Η Ελλάδα βρίσκεται στο μεταίχμιο μιας ιστορικής αλλαγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια μόνον ελπίδα για την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό. Αποτελεί και προσδοκία αλλαγής πορείας για όλη την Ευρώπη.
Γιατί η Ευρώπη δεν θα βγει από την κρίση χωρίς αλλαγή πολιτικής. Και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα ενισχύσει τις δυνάμεις της αλλαγής. Γιατί το αδιέξοδο της Ελλάδας είναι το αδιέξοδο της σημερινής Ευρώπης.
"Με την θέση του, ότι το χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο, ο κος Σαμαράς βλάπτει την Ελλάδα. Δεν χαμηλώνει καν το πήχη της διαπραγμάτευσης, αλλά την αρνείται εξολοκλήρου.''Στις 25 Ιανουαρίου ο ελληνικός λαός καλείται με τη ψήφο του να γράψει ιστορία. Να σύρει το χώρο της αλλαγής και της ελπίδας των λαών σε όλη την Ευρώπη. Καταδικάζοντας τα αποτυχημένα μνημόνια της λιτότητας. Αποδεικνύοντας πως όταν οι λαοί θέλουν, όταν τολμούν, όταν νικούν το φόβο, τότε μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.
Και ήδη τα πράγματα, με τη προσδοκία και μόνο της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, έχουν αρχίσει να αλλάζουν και στην Ευρώπη.
Το 2015 δεν είναι 2012.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο δαίμονας, η μεγάλη απειλή για την Ευρώπη, αλλά η φωνή της λογικής. Το ξυπνητήρι που θα σηκώσει από το λήθαργο και την υπνοβασία στο κενό την ηγεσία της γηραιάς ηπείρου'.
Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμετωπίζεται πια ως μεγάλη απειλή, όπως το 2012, αλλά ως πρόκληση αλλαγής.
Από όλους ;
Όχι από όλους. Μια μικρή μερίδα, με κέντρο τη συντηρητική ηγεσία της Γερμανικής κυβέρνησης και ένα μέρος του λαϊκιστικού τύπου, επιμένει στο ξαναζεσταμένο φαγητό των φαντασμάτων και του Grexit.
"Δεν έχουν κανέναν λόγο να φοβούνται, ούτε ο ελληνικός ούτε οι ευρωπαϊκοί λαοί. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δε διεκδικεί τη διάλυση αλλά τη διάσωση του ευρώ. Και διάσωση του ευρώ δεν υπάρχει με ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος για τα κράτη μέλη του''Το ίδιο και ο κος Σαμαράς στην Ελλάδα. Αλλά δε πείθει πια κανέναν. Γιατί τώρα ο ελληνικός λαός έχει την εμπειρία της διακυβέρνησής του και ξέρει. Γνωρίζει να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα.
Ο κος Σαμαράς δεν έχει άλλο πρόγραμμα από τη συνέχεια των αποτυχημένων μνημονίων της λιτότητας. Έχει δεσμευτεί και αυτοδεσμευτεί για νέες περικοπές μισθών και συντάξεων και για νέες αυξήσεις φόρων, στο έδαφος των ήδη συσσωρευμένων εισοδηματικών περικοπών και της υπερφορολόγησης μιας ολόκληρης εξαετίας. Ζητά την ψήφο των πολιτών για να εφαρμόσει το νέο Μνημόνιο. Και ακριβώς επειδή έχει δεσμευτεί για τη λιτότητα, ερμηνεύει ως δήθεν μονομερή ενέργεια την απόρριψη αυτής της αποτυχημένης και καταστροφικής πολιτικής.
Αποκρύπτοντας ότι, από τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα δεσμεύεται σε στόχους - όχι σε μέσα πολιτικής με τα οποία αυτοί επιτυγχάνονται.
Για το λόγο αυτό, και σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί στον ελληνικό λαό να εφαρμόσει, από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησής του και ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ένα συγκεκριμένο, κοστολογημένο και δημοσιονομικά ισορροπημένο πρόγραμμα, το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»."Στόχος μας δεν είναι η επιστροφή στο 2009, αλλά να τα αλλάξουμε όλα όσα οδήγησαν τη χώρα στο χείλος μιας οικονομικής αλλά ταυτόχρονα και ηθικής, αξιακής χρεοκοπίας''
Με στοχευμένες δράσεις για την αναχαίτιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Με φορολογική δικαιοσύνη, ώστε η οικονομική ολιγαρχία που τέσσερα χρόνια έμεινε στο απυρόβλητο, επιτέλους να πληρώσει το δικό της μερίδιο στο λογαριασμό της κρίσης.
Με σχέδιο για την επανεκκίνηση της οικονομίας, την καταπολέμηση της πρωτοφανούς ανεργίας και την επιστροφή στην ανάπτυξη.
Με σαρωτικές μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του κράτους και στο δημόσιο τομέα, γιατί στόχος μας δεν είναι η επιστροφή στο 2009, αλλά να τα αλλάξουμε όλα όσα οδήγησαν τη χώρα στο χείλος μιας οικονομικής αλλά ταυτόχρονα και ηθικής, αξιακής χρεοκοπίας.
Το πελατειακό και εχθρικό στον πολίτη κράτος, η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή, το μαύρο πολιτικό χρήμα, το λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνικών, είναι μερικές μόνο πτυχές ενός συστήματος εξουσίας που κυβέρνησε για πολλά χρόνια τη χώρα. Την έριξε στα βράχια και τώρα συνεχίζει να κυβερνά στο όνομα της εθνικής ανάγκης και του φόβου απέναντι στην κρίση.
Στη πραγματικότητα όμως δε πρόκειται για φόβο απέναντι στη κρίση αλλά για φόβο απέναντι στην αλλαγή. Για το φόβο και την ενοχή ενός κατεστημένου που οδήγησε τον ελληνικό λαό σε μια πρωτόγνωρη τραγωδία."Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο δαίμονας, η μεγάλη απειλή για την Ευρώπη, αλλά η φωνή της λογικής. Το ξυπνητήρι που θα σηκώσει από το λήθαργο και την υπνοβασία στο κενό την ηγεσία της γηραιάς ηπείρου''
Και όσοι από τους υπαίτιους, γνωρίζουν από αρχαιοελληνική τραγωδία, έχουν κάθε λόγο να φοβούνται, γιατί μετά την διάπραξη της ύβρης έρχεται η Νέμεσις και η κάθαρση!
Δεν έχουν όμως κανέναν λόγο να φοβούνται, ούτε ο ελληνικός ούτε οι ευρωπαϊκοί λαοί. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δε διεκδικεί τη διάλυση αλλά τη διάσωση του ευρώ. Και διάσωση του ευρώ δεν υπάρχει με ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος για τα κράτη μέλη του.
Το πρόβλημα του χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό, είναι ευρωπαϊκό. Και η Ευρώπη θα το οφείλει συλλογικά να το συζητήσει και να αναζητήσει βιώσιμη ευρωπαϊκή λύση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά, υποστηρίζει ότι πρέπει να υπάρξει στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής συμφωνίας, διαγραφή μεγάλους μέρους της ονομαστικής του αξίας, «moratorium» στην αποπληρωμή του, και «ρήτρα ανάπτυξης» στην εξυπηρέτηση του υπόλοιπου, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για την ανάπτυξη.
Διεκδικούμε, συνθήκες αποπληρωμής που δεν προκαλούν υφεσιακή ασφυξία στη χώρα και δεν εξωθούν το λαό στην απόγνωση και τη φτώχεια.
Με την θέση του, ότι το χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο, ο κος Σαμαράς βλάπτει την Ελλάδα. Δεν χαμηλώνει καν το πήχη της διαπραγμάτευσης, αλλά την αρνείται εξολοκλήρου.
Αφού αν κανείς παραδέχεται ότι το χρέος είναι βιώσιμο και το μνημόνιο «ιστορία επιτυχίας», τι αλήθεια έχει να διαπραγματευθεί ;
Στην Ευρώπη σήμερα διακρίνονται δυο εκ διαμέτρου αντίθετες στρατηγικές για το μέλλον της.
Από τη μια αυτή με επικεφαλής τον κο Σόιμπλε και την άποψή του, ότι ανεξάρτητα από το αν οι νόμοι και οι αρχές που έχουμε συμφωνήσει λειτουργούν, πρέπει να συνεχίσουμε να τους εφαρμόζουμε.
Από τη μια αυτή με επικεφαλής τον κο Σόιμπλε και την άποψή του, ότι ανεξάρτητα από το αν οι νόμοι και οι αρχές που έχουμε συμφωνήσει λειτουργούν, πρέπει να συνεχίσουμε να τους εφαρμόζουμε.
Από την άλλη είναι η στρατηγική του "what ever it takes", που πρωτοειπώθηκε από τον επικεφαλής της ΕΚΤ, για τη σωτηρία του ευρώ.
Στις επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα στη πραγματικότητα συγκρούονται αυτές οι διαφορετικές στρατηγικές.
Πιστεύω ότι η δεύτερη θα υπερισχύσει και για έναν λόγο παραπάνω. Διότι η Ελλάδα είναι η χώρα του Σοφοκλή, που με την Αντιγόνη μας έμαθε πως υπάρχουν στιγμές που υπέρτατος νόμος από τους νόμους των ανθρώπων, είναι το δίκιο των ανθρώπων.
