Τσίπρας:Ακύρωση Μνημονίων η Πρώτη Πράξη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου, ο τερματισμός της λιτότητας

Short URL: http://wp.me/p3poUN-5B8

http://www.syriza.gr/

Παρέμβαση του Πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα σε εκδήλωση του TVXS με θέμα «Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Η πρόκληση της επόμενης μέρας»

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι,

Ευχαριστώ τους διοργανωτές αυτής της συζήτησης – και ιδιαίτερα τον κ. Κούλογλου για την πρόσκλησή σας. Εύχομαι να μακροημερεύσετε δημιουργικά και ρηξικέλευθα.

Θα ξεκινήσω με μια παρένθεση: Μετά από εμένα θα ανέβει στο βήμα ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος.

Ακούμε, λοιπόν, ότι, τον τελευταίο καιρό, πολλοί και διάφοροι καλοθελητές ανησυχούν.  Ανησυχούν είτε ότι το μεγάλο κεφάλαιο κάνει «κεφαλοκλείδωμα» στο ΣΥΡΙΖΑ. Είτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετεξελιχθεί από δύναμη ανατροπής σε δύναμη προσαρμογής. Τους απαντάμε: Να μην ανησυχούν. Ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο.  Απλώς, τα αποτελέσματα από τη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή επέλαση της τελευταίας τετραετίας ανέτρεψαν τους νομιμοποιητικούς μύθους του νεοφιλελευθερισμού.  Η βίαιη καθίζηση της ενεργού ζήτησης στην ελληνική οικονομία αποδείχτηκε η κρίσιμη παράμετρος για την αποεπένδυση και την παραγωγική αποτελμάτωση της χώρας. Το ίδιο το Μνημόνιο απέδειξε ότι η συνολική εκκαθάριση στην αγορά εργασίας δεν βελτίωσε ούτε την ποιότητα ούτε την ποσότητα της παραγωγής. Αλλά ούτε και την κερδοφορία των παραγωγικών μονάδων.

Όπως δεν βοήθησε η εκθεμελίωση των εργασιακών σχέσεων και η κατά 25% μείωση των ονομαστικών αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα από το 2008.  Δεν βοήθησε, επίσης, η καλπάζουσα ανεργία, που ήδη καταγράφεται επίσημα περίπου στο 1/3 του εργατικού δυναμικού.

Είναι, συνεπώς, επιλογή επιβίωσης για τον παραγωγικό κόσμο της χώρας να συνομιλήσει και με αυτούς που υποστήριζαν από την αφετηρία της κρίσης ότι η νεοφιλελεύθερη λιτότητα και η απορρύθμιση δεν είναι η λύση – είναι η ίδια η κρίση.

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.  Αποδεικνύεται, εξάλλου, σήμερα ότι η πολιτική της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου λειτουργεί ως κίνητρο για επενδύσεις, κυρίως στους κλάδους μαζικής εστίασης και διασκέδασης. Αφού το 90% των λιγοστών νέων επιχειρήσεων που ανοίγουν στην Ελλάδα, σ’ αυτούς τους κλάδους δραστηριοποιείται. Χρησιμότατοι, ασφαλώς, για τη διαβίωσή μας, ανεπαρκείς, όμως, για να λειτουργήσουν ως η αιχμή του δόρατος για την οικονομική ανάκαμψη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Βιώνει ο παραγωγικός κόσμος της χώρας, τα στοιχεία που θα παραθέσω από την ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για το 2013:

-    Η εγχώρια ζήτηση έχει μειωθεί κατά 31,3% από το 2009 και το 2013 επανήλθε στο επίπεδο του 1999.

-    Κατά την περίοδο 2009-2013 αυξήθηκε το αργούν παραγωγικό δυναμικό και μειώθηκε το καθαρό κεφαλαιακό απόθεμα της χώρας.

-    Στην τριετία 2011-2013, το απόθεμα παγίου κεφαλαίου της χώρας μειώνεται για πρώτη φορά από το τέλος του εμφύλιου πολέμου, και

-    Στο τέλος του 2013, οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, σε σταθερές τιμές, επέστρεψαν στο επίπεδο του 1994.
Είναι, λοιπόν, θέμα κοινής λογικής. Για να μην πω και θέμα επιβίωσης. Ότι η πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου και ο τερματισμός της λιτότητας.  Και ότι θα θέσει αμέσως σε εφαρμογή το μόνο πραγματικό σχέδιο για την επόμενη μέρα που έχει κατατεθεί σ’ αυτήν τη χώρα.  Το Εθνικό Σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου.  Διότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει δημόσια τη πιο σοβαρή συζήτηση που αποτελεί τη συζήτηση για το αύριο της χώρας, τη συζήτηση για τη παραγωγική ανασυγκρότηση, αφού μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο.

Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος έχουν σχέδιο – και δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό – εισόδου και επανεισόδου της χώρας από Μνημόνιο σε Μνημόνιο.

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι,

Ακόμα κι αν αύριο το πρωί καταφέρναμε να λύσουμε το πρόβλημα του χρέους και να βγούμε από το φαύλο κύκλο λιτότητα-ύφεση-έλλειμμα-χρέος, αν δεν έχουμε βιώσιμο και εποικοδομητικό σχέδιο για τη παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, δε θα καταφέρουμε να πατήσουμε στα πόδια μας. Η Ελλάδα δεν έχει πολλά πλεονεκτήματα αλλά έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που πρέπει να αξιοποιήσει. Η δημιουργική και παραγωγική Ελλάδα, η Ελλάδα των νέων επιστημόνων, της καινοτομίας και της ανάπτυξης, είναι η Ελλάδα του μέλλοντος. Σε αυτή την  Ελλάδα εμείς στηρίζουμε τις ελπίδες μας.

Τη στιγμή που η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου επεξεργάζεται τη μετονομασία της λιτότητας και του τρίτου Μνημονίου που θα συνεχίσει να εφαρμόζει.  Εμείς, δεσμευόμαστε στο εθνικό σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου, που έχουμε ήδη παρουσιάσει στον ελληνικό λαό, για τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας και την τόνωση της εσωτερικής ζήτησης με τους εξής τρεις τρόπους:

1.    Τερματίζοντας την αβεβαιότητα για τους μισθούς και τις συντάξεις. Τέλος στην ελεύθερη πτώση τους.

2.    Επαναφέροντας τον κατώτατο μισθό από τα €586 στα €751, για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Στο σημείο αυτό, επισημαίνω ότι το δικό μας οικονομετρικό μοντέλο επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του μοντέλου του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ: μόνον τον πρώτο χρόνο, η αύξηση του κατώτατου μισθού θα αυξήσει την εγχώρια ζήτηση κατά 0,75%. Θα αυξήσει, επίσης, το ΑΕΠ κατά 0,5%,, ενώ θα δημιουργήσει 7500 νέες θέσεις εργασίας.

3.    Αναδιανέμοντας εισόδημα στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση. Η ροπή προς κατανάλωση στα στρώματα αυτά είναι υψηλή, επειδή έχουν να καλύψουν πιεστικές, βασικές ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Εμείς, με το κυβερνητικό πρόγραμμά μας:

-    Bάζουμε αμέσως αναπτυξιακό πρόσημο στη μακροοικονομική πολιτική μας.

-    Δίνουμε προτεραιότητα στην άμεση αντιστροφή της ύφεσης και την ανάκαμψη της οικονομίας,

-    Διαμορφώνουμε σταθερό πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, συμβατό με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παραβίασε στην Ελλάδα η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό πρακτικά σημαίνει επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, σύμφωνα με τη σχετική πρόταση νόμου που έχουμε καταθέσει.

-    Εγγυόμαστε σύγχρονο και αντιγραφειοκρατικό δημόσιο τομέα – εργαλείο του δημοκρατικού προγραμματισμού και του αναπτυξιακού σχεδιασμού.

-    Δημιουργούμε σταθερό, διαφανές και δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, που επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό.

-    Φορολογούμε τα κέρδη και όχι την παραγωγή.

-     Δίνουμε τέλος στο σκάνδαλο να υπερφορολογείται η φτώχεια και να υποφορολογείται – όταν φορολογείται – ο πλούτος.

    Μειώνουμε το ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας.

Πρόκειται, ασφαλώς, για πολύ σύνθετο ζήτημα. Η μείωση αυτή θα είναι διαφοροποιημένη κατά κλάδους, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένες παραμέτρους.

Για παράδειγμα, στους ενεργοβόρους κλάδους, η μείωση θα είναι συγκριτικά μεγαλύτερη – είτε ως μείωση των φόρων στην ενέργεια, ως μείωση της τιμής της ενέργειας, αν αυτό είναι εφικτό, ή ως αλλαγή του ενεργειακού μείγματος.
Θα στηρίζει τη βιωσιμότητα του συγκεκριμένου κλάδου και δεν θα αποσκοπεί στη στοχευμένη ενίσχυση της κερδοφορίας.

Θα συμβάλει αποδεδειγμένα στη διεθνή ανταγωνιστικότητα του προϊόντος. Θα ενισχύει την απασχόληση στον κλάδο.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, επεξεργαζόμαστε ένα μαθηματικό μοντέλο, το οποίο παραμετροποιεί τόσο τη σύνθεση του κόστους όσο και τις επιμέρους διαφοροποιήσεις που σας προανέφερα.
-    Ανοίγουμε τις αγορές από τα καρτέλ της διαπλοκής, με σύγχρονη αντιολιγοπωλιακή νομοθεσία και με μια πραγματικά ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη, πλήρως λειτουργική και θεσμικά ενισχυμένη Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Γιατί στην Ελλάδα την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν την εκτοπίζει το κράτος και η δημόσια παρέμβαση, αλλά το καρτέλ της διαπλοκής.

Το οποίο λειτουργεί σε καθεστώς απόλυτου προστατευτισμού από το πολιτικό κατεστημένο.

Νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια. Νοθεύει τους κανόνες της αγοράς. Και αποτρέπει τις παραγωγικές πρωτοβουλίες.
-    Εισάγουμε στοχευμένες πολιτικές χρηματοδότησης επιχειρήσεων από αναπτυξιακό δημόσιο φορέα ειδικού σκοπού.

-    Καθιστούμε βασικό στοιχείο της αναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης την εξωτερική, μη δανειακή χρηματοδότηση των επενδύσεων, στο πλαίσιο ενός «ευρωπαϊκού New Deal» ή μιας ειδικής ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την Ελλάδα.

-    Ανοίγουμε το δρόμο στη βιώσιμη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και σταθερότητα.

-    Δημιουργούμε, με όλα αυτά, συνθήκες κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο και, έτσι, νέες σταθερές και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, δηλαδή ελπίδα στον παραγωγικό κόσμο της χώρας.

Ζητάμε:

Παραγωγικές επενδύσεις με σταθερές και αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας και εργασιακό περιβάλλον σεβασμού του εργαζόμενου ως παραγωγικού συντελεστή και ως ανθρώπου. Ζητάμε, δηλαδή, από τη δημιουργική και παραγωγική Ελλάδα να μπει μπροστά.  Να συμβάλει στην ανασυγκρότηση αυτού του τόπου από τα συντρίμμια των Μνημονίων.
Είναι, όμως, γνωστό, ότι, στα κρίσιμα πρώτα στάδια της αντιστροφής μιας βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης και της ανάκαμψης της οικονομίας, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν επενδύουν.  Κρατούν σε αργία μέρος του παραγωγικού δυναμικού.  Αυτό σημαίνει χαμηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης και σταθεροποίηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα.  Εμείς όμως δεν θέλουμε ούτε χαμηλή οικονομική μεγέθυνση ούτε και μεγέθυνση χωρίς κοινωνικό περιεχόμενο.
Θέλουμε να πετύχουμε ένα καίριο πρώτο χτύπημα στην ανεργία. Γι’ αυτό και σκοπεύουμε να ανατάξουμε την οικονομία με δημόσιες επενδύσεις, αλλά και με την ανάπτυξη του τομέα της κοινωνικής οικονομίας.  Αφού αποτελεί παραλογισμό και απόλυτη στρέβλωση της μεταρρύθμισης ως έννοιας να πιστεύει κάποιος ότι, στη διαλυμένη Ελλάδα, την ανάπτυξη θα φέρει η περίφημη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ.
Αλλά το βασικό πολιτικό ερώτημα για την παραγωγική ανασυγκρότηση είναι ποιος και πως θα βάλει τη μηχανή μπροστά.  Μήπως οι χρεοκοπημένες τράπεζες;  Με ποια κριτήρια;  Τραπεζικά κριτήρια θα προσδιορίσουν την προοπτική των ιχθυοκαλλιεργειών και της ακτοπλοΐας, μόνο και μόνο εξαιτίας του υπερδανεισμού τους;
Ποιοι είναι οι πραγματικοί θεσμοί αναπτυξιακού σχεδιασμού και οργάνωσης της παραγωγικής διαδικασίας σ’ αυτόν τον τόπο;  Η Τράπεζα Πειραιώς για την ακτοπλοΐα;  Και από κοινού και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες για τον πλέον εξαγωγικό παραγωγικό κλάδο που, όμως, παραπαίει – τις ιχθυοκαλλιέργειες;  Γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει αυτήν την περίοδο.

Για μας όμως, η οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας και ο σχεδιασμός της ανάπτυξης είναι πάνω από όλα υπόθεση δημοκρατίας.  Αφορά όλη τη ζώσα κοινωνία. Τους φορείς της και τις επαγγελματικές της ενώσεις.  Που συναποφασίζουν, στο πλαίσιο του αποκεντρωμένου δημοκρατικού προγραμματισμού. Σ’ αυτό το πλαίσιο, για παράδειγμα, δεν νοούνται ακτοπλοϊκές μεταφορές για μια νησιωτική χώρα – και μάλιστα με υψηλή τουριστική κίνηση σε νησιωτικούς προορισμούς – χωρίς δημόσιο-κοινωνικό φορέα ακτοπλοΐας.
Απευθύνομαι, λοιπόν, στον παραγωγικό κόσμο της χώρας και του υπενθυμίζω: Εμείς είμαστε ξεκάθαροι στις θέσεις μας και στις σχέσεις μας.  Θέλουμε να αποτρέψουμε την προοπτική του να γίνει η Ελλάδα μια φθηνή χώρα αναψυχής για το βορρά.
Κυρίες και κύριοι, Δεν υπερβάλλω όταν λέω ότι το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι να είμαστε μια φθηνή χώρα αναψυχής για το Βορρά.  Με όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, μια ζώνη φθηνά αμειβόμενης και επισφαλούς εργασίας, στο πλαίσιο της βίαιης αναδιοργάνωσης του ευρωπαϊκού καταμερισμού εργασίας που επιχειρεί ο πολιτικά κυρίαρχος νεοφιλελευθερισμός.

Ρίξτε μια ματιά στη γειτονική Ιταλία. Όπου η FIAT μεταφέρει τη νομική της έδρα στην Ολλανδία και τη φορολογική στη Μεγάλη Βρετανία.  Και η Σουηδική Electrolux απαιτεί μείωση μισθών κατά 50% στα τέσσερα εργοστάσιά της εδώ, ώστε να προσεγγίσουν τις αμοιβές στις μονάδες της στην Πολωνία.

Στο κυβερνητικό μας πρόγραμμά, η αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης είναι ένας από τους τρεις αμοιβαία ενισχυόμενους πυλώνες που συναρμόζουν το εθνικό σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου.

Ο πρώτος πυλώνας είναι η σταθεροποίηση της οικονομίας, στο τρίπτυχο: διατηρήσιμο και κοινωνικά δίκαιο πρωτογενές πλεόνασμα, ανάληψη της διοίκησης των ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών, ώστε να λειτουργήσουν προς όφελος της πραγματικής οικονομίας, με  ελάφρυνση και προστασία των δανειοληπτών από υποχρεώσεις που ανελήφθησαν με διαφορετικά εισοδηματικά δεδομένα – αυτό που εμείς αποκαλούμε «νέα σεισάχθεια» –  και, τέλος, ρευστότητα στην αγορά με κάθε διαθέσιμο μέσο.

Ανοίγω μια σύντομη παρένθεση για να υπενθυμίσω ότι ο ίδιος ο ΣΕΒ, τον περασμένο Σεπτέμβρη, είχε χαρακτηρίσει το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα, που, αυτές τις μέρες, διαρκώς αυξάνει η κυβέρνηση,  «λογιστικό» και είχε επισημάνει πως: «δίνοντας τη λογιστική μάχη του ελλείμματος, λησμονήσαμε στην πράξη τον στόχο της ανάπτυξης».

Το δικό μας πρωτογενές πλεόνασμα θα στηρίζεται στην αύξηση των δημόσιων εσόδων – και όχι στην περικοπή των δημόσιων δαπανών και την κοινωνική καταστροφή.

Ο δεύτερος πυλώνας είναι η αναχαίτιση της ανθρωπιστικής κρίσης, μ’ ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα άμεσων παρεμβάσεων έκτακτης ανάγκης.

Έτσι θα υψώσουμε αμέσως ασπίδα προστασίας για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα.

Ο τρίτος πυλώνας η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης στις κατευθυντήριες αρχές και στο περιεχόμενο της οποίας αναφέρθηκα εκτενώς.

Σας υπενθυμίζω τα γνωστά, πλέον, πέντε αλληλένδετα και συμπληρωματικά παραγωγικά συμπλέγματα, που αναδεικνύουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας: το αγροτοδιατροφικό, το τουριστικό, το κατασκευαστικό, το ενεργειακό, όπως και εκείνο της βιομηχανίας, των περιβαλλοντικών τεχνολογιών και της έρευνας.
Θέλω να κάνω ξεκάθαρο στο σημείο αυτό ότι εμείς επιλέγουμε κλάδους – όχι επιχειρήσεις.

Στόχος μας είναι η διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου, που θα ικανοποεί την εσωτερική ζήτηση.

Θα δημιουργεί καινοτομία και υψηλή προστιθέμενη αξία, με αξιοπρεπώς αμειβόμενη και σταθερή εργασία.

Στόχος μας είναι, επίσης, η ενίσχυση μιας ανταγωνιστικής εγχώριας βιομηχανίας υποκατάστασης εισαγωγών, όπου αυτό είναι δυνατόν.
Για παράδειγμα, η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει βασικός ευρωπαϊκός πόλος στην αγροτοδιατροφική έρευνα και παραγωγή.  Θα μπορούσε να εξελιχθεί, επίσης, σε περιφερειακό ενεργειακό κέντρο ανανεώσιμων πηγών και νέας περιβαλλοντικής τεχνολογίας.

Μπορούμε να επανεστιάσουμε τον τουρισμό σε εναλλακτικές μορφές, προσανατολισμένες στην υψηλή ποιότητα και τη χαμηλή περιβαλλοντική επιβάρυνση.

Παράλληλα, οι συνέπειες της κρίσης στην Ευρωζώνη για την ελληνική οικονομία επαναφέρουν στο προσκήνιο την ανάγκη για τη διατήρηση και την ενίσχυση της βιομηχανικής παραγωγής που έχει απομείνει.

Όπως  και για την καινοτομική, τεχνολογική ανασυγκρότηση των βιομηχανικών-παραγωγικών δομών.

Γιατί κακά τα ψέματα: Χωρίς εθνική βιομηχανία δεν μπορεί να νοηθεί ελληνική οικονομία.  Δεν νοείται ναυπηγοεπισκευαστικός κλάδος στην Ελλάδα χωρίς ενιαίο δημόσιο ναυπηγοεπισκευαστικό φορέα.  Δεν νοείται ελληνική φαρμακευτική παραγωγή, χωρίς εθνική φαρμακοβιομηχανία υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο.
Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι,

Η ημερίδα αυτή δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη. Γιατί η χώρα βρίσκεται στο μεταίχμιο μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής.  Που έχει χαρακτηριστικά «αλλαγής παραδείγματος» – για να θυμηθώ τον αμερικανό επιστημολόγο Τόμας Κουν.

Οι ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου θα αποδειχθούν το κύκνειο άσμα, όχι μόνον αυτής της συγκυβέρνησης, αλλά μιας ολόκληρης εποχής.  Ζούμε πράγματι στο μεταίχμιο ανάμεσα στο παλιό που φεύγει και στο νέο που έρχεται.  Ζητάμε τη συστράτευση όλων των παραγωγικών δυνάμεων στον κοινό αγώνα για την ανάπτυξη και την ανασυγκρότηση.  Είναι το δημοκρατικό και πατριωτικό προσκλητήριο της γενιάς μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δύναμη διχασμού αλλά ενότητας. Είναι η δύναμη που αναλαμβάνει την ευθύνη για τη κοινωνική σωτηρία και τη παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Δεν είναι απειλή, όπως κάποιοι τον παρουσιάζουν.  Είναι η τελευταία ελπίδα για το λαό και τον τόπο.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη σημερινή παρουσία σας και την προσοχή σας

Θα πληρώσουμε 265 εκ. ευρώ, για τα χρέη της ακροδεξιάς και του αποκόμματος;;;

Ελεήστε τους. Μαζί τα φάγαμε !

Πληρώνουμε τα σκάνδαλά τους, πληρώνουμε τα φαγωμένα τους, πληρώνουμε τα κλεμμένα τους, θα πληρώσουμε και τα δάνεια της ακροδεξιάς Σαμαρά και του ...αποκόμματος Βενιζέλου. Συνολικά 265 εκ. ευρώ (συν τους τόκους), για τα δάνεια των μπανταχτσήδων Γερμανοτσολιάδων ..."σωτήρων", που τα πήραν «προεξοφλώντας» ότι θα λάμβαναν και τα επόμενα χρόνια τα ίδια εκλογικά ποσοστά ! Διαβάστε το ρεπορτάζ:  
Συνταγή Μεγάρου Μουσικής ενδέχεται να εφαρμόσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τα υπέρογκα δάνειά που έχουν λάβει και δεν μπορούν να αποπληρώσουν. Τα χρέη των δύο κομμάτων ξεπερνούν κατά πολύ

το ποσό των 230 εκατομμύρια που όφειλε το Μέγαρο Μουσικής και το οποίο η κυβέρνηση αποφάσισε πρόσφατα ότι πρέπει να πληρώσουν οι φορολογούμενοι.

Η διαφαινόμενη σταδιακή διάχυση του ΠΑΣΟΚ σε εκλογικά σχήματα όπως αυτό της «Προοδευτικής Παράταξης» με την κίνηση των 58 δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερα ερωτηματικά.  
Τα δύο κόμματα είχαν προεξοφλήσει τα χρήματα που τους αναλογούσαν από την κρατική χρηματοδότηση, «προεξοφλώντας» συγχρόνως ότι θα λάμβαναν και τα επόμενα χρόνια τα ίδια εκλογικά ποσοστά ! 

Πρόσφατα ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ Χοακίν Αλμούνια, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη, ανέφερε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν αποπληρώνουν τα δάνειά τους από τον Ιανουάριο του 2013.

Σύμφωνα με στοιχεία, που επικαλείται η Ελευθεροτυπία, στο τέλος του 2012 η ΝΔ είχε χρέη 145 εκατ. ευρώ και το ΠΑΣΟΚ 120 εκατ. ευρώ. 

Οπως έχουν σταματήσει να πληρώνουν ακόμη και τους τόκους, η πληρώνουν μόνο μέρος τους, τα ποσά αυτά έχουν αυξηθεί.

Πηγές της ΝΔ ανέφεραν στην εφημερίδα ότι το κόμμα, μέσω της κρατικής επιχορήγησης, καλύπτει τουλάχιστον το 60%-70% των τόκων που υποχρεούται να καταβάλει προκειμένου να θεωρείται ενήμερος ο δανεισμός της. 

Δεν είναι γνωστό αν υπάρχουν και τι ύψους προσαυξήσεις και ποινές λόγω αθέτησης του συνόλου των δανειακών υποχρεώσεων του κόμματος απέναντι στις τράπεζες.

Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι ακόμη πιο αδιαφανή ενώ τίθεται και το ερώτημα ποιος θα επωμισθεί την εξόφλησή τους στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ διαλυθεί,  ενσωματωθεί σε έναν ευρύτερο σχηματισμό ή συνεχίσει με άλλο όνομα. 

Στο ρεπορτάζ του Μιχαήλ Γελάνταλι, ο συντάκτης της Ελευθεροτυπίας επικαλείται εκτίμηση «έμπειρου τραπεζικού». σύμφωνα με την οποία από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ ως «νομικό πρόσωπο, ως ΑΦΜ παύει να υφίσταται, να λειτουργεί, οι υποχρεώσεις περνούν στον φορολογούμενο»...

 tvxs.gr

Η Δημοκρατία τους κουκουλώνει τις ευθύνες τους

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Κάθε κόμμα που συμμετέχει στις βουλευτικές εκλογές, δίνει μια «υποσχετική» στους πολίτες με βάση την οποία τους ζητά να την ψηφίσουν.

Πάρα μα πάρα πολλές φορές τα περισσότερα από όσα είχε υποσχεθεί κάποιο κόμμα προεκλογικά, δεν υλοποιούνται ή υλοποιούνται ακριβώς τα αντίθετα, όταν το κόμμα αυτό βρεθεί...

στην εξουσία.

Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται είναι πολλές, και λίγο πολύ γνωστές.

«Παραλάβαμε χάος», «Δεν είχαμε όλα τα στοιχεία στη διάθεσή μας», «Η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη από όσα περιμέναμε», «Προέκυψαν αλλαγές στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες συνθήκες» και το πιο προκλητικό από όλα «Αυτά ακριβώς λέγαμε και προεκλογικά».

Από μία άλλη οπτική γωνία και τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι τα κόμματα κατά την προεκλογική περίοδο ζητάνε τη σύναψη ενός «δανείου εμπιστοσύνης» με τους ψηφοφόρους. Μόνο που η σύναψη αυτού του «δανείου», δεν συνοδεύεται από κάποιο σχετικό συμβόλαιο που να αναγράφει τις υποχρεώσεις του «κόμματος-δανειολήπτη» ούτε υπάρχουν ποινικές κυρώσεις για το «κόμμα-δανειολήπτη» σε περίπτωση αθέτησης των υποσχέσεών του προς τους πολίτες.

Προφανώς, κάτι τέτοιο, καλά κάνει και δεν υπάρχει γιατί είναι πολύ επικίνδυνο καθώς δεν μπορεί κανένας να κάνει δίκη προθέσεων ούτε να αποδείξει ότι κάποιο κόμμα λειτούργησε δόλια με σκοπό να υφαρπάξει το «δάνειο εμπιστοσύνης» από τους πολίτες.

Για 4 χρόνια, το κόμμα που θα συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία, «ενοικιάζει» τη διακυβέρνηση της χώρας και μόνο αν το ίδιο το θελήσει μπορεί να σπάσει το συμβόλαιο σε μικρότερο χρονικό διάστημα.

Να σημειώσουμε, στο σημείο αυτό, ότι ο μοναδικός δεσμευτικός όρος που υπάρχει σ’ αυτή τη μεταφορική «δανειακή σύμβαση» είναι η χρονική διάρκεια του «δανείου», η οποία, για τη χώρα μας, έχει οριστεί στα 4 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της «ενοικίασης» η κυβέρνηση οφείλει να λειτουργεί, στο όνομα του λαού, προς όφελος των πολιτών και του δημοσίου συμφέροντος, τηρώντας το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας, της οποίας την ακεραιότητα και ανεξαρτησία οφείλει να προστατεύει και να μην την εκχωρεί.

Υπάρχει, βέβαια και η περίπτωση, οι πολίτες να ζητήσουν νωρίτερα την έξωση της «κυβέρνησης-ενοικιαστή», αν διαπιστώσει ότι ο τρόπος διακυβέρνησης έρχεται ενάντια, τόσο στο δημόσιο συμφέρον, όσο και στις προεκλογικές υποσχέσεις.

Βέβαια, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είναι λίγες οι φορές που οι πολίτες αντιλαμβάνονται πως, όσα είχαν ειπωθεί προεκλογικά από κάποια κόμματα και ειδικά αν αυτά είναι «κόμματα εξουσίας», όπως λέγονται, ήταν μόνο υποσχέσεις που δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθούν.

Ποινικές, λοιπόν, ευθύνες δεν μπορούν να ζητηθούν από κόμματα που άλλα υπόσχονται προεκλογικά και άλλα κάνουν μετεκλογικά. Μπορούν όμως να ζητηθούν πολιτικές ευθύνες τις οποίες αποδίδουν οι ίδιοι οι πολίτες είτε όταν θα έρθει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση είτε και νωρίτερα με μαζικές διαμαρτυρίες, μαζικές διεκδικήσεις, πορείες και απεργίες.

Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που κάποια κυβέρνηση νομοθετεί ενάντια στους νόμους και το Σύνταγμα, όπως γνωμοδοτούν και αποφασίζουν οι αρμόδιες δικαστικές αρχές και μάλιστα όταν αρνούνται να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις αυτές; Σε μια τέτοια περίπτωση, υπάρχουν μόνο πολιτικές ή και ποινικές ευθύνες; Ως μη ειδικός, δεν μπορώ να έχω άποψη για το συγκεκριμένο ερώτημα.

Από την άλλη μεριά, οι ίδιοι οι πολίτες, έχουν υποχρέωση να προστατεύουν την τήρηση του Συντάγματος και να μην δέχονται την παραβίασή του από τον οποιονδήποτε. Άρα, θεωρούνται το ίδιο υπεύθυνοι με τον παραβάτη;

Ένα σχετικό παράδειγμα παρόμοιου καταμερισμού ευθυνών έχουμε στην περίπτωση όσων, τα προηγούμενα χρόνια ήταν ασυνεπείς είτε στην απόδοση των φόρων είτε στην απόδοση των ασφαλιστικών εισφορών.

Οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, με την ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων, όφειλαν να αναζητήσουν από τους οφειλέτες, να αποδώσουν τις οφειλές τους. Αντί γι’ αυτό, ειδικά για τους μεγαλοοφειλέτες, χορηγούνταν μακροχρόνια περίοδο ασυλίας με αποτέλεσμα, η μη απόδοση των οφειλών, όχι μόνο να γίνεται καθεστώς, αλλά να εκλαμβάνεται ως «μαγκιά» και «εξυπνάδα». Το φαινόμενο, όπως διαβάζουμε στον Τύπο, εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα, την ίδια περίοδο που εξαντλείται κάθε αυστηρότητα σε περιπτώσεις μικροοφειλετών που λόγω της κρίσης, έχουν αντικειμενική δυσκολία να ανταπεξέλθουν.

Είναι προφανές ότι ο μόνος υπεύθυνος για την είσπραξη των οφειλών είναι το κράτος. Είναι όμως, επίσης προφανές ότι αυτοί που ωφελούνται από την «απροθυμία» του κράτους να εισπράξει τις οφειλές είναι οι μεγαλοοφειλέτες οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιούν τα ποσά των οφειλών για να αυξάνουν την περιουσία τους.

Αντί, λοιπόν να αναζητηθούν ευθύνες στις κυβερνήσεις που δεν κάνουν αυτό που θα έπρεπε, οι ευθύνες, και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, μεταφέρονται στους πολίτες που δεν καταβάλουν τις εισφορές τους, βάζοντας στο ίδιο σακί και αυτούς που αντικειμενικά μπορούν και αυτούς που αντικειμενικά, δεν μπορούν.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την άρνηση του κράτους να καταβάλει τις οφειλές του προς τους ιδιώτες εκείνους, που δεν έχουν την οικονομική  δυνατότητα να διεκδικήσουν δικαστικά αυτές τις οφειλές, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, με ευθύνη των κυβερνήσεων, το κράτος και με τον τρόπο αυτό, συντελεί στη μεταφορά πλούτου σε όσους ήδη διαθέτουν μπόλικο, από όσους ήδη έχουν πληρώσει πολύ ακριβά «το λογαριασμό».

Αξίζει, επίσης να δούμε, από σχετικές λίστες που είδαν το φως της δημοσιότητας, ποιοι φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις όσων οφείλουν τόσο στις τράπεζες, όσο και στο δημόσιο. Το παράλογο(;), είναι πως αυτοί, δανειοδοτούνται από τις τράπεζες για να ξεπεράσουν την «οικονομική συγκυρία». Για τους μικροοφειλέτες; Ούτε λόγος να γίνεται για παρόμοια αντιμετώπιση.

Τελικά, στη Δημοκρατία, στην Ισονομία και στην Ισότητα, οι εκάστοτε κυβερνήσεις δίνουν τον ορισμό που τους συμφέρει ο οποίος εξαντλείται στην εκλογή τους μέσω της ψηφοφορίας κάθε τέσσερα χρόνια.

Από kyrgiakischristos, μοντάζ Γρέκι

ΕΛΛΑΔΑ-ΕΚΘΕΣΗ ΣΟΚ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ

Levy: "Το ελληνικό χρέος θα φτάσει το 2015 το 208% του ΑΕΠ λόγω λιτότητας"

16/02/14 - 13:30

3

Το χρέος της χώρας όχι μόνο δεν πρόκειται να μειωθεί αλλά θα φτάσει στο απίστευτο νούμερο του 208% το 2015, λόγω της εξοντωτικής λιτότητας! Μιλάμε για την επόμενη χρονιά! Εκτόξευση του δημοσίου χρέους αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική της σκληρής λιτότητας, προβλέπει η ετήσια μελέτη του έγκυρου Οικονομικού Ινστιτούτου Levy για την ελληνική οικονομία.

 

Στη στρατηγική ανάλυση, που φέρνει στο φως η "Αυγή", εκτιμάται ότι εκτός ελέγχου δεν είναι μόνο το χρέος, αλλά και η ανεργία, όπως άλλωστε είχαν προβλέψει και πέρυσι οι ίδιοι αναλυτές. 

 

Στην έκθεση προβλέπεται ότι η κυβέρνηση θα πετύχει τον στόχο της μόνο για το έλλειμμα, ενώ εκτιμάται ότι η μείωση του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο δεν οφείλεται στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας αλλά στα πετρελαιοειδή.

 

Χρησιμοποιώντας στοιχεία που δημοσιεύθηκαν ώς και το τρίτο τρίμηνο του 2013 και λαμβάνοντας υπ' όψιν όλους τους αντίστοιχους δείκτες, η έρευνα καταλήγει στο ότι οι αισιόδοξες, όπως τις χαρακτηρίζει, προβλέψεις του ΔΝΤ για επίτευξη θετικού ρυθμού μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας της τάξεως του 0,6 % για το 2014, μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης, είναι απίθανο να γίνουν πραγματικότητα. Επίσης, με βάση τα δεδομένα για τους διαφόρους τομείς δραστηριότητας, διαβλέπουν όντως μείωση του ελλείμματος, αλλά θεωρούν ότι η αξίωση που έχει η κυβέρνηση για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος θα αποδειχθεί ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ευσεβής πόθος, εκτός αν ληφθούν και νέα μέτρα λιτότητας.

 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάλυση που γίνεται για τη μείωση των κρατικών δαπανών που αναμένεται να είναι περιορισμένη κατά 8 δισ. ευρώ το 2013 σε σχέση με το 2012. Οι μειώσεις αυτές προέρχονται κατά κύριο λόγο από περικοπές κοινωνικών παροχών (5,4 δισ. ευρώ) και μειώσεις αποζημιώσεων εργαζομένων (2,7 δισ. ευρώ). Ακόμα, οι προβλέψεις για την επίπτωση των πολιτικών λιτότητας είναι ότι τόσο η ανεργία θα συνεχίσει να έχει αυξητικές τάσεις έως και το 2015 όσο και το δημόσιο χρέος, το οποίο θα φτάσει στο 208,02% του ΑΕΠ για το έτος 2015.

 

«Η κυβέρνηση φαίνεται πως θα επιτύχει τους στόχους της για το έλλειμμα, αλλά ταυτόχρονα θα αποτύχει παταγωδώς στην αποκατάσταση της μεγέθυνσης και της απασχόλησης για τα επόμενα δύο χρόνια».

 

Οι αναλυτές του Levy δεν μένουν μόνο στις δυσοίωνες εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις της επεκτατικής λιτότητας. Προτείνουν τρεις εναλλακτικές πολιτικές για να βγει η ελληνική οικονομία από τον φαύλο κύκλο: α) ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, β) πάγωμα του χρέους και αναστολή της αποπληρωμής των τόκων και γ) δημιουργία ενός παράλληλου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

 

Α. Ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ Η πρόταση αυτή συνεπάγεται αύξηση της κρατικής κατανάλωσης και των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται από ειδικά κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕ) ή οποιοδήποτε άλλο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ποσό αυτής της εξωγενούς δημοσιονομικής βοήθειας -που έχει συζητηθεί σε πολλές συνόδους της Ευρωζώνης- έχει υποθετικά υπολογιστεί σε 30 δισ. ευρώ και χρησιμοποιείται αναλογικά περίπου κατά 2,5 δισ. ευρώ κάθε τρίμηνο. Αυτό κατά το Ινστιτούτο Levy θα βοηθούσε στη βελτίωση του συνολικού εξωτερικού ισοζυγίου, χωρίς αύξηση του δημόσιου ελλείμματος ή χρέους, δεδομένου ότι τα ποσά αυτά δεν θα είναι απαιτητά.

 

Η αρχική επίδραση των κινήτρων αυτών θα μπορούσε να φέρει ισχυρή μεγέθυνση του ΑΕΠ, αν και η άμεση επίπτωση στην απασχόληση θα ήταν περιορισμένη, καθώς η απασχόληση τείνει να υστερεί επί της αύξησης της παραγωγής. Το ινστιτούτο εκτιμά ότι μετά από τρία χρόνια αυτή η πολιτική που δεν στοχεύει απευθείας στην απασχόληση θα δημιουργούσε περίπου 130.000 θέσεις εργασίας, ενώ το Ελληνικό Δημόσιο θα κρατούσε το σύνολο του χρέους ανέγγιχτο και θα συνέχιζε να πληρώνει τους τόκους.

 

Β. Πάγωμα του χρέους και αναστολή της αποπληρωμής των τόκων Σε αυτό το σενάριο γίνεται η υπόθεση ότι όλες οι πληρωμές τόκων από την κυβέρνηση θα ανασταλούν και τα ισοδύναμα κονδύλια θα χρησιμοποιηθούν για την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων και την υποστήριξη της άμεσης δημιουργίας θέσεων εργασίας. Οι συγγραφείς υποθέτουν ότι οι πιστωτές θα συμφωνούσαν να ανανεώσουν ληξιπρόθεσμα χρέη λόγω του ότι η βιωσιμότητα της οικονομίας καθίσταται όλο και πιο σίγουρη όταν η μεγέθυνση αποκαθίσταται από ό,τι όταν μια οικονομία αγωνίζεται να εξέλθει από τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση. Η αγοραία αξία των δημόσιων υποχρεώσεων θεωρούν ότι δεν θα μειωθεί ανεξέλεγκτα και έτσι η επίδραση στην κατανάλωση από τις αναμενόμενες απώλειες κεφαλαίου θα είναι περιορισμένη.

 

Η αναστολή πληρωμής των τόκων συνεπάγεται πτώση στο εισόδημα των ομολογιούχων, ωστόσο καθώς τα ίδια κεφάλαια θα δαπανηθούν για δημόσιες επενδύσεις και κατανάλωση, θα παράξουν περισσότερο εισόδημα για χαμηλόμισθους ή ανέργους, συνεπώς το καθαρό αποτέλεσμα για τον ιδιωτικό τομέα θα είναι θετικό.

 

Γ. Η δημιουργία ενός παράλληλου χρηματοπιστωτικού συστήματος Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα στον τομέα των εξαγωγών της ελληνικής οικονομίας, η εισαγωγή ενός παράλληλου χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν θα πρέπει να αποσκοπεί κατά κύριο λόγο στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας των τιμών, αλλά στην αποκατάσταση της ρευστότητας στην εγχώρια αγορά, στην επανεκκίνηση των επενδύσεων, στην παροχή ρευστότητας για επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, χωρίς έξοδο από το ευρώ και τη διατήρηση των σημερινών συμφωνιών για το ελληνικό δημόσιο χρέος.

 

 

Αντί επιλόγου, αξίζει να σημειωθεί, όπως ρητά αναφέρεται και στην έκθεση του Οικονομικού Ινστιτούτου Levy, ότι στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία και κοινωνία μόνο ριζοσπαστικές λύσεις στήριξης της κοινωνίας είναι αυτές που θα μπορούσαν να βγάλουν την ελληνική οικονομία από τον φαύλο κύκλο.

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αριστα στο παιχνίδι της διαπλοκής

Η δυσοσμία, που αναδίδεται σχεδόν καθημερινά από τις αποκαλύψεις για όλα αυτά τα σκάνδαλα της διαπλοκής και της διαφθοράς που διανθίζουν το δημόσιο βίο, είναι ανυπόφορη. Δεν υπάρχει μέρα που να μην έρθει στο φως κάποια λεπτομέρεια ενός «ξεχασμένου» σκανδάλου που είχε παλαιότερα απασχολήσει την κοινή γνώμη.

Μια τέτοια «ξεχασμένη» περίπτωση είναι η πολύπαθη σύμβαση 994 του Προαστιακού Σιδηροδρόμου, τις γκρίζες ζώνες της οποίας πρώτη είχε αναδείξει η αείμνηστη Αριστέα Μπουγάτσου. Το έργο αυτό, αν και χαρακτηρίσθηκε Ολυμπιακό, ξεκίνησε αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς

Αγώνες, το 2005. 
Και αντί των 8 μηνών που υποτίθεται θα διαρκούσε η σύμβαση, φτάσαμε αισίως στο 2014 και ακόμη ψάχνουμε.

Ωστόσο τα χρήματα που έδωσε το ελληνικό Δημόσιο στους εργολάβους της κοινοπραξίας Ακτωρ-Τέρνα-Siemens, που ανέλαβε το έργο, ανέρχονται σε 109 εκατ. ευρώ, όταν έως το 2011, οπότε και διαλύθηκε η σύμβαση, η κοινοπραξία φέρεται να είχε εκτελέσει έργα αξίας 91 εκατ. ευρώ.

Η έκθεση που συνέταξαν οι πραγματογνωμόνες του ΟΣΕ έχει παραδοθεί ήδη στον εισαγγελέα Διαφθοράς Σπ. Γεωργουλέα και μιλά για ζημιά του ελληνικού Δημοσίου. Επιπλέον το ελληνικό Δημόσιο κινδυνεύει από πάνω να επιστρέψει στην Ε.Ε. το σύνολο των κοινοτικών κονδυλίων που δαπανήθηκαν για το έργο!

Σε έρευνα που πραγματοποίησε κοινή επιτροπή ΟΣΕ και ΕΡΓΟΣΕ στα γραφεία της κοινοπραξίας, βρήκε στοιχεία και φακέλους πεταμένους, χωρίς αρχειοθέτηση και συσχετισμό, ενώ οι τρεις εταιρείες ζητούν από πάνω αποζημίωση 20 εκατ. ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο!

Ευνοημένοι ώς εκεί που δεν παίρνει είναι και οι εργολαβικές κοινοπραξίες των οδικών αξόνων. 
Η κυβέρνηση, για να επανεκκινήσουν τα έργα, τους παραχώρησε σχεδόν τα πάντα, μεταφέροντας τη ζημιά αποκλειστικά στις τσέπες των πολιτών αλλά και στα ταμεία του Δημοσίου.

Αλλά ακόμη και γνωστές υποθέσεις, όπου όλοι ξέραμε τι συνέβαινε αλλά ουδείς επιθυμούσε να θέσει δημόσια, επανέρχονται στο προσκήνιο λόγω των εξελίξεων. 
Η υπόθεση του Μεγάρου Μουσικής, με την υπερχρέωσή του από δάνεια 245 εκατ. ευρώ, οδήγησε στην απόφαση της κυβέρνησης για κούρεμα-χάρισμα του χρέους, προκειμένου να συνεχίσει τη λειτουργία του. 
Γεγονός που σημαίνει ότι την αποπληρωμή τους αναλαμβάνουν εξ ολοκλήρου και εδώ οι πολίτες.

Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι το σύστημα διαπλοκής της πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής εξουσίας καλά κρατεί ακόμη στη χώρα. Εταιρείες και εργολάβοι πίνουν εκ του ασφαλούς στην υγεία των κορόιδων και μεταφέρουν τη χασούρα τους στο Δημόσιο, δηλαδή στις τσέπες των φορολογουμένων. 
Οι οποίοι πληρώνουν πάντα, διπλά, τη ζημιά. Το κρίσιμο ερώτημα εδώ είναι: ώς πότε; 

 enet.gr 
Σκίτσο Πέτρος Τσιολάκης

ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ Ο ΟΑΕΕ-ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΧΡΕΩΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΩ ΤΩΝ 4.000.000.000 ΕΥΡΩ

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 16, 2014

Για πρώτη φορά συντάχθηκε Γνωμοδότηση από έναν έγκριτο Συνταγματολόγο όπως ο κ. Αντώνης Μανιτάκης, σε συνεργασία με τον κορυφαίο Νομικό κ. Ακρίτα Καϊδατζή  (στους οποίους οφείλουμε όλοι μας ένα τεράστιο ευχαριστώ), για δυο καυτά ζητήματα που αφορούν 750.000 ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ. Το θέμα του ύψους της εισφοράς που καταβάλουν οι ασφαλισμένοι και το θέμα της μη παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όσους ασφαλισμένους οφείλουν.

Βασική αρχή για όλους τους επαγγελματίες και τους επιχειρηματίες που είναι ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ παραμένει η επιβίωση του Ταμείου μας μαζί με την δική μας επιβίωση. Επιβίωση του ενός από τους δυο δεν υπάρχει.

Τα συμπεράσματα στην 28 σελίδων Γνωμοδότηση είναι συγκλονιστικά και είναι αυτονόητο ότι αφορούν και όλα τα άλλα ομοειδή Ταμεία όπως το ΕΤΑΑ.

 

ΕΙΣΦΟΡΕΣ

 

Όφειλε το Υπουργείο Εργασίας να έχει μειώσει τις εισφορές του ΟΑΕΕ από το 2009 και μετά με δεδομένη την καταρράκωση των εισοδημάτων. Θυμίζουμε ότι οι εισφορές αυξήθηκαν σημαντικά από το 2005 ως το 2009 και έκτοτε παραμένουν σταθερές. Οφείλει ο Υπουργός Εργασίας να μειώσει τις εισφορές και δεν επαφίεται στην καλή του θέληση. Κάθε άλλη πράξη είναι παράνομη.

 

ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ

 

Είναι απολύτως παράνομη η διακοπή της παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ που οφείλουν εισφορές. Σήμερα 350.000 ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ στερούνται της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης λόγω οφειλών. Πολλοί από αυτούς δαπανούν σημαντικά ποσά για να καλυφθούν ενώ αρκετοί βρίσκονται στην δεινή θέση να μην μπορούν να περιθάλψουν τον εαυτό τους λόγω οικονομικής αδυναμίας. Χιλιάδες άνθρωποι βλέπουν την υγεία τους να χειροτερεύει επειδή ο ΟΑΕΕ και το Υπουργείο Εργασίας παρανομούν.

 

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΘΕΣΗ ΑΜΕΣΩΣ

 

Είναι αυτονόητο ότι η μαζική προσφυγή των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ και η πιθανή δικαίωσή τους θα δημιουργήσει μια τεράστια τρύπα πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ στον ΟΑΕΕ. Το υπολογιζόμενο ποσό των 4.000.000.000€ αφορά οφειλές στους 350.000 ασφαλισμένους που δεν λαμβάνουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κατά μέσο όρο δυο χρόνια (ανά έτος μέσος όρος περίπου 1000€ χρέωση) καθώς επίσης και τις διαφορές που θα προκύψουν για 750.000 ασφαλισμένους από το 2009 έως σήμερα για την παράνομη διατήρηση των εισφορών στα ίδια επίπεδα και την μη μείωση αυτών.

Το Υπουργείο Εργασίας οφείλει αμέσως να αλλάξει θέση και να συμφωνήσει αμοιβαία επωφελείς λύσεις για το Ταμείο και τους ασφαλισμένους. Οι θέσεις των φορέων είναι εκπεφρασμένες και βρίσκονται σε κοινή γραμμή.

Άμεσα δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ θα προσφύγουν μαζικά στα Διοικητικά Δικαστήρια απαιτώντας την επιστροφή των εισφορών που αδίκως κατέβαλαν, την αφαίρεση των εισφορών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που δεν τους παρείχε ο ΟΑΕΕ, την μείωση των εξωφρενικών επιτοκίων που μας έχει χρεώσει ο ΟΑΕΕ, την αποζημίωση για κάθε επιβάρυνση της υγείας τους που προκλήθηκε με υπαιτιότητα του ΟΑΕΕ (από την μη παροχή ΙΦ περίθαλψης σε όσους οφείλουν), την αποζημίωση για τον θάνατο ασφαλισμένων που οφείλετο στην μη παροχή ΙΦ περίθαλψης.

Με τα νέα δεδομένα και την πλήρη νομική τεκμηρίωση της παρανομίας του ΟΑΕΕ τα ποινικά δικαστήρια εναντίον των ασφαλισμένων θα αδυνατίσουν σημαντικά (λόγω λανθασμένης χρέωσης) και κυρίως τα σχεδιαζόμενα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης θα δυσκολευτούν πολύ να εφαρμοστούν (σοβαροί λόγοι για στήριξη ανακοπής).

Στόχος κανενός φυσικά δεν είναι η κατάρρευση του Ταμείου μας. Αλλά για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός πρέπει ο Υπουργός Εργασίας και η Τρόικα να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να παράνομους με τόσο βάναυσο τρόπο εις βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ.

 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΣ

 

Η παρούσα Γνωμοδότηση ετοιμάστηκε από τον Ομότιμο Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του ΑΠΘ κ. Αντώνη Μανιτάκη και τον συνεργάτη του, Λέκτορα Νομικής του ΑΠΘ κ. Καϊδατζή Ακρίτα, στους οποίους οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ. Όχι μόνο για την άριστη επιστημονική εργασία που προσέφεραν (αναμενόμενο άλλωστε) αλλά κυρίως λόγω της συμπάθειας με την οποία αγκάλιασαν το συγκεκριμένο ζήτημα που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες.

 

Η παρούσα Γνωμοδότηση ετοιμάστηκε στα πλαίσια της προσπάθειας ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ-Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ‘ΈΝΩΣΗ, μια προσπάθεια συντονισμού των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ για να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά προβλήματα στην σχέση τους με το Ταμείο.

 

Η παρούσα Γνωμοδότηση χρηματοδοτήθηκε από τους εξής συναδέλφους ασφαλισμένους στον ΟΑΕΕ:

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ	ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ ΜΥΡΩΝ	ΠΛΥΤΑΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΑΛΙΜΠΕΡΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ	ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ	ΠΡΑΠΑΒΕΣΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ	ΚΩΣΤΑΚΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ	ΠΡΕΖΑΛΗ ΑΡΧΟΝΤΩ
ΒΑΡΔΑΚΗ ΕΛΕΝΗ	ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτης	ΡΕΣΚΟΣ ΝΙΚΟΣ
Β.Δ.	Μ.Α.	ΡΟΚΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ ΗΛΙΑΣ	ΜΑΖΗΣ ΦΑΝΗΣ	ΣΙΑΠΑΖΟΣ ΘΑΝΟΣ
ΒΟΥΛΟΥΜΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ	ΜΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ ΛΕΝΑ	ΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
ΓΑΛΑΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ	ΜΑΤΖΑΡΗΣ Γιώργος	ΣΟΦΙ ΚΙΡΟ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ	ΜΕΤΑΞΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ	ΣΠΑΓΑΚΟΣ Παναγιώτης
ΓΚΑΡΑΒΕΛΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ	ΜΗΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ	ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ ΑΡΗΣ
ΓΡΑΤΣΑΝΗ ΒΑΡΒΑΡΑ	ΜΟΥΛΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ	ΣΥΡΜΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Δ.Α.	ΜΟΥΡΜΟΥΡΗΣ ΟΘΩΝ	ΤΖΕΠΑΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ	ΜΠΑΚΛΕΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΤΖΟΠΑΝΟΓΛΟΥ ΕΥΑ
ΔΗΜΟΥ ΚΩΣΤΑΣ	ΜΠΑΜΠΑΚΑΡΗΣ Παναγιώτης	ΤΙΜΟΛΟΓΟΣ Δ
ΔΙΑΡΕΜΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ	ΜΠΙΛΕΤΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ	ΤΣΕΚΟΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ
ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ	ΜΠΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ	ΤΣΕΛΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
ΔΟΥΛΟΥΦΑΚΗΣ	ΜΠΟΥΓΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ	ΤΣΩΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
ΔΡΑΓΩΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	ΝΑΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ	ΥΦΑΝΤΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ	ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ	ΦΛΩΡΑ ΣΤΕΛΛΑ
ΚΑΡΑΜΠΙΠΕΡΗΣ Γιώργος	ΝΤΑΒΙΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ	ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ ΝΤΕΝΙΣ	ΞΥΔΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ	ΧΑΤΖΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ ΤΖΕΝΗ	ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ	ΨΑΡΡΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΚΕΦΑΛΑ ΦΑΝΟΥΛΑ	ΠΑΤΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ	Β.Γ.
ΚΟΝΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ	ΠΕΡΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ