Σήμερα εκλογές στη ΝΕΑ ΡΩΣΙΑ (της Ουκρανίας)

Στο Donetsk και στο Lugansk άρχισαν να ψηφίζουν στις εκλογές φωτο 

2 Νοεμβρίου Donetsk. Οι κάτοικοι επιλέγουν τους αντιπροσώπους της Συνέλευσης και τον επικεφαλής της DNR.Κατά την διάρκεια της διαδικασίας θα πρέπει να είναι παρόντες διεθνείς παρατηρητές. Για την προεδρία της Δημοκρατίας υπάρχουν τρεις υποψήφιοι (επικεφαλής) Αυτοί είναι: Ο σημερινός Πρωθυπουργός ΑλέξανδροςZakharchenko, ο γνωστός ισχυρός στην περιοχή Γιουρι Sivokonenko και ο αντιπρόεδρος Ομιλητής του Κοινοβουλίου της Ένωσης της Νέας Ρωσίας Αλέξανδος Kofman.  

Εκλογες στο Lugansk  10:00 τοπική ώρα

http://dnr-news.com

Προς μια νέα δημοκρατική διεθνή Τάξη πραγμάτων

 Tάκης Φωτόπουλος

Το θεσμικό πλαίσιο που έχει εγκαθιδρυθεί σήμερα σε όλο τον κόσμο, δηλαδή σε όλες τις χώρες που έχουν ενσωματωθεί στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αποτελείται από ένα μοντέλο στο οποίο η οικονομική ανάπτυξη, (αν όχι η «ανάπτυξη γα την ανάπτυξη»!), είναι ο θεμελιώδης οικονομικός στόχος. Σε αυτό το πλαίσιο, η συνέχιση της ανάπτυξης εξαρτάται από μια διαδικασία περαιτέρω διεθνοποίησης της οικονομίας, που αποτελεί ένα συνεχώς ανανεούμενο φαύλο κύκλο. Η καταστροφή της οικονομικής αυτοδυναμίας δημιουργεί ανάγκες για όλο μεγαλύτερες εισαγωγές και, επομένως, για μεγαλύτερες εξαγωγές για την χρηματοδότησή τους.

 Όμως, μεγαλύτερες εξαγωγές προϋποθέτουν μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, επομένως παραγωγικότητα, που με τη σειρά της εξαρτιέται βασικά από τις επενδύσεις. Και ποιος ελέγχει το διεθνές εμπόριο, αλλά και τις υπερεθνικές επενδύσεις, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία; Φυσικά, οι πολυεθνικές, οι οποίες διαθέτουν την παραγωγική και τεχνολογική βάση που επιτρέπουν την συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας που απαιτείται από τον σκληρό διεθνή ανταγωνισμό.

Με άλλα λόγια, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν είναι πια τα έθνη-κράτη που ανταγωνίζονται για το μοίρασμα των αγορών, αλλά οι πολυεθνικές που κυβερνούν σήμερα τον κόσμο, ανεξάρτητα από τη χώρα που εστιάζουν τις δραστηριότητές τους. Έτσι, το γεγονός ότι π.χ. η Κίνα παρουσιάζεται σήμερα ως οικονομική υπερδύναμη δεν είναι ένα οικονομικό θαύμα, αλλά απλώς μια οικονομική οφθαλμαπάτη. Είναι αρκετό να σταματήσει να παρέχει τα «συγκριτικά πλεονεκτήματα», που προσφέρει σήμερα, ιδίως όσον αφορά στο φθηνό κόστος παραγωγής στις πολυεθνικές, για να τελειώσει σε μια νύχτα το «όνειρό» της, όταν οι πολυεθνικές θα μετακομίσουν π.χ. στη γειτονική «δύναμη» Ινδία, ή σε μία από τις πολλές άλλες χώρες που τις ικετεύουν να επενδύσουν στην δική τους περιοχή.

Είναι, επομένως, σαφές ότι ο θεμελιώδης στόχος της κοινωνικής πάλης, σήμερα, δεν μπορεί παρά να είναι η πλήρης ρήξη με την παρούσα ΝΔΤ και η οικοδόμηση μιας νέας δημοκρατικής διεθνούς τάξης που θα θεμελιώνεται σε κυρίαρχα και οικονομικά αυτοδύναμα έθνη-κράτη. Οι συνθήκες ουσιαστικής πολιτικής και οικονομικής «κατοχής», κάτω από τις οποίες ζούμε σήμερα, σημαίνουν ότι πραγματική Αντίσταση είναι δυνατή μόνο στο πλαίσιο παλλαϊκών Μετώπων για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ), με στόχο την οικονομική και την εθνική κυριαρχία, μέσα από την ρήξη με την ΝΔΤ.
 Στη συνέχεια, όταν ο λαός μιας συγκεκριμένης χώρας θα έχει έλθει σε παρόμοια ρήξη, θα πρέπει να ενωθεί με τους αγωνιζόμενους λαούς άλλων χωρών σε παρόμοιο οικονομικό επίπεδο για να σχηματίσουν νέες οικονομικές ενώσεις κυρίαρχων εθνών ώστε να επιτύχουν, σε συλλογικό επίπεδο, την οικονομική αυτοδυναμία τους. Σε ένα περιβάλλον, δηλαδή, που θα κάνει αδύνατη την μεταφορά οικονομικών πλεονασμάτων μεταξύ χωρών. Για όλα αυτά, βέβαια, οι λαοί, που τα «οσμίζονται» βέβαια, δεν ακούνε τίποτα από τα ΜΜΕ που τους βομβαρδίζουν με ασημαντότητες ή εσκεμμένες διαστρεβλώσεις, μια «Αριστερά» που περί άλλα τυρβάζει και τις…βαθυστόχαστες αναλύσεις (συνήθως καλοπληρωμένων «διανοητών») που συμπεραίνουν ότι φταίει η «παθητικότητα» τους που δεν κατεβαίνουν στους δρόμους!



Με αυτή την έννοια, η ολοκλήρωση μιας Ευρασιατικής Ένωσης, όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί, δηλαδή, ως μια οικονομική ένωση κυρίαρχων κρατών που, στην ολότητά τους, θα εξασφάλιζαν την αυτοδυναμία, και θα είχαν την δυνατότητα να επιβάλουν οποιουσδήποτε κοινωνικούς ελέγχους αποφασίσουν πάνω στις αγορές, θα ήταν ένα γεγονός τεράστιας σημασίας για την ανάπτυξη μια νέας δημοκρατικής διεθνούς τάξης που θα αντικαθιστούσε, τελικά, την σημερινή εγκληματική ΝΔΤ, η οποία έχει ήδη καταστρέψει τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον πλανήτη. Ιδιαίτερα, μάλιστα, αν η Ευρασιατική Ένωση θα εξαπλωνόταν ώστε να καλύπτει επίσης όλους τους λαούς της γης, οι οποίοι σήμερα αγωνίζονται ενάντια στην Υπερεθνική Ελίτ για την εθνική τους κυριαρχία και αυτοδιάθεση, είτε στον Αραβικό κόσμο (Συρία, Ιράν, Ιράκ, Λιβύη κ.λπ.), είτε στη Λατινική Αμερική (Κούβα, Βενεζουέλα, Βολιβία) και αλλού.
Έτσι, η νέα δημοκρατική διεθνής τάξη των κυρίαρχων και αυτοδύναμων Εθνών θα μπορούσε να θέσει τα θεμέλια για την υπέρβαση των ιστορικών συστημάτων ελέγχου (ιδιωτικού έναντι κρατικού) πάνω στα μέσα παραγωγής και διανομής. Σήμερα, το ιστορικά κρίσιμο ζήτημα είναι πώς θα δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε ο έλεγχος των μέσων παραγωγής να ασκείται άμεσα από την κοινωνία, μέσα από τις συνελεύσεις των πολιτών, οι οποίες θα καθορίζουν τις οικονομικές και πολιτικές διαδικασίες. Αυτό είναι ιδιαίτερα επιτακτικό καθήκον σήμερα, όταν έχει πλέον συνειδητοποιηθεί πλήρως ότι η κατάρρευση του διπολικού ψυχροπολεμικού κόσμου αντί να οδηγήσει στην δημιουργία ενός μαζικού κινήματος προς αυτή την κατεύθυνση, οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο: την δημιουργία του παρόντος εγκληματικού μονοπολικού κόσμου και την παράλληλη ανάπτυξη μιας εκφυλισμένης «Αριστεράς» που άμεσα ή έμμεσα τον στηρίζει. Είτε υποστηρίζοντας ότι θα τον αλλάξει «από τα μέσα» (το γνωστό παραμύθι κάθε βολεμένου «αριστερού»), είτε υποστηρίζοντας ότι όλα τα κινήματα που αναπτύσσονται σήμερα «από κάτω» κατά της ΝΔΤ του μονοπολικού κόσμου μας δεν εκφράζουν τελικά παρά ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ότι μόνο η παγκόσμια επανάσταση θα μας σώσει, κάποτε στην επομένη χιλιετηρίδα!

Η ανάπτυξη, επομένως, του αγώνα των λαών για μια νέα δημοκρατική διεθνή Τάξη θα οδηγήσει πιθανότατα σε μια μεταβατική περίοδο, στην οποία θα συνυπάρχει σε κατάσταση συνεχούς έντασης, η σημερινή ΝΔΤ με τον νέο κόσμο των αυτοδύναμων και κυρίαρχων λαών που θα μπορούσε να εκπροσωπεί η Ευρασιατική Ένωση, με κορμό το μεγάλο πατριωτικό μέτωπο κατά της παγκοσμιοποίησης του Ρωσικού λαού που συνενώνει από κομουνιστές και ριζοσπαστικούς σοσιαλδημοκράτες μέχρι ορθόδοξους και εθνικιστές. Αυτό, βέβαια, εάν τελικά ηττηθεί η «πέμπτη φάλαγγα» των «φιλελεύθερων παγκοσμιοποιητών» μέσα στη Ρωσία που σήμερα είναι σε αδυσώπητο αγώνα––με την αμέριστη βέβαια στήριξη της Υπερεθνικής Ελίτ–– με το Μέτωπο αυτό. Μια στρατηγική σαν την παραπάνω θα επιτρέψει την οικοδόμηση «από τα κάτω» μια νέας μορφής διεθνισμού που θα εμπνέεται από τις αρχές της αλληλεγγύης και της αμοιβαίας βοήθειας, αντί για τις καταστροφικές αρχές της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους όπως σήμερα.

http://www.antipagkosmiopoihsh.gr

Συγκλονίζει η επιστολή της προέδρου της Αργεντινής στον Ομπάμα

 Περήφανη επιστολή μιας Περίφανης Πατριώτισσας  στον Ομπάμα!

Posted by spitha80 ανάρτηση από την ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ Νοεμβρίου 1, 2014

«Είναι διορισμένη από εσένα αυτή που υβρίζει την πατρίδα μου και τον λαό μου υπερασπιζόμενη τα κοράκια;»

Για μία ακόμα φορά, η πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Κίρχνερ αποδεικνύει ότι είναι μια από τις ελάχιστες εναπομείνασες ηγετικές προσωπικότητες που μπροστά στο συμφέρον της πατρίδας τους δεν γονατίζουν, ούτε σκύβουν το κεφάλι. H επιστολή της προς τον Αμερικανό Πρόεδρο, η οποία στάλθηκε στις 30 Οκτωβρίου, είναι πραγματικά συγκλονιστική!

Μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Κύριε Πρόεδρε,

Σας γράφω για να σας επιστήσω την προσοχή σε ένα θέμα που, αν επιβεβαιωθεί από εσάς, θα έχει σοβαρές συνέπειες στις σχέσεις μεταξύ των χωρών μας.

Αυτό που θα ήθελα να ξέρω είναι αν η Νάνσυ Σόντερμπεργκ, το πρόσωπο που έχει διοριστεί από εσάς ως πρόεδρος του PIDB (Public Interest Declassification Board), το οποίο αναφέρεται κατευθείαν στην αμερικανική κυβέρνηση, είναι επίσης συμπρόεδρος της  «American Task Force Argentina» (ATFA), μιας οντότητας που δημιουργήθηκε ειδικά για να επιτίθεται και να βρίζει την Αργεντινή και την πρόεδρό της.

Όπως ασφαλώς θα γνωρίζετε, στα καθήκοντα του PIDB περιλαμβάνονται η ανάλυση κρίσιμων θεμάτων εθνικής ασφάλειας και η παροχή συμβουλών στον Πρόεδρο και σε άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους των ΗΠΑ. Μάλιστα, στις 10 Νοεμβρίου του 2012, κατά τον επαναδιορισμό της κυρίας Σόντερμπεργκ, ο Λευκός Οίκος χαρακτήρισε δημοσίως τη θέση της ως «κομβική». Ωστόσο, στο επίσημο βιογραφικό που διανεμήθηκε από το γραφείο σας, δεν αναφέρεται η θέση της Σόντερμπεργκ στην ATFA και στο βιογραφικό της συμπροέδρου που διανέμεται από την ATFA δεν αναφέρεται η υψηλή θέση που κατέχει το εν λόγω πρόσωπο στο Λευκό Οίκο. Μήπως πρόκειται για περίπτωση συνωνυμίας;

Επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω ότι η Νάνσυ Σόντερμπεργκ, η συμπρόεδρος της ΑΤFA, διεξήγαγε μια πρωτοφανών διαστάσεων συκοφαντική και δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον του λαού και των αρχών της χώρας μου και ειδικά εναντίον μου, με σκοπό την καταστροφή της Δημοκρατίας της Αργεντινής προς όφελος των ληστρικών funds που επιδιώκουν να κερδίσουν τεράστια ποσά, περιορίζοντας το κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας μου για την αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους της.

Μεταξύ άλλων σημειώνω την εξωφρενική κατάσχεση της ναυαρχίδας του Ναυτικού της Αργεντινής, της φρεγάτας Libertad. Το δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε ομόφωνα την άρση της κατάσχεσης με την αιτιολογία ότι συνιστούσε παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου.

Έγιναν επίσης προσπάθειες να κατασχεθεί ένας δορυφόρος, ο οποίος χρησιμοποιείται σε πρόγραμμα της NASA. Θα είναι σίγουρα παράδοξο, αν η κυρία Σόντερμπεργκ του Λευκού Οίκου αποδειχθεί ότι είναι η ίδια Σόντερμπεργκ που καλωσόριζε και ενθάρρυνε δράσεις που επηρέασαν και τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η ATFA έχει δηλώσει ότι έχει δαπανήσει πολλά εκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία ενός λόμπι εναντίον της Αργεντινής εντός του αμερικανικού Κογκρέσου, ενώ επίσης  δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει προς όφελός της  οδυνηρά για τους Αργεντινούς γεγονότα, όπως την τρομοκρατική επίθεση κατά του κέντρου της εβραϊκής κοινότητας στο Μπουένος Άιρες το 1994, συκοφαντώντας την κυβέρνησή μου με εντελώς αβάσιμους ισχυρισμούς.

Οι σχέσεις μεταξύ των κυβερνήσεών μας θα επηρεαστούν αρνητικά, αν επίσης αποδειχθεί ότι η Νάνσυ Σόντερμπεργκ της ATFA είναι η Σόντερμπεργκ που σας συμβουλεύει για θέματα εθνικής ασφάλειας, αλλά και το ίδιο άτομο που διοικεί το ληστρικό fund NML Capital, το οποίο έχει την έδρα του στις Νήσους Κέιμαν και πρωτοστατεί στη διεθνή δικαστική εκστρατεία κατά της χώρας μου».

«Θα ήταν απαράδεκτο αν μια τέτοια “κομβική” θέση της κυβέρνησής σας, με πρόσβαση σε διαβαθμισμένες πληροφορίες και απευθείας σχέσεις με το Κογκρέσο, καλύπτεται από ένα άτομο που παράλληλα συμπροεδρεύει σε μια οργάνωση που είναι αφιερωμένη στην επίθεση και τη δυσφήμηση ενός κυρίαρχου έθνους που επιθυμεί να έχει παραγωγικές σχέσεις με τη χώρα σας. Ελπίζουμε, λοιπόν, ότι όλο αυτό δεν είναι παρά μια παρεξήγηση, μια απλή περίπτωση συνωνυμίας.

Κύριε Πρόεδρε,

Η επερχόμενη Σύνοδος των G20 που θα διεξαχθεί στις 15-16 Νοεμβρίου στο Μπρίσμπαν θα είναι μια καλή ευκαιρία για να εργαστούμε από κοινού εναντίον των ληστρικών funds, να ενισχύσουμε την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και να εξαλείψουμε τους φορολογικούς παραδείσους. Ο ρόλος των εθνικών ηγετών είναι να επιλύονται αυτά τα προβλήματα. Η χειραγώγηση από λομπίστες που υπηρετούν αδίστακτους ανθρώπους δεν μπορεί να γίνει δεκτή», καταλήγει η πρόεδρος της Αργεντινής.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ΠΡΟΘΥΜΗ ΓΙΑ ΟΛΑ»

Σβήνουν τις «κόκκινες γραμμές» για να επιστρέψουν οι δανειστές 

Έτοιμη να πει «ναι» σε όλες τις απαιτήσεις της τρόικας είναι η κυβέρνηση, προκειμένου να επιτευχθεί η συμφωνία με τους εκπροσώπους των δανειστών και να παραμείνει η χώρα σε… τροχιά εξόδου από το μνημόνιο.

Αυτή φυσικά είναι δική τους εκτίμηση καθώς οι δανειστές δεν δείχνουν να συμμερίζονται τις απόψεις της ελληνικής πλευράς περί εξόδου από την επιτήρηση. Η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ εξάλλου το είχε ξεκαθαρίσει στον κ. Χαρδούβελη: «Προχωρήστε στις μεταρρυθμίσεις και αφήστε στην άκρη τα περί εξόδου από το μνημόνιο».

Την ώρα που τα μηνύματα από Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον έλεγαν ότι οι δανειστές δεν πρόκειται να επιστρέψουν στην Αθήνα αν η ελληνική πλευρά δεν αναλάβει πρωτοβουλίες, το ένα μετά το άλλο τα στελέχη της κυβέρνησης σπεύδουν να σβήσουν τις «κόκκινες γραμμές» σε ασφαλιστικό και εργασιακά θέλοντας να δείξουν πως η κυβέρνηση παραμένει πιστή στα συμφωνηθέντα.

Το έργο είναι γνωστό εδώ και πέντε χρόνια. Οι δανειστές απαιτούν, η ελληνική κυβέρνηση θέτει «κόκκινες» γραμμές, μετά βγαίνουν οι «αντάρτες» και λένε πως δεν θα ψηφίσουν και μέχρι τη… Βουλή οι «κόκκινες» γραμμές έχουν γίνει και διακεκομμένες και… ροζ!

Τα διαδοχικά τελεσίγραφα του επιτρόπου Οικονομίας της Ε.Ε. Σάϊμον Ο'Κόνορ που ζητεί εμπράγματες εγγυήσεις και αντίστοιχες κινήσεις προκειμένου να ξεκινήσουν οι συζητήσεις την ερχόμενη εβδομάδα με στόχο την εκταμίευση της προτελευταίας δόσης του 2014 ύψους 7,1 δις ευρώ, έχουν ανησυχήσει την κυβέρνηση που πλέον τα… μαζεύει για εργασιακά και ασφαλιστικό και ετοιμάζεται να στρώσει κόκκινο χαλί στους επικεφαλής της τρόικας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η τρόικα ζητάει:

1. Σαφές σχέδιο για το Νέο Μισθολόγιο στο Δημόσιο (με αυξομειώσεις μισθών) το οποίο θα έχει και την στήριξη του ΠΑΣΟΚ και παράλληλα 5.500 απολύσεις ως τα Χριστούγεννα.

2. Πρόταση της κυβέρνησης για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, νέο... συνδικαλιστικό νόμο και θεσμοθέτηση του λοκάουτ (ανταπεργία των εργοδοτών).

3. Ολoκληρωμένη πρόταση του υπουργείου Οικονομικών για τη μεταρρύθμιση του καθεστώτος του ΦΠΑ με στόχο την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

4. Πρόταση της κυβέρνησης για νέο Ασφαλιστικό με βάση τις αναλογιστικές μελέτες που ολοκληρώνονται.

Όλα τα παραπάνω (με εξαίρεση ένα μέρος από τα Εργασιακά) υπάρχουν ως συμφωνημένες δεσμεύσεις στο αναθεωρημένο μνημόνιο που οριστικοποιήθηκε τον Μάιο.

Η κυβέρνηση ευελπιστεί σε αυτή τη φάση να καταφέρει να πείσει τους δανειστές να παραπεμφθούν μετά το πρώτο τρίμηνο οι νέες μειώσεις στις κύριες συντάξεις και να "παγώσουν" για το ίδιο διάστημα οι μειώσεις στις επικουρικές, σπεύδοντας ταυτόχρονα με έκτακτη χρηματοδότηση να καλύψει τις τρέχουσες παροχές στο ενιαίο επικουρικό ταμείο (ΕΤΕΑ).

«Μουδιασμένη» η κυβέρνηση από τη στάση των δανειστών

Την απαίτηση της τρόικας για την «παρουσίαση ενός πλήρους πακέτου προτάσεων πολιτικής» ως προϋπόθεση επιστροφής στην Αθήνα επιβεβαίωσε την Πέμπτη στην Ουάσιγκτον ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ Τζέρι Ράις.  Όταν πιέστηκε από τους δημοσιογράφους ο κ. Ράις είπε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα επιστροφής της τριμερούς.

Την ίδια ώρα κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών ανέφεραν με υπερένταση τι δεν υπάρχει εμπλοκή με την τρόικα. Το ύφος τους ωστόσο πρόδιδε πως τα πράγματά δεν πάνε καλά.

Το «παγωμένο» αυτό κλίμα στις τάξεις των δανειστών μετέφερε στον Πρωθυπουργό το απόγευμα της Πέμπτης ο υπουργός Οικονομικών κ. Γκίκας Χαρδούβελης μια ημέρα μετά τη συνάντησή του με τον ομόλογό του Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Βερολίνο.

Παρά τα… καλά νέα που μετέδιδαν κυβερνητικοί κύκλοι για το ραντεβού του Βερολίνου, οι οποίοι μάλιστα έκαναν λόγο για συμφωνία περαιτέρω στήριξης της Ελλάδας, το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας έσπευσε να προσγειώσει τους Έλληνες: «Απορρίπτουμε τις αναφορές σε ελληνικά ΜΜΕ ότι η Γερμανία και η Ελλάδα κατέληξαν σε συμφωνία,  χθες, για περαιτέρω στήριξη προς την Ελλάδα μετά το τέλος του προγράμματος διάσωσης» ανέφερε ο εκπρόσωπος του  Σόιμπλε Φράνκ Πολ Βέμπερ. «Η συνάντηση έληξε χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα» προσέθεσε.

Η κυβέρνηση πλέον επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να «μπαλώσει τρύπες» τις οποίες θα παρουσιάσει στο Eurogroupτης 6^ης Νοεμβρίου με στόχο να πείσει τους δανειστές να επιστρέψουν στην Αθήνα.

Όπως είναι φυσικό, οι περίφημες «κόκκινες» γραμμές πάνε… περίπατο! Πηγές ωστόσο της κυβέρνησης αναφέρουν ότι η ελληνική πλευρά πιέζει για ένα σχήμα εποπτείας που θα σχεδιαστεί για την περίπτωση της Ελλάδας (tailor-made) και δεν θα περιέχει τον «κωδικό» MoU, δηλαδή την υπογραφή μνημονίου. Οι αντιδράσεις όμως που έρχονται από την πλευρά των δανειστών είναι μάλλον ψυχρές και αδιάφορες. 

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ 

Τροϊκανοί Μη σώσετε κι έρθετε!

Καρτερός Θανάσης

• |
• 01.11.2014

Μακάβριο σκηνικό και πάλι. Η τρόικα δεν έρχεται, λέει, να ελέγξει τα πεπραγμένα των εν Αθήναις μαθητών της, αν οι τελευταίοι δεν δεσμευτούν για χιλιάδες νέες απολύσεις και νέες μειώσεις μισθών στο Δημόσιο. Και για νέα, πιο large ας πούμε, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Και για νέο συνδικαλιστικό νόμο που θα αφανίζει την απεργία και θα εμφανίζει την ανταπεργία -το λοκ άουτ. Και για νέο ασφαλιστικό. Και ποιος ξέρει για τι άλλο. Νέο.

Φυσικά η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για τα περισσότερα από αυτά με το αναθεωρημένο Μνημόνιο. Αλλά ο Σαμαράς προτίμησε να απαγγέλλει στίχους επιτυχίας και ο Χαρδούβελης να τραγουδά άσματα για τη χαραυγή της καινούργιας μέρας, αντί να πουν την αλήθεια για το τι μας περιμένει. Και τώρα η τρόικα ζητά τον λογαριασμό. Και αυτοί συσκέπτονται πόσα κεφάλια, πόσα δικαιώματα, πόσους ανέργους θα της δώσουν για να την εξευμενίσουν. Έτσι πάει το πράγμα, δυστυχώς.

Κι έτσι θα πάει. Το αέναο του γκρίζου. Μια αλυσίδα από απαιτήσεις, που ξεπερνούν κάθε όριο όχι μόνο δημοκρατικής τάξης και κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά και ανθρωπιάς, και σεβασμού της χώρας και των ανθρώπων της. Και κάθε απαίτηση είναι απολύτως "λογική", γιατί πατάει σε μια προηγούμενη απαίτηση, που έχει γίνει δεκτή ως λογική από τη συγκυβέρνηση. Η οποία δεν αποδεικνύεται για άλλη μια φορά μόνο εθνικά λίγη και κοινωνικά ανάλγητη. Αποδεικνύεται και πολιτικά στραβή, ανόητη και ανιστόρητη.

Γιατί; Μα γιατί από παραχώρηση σε παραχώρηση και από αξιολόγηση σε αξιολόγηση πιστεύει (;) και καλλιεργεί την αυταπάτη ότι κάποτε θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να βγει από τον κλοιό εκείνοι που την έκλεισαν σ' αυτόν. Θα αναγνωριστούν, σου λέει, οι θυσίες του ελληνικού λαού! Κι επειδή δεν αναγνωρίζονται, επιβάλλουν νέες και νέες και νέες. Και απαιτούν οι αξιολογητές νέες και νέες και νέες. Σε μια ατέλειωτη αλυσίδα βαρβαρότητας, που την ονομάζουν Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα και -αυτό κι αν είναι κωμειδύλλιο- μεταρρυθμίσεις!

Είναι τόσο φανερό πια αυτό που χρειάζεται, ώστε να μη χρειάζονται επιχειρήματα. Η τρόικα ζητάει να γκρεμίσουμε τα τελευταία τείχη δημοκρατικής αντοχής, κοινωνικής συνοχής, ανθρώπινης ανοχής, για να μας έρθει; Ε, κάποιος πρέπει να της απαντήσει: Μη σώσετε κι έρθετε. Κι αυτός ο κάποιος υπάρχει και είναι έτοιμος... 

Μακάβριο σκηνικό και πάλι. Η τρόικα δεν έρχεται, λέει, να ελέγξει τα πεπραγμένα των εν Αθήναις μαθητών της, αν οι τελευταίοι δεν δεσμευτούν για χιλιάδες νέες απολύσεις και νέες μειώσεις μισθών στο Δημόσιο. Και για νέα, πιο large ας πούμε, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Και για νέο συνδικαλιστικό νόμο που θα αφανίζει την απεργία και θα εμφανίζει την ανταπεργία -το λοκ άουτ. Και για νέο ασφαλιστικό. Και ποιος ξέρει για τι άλλο. Νέο.

Φυσικά η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για τα περισσότερα από αυτά με το αναθεωρημένο Μνημόνιο. Αλλά ο Σαμαράς προτίμησε να απαγγέλλει στίχους επιτυχίας και ο Χαρδούβελης να τραγουδά άσματα για τη χαραυγή της καινούργιας μέρας, αντί να πουν την αλήθεια για το τι μας περιμένει. Και τώρα η τρόικα ζητά τον λογαριασμό. Και αυτοί συσκέπτονται πόσα κεφάλια, πόσα δικαιώματα, πόσους ανέργους θα της δώσουν για να την εξευμενίσουν. Έτσι πάει το πράγμα, δυστυχώς.

Κι έτσι θα πάει. Το αέναο του γκρίζου. Μια αλυσίδα από απαιτήσεις, που ξεπερνούν κάθε όριο όχι μόνο δημοκρατικής τάξης και κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά και ανθρωπιάς, και σεβασμού της χώρας και των ανθρώπων της. Και κάθε απαίτηση είναι απολύτως "λογική", γιατί πατάει σε μια προηγούμενη απαίτηση, που έχει γίνει δεκτή ως λογική από τη συγκυβέρνηση. Η οποία δεν αποδεικνύεται για άλλη μια φορά μόνο εθνικά λίγη και κοινωνικά ανάλγητη. Αποδεικνύεται και πολιτικά στραβή, ανόητη και ανιστόρητη.

Γιατί; Μα γιατί από παραχώρηση σε παραχώρηση και από αξιολόγηση σε αξιολόγηση πιστεύει (;) και καλλιεργεί την αυταπάτη ότι κάποτε θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να βγει από τον κλοιό εκείνοι που την έκλεισαν σ' αυτόν. Θα αναγνωριστούν, σου λέει, οι θυσίες του ελληνικού λαού! Κι επειδή δεν αναγνωρίζονται, επιβάλλουν νέες και νέες και νέες. Και απαιτούν οι αξιολογητές νέες και νέες και νέες. Σε μια ατέλειωτη αλυσίδα βαρβαρότητας, που την ονομάζουν Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα και -αυτό κι αν είναι κωμειδύλλιο- μεταρρυθμίσεις!

Είναι τόσο φανερό πια αυτό που χρειάζεται, ώστε να μη χρειάζονται επιχειρήματα. Η τρόικα ζητάει να γκρεμίσουμε τα τελευταία τείχη δημοκρατικής αντοχής, κοινωνικής συνοχής, ανθρώπινης ανοχής, για να μας έρθει; Ε, κάποιος πρέπει να της απαντήσει: Μη σώσετε κι έρθετε. Κι αυτός ο κάποιος υπάρχει και είναι έτοιμος..

ανάρτηση από την ΑΥΓΗ.

ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΕΕ, ή ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

Η Ελλάδα υφίσταται τώρα τις βαρύτατες συνέπειες μιας ιστορικά λανθασμένης επιλογής: της ένταξής της στο ευρώ. Οι συνέπειες είναι δύο. Η πτώχευση της χώρας και η υποβάθμιση του στρατηγικού της ρόλου στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο...

του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ

Η ένταξη στη ζώνη του ευρώ κυριολεκτικά αποδιάρθρωσε την παραγωγική μας βάση, εξαιτίας της χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Ο πρωτογενής τομέας πέρασε στην εποχή των επιδοτήσεων, ενώ ο...

δευτερογενής κυριολεκτικά εξαφανίστηκε. Ταυτόχρονα διαλύθηκε ο τομέας των εξαγωγών, ο οποίος εξαιτίας του σκληρού νομίσματος αδυνατούσε να ανταποκριθεί. 

Η σταθερότητα των εισοδημάτων απαιτούσε αυξημένο εξωτερικό δανεισμό, ενώ την κατάσταση επιδείνωσε ο οικονομικός μεγαλο-ιδεατισμός της σημιτικής περιόδου, με τα μεγάλα τεχνικά έργα που δεν άντεχε η οικονομία και με τις σπατάλες που συνόδευσαν την καταστροφική Ολυμπιάδα - περίπου 30 δισ. υπολογίζεται το «φέσι» των αγώνων. Αποτέλεσμα: η πτώχευση της χώρας.

Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας οδήγησε στην κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, στην κατάλυση του κράτους. Η Ελλάδα ουσιαστικά παρέδωσε την εσωτερική της έννομη τάξη στους δανειστές και στην Κομισιόν. Αυτήν τη στιγμή δεν υφίσταται ουσιαστικά πολιτικό προσωπικό, καθώς, για να γίνει η οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση, ακόμη και μια απλή ρύθμιση δόσεων σε εφορίες και τράπεζες, απαιτείται συμφωνία της Κομισιόν! Δηλαδή, η Βουλή έχει μετατραπεί από νομοθετικό, αντιπροσωπευτικό σώμα, σε σώμα τυπικής επικύρωσης συμφωνιών, οι οποίες μεταφράζονται στα ελληνικά, φωτοτυπούνται και ακολούθως εγκρίνονται. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει δηλαδή λόγο, σχεδόν για κανένα πολιτικό ζήτημα, ενεργεί κατόπιν εντολών και απειλών.

Υπό τις περιστάσεις αυτές η Ελλάδα έχει καταστεί έρμαιο των διαθέσεων των γειτόνων της. Η Αλβανία απειλεί ανενόχλητη τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και θέτει ζήτημα τσάμηδων, η Τουρκία έχει επιβάλει τη δική της ατζέντα σε Αιγαίο και Κύπρο, ενώ ακόμη και τα Σκόπια είναι αδιάλλακτα, δίχως να υπολογίζουν την Ελλάδα. Μια πτωχευμένη χώρα, χωρίς ανεξάρτητη, εθνική εξωτερική πολιτική, χωρίς εσωτερική έννομη τάξη και το κυριότερο, χωρίς πολιτική τάξη, δεν είναι σε θέση ούτε να σχεδιάσει εθνικούς στόχους ούτε καν να αντιδράσει στο σχεδιασμό των γειτόνων της που την απειλούν. Τα πρόσφατα ταξίδια των τουρκικών σκαφών στην κυπριακή ΑΟΖ είναι χαρακτηριστικά. Η Ελλάδα και η Κύπρος απλώς διαμαρτύρονται, ενώ την ίδια στιγμή η Τουρκία υλοποιεί ανενόχλητη το σχεδιασμό της. Οι απειλές ότι η Ελλάδα θα βάλει βέτο στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι πραγματικά αστείες: η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται σοβαρά για είσοδο σε μια ένωση που βρίσκεται λίγο πριν από τη διάλυση.

Η είσοδος της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ ήταν καταστροφική. Αλλά και η είσοδός της στην Ε.Ε. είναι εξίσου προβληματική. Διότι, εάν δεν είχε ενταχθεί, θα είχε ήδη αποφύγει όχι μόνον την πτώχευση αλλά και άλλες σοβαρές παρενέργειες: την όξυνση της λαθρομετανάστευσης -καθώς δεν θα ήταν πύλη εισόδου στην Ε.Ε. και δεν θα δεσμευόταν από τις συνθήκες του Δουβλίνου-, την εκχώρηση της πολιτικής της ανεξαρτησίας και την υποβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή. Ακόμη και η προσφυγή στο ΔΝΤ θα ήταν σχετικώς ανεκτή, εάν δεν συνοδευόταν από τα δεσμά της Κομισιόν.

Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν υπάρχει, δυστυχώς, άλλος δρόμος από την ανάκτηση της πολιτικής μας κυριαρχίας, δηλαδή από την αποχώρηση από το ευρώ και μακροπρόθεσμα από την ίδια την Ε.Ε.

enet.gr

Μακάρι το πρόβλημα των πανεπιστημίων να ήταν οι 40 φοιτητές...

Θέατρο Σκιών:

Ανάρτηση από Tvxs Άρθρο

12:24 | 01 Νοε. 2014

Τελευταία ανανέωση 12:26 | 01 Νοε. 2014

Γιάννης Μυλόπουλος

  

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο κ. Φορτσάκης πρύτανης του ΕΚΠΑ, "έδειξε" ως αιτία όλων των δεινών στο πανεπιστήμιο τους 40 φοιτητές των ΕΑΑΚ που "μπουκάρουν" συνήθως στην πρυτανεία και διαλύουν τις συνεδριάσεις. Μίλησε για κατάντια των ιδρυμάτων, μίλησε για ανομία και  καταράστηκε αυτούς που επέτρεψαν αυτή την ιεροσυλία στο παρελθόν.
Το νήμα πήραν αμέσως από τον πρύτανη, υποςτηρίζοντάς τον ευθέως ο υπουργός Παιδείας, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με τις δηλώσεις του στη συνάντηση της ΟΝΝΕΔ, και τα κυβερνητικά ΜΜΕ. Κι άρχισε, στο όνομα των 40 φοιτητών των ΕΑΑΚ, ο εξορκισμός αυτών που εμποδίζουν τα πανεπιστήμια να αναπτυχθούν και τα κρατούν καθηλωμένα στο παρελθόν κλπ κλπ.

Ωραία ανάλυση. Εύπεπτη και άκρως βολική. Γιατί από εκεί που το πρόβλημα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ήταν ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, οι οποίες μη πιστεύοντας στη συμβολή της στην ανάπτυξη και την ευημερία, αντί να επενδύσουν σε αυτήν την καταρράκωσαν, ξαφνικά, ως μείζον πρόβλημα εμφανίστηκαν οι 40 φοιτητές που μπούκαραν στο γραφείο του κ. Πρύτανη. Οι οποίοι, αφού εξαγριώθηκαν από τον ίδιο με τις κατάλληλες δηλώσεις, παραδόθηκαν στα ΜΜΕ, τα οποία επίσης μπούκαραν στην πρυτανεία και μάλιστα σε συνεδρίαση που υποτίθεται ότι έγινε αιφνιδιαστικά σε άλλη ώρα, για να παραπλανηθούν οι... εξεγερμένοι φοιτητές, αλλά κανείς δεν έδωσε την παραμικρή εξήγηση ποιος τους ειδοποίησε και πως αυτό συνέβη.

Και ξεχάστηκαν, ως δια μαγείας, η μείωση της χρηματοδότησης των πανμιων στα πρωτοφανή, για τα διεθνή δεδομένα, επίπεδα του 70%, οι απολύσεις χρήσιμου διοικητικού προσωπικού, μεταξύ των οποίων και των φυλάκων των ιδρυμάτων και η μη ανανέωση του διδακτικού προσωπικού που αποχωρεί από το 2010 και εντεύθεν, η οποία αποψιλώνει τα ιδρύματα από το υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκό προσωπικό τους.

Κι έτσι, με το θεαματικό... θέατρο σκιών που παίχτηκε στο ΕΚΠΑ, όλοι έμειναν ευχαριστημένοι. Ο κ. Πρύτανης γιατί αναγορεύτηκε σε θαρραλέο ηγέτη του εκσυγχρονισμού στα πανεπιστήμια, η κυβέρνηση γιατί μπορεί, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη, να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο, εξυπηρετώντας χωρίς οχλήσεις τα συμφέροντα που τη στηρίζουν, τα ΜΜΕ γιατί βρήκαν "φρέσκο υλικό" να τροφοδοτήςουν την αρένα κι αυτή με τη σειρά της τα πλήθη που διψούν για αίμα και βέβαια και οι φοιτητές των ΕΑΑΚ, που σε μια εποχή κρίσης, τους ήρθε δώρο εξ ουρανού η προβολή και η δημοσιότητα (κι ας την ξορκίζουν επισήμως).

Και το καλύτερο απ´ όλα: Αυτοί που ευθύνονται για την απόλυση των τελευταίων φυλάκων στα πανεπιστήμια, (διαθεσιμότητα την είπαν), είναι αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ανάγκη φύλαξης των ιδρυμάτων. Καλώς τους! Ή αλλιώς: "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω".

Η "κατασκευή" εχθρών είναι η καλύτερη μέθοδος αντιπερισπασμού κι ο καλύτερος τρόπος για να πετιέται η μπάλα στην κερκίδα. Και να ξεχνιούνται τα πραγματικά, τα μεγάλα και τα σοβαρά, όπως για παράδειγμα ο νόμος των μετεγγραφών, που έφερε και ψήφισε στη Βουλή η κυβέρνηση λίγους μήνες πριν, μετά την εφαρμογή του οποίου βουλιάζουν φέτος τα κεντρικά πανμια και ερημώνουν αντίστοιχα τα περιφερειακά. Μια νομοθετική παρέμβαση που αποτελεί την επιτομή της κυβερνητικής πολιτικής για την Παιδεία, αναδεικνύοντας πως, στις πλάτες της δημόσιας εκπαίδευσης, της μόρφωσης δηλαδή των νέων παιδιών, ασκείται κοινωνική πολιτική. Αλλά ο κ. Πρύτανης του ΕΚΠΑ δεν βρήκε χρόνο, ως φαίνεται, για να ασχοληθεί με αυτή την... παρονυχίδα.

Μακάρι το πρόβλημα της ανώτατης εκπαίδευσης να εντοπίζονταν στους 40 φοιτητές που μπουκάρουν στις συνεδριάσεις των οργάνων. Αν ήταν αυτό, είναι βέβαιον ότι θα είχε αντιμετωπιστεί. Όπως αντιμετωπίστηκε, μακρυά από τα κανάλια, ανώδυνα και χωρίς να πάρει χαμπάρι κανείς, εδώ και τόσα χρόνια σε όλα τα πανεπιστήμια, με διάλογο και συνεννόηση...

* Γιάννης Μυλόπουλος, πρώην πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΠΟΥΤΙΝ: H ΡΩΣΙΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΗ Μ.ΑΝΑΤΟΛΗ

Δ Πορφύρης/Π Σταφυλά 
Mιλώντας στο περιθώριο της διάσκεψης του Valdai  Club στο Σότσι, ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin κατηγόρησε τον  Recep Tayyip Erdoğan ότι υποστηρίζει τους ξένους ισλαμιστές αντάρτες στη Συρία παρέχοντάς τους ιατρική περίθαλψη και ότι έχει μετατρέψει την Τουρκία σε ένα  διεθνές κέτρο της παγκόσμιας τρομοκρατίας.Tο Itar-Tass  μέτεδωσε ότι ο Putin δήλωσε την Παρασκευή στο  Sochi:

“Το Τουρκικό καθεστώς έχει εξελιχθεί σε μια σοβαρή απειλή  για την διεθνή ασφάλεια και θέτει σε κίνδυνο την περιφερειακή σταθερότητα. Ως εκ τούτου, η Ρωσική Ομοσπονδία δε θα διστάσει παραβλέποντας αυτήν τη σοβαρή απειλή να κάνει όλα τα απαραίτητα βήματα για να εμποδίσει τον Ερντογάν από την επίθεση αυτοκτονίας του στη Μέση Ανατολή”    
Επίσης ανέφερε ότι στη βαρβαρότηρα του φαύλου φαινομένου του ISIS,  υποκρύπτεται η  Σαουδική Αραβία που στηρίζει τις τρομοκρατικές ομάδες , οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και του Κατάρ   που πυροδότησαν έναν  σεκταριστικό πόλεμο στο Ιράκ και τη Συρία, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες αθώους πολίτες. 
Ο Πούτιν άσκησε κριτική και για τη δολιότητα του Τούρκου Πρωθυπυργού Ahmet Davutoğlu, που πρόσφατα εκβίασε ότι θα βοηθήσει το διεθνή συνασπισμό κατά του ISIS μόνο αν υπάρχει σχέδιο για ανατροπή της συριακής κυβέρνησης. 
“Αν ο κ. Ερντογάν έχει σκοπό να αναμιχθεί στη Συρία μόνο και μόνο για να ανατρέψει τον Σύριο Πρόεδρο, η Μόσχα τότε σίγουρα θα στείλει πυραύλους και όπλα στην αραβική χώρα σύμμαχο ” προειδοποίησε ο Πούτιν. 
Στο μεταξύ ο Πρόεδρος της κρατικής Δούμα, Sergey Naryshkin επίσης κατήγγειλε την Τουρκία ότι δολοπλοκεί από το 2011 να αντικαταστήσει  τη συριακή κυβέρνηση με μια κυβέρνηση μαριονέττα: 
“Προσπαθούν να παρέμβουν με το πρόσχημα της δημιουργίας μιας ουδέτερης ζώνης εντός του συριακού εδάφους”, ενώ χαρακτήρισε « θλιβερή παρωδία» την πρόσφατη αίτηση έγκρισης του Ερντογάν    από το τουρκικό κοινοβούλιο για ενδεχόμενη στρατιωτική δράση κατά της Δαμασκού. 
 “Λυπάμαι που βλέπω ότι το περίφημο δόγμα του Τούρκου Πρωθυπουργού “μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες ”  έχει γίνει  “μηδενική φιλική πολιτική” στη Μέση Ανατολή, πρόσθεσε ο  Naryshkin. 
(awdnews 01/11/14) 
dimpenews.com

ΤΣΙΠΡΑΣ: ΕΓΓΥΗΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ

Εγγυητή της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας στην Ελλάδα, χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σήμερα, Σάββατο (1/11/2014) στη σύνοδο της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς που πραγματοποιείται στην Αθήνα.

«Μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται την κοινωνική, οικονομική και πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα», είπε ο κ. Τσίπρας, κατηγορώντας ταυτόχρονα την κυβέρνηση ότι εξαιτίας της στάσης της υπάρχει σήμερα «πολιτική και θεσμική αβεβαιότητα».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι «υπάρχει καθολική πολιτική βεβαιότητα ότι η επόμενη κυβέρνηση του τόπου θα είναι κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ» και πρόσθεσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα είναι κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και πολιτικής σταθερότητας. Θα είναι κυβέρνηση όλων των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων. Θα είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων».

Ο κ. Τσίπρας ανέπτυξε τις θέσεις του κόμματός του, που όπως είπε βρίσκονται στον αντίποδα της ακολουθούμενης πολιτικής στην Ευρώπη, σημειώνοντας ότι η πολιτική λιτότητας έχει οδηγήσει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλη την Ευρώπη σε αδιέξοδο, κάτι που όπως είπε, έχει γίνει πλέον αποδεκτό. Η λιτότητα, είπε ο κ. Τσίπρας, εκτός από ατελέσφορη και αδιέξοδη στην αντιμετώπιση της κρίσης, τώρα αποδεικνύεται και επικίνδυνη. Σημείωσε επίσης ότι ο κίνδυνος να ξαναβυθιστεί η Ευρώπη στην ύφεση και να εξαγάγει τη δική της κρίση στην παγκόσμια οικονομία καθιστά αναγκαία μια ριζική πολιτική στροφή στην Ευρώπη, μια ριζική πολιτική στροφή που ίσως ξεκινήσει από την Ελλάδα και την επερχόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «δεν αντέχει άλλο το "success story" ενός ιδιόμορφου τρίτου κόσμου της φτώχειας και των αποκλεισμών που γέννησε η πολιτική των Μνημονίων στην Ελλάδα» και πρόσθεσε ότι «αυτό που χρειάζεται ο τόπος για να ορθοποδήσει είναι σιγουριά και σταθερότητα, είναι διεκδίκηση με ασφάλεια».

Εξαπολύοντας επίθεση στην κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας είπε ότι «η κυβέρνηση Σαμαρά εγγυάται τη μη διεκδίκηση και την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και την αστάθεια. Έχει μετατρέψει τη δική της εγγενή αστάθεια από την πολιτική που ασκεί σε συνολική, κοινωνική, οικονομική και πολιτική αστάθεια για τον τόπο».

Όσο δεν υπάρχει κοινωνική σταθερότητα δεν θα μπορεί να υπάρξει ούτε πολιτική σταθερότητα, είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υπογράμμισε ότι «είναι ξεκάθαρο, ότι προϋπόθεση για την αποκατάσταση της ηρεμίας και της σταθερότητας στον τόπο είναι η άμεση αποκατάσταση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας».

Ο κ. Τσίπρας επανέλαβε τη θέση του ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία λύση, καμία νέα συμφωνία δίχως την έγκριση, την επικύρωση του λαού και ζήτησε τη διεξαγωγή εκλογών και «ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης και ακόμα πιο ισχυρή κοινωνική συμπόρευση και στήριξη για να διεκδικήσουμε τη καλύτερη δυνατή συμφωνία προς όφελος του λαού μας, στην Ευρώπη».

Αναλύοντας περαιτέρω τη θέση του αυτή, ο κ. Τσίπρας είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης με στόχο:

- Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας τουχρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Έγινε για τη Γερμανία το 1953. Να γίνει και για την Ελλάδα το 2014.

- «Ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού.

- Περίοδο χάριτος, δηλαδή «moratorium», στην εξυπηρέτησή του, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη.

- Εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

- Συμφωνία για «Ευρωπαϊκό New Deal», με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

- Ποσοτική χαλάρωση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων.

Επίσης ο κ. Τσίπρας είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά ισχυρή λαϊκή εντολή για να κάνει επίσημη θέση της χώρας τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου.

Όπως είπε, για το κόμμα του το θέμα του κατοχικού δανείου αποτελεί, όχι απλώς διμερή διαφορά, αλλά ευρωπαϊκή εκκρεμότητα, γιατί συνδέεται με το οριστικό κλείσιμο του πιο οδυνηρού κεφαλαίου της ευρωπαϊκής Ιστορίας και αυτό, όπως είπε «το έχουμε καταστήσει σαφές στους εταίρους μας».

Ανάρτηση από http://www.newsbomb.gr/

Το δίχτυ της αράχνης

Δημοσίευση: Φύλλο 234 

Η δύναμη των περιβόητων αγορών και η αναζήτηση μιας κόντρα πολιτικής

Του Κώστα Μελά*

Η δύναμη του χρηματοπιστωτικού συστήματος προέρχεται από τη θέση του ως βασικής συνιστώσας στη διαδικασία αναπαραγωγής των σχέσεων εξουσίας του πλανητικού συστήματος, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί στην σημερινή εποχή. Δηλαδή, αποτελεί τον βασικό πυλώνα πάνω στον οποίο στηρίζεται η αναπαραγωγή της εξουσίας του συστήματος της Δύσης και προεξάρχοντος των ΗΠΑ οι οποίες αποτελούν τον αναμφισβήτητο ηγέτη του συγκεκριμένου συστήματος. Η εξάπλωση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος προς Ανατολάς προκάλεσε μια σημαντική ανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής στις χώρες αυτές (βιομηχανική παραγωγή με όρους σύγχρονης ψηφιακής εποχής και συγχρόνως πολλαπλά στοιχεία που θυμίζουν έντονα την εποχή της πρωταρχικής συσσώρευσης στην Αγγλία τον 18ο αιώνα).

Στο χώρο των δυτικών κρατών αναπτύχθηκαν δραστηριότητες υψηλής τεχνολογίας, δραστηριότητες ανάπτυξης υψηλής τεχνολογίας , αεροναυπηγική και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Οι τελευταίες διαπερνούν ολόκληρο το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, το καθιστούν δέσμιο δημιουργώντας δεσμούς αλληλεξάρτησης και δίκτυα άυλα, όμως πολύ ανθεκτικά και τα οποία δύσκολα μπορούν να υποκατασταθούν λόγω της ύπαρξης συγκεκριμένων διεθνών θεσμών, πολυμερών οργανισμών οι οποίοι ελέγχονται από τη Δύση και έχουν τη βάση τους στη Δύση. Αποτελούν την αιχμή του δόρατος της κυριαρχίας της Δύσης. Παράλληλα, αποτελούν το αντίπαλο δέος των ανερχόμενων βιομηχανικά ανατολικών χωρών και στη σημερινή φάση συμβάλλουν αποφασιστικά στην καθημερινή ροή των κεφαλαίων προς τους χρηματοπιστωτικούς πόλους της δύσης τροφοδοτώντας την με τα απαραίτητα κεφάλαια για τη συνέχιση της αναπαραγωγής της.

Πάρα πολλά σε πολύ λίγους

Η διόγκωση του χρηματοπιστωτικού τομέα καθοδηγείται από μια ομάδα χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (περίπου δέκα κορυφαίες διεθνείς τράπεζες και ακόμα είκοσι με τριάντα μικρότερης εμβέλειας), ένα δίκτυο θεσμικών επενδυτών (συνταξιοδοτικά, αμοιβαία, αντιστάθμισης, ιδιωτικά κεφάλαια) διοικούμενο από θυγατρικές ή συνεργαζόμενες εταιρίες αυτών των τραπεζών, ασφαλιστικές εταιρίες και ομίλους, που επίσης συνδέονται κατά μεγάλο μέρος με τις κυρίαρχες τράπεζες και βεβαίως τους οίκους αξιολόγησης… Η ομάδα αυτή προΐσταται των πενήντα ή εκατό μεγαλύτερων ομίλων βιομηχανικών, αγροτικών, εμπορικών και μεταφορικών υπηρεσιών. Ένας σχετικά μικρός αριθμός ατόμων και εταιριών ελέγχει τεράστιες δεξαμενές κεφαλαίου και δεν βρίσκει άλλο τρόπο να βγάζει χρήματα στην απαιτούμενη κλίμακα παρά μόνο μέσα από το πιστωτικό σύστημα και την κερδοσκοπία.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι τεράστιες δεξαμενές κεφαλαίου δημιουργούνται πρωτίστως με τη συμβολή εκατομμυρίων μικρών αποταμιευτών από ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι τα κεφάλαια όλων αυτών των ανθρώπων που, λόγω της φύσης του συστήματος, σπρώχνονται σε αυτές τις δεξαμενές τις οποίες διαχειρίζονται in ultima istanza, πολύ μικρός αριθμός ανθρώπων και εταιριών, με στόχο την καλύτερη αξιοποίηση και την υψηλότερη απόδοσή τους. Ως επενδυτές, ο τεράστιος αυτός αριθμός μικρών αποταμιευτών επιδιώκει υψηλότερη απόδοση των χρημάτων του το οποίο μπορεί να συμβεί(;) μόνο αν ισχύουν οι κανόνες των χρηματοπιστωτικών αγορών: Διάλυση των εργασιακών σχέσεων, μείωση των μισθών, μείωση των συντάξεων, διάλυση του κοινωνικού κράτους κ.λπ. Δηλαδή, οι ίδιοι οι μικροί αποταμιευτές «συμβάλλουν» στο πριόνισμα του κλαδιού στο οποίο κάθονται. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο ζημιωμένοι εξέρχονται πάντοτε οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι κ.λπ. και πάντοτε κερδισμένοι εξέρχονται οι διαχειριστές και οι χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις.

«Κουλτούρα» και λυκοφιλία

Το ολιγοπώλιο της «χρηματιστηριοποίησης του συστήματος» κυβερνάται από τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί για τις ανταγωνιστικές και ολιγοπωλιακές τακτικές. Πάντοτε υπάρχουν κανόνες που δημιουργούνται και συμφωνούνται μεταξύ τους. Όλες οι συναλλαγές over the counter, για σειρά χρηματοπιστωτικών προϊόντων από το συνάλλαγμα μέχρι τα παράγωγα διέπεται από κανόνες που έχουν δημιουργήσει οι συμμετέχοντες και ελέγχονται από τους ίδιους. Η Ιστορία έχει δείξει ότι παρά τις υπάρχουσες συμφωνίες υπάρχει διάχυτη η αίσθηση της λυκοφιλίας. Η «κουλτούρα» του χρηματοπιστωτικού κλάδου, είναι αυτή της δημιουργίας υψηλών προσόδων. Η «κουλτούρα» αυτή αποτελεί υποχρέωση στο χώρο των επενδυτικών τραπεζών και του χρηματιστηρίου. Υπάρχει μια έντονη ευαισθησία για το ίδιον ατομικό συμφέρον, αλλά συγχρόνως υπάρχει μια μεγαλύτερη ευαισθησία ενάντια στο ατομικό συμφέρον του άλλου. Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα ομοιάζει με ένα συνεχώς διευρυνόμενο δίκτυο αράχνης που σκεπάζει όλο τον πλανήτη. Παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις που δημιούργησε τα τελευταία 30 έτη και παρά τα φληναφήματα περί «ρυθμίσεων ελέγχου και εποπτείας», συνεχίζει ακάθεκτο την καταστροφική του πορεία.

Η άλλη πορεία

Υπάρχει, άραγε, τρόπος αντίδρασης σε αυτή τη θηλιά που σφίγγει συνεχώς στο λαιμό των χωρών και των λαών; Το γκρέμισμα αυτού του οικοδομήματος θα ήταν η ιδανική λύση. Επομένως η συνεχής, με έγκυρο τρόπο, απαξίωση και απονομιμοποίησή του αποτελεί βασικό στόχο.

Παράλληλα, σε επίπεδο εθνικής οικονομικής πολιτικής, θα πρέπει να ακολουθείται η ενδεδειγμένη προσαρμογή στην υπάρχουσα «πραγματικότητα» με στόχο όχι την περαιτέρω διεύρυνση των σχέσεων με τις χρηματοπιστωτικές αγορές, όπως επιχειρεί η σημερινή κυβέρνηση και μάλιστα μέσω βραχυπρόθεσμων κεφαλαιακών εισροών, αλλά στη βάση της μικρότερης δυνατής εξάρτησης από αυτές. Αυτό σημαίνει κατ’ αρχάς αποκατάσταση των δημοσιονομικών ισοζυγίων της χώρας (ελλείμματα και χρέος). Μείωση, συνεπώς, των αναγκών στις πραγματικές δυνατότητες της χώρας να τις εξυπηρετεί και προσπάθεια ανάπτυξης της ενδογενούς παραγωγής με συμμετοχή μακροπρόθεσμων ξένων επενδύσεων ως φορέων υψηλής τεχνολογίας όπου απαιτείται.

Σήμερα ο μεγαλύτερος κίνδυνος εντοπίζεται στην άνευ όρων συμμετοχή στο παίγνιον του χρηματοπιστωτικού τομέα, δηλαδή στην απρόσκοπτη εισροή κεφαλαίων κάθε είδους και όχι στην επιμελημένη και επιλεκτική εισροή κεφαλαίων που δύνανται να συμβάλουν στην ενδογενή ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας.

* Ο Κώστας Μελάς είναι πανεπιστημιακός

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Τα δίνουν όλα για να επιστρέψει η τρόικα

 Ψυχρή και θερμή κρίση

Αυστηρά μηνύματα ΔΝΤ και Βερολίνου στην κυβέρνηση 
για πλήρη υλοποίηση όλων των σκληρών μέτρων

Πλήρη συμμόρφωση προς τις απαιτήσεις που προέβαλαν εκ νέου χθες το πρωί Βερολίνο και ΔΝΤ για πιστή τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει στο πλαίσιο της πέμπτης αξιολόγησης της τρόικας, επί ποινή ακύρωσης της άφιξής της στην Αθήνα και κατ' επέκτασιν της εκταμίευσης της αναλογούσας δόσης των 9 δισ., σήμαναν Σαμαράς και Βενιζέλος κατά την απογευματινή τρίωρη συνάντησή τους. Χαρακτηριστικές της δεύτερης μέσα σε λίγες ημέρες υποχώρησης της κυβέρνησης από τη ρητορική του υγιεινού περιπάτου προς τη "μετά το Μνημόνιο εποχή" είναι οι δηλώσεις με τις οποίες ο Ευ. Βενιζέλος έσβησε τις "κόκκινες γραμμές" που χάρασσε επί μήνες το ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό, τις απολύσεις και το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς επίσης η επιχειρηματολογία του ότι 

"δεν υπήρχε λύση" πέραν της τρόικας, η εναλλακτική ήταν "καταστροφή". 

Ψυχρή και θερμή κρίση

Συνεχώς αυξάνονται οι ενδείξεις ότι η κυβέρνηση θα δώσει χωρίς κανένα δισταγμό την εκλογική μάχη, προκαλώντας ανεξέλεγκτες εντάσεις, αφήνοντας καμένη γη για μετά τις εκλογές, παίζοντας με αγωνίες των πολιτών, κινδυνολογώντας ασύστολα. 
Τελικά, έτσι ανεπαισθήτως ανοίγει η "κερκόπορτα"...

Χθες ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυρ. Μητσοτάκης επανέφερε βίαια το παραμύθι ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ και τα ομόλογα θα εξευτελιστούν. 
Πρόκειται για κατ' εξακολούθηση απόπειρα κατατρομοκράτησης των πολιτών, αν θυμηθούμε τα πρόσφατα περί ΑΤΜ της Βούλτεψη και τα περί ανάληψης των καταθέσεων του Γεωργιάδη. 
Η κυβέρνηση γνωρίζει  ότι για δεύτερη φορά η τρομοκρατία γύρω από το ευρώ δεν αποδίδει και αυξάνει κατακόρυφα τη δόση, με κίνδυνο να προκαλέσει από τώρα ανεπανόρθωτες ζημίες στην οικονομία και τα συμφέροντα των πολιτών.

Την ίδια ώρα στην Κύπρο, δίπλα στην εκ νέου φλεγόμενη ζώνη του Ιράκ, εκτυλίσσεται μια ιδιότυπη ελληνοτουρκική αντιπαράθεση με επαπειλούμενη εμπλοκή στρατιωτικών μέσων. 
Η κλιμάκωση της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας, με την "εισβολή" του "Barbaros" στην κυπριακή ΑΟΖ, περιπλέκεται, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η περιβόητη στρατηγική των τριγωνικών σχέσεων (Ελλάδα - Κύπρος - Αίγυπτος, Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ), που φαίνεται να αναβαθμίζεται με την τετραμερή στο Κάιρο σε επίπεδο πρωθυπουργών. 
Στη συνάντηση αυτή, για την οποία ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά, λέγεται ότι θα συζητηθεί -ερήμην της Τουρκίας- ο καθορισμός της ΑΟΖ, κίνηση που συνδέεται με την έρευνα για τα πετρέλαια. 
Η ανησυχία αυξάνεται καθώς ο Σαμαράς, που από το μυαλό του είχε περάσει, έστω φευγαλέα και υπολογιστικά, το ενδεχόμενο μονομερούς ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και ο Βενιζέλος, φέρονται να προκρίνουν την αποστολή στην περιοχή ελληνικών πολεμικών πλοίων με προκάλυμμα το ΝΑΤΟ.

Αυτή η σοβούσα εμπλοκή, εκτός του ότι επιβεβαιώνει την υποταγή στο ΝΑΤΟ, παραπέμπει στην αναβίωση του αλήστου μνήμης "ενιαίου αμυντικού δόγματος" Ελλάδας - Κύπρου, του οποίου καρπός υπήρξε η ελληνοτουρκική όξυνση, που κορυφώθηκε με την κρίση στα Ίμια. 
Η Λευκωσία μιλάει για τον κίνδυνο νέων Ιμίων. 
Για ποιο λόγο, όμως, επιλέγεται η, έστω χαμηλού επιπέδου, χρήση στρατιωτικών μέσων, ενώ ταυτοχρόνως διακόπηκαν οι συνομιλίες για το Κυπριακό;
Οι όψιμοι στρατηλάτες του καταρρέοντος μνημονιακού πολιτικού συστήματος καλό είναι να θυμηθούν ότι η κρίση στα Ίμια είχε συμβεί σε μια περίοδο "κυβερνητικού κενού" (η πρώτη κυβέρνηση Σημίτη δεν είχε πάρει ακόμη ψήφο εμπιστοσύνης) και οδήγησε στην εγκαθίδρυση του καθεστώτος των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. 

Ο χρόνος της νέας κλιμάκωσης, παραμονές των εκλογών, μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερα αδιέξοδα και να προκληθούν συνθήκες πολιτικής αποσταθεροποίησης. 
Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, που κερδοσκοπούν με την κινδυνολογία για το ευρώ, διακατέχονται από τον πειρασμό θερμής εθνικής κρίσης.
Η κυβέρνηση δεν έχει καμία δικαιολογία να μην ενημερώνει τα πολιτικά κόμματα για την τουρκική προκλητικότητα και τις κινήσεις της ελληνικής πλευράς, που δείχνει να ανταποκρίνεται... 
Ο Σαμαράς οφείλει να ενημερώσει για τους στόχους της "προστατευόμενης" τετραμερούς συνάντησης στο Κάιρο. 
Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να συμβάλουν τάχιστα στην αποκλιμάκωση της έντασης στην Κύπρο, διότι ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι η παράτασή της εκεί οδηγεί στη διάχυσή της στο Αιγαίο.