Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - Ο δόλιος μοχλός της Κατοχικής διοίκησης

 που θέλει να συντρίψει την Ελλάδα με χαρτοπόλεμο ευρωνομισμάτων

Σε μία πολύ επικίνδυνη για την Ελλάδα μηχανή μπορεί να εξελιχθεί τελικά το περίφημο «πακέτο Ντράγκι», το οποίο, ας την το ξεχνάμε καθώς έχει σημασία, είχε ανακοινωθεί μόλις μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου... 

 

Ποιος είναι ο κίνδυνος; Είναι το να αποτελέσει το μηχανισμό παροχής χρήματος που θα διοχετευθεί απότομα και μαζικά σε χώρες της Ευρωζώνης προς αντιστάθμισμα και καθησυχασμό έπειτα από... 
μια ενδεχόμενη σκληρή εξέλιξη εις βάρος της Ελλάδας. Στην ουσία, η ΕΚΤ να λειτουργήσει ως μηχανισμός εναντίον της Ελλάδας, ως μηχανισμός ενίσχυσης της Ευρωζώνης την ώρα του σοκ σε ενδεχόμενο ελληνικής εξόδου από το κοινό νόμισμα αν οι Γερμανοί φτάσουν ως εκεί. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, χωρίς βέβαια να ξεχνά κανείς και τον άμεσο πολιτικό εκβιασμό… 

Εκείνο που σήμερα εμφανίζεται ξαφνικά ως ένα σχήμα ποσοτικής χαλάρωσης το οποίο μέχρι τώρα δεν δέχονταν ούτε καν να συζητήσουν στο Βερολίνο, μπορεί να μην είναι τίποτε άλλο από το εργαλείο με το οποίο οι Γερμανοί θα επιχειρήσουν να ελέγξουν πλήρως την κατάσταση αν αποφασίσουν να «πατήσουν το κουμπί» για την Ελλάδα. Διοχετεύοντας χρήμα όχι μόνον θα ηρεμήσουν, ή έτσι τουλάχιστον πιστεύουν, τις αγορές, αλλά και τις χώρες και τους λαούς τους, που, ουσιαστικά, θα έχουν προφανές κίνητρο να αποφύγουν τη μοίρα της Ελλάδας. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία ειδικά για τις επερχόμενες ισπανικές εκλογές του Φθινοπώρου, στις οποίες θα κριθούν πάρα πολλά για το μέλλον της Ευρωζώνης, γεγονός καθοριστικό στο σχεδιασμό του Βερολίνου. 

Στοιχειώδης πολιτικός ρεαλισμός: αν φτάσουμε σε αυτές τις εκλογές με την Ελλάδα να έχει πετύχει στην αμφισβήτηση της λιτότητας, το Βερολίνο αντιμετωπίζει τον πολύ μεγάλο κίνδυνο να ενισχυθούν οι αντίστοιχες τάσεις στο ισπανικό εκλογικό σώμα. Αντιθέτως, αν η Ελλάδα έχει είτε υποταχθεί πλήρως, είτε, πολύ περισσότερο, υποστεί μία έξοδο από το κοινό νόμισμα, όλα αυτά θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά για το ισπανικό εκλογικό σώμα. 

Πολύ περισσότερο αν κάτι τέτοιο συνοδευθεί και από μια έκτακτη άμεση παροχή ρευστότητας μέσα από αυτό το νέο μηχανισμό που δημιούργησε, έπειτα από τόσα χρόνια κρίσης, ξαφνικά τώρα η ΕΚΤ. Μηχανισμό που όπως αποδείχθηκε ήδη, η ευρωπαική… «τράπεζά μας» τον έχει θέσει ξεκάθαρα στην υπηρεσία της πολιτικής και μάλιστα της πιο διχαστικής, αντί να τον αξιοποιήσει προκειμένου να βοηθήσει να κάνουμε βήματα υπέρβασης της κρίσης. 

ΤΟ ΒΗΜΑ

Τσακίστε τους τους τα σχέδια πριν τσακίσουν την πατρίδα

Αυτό το παιχνίδι είναι από χέρι χαμένο, και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει εγκλωβισμένος στις αυταπάτες του, στα σοσιαλδημοκρατικά νεφελώματα και στην επικίνδυνη πολιτική και στρατηγική ατολμία, τότε μοιραία η έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης δύο τινά μπορεί να σημαίνει…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το πρώτο είναι, η οριστική χρεοκοπία αυτού που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως «αριστερή» αντίληψη, την οποία συνειδητά καπηλεύτηκε εμφανίζοντας ως τέτοια την πολιτική του ατζέντα. Και η οποία θα δρομολογηθεί μέσα από τον εξευτελιστικό του συμβιβασμό με τις καταστροφικές για τον τόπο πολιτικές που του υπαγορεύουν να ακολουθήσει.

Και το δεύτερο είναι, να οδηγήσει τον τόπο σε πρωτοφανή καταστροφή, μέσα από τους στρατηγικά ερμαφρόδιτους χειρισμούς του, γράφοντας έτσι την πιο μοιραία σελίδα στη σύγχρονη ιστορία της χώρας που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στον εδαφικό της διαμελισμό.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αφυπνιστεί, διαφορετικά είναι σαν να αποδέχεται και εκ των πραγμάτων να επιβεβαιώνει έναν ύπουλο ρόλο σε βάρος της χώρας που θα κληθεί να παίξει εκ των πραγμάτων, ευνουχίζοντας έτσι τα περί διαπραγμάτευσης διαδραματιζόμενα, σε βολικό σκηνικό που θα κληθεί να καταστήσει πειστικότερες, τις ανεπίτρεπτες στρατηγικές της υποχωρήσεις.

Με συνομιλητή το ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στη χώρα σήμερα δε βρίσκονται σύμμαχοι και εταίροι, αλλά μια συμμορία αδίστακτων μαφιόζων και...

εκβιαστών, και ως τέτοιους οφείλει να τους αντιμετωπίσει τροποποιώντας άμεσα την πολιτική της στρατηγική.

Η απειλή του GREXIT, είναι πλέον ορατή, και η κυβέρνηση οφείλει να τη μετατρέψει από απειλή σε βάρος της χώρας, σε απειλητικό εργαλείο εναντίον των συμμοριών.

Αυτό το εργαλείο θα παραμείνει ημιτελές και επικίνδυνο, αν δε συνδυαστεί με εθνική αποφασιστικότητα για συνολική αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

• Η Ευρωζώνη δεν αποτελεί αυτή καθ εαυτή τη φυλακή αλλά το εργαλείο, το μέσον για την καταδυνάστευση των λαών και των χωρών. Η πραγματική φυλακή είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. 
• Η συμμετοχή σ αυτή ήταν που οδήγησε στον αφανισμό της παραγωγής και της βιομηχανίας και όταν αυτή η καταστροφή ολοκληρώθηκε, ήρθε η μέγγενη του ευρώ, για να κλειδώσει οριστικά την υποτέλεια και την απόλυτη εξάρτηση.

Επομένως…

Η οποιαδήποτε εμμονή σε μια υποτιθέμενη διαπραγμάτευση με τη χώρα πλήρως αφοπλισμένη και καθολικά σμπαραλιασμένη από παραγωγική υποδομή, και με όλα τα όπλα παραχωρημένα στα χέρια εκβιαστών και των μαφιόζικων συμμοριών της Ευρώπης, είναι καταδικασμένη να συντηρεί το καθεστώς της απόλυτης αιχμαλωσίας και να αναπαράγει πολιτικά και εθνικά αδιέξοδα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει να αναλάβει άμεση και στοχευμένη πρωτοβουλία με στόχο την άμεση απομυθοποίηση της θλιβερής ευρωλαγνείας που σκόπιμα συντηρείται στην κοινωνική συνείδηση.

Τα πρόσκαιρα ωφελήματα που κάποιες κοινωνικές ομάδες υποτίθεται ότι απόλαυσαν σ αυτή τη διαδρομή της καμουφλαρισμένης υποτέλειας... 

Πρώτον ήταν πληρωμένα με αίμα από την κοινωνία στο σύνολό της… 

Δεύτερον «χρηματοδότησαν» τη συνολική αποδιοργάνωση της χώρας και η καθολική της γύμνια είναι πλέον οφθαλμοφανής… 

Και τρίτον, τώρα που οι μάσκες έπεσαν, όλα αυτά όχι μονάχα παίρνονται πίσω στο πολλαπλάσιο, αλλά τίθεται συνολικά εν αμφιβόλω η ίδια η υπόσταση του τόπου μας.

Αφήστε λοιπόν κατά μέρος τα παραμύθια, την εξαπάτηση, και το σκόπιμο αποπροσανατολισμό του λαού, και αποδεσμεύστε τώρα τη χώρα από τη μέγγενη του αδιέξοδου και διαρκούς εκβιασμού στην οποία την υποβάλουν οι συμμορίες.

Σε διαφορετική περίπτωση η κυβερνητική σας διαδρομή θα καταγραφεί σύντομα ως η πιο μαύρη σελίδα στη νεότερη ιστορία του τόπου.

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»

Η Γερμανία Σκοτώνει την Ελληνική Δημοκρατία

Κανείς δεν δικαιούται να έχει πλέον ψευδαισθήσεις. Ο Ντράγκι είναι ο «δράκος» που φυλάει το γερμανικό θησαυροφυλάκιο και ως εκ τούτου το μακρύ χέρι του Βερολίνου για την άσκηση της επικυριαρχίας του στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Συνεπώς η «φωτογραφική» εξαίρεση της Ελλάδας από το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης που ξεκινάει να εφαρμόζεται από την προσεχή Δευτέρα είναι μια αμιγώς πολιτική απόφαση που ελήφθη με πολιτικά κριτήρια και έχει ως μόνο στόχο να εξαναγκάσει την ελληνική κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση από τις θέσεις της.

Αλλά δεν έφτανε μόνον αυτό στον κ. Ντράγκι και τους εντολείς του. Αποφάσισε επίσης πως το όριο άντλησης ρευστότητας από τον ELA για τις τράπεζες μπορεί να αυξηθεί οριακά, μόλις κατά 500 εκατομμύρια ευρώ. Γιατί; Για να ακυρώσει και την τελευταία πηγή εναλλακτικής χρηματοδότησης των υποχρεώσεων της χώρας μέσα στον Μάρτιο, από τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του δημοσίου τομέα που βρίσκονται υπό τη μορφή καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες. Η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται κάπου 2 δις ευρώ και το ποσό αυτό θα μπορούσε να αντισταθμιστεί από τη χρηματοδότηση του ELA προς τις τράπεζες.  Η απόφαση για οριακή αύξηση στα 500 εκατομμύρια δεν είναι παρά μια σαδιστική ειρωνεία, γερμανικής έμπνευσης ασφαλώς.
Με βάση αυτά τα δεδομένα η ελληνική κυβέρνηση ή θα πρέπει να πάει γονυπετής στο Eurogroup και να δηλώσει την πλήρη υποταγή της ή να αναλάβει το ρίσκο απρόβλεπτων εξελίξεων. Η πρώτη επιλογή είναι αυτή που έχουν κάνει όλες οι κυβερνήσεις μετά το 2010 και είναι αυτό που περιμένει με τόση ανυπομονησία ο Σαμαράς καθότι θα συνιστά όπως ο ίδιος  νομίζει «δικαίωση» της πολιτικής του, αφού ως γνωστόν έριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου ως αντιμνημονιακός και όταν έγινε πρωθυπουργός πήγε στη Μέρκελ για να δηλώσει το περίφημο «ουδείς αναμάρτητος».
Όμως η  μεγάλη «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ που την περιμένουν πως και πως,  εντός κι εκτός συνόρων,  θα είναι η επιβεβαίωση του «όλοι ίδιοι είναι» και η ληξιαρχική πράξη θανάτου της Ελληνικής Δημοκρατίας, εφόσον ο λαός μπορεί να ψηφίζει ό,τι θέλει αλλά αυτό δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο στο βαθμό που  οι εξελίξεις είναι προδιαγεγραμμένες βάση … προγράμματος. Γι αυτό και πλανώνται πλάνην οικτρά, όσοι κάνουν αυτές τις ώρες σχέδια επί χάρτου για το πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα είτε αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχιζε την αντίσταση στην «κωλοτούμπα», είτε αν την κάνει και χάσει τη λαϊκή υποστήριξη που αυτή τη στιγμή διαθέτει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση αποτέλεσε το τελευταίο θεσμικό καταφύγιο για τη διαχείριση της κρίσης εντός του πλαισίου της δημοκρατικής νομιμότητας. Αν δεν τα καταφέρει, οι εξελίξεις θα έχουν εξωθεσμικό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα. Το γεγονός πως ευρωπαϊκές αλλά και εγχώριες δυνάμεις συνεργούν τόσο απροκάλυπτα στο να μην τα καταφέρει, αυτομάτως τις καθιστά υπόλογες για ηθική αυτουργία σε εκτροπή του πολιτεύματος.
ΥΓ: Και μια υπενθύμιση, μέρες που είναι. Η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας (άρθρο 120, παρ. 4) είναι λιτή και σαφής. «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

 rizopoulospost.com

Βαρουφάκης: Επινοήσεις ρουφιανιάς…

 
«Έχουμε δύο ρουφιανιές: η μία δουλεύει στο μέλλον 
η άλλη στο παρελθόν. Και στο παρόν δουλεύουν οι ρουφιάνοι». 
Θωμάς Γκόρπας 
Η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ευρηματική: Εμπλουτίζει και τη ρουφιανιά… 
Το νέο είδος του χαφιεδισμού έχει σαν ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο τη …δίωξη της φοροδιαφυγής!!! Και …εμπνευστή τον πλέον κατάλληλο και ειδικό, τον Βαρουφάκη:
Το θεατρίνο «ρουφιάνο» της χρηματιστηριακής μαφίας… 

Η «αριστερή» κυβέρνηση προχωρεί, με βήματα γοργά, σε ποικίλες και ευρηματικές πράξεις …εμπλουτισμού της ρουφιανιάς, προκειμένου να ολοκληρωθεί ο στρατηγικός στόχος των μαφιόζων του χρήματος: Ο εφιάλτης της Κάρτας του Πολίτη, το ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ηλεκτρονικό φακέλωμα… 

Η κυβέρνηση σε καλεί: Γίνε κι εσύ ρουφιάνος, μπορείς! 

 

Φοιτητές, νοικοκυρές, ακόμα και τουρίστες φέρεται να σκοπεύει να επιστρατεύσει το υπουργείο Οικονομικών για την «εθνική» μάχη ενάντια στη φοροδιαφυγή. 

Αυτό τουλάχιστον διέρρευσε ο δημοσιογράφος των Financial Times, Peter Spiegel, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει υπάρξει κάποια διάψευση από πλευράς της κυβέρνησης. 

Άλλωστε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, είχε αναφέρει τη Δευτέρα, στο πλαίσιο της συνέντευξής του στον Νίκο Χατζηνικολάου, ότι δεν θα καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή «εάν δεν υπάρξει κάποιος φόβος σε οποιονδήποτε πωλεί αγαθά και υπηρεσίες χωρίς αποδείξεις, ένας φόβος ότι ο επόμενος πελάτης δεν θα δουλεύει στην εφορία». 

Αν οι πληροφορίες επιβεβαιωθούν, θα πρόκειται για ένα οργουελικής έμπνευσης σχέδιο, που καμία προηγούμενη κυβέρνηση δεν τόλμησε να εισηγηθεί. 

Προσπαθεί να εμφυσήσει στην ελληνική κοινωνία την ρουφιανιά, στο όνομα της πάταξης της φοροδιαφυγής, που ανάγεται σε εθνικό στόχο. 

Και είναι σαφές ότι το σύγχρονο φορολογικό κυνήγι μαγισσών δεν αφορά το μεγάλο κεφάλαιο, που φοροδιαφεύγει νόμιμα με χίλιους δυο τρόπους (ενδεικτικές οι προκλητικές φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, για τις οποίες δεν έχει ακουστεί «κιχ» από την «αριστερή» κυβέρνηση), ούτε τα ανώτερα μεσαία στρώματα (ιδιοκτήτες μπαρ σε τουριστικές περιοχές, νυχτερινών κέντρων, εστιατορίων, «γιατροί του Κολωνακίου» κ.ά.), που διαπλέκονται με χίλιους τρόπους με τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς, αλλά τα εναπομείναντα μικρομάγαζα και τους διάφορους τεχνίτες (υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους κλπ) που βρίσκονται ένα βήμα πριν τον αφανισμό από τη δυσβάσταχτη φορολογία. 

Δεν είναι μόνο ένα ξεκάθαρα ταξικό μέτρο, για την εμπέδωση της φοροεπιδρομής στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για τα κέρδη της πλουτοκρατίας και την αποπληρωμή των «δόσεων» στους κάθε λογής τοκογλύφους (όπως συνέβη σήμερα). 

Είναι και μια ηθικά κατάπτυστη πρόταση που αποτελεί ντροπή για μια κυβέρνηση και ένα κόμμα που υποτίθεται ότι προέρχεται από την Αριστερά. 

Και επειδή τη ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν αλλά το ρουφιάνο κανείς, όποιος εμπλακεί στην εμπέδωση της φοροεπιδρομής της κυβέρνησης θα αντιμετωπίσει την οργή του λαού. 

Γ.Μουρ.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Η Ευρώπη αποδεικνύεται εθνική καταστροφή

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος 

Είναι πολλοί στην χώρα μας που θεωρούν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ στην αρχή και στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα στην Ευρωζώνη, ότι ήταν το μεγαλύτερο μεταπολεμικό επίτευγμα στην ελληνική ιστορία.

Σήμερα, που η Ελλάδα έφτασε στο πιο έσχατο σημείο με ένα λαό να αυτοκτονεί, με χιλιάδες παιδιά της να ξενιτεύονται απελπισμένα στο εξωτερικό, με μια οικονομία να έχει διαλυθεί και με μια κοινωνία να έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό, οι απόψεις αυτές μάλλον θα πρέπει να ιδωθούν κάτω από ένα διαφορετικό και ρεαλιστικό πρίσμα.
Ο σκοπός δεν είναι να κάνουμε στείρα αντίευρωπαϊκή πολιτική, αλλά η Ευρώπη αυτή όπως εξελίχτηκε, αποδείχτηκε πως είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας, σε σημείο να απειλεί ακόμα και την ίδια την ταυτότητας μας, την ύπαρξη του έθνους και της πατρίδας μας.

Και για να αναφερθούμε με πιο αναλυτικά στοιχεία. Από τότε που μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση καταστράφηκε ολοσχερώς η ελληνική βιομηχανία καθώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν ήθελαν με τίποτα ελληνικά βιομηχανικά προϊόντα να ανταγωνίζονται τα δικά τους. Να θυμηθούμε κάποιες γνωστές φίρμες όπως, Πίτσος, Ιζόλα, Πειραϊκή-Πατραϊκή, μόνο πολύ λίγα από τα αμέτρητα παραδείγματα που θα μπορούσε να αναφέρει κάνεις σε αυτό το μεγάλο κυριολεκτικά οικονομικό ολοκαύτωμα. Όλα στον βωμό της ένταξης μας!
Καταστράφηκε ολοσχερώς η μεταποιητική βιοτεχνία που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους οικονομικούς κολοσσούς μας και τροφοδοτούσε πολλές χώρες με τα ελληνικά προϊόντα. Την δεκαετία του ογδόντα ακόμα στην Θεσσαλονίκη, όπου έχω προσωπική εμπειρία, υπήρχαν εκατοντάδες βιοτεχνίες και απασχολούσαν χιλιάδες εργαζόμενους. Σήμερα το μόνο που τις θυμίζει είναι τεράστιες άδειες και αραχνιασμένες αίθουσες στον «βωμό» της ευρωπαϊκής μας πορείας. Καταστράφηκε η αγροτική παράγωγη μας.
Ενώ στην αρχή παραπλάνησαν τους αγρότες με τις επιδοτήσεις, στη συνέχεια τους έστειλαν στον καιάδα και πολλά προϊόντα απαγορεύτηκαν να παράγονται στην Ελλάδα που θα έπρεπε να είναι ο παράδεισος της διατροφικής αγροτικής παραγωγής. Έτσι σήμερα τρώμε πατάτες Αιγύπτου, ντομάτες και λεμόνια Τουρκίας, φιστίκια Ινδίας και δεν… συμμαζεύεται. Τ
έλος καταστράφηκε το μικρό εμπόριο που ήταν ένας από τους πιο μαζικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Τα μεγάλα ευρωπαϊκά πολυκαταστήματα, τελείως ανεξέλεγκτα και ασύδοτα λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης, σάρωσαν την ελληνική αγορά και έκλεισαν χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις, το βασικό κύτταρο της ελληνικής οικονομίας, στέλνοντας χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και στην απόγνωση.

Εκτός όμως από την οικονομία υπάρχει και η εθνική διάσταση. Στην μεγαλύτερη εθνική κρίση που πέρασε η χώρα μετά την ένταξη μας στην Ενωμένη Ευρώπη, στην κρίση των Ιμίων, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ξεπούλησαν κυριολεκτικά.
Αδιαφόρησαν τελείως για την εθνική εξ ανατολών διαχρονική απειλή, ενώ «τρίβουν» τα χέρια τους όταν μας ξεπουλούν όλα τα άχρηστα οπλικά τους συστήματα. Αλλά να ήταν μόνο αυτό!
Εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια μας έχουν υποχρεώσει να είμαστε η «αποθήκη» όλου αυτού του «χειμάρρου» των απελπισμένων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που έρχονται μαζικά εξ ανατολών και με την προδοτική συνθήκη του Δουβλίνου 2, που μας υποχρέωσαν να υπογράψουμε, όλοι αυτοί έχουν μπλοκαριστεί στο έδαφος μας σαν μια εκρηκτική πυριτιδαποθήκη που απειλεί να τινάξει στον αέρα την ίδια την εθνική μας ύπαρξη.
Τέλος να μην αναφερθούμε στα μνημόνια της προδοσίας και της ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας. Οι προδότες έχουν όνομα και κάποτε θα πρέπει να δώσουν λόγο για την «ευρωπαϊκή καταστροφή» και λεηλασία που επέφεραν σε αυτόν τον τόπο.

Μετά από όλα αυτά τα λίγα και όχι αναλυτικά που αναφέραμε, αναρωτιέται κάνεις σε τι μας ωφέλησε η ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που κάποιοι την θεωρούν πανάκεια για όλες τις «ασθένειες» τους;
Αλήθεια σε τι μας ωφέλησε μια άθεη και αντιχριστιανική Ευρώπη;
Μια Ευρώπη που στην κυριολεξία μισεί κάθε τι το ελληνικό και το ελληνορθόδοξο;
Μια Ευρώπη που θεωρεί την επέκταση ενός βάρβαρου Ισλάμ σαν μεγάλη «πρόοδο»;
Μια Ευρώπη που «καίγεται» για την προώθηση της ομοφυλοφιλίας την ιδία ώρα που χιλιάδες άνεργοι αυτοκτονούν και σέρνονται χωρίς στέγη στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων;
Μια Ευρώπη που «λιβανίζει» τους τραπεζίτες και τα χρηματιστηριακά ληστρικά fund, αδιαφορώντας αν καταστρέφονται εθνικές οικονομίες και αν πτωχεύουν ολόκληρα κράτη;
Μια Ευρώπη που ο φασισμός όταν την εξυπηρετεί είναι καλός και «άγιος» και όταν δεν την εξυπηρετεί τότε τον καταδιώκει αμείλικτα ;

Αυτή η Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη που γεννήθηκε από ελληνικά ιδανικά. Αυτή η Ευρώπη είναι ο εχθρός μας και θα πρέπει να την καταδιώξουμε με όλα μας τα μέσα αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν έθνος κα σαν λαός!
Αλλιώς;

Πηγή NikosXeladakis

Γιατί ζητάνε μόνο από την Ελλάδα να αποπληρώσει τα χρέη της;

Αναπάντητο θα παραμείνει, ως φαίνεται, το ερώτημα: Γιατί ζητάνε μόνο από την Ελλάδα να αποπληρώσει το σύνολο των χρεών της; Δεν χρωστάνε οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες; Δεν υπάρχουν, αλήθεια, χώρες που έχουν χρέη πολύ μεγαλύτερα και από της Ελλάδας (ως προς το ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ); Για ποιόν λόγο υπάρχει αυτή η επιμονή της αποπληρωμής ΜΟΝΟ του Ελληνικού χρέους;

Μέσα σε αυτό ακριβώς το "κλίμα" o Klaus Regling έκανε αυστηρές συστάσεις στην ελληνική κυβέρνηση, όπως αναμεταδίδει η ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Focus, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Handelsblatt: «Η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει τα δάνειά της ένα προς ένα. Αυτό περιμένουμε.»

Δεν είναι η πρώτη φορά που ευρωπαίος αξιωματούχος ζητεί από την Ελλάδα να αποπληρώσει το σύνολο των δανείων της, όπως επίσης δεν ακούμε να ζητούν το ίδιο και σε άλλες υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης.

Θα μπορέσει δηλαδή η Γερμανία να αποπληρώσει πλήρως τα χρέη της; 
Θα μπορέσει να αποπληρώσει η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία; 
Κάθε μια από αυτές τις χώρες εχει δάνεια κάποια τρισεκατομμύρια ευρώ! 
Γιατί μιλούν λοιπόν μόνο για την Ελλάδα; 
Μπορούν όλες οι χώρες να αποπληρώσουν τα χρέη τους;

Όπως ειπε ο Ρέγκλινγκ, το αίτημα της ελληνικής πλευράς για ονομαστική μείωση του χρέους είναι οικονομικά και πολιτικά αδύνατο, αλλά και ασύμβατο με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Υπογράμμισε μάλιστα ότι η Ευρωζώνη δεν είναι ένωση μεταβιβάσεων.

Ίσως, βέβαια, ο κ. Ρέγκλινγκ θα έπρεπε να προσδιορίσει επακριβώς το τι είδους ένωση είναι η Ευρώπη. Γιατί, μέχρι στιγμής, στην περίπτωση της Ελλάδας αποδεικνύει πως είναι μία ένωση που ελάχιστα διαφέρει από οργάνωση της μαφίας...
Μία ένωση που "δολοφονεί" επιλεκτικά, ακόμη και τα μέλη της, όπως την Ελλάδα, που σήμερα αρνείται να ακολουθήσει τις "ευρωπαϊκές οδηγίες" που την καταστρέφουν.
Μία ένωση, στην οποία, για λόγους που δεν έχουν -μέχρι στιγμής- επαρκώς διευκρινιστεί από την πολιτική ηγεσία, η Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει μέλος της, αν και έχει γίνει στόχος προς εξολόθρευση από τους "εταίρους"...

Εν πάσει περιπτώσει, κάποιος θα πρέπει να βρει την δύναμη να πει στους Ευρωπαίους πως "στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί"... Και, τέλος, η Ελλάδα έχει "μεγάλη προίκα", που της δίνει πλήθος επιλογών. Και οι Έλληνες ξέρουμε πάρα πολύ καλά πως οι "φίλοι" ευρωπαίοι, ενδιαφέρονται γι αυτήν ακριβώς την "προίκα"... 

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!" 

Πριν δεκατρία χρόνια εγκαταλήφθηκε η δραχμή και μπήκαμε στην κόλαση του ευρώ

Πριν από από δεκατρία χρόνια την 1η Μαρτίου του 2002 έπαυσε η παράλληλη κυκλοφορία της δραχμής με το ευρώ που καθιερώθηκλε στη χώρα μας τον Ιανουάριο του ίδιου χρόνου. Τότε,το δίδυμο των Σημίτη-Παπαδήμου, σε κλίμα πανηγυρισμού, σήκωσαν ψηλά το ευρώ όπως οι νικητές αθλημάτων σηκώνουν το τρόπιαο της νίκης τους. Δεκατρία χρόνια γρουσιουζιάς ακολούθησαν από τότε. Στα πρώτα απ' αυτά ως είθισται δε διαφαινόταν η επερχόμενη καταστροφή.

Μετά την κρίση του 2008, η Ελλάδα και οι περιφεραικές χώρες της "νεκροζώνης" μπαίνουν στο φαύλο κύκλο της ύφεσης, της φτώχειας, της ανεργίας, της δυστυχίας, της υποτέλειας κάτω από το μεγάλο αφεντικό το Βερολίνο. Οι πάντα πρόθυμοι και ετοιμομόλεμοι εδώ Γερμανοτσολιάδες, υποκαθιστούν τα γερμανικά πάντζερ γιγια τον έλεγχο και την κατοχή της χώρας. Αντί για αιματοκύλισμα της αντίστασης που δημιουργεί οργή, εκκρήξεις και αγωνιστικές λαϊκές αντισυσπειρώσεις, επιβάλλεται μια ραφιναρισμένη και πολύ πιο αποτελεσματική κατοχή.

Επιβάλλεται μέσα από τα ελεγχόμενα κεντρικά ΜΜΕ που ελέγχονται από τις τράπεζες, οι οποίες ελέγχονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εδρεύει στην Φραγφούρτη και ουσιαστικά ανήκει στου Γερμανούς. Οι πολίτες της χώρας και ειδικότερα αυτοί με ηλικία άνω των 30 ετών θα πρέπει να θυμούνται πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε ασήμερα μέσα στον "παράδεισο" του ευρώ.

Αλλά ας δούμε πιο κάτω μια ψύχραιμη ιστορία του εθνικού μας νομίσματος που αν συνυπολογιστούν και οι αρχαίοι χρόνοι, έχει μια ιστορία 2000 ετών. Την 1η Μαρτίου 2002 παύει οριστικά η κυκλοφορία της δραχμής στην ελληνική επικράτεια και πλέον το νόμισμα γίνεται το ευρώ βάζοντας τέλος στην σύγχρονη δραχμή μετά από 169χρόνια.Η πρώτη νομισματική μεταρρύθμιση γίνεται λίγο μετά την ανάρρηση στο θρόνο του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας και την άφιξη του στο Ναύπλιο στις 25 Ιανουαρίου 1833. Με Βασιλικό διάταγμα της 8ης Φεβρουαρίου 1833 «περί ρυθμίσεως του νομισματικού συστήματος», η δραχμή αντικαθιστά τον φοίνικα, νόμισμα που επιχείρησε να καθιερώσει ο Ιωάννης Καποδίστριας το 1828.

Η νέα νομισματική μονάδα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους υποδιαιρείται σε 100 λεπτά. Από τότε και αδιάλειπτα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2002, η δραχμή ήταν νομισματική μονάδα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.

Η καθιέρωση της δραχμής το 1833 αποτέλεσε μια αναβίωση του ξεχασμένου μέχρι τότε νομίσματος και ήταν ακόμα μια προσπάθεια της ελληνικής πολιτείας να συνδέσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Το νέο αυτό νόμισμα είχε βάρος 4,477 γραμμάρια από τα οποία τα 4,029 γραμμάρια ήταν καθαρό ασήμι και τα 0,448 χαλκός. Η ισοτιμία της δραχμής ορίστηκε στα 0,895 του γαλλικού χρυσού φράγκου. Οι πρώτες δραχμές και οι υποδιαιρέσεις τους κόπηκαν στη Βαυαρία από μήτρες που κατασκεύασε στο Μόναχο ο Κόνραντ Λάνγκε, μετέπειτα διευθυντής του Ελληνικού Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Παρόλο που το βασιλικό διάταγμα έχει ημερομηνία 8 Φεβρουάριου 1833, στην πρώτη δραχμή αναγράφεται το έτος 1832, το έτος δηλαδή ανάρρησης στο θρόνο του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.

Το νέο ελληνικό νομισματικό σύστημα ήταν στη σύλληψη διμεταλλικό (χρυσά και αργυρά νομίσματα), αλλά στην πράξη δεν κυκλοφόρησαν παρά ελάχιστα χρυσά

νομίσματα. Τον Αύγουστο του 1833 απαγορεύτηκε ρητά η αποδοχή τουρκικών νομισμάτων από τα δημόσια ταμεία σε μια προσπάθεια να επιβληθεί το νέο νόμισμα.

Στις 30 Μαρτίου 1841, μετά από πολυετείς προσπάθειες, ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, στην οποία παραχωρήθηκε το προνόμιο της έκδοσης χαρτονομισμάτων, το οποίο και διατήρησε έως το 1927, οπότε και ιδρύθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος.

Πρώτος διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας ήταν ο Γεώργιος Σταύρου, του οποίου το πορτραίτο εμφανίζεται στην κύρια όψη όλων των χαρτονομισμάτων που εξέδωσε η τράπεζα. Επίσης στην ίδια όψη και έως το 1923 εικονίζεται και ο βασιλικός θυρεός.

Toν Απρίλιο του 1867 η Ελλάδα υπογράφει συμφωνία με τη Λατινική Νομισματική Ένωση, ώστε η δραχμή να ακολουθήσει τους κανόνες ισοτιμιών της ένωσης. Όμως λόγω των πολέμων και της οικονομικής κρίσης που ακολούθησε, η δραχμή δεν κατάφερε να προσχωρήσει στην ένωση πριν από το 1910.

Αποτέλεσμα της ένταξης αυτής ήταν το γεγονός ότι η δραχμή εξισώθηκε με τα άλλα νομίσματα τηε Ένωσης, όπως το γαλλικό φράγκο. Σε πολλές εκδόσεις των χαρτονομισμάτων της Εθνικής Τράπεζας η ονομαστική αξία στην πίσω πλευρά του γραμματίου αναγραφόταν στα γαλλικά francs. Πιθανόν για τον λόγο αυτό, τουλάχιστον μέχρι τις δεκαετίες του 70-80, η δραχμή αποκαλούνταν από τον λαό και φράγκο (πχ τα κέρματα των 2 δραχμών αποκαλούνταν δίφραγκα).

Κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η δραχμή γνωρίζει την μεγαλύτερη απαξίωση στην ιστορία της κάτω από την πίεση της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας και του υπερπληθωρισμού που δημιουργήθηκε λόγω των συνθηκών της εποχής. Τυπώθηκαν χαρτονομίσματα με ονομαστική αξία ακόμα και δισεκατομμυρίων δραχμών, των οποίων η ανταλλακτική αξία ήταν μηδαμινή.

Το 1944 εκδόθηκε το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία χαρτονόμισμα που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα. Είχε ονομαστική αξία 100 δισεκατομμυρίων δραχμών, όμως ήταν παντελώς ανυπόληπτο και η ουσιαστική του αξία σχεδόν μηδαμινή. Επρόκειτο για την τελική φάση της κατοχικής οικονομικής κατάρρευσης. Σε σημερινές τιμές και με βάση τη χρυσή λίρα Αγγλίας, η πραγματική αξία του δεν θα πρέπει να ξεπερνούσε τα σημερινά 10 λεπτά του ευρώ. Αποτέλεσμα ήταν να αποσυρθεί λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του.

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, έγιναν δύο νομισματικές μεταρρυθμίσεις έτσι, ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει και πάλι ένα σταθερό νόμισμα. Τον Νοέμβριο του 1944 με την πρώτη μετακατοχική νομισματική μεταρρύθμιση η παλιά και υποτιμημένη δραχμή αντικαταστήθηκε με μια νέα με ισοτιμία που ορίστηκε σε 50.000.000.000 παλιές δραχμές για καθεμία νέα.

Η νέα δραχμή διατηρήθηκε μία δεκαετία έως το 1954, οπότε με τη δεύτερη μετακατοχική μεταρρύθμιση αντικαταστήθηκε ξανά με μία νεότερη με αναλογία 1000 δραχμές προς μία νέα. Σύμφωνα με το σύστημα ισοτιμιών Μπρέτον Γουντς, στο οποίο είχε ήδη προσχωρήσει η δραχμή από το 1953, το νέο νόμισμα συνδέθηκε με το δολάριο ΗΠΑ με σταθερή ισοτιμία 30 δραχμές προς ένα δολλάριο. Το 1973, το σύστημα του Μπρέτον Γουντς καταργήθηκε και η συναλλαγματική ισοτιμία των δυο νομισμάτων έπαψε να είναι σταθερή.

Την 1η Ιανουαρίου 2001 υιοθετήθηκε το ευρώ ως λογιστική μορφή παράλληλα προς τη δραχμή. Την 1η Ιανουαρίου 2002 εισήχθη επίσημα το ευρώ σε κυκλοφορία ως νόμισμα παράλληλα προς τη δραχμή ως την 1η Μαρτίου, οπότε και η ελληνική δραχμή έπαψε να αποτελεί νόμιμο χρήμα στην Ελλάδα.

Η φυλακή της ευρωζώνης θα καταρεύσει αργά ή γρήγορα, μέσα από τον αγώνα των ευρωπαϊκών ενάντια στην πολιτική λιτότητα και υποτέλειας στο Βερολίνο που επιβάλλεται μέσω του ευρώ, αλλά και απο τις εσωτερικές αντιφάσεις του, όπως έχει συμβεί με πολλά αυταρχικά πολιτεικά καθεστώτα στο παρελθόν.Γιατί το ευρώ, έχει χτιστεί και λειττουργεί στην ουσιά ως εργαλείο πολιτικής επικυριαρχίας μιας χώρας όπως η Γερμανίακαιόχι ως συμμαχία ισότιμων εταίρων, όπως διαφημίζεται ότι είναι

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΡΑΧΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/prin-dekatria-hronia-egkatalifthike-i-drahmi-kai-mpikame-stin-kolasi-toy-eyro#sthash.OUe6mkbM.dpuf

Μαρίν Λεπέν: Έξοδος της Γαλλίας τώρα και... τέλος η ευρωζώνη

«Fraxit»

  

«Είναι η ώρα του Εθνικού Μετώπου» δηλώνει η επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος της Μαρίν Λεπέν σε συνέντευξή της στους «Financial Times». Σημειώνεται πως το κόμμα της Μαρίν Λεπέν είναι αυτή τη στιγμή το ισχυρότερο κόμμα στη Γαλλά και προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις για τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών που θα γίνουν μέσα στον Μάρτιο στη Γαλλία.

Η Μαρίν Λεπέν δήλωσε πως η καλύτερη λύση για τη Γαλλία είναι η έξοδος από το ευρώ. «Μας λένε ότι θα είναι καταστροφικό, ότι θα βρέξει βατράχια, ότι ο Σηκουάνας θα γίνει ποτάμι αίματος, είναι η Αποκάλυψη σύμφωνα με τον Μπαρόζο, τον Γιούνκερ και τους άλλους, όμως στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πολλά προβλήματα», δήλωσε. Μάλιστα υπογράμμισε πως η έξοδος της Γαλλίας από ευρώ, της δεύτερης ισχυρότερης οικονομίας, θα οδηγούσε και στην κατάρρευση της ευρωζώνη και επιπλέον το πιο αδύναμο φράγκο θα οδηγούσε σε τόνωση στις γαλλικές εξαγωγές.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ Tags 

Εξουδετερώθηκε θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο!

ΟΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑΣ

Πώς εξουδετερώθηκε τελευταία στιγμή το θερμό επεισόδιο που πήγαν να στήσουν οι Τούρκοι στο Αιγαίο

06/03/2015

18

Ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, προέβη χθες σε μία πολύ σοβαρή αποκάλυψη. Είπε πως οι Τούρκοι είχαν έτοιμη τη ΝΟΤΑΜ δέσμευσης και αμφισβήτησης του μισού Αιγαίου πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και άφησε να εννοηθεί πως ήταν έτοιμοι να την χρησιμοποιήσουν προκειμένου να προκαλέσουν «θερμό επεισόδιο» δοκιμάζοντας την νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα.

 

Η δήλωση του κ. Κοτζιά έρχεται σε συνέχεια των όσων είπε πρόσφατα σε συνέντευξη που παραχώρησε, πως φοβόνταν κρίση στο Αιγαίο στο διάστημα που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και μέχρι να ορκισθεί πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας και αναλάβει καθήκοντα η νέα κυβέρνηση. Και η χθεσινή αποκάλυψη έγινε επίσης στο πλαίσιο συζήτησης με δημοσιογράφους στο υπουργείο Εξωτερικών.

 

Είναι αλήθεια πως η Άγκυρα σε κάθε αλλαγή πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα προβαίνει σε επικίνδυνες προκλήσεις στο Αιγαίο «τεστάροντας» τις ανοχές και την πυγμή στα θέματα εξωτερικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης. Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση ήταν αυτή των Ιμίων, όπου με τους χειρισμούς της η κυβέρνηση Σημίτη άνοιξε θέμα «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.

 

Τί συνέβη όμως και οι Τούρκοι καθυστέρησαν περίπου ένα μήνα για να δημοσιοποιήσουν τη ΝΟΤΑΜ με την οποία αμφισβήτησαν τα εθνικά χωρικά ύδατα, τον εθνικό εναέριο χώρο, ελληνικό έδαφος στη Λήμνο, γενικώς έκαναν κουρελόχαρτο όλο το διεθνές δίκαιο, αξιώνοντας να μετατρέψουν το μισό Αιγαίο σε ενεργό πεδίο βολής και μάλιστα μόνιμο;

 

Η απάντηση είναι πως η Άγκυρα δεν περίμενε τις ελληνικές αντιδράσεις. Από την πρώτη ημέρα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς γνωρίζοντας τί σχεδίαζαν οι Τούρκοι, κινήθηκε διπλωματικά (δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε λεπτομέρειες) έχοντας συνεχείς επαφές με πρεσβευτές στην Ελλάδα αλλά και συνομιλίες στο εξωτερικό.

 

Την ίδια στιγμή ο Πάνος Καμμένος, ως υπουργός Εθνικής Άμυνας, δεν περίμενε την τουρκική πρόκληση, αλλά βγήκε μπροστά με τη μετάβασή του στα Ίμια δηλώνοντας πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι έτοιμες για κάθε ενδεχόμενο. 

 

Υπήρξε, δηλαδή, ένα συντονισμένο σχέδιο από πλευράς υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας, κάτι που έχουμε χρόνια να δούμε.

 

Οι κινήσεις αυτές «φρέναραν» την Τουρκία και όταν τελικώς αποφάσισε να προχωρήσει στην έκδοση της ΝΟΤΑΜ, το παιχνίδι το είχε ήδη χάσει. Η Ελλάδα όμως και στην περίπτωση αυτή κινήθηκε πολύ πιο δυναμικά απ’ ότι θα ανέμενε η Άγκυρα, προχωρώντας σε έντονο διάβημα διαμαρτυρίας όχι μόνο προς αυτήν, αλλά στο ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. και τον ICAO ζητώντας να λάβουν θέση για την εξόφθαλμη τουρκική πρόκληση.

 

Η Τουρκία αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμναν και να αποσύρει την παράνομη ΝΟΤΑΜ υπό και τις διεθνείς πιέσεις, αφού ξεπέρασε κάθε προηγούμενο αμφισβητώντας και ελληνικά εδάφη (Άγιο Ευστράτιο και Λήμνο). Κάποιοι μάλιστα μίλησαν και για «λάθος» στην Τουρκία, αλλά κανείς δεν είναι αφελής να πιστέψει όντως πως μία τέτοια εχθρική ενέργεια που μεθοδεύτηκε για «θερμό επεισόδιο» ήταν λάθος.

 

Η Άγκυρα προφανώς ήθελε να καταγράψει τις αντιδράσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης προκαλώντας τεχνητή ένταση στο Αιγαίο. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η πρόωρη συζήτηση από πλευράς υπουργείου Εξωτερικών για συζήτηση για ΜΟΕ (κάτι που επιβεβαίωσε χθες και ο κ. Κοτζιάς) ίσως έστειλαν λάθος μήνυμα στην απέναντι πλευρά. 

 

Κανείς, ωστόσο, δεν επαναπαύεται και δεν εφησυχάζει ιδίως στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και στις Ένοπλες Δυνάμεις που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα την τουρκική απειλή.

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Καμία αντοχή στη κοινωνία για θυσία για το ευρώ

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΕ: ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ;

Παρασκευή 6-3-2015  

Του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΥ*

Ένα τέτοιο κόμμα δεν είναι δυνατόν να μετατραπεί ειρηνικά σε «εργαλείο» άσκησης πολιτικών λιτότητας, υπό οποιοδήποτε πρόσχημα, ακόμα και σε δραματικές συνθήκες.

Η κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» αντιμετώπισε κατά τις διαπραγματεύσεις του Φεβρουαρίου μια διπλή παγίδα, που στήθηκε μέσα από το συντονισμό των ενεργειών της ηττημένης συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά και –κυρίως!– των ευρωπαϊκών «θεσμών», δηλαδή της Κομισιόν και της ΕΚΤ, σε αγαστή συνεργασία με το ΔΝΤ. Πριν καν η κυβέρνηση αναλάβει τα υπουργεία, πριν καν αποκτήσει την ελάχιστη εμπειρία «διακυβέρνησης» και πριν αποκαταστήσει έναν ελάχιστο έλεγχο στους μηχανισμούς του κράτους, βρέθηκε αντιμέτωπη με δύο επικίνδυνες προκλήσεις: Αφενός το ενδεχόμενο μιας άμεσης κατάρρευσης των τραπεζών. Αφετέρου, τη μεγάλη δυσκολία των δημόσιων ταμείων να χρηματοδοτήσουν –ταυτόχρονα!– την εξυπηρέτηση του χρέους αλλά και τους μισθούς, τις συντάξεις, τις στοιχειώδεις κοινωνικές δαπάνες...

Μπροστά σε αυτόν τον διπλό κίνδυνο η κυβέρνηση υποχώρησε. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εξωραϊσμού της συμφωνίας του Φεβρουαρίου και της λίστας των «μεταρρυθμίσεων» όπου αυτοδεσμεύτηκε ο κ. Βαρουφάκης. Αν η κυβέρνηση επιλέξει –ή υποχρεωθεί– να «τιμήσει» αυτήν τη συμφωνία, θα έχει παραιτηθεί από τη δέσμευση της αντι-λιτότητας. Το ίδιο θα συμβεί στο «κόμμα ΣΥΡΙΖΑ» αν του ζητηθεί να υποστηρίξει πολιτικά και οργανωτικά, μέσα στο λαό, το πικρό περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας.

Όπως σωστά ανέδειξε ο Κ. Λαπαβίτσας στο άρθρο του στον «Guardian» (2/3), η παγίδα του Φεβρουαρίου δεν ήταν «στιγμιαία». Οι «θεσμοί» (η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ) έχουν οργανώσει τη συμφωνία με τρόπο ώστε το δίλημμα να βαραίνει πάνω στην κυβέρνηση διαρκώς. Οι αποφάσεις της θα πρέπει να επιβεβαιώνουν την υποχώρηση μέσα σε κάθε εβδομάδα του χρόνου που μεσολαβεί μέχρι τον Ιούνη, οπότε το δίλημμα θα τεθεί με στρατηγικές διαστάσεις: χρεοκοπία ή νέο μνημόνιο;

Οι αποφάσεις που θα ληφθούν οφείλουν να ξεκαθαρίζουν μιαν αντιφατικότητα στις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αφενός έχουμε μια ειλικρινή δέσμευση στην υπόσχεση ανατροπής της λιτότητας. Αφετέρου υποσχεθήκαμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί ομαλά, με «ασφάλεια», μέσα στα πλαίσια αντοχής της Ευρωζώνης. Η δεύτερη πλευρά της προεκλογικής ρητορικής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται σήμερα από ανεδαφική ως ουτοπική.

Έχει σημασία να υπογραμμίσουμε ότι οι συνέπειες της όποιας επιλογής δεν θα περιοριστούν στο πεδίο της οικονομικοκοινωνικής πολιτικής, θα αντανακλαστούν άμεσα στο κυβερνητικό-πολιτικό πεδίο, δηλαδή στο ερώτημα: ποιος, μαζί με ποιους, αναλαμβάνει την ευθύνη της κυβερνητικής εξουσίας; Η εμπέδωση της υποχώρησης και πολύ περισσότερο η τακτοποίησή της προς οριστική συμφωνία με τους «θεσμούς» θα ανοίξει αναπόφευκτα το δρόμο προς μιαν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, λιγότερο ή περισσότερο γρήγορα, με την α’ ή τη β’ μορφή. Θα είναι μια εξέλιξη οριστικής ακύρωσης του πολιτικού σχεδίου «κυβέρνηση της Αριστεράς» που επεξεργάστηκε το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να αποτραπεί. Το καθήκον αυτό βαραίνει, ασφαλώς, κυρίως το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση. Θα πρέπει να βρούμε τη δύναμη και το δρόμο για να απειθαρχήσουμε στη συμφωνία, να την ανατρέψουμε στην πράξη, να εφαρμόσουμε την πολιτική αντι-λιτότητας και να οικοδομήσουμε τις εναλλακτικές λύσεις στη χρηματοδότησή της και στα γενικότερα στραγγαλιστικά διλήμματα των ευρωηγεσιών. Οι απαντήσεις σε αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα σχετίζονται στενά με κάποιες άλλες πλευρές των συνεδριακών αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως εκείνη που ζητούσε «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» και εκείνη που δήλωνε ότι δεν θα υπάρχει πλέον μέσα στην κοινωνία αντοχή για «καμία θυσία για το ευρώ», εξηγώντας ότι η πολιτική της αντι-λιτότητας θα υπηρετηθεί από τη μεριά μας με κάθε αναγκαίο μέσο...

Το καθήκον αυτό βαραίνει και την «άλλη» Αριστερά, που στην Ελλάδα διατηρεί σημαντικές δυνάμεις. Που θα πρέπει να αντιμετωπίσει την κυβέρνηση ξεδιπλώνοντας τις διεκδικήσεις για το μισθό, τη σύνταξη, το δημόσιο σχολείο και νοσοκομείο, αλλά ταυτόχρονα υποδεικνύοντας στην πράξη ότι υπάρχει «άλλος δρόμος» αντιμετώπισης των δανειστών, πέρα από την ανοιχτή συνθηκολόγηση. Αυτή η σχέση, η μοναδική φυσιολογική πολιτική συμμαχία μέσα στις σημερινές δραματικές συνθήκες, πρέπει να διευκολυνθεί συστηματικά και συνειδητά από το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, το καθήκον αυτό βαραίνει επίσης τη διεθνή και κυρίως την ευρωπαϊκή Αριστερά. Στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, στην ίδια τη Γερμανία, πρέπει να αναληφθούν οι πολιτικές πρωτοβουλίες που θα εμποδίζουν τους «θεσμούς» να στραγγαλίσουν και να ανατρέψουν την κυβέρνηση στην Ελλάδα. Οι πρωτοβουλίες αυτές, επίσης, θα πρέπει να προταθούν και να υποστηριχθούν συγκεκριμένα από το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα διατηρεί μια σημαντική διεθνή αίγλη.

Στις εβδομάδες και το αργότερο στους μήνες που έρχονται, θα κριθεί αν θα επιβιώσει η πρώτη απόπειρα ανατροπής της λιτότητας μέσα στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού.

*Πηγή: rproject.gr ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015