχαμε με ένα εκκαθαριστικό και μια ταυτότητα στο χέρι, μοιράζοντας φωτοτυπίες από γραφείο σε γραφείο, προκειμένου να ολοκληρωθεί η data όλων μας, για το μεγάλο πλιάτσικο που μόλις ξεκινά.

Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά, αλλά δεν είναι διόλου τυχαία. Το προπαρασκευαστικό σχέδιο αυτού του εφιαλτικού σχεδιασμού κατά το μάλλον ή ήττον έχει ολοκληρωθεί, και ο Φρανκενστάιν της παγκόσμιας διακυβέρνησης, έχει πλέον μπει για τα καλά στη ζωή μας.

Οι κυρίαρχοι του πολιτικού συστήματος, λειτούργησαν συνειδητά σαν πρόθυμες δουλίτσες στην εξυπηρέτηση αυτού του σχεδίου θανάτου των ανθρώπων, των κοινωνιών και των εθνών, και μαζί τους το ίδιο πρόθυμα στοιχήθηκε και η νεοταξίτικη «Αριστερά», είτε ως «κυβερνώσα» είτε ως παρκαρισμένη και εν αναμονή κυβέρνηση.

Μεγάλες όμως είναι οι ευθύνες και της παραδοσιακής Αριστεράς, που εγκλωβισμένη στο αναμάσημα των δικών της ιδεολογημάτων, αρνήθηκε να δει την αφύπνιση αυτού του επικίνδυνου εφιάλτη.

Αρνήθηκε ουσιαστικά να συνειδητοποιήσει, πως οι ταξικές πολιτικές (που βεβαίως είναι υπαρκτές) και για τις οποίες αρκέστηκε να μιλά και δε σταμάτησε να αναδεικνύει, συσκευάστηκαν σε ένα νέο ακόμη πιο επικίνδυνο θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να ασκούνται αποτελεσματικότερα και ακόμη πιο γενικευμένα από τα ανδρείκελα του πολιτικού συστήματος, για λογαριασμό πια των πλανητικά συγκροτημένων συμφερόντων.

Αυτή η ασυγχώρητη ολιγωρία, δεν είναι χωρίς ολέθριες συνέπειες, που πλέον έχουν τροποποιήσει άρδην τη ζωή που ξέραμε, και ο εφιάλτης μόλις ξεκινά.

Η κοινωνία παροπλίστηκε και τα πλήγματα που δέχτηκε η αυτοπεποίθησή της, είναι ισχυρά και δύσκολα αναστρέψιμα…

Οι μηχανισμοί των πραιτοριανών ισχυροποιήθηκαν και η δυνατότητα της παρέμβασής τους πλέον είναι καταλυτική και σε όλα τα επίπεδα…

Η ζωή πισωγύρισε δραματικά… Η ελπίδα τσαλακώθηκε… Οι αγώνες όπως τους ξέραμε δεν εμπνέουν πλέον κανέναν.

Το πολιτικό σύστημα κινήθηκε με φουλ τις μηχανές και χωρίς να χάνει λεπτό από το χρόνο του, έκανε την κρίση ευκαιρία για την πολιτική και θεσμική ενδυνάμωση των δικών του των μηχανισμών, μετασχηματιζόμενο σε ορδή πραιτοριανών στην υπηρεσία του τέρατος της Παγκόσμιας διακυβέρνησης…

Και όλα αυτά, τη στιγμή που η παραδοσιακή Αριστερά μασούσε τσίχλα… ευλογούσε τα γένια της ιδεολογικής της νηφαλιότητας… Αυτοθαυμαζόταν για την επαναληψιμότητα της επαναστατικής της μεγαλοστομίας… Χειροκροτούσε τον εαυτό της για γενικόλογες φλυαρίες ταξικές και διεθνιστικές…

Αλλά δε βρήκε τη δύναμη (και τον εμπνευσμένο ηγέτη) που θα μετέτρεπε την κρίση σε δική της ευκαιρία για την οργάνωση της μεγάλης εξέγερσης… Για το ξέσπασμα του γενικευμένου ξεσηκωμού… Για το γιγάντωμα ενός νέου ΕΑΜ που θα ανέτρεπε οριστικά τα σχέδια του Γολιάθ.

Θυσίασε τη μεγάλη «ευκαιρία» της κρίσης, προκειμένου να διατηρήσει – έτσι πίστευε – άσπιλα και αμόλυντα τα ιδεολογήματά της, αρνούμενη να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην εξέγερση και μέσα από αυτήν στο ριζοσπαστισμό του αγωνιζόμενου λαού, (αρκέστηκε να το επιχειρεί διατυπώνοντας επαναστατικές νουθεσίες) και ουσιαστικά μέσα από  την ατολμία, την πολιτική της απερισκεψία, ενδεχομένως και τα φοβικά της σύνδρομα, μετασχηματίστηκε από δύναμη ανατροπής σε καταλύτη μιας κοινωνίας καθηλωμένης που οδηγείται άβουλη και σαστισμένη στο κρεβάτι του Προκρούστη της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Χρέος όλων είναι πριν αυτή η διαδικασία του ολέθρου ολοκληρωθεί, να αφυπνίσουμε αυτό το κομμάτι των αγωνιστών που οφείλει να απαλλαγεί από τη δυσκαμψία των ηγετών του, και αναδεικνύοντας τους δικούς του αποφασισμένους ηγέτες, να πάρει στα χέρια τις τύχες του τόπου του, πριν μετασχηματιστεί σε χέρσο οικόπεδο από τα όρνεα που σκοτείνιασαν τον ουρανό πάνω από την Ελλάδα.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Όχι στους πλειστηριασμούς ακινήτων των υπερχρεωμένων Ελλήνων

        

       Αυτή η πρωτοχρονιά ίσως μετατραπεί σε πραγματικό εφιάλτη για χιλιάδες οικογένειες στη χώρα μας. Η Τρόικα έχει βάλει στο μάτι τα σπίτια των Ελλήνων και πιέζει ασφυκτικά την κυβέρνηση να δώσει το ΟΚ για να βγουν στο σφυρί χιλιάδες ακίνητα από την 1η Ιανουαρίου 2014. Εάν η κυβέρνηση δεχτεί τους όρους της Τρόικας, χιλιάδες υπερχρεωμένες οικογένειες, αλλά και μικροεπιχειρηματίες, θα βρεθούν κυριολεκτικά στο δρόμο και οι τιμές όλων των ακινήτων θα καταρρεύσουν αφού η αγορά θα πλημμυρίσει από σπίτια προς πώληση.

Μαζί μπορούμε να σταματήσουμε αυτό τον παραλογισμό, αλλά δεν έχουμε πολύ χρόνο. Μέσα στις επόμενες μέρες η κυβέρνηση θα αποφασίσει αν τελικά θα απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί. Αυτή η εξωφρενική απαίτηση της Τρόικας έχει ήδη αναζωπυρώσει αντιδράσεις ακόμη και μέσα στην ίδια την κυβέρνηση και ο Σαμαράς δέχεται πιέσεις απ’όλες τις πλευρές. Αν αρκετοί ψηφοφόροι αντιδράσουμε τώρα που ο Σαμαράς ακόμη σκέφτεται τι θέση θα πάρει στο θέμα, μπορούμε να του αποδείξουμε πως το πολιτικό κόστος αυτής της παράλογης και αντιλαϊκής κίνησης είναι πολύ βαρύ για να το σηκώσει αυτή τη δεδομένη στιγμή.

Ας στείλουμε λοιπόν στον Σαμαρά ένα ξεκάθαρο μήνυμα: πως ο Ελληνικός λαός έχει κάνει υπεράνθρωπους συμβιβασμούς και πως εκείνος οφείλει πλέον να αποδείξει πως μπορεί να διαπραγματευτεί με την Τρόικα για να προστατεύσει τους ευπαθείς και υπερχρεωμένους πολίτεςπου κινδυνεύουν να μείνουν στους δρόμους και να οδηγηθούν οριστικά στο περιθώριο της ζωής.

Υπόγραψε τώρα το ψήφισμα και διάδωσε το στους πάντες. Ας χαράξουμε τα όρια της ανοχής μας ακριβώς εδώ κι ας δημιουργήσουμε ένα τσουνάμι διαμαρτυρίας από κάθε γωνιά της Ελλάδας, τόσο εκκωφαντικό ώστε να είναι αδύνατον να αγνοηθεί! Όταν ξεπεράσουμε τις 120.000 υπογραφές η ΕΚΠΟΙΖΩ θα τις παραδώσει απευθείας στην κυβέρνηση.



Κάνε κλικ εδώ για να υπογράψεις το ψήφισμα και να το διαδώσεις:

  http://www.avaaz.org/el/petition/Ohi_stoys_pleistiriasmoys_akiniton_ton_yperhreomenon_Ellinon_3/?biYwTcb&v=32370  

 

Πώς να επιβιώσετε από καρδιακή προσβολή όταν είστε μόνοι – Κοινοποιήστε το παντού θα σώσετε ζωές!

Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου 2013

Δεδομένου ότι πολλοί άνθρωποι είναι μόνοι όταν υποστούν καρδιακή προσβολή χωρίς βοήθεια, το πρόσωπο του οποίου η καρδιά δεν χτυπάει σωστά και που αρχίζει να αισθάνεται λιποθυμία έχει μόνο περίπου 10 δευτερόλεπτα ακόμα πριν από την απώλεια συνείδησης.

Ωστόσο τα θύματα μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους με το βήχα επανειλημμένα και πολύ δυνατά. Μια βαθιά ανάσα θα πρέπει να λαμβάνεται πριν από κάθε βήχα και ο βήχας πρέπει να είναι βαθύς και παρατεταμένος έτσι ώστε να έχουμε και παραγωγή πτυέλων από βαθιά μέσα στο στήθος.

Μια ανάσα και ο βήχας πρέπει να επαναλαμβάνεται περίπου κάθε δύο δευτερόλεπτα προς τα πάνω μέχρι να φτάσει η βοήθεια ή έως ότου αισθανθείτε την καρδιά να χτυπάει και πάλι κανονικά.

Οι βαθιές ανάσες δίνουν οξυγόνο στους πνεύμονες και ο βήχας κινήσεις που συμπιέζουν την καρδιά να κρατήσει το αίμα που κυκλοφορεί. Η συμπίεση στην καρδιά βοηθά επίσης να ανακτήσει φυσιολογικό ρυθμό. Με τον τρόπο αυτό τα θύματα καρδιακής προσβολής μπορεί να καλέσουν για πρώτες βοήθειες. Ενημερώστε πολλούς άλλους ανθρώπους όσο το δυνατόν γι ‘αυτό σε βλακείες είστε πρώτοι!. Θα μπορούσε να σώσει τις ζωές τους!

Ένας καρδιολόγος λέει εάν ο καθένας που βλέπει αυτή την ανάρτηση αν την μοιραστεί σε 10 άτομα μπορεί να στοιχηματίσετε ότι θα κερδίσει τουλάχιστον μία ζωή.

Αντί αστείας ανταλλαγής πληροφοριών παρακαλώ να συμβάλλετε με τη διαβίβαση των πληροφοριών μπορεί να σώσει τη ζωή ενός ατόμου . γιατί θα ξέρει τι θα κάνει.

http://www.deite-to.com/

ΚΑΤΕΘΕΣΑΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗ "ΖΟΥΛΑ" ... Σβήνουν πρόστιμα 1,2 δισ. για λαθρεμπόριο πετρελαίου

Το κόλπο με τις «τριγωνικές» εισαγωγές καυσίμων
Του Κώστα Χαρδαβέλλα

Σάλο προκαλεί στις κοινοβουλευτικές ομάδες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τροπολογία των Στουρνάρα –
Βρούτση που κατατέθηκε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή και θα συζητηθεί αύριο, σύμφωνα με την οποία:

Σβήνονται αναδρομικά πρόστιμα 1,2 δισ. ευρώ που έχουν επιβληθεί το 2010 και 2011 σε εταιρείες πετρελαιοειδών για τις λεγόμενες «τριγωνικές συναλλαγές για εισαγωγή πετρελαίου». Δηλαδή, αγοράζουμε πετρέλαιο π.χ. από την Ουκρανία και το φέρνουν στην Ελλάδα μέσω Κύπρου για να γλυτώσουν τους υψηλούς φόρους εισαγωγής ξένων προϊόντων στην Ελλάδα.

Το 2010 είχε ψηφιστεί νόμος που απαγόρευε αυτές τις «τριγωνικές συναλλαγές» μέσω «φορολογικών παραδείσων» του εξωτερικού καθώς είχε διαπιστωθεί ότι με τον τρόπο αυτό, εταιρείες εισαγωγών στην Ελλάδα καυσίμου αλλά και άλλων προϊόντων γλύτωναν την καταβολή μεγάλων ποσών για φόρους στο ελληνικό δημόσιο. Είχαμε δηλαδή να κάνουμε με ένα καλά στημένο σύστημα λαθρεμπορίας που ο νόμος του 2010 ήθελε να καταστρέψει.

Τώρα όμως, με την τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή σβήνονται τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί στις εισαγωγικές εταιρείες και στις εταιρείες πετρελαιοειδών στις οποίες έχουν επιβληθεί πρόστιμα συνολικής αξίας 1,2 δισ.

Πάντως οι αριθμοί που παρουσιάζει σήμερα το newsbomb.gr για την προστασία των πλουσίων φοροφυγάδων από το κράτος σοκάρουν. Όχι μόνο δεν τους κυνηγάνε οι κρατικές υπηρεσίες αλλά συχνά κάνουν και τα στραβά μάτια για να τους δώσουν το χρόνο να καλύψουν τις παρανομίες τους. Την ίδια ώρα νέοι φορονόμοι λιώνουν τον απλό πολίτη.

Τρία συγκεκριμένα παραδείγματα για την προστασία των «εχόντων»:

1ο: Την περίοδο 2009 – 2011, 54.246 Έλληνες έβγαλαν στο εξωτερικό 22 δισ. ευρώ. Εντοπίστηκαν από τους ελέγχους 436 «ύποπτες» υποθέσεις. Από αυτές έχουν ελεγχθεί μόνο δύο. Βεβαιώθηκαν και εισπράχθηκαν μόνο 5 εκατ. ευρώ.

2ο: 14.700 μεγαλοοφειλέτες χρωστάνε στο ελληνικό δημόσιο 37 δισ. ευρώ. Από αυτούς 4.025 έχουν συλληφθεί για χρέη 11,3 δισ. και έχουν εισπραχθεί μόνο 305 εκατομμύρια σε δύο χρόνια.

3ο: Πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Σικάγου για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα αποκάλυψε ότι: το 2009 στην Ελλάδα δεν δηλώθηκαν έσοδα 28 δισ. ευρώ. Το αποτέλεσμα ήταν 11,2 δισ. ευρώ η ετήσια απώλεια σε φόρους. Οι νέοι φόροι μέσω των Μνημονίων 2010 – 2014 είναι 30 δισ. ευρώ. Δηλαδή, εάν είχαν δηλωθεί από τους φορολογούμενους όλα τα έσοδά τους μόνο το 2009 η Ελλάδα θα γλύτωνε από τους φόρους που επιβάλουν τα Μνημόνια.

Ποιους καλύπτουν, ποιοι τους καλύπτουν και πως λειτουργεί το σύστημα της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα με την προστασία των πολιτικών, θα αποκαλυφθούν απόψε το βράδυ στις 23:30 στην εκπομπή «Αθέατος Κόσμος» στο Extra 3.

ΠΗΓΗ

Αυτά τα κρύβουν τα κανάλια των νταβατζήδων δημοσίων έργων!

Πάνος Καμμένος: Χάρισαν 3,144 δις € στους εργολάβους που ελέγχουν τα ΜΜΕ με τα χρήματα ΣΟΥ απο τις τράπεζες ΣΟΥ!

       

Το ταγκό κυβέρνησης - δανειστών

Η πρώτη βιάζεται, οι δεύτεροι ροκανίζουν τον χρόνο μέχρι τις ευρωεκλογές και… η πτώση είναι ανά πάσα στιγμή ενδεχόμενη. 

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

από την εφημερίδα " δρόμος της αριστεράς"

Όσο προχωρούν οι μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα και το νέο έτος, που σηματοδοτεί και την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την Ελλάδα, η κυβέρνηση φαίνεται να προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα: παρά τις κορώνες «αντίστασης», τις «μπηχτές» κατά της τρόικας και τα «όχι» στα νέα μέτρα, μέχρι και τον ερχόμενο Ιούνιο, ένα μήνα μετά τις ευρωεκλογές, θα πρέπει να «χορεύει» με τον ρυθμό που της επιβάλλουν οι δανειστές. Η εκκολαπτόμενη νέα γερμανική κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές ότι απόφαση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, άρα κάποιας μορφής ελάφρυνση, δεν πρόκειται να ληφθεί μέχρι τον Μάιο. Και το ίδιο πιστεύουν πολλές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., που δεν θέλουν να «αναστατώσουν» με επιπλέον κόστη τους ήδη βεβαρημένους με λιτότητα ψηφοφόρους των ευρωεκλογών.
Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, που με κάθε ευκαιρία διαμηνύει στην τρόικα ότι δεν υπάρχει περιθώριο για νέα μέτρα, ταυτόχρονα δρομολογεί τη λήψη τους σε «συσκευασίες» αρεστές στους ελεγκτές και κατά το δυνατόν… αόρατες από τους ψηφοφόρους. Διαφημίζει, επίσης, το επίτευγμα του πρωτογενούς πλεονάσματος και προαναγγέλλει μια αισθητή ανάπτυξη εντός του 2014. Γνωρίζει, όμως, πολύ καλά ότι αυτά δεν αίρουν το αδιέξοδο με το χρέος. Και σε συνέντευξή του στη Liberation προσδιόρισε με σχετική ακρίβεια πόσο βαθύ «κούρεμα» χρειάζεται για να υπάρχει η ελάχιστη πιθανότητα επιβίωσης του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής. «Ιδανικά, θα πρέπει οι πιστωτές μας, δηλαδή ουσιαστικά τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, να μας κάνουν δώρο το ήμισυ αυτού του χρέους. Ξέρουμε όμως ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει, δεν είναι ρεαλιστικό. Το ταγκό χορεύεται με δύο», είπε στη γαλλική εφημερίδα, αποδεχόμενος πλήρως τον βηματισμό που έχουν επιβάλει οι δανειστές.
Εν ολίγοις, η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί ένα αδιέξοδο τεσσάρων έως επτά μηνών. Το περισσότερο που μπορεί να περιμένει εντός του μήνα είναι η εκταμίευση της δόσης του 1 δισ. ευρώ στο Eurogroup της Δευτέρας ή το αργότερο μέχρι τη σύνοδο κορυφής (20/12), υπό τον όρο ότι θα κλείσει η εκκρεμότητα της συμφωνίας για τις αμυντικές βιομηχανίες. Η τέταρτη αξιολόγηση, από την οποία εξαρτάται μια δόση δανεισμού του 2013 περίπου 5 δισ., θα «γλιστρήσει» αθόρυβα προς το 2014, κι εφόσον η κυβέρνηση εξασφαλίσει ένα minimum συμφωνίας με την τρόικα για τους πλειστηριασμούς ακινήτων και, κυρίως, για το δημοσιονομικό κενό του 2014, για την κάλυψη του οποίου ενδεχομένως θα χρειαστεί συμπληρωματικός προϋπολογισμός. Τον Ιανουάριο λήγουν ομόλογα ύψους 1,8 δισ. και υποθέτει κανείς ότι θα πληρωθούν εύκολα με τη δόση του 1 δισ. και με εκδόσεις εντόκων γραμματίων. Αλλά τι θα γίνει μέχρι τον Μάιο, οπότε έχουμε λήξεις ομολόγων ύψους 4,2 δισ. ευρώ; Τι θα γίνει μέχρι τον Αύγουστο, οπότε προστίθενται λήξεις άλλων 4 δισ.; Το υπουργείο Οικονομικών έχει προγραμματίσει και για το 2014 ένα υπερτροφικό πρόγραμμα εντόκων γραμματίων ύψους 40 δισ. ευρώ, διατυπώνει δειλά (διά του κ. Σταϊκούρα) και τη φιλοδοξία για έξοδο στις αγορές ομολόγων το δεύτερο εξάμηνο του 2014, αλλά αυτός ο σχεδιασμός θα μπορούσε να υπηρετηθεί μόνο από την πολυαναμενόμενη απόφαση για κάλυψη της βιωσιμότητας του χρέους και του χρηματοδοτικού κενού μέχρι το 2016, που όμως δεν αναμένεται πριν τον Ιούνιο.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να βομβαρδίζει την ελληνική κοινωνία με μέτρα που θα αδυνατεί να υλοποιήσει και φόρους που θα αδυνατεί να εισπράξει. Υπάρχει ένα τρομακτικό έλλειμμα συγχρονισμού μεταξύ δανειστών και κυβέρνησης, όποιον χορό κι αν υποτίθεται ότι χορεύουν, ταγκό ή τσάμικο. Οι πρώτοι έχουν πολιτικούς λόγους να μη βιάζονται μέχρι τις ευρωεκλογές, η δεύτερη ακριβώς το αντίθετο. Σ’ αυτό το έλλειμμα συγχρονισμού μπορεί ανά πάσα στιγμή να «περδικλωθεί» η κυβέρνηση μέχρι τον Μάιο. Είτε από τον δικό της κακό βηματισμό, είτε από τρικλοποδιά των παρτενέρ της.

Π. Σκουρλέτης: Η κυβέρνηση υποκρίνεται πως διαπραγματεύεται μπροστά στην κοινωνική κατακραυγή

Συνέντευξη του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στον Real FM

skourletis.jpg

Ο κ. Τσίπρας είναι στο Στρασβούργο και έχει αύριο το πρώτο του ραντεβού με τον ευρωπαίο επίτροπο τον κ. Όλι Ρεν, το γνωστό σε όλους μας «καλό κουράγιο Έλληνες»..

Ναι και σήμερα έχει συνάντηση με τους δύο εισηγητές της ομάδας που έχει ορίσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο  για να ελέγξουν την τρόικα για το τι κάνει, πώς λειτουργεί στις τέσσερις χώρες που βρίσκονται στο μνημόνιο.

Έχει αρχίσει ήδη βεβαίως τις εργασίες της αυτή η ευρωπαϊκή επιτροπή, γιατί είναι μέρος των Οικονομικών Υποθέσεων, αν δεν κάνω λάθος, του Ευρωκοινοβουλίου, χωρίς μέχρι στιγμής εντυπωσιακά αποτελέσματα, υπό την έννοια ότι πήγαν οι δύο ευρωπαίοι τροϊκανοί, ο Τόμσεν αρνήθηκε να παραστεί, και είπαν ότι φταίει η Ελλάδα ουσιαστικά που δεν εφάρμοσε σωστά τη συνταγή…

Δεν ξέρω τι θα βγάλει αυτή η έρευνα που διεξάγεται. Βλέπω όμως μια ευαισθησία την οποία δεν φαίνεται να την έχουμε εδώ. Και αναφέρομαι στο ότι εσείς γνωρίζετε ότι είχαμε προτείνει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την Οικονομία και ιδιαίτερα κάτω από ποιες συνθήκες μπήκε η Ελλάδα στο μνημόνιο. Αυτές τις ευαισθησίες δεν τις έχουν οι κυβερνώντες, παρότι το οφείλουν, το οφείλουν απέναντι σε όλους αυτούς οι οποίοι ζουν με τον τρόπο που ζουν και βλέπετε με πόσο δραματικό τρόπο έχουν βγει στην επιφάνεια τα προβλήματα της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας…

Από το Ευρωκοινοβούλιο καλή είναι η κίνηση που κάνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τι περιμένετε να βγει από κει, με την έννοια ότι το ευρωκοινοβούλιο είναι σάρκα από την σάρκα ουσιαστικά των ευρωπαϊκών μηχανισμών…..

Δεν είναι ακριβώς έτσι, με την έννοια ότι το Ευρωκοινοβούλιο έχει μια σχετική αυτονομία και κυρίως αποτυπώνει τους πραγματικούς πολιτικούς συσχετισμούς που υπάρχουν σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο. Η Κομισιόν, η τρόικα, ενώ ασκούν πολιτική και μάλιστα πολιτική με την πλήρη έννοια του όρου δεν ελέγχονται, υπάρχει πρόβλημα δομικού δημοκρατικού ελλείμματος της λειτουργίας της Ευρώπης.

Στη συνάντηση με τον Όλι Ρεν τι θα πει ο κ. Τσίπρας; Ποιος είναι ο στόχος; Γιατί, αν δεν κάνω λάθος, εσείς την ζητήσατε αυτή τη συνάντηση. Έτσι δεν είναι;…

Η συνάντηση που γίνεται με τον Όλι Ρεν, ο οποίος παίζει έναν σημαντικό ρόλο ούτως ή άλλως στα ευρωπαϊκά πράγματα, γίνεται ακριβώς για να του εκτεθούν όλα αυτά τα οποία έχουν να κάνουν με  την πλήρη, την καθολική αποτυχία του εφαρμοζόμενου προγράμματος. Θα μου πείτε, δεν τα ξέρει; Ενδεχομένως τα ξέρει και καλύτερα από εμάς. Αλλά νομίζω ότι οφείλει κάθε Έλληνας πολιτικός ηγέτης που βρίσκεται στο εξωτερικό και σέβεται τον ίδιο το λαό του να μιλάει με τη γλώσσα της αλήθειας.  Να του μιλήσει λοιπόν για την κοινωνική ισοπέδωση, για την οικονομική αποδιάρθρωση και βεβαίως, όπως λέγαμε και πριν, και για την ανθρωπιστική κρίση. 

Είναι πολύ καλή αυτή η πρωτοβουλία. Βεβαίως έχουμε δει σε διεθνή φόρα και σε διμερείς συναντήσεις του κ. Τσίπρα συνήθως να γίνονται δύο παράλληλοι μονόλογοι. Όπως και με τον κ. Σόιμπλε…

Ναι, αλλά θα πρέπει να συνηθίσουν να ακούν από τα πολιτικά πρόσωπα που έρχονται από την Ελλάδα να τους μιλάνε πρόσωπο με πρόσωπο ειλικρινά και να μην τους χαϊδεύουν τα αυτιά, όπως κάνει ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος. Θα πρέπει να συνηθίσουν ότι η Ελλάδα έχει τη δικιά της φωνή, τη φωνή της αξιοπρέπειας. Δεν μπορεί η Ελλάδα να εκπροσωπείται με φωνές  απόλυτης υποταγής στις κυρίαρχες ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Έχετε πει πολλές φορές κατά το παρελθόν, εννοώ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν γίνεται μια ουσιαστική διαπραγμάτευση, και το λέω γιατί σήμερα ξανάρχεται η τρόικα, αλλά ουσιαστικά γίνεται ένα θέατρο. Αν αυτό ίσχυε, δεν θα είχαν κλείσει, για παράδειγμα, τα μείζονα ζητήματα, των ΕΑΣ, των πλειστηριασμών, των ομαδικών απολύσεων, θα είχε δοθεί η δόση και θα είχε «αποκατασταθεί» η ηρεμία και όχι αυτή η αναταραχή που υπάρχει πάλι;

Πρόκειται για μια παράσταση με συγκεκριμένους ρόλους. Ο ρόλος της τρόικας είναι να ζητάει να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις της ίδιας της κυβέρνησης και η κυβέρνηση η ίδια, επειδή βλέπει αφ΄ ενός ότι βρίσκεται μπροστά σε τρομακτικά αδιέξοδα, αλλά δεν αντέχει αυτή τη στιγμή και τη λαϊκή πίεση, την κοινωνική κατακραυγή υποκρίνεται πως διαπραγματεύεται…

Ναι, αλλά αν τελικά παραταθεί μονομερώς για έναν ακόμα χρόνο το θέμα της απαγόρευσης άρσης των πλειστηριασμών, σημαίνει ότι τελικά διαπραγματευόμαστε και δεν περνάει πάντα αυτό που θέλει η τρόικα…

Εγώ θα σας έλεγα ότι ειδικά για το θέμα των πλειστηριασμών, το οποίο δεν υπάρχει αυτολεξεί σε κανένα από τα χαρτιά που έχει υπογράψει η Ελλάδα, υπάρχει μια αναφορά συνολικά στα κόκκινα δάνεια, δεν υπάρχει αυτό καθαυτό το θέμα των πλειστηριασμών, υπάρχει μια αναφορά στο Μεσοπρόθεσμο που είχε ψηφιστεί.. Αυτό δεν θα έπρεπε να ήταν καν στο τραπέζι. Απορώ δηλαδή πώς έχει αυτή τη στιγμή το θράσος η κυβέρνηση να λέει πως διαπραγματεύεται τι; Το δικαίωμα  των πολιτών στην πρώτη κατοικία. Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι καν στο τραπέζι.

Αλλά από κει και έπειτα σας λέω το εξής. Πριν από λίγες μέρες ψηφίστηκε ένας προϋπολογισμός ο οποίος δεν έχει ενσωματώσει την τελική μορφή του φόρου για τα ακίνητα, άρα δηλαδή δεν ξέρουμε και τι έσοδα θα υπάρξουν από εκεί, έχει αφήσει σε συζήτηση με την τρόικα  το αν από 1/1 του νέου έτους θα επανέλθει ο ΦΠΑ στην εστίαση στο υψηλό ποσοστό του 23%, δεν έχει συζητηθεί το θέμα των αμυντικών συστημάτων, υπάρχει το θέμα των πλειστηριασμών και κυρίως πάνω απ΄ όλα δεν έχει ενσωματώσει το κόστος της κάλυψης του δημοσιονομικού κενού για την τρόικα είναι 2 δις, δηλαδή και νέα μέτρα. .. .. Γι αυτό σας λέω ότι πρόκειται περί κοροϊδίας και τραγωδίας ταυτόχρονα.

Το λέει η τρόικα, αυτό δεν σημαίνει ότι θα το δεχτούμε…

Εγώ θα έλεγα να μην δεχτούμε να συνεχίζουμε σ΄ αυτό το δρόμο του μνημονίου. Μην μου το λέτε εμένα. Στην κυβέρνηση να το πείτε…

Να  μην συνεχίζουμε το δρόμο του μνημονίου αλλά και σε ποιο δρόμο να συνεχίζουμε; Γιατί αυτό και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα θέμα το οποίο σας διχάζει…

Ποιο; Το θέμα του μνημονίου;.. Δεν νομίζω…

Το θέμα του μνημονίου και το θέμα του ευρώ, το θέμα της δραχμής.. γιατί όλα αυτά είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας..

Δεν νομίζω. Δεν υπάρχει ούτε ένας από τα 34 χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που να μην λέει  με σαφήνεια ότι πρέπει να καταγγείλουμε και να εγκαταλείψουμε το δρόμο του μνημονίου…

.. Αλλά στο τι υπάρχει την επόμενη ημέρα, εκεί αρχίζει η διαφωνία. Γιατί εσείς λέτε, εννοώ η κεντρική πολιτική άποψη της ηγεσίας είναι ότι θα καταγγείλουμε το μνημόνιο, αλλά θα παραμείνουμε στο ευρώ, ο Λαφαζάνης λέει όχι, να πούμε την αλήθεια, να καταγγείλουμε το μνημόνιο και να γυρίσουμε στη δραχμή…

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται στον κόσμο, αξιολογείται από τον κόσμο από το πρόγραμμά του το οποίο είναι απόλυτα σαφές πάνω σ΄ αυτά τα ζητήματα.  Και τον Μάιο και τον Ιούνιο και σ΄όλο το μεσοδιάστημα που μας δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιάσουμε τις θέσεις μας νομίζω ότι ήμασταν εντελώς ξεκάθαροι και απέναντι στο μνημόνιο και απέναντι στο χρέος αλλά και στις αναγκαίες πια βαθιές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο επίπεδο της ελληνικής οικονομίας.

Για να σας ρωτάμε και να σας ξαναρωτάμε σημαίνει ότι πρώτον δεν είστε τόσο σαφείς όσο λέτε…

Γι αυτό έχω μια διαφορετική γνώμη….

Φυσικά, εννοείται.. Υπάρχει μια κεντρική άποψη λοιπόν η οποία είναι της ηγεσίας που κι αυτή δεν απαντά στο δια ταύτα, δηλαδή αν οι ευρωπαίοι δεν δεχτούν να διαπραγματευτούν με τους όρους που εσείς θέλετε, τι θα κάνετε; Έχω ακούσει, για παράδειγμα, τον κ. Μητρόπουλο εδώ στον Real Fm να λέει ότι μετά θα ζητήσουμε να αποφασίσει ο κόσμος. Θα του πούμε ότι διαπραγματευτήκαμε, δεν τα καταφέραμε, ελάτε να αποφασίσετε. Έχω ακούσει τον κ. Λαφαζάνη να λέει ότι ηυ έξοδος πια είναι και η μόνη λύση η δραχμή.. Τι απ΄ όλα αυτά ισχύει; Γιατί αυτά δεν είναι σαφή…

Επαναλαμβάνω και νομίζω ότι γι αυτά είμαι εξουσιοδοτημένος να μιλάω και όχι να σχολιάζω απόψεις μειοψηφικές, οι οποίες είναι γνωστό ότι υπάρχουν εντός του ΣΥΡΙΖΑ,  είμαι εξουσιοδοτημένος να μιλάω για τη θέση μας και η θέση μας είναι καθαρή. Καταγγελία του μνημονίου, εγκατάλειψή του, προσπάθεια διαπραγμάτευσης του χρέους, αφού προηγουμένως επιδιώξουμε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους και την αποπληρωμή του υπολοίπου κατά τα πρότυπα της Γερμανίας του ΄53 με ρήτρα ανάπτυξης. Και δεν είναι τυχαίο να λέμε κατά τα πρότυπα της Γερμανίας του ΄53, να τους θυμίζουμε μια ιστορική υποχρέωση…

Εννοείτε κούρεμα.. Δεν εννοείτε αυτό που θα γίνει, για παράδειγμα τον Απρίλιο, μια επιμήκυνση με καλύτερα επιτόκια κ.λπ.

Όχι. Γιατί ξέρετε τι μας προτείνουν αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση; Γιατί η απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα που με καλείτε να απαντήσω τι θα γίνει εάν οι διαπραγματεύσεις οδηγήσουν σε αδιέξοδο ταυτόχρονα σημαίνει και τι θα κάνουμε μετά τη σημερινή συνολική αποτυχία. Διότι την απάντηση την έχει δώσει από μεριάς της η κυβέρνηση. Λέει, λοιπόν, πλήρης ισοπέδωση μέχρι να πάμε στον πάτο, μέχρι οι άνεργοι να διπλασιαστούν, μέχρι να κλείσουν όλες οι επιχειρήσεις. Δεν πηγαίνει έτσι λοιπόν. Απέναντι στη βεβαιότητα της καταστροφής, επιλέγουμε τον άλλο δρόμο που αποτελεί και την ελπίδα.

Είναι ελπίδα ή θα είναι πιο δύσκολος αλλά πιο ανεξάρτητος ενδεχομένως;…

Δύσκολο είναι σε κάθε περίπτωση, αλλά αξίζει να τον δοκιμάσουμε και κυρίως όταν έχουμε πια αυτή την εμπειρία των τρεισήμισι ετών και ομολογείται και από την άλλη πλευρά ότι έχει αποτύχει αυτή η συνταγή, εμείς νομίζω ότι δεν μπορούμε να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια.

Εθνικές εκλογές βλέπετε στο διάμεσο ή θα γίνουν οι ευρωεκλογές αι όπως λέτε η νύχτα των ευρωεκλογών θα είναι πρόκριμα για τις πολιτικές εξελίξεις;….

Καταληκτική ημερομηνία γι αυτή την κυβέρνηση, από εκεί και πέρα  δεν πάει άλλο, είναι η ημέρα των ευρωεκλογών. Μετά το αποτέλεσμα που θα υπάρξει νομίζω ότι δεν θα μπορεί να σταθεί την επόμενη ημέρα. Το αν θα υπάρξουν προηγούμενα πολιτικές εξελίξεις που θα οδηγήσουν σε εκλογές, ενδεχομένως να υπάρξουν. Η πραγματική ανάγκη υπάρχει.

Σήμερα ο κ. Μιχελάκης ανακοίνωσε ότι οι  αυτοδιοικητικές εκλογές θα διεξαχθούν στις 18 και στις 25 Μαΐου του 2014 και με το υπάρχον σύστημα. Εσείς συμφωνείτε μ΄ αυτές τις ημερομηνίες;.. Γιατί διάβαζα ότι έχετε ενστάσεις σχετικά με την ημερομηνία των εκλογών….

Ναι.. Θεωρούμε ότι θα πρέπει να συμπέσουν με τις ευρωεκλογές η πρώτη εβδομάδα των δημοτικών εκλογών. Γιατί το άλλο πρόκειται για ένα φτηνό κόλπο το οποίο μπορεί να υποκρύπτει άλλου είδους σκοπιμότητες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην συμπέσουν. 

Όταν λέτε μπορεί να υποκρύπτει σκοπιμότητες τι εννοείτε;….

Προφανώς θα θέλει ένα αποτέλεσμα μια εβδομάδα πριν όπου με δεδομένο ότι στις δημοτικές εκλογές δεν κατέρχονται τα κόμματα αυτό καθαυτό με τα προγράμματά τους, κατεβαίνουν πρόσωπα τα οποία έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, δεν θα θέλει μια βδομάδα πριν να φανεί ένα πολιτικό μήνυμα ξεκάθαρο.

Αν φανεί την επόμενη Κυριακή, τι διαφορά κάνει; 

Πολύ μικρή… Γι αυτό σας λέω ότι πρόκειται για μια φτηνή προσπάθεια. Αλλά δεν παύει να είναι μια μικρή έστω διαφωνία,

Η ΙΤΑΛΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ

ανάρτηση από "iskra"

(Τετ. 11/12/13 - 15:42)

ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ*

Η κατάσταση στην Ιταλία σήμερα είναι αρκετά δύσκολη. Η οικονομική κρίση δεν κτυπά μόνο τα γνωστά κοινωνικά στρώματα τουκόσμου της μισθωτής εργασίας, των φτωχών εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, αλλά φτωχοποιεί και τα μεσαία στρώματα της ιταλικής κοινωνίας. Μετά την Ελλάδα, τηρουμένων των αναλογιών και φυσικά των διαφορετικών οικονομικών μεγεθών, η Ιταλία βρίσκεται ίσως στη χειρότερη θέση.

Η ανεργία, το κτύπημα των εργασιακών σχέσεων, οι περικοπές κύρια στον ιδιωτικό τομέα των μισθών και ουσιαστικά η εξαθλίωση μεγάλης μερίδας της Ιταλικής κοινωνίας έχουν κάνει την κατάσταση εκρηκτική.

Σύμφωνα με την κρατική στατιστική υπηρεσία (ISTAT) της Ιταλίας πάνω από το 30% του πληθυσμού βρίσκεται σήμερα στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού. Ο αριθμός αυτός αυξάνει κατά πολύ όταν γίνεται αναφορά στις ηλικίες μεταξύ 18 και 24 χρονών. Είναι ποσοστά πολύ υψηλότερα σε σχέση με άλλες μεγάλες και ισχυρές χώρες της Ευρώπης.

Στην Ιταλία το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Αυτή η σκληρή πραγματικότητα για τον ιταλικό λαό έχει ως αποτέλεσμα σοβαρές στερήσεις σε βασικά υλικά αγαθά. Σύμφωνα δε με τα διεθνή πρότυπα έχουμε «μια κατάσταση αδυναμίας πληρωμής για ορισμένα αγαθά ή υπηρεσίες», όπως καθυστέρηση στην πληρωμή βασικών λογαριασμών τύπου: ενοίκιο σπιτιού, υποθήκης ή στεγαστικού δανείου, δόσεων ή ακόμα και λειτουργικών εξόδων αυτοκινήτου. Επίσης θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας ότι τα στοιχεία αυτά διαφοροποιούνται σημαντικά ανάλογα και με τη γεωγραφική περιοχή της χώρας κύρια στον νότο.

Μαζί με την οικονομική κρίση όμως στην Ιταλία έχουμε και μια βαθειά πολιτική κρίση.

Η προσπάθεια σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος προερχόμενη κύρια από τον πρόεδρο της Ιταλικής δημοκρατίας Τζ. Ναπολιτάνο με τρόπο πολλές φορές αντισυνταγματικό απέτυχε. Πολύ σύντομα στην Ιταλία θα έχουμε εκλογές ίσως και πριν από τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο.

Το διπολικό σύστημα και τα αγγλοσαξονικά πρότυπα παρά τις τεράστιες προσπάθειες που γίνονται από όλες τις πλευρές των κυρίαρχων οικονομικών κέντρων δεν τα καταφέρνει να προωθήσει την κοινωνική γαλήνη, που απαιτούν κύρια κύκλοι έξω από την Ιταλική δημοκρατία, για να προωθηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η νεοφιλελεύθερη πολιτική Μερκελικού τύπου και την Ιταλία.

Η λαϊκή αγανάκτηση δεν μπορεί πλέον να εκπροσωπηθεί και απορροφηθεί από τα πολιτικά σχήματα που διαμορφώθηκαν τη δεκαετία του ενενήντα στην Ιταλία με τις συνεχείς μεταλλάξεις τουχριστιανοδημοκρατικού και κύρια του κομμουνιστικού κόμματος.

Στη δεξιά ο μπερλουσκονισμός παρόλο του ότι δεν ηττήθηκε εκλογικά μετά τη δικαστική καταδίκη του Σ. Μπερλουσκόνι διασπάστηκε και διαμορφώθηκαν διαφορετικά πολιτικά υποκείμενα που κάνουν αναφορά στην κεντροδεξιά. Η Λέγκα του Βορρά με τον κραταιό πάλαι ποτέ Ουμπέρτο Μπόσσι συρρικνώνεται συνεχώς .

Στο χώρο της κεντροαριστεράς, δηλαδή του Δημοκρατικού κόμματος, οι μεταλλάξεις συνεχίζονται μετά δε και την άνοδο στην κομματική ιεραρχία του Μ. Ρένζι το κόμμα αυτό αφήνει πίσω του κάθε σχέση με την αριστερή ταξική διαφορετικότητα.

Το «δράμα» αυτού του κόμματος είναι ότι προσπαθεί να στηρίξει πολιτικές επιλογές που είναι ξένες προς την παραδοσιακή αριστερά και την κομμουνιστική παράδοση της εκλογική του βάσης. Η πολιτική αντίφαση της λαϊκής κομματικής βάσης από τη μια και της σοσιαλδημοκρατικοποιημένης κομματικής νομενκλατούρας από την άλλη, γίνεται έντονη, ειδικά σ΄ αυτή την πολιτική ιστορική φάση που περνά η Ιταλική δημοκρατία.

Στην ουσία το Δ.Κ. με τη στήριξη στον πρωθυπουργό Ενρ..Λέττα και την «κεντροαριστεροδεξιά»κυβέρνησή του καταγράφεται ως η κύρια δύναμη που αποδέχεται σχεδόν όλες τις νεοφιλελεύθερες επιλογές που προέρχονται από την Ε.Ε. και τα Μερκελικά επιτελεία. Δείγμα της βαθιάς πολιτικής κρίσης που περνά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς αυτή την περίοδο εντείνονται οι προσπάθειες για την ανασύνταξη όλων των δυνάμεών της. Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης στην Περούτζια της Ιταλίας μπήκαν επιτακτικά σημαντικά ζητήματα που αφορούν όχι μόνο την Ιταλική κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, αλλά και θέματα που έχουν να κάνουν με την ίδια την επιβίωση της Ιταλικής ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το θέμα της ενότητας και της κοινής δράσης όλων των πολιτικών υποκειμένων της Ιταλικής αριστεράς κυριάρχησε σ΄ αυτό το συνέδριο μαζί με την πολιτική συμμαχιών που εκ των πραγμάτων μπήκε λόγο και των αποτυχημένων επιλογών του πρόσφατου παρελθόντος πουοδήγησαν το κόμμα αυτό εκτός βουλής. Το μεγάλο ζητούμενο του συνεδρίου ήταν το πώς η ριζοσπαστική κομμουνιστική αριστερά θα καταφέρει την λαϊκή αγανάκτηση να την μετατρέψει σε πολιτική πρόταση ανατροπής ενός πολιτικού συστήματος που έχει βασικές ευθύνες για την σημερινή οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα.

Το γεγονός, όμως, αυτής της περιόδου στην Ιταλία όπου και έγινε πλατιά αναφορά και στο συνέδριο της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης είναι ότι στη χώρα αυτή άρχισε ένας έντονος διάλογος για το κατά πόσο αυτές οι πολιτικές που εκπορεύονται από την Ε.Ε. μπορούν να εξυπηρετήσουν τον Ιταλικό λαό.

Δεν είναι τυχαίο ότι έχει ανοίξει σε όλες τις δυνάμεις, της πολιτικής και κοινωνικής ιταλικής πραγματικότητας ένας διάλογος για την προοπτική αυτής της Ε.Ε. και αυτής της Ευρωζώνης. Από τη Λέγκα του Βορρά που έχει πάρει θέση ανοικτά ενάντια στο ευρώ, τις επανειλημμένες τοποθετήσεις του ίδιου του Σ. Μπερλουσκόνι υπέρ του εθνικού νομίσματος, μέχρι το κόμμα του Π. Γκρίλο που καθαρά ζητά την έξοδο της Ιταλίας από την Ευρωζώνη αλλά και ενός σημαντικού τμήματος στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, φυσικά με τελείως διαφορετική προσέγγιση από τον κλασσικό παραδοσιακό ευρωσκεπτικισμό των συντηρητικών κομμάτων, αυξάνουν οι φωνές διαμαρτυρίας ενάντια σ΄ αυτή την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Στο συνέδριο της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, για παράδειγμα, μπήκε έντονα το ζήτημα της γερμανικής ιμπεριαλιστικής συμπεριφοράς προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κύρια του Νότου. Ο απερχόμενος γραμματέας Πάολο Φερρέρο καταδίκασε ανοικτά την Γερμανική στάση μέσα στην Ε.Ε και την ίδια την καπιταλιστική ολοκλήρωση που οδηγεί τον κόσμο της εργασίας σε εξαθλίωση.

Εξίσου σημαντικό όμως, είναι ότι το θέμα της Ε.Ε. και κυρίως της Ευρωζώνης γίνεται θέμα δυναμικών αντιπαραθέσεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και προπαντός στην ίδια την αστική τάξη της Ιταλίας που αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η μόνη κερδισμένη από αυτή την οικονομική ευρωπαϊκή πραγματικότητα είναι η Γερμανία.

Η πολιτική ρευστότητα στην Ιταλία είναι εμφανής σε όλους τους χώρους και πολύ σύντομα θα έχουμε πρωτόγνωρες εξελίξεις με απρόβλεπτες συνέπειες για όλη την Ευρώπη και την ίδια την Ιταλία.

*Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013