Η Νέα Ελληνική κυβέρνηση: Είναι μια εξέγερση στο εσωτερικό της ΕΕ;

Το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ κατά του κατεστημένου ήταν αυτό που  σάρωσε στο προσκήνιο της  Ελληνικής πολιτικής από τους ψηφοφόρους που είναι απογοητευμένοι με τα  μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν επί  χρόνια  οι  Βρυξέλλες. Η αριστερή κυβέρνηση της Πρωθυπουργού  Τσίπρα δεν είναι επίσης ικανοποιημένη με την πολιτική των  κυρώσεων  της ΕΕ έναντι της Ρωσίας.


Στο στούντιο φιλοξενούνται : Andrei Fyodorov, πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, διευθυντής του Κέντρου πολιτικής έρευνας, του Ιδρύματος  (προσκαλεσμένος στο στούντιο  ), James Drew, συντάκτης παραγωγής στο "ΕΕ Reporter",(των Βρυξελλών), Σωτήρης Γεωργανάς, Αναπληρωτής Καθηγητής στο τμήμα οικονομικών, στο  Πανεπιστήμιο της πόλης του (Λονδίνου), Δρ Κυριάκος Kouveliotis, επιστημονικός σύμβουλος στη Γενική Γραμματεία μέσων ενημέρωσης της Ελληνικής Δημοκρατίας, Χρήστος Σαββίδης, Πρόεδρος της εταιρείας Artbox, (Θεσσαλονίκη). 

Ποια πιστεύετε ότι είναι η σημασία αυτών των ελληνικών εκλογών; Είναι  παραφουσκωμένη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης;


Αντρέι Fyodorov: Νομίζω ότι η ιστορία των ελληνικών εκλογών είναι  ένα  είδος  μεγάλης μπλόφας. Ας ξεκινήσουμε με το ΣΥΡΙΖΑ. Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Πρόκειται για ένα μείγμα από τα πάντα: από τροτσκιστές , αριστερούς συνδικαλιστές  κλπ δεν είναι ένα κόμμα που έχει μια κοινή ιδεολογία. Έχει μόνο ένα κοινό θέμα - την τύχη της Ελλάδας. Πρόκειται για ένα σημαντικό θέμα, αλλά δεν είναι ένα ιδεολογικό θέμα. Και θα είναι πολύ εύκολο στο μέλλον, πιστέψτε με, να διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα αυτά. Η πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι  μέλη τα   λεγόμενα  αντι-συστημικά  και μπορούν πολύ εύκολα να απογοητευθούν  με την κυβερνητική δραστηριότητα του ΣΥΡΙΖΑ, διότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν θα παίξει εναντίον της ΕΕ. Δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα χωρίς την ΕΕ. Και σήμερα το πρόβλημα της πολιτικής είναι οι οικονομικές διαπραγματεύσεις.

Από αυτή την άποψη, θα ήθελα να πω ότι το  Ρωσικό θέμα, ναι, αυτό θα είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο διαπραγμάτευσης, διότι σε αυτή την κατάσταση ο ΣΥΡΙΖΑ και η νέα κυβέρνηση μπορεί να  χρησιμοποιήσουν πραγματικά τη ρωσική «αγελάδα». Και μην ξεχνάτε ότι ο Ρώσος Υπουργός Οικονομικών έχει ήδη πει ότι η Ρωσία μπορεί να βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα. Και μπορούν να χρησιμοποιήσουν την δεύτερη  «αγελάδα»-την ΕΕ -  για να μειώσουν τουλάχιστον κατά 50% το τρομερό  χρέους τους. Και μπορούν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και την τρίτη «αγελάδα» - τις ΗΠΑ. Είναι πολύ απλό, γιατί μόλις χθες Ομπάμα δήλωσε ότι οι ΗΠΑ είναι επίσης έτοιμες να βοηθήσουν την Ελλάδα. Έτσι, η Ελλάδα είναι το νέο πεδίο μάχης.
Αλλά δεν μπορούμε να σκεφτούμε ότι η Ελλάδα θα παίξει για τη ρωσική πλευρά σε αυτό το παιχνίδι. Ναι, υπάρχουν απόλυτες συμπάθειες του ελληνικού πληθυσμού απέναντι στη Ρωσία. Και σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση υπολογίζεται  πάνω από το 65% του πληθυσμού  θέλει  τη φιλία και την ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία. Αλλά η Ελλάδα είναι μια ευρωπαϊκή χώρα.

Πιστεύετε ότι υπάρχουν ορισμένες παραδοσιακές Ελληνικές αξίες που είναι διαφορετικές  από ό, τι περιγράφεται  ως παν-Ευρωπαϊκές αξίες;


Χρήστος Σαββίδης: Η Ελλάδα ήταν στην ΕΕ για πολλά χρόνια τώρα, αλλά δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου ως Ευρωπαίος πια. Δεν μου αρέσει αυτή η Ευρώπη, δεν μου αρέσει ό, τι η Ευρώπη προσπαθεί να μας κάνει. Από την Ένωση των πολιτών και των χωρών έγινε μια Ένωση των τραπεζών. Και αυτό είναι κάτι που δεν οδηγεί σε τίποτα. Έτσι, η μόνη λύση για την Ευρώπη είναι να αλλάξει. Αυτό το σύνθημα είναι δημοφιλές  αυτές τις μέρες στα μέσα ενημέρωσης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει την Ευρώπη.
 Είναι αλήθεια; Λυπάμαι, δεν είναι, και ελπίζω ότι δεν πρόκειται να συμβεί το αντίθετο . Αλλά νιώθω σαν να είναι μια αναγκαιότητα για την Ευρώπη να αλλάξει. Δεν ξέρω τον τρόπο πώς θα συμβεί. Ίσως, οι παραδοσιακές ελληνικές αξίες είναι η λύση.


Τι σημαίνουν οι ελληνικές εκλογές  για το Ευρώ και για την Ευρωζώνη; Υπάρχει ο φόβος για την έξοδο της Ελλάδας,είναι  αβάσιμος , είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στην πραγματικότητα, ή γίνεται  απλά πολλή συζήτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Σωτήρης Γεωργανάς: Ο φόβος συχνά τείνει να είναι παράλογος. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δύο μέρη στην απάντηση. Αν η Ελλάδα ήταν να αποχωρήσει , θα δημιουργούσε πολύ μικρότερο πρόβλημα για την Ευρώπη, από ό, τι θα ήταν, ας πούμε, πριν από 3 χρόνια.
Τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν ήδη λάβει τα μέτρα τους, προσπάθησαν να απαλλαγούν από τα ελληνικά ομόλογα και κλπ. Αλλά πιστεύω επίσης ότι γίνεται  πολύ φλυαρία  στη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε ο υπουργός οικονομικών ο ίδιος στην πραγματικότητα σε μια πρόσφατη συνέντευξη. Έτσι, δεν νομίζω ότι ο κίνδυνος εξόδου είναι τόσο μεγάλος, όπως οι άνθρωποι το  σκέφτονται .

Θα το θεωρήσουμε σωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει αυτή την υποτιθέμενη απειλή πιέζοντας  την ΕΕ σαν  είδος διαπραγματευτικού χαρτιού;

Σωτήρης Γεωργανάς: Η Ελλάδα έχει πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να μπορεί να πάει γενικά  στην έξοδο. Και αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό χαρτί.

Ποια είναι η άποψη από τις Βρυξέλλες; Είναι νευρικοί ή  το βλέπουν αυτό ως κάποιο είδος παρωδίας;

James Drew: Πιστεύω ότι έχετε δίκιο όταν λέτε ότι υπάρχει ένα ορισμένο ποσοστό νευρικότητας που εκφράζεται από τιςς Βρυξέλλες. Οι άνθρωποι μίλησαν στην Ελλάδα και ακολουθούν μια δημοκρατική διαδικασία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ   πρόκειται να ακολουθήσει την γραμμή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής  δεν πρόκειται να ακολουθήσει την γραμμή της Γερμανίας και πιστεύω ότι θα είναι μια αιτία ανησυχίας. Αυτό είναι το συναίσθημα που έχω αυτή τη στιγμή.

Υπήρξε μεγάλη  διαμάχη σχετικά με τον λεγόμενο ρωσικό ζήτημα. Πώς έχουν τα πράγματα τώρα;

James Drew: Οι πολιτικές τάξεις, πιστεύω, εκφράζονται , συνήθως στην Ευρώπη με μια κίνηση, αυτή η κίνηση εκφράζεται  από ένα κόμμα, αλλά στην περίπτωση  αυτή φάνηκε από αριστερά. Συχνά, όταν οι χώρες βρίσκονται σε δύσκολη θέση, έχουν την τάση να στρέφουν  προς τα δεξιά. Και αυτό, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε, είναι ότι  συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Αλλά στην Ελλάδα στράφηκαν  προς τα αριστερά και πιστεύω ότι υπάρχει μια ευκαιρία για κάποια θετικότητα από αυτό το μονοπάτι.

Εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να είναι ένα παιχνίδι αλλαγών, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την ΕΕ στο σύνολο της; Ποια είναι η άποψή σας σχετικά με αυτό;

Δρ Κυριάκος Κουβελιώτης: Νομίζω ότι η νέα κυβέρνηση πιστεύει πραγματικά ότι πρόκειται να εφαρμόσει  τα σχέδιά της και να αλλάξει την όλη κατάσταση. Πραγματικά πιστεύω ότι, αν και είναι αρκετά δύσκολο, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η νέα κυβέρνηση εξελέγη λόγω των τεσσάρων ή πέντε σημαντικών αλλαγών που υποσχέθηκε να κάνει: να επαναδιαπραγματευθεί  όλα τα δάνεια διάσωσης, να μειώσει το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας,  να μαλακώσει  όλα τα μέτρα του προϋπολογισμού ,  να  αντιμετωπίσει  και να χειριστεί την ανθρωπιστική κρίση που έπληξε τη χώρα πολύ σκληρά τα τελευταία πέντε χρόνια.
Αυτές είναι οι βασικές προεκλογικές υποσχέσεις που  η νέα κυβέρνηση έδωσε και όχι μόνο οι πολίτες , αλλά όλοι οι άλλοι περιμένουν να δουν τι πρόκειται να συμβεί. Οι ίδιοι γνωρίζουν ότι πρόκειται να είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Οι πρώτες πράξεις της κυβέρνησης ήταν να καλέσει μερικούς  από τους βασικούς  Ευρωπαίους  υπαλλήλους να έρθουν και να επισκεφθούν την Ελλάδα. Δεν περιμένει  να αλλάξει τη γνώμη τους πολύ εύκολα, αλλά νομίζουν  ότι αυτό είναι η αρχή της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων τώρα.

Τι περιμένετε από τις διαπραγματεύσεις; Και σε ποιο βαθμό πιστεύετε ότι αυτή η λεγόμενη εξέγερση στην Ελλάδα εντός της ΕΕ μπορεί  να διευθετηθεί;

Δρ Κυριάκος Κουβελιώτης: Πρέπει να περιμένουμε για να πάρουμε  μια απάντηση γι 'αυτό, επειδή η νέα κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη γεωπολιτική θέση της ως μόχλευση στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Πάρτε, για παράδειγμα, τη νέα προσέγγιση και τη νέα στάση της απέναντι στη Ρωσία. Στη δυνατότητα επιβολής των νέων μέτρων για τη Ρωσία λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία, η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντίθετη σε αυτό. Έτσι, νομίζω ότι όλη η νέα συζήτηση ανοίγει εξαιτίας αυτής της εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έγινε  κυβέρνηση. Μένει να φανεί εάν αυτό πρόκειται να είναι επιτυχές  ή όχι.

Θα απογοητευθούν γρήγορα οι Έλληνες ή θα  κερδίσει  το πλεονέκτημα της αμφιβολίας ώστε  να της δώσουν ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα τουλάχιστον για να  προσπαθήσει;


Δρ Κυριάκος Κουβελιώτης: Υπάρχει μια ορισμένη προθεσμία, που είναι το τέλος του Φλεβάρη, 2015, όπου έχουμε την επέκταση του τρέχοντος προγράμματος οικονομικής βοήθειας. Πρέπει να επιτευχθεί κάποιου είδους συμφωνία με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους μέχρι  την ημερομηνία αυτή: είτε μια νέα επέκταση ... Αλλά, από τη μία πλευρά, αν το επιτύχουν αυτό, τότε η αντιπολίτευση θα τους κατηγορεί , λέγοντας – εκλεχθήκατε για να καταργήσετε κάποιες από αυτές τις οικονομικές σχέσεις και τώρα ζητάτε επέκταση. Αυτό είναι το ένα πρόβλημα που έχουν. Και το άλλο  είναι ότι χρειάζεται να ξεκινήσουν την εκπλήρωση ορισμένων από τις υποσχέσεις με τις οποίες είχαν εκλεγεί. Και αυτό δεν πρόκειται να είναι εύκολο, λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων.


http://sputniknews.com/

Ο λαός στηρίζει τη διαπραγμάτευση

Μεγάλες οι ελπίδες για τη νέα κυβέρνηση 

Ο λαός στηρίζει τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους - δανειστές, που ξεκίνησε η νέα κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Όπως δείχνει και η πρώτη μετεκλογική δημοσκόπηση της Public Issue για την "Αυγή", η εμπιστοσύνη των πολιτών στην ετοιμότητα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα φτάνει πλέον στο 70%. Συναντήσεις Τσίπρα με Ολάντ και Ρέντζι. Αύριο στην Κύπρο Το μήνυμα του πρωθυπουργού είναι ότι δεν πρόκειται να κάνει τούμπα, όπως έκαναν οι προκάτοχοί του και ότι θα επιμείνει στη θέση αρχής για την υπογραφή νέας συμφωνίας χωρίς τρόικα και Μνημόνια.Οι διαπραγματεύσεις θα είναι σκληρές, ωστόσο η φωνή της Ελλάδας ακούγεται για πρώτη φορά με ψυχραιμία, σχέδιο και αποφασιστικότητα. Ο πρωθυπουργός σε μια προσπάθεια να βρεθεί "αμοιβαία επωφελής λύση" ξεκινά επισκέψεις στο Παρίσι και τη Ρώμη, όπου θα συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ και τον Ιταλό πρωθυπουργό Ρέντζι, αφού αύριο επισκεφθεί την Κύπρο. Σε Λονδίνο, Παρίσι και Ρώμη μεταβαίνει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης για συζητήσεις με τους ομολόγους του. Και ενώ ο Σόιμπλε εμφανίζεται αδιάλλακτος, η Ουάσιγκτον στέλνει μήνυμα στήριξης της Ελλάδας στην προσπάθεια να λυθούν οι διαφορές με τους πιστωτές.

Μεγάλες οι ελπίδες για τη νέα κυβέρνηση 

Η πρώτη πανελλαδική δημοσκόπηση της Public Issue για την "Αυγή" δείχνει πως η ικανοποίηση των πολιτών για την πολιτική αλλαγή είναι πολύ μεγάλη. 

Ταυτόχρονα τα ευρήματα καταδεικνύουν ένα ανοικτό πολιτικό ζήτημα για τον σημερινό αρχηγό της Ν.Δ.

Ας δούμε τα κύρια ευρήματα της δημοσκόπησης:

 

Πρώτον: Η ικανοποίηση για το αποτέλεσμα είναι πολύ μεγαλύτερη του αθροίσματος των δύο κομμάτων που συμφώνησαν στη συγκρότησή της και φτάνει στο 60%. 

Το στοιχείο αυτό δείχνει τη μεγάλη ελπίδα για πολιτική αλλαγή που υπάρχει στο εκλογικό σώμα. 

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι μόλις το 10% των ερωτώμενων εμφανίζονται στεναχωρημένοι για το αποτέλεσμα, στοιχείο που δείχνει τη διευρυμένη αποδοχή που έχει η νέα κυβέρνηση.

 

Δεύτερον: Ακόμη μεγαλύτερη είναι η αποδοχή των πολιτών σχετικά με την ετοιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ και του νέου πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. 

Η αποδοχή για τον ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στο 67%, ενώ για τον Αλέξη Τσίπρα εκτοξεύεται στο 70%. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι περίπου ένας στους τρεις ψηφοφόρους της Ν.Δ. αναγνωρίζει την ετοιμότητα της νέας κυβέρνησης και του πρωθυπουργού να κυβερνήσουν. 

Το στοιχείο αυτό γεμίζει με ευθύνες τους υπουργούς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο της νέας διακυβέρνησης και έχουν δεσμευτεί πως θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για να ανταποκριθούν με τον καλύτερο τρόπο στις μεγάλες προσδοκίες του λαού μας.

 

Τρίτον: Από τη δημοσκόπηση είναι εμφανές ότι υπάρχει πολιτικό θέμα με τον αρχηγό της Ν.Δ., η κινδυνολογική γραμμή του οποίου απορρίφθηκε από το εκλογικό σώμα με συντριπτικό ποσοστό, το οποίο φτάνει στο 71%! 

Ενδεικτικό της αμφισβήτησης της γραμμής Σαμαρά είναι ότι μόλις το 28% των ψηφοφόρων της Ν.Δ την εγκρίνει, ενώ το 44% διαφωνεί ανοικτά και του καταλογίζει ευθύνες για το εκλογικό αποτέλεσμα. 

Είναι πλέον σαφές πως ο Σαμαράς βρίσκεται μπροστά σ' ένα μεγάλο πρόβλημα πολιτικής αμφισβήτησης στην ίδια τη βάση της άλλοτε κραταιάς Κεντροδεξιάς. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. που αναγνωρίζει στον Αλέξη Τσίπρα την ετοιμότητα διακυβέρνησης είναι υψηλότερο από το ποσοστό που εγκρίνει την πολιτική Σαμαρά.

Η γραμμή Σαμαρά ηττήθηκε τόσο σε επίπεδο εκλογικού σώματος όσο και στο επίπεδο της εκλογικής βάσης που απέμεινε στη Νέα Δημοκρατία. 

Αντιθέτως οι πολίτες ελπίζουν στην πολιτική αλλαγή και προσδοκούν πολλά από τη νέα κυβέρνηση της χώρας και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Η ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Η κυβέρνηση αποπειράται τις πρώτες ημέρες να εφαρμόσει τη βασική της υπόσχεση: αλλαγή πολιτικής χωρίς γενικευμένη ρήξη με το πλαίσιο που την επιβάλλει και σε αυτή τη βάση φαίνεται να έχει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μαζί της... 

του ΘΕΜΗ ΤΖΗΜΑ

Άλλωστε, οι μέχρι τώρα κινήσεις στο επίπεδο τόσο του συμβολισμού όσο και της ουσίας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την...

εξωτερική πολιτική προκαλούν ένα αίσθημα αισιοδοξίας μετά από πέντε χρόνια ταπείνωσης και καταστροφής.

Από την άλλη ηδη, τόσο το εγχώριο σύστημα εξουσίας όσο και ο ξένος παράγοντας έχουν δείξει τις διαθέσεις τους και τα μέσα πίεσης που πρόκειται να χρησιμοποιήσουν. Η προσπάθεια ακόμα και μετριοπαθούς αλλαγής πολιτικής αντιμετωπίζεται ως μονομερής και εκβιαστική κίνηση εις βάρος της ευρωζώνης και των μελών της. Ως αθέτηση των υποσχέσεων όχι της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά του κράτους συνολικά με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται ένα πλαίσιο απειλών πάνω στο οποίο το εγχώριο σύστημα εξουσίας- που δεν ανατρέπεται με μια εκλογική αλλαγή μόνο- θα επιχειρήσει να πατήσει είτε για να επιβάλλει και στην παρούσα κυβέρνηση τη συνέχιση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προώθησαν τα μνημόνια είτε για να τη συντρίψει μέσα από τον πανικό και την αποσταθεροποίηση.

Η βεβαιότητα ότι η Γερμανία και οι συντηρητικές κυβερνήσεις όπως και ο βασικός πυρήνας της Ευρωζώνης δε θα τραβήξουν το σχοινί έως ότου το σπάσουν ενώ λειτούργησε απελευθερωτικά σε σχέση με την ψήφο των πολιτών προεκλογικά εάν φανεί ότι διαψεύδεται θα επιδράσει διαλυτικά στο βαθμό που ο λαός δεν ενημερώνεται και δεν προετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο.
 

Δεν είναι υπερβολή ότι τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες κρίνεται αν η χώρα θα εισέλθει σε νέα φάση βαριάς επιδείνωσης της κρίσης και σε αντιδραστική πολιτική κατεύθυνση εφόσον οι εκβιασμοί περάσουν ή ο λαός μείνει χωρίς ακόμα πιο επαρκώς επεξεργασμένο σχέδιο σχέδιο ή αν θα θέσει έστω με μετριοπαθή ή και ανεπαρκή ρυθμό τα θεμέλια της εξόδου από την κρίση
 

Το κυβερνητικό πρόγραμμα παρότι ανεπαρκές ως προς τη συνολική έξοδο του λαού από την κρίση καθότι χωλαίνει στο σκέλος της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της λαϊκοαπελευθερωτικής διάστασης και ενώ εμφορείται από βασικές αντιφάσεις- έξοδος από την κρίση και ισοσκελισμένοι ή πλεονασματικοί προϋπολογισμοί ταυτόχρονα- συνιστά αντικειμενικά ένα μέτρο των αντοχών της Ευρωζώνης.

Συνιστά δε, κομβικό λάθος της κυβέρνησης να προτάσσει το ζήτημα του χρέους και όχι της παραγωγικής ανασυγκρότησης όταν γνωρίζει ότι λόγω των δυσκολιών να επιτύχει ουσιαστικές μετατοπίσεις σε ό,τι αφορά το πρώτο θα αναγκαστεί εάν καταλήξει τελικά σε συμβιβασμό να δεχτεί μια λεόντειο συμφωνία.

Σε αυτό το πλαίσιο οι πιέσεις θα ενταθούν. Η κυβέρνηση παρά τις καλές της προθέσεις, αυτή τη στιγμή διαθέτει περιορισμένες προσβάσεις στην ελληνική κοινωνία και δυνατότητες κινητοποίησης του λαού και των παραγωγικών δυνάμεων σε μια συνειδητή στράτευση προς την κατεύθυνση της αλλαγής πολιτικής.

Όσο και αν φαίνεται οξύμωρο είναι ακριβώς η κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και ο συνδυασμός καλών προθέσεών της και ανεπαρκειών της που εντείνουν την ανάγκη διαμόρφωσης σήμερα δύο συνθηκών: πρώτον, ενός στιβαρού κόμματος- κινήματος με στόχο τη λαϊκή απελεύθερωση και πυρήνα αφενός το κοινωνικό μπλοκ εργαζομένων- νεολαίας- ανέργων- (ακόμα και) πληγέντων μικρό- μεσοαστικών στρωμάτων και αφετέρου τους σοσιαλιστές, κομμουνιστές, προοδευτικούς και δημοκράτες, το οποίο θα αναλάβει την επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής εξόδου του λαού από την κρίση και που στη σημερινή συγκυρία θα αποτελέσει τον εγγυητή της ενίσχυσης των προοδευτικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης και της αντιμετώπισης της όποιας τυχόν δεξιάς στροφής της. Τη δύναμη που θα τραβήξει προς τη λαϊκοαπελευθερωτική στρατηγική την κυβέρνηση έως ότου να πρέπει η τελευταία να δώσει τη θέση της σε μια ακόμα πιο προοδευτική κυβέρνηση. 

Αυτή η δύναμη δεν μπορεί παρά να συμπεριλάβει και τμήματα που σήμερα βρίσκονται στο ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερον και σε συνάφεια με το πρώτο ο λαός πρέπει να προετοιμαστεί και να ωριμάσει γρήγορα. Η ετοιμότητα του λαού να αντέξει πιέσεις και εκβιασμούς θα αποδειχθεί ο καταλυτικός παράγοντας για την εξέλιξη των πραγμάτων. Κάθε κίνηση πανικού, κάθε κίνηση υποχώρησης προς την προηγούμενη κατάσταση θα λειτουργήσει ως σήμα όχι απλά αναδίπλωσης αλλά άτακτης φυγής.

Οι πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης ναι μεν διαμορφώνουν ένα άνοιγμα στο μέχρι πρότινος ασφυκτικό τοπίο από την άλλη όμως θέτουν πιεστικές ανάγκες: κόμμα με θεμέλια στην κοινωνία, πιο ριζοσπαστικό σχέδιο αλλαγών και ρήξεων, προετοιμασία των πολιτών για το ενδεχόμενο εντονότερων ακόμα πιέσεων.

TVXS

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ

(Σάββ. 31/01/15 - 16:52)

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ

Όπως και να το κάνεις η στιγμή που ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, ένας κρυόπλαστος γραφειοκράτης εκπρόσωπος των δανειστών της ΕΕ, προσπαθεί να κρύψει το χέρι του, τα ξινισμένα μούτρα του και να γυρίσει την πλάτη του τρέχοντας, ήταν απολαυστική.

Ναι λοιπόν, πρέπει και μπορεί με επιτυχία να βγει γλώσσα και να κρατηθεί ανάστημα απέναντι στις ιταμές απαιτήσεις των σύγχρονων αποικιοκρατών και τοκογλύφων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Και αυτό είναι κάτι που υπερβαίνει τα όρια της διαπραγμάτευσης εντός του πλαισίου της ΕΕ που θέτει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Η σύγκρουση με την ΕΕ είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ καθότι δεν πρόκειται για τους ‘’εταίρους’’ μας, αλλά για τους ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ μας, που το μόνο που αντιλαμβάνονται και ξεχωρίζουν είναι η μυρουδιά του χρήματος.

Όπως δείχνει και η σχετική εικόνα που παραθέτουμε με πηγή το BBC, τo 60% του χρέους ανήκει στην ίδια την ευρωζώνη, 10% στο ΔΝΤ, 6% στην ΕΚΤ. Δηλαδή το 76% του χρέους ανήκει στα συστατικά μέρη της τρόϊκας και βασικά στην ευρωζώνη

Συνεπώς αν κάποιος εννοεί τη διαγραφή του χρέους, η κοινή λογική (και όχι απαραίτητα η αριστερή λογική και πολιτική), πρέπει να προετοιμάζεται για αποφασιστική ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη.

Η άρνηση πληρωμών και διαγραφή του χρέους είναι ΔΙΚΑΙΗ. Είναι ψέμα ότι αυτό μετατρέπει τον ελληνικό λαό σε ‘’μπαταχτσή’’, που δήθεν θα φορτώσει στους ευρωπαϊκούς λαούς τα δικά του λάθη. Ο ελληνικός λαός ούτε ζήτησε ούτε ‘’έφαγε’’ τα δάνεια. Αυτά, λάδωσαν τη μηχανή και το αντεράκι της ελληνικής ολιγαρχίας, των πολιτικών υπηρετών της και φυσικά απέδωσαν πλούσια κέρδη στους ίδιους τους δανειστές τοκογλύφους. Άλλο τόσο αλήθεια είναι και το αντίστροφο: Το σκάνδαλο της μετατροπής ενός ιδιωτικού χρέους προς τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες σε κρατικό και το φόρτωμά του στους ευρωπαϊκούς λαούς, δεν το χρεώνεται ο ελληνικός λαός, αλλά οι υποτελείς στο κεφάλαιο κυβερνήσεις των άλλων χωρών της ΕΕ, που απλά κινήθηκαν αφενός για να σώσουν τις τράπεζές τους και αφετέρου για να βάλουν έτσι στο χέρι στην ελληνική οικονομίαστον αιώνα τον άπαντα.

Η σύγκρουση με την ευρωζώνη και η έξοδος από την ΕΕ είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ, διότι την τελευταία την συναντάμε μπροστά μας ως δανειστή, ως Σύμφωνο για το Ευρώ που επιβάλει λιτότητα, ως Σύμφωνο Σταθερότητας που απαιτεί ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και μόνιμα μνημόνια, ως απαιτητή ιδιωτικοποιήσεων, ως απορρυθμιστή των εργασιακών σχέσεων, ως μηχανή πολεμικών τυχοδιωκτισμών και φυσικά ως άθλιο εκβιαστή μέσω της ελέγχου της ρευστότητας και του κοινού νομίσματος.

Η σύγκρουση με την ευρωζώνη, όχι μόνο δεν είναι βουτιά στο κενό, όπως κινδυνολογεί ακόμη και από τον τάφο της η ΝΔ, αλλά, αντικειμενικά, σήμερα, ΕΥΝΟΕΙΤΑΙ και από νέους παράγοντες.

Η ίδια η ευρωζώνη κλυδωνίζεται από την κρίση της, το μέλλον της θολώνει από το τέλμα της. Με μια μηδενική ανάπτυξη στην εξαετία 2008-2014 και με ένταση της ανισόμετρης ανάπτυξης στο εσωτερικό της, οι αντιθέσεις μεγάλων οικονομιών όπως της Γαλλίας και της Ιταλίας με την Γερμανία, δεν κρύβονται πλέον κάτω από το χαλί. Βγαίνουν δυναμικά στην επιφάνεια, με αφορμή την ελληνική κρίση.

Η Ευρώπη πράγματι αλλάζει. Όχι στην κατεύθυνση που ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σίγουρα κλυδωνίζεται και αυτό σημαίνει δυνατότητα σύγκρουσης με επιτυχή έκβαση.

Σε συνθήκες οικονομικής καχεξίας παγκόσμια, καθώς η καπιταλιστική κρίση είναι παρούσα, ο ανταγωνισμός των ξεχωριστών κέντρων οικονομικής ισχύος, ενισχύεται. Η έννοια του δήθεν ‘’μονοπολικού’’ κόσμου σπάζει, η εικόνα της ενιαίας παγκόσμιας αγοράς θρυμματίζεται. Οιαντιθέσεις ΗΠΑ-ΕΕ αλλά και ΕΕ-Ρωσίας, έχουν τη δική τους δυναμική.

Ο πλέον αποφασιστικός παράγοντας, είναι η ισχυρή ηθική και πολιτική νομιμοποίηση που δίνει στη σύγκρουση με την ευρωζώνη η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στην Ελλάδα, που απέρριψε συντριπτικά τα προγράμματα σωτηρίας της ΕΕ και έστειλε στα τάρταρα τους πολιτικούς εντεταλμένους της στην Ελλάδα. Είναι ένα δεδομένο που μετράει και για τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αξιοποιεί και τους τρείς αυτούς παράγοντες, κινούμενη ωστόσο σε ένα ναρκοθετημένο πεδίο και σε λαθεμένες υποθέσεις.

Η απόρριψη της συνέχισης των μνημονίων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που είχαν συνηθίσει στοΝΑΙ στους ευρωπαίους δυνάστες και προστάτες τους, δίνει κύρος στη νέα κυβέρνηση. Ο στόχος όμως για μια νέα ‘’συμφωνία-γέφυρα’’ (Βαρουφάκης) ή ‘’ένα πρόγραμμα, αλλά όχι μνημόνιο’’ (Παππάς) με την ΕΕ, περιορίζει τα πράγματα και τη ‘’διαπραγμάτευση’’, μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης και της εργατοκτόνου πολιτικής της.

Η διαφορά με τη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι υπαρκτή: Οι προηγούμενοι ήξεραν μόνο το ΝΑΙ, αλλά και να υμνολογούν την ΕΕ και να τρομοκρατούν το λαό. Η σημερινή κυβέρνηση επιχειρεί ένα ΌΧΙ, αξιοποιώντας τη λαϊκή εντολή και έχοντας επαφή και υποχρέωση ανταπόκρισης στα λαϊκά βάσανα. Αλλά έχει την επικίνδυνη αυταπάτη ότι αυτό μπορεί να ευδοκιμήσει με μια διαπραγμάτευση εντός της ευρωζώνης και χωρίς έστω απειλή εξόδου.

Σε αυτό το σημείο, θα γίνουν κάποιες επισημάνσεις.

Μια μετά την άλλη, οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, ακόμη και αυτές του Νότου, αφενός με το πιστόλι της Γερμανίας και της Commission στον κρόταφο και αφετέρου επειδή εκφράζουν τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων και όχι των λαών τους, σπεύδουν να πάρουν θέση απέναντι στην ελληνική απόπειρα διαπραγμάτευσης.

Η (δήθεν) διορθωτική παρέμβαση Ομπάμα καθώς και οι διευκρινίσεις του Μοσκοβισί, έστειλαν ακριβώς το ίδιο μήνυμα: ‘’Κύριοι της Ελλάδας, θα σας στηρίξουμε με κάποιο τρόπο, στο βαθμό που είστε μέσα στην ευρωζώνη και έτσι θα μας είστε και εσείς χρήσιμοι στο να κάνουμε τη δουλειά μας, δηλαδή να πριονίζουμε τη Γερμανική κυριαρχία’’.

Ακόμη και η τακτική της Ρωσίας, δεν συνίσταται σε καμία περίπτωση στην αποκόλληση της Ελλάδας από την ΕΕ, αλλά στην αξιοποίησή της εντός της. Ας θυμηθούμε πως άδειασε την Κύπρο, αλλά και πως αξιοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί χωρίς να στηρίζει τη λαϊκή αντιφασιστική εξέγερση στην Ανατολική Ουκρανία.

Για ορισμένους από τους βασικούς επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι αρνητικά. Αντίθετα θεωρούν πως όσο η συζήτηση μεταφέρεται εντός του πλαισίου της ΕΕ και αποκρούεται η προοπτική ρήξης και εξόδου, τόσο αυξάνουν οι δυνατότητες συμμαχιών και χειρισμών.

Πρόκειται για μια υποθηκευμένη στρατηγική, όσο και αν βολεύει σε πρώτο επίπεδο και αυτό για δύο λόγους.

Ο πρώτος έχει να κάνει με τη φύση των ‘’συμμάχων’’ που αναζητεί μέσα και εκτός της ΕΕ, οι οποίοι κάθε άλλο παρά νοιάζονται για την ανεργία ή την φτώχεια στην Ελλάδα.

Ο δεύτερος και πλέον σημαντικός, σχετίζεται με την απομάκρυνση από το πλέον δυναμικό στοιχείο που είναι η προσδοκία των εργαζόμενων τάξεων και στρωμάτων στην Ελλάδα, ότι αυτή η ρήξη θα βελτιώσει αποφασιστικά τη ζωή τους. Τα περί ‘’λιτού βίου’’, οι δηλώσεις πως δεν υπάρχει ούτε ευρώ για αύξηση ή για προσλήψεις και η υμνολογία των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, από-συσπειρώνουν το λαϊκό στρατόπεδο.

Το ζήτημα ωστόσο έχει τεθεί. Ή εμείς ή η ευρωζώνη.

Τώρα περισσότερο από ποτέ, μπορεί και πρέπει να αναληφθεί μια ενωτική και δυναμική πρωτοβουλία εργατικής λαϊκής κινητοποίησης που θα απαιτεί στους δρόμους διαγραφή του χρέους και ρήξη/έξοδο από την ευρωζώνη για να ζήσει ο λαός.

Να γεμίσουν οι δρόμοι, να φλογιστούν οι καρδιές, να ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση, να εκφράζεται η οργή, κάθε φορά που θα προσβάλλουν τον άνεργο και τον απολυμένο αλαζόνες τύπου Σούλτς, Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ ή όταν συνέρχονται στην ΕΕ για να αποφασίσουν τη μοίρα του ελληνικού λαού. Πότε λοιπόν αν όχι τώρα, θα αποφασίσουμε να γεμίσουμε την πλατεία Συντάγματος και όλες τις πλατείες και δρόμους με οργή, αλλά και αποφασιστικότητα για τη ρήξη, την ανατροπή, τη λαϊκή νίκη;

Να πως τίθενται τα διλήμματα για τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς σε όλα τα ρεύματά της: Είτε ισοσκελισμός της παρουσίας της στο κατώτερο όριο της διαπραγμάτευσης εντός του πλαισίου που θα αποτελούσε πολιτικό λάθος στρατηγικής σημασίας, είτε σύμπτηξη ενός μετώπου κοινής δράσης και ανατροπής που θα στηρίζεται στην εργατική και λαϊκή αντεπίθεση των αγώνων, των κοινωνικών και δημοκρατικών διεκδικήσεων, αλλά και των πολιτικών στόχων έξω από τα όρια της ευρωζώνης και της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Το λαό φοβούνται. Ακόμη και όταν απλά ψηφίζει. Θυμηθείτε πως παρουσίαζαν τις εκλογές ως εκτροπή. Μα και πως θεωρούν ύψιστη αμαρτία και καταστροφή ένα δημοψήφισμα! Πόσο μάλλον όταν αυτός ο λαός είναι οργανωμένος και μαχόμενος. Όταν δεν αναθέτει και παρακολουθεί, αλλά απαιτεί και επιβάλλει.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…

*Πηγή: pandiera.gr  ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΑΠΑΛΛΑΓΗΚΑΜΕ!

(Σάββ. 31/01/15 - 21:03)

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Κλοτσηδόν έδιωξε ο ελληνικός λαός τον Αντ. Σαμαρά και τονΕυάγγ. Βενιζέλο από την κυβέρνηση! Η ΝΔ υπέστη συντριπτική ήττα, χάνοντας με οκτώμισι (!) εκατοστιαίες μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ – πήρε 27,81% έναντι 36,34%. Έχασε έτσι 53από τις 129 έδρες που είχε βγάλει στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012, παίρνοντας μόνο 76 έδρες τώρα. Μετά την εκλογική πανωλεθρία τέτοιας έκτασης, είναι βέβαιη η πολιτική καρατόμηση του Αντώνη Σαμαρά, όσο κι αν ο τέως πρωθυπουργός ισχυρίζεται ότι τα πήγε… μια χαρά επειδή η ΝΔ έχασε μόνο δύο μονάδες από το προηγούμενο ποσοστό της! Ό,τι και να λέει ο Σαμαράς, οι πολιτικές ημέρες του είναι μετρημένες.

Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, αυτό ενταφιάστηκε πολιτικά την περασμένη Κυριακή. Από το 43,92% των βουλευτικών εκλογών του 2009 είχε ήδη καταβαραθρωθεί στο 12,28% των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου 2012 και τώρα έπεσε στην άβυσσο του 4,68%! Από το 44% στο 4%! Παγκόσμιο ρεκόρ του άλματος εις… βάθος! Ο Βενιζέλος θέλει να κάνει τον Μάιο το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που θα τον καθαιρέσει και θα βγάλει άλλον αρχηγό, αλλά αμφιβάλλουμε αν θα συνεχίσει να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επί τέσσερεις μήνες. Επιτέλους, τον ξεφορτωνόμαστε κι αυτόν. Όχι φυσικά ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ίδιους και χειρότερους από τον Βενιζέλο για να συνεχίσουν το επαίσχυντο έργο του! Γεμάτος από πολιτικά γαϊδουράγκαθα θα είναι ο κήπος του ΠΑΣΟΚ! Πάντως το μεγαλύτερο «κάζο» το έπαθε οΓιωργάκης ο Παπανδρέου με το ΚΙΔΗΣΟ που έφτιαξε για να αποκτήσει βουλευτική ασυλία. Τέτοια… πολιτική χλαπάτσα που έφαγε από τον κόσμο την πανηγύρισε όλη η ελληνική κοινωνία! Πήρε μόνο 2,46% και έτσι ο πρώην πρωθυπουργός του 44% καταποντίστηκε στο εξωκοινοβούλιο! Από εκεί που είχε αντίπαλο τον Καραμανλή ή τον Σαμαρά, βρέθηκε στην ίδια κατηγορία με τον… Βασίλη Λεβέντη! Ε, ρε γλέντια! Τιτανομαχία Γιωργάλη-Λεβέντη! Νίκησε ο πρώτος.

Ξεγραμμένους έχουν ακόμη και οι Γερμανοί τον Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ του, όπως και τονΓιωργάκη και το ΚΙΔΗΣΟ του, που άλλωστε ήταν των Αμερικανών κι όχι δικός τους. Μόνο στο Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη ποντάρουν, αναδεικνύοντας το σε πρώτο κόμμα στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτό φάνηκε και από τη στάση του ιταμού Γερμαναρά, του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς, ο οποίος ναι μεν συναντήθηκε και με τον Σαμαρά και με τον Βενιζέλο, αλλά δηλώσεις έκανε μόνο μετά τη συνάντησή του με τον Σταύρο Θεδωράκη. Τι είπε; Ιδού: «Δεν θα σας το κρύψω ότι είπα στον Αλέξη Τσίπρα που θα ήταν προτιμότερη μια συμμαχία με το Ποτάμι παρά με τους ΑΝΕΛ»! Ο γερμανός γκαουλάιτερ Σουλτς δηλώνει δημοσίως ποια κυβέρνηση προτιμάει για την υπό κατοχική διοίκηση Ελλάδα! «Άλλωστε η αντιπολίτευση του σήμερα πιστεύω πως είναι η κυβέρνηση του μέλλοντος!» πρόσθεσε ο κατοχικός διοικητής Σουλτς. Κυβέρνηση το… Ποτάμι με 6,05%! Η νέα ελπίδα των σύγχρονων «γερμανοτσολιάδων» του Μνημονίου! Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι οι δηλώσεις Σουλτς ια συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τοΠοτάμι και όχι με τους ΑΝΕΛ εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας από την Αυγή! Δεν υπήρχαν πουθενά! Προφανώς επειδή νωρίτερα, προτού κάνει αυτές τις δηλώσεις ο Σουλτς, μετά τη συνάντηση του γερμανού κατοχικού διοικητή με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο τελευταίος είχε πει: «Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς έχει πολλές φορές αποδείξει ότι εκπροσωπεί επάξια τον κατεξοχήν δημοκρατικό θεσμό της ΕΕ, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο»!

Ο Σαμαράς προσπαθεί να σώσει το πολιτικό τομάρι του προωθώντας και τη θεωρία της κυβέρνησηςΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως «αριστερής παρένθεσης». Επιχειρεί έτσι να πείσει τους απογοητευμένους της Δεξιάς ότι σύντομα, σε δύο-τρείς μήνες, θα ξαναγυρίσουν στην εξουσία με αυτόν αρχηγό! Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην, που έλεγαν παλιότερα. Ο Σαμαράς εξουσία δεν πρόκειται να ξαναδεί. Όχι μόνο επειδή απέτυχε παταγωδώς ο ίδιος. Το κυριότερο είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποκλείεται να ακολουθήσει αριστερή πολιτική. Στο αστικό πλαίσιο θα κινηθεί. Αφού αποδέχεται το πλαίσιο «ευρώ,ΕΕ,ΝΑΤΟ», είναι εξ ορισμού βέβαιο ότι αριστερή πολιτικήσε αυτό είναι αδύνατον να ασκηθεί. Μέσα στο αστικό πλαίσιο όμως δεν υφίσταται μόνο η πολιτική της λιτότητας, την οποία προωθούν οι Γερμανοί. Αυτό αποδεικνύεται πρακτικά και από τις πρώτες δηλώσεις και κινήσεις τόσο του Τσίπρα όσο και υπουργών την νέας κυβέρνησης, οι οποίες έχουν προκαλέσει ένα γενικό κλίμα ευφορίας στον ελληνικό λαό. Να δούμε, βέβαια, τι ακριβώς θα νομοθετήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, όταν συγκροτηθεί η Βουλή σε σώμα στις 6 Φεβρουαρίου, την Παρασκευή, και ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του τοΣάββατο 7 Φεβρουαρίου. Υπενθυμίζουμε ότι την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου θα γίνει η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Το όνομα του ατόμου που θα προτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει μέχρι στιγμής ανακοινωθεί επίσημα, παρά τη συζήτηση περί Αβραμόπουλου. Έτσι και αλλιώς το όνομα που θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει ισχυρή ένδειξη περί των προθέσεών του αναφορικά με την κυβερνητική πολιτική που θα ακολουθήσει.

Για την ώρα πάντως οι Γερμανοί έχουν σκυλιάσει εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα. Το ότι ο πρωθυπουργός είπε κατάμουτρα στον Σούλτς ότι διαφωνεί με το Μνημόνιο και ο Βαρουφάκης είπε στον Γερούν Ντέισενμπλουμ ότι δεν αποδέχεται την ύπαρξη της τρόικας και δεν θα ζητήσει παράταση του Μνημονίου έχουν κάνει την κυβέρνηση Μέρκελ έξω φρενών. Ξύδι!

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 1 Φεβρουαρίου 2015

 ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

"Δεν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα" σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή της ΝΔ

Το "άδειασμα" του Κύρτσου στη κυβέρνηση Σαμαρά

  

Δικαίως είχα ονομάσει τον Σαμαρά τον μεγαλύτερο ψεύτη πρωθυπουργό! Στην μεταπολεμική Ελλάδα! Με τα ψέμματα κυβέρνησε τη χώρα 30 μήνες μαζί με το Βενιζέλο ξεπούλησαν σχεδόν τα πάντα! Διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας,υπερασπίστηκαν την οικονομική ελίτ,τη διαπλοκή, την τρομοκρατία ,το φόβο! Διέλυσαν τη δημοκρατία, παραβίασαν το σύνταγμα, εκχώρησαν την εθνική ανεξαρτησία! Τώρα τα ειδικά δικαστήρια ετοιμάζονται! Τώρα μιλάει ο λαός, τώρα όλοι θα πληρώσουν για την εξαθλίωση 7.000.000 πολιτών!

Το μεγάλο επιχείρημα της κυβέρνησης Σαμαρά, το πρωτογενές πλεόνασμα "άδειασε" ο Γιώργος Κύρτσος μιλώντας νωρίτερα στον Real FM. Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ είπε χαρακτηριστικά ότι δεν υπήρξε πρωτογενές πλεόνασμα αφού το είχε φτιάξει  η προηγούμενη κυβέρνηση καθυστερώντας πληρωμές.

Ο Γιώργος Κύρτσος είπε συγκεκριμένα:

"Αν εμφανιστεί η κυβέρνηση και πει, δεν μπορώ με τόσο μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τέτοιου είδους ρυθμίσεις μπορούν να γίνουν. Άλλωστε, δεν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα. Το είχε φτιάξει κατά κάποιο τρόπο η προηγούμενη κυβέρνηση, καθυστερώντας πληρωμές, κάνοντας το ένα, το άλλο. Όλα αυτά έχουν καταρρεύσει τους τελευταίους δύο μήνες".

Έληξε η μάχη του Κομπάνι - Πλήρης συντριβή των ισλαμιστών

ΑΦΗΣΑΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ 2000 ΝΕΚΡΟΥΣ

 (εικόνες, vid)

31/01/2015

19

Μετά από μία αιματηρή πολιορκία τεσσάρων μηνών από τους ισλαμιστές εγκληματίες, οι Κούρδοι μαχητές κατάφεραν να απελευθερώσουν το Κομπάνι από τους τζιχαντιστές της ISIS.

Οι τζιχαντιστές έχασαν πάνω από δύο χιλιάδες άνδρες κατά την διάρκεια των μαχών, κοσ΄τιζοντας ανθρώπινο δυναμικο που πολύ δύσκολα θα αναπληρωθεί.

Εχοντας σκοτώσει δεκάδες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους τις τελευταίες μέρες, καθώς οι μάχες εξακολουθούν να μαίνονται γύρω από τη στρατηγική συνοριακή πόλη στο Κομπάνι της Συρίας.

Οι Κουρδικές δυνάμεις ανακατέλαβαν την πόλη στις 26 Ιανουαρίου σκοτώνοντας τους τζιχαντιστές που έχουν κατασχέσει μεγάλες εκτάσεις γης σε ολόκληρη τη Συρία και το Ιράκ.

Ωστόσο, τίποτα πια δεν είναι ίδιο: Μετά τις αιματηρές συγκρούσεις, και μέσα στους καπνούς και τη σκόνη, δεσπόζει μία ακατοίκητη μισοκατεστραμμένη πόλη, με αμέτρητα πτώματα μαχητών της ISIS στους δρόμους της.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η Καθημερινή κάνει «φύλλο και φτερό» τις... περγαμηνές του Ντάισελμπλουμ!

(Αναδημοσίευση από το kathimerini.gr - Νίκος Χρυσολωράς) 

«Μέθοδοι χρηματοδότησης ιρλανδικών γαλακτοκομικών συνεταιρισμών από μία ολλανδική οπτική». Αυτή ήταν η μεταπτυχιακή εργασία στην οποία «συμμετείχε» ο επικεφαλής του Εurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, στο πανεπιστημιακό κολέγιο του Κορκ της Ιρλανδίας, όπως ενημέρωσαν οι αρχές του πανεπιστημίου την «Κ». Μολονότι το υπονοεί σαφώς στο επίσημο βιογραφικό του, ο κ. Ντάισελμπλουμ δεν έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα «Μάστερ» από το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο. Η μοναδική ακαδημαϊκή του περγαμηνή επομένως είναι το πτυχίο «αγροτικής οικονομίας», που ολοκλήρωσε σε διάστημα έξι ετών στο περιφερειακό πανεπιστήμιο του Βαγκενίνγκεν, το οποίο, όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του, «είναι το μοναδικό πανεπιστήμιο της Ολλανδίας που ειδικεύεται αποκλειστικά στην υγιεινή διατροφή και στο περιβάλλον που ζούμε». Πάντως, στο Κορκ «γνώρισε πολύ καλά τις παμπ της περιοχής», όπως χαριτολογώντας είχε διαβεβαιώσει ξένους δημοσιογράφους στο Δουβλίνο ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μάικλ Νούναν, τον περασμένο Ιανουάριο.

Εκτός από την έλλειψη κατάρτισης στα μακροοικονομικά, συγκριτικά με οποιονδήποτε από τους ομολόγους του στο Εurogroup, ο άνθρωπος που επελέγη να διαχειρίζεται τις τύχες της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη, δεν είχε καν προηγούμενη εμπειρία διοίκησης. Σύμφωνα με το βιογραφικό του, η καριέρα του πριν γίνει βουλευτής περιοριζόταν αποκλειστικά σχεδόν σε συμβουλευτικές και βοηθητικές θέσεις στα γραφεία άλλων βουλευτών και υπουργών, σε τομείς μάλιστα άσχετους περί τα οικονομικά. Εχοντας μόλις τρεις μήνες συνολική υπουργική εμπειρία (!), επελέγη για τη θέση του επικεφαλής του Εurogroup, μόνο και μόνο επειδή όλοι οι άλλοι περισσότερο καταρτισμένοι και έμπειροι υποψήφιοι αποκλείστηκαν λόγω εθνικότητας. Η Αυστρία εκπροσωπείτο ήδη από τον επικεφαλής του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του Εurogroup (ΕWG), η Γερμανία από τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, η Φινλανδία από τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν Ολι Ρεν, η Ιταλία από τον επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, η Γαλλία στόχευε σε μία καλύτερη θέση μετά τις ευρωεκλογές του 2014 και ούτω καθ' εξής...

Μέσα στους πρώτους δύο μήνες της θητείας του, ο κ. Ντάισελμπλουμ κατάφερε να θέσει εν αμφιβόλω την ασφάλεια των καταθέσεων στην Ευρώπη, με την καταστροφική απόφαση του Εurogroup της 16ης Μαρτίου, για «κούρεμα» από το πρώτο κιόλας ευρώ. Στη συνέχεια ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για εκείνη την απόφαση, μιλώντας ενώπιον της διάσκεψης των προέδρων του Ευρωκοινοβουλίου, χωρίς όμως να προχωρήσει και στο επόμενο λογικό βήμα της παραδοχής εκείνης. Στις «επιτυχίες» του πιστώνεται επίσης ότι για πρώτη φορά από συστάσεως Ευρωζώνης επιβλήθηκαν περιορισμοί στη διακίνηση κεφαλαίων σε ένα κράτος-μέλος της. Ταυτόχρονα, με συνέντευξή του στους Financial Times και στο Reuters, κατάφερε να βάλει στο «κάδρο» της κρίσης και την πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης, το Λουξεμβούργο, προκαλώντας την μήνιν του προκατόχου του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ. Με την ίδια συνέντευξη, προκλήθηκε «μίνι κραχ» στα χρηματιστήρια της Ευρωζώνης, αφού υπονόησε ότι το παράδειγμα της Κύπρου, όπου όλα τα ταμειακά διαθέσιμα εταιρειών και οι λογαριασμοί φυσικών προσώπων, άνω των 100.000 ευρώ, εξαϋλώθηκαν, θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλες χώρες. Οταν εξέδωσε διορθωτική δήλωση ήταν πλέον αργά, ενώ η δικαιολογία ότι δεν κατάλαβε τι σημαίνει η λέξη «template» (πρότυπο), που χρησιμοποίησαν οι δημοσιογράφοι, δεν έπεισε κανένα. Διότι μπορεί να είναι ένας από τους ελάχιστους Ευρωπαίους αξιωματούχους που δεν μιλάει καθόλου γαλλικά, αλλά είναι σαφές ότι είναι γνώστης τουλάχιστον της αγγλικής.

Εξίσου λαμπρές είναι και οι επιδόσεις του στο εσωτερικό της χώρας του, που βρίσκεται σε ύφεση, την ώρα που η «φούσκα» στην αγορά ακινήτων σκάει και οι δύο από τις μεγαλύτερες τράπεζές της έχουν κρατικοποιηθεί. Οπως παραδέχεται και ο ίδιος, δεν θα πετύχει φέτος τους στόχους για τη μείωση του ελλείμματος στην Ολλανδία. Ωστόσο, νέα δημοσιονομικά μέτρα για να διορθωθεί η απόκλιση δεν θα ληφθούν, ενώ οι καταθέτες των ολλανδικών τραπεζών που διασώθηκαν δεν έχασαν τα χρήματά τους. Κάπως έτσι κυβερνάται η Ευρωζώνη, από τότε που αποχώρησε από το τιμόνι της και ο τελευταίος ηγέτης με ευρωπαϊκό όραμα...
 

από το ΠΟΝΤΙΚΙ

ΔΥΟ ΤΟΛΜΗΡΑ ΒΗΜΑΤΑ - ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ

Κανένα έλεος... Κανένας οίκτος... Κανένας πολιτικός πολιτισμός για μια χώρα που μετρά 7.000 δολοφονημένους.... Κανένα ελαφρυντικό... Και για κανένα κάθαρμα από αυτά που σφετερίστηκαν για λογαριασμό της ξένης κατοχής την πολιτική εξουσία...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Είναι τα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης, και η πολιτική ζωή της χώρας κινείται ακόμη στο επίπεδο των συμβολισμών, έξω από τη μάχιμη πολιτική πραγματικότητα, αφού ακόμη δεν έχουν αναγνωσθεί ούτε καν οι προγραμματικές δηλώσεις .

Κινείται επίσης στο επίπεδο των διερευνητικών βολιδοσκοπήσεων από τη μεριά πρωτίστως των ξένων – που το αποτέλεσμά τους εκ των πραγμάτων θα αποτελέσει μέρος του οπλοστασίου τους στην καθολική πολιτική τους αντεπίθεση, που όλα δείχνουν πως δεν πρόκειται να καθυστερήσει.

Μέσα σ αυτήν ωστόσο τη σύντομη διαδρομή, όπου απλά καταγράφονται τα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης σε επίπεδο τουλάχιστον πολιτικής επικοινωνίας, υπάρχουν ορισμένες κρίσιμες διαπιστώσεις, που σε πρώτη φάση οφείλουμε τουλάχιστον να τις καταγράψουμε.

• Η πρώτη διαπίστωση, είναι πως το ενωμένο συμμοριακό ιερατείο, δε δείχνει διατεθειμένο να εκχωρήσει τα κατοχικά κεκτημένα του, διότι αντιλαμβάνεται πλήρως το ντόμινο που πρόκειται να ακολουθήσει, και αυτό εκ των πραγμάτων το καθιστά απρόβλεπτο στις πολιτικές του αντιδράσεις, που θα πρέπει να αναμένονται σφοδρές.

• Η δεύτερη διαπίστωση είναι, πως η φυλακή του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου, είναι μια φυλακή υψίστης ασφαλείας για την αξιοπρέπεια των λαών, και ως τέτοια, το δίλημμα ανάμεσα στην ενσωμάτωση  ή στη ρήξη, αργά ή γρήγορα θα κάνει την εμφάνιση του με τρόπο καταλυτικό.

• Η τρίτη διαπίστωση είναι ίσως και η πλέον θλιβερή, αφού τα κατοχικά ανδρείκελα που μόλις αποκαθηλώθηκαν από την κυβερνητική εξουσία, δε διστάζουν πλέον να βγάλουν εντελώς την κουκούλα του δωσίλογου, πλειοδοτώντας σε δουλοπρέπεια με... το βρωμερό τους πρόσωπο πλέον να είναι απολύτως εμφανές και υπό το φως του Ηλίου, παίζοντας έτσι  το τελευταίο τους χαρτί, σε μια επίθεση ντροπής σε βάρος της ίδιας τους της χώρας.

• Μαζί τους αποκαλύπτεται και ο τρισάθλιος ρόλος του «ποταμίσιου» σουργελιστάν που επίσης πλειοδοτεί σε δουλοπρέπεια, επιχειρώντας να διασφαλίσει την απόλυτη εύνοια του κατοχικού σουλτανάτου στις εξελίξεις που πρόκειται να ακολουθήσουν.

Τι είναι αλήθεια αυτό που επιχειρεί αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, και τι είναι αυτό που εξοργίζει την προσκυνημένη τσογλαναρία που οδήγησε τον τόπο στην ταπείνωση και την κοινωνία στον κατοχικό εφιάλτη???

• Όχι δεν επιχειρεί τη γενικευμένη σύγκρουση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ,των οποίων άλλωστε έχει δηλώσει ένθερμος θιασώτης και φιλόδοξος μεταρρυθμιστής. 

• Αυτό που επιχειρεί - έστω και αν έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, κοιτώντας κατάματα τις ίδιες της τις αυταπάτες - είναι να λειτουργήσει στη βάση του αυτονόητου.  

• Επιχειρεί να θυμίσει (σε ώτα μη ακουόντων) πως το ευρωενωσιακό ανοσιούργημα, είναι συνεταιρισμός ισότιμων σε αξιοπρέπεια χωρών, κι αυτό δε δείχνει διατεθειμένο να το αποδεχτεί το κατοχικό ιερατείο, και το αντιπαλεύει θανατερά ο Δούρειος ίππος της πολιτικής συμμορίας των ταπεινωμένων ελληνόφωνων δωσίλογων.

• Επιχειρεί να θυμίσει (σε ώτα μη ακουόντων) πως στο Ευρωπαϊκό ανοσιούργημα, θα πρέπει τουλάχιστον τυπικά να ερωτώνται οι πάντες για οτιδήποτε επιχειρείται να εμφανιστεί ως «ευρωπαϊκή» απόφαση,  κι αυτό είναι κάτι με το οποίο αρνείται να συμβιβαστεί το κατοχικό ιερατείο, και το αντιπαλεύουν λυσσαλέα μια χούφτα προσκυνημένοι δωσίλογοι της Αθήνας που ταπεινώθηκαν κατ επανάληψη στον αστερισμό της αφωνίας, της αναξιοπρέπειας και του «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ».

• Επιχειρεί να θυμίσει (σε ώτα αποφασισμένων και αδίστακτων) πως τα Ίμια είναι μέρος της Ελληνικής επικράτειας και πως η Τουρκική αλητεία, πρέπει να γκρεμοτσακιστεί από τα Κυπριακά οικόπεδα, κι αυτό είναι κάτι που εξοργίζει την ελληνόφωνη σαβούρα των απογόνων του Σημιτιστάν, του Παπανδρεϊστάν και της Σαμαροβενιζελικής ενδοτικότητας.

Συνιστούν άραγε όλα τα παραπάνω καθολικότερες κοινωνικοπολιτικές ανατροπές ικανές να αμφισβητήσουν τις κυρίαρχες λογικές του κυρίαρχου κοινωνικοπολιτικού συστήματος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη???

Συνιστούν άραγε όλα τα παραπάνω αριστερή πολιτική με ταυτότητα, που να νομιμοποιεί τη νεκρανάσταση του νέο-δωσιλογισμού των Βορίδηδογεωργιάδηδων που αναβιώνουν αδίστακτα την εμφυλιοπολεμική φιλολογία και τη ρητορική της γερμανόδουλης ταγματαλητείας???

Όχι… Δε συνιστούν αριστερή πολιτική με ταυτότητα. 

• Συνιστούν μια αυτονόητη στάση εθνικής αξιοπρέπειας, που φυσικά δεν απειλεί και δεν υπερβαίνει τα όρια του συστήματος, είναι όμως απόλυτα επιβεβλημένη για κάθε πολιτικό που θέλει να λειτουργεί σεβόμενος στοιχειωδώς την εθνική ταυτότητα που επικαλείται ότι υπηρετεί.

• Συνιστούν το στοιχειώδες που δεν τόλμησαν να κάνουν οι ταπεινωμένοι του δωσιλογισμού, γι αυτό και σήμερα το αντιπαλεύουν λυσσασμένα. Γιατί τρέμουν ακόμη και στην ιδέα να αποδειχτούν συγκριτικά το πόσο ξεφτιλισμένη υπήρξαν στο δουλοπρεπή τους κατήφορο.

Θα επιμείνει μέχρι τέλους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη ρότα που δείχνουν τα πρώτα της βήματα???

Αυτό είναι κάτι που μένει να αποδειχτεί και θα αποδειχτεί σύντομα, όταν μετά την πρώτη επίδειξη «κατσαρόλας» με ενορχηστρωτή το χρηματιστήριο, θα εξαπολύσουν τη γενικευμένη τους επίθεση σε βάρος της Ελλάδας.

Αυτή τη στιγμή όμως, δεν κρίνουμε πεπραγμένα αλλά τη δυναμική συγκεκριμένων πολιτικών και εθνικών συμβολισμών, και επιχειρούμε να το κάνουμε χωρίς την ελάχιστη κομματική ή πολιτική ιδιοτέλεια, αλλά και αρνούμενοι να παραδοθούμε στην επικίνδυνη λαγνεία της αυταπάτης.

Για μας το δίλημμα είναι σαφές, και η κυβέρνηση την αμέσως επόμενη περίοδο θα βρεθεί αντιμέτωπη με την πιο καραμπινάτη του εκδοχή:  

ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ και ΑΠΟΛΥΤΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ή ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ και ΣΥΝΟΛΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ???

Το παράδειγμα του Σαλβαδόρ Αλιέντε, είναι εκεί και υπάρχει για να θυμίζει σε όλους τι δεν πρέπει να κάνουμε σε μια Ελλάδα που ο νεοναζισμός έχει αναβιώσει επικίνδυνα…

Και η Ελληνική κοινωνία είναι εδώ, για να αποτελέσει με την έμπνευση, τη μαχητικότητα, αλλά και την οργή της, τον αποφασιστικό καταλύτη για τα αυτονόητα και τα στοιχειώδη, στη μάχη για την εθνική αξιοπρέπεια και την οριστική αποκαθήλωση της δουλοπρέπειας και του δωσιλογισμού.

Δυο τολμηρά βήματα που εν πολλοίς θα κρίνουν τη μάχη για την οριστική ανακοπή του κατοχικού σχεδιασμού, και που ταυτόχρονα θα εμπνεύσουν και θα πυροδοτήσουν γενικότερες πολιτικές ανατροπές στην Ευρώπη είναι τα ακόλουθα:

• Πρώτον: Η νέα κυβέρνηση, θα πρέπει να εγγράψει άμεσα στον κρατικό προϋπολογισμό το κατοχικό δάνειο και της Γερμανικές αποζημιώσεις, μηδενίζοντας έτσι και λογιστικά το σύνολο του εμφανιζόμενου ως δημοσίου χρέους, και να παραπέμψει έτσι ολόκληρη την Ευρωζώνη, να πάρει τα ρέστα από τη μανδάμ Μέρκελ και το χιτλερίσκο Σόιμπλε.

• Δεύτερον: Να παραπέμψει άμεσα σε δική για εσχάτη προδοσία τους πρωταγωνιστές του προδοτικού PSI, αναδεικνύοντας παράλληλα το βρώμικο ρόλο σε βάρος των λαών και το ύπουλο παιχνίδι που παίχτηκε με την κρατικοποίηση του χρέους που πραγματοποιήθηκε για να ξεφορτωθούν οι τραπεζίτες την απασφαλισμένη βόμβα του τοξικού χρέους και να τη φορτωθούν οι λαοί, διευκολύνοντας έτσι το ντόμινο για να καθίσει σε όλη την Ευρώπη στο σκαμνί η συμμορία των αχυρανθρώπων του ευρωπαϊκού ιερατείου.

Ιδού λοιπόν η Ρόδος... 

Όσο για το πήδημα... αυτή τη φορά θα έχει αίμα. Ας φροντίσουμε να μη ματώσει άλλο ο λαός, αλλά μονάχα τα καθάρματα που έσυραν τον τόπο σ αυτή την απερίγραπτη εθνική τραγωδία.

Κανένα έλεος... Κανένας οίκτος... Κανένα ελαφρυντικό... Και για κανένα κάθαρμα από αυτά που σφετερίστηκαν για λογαριασμό της ξένης κατοχής την πολιτική εξουσία...

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"