ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ (ISKRA)
Του ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ **
Εάν η απάντηση είναι μένουμε στο ευρώ και στην ευρωζώνη, τότε οι μόνες δυνατές πολιτικές είναι αυτές που ήδη εφαρμόζονται. Μνημόνια, λιτότητα και φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του πληθυσμού.
Εάν η απάντηση είναι φεύγουμε, τότε και μόνον τότε ανοίγει πραγματικά η συζήτηση για τις επιθυμητές, τις εφικτές και τις ρεαλιστικές πολιτικές που θα εφαρμοσθούν και θα έχουν σκοπό από κάθε πλευρά την ανέλιξη της κοινωνίας.
Η συζήτηση, σχετικά με το ζήτημα της εξόδου ή της παραμονής της χώρας στο ευρώ και στην ευρωζώνη και ενδεχομένως και στην ευρωπαϊκή ένωση, την διεξαγωγή της οποίας συνεχώς αποφεύγουν οι κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας, περιλαμβανομένης και της ηγετικής ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι θεμελιακή για τη δυνατότητα της επιλογής της άσκησης οικονομικής πολιτικής, για μια προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ιδεοληψία κάποιων γραφικών, περιθωριακών ατόμων ή ομάδων, που θέτουν ανεδαφικά ή εξωπραγματικά προτάγματα.
Εάν η απάντηση είναι μένουμε στο ευρώ και στην ευρωζώνη, τότε οι μόνες δυνατές πολιτικές είναι αυτές που ήδη εφαρμόζονται. Μνημόνια, λιτότητα και φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του πληθυσμού.
Εάν η απάντηση είναι φεύγουμε, τότε και μόνον τότε ανοίγει πραγματικά η συζήτηση για τις επιθυμητές, τις εφικτές και τις ρεαλιστικές πολιτικές που θα εφαρμοσθούν και θα έχουν σκοπό από κάθε πλευρά την ανέλιξη της κοινωνίας.
Το ευρώ είναι μοναδικό εργαλείο και έχει κατασκευασθεί για τη μεταφορά πλούτου από τα χαμηλά και μεσαία στρώματα στα ανώτερα. Από την περιφέρεια – PIGS – στο κέντρο – Γερμανία, Ολλανδία κλπ.
Αλλά το χειρότερο, που είτε δεν είναι άμεσα ορατό είτε σκόπιμα δεν ομολογείται από τους γνώστες, είναι ότι το ευρώ καταργεί την ουσία της Δημοκρατίας.
Για την αρχική επιβολή και στη συνέχεια τη διατήρηση του ευρώ, έχει δημιουργηθεί κατάλληλο νομοθετικό πλέγμα, που έχει σαν αποτέλεσμα τη μεταφορά των κέντρων λήψης των αποφάσεων, από την περιφέρεια στο κέντρο.
Από τα κατά τόπους εκλεγμένα κοινοβούλια, στη διορισμένη επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εκεί που οι αποφάσεις καθορίζονται από τους τραπεζίτες, τις πολυεθνικές και διάφορες άλλες ομάδες επιρροής, οι εκπρόσωποι των οποίων κυκλοφορούν στους προθαλάμους των γραφείων των επιτρόπων.
Τα δε κατά τόπους κοινοβούλια απλά επικυρώνουν τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής επιτροπής.
Πρέπει λοιπόν να παραχθεί και να εφαρμοσθεί μία πολιτική που πρωτίστως θα δώσει ελπίδα και προοπτική στη χειμαζόμενη, απελπισμένη και στα όρια της κατάθλιψης ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ταυτόχρονα θα ανατάξει την Ελληνική Οικονομία και την οικονομία του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνικής Οικογένειας, χωριστά και συνολικά.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας προτείνονται ένα σύνολο προγραμματικών στόχων που κατά τη γνώμη μας απαιτούνται για την αναστροφή της σημερινής κατάστασης:
ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ
Το χρέος της χώρας είναι αδύνατον να αποπληρωθεί ακόμη και στη περίπτωση που καταστεί δούλος ο Ελληνικός Λαός.
Αθέτηση πληρωμών έχουν κάνει όλα τα κράτη που αναφέρονται σαν αξιόπιστα, με πρώτη και καλλίτερη τη Γερμανία, η οποία οφείλει την ευημερία της, στις αθετήσεις πληρωμών και μόνο.
Το επιχείρημα ότι εάν κάνουμε στάση πληρωμών θα αδικηθούν και συνταξιοδοτικά ταμεία – δηλαδή μεσαία και εργατική τάξη – άλλων χωρών είναι έωλο. Και τούτο διότι τις αποταμιεύσεις αυτών των ταμείων τις διαχειρίζονται θεσμικοί επενδυτές. Άρα όταν αγόραζαν Ελληνικά ομόλογα γνώριζαν τους κινδύνους και τους ανέλαβαν με αντάλαγμα το αυξημένο επιτόκιο. Επί πλέον εάν δεχθούμε ότι αυτά τα ταμεία είναι συντηρητικοί επενδυτές και όχι κερδοσκόποι, θα έπρεπε να είχαν ασφαλίσει τον κίνδυνο.
ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ
Δύο πράγματα καθορίζουν την ανεξαρτησία ενός κράτους. Η σημαία και το νόμισμα. Εάν το κράτος χάσει ένα από τα δύο, έχει χάσει την ανεξαρτησία του.
Εάν δεν έχεις δικό σου νόμισμα δεν έχεις τη δυνατότητα να ασκείς ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική, δεν έχεις δική σου νομισματική πολιτική, δεν έχεις δική σου συναλλαγματική πολιτική, δεν έχεις δική σου εμπορική πολιτική, δεν έχεις δική σου κεντρική τράπεζα, δεν έχεις έσχατο δανειστή.
Ισχυρίζονται κάποιοι σύντροφοι, ότι επάνοδος σε Εθνικό Νόμισμα και στη συνέχεια υποτίμησή του για να ανακτήσουμε τη χαμένη μας ανταγωνιστικότητα, θα δημιουργήσει ανταγωνισμό με τις εργατικές τάξεις των άλλων χωρών. Φοβάμαι ότι οι σύντροφοι συγχέουν το Διεθνισμό με τηνΠαγκοσμιοποίηση. Σήμερα δεν συμβαίνει νομισματική υποτίμηση αλλά η πιο βάρβαρη έκδοση της εσωτερικής υποτίμησης που θίγει κατά κύριο λόγο, τα μεσαία στρώματα και την εργατική τάξη.
Το ευρώ ανεκαλύφθη σαν το βέλτιστο εργαλείο της παγκοσμιοποίησης.
Οι υποστηρικτές της παραμονής στο ευρώ – μεταξύ των άλλων – ισχυρίζονται ότι όποιοι και όσοι έχουν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό, όταν θα επιστρέψουμε στο Εθνικό Νόμισμα, θα επαναπατρίσουν τα χρήματά τους και θα τα αγοράσουν όλα.
Αμελούνε, σκόπιμα φοβάμαι, ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αγορά – για λόγους που δεν είναι της παρούσης – και άρα όποιος θέλει και έχει χρήματα, αγοράζει τα πάντα
Πρόσληψη 500.000 δημοσίων υπαλλήλων, με μέσο μεικτό μηνιαίο εισόδημα το ισοδύναμο των 2,000.00 ευρώ και σε δεκατετράμηνη βάση και επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ κρίσης επίπεδα
ΓΙΑΤΙ 500.000 ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ;
Η χώρα μας έχει υποστεί σκόπιμα ένα υφεσιακό σόκ. Η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία ανέρχεται στο 30% ή 2,000,000 άνεργοι.
Πρέπει κάποιος, με σοβαρότητα να απαντήσει πώς και πότε θα απορροφηθούν οι άνεργοι και η ανεργία θα επιστρέψει στα επίπεδα του 2007.
Απαιτείται λοιπόν ένα ισχυρό αναπτυξιακό σόκ, για να αρχίσει η οικονομική ανέλιξη της χώρας. Αυτό θα το επιτύχουμε μόνον με τη μαζική πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων. Σε όλες τις χώρες που επιθυμούν την ανάπτυξη – ακόμα και στις Μητροπόλεις του Καπιταλισμού – το κάρο της ανάπτυξης το τραβάει ο Δημόσιος τομέας. Ο ιδιωτικός έπεται και αφού έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις από τον Δημόσιο Τομέα.
ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΟ ΜΕΙΚΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ ΤΩΝ 2,000.00 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΣΕ ΔΕΚΑΤΕΤΡΑΜΗΝΗ ΒΑΣΗ;
Ο μισθοί – πέραν των υπολοίπων συνθηκών εργασίας - του Δημοσίου τομέα, πρέπει να είναι αξιοπρεπείς εάν θέλουμε να προσελκύσουμε αξιόλογα στελέχη, καταρτισμένα στο αντικείμενο της εργασίας τους, που θα θέλουν και θα μπορούν να τραβήξουν τη χώρα προς τα πάνω. Επί πλέον οι αξιοπρεπείς μισθοί στο Δημόσιο τομέα, θα αναγκάσουν για ακόμα μεγαλύτερους μισθούς τον ιδιωτικό τομέα, εάν θέλουν να προσελκύσουν τα καλλίτερα στελέχη της αγοράς. Οι καλλίτερες συνθήκες εργασίας και οι καλλίτερες αμοιβές αντισταθμίζουν την αβεβαιότητα του ιδιωτικού τομέα από τον κίνδυνο της απόλυσης με συνοπτικές διαδικασίες.
Το ετήσιο κόστος των μισθών λοιπόν θα είναι
2,000.00 x 500,000 x 14 = 14 δίς
Αν στη δαπάνη αυτή εφαρμοσθεί ένας πολλαπλασιαστής 2 – Θ. Μαριόλης, εφημερίδα «Το Χωνί» 15.12.2013, και όλη η μελέτη στον ιστότοτοπο www.theo-mariolis.gr - θα προκαλέσει μια ετήσια αύξηση του Α.Ε.Π. κατά 28 δις, ήτοι 15% ετησίως, που δυναμικά εντός μιας τριετίας μπορεί να επαναφέρει το ΑΕΠ στα προμνημονικά επίπεδα.
Επί πλέον, με συντηρητικούς υπολογισμούς,
Φόρος μισθωτών υπηρεσιών 14 δίς x 10% = 1.4 δίς
ΦΠΑ 28 δίς x 15% = 4.2 δίς και
Φόρος επί των κερδών 28 δίς x 10% x 15% = 0.42 δίς
Ήτοι σύνολο 1+2+3 = 1.4+4.2+0.42 = 6.02 δίς, θα επιστρέψουν στο κράτος υπό μορφή φόρων, βελτιώνοντας τα δημόσια έσοδα, ώστε η αρχική υπερβάλλουσα δαπάνη να περιορίζεται, ώστε να απαλειφθεί το πολύ μέσα σε μια περίοδο πενταετίας, με την προϋπόθεση της εφαρμογής ενός δίκαιου και αναπτυξιακού φορολογικού συστήματος (με μείωση φορολογικών συντελεστών αμέσων και εμμέσων φόρων).
Πέραν όλων των ανωτέρω, επιχειρηματολογούν υπέρ του μικρότερου κράτους τα πλέον κρατικοδίαιτα τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας, είτε οι ίδιοι είτε με τα παπαγαλάκια τους. Βασικό τους και μόνο επιχείρημα – δεν μπορεί ο παραγωγικός ιδιωτικός τομέας, να πληρώνει τον αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα. Μοναδικός τους σκοπός να διαλύσουν δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργούν υπό την αιγίδα του δημοσίου τομέα και που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία της κοινωνίας.
Αφού επιτύχουν τη διάλυση των εν λόγω υπηρεσιών, συνάπτουν συμβόλαια με το δημόσιο, αναλαμβάνοντας την παροχή των ίδιων υπηρεσιών που καταργήθηκαν, είτε εργολαβικά από το δημόσιο εισπράτοντας το αντίστοιχο εργολαβικό αντάλαγμα, είτε μονοπωλιακά επιβάλοντας υποχρεωτικά ανταποδοτκά τέλη.
Και στις δύο περιπτώσεις οι μισθοί των εργαζομένων κατακρημνίζονται σε επίπεδα εξαθλίωσης το δε κόστος για την κοινωνία εξακοντίζεται σε δυσθεώρητα ύψη. Οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι που συνήθως είναι και καναλάρχες. Δεν υπάρχει λόγος να συντηρούνται παθητικά από οικονομική άποψη, μέσα μαζικής ενημέρωσης, ειμί μόνο εάν προσπορίζουν στους μετόχους τους, παχυλές συμβάσεις με το δημόσιο.
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΣΕ ΕΥΡΩ, ΣΑΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ
Όσοι είναι αντίθετοι με την μετάβαση σε Εθνικό νόμισμα, φοβούνται ότι οι καταθέσεις, την ημέρα της μετάβασης θα μετατραπούν σε Εθνικό νόμισμα, στη συνέχεια αυτό θα υποτιμηθεί και έτσι τα χρήματα θα εξανεμισθούν.
Αυτό είναι λογικό να γίνει εάν διαλυθεί η Ευρωζώνη και καταργηθεί το ευρώ σαν νόμισμα. Σε περίπτωση όμως αποχώρησης ενός κράτους από την ευρωζώνη και το ευρώ, οι καταθέσεις θα πρέπει να διατηρηθούν σαν κατάθεση συναλλάγματος. Θα μετατρέπονται δε στο Εθνικό νόμισμα την ημέρα της όποιας ανάληψης και με την ισοτιμία της ημέρας ανάληψης.
Αυτό πρέπει να λεχθεί έτσι ώστε ούτε αντιδράσεις θα υπάρχουν από τους πολίτες στη φάση της μετάβασης, ούτε φαινόμενα φυγής κεφαλαίων από το φόβο της απαξίωσης των καταθέσεων. Ταυτόχρονα θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτεία.
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΤΗΣ Τ.τ.Ε. ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ
Οι τράπεζες είναι τα απαραίτητα εργαλεία για την εφαρμογή της πολιτικής του κράτους. Για το λόγο αυτό πρέπει να Εθνικοποιηθούν οι τράπεζες, της Τ.τ.Ε. περιλαμβανομένης. Εάν δε το τελευταίο δεν είναι δυνατόν, τότε θα πρέπει το εκδοτικό δικαίωμα να ανατεθεί σε άλλη τράπεζα.
Πρέπει επί πλέον να δημιουργηθούν τράπεζες ειδικού σκοπού π.χ. στεγαστικής πίστης, αγροτικών πιστώσεων, βιομηχανικών επενδύσεων κλπ.
ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΕ ΛΙΑΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ.
Έως και τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι τράπεζες ήταν είτε λιανικής τραπεζικής, είτε επενδυτικές. Οι κανόνες ελέγχου από την Κεντρική Τράπεζα, ήταν διαφορετικές για τα δύο είδη των τραπεζών και αυστηροί για τις λιανικής τραπεζικής σε ότι αφορά τον τρόπο που εχειρίζοντο τις καταθέσεις. Για το λόγο αυτό οι καταθέσεις ήταν εγγυημένες στο 100%
Από την εποχή της κυβέρνησης Ρήγκαν, άλλαξε η νομοθεσία, ενοποιήθηκαν τα δύο είδη τραπεζών, οι διοικήσεις χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τις καταθέσεις ατιμώρητα και καταλήξαμε οι καταθέτες, χωρίς καν να ερωτώνται για τη διαχείριση, να θεωρούνται επενδυτές και οι καταθέσεις να κουρεύονται
ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΛΙΑΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ, ΣΤΟ 100%, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΥΨΟΥΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ.
Σε συνέχεια της δράσης 6, είναι δυνατή η πραγματοποίηση της προτάσεως αυτής. Με συνετή και συντηρητική διαχείριση των καταθέσεων, αυτές θα είναι εγγυημένες από το κράτος σε ποσοστό 100%. Σα συνέπεια των ανωτέρω θα επιστρέψουν οι καταθέσεις στις τράπεζες, και θα αποκτήσουμε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη. Σήμερα όσοι έχουν λιγα χρήματα τα έχουν στο σεντούκι, όσοι δε έχουν περισσότερα τα έχουν στο εξωτερικό και μάλιστα εκτός ευρωζώνης. Επί πλέον, εγγύηση των καταθέσεων στο σύνολό τους, πιθανόν να προσελκύσει καταθέσεις και από το εξωτερικό
ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ.
Αυτό εντάσεται στη συναλλαγματική πολιτική και όχι μόνον.
Μέσα από την παγκοσμιοποίηση και την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, δίδεται η δυνατότητα και η ευκαιρία στους κερδοσκόπους, να στοιχηματίζουν υπέρ ή κατά συγκεκριμένων νομισμάτων. Με τον τρόπο αυτό οι περίφημες αγορές καθορίζουν την ισοτιμία πέραν και ανεξάρτητα της πραγματικής οικονομίας. Ελέγχοντας τη διακίνηση των κεφαλαίων και την ποσότητα του κυκλοφορούντος νομίσματος – και όχι μόνον – ελέγχεις την ισοτιμία.
ΔΑΣΜΟΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΓΧΩΡΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Βασικό πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας στο οποίο οφείλεται και η αποδιάρθρωση της παραγωγής, είναι η έλειψη της ανταγωνιστικότητας.
Για το σκοπό αυτό, για να ανακτήσουμε την Ελληνική αγορά και παράλληλα να δοθεί η ευκαιρία της ανασυγκρότησης της εγχώριας παραγωγής, πρέπει να επιβληθούν δασμοί κατά την εισαγωγή των προϊόντων.
Πρέπει να επιβληθούν δασμοί σε δύο κατηγορίες προϊόντων :
Σε προϊόντα των οποίων μας ενδιαφέρει η παραγωγή και
Σε προϊόντα που δεν είναι απαραίτητα για τη διαβίωση της κοινωνίας, δηλαδή τα λεγόμενα είδη πολυτελείας.
ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ (ΓΕΩΡΓΙΑ, ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ, ΑΛΙΕΙΑ), ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΣΑ ΧΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ
Σύμφωνα με άρθρο το Γ. Δελαστίκ στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ (11.10.2012) – επικαλείται στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ για το 2011 – έχουμε τα ακόλουθα:
α. Γεωργία
Πλήρη επάρκεια στο σκληρό σιτάρι που χρησιμοποιείται για την παρασκευή των ζυμαρικών, στις ελιές, στο λάδι από ελιά, στο ρύζι, στα αγγουράκια, στις ντομάτες, στις βιομηχανικές ντομάτες, κρασί, φρούτα
Σχετική επάρκεια – απαιτούνται και εισαγωγές – στις πατάτες,
Ανεπαρκής είναι η παραγωγή και απαιτείται προσοχή και ανασυγκρότηση στο μαλακό σιτάριπου χρησιμοποιείται για την παρασκευή του ψωμιού, στα όσπρια (φασόλια, φακές, ρεβύθια), ζάχαρη
β. Κτηνοτροφία
Πλήρη επάρκεια στη φέτα
Σχετική επάρκεια στα αρνιά, στα κατσίκια, στα πουλερικά, στις γραβιέρες και στο αιγοπρόβειο γάλα
Ανεπαρκής είναι η παραγωγή στο βοδινό, στο χοιρινό και στο αγελαδινό γάλα.
Και αν η ανασυγκρότηση της γεωργίας είναι δυνατόν να γίνει εύκολα και γρήγορα 6 – 12 μήνες, στην κτηνοτροφία το πρόβλημα δεν είναι τόσο εύκολο και θέλει ιδιαίτερη προσοχή
γ. Αλιεία
Τα αλιεύματα είναι το 220% της καταναλωσης
Ανασυγκρότηση δευτερογενούς παραγωγής (Βιοτεχνίας, ελαφράς Βιομηχανίας)
Η συμετοχή της χώρας στην Ε.Ε., την Ευρωζώνη και τον Π.Ο.Ε. τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας και οι λάθος πολιτικές επιλογές των Ελληνικών κυβερνήσεων, είχαν σαναποτέλεσμα τη διάλυση της Ελληνικής παραγωγής – μεταποίηση, βιοτεχνία, ελαφρά βιομηχανία.
Ειδικά τα τελευταία μνημονιακά χρόνια και με τα μέτρα που λαμβάνονται κατά της μικρής ακίνητης περιουσίας και την υπερφολόγησή της διαλύθηκε και ο κλάδος της οικοδομής, συμπαρασύροντας και όλα τα συναφή επαγγέλματα και βιοτεχνίες.
Οι δεσμεύσεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, ως εκ της συμμετοχής μας στους πιο πάνω αναφερθέντες διεθνείς οργανισμούς, δεν επιτρέπουν την ανασυγκρότηση της δευτερογενούς παραγωγής.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη, η αναθεώρηση των συνθηκών με Ε.Ε. και Π.Ο.Ε., σε συνδυασμό με την ανασυγκρότηση της πρωτογενούς παραγωγής και την προστασία της εγχώριας παραγωγής, θα επιτρέψουν – σε συνδυασμό με τις σωστές πολιτικές – την ανασυγκρότηση της παραγωγής και την ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς.
ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ
Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1930, υπήρξε σημαντική προσπάθεια της Ελληνικής κοινωνίας, για τη δημιουργία Δημόσιου Εθνικού Συστήματος Υγείας, έτσι ώστε, όλοι οι Έλληνες ασφαλισμένοι να απολαμβάνουν πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη, χωρίς κόστος για τους ασφαλισμένους, πέραν του ασφαλίστρου που κατέβαλαν οι ασφαλισμένοι αυτοί κάθε μήνα.
Τα μνημονιακά χρόνια διαλύεται το Δημόσιο σύστημα και γιγαντώνεται ο ιδιωτικός τομέαςμε τις ανάλογες επιπτώσεις στους ασφαλισμένους. Ξεκίνησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, με καταλήστευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και συνεχίζουν με συνεχείς περικοπές των δαπανών. Στη μνημονιακή Ελλάδα που έχει χαθεί το νόημα των λέξεων, το ονομάζουν αναδιάρθρωση, αλλά είναι αποδιάρθρωση.
Απαιτείται λοιπόν πλήρης ανασυγκρότηση του Δημόσιου Εθνικού Συστήματος Υγείας, με σκοπό την πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσοκομιακή κάλυψη, όλων των Ελλήνων πολιτών και όσων νόμιμα φιλοξενούνται στην Ελλάδα.
ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Από τους σημαντικώτερους τομείς για την ανάπτυξη μίας χώρας είναι η παιδεία. Η Ελλάδα, μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και ειδικώτερα μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1960, έκανε σημαντικές προσπάθειες – με ότι λάθη μπορεί να έχουν γίνει τα χρόνια αυτά – για τη συνεχή βελτίωση της παιδείας. Και μάλιστα της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας. Για τη δημόσια παιδεία μάλιστα υπάρχει ειδική πρόνοια στο άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο απαιτεί τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα να είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.
Οι προαναφερθείσες πρόνοιες της Ελληνικής Πολιτείας, ήταν ο μοχλός που βοήθησε τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων – εργατών, αγροτών, μικρομεσαίων – να σπουδάσουν σε Πανεπιστημιακό επίπεδο, αλλάζοντας και βελτιώνοντας το επίπεδο τόσο της δικής τους ζωής, όσο και το επίπεδο της Ελληνικής κοινωνίας.
Η Ελλάδα είναι η χώρα με τους περισσότερους αποφοίτους σε πανεπιστημιακό επίπεδο ανά 100 κατοίκους, σε όλη της Ευρώπη.
Επί πλέον, ήταν η χώρα – φοβάμαι όχι πλέον - όπου η πρόσβαση στην εκπαίδευση ήταν η λιγώτερο ταξική σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες και δή της Ευρωζώνης.
Τα τελευταία χρόνια, γίνεται προσπάθεια, με συνεχείς περικοπές κονδυλίων να υποβαθμίσουν και να περιορίσουν το δικαίωμα της πρόσβασης στην παιδεία, μεγάλων τμημάτων του Ελληνικού πληθυσμού, συγχωνεύοντας και κλείνοντας σχολεία.
Μία προοδευτική κυβέρνηση οφείλει, να ανατρέψει τις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων ετών στην παιδεία και όχι μόνον.
Ανασυγκρότηση της Δημόσιας Διοίκησης βάσει των αναγκών του λαού και Αναβάθμιση της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, για τη δημιουργία των απαραίτητων στελεχών
Απαιτείται αξιοκρατική ανασυγκρότηση της Δημόσιας διοίκησης, συνεχής επιμόρφωση και απεξάρτησή της από την πολιτική εξουσία.
Μία δημόσια διοίκηση, που θα εργάζεται αποδοτικά, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη πολιτικής εξουσίας.
Πρέπει να αναβαθμισθεί η υπάρχουσα Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, κατά τα πρότυπα των αντιστοίχων σχολών προηγμένων κρατών – π.χ. ΕΝΑ Γαλλίας – για την παραγωγή των απαραιτήτων υψηλόβαθμων στελεχών, που θα επανδρώσουν τις επιτελικές θέσεις της Δημόσιας διοίκησης.
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΠΑΡΟΧΗΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (ΔΕΗ, ΝΕΡΟ, ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ, ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΛΠ)
Στη διάρκεια των προηγουμέων ετών – των μνημονιακών και όχι μόνον – παρατηρείται το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων, στους λεγόμενους επενδυτές, τα κοράκια θα λέγαμε εμείς. Τα κρατικά μονοπώλια γίνονται ιδιωτικά. Το κράτος αποεπενδύει, ξεπουλώντας τα πάντα, οι ιδιώτες αγοραστές εκμεταλεύονται τα λάφυρα – χωρίς νέες παραγωγικές επενδύσεις, με μειώσεις του προσωπικου και με αυξήσεις των τιμολογίων – και στο τέλος εγκαταλείπουν τις εταιρείες, αφού έχουν απομυζήσει κάθε ικμάδα τους.
Πέραν όλων των ανωτέρω, οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών, είναι αυτές που θα επιτρέψουν στο κράτος να ασκήσει αναπτυξιακή πολιτική. Με τη πολιτική που ακολουθείται σήμερα, το κράτος αποστερείται των εργαλείων που είναι απαραίτητα για τη συνολική ανάπτυξη και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της κοινωνίας, των ακριτικών περιοχών περιλαμβανομένων. Στο σημείο αυτό δεν πρέπει να αμελούμε τις ιδιομορφίες της Ελλάδας, όπως αυτές προκύπτουν από την πολυποίκιλη γεωγραφική μορφολογία της χώρας.
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟΔΟΜΩΝ (ΔΡΟΜΟΙ, ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΙ, ΛΙΜΑΝΙΑ, ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ ΚΛΠ)
Οι υποδομές, εάν θέλουμε να είμαστε ανεξάρτητο κράτος και να χαράζουμε δική μας οικονομική πολιτική και στρατηγική, πρέπει να ανήκουν στο κράτος.
Αυτή τη στιγμή, έχουμε εκχωρήσει τους δρόμους στους ιδιώτες, με κόστος για την κοινωνία, πολλαπλάσιο αυτού που θα είχαμε εάν τους κατασκευάζαμε με τη διαδικασία των δημοσίων έργων
Ετοιμαζόμαστε να εκχωρήσουμε το σιδηρόδρομο.
Επικαλούνται τις ζημιές και τα ελλείματα του ΟΣΕ, υπό κρατική ιδιοκτησία και διοίκηση.
Παραλείπουν σκόπιμα να αναφέρουν, ότι από την εποχή του Τρικούπη, ουδεμία επένδυση είχε γίνει στο σιδηρόδρομο. Όταν λοιπόν οι κυβερνήσεις αποφάσισαν ότι πρέπει να εκσυγχρονισθεί, δεν προχώρησαν σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΣΕ, ώστε αυτός να διαθέτει τα απαραίτητα κεφάλαια, αλλά τον οδήγησαν σε υπέρμετρο δανεισμό και ασφυξία.
Στα λιμάνια, εκχωρήσαμε το φιλέτο – του Πειραιά – ετοιμαζόμαστε να ξεπουλήσουμε και τα υπόλοιπα
Το μεγάλο κόλπο όμως έχει γίνει με τα αεροδρόμια.
Αναθέσαμε την μελέτη, χρηματοδότηση, κατασκευή, μακροχρόνια εκμετάλευση του αερολιμένα Αθηνών, του ονομαζόμενου Ελ. Βενιζέλος στους Γερμανούς.
Παράλληλα συμφωνήσαμε, με την έναρξη της λειτουργίας του νέου αεροδρομίου, να κλείσει το παλιό - Ελληνικό - χωρίς καμία πρόνοια για τον Εθνικό Αερομεταφορέα, την Ολυμπιακή.
Σε όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, λειτουργούν, πλέον του ενός Αερολιμένες.
Επί πλέον, με την ανεξέλεγκτη και για πολλούς, σκόπιμα ακριβή τιμολογιακή πολιτική, το Ελ. Βενιζέλος, έχει οδηγηθεί από οικονομική άποψη σε χειμερία νάρκη – προς όφελος των Γερμανικών αερολιμένων. Πάρα πολλές διεθνείς εταιρείες δεν χρησιμοποιούν τον Αερολιμένα των Αθηνών, ούτε σαν τελικό ούτε σαν ενδιάμεσο προορισμό, λόγω κόστους. Επιλέγουν δε αερολιμένες την κεντρικής Ευρώπης – Φραγκφούρτη, Ντύσελντορφ, Ζυρίχη
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (ΛΕΟΦΩΡΕΙΑ, ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ)
Τα μέσα μαζικής μεταφοράς πρέπει να ανήκουν στο κράτος, έτσι ώστε να εξασφαλίζουν φτηνή μεταφορά των εργαζομένων από και προς την εργασία τους.
Οι κρατικοδίαιτοι ιδιώτες ισχυρίζονται ότι τα ΜΜΜ είναι παθητικά και στοιχίζουν πανάκριβα υπό κρατική ιδιοκτησία και διαχείριση, με σκοπό να αναλάβουν αυτοί τις μαζικές μεταφορές. Θα επενδύσουν μόνο στην αγορά των μεταφορικών μέσων – λεωφορεία, βαγόνια – και θα χρησιμοποιήσουν τις κρατικές υποδομές δωρεάν. Όπως δε συνέβη παγκοσμίως όπου τα ΜΜΜ ιδιωτικοποιήθηκαν, θα ελαχιστοποιηθεί η συντήρηση των υποδομών με αντίστοιχη μείωση της ασφάλειας των μεταφορών.
Ας χρησιμοποιήσουμε σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα τη θεσσαλονίκη. Ο ΟΑΣΘ ήταν πάντοτε κοινοπραξία ιδιωτών λεοφωριούχων, το δε εισιτήριο επιδοτείται από Δημόσιο, για να διατηρείται σε ανεκτά ή και χαμηλά επίπεδα. Το κόστος του εισιτηρίου ανά επιβάτη στη Θεσσαλονίκη είναι μεγαλύτερο από αυτό της Αθήνας
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Το διάστημα της μνημονιακής διακυβέρνησης έχουν ακυρωθεί όλα τα εργασιακά δικαιώματα, δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με μακροχρόνιες απεργίες και αιματηρούς αγώνες, σε καιρούς πολύ δύσκολους, που η φυλακή και η εξορία δεν αποτελούσε απλή απειλή αλλά καθημερινή πραγματικότητα. Είναι καθήκον της όποιας προοδευτικής κυβέρνησης, της όποιας προοδευτικής βουλής, να επαναφέρει άμεσα τα εργασιακά δικαιώματα στην προ της 6ης Μαϊου 2010 κατάσταση.
ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ, ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Προ του PSI μετέτρεψαν τις καταθέσεις των ασφαλιστικών ταμείων σε ομόλογα, γνωρίζοντας εκ των προτέρον ότι επέρχεται το κούρεμα των ομολόγων. Έτσι λοιπόν καταχράστηκαν τις αποταμιεύσεις του συνόλου του Ελληνικού λαού, για να σώσουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Πρέπει να επανακεφαλαιοποιηθούν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί και τα συνταξιοδοτικά ταμεία, για να αποκατασταθεί έμπρακτα η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη καθώς επίσης και η εμπιστοσύνη στο κράτος.
ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Απαιτείται σύγχρονο, απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα, σε αναπτυξιακή κατεύθυνση. Ένα σύστημα που θα ανακατανέμει τον εθνικό πλούτο προς όφελος των αδυνάτων στρωμάτων και όπου θα υπάρχει μία ισόρροπη σχέση μεταξύ των αμέσων και των εμμέσων φόρων.
Η φορολογική κλίμακα εισοδήματος φυσικών προσώπων θα πρέπει να αποκτήσει και πάλι προοδευτικό χαρακτήρα με δραστική ελάφρυνση των χαμηλοτέρων εισοδηματικών κλιμακίων και καθορισμό αφορολόγητου ορίου αξιοπρεπούς διαβίωσης. Οι φόροι «περιουσίας» θα πρέπει να επανεξετασθούν στα πλαίσια πραγματικής φοροδοτικής ικανότητας των υποχρέων και με περιορισμό σε όποιο περιουσιακό παράγει εισόδημα, με κατάργηση των βάρβαρων δημευτικού χαρακτήρα φόρων κατά της ακίνητης περιουσίας. Αντίθετα θα πρέπει να φορολογηθούν με προοδευτικό τρόπο και υψηλότερους συντελεστές τα κέρδη των επιχειρήσεων και να εξετασθεί η διεύρυνση της φορολογικής βάσης στις ενδοομιλικές συναλλαγές, στις εξωχώριες εταιρίες, στα προνομιακά καθεστώτα εταιρικών απαλλαγών, στη λαθρεμπορία καυσίμων κλπ.
ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ
Απαιτείται αναδιοργάνωση του φορολογικού μηχανισμού, τόσο σε έμψυχο όσο και σε μηχανολογικό εξοπλισμό, που αυτά τα δύο σε ομαλή συνεργασία να δουλεύουν αποδοτικά για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ειδικώτερα σε ότι αφορά την απόδοση του ΦΠΑ.
ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ
Σε καμία χώρα του κόσμου, μηδέ της μητρόπολης του καπιταλισμού εξαιρουμένης – των ΗΠΑ – δεν έχει προηγηθεί ο ιδιωτικός του Δημόσιου τομέα. Παντού προηγείται ο δημόσιος τομέας, δημιουργόντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις και το κλίμα και έπονται οι ιδιώτες.
Δημιουργία καταλλήλου νομοθετικού πλαισίου για την προσέλκυση Ιδιωτικών Επενδύσεων
Ολοκλήρωση κτηματολογίου, καθορισμός χρήσεων γής, σταθερό φορολογικό σύστημα και φιλική δημόσια διοίκηση είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την προσέλκυση επενδύσεων
Και βέβαια δεν υπονοούμε την εκποίηση του δημόσιου πλούτου που θα αγορασθεί από τους ιδιώτες. Σαν ιδιωτικές επενδύσεις αντιλαμβανόμαστε, νέες παραγωγικές μονάδες, που θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας.
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΧΥΤΑΤΗΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Το πρόβλημα που απασχολεί τον κόσμο περισσότερο από όλα τα άλλα και ιδιαίτερα τη νέα γεννιά είναι η ανεργία.
Αποτελεί δόγμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, το υψηλό ποσοστό ανεργίας, δεδομένου ότι ο εργαζόμενος θεωρείται απασχολήσιμος και τελικά φθηνός και αναλώσιμος.
Η ανεργία αυξήθηκε σκόπιμα τα μνημονιακά χρόνια, από 7-8% το 2009 στο 30% το 2013. Πρέπει να εφαρμοσθούν πολιτικές ταχύτατης καταπολέμησης της ανεργίας και απορρόφησης των ανέργων, για ισορροπίσει και πάλι η Ελληνική κοινωνία. Τότε και μόνον τότε θα επιστρέψει και και πάλι το χαμόγελο και η καλή διάθεση στους Έλληνες.
ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ – ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΧΟΡΗΓΗΘΕΙ ΜΕ ΑΚΙΝΗΤΑ ΣΑΝ ΥΠΟΘΗΚΕΣ – ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΗΣ ΑΠΟΜΕΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ
Τα ιδιωτικά δάνεια, είναι αδύνατον να αποπληρωθούνε. Αυτό οφείλεται στην καταβαράθρωση των εισοδημάτων, ατομικών ή εταιρικών καθώς και της αξίας των ακινήτων. Η μόνη λύση είναι το κούρεμα των δανείων και η μετατροπή τους στο Εθνικό Νόμισμα, τη στιγμή της μετάβασης.
Πρέπει επίσης να αλλάξει η νομοθεσία και να περιορισθούν οι απαιτήσεις των τραπεζώνμόνον στα ενυπόθηκα ακίνητα και όχι στο σύνολο της περιουσίας του δανειολήπτη.
ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΟΜΟΛΟΓΙΟΥΧΩΝ ΣΤΟ 100%
Ο υγειέστερος δανεισμός είναι ο εσωτερικός. Εξ αιτίας του PSI έχει κλονισθεί η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στο Ελληνικό Δημόσιο. Εάν δεν αποκατασταθεί αυτή η εμπιστοσύνη, θα είναι αδύνατος ο εσωτερικός δανεισμός στο μέλλον. Για το λόγο αυτό πρέπει να αποζημιωθούν οι μικροομολογιούχοι στο 100%
Όλα τα ανωτέρω είναι μία δέσμη μέτρων, τα οποία χρειάζονται μελέτη, επεξεργασία και εξειδίκευση για να εφαρμοσθούν. Το κείμενο αυτό φιλοδοξεί να δώσει το πρώτο ερέθισμα προς την κατεύθυνση αυτή.
Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι ότι αποτελούν ενιαίο σύνολο. Δεν είναι δυνατόν να επιλέξεις κάποια από αυτά και τα υπόλοιπα να τα αμελήσεις. Εάν συμβεί επιλεκτική εφαρμογή δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα ή το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.
Εδώ που φθάσαμε δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Αυτή η πρόταση δεν είναι εύκολη στην εφαρμογή της. Είναι πρόταση με μεγάλες δυσκολίες, δρόμος σπαρμένος με αγκάθια και ποτισμένος με ιδρώτα. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος που παρέχει ελπίδα για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης.
Και βέβαια πρό όλων, ένα και μόνον ένα άρθρο πρέπει να ψηφισθεί από τη Βουλή των Ελλήνων.
«Η ΧΩΡΑ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΟΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΜΑΪΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΕΚΑ»
* Ο Θεόφιλος Ιωαννίδης είναι Ηλεκτρολόγος μηχανικός. Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Βύρωνα
* Eίναι αυτονόητο ότι ορισμένες απόψεις του άρθρου εκφράζουν τον υπογράφοντα και όχι κατ'ανάγκην στο σύνολό τους και τις θέσεις της Iskra
Ενώ η επιχειρηματολογία υπέρ της επιστροφής του Grexit ενισχύεται ακόμη και με θετικό τρόπο σε ευρωπαϊκούς κύκλους (η Ευρωζώνη είναι πια επαρκώς οχυρωμένη, τα ελληνικά ελλείμματα μειώνονται ή και μηδενίζονται, άρα η ελληνική οικονομία έχει την ευκαιρία ανάκαμψης με ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα, έστω και προσωρινά), η κυβέρνηση τα δίνει όλα για να διασωθεί πολιτικά και να αποφύγει μια πανωλεθρία στις εκλογές του Μαΐου. Σε πείσμα της ζοφερής πραγματικότητας εκατομμυρίων νοικοκυριών, φιλοτεχνεί μια παράλληλη εικονική πραγματικότητα, στηριγμένη στους αριθμούς της δημοσιονομικής προσαρμογής που, μαζί με τα μέτρα του 2014, φτάνει αισίως το ιλιγγιώδες ποσό των 63 δισ. ευρώ, βάσει του απολογισμού που παρουσίασε ο ίδιος ο Γιάννης Στουρνάρας.
