Ο σχεδιασμός του ξεπουλήματος της χώρας ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980!




Ο σχεδιασμός του ξεπουλήματος της χώρας ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν οι Αμερικανοί και οι Εβραίοι είχαν αντιληφθεί το τέλος του κομμουνιστικού "δράκου" και έτρεχαν να προλάβουν τις εξελίξεις. 

Ο βενιζελικός Ανδρέας έκανε μια πρώτη "αρπαχτή" με τον Κοσκωτά και κατόπιν παρέδωσε τη σκυτάλη στον βενιζελικό Μητσοτάκη.

Πήρε μια προκαταβολή από "pampers", για να έχει να πορεύεται, αλλά παρέδωσε την εξουσία στον παλιό του "συνέταιρο". 

Γιατί; 

Για να νομοθετήσει η "παλατιανή" Δεξιά και άρα να χρεωθεί η ίδια αυτά, τα οποία θα εισέπραττε στη συνέχεια το "σοσιαληστρικό" καθεστώς των βενιζελικών. 

Συνέβη για άλλη μια φορά αυτό, το οποίο συμβαίνει πάντα από την Αποστασία κι εντεύθεν.
Η "παλατιανή" Δεξιά παίρνει την εξουσία μόνον όταν πρόκειται να εξυπηρετήσει την "παρακατιανή". 
Συνήθως "εγκληματεί", για να επωφελείται η "παρακατιανή". "Εγκληματεί" η ίδια εις βάρος της και αυτοπαγιδεύεται, ώστε να μην υπάρχει ποτέ αντίδραση. 

Όταν ο εγκληματίας αυτοπληγώνεται, δεν μπορεί ούτε καν να φωνάξει για βοήθεια.
Αυτό παθαίνει μόνιμα η "παλατιανή" Δεξιά καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. 
Επειδή εξουσιάζεται από τους προδότες της ή από "παρακατιανούς", κάνει πάντα ό,τι βολεύει τους "απέναντι". 

Οι "παλατιανοί" εγκληματούν εις βάρος του λαού και "αυτοτραυματίζονται". Μετά αναλαμβάνουν οι "παρακατιανοί" να μας "σώσουν" και να επωφεληθούν, έχοντας ατράνταχτο άλλοθι, εφόσον οι "παλατιανοί" ήταν εκείνοι, που έκαναν τις ηλιθιότητες. 

Η "παλατιανή" Δεξιά στήνει Χούντες που καταστρέφουν την ίδια και συμφέρουν την "παρακατιανή".
Η "παλατιανή" Δεξιά καίει τους φακέλους των εγκληματιών, που συμφέρουν την "παρακατιανή" …
Η "παλατιανή" Δεξιά, η οποία ήταν κι εξακολουθεί να είναι το "γαϊδούρι" της μεταπολίτευσης. 

Το ίδιο θα γινόταν και τώρα. 

Η "παλατιανή" Δεξιά θα νομοθετούσε, για να "κονομήσουν" τα μέλη της "παρακατιανής" Δεξιάς. Αυτή ήταν μόνιμα ο εύκολος στόχος του Ανδρέα, για να "ξεφορτώνεται" τις πολιτικές, οι οποίες θα είχαν κόστος γι' αυτόν. Έβαζε άλλους να κάνουν τη "βρόμικη" δουλειά.

Ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ θα έπαιρναν μόνον τα κέρδη των πολιτικών και όχι τα κόστη τους. 

Το κόστος της αθλιότητας, που μας οδήγησε στη σημερινή χρεοκοπία, το φορτώθηκε η "παλατιανή" Δεξιά, γιατί της το φόρτωσε ο πρώην φίλος και σύντροφος του βενιζελικού Ανδρέα …ο βενιζελικός Μητσοτάκης. 

Ο προδότης Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε παροπλιστεί και την αυτοκτονική μεθόδευση της "παλατιανής" Δεξιάς θα την αναλάμβανε ένας αυθεντικός "παρακατιανός".  Ο Μητσοτάκης. 

Από τότε μεθοδευόταν αυτό, το οποίο βιώνει σήμερα ο λαός ως απόλυτη καταστροφή. Από τότε σχεδίαζαν να μας βάλουν στο ΔΝΤ, για να μας τ' αρπάξουν όλα. 

Απλά αυτό δεν έπρεπε να το "φορτωθεί" το ΠΑΣΟΚ, αλλά η ΝΔ. 

Δεν έπρεπε να το "φορτωθεί" το φιλοαμερικανικό "μαγαζί", αλλά το παλαιοδεξιό "μαγαζί". 

Το ΠΑΣΟΚ θα "φορτωνόταν" μόνον το χρήμα. 

Θα "φορτωνόταν" μόνον τις προμήθειες από αυτό το ξεπούλημα. 

Θα φορτωνόταν μόνον τις βαλίτσες με τα χρήματα. 

Γι' αυτόν τον λόγο τούς ήταν απαραίτητος ο βενιζελικός Μητσοτάκης. 
Ο "φουνταριστός" του βενιζελισμού. 
Ο πιο αδίστακτος βενιζελικός της ιστορίας. 

Ποιον άλλον θα χρησιμοποιούσαν και βεβαίως θα πλήρωναν, για να κάνει τη βρόμικη δουλειά; …
Τη βρόμικη δουλειά, για ν' ανοίξει τον δρόμο στον Ανδρέα; 

Αυτόν, τον οποίο τον γνώριζαν, τον είχαν ξαναπληρώσει και βέβαια τον εμπιστεύονταν …
Αυτόν, που είχε ξανακάνει την ίδια δουλειά. Αυτός, ο οποίος μας πέρασε από την PAX BRITANNICA στην PAX AMERICANA, θα ήταν ο ίδιος, που θα μας έβαζε στην PAX HEBRAICA

Ο αμερικανόφιλος Αποστάτης του Κέντρου, που, ως "φουνταριστός", είχε κατορθώσει στο μεταξύ να καταλάβει την ηγεσία της παραδοσιακής Δεξιάς. 

Ξανά τα ίδια κόλπα μέχρι να γίνει η δουλειά τους. 

Πρόκληση αστάθειας μέσω "τρομοκρατίας", πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, πιστόλια, σφαίρες …αλλά και αίμα. 

Χάρη στη θυσία του Μπακογιάννη τελικά γίνεται ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός και τα πάντα δρομολογούνται όπως βόλευε τους Αμερικανούς. 

Αυτό, το οποίο λέμε, δεν απαιτεί κάποιες μυστικές πληροφορίες, για να το καταλάβει κάποιος. 

Όλοι οι νόμοι, οι οποίοι οδήγησαν στη "χαλαρότητα" του συστήματος, στο ξεπούλημα των στρατηγικών ΔΕΚΟ και στις σκανδαλώδεις προμήθειες του δημοσίου, είναι μητσοτακικής εμπνεύσεως. 

Ποιοι ήταν τότε επικεφαλής των οικονομικών επιτελείων της "παλατιανής" Δεξιάς; 
Ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος …

Κατά σύμπτωση καί οι δύο απόφοιτοι του βενιζελικού Κολεγίου Αθηνών. 

Τότε απελευθερώθηκε η ενημέρωση από τον Έβερτ και άρα από έναν δεξιό "ανακουφισμένο" από τους Αμερικανούς. 

Τότε "άνοιξε" το χρηματιστήριο στον "λαό". 

Στην ουσία τότε δημιουργήθηκε η Διαπλοκή …

Η Διαπλοκή, η οποία σήμερα έχει λεηλατήσει τα πάντα και μας έβαλε στο ΔΝΤ. 

Τότε μετατράπηκαν οι φτωχομπινέδες σε μεγιστάνες με χρήματα του λαού, ταΐζοντάς τον νεοταξικά και φιλελεύθερα "φούμαρα" από τα κανάλια τους …Κατά σύμπτωση και πάλι στο σύνολο τους από τον βενιζελικό χώρο. 

Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν δημιουργηθεί από τη Χούντα και είχαν προοδεύσει στη "σοσιαλιστική" μεταπολίτευση, έγιναν μεγιστάνες της νεοταξίτικης Διαπλοκής. 

Όλοι τους σχεδόν με "αγωνιστικό" παρελθόν και βέβαια βενιζελικής "καταγωγής". Βαρδινογιάννηδες, Λάτσηδες, Μπομπολαίοι, Λαμπράκηδες, Τεγόπουλοι κλπ.. . . . . . . .





Πηγή

Από τα Διαπλεκόμενα ΜΜΕ Σχέδιο κατά ΣΥΡΙΖΑ!!

Η μιντιακή διαπλοκή δίνει τα ρέστα της στην αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ





“ Σε πλήρη εξέλιξη τo παιχνίδι των φιλοκυβερνητικών μιντιακών «δορυφόρων» με στόχο την αποδόμηση της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ ”

Κάποια πράγματα μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο…. Ένα εξ’ αυτών είναι βεβαίως και η σχέση μεταξύ υποτιθέμενων μεγάλων εκδοτικών ομίλων και 
πολιτικής εξουσίας. Όλοι αυτοί που επί σειρά ετών «ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις» όπως συνηθίζει να λέει ο λαός.

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη μια καλά οργανωμένη επιχείρηση από τα λεγόμενα «συστημικά» ΜΜΕ και από πολλούς «πρόθυμους» δημοσιογράφους. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Newsbomb.gr, το παιχνίδι έχει οργανωθεί ενόψει κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων, που αναμένεται να κορυφωθούν με πρόωρες εκλογές, αφού όλα δείχνουν πως η άλλη επιχείρηση, αυτή της συγκέντρωσης των 180 προθύμων βουλευτών ώστε να εκλεγεί απ’ αυτή την παρούσα Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποτυγχάνει.

Και αυτό το ομολογούν πλέον, ακόμα και υψηλά κυβερνητικά στελέχη, προεξάρχοντος του αντιπροέδρου και υπουργού Εξωτερικών Β. Βενιζέλου. Τις σχετικές διεργασίες, κατά τις ίδιες πληροφορίες, έχει αναλάβει «εξ απορρήτων» σύμβουλος του πρωθυπουργού, που έχει πραγματοποιήσει ήδη αρκετές επαφές…

Το σχέδιο εξελίσσεται ως εξής:

• Ελεγχόμενη αρθρογραφία, από αρθρογράφους «πρόθυμους», στην κατεύθυνση στήριξης της συγκυβέρνησης και –αντίθετα- αποδόμησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κομμάτων που κατά τα «θέλω» των μεγαλοεκδοτών πρέπει να μείνουν εκτός της επόμενης Βουλής, έτσι ώστε –αντικειμενικά- να ενισχυθεί η συγκυβέρνηση. Δεν είναι τυχαία η «λάσπη» που κατά καιρούς εκτοξεύεται εναντίον του Πάνου Καμμένου.

• Ελεγχόμενες τηλεοπτικές εκπομπές, είτε σε κεντρικά, είτε σε περιφερειακά κανάλια. Ελεγχόμενες και ως προς το περιεχόμενο και ως προς τη σύνθεση των πάνελ. Ήδη, για παράδειγμα, πρωταγωνιστεί γνωστός τηλεοπτικός αστέρας, ο οποίος έως πρόσφατα το έπαιζε σφόδρα αντιμνημονιακός και τώρα το έχει γυρίσει σε… ultra «σαμαρικός», μετά από συνάντηση που είχε στο τέλος του καλοκαιριού με στέλεχος του επιτελείου του πρωθυπουργού! Τώρα έχει αφήσει το… καταραμένο μνημόνιο και καθημερινά αποδομεί τον ΣΥΡΙΖΑ, ωσάν να κυβερνά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης!

• Απόκρυψη αρνητικών ειδήσεων για τη συγκυβέρνηση ή για τα κόμματα που συγκυβερνούν και –αντίθετα- προβολή ειδήσεων (πραγματικών ή κατασκευασμένων…) που απαξιώνουν και αποδομούν τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα «ενοχλητικά» κόμματα της αντιπολίτευσης. Ήδη αυτό το σχέδιο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Για παράδειγμα, εξαφανίστηκε απ’ τα συστημικά ΜΜΕ η σφοδρή κόντρα εντός του ΠΑΣΟΚ μεταξύ της επίσημης ηγεσίας και της «κίνησης των 75», με αφορμή τη συγκέντρωση απ’ την Κίνηση των γνωστών 4.000 υπογραφών.

• Αποδόμηση «επωνύμων» οι οποίοι στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ αν και δεν ανήκουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ας πούμε, εσχάτως αυτό το βλέπουμε (μέσω αρθρογραφίας σε έντυπα και στα social media) να εξελίσσεται κατά του Λάκη Λαζόπουλου…

• Προβολή εκπομπών με θέματα τα οποία αβαντάρουν την κυβέρνηση και αποφυγή εκπομπών με θέματα που την αποδομούν…

• Ενίσχυση του προφίλ του Αντ. Σαμαρά, με εκπομπές και θετικές ειδήσεις, καθώς και υπερπροβολή της «καταλληλότητας για την πρωθυπουργία» απ’ τις δημοσκοπήσεις, απ’ τις οποίες –αντίθετα- αποκρύπτεται η παράσταση νίκης, αν και είναι πολύ πιο σημαντικό ποιοτικό στοιχείο μιας δημοσκόπησης…

• Αποκλεισμός απ’ τα πάνελ (κυρίως τα τηλεοπτικά) πολιτικών μη αρεστών στο σύστημα, ανεξάρτητα κόμματος. Για παράδειγμα, σε γνωστή εκπομπή κεντρικού καναλιού έχει πέσει «σύρμα» να μην καλούνται στελέχη της Ν.Δ. τα οποία είναι καραμανλικά, ενώ –αντίθετα- καλούνται πολιτικοί οι οποίοι παίζουν με το σύστημα και πιέζονται να ψηφίσουν για την εκλογή Προέδρου απ’ αυτή τη Βουλή…

• Απόκρυψη των «κρυφών» δημοσκοπήσεων, όπου αυτό βέβαια είναι δυνατό, ώστε να εξαφανίζεται η μεγάλη υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Η επιχείρηση, επαναλαμβάνουμε, βρίσκεται σε εξέλιξη. Τόσο σε επίπεδο αρθρογραφίας, όσο και εκπομπών σε ηλεκτρονικά ΜΜΕ…

Μόνο που ο λαός δεν τρώει πλέον κουτόχορτο. Φιλτράρει τα πάντα και είναι… υποψιασμένος!




ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

O ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ: ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ Ή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ;

ανάρτηση από iskra

Εκτύπωση
(Κυρ. 26/10/14 - 10:54)
ΔΥΟ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
H Iskra αναδημοσιεύει τις δύο κυριακάτικες (26/10) συνεντεύξεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ. Η μια συνέντευξη δόθηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και στον Σπύρο Κάραλη και η άλλη στην κυριακάτικη εφημερίδα «Εξέλιξη» και στον Κωστή Παρρά.
Ολόκληρες οι συνεντεύξεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη έχουν ως εξής:
«ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ» ΛΑΦΑΖΑΝΗ*
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΡΡΑ
Τρεις «κόκκινες γραμμές» στους τακτικούς ελιγμούς, του Αλέξη Τσίπρα, θέτει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, με τη συνέντευξή του στην Εξέλιξη. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ… καίει το χαρτί των μετεκλογικών συνεργασιών του κόμματός του, με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», αφού δηλώνει ότι: «…θα έχουν σαφή, στέρεα και συνεπή αντιμνημονιακή – προοδευτική κατεύθυνση».
Επίσης επιτίθεται στον Σταύρο Θεοδωράκη και το «Ποτάμι» σημειώνοντας: «… αντιπροσωπεύει, δυστυχώς, την καρδιά των νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων που έφεραν την Ελλάδα στη σημερινή καταστροφή…».
Κλείνει με έμμεσο, αλλά σαφή τρόπο την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ στη Ραχήλ Μακρή, ζητάει πρόεδρο Δημοκρατίας από την Κεντροαριστερά και επιτίθεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, για τον οποίο λέει: «… Η κυβέρνηση δια του Κυρ. Μητσοτάκη επιδεικνύει το πιο αποκρουστικό κοινωνικά πρόσωπό της».
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης χαρακτηρίζει τα περί «πολέμου» και «ανακωχής» με τον Αλέξη Τσίπρα, «αποκυήματα νοσηρής φαντασίας», αλλά αποφεύγει να επαναλάβει τις θέσεις του, περί επιστροφής στη δραχμή, για να μη ρίξει λάδι στη φωτιά, επιβεβαιώνοντας την «ανακωχή». ( Ο πρόλογος είναι του δημοσιογράφου)
*Διάβασα στις εφημερίδες, ότι εσείς και ο Αλέξης Τσίπρας συμφωνήσατε «ανακωχή»… Είστε σε πόλεμο με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ;
Με τον Αλέξη Τσίπρα όχι μόνο δεν είμαστε σε κανένα πόλεμο αλλά αντιθέτως έχουμε άριστες προσωπικές σχέσεις και εξαιρετική συντροφική συνεργασία. Επομένως, τα περί «πολέμου» και «ανακωχής» είναι αποκυήματα νοσηρής φαντασίας.
*Ωστόσο, με μια συνέπεια, αξιοθαύμαστη ομολογουμένως, επιμένετε στις θέσεις σας, πολλές φορές κοντράροντας άλλες απόψεις μέσα στο κόμμα σας…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα βαθιά δημοκρατικό κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν δημοκρατικό κόμμα όταν ήταν στο 4%. Συνεχίζει να λειτουργεί, κόντρα στις «κυρίαρχες» αντιλήψεις, δημοκρατικά ως αξιωματική αντιπολίτευση. Θα παραμείνει, επίσης, δημοκρατικό κόμμα και αύριο που θα είναι στην κυβέρνηση. Προσωπικά πάντα καταθέτω τις όποιες ιδιαίτερες απόψεις μου, ανεξάρτητα αν καταλήγουν μειοψηφικές ή όχι, στις εσωκομματικές μας συνεδριάσεις και στις εσωκομματικές μας συζητήσεις. Όπως πάντα, όμως, προσπαθώ να εκφράζω δημοσίως τις συλλογικές πλειοψηφικές μας αποφάσεις, ανεξάρτητα από την προσωπική μου άποψη. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί ένα δημοκρατικό κόμμα. Η διαλεκτική της δημοκρατίας αποτελεί την προωθητική δύναμη για κάθε χώρα και για κάθε λαό και οπωσδήποτε για κάθε κόμμα που θέλει να πρωτοπορεί και να καινοτομεί.
*Η «ανακωχή», για να δανειστώ τον όρο, σημειώνεται, γιατί τώρα μοιάζει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να πλησιάζει η «εξουσία» και μετά, την επόμενη ημέρα, θα έχουμε πάλι κόντρα;
Σας είπα δεν υπάρχει τώρα καμιά «ανακωχή» στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν υπήρξε ποτέ «πόλεμος». Αυτό που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι δημοκρατία και ελεύθερη εσωκομματική συζήτηση. Και αυτά θα υπάρχουν και θα μας αναζωογονούν τόσο πριν όσο και μετά όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην κυβερνητική εξουσία και έρχεται γρήγορα.
*Η θέση σας για επιστροφή στη δραχμή, στην λογική, ότι το Ευρώ δεν είναι φετίχ, έχει γίνει «σημαία» από τους αντιπάλους σας. Μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να σας …καρφώσει λέγοντας ότι το νέο χιλιάρικο θα έχει φωτογραφία σας…
Οι αντίπαλοί μας τις μόνες σημαίες που σηκώνουν είναι τις σημαίες της υποτέλειας, του νεοραγιαδισμού και της ευτέλειας. Τις σημαίες της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Τις ακριβείς προσωπικές θέσεις μου σε μια σειρά από θέματα τις έχω καταθέσει και τις καταθέτω κατά καιρούς στα συλλογικά μας όργανα. Δεν είναι ούτε η θέση ούτε η ώρα για να αναφερθώ σε αυτές καθώς και στις παραμορφώσεις που δέχονται από τους αντιπάλους μας. Αυτό που για άλλη μια φορά θέλω να τονίσω είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ούτε έχει ως επιλογή την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Έχει, όμως, ως επιλογή να αλλάξει προοδευτικά τη χώρα και να συμβάλλει για μια προοδευτική Ευρώπη.
*Πως εννοείτε την επιστροφή στην δραχμή; Γιατί αυτό, όπως λένε οι αντίπαλοι σας, θα οδηγούσε σε απομόνωση την ελληνική οικονομία…
Έχω απαντήσει στην ερώτησή σας. Το μόνο που θέλω να πω σε όλους όσους προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους πολίτες για την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούμενοι την «απομόνωση» της χώρας και χιλιόδραχμα με το προφίλ μου, είναι ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Δεν υπάρχει χειρότερη απομόνωση για μια χώρα και ένα λαό από το να εξανδραποδίζονται, να ληστεύονται και να φτωχοποιούνται με έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο μνημονίων.
*Και μια που αναφερθήκατε στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Απολύσεις και πάλι. Νέο μισθολόγιο υπαλλήλων. Τι λέτε;
Η κυβέρνηση δια του Κυρ. Μητσοτάκη επιδεικνύει το πιο αποκρουστικό κοινωνικά πρόσωπο. Για τις ενδεχόμενες πελατειακές σχέσεις στο δημόσιο και τους Δήμους αντί να τιμωρηθούν οι πολιτικά υπεύθυνοι, ρίχνονται συλλήβδην στον Kαιάδα, με αθρόες απολύσεις, οι εργαζόμενοι, στους οποίους προσφέρθηκαν να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας. Την ίδια ώρα πάνε να επιβάλλουν μισθούς εξαθλίωσης για τους νεοπροσλαμβανόμενους στο δημόσιο. Ο μεσαίωνας ίσως υστερεί μπροστά στις σύγχρονες συνθήκες εργασιακής γαλέρας που προωθούν τρόικα και κυβέρνηση.
*Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε να ανατρέπεται πλήρως η στρατηγική της κυβέρνησης, για έξοδο από το μνημόνιο και απαλλαγή από την τρόικα. Οι αγορές κινήθηκαν και πάλι απειλητικά. Σας προβληματίζει το γεγονός. Γιατί κι εσείς μιλάτε για το τέλος των μνημονίων. Μήπως υπόσχεστε κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο;
Παραβλέπετε, ίσως, μια μικρή διαφορά. Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είναι όμηρη των αγορών. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η πολιτική οφείλει να είναι πάνω και όχι κάτω από τις αγορές. Και αυτός ο δρόμος είναι εφικτός. Ο τόπος με την κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπαίνει τώρα σε μια νέα μνημονιακή φάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα απαλλάξει οριστικά τη χώρα από κάθε μορφής μνημόνια και κάθε είδος κηδεμονίας.
*Με κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ το χρέος θα διαγραφεί, ή θα αποσυρθεί, όρο που χρησιμοποίησε προσφάτως ο Γιώργος Σταθάκης;
Θεμελιώδης Συνεδριακή θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους είναι προϋπόθεση εθνικής και κοινωνικής επιβίωσης.
*Όλο αυτό το σκηνικό με τις καταγγελίες περί εξαγοράς βουλευτών, ενόψει προεδρικής εκλογής, που θυμίζει εν πολλοίς το κλίμα του 1965, δεν βλάπτει την δημοκρατία μας;
Η δημοκρατία μας βλάπτεται κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, από τις κυβερνητικές μνημονιακές επιλογές που έχουν καταστήσει «μπανανία» τη χώρα μας, ενώ έχουν καταστήσει «κουρελόχαρτο» τον Κανονισμό της Βουλής και το Σύνταγμα.
*Ωστόσο κάποιοι λένε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ευθύνη για την διαμόρφωση αυτού του κλίματος, επειδή τα στελέχη σας βγήκαν και είπαν πως οι βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν για πρόεδρο από αυτή την Βουλή, θα έχουν θέση στα ψηφοδέλτια του κόμματος…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε έχει πει ή αποδεχθεί κάτι τέτοιο. Οι πολιτικές συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ με πρόσωπα και δυνάμεις θα εδράζονται στις αρχές της αξιοπιστίας και της φερεγγυότητας και θα έχουν σαφή, στέρεα και συνεπή αντιμνημονιακή – προοδευτική κατεύθυνση.
*Αλήθεια η Ραχήλ Μακρή, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες «φλερτάρει» με το κόμμα σας, είναι ευπρόσδεκτη;
Θεωρώ εντελώς άκομψο και πάντως όχι σωστό να αναφερθώ ονομαστικά σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Θεωρώ, όμως, ότι απάντησα επί της ουσίας. Οι σημαίες των συνεργασιών μας θα γράφουν με ευκρίνεια: αξιοπιστία, αντιμνημονιακός προσανατολισμός, προοδευτική κατεύθυνση.
*Και μια που λέμε για τον Πρόεδρο, ο ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη Βουλή θα ψήφιζε υποψήφιο από την κεντροδεξιά; Κι επειδή έχει ακουστεί, θέλω να σας ρωτήσω. Τον Κώστα Καραμανλή θα τον υποδεικνύατε για το αξίωμα του προέδρου, ή αν ήταν υποψήφιος θα τον ψηφίζατε;
Είναι εντελώς πρόωρο να συζητήσουμε για το πρόσωπο του υποψήφιου Προέδρου που θα προκύψει μετά τις εκλογές και τη βέβαιη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι σε κάθε περίπτωση ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα προκύψει μετά τις εκλογές θα πρέπει να είναι ένα πρόσωπο κύρους που θα σέβεται απολύτως τη νωπή λαϊκή ετυμηγορία και τον πολιτικό προσανατολισμό της.
*ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ συζητούν κατά καιρούς. Πρόσφατα υπήρξε και το ραντεβού Τσίπρα-Καμμένου. Οι ΑΝ.ΕΛ είναι ο κυβερνητικός σας εταίρος;
Θα επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι οι συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίζονται σε κάθε περίπτωση, σε δύο αλληλένδετες κατευθύνσεις σε ένα ενιαίο σύνολο: την αντιμνημονιακή κατεύθυνση και την προοδευτική κατεύθυνση. Το συμπέρασμα είναι κάτι παραπάνω από σαφές.
*Με το «Ποτάμι» και τον Σταύρο Θεοδωράκη υπήρξε μια ένταση. Βγήκαν ανακοινώσεις από τις δύο πλευρές σε αιχμηρούς τόνους. Πως το σχολιάζετε;
Το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη αντιπροσωπεύει, δυστυχώς, την καρδιά των νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων που έφεραν την Ελλάδα στη σημερινή καταστροφή. Το «Ποτάμι» καθημερινά, με τις όποιες εξαγγελίες του και τις κινήσεις του, επιβεβαιώνει ότι όχι μόνο δεν εκφράζει τίποτα το καινούριο αλλά και ότι αντιπροσωπεύει το πιο παλιό από το παλιό.
*Μάλιστα ο Λάκης Λαζόπουλος έσπευσε να χαρακτηρίσει τον Σταύρο Θεοδωράκη «πιο χαζό από τον Γιώργο Παπανδρέου…» Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο;
Αποφεύγω πάντα τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
*Συνάντηση Σαμαρά-Τσίπρα πρέπει να υπάρξει, ή είναι μια χαμένη υπόθεση; Υπάρχουν περιθώρια για εθνική συνεννόηση;
Συνεννόηση του ΣΥΡΙΖΑ με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τα συμφέροντα που αντιπροσωπεύουν δεν μπορεί να υπάρξει σε καμιά απολύτως περίπτωση. Αντίθετα, ο τόπος θα προχωρήσει μπροστά μόνο με μια μεγάλη προοδευτική ανατροπή και τη συντριβή ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και των πολιτικών τους.
*Τα τελευταία 24ωρα υπάρχει μια κλιμάκωση στο τεταμένο κλίμα στις σχέσεις μας με την Τουρκία λόγω των προκλήσεων της Άγκυρας στην Κυπριακή ΑΟΖ…
Η Τουρκία δεν επιδίδεται μόνο σε προκλήσεις σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα η Τουρκία έχει επιδοθεί τις τελευταίες μέρες σε μια νέα ιδιόμορφη εισβολή στην Κύπρο, παραβιάζοντας κατάφωρα τα διεθνώς αναγνωρισμένα κυριαρχικά της δικαιώματα. Μπροστά σε αυτήν την τραγική πραγματικότητα, που εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους, τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ σχεδόν σιωπούν, ενώ η μνημονιακή κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες αποτελεσματικής αντίδρασης. Η χώρα όσο ποτέ χρειάζεται μια νέα ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
* Με αυτόν τον τίτλο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Εξέλιξη"

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΛΑΪΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΑ ΟΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ*
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΚΑΡΑΛΗ
Νέο μνημόνιο βλέπει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, χωρίς να αποκλείει ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, καθώς εκτιμά ότι πιθανότατα η κυβέρνηση θα πάει σε εκλογές πριν από τον Φεβρουάριο και τις διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» σχολιάζει τις επιθέσεις που ο ίδιος δέχτηκε τις τελευταίες ημέρες, τις οποίες χαρακτηρίζει «τρομοκρατία» και τις εντάσσει σε γενικότερη προσπάθεια μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα που δεν θα απειλεί το νεοφιλελευθερισμό. «Ματαιοπονούν» δηλώνει και τονίζει ότι « ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όμηρος των αγορών». Ο κ. Λαφαζάνης, αναφερόμενος στις συνεργασίες, ασκεί κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ σημειώνοντας ότι «κάνει λάθος να επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ», κάνει λόγο για «δεύτερη τουρκική εισβολή στην Κύπρο» και τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα. ( Ο πρόλογος είναι του δημοσιογράφου)
Kύριε Λαφαζάνη, να ξεκινήσουμε καταρχάς με την εκτίμησή σας για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση.
Η κυβέρνηση βάζει, δυστυχώς, τη χώρα, με τη λεγόμενη ‘’προληπτική γραμμή στήριξης’’, σε μία δεύτερη μνημονιακή περιπέτεια, εξίσου βασανιστική και ταπεινωτική με την πρώτη.
Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός δεν αντέχουν άλλη επικοινωνιακή προπαγάνδα, όπως δεν αντέχουν και νέα λιτότητα και λεηλασία. Η γνώμη μου είναι ότι οδεύουμε σε εκλογές, πιθανόν, πιθανότατα, πριν τις διαδικασίες εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας τον Φλεβάρη.
* Τις τελευταίες ημέρες   δεχτήκατε προσωπικές επιθέσεις από την κυβερνητική πλευρά. Διαβάζουμε επίσης και ορισμένα δημοσιεύματα που σας αποδίδουν μύχιες προθέσεις, όπως να επιστρέψει η χώρα στη δραχμή. Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο;
Οι επιθέσεις στο πρόσωπο μου έχουν στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα την καλπάζουσα λαϊκή δυναμική του. Το τρομοκρατικό σήριαλ γύρω από το πρόσωπο μου, την ευρωζώνη και τη θέση της χώρας σε αυτήν καλά κρατεί, ενώ αγνοούν επιδεικτικά πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαβεβαιώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν έχει επιλογή την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.
Τους ενοχλεί σφοδρότατα ότι ισχυρίζομαι με σθένος πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα σεβασθεί πλήρως τη λαϊκή ετυμηγορία και ότι εφόσον ο λαός μας θα στηρίξει με την ψήφο και με τους αγώνες του το πρόγραμμα μας, θα το εφαρμόσουμε πλήρως και στο ακέραιο. Τους διαβεβαιώνουμε για μια ακόμη φόρα από αυτή τη θέση : Με τον ΣΥΡΙΖΑ η προοδευτική δημοκρατική ανατροπή στην Ελλάδα πράγματι θα είναι όντως προοδευτική, όπως πράγματι θα είναι και ανατροπή. Μεγάλη ανατροπή !
* Εντάσσεται δηλαδή, αυτές τις επιθέσεις που εσείς δέχεστε σε μια γενικότερα οργανωμένη προσπάθεια άσκησης πίεσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μετακινηθεί από θέσεις που δεν εξυπηρετούν κέντρα συμφερόντων;
Πράγματι, αφού οι κυρίαρχοι κύκλοι θεωρούν δύσκολο να ανακόψουν το ογκούμενο λαϊκό ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρούν να κατασκευάσουν στόχους, ώστε με πιέσεις και επικοινωνιακή τρομοκρατία, να εκτρέψουν τις επιλογές του κόμματος σε άλλες κατευθύνσεις που δεν θα αμφισβητούν το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και το σύστημα των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Ματαιοπονούν. Η τρομοκρατία τους αυτή τη φορά θα πέσει απολύτως στο κενό.
* Στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή έγινε εκτενής συζήτηση για τις συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ αν και το θέμα παραπέμφθηκε να εξεταστεί διεξοδικότερα σε επόμενη συνεδρίαση. Μήπως θα ήταν προτιμότερο να πείτε ευθέως στον κόσμο πως πάτε για αυτοδυναμία;
Πράγματι στην Κεντρική μας Επιτροπή δέσποσε η συζήτηση για τις προεκλογικές αλλά και μετεκλογικές συνεργασίες του κόμματος, όπου αναπτύχθηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις. Όπως πράγματι, επίσης, το θέμα των συνεργασιών αποφασίστηκε με ευρύτατη πλειοψηφία να παραπεμφθεί σε νέα συνεδρίαση μας, ώστε να καταλήξουμε μέσα από διεξοδικότερες προσεγγίσεις. Από εκεί και πέρα όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούμε πως, ανεξαρτήτως συνεργασιών, οι οποίες πάντα είναι αναγκαίες σε αξιόπιστη ριζοσπαστική κατεύθυνση, επιδιώκουμε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του κόμματος,-ο όρος αυτοδυναμία δεν με εκφράζει γιατί ενέχει κάποια αυταρέσκεια και αλαζονεία. Και αυτή η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται όλο και περισσότερο ένας ρεαλιστικός στόχος και μια εγγύηση για να διασφαλιστεί μια νέα πορεία της χώρας.
* Τίθεται διαρκώς το ερώτημα με ποιους από την Αριστερά θα συνεργαστείτε. Το ΚΚΕ, που θεωρητικά θα μπορούσατε να συνεργαστείτε δηλώνει αμετακίνητο και δείχνει ιδιαίτερα εχθρικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ με προφανή στόχευση να συγκρατήσει την εκλογική του δύναμη. Ποιο το νόημα να απευθύνετε και εσείς προσωπικά και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς προσκλήσεις;
Η ηγεσία του ΚΚΕ κάνει μεγάλος λάθος αν θεωρεί ότι μπορεί να περιχαρακώσει την εκλογική επιρροή του ΚΚΕ με την εχθρότητα προς το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο τόπος δεν είναι ο άγονος εμφύλιος ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά η συμπόρευση τους σε ένα μεγάλο μέτωπο πάνω σε ώριμους, επίκαιρους και ριζοσπαστικούς μεταβατικούς στόχους με σοσιαλιστικό ορίζοντα. Προσωπικά αλλά και συλλογικά δεν θα πάψουμε, ανεξάρτητα από την όποια στάση των ηγεσιών ,να υπογραμμίζουμε αυτήν την ενωτική ανάγκη στο χώρο της πολύχρωμης Αριστεράς, γιατί γνωρίζουμε ότι αυτήν την ενωτική κατεύθυνση απαιτεί ο κόσμος της Αριστεράς και κυρίως απαιτούν οι περιστάσεις για να βγούμε μια ώρα αρχύτερα από την κρίση, σε όφελος των δυνάμεων της εργασίας και της ανόρθωσης της χώρας.
* Με τη Ραχήλ Μακρή ποιος λόγος συντρέχει για να μην συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Υπό την έννοια ότι η τέως βουλευτής των ΑΝΕΛ είναι μια μαχητική αντιμνημονιακή παρουσία στο Κοινοβούλιο.
Δεν θέλω να κάνω προσωπικές αναφορές για συναδέλφους μου στη Βουλή και μάλιστα για λεπτά θέματα όπως αυτό των συνεργασιών. Από κει και πέρα το μόνο που θέλω γενικά να υπογραμμίσω είναι ότι οι συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ με πρόσωπα και πολιτικές δυνάμεις πρέπει να βασίζονται στο τρίπτυχο : αξιοπιστία, συνεπής διαχρονικός αντιμνημονιακός προσανατολισμός και αδιαπραγμάτευτη αντινεοφιλελεύθερη προοδευτική κατεύθυνση.
* Κύριε Λαφαζάνη, πρόσφατα οι αγορές έδειξαν τα δόντια τους. Εύλογα ο κόσμος διερωτάται, πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση μιας χώρας βαριά εξαρτημένης από τις αγορές και ξένους παράγοντες, θα καταφέρει να φέρει εις πέρας το πρόγραμμά του;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όμηρος των αγορών, οι οποίες δεν είναι παρά το άλλο προσωνύμιο του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Τα δικά μας μεγάλα όπλα για να αντιμετωπίσουμε τις αντιδράσεις και να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα μας είναι : η κατάκτηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας, η στήριξη μας στη θέληση και τους αγώνες του ελληνικού λαού και η προσφυγή μας στη διεθνή εργατική και λαϊκή αλληλεγγύη. Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι αυτά τα όπλα μας δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα.
* Ξενίζει κάπως και η σιγουριά που έχετε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα πετύχετε να διαγράψετε μεγάλο μέρος του χρέους μετά από συμφωνία με τους ξένους. Τι θα κάνετε όμως, αν τρόικα και Βερολίνο σας το ξεκόψουν , ότι το χρέος δεν πρόκειται να διαγραφτεί;
Θα αναλάβουμε μια μεγάλη εκστρατεία σε όλα τα επίπεδα, προς όλες τις κατευθύνσεις και προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να στηρίξουμε με επιχειρήματα και με αγώνες τη δυναμική διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Ταυτόχρονα θα εξηγήσουμε σε όλους τους τόνους ότι η υπόθεση αυτή θα προχωρήσει με τη θέληση και τους αγώνες του λαού μας, ενώ θα υπογραμμίσουμε ότι αυτή η διαγραφή δεν θα πρέπει να αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά τη διαγραφή χρέους σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, πράγμα που αποτελεί μία από τις βασικές προϋποθέσεις για τη διάσωση της .
* Την Τρίτη ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, εν μέσω μιας νέας, εξαιρετικά επικίνδυνης πρόκλησης των Τούρκων στην Κύπρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για την αδρανή στάση της Αθήνας στο θέμα. Πως θα αντιμετωπίζατε όμως, εσείς σαν κυβέρνηση την έξαρση της τουρκικής προκλητικότητας;
Στην Κύπρο αντιμετωπίζουμε κάτι παραπάνω από μια πρόκληση της Τουρκίας. Ζούμε μια νέα ιδιόμορφη τουρκική εισβολή, με καταπάτηση των Κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτά που χρειάζεται η Ελλάδα να πράξει είναι να αναλάβει ουσιαστικές και έμπρακτες πρωτοβουλίες στήριξης της Κύπρου σε όλες τις κατευθύνσεις και σε όλα τα επίπεδα ,πράγμα που για να υπηρετηθεί με συνέπεια απαιτεί μια νέα ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
* Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα κληθεί να αντιμετωπίσει και τη δύσκολη γεωπολιτική συγκυρία, με τη νοτιανατολική Μεσόγειο να φλέγεται, και κινδύνους στα βόρεια σύνορά μας από την έξαρση των εθνικισμών. Μήπως αργήσατε στον ΣΥΡΙΖΑ να ασχοληθείτε με τα εξωτερικά και γεωπολιτικά ζητήματα;
Τα ανησυχητικά και επικίνδυνα σύννεφα στην ευρύτερη περιοχή μας, από την Ουκρανία και την Κεντρική Ασία, έως τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, θέτουν τη χώρα αντιμέτωπη με νέες πρωτόγνωρες προκλήσεις και νέους κινδύνους που απαιτούν έτσι κι αλλιώς καινούργιες επιλογές για την αντιμετώπιση τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επίγνωση αυτών των προκλήσεων και επεξεργάζεται συνεχώς τα μέσα και τις πολιτικές για να προασπίσει στο νέο τοπίο την ασφάλεια, την ακεραιότητα και τα γνήσια εθνικά μας συμφέροντα.
*Ο τίτλος είναι της Iskra
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2014

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ


Μια απορία διατυπώνεται συχνά τα τελευταία χρόνια: πώς είναι δυνατό μισό εκατομμύριο συμπατριώτες μας να ψηφίζουν μια χιτλερική οργάνωση, όταν ο ελληνικός λαός υπέφερε τόσα και τόσα από τη ναζιστική κατοχή στα χρόνια του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου;... 


Η έκπληξη κορυφώθηκε στη διάρκεια των τελευταίων εκλογών, όταν δύο απόστρατοι στρατηγοί και κάμποσοι ακόμη αξιωματικοί του ελληνικού στρατού δεν δίστασαν να...
κατέβουν ως υποψήφιοι της οργάνωσης, επικαλούμενοι έναν «εθνικισμό» που δεν έχει κανένα πρόβλημα να τιμά (και να ταυτίζεται με) τον πιο βάναυσο κατακτητή που γνώρισε τούτη η χώρα…
 

Στην πραγματικότητα, η απορία αυτή οφείλεται σε άγνοια μιας κρίσιμης πτυχής του πρόσφατου παρελθόντος. Οχι εκ μέρους των ψηφοφόρων και των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής, που γνωρίζουν πολύ καλά τι στηρίζουν, αλλά όσων ξαφνιάζονται απ’ αυτή την υποστήριξη. 

Η εικόνα που φιλοτεχνήθηκε μεταπολεμικά για την Κατοχή παραγνωρίζει συνειδητά τη συνεργασία μιας υπολογίσιμης μερίδας του ελληνικού λαού με τον κατακτητή και, κυρίως, την ύπαρξη μιας ευδιάκριτης συνέχειας ανάμεσα στον κατοχικό δωσιλογισμό και το μεταπολεμικό «βαθύ κράτος». Αρκετές χιλιάδες συμπατριώτες μας πολέμησαν το 1943-44 στο πλευρό των ναζί κατά της ΕΑΜικής Αντίστασης κι οι περισσότεροι απ’ αυτούς ενσωματώθηκαν κατόπιν στον σκληρό πυρήνα της κυρίαρχης εθνικοφροσύνης, στελεχώνοντας τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας του εμφυλίου και των επόμενων δεκαετιών. Αναγκασμένοι συνήθως ν’ αποσιωπούν το κατοχικό παρελθόν τους, αφού το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος αντλούσε τη νομιμότητά του όχι από τις δωσιλογικές αλλά από τις εξόριστες βασιλικές κυβερνήσεις, αναρριχήθηκαν παρ’ όλα αυτά στις κορυφές της υπηρεσιακής και πολιτικής ιεραρχίας. Με αποκορύφωμα τα χρόνια της χούντας, όταν η ένοπλη συνεργασία με το Γ′ Ράιχ αναγνωρίστηκε διακριτικά ως «εθνική αντίσταση» εφόσον είχε διαπραχθεί στο πλαίσιο του κοινού αντικομμουνιστικού αγώνα (Ν.Δ. 179/1969).

Από εύελπις, γερμανοτσολιάς
Μια τέτοια υπηρεσιακή διαδρομή, από τα Τάγματα Ασφαλείας της Κατοχής στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων επί χούντας, θα μας απασχολήσει σήμερα. Ο λόγος για τον αντιστράτηγο Αθανάσιο Επιτήδειο (1921-2003), πατέρα του επίσης απόστρατου αντιστράτηγου και σημερινού ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής, Γεωργίου Επιτήδειου. Μια καριέρα που, όπως τόσες άλλες, μπορεί να εξηγήσει την αποδοχή των επίδοξων μιμητών του Χίτλερ από χιλιάδες «εθνικιστές» συμπατριώτες μας.

Σύμφωνα με τη νεκρολογία του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του Συνδέσμου Αποστράτων Αξιωματικών του όπλου του, βασισμένη στο βιογραφικό σημείωμα που εκφώνησε στην κηδεία του ο εκπρόσωπος της αντίστοιχης διεύθυνσης του ΓΕΣ, ο Αθανάσιος Επιτήδειος γεννήθηκε το 1921 στα Ψαχνά της Εύβοιας, αποφοίτησε το 1942 από τη Σχολή Ευελπίδων και «έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά τις περιόδους: 1940-41, 1944-45 και 1946-49» («Πυροβολητής», φ.5, 5-6.2003, σ.2). Η εύσχημη αυτή διατύπωση συγκαλύπτει διακριτικά αυτό που μας είναι γνωστό από άλλες πηγές: τη συμμετοχή του εκλιπόντος στα «ευζωνικά τάγματα» της γενέτειράς του, βοηθητική μονάδα των κατοχικών στρατευμάτων που υπαγόταν τυπικά μεν στο υπουργείο Εθν. Αμύνης της δωσιλογικής κυβέρνησης, ουσιαστικά δε στον αρχηγό των SS στην Ελλάδα, αντιστράτηγο Βάλτερ Σιμάνα.

Γνωστά επίσης ως «γερμανοτσολιάδες», τα ευζωνικά τάγματα συγκροτήθηκαν το 1943-44 στο πλαίσιο της προσπάθειας των κατοχικών αρχών «να σωθεί γερμανικό αίμα» μέσω της μετατροπής της αντιφασιστικής αντίστασης σε ενδοελληνικό εμφύλιο: «η αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού πληθυσμού», εξηγούσε χαρακτηριστικά ο στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας Αλεξάντερ Λέερ τον Ιανουάριο του 1944, «πρέπει να χρησιμοποιηθεί πλήρως, για να εκδηλωθεί φανερά και να εξαναγκαστεί σε απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας». Στο πλευρό των κατοχικών στρατευμάτων στρατολογήθηκαν συνολικά 5.725 «εύζωνοι» και 16.625 άλλοι «εθελοντές» κι ανασυγκροτήθηκαν εκ βάθρων τα σώματα ασφαλείας, η δύναμη των οποίων ανήλθε σε 18.211 αστυνομικούς και χωροφύλακες. 

Σύμφωνα με το τελικό υπηρεσιακό απολογισμό του Σιμάνα, «τα ευζωνικά τάγματα πολέμησαν τον κομμουνισμό και τις συμμορίες του ΕΛΑΣ με αξιοσημείωτη επιτυχία», οι δε νεκροί και τραυματίες τους καταχωρήθηκαν από τον ίδιο στις «ημέτερες απώλειες», δίπλα στους πεσόντες των SS και της SD (Hagen Fleischer, «Νέα στοιχεία για τη σχέση γερμανικών αρχών κατοχής και Ταγμάτων Ασφαλείας», περ. «Μνήμων», τχ.8 [1980-82], σ.200-2).

Στην Εύβοια η συγκρότηση του Τάγματος Ασφαλείας ξεκίνησε με την άφιξη στη Χαλκίδα του νέου νομάρχη, στρατηγού Δημητρίου Λιάκου, κι 80 περίπου «ευζώνων» από την Αθήνα (29.12.1943). Τους αμέσως προηγούμενους μήνες το νησί είχε απολαύσει μια πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα ελευθερίας, καθώς η ιταλική συνθηκολόγηση της 9ης Σεπτεμβρίου 1943 έγινε δεκτή με μαζικές διαδηλώσεις στη Χαλκίδα και ουσιαστική έξοδο της εκεί ΕΑΜικής ηγεσίας από την παρανομία. Εξίσου ραγδαία υπήρξε η ανάπτυξη του τοπικού ΕΛΑΣ, που από 30 αντάρτες τον Ιούλιο έφτασε στα τέλη Σεπτεμβρίου τους 2.000. 

Την άφιξη του Λιάκου ακολούθησε ωστόσο πραγματικό ανθρωποκυνηγητό στην πρωτεύουσα του νομού από ταγματασφαλίτες και Γερμανούς και η εγκατάσταση «λόχων ασφαλείας» σε μια σειρά περιμετρικά χωριά της ενδοχώρας (Ψαχνά, Ερέτρια, Αλιβέρι, Αμάρυνθος). Το πρώτο χωριό που οπλίστηκε από τις κατοχικές αρχές ήταν τα Ψαχνά (10.1.1944), με τη στρατολόγηση περίπου εκατό κατοίκων. Η αποτυχημένη απόπειρα του ΕΛΑΣ να τους αφοπλίσει (22.2.1944) λειτούργησε ως ορόσημο για την επέκταση του φαινομένου στη γύρω περιοχή. Τον Απρίλιο, οι «πολιτοφυλακές» αυτές απάρτισαν τρία ευζωνικά τάγματα με οκτώ συνολικά λόχους. Δύο απ’ αυτούς είχαν έδρα τη Χαλκίδα, δύο τα Ψαχνά κι από ένας το Βασιλικό, την Αμάρυνθο, το Αλιβέρι και τις Γούβες.

Πληροφορίες για την ένταξη του εύελπι Επιτήδειου σ’ αυτό το πλέγμα αντλούμε από έγγραφα που φυλάσσονται στο αρχείο Γιάννη Δουατζή, στο ΕΛΙΑ. Σύμφωνα με έκθεση του ανανήψαντα αξιωματικού του ΕΛΑΣ Νικολάου Σιμιτζή (Μάιος 1947), ο Επιτήδειος συνελήφθη το φθινόπωρο του 1943 από το ΕΑΜ ως ύποπτος συνεργασίας με τον εχθρό, κρατήθηκε μαζί με άλλους εθνικόφρονες στο σχολείο του χωριού Αττάλη, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος. Σε κατάλογο των αξιωματικών του νησιού που φυλακίστηκαν ως δωσίλογοι κατά την Απελευθέρωση (Φ.6.2) φέρεται πάλι ως πρωτεργάτης του εξοπλισμού του χωριού του: «κατετάγη [στα] Τάγματα. Πρωτοπόρος Ψαχνών-Καστέλας. Κρατείται». 

Ο απολογισμός της δράσης του 1ου τάγματος από το διοικητή του Γεώργιο Τσιρίνη τον φωτογραφίζει ως αξιωματικό του 4ου Λόχου Ψαχνών, ενώ οι εκθέσεις των συμπολεμιστών του Αλέξανδρου Ορφανάκου (Ιούνιος 1947) και Εμμανουήλ Τσάλλη (Μάιος 1948) τον μνημονεύουν ρητά ως ανθυπασπιστή διμοιρίτη του 8ου λόχου Γουβών. Την υπηρεσία του στις Γούβες κατά τους τελευταίους μήνες της Κατοχής παραδέχεται κι ο ίδιος στην έκθεση που υπέβαλε μεταπολεμικά στις προϊστάμενές του στρατιωτικές αρχές. Κατά πάσα πιθανότητα, η θητεία του στα τάγματα ξεκίνησε από τη γενέτειρά του για να συνεχιστεί κατόπιν στις Γούβες. Χωριό που γειτόνευε μ’ ένα βαριά οπλισμένο γερμανικό ναυτικό οχυρό, οι τελευταίες ανακηρύχθηκαν τον Φλεβάρη του 1944 πρωτεύουσα της Βόρειας Εύβοιας, με υποχρεωτική σύμπτυξη εκεί όλων των δημοσίων υπηρεσιών της περιοχής και την καταφυγή εκεί όσων από τους «εθνικόφρονες» των πέριξ είχαν λόγους να φοβούνται τον ΕΛΑΣ. Σε ονομαστικό κατάλογο των απλών γερμανοτσολιάδων του 4ου λόχου, συνταγμένο από τον πρώην διοικητή του (2.12.1944), συναντάμε τέλος έναν ακόμη ταγματασφαλίτη με το ίδιο επώνυμο και πατρώνυμο –τον 19χρονο Ιωάννη Επιτήδειο του Γεωργίου.

Στο πλευρό της Βέρμαχτ
Για τη δράση αυτών των μονάδων στην Εύβοια του 1944 και τη στενή συνεργασία τους με τον γερμανικό στρατό, τα ντοκουμέντα τους που περιέχονται στο αρχείο και το βιβλίο του Γιάννη Δουατζή είναι κάτι παραπάνω από εύγλωττα. Χαρακτηριστικό δείγμα αποτελεί η εξόρμηση του Ιουνίου του 1944 από τα Ψαχνά για την εκκαθάριση της περιμέτρου του όρους Δίρφυς, στην οποία μετείχαν 128 «εύζωνοι» του εκεί λόχου μαζί με «τμήμα Γερμανών εξ 1 αξιωματικού και 55 οπλιτών» (Δουατζής 1982, σ.41). «Ευθύς ως εκινήθησαν δύο διμοιρίαι με μία τοιαύτη Γερμανών με επικεφαλής τον υποφαινόμενον, εδέχθησαν πυρά εξ αυτομάτων όπλων», διαβάζουμε στην αναφορά του διοικητή τους ταγματάρχη Τσιρίνη για τις 4.6.44. «Ηρχισεν η καταδίωξις εντός του δάσους των αντεθνικών ομάδων επί 4ωρον με αποτέλεσμα την σύλληψιν πολλών υπευθύνων του χωρίου» (σ.43). 

Στις 10 Ιουνίου, πάλι, ενώ η ελληνογερμανική φάλαγγα προχωρούσε προς τη Λάμαρη «συνελήφθη εξ απροόπτου παρατηρητής των αντεθνικών οργανώσεων, όστις παρά τας πιέσεις ουδέν εμαρτύρησεν περί της αποστολής του. Εξετελέσθη επί τόπου» (σ.43-4). Στις 13 Ιουνίου στο Κοτρώνι «τμήμα δυνάμεως 1 διμοιρίας Ελληνικής και 20 Γερμανών με δύο βαρέα πολυβόλα ενεπλάκη εις δίωρον αγώνα με αποτέλεσμα την σύλληψιν 4 εκ των υπευθύνων του Εφεδρικού ΕΛΑΣ φερόντων όπλα. Ομοίως την αυτήν ημέραν έτερον τμήμα ελληνικόν συνέλαβε έναν αντάρτην Κομμουνιστήν και τρεις Γυναίκας. Την αυτήν ημέραν και περί ώραν 16ην έτερον τμήμα ελληνικόν μετά Γερμανικού τοιούτου συνέλαβε δύο γυναίκας πλην ετραυματίσθη θανασίμως ο εκ του χωρίου Καστέλλα Ψαχνών στρατιώτης Μακρής Κωνσταντ. πεσών εις ενέδραν και πυροβοληθείς εξ εγγυτάτης αποστάσεως» (Φ.1.1).

Ακόμη αποκαλυπτικότερη είναι η διαταγή του αρχηγού των ταγματασφαλιτών, στρατηγού Παπαθανασόπουλου, για την εκκαθάριση της κεντρικής Εύβοιας (16.7.1944):«Πας πολίτης ευρισκόμενος κατά την πορείαν των αποσπασμάτων είτε κατά την νύκτα είτε κατά την ημέραν θα συλλαμβάνεται. Επίσης δέον να συλληφθώσιν άπαντες οι ποιμένες και τα μικρά ακόμη ποιμενόπαιδα, τα δε ποίμνια να κατάσχωνται εξ ολοκλήρου, καθ’ όσον έχει ήδη αποδειχθή ότι ούτοι είνε οι πολυτιμώτεροι βοηθοί, συνεργάται, τροφοδόται και σύνδεσμοι των ληστοσυμμοριτών. Επίσης δέον όπως κατάσχωνται άπαντα τα ζώα άτινα θα ανευρεθώσι εντός του κλοιού, εις οιονδήποτε και αν ανήκουσι ταύτα. [...] Οι Διοικηταί των αποσπασμάτων θα μεριμνήσωσι διά την συγκέντρωσιν ζώων προς φόρτωσιν του βαρέως οπλισμού των Γερμανικών τμημάτων και πυρομαχικών αυτών». Στην επιχείρηση που εξαπολύθηκε με ορμητήρια το Βασιλικό, την Ερέτρια και την Αμάρυνθο μετείχαν 4 λόχοι ταγματασφαλιτών, απόσπασμα της Ειδικής Ασφάλειας και δυο γερμανικοί λόχοι «μετά 6 βαρέων όλμων και 9 βαρέων πολυβόλων».

Σε μεγάλο βαθμό, οι εξορμήσεις αυτές ισοδυναμούσαν με οργανωμένο πλιάτσικο της υπαίθρου, ιδίως όσων χωριών υποστήριζαν το αντάρτικο. «Η Στροφιλιά, παλαιά κομμουνιστική φωλεά, πρέπει σκληρώς να τιμωρηθή», διαβάζουμε σε διαταγή του Παπαθανασόπουλου (21.7.44). «Να συλληφθώσιν άπαντες οι νέοι από 18-35 ετών. Αι περιουσίαι των υπευθύνων, ανταρτών και του εφεδρικού ΕΛΑΣ Στροφιλιάς να δημευθώσιν και γενικώς η Στροφιλιά να τιμωρηθή σκληρώς [...] Εις τους κατοίκους ολοκλήρου της περιοχής, ην πρόκειται να εκκαθαρίσωμεν, δέον να επιβληθή η κεκανονισμένη φορολογία εις είδος 10% επί της παραγωγής των και να μεριμνήσητε δια την συγκέντρωσιν και μεταφοράν. [...] Ιδιαιτέρως από την Στροφιλιά θα εισπραχθή το 20% επί της παραγωγής έστω και βιαίως. [...] Γενικώς, άπαντα τα Τμήματα θα μεριμνήσωσι διά την επίταξιν τροφίμων και ελαίου διά τους άνδρας των και διά την μεταφοράν εις Χαλκίδα όσον το δυνατόν μεγαλυτέρας ποσότητος». Εξαιρετικά εύγλωττη είναι επίσης η άκαρπη ενδοϋπηρεσιακή καταγγελία του ταγματάρχη Τσιρίνη κατά του Παπαθανασόπουλου και του επιτελείου του, για ιδιοποίηση αυτών των λαφύρων αλλά και των εγκαταλειμμένων εβραϊκών περιουσιών της Χαλκίδας (Δουατζής, σ.68-74).

Στο πεδίο της μάχης οι επιδόσεις των γερμανοτσολιάδων υπήρξαν αντίθετα μάλλον πενιχρές, ιδίως όταν στερούνταν τις πλάτες της Βέρμαχτ. Χαρακτηριστική η άρνηση των «ευζώνων» των Ψαχνών να πολεμήσουν μετά τον θάνατο 8 συντρόφων τους σε επίθεση ανταρτών στη Στενή (3.7.44): «Ανδρες αμφοτέρων λόχων επηρεασθέντες από αριθμόν απωλειών, εμφάνισιν όλμων και αφθονίαν πυρομαχικών [του ΕΛΑΣ] εξεδήλωσαν σημεία στάσεως, αρνούμενοι απολύτως παραμείνωσι Στενήν», ενημέρωσε χαρακτηριστικά ο Τσιρίνης τους προϊσταμένους του (σ.54), προτού συλλάβει -προσωρινά- τους «πρωταιτίους υπαξιωματικούς» (σ.160). Για την ανύψωση του ηθικού, ο Γερακίνης έστειλε πάντως αυθημερόν συγχαρητήρια στους υφισταμένους του: «Ληστοσυμμορίται επλήρωσαν ασφαλώς ακριβά παράφρονα επίθεσίν των κατά ηρωικών ευζώνων. Ανακοινώσατε εις τους άνδρες ότι ο διεξαγόμενος αγών κατά των καταλυτών πάσης ηθικής εννοίας και νομιμότητος είναι ίσως εκ τον ιερωτέρων ους διεξήγαγεν διά μέσου των αιώνων η ένδοξος φυλή μας».

Λιγότερο χαριτωμένες υπήρξαν κάποιες άλλες πτυχές αυτού του «ιερού αγώνα»: οι ομαδικές εκτελέσεις 93 «κομμουνιστών» στη Χαλκίδα, το κάψιμο ολόκληρων χωριών και οι μαζικές σφαγές χωρικών ως αντίποινα για τη δράση του αντάρτικου. Η συνεργασία με τους ναζί αποτυπώνεται και σε ιδιάζουσες φρικαλεότητες, όπως το σούβλισμα της Εβραίας δασκάλας του χωρού Στρόπωνες, Μέντυ Μόσχοβιτς, μετά τον ομαδικό βιασμό της από Γερμανούς και γερμανοτσολιάδες (7.3.1944).

Αξιοσημείωτη είναι, τέλος, η προσπάθεια να επιβληθεί μια αντεστραμμένη ανάγνωση αυτής της συνεργασίας: «Δεν εβοηθήσαμε τον κατακτητή, όπως μας κατηγορούν οι ληστοσυμμορίται», διακηρύσσει χαρακτηριστικά ο Παπαθανασόπουλος με προκήρυξή του στις παραμονές της απελευθέρωσης (9.9.44). «Το αντίθετον ακριβώς συνέβη. Ο κατακτητής μας εβοήθησε για να σώσουμε την πατρίδα μας και τη φυλή μας».

«Σταύρωση» και επανένταξη
Στην ενδοϋπηρεσιακή έκθεση που συνέταξε τον Αύγουστο του 1948, ως υπολοχαγός πλέον του κυβερνητικού στρατού, ο Επιτήδειος αποφεύγει προσεκτικά κάθε αναφορά στα κατοχικά πεπραγμένα του, περιοριζόμενος στην εξιστόρηση της συνθηκολόγησης του ίδιου και των συμπολεμιστών του. Η επτασέλιδη αφήγησή του ξεκινά στις αρχές Οκτωβρίου του 1944, με τη φυγή του από τις Γούβες για λόγους υγείας. Από το χωριό κατέβηκε «επί όνου» στο παραθαλάσσιο γερμανικό οχυρό, όπου επιβιβάστηκε σε καΐκι για τη Χαλκίδα. «Αναχωρών εκ Γουβών κατεχόμην υπό θλίψεως», γράφει, «διότι εγκατέλειπον συμπολεμιστάς με τους οποίους δεσμοί αρκετοί μας συνέδεσαν σφυρηλατηθέντες εις τα πεδία των μαχών διά την σωτηρίαν της φυλής μας. [...] Πάντως όμως πιστεύων εις το δίκαιον του αγώνος, ον διεξήγαγον οι κάτοικοι των Γουβών και όλα τα εν Ευβοία Τάγματα Ασφαλείας και έχων βαθείαν πίστην εις ο ιερόν έχουν οι Ελληνες, διότι θρησκευτικήν οικογενειακήν αγωγήν έλαβον, έμεινα ήσυχος και είχον την στερεάν πεποίθησιν ότι ο Θεός θα προστατεύση αυτούς» (σ.1).

Στο νοσοκομείο παρέμεινε μια βδομάδα. Οταν βγήκε, ο Παπαθανασόπουλος είχε απαγορεύσει πια κάθε απόπλου από τη Χαλκίδα, οπότε αντί για το πόστο του κατέφυγε στο χωριό του. Εκεί θα τον βρουν τα κακά μαντάτα: «από ραδιοφώνου επληροφορούμεθα την παράδοσιν των Ταγμάτων της Πελοποννήσου και συνεπώς θα ήρχετο και η δική μας σειρά, ήτις και δεν εβράδυνε» (σ.1). Οταν έφτασε στα Ψαχνά ένας αξιωματικός-εκπρόσωπος της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, οι ταγματασφαλίτες προτίμησαν να παραδοθούν αμαχητί. Κατά τη μεταγωγή τους στη Χαλκίδα, γιουχάρονται από τα συγκεντρωμένα πλήθη˙ εμπειρία που, παρά την απουσία φυσικής βίας, ο αμετροεπής ανθυπασπιστής μας δεν διστάζει να ταυτίσει στην έκθεσή του με τα πάθη του… Χριστού:

«Η πορεία μας εκ Ψαχνών προς Χαλκίδα και η διέλευσις εξ Αρτάκης έφερεν εις τον νουν τον τόπον του κρανίου ένθα οδηγείτο ο Σωτήρ του κόσμου προς Σταύρωσιν, διότι αι λέξεις του ευαγγελίου αι αναφερόμεναι εις τα μαρτύρια του Κυρίου εύρισκον πανηγυρικήν επαλήθευσιν εις την περίπτωσίν μας καθ’ όσον καθ’ όλην την διάρκειαν της πορείας εδέχθημεν εμπαιγμούς και κολαφισμούς. Εισελθόντες εις Χαλκίδα και διασχίσαντες τας οδούς αυτής εδέχθημεν νέας ύβρεις. Εν συνεχεία ετέθημεν υπό αυστηροτάτην απομόνωσιν, μη δυνάμενοι να ερχόμεθα εις επαφήν με τον λοιπόν κόσμον. Καθημερινώς δε αντικρύζαμεν μετά βδελυγμίας τας κακούργους φυσιογνωμίας των φρουρών μας ελασιτών» (σ.2).

Η αυτοβιογραφική αυτή αφήγηση ολοκληρώνεται με τη λεπτομερή περιγραφή της συμβολής του Επιτήδειου στη συνθηκολόγηση των συντρόφων του που παρέμεναν ταμπουρωμένοι στο οχυρό των Γουβών. Συνοδευόμενος μέχρι εκεί από ένα απόσπασμα Αγγλων κι ΕΛΑΣιτών, δεν παραλείπει να υποσημειώσει την «οικτράν» εντύπωση που του προκάλεσαν «αι ποικίλαι στολαί και είδη οπλισμού» των ανταρτών. Αποκαλυπτική είναι επίσης η πληροφορία που παραθέτει, πως οι ταγματασφαλίτες «δεν έτρεφον εμπιστοσύνην» στους Βρετανούς φαντάρους επειδή αυτοί «έφερον ερυθρούς μπερέδες, το πλέον μισητόν εις αυτούς χρώμα, το αντιπροσωπεύον το αίμα και την θηριωδίαν των Κομμουνιστών» (σ.3).
Στην κορυφή της ιεραρχίας

Για τη μεταπολεμική υπηρεσιακή εξέλιξη του πρώην γερμανοτσολιά στον ελληνικό στρατό δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα. Η λακωνική νεκρολογία του μας πληροφορεί απλώς ότι «διετέλεσε Διοικητής της 155 ΜΜΠ και της VIII ΜΠ, Διευθυντής 2ου Ε.Γ. και Α′ Υπαρχηγός ΓΕΣ». Σ’ αυτό το τελευταίο αξίωμα διορίστηκε στις 10 Ιουνίου 1974, κατά την ύστερη φάση της δικτατορίας Ιωαννίδη, με ταυτόχρονη προαγωγή του σε αντιστράτηγο («Μακεδονία» 11.6.74). Στη θέση αυτή θα τον βρουν, ένα μήνα μετά, το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Οι εκθέσεις των συναδέλφων του συμφωνούν ότι κατά τη σύσκεψη της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας την 21η Ιουλίου υποστήριξε με θέρμη την αποφυγή πολέμου με την Τουρκία, τονίζοντας την αδυναμία του ελληνικού στρατού να τα βγάλει πέρα (Αρχείο Καραμανλή, τ.7ος, σ.352 & 358˙ Πέτρος Αραπάκης, «Το τέλος της σιωπής», Αθήνα 2000, σ.223˙ Γρ. Μπονάνος, «Ιδού η αλήθεια», Αθήναι 1986, σ.270). Στις επόμενες μέρες τού ανατέθηκε πάντως από την κυβέρνηση Καραμανλή η προετοιμασία των δυνάμεων που θ’ αποστέλλονταν στην Κύπρο σε περίπτωση κλιμάκωσης.

Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο στρατηγός Επιτήδειος διατήρησε τη θέση του για μερικούς μήνες. Αποστρατεύθηκε στις 4 Μαρτίου 1975, κατά τις σαρωτικές αλλαγές που ακολούθησαν το αποτυχημένο ιωαννιδικό «πραξικόπημα της πιτζάμας». Σύμφωνα με την επίσημη σχετική ανακοίνωση, στις «ανακατατάξεις» εκείνες πρυτάνευσαν τα κριτήρια της «επαγγελματικής ικανότητος» των στελεχών και της «νομιμοφροσύνης προς το δημοκρατικόν καθεστώς».

Την ίδια περίπου εποχή ξεκίνησε την καριέρα του ο γιος του. Από τις εφημερίδες των ημερών πληροφορούμαστε ότι ο Γεώργιος Επιτήδειος ονομάστηκε ανθυπολοχαγός τον Ιούλιο του 1975, έχοντας εισαχθεί και φοιτήσει στην Ευελπίδων επί χούντας. Οι δημοκρατικές συνθήκες των επόμενων δεκαετιών υπήρξαν, βέβαια, ριζικά διαφορετικές από εκείνες που υπηρέτησε ο πατέρας του. Ωσπου, με το πλήρωμα του χρόνου, το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά.

Η καριέρα του προϊσταμένου
«Απώλειαι: εκ των ημετέρων, εις Γερμανός στρατιώτης βαρέως τραυματίας». Η ιστορική αυτή ρήση που κοσμούσε την ημερήσια διαταγή του υποδιοικητή των ταγματασφαλιτών της Εύβοιας, συνταγματάρχη Χρήστου Γερακίνη για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην κεντρική Εύβοια (4.6.1944), κάθε άλλο παρά εμπόδισε την ευδόκιμη σταδιοδρομία του συντάκτη της στο μεταπολεμικό κράτος των εθνικοφρόνων. Οπως δεν την εμπόδισε και η λίγο μεταγενέστερη διαταγή του προς τους υφισταμένους του να «επιβάλουν το κράτος του νόμου αδιαφορούντες αν τούτο επιβάλλει την λήψιν των σκληροτέρων μέτρων» (5.7.1944).

Λίγο μετά τη Βάρκιζα ο Γερακίνης διορίστηκε από την κυβέρνηση Βούλγαρη υποδιοικητής της Σχολής Ευελπίδων, για να διασφαλίσει -προφανώς- την εθνικά ορθή διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς αξιωματικών. Οπως διαβάζουμε στη «Μαύρη Βίβλο» που εξέδωσε τον Ιούνιο του 1945 το ΕΑΜ, εις βάρος του εκκρεμούσαν πάνω από 20 μηνύσεις κι είχαν ήδη εκδοθεί από τον ανακριτή δύο εντάλματα σύλληψης. Τον Δεκέμβριο προήχθη σε διοικητή της σχολής, τον Μάιο του 1946 του ανατέθηκε η διοίκηση του Γενικού Κέντρου Εκπαιδεύσεως Αξιωματικών («Εμπρός» 31.5.1946) κι ακολούθησε η προαγωγή του σε ταξίαρχο («Εμπρός» 23.7.1946, «Ριζοσπάστης» 1.8.1946). Την ίδια εποχή η δίκη του -και 13 συνεργατών του- αναβλήθηκε με εντολή του υπουργείου Δικαιοσύνης («Ριζοσπάστης» 17.5.1946). Το 1948-49 τον συναντάμε, στρατηγό πλέον, να διοικεί τη 15η μεραρχία του κυβερνητικού στρατού στις μάχες του Γράμμου. Το τελευταίο υπηρεσιακό πόστο που κατέλαβε, πριν αποστρατευθεί το φθινόπωρο του 1952 από την κυβέρνηση Πλαστήρα, ήταν η αρχηγία του Σώματος Εφοδιασμού Μεταφορών («Ελευθερία» 1.10.1952).

Τη στρατιωτική καριέρα ακολούθησε ωστόσο η πολιτική. Στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου 1952 ο στρατηγός κατέβηκε υποψήφιος με τον Ελληνικό Συναγερμό του Παπάγου στην εκλογική περιφέρεια Χαλκίδας και, ελέω πλειοψηφικού, βρέθηκε βουλευτής. Σύμφωνα με τις εφημερίδες των ημερών, η προεκλογική του καμπάνια δεν υπήρξε πάντως καθόλου ανέφελη: «Εις το χωρίον Ροβιές, το οποίον επί κατοχής είχε λεηλατηθεί υπό των ταγμάτων ασφαλείας», διαβάζουμε στη φιλελεύθερη «Ελευθερία» της 4.11.1952, «ο συναγερμικός υποψήφιος κ. Γερακίνης εξεδιώχθη κυριολεκτικώς με ρόπαλα υπό των κατοίκων». Τον Απρίλιο του 1954 ο στρατάρχης τον διόρισε υφυπουργό Συγκοινωνιών, για να τον αντικαταστήσει ωστόσο τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς με τον ανερχόμενο Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Σε τελική ανάλυση, ο Γερακίνης δεν υπήρξε πάντως το μόνο στέλεχος μεταπολεμικών κυβερνήσεων που βαρυνόταν με προβληματικές δηλώσεις επί κατοχής. Μολονότι απαλλαγμένος από το στίγμα του ένοπλου δωσιλογισμού, ο υφυπουργός Εθνικής Αμύνης του εθνάρχη Καραμανλή, Γεώργιος Θέμελης (1958-1961) έμεινε κι αυτός στην ιστορία για την προκήρυξη που τοιχοκόλλησε το 1943, ως νομάρχης Πέλλας, προειδοποιώντας τους κατοίκους πως «όποιος σηκώσει χέρι κατά των Γερμανών δεν είναι Έλλην».
Διαβάστε
*Γιάννης Δουατζής, Οι ταγματασφαλίτες (Αθήνα 1982, εκδ. Αφοι Τολίδη). Αποκαλυπτικά ντοκουμέντα για τη δράση των ταγματασφαλιτών της Εύβοιας, από το αρχείο του πολιτικού καθοδηγητή τους, δικηγόρου Ν. Αναγνωστόπουλου. Φωτοτυπίες των πρωτοτύπων, και πολλών ακόμη αδημοσίευτων εγγράφων, φυλάσσονται στο αρχείο του συγγραφέα που έχει κατατεθεί στο ΕΛΙΑ. 
*Τάσος Κωστόπουλος, Η αυτολογοκριμένη μνήμη. Τα Τάγματα Ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη (Αθήνα 1995, εκδ. Φιλίστωρ). Η ένταξη των ταγματασφαλιτών στο μεταπολεμικό κράτος με αντίτιμο τη σιωπή για τα κατοχικά κατορθώματά τους. Επισκόπηση της μνημονικής διαχείρισης του φαινομένου από την εθνικόφρονα πολιτική και ιστοριογραφία. 
*Σωτήρης Παπαπολίτης, Μέρες του 1943-1944 στην Εύβοια (Αθήνα 1995, εκδ. Χατζηνικολή). Αναμνήσεις ενός ΕΑΜικού στελέχους και ντοκουμέντα για την κρίσιμη χρονιά από την ιταλική συνθηκολόγηση ώς την απελευθέρωση. 
*Σταμάτης Καββαδίας, Η εθνική αντίσταση στην Εύβοια (Αθήνα 2007). Εξιστόρηση των ίδιων γεγονότων από τον επικεφαλής του ΕΑΜ Εύβοιας κατά το πρώτο επτάμηνο του 1944. 
*[Μιχάλης Ποντίκης], Ταξιάρχες 1944. Το πορφυρό σημάδι της αιωνιότητας (Κύμη 2009, εκδ. Δήμος Κύμης). Χρονικό μιας από τις ομαδικές σφαγές που πραγματοποίησαν στην Εύβοια Γερμανοί και ταγματασφαλίτες. Στον πρόλογο του βιβλίου, ο συγγραφέας εξηγεί πως απέφυγε κάθε αναφορά στα ονόματα των ταγματασφαλιτών, προκειμένου ν’ αποφευχθεί ο στιγματισμός των απογόνων τους από τις τοπικές κοινωνίες.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ