και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αν αυτό η Ελλάδα το είχε κάνει το 2010 τώρα θα είχε σώσει και την εθνική ανεξαρτησία και την οικονομία!
Μπορεί να μην αποτελεί την λύση, αλλά είναι η μόνη δυνατή αφετηρία προς τον σωστό δρόμο.
Αν δεν καταγγελθεί μονομερώς το χρέος και δεν εισαχθεί νέο εθνικό νόμισμα στη θέση του ευρώ δεν υπάρχει καμιά ελπίδα!
Οι Σαμαροβενιζέλοι μας διαβεβαιώνουν ότι το 2014 θα είναι έτος σταθμός. Έχουν δίκιο, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς που επικαλούνται. Άλλωστε κανένας σοβαρός οικονομολόγος δεν μπορεί να συζητά για ανάκαμψη της Ελλάδας. Πρόκειται για την χειρότερη φάρσα εναντίον του ελληνικού λαού.
Πώς ακριβώς θα υπάρξει ανάπτυξη; Ακόμη και με τις προσωρινές εκτιμήσεις της η ύφεση τρέχει φέτος το 2013 για την ελληνική οικονομία με 6% σε τρέχουσες τιμές. Η αλήθεια είναι ότι τελικά θα βρεθεί να πέφτει με ρυθμό κοντά στο 7% ετήσια σε τρέχουσες τιμές. Η κυβέρνηση μιλά μόνο με αποπληθωρισμένα στοιχεία για να δίνει την εντύπωση της μείωσης των ρυθμών, όταν ξέρει πολύ καλά ότι η ύφεση έχει μετατραπεί σε μια πρωτοφανή δίνη αποπληθωρισμού. Σε ποιες συνθήκες λοιπόν θα υπάρξει ανάκαμψη;
Η οικονομία έχει ήδη τεθεί σε μια τέτοια δίνη αποπληθωρισμού που δεν επιτρέπει σε καμιά από τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, όποιο κι αν είναι το μέγεθός της, να προσδοκούν τζίρους και κέρδη από την εσωτερική αγορά. Επομένως τα λουκέτα και η προσφυγή στο άρθρο 99 θα κλιμακωθούν μέσα στο 2014.
Οι επενδύσεις στην ελληνική οικονομία έχουν φτάσει σε αρνητικό ιστορικό ρεκόρ από τότε που καταγράφονται επίσημα στατιστικά στοιχεία. Το 2013 κλείνει με τις επενδύσεις να μην ξεπερνούν το 12% του ΑΕΠ, το 7ο χαμηλότερο επίπεδο επενδύσεων σ’ ολόκληρο τον κόσμο! Προβλέπεται μήπως να αυξηθεί σημαντικά; Όχι. Και το 2014 θα συνεχίσουν να μειώνονται.
Επομένως από πού θα προέλθει η ανάκαμψη; Μήπως από τις εξαγωγές της ελληνικής οικονομίας; Μα ήδη παρουσιάζει κάμψη ακόμη κι αυτή η αναιμική και εν πολλοίς εικονική άνοδος που παρουσιάστηκε τα προηγούμενα χρόνια.
Ναι, αλλά η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το 2014!
Και λοιπόν! Τι νόημα έχει η Ελλάδα να βγει στις αγορές για να δανειστεί εκ νέου όταν καταρρέει; Από πότε η εξάρτηση από δάνεια μιας οικονομίας μπορεί να καταπολεμηθεί με νέα δάνεια; Άλλωστε με τι επιτόκια;
Ναι, αλλά όπως μας λέει ο κ. Στουρνάρας, αυτό δεν υποδηλώνει την εμπιστοσύνη των αγορών στην κατάσταση της Ελλάδας; Αμ, δε! Αυτό που υποδηλώνει είναι ότι οι χρηματαγορές έχουν πλημμυρίσει από διαθέσιμα κεφάλαια που αναζητούν κερδοφόρες τοποθετήσεις. Και την εποχή μας δεν υπάρχει πιο κερδοφόρα τοποθέτηση από ομόλογα και μετοχές οικονομιών υπό ελεγχόμενη χρεοκοπία. Ο λόγος είναι απλός. Οι καιροσκόποι επενδυτές έχουν εμπιστοσύνη όχι στις κατεστραμμένες οικονομίες, αλλά στον κ. Ντράγκι και στην υπόσχεσή του ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου να στηρίξει το ευρώ. Κι έτσι επενδύουν στην αστάθεια του ευρώ και της ευρωζώνης με την πεποίθηση ότι για μια ακόμη φορά θα παρέμβει το ευρωσύστημα για να τους αποζημιώσει όταν κάποια από τις οικονομίες ή όλες μαζί θα είναι αδύνατον να συνεχίσει τις πληρωμές.
Να γιατί οι αγορές έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους σε χώρες υπό ελεγχόμενη χρεοκοπία όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία. Ετοιμάζεται ένα σκηνικό ανάλογο με εκείνο του 2010. Μόνο που αυτή την φορά οι χώρες είναι πολύ χειρότερα, ουσιαστικά στα τάρταρα η οικονομία τους μετά τόσα χρόνια μνημονιακών πολιτικών. Σαν συνέπεια η έκρηξη χρέους θα είναι αυτή την φορά ακόμη πιο εκκωφαντική και συντριπτική.
Στο ίδιο παιχνίδι βιάζονται να βάλουν και την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα; Τζίφος! Όχι πώς θα τελείωνε το μαρτύριο της Ελλάδας και η χρεοκοπία της με την έξοδο στις αγορές, κάθε άλλο. Μια πιθανή έξοδος της χώρας στις αγορές θα εισήγαγε την χρεοκοπία της σε μια νέα ακόμη πολύ χειρότερη φάση.
Δεν γνωρίζω λοιπόν πόσο αίμα, πόση καταστροφή, απόγνωση, μιζέρια, εξαθλίωση και ανεργία μπορεί να αντέξει ο μέσος Έλληνας μέχρι να αντιληφθεί το προφανές. Η λύση δεν είναι το στημένο δίλλημα, Σαμαράς ή Τσίπρας για να μας κυβερνήσει η ίδια συμμορία του ευρώ με διαφορετικό μανδύα.
Το αληθινό δίλλημα είναι ευρώ ή δραχμή, ή σωστότερα εθνικό κρατικό νόμισμα. Κι όσο ο Έλληνας θα απαντά ευρώ, θα βλέπει να χάνεται ο ίδιος και τα παιδιά του, θα ζήσει καταστάσεις που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν έχει δει. Θα δει την Ελλάδα να μετεξελίσσεται σε Αφρική. Ξεζουμισμένη, διαλυμένη, κατακερματισμένη και υπό διεθνή έλεγχο.
Μα καλά, μπορεί να πει κάποιος, δεν ακούσατε κ. Καζάκη όλους αυτούς που σας λένε ότι το νόμισμα δεν είναι το κύριο ζήτημα; Μέχρι κι αυτοί που συμφωνούν μαζί σας το λένε. Συγνώμη που θα στεναχωρήσω εχθρούς και άσπονδους φίλους, αλλά η αλήθεια είναι άλλη. Το νόμισμα δεν είναι πράγμα, όπως νομίζουν οι κύριοι αυτοί και μας διδάσκει η θεολογία της αγοράς.
Το νόμισμα εκφράζει κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις. Πρώτα και κύρια σχέσεις κυριαρχίας. Το εθνικό νόμισμα μπορεί να εκφράζει την κυριαρχία μιας ντόπιας κλεπτοκρατικής ολιγαρχίας, όπως συνέβαινε επί δεκαετίες με την παλιά δραχμή. Όμως μπορεί να εκφράσει και την κυριαρχία του ίδιου του λαού στην προσπάθειά του με όρους δημοκρατίας να οικοδομήσει μια οικονομία με βάση τα πιο ζωτικά και άμεσα συμφέροντά του.
Σε αντίθεση…
Αντίθετα, ένα παγκόσμιο νόμισμα, σαν το ευρώ, τι κυριαρχία εκφράζει; Εκφράζει αποκλειστικά και μόνο τον αγώνα για παγκόσμια κυριαρχία. Ποιον εκπροσωπεί ο αγώνας για παγκόσμια κυριαρχία; Μπορεί να εκπροσωπεί λαούς; Ποτέ και με τίποτε. Εκπροσωπεί μόνο αγορές και κεφάλαια που επιζητούν να επιβληθούν με όρους αποικιοκρατίας πάνω σε λαούς και χώρες.
Να γιατί ξεκινάμε και οφείλουμε να ξεκινάμε από το εθνικό κρατικό νόμισμα. Όχι γιατί αποτελεί την λύση, αλλά διότι αποτελεί την μοναδική αφετηρία πάνω στην οποία ο λαός με τους δικούς του όρους μπορεί να επιδιώξει την λύση στα προβλήματα με βάση τα δικά του συμφέροντα. Χωρίς εθνικό νόμισμα δεν μπορεί να υπάρξει ούτε κατά διάνοια η δυνατότητα άσκησης εθνικής κυριαρχίας στην χώρα κι επομένως τόσο ο λαός της, όσο και η ίδια μετατρέπεται σε έρμαιο των αποικιοκρατικών επιδιώξεων των αγορών και των υπερεθνικών επιτελείων τους.
Φυσικά δεν αρκεί αυτή η παρατήρηση. Οφείλουμε να κάνουμε και το δεύτερο πολύ βασικό βήμα. Θα πρέπει να απαντήσουμε στο πως θα γίνει αυτή η μετάβαση στο νέο εθνικό κρατικό νόμισμα στις τωρινές συνθήκες. Όχι με συνθήματα, αλλά με τους όρους και τα μέσα που υπάρχουν σήμερα.
Δυστυχώς σ’ αυτό το «πώς» δεν απαντά κανένας σήμερα. Κανένας με εξαίρεση το ΕΠΑΜ, το οποίο έχει ήδη καταθέσει μια αναλυτική πρόταση των 100 πρώτων ημερών της μετάβασης σε εθνικό κρατικό νόμισμα. Την Τετάρτη στις 22 Ιανουαρίου 2014 στο CineΚαλυψώ στην Καλλιθέα έγινε η επίσημη παρουσία αυτής της πρότασης του «πώς» από το ΕΠΑΜ με σκοπό να συζητηθεί πλατιά με τον κόσμο για να κατανοηθεί ακόμη κι απ’ αυτούς που διαφωνούν πόσο ρεαλιστική και άμεση είναι η διαδικασία που προτείνουμε.
