Έως 95% της Κριμαίας είναι «παράνομο»!

Έως 95% της Κριμαίας είναι «παράνομο»!

ανάρτηση από το "ρεσάλτο"

Εδώ έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια ...  
Ο πλανητικός ιμπεριαλισμός έχει κυριολεκτικά ισοπεδώσει κάθε έννοια, έχει αναστρέψει το περιεχόμενο των λέξεων ...  
Το δικό του πραξικόπημα στο Κίεβο το ονόμασε «επανάσταση», την κατάλυση των αστικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών και την πραξικοπηματική εγκαθίδρυση στην εξουσία των! ανδρεικέλων του, όλα αυτά τα ονόμασε «νομιμότητα»  «Παρανομία» και κατάλυση της «νομιμότητας» είναι το δημοψήφισμα στην Κριμαία:
Μια δημοκρατική λειτουργία του «κυρίαρχου λαού» ... 

ΓΙΑ πολυακουσμένα νεοταξίτες κροκόδειλους  ΠΟΥ χύνουν άφθονα δάκρια ΓΙΑ ΤΑ «δημοκρατικά δικαιώματα» των λαών,  το 95%  του λαού της Κριμαίας είναι «παράνομο», δεν χωράει στα δικά τους καλούπια της «νομιμότητας» ! ! ετσι σύσσωμο ΤΟ ιμπεριαλιστικό σκυλολόι Της Δύσης . καταγγέλλει ΣΑΝ «παράνομο» το δημοψήφισμα στην Κριμαία . Πετάει ΣΤΑ σκουπίδια Της Βούληση ΚΑΙ ΤΗ δημοκρατική Απόφαση ΤΟΥ λαού Της Κριμαίας Ο λαός Της Κριμαίας ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ «νομιμότητας»: Της «νομιμότητας» των πραξικοπηματιών του Κιέβου ... Ουρλιάζουν, διατεταγμένα και ενορχηστρωμένα τα φερέφωνα της νεοταξικής κακουργίας για την Κριμαία, ακριβως ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ Ο λαός έχει κινητοποιηθεί ΣΥΣΣΩΜΟΣ ενάντια ΣΤΗΝ «επανάσταση» του Κιέβου: . Την «επανάσταση» (ωμό αντεπαναστατικό πραξικόπημα) Των ληστών ΚΑΙ δημίων Της ανθρωπότητας εδω επαναβεβαιώνεται το μάθημα της Ιστορίας: Όταν οι λαοί κινητοποιούνται εναντίον της πλανητικής, ιμπεριαλιστικής κακουργίας και των ανδρεικέλων τους, ΓΙΝΟΝΤΑΙ, αυτομάτως, «παράνομοι», «εχθροί» του «Διεθνούς Δικαίου»: του «Δικαίου» της ΥΠΟΤΑΓΗΣ τους ... ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ακριβως ΑΥΤΗ Η.. ενεργητική Βούληση ΚΑΙ ΤΟΥ Απόφαση λαού Της Κριμαίας, αυτό το 95%, . ΠΟΥ ΤΑ προκαλεί πανικόβλητα ουρλιαχτά Των ηγεμόνων Της εε ΚΑΙ ΗΠΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η.. ΛΑΙΚΗ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΠΟΥ γκρεμίζει, επίσης, και το μύθο της «επανάστασης» στην Ουκρανία (μύθο που έθρεψαν και πολλοί «αριστεροί»). Διότι καμία γνήσια Επανάσταση δεν περιορίζεται σε «ένα πεζοδρόμιο», σε μία πόλη, στο Κίεβο. ΟΙ επαναστάσεις ΕΙΝΑΙ τυφώνες ΠΟΥ ΟΛΗ διαπερνούν την επικράτεια μιας χώρας, ιδιαίτερα τα πιο ανεπτυγμένα βιομηχανικά διαμερίσματά της, εκεί που υπάρχει και ισχυρό εργατικό στοιχείο. Είναι σχήμα οξύμωρο, μέγιστη ιστορική ΑΝΤΙΦΑΣΗ, να μιλάει κανείς για λαϊκή επανάσταση στην Ουκρανία, όταν το πιο ανεπτυγμένο κομμάτι της, σχεδόν το σύνολο της Ουκρανίας, ήταν ΕΧΘΡΙΚΟ στην ... επανάσταση! ΟΤΑΝ το 95% Της Κριμαίας εκδηλώνει Ανοικτά ΚΑΙ ΤΗΝ ενεργητικά απόρριψη αυτής Της «επανάστασης» ... Στο Κίεβο δεν έγινε καμία «ουκρανική επανάσταση». Μια οργανωμένη ιμπεριαλιστική αντεπανάσταση υλοποιήθηκε και ανέβασε πραξικοπηματικά τα ανδρείκελά της, ΚΟΝΤΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ στον ουκρανικό λαό στο ΣΥΝΟΛΟ του. ΓΙ Αυτο Ο λαός Της Κριμαίας ΚΑΙ ΓΥΡΩ Των Περιοχών συσπειρώνεται ΚΑΙ ΤΟΣΟ κινητοποιείται αποφασιστικά ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΑ εναντίον Της Αντεπανάστασης Των πραξικοπηματιών ΣΤΟ ΚΙΕΒΟ ... Γι αυτό δεν βλέπει κανένα άλλο δρόμο σωτηρίας από τα νύχια των αρπακτικών της Δύσης, έξω από αυτόν της Ρωσίας .. 

    

    

    

    

  

  

   

  

   

    

Το Βιογραφικό του πιο Άχρηστου Πρωθυπουργού!

Ένα σύντομο βιογραφικό του πιο άχρηστου και ανεπάγγελτου πρωθυπουργού όλων των εποχών ... Τα μόνα ένσημά του ... η θητεία στο πλευρό της Ροζαλίας κι η καλή παρέα με τον συμμαθητή του Γιωργάκη

Η. Νέα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ Α.Ε. κόμμα ΜΕ Αρχές Αξίες ΚΑΙ ΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ φροντίζει Επαγγελματική αποκατάσταση Των γόνων ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΚΑΝ Καλά Καλά αποφοιτήσουν ΑΠΌ ΤΟ Πανεπιστήμιο ΚΑΙ ΤΟ έχει δείξει Πάρα πολλές φορές. Η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κώστας Μπακογιάννης, Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, η Όλγα Κεφαλογιάννη, ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Μιχάλης Λιάπης, είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα. Το ρεκόρ αποκατάστασης πάντως επάξια κερδίζει ο Αντώνης Σαμαράς.
Παρατηρώντας τους προγόνους και την ...
πολιτική (δηλαδή και επαγγελματική) εξέλιξη του Αντώνη Σαμαρά, έρχεται στο νου η σουρεαλιστική δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη πριν λίγες βδομάδες σε κάποιο πάνελ. «Δεν με ενδιαφέρει αν είναι άθεος ο Τσίπρας, με ενδιαφέρει αν έχει κολλήσει κανένα ένσημο στη ζωή του». Ναι , ναι ... ο Κυριάκος το 'πε αυτό! Όσο αστείο κι αν φαίνεται.   

Μίνι βιογραφικό Αντώνη Σαμαρά

- Γεννήθηκε το 1951 από μπαμπά μεγαλοκαρδιολόγο και διευθυντή του Ευαγγελισμού.

- Από την πλευρά του πατέρα του, είναι ανιψιός του παλιού βουλευτή Μεσσηνίας της ΕΡΕ, Γεωργίου Σαμαρά.

- Από την πλευρά της μητέρας του, είναι εγγονός του παλιού βενιζελικού βουλευτή Θεσσαλονίκης και υπουργού Αλέξανδρου Ζάννα.

- Είναι δισέγγονος της συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα και τρισέγγονος του Εμμανουήλ Μπενάκη.

- Η γιαγιά του, Βιργινία Ζάννα, διεκδίκησε τον τίτλο της πρώτης ελληνίδας βουλευτού.

- Αποφοίτησε το 1969 από το Κολλέγιο Αθηνών (συνιδρυτής του κολλεγίου ήταν ο Στέφανος Δέλτα, σύζυγος της Πηνελόπης Δέλτα και προγιαγιάς του).

- Μετά το Κολλέγιο Αθηνών μετέβει στο Άμχερστ της Μασαχουσέτης όπου και σπούδασε Οικονομικά και έπειτα στο Χάρβαρντ όπου και έκανε μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (κάπου μέσα σε αυτή την χρονική περίοδο βρίσκεται και η πολυσυζητημένη πιτσαρία και οι πίτσες που έσκζαν).

- Το 1975 και σε ηλικία 24 ετών, επιστρέφει στην Ελλάδα απο την Αμερική και γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη της ΟΝΝΕΔ.

- Το 1977 και σε ηλικία 26 ετών εκλέγεται βουλευτής και γίνεται ο νεώτερος βουλευτής στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου.

- Παραμένει βουλευτής για 19 συνεχόμενα έτη! Από το 1977 έως το 1996.

- Από το 1996 έως το 2004 δεν κάνει τίποτα και απλά κάθεται στο σπίτι του εξαιτίας της γνωστής διένεξης με τον Μητσοτάκη που τον οδήγησε εκτός Νέας Δημοκρατίας, και αφού στις εκλογές του 1996 το κόμμα που ίδρυσε, η Πολιτική Άνοιξη, δεν κατορθώνει να μπει στη βουλή.

- Το 2004 επιστρέφει στην ΝΔ και διορίζεται ευρωβουλευτής μέχρι το 2007

- Το 2007 ξαναεκλέγεται βουλευτής, και το 2009 γίνεται από τον Καραμανλή Υπουργός Πολιτισμού.

- Την ίδια χρονιά εγκαινιάζει το Μουσείο Ακρόπολης ως Υπουργός Πολιτισμού όπου και διορίζει σε αυτό την μισή Μεσσηνία στο γνωστό σκάνδαλο.

Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιογραφικού του "αυτοδημιούργητου" ΗΓΕΤΗ, το παρακάτω βίντεο μπορεί να θεωρηθεί και ως το κερασάκι στην τούρτα της κωμικοτραγικής κατάστασης με τα τζάκια και τους πολιτικούς ανεπάγγελτους γόνους που μας κυβερνούν, και ιδιαίτερα αυτού του κουτσαβάκη που παριστάνει τον πρωθυπουργό και εξυπηρετεί συμφέροντα εργολάβων και τραπεζίτων.

Από προβολέα εξέγερσης , μέσω " Το Γρέκι " 

Τι Συνέβη στην Ουκρανία?

 (Μέρος 1ο) Του Γιώργου Πλειού

9:58, 17 Μαρ 2014 | tvxsteam tvxs.gr/node/150 560

 

 

 

Ένα περίπου μήνα μετά, τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε μεγάλο μέρος του κόσμου, πολλά από τα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν από τις 18 Φεβρουαρίου 2014 και μετά έχουν γίνει ή γίνονται σιγά σιγά γνωστά. Μερικά από αυτά τα γεγονότα είχα τη τύχη να τα ζήσω, καθώς η παραμονή μου στο Κίεβο ως Επισκέπτη Καθηγητή στη Σχολή Δημοσιογραφίας του Κρατικού Πανεπιστημίου Taras Shevchenko συνέπεσε με αυτά. Ωστόσο αυτό που ακόμα λείπει προκειμένου να κατανοήσουμε τι συνέβη δεν είναι τόσο ή μόνο κάποια επιμέρους γεγονότα. Πολλά από αυτά θα μαθευτούν αργότερα, ορισμένα πιθανόν από το wikileaks Αυτό που λείπει είναι η συνολική εικόνα, δηλαδή η τοποθέτηση των γεγονότων σε μια σειρά που να βγάζει νόημα, πριν προχωρήσουμε στις προεκτάσεις αλλά κυρίως στις αιτίες που οδήγησαν στα γεγονότα.

Προκειμένου να γίνει αυτό, είναι σημαντικό να κρατήσουμε στο μυαλό μας μια πρόσφατη ανάλυση του αμερικανού κοινωνιολόγου και ιστορικού Ι. Wallerstein. Σύμφωνα με αυτήν, τα αιματηρά γεγονότα και κυρίως το τι μέλλει γενέσθαι στην Ουκρανία θα πρέπει να ερμηνευθούν ως αποτέλεσμα δυο παραγόντων. Πρώτον των εξωτερικών παρεμβάσεων και δεύτερον των εσωτερικών διεργασιών, με τις πρώτες να είναι πολύ πιο σημαντικές. Για πολλούς λόγους, τόσο πριν τη δημιουργία όσο και, κυρίως, κατά τη διαδρομή της Σοβιετικής Ένωσης, η Ουκρανία, όπως και άλλες Σοβιετικές Δημοκρατίες, ήταν στενά εξαρτημένη από τη Ρωσία, στον οικονομικό, στον πολιτικό, τον κοινωνικό και τον πολιτιστικό τομέα. Ωστόσο αυτό, σε συνδυασμό με ένα πλήθος προβλημάτων της χώρας στην οικονομική ζωή, στον τομέα των πολιτικών ελευθεριών κ.λπ. συνέβαλε να δημιουργηθεί ένας επιθετικός, αντιρωσικός εθνικισμός, ο οποίος αναζωπυρώθηκε σε μια εποχή που εθνικισμός άνθιζε στις σοβιετικές δημοκρατίες λίγο πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Με άλλα λόγια, τόσο στο παρελθόν όσο και, κυρίως, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η Ουκρανία δεν μπόρεσε να αποτελέσει ένα πλήρες και αυτόνομο κράτος που «να πατήσει στα πόδια του». Το γεγονός αυτό καθιστά τις εξωτερικές παρεμβάσεις πολύ σημαντικές για την πορεία της χώρας σε σχέση με τις εσωτερικές. Σε αντίθεση με τις εξωτερικές παρεμβάσεις, που δεν είναι πρωτόγνωρες στις διεθνείς σχέσεις, το ερώτημα που μας απασχολεί περισσότερο, και δικαίως γιατί η σημασία τους ξεπερνάει τα όρια της Ουκρανίας, είναι ποιες ακριβώς ήταν οι εσωτερικές διεργασίες που επέτρεψαν και θα επιτρέπουν στο εξής τη χειραγώγηση της χώρας. Είναι φασίστες αυτοί που πρωταγωνίστησαν στα επεισόδια και εν τέλει κατέλαβαν την εξουσία ή όχι? Η διαδήλωση στην Evromaidan, οργανωμένη από την αντιπολίτευση, ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2013 Ως διαμαρτυρία ΓΙΑ ΤΗ ματαίωση Της υπογραφής συμφωνίας ΜΕ ΤΗΝ εε, για χάρη μιας συμφωνίας με τη Ρωσία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα. Τη διαδήλωση στήριξαν ολιγάρχες που πλούτισαν και πλουτίζουν από τη ζούγκλα της ελεύθερος αγοράς, ασκώντας δραστηριότητες, συχνά καθόλου νόμιμες. Η διαμαρτυρία αυτή ήταν στραμμένη εναντίον του εξαρτημένου από τη Ρωσία και τον Πούτιν διεφθαρμένου, διαπλεκόμενου και πολιτικά αυταρχικού συστήματος του Προέδρου Γιανουκόβιτς. Το εν λόγω σύστημα σχηματίζουν άλλοι ολιγάρχες (κυρίως ιδιοκτήτες των πρώην κρατικών εταιρειών), πολιτικοί, κρατικοί υπάλληλοι κ.ά. και το οποίο αφενός οδήγησε τη χώρα σε κρίση, αφετέρου δημιούργησε τεράστιες κοινωνικές ανισότητες. Ιδεολογικά, αυτό το κίνημα θεμελιώθηκε στον εθνικισμό, καθώς η Ρωσία και η εξάρτηση απ 'αυτήν θεωρήθηκαν, για μια ακόμα φορά, τα αίτια για τη διακυβέρνηση του συστήματος Γιανουκόβιτς και τις ακραίες ανισότητες, την κοινωνική εξαθλίωση, τη διαφθορά, τον αυταρχισμό κ.λπ . Αυτή η προσέγγιση των κοινωνικο-οικονομικών και πολιτικών αδιεξόδων, ξύπνησε τα φαντάσματα του παρελθόντος, τα ενίσχυσε και ενισχύθηκε από αυτά. Καθώς η ιστορική μνήμη είναι επιλεκτική, και εξαρτάται από την τρέχουσα συγκυρία, οι Ουκρανοί θυμήθηκαν το ρωσικό εμπόδιο για τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους το 19ο μεγάλο λιμό της δεκαετίας του 1930, την προσπάθεια των ακροδεξιών φασιστών που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς ναζί για να αποσπάσουν την Ουκρανία από την ΕΣΣΔ, κ.λπ. Με άλλα λόγια, ο εθνικισμός, στηριγμένος στις όποιες παραδόσεις του από το παρελθόν, έγινε η απόλυτη ιδεολογική πλατφόρμα της αντιπαράθεσης με τον «ρωσόφιλο» Γιανουκόβιτς και το σύστημά του. Η υποστήριξη στο κίνημα αυτό προήλθε από γενιές που είτε μεγάλωσαν σε μια ομογενοποιημένη Σοβιετική Ουκρανία, είτε μεγάλωσαν σε μια χώρα άγριου καπιταλισμού και ακραίας εμπορευματοποίησης, αποιδεολογικοποιημένες, πολιτικά αδιάφορες και κυνικές, και χωρίς παραδόσεις και κουλτούρα ιδεολογικο-πολιτικής αντιπαράθεσης για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων . Αλλά και στις δυο περιπτώσεις ο εθνικισμός ήταν το βασικό τους αποκούμπι. Η διαμαρτυρία κορυφώθηκε όταν συγκεντρώθηκαν στην Evromaidan 200.000 άνθρωποι αλλά στη συνέχεια άρχισε να φθίνει. Σ 'αυτή τη στιγμή, και καθώς απουσίαζαν άλλες οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις από την κινητοποίηση, τον απόλυτο οργανωτικό έλεγχο τον απέκτησαν ο μαυροκόκκινος «Δεξιός Τομέας» και το πρώην Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας, νυν Svoboda. Εμβληματική μορφή για τα μέλη του Δεξιού Τομέα είναι ο πρώην ακροδεξιός εθνικιστής ηγέτης Stepan Bandera, του οποίου η Ουκρανική Εθνικιστική Οργάνωση (OUN) συνεργάστηκε με τα χιτλερικά στρατεύματα εναντίον του Κόκκινου Στρατού και πήρε μέρος σε εγκλήματα εναντίον Εβραίων και Ρώσων. Θεμελιώδης ιδέα του «Δεξιού Τομέα» είναι ο ακραίος εθνικισμός όπως σε όλα τα φασιστικά κινήματα, καθώς και η ιδέα για μια εθνικά και γλωσσικά «καθαρή Ουκρανία». Η ηγεσία στο κόμμα αυτό βασίζεται στην αρχή του furerprinzip, και εκφράζεται στο πρόσωπο του ακροδεξιού εθνικιστή Dmytro Jarosch. Η δε πολιτική ιδεολογία του Svoboda εκφράζεται με το ναζιστικό «τρίπτυχο κράτος, ένας έθνος, ένας λαός», γι 'αυτό και το έμβλημά τους είναι τα σηκωμένα τρία από τα πέντε δάχτυλα του χεριού. Τέλος, η βία όπως σε όλα τα φασιστικά κόμματα και όπως ήδη ξέρουμε, αποδείχθηκε η μέθοδος επικράτησης τόσο για το «Δεξιό Τομέα» όσο και για το Svoboda. Επίσης έχει ιδιαίτερη σημασία πως αφού κατέλαβαν την εξουσία, τα πρώτα μέτρα που έλαβαν ήταν να περιορίσουν πολιτικές ελευθερίες (η απαγόρευση δράσης του ΚΚΟυ) και ατομικά δικαιώματα όπως η απαγόρευση χρήσης άλλης γλώσσας και ιδίως της ρωσικής, κ.ά. αλλά και ελληνικής, σε μια χώρα στην οποία το 17% -. 25% του πληθυσμού είναι ρώσοι (όχι απλώς ρωσόφωνοι), και το 45% Των οικογενειών μιλάει ρωσικά ΣΤΟ Σπιτι Συνοπτικά, από όλα τα στοιχεία προκύπτει ότι ο Δεξιός Τομέας και το Soboda δεν είναι απλώς ακροδεξιές αλλά φασιστικές οργανώσεις, και μάλιστα χρηματοδοτήθηκαν αλλά και εφοδιάστηκαν με στρατηγική από το εξωτερικό και κυρίως από τις ΗΠΑ. Το τελευταίο φάνηκε ιδιαίτερα στη χρήση τακτικών έξυπνης δύναμης (smart power), δηλαδή στη χρήση (ίδιας) βίας από τη μια μεριά και προπαγανδιστικής αξιοποίησης της βίας (της κυβέρνησης ή της αποδιδόμενης σε αυτήν) από την άλλη, δια των ΜΜΕ. Αν και αποτελεί άλλη παράμετρο του ζητήματος σχετικά με το φασισμό, πρέπει να προστεθεί ότι όπως και σε άλλες χώρες, λ.χ. την Ελλάδα, οι σύγχρονοι αυτοί φασίστες είναι υπέρμαχοι και όχι πολέμιοι της ελεύθερης αγοράς, εξ ου και ο προσανατολισμός τους προς την γερμανοκρατούμενη, νεοφιλελεύθερη ΕΕ. Με άλλα λόγια αυτό που προσπαθούν οι ακροδεξιοί που έχουν καταλάβει την εξουσία, είναι να χτίσουν στην Ουκρανία είναι μια νέα Χιλή. . Δηλαδη ΝΑ ασκήσουν ΜΙΑ άκρως αυταρχική σταθεροποιημένης αλόης ΚΑΙ φασιστική Διακυβέρνηση ΣΤΟ Πολιτικό Επίπεδο ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ νεοφιλελεύθερη ΤΟ ερώτημα τίθεται ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ: «μα καλά, όλοι αυτοί που εναντιώθηκαν στον Γιανουκόβιτς, υπό το πρίσμα του εθνικισμού ή πήραν μέρος στις διαδηλώσεις, είναι φασίστες?» Η απάντηση είναι όχι, ειδικά οι πρώτοι, δεν είναι φασίστες, αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον Χίτλερ τον υποστήριξαν εκατομμύρια Γερμανοί και αυτοί τον ανέδειξαν στην ηγεσία της χώρας και τον υπηρέτησαν. Όχι δεν είναι λοιπόν όλοι οι Ουκρανοί που εναντιώθηκαν στο σύστημα Γιανουκόβιτς φασίστες. Όμως τους ένωνε μια κοινή βάση, ο εθνικισμός, απέναντι σε έναν κοινό εχθρό, το σύστημα Γιανουκόβιτς ή τους ανέχθηκαν για το λόγο αυτό. Προκειμένου να το καταλάβουμε ας θυμηθούμε για λίγο το Σύνταγμα και τους «Αγανακτισμένους». Στην πάνω πλατεία ήταν οι φασίστες. Στην κάτω οι αριστεροί. Ωστόσο, οι δεύτεροι ανέχθηκαν τους πρώτους στο όνομα του κοινού αντιπάλου, παρά τις τεράστιες ιδεολογικές τους διαφορές. Στην Evromaidan του Κιέβου δεν υπήρχαν ούτε καν αυτές οι ιδεολογικές διαφορές. Σήμερα, πολλοί Ουκρανοί που ανέχθηκαν στις διαδηλώσεις τους φασίστες του Κιέβου, σήμερα (και εν όψει της ρωσικής απειλής) καλούν σε βοήθεια τη Δύση, προκειμένου να γλιτώσουν από το Jarosch και την παρέα του. Όμως δεν είναι μόνο που οι φασίστες ελέγχουν τα πιο σημαντικά υπουργεία (εσωτερικών, άμυνας, εισαγγελία, υπηρεσίες ασφαλείας κ.λπ.), αλλά ότι έχουν και θα επιδιώξουν τη δική τους ατζέντα, διαφωνώντας ακόμα και με τους υποστηρικτές τους στη Δύση: ένα άκρως αυταρχικό, αντιδημοκρατικό, ίσως και φασιστικό κράτος, του οποίου τα μεγαλύτερα θύματα θα είναι οι ίδιοι οι Ουκρανοί, με πρώτες τις άλλες εθνότητες. Εξέγερση / επανάσταση ή πραξικόπημα? Μια βδομάδα πριν τα αιματηρά γεγονότα έβλεπε κανείς καθαρά την προετοιμασία για βίαιη σύγκρουση με την αστυνομία των ομάδων (των περίφημων «Ομάδων Αυτοάμυνας») που έλεγχαν οργανωτικά την πλατεία Ανεξαρτησίας. Στρατιωτικές στολές, κράνη, αλεξίσφαιρα γιλέκα, περικνημίδες, όπλα, ασπίδες, ρόπαλα με καρφιά στην άκρη, σιδηρολοστοί κ.ά. ήταν τα εξαρτήματά τους. Και κυρίως, να εκπαιδεύονται 24 ώρες το 24ωρο στις άκρες της πλατείας στην τακτική των βίαιων συγκρούσεων. Από την κατεύθυνση της κατάληψης, το είδος και τη μορφή της οχύρωσης με οδοφράγματα καταλάβαινε εύκολα κάποιος ότι ο στόχος των βίαιων συγκρούσεων που προετοίμαζαν οι φασίστες του Κιέβου ήταν η κατάληψη των βασικών κτιρίων του πολιτικού συστήματος που ήταν ακριβώς απέναντι: της έδρας της κυβέρνησης, του Προεδρικού μεγάρου, του Κοινοβουλίου κ.λπ. Και τα βίαια γεγονότα, η επίθεση, ξεκίνησαν όταν διαφάνηκε ότι το πρόβλημα θα λυθεί ειρηνικά μετά τη συμφωνία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για πολιτικές μεταρρυθμίσεις και εκλογές. Οι πρόσφατες πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, για οργανωμένη προβοκάτσια στην οποία ελεύθεροι σκοπευτές πυροβολούσαν από το ελεγχόμενο από τον «Δεξιό Τομέα» ξενοδοχείο Ukraina, εναντίον αστυνομικών και διαδηλωτών, έρχονται να ενισχύσουν τα συμπεράσματα που βγαίνουν όταν βλέπει κάποιος διαδηλωτές, που έχουν υποστεί ειδική εκπαίδευση, να πυροβολούν αστυνομικούς ή να συγκρούονται βίαια μαζί τους χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια όπλα. Με δεδομένη λοιπόν αυτή τη συμφωνία κυβέρνησης - αντιπολίτευσης και με δεδομένη την προετοιμασία και τελικά τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας, δεν υπάρχει επίσης καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για πραξικόπημα. Όμως πρόκειται για ένα ιδιόμορφο πραξικόπημα. Είναι ένα πραξικόπημα που χρησιμοποίησε ως ξενιστή μια αντικυβερνητική διαδήλωση, η οποία εκτυλίχτηκε στο ίδιο μοτίβο με αντικυβερνητικές διαδηλώσεις σε πολλές άλλες χώρες, στις οποίες οι πολίτες ζητούσαν ελευθερία, δημοκρατία και δικαιώματα. Το κλειδί για να καταλάβουμε γιατί έγινε αυτή η μετάλλαξη είναι η ιδεολογική βάση αυτής της «αριστερού τύπου» διαδήλωσης από τη μια, και η απουσία διαφορετικών πολιτικών οργανώσεων που να επηρεάζουν την εξέλιξη, τους στόχους, τις μεθόδους κ.λπ. αυτής της διαδήλωσης από την άλλη. Ας φανταστούμε για παράδειγμα τι θα συνέβαινε, πως θα εξελίσσονταν η συγκέντρωση των «Αγανακτισμένων» αν απουσίαζαν από το Σύνταγμα οι αριστεροί διαδηλωτές, ο λόγος τους και οι μέθοδοι διαδήλωσης. Με άλλα λόγια, ότι συνέβη στην πλατεία Evromaidan ήταν μια ειρηνική, δημοκρατική εξέγερση η οποία για τους λόγους που προανέφερα, με την παρέμβαση των φασιστικών οργανώσεων μετετράπη σε φασιστικό πραξικόπημα. Αυτό που μένει στη συνέχεια είναι να κατανοηθεί, ακολουθώντας τον Wallerstein, είναι πως αυτό το πραξικόπημα δεν θα είχε συντελεστεί αν δεν υπήρχε η εξωτερική παρέμβαση στη χώρα και η οικονομική, πολιτική και πιθανόν επιχειρησιακή του υποστήριξη. Και για να κατανοηθεί αυτό θα πρέπει επίσης να κατανοηθούν και οι λόγοι για τους οποίους προσφέρθηκε και προσφέρεται αυτή η υποστήριξη, από τη χώρα ή τις χώρες που την προσέφεραν, για διαφορετικούς λόγους η κάθε πλευρά. Κι επίσης, ότι αυτό που θα επηρεάσει το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι οι εσωτερικές διεργασίες αλλά αυτές που θα επικρατήσουν από το σύνθετο πλαίσιο των εξωτερικών παρεμβάσεων. Κι εδώ είναι που έχει σημασία η στάση της Ελλάδας τόσο ως παράγοντα των εξελίξεων όσο και ως θύμα τους. * Ο Γιώργος Πλειός ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ Καθηγητής Τμήμα Επικοινωνίας ΚΑΙ ΜΜΕ ΤΟΥ Πανεπιστημίου Αθηνών



























  

Το Ευρώ είναι Θηλιά στο Λαιμό μας

στις Δευτέρα, 17 Μαρτίου 201412:06 μ.μ.

ανάρτηση από "ποικιλοτρόπως"

Μοιραστείτε το στο facebook Μοιράσου το στο twitter Μοιραστείτε στο email Share on print Περισσότερες υπηρεσίες κοινής χρήσης2

Σπύρος Στάλιας ΜΑ, PhD

πρ. Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠ

Ας κάνουμε τις εξής αυταπόδεικτες σταθεροποιημένης αλόης κοινότυπες υποθέσεις έχοντας ΚΑΤΑ ΕΝΑ Α.Ε. νου Κράτος ΠΟΥ

εκδίδει το δικό του Νόμισμα. 1) Κάθε Κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να προσαρμόζει την συνολική ζήτηση έτσι ώστε να δημιουργεί τις προϋποθέσεις πλήρους απασχόλησης και εξαφάνισης του πληθωρισμου. 2) Κάθε Κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να προσαρμόζει την ποσότητα του χρήματος που ο λαός επιθυμεί να διακρατεί σε σχέση με τα κρατικά ομόλογα, δανειζόμενη από το κοινό ή αποπληρώνοντας το κοινό. 3) Η έκδοση χρήματος, η διατήρηση του και η καταστροφή του θα μπορεί να γίνεται πάντα με στόχο την ικανοποίηση των παραπάνω στόχων. Από τους παραπάνω προκύπτουν τα εξής ενδιαφέροντα συμπεράσματα . 1) Το χρήμα που εκδίδει το κράτος δεν υποστηρίζεται ούτε από ένα γραμμάριο χρυσού. Είναι αποδεκτό επειδή το κράτος το κάνει δεκτό για τις συναλλαγές του με αυτό. 2) Αφού το κράτος μπορεί να εκδώσει χρήμα, η φορολογία του κράτους δεν γίνεται για να έχει έσοδα το κράτος, και επίσης όταν το κράτος εκδίδει ομόλογα δεν το κάνει για να δανειστεί χρήματα από το κοινό. Το κάνει για να εξασφαλίσει την προώθηση των επενδύσεων, την πλήρη απασχόληση και την σταθερότητα των τιμών. 3) Όταν το κράτος τυπώνει χρήμα και το δαπανά, για αγαθά και υπηρεσίες, τότε το χρήμα γίνεται ο υπηρέτης της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, δεν είναι το ίδιο πολιτική. Το χρήμα τυπώνεται όποτε είναι ανάγκη για να υλοποιηθεί η πολιτική του κράτους όταν δαπανά ή δανείζεται ή αποπληρώνει υποχρεώσεις του σε ομόλογα και το καταστρέφει. 4) Το κράτος που εκδίδει το νόμισμα του δεν έχει κανένα λόγο να φοβηθεί από το αυξανόμενο εσωτερικό χρέος του ή αλλιώς τα ελλείμματα του, εφ όσον δαπανά τόσο όσο να διατηρεί την πλήρη απασχόληση. Πέραν αυτού του σημείου το έλλειμμα γίνεται πληθωριστικό. 5) Το έλλειμμα που τώρα δημιουργείται δεν επιβαρύνει τις μέλλουσες γενεές. Αυτό είναι λάθος ισχυρισμός, ψευδής. Από το σημερινό αναπτυξιακό έλλειμμα οι μέλλουσες γενεές θα κληρονομήσουν υποδομές, τεχνολογία, και συσσωρευμένη γνώση. Όσος ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο τόκος ΠΟΥ πρέπει ΝΑ ΣΕ ΟΜΟΛΟΓΑ πληρωθεί Μπορει ΝΑ αποπληρωθεί ΑΠΌ Νέα ΔΑΝΕΙΑ. Η φορολογία επιβάλλεται, τότε και μόνον τότε, όταν υπάρχει κίνδυνος πληθωρισμού. 6) Όσο το κοινό επιθυμεί να δανείζει το κράτος δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το εθνικό εσωτερικό χρέος. α) Εάν το κοινό επιθυμεί να έχει μεγάλες αποταμιεύσεις, η κυβέρνηση μπορεί να τυπώσει χρήμα για να ανταποκριθεί στις τοκοφόρες υποχρεώσεις της και το αποτέλεσμα θα είναι ότι το κοινό θα παρακρατεί το χρήμα αντί να κρατά ομόλογα και απαλλάσσει το κράτος από την πληρωμή τόκων στο μέλλον . β) Αν πάλι το κοινό επιθυμεί να δαπανήσει τότε απαλλάσσει το κράτος από το να δανειστεί για να δαπανήσει και γ) αν η δαπάνη γίνει εξαιρετικά μεγάλη τότε για το κράτος έχει έλθει η στιγμή να φορολογήσει. Τα έσοδα θα πάνε για αποπληρωμή τόκων και δανείων. 7) Είναι παράλογος ο ισχυρισμός ότι μέσω των πλεονασμάτων του προϋπολογισμού συσσωρεύονται κεφάλαια για το μέλλον. Το λένε και καμαρώνουν! Το πρωτογενές πλεόνασμα καταστρέφει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, το χρηματικό πλούτο και μειώνει το εισόδημα. Το πρωτογενές πλεόνασμα καταστρέφει τα αποθεματικά των τραπεζών και κατά συνέπεια αυξάνει τα επιτόκια σε αντίθεση με τον ελλειμματικό προϋπολογισμό που μειώνει τα επιτόκια. 8) Ο μόνος περιορισμός για να δαπανήσει το κράτος προέρχεται από την διαθεσιμότητα των πόρων της οικονομίας. Αν οι πόροι είναι επαρκείς το κράτος με την δαπάνη του τους κινητοποιεί. Αν αυτοί δεν κινητοποιηθούν από τις δαπάνες του κράτους θα έχουμε ύφεση όπως τώρα την βιώνουμε στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα το 30% του εργατικού δυναμικού δεν παράγει και καμαρώνουμε για το πρωτόγεννες πλεόνασμα, δηλαδή την μη δαπάνη. Νομίζω ότι έχει επαρκώς φωτιστεί η ανάγκη για επιστροφή στο Νέο Εθνικό μας Νόμισμα. Οι άνθρωποι θα παίρνουν κανονικά τους μισθούς τους, οι συντάξεις θα είναι επαρκείς για μια αξιοπρεπή ζωή, τα σπίτια μας θα είναι ασφαλή από την επιδρομή του κράτους, των ασφαλιστικών οργανισμών και των τραπεζών, τα χρέη θα προσαρμοστούν στην δυνατότητα αποπληρωμής με βάση την ανάπτυξη, στην υγεία όλοι θα έχουν πρόσβαση, τα χωράφια μας θα ξανακαρπίσουν, η βιομηχανία θα αρχίσει πάλι να παράγει ότι έχουμε ανάγκη, οι δουλειές θα ανοίξουν αμέσως. Το κράτος λοιπόν που εκδίδει ομόλογα τα εκδίδει όχι για να χρηματοδοτήσει τα ελλείμματα του. Εν τούτοις υπήρξαν και υπάρχουν Κυβερνήσεις που δεν αντιλαμβάνονται τα παραπάνω και πωλούν ομολόγα σε ξένες αγορές. ΟΣΟ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ντόπιο Νόμισμα ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΟ Δίκαιο ΤΟΥ Κράτους ΠΟΥ ΤΑ εκδίδει ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Κανενα Πρόβλημα αφού ΤΟ κράτος Μπορει ΝΑ τυπώσει χρήμα ΚΑΙ ΝΑ πληρώσει τόκους ΚΑΙ κεφάλαιο. Το κακό γίνεται όταν ένας κράτος εκδώσει ομόλογα σε ξένο νόμισμα. Όταν αυτό γίνει τότε το κράτος και ο λαός αιχμαλωτίζονται στις ξένες αγορές που επικυριαρχούν του κράτους, γιατί κάθε φορά το κράτος θα πρέπει να αποδεικνύει την ικανότητα του να αποκτά ξένο νόμισμα για την αποπληρωμή των δανείων του. Η χώρα ντε και καλά να γίνει εξαγωγική. Τότε η Κυβέρνηση αναγκάζεται να λάβει περιοριστικά μέτρα, μέτρα τιμωρίας των πολιτών της, μέτρα άγριας φορολογίας για την ισοσκέλιση του προϋπολογισμού, μέτρα καταστροφής του κράτους για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ξένων αγορών, μέτρα εξευτελισμού των μεροκάματων και των μισθών. Φυσικά τα αποτελέσματα θα είναι αγρία λιτότητα και ανεργία που έχουν σπειροειδή αποτελέσματα έως την πλήρη πτώχευση της χώρας. Αυτό ακριβώς που ζούμε σήμερα οι κάτοικοι της ευρωζώνης. Το ευρώ είναι ένα ξένο νόμισμα, ιδιωτικό και κατασκευασμένο να είναι όχι αναπτυξιακό, δηλαδή η αξία του να προκύπτει από την δαπάνη του, αλλά από τον αποθησαυρισμό του. Η αξία του ευρώ είναι αντιστρόφως ανάλογη του επιπέδου απασχόλησης. Η πραγματική του αξία δεν μπορεί να στηριχτεί στην δαπάνη του για να παράγει πλούτο αλλά στον αποθησαυρισμό του. Η χρήση του ευρώ απαιτεί διαρκή λιτότητα και υψηλή ανεργία με να κράτος και τους πολιτικούς υπόδουλους στους διεθνείς κατόχους κεφαλαίων. Η πολιτική είναι απούσα από το τοπίο του ευρώ. Η δημιουργία του ευρώ ως απάντηση της Ευρώπης στην παγκοσμιοποίηση τείνει να μετατρέψει την Ευρώπη με όρους εργασίας σε Κίνα και αυτό θα γίνει μέσω της ΕΚΤ. Ενώ τα κράτη θα εκβιάζονται να τηρούν «ενάρετη δημοσιονομική πολιτική» και οι δομές τους θα καταστρέφονται η ΕΚΤ θα αναλάβει το ρόλο σε κάθε χώρα, μέσω δικών της μηχανισμών, να χρηματοδοτεί προγράμματα «ενοικίασης εργατών με μισθούς Κίνας», έτσι ώστε να μειώσει τις κοινωνικές εντάσεις με ένα ποσοστό ανεργίας που δεν θα θέτει ποτέ σε κίνδυνο την αξία του ευρώ. Μιλάμε για μεσαίωνα. Δεν αξίζει αυτή την τύχη ο Λαός μας και ο πολιτικός κόσμος που στηρίζει το ευρώ και επιμένει στο ευρώ θα βρεθεί σε δινή θέση σύντομα. spyridonstalias@hotmail.com

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Κεντροαριστερά και το «καμπανάκι» προς Σαμαρά

Η ανασυγκρότηση και αναστήλωση της Κεντροαριστεράς έγινε ο Νο1 στρατηγικός στόχος του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογές του 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ τους προσπέρασε θεαματικά στην εκλογική κούρσα κόβοντας το νήμα στο ποσοστό -έκπληξη 27%.

Έκτοτε Βενιζέλος και Κουβέλης διαγκωνίστηκαν για την πρωτοκαθεδρία στις διεργασίες ανασύνθεσης. Η προσπάθεια αυτή εντάθηκε το τελευταίο διάστημα με τους «58» και την «Ελιά» - πολλοί θεωρούν και το «Ποτάμι» ενταγμένο σε αυτήν την ιστορία - ακριβώς λόγω της παγίωσης του διπολισμού μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ που τείνει να εκμηδενίσει τον χώρο μεταξύ των δύο.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για όλα αυτά;

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί το «Ποτάμι» συνέχεια της προσπάθειας που έγινε με τους «58», το πολιτικό κατεστημένο να στήσει αναχώματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ – τα στελέχη του άλλωστε δεν θεωρούν τυχαίο το τάιμινγκ: την επομένη της αποτυχίας συνεννόησης των «58», ανακοινώθηκε η ίδρυση του νέου κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη. Υπογραμμίζουν επίσης τη μέριμνα του συστήματος να εμφανίσει υψηλή δημοσκοπική δυναμική, πρώτα για τους «58», στη συνέχεια για την «Ελιά» και τώρα για το «Ποτάμι».

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφερόμενος στο τελευταίο («Ποτάμι») μίλησε ουσιαστικά για «κόμμα των σαλονιών»: « Εμείς δεν ερχόμαστε από τα σαλόνια, όπου συγκεντρώνονται υπογραφές για νέα “κοκτέιλ”, “νέους μπάρμαν” και “νέους σερβιτόρους” της παλιάς πολιτικής» σημείωσε στο πλαίσιο της ευρείας σύσκεψης στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Παρασκευή. «Δεν μας γέννησε η τηλεοπτική δημοκρατία και δεν μας κανάκεψαν οι μεγιστάνες της διαπλοκής και του πλούτου. Δεν είμαστε σπορά της τύχης, ούτε υβρίδια του σάπιου συστήματος» πρόσθεσε.
Αρχικώς, ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε χαμηλούς τόνους απέναντι στο «Ποτάμι», περιορίζοντας την κριτική του στην (αυτονόητη) τοποθέτηση διά του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος Πάνου Σκουρλέτη ότι και αυτό το κόμμα θα κριθεί από τις θέσεις του «πάνω στα μείζονα πολιτικά ζητήματα, με πρώτο απ’ όλα το θέμα του μνημονίου και των ακραίων πολιτικών λιτότητας». Ο ίδιος έθιξε το θέμα των κοινωνικών αναφορών, τις οποίες, όπως είπε, δεν βλέπει στην περίπτωση του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη.

Κι ενώ αρχικά επιχειρήθηκε μέσω των μίντια να διαμορφωθεί μια εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποδέχτηκε με επιθετικό τρόπο το «Ποτάμι», διότι υφίστανται βάσιμοι λόγοι ανησυχίας (αυτό υπονοήθηκε), οι πρώτες μετρήσεις δείχνουν ότι άλλοι έχουν λόγο να ανησυχούν. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ προειδοποιεί τις τελευταίες μέρες ότι, αν κάποιος πρέπει να ανησυχεί, είναι η ίδια η κυβέρνηση διότι το «Ποτάμι» συμπαρασύρει τον κυβερνητικό του εταίρο, τον Ευάγγελο Βενιζέλο, κόβοντας κρίσιμο για την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ, ποσοστό ψήφων.

«Για άλλους χτυπάει η καμπάνα»
 Με άλλα λόγια, στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να εκτιμούν πως όποια προσπάθεια γίνεται, με όχημα την Κεντροαριστερά, να μπουν εμπόδια στην υπερίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές ναρκοθετείται από το γεγονός ότι απειλείται η ίδια η κυβέρνηση. Πιο αναλυτικά, οι παρατηρήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με τις διεργασίες στην Κεντροαριστερά περιλαμβάνουν τα εξής:

1 Οι έντονες διεργασίες στην Κεντροαριστερά και η εμφάνιση του «Ποταμιού» απειλούν ευθέως τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ. Πίσω από τις γραμμές των δηλώσεών τους με αφορμή τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στέλνουν διακριτικά το μήνυμα πως όσοι ρίχνουν στην πολιτική πιάτσα «ποτάμια», «ρυάκια» κ.λπ. με την ελπίδα να ανακόψουν το ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή να του αποσπάσουν ψήφους ώστε να μειωθεί η διαφορά με τη Ν.Δ. στις προσεχείς ευρωεκλογές, καλό θα ήταν να λαμβάνουν υπόψη την κατάσταση του ΠΑΣΟΚ, του οποίου η ζωή κρέμεται από μία κλωστή.

«Το “Ποτάμι” συμπαρασέρνει τα συντρίμμια γκρεμισμένων γεφυριών» τόνισε σε συνέντευξή του (ρ/σ Στο Κόκκινο) ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Δημήτρης Παπαδημούλης αναφερόμενος στις διεργασίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και «58». «Ακόμη και από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει ότι το πρόβλημα δεν το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, το έχει κυρίως το ΠΑΣΟΚ αλλά και η ΔΗΜΑΡ» είπε και πρόσθεσε ότι το παράδοξο είναι πως η έντονη υποστήριξη που λαμβάνει ο Θεοδωράκης από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ «απειλεί την ίδια την κυβερνητική σταθερότητα, γιατί επιταχύνει τη συρρίκνωση των συμμάχων της Ν.Δ. και των σημερινών και των χθεσινών».
«Έστω και μικρό δεκανίκι η Κεντροαριστερά ή το σημερινό ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι σαπίζει και αυτό έχει τις επιπτώσεις του στη βιωσιμότητα της κυβέρνησης» ανέφερε και ο εκπρόσωπος Τύπου Πάνος Σκουρλέτης.

Από την «Ελιά» στην… ελίτσα

2 Στην Κουμουνδούρου, αποτιμώντας τις προσπάθειες που γίνονται για την αναστήλωση της Κεντροαριστεράς, δεν βλέπουν μέλλον. Χαρακτηριστική είναι η υπογράμμιση του Πάνου Σκουρλέτη πως αυτός ο χώρος «έχει χάσει προ πολλού την πολιτική του διακριτότητα» καθώς «έχει δορυφοροποιηθεί απέναντι στη Ν.Δ.». Και πρόσθεσε ότι αυτό είναι λογική εξέλιξη διότι εδώ και χρόνια Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είχαν σχέσεις προγραμματικής συμπληρωματικότητας, με το ΠΑΣΟΚ να «έχει μετεξελιχθεί σε κατ’ ουσίαν σοσιαλφιλελεύθερη δύναμη».

Υπό αυτές τις συνθήκες, όπου δηλαδή οι εν λόγω δυνάμεις γέρνουν επικίνδυνα προς τον νεοφιλελευθερισμό και την «υπερδεξιά» του Αντώνη Σαμαρά, ενώ την ίδια ώρα κρατούν στάση εχθρική προς την Αριστερά, τι είδους Κεντροαριστερά επιχειρούν να ανασυνθέσουν, αναρωτιούνται κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Εν ολίγοις, λένε πως, χωρίς πολιτική που να εκφράζει τα μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, αυτές οι δυνάμεις που επιχειρούν την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς όχι μόνο δεν καταφέρνουν να προβάλουν το αντίστοιχο πολιτικό στίγμα, αλλά πετυχαίνουν και το αντίθετο αποτέλεσμα: οδηγούνται στη συρρίκνωση και την πολυδιάσπαση την ώρα που όλοι μιλούν για την ανάγκη ενότητας.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ το εξαιρετικά κρίσιμο τεστ των ευρωεκλογών θα αποκαλύψει τη συνέχεια για όλους ενώ εκτιμάται ότι στην περίπτωση των εθνικών εκλογών όπου η ψήφος είναι ψήφος για τη διακυβέρνηση της χώρας και δεν διέπεται από χαλαρά κριτήρια, θα είναι δύσκολο να επιβιώσουν όσοι δεν διαθέτουν καθαρές θέσεις συνολικά για το μέλλον του τόπου και των πολιτών.

Tags

Βασίλης Χατζηλάμπρου: Πρέπει να σαρωθούν οι μνημονιακοί το βράδυ των εκλογών

• Παπαδημητρίου Νίκος
• |
• 17/03/2014

• ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
• Google + 0   89   4

Πως  μνημονιακές  κυβερνήσεις ΚΑΙ τρόικα  κατήργησαν  ουσιαστικά, βήμα βήμα, την αυτοδιοίκηση, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Πως  συνήργησαν  ΣΕ Αυτο ΟΙ "13 μικροί πρωθυπουργοί περιγράφει στη συνέντευξη που ακολουθεί ο υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υποψήφιος σε μια περιφέρεια που αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα και πριν από το Μνημόνιο, προβλήματα που κατά πολύ έχουν επιδεινωθεί πια, Ο Βασίλης  Χατζηλάμπρου καταθέτει πολυακουσμένα στόχους ΤΟΥ συνδυασμού, του οποίου ηγείται - ενός συνδυασμού που, όπως πολλοί πιστεύουν και εκτιμούν, θα στείλει μήνυμα ανατροπής το βράδυ των εκλογών.

• Δημιουργούμε ένα μεγάλο ρεύμα, και το υπηρετούμε με τον λόγο μας, την κίνησή μας, το ψηφοδέλτιό μας, τη συμμετοχή του κόσμου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

* Τελικά τι είναι οι περιφερειακές εκλογές για τον πολίτη: η διαδικασία μέσω της οποίας θα επιλέξει εκείνον που θα λύσει τα προβλήματα της περιφέρειάς του ή το μέσο για να πέσει η κυβέρνηση?

Το επίπεδο πολιτικής και διοικητικής λειτουργίας των περιφερειών είναι συνδεδεμένο στην καθημερινότητα του πολίτη. Άρα, έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσεις και στις εκλογές. Η κυβέρνηση και τα Μνημόνια-πέρα από τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες, επέβαλαν περικοπές και στην αυτοδιοίκηση. Δημιούργησαν ψευδή, συκοφαντική εικόνα για τη διαφθορά και την κατασπατάληση πόρων - όταν είναι γνωστό ότι η αυτοδιοίκηση έχει συμβάλει κατά 1% στο γενικό χρέος. Στη συνέχεια ήρθαν οι περικοπές.

Τον Νοέμβριο του 2011 οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι περικόπηκαν κατά 15%, μείωση που προστέθηκε στις περικοπές κατά 20% των νομαρχιών τα έτη 2009-2010. Από τον Απρίλιο του 2012 το σκέλος των λειτουργικών δαπανών μειώθηκε πάλι σε ποσοστό 16%. Οι επενδυτικοί Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι έχουν ουσιαστικά καταργηθεί. Το 2013, για παράδειγμα, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας έλαβε 18,5 εκατ. από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Για το 2014, οι πιστώσεις στον προϋπολογισμό είναι 519 εκατ. περίπου, όταν μόνο η κάλυψη της μισθοδοσίας απαιτεί 350 εκατ.

Στην πραγματικότητα κατάργησαν τη δυνατότητα των περιφερειακών συμβουλίων να έχουν δικά τους κονδύλια για τα οποία να αποφασίζουν. Κατάργησαν, δηλαδή, την αυτοδιοίκηση. Οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες κυριαρχούνται από την αντίληψη ότι αποτελούν, κυρίως, διοικητική λειτουργία και λιγότερο πολιτικό όργανο. Οι περιφερειάρχες κομπάζουν ότι είναι 13 «μικροί πρωθυπουργοί». Λειτούργησαν, όμως, σαν κλητήρες. Σήμερα, το πιο αυτοδιοικητικό πρόγραμμα είναι εκείνο που μπορεί να βοηθήσει ώστε να ανατραπούν οι θλιβεροί κλητήρες και να ανοίξει ο δρόμος προκειμένου να πέσει η καταστροφική-και για την αυτοδιοίκηση-κυβέρνηση των Μνημονίων.

* Είναι θετικό ή αρνητικό που τα κόμματα θα κάνουν ... ταμείο το βράδυ των εκλογών πάνω στις 13 Περιφέρειες?

Θα υπάρξουν πολλές φαινομενικά «βάσιμες ερμηνείες» των αποτελεσμάτων, δημιουργώντας παραστάσεις που δεν θα δίνουν αισιοδοξία στον κόσμο για τη δεύτερη Κυριακή και τις ευρωεκλογές. Τη διαχείριση της εικόνας κρατούν συμφέροντα που δεν θα ήθελαν να «κοκκινίσει» ο χάρτης και να αλλάξει η κατάσταση. Από αυτή την άποψη, τα αποτελέσματα πρέπει να είναι τέτοια που να μην επιτρέπουν χειρισμούς. Αυτό σημαίνει να σαρωθούν εκλογικά. Για εμάς αυτό σημαίνει ότι δεν κάνουμε εκλογές με την κλασική έννοια. Δημιουργούμε ένα μεγάλο ρεύμα, ένα πολιτικό αίτημα ανατροπής, και το υπηρετούμε με τον λόγο μας, την κίνησή μας, την οργάνωσή μας, το ψηφοδέλτιό μας, τη συμμετοχή του κόσμου. Μόνο έτσι μπορούμε να νικήσουμε στις εκλογές και να έχουμε κάνει ένα σταθερό βήμα αλλαγής της κατάστασης συνολικότερα. Στην πορεία προς τις εκλογές να οικοδομήσουμε τη στερεή πεποίθηση για συμμετοχή και αλλαγή.

* Ποια τα προβλήματα της δυτικής Ελλάδας και σε ποιο βαθμό αυτά συναρτώνται με τα Μνημόνια?

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, από τις πιο φτωχές περιφέρειες, με υστέρηση στις υποδομές, επλήγη βάναυσα από τα σχέδια δημοσιονομικής σταθερότητας και κυρίως από την ανεργία. Η «παραγωγή» φτώχειας επιταχύνθηκε, η απόσταση μεγάλωσε. Περιφέρεια με πολύ μεγάλες δυνατότητες, με γεωργική παραγωγή, αλιεία, κτηνοτροφία, με μεταποιητική παράδοση, με φυσικό πλούτο, ξεπέρασε τον εθνικό μέσο όρο ανεργίας. Δεν αντέδρασε, δεν διεκδίκησε, περιορίστηκε σε ό, τι της έδωσαν. Κατανοούν πολύ λάθος τον ρόλο τους. Αυτό είναι, ίσως, το μεγαλύτερο από τα προβλήματα.

Να είσαι θεατής στις καταστροφικές συνέπειες που οι πολίτες υφίστανται και να κρύβεσαι πίσω από τα όρια των αρμοδιοτήτων σου. Να βρίσκεται κόσμος στους δρόμους και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση να στέλνει ψηφίσματα για να μην υπάρξει κοινωνική έκρηξη .... Κάθε αξιοποίηση την αντιλαμβάνονται ως συνέργεια σε κερδοφόρα επιχειρηματικά σχέδια και όχι ως ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών. Αυτή, άλλωστε, είναι η ουσία του νεοφιλελευθερισμού: παράδοση στα ιδιωτικά συμφέροντα, ακόμα κι αν πρόκειται για κοινωνικά αγαθά.

* Μιλάτε πολύ για αναγκαίες αλλαγές. Στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ποιοι οι στόχοι και το όραμά σας?

Οι περιφέρειες έχουν διπλό ρόλο: της διοίκησης αλλά και πολιτικό ρόλο. Μεγάλες αλλαγές χρειάζονται και στα δύο επίπεδα. Στο επίπεδο της διοίκησης, ο ζόφος της απόλυσης και της διαθεσιμότητας είναι παραλυτικός. Την ίδια στιγμή που οι ειδικές γνώσεις των ανθρώπων είναι εξαιρετικές. Πρέπει να απελευθερώσεις δυνάμεις, η διοίκηση να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον και όχι να σέρνεται πίσω από κατεστημένα εργοληπτικά συμφέροντα. Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις στη δημόσια διοίκηση. Πρέπει να αξιώσεις άλλη στάση και να διαμορφώσεις άλλο κλίμα, όπου να ενθαρρύνεται και να επιβραβεύεται η δημιουργικότητα και η ουσία.

Η προσπάθεια θέλει διάρκεια και περιμένουν από εμάς οι άνθρωποι να τους δώσουμε τις δυνατότητες. Όσον αφορά τον πολιτικό ρόλο, το πρώτο είναι να διαμορφώσουμε άλλους συσχετισμούς στο επίπεδο της περιφέρειας και να προκαλέσουμε τη συμμετοχή. Παραγωγική ανασυγκρότηση και ενίσχυση των παραγωγών δεν γίνεται χωρίς να είναι οργανωμένοι, χωρίς να βλέπουν τα διάφορα «χρηματοδοτικά εργαλεία» ή άλλες βοήθειες να υπηρετούν αυτή την προσπάθεια. Ορκιζόμαστε στο Σύνταγμα και στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό καθορίζει το εύρος της παρέμβασης και όχι οι διάφορες εγκύκλιοι αρμοδιοτήτων.

Ο κώδικας «αρμοδιοτήτων» δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι όταν μιλάμε για τον πολιτικό ρόλο της περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Το εύρος των παρεμβάσεών της είναι μεγάλο. Όταν έχουμε κυβερνήσεις αντιλαϊκές, υποταγμένες σε σχέδια τοκογλύφων και δανειστών, η περιφερειακή αυτοδιοίκηση θα πρέπει να μετατρέπεται σε μια «αντι-εξουσία» που θα είναι το στήριγμα του λαού της περιοχής. Θα τον υποβοηθά στον αγώνα του. Θα είναι δίπλα στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, στον εργατικό αγώνα, στην πολιτιστική δημιουργική προσπάθεια των νεολαίων. Θα οργανώνει δράσεις στο επίπεδο της κοινωνικής αλληλεγγύης, απαιτώντας να ανοίξουν τα νοσοκομεία για τους ανασφάλιστους, να έχει φάρμακα ο άρρωστος. Με τη στενή έννοια των αρμοδιοτήτων, όπως ορίζονται από τον «Καλλικράτη», ο περιφερειάρχης μπορεί να τα αποφύγει όλα αυτά. Αλλά έτσι από «μικρός πρωθυπουργός» γίνεται γραναζάκι της κεντρικής διοίκησης.

Το όραμά μας «περιορίζεται» στο να ξεπεράσουμε την καθημερινή αθλιότητα που βιώνουν οι πολίτες στο σπίτι, στην πόλη, στον πολιτισμό, στην περιφέρεια. Νομίζουμε ότι θα μας πάρει καιρό μέχρι να φανταστούμε πιο ωραίους στόχους. Αν επικεντρωθούμε σε αυτά τα καθήκοντα, μιλάμε για μια πραγματική επανάσταση.

* Γιατί ο πολίτης να ψηφίσει το δικόν σας συνδυασμό και όχι κάποιον άλλο, με αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά επίσης?

Μιλάμε για μια αναγκαία αναγεννητική προσπάθεια που περνά από την ανατροπή στις περιφερειακές εκλογές και στο άνοιγμα του δρόμου για συνολικότερες αλλαγές. Από αυτή την άποψη, δεν είμαστε ένα ακόμα αντιμνημονιακό ψηφοδέλτιο. Απαντάμε στο κύριο ερώτημα της κοινωνίας: μπορούν να αλλάξουν οι συσχετισμοί? Απαντάμε έμπρακτα: αλλάζουν. Διαμορφώνουμε όρους ενός πολιτικού κινήματος που δεν θα περιορίζεται στην εκλογική επιτυχία. Όσο πιο καθαρό είναι αυτό σε ύφος, κλίμα, περιεχόμενο, συμμετοχή, τόσο θα κατοχυρώνουμε την επιτυχία στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

Η κυβέρνηση Σαμαρά καταρρέει

Η κυβέρνηση Σαμαρά καταρρέει κάτω από το βάρος της κοινωνικής δυσαρέσκειας που πυροδοτεί η σκληρή πολιτική της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κλυδωνίζονται, οι δυνάμεις του κόμματος Βενιζέλου κατακερματίζονται και τα παράκεντρα οργιάζουν . Ο Σαμαράς τρέμει μπροστά στο ενδεχόμενο οι βουλευτές της εύθραυστης κυβερνητικής πλειοψηφίας να κάνουν πράξη τις απειλές και να μην ψηφίσουν τον νόμο για τις απολύσεις, το γάλα, τις τράπεζες και τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα. Ο Σαμαράς, εγκλωβισμένος στο δόγμα της Μέρκελ, σύρεται στο σχέδιο Σόιμπλε για επιμήκυνση του χρέους στα 50 χρόνια και δέσμευση της χώρας στους δανειστές με συνεχή Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα. Η κυβέρνηση, έρμαιο μπροστά στην τρόικα, αποτελεί βαρίδι για τη χώρα. Αδυνατεί να σταματήσει την κοινωνική καταστροφή που 

συντελείται με "πλεόνασμα" ανεργίας και δραματική μείωση του εισοδήματος ακόμη και του φτωχότερου 10% πληθυσμού του, όπως ομολογεί και το ΔΝΤ.

  

Θα χάσουν τον βρόμικο πόλεμο

Αν κάποιος έχει παρακολουθήσει τις τηλεοπτικές εκπομπές και έχει διαβάσει τις αναλύσεις των εφημερίδων για τον χαρακτήρα και το μήνυμα των επερχόμενων εκλογών, θα διαπιστώσει ότι οι αναλυτές στην πλειονότητά τους αναγορεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρωταγωνιστή . 
Αποδέχονται ότι οι εκλογές αποκτούν χαρακτήρα δημοψηφίσματος για τον ΣΥΡΙΖΑ! 
Άλλοι επιδιώκουν να στήσουν το σκιάχτρο του κόμματος της Αριστεράς για να φοβίσουν τον κόσμο και άλλοι να το συνετίσουν. 
Αν όμως όλοι τους προσπαθούν να ξορκίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ότι φοβούνται αυτό το κόμμα. 
Κι αυτό είναι ένα σημάδι αισιοδοξίας.

Η πολιτική σύγκρουση θα κλιμακωθεί στην πορεία προς τις κάλπες . 
Και το παιχνίδι του μνημονιακού κατεστημένου θα είναι βρόμικο. 
Τα χτυπήματα κάτω από τη μέση στον ΣΥΡΙΖΑ θα πολλαπλασιαστούν. 
Οι αθέμιτες προσπάθειες ηθικής και πολιτικής εξόντωσης των στελεχών του θα πληθύνουν. Ήδη δημιουργούνται αναχώματα με την κατασκευή νεόκοπων πολιτικών σχημάτων που ανακυκλώνουν τα ίδια φθαρμένα υλικά του παρελθόντος. 
Στο τραπέζι είναι η επιβίωση του παλαιού αμαρτωλού πολιτικού κατεστημένου και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που το στηρίζουν, τα οποία αποβλέπουν σε άμεσα οφέλη. 
Οι μπίζνες είναι μεγάλες και τα λεφτά πολλά, με λεία τη δημόσια περιουσία. 
Δεν είναι τυχαίο ότι, παρά τους επιθανάτιους σπασμούς του κυβερνητικού σχήματος, επιταχύνονται οι διαδικασίες για την πώληση της ΔΕΗ, τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ, την εκποίηση δημόσιας περιουσίας και δημόσιων χώρων, το σβήσιμο προστίμων για φοροδιαφυγή και λαθρεμπορία Καυσίμων κ.ο.κ.

ΤΟ σκηνικό στήνεται ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ χειρότερο ΑΠΌ εκείνο Των εκλογών ΤΟΥ 2012 . 
Στην πολιτική υπάρχουν χαμένες και κερδισμένες μάχες, αλλά τον πόλεμο τον χάνεις όταν δεν διδάσκεσαι από τις ήττες σου. 
Γι 'αυτό χρειάζεται ψυχραιμία, ενότητα του λαϊκού χώρου, ευφυία και ικανότητα διάσπασης των γραμμών του αντιπάλου. 
Η συσπείρωση των οργανωμένων κομματικών δυνάμεων, η έμπνευση και η δραστηριοποίηση των κοινωνικών κινημάτων, η ικανότητα εκπροσώπησης της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών που συναποτελούν τις στρατιές των θυμάτων του Μνημονίου είναι προϋποθέσεις για να αποκτήσει νέα ορμή ο αγώνας για τη δημοκρατική ανατροπή.
Στην τελική ευθεία προς τις ευρωεκλογές, η κοινωνική πόλωση θα αναζητά έκφραση στο πολιτικό πεδίο, διαμορφώνοντας το ανάγλυφο του νέου πολιτικού διπολισμού. 
Η αύξηση της δημοσκοπικής αδιευκρίνιστης ψήφου δεν συνιστά δεξαμενή εφεδρείας για το μνημονιακό σύστημα, καθώς η μεγάλη πλειονότητα των απελπισμένων κοινωνικά πολιτών έχει ξεκόψει από τις παραδοσιακές εκλογικές εκπροσωπήσεις και αναζητά την εναλλακτική λύση κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. 
Απομένει το κόμμα της Αριστεράς να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τη λανθάνουσα λαϊκή διαθεσιμότητα, προσδίδοντάς της προστιθέμενη πολιτική αξία, δηλαδή . οργανώνοντας ΤΗΝ αριστερή Διακυβέρνηση Της χώρας

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπετάχτηκε Ως Η. φερέγγυα Πολιτικη ΕΚΦΡΑΣΗ Της αντιμνημονιακής - δημοκρατικής αντίστασης, ως η νέα πολιτική δύναμη που δεν ελέγχεται από το σύστημα και είναι ικανή να δημιουργήσει τη δημοκρατική ανατροπή . 
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αδυναμίες του, παραμένει η νέα και άφθαρτη πολιτική δύναμη, με κοινωνικές αναφορές και ευρωπαϊκή -. αριστερή Κατεύθυνση 
Έχει κατορθώσει ΝΑ δημιουργήσει παράδειγμα ΓΙΑ ΤΗΝ Αριστερά ΣΤΗΝ Ευρωπη ΚΑΙ ΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Ολόκληρο. 
Αυτή η δύναμη αντιμνημονιακής - αριστερής αντίστασης, αυτή η δύναμη του πραγματικά νέου, αποτελεί την ελπίδα για τον λαό μας. 
Γιατί μπορεί να μετασχηματίσει δημιουργικά την ιστορικότητά της, να σταματήσει την κοινωνική καταστροφή, να αλλάξει τη ζωή των πολιτών, καθώς και την κοινωνία.