Τα δώδεκα βήματα μετάβασης στο Εθνικό νόμισμα

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να τονιστεί, για μια ακόμη φορά, ότι η αναγκαιότητα μετάβασης σε νέο εθνικό κρατικό νόμισμα προκύπτει από δύο κύριους λόγους και δεν έχει να κάνει καθόλου με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ή άλλα που ακούγονται κατά καιρούς:

Πρώτο: επιβάλλεται προκειμένου να ανακτηθεί ο ΈΛΕΓΧΟΣ της ελληνικής οικονομίας από τον φορέα της, καθώς και της ίδιας της χώρας από τον φυσικό της ιδιοκτήτη, δηλαδή τον ελληνικό λαό, αφού είναι γνωστό -και αποδεκτό από όλους-, ότι η εθνική ανεξαρτησία περνά μέσα από τη νομισματική κυριαρχία και,

Δεύτερο: να καταστεί δυνατή η απελευθέρωση από το βραχνά του παράνομου χρέους, προκειμένου να απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας και να γίνει δυνατή η παραγωγική ανασυγκρότηση με τελικό στόχο την ευημερία της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί εντός του δοσμένου πλαισίου των ευρωπαϊκών «θεσμών».

Έτσι, η μετάβαση σε νέο εθνικό νόμισμα αφορά καθαρά σε πολιτική απόφαση στρατηγικής σημασίας για την προοπτική της χώρας και την ευημερία του ελληνικού λαού.

Ενώ από τεχνική άποψη η μετάβαση σε νέο εθνικό νόμισμα είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση, στο πλαίσιο όμως που αυτή θα αποφασιστεί, λαμβάνοντας υπ’ όψη τα συμφέροντα που θα θιγούν, τις αντιδράσεις που θα προκληθούν, τις πολιτικές ακόμη και τις γεωπολιτικές αναταράξεις που ενδεχομένως να υπάρξουν στην περίπτωση της Ελλάδας, το εγχείρημα καθίσταται εξαιρετικά λεπτό και απαιτείται πολύ καλά επεξεργασμένο σχέδιο, αποφασιστικότητα στην υλοποίησή του και παράλληλα προστατευτικά μέτρα, που μπορεί να μην έχουν άμεση σχέση με την τεχνική διαδικασία αλλαγής του νομίσματος, αλλά είναι αναγκαία για την ομαλή εξέλιξη αυτής της διαδικασίας.

Τα βήματα που θα ακολουθηθούν σε μια τέτοια περίπτωση είναι:

1. Με πράξη εθνικής κυριαρχίας παύει η οποιαδήποτε ΠΛΗΡΩΜΉ τόκων και χρεολυσίων προς τους δανειστές, αφού το χρέος δεν αναγνωρίζεται στο σύνολό του, ως προϊόν απάτης πλάνης και εκβιασμού σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, όπως ήδη έχει αναλυθεί ενδελεχώς. Με τον τρόπο αυτό εξαλείφεται -σχεδόν εξ ολοκλήρου- η ανάγκη χρηματοδότησης της οικονομίας από τις «αγορές» και τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» και η χώρα απελευθερώνεται από τους συστηματικούς εκβιασμούς παύσης παροχής ρευστότητας.

2. Με κυβερνητική πράξη καταργείται το καθεστώς λειτουργίας της Τράπεζας της Ελλάδας υπό την ΕΚΤ και το σύνολο των λειτουργιών και των περιουσιακών της στοιχείων περιέρχονται σε αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή δηλαδήιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο και εγκαθιστά επιτρόπους ελέγχου και διαχείρισης.

3. Επιβάλλεται αυστηρός ΈΛΕΓΧΟΣ στη διακίνηση κεφαλαίων από και προς τη χώρα, έτσι ώστε ούτε σεντ να μη μπορεί να φύγει στο εξωτερικό χωρίς τον προηγούμενο έλεγχο και την έγκριση του ελληνικού δημοσίου, μέσω της νέας νομισματικής αρχής που θα δημιουργηθεί υπό τον πλήρη κυβερνητικό έλεγχο. Εδώ ενδιαφέρει περισσότερο το φυσικό χαρτονόμισμα και λιγότερο λογιστικές εγγραφές μεταφοράς κεφαλαίων, που ενδεχομένως προλάβουν να υπάρξουν μετά την ανακοίνωση του μέτρου και οι οποίες ακυρώνονται πάραυτα.

4. Οι μεγάλες «συστημικές» τράπεζες τίθενται σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία με τη συμμετοχή εισαγγελικών λειτουργών, για να ελεγχθούν πλήρως τα ενεργητικά τους, με ταυτόχρονη εγγύηση των καταθέσεων των πολιτών από το ελληνικό κράτος. Οι διοικήσεις τους αντικαθίστανται από τους κρατικούς εκκαθαριστές και όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία περιέρχονται στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου.

5. Συγκέντρωση όλων των αποθεμάτων σε μετρητά (φυσικό χαρτονόμισμα), που βρίσκονται στα ταμεία των τραπεζών, των δημόσιων οργανισμών, των κρατικών επιχειρήσεων και των υπολοίπων δομών, αλλά και των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, είτε εγχώριων, είτε πολυεθνικών, προκειμένου να δημιουργηθεί συναλλαγματικό απόθεμα καταφυγής, για να καλυφθούν τυχόν ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου και να εξυπηρετηθούν ανάγκες εισαγωγής προϊόντων, που θα προκύψουν το κρίσιμο διάστημα μέχρι την αποκατάσταση της ομαλής κυκλοφορίας του νέου νομίσματος και της αποκατάστασης της ομαλής λειτουργίας της οικονομίας με το νέο καθεστώς.

Τα χρήματα που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών, σε θυρίδες, χρηματοκιβώτια και άλλες κρύπτες, εκτός τραπεζικού συστήματος, μολονότι μπορεί να ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια, ίσως και δις και άρα θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα χρήσιμο απόθεμα στη φάση της μετάβασης, στην πράξη κανείς δεν μπορεί να υπολογίζει σε αυτά. Επειδή εναπόκειται στην ελεύθερη βούληση των πολιτών η εμφάνισή τους και πρακτικά είναι δύσκολη, αλλά και μη αποδεκτή η χρήση διοικητικών μέτρων, που θα επιτείνουν την ενδεχόμενη ανασφάλεια και θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που μπορεί να επιλύσουν. Τα χρήματα αυτά θα έλθουν σταδιακά στην επιφάνεια και αφού θα έχει αποκατασταθεί η ομαλή νομισματική κυκλοφορία και η εμπιστοσύνη των πολιτών στα νέα δεδομένα που θα έχουν δημιουργηθεί.

Και τα πέντε προαναφερόμενα μέτρα αποφασίζονται, ανακοινώνονται και υλοποιούνται ταυτόχρονα και άμεσα εντός 24ώρου, πριν την εξαγγελία της μετάβασης σε νέο εθνικό κρατικό νόμισμα .

6. Εξαγγελία της μετάβασης στο νέο νόμισμα και άμεση έναρξη όλων των δράσεων και των ενεργειών για τη συντομότερη δυνατή έναρξη κυκλοφορίας του νέου εθνικού κρατικού νομίσματος. Υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν περίπου οκτώ (8) μήνες, μέχρι το νέο νόμισμα να αρχίσει να κυκλοφορεί στην αγορά και να πραγματοποιηθούν οι πρώτες συναλλαγές με αυτό. Μέχρι τότε οι συναλλαγές θα γίνονται με ευρώ.

7. Με δεδομένη την έλλειψη που θα δημιουργηθεί στη κυκλοφορία μετρητών (φυσικού χαρτονομίσματος), και με δεδομένο επίσης, ότι οι καταθέσεις είναι απολύτως εγγυημένες και θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν, όπως πάντα κατά το δοκούν του δικαιούχου και ιδιοκτήτη τους, εκτός βέβαια της ανάληψης φυσικού χαρτονομίσματος, όλες οι εσωτερικές συναλλαγές θα αρχίσουν να πραγματοποιούνται με συναλλαγματικές, με επιταγές και με επέκταση (καθολικοποίηση) της χρήσης χρεωστικών ηλεκτρονικών καρτών (debit cards), συνδεδεμένων με τους καταθετικούς λογαριασμούς των κατόχων, ή πιστωτικού τύπου ηλεκτρονικές κάρτες συναλλαγών, που ήδη οι περισσότεροι διαθέτουν. Στην περίπτωση που κάποιος δεν διαθέτει τέτοια χρεωστική κάρτα, αυτή εκδίδεται από την οικεία τράπεζα άμεσα, συνδεδεμένη με τον καταθετικό λογαριασμό του δικαιούχου. Στις ελάχιστες περιπτώσεις, που κάποιος δεν διαθέτει ήδη τραπεζικό λογαριασμό, τότε με αίτησή του, στην τράπεζα της επιλογής του, ανοίγεται τέτοιος λογαριασμός με την κατάθεση ενός αρχικού ποσού, που επιλέγει ο ίδιος -όπως ακριβώς γίνεται σήμερα- και του χορηγείται η αντίστοιχη χρεωστική κάρτα συναλλαγών. Στην ακραία περίπτωση που ούτε τραπεζικός λογαριασμός υπάρχει, ούτε χρήματα να ανοιχθεί, τότε ο λογαριασμός αυτός ανοίγει με ευθύνη του κράτους -και εφ’ όσον πιστοποιείται η αδυναμία του δικαιούχου-, έτσι ώστε κανείς να μη μείνει χωρίς δυνατότητα εκτέλεσης των βασικών του συναλλακτικών αναγκών και της προμήθειας βασικών καταναλωτικών προϊόντων πρώτης ανάγκης.

Στην πραγματικότητα όλες οι συναλλαγές θα πραγματοποιούνται ακριβώς όπως γίνονται και σήμερα με μόνη τη διαφορά την μη χρήση φυσικού χαρτονομίσματος (μετρητών).

Βεβαίως σε επίπεδο μικροσυναλλαγών θα εξακολουθεί να χρησιμοποιείται φυσικό χαρτονόμισμα, ή τα κέρματα, στο βαθμό που κάποιος το κατέχει εκτός τραπεζικού λογαριασμού και το οποίο συνεχίζει να κυκλοφορεί στην αγορά με σταδιακή όμως συγκέντρωσή του και απόσυρσή του από την κυκλοφορία, μέχρι να εκδοθούν τα νέα χαρτονομίσματα.

8. Θα επιβληθούν άμεσα -απολύτως προσωρινά- μέτρα περιορισμού των εισαγωγών προϊόντων που δεν είναι πρώτης ανάγκης. Με τον τρόπο αυτό μαζί με την άμεση αποκατάσταση των εισοδημάτων του πληθυσμού θα δοθεί ισχυρό κίνητρο ανάπτυξης της εγχώριας παραγωγής και ανάκτησης της εσωτερικής αγοράς σε καταναλωτικά προϊόντα κάθε είδους.

Ταυτόχρονα μια πολυδιάστατη εμπορική πολιτική μέσω διακρατικών συμφωνιών, συμφωνιών κλίρινγκ κτλ., που μέχρι τώρα απαγορεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ανακουφίσει το εμπορικό ισοζύγιο και θα αποτρέψει ελλείψεις στην εγχώρια αγορά, από τα κατ’ ανάγκην εισαγόμενα προϊόντα, τα οποία και δεν θα είναι δυνατό να παραχθούν εντοπίως κατά τις πρώτες φάσεις της προσαρμογής και της έναρξης της διαδικασίας παραγωγικής ανασυγκρότησης.

9. Εφαρμογή αυστηρής εποπτείας και ελέγχου με ισχυρά διοικητικά μέτρα στη διακίνηση των προϊόντων και στον έλεγχο των τιμών τους. Οι μηχανισμοί αυτοί εποπτείας και ελέγχου θα πρέπει να «στηθούν» και να αρχίσουν να λειτουργούν από την πρώτη στιγμή, προκειμένου να αποφευχθούν τεχνητές ελλείψεις και υπερβολικές αυξήσεις στις τιμές βασικών προϊόντων, που, αν υπάρξουν, θα χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια πολιτικά με σκοπό τη δημιουργία πανικού στους πολίτες.

Τέτοια μέτρα είναι η διατίμηση στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στα φάρμακα κτλ, που θα συνοδεύονται από παρεμβάσεις αποφασιστικής μείωσης στις τιμές των παρεχομένων υπηρεσιών, όπως στο ρεύμα, στο νερό, στις συγκοινωνίες.

Το σπάσιμο των καρτέλ που ελέγχουν σήμερα την αγορά είναι επίσης από τα πρώτα μέτρα, που πρέπει να ληφθούν.

10. Τα μέτρα αποκατάστασης του λαϊκού εισοδήματος, όπως αναλυτικά έχουν περιγραφεί σε άλλα σημειώματα, μαζί με τη Σεισάχθεια των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία, και τη διαγραφή των χρεών προς τις τράπεζες των πολιτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η αποφασιστική υποβοήθηση της ανάκαμψης της εσωτερικής παραγωγής, η εγγύηση των καταθέσεων, η άμεση ενίσχυση των θεσμών δημόσιας υγείας και κοινωνικής πρόνοιας κτλ., θα δημιουργήσουν πολύ ευνοϊκό κλίμα και θα οδηγήσουν ολοένα και περισσότερους πολίτες στην υπεράσπιση συνολικά του εγχειρήματος, εμπεδώνοντας τη βεβαιότητα για την επιτυχία του.

11. Η αποκατάσταση του περί δικαίου αισθήματος του λαού με την έναρξη της διαδικασίας απόδοσης ευθυνών και της παραδειγματικής τιμωρίας των ενόχων για το ξεπούλημα της χώρας στους ξένους επικυρίαρχους, είναι επίσης αποφασιστικός παράγοντας για την ευρύτερη δυνατή υποστήριξη του εγχειρήματος και την απονεύρωση κάθε οργανωμένης προσπάθειας αντίδρασης και υπονόμευσης από τα απολειφάδια του παλαιού δωσιλογικού καθεστώτος, ή από το εξωτερικό. Ενώ είναι όρος με βάση το οποίο θα στηριχθεί νομικά, αλλά και πολιτικοδιπλωματικά, σε διεθνές επίπεδο η μη αναγνώριση του χρέους ως παράνομου και καταχρηστικού.

12. Η έναρξη των διαδικασιών, στη πιο πλατιά βάση με την καθολική συμμετοχή των πολιτών για την αλλαγή τουΚαταστατικού Χάρτη της χώρας μέσω Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, θα δώσει νέα προωθητική δύναμη εξουδετερώνοντας κάθε απόπειρα αντίδρασης, τόσο στο πολιτικό, όσο και στο κοινωνικό πεδίο.

Επίλογος

Όλα αυτά μαζί τα μέτρα και η άμεση εφαρμογή τους θα οδηγήσουν επίσης, στη δημιουργία του αρραγούς εκείνου εσωτερικού μετώπου, που είναι αναγκαίο για την κατακόρυφη ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας καθιστώντας κάθε εγχείρημα εξωτερικής επέμβασης με χρήση των εθνικών μας θεμάτων και την απειλή της Τουρκίας, δύσκολη και πολύ ακριβή υπόθεση για τους διοργανωτές μιας τέτοιας μεθόδευσης σε βάρος της πατρίδας μας.

Η ισοτιμία του νέου εθνικού κρατικού νομίσματος και η συμπεριφορά του σε σχέση με τις παγκόσμιες χρηματαγορές (αν θα υποτιμηθεί, ή όχι), αποτελεί ξεχωριστό αντικείμενο ανάλυσης και θέμα νεώτερου σημειώματος.

Για μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση του τι δεν θα συμβεί, αλλά και τι θα συμβεί κατά τη διαδικασία μετάβασης σε εθνικό νόμισμα δείτε παλαιότερη ανάλυση με τίτλο: «Τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε στην περίπτωση μονομερούς διαγραφής του χρέους και καθιέρωση νέου Εθνικού κρατικού νομίσματος».

http://hereticalideas-gr.blogspot.gr

Το ένα τρίτο των Αμερικανών δεν ανήκει στο παραγωγικό τμήμα της κοινωνίας

          Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, ο αριθμός των Αμερικανών πολιτών άνω των 16 ετών, που δεν είναι μεταξύ του οικονομικά ενεργού πληθυσμού ανήλθε στα 92.898.000 άτομα, σύμφωνα με το Γραφείο της Στατιστικής Υπηρεσίας.Από τον Απρίλιο 2014 – έως τον Φεβρουάριο του 2015 ο αριθμός των πολιτών στις Ηνωμένες Πολιτείες που συμμετέχουν στην οικονομική ζωή της χώρας, σύμφωνα με το Γραφείο κυμάνθηκε μεταξύ 62,7% και 62,9%. Έτσι, το ποσοστό αυτό στις Ηνωμένες Πολιτείες κατήλθε στο χαμηλότερο επίπεδο από το Μάρτιο του 1978.

Τον Ιανουάριο του 2009, όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανέλαβε τα καθήκοντά του ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, υπήρχαν στη χώρα 80.529.000 Αμερικανοί που δεν ήταν μεταξύ του εργατικού δυναμικού. Στα πέντε χρόνια της προεδρίας του Ομπάμα, ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 12.369.000 άτομα.

Τον Φεβρουάριο του 2015, ο αριθμός των Αμερικανών 16 ετών και άνω που δεν είναι στο στρατό, δεν εκτίουν ποινή φυλάκισης, δεν θεραπεύονται στην ψυχιατρικές εγκαταστάσεις ή γηροκομεία υπολογίστηκε σε 249.899.000 άτομα.

Από αυτούς, μόνο 157 002 000 πολίτες των ΗΠΑ (62,8%) απασχολούνται ή αναζητούν ενεργά εργασία

Ως λόγος για μια τέτοια σημαντική αύξηση του επιπέδου των μη ενεργών πολιτών στο Γραφείο Στατιστικής Υπηρεσίας θεωρείται η γήρανση των γενεών της περιόδου της του baby boom 1946-1964.

«Στο έτος 2000 η θεαματική γενιά των ( Baby boom) Αμερικανών ήταν από 36 έως 54 ετών. Ήταν αυτά τα άτομα που παρείχαν το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού πληθυσμού στην ηλικιακή ομάδα των 25 έως 54 ετών. Το επίπεδο συμμετοχής των γυναικών σε αυτή την ομάδα ήταν 76.7% και 91,6% των ανδρών, έτσι ώστε, σε γενικές γραμμές, το επίπεδο της συμμετοχής σε αυτή την ηλικιακή ομάδα ήταν 84%, όπως έγραψε η ιστοσελίδα RT στην Αγγλική έκδοση σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής Υπηρεσίας .

Ωστόσο, υπάρχει μια καλή είδηση: το Φεβρουάριο του 2015, στις ΗΠΑ υπήρχαν 295.000 νέες θέσεις εργασίας, οι οποίες επέτρεψαν να μειωθεί το ποσοστό ανεργίας από 5,7% στο 5,5%.

http://politikus.ru

Πώς μια έξοδος από την ευρωζώνη μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια

Πλησιάζει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων 

9/3/2015

50

Λϊγες ώρες πριν το Eurogroup που έχει υψηλές πιθανότητες να είναι άγονο οπότε και να μην επέλθει συμφωνία για περαιτέρω χρηματοδότηση της χώρας και να οδηγηθεί σε στραγγαλισμό της ρευστότητάς της προκειμένου να ανατραπεί η νυν κυβέρνηση και να αντικατασταθεί από μία πειθήνια και συνεργάσινη "κυβέρνηση εθνικής ενότητας", αλλά και τις προειδοποιήσεις τόσο του υπουργού Οικονομικών Γ.Βαρουφάκη, αλλά και του ιδίου του πρωθυπουργού Α.Τσίπρα για έξοδο από το ευρώ το ερώτημα είναι "Γιατί είναι ταμπού και θέσφατο το θέμα του κοινού νομίσματος από την στιγμή που αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα έχασε στην δεκαετία του 2010 την ευκαιρία ουσιαστικής δημοσιονομικής προσαρμογής και πλέον το κοινό νόμισμα είναι "εθνικό βαρύδι" στα πόδια της.

"Αν προχωρούσαμε σε δημοψήφισμα αύριο με την ερώτηση, "θέλετε την αξιοπρέπειά σας ή τη συνέχιση μιας αναξιοπρεπούς πολιτικής", τότε όλοι θα επέλεγαν την αξιοπρέπεια, ανεξαρτήτως των δυσκολιών που θα συνόδευαν αυτή την απόφαση" τονίζει σε συνέντευξή του στο Spiegel ο Α.Τσίπρας κι έχει δίκιο.

Το θεμελιώδες θέμα είναι εάν η ελληνική οικονομία είναι σε θέση να επανεκκινήσει και να ευημερήσει με ένα τόσο ισχυρό νόμισμα όσο το ευρώ. Η απάντηση είναισαφώς αρνητική.

 

Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να διευθετήσει τα προβλήματά της σήμερα παρά αν αποκτήσει ένα νόμισμα που να μπορεί να υποτιμηθεί. Και αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί με ηρεμία, ψύχραιμα, αυτό το σενάριο και χωρίς κραυγές.

 

Δεν μπορεί μια Τουρκία με λίρα να έχει εκτοξευθεί στο "διάστημα" και η Ελλάδα με το ευρώ να έχει χαθεί στα Τάρταρα. Κάτι δεν πάει καλά...

 

Εγκαταλείποντας την ευρωζώνη το μόνο που θα έκανε θα ήταν να βρεθεί μαζί με χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σουηδία, η Τσεχία κλπ. που δεν το υιοθέτησαν.

Ακόμη καλύτερα: αυτή η έξοδος θα τής επέτρεπε να προετοιμάσει ενδεχόμενη επιστροφή της, αργότερα. Η διαδικασία αυτή μίας συντεταγμένης εξόδου πρέπει και μπορεί να πραγματοποιηθεί κατά μη συγκρουσιακό τρόπο, προς το αμοιβαίο συμφέρον κάθε πλευράς.

Δηλαδή ένα "friendly exit", έξοδο σε φιλικό πνεύμα, χωρίς αλαλαγμούς, απειλές εκατέρωθεν κλπ.

Με ορισμένας απλές ρυθμίσεις (όπως π.χ. παύση της διακίνησης κεφαλαίων πλην των εταιρικών αναγκαίων για εξαγωγές για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά και ταυτόχρονη εγγύηση των καταθέσεων σε ευρώ) ένα νέο νόμισμα σίγουρα θα υποτιμηθεί από την αρχή της εισαγωγής του (σίγουρα θα μπει με αναλογία 1:1 με το ευρώ) αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα τα θετικά από την εισαγωγή του θα ξεπεράσουν τα αρνητικά.

Η χώρα δεν αντέχει άλλο. Χωρίς δημοσιονομική κυριαρχία έχουν ήδη "στραγγαλιστεί" οι επενδύσεις στο χώρο της άμυνας και της ασφάλειας και έχει υπονομευθεί ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός. Αλλά και πάλι το πρόβλημα δεν είναι αυτό, αυτό είναι το αποτέλεσμα του προβλήματος.

Το ζήτημα είναι ότι αποδείξαμε ότι δεν είμαστε κατάλληλοι για να κινούμαστε εντός της ευρωζώνης. Καλός ο νομισματικός "σουσουδισμός", αλλά η πραγματικότητα κάλλιστη...

Οτι θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες το παράδειγμα της Ελλάδας είναι βέβαιο. Ο φτωχός ευρωπαϊκό νότος δεν αντέχει το ευρώ και το ερώτημα είναι κατά πόσον το αντέχει και η Γαλλία.

Η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη το 2002 ήταν "στημένη" κι έγινε με ύποπτο τρόπο και πλαστογράφηση στοιχείων. Οι μόνοι ευνοημένοι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες που δανείζονταν με 1,5% και δάνειζαν μέχρι και με 25%!

Μπορούσαμε να είχαμε προλάβει το τρένο τα χρόνια που ακολούθησαν; Σαφώς και ναι, αν αυτά που εφαρμόστηκαν σήμερα εφαρμόζονταν το 2002 και βέβαια είχε ε νημερωθεί ο λαός τι σημαίνει ευρώ και τι αλλαγές θα φέρει στη ζωή τους.

Οτι είναι κάτι σαν ένα αυτοκίνητο υπερπολυτελείας ή ένα σούπερ-γιοτ το οποίο θέλουν και καύσιμα για να κινηθούν και να τα κρατήσεις δικά σου. Αρα χρειάζεσαι να υποστείς θυσίες. Σίγουρα λιγότερες από την εθνική καταστροφή την οποία ηιώνει η χώρα από το 2010.

Αν τα είχε εξηγήσει επαρκώς η τότε κυβέρνηση και τα αποδεχόταν ο λαός τότε όλα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά αντί να πάμε προς τα πάνω πήγαμε προα τα κάτω και είμαστε σε χειρότερη οικονομική κατάσταση από το 2001 που η "φτωχή" δραχμή κρατούσε την χώρα όρθια.

Τι θα συμβεί στο ευρώ αν αποχωρήσει η Ελλάδα; Πολλά και διάφορα. Το γαλλικό φράγκο, η ιταλική λίρα, το γερμανικό μάρκο ίσως επιστρέψουν. Ο πρώην επικεφαλής της FED, Άλαν Γκρίνσπαν πιστεύει ακράδαντα ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρλω θα σημάνει και το τέλος του ενιαίου νομίσματος.

Ακόμα και χωρίς την ολοκληρωτική κατάρρευση του ευρώ, η ελληνική έξοδος θα θα αφήσει την ΕΚΤ με ένα τεράστιο ελληνικό χρέος δισεκατομμυρίων ευρώ.

Το ευρώ θα υποτιμηθεί και οι χώρες της ευρωζώνης θα είναι ευάλωτες. Οι επενδυτές θα αρχίσουν να ψάχνουν ασφαλέστερα καταφύγια.

Τι θα σημάνει για την υπόλοιπη Ευρώπη μια ελληνική έξοδος από την ευρωζώνη;  Η εύθραυστη ευρωζώνη, ήδη είναι αντιμέτωπη με τους χαμηλούς δείκτες κατανάλωσης και τα νέα μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα οδηγήσει τους επενδυτές από όλο τον κόσμο να ρευστοποιήσουν μαζικά ότι έχουν και δεν έχουν στην Ευρώπη.

Το σενάριο αυτό θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα.

Επίσης, αν η Ελλάδα βγεί από την ευρωζώνη οι επενδυτές θα θεωρήσουν τις υπόλοιπες χώρες με αδύναμους οικονομικούς δείκτες, όπως την Κύπρο, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία ως τίποτε άλλο παρά απαγορευτικές για επενδύσεις. Οι συγκεκριμένες χώρες θα αναγκαστουν να πληρώσουν για να δανειστούν και τα ομόλογά τους θα θεωρηθούν τοξικά.

Πώς η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία; Η ΕΕ εξυπηρετεί το ένα πέμπτο του παγκόσμιου εμπορίου. Όταν η Ελλάδα θα βγεί από την ευρωζώνη η κρίση μπορει να περιοριστεί αλλά θα εξαπλωθεί και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι θα έχει αντίκτυπο στην παγκόσμια αγορά ενέργειας και θα πλήξει τις παγκόσμιες εξαγωγές.

Αλλά τα παραπάνω σενάρια αφορούν τους "άλλους". Η Ελλάδα θα έχει κάνει μια ακόμα εθνική υπέρβαση για να κρατηθεί ζωντανή από την στιγμή που οι "εταίροι" αρνούνται να της δώσουν αίμα που χρειάζεται για να ζήσει. Η Ελλάδα προορίζεται για να ζήσει και θα ζήσει...

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Χανς Βέρνερ Ζιν : Η παραμονή στο Ευρώ εξυπηρετεί μόνο τις περιουσίες πλούσιων

ΔΕΥΤΕΡΑ 9-3-2015

O γνωστός Γερμανός οικονομολόγος Hans-Werner Sinn υποστηρίζει ότι η Ελλάδα χρειάζεται τη δραχμή κι ότι η παραμονή στο Ευρώ εξυπηρετεί μόνο τις περιουσίες πλούσιων Ελλήνων.Grexit... με αλεξίπτωτο προτείνει ο Hans-Werner Sinn - Καταστρέφεται μια γενιά

Σε συνέντευξή του στη Deutche Welle o γνωστός Γερμανός οικονομολόγος και πρόεδρος του Ινστιτούτου Ifo, Hans-Werner Sinn, υποστήριξε για άλλη μια φορά την επιστροφή στην δραχμή. «Με 27% ανεργία και με πάνω από τους μισούς νέους εκτός αγοράς εργασίας αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα έχουμε μια ανυπόφορη κατάσταση», είπε.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «θυσιάζουμε μια γενιά για να σωθούν κάποια περιουσιακά στοιχεία πλούσιων Ελλήνων. Αλλά πρέπει να σώσουμε τους ανθρώπους!». Προσέθεσε μάλιστα ότι η Ευρώπη κρατά την Ελλάδα στο ευρώ παρότι όλοι γνωρίζουν ότι αυτό δε βοηθάει την αγορά εργασίας. Εάν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ αυτό θα ενίσχυε την αγροτική παραγωγή και την απασχόληση. Η χώρα θα μπορούσε να επιστρέψει στο μέλλον στο κοινό νόμισμα.

Παρ' όλα αυτά μία πτώση του επιπέδου ζωής θα ήταν αναπόφευκτη επειδή η Ελλάδα δε θα μπορεί να εισάγει πλέον στο βαθμό που το έκανε παλαιότερα. Για όσα όμως εισαγώγιμα αγαθά είναι απαραίτητα, όπως π.χ. τα φάρμακα, ο Sinn υποστήριξε ότι η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να συμφωνήσει ώστε να δίνονται με χαμηλότερη τιμή στην Ελλάδα μέσω μίας μορφής επιδοτήσεων στους προμηθευτές.

Με βάση το σενάριο του Sinn, οι πιστωτές της Ελλάδας θα πρέπει να αποδεχτούν μεγάλες απώλειες στα δάνειά τους. Αυτό όμως είναι το μικρότερο κακό, γιατί σε αντίθεση περίπτωση θα πρέπει να δίνονται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλους (σ.σ. καθώς εκτιμά ότι το ίδιο αίτημα θα διατυπώνονται και από άλλους), δάνεια με εγγυήσεις και ελάχιστο επιτόκιο στο διηνεκές!

- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/hans-verner-zin-i-paramoni-sto-eyro-exypiretei-mono-tis-perioysies-ploysion#sthash.ZhQbDreB.dpuf

ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 08903/15 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ  ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΣΠΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΡΙΝ" (8/3) ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Η Ιskra παραθέτει την συνέντευξη της Δέσποινας Σπανού μέλους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνης του τμήματος εργατικής πολιτικής, στην εφημερίδα "ΠΡΙΝ" (8/3) και στον Λεωνίδα Βατικιώτη.

Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:

ΕΡ: Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε στο διάγγελμά του τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ της 20ής Φεβρουαρίου σημαντική διαπραγματευτική επιτυχία. Εσείς πώς την αποτιμάτε;

ΑΠ: Την αποτιμώ ιδιαιτέρως αρνητικά, αφού οι όροι και οι προϋποθέσεις που τίθενται από τους δανειστές παραπέμπουν ουσιαστικά σε υλοποίηση του παρόντος προγράμματος και σε νέα αξιολόγηση πριν από την ολοκλήρωση της οποίας δεν θα καταβληθεί ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα. Άλλωστε και οι τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο και οι δηλώσεις του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι αποδεικνύουν ότι η χώρα οδηγείται σε οικονομική ασφυξία προκειμένου να υποχωρήσει πλήρως στις απαιτήσεις τους.

Εξάλλου, η «δημιουργική ασάφεια» που επικαλείται ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης ουσιαστικά είναι δημιουργική σαφήνεια, αφού το περιεχόμενο του email που στάλθηκε είναι στο πλαίσιο των επιβεβλημένων δεσμεύσεων από τις συμφωνίες των προηγουμένων κυβερνήσεων.
Ιδιαίτερα για τα ζητήματα που αφορούν μισθούς και συντάξεις, κοινωνικό κράτος για τα οποία είχαν αναληφθεί ιδιαίτερες δεσμεύσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και είχαν κατατεθεί σχέδια νόμου, το πλαίσιο που τίθεται είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό: Πρώτο, συνέχιση του εκσυγχρονισμού του ασφαλιστικού συστήματος (ο μόνος εκσυγχρονισμός που είδαμε μέχρι τώρα είναι η προσπάθεια πλήρους κατάρρευσής του – έχουν χαθεί 33 δισ. μέσα σε τέσσερα χρόνια). Δεύτερο, συλλογικές διαπραγματεύσεις υπό την αίρεση της έγκρισης από το κράτος και τους θεσμούς και, τρίτο, μισθοί που να είναι στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας.

Βέβαια -για να μην είμαι άδικη- ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στις προγραμματικές του δηλώσεις τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα εργασιακά, όμως η υλοποίησή τους προϋποθέτει μάχη και αγώνα και από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

ΕΡ: Η ηγεσία του κόμματος ισχυρίζεται ότι βρέθηκε ενώπιον σοβαρών πιέσεων και της απειλής να επαναληφθεί ό,τι έγινε στην Κύπρο τον Μάρτιο του 2013. Δεν τις θεωρείτε επαρκείς δικαιολογίες για την υποχώρηση που έγινε;

ΑΠ: Αυτό είναι αλήθεια, όμως η ηγεσία του κόμματος -και αναφέρομαι στην πλειοψηφία- όφειλε να γνωρίζει τις δυσκολίες. Ήταν αφελές να πιστεύουν ότι στα πλαίσια της ευρωζώνης και των ευρωπαϊκών θεσμών θα μπορούσε να επιλυθεί το θέμα και μόνο με διαπραγμάτευση και φυσικά είναι εντελώς παράλογο να πηγαίνεις σε διαπραγματεύσεις χωρίς σχέδιο Β σε περίπτωση απόρριψης εκ μέρους των συνομιλητών των προτάσεων σου (πράγμα που λογικά είναι το πλέον πιθανό) ή να μην είσαι προετοιμασμένος και για γενικότερες ρήξεις.

Επομένως δεν είναι επαρκείς οι δικαιολογίες για τη μη προετοιμασία και πρέπει ακόμα και τώρα να υπάρξει σχέδιο και να ενημερωθεί ο λαός.

ΕΡ: Λέγεται επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε εντολή από τους ψηφοφόρους του για ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ. Άρα δεν μπορούσε να διαπραγματευτεί πιο σκληρά. Δεν συμφωνείτε;

ΑΠ: Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα από όλα είχε εντολή για υλοποίηση του προγράμματός του. Αν υπαναχωρήσει για να μην έλθει σε ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ, σημαίνει ότι έρχεται στις θέσεις και τη λογική της προηγούμενης κυβέρνησης. Κατά τη γνώμη μου, αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί πρέπει να είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι για στάση πληρωμών.

ΕΡ: Πώς αξιολογούν οι ψηφοφόροι και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ τον πρώτο μήνα της κυβέρνησης;

ΑΠ: Μέχρι στιγμής η αποδοχή της κυβέρνησης από την κοινή γνώμη και τους ψηφοφόρους είναι θετική. Ο ελληνικός λαός, ακόμη και ψηφοφόροι της ΝΔ είχαν ανάγκη να αισθανθούν περηφάνια και αξιοπρέπεια απέναντι σε όλη αυτή την ταπείνωση που είχαν υποστεί τα προηγούμενα χρόνια.
Εξαρτάται όμως από την κυβέρνηση αν αυτό θα συνεχισθεί. Αν έχουμε υπαναχώρηση και συμβιβασμούς, αυτό το πολιτικό κεφάλαιο θα εξαντληθεί πολύ γρήγορα.

Θέλω να τονίσω εδώ ότι η ανάγκη για συνέπεια και αγωνιστικότητα ώστε να μην έχουμε απογοητεύσεις δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ολόκληρη την Αριστερά και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, διότι υπάρχει μετά κίνδυνος συνολικής απαξίωσης και ενίσχυση των ακροδεξιών-ρατσιστικών μορφωμάτων.

ΕΡ: Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά είχαν τη δική τους σημαντική συμβολή στην πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά. Είδαμε ωστόσο τον πρωθυπουργό να κάνει ανοίγματα στην Κίνα με αφορμή το χαιρετισμό του σε πλοίο του κινέζικου στόλου και τον υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη, σε ένα διάλειμμα από τις συνεντεύξεις του, να επισκέπτεται την COSCO, προαναγγέλλοντας την επέκτασή της στον Πειραιά. Δεν είναι όλα αυτά διάψευση των προεκλογικών εξαγγελιών;

ΑΠ: Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο το λιμάνι του Πειραιά αλλά όλες τις ιδιωτικοποιήσεις. Ακόμη και να δεχθούμε ότι για το λιμάνι η κυβέρνηση δεν θέλει να έρθει σε ρήξη με την Κίνα, για να μην ανοίξει πολλά μέτωπα, υπάρχουν οι υπόλοιπες ιδιωτικοποιήσεις. Ήδη προχθές ο υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή του ανακοίνωσε την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, δήλωση που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ότι κι άλλες που έγιναν (ΟΠΑΠ) αντί πινακίου φακής, και για τις οποίες υπήρχαν δεσμεύσεις ότι θα επανεξετασθούν, δεν θα επανεξεταστούν. Το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων είναι μέγα ζήτημα διότι μαζί με το θέμα των τραπεζών (που παραμένουν στους ίδιους τραπεζίτες) είναι η βασική προϋπόθεση για την όποια παραγωγική συγκρότηση της χώρας. Θα υπάρξουν αντιδράσεις -υπάρχουν ήδη και από τον αρμόδιο υπουργό Παν. Λαφαζάνη- αλλά απαιτούνται ολόκληροι αγώνες.

Το χρέος ούτε το αποφάσισε ούτε το δημιούργησε ο λαός – Η αποπληρωμή του σημαίνει συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών

ΕΡ: Ποια εκτιμάτε πως είναι τα σχέδια των πιστωτών για το ελληνικό χρέος;

ΑΠ: Οι πιστωτές με βάση το χρέος θέλουν να πνίξουν τη χώρα, την κοινωνία ολόκληρη, και να επιβάλουν την πιο σκληρή μονεταριστική πολιτική που να αποτελέσει παράδειγμα και για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς.

ΕΡ: Τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη σας με το δημόσιο χρέος;

ΑΠ: ΔΙΑΓΡΑΦΗ είναι η μόνη λύση. Ήδη από το 2011 είχε συγκροτηθεί επιτροπή για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους, που όμως συνάντησε την αντίδραση της τότε κυβέρνησης. Ανεξαρτήτως όμως του ελέγχου, η μόνη λύση είναι η διαγραφή. Άλλωστε το χρέος αυτό ούτε το αποφάσισε ούτε το δημιούργησε ο ελληνικός λαός.

ΕΡ: Δεδομένου ότι στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε απόφαση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους με λογιστικό έλεγχο, ποια πρέπει να είναι η αντίδραση της κοινωνίας και του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που η κυβέρνηση υποχωρήσει από αυτή τη δέσμευση;

ΑΠ: Η αντίδραση της κοινωνίας και του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεγάλη δεδομένου ότι από το χρέος εξαρτώνται τα πάντα. Αν όλα τα έσοδα προορίζονται για την αποπληρωμή του χρέους και εξαιτίας αυτού επιβάλλονται πολιτικές λιτότητας, τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Θα συνεχισθούν οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων ετών. Η μεγαλύτερη μάλιστα υπαναχώρηση που περιλαμβάνεται στο email του Γ. Βαρουφάκη είναι η ουσιαστική αναγνώριση του χρέους. Τα ζητήματα όμως εξακολουθούν να είναι «ανοικτά», οι μάχες είναι μπροστά μας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένος να αγωνιστεί, διαφορετικά δεν θα υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε από το 4,6% (2009) στο 36,8% (2015) λόγω των δεσμεύσεών του. Σε διαφορετική περίπτωση θα ακολουθήσει την πορεία του ΠΑΣΟΚ με ακόμα γρηγορότερο ρυθμό, όταν ένα πανίσχυρο κόμμα του 44% το 2009 έπεσε στο 4,68% το 2015.

Εμείς όλοι όμως, οι άνθρωποι που αγωνιστήκαμε τόσα χρόνια στην Αριστερά και στηρίξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα το επιτρέψουμε. Αποτελεί υποχρέωσή μας απέναντι στον ελληνικό λαό, στην Αριστερά και σεβασμό στη στάση ζωής που ακολουθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ''ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ"

ΔΕΥΤΕΡΑ 09/03/15 

ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΕΦΟΣΟΝ ΧΡΕΑΣΤΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ*

Με τη φράση «αν οι δανειστές δεν δώσουν, δεν θα πάρουν», κορυφαίο στέλεχος της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ είχε εκφράσει, μόλις άρχιζε η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους, περί τις αρχές Φεβρουαρίου, την άποψη πολλών εντός του κυβερνώντος κόμματος για το πώς πρέπει να βαδίσει η κυβέρνηση

Υποστήριζε δηλαδή πολύ απλά ότι η χώρα δεν πρέπει να διστάσει να κηρύξει ακόμα και στάση πληρωμών προς τους δανειστές εάν η διαδικασία αναχρηματοδότησης του χρέους και η ομαλή δανειοδότηση διακοπούν από τους εταίρους- όπως ουσιαστικά έγινε στο μεταξύ τόσο με την απόφαση του Eurogroup της 20^ής Φεβρουαρίου όσο και με τις πρόσφατες αρνήσεις της ΕΚΤ στα αιτήματα για παροχή ρευστότητας στην ελληνική οικονομία. Γενικά η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, που εκφράζεται στην κορυφή της από ιστορικά στελέχη όπως οι κύριοι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Δημήτρης Στρατούλης, Στάθης Λεωτσάκος, Αλέκος Καλύβης, Αντώνης Νταβανέλλος κ.ά., είναι σε σκληρή γραμμή έναντι των δανειστών και δεν κρύβει την κριτική της στάση απέναντι στην στρατηγική που έχει υιοθετήσει μέχρι τώρα η κυβέρνηση, θεωρώντας ότι η προσδοκία για έναν έντιμο συμβιβασμό είναι ουτοπική. Επιμένει μάλιστα στη γραμμή της σύγκρουσης με τους δανειστές,  ακόμη κι αν αυτή είναι οριακή. Θεωρεί ότι η χώρα πρέπει να είναι έτοιμη να απειλήσει με όσα μέσα διαθέτει, ακόμη και με έξοδο από το ευρώ αν χρειαστεί, προκειμένου να αποτραπεί ο εκ νέου εγκλωβισμός της χώρας στη μνημονιακή μέγγενη και να μην υπάρξει απαίτηση από τους δανειστές για εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Πριν από το σενάριο αυτό, θεωρεί ότι πρέπει να εξεταστούν κι άλλες πηγές χρηματοδότησης, πέραν των λεγόμενων «θεσμών», όπως η Ρωσία ή η Κίνα, ώστε να απεγκλωβιστεί η χώρα από το δόκανο των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ. Ακόμα βέβαια δεν είναι ξεκάθαρο αν και πώς θα επιμείνει σε αυτές τις απόψεις της η αριστερή πτέρυγα, καθώς από τη στάση της ίσως κριθεί και η τύχη της κυβέρνησης. Διότι, όπως φαίνεται, δεν είναι στη λογική της η επιλογή της διάσπασης του κόμματος και η πτώση της κυβέρνησης. Ωστόσο μέχρι τώρα τραβά αρκετά το σχοινί, αμφισβητώντας επιλογές της ηγεσίας. Ιδίως τώρα που φαίνεται ότι η λογική της ρήξης την οποία εισηγείται βρίσκει απήχηση σχεδόν στο μισό κόμμα.

Είναι ενδεικτικό ότι στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ προ ημερών η πρόταση που κατατέθηκε για απόρριψη της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στο Eurogroup έλαβε περισσότερο από το 40% των μελών του οργάνου. Την προπερασμένη εβδομάδα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα περισσότεροι από 35 βουλευτές -  η πλειονότητα ήταν δικής της επιρροής -  διαφώνησαν με τη συμφωνία. Ουσιαστικά χωρίς την αριστερή πτέρυγα δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ – τουλάχιστον όπως τον γνωρίσαμε – και τυχόν μετωπική σύγκρουση εντός του κυβερνώντος κόμματος θα οδηγήσει σε θεαματική και απρόβλεπτη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, τόσο στην Αριστερά όσο και γενικότερα. Και για την ίδια την αριστερή πτέρυγα, όμως, το δίλημμα είναι μεγάλο. Δεν είναι διόλου εύκολο να σηκώσει το βάρος μιας τελικής σύγκρουσης με την ηγεσία. Γι’ αυτό δείχνει να κινείται μεταξύ «ισορροπίας και επανάστασης», πότε με υπομονή και πότε με εκρηκτικά ξεσπάσματα. Έτσι κι αλλιώς τα στελέχη της δεν έχουν αποφασίσει ακόμα εάν η Αριστεράκινδυνεύει να πάει σε μια «νέα Βάρκιζα» ή απλώς κινείται στα όρια ενός αναγκαίου ελιγμού, ώστε να επιλέξουν ανάλογα και τις κινήσεις τους. Έτσι, η τακτική τους θυμίζει συχνά περισσότερο αντάρτικο πόλεων ή κλεφτοπόλεμο παρά οργανωμένη στρατηγική αμφισβήτησης των επιλογών της ηγεσίας.

Αναγνωρίζουν, πάντως, ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι κυρίαρχη ηγετική μορφή στην Αριστερά και περισσότερο θέλουν να τον πείσουν να ενστερνιστεί τη δική τους προσέγγιση παρά να τον ρίξουν. Είναι δηλαδή η αριστερή συνείδηση που θα τραβά διαρκώς το μανίκι της κυβέρνησης, όπως ζήτησε άλλωστε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή.

ΕΚΛΟΓΕΣ 'Η ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Σε κάθε περίπτωση, η αριστερή πτέρυγα υποστηρίζει ότι οποιαδήποτε κρίσιμη απόφαση πρέπει να ληφθεί λαμβάνοντας υπόψη τη λαϊκή εντολή. Με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα της 25^ης Ιανουαρίου, θεωρεί ότι ηκόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση είναι η εφαρμογή του προγράμματος της ΔΕΘ, έστω με μια ευελιξία και κάποια λογική χρονική καθυστέρηση. Εάν όμως τεθεί θέμα σοβαρής και δομικής υπαναχώρησης από το πρόγραμμα αυτό, υπό τις αφόρητες πιέσεις των δανειστών και του εγχώριου κατεστημένου, τότε η χώρα πρέπει να οδηγηθεί είτε σε εκλογές είτε σε δημοψήφισμα με σκοπό την αναζήτηση εναλλακτικής προοπτικής για τον τόπο. Θεωρούν τον λαϊκό παράγοντα σημείο-κλειδί για τις πολιτικές και κοινωνικές αναμετρήσεις, πιστεύοντας ότι αυτός είναι η δύναμη μιας αριστερής κυβέρνησης.

Όπως λένε οι πιο ψύχραιμοι, η Αριστερή Πλατφόρμα δεν θα προκαλέσει κυβερνητική κρίση από μόνη της. Δεν θα αποσύρει εύκολα δηλαδή τη στήριξή της στην κυβέρνηση, αλλά θα προσπαθήσει να επηρεάσειτους συσχετισμούς στο εσωτερικό της και σε αυτό του κόμματος. Ευελπιστεί ότι μέσα από τα αδιέξοδα που θα προκύψουν από την προσπάθεια της κυβέρνησης  για έναν έντιμο και λειτουργικό συμβιβασμό με την ευρωπαϊκή ηγεσία θα καταδειχθεί η ανάγκη για μια άλλη στρατηγική επιλογή, εκτός Ευρωζώνης. Σταθερό σημείο της ανάλυσης που κάνει η αριστερή πτέρυγα αποτελεί το γεγονός ότι η σημερινή ηγεσία της Ευρωζώνης είναι ουσιαστικά ένα υπερεθνικό, ανεξέλεγκτο ιερατείο που ισοπεδώνει οποιαδήποτε προοδευτική φωνή στην Ευρώπη και ότι οι πολιτικές που έχουν επιβληθεί είναι άκρως νεοφιλελεύθερες, μακριά από τις ανάγκες των λαών και υπέρ των πολυεθνικών συμφερόντων.

Η λογική της αναμέτρησης που έχουν υιοθετήσει τα στελέχη της αριστερής πτέρυγας- ή Πλατφόρμας όπως έχει κωδικοποιηθεί στην εσωκομματική ορολογία-, και η οποία έρχεται σε αντίθεση με την προσδοκία του «win-win» που έχει ενστερνιστεί ο πρωθυπουργός, εδράζεται στην εξής προσέγγιση: πιστεύουν ότι το Βερολίνο με τους διάφορους δορυφόρους του και άλλες συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, που δεν επιθυμούν να επιτύχει το πείραμα της Αριστεράς στην Ελλάδα, εργάζονται στην πραγματικότητα για να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα και όχι για να τη βοηθήσουν. Γι’ αυτό υποστηρίζουν ότι κακώς μπήκε στη συζήτηση επί τεχνικών θεμάτων η ελληνική κυβέρνηση και ότι έπρεπε να επιμείνει σε μια πολιτική διαπραγμάτευση γύρω από τα θεμελιώδη ζητήματα του ελληνικού προβλήματος, όπως είναι το χρέος. Σημειώνουν ακόμα ότι έπρεπε να θέσει ως απαραβίαστη κόκκινη γραμμή το πρόγραμμα της ΔΕΘ με το οποίο εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ και να μην το αφήσει στην κρίση των δανειστών. «Αν σε πάνε στα τεχνικά, στο τέλος θα σε απονευρώσουν πολιτικά και θα σε σύρουν στα δικά τους», προειδοποιούσε κορυφαίο στέλεχος της αριστερής πτέρυγας μόλις είδε το πώς εξελίσσονται οι συζητήσεις στο Eurogroup.

ΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η αριστερή πτέρυγα παρακολουθεί με επιφύλαξη και τα σενάρια που κυκλοφορούν περί διεργασιών ώστε να αλλάξουν συνολικά το πολιτικό σκηνικό και ιδίως ο κυβερνητικός συνασπισμός. Θεωρούν δηλαδή ότι κατεστημένα συμφέροντα θα ήθελαν να φύγουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από τη συγκυβέρνηση, αλλά και να αποχωρήσει η αριστερή πτέρυγα από τον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργηθεί μια νέα κυβερνητική συνεργασία με δυνάμεις όπως το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ ή και η Ν.Δ. με άλλη ηγεσία σε ένα οικουμενικό σχήμα. Γι’ αυτό και η αριστερή πτέρυγα διαφώνησε μεν με την ηγεσία και στην επιλογή του κ. Προκόπη Παυλόπουλουγια την Προεδρία της Δημοκρατίας, θεωρώντας ότι τέτοιου είδους κινήσεις μπορεί να ενισχύσουν τις λογικές συναινέσεων, αποφάσισε όμως να μη δώσει μάχη γύρω από αυτό το θέμα. Επέμεινε, ωστόσο, να ανακοινωθεί το όνομα του υποψηφίου Προέδρου στα συλλογικά όργανα του κόμματος και όχι σε διάγγελμα του πρωθυπουργού ως αδιαπραγμάτευτη ΑΡΧΗ της συλλογικής, δημοκρατικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.

*Πηγή : Εφημερίδα ''Πρώτο Θέμα'' (8 -3 -2015)- ανάρτηση από ίσκρα

ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Δευτέρα 9/3/15 

Του ΣΤΑΘΗ*  

Δύο πράγματα καθορίζουν τις τύχες μας σαν ναναι αυτές μοίρα και κισμέτ. Το ευρώ και το χρέος.

Το ευρώ είναι ένα νόμισμα ζουρλομανδύας. Είναι αναντίστοιχο με τις διαφορετικές δημοσιονομικές πραγματικότητες, ανόμοιων κατά την εθνική τους στρατηγικής χωρών που μάλλον αποκλίνουν παρά συγκλίνουν (και οι  χώρες και οι στρατηγικές). Ως εκ τούτου

σιγά – σιγά το ευρώ μετατρέπεται σε ένα πανίσχυρο μάρκο που ηγεμονεύει, υπαγορεύει και εν τέλει διατάσσει υπηκόους και υποτελείς διαφόρων διαβαθμίσεων, απ’ τους Ολλανδούς έως τους Έλληνες. Με έναν παράδοξο τρόπο που παράδοξος δεν είναι το ευρώ εισάγει στην πολιτική και κοινωνική ζωή των χωρών που κατέχει, ένανοικονομικό ρατσισμό, ταξικό, που καταλήγει στην αναπαραγωγή (και παραγωγή νέων) εθνικιστικώνστερεοτύπων.

Μέσα στον ορυμαγδό της εποχής, όπου η κρίση εστιάζει την προσοχή των πολιτών στο μερικό κι όχι στο όλον, έχει περάσει απαρατήρητο (σχετικώς) το γεγονός ότι η Γερμανία έχει αλλάξει ακόμα και το αμυντικό της δόγμα (στην πραγματικότητα εκ νέου επιθετικό! Και μάλιστα βασισμένο στο «DNA της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής» όπως αναφέρθηκε σε αυτό, και κατά συνέπειαν στο φρικτό γερμανικό προηγούμενο, ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας, κ. Σταϊνμαγιερ).

Η Γερμανία σήμερα ξετσίπωτα διακηρύσσει urbi et orbi ότι τα οικονομικά της συμφέροντα (κι όχι τα συμφέροντα της Ένωσης) είναι υπεράνω όλων, uber alles. Προσέτι προχωρά ένα ΒΗΜΑ παραπάνω (μάλλον κάνει ένα τεράστιο αλμα προς το φρενοκομείο) διακηρύσσοντας επίσης, ότι η Γερμανία έχει το δικαίωμα πλέον να υποστηρίζει με στρατιωτικά μέσα τα οικονομικά της συμφέροντα!

Για μια χώρα που έως μόλις πριν από λίγα χρόνια το Σύνταγμα της απαγόρευε στον στρατό της να επιχειρεί εκτός των συνόρων της, η απόσταση που έχει διανυθεί είναι μεγάλη και φθάνει έως το Αφγανιστάν, το Κίεβο και την Αθήνα. Η Γερμανία στήνει συστηματικώς έναν «ζωτικό χώρο» στα ανατολικά της, κατά το χιτλερικό προηγούμενο, και εξακτινώνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη δημιουργώντας αλλούσφαίρες επιρροής, άλλου προτεκτοράτα και άλλου ειδικές οικονομικές ζώνες. Δια της βίας. Της οικονομικής βίας και της συνεπακόλουθης πολιτικής υπαγόρευσης, κοινώς δικτατορίας, η οποία μάλιστα φιλοδοξεί στο εγγύς μέλλον να διαθέτει και στρατιωτικά μέσα!

Κανονικά, θα έπρεπε να έχει βαρέσει συναγερμός. Όπως έγραφα και στην «Πράβδα» στη Real Newsτης Κυριακής, η Γερμανία μετατρέπεται ταχύτατα στον «Μεγάλο Ασθενή της Ευρώπης», τον «τρελό ασθενή» που οδηγεί τη Γηραιά Ήπειρο σε δεσμά, σε υποταγή ή σε πόλεμο. Ουδείς το 1980 θα πίστευε ότι η Γερμανία θα διέλυε τη Γιουγκοσλαβία κι όμως! απ’ το 1990 η Γερμανία προελαύνει. Βρίσκεται έξω απ’ το Κίεβο και μέσα στην Αθήνα. Αν ισχυροποιηθεί κι άλλο τί άλλο θα επιδιώξει και μπορέσει να κάνει;

Και το χειρότερο όλων είναι ότι στην παρούσα φάση ουδείς τολμά να μιλήσει στη Γερμανία τη γλώσσα της αλήθειας που προκύπτει απ’ το σκοτεινό παρελθόν της και τις καθόλου λαμπρές φιλοδοξίες της. Αν οι ναζί ήταν «γίγαντες με μυαλό νάνου» η σημερινή Γερμανία πάει για Κύκλωπας με ένα μάτι – το ευρώ – μάτι που δεν βλέπει πέρα απ’ τη μύτη του.

Στον ίδιο παρονομαστή με το νόμισμα τύραννο βρίσκεται και το χρέος τύραννος. Η ίδια Η Γερμανία χρωστάει τα κερατά της, επιφυλάσσει όμως για το χρέος της μια σεισάχθεια που βασίζεται στη «δημιουργική λογιστική» αλλά και στη «δημιουργική ασάφεια». Όλα τα κράτη είναι χρεωμένα. Αν συνυπολογισθεί το τριπλό χρέος – δημόσιο, ιδιωτικό, τραπεζικό – η φούσκα έχει μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ τον πλανήτη με πρωταθλήτριες στην τοξικότητα τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιαπωνία κι άλλες ων ουκ έστι αριθμός – ή μάλλον υπάρχει αριθμός, ακούει στο όνομα 199 τρισεκατομμύρια δολάρια χρεών που αντιστοιχούν στο 285% του παγκοσμίου ΑΕΠ!!

Αν το Ευρώ είναι όπλο, όπλο είναι και το χρέος. Όπως όλο και περισσότεροι παραδέχονται, το διεθνέςχρηματοπιστωτικό σύστημα είναι πολεμικό εργαλείο για τη διαμόρφωση των διακρατικώνσχέσεων, όπως επίσης και για τη διαμόρφωση των ταξικών σχέσεων στο εσωτερικό των χωρών.

Η Ελλάδα επί πέντε χρόνια τώρα αναδομείται με εργαλείο το χρέος και αναμορφώνεται ή μάλλον διαμορφώνεται σε μια χώρα παρία. Ο ελληνικός λαός πληρώνει ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος και όχι μόνον αυτό, αλλά μπαίνει υπό τα καυδιανά δίκρανα μιας «συμφωνίας» που θα διαρκέσειγενιές και δεκαετίες. Με έναν λόγο, υποδουλώνεται.

Το 1% των πλουσίων (Γερμανών, Ελλήνων και όλων των φυλών του Ισραήλ) υποχρεώνει το 99% των υπολοίπων σε έναν τρόπο ζωής που κινείται γύρω από ένα χρέος, όχι μάλιστα δικό τους, αλλά του 1% που το δημιούργησε. Που όχι μόνον  το δημιούργησε αλλά θέλει και να το εισπράττει.

Πρόκειται για έναν παραλογισμό που για να εφαρμόζεται προϋποθέτει οικονομική λιτότητα καιπολιτική δικτατορία. Ο παραλογισμός αυτός, ανήθικος όσον δεν γίνεται ναναι κάτι ανήθικο, μετέρχεται ένα στρατήγημα για να υπάρχει: τη συναίνεση των μαζών. Αυτό είναι το νέο «Κοινωνικό Συμβόλαιο»: η ευπιστία και η τιμιότητα των μαζών να χρησιμοποιείται εναντίον τους. Αυτό είναι και το (κάθε) Μνημόνιο: να αποδέχεσαι ως δικό σου, εσύ το 99%, το χρέος που δημιούργησε το 1%! Να αποδέχεσαι στη συνέχεια μια «συμφωνία» για να το ξεπληρώσεις, που, επί δεκαετίες θα ρυθμίζει τη ζωή σου και τη ζωή των ερχομένων γενεών, με τους κανόνες μιας δικτατορίας.

Έτσι το κακό εμφανίζει τον εαυτόν του ως «αναγκαίο κακό» και δημιουργεί έναν φαύλο κύκλοαυτοτροφοδοτούμενης υποδούλωσης.

Με Σκύλλα το Ευρώ και Χάρυβδιν το Χρέος, κανένας απ’ τους συντρόφους του Οδυσσέα δεν θα φθάσει στην Ιθάκη κι αν φθάσει ο ίδιος, θα φθάσει μόνον για το πικρό του τέλος...  

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' τη Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015 -ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ