ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΒΡΥΧΩΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ

(Παρ. 5/12/14 

Του ΠΑΝΟΥ ΚΟΣΜΑ*

Ένα μεγάλο, λαϊκό, πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα ανατροπής μπορεί τώρα να αποτελειώσει τη μνημονιακή κυβέρνηση, ανοίγοντας το δρόμο για μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις και ανατροπές στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Οι αντοχές της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είναι πια εντελώς οριακές. Ωστόσο, πριν φύγει, προτείνει μόνη της στην τρόικα καινούργια μνημονιακά μέτρα, εμφανώς υπονομεύοντας το έδαφος στο οποίο θα αναλάβει καθήκοντα η νέα κυβέρνηση. Στο διαβόητο κυβερνητικό mail προτείνονται, μεταξύ άλλων, η αύξηση του ΦΠΑστον τουρισμό από το 6,5% ακόμη και στο 13%, μειώσεις των εισαγωγικών μισθών στο Δημόσιο, καθώς και νέα μείωση οδοιπορικών, εκτός έδρας και υπερωριών. Επίσης προτείνεται αύξηση τηςφορολογίας στα τσιγάρα προκειμένου να καλυφθούν οι... υπερβάσεις στον προϋπολογισμό τουΕΟΠΥΥ, ενώ η κυβέρνηση απεργάζεται εκ νέου αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης.

Ωστόσο, η τρόικα πιέζει την κυβέρνηση μέχρι ασφυξίας, απαιτώντας τίποτε λιγότερο από το «ναι σε όλα», ζητώντας κυρίως νέες δραματικές περικοπές έως και 20% στις κύριες συντάξεις από τον Ιανουάριο του 2015. Ο Σόιμπλε δηλώνει ότι η συζήτηση για τη νέα συμφωνία, με πιστωτική γραμμή και καθεστώς αυστηρής επιτήρησης, μπορεί να αρχίσει αμέσως μετά το Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου. Ο Ντάισελμπλουμ δηλώνει ότι η παράταση του μνημονίου είναι αναπόφευκτη αν η κυβέρνηση δεν πει το «ναι σε όλα» ώστε να κλείσει άμεσα η διαπραγμάτευση για την τελευταία αξιολόγηση του ισχύοντος προγράμματος.  

Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Η εξήγηση για τη σκληρή στάση της τρόικας κρύβεται στις δηλώσεις του Χαρδούβελη ότι «το ΔΝΤ αδιαφορεί για το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα». Ωστόσο, αυτές οι δηλώσεις πρέπει να διαβαστούν διαφορετικά: η επιτηδευμένη «αδιαφορία» και οι λεονταρισμοί ότι δεν ενδιαφέρονται για το ποιος κυβερνά την Ελλάδα ούτε για το αν η σκληρή τους στάση θα οδηγήσει σε πολιτική κρίση, όπως και τα δημοσιεύματα ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον «συστημική» και άρα αν δεν υποταχθεί μπορεί να εξοστρακιστεί, δεν αποτελούν μόνο επίδειξη πυγμής: κρύβουν επίσης πανικό για τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης.

Το γεγονός και μόνο ότι για να «τρίξουν τα δόντια» στον ΣΥΡΙΖΑ, οι δανειστές οδηγούν την κυβέρνηση σε ασφυξία, ζητώντας την πλήρη υποταγή της, είναι ένδειξη αποφασιστικότητας αλλά ταυτόχρονα και πανικού. Αποφασιστικότητας γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να προσπαθήσουν να αποτρέψουν ή να «καταστείλουν» την πιθανότατη ελληνική «ανταρσία». Πανικού γιατί παρά την επιτηδευμένη «αδιαφορία», γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι συνέπειες μιας «ελληνικής ανταρσίας» στο οικοδόμημα της ευρωζώνης μπορούν να αποδειχτούν πολύ δυσάρεστες γι' αυτούς.

Η γερμανική Deutsche Bank έσπευσε να το υπογραμμίσει: στη 45σέλιδη έκθεσή της με τίτλο«Focus Europe - Not Yet» με ημερομηνία 28/11/14, αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι πιθανό να εγκαινιάσει μια νέα εποχή αβεβαιότητας για την Ευρώπη το 2015, ότι το πολιτικό και οικονομικό ρίσκο στην Ελλάδα αυξάνεται με τις συνέπειες να είναι απρόβλεπτες και ότι η πολύ πιθανή αλλαγή κυβέρνησης μπορεί να σηματοδοτήσει μια νέα φάση έντασης για την ευρωζώνη, ακριβώς όπως το 2010 η Ελλάδα ήταν η «κόψη του ξυραφιού» στην κρίση της ευρωζώνης. Ανάλογες εκτιμήσεις και φόβους μπορεί κανείς να βρει διατυπωμένους σε όλο τον διεθνή συστημικό Τύπο.

Οι φόβοι τους είναι δικαιολογημένοι: Η οικονομία της ευρωζώνης παραπαίει μεταξύστασιμότητας και ύφεσης, ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού είναι υπαρκτός, τα κρατικά χρέηκαι τα χρέη του ιδιωτικού τομέα έχουν αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με την περίοδο πριν από την κρίση, οι διαφορετικές επιπτώσεις της κρίσης στις επιμέρους χώρες-μέλη έχουν εντείνει τιςανισορροπίες και τους ανταγωνισμούς ακόμη και στον σκληρό πυρήνα, η κρίση έχει περάσει από την περιφέρεια στο κέντρο της ευρωζώνης και από την οικονομική βάση στο πολιτικό-θεσμικό εποικοδόμημα. Γι' αυτή την ευρωζώνη, η πολιτική κρίση στην Ελλάδα είναι ήδη ένα μεγάλο πρόβλημα, ενώ η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα είναι ακόμη μεγαλύτερο.

ΤΟ 2014 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 2011

Θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο των αποκαλύψεων για το «πραξικόπημα» της συνόδου στις Κάνες του 2011 που «μαγείρεψε» την κυβέρνηση Παπαδήμου, η Μέρκελ παραδέχτηκε ότι η απειλή της εξόδου από το ευρώ που εκτοξεύτηκε τότε προς την Ελλάδα ήταν «μπλόφα», διότι είχαν πλήρη επίγνωση ότι κάτι τέτοιο θα είχε διαλυτικές επιπτώσεις στην ευρωζώνη. Τότε η «μπλόφα» στηρίχτηκε από τον Δούρειο Ίππο του Σαμαρά και του Βενιζέλου, με στόχο να σχηματιστεί η μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου που θα ψήφιζε το δεύτερο μνημόνιο, θα έδινε χρόνο για τημεταστροφή της ΝΔ από την «αντιμνημονιακή» ρητορική και θα παρέδιδε τη σκυτάλη στην πρωθυπουργία Σαμαρά.

Τώρα οι δανειστές προσπαθούν να επαναλάβουν την ίδια «μπλόφα» αλλά σε διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικό στόχο: να εγκλωβίσουν, να υπονομεύσουν, να αποτρέψουν την ανάδειξηαριστερής κυβέρνησης ή στη συνέχεια να «καταστείλουν» ένα τέτοιο πολιτικό πείραμα.

Όμως, τώρα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά: απέναντί τους δεν έχουν ένα νεοφιλελεύθερο αστικό κόμμα που εύκολα μπορεί να στραφεί από την «αντιμνημονιακή» ρητορική στη μνημονιακή διακυβέρνηση, αλλά ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Δεν έχουν πολιτικά ρετάλια σαν το Σαμαρά και το Βενιζέλο, έτοιμα να υπογράψουν πολιτικά «πραξικοπήματα» όπως αυτό στις Κάνες το 2011 και να πουν «ναι σε όλα». Δεν έχουν μια απλή αλλαγή ή ανασύνθεση μιας μνημονιακής κυβέρνησης, αλλά μια απειλητική γι' αυτούς πολιτική κρίση και επικείμενη πολιτική αλλαγή.

Επιπλέον, δεν έχουν κανένα περιθώριο ούτε για το παραμικρό σήμα «χαλαρότητας» στην Ελλάδα, όταν η Κομισιόν αναπέμπει τους προϋπολογισμούς της Γαλλίας και της Ιταλίας για να «διορθωθούν» σε κατεύθυνση πιο σκληρής λιτότητας, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στα πρόθυρα της κυβέρνησης και όταν το 2015 μπαίνει με το Podemos να είναι πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις λίγους μόλις μήνες πριν από τις ισπανικές εκλογές.

«Μετά φόβου Θεού», πρέπει να παραστήσουν τους παντοδύναμους ενώ δεν είναι –επαναλαμβάνοντας την «μπλόφα» του 2011– και να προσπαθήσουν πάση δυνάμει νακαταστείλουν την «ελληνική ανταρσία».

Όμως, το 2014 δεν είναι 2011...

ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΤΑΛΑΝΤΕΥΣΗ - ΜΑΖΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΡΕΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία: τα «βασανιστήρια» των δανειστών στην κυβέρνηση Σαμαρά γίνονται με το βλέμμα στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μέρος της επιχείρησης «προληπτικής καταστολής» με στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση είναι σε οριακή κατάσταση. Δεν έχει άλλη επιλογή από το να πει «ναι σε όλα», αλλά ταυτόχρονα αν το κάνει, οι αντοχές της τελειώνουν και ο στόχος να εξασφαλίσει τους 180 για την προεδρική εκλογή δυσκολεύει εξαιρετικά.

Η κρίση στη ΝΔ σοβεί, ενώ στο ΠΑΣΟΚ έχει πάρει ανοιχτή και εκφυλιστική μορφή.

Παρ' όλα αυτά, όλες οι δυνάμεις του συστήματος είναι σε επιφυλακή. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αστική τάξη, ούτε οι δανειστές είναι διατεθειμένοι να παραδώσουν έτσι απλά τα «κλειδιά» της κυβέρνησης στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα χρησιμοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα μέσα για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη, από τον εκφοβισμό μέχρι τον ανοιχτό εκβιασμό και από την εξαγορά βουλευτών μέχρι την πολιτική προβοκάτσια. Τίποτε δεν έχει τελειώσει και, πολύ περισσότερο, η κυβέρνηση των μνημονίων δεν πρόκειται να πέσει σαν «ώριμο φρούτο».

Τώρα, είναι απολύτως αναγκαίο και εφικτό να ξεδιπλωθεί ένα μαζικό, κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα που θα «διασφαλίσει» την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης και θα ανοίξει το δρόμο για μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές. Οι βασικές προϋποθέσεις γι' αυτό είναι απλές και συγκεκριμένες:

• Έχοντας τον βασικό πολιτικό ρόλο και τη βασική πολιτική ευθύνη, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδείξει καθαρή και αταλάντευτη στάση σε όλες τις πιέσεις που θα του ασκηθούν και τις «παγίδες» που θα στήσει το σύστημα. Να μην υποκύψει στους εκβιασμούς για εξοστρακισμό από την ευρωζώνη, να μην επιτρέψει αμφιταλαντεύσεις και «αυτοσχεδιασμούς» στο εσωτερικό του και να αποκλείσει κάθε εκδοχή «εθνικών συναινέσεων» με τις μνημονιακές-αστικές πολιτικές δυνάμεις. Θα πρέπει δε ναπροετοιμαστεί για την αναπόφευκτη σύγκρουση, πολιτικά, προγραμματικά, οργανωτικά και κινηματικά.

• Τα τελευταία ελπιδοφόρα σκιρτήματα του κινήματος αποδεικνύουν ότι οι εφεδρείες του αγώνακάθε άλλο παρά έχουν εξαντληθεί: το κίνημα των μαθητών και των φοιτητών, οι διάσπαρτοι αλλά μαχητικοί κλαδικοί και επιμέρους αγώνες, η μαζική διαδήλωση στην πρόσφατη γενική απεργίαδείχνουν ότι υπάρχουν οι διαθέσιμες δυνάμεις. Οι κινητοποιήσεις στην επέτειο μνήμης της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και η κινητοποίηση ενάντια στην ψήφιση τουπροϋπολογισμού σκληρής λιτότητας είναι οι επόμενοι σταθμοί. Αυτό που χρειάζεται, είναι η ενεργοποίηση και συστράτευση των δυνάμεων της Αριστεράς, ώστε τα επιμέρους ρυάκια του αγώνα να συντονιστούν και να συνδυαστούν με στόχο μια ρωμαλέα ανασυγκρότηση και ανάκαμψη του κινήματος.

Με τέτοιους όρους θα διασφαλίσουμε την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης και τους όρουςγια να δώσουμε αποτελεσματικά τις μάχες της «επόμενης μέρας».

* Πηγή: rproject ανάρτηση από iskra

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

 

Share on facebookShare on twitterShare on googleShare on bloggerShare on deliciousMore Sharing Services

Μη σας ΜΑΤιάσουμε!..

     

Μα, ΜΑΤ εναντίον των Ατόμων Με Ειδικές Ανάγκες, ώ υπάνθρωποι;!!!  

Ωρέ παλιοκάφροι,βασιβουζούκοι,

βησιγότθοι, καννίβαλοι;

     Αυτό ήταν το όνειρό σου;Έτσι να κυβερνήσεις ήθελεςπαλιανθρωπόπουλε;
     Με τα ΜΑΤ και τα μέτρα καταστολής;
     Τόσο πολύ παλιοχαρακτήρας είσαι τελικά;
     Τόσο ανάλγητος;
     Τόσο απάνθρωπος;

     Ή, η εξουσία είναι τόσο γλυκιά, που καταντάει τον άνθρωπο ζώο προκειμένου να την διατηρήσει;     Αν είναι έτσι, δεν την θέλουμε ρε τέτοια εξουσία. Χάρισμά σου!
     Αν είναι να γίνουμε σαν και σένα, να μας λείπει!
     Δεν ξεπουλάμε ρε το χαμόγελό μας και την ανθρωπιά μας, για να γίνουμε σαν τα μούτρα σου! Έστω και κυβερνήτες, έστω και ισχυροί.
    
     Και να ξέρεις: αυτή η εξουσία και η τάχα δύναμη, είναι ντεμέκ.
     Πρόσωπο με πρόσωπο δεν φτουράς απέναντι σε κανέναν τίμιο έλληνα εργαζόμενο.
     Ένα άχρηστο κουφάρι είσαι, ανίκανος να δουλέψεις και να ζήσεις την οικογένειά σου τίμια και με αξιοπρέπεια.
     Ανίκανος να κάνεις αληθινούς φίλους, γιατί είσαι άφιλος και μισάνθρωπος.
     Σκέψου μόνον, όταν θα έρθει η ώρα να απαλλάξεις τον κόσμο απ' την κούφια παρουσία σου, πόσοι θα βρεθούν να κλάψουν και να θρηνήσουν για σένα,
     ..και πόσοι είναι αυτοί που κλαίνε και ολοφύρονται καθημερινά απ' τον χαμό ενός ''τυχαίου'', φτωχού, καλού ανθρώπου, με οικογένεια και αληθινούς φίλους.

     Έχασες και εσύ, και οι όμοιοί σου, το μεγαλύτερο δώρο, την μεγαλύτερη αξία που δόθηκε στον Άνθρωπο: την ψυχή! Την ξεπουλήσατε στον διάολο αντί πινακίου εξουσίας, και στον βωμό του κλεμμένου και ματωμένου χρήματος.

     Να ξέρετε όμως πως όταν φτάσει η καλή εκείνη ώρα που το καπάκι της λαϊκής οργής θα εκσφενδονιστεί στα ουράνια,  ..ούτε τα ΜΑΤ, ούτε η εξουσία, ούτε το χρήμα θα σας είναι αρκετά!
     Δεν το λέμε εμείς.
     Το λέει η Ιστορία!..

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44 (3 μέρος)

  

Ο Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει σήμερα το 3^ο μέρος της σειράς των ιστορικών δημοσιευμάτων στο Μεγάλο Δεκέμβρη με αφορμή την συμπλήρωση των 70 χρόνων από τότε. Στόχος μας είναι να δώσουμε όσο το δυνατό ολοκληρωμένα το ιστορικό γεγονός αλλά και να απαντήσουμε σε μια σειρά διαστρεβλώσεις της ιστορίας του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος που δεν εμφανίστηκαν μόνο στο παρελθόν αλλά με διάφορους τρόπους επανέρχονται και σήμερα.

Το Σύμφωνο του Λιβάνου: Ένας απαράδεκτος συμβιβασμός

Μετά την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, το Συνέδριο του Λιβάνου είναι ο δεύτερος μεγάλος ιστορικός σταθμός όπου το ΕΑΜικό κίνημα προχωρεί σε απαράδεκτους συμβιβασμούς και η Μεγάλη Βρετανία ισχυροποιεί ακόμη περισσότερο την θέση της στις ελληνικές υποθέσεις ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο και την θέση της ελληνική αστικής τάξης στην Ελλάδα.

Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 17 έως 20 Μαΐου 1944 στη Βηρυτό, στο ξενοδοχείο «Δάσος της Βουλώνης». Εκεί- υπό το άγρυπνο μάτι των Εγγλέζων- έλαβαν μέρος ουσιαστικά δυο παρατάξεις και δύο αντίπαλα κοινωνικά στρατόπεδα. Από την μια μεριά ήταν η παράταξη του ΕΑΜικού κινήματος που εξέφραζε και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Από την άλλη ολόκληρος ο αστικός πολιτικός κόσμος που στη ουσία δεν εξέφραζε τίποτα παρά μόνο μια απειροελάχιστη κοινωνική κατηγορία, αυτή των ανθρώπων του πλούτου (είτε ήταν με το μέρος των Εγγλέζων είτε με το μέρος των κατακτητών), όσων τρέφονταν από αυτούς και φυσικά τους δοσίλογους, τους μαυραγορίτες και όσους είχαν συμφέρον να τρέμουν από μια μεταπολεμική εξουσία στην οποία κουμάντο θα έκανε ο λαός. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εκείνη την εποχή ο αστικός πολιτικός κόσμος αποτελούνταν από κόμματα- σφραγίδες και ξοφλημένους πολιτικούς που είχαν εγκαταλείψει την Ελλάδα με την είσοδο των δυνάμεων του άξονα ή είχαν μείνει στη χώρα χωρίς όμως ποτέ να ανταποκριθούν στον πόθο του ελληνικού λαού και να συμμετάσχουν στο κίνημα της εθνικής αντίστασης. Οι μόνοι, ίσως, από τους εκπροσώπους της αντιεαμικής παράταξης που είχαν κάποιο μικρό λαϊκό έρεισμα ήταν οι αντιπρόσωποι του ΕΔΕΣ και της ΕΚΚΑ.

Με δυο λόγια, αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους εξουσίας, το Συνέδριο του Λιβάνου, από την μια μεριά ήταν η ΠΕΕΑ, η κυβέρνηση δηλαδή των βουνών που είχε στα χέρια της πραγματική εξουσία κι από τη άλλη ήταν η κυβέρνηση του Καΐρου υπό τον Γ. Παπανδρέου που δεν είχε καμία δύναμη εκτός απ’ αυτή που της εξασφάλιζαν οι Εγγλέζοι.

Η Σύνθεση του Συνεδρίου

Αναλυτικότερα στο Συνέδριο του Λιβάνου πήραν μέρος:            

ΑΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ:

• Κυβέρνηση Καΐρου: Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός.
• Κόμμα των Φιλελευθέρων: Σ. Βενιζέλος, Κ. Ρέντης, Γ. Εξηντάρης, Γ. Βασιλειάδης.
• Λαϊκό Κόμμα: Δ. Λόντος.
• Εθνικό Λαϊκό Κόμμα: Σπ. Θεοτόκης.
• Προοδευτικό Κόμμα: Γ. Σακαλής.
• Εθνικό Ενωτικό Κόμμα: Π. Κανελλόπουλος.
• Αγροτικό Δημοκρατικό κόμμα: Α. Μυλωνάς.
• Ένωση Αριστερών (Αγροτικών σοσιαλιστών: Ι. Σοφιανόπουλος.
• «Ανεξάρτητος» αντιπρόσωπος: Φ. Δραγούμης, πρώην υπουργός.
• ΕΔΕΣ- ΕΟΕΑ: Κ. Πυρομάγλου (υπαρχηγός ΕΔΕΣ), Στ. Μεταξάς (αντισυνταγματάρχης), Α. Μεταξάς (Λοχαγός).
• ΕΚΚΑ: Γ. Καρτάλης.
• Εθνικές Δυναμικές Οργανώσεις: Κ. Βεντήρης (υποστράτηγος), Α. Σταθάτος.

ΕΑΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ:

• ΠΕΕΑ: Αλ. Σβώλος (πρόεδρος), Αγγ. Αγγελόπουλος, Ν. Ασκούτσης.
• ΕΑΜ: Μ. Πορφυρογέννης, Στ. Σαράφης, Δημ. Στρατής.
• ΚΚΕ: Πέτρος Ρούσος Μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε.

Οι Εγγλέζοι- που ήταν και οι πραγματικοί διοργανωτές του Συνεδρίου- επιδίωκαν να προλάβουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα, να φρενάρουν δηλαδή την διαγραφόμενη πορεία προς μια μεταπολεμική Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατία που καθημερινά έπαιρνε σάρκα και οστά με την αναμφισβήτητη και συνεχώς ογκούμενη λαϊκή συσπείρωση γύρω από το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, με την ίδρυση της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης, τη διενέργεια εκλογών και την συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου, δηλαδή της λαϊκής βουλής στις Κορυσχάδες.

Από την άλλη, το ΕΑΜικό κίνημα πήρε μέρος στο συνέδριο ευελπιστώντας στην επίτευξη μιας ευρύτατης εθνικής ενότητας την οποία θεωρούσε αναγκαία, ειδικά σ’ εκείνη την περίοδο που πλησίαζε η απελευθέρωση και χρειαζόταν η πιο πλατιά συγκέντρωση δυνάμεων για το οριστικό διώξιμο του κατακτητή από την ελληνική γη. Μια τέτοια θέση ασφαλώς ήταν σωστή σε ότι αφορούσε το πεδίο των μαχών. Από θεωρητική και πολιτική όμως άποψη αποδείχτηκε λαθεμένη δεδομένου ότι υπέτασσε το ταξικό συμφέρον στο λεγόμενο εθνικό το οποίο το αντιλαμβανόταν εντελώς στατικά. Το κυριότερο, παρέκαμπτε το γεγονός ότι το εθνικό ζήτημα είχε λυθεί εντελώς πρωτόγνωρα, για τη χώρα, κι εντελώς διαφορετικά για την μέχρι τότε ιστορία της καθώς- λόγω του πολέμου και της τεράστιας ανάπτυξης του ΕΑΜικού κινήματος- η παλιά εθνική ενότητα γύρω από την αστική τάξη είχε γίνει σμπαράλια και μια νέα εθνική ενότητα είχε ήδη διαμορφωθεί γύρω από την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Επρόκειτο, δηλαδή, για ένα ουσιαστικό λάθος που οδήγησε σε οδυνηρά αποτελέσματα. Ένα λάθος που ούτε κατ’ ελάχιστον διανοήθηκαν να διαπράξουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του ελληνικού καπιταλισμού και οι Εγγλέζοι. Τα όσα διαδραματίστηκαν στο Συνέδριο του Λιβάνου δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για του λόγου το αληθές.

Το περιβόητο «Συμβόλαιο του Λιβάνου»

Οι εργασίες του συνεδρίου άνοιξαν με ομιλία του Γ. Παπανδρέου ο οποίος ασκήθηκε ύβρεις και συκοφαντίες εναντίον της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Για τον Γ. Παπανδρέου για όλα έφταιγε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ που αναγορεύονταν σε κύριο εχθρό της Ελλάδας και που στην καλύτερη των περιπτώσεων εξισώνονταν με τους Γερμανούς κατακτητές αν δεν ήταν χειρότεροί τους. «Κόλασις είναι σήμερον η κατάστασις της Πατρίδος μας»έλεγε στον εναρκτήριο λόγο του ο Γ. Παπανδρέου και πρόσθετε: «Σφάζουν οι Γερμανοί. Σφάζουν τα Τάγματα Ασφαλείας. Σφάζουν και οι Αντάρται. Σφάζουν και καίουν… Η ευθύνη του ΕΑΜ είναι ότι δεν απέβλεψε μόνον εις τον απελευθερωτικόν αγώνα, αλλά ηθέλησε να προετοιμάση την μεταπολεμικήν δυναμικήν του επικράτησιν». Για τον Παπανδρέου το ΕΑΜ ήταν υπεύθυνο ακόμη και για την δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας. «Με την τρομοκρατικήν αυτήν δράσιν του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, είπε χαρακτηριστικά, εδημιουργήθη δυστυχώς, το ψυχολογικόν κλίμα το οποίον επέτρεψεν εις τους Γερμανούς να επιτύχουν εις το τρίτον έτος της δουλείας ό,τι δεν είχαν κατορθώσει κατά τα δύο πρώτα έτη- την κατασκευήν των Ταγμάτων Ασφαλείας…».

Η λύση που πρότεινε ο Παπανδρέου για να εκλείψουν όσα περιέγραφε και για να επιτευχθεί η περιβόητη εθνική ενότητα ήταν να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ. «Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος- είπε- από τον οποίον οφείλωμεν το ταχύτερον να εξέλθωμεν, και προς τούτο εις μόνον υπάρχει τρόπος: Η κατάργησις του ταξικού και η δημιουργία Εθνικού Στρατού»[1]

Ο τραχύς και προκλητικός τρόπος με τον οποίο μίλησε ο Γ. Παπανδρέου για το ΕΑΜ και η θρασύτατη απαίτηση του να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ ήταν μέρος της τακτικής που είχε αποφασιστεί, από κοινού με τους Εγγλέζους, να ακολουθήσει η αντιεαμική πλευρά στο Συνέδριο με στόχο να βρεθεί η ΕΑΜική αντιπροσωπεία σε θέση άμυνας και να προβεί σε παραχωρήσεις, πράγμα που τελικά έγινε. Έτσι, όταν πια οι αντιπρόσωποι των βουνών ξεπέρασαν κάθε όριο διαλλακτικότητας και υποχωρήσεων, η άλλη πλευρά απέσυρε προσωρινά το αίτημα της για διάλυση του ΕΛΑΣ. Στην πραγματικότητα βέβαια δεν απέσυρε τίποτα αφού δεν ήταν σε θέση να επιβάλει τίποτα. Πολύ περισσότερο δεν ήταν σε θέση να επιβάλει την διάλυση ενός στρατού σαν τον ΕΛΑΣ. Έτσι φτάσαμε στο περιβόητο συμβόλαιο ή σύμφωνο του Λιβάνου.

Το «συμβόλαιο» αυτό στο πρώτο κεφάλαιο καταδίκαζε το κίνημα της Μ. Ανατολής ως «έγκλημα κατά της πατρίδος» και στο δεύτερο κεφάλαιο προέβλεπε την δημιουργία μελλοντικά «εθνικού στρατού, ο οποίος θα είναι απηλλαγμένος πάσης επιρροής κομμάτων, θα ανήκει μόνο εις την πατρίδα και θα υπακούσει εις τας διαταγάς της κυβέρνησεως». Στο τρίτο κεφάλαιο γινόταν λόγος για «κατάργηση της τρομοκρατίας εις την ελληνικήν ύπαιθρον» αλλά και στις πόλεις, γεγονός που σήμαινε ευθεία βολή κατά του ΕΑΜ. Καταγραφόταν βεβαίως η διαφωνία της αντιπροσωπείας των βουνών με τον όρο «τρομοκρατία» αλλά αυτό σε τίποτα δεν άλλαζε την ουσία. Επίσης αφηνόταν αόριστο το πότε και αν κλιμάκιο της κυβέρνησης θα ανέβαινε στα βουνά.

Στο πέμπτο κεφάλαιο προβλεπόταν «Η εξασφάλισις, κατά την προσεχή από κοινού μετά των συμμαχικών δυνάμεων απελευθέρωσιν της Πατρίδος, της τάξεως και της ελευθερίας του ελληνικού λαού...». Αυτό σήμαινε ευθεία αναγνώριση στους Άγγλους του δικαιώματος να επεμβαίνουν σε κάθε εσωτερική ελληνική υπόθεση αφού θα εξασφαλιζόταν όχι μόνο η απελευθέρωση αλλά και η τάξη της χώρας από κοινού με τους συμμάχους, δηλ. την Αγγλία!!!

Το πολιτειακό αντιμετωπιζόταν εντελώς αόριστα χωρίς να προβλέπεται καμιά δέσμευση. Αόριστα έμπαινε επίσης και το ζήτημα της διάρκειας της κυβέρνησης. Ακόμη, δεν προβλεπόταν καμιά καταγγελία για τα τάγματα ασφαλείας, την κυβέρνηση Ράλλη και τους συνεργάτες των Γερμανών. Γινόταν γενικά λόγος για προδότες της πατρίδας.

Τέλος, στο τελευταίο- όγδοο- κεφάλαιο γινόταν λόγος για «τη δημιουργία μιας νέας ελευθέρας και μεγάλης Ελλάδας»,πράγμα που παρέπεμπε σε εθνικιστικού χαρακτήρα διεκδικήσεις.

Στο Λίβανο, ακόμη, συμφωνήθηκε και ο συσχετισμός δυνάμεων στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, τα υπουργεία δηλαδή που θα έπαιρνε κάθε δύναμη. Για την ΠΕΕΑ, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ συμφωνήθηκε να δοθούν 5 υπουργεία σε σύνολο 14 ή 15.

Ένας απαράδεκτος συμβιβασμός

Δεν χωράει αμφιβολία πως η ΕΑΜική αντιπροσωπεία έκανε στο Λίβανο απαράδεκτες υποχωρήσεις που, εξ αντικειμένου λειτουργούσαν υπονομευτικά στις κατακτήσεις εθνικοαπελευθερωτικού- λαϊκοδημοκρατικού κινήματος. Στην πραγματικότητα η άλλη πλευρά χωρίς να έχει τίποτα τα πήρε όλα ενώ η αντιπροσωπεία των βουνών τα έδωσε όλα χωρίς, επί της ουσίας, να πάρει τίποτα. Όμως δεν ήταν μοιραία μια τέτοια εξέλιξη και δεν θα οδηγούμασταν, πιθανόν, σ’ αυτήν αν η ΕΑΜική αντιπροσωπεία είχε τηρήσει έστω κι ένα μέρος από τις βασικές οδηγίες που είχε αποφασίσει η ΠΕΕΑ στις 22/4/1944 ως κατευθυντήρια γραμμή της στις διαπραγματεύσεις του Λιβάνου. Οι οδηγίες αυτές προέβλεπαν[2]:

«1/ Δεν πρέπει να πάρουν μέρος στις συζητήσεις όσοι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή ή χτύπησαν τον απελευθερωτικό αγώνα του λαού.

2/ Ν' απελευθερωθούν οι κρατούμενοι για πολιτικούς/δημοκρατικούς ή ΕΑΜικούς/λόγους από την ελληνική κυβέρνηση.

3/ Να γίνει σαφής και έντονη αποκήρυξη του Ράλλη και των εθνοπροδοτών και χαιρετισμός στους αγώνες του λαού και στα θύματα.

4/ Να κρατούνται λεπτομερή πρακτικά των συζητήσεων, να υπογράφονται κάθε φορά και να δημοσιεύονται.

5/ Να εξασφαλισθεί η επικοινωνία των αντιπροσωπειών με την έδρα τους.

6/ Να καθορισθούν οι προγραμματικές κατευθύνσεις της Ενιαίας Κυβέρνησης με βάση τους σκοπούς της ΠΕΕΑ. Όσον αφορά, ειδικότερα, τα "εθνικά ζητήματα", αν υπάρξουν διαφορετικές γνώμες από εκείνες που έχει η πράξη της ΠΕΕΑ και το διάγγελμα της, καθένας θα διατηρήσει τις απόψεις του, η κυβέρνηση θα ξανασυζητήσει τα σχετικά ζητήματα και ο ελληνικός λαός θ' αποφασίσει τελικά.

7/ Στην κυβέρνηση δεν θα μετάσχουν τα πρόσωπα της παρ.1. Όσον αφορά τις διάφορες οργανώσεις και τυχόν μικρά κόμματα που τυχόν προβάλλουν αξιώσεις δυσανάλογες με τη σημασία τους, θα υποστηριξωμε ότι οπωσδήποτε άμα καθορισθεί η συμμετοχή του έξω του ΕΑΜ, Κ.Κ. και ΠΕΕΑ κόσμου, μπορούν μεταξύ των οι άλλοι να καθορίσουν τη συμμετοχή όπως θέλουν.

8/ Ο στρατός και οι υπηρεσίες θα ξεκαθαρισθούν από την κυβέρνηση απ' τα στοιχεία που έδρασαν στην περίοδο της 4ης Αυγούστου εναντίον του λαού και τα φασιστικά εν γένει στοιχεία.

9/ Η έδρα της κυβέρνησης μπορεί να είναι και έξω απ' την Ελεύθερη Ελλάδα, αλλά απαραίτητα τμήμα της με ορισμένα υπουργεία, δηλαδή των στρατιωτικών/ υφυπουργείον/, εσωτερικών, δικαιοσύνης, επισιτισμού, προνοίας, παιδείας, γεωργίας και ενδεχόμενα και άλλα, θα εδρεύουν στην Ελεύθερη Ελλάδα.

10/ Η σύνθεση της κυβέρνησης θα στηριχθεί στη βάση ότι η πλειοψηφία ή το ελάχιστο το μισό των εδρών πρέπει να δοθούν στην ομάδα ΕΑΜ- ΚΚ- ΠΕΕΑ και ειδικά τα υπουργεία εσωτερικών και στρατιωτικών. Για την Προεδρία και το υπουργείο εξωτερικών θα καταβληθεί προσπάθεια να κερδισθούν για την ομάδα. Πάντως στην Ελεύθερη Ελλάδα θα υπάρχει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης από την ομάδα.

11/ Θα γίνει Ενιαίος Στρατός. Θα έχωμε υπ' όψη για αρχιστράτηγους τους Σαράφη και Σαρηγιάννη. Θα είναι δεκτοί αξιωματικοί πρόθυμα με ανάλογες θέσεις εκτός απ' τους εθνοπροδότες. Όσο διαρκεί η κατοχή ο στρατός είναι κατ' αρχήν εθελοντικός. Το σημερινό σύστημα οργανώσεως και διοικήσεως πρέπει να διατηρηθεί. Αν υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις για τους καπεταναίους, να ζητηθούν οδηγίες.

12/ Ο στρατός και οι πληθυσμοί πρέπει να εφοδιαστούν και να ενισχυθούν αμέσως.

13/ Θα ζητηθεί απαραίτητα να γίνει οριστική και ανεπιφύλακτη δήλωση του Γεωργίου ότι δεν θα επιστρέψει με οποιαδήποτε ιδιότητα ή αφορμή πριν γίνει δημοψήφισμα. Θα επιδιωχτεί να γίνει αντιβασιλεία.

14/ Οι τρεις αντιπροσωπείες θα είναι ουσιαστικά συνδεδεμένες μεταξύ τους με τις παραπάνω οδηγίες. Θα εμφανίζονται εξωτερικά όπως κρίνουν, δηλαδή χωριστές η ενωμένες με αρχηγό τον Πρόεδρο της ΠΕΕΑ.»

Στη συνεδρίαση της ΠΕΕΑ που αποφασίστηκαν οι παραπάνω όροι- όπως μας πληροφορούν τα πρακτικά- πήραν μέρος: Ο Πρόεδρος Α. Σβώλος. Τα μέλη: Ε. Μπακιρτζής, Η. Τσιριμώκος, Γ. Σιάντος, Ε. Μάντακας, Ν. Ασκούτσης, Σ. Χατζήμπεης, Α. Αγγελόπουλος, Π. Κόκκαλης. Από το ΕΑΜ ο Μ. Πορφυρογέννης και ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ ο Π. Ρούσος. Επίσης συμμετείχε και ο Στ. Σαράφης. Όλοι αυτοί υπέγραψαν τόσο το πρακτικό της συνεδρίασης όσο και το κείμενο με τις παραπάνω οδηγίες.

Τι προκύπτει από τις παραπάνω οδηγίες; Προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως με τους όρους που με απόλυτη σαφήνεια έθεταν αυτές οι οδηγίες, η αντιπροσωπεία του ΕΑΜικού κινήματος όχι μόνο δεν είχε δικαίωμα να υπογράψει το λεγόμενο συμβόλαιο του Λιβάνου αλλά και ότι έπρεπε να αποχωρήσει από τις συζητήσεις, από την πρώτη στιγμή, αν και το σωστότερο θα ήταν να μην πάει στο Λίβανο αλλά- αν έπρεπε για λόγους τακτικής να γίνουν κάποιες διαπραγματεύσεις- να κληθεί η κυβέρνηση του Καΐρου στο βουνό. Εν πάση περιπτώσει η ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφεί. Αλλά το συμπέρασμα που εξάγεται είναι πως στο Λίβανο το ΕΑΜικό κίνημα υπέστη μια μεγάλη ήττα που κανένας συσχετισμός δυνάμεων δεν την δικαιολογούσε και που ενδεχομένως ούτε οι αντίπαλοί του την περίμεναν σε τέτοια έκταση.

Στο επόμενο: Η Συμφωνία της Καζέρτας

Κείμενα – Επιμέλεια: Γιώργος Πετρόπουλος

Ρωμανός και Λαυρεντιάδης: Η επιλεκτική ευαισθησία των εισαγγελέων

«Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας, μπροστά στην ίδρυση της τράπεζας;» Δυο υποθέσεις, δυο κρατούμενοι, δυο εισηγήσεις, ίδιος εισαγγελέας. Μήπως να πούμε κάποια στιγμή τα πράγματα με το όνομά τους; 

Ο ιδιοκτήτης της τράπεζας
Ήταν Φλεβάρης του 2014 όταν ο εισαγγελέας Παναγιώτης Καψιμάλης πρότεινε να αποφυλακιστεί προσωρινά ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, που ήταν προφυλακισμένος για την υπόθεση της Proton Bank. Ως προϋπόθεση έθετε να καταβληθεί εγγύηση ύψους 100 εκατ. ευρώ, υπό την προϋπόθεση τα χρήματα να μην προέρχονται από τα ήδη δεσμευμένα 150 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, έχει προκύψει ζημιά 701 εκατ. ευρώ από την υπόθεση της Proton Bank. Το ποσό αφορά δανειοδοτήσεις...

από την εποχή που ο κ. Λαυρεντιάδης ήταν πρόεδρος του Δ.Σ. Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα κατέληξαν σε εταιρείες του – δηλαδή στην τσέπη του. Σε απλά ελληνικά αυτό λέγεται κλοπή. Στη νομική γλώσσα, τα αδικήματα είναι: συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης και ένταξη σε αυτή, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, απάτη και απιστία. Εκτός αυτού, όμως, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είχε ένταλμα και για άλλη υπόθεση, την απόπειρα ανθρωποκτονίας του επιχειρηματία Αθηναγόρα Ανδριαδάκη στις 15 Ιουνίου 2012. Κατηγορείται επίσης για την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, για δάνειο 100 εκατομμυρίων που έλαβε η εταιρία Alapis.

Ο Λ. Λαυρεντιάδης προφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο 2012 και ως το Φλεβάρη 2014 και την θετική εισήγηση του Εισαγγελέα Π. Καψιμάλη, είχε ήδη καταθέσει δύο αιτήσεις αποφυλάκισης για λόγους υγείας, που είχαν απορριφθεί. Το Μάιο του 2014 το Συμβούλιο Εφετών απέρριψε την εισαγγελική πρόταση του Π. Καψιμάλη να αφεθεί ελεύθερος.

Ωστόσο τον Ιούνιο του 2014, και αφού είχε παρέλθει το 18μηνο της κράτησης, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης αποφυλακίστηκε, αφού το δικαστικό συμβούλιο αποφάσισε ν’ αφεθεί ελεύθερος με την καταβολή εγγύησης 500.000 ευρώ, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και εμφάνιση στο ΑΤ της περιοχής του αναφορικά με την υπόθεση της ηθικής αυτουργίας στην απόπειρα ανθρωποκτονίας. Ο επιχειρηματίας νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού, καθώς αντιμετώπιζε μεταξύ άλλων σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Το βούλευμα έκανε δεκτό το αίτημά του να αποφυλακιστεί λόγω της επιβαρυμένης ψυχολογικής και σωματικής υγείας του. Ο Εισαγελέας Εφετών είχε προτείνει -αναπόφευκτα λόγω παρέλευσης του 18μηνου προσωρινής κράτησης- να αποφυλακιστεί με αυστηρούς όρους για την υπόθεση των επισφαλών δανείων ύψους 701 εκατομμυρίων ευρώ από την Proton Bank.

Ο ληστής της τράπεζας

Ο εισαγγελέας Παναγιώτης Καψιμάλης, όπως έγινε γνωστό την 1 Δεκεμβρίου, εισηγήθηκε να μην γίνει δεκτό το αίτημα του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος βρίσκεται σε παρατεταμένη απεργία πείνας, για την χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας ώστε να μπορέσει να φοιτήσει στο ΤΕΙ Αθηνών.

Ο Νίκος Ρωμανός συνελήφθη, μαζί με συντρόφους του, την 1η Φεβρουαρίου του 2013, μετά από καταδίωξη για ληστεία σε υποκατάστημα των ΕΛΤΑ και της Αγροτικής Τράπεζας στο Βελβεντό Κοζάνης. Ενώ είχαν οπλισμό δεν τον χρησιμοποίησαν, ούτε για τη ληστεία ούτε εναντίον των αστυνομικών. Βασανίστηκαν από την αστυνομία και οδηγήθηκαν σε δίκη με την κατηγορία της ληστείας και της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση, με βάση τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, η περίπτωση του Νίκου Ρωμανού δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 58 του νόμου 2776/99, με βάση το οποίο για την έκδοση εκπαιδευτικής άδειας υπόδικου κρατούμενου, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την κράτησή του, εν προκειμένω του κ. Ευτύχη Νικόπουλου, ειδικού εφέτη ανακριτή.

Νομικές πηγές τονίζουν, ωστόσο, σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, ότι το θέμα περιπλέκεται, καθώς ο Ν. Ρωμανός είναι μεν υπόδικος (έχει μπροστά του ακόμη δυο δίκες), με την κατηγορία της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση – Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, πλην όμως το πρώτο δικαστήριο που έχει ολοκληρωθεί τον έχει ήδη αθωώσει ως προς το συγκεκριμένο σκέλος. «Υπάρχει εκκρεμοδικία», τονίζουν οι ίδιες πηγές. «Δεν μπορεί να δικαστεί για την ίδια κατηγορία, συνεπώς τα επόμενα δικαστήρια δεν μπορεί παρά να είναι αθωωτικά».

Προφανώς ο εισαγγελέας Παναγιώτης Καψιμάλης, με τα δικά του κριτήρια, έκρινε ότι η υγεία του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη κινδυνεύει περισσότερο, για να χρήζει αποφυλάκισης, από την υγεία ενός 20χρονου που πραγματοποιεί σκληρή απεργία πείνας για να πάρει άδεια για παρακολούθηση πανεπιστημιακών μαθημάτων.

Προφανώς, με τα δικά μας κριτήρια κρίνουμε ότι στην περίπτωση Λαυρεντιάδη θα μέτρησε ότι πρόκειται για ιδιοκτήτη τράπεζας, με ισχυρούς διαύλους με όλο το σύστημα εξουσίας και ειδικά τον Ε. Βενιζέλο που τον κάλυψε και τον ξελάσπωσε σε αυτή την υπόθεση.

Προφανώς, με τα δικά μας κριτήρια κρίνουμε ότι η δικαιοσύνη είναι ταξική. Και πως ισχύει για την επιείκειά της, το ανάποδο από αυτό που λέει ο Μπρεχτ: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας, μπροστά στην ίδρυση της τράπεζας;»

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου από unfollow

Συγκλονιστική ομιλία Β.Πούτιν κατά της Δύσης

ΠΥΡΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΔΟΥΜΑ ΜΕ ... ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

: "Θέλουν να διαλύσουν την Ρωσία αλλά θα έχουν την τύχη του Α.Χίτλερ"!

Με μια συγκλονιστική ομιλία του προς το ρωσικό έθνος στο πλαίσιο του ετήσιου προεδρικού απολογισμού προς την εθνική αντιπροσωπεία της Δούμας, ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας  Βλάντιμιρ Πούτιν προειδοποίησε την Δύση και τις δυτικές χώρες ότι θα έχουν την τύχη του Αδόλφου Χίτλερ!

 

"Η Δύση θα ηττηθεί όπως και ο Α.Χίτλερ στην προσπάθειά της να καταστρέψει την Ρωσία. Ο Α.Χίτλερ με τις μισάνθρωπες ιδέες του ήθελε να καταστρέψει την Ρωσία και να κυριεύσει τα Ουράλια. Όλοι θυμούνται πως κατέληξε",  είπε ο Β. Πούτιν στην πιο σκληρή ομιλία που έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα απέναντι στην πολιτική των ΗΠΑ και της γερματοκρατούμενης ΕΕ.

 

Προειδοποίησε την Δύση να μη επιχειρήσει περαιτέρω διείσδυση στη ρωσική σφαίρα επιρροής υπενθυμίζοντας  πως προηγούμενες στρατιωτικές δυνάμεις που το είχαν προσπαθήσει απέτυχαν να υποτάξουν την μεγαλύτερη χώρα του πλανήτη.

 

"Η Ρωσία έχει από τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις στον κόσμο. Δεν επιθυμούμε να εμπλακούμε σε μια ευρύτερη σύγκρουση. Εάν όμως χρειαστεί η ρωσική αρκούδα θα δείξει τα νύχια της με καταστρεπτικές συνέπειες σε όσους στραφούν εναντίον της".

 

Και συνέχισε τονίζοντας:

 

"Με ευχαρίστηση θα εφάρμοζαν ένα σενάριο Γιουγκοσλαβίας με διαμελισμό της Ρωσίας. Απέτυχαν, δεν τους επιτρέψαμε να το κάνουν αυτό (σ.σ.: εννοούσε την εποχή Γιέλτσιν όταν η νεοσύστατη Ρωσική Ομοσπονδία πάλευε να σταθεί στα πόδια της με διάφορους πολέμους να απειλούν να αποσπάσουν τμήματά της, όπως π πόλεμος στην Τσετσενία κλπ).

 

Τώρα δημιουργούν θέμα με την Κριμαία. Για αιώνες η Κριμαία ήταν μέρος της Ρωσίας. Αυτή η χερσόνησος είναι φυλετικά ρωσική όχι απλά ρωσόφωνη. Το 1954 μεταφέρθηκε στην Ουκρανία από τον Nikita (σ.σ.: Χρουτσόφ) που πίστευε ότι τα εθνικά σύνορα δεν είχαν σημασία καθώς όλοι ήταν κάτω από την σοβιετική σημαία. Με την κατάρρευση όμως της ΕΣΣΔ, η Κριμαία έμεινε στην Ουκρανία.

 

Αλλά η σημασία της Κριμαίας για εμάς είναι όπως το "Όρος του Θεού" για τους Εβραίους. Είναι ιερή περιοχή.

 

Μετά τα γεγονότα του περασμένου χειμώνα, οι HΠΑ-ΕΕ προσπάθησαν να γονατίσουν μέσω κυρώσεων τη ρωσική οικονομία, αλλά στην πραγματικότητα η πτώση του ρουβλίου οφείλεται στις χαμηλές τιμές του πετρελαίου.  

 

Για περίπου μια δεκαετία οι ΗΠΑ προσπαθούν να μειώσουν το ρόλο της Ρωσίας στα παγκόσμια ζητήματα. Η Κριμαία ήταν απλώς μια δικαιολογία για τις ΗΠΑ να μας πλήξουν.

Δεν θα γίνουμε ξενοφοβικοί, ζηλιάρηδες, μοναχικοί ή να ψάχνουμε για εχθρούς. Αυτό θα ήταν αδυναμία κι εμείς είμαστε δυνατοί και πιστεύουμε στους εαυτούς μας.

 

Από την διάλυση της ΕΣΣΔ, τα πλοκάμια των ΗΠΑ κάτω από το μανδύα του ΝΑΤΟ, πλησιάζουν όλο και πιο κοντά τα ρωσικά σύνορα και ανακατεύονται στις υποθέσεις ξένων κρατών.

 

Οι φίλοι μας οι Αμερικανοί, είτε ευθέως, είτε πίσω από της κουρτίνες πάντα επηρεάζουν τις σχέσεις μας με τους γείτονες. Κάποιες φορές δεν είναι ξεκάθαρο εάν μιλάμε με τις αρχές μια χώρας ή με τους Αμερικανούς αφέντες τους.

 

Δυστυχώς για πολλές ευρωπαϊκές χώρες ανεξαρτησία και εθνική υπερηφάνεια είναι ξεχασμένες έννοιες και πολυτέλεια. Έχουν παραχωρήσει την εθνική κυραρχία τους στους ξένους, έστω και αν αυτό αντιβαίνει στα συμφέροντάς τους(σ.σ.: εδώ φωτογραφίζει την Ελλάδα και όχι μόνο, φυσικά). Αυτό είναι κάτι που δεν θα συμβεί στην Ρωσία. Για την Ρωσία, όμως η πραγματική ανεξαρτησία είναι μια απαραίτητη συνθήκη ύπαρξης.

 

Αναζητούμε καινούριους εταίρους στην Ανατολή (σ.σ.: εννοεί την Κίνα, βασικά) για εμπόριο και πιστεύουμε ότι ο στόχος της Δύσης για να πληγεί η Ρωσία θα αποτύχει..

 

Μια δυνατή Ρωσία είναι απειλή για τις ΗΠΑ, με τη Ουάσιγκτον να μην θέλει κανένα έθνος να μπορεί να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της ως "μοναδικής υπερδύναμης".

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η ΠΤΩΣΗ ΦΕΡΝΕΙ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Ας μην κοροϊδευόμαστε: η πτώση της κυβέρνησης δείχνει πλέον απλώς θέμα χρόνου. Θα επέλθει και θα επέλθει σύντομα. Το ερώτημα συνεπώς δεν είναι πλέον το «αν», αλλά το «πώς» και, κυρίως, το «μετά, τι;»…

 

Η επερχόμενη κυβερνητική μεταβολή στην Ελλάδα ήταν περίπου βέβαιη ήδη πριν και από τις τεράστιες εμπλοκές που προέκυψαν στις «διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης με την τρόικα, από την εποχή ακόμα που... 
στην κυβερνητική προπαγάνδα κυριαρχούσε το παραμύθι του success story. Ο λόγος γι αυτό ήταν ότι τα νούμερα για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, έμοιαζαν, παρά την άλλη προπαγάνδα της κυβέρνησης, περίπου αδύνατο να βγουν.

Όμως από την ώρα που η τρόικα αποφάσισε, όπως τουλάχιστον αυτή η στήλη θεωρούσε από καιρό αναμενόμενο ότι θα συμβεί, να «σφάξει» την κυβέρνηση, τότε εκείνο που ήταν πολύ πιθανό κατέστη περίπου βέβαιο. 

Η τελευταία εβδομάδα διέλυσε την κυβέρνηση, η οποία, πλέον, δεν θα μπορέσει να ανακάμψει. Στην ουσία, αυτό που συνέβη, είναι ότι οι τροικανοί έσυραν το χαλί κάτω από τα πόδια των Σαμαρά και Βενιζέλου και τους οδηγούν νομοτελειακά όχι σε απλή πτώση, αλλά σε γκρέμισμα του τύπου Γιώργου Παπανδρέου. 

Το γιατί, προβληματίζει πολλούς, ενώ δεν θα έπρεπε, καθώς είναι απλό: γιατί τους έκαναν πια τη δουλειά τους. Αλλά δεν μπορούν να κάνουν γι αυτούς, όπως ξεκάθαρα δείχνουν μεταξύ άλλων και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης: ήταν απλώς αναλώσιμοι. 

Όμως αυτό το γιατί, όσο κι αν έχει απλώς ιστορική πια σημασία για τον νυν πρωθυπουργό και τον νυν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τα πάλαι ποτέ κραταιά κόμματά τους, έχει τεράστια πραγματική, καυτή σημασία για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα και το δικό του εν αναμονή εξουσίας κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο επιτελείο της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλουν να δουν ποια ήταν η μοίρα όλων των κυβερνήσεων από το 2009 και μετά: στην ουσία, χρησιμοποιήθηκαν για να πεταχτούν. 
Δεν πρέπει λοιπόν να τρέφουν αυταπάτες: αυτή θα είναι και η δική τους μοίρα, αν αποφασίσουν να ακολουθήσουν την ίδια οδό. Μάλιστα, εν προκειμένω, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα καθώς θα πρόκειται για την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται. 

Ας το γνωρίζουν  καλά: αν κάνουν τα ίδια, ο χρόνος τους θα είναι ακόμα πιο λίγος και το τέλος τους ακόμα χειρότερο από αυτό που είχαν οι προηγούμενοι και από αυτό, το πολύ κακό, που αναμένεται για τους τωρινούς. 
Από την άλλη, αν πρόκειται να συγκρουστούν, πρέπει να προετοιμαστούν πάρα πολύ καλά για κάτι τέτοιο, διότι η Ελλάδα θα βρεθεί όχι απλώς στο μάτι του κυκλώνα, αλλά υπό πίεση πρωτοφανή, που θα χρειαστεί τιτάνια δύναμη και υπομονή για να την αντέξει ο τόπος χωρίς να επέλθει το χάος. 

Μέση οδός, δυστυχώς, δεν υπάρχει. Πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν και πρέπει να το αποφασίσουν γρήγορα, γιατί τα πράγματα επιταχύνονται και η προετοιμασία, προς πάσα κατεύθυνση, είναι πάρα πολύ δύσκολη πλην απολύτως απαραίτητη. Και θεμελιώδες μέρος της είναι ένα: να πουν όλη την αλήθεια, τόσο στους εαυτούς τους, όσο και στους πολίτες. 

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΜΕ «ΝΤΕΛΙΡΙΟ» ΚΑΤΑ ΣΥΡΙΖΑ

Η ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΣΤΑΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΟΒΕΝΙΖΕΛΙΣΜΟΥ

Σε έμμεση αλλά σαφή πρόταση για προσφυγή στις εκλογές προέβη από τη Βασιλεία της Ελβετίας (!) ο Ε. Βενιζέλος.

Η πρόταση του Ε. Βενιζέλου , παρ' ότι «αινιγματική», αφορά , μάλλον, την υποβολή μιας ενδεχόμενης συμφωνίας με την ΕΕ για νέο μνημόνιο («προληπτική γραμμή στήριξης») για έγκριση ή απόρριψη από το λαό, χωρίς να διευκρινίζεται αν η πρόταση αφορά τη διενέργεια δημοψηφίσματος ή εκλογών.

Άλλωστε,μόνον έτσι θα μπορούσε να ερμηνευθεί η Βενιζέλειος φράση ότι «οι αναγκαίες εγγυήσεις (σ.σ. για την τήρηση των συμφωνημένων, προς τους εταίρους) θα δοθούν εφόσον υπάρχει η βούληση του ελληνικού λαού. Γιατί εμείς ενεργούμε στο όνομα του ελληνικού λαού και πρέπει να έχουμε δύναμη, πρέπει να έχουμε στήριξη εσωτερική για να μπορέσουμε να επιβάλουμε την αλήθεια».

Παρ' ότι στην «ασαφή» αυτή τοποθέτηση του Βενιζέλου , η οποία επενδύθηκε με τρομοκρατικές αναφορές κατά του ΣΥΡΙΖΑ, η Χαρ. Τρικούπη έσπευσε να δόσει άλλη ερμηνεία (βλέπε παρακάτω), γεγονός παραμένει ότι οι δηλώσεις από την Ελβετία βάζουν στο προσκήνιο κάποιεςνέες πολιτικές υποθέσεις.

Στελέχη της Αριστεράς τόνιζαν στην Iskra ότι οι δηλώσεις Βενιζέλου υποδηλώνουν τον πανικό και τα αδιέξοδα της κυβέρνησης αλλά και το όργιο των εκβιασμών από την τρόικα.

Τα ίδια στελέχη τόνιζαν ότι κυβερνητικοί κύκλοι, μπροστά στην χρεοκοπία της κυβερνητικής πορείας , προβλέπουν εκ νέου, ως ύστατο καταφύγιο, στην υστερική κινδυνολογία και την ατελείωτη κατατρομοκράτηση του ελληνικού λαού , φέρνοντας ίσως στο προσκήνιο άθλια διλήμματα , του τύπου «νέα συμφωνία και νέο μνημόνιο» ή «χάος» και «έξοδος από την ευρωζώνη», τα οποία, όμως, με την ασταμάτητη χρήση τους, έχουν αηδιάσει τον ελληνικό λαό!

Τέλος, τα ίδια στελέχη της Αριστεράς τόνιζαν στην Iskra ότι ο τόπος πράγματι χρειάζεται εδώ και τώρα εκλογές και προσέθεταν ότι αυτές, σε όποιο κινδυνολογικό κλίμα και αν γίνουν και όσους εκβιασμούς και αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση ,θα οδηγήσουν σε συντριβή το κυβερνητικό στρατόπεδο και σε μεγάλη νίκη των δυνάμεων της Αριστεράς.

Η ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Η δήλωση του Ευ.Βενιζέλου, που έγινε από τη Βασιλεία της Ελβετίας, όπου ο αντιπρόεδρος βρίσκεται για τη Σύνοδο Κορυφής του ΟΑΣΕ, κατόπιν ερώτησης για τις εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας, έχει ως εξής:

«Αναρωτιέται, και δίκαια, κάθε Έλληνας πολίτης γιατί υπάρχει μια τόσο σκληρή και μακράδιαπραγμάτευση 'πού κολλάει το πράγμα'; Γιατί, μια χώρα όπως η Ελλάδα, μετά από πέντε χρόνια θυσιών, τώρα που εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα, θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ισχυρό τραπεζικό σύστημα, έχει δυσκολία να επισημοποιήσει την έξοδο από το Πρόγραμμα και τη μετάβαση σε μια νέα φάση, χωρίς Μνημόνιο και Τρόικα;»

» Το ερώτημα είναι γιατί οι εταίροι μας έχουν επιφυλάξεις να μας αφήσουν χωρίς Μνημόνιο και σκληρή επιτήρηση. Τι είναι αυτό που δεν εμπιστεύονται;»

» Είναι προφανές ότι ο λόγος είναι βαθιά πολιτικός. Όταν υπάρχει μια αντιπολίτευση, η οποία προτείνει πράγματα, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε εκτροχιασμό -όχι την Ευρώπη- την Ελλάδα και να οδηγήσουν σε απώλεια των επιτευγμάτων μέσα σε λίγες μέρες είναι λογικό να υπάρχει μιαεπιφυλακτικότητα και μια σκλήρυνση ώστε να δοθούν οι αναγκαίες εγγυήσεις.»

» Οι αναγκαίες εγγυήσεις θα δοθούν εφόσον υπάρχει η βούληση του ελληνικού λαού. Γιατί εμείς ενεργούμε στο όνομα του ελληνικού λαού και πρέπει να έχουμε δύναμη, πρέπει να έχουμε στήριξη εσωτερική για να μπορέσουμε να επιβάλουμε την αλήθεια.»

» Η αλήθεια λοιπόν λέει ότι η Ελλάδα έχει όλα τα δεδομένα που της επιτρέπουν να βγει από τοΠρόγραμμα, από το Μνημόνιο και την Τρόικα και να περάσει σε μια άλλη εποχή σοβαρότητας, υπευθυνότητας, συλλειτουργίας με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά σε ισότιμη βάση».

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ

Λίγη ώρα μετά τη δήλωση του κ. Βενιζέλου, η Χαριλάου Τρικούπη έσπευσε να τη συνδέσει με το χρονοδιάγραμμα της προεδρικής εκλογής.

Όπως ανέφεραν πηγές του ΠΑΣΟΚ, ''αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που οι συζητήσεις αυτές με την τρόικα προχωρήσουν ομαλά, τότε και η διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα ξεκινήσει στον χρόνο που έχει ανακοινωθεί. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, τότε πρέπει να επισπευσθεί η ημερομηνία έναρξης της διαδικασίας ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας και σε περίπτωση που δεν βρεθεί ο αριθμός των 180 βουλευτών, η χώρα θα πάει σε εκλογές''.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ISKRA