Market Watch: Η Ελλάδα είναι έτοιμη να παίξει το χαρτί της Ρωσίας

ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΡ.ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ / ANDREA BONETTI / EUROKINISSI

Μαριάννα Μαρμαρά

20|03|2015

-

«Η Ελλάδα είναι έτοιμη να παίξει το χαρτί της Ρωσίας, δίνοντας 

έτσι νέα γεωστρατηγική διάσταση στην κρίση του ευρώ» γράφει

στο Market Watch της Wall Street Journal ο πολιτικός αναλυτής

 Ντάρελ Ντελαμέιντ.

Ο Αμερικανός αναλυτής στηρίζει αυτή του την άποψη στο γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός

 Αλέξης Τσίπρας επίσπευσε την επίσκεψή του στο Κρεμλίνο κατά έναν μήνα, όταν βρέθηκε

 «αντιμέτωπος με την αδιαλλαξία εκ μέρους της ΕΕ και άλλων πιστωτών της για επιστροφή

 στη λιτότητα και άρνηση για ανακούφιση του ελληνικού χρέους». Ετσι, «η ελληνική κυβέρνηση

 εξετάζει την προοπτική να στραφεί στη Ρωσία για βοήθεια».

Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας μεταξύ Ευρώπης και Ασίας την κάνει σημαντική

Βέβαια, ο Ντελαμέιντ εξηγεί στο αμερικανικό αναγνωστικό κοινό, πως «μπορεί η ελληνική 

οικονομία να μην αντιπροσωπεύει παρά μόνο ένα μικρό και ασήμαντο ποσοστό του συνολικού

 ΑΕΠ της ΕΕ, αλλά η θέση της στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της 

Μέσης Ανατολής παραμένει ως σημαίνουσας γεωστρατηγικής σημασίας. Για αυτό άλλωστε

 και οι ΗΠΑ εργάστηκαν σκληρά κατά τη μεταπολεμική περίοδο για να κρατήσουν την 

Ελλάδα μακριά από το να πέσει στο Σοβιετικό στρατόπεδο και υποστήριξαν την ένταξη
της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ».

Η ΕΕ φαίνεται πρόθυμη να πετάξει την Ελλάδα εκτός ευρώ
και να διαγράψει 70 χρόνια προσπάθειας

Παράλληλα, επισημαίνει ότι «πολλοί ήδη έχουν κατηγορήσει την ΕΕ για ερασιτεχνισμό

 αναφορικά με την κρίση στην Ουκρανία» και «τώρα με την τρεμοπαίζουσα προσοχή της

 στις τυχαίες ευρω-παραμέτρους, η ΕΕ φαίνεται πρόθυμη όχι μόνο να πετάξει την Ελλάδα

 εκτός ευρώ με τις απρόβλεπτες συνέπειες, αλλά και να διαγράψει 70 χρόνια προσπάθειας

 να κρατήσει τη χώρα στο Δυτικό στρατόπεδο».

Ο αναλυτής της Wall Street Journal τονίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν σταματά να καταγγέλλει

 «bullying» από τις Αρχές των Βρυξελλών, ενώ παράλληλα, επισημαίνει ότι η νέα ελληνική 

κυβέρνηση «προσπαθεί να βγάλει την κρίση έξω από το στενή σφαίρα του κανόνων

 των Συμβάσεων και να συμφωνήσει με τους εταίρους στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης

 και της πραγματικά μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης που υπάρχει στην Ευρώπη».

Σύμφωνα με τον Ντελαμέιντ, η εμμονή της Μέρκελ στα συμφωνηθέντα, μας γυρίζει ξανά

 στο ταξίδι του Τσίπρα στη Μόσχα στις 8 Απριλίου. Μάλιστα, τονίζει ότι μέλη της κυβέρνησης 

του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός «έχουν τις πολιτικές τους ρίζες στον Μαρξισμό 

στο ΚΚΕ». Επιπλέον, «υπάρχουν ισχυροί δεσμοί και συμπάθεια μεταξύ της Ρωσίας 

και της Ελλάδας εξ αιτίας του κοινού τους θρησκεύματος της Ορθοδοξίας».
Γελασμένοι όσοι νομίζουν ότι η Ρωσία έχει πολλά
προβλήματα για να ασχοληθεί με την Ελλάδα

Για εκείνους που αρέσκονται να νομίζουν ότι «ο Πούτιν είναι στο χείλος της καταστροφής

 και ότι η Ρωσία έχει αρκετά δικά της προβλήματα για να ασχοληθεί με τη φτωχή μικρή 

Ελλάδα απλά υποτιμούν το ευρύ στρατηγικό όραμα του Ρώσου ηγέτη».

Ο δημοσιογράφος του Market Watch εξηγεί τον συλλογισμό του, υποστηρίζοντας ότι το

 ήδη το ΝΑΤΟ βρίσκεται «σε υψηλή ετοιμότητα αναφορικά με τα κράτη της Βαλτικής και 

την Πολωνία μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία». Στην Ουάσινγκτον αυξάνεται η ανησυχία

 για την «επέκταση της επιρροής της Μόσχας στο νοτιοανατολικό ευρωπαϊκό μπλοκ».

 Ενδεικτική, κατά τον Ντελαμέιντ, της αμερικανικής ανησυχίας είναι η επίσκεψη της βοηθού 

υπουργού Εξωτερικών Βικτόριας Νούλαντ στην Αθήνα.

Η Νούλαντ ήρθε στην Αθήνα για να πιέσει Βρυξέλλες και Βερολίνο

Μάλιστα, ο αμερικανός αναλυτής προχωρά ένα βήμα πιο πέρα, λέγοντας ότι η συνάντησή 

της με τον Αλέξη Τσίπρα δεν είχε άλλο σκοπό παρά να «εντυπωσιάσει Βρυξέλλες 

και Βερολίνο με την προσοχή που δίνεται από την Ουάσινγκτον».

«Εχοντας οι ΗΠΑ να ανησυχούν για την κατάσταση στην Ουκρανία και τη συμφωνία 

για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να επέμβουν

 άμεσα (στην Ευρώπη), αλλά επιθυμούν να συνεχίσουν να πιέζουν τους Ευρωπαίους

 να λύσουν το θέμα με έναν τρόπο που δεν θα εκθέσει τη Γηραιά Ηπειρο σε οικονομική

 η πολιτική αστάθεια» συνεχίζει ο Ντελαμέιντ στο Market Watch της Wall Street Journal.

Η ΕΕ έχει πολιτική μυωπία

Ωστόσο, επισημαίνει ότι «δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να είμαστε αισιόδοξοι, δεδομένου 

της πολιτικής μυωπίας της ΕΕ».

Χαρακτηριστική της ευρωπαϊκής μυωπίας είναι η στάση της στην κρίση της Ουκρανίας, αλλά 

και παλαιότερα, στις γεωπολιτικές κρίσεις που είχε προκαλέσει η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας,

 υποστηρίζει ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες αντιμετωπίζουν την κάθε 

κρίση «κυβερνημένοι από τα στενά εθνικά τους συμφέροντα, την ώρα που άγονται και φέρονται

από τις πιέσεις των ψηφοφόρων τους» και όχι στην ευρύτερη σφαίρα της γεωπολιτικής.

Αναφορικά με την Ελλάδα, υποστηρίζει ο Ντελαμέιντ, οι ΗΠΑ θέλουν να κάνουν την Ευρώπη 

να ξυπνήσει όπως το είχαν κάνει και με τη Γιουγκοσλαβία στο παρελθόν, την ώρα που

 το «Βερολίνο, νομίζοντας πως έχει όλους τους άσους στο μανίκι του, προσπαθεί

 να κάνει την Ελλάδα να δειλιάσει. Ομως, ο Τσίπρας έχει έναν και μοναδικό άσο 

που μπορεί να ισοδυναμεί με όλους, και μπορεί να τον χρησιμοποιήσει».

ΑΝΑΕΤΗΣΗ ΑΠΟ EFHMERIDA

Πηγή: Market Watch: Η Ελλάδα είναι έτοιμη να παίξει το χαρτί της Ρωσίας | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/197288/market-watch-i-ellada-einai-etoimi-na-paixei-harti-tis-rosias#ixzz3Uuva7Jsa

Η Κυβέρνηση, στο «λάκκο των λεόντων»…

Γράφει: Ο Θοδωρής Λαπαναΐτης

Αντιμέτωπη με τη «δημιουργική ασάφεια» της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου είναι η κυβέρνηση, η οποία καλείται να βαδίσει τις επόμενες μέρες και εβδομάδες σε ένα οικονομικό ναρκοπέδιο και ταυτόχρονα να υφίσταται ένα διαρκές bullying από τους λεγόμενους εταίρους της ΕΕ και πιστωτές της χώρας.

Η κυβέρνηση έχει μπροστά της ένα πραγματικό πρόβλημα που είναι το στέγνωμα της πραγματικής οικονομίας και εν πολλοίς οφείλεται στην τακτική του μαρτυρίου της σταγόνας που εφαρμόζει η ΕΚΤ παρέχοντας ρευστότητα με το σταγονόμετρο στις ελληνικές τράπεζες. 

Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να ζητήσει από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου D. Tusk πενταμερή συνάντηση με τη συμμετοχή της Γερμανίδας Καγκελαρίου, του Γάλλου Προέδρου, του επικεφαλής της Κομισιόν και του κεντρικού τραπεζίτη της ΕΕ στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. 

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές ο στόχος του Αλέξη Τσίπρααπ’ αυτή την πενταμερή συνάντηση θα ήταν να ζητήσει την παρέμβαση των βασικών ηγετών της ΕΕ (Μέρκελ και Ολάντ) προκειμένου «να δοθεί πολιτική λύση για το χρηματοδοτικό κενό της χώρας», που σε απλά ελληνικά μεταφράζεται σε χρηματοδότηση πριν από την ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τα τεχνικά κλιμάκια (πρώην τρόικα) που βρίσκονται στην Αθήνα. 

Σύμφωνα με πληροφορίες το πρόβλημα εντεινόταν από την πορεία της αξιολόγησης των εκπροσώπων των δανειστών που βρίσκονται στην Αθήνα καθώς ουσιαστικά ζητούσαν η κυβέρνηση να ξαναπιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη. Κοινώς οι δανειστές δια των αντιπροσώπων τους έθεταν ως βάση συζήτησης το email Χαρδούβελη ερμηνεύοντας κατά ανάλογο τρόπο την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. 

Αμέσως μετά τη γνωστοποίηση του ελληνικού αιτήματος κατά το μεσημέρι της χθεσινής μέρας για πενταμερή συνάντηση στο περιθώριο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. 

Η Κομισιόν στο διαρκές αίτημα της πολιτικής διαπραγμάτευσης και λύσης του ελληνικού ζητήματος παρέπεμψε στις διαπραγματεύσεις σε επίπεδο «τεχνικών κλιμακίων» και στο κλείσιμο της αξιολόγησης. 

Παράλληλα έγινε έκτακτη σύνοδος του Euro Working Group και οι πιέσεις των Ευρωπαίων κορυφώθηκαν με δύο κινήσεις. 

Ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισενμπλουμ άφησε ανοιχτό το σενάριο για κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων αλά Κύπρο, ενώ ο Κοστέλο επιχείρησε να μπλοκάρει κάθε νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης ως μονομερή ενέργεια, ακόμα και για νομοσχέδια που συζητούνται ήδη στη βουλή και βρίσκονται ένα βήμα πριν από την ψήφισή τους! 

Το μήνυμα αυτή τη στιγμή προς την Ελλάδα από τους δανειστές και την ΕΕ είναι σαφές: Ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά από την ελληνική κυβέρνηση την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και θέλουν την ολοκλήρωση των μνημονιακών εκκρεμοτήτων της προηγούμενης κυβέρνησης. 

Όπλο τους είναι αυτή τη στιγμή το γεγονός ότι κρατάνε τα κλειδιά της χρηματοδότησης και της ρευστότητας μέσω της ΕΚΤ και η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή δίνει μόνο πολιτικές απαντήσεις του τύπου «η Ελλάδα δεν εκβιάζεται» και περισσότερο επιδίδεται σε μια πολιτική διαχείριση της κατάστασης με αποδέκτες το εσωτερικό καλώντας την αντιπολίτευση να υπερψηφίσει τα νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί στη βουλή. 

Παρόλα αυτά η κυβέρνηση ακόμα δεν έχει απαντήσεις για το γεγονός ότι από τη μετεκλογική στάση των Ευρωπαϊκών Θεσμών έχουν δεχτεί ισχυρά πλήγματα βασικές προεκλογικές της παραδοχές όπως το ότι «η Ευρώπη αλλάζει». 

Κυβερνητικά στελέχη δεν κρύβουν το μέγεθος του προβλήματος και το αδιέξοδο που υπάρχει αυτή τη στιγμή ωστόσο επιμένουν ότι μπορεί να υπάρξει «αμοιβαία επωφελής λύση», συνεχίζοντας όμως να κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους για τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης και αρκούνται απλά να δηλώνουν ότι θα επιμείνουν στο επίπεδο της πολιτικής διαπραγμάτευσης για μια λύση στο ελληνικό ζήτημα. 

Σ’ αυτή την κατεύθυνση ο Γιάννης Δραγασάκης με άρθρο του στους FT που συνυπογράφουν οι Γιάνης Βαρουφάκης και Ευκλείδης Τσακαλώτος επεσήμανε ότι η Ελλάδα δεν ζητάει ειδική μεταχείριση αλλά μεταχείριση στο πλαίσιο της ισοτιμίας των κρατών μελών της ΕΕ. 

Σε κάθε περίπτωση όμως τα γεγονότα μετά την 20η Φεβρουαρίου δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι έχουν στα χέρια τους τα χρηματοδοτικά εργαλεία και μπορούν να χρησιμοποιούν προς όφελός τους το χρόνο. 

Το πιο ισχυρό χαρτί αυτή τη στιγμή της κυβέρνησης είναι το γεωπολιτικό για να ελπίζει σε ένα συμβιβασμό και στην αποφυγή της ρήξης αν αυτός είναι ο στόχος της. 

Τον γεωπολιτικό παράγοντα φαίνεται πως λαμβάνουν υπόψη του το Βερολίνο και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και από την άποψη αυτή δεν είναι τυχαίες οι διαρροές που έκανε την προηγούμενη εβδομάδα το περιβάλλον της Γερμανίδας Καγκελαρίου ότι επιθυμεί ένα συμβιβασμό με την Ελλάδα για «γεωπολιτικούς λόγους» και στη συνέχεια πήρε την πρωτοβουλία η Άγκελα Μέρκελ να καλέσει τον Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο. 

Παρόλα αυτά, σε ότι αφορά αυτό καθ’ αυτό το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας η Άνγκελα Μέρκελ φρόντισε να «αδειάσει» τον Αλέξη Τσίπρα στον ορυμαγδό των χθεσινών εξελίξεων με μια διαρροή που συνιστά κίνηση unfair. Η Γερμανίδα Καγκελάριος φέρεται να είπε σε στελέχη του Κόμματός της ότι οι συνομιλίες της με τον Αλέξη Τσίπρα δεν υποκαθιστούν τις συνομιλίες σε τεχνικό επίπεδο στην Αθήνα! 

Οι κινήσεις αυτές της Άγκελας Μέρκελ δεν είναι άσχετες με τη στάση των Αμερικανών που δηλώνουν ότι ανησυχούν για την πορεία της ευρωζώνης, ούτε με τους διαύλους επικοινωνίας που θέλει να ανοίξει ο Αλέξης Τσίπρας με τη Ρωσία, μεταβαίνοντας μάλιστα στη Μόσχα στις 8 Απριλίου προσκεκλημένος του Βλ. Πούτιν. 

Ο Λευκός Οίκος πάντως έχει προτρέψει για επίτευξη λύσης και συμφωνίας. Στην Αθήνα μάλιστα βρέθηκε χτες η Βικτόρια Νούλαντ βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ όπου είχε και συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό καθώς επίσης και με τους υπουργούς Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και Άμυνας Πάνο Καμμένο. 

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Πάνου Καμμένου που σημείωσε τη σημασία «της βοήθειας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στη σκληρή στάση που διατηρεί η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα». 

Σε κάθε περίπτωση οι ισορροπίες είναι εύθραυστες και η πορεία του ελληνικού ζητήματος θα κριθεί από παράγοντες που υπερβαίνουν τη χώρα και τα οικονομικά της μεγέθη. 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΡΕΣΑΛΤΟ"

Σόιμπλε Ελάτε να μας τα κουρέψετε!..

     Τα χρήματα λέμε! Τις καταθέσεις μας. Ελάτε να μας τις κουρέψετε!
     Να δούμε τί ακριβώς θα βρείτε.

     Απ' το 90% των πολιτών θα πάρετε εκείνο που σας έδειξε ο υπουργός των Οικονομικών.
     Απ' το υπόλοιπο 10%, πάρτε! Έτσι κι αλλιώς αυτοί έχουν. Και το σπουδαιότερο: δεν έχουν πληρώσει ποτέ! Κι αν έχουν πληρώσει θα είναιδυσανάλογα λίγο με αυτό που πληρώνουν οι υπόλοιποι!
     Γι αυτό χ@στήκαμε για τις απειλές σας ότι θα γίνει της Κύπρου, και άλλα φαιδρά και π@ύστικα του φλούφλη με την περμανάντ!

     Αλλά εκτίθεστε μόνοι σας για το πόσοπαλιάνθρωποι είσαστε, και για το πώς εννοείτε την ''Ενωμένη Ευρώπη'', αφού την ίδια ώρα μας καλείτε να πληρώσουμε τους τόκους τού swap με την ονομασία ''Titlos'' της Goldman Sachs, που έμεινε''ακούρευτο'' το 2012 όταν ληστεύατε δια του ''κουρέματος'' τα ασφαλιστικά ταμεία και τουςιδιώτες (Χυδαίο χοντρικό, Παπαδήμιε,  πείτε αλεύρι: το Ειδικό Δικαστήριο σας γυρεύει!),
     ..και που στους οικονομικούς κύκλους είναι γνωστό ως ''αμαρτωλό'',
     ..αφού οργανώθηκε από την Goldman Sachs για να μπει η Ελλάδα στην ευρωζώνη καλλωπίζοντας  το αυξανόμενο χρέος της χώρας το 2001, βοηθώντας την έτσι να ανταποκριθεί στους κανόνες ένταξης! ( Κιτρινιάρη του εκσυγχρονισμού, Στουρνάρι, ΧριστοΔουλάκι, ακούτε το καμπανάκι του Ειδικού Δικαστηρίου;)

     Κι ακόμα,
     ..επιμένετε να χαρακτηρίζετε ''μονομερή ενέργεια'' την ψήφιση νομοσχεδίου που στόχο έχει να απαλύνει τις πληγές της καταστροφικής πολιτικής σας των τελευταίων χρόνων!
     Βρήκατε καινούργια καραμέλα!

     Η αποικιοκρατική σας συμπεριφορά έχει χτυπήσει ''κόκκινο''!
     Δεν την θέλουμε ρε τέτοια Ευρώπη, νεοναζιστική και γερμανική όπως την καταντήσατε!
     Πάρτε τη και βάλτε την υπόθετο.
     Και αμέτε στον διάολο από δώ, αφήστε μας να χρεοκοπήσουμε μόνοι μας, να πεινάσουμε μόνοι μας, να σηκωθούμε μόνοι μας, όπως και άλλες φορές κάναμε, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥΕΣΕΙΣ ΠΑΛΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΤΕ!

     Και πάρτε μαζί σας και τα τσογλανάκια που είχατε σπείρει πολλά χρόνια τώρα στην χώρα να παριστάνουν τους αφέντες και τους ''μονόδρομους''!
     Πάρτε τους και βάλτε τους να κυβερνούν εσάς,
     ..ή κάντε τους αρχηγούς των νέων κομμάτων των παιδόφιλων και κτηνοβατών, που όπου νάναι μετά κι απ' την νομιμοποίηση στις ''πολιτισμένες'' χώρες σας αυτών των ανωμαλιών, δεν θ' αργήσουν να δημιουργηθούν και να ζητήσουν την ψήφο των Βησιγότθων!

     Κι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα!
     Υπάνθρωποι!..

Από τους Θεσμούς του Brussel Group στο Ταμείο των Μακελάρηδων του κόσμου

Ο Τσίπρας, ο Μάρσαλ κι οι ναπάλμ - Από τους Θεσμούς του Brussel Group οδηγούμαστε στο Ταμείο των Μακελάρηδων του κόσμου...

Ενώ όλα τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ δείχνουν ότι η Ελλάδα φλέγεται με διπλωματικές συναντήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού με τα μεγάλα πολιτικά κεφάλια της Ε.Ε, στο παρασκήνιο ο κ. Βαρουφάκης κάνει... 
συναντήσεις με οικονομικά φόρουμ αμερικανο-γερμανικών συμφερόντων που έχουν διαλύσει κράτη με πρόσχημα την Δημοκρατία και στρατηγούς Επενδυτές μακελάρηδες.

Από τις 20 μέχρι τις 22 Μαρτίου στο ετήσιο φόρουμ του Brussel Forum που διοργανώνει στις Βρυξέλλες το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ ( German Marshall Fund) θα συμμετάσχει και ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών. 

Την στιγμή που ο ελληνικός λαό καίγεται για το τι θα του ξημερώσει μετά τις "διπλωματικές ρήξεις" κυβέρνησης και εταίρων, η κυβέρνηση στέλνει τον σημαντικότερο υπουργό της να λάβει μέρος σε συζητήσεις με τα μεγαλύτερα κεφάλια του παγκόσμιου οικονομικού κόσμου.

Στο Φόρουμ των Βρυξελλών ως προσκεκλημένοι του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ θα παραβρίσκονται: Ο διεθνής επενδυτής Τζορτζ Σόρος, η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ύπατη Εκπρόσωπος για θέματα εξωτερικής πολιτικής Φεντερίκα Μογκερίνι, η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, η Ευρωπαία Επίτροπος Εμπορίου Σεσίλια Μάλμστρομ, ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπέι, ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών Στέφεν Κάμπετερ, και πολλοί άλλοι.

Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται ακόμη ανώτεροι υπάλληλοι από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών, Αμερικανοί αξιωματούχοι, βουλευτές, ακαδημαϊκοί, καθώς και εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα.

Το νέο Σχέδιο Μάρσαλ του Τσίπρα

Από το 2012 που ο Σύριζα άρχισε να ανεβάζει τα ποσοστά του ως κόμμα, ως οικονομική λύση για την Ελλάδα έφερνε πάντα στο τραπέζι ένα "Νέο Σχέδιο Μάρσαλ". Τι ήξερε ο κύριος Τσίπρας από εκείνη την εποχή και τώρα που όλα δείχνουν ότι το ρευστό στην Ελλάδα στερεύει εφόσον όλα έχουν παγώσει στην παραγωγή της χώρα σπεύδει να ζητήσει ενισχύσεις από Ταμεία τα οποία δημιουργήθηκαν μετά από πολέμους και για να σχεδιάζουν πολέμους; Τι είναι αυτό που κάνει την ελληνική κυβέρνηση να είναι σίγουρη ότι θα αναπτυχθεί μόνο μέσω Ταμείων γερμανικο-αμερικανικών συμφερόντων και πώς ως αριστερός πολιτικός δέχεται μεγαλοεπενδυτές να συζητάνε για την πολιτική και την οικονομία χωρών με εκλεγμένους δημοκρατικά βουλευτές της Ε.Ε;

Αν αυτή είναι η Πολιτική Αλλαγή που θέλει για την ΕΕ ο κύριος Τσίπρας τότε πραγματικά έχει ξεπεράσει τα όρια των μνημονιακών κυβερνήσεων  για την παράδοση της ανάπτυξης της χώρας και κατ' επέκταση της εθνικής κυριαρχίας. Στρίβει το τιμόνι ολοταχώς για παράδοση μέσω "αναπτυξιακών επενδυτικών" προγραμμάτων του εθνικού πλούτου της χώρας παίζοντας το χαρτί ακόμα και επικίνδυνων πολιτικών εκτροπών που μπορεί να συμβούν ξαφνικά όπως σε χώρες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης.

Τι είναι το  Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ;

Ιδρύθηκε το 1972 από την Δυτική Γερμανία με έδρα την Γερμανία για να τιμήσει τον Αμερικανό υπουργό  Εξωτερικών, Μάρσαλ, που έσωσε την πολεμοχαρή χώρα διαγράφοντας χρέη και κακουργήματα εναντίον των λαών της Ευρώπης κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενισχύοντας την βιομηχανίας της και ισχυροποιώντάς την ξανά,  κάνοντάς την  ως το πιο κυρίαρχο κράτος στην Ευρώπη μεταπολεμικά.

Το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ σκοπό έχει, σύμφωνα με το καταστατικό του, να ενισχύσει την διατλαντική συνεργασία (ΗΠΑ- Ε.Ε) σε περιφερειακό και ΕΘΝΙΚΟ επίπεδο.

Το σκεπτικό του πρώτου Ταμείου Μάρσαλ (και του σημερινού) βρίσκεται στις παγκόσμιες προκλήσεις βασισμένο στις ίδιες αρχές που το εγκατέστησαν στην Ευρώπη μεταπολεμικά από τα οικονομικά κεφαλαία των ΗΠΑ που θέλησαν κομμάτι της ανάπτυξης και του πλούτου των κρατών της Ευρώπης. Να πάρουν και αυτές κομμάτι του κέρδους μετά την ολοκληρωτική καταστροφή τους από τον Γερμανικό Ναζισμό.

Δε μένει όμως στην "ανάπτυξη" των χωρών. Για να μπορέσει να χαράξει τον δρόμο που θέλει, το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ δρα και "στην χάραξη πολιτικής" των κρατών που επεμβαίνει,  με συνεδριάσεις ηγετών και φορέων που σκοπό έχουν το κοινό καλό των ΗΠΑ και των ηγετών της Ευρώπης.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ο πρώτος σκοπός της γέννησης του συγκεκριμένου Ταμείου ήταν ο εκδημοκρατισμός των χωρών των Βαλκανίων και της Μαύρης Θάλασσας. Ως κομουνιστικά κράτη για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους, θα έπρεπε να εκδημοκρατιστούν και να αναπτυχθούν σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Πράγμα το οποίο έγινε ξεκινώντας από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την "ανάπτυξη" της Ανατ. Γερμανίας, την Περεστρόικα του Γκορμπατσώφ (σημ: περεστρόικα=αναδόμηση, ανασυγκρότηση, αναδιάρθρωση),  τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία και τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Παντού χωμένο με όχημα την "Δημοκρατία" και στρατούς ναζιστικούς

Κεφάλαιο πρώην Γιουγκοσλαβία:

Διαβάζοντας τις εκθέσεις των αναλυτών του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ διαπιστώνει κανείς ότι οι "Σωτήρες" του Ταμείου βρίσκονται πάντα την καίρια στιγμή όταν έχει ήδη επέλθει μια καταστροφή ή καταστρώνεται μία καινούργια.

Σε μία έκθεση του Αμερικανού Ντάγκλας Ντέιβιντσον το 2009 με θέμα το πολιτικό σύστημα της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης αναφέρει: "Ο Εθνοσοσιαλισμός που διέπει την Βοσνία-Ερζεγοβίνη μετά τον πόλεμο θυμίζει μία μίνι Γιουγκοσλαβία. Αν δεν αλλάξει το Σύνταγμα της και δεν εκδημοκρατιστεί βάση των φιλελεύθερων ιδεωδών η χώρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή στην μεταρρύθμιση και των δύο αυτών χωρών και να συνεχίσουν να επιδιώκουν την δημιουργία μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας και στις δύο αυτές χώρες".

Κροάτες των ακροδεξιών HOS πανηγυρίζουν και χαιρετούν φασιστικά
στα περίχωρα της πόλης Τσάπλινα της δυτικής Ερζεγοβίνης, 1992

Ακριβώς 6 χρόνια μετά από αυτή την έκθεση, η Ε.Ε στις 17 Μαρτίου του 2015 άναψε το "πράσινο φως" στην έναρξη εφαρμογής της Συμφωνίας Σύνδεσης και Σταθεροποίησης με την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, πρώτο βήμα προς μία πιθανή μελλοντική ένταξη της χώρας στους κόλπους της ΕΕ.

Τα 28 μέλη-κράτη υιοθέτησαν την πρόταση της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι να τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία Σύνδεσης. Πού αλλού την βρίσκουμε την κυρία Μογκερίνι; Στο ετήσιο Φόρουμ του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ ως Υπατη Αντιπρόσωπο για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής. Μαζί της θα βρίσκεται και ο κ. Βαρουφάκης.

Να θυμηθούμε ποιος ξεκίνησε και με ποιους τον αιματηρό πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία προσαρτώντας στην Ε.Ε κομμάτι-κομμάτι τα κράτη που δημιουργήθηκαν μετά την διαλύσή της; Οι ΕΕ και οι ΗΠΑ με το Νατοϊκό Στρατό ως επικεφαλής των επιθέσεων. Που αλλού βρίσκουμε το ΝΑΤΟ; Στο Φόρουμ των Βρυξελλών για το ετήσιο συνέδριο του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ. Ποιους χρησιμοποίησαν ως πρώτους "απελευθερωτές" της πρώην Γιουγκοσλαβίας οι εταίροι μας; Κροάτες ναζιστικών καταβολών (η φωτό που ακολουθεί είναι αναμνηστική του "απελευθερωτικού" αγώνα των "Γιουγκοσλάβων":

Κεφάλαιο Ουκρανία και Ανατολική Ρωσία:

Στην κεντρική σελίδα του  Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ (German Marshall Fund) υπάρχει μία ολόκληρη ανάλυση για το πώς βλέπει από την πλευρά της η Ε.Ε και το Ταμείο Μάρσαλ την ουκρανική κρίση. Δεν βάζουν όμως στην συζήτηση μόνο την Ουκρανία αλλά όλες τις Ανατολικές περιοχές που συνορεύουν με την Ρωσία.

"Η Ανατολική Γειτονιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης  αντιμετωπίζει  τεράστιες προκλήσεις που απορρέουν από τις εξελίξεις στις επιμέρους χώρες από την ΕΠΙΘΕΣΗ της Ρωσίας που κάνει πρώτη φορά ανοικτά μετά το τέλος του Ψυχρού  Πολέμου, με αποτέλεσμα την αστάθεια ασφάλειας όλης της Ευρώπης. Με δεδομένη την αναγέννηση της γεωπολιτικής της Ανατολικής Ευρώπης, οι εμπειρογνώμονες του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ συνεισφέρουν στη συζήτηση για το πώς η ΕΕ και οι διατλαντικοί εταίροι μπορούν να καθορίσουν μια συνεκτική, ενιαία, και αμοιβαίως επωφελή προσέγγιση για την
αντιμετώπιση της πολιτικής της  Ρωσίας".

Ουκρανοί νεοναζί κατά την "επανάσταση" υπέρ της ένταξης της χώρας στην Ε.Ε το 2014

Το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ που μοναδικό σκοπό θα έπρεπε να έχει την ανάπτυξη μιας κατεστραμμένης ή πτωχευμένης χώρας μέσω επενδυτών, παραδέχεται ότι δρα στην πολιτική χάραξη κρατών πάντα με σημαία την "Δημοκρατία". Γράφει το Ταμείο Μάρσαλ για το θέμα των γειτονικών χωρών της Ρωσίας:

"Με βάση την έρευνα και τη σύγκληση, καθώς και την εμπειρία που αποκτήθηκε μέσα από τη μακροχρόνια υποστήριξή της προς την κοινωνία των πολιτών στην περιοχή, το  GMF εστιάζει στον καλύτερο τρόπο για  τη μετάβαση, του εκδημοκρατισμού και της χρηστής διακυβέρνησης στην περιοχή.  Το GMF δίνει ιδιαίτερη προσοχή ώστε να συμπεριληφθούν οι φωνές πολιτών των συγκεκριμένων κρατών για το έργο του, εφόσον το GMF εμπλέκεται ενεργά στην πολιτική, διοικητική, οικονομική, και στους παράγοντες της κοινωνίας των πολιτών".

Πίσω από τα "αναπτυξιακά" έργα της Ελλάδας

Μέχρι και για το πώς θα εκμεταλλευτούν την ενέργεια της Ελλάδας τον πρώτο λόγο (πάντα συμβουλευτικά) έχει το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ. Τον Δεκέμβριο του 2014 ο σερ Michael Leigh (επικεφαλής του προγράμματος German Marshall Fund (GMF) για τους ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο) σε έκθεσή του για την συνεργασία Ελλάδας- Ισραήλ- Κύπρου και την δημιουργία υποθαλάσσιου αγωγού για να μεταφερθεί το αέριο της Κύπρου προς την Ε.Ε με σκοπό την απεξαρτητοποίησής της από το φυσικό αέριο της Ρωσίας έγραψε τα εξής:"  Η ποσότητα φυσικού αερίου που έχει ανακαλυφθεί ως τώρα στα νερά του Ισραήλ και της Κύπρου περιορίζει τη δυνατότητα των χωρών αυτών να εξελιχθούν σε σημαντικές εξαγωγικές χώρες. Τα εξακριβωμένα αποθέματα επαρκούν για να αλλάξουν τα δεδομένα των οικονομιών τους αλλά όχι για να προσελκύσουν αυτό το είδος επενδύσεων που απαιτούνται για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω αγωγού ή διά θαλάσσης υπό τη μορφή υγροποιημένου φυσικού αερίου".

Δεν αφορά την Ε.Ε, ούτε τις ΗΠΑ που έχουν το πάνω χέρι μέσω του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ αν οι χώρες μπορούν να εξελιχθούν οικονομικά από τους πόρους τους. Δεν θέλουν να έχουν την δύναμη του εθνικού τους πλούτου αν δεν συμφέρει επενδυτές να έχουν κέρδος μέσω του εθνικού πλούτου. Χώρα που εκμεταλλεύεται μόνο προς όφελός της την εθνική της περιουσία για το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ είναι επικίνδυνη. 

Κόβουν και ράβουν την ανάπτυξη ή την καταστροφή μιας χώρας ανάλογα με το τι θα κερδίσουν οι επενδυτές που στηρίζουν οικονομικά τις κυβερνήσεις τόσο των κρατών της Ε.Ε όσο και των ΗΠΑ. Άλλωστε ποιος πληρώνει τους προεκλογικούς αγώνες όλων των ηγετών από την Αμερική μέχρι την Κίνα; Αυτοί που μετά την εκλογή τους πρέπει να πάρουν με τόκο όσα έχουν επενδύσει για τους εκπροσώπους των δημοκρατικών πολιτευμάτων που ορίζουν τις τύχες των λαών. 

ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

“ΕΥΡΩ-ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ”. ΆΡΑ;…

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20-3-2015

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*    

«Ευρω-δικτατορία». «Ευρω-χούντα». «Εκβιαστές». «Αποικιοκράτες». Αυτοί είναι μερικοί από τους πιο… διακριτικούς τίτλους σε ρεπορτάζ των κάθε άλλο παρά αντισυστημικών ΜΜΕ, που περιγράφουν τις σχέσεις της Ελλάδας με τους «εταίρους» της.

Είναι μερικοί από τους πιο… επιεικείς χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούν κυβερνητικοί παράγοντες για να περιγράψουν την τρόικα (σσ: «θεσμοί»…)  και την τακτική της να εγκρίνει ή να απορρίπτει νομοσχέδια στην κατά τα άλλα ανεξάρτητη και λαϊκά κυρίαρχη Ελληνική Δημοκρατία.

Αλλά αν είναι έτσι τα πράγματα τότε το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Την «δικτατορία», την «χούντα», τους «εκβιασμούς» την «αποικιοκρατία» τα «διαπραγματεύεσαι»; Η’ τα απορρίπτεις ασυζητητί; Την «υποτέλεια», την «επιτροπεία», την «εξόντωση του λαού» τα συζητάς; Η’ τα απορρίπτεις, τα καταγγέλλεις και τα ακυρώνεις;

Και τους «δικτάτορες», τους «χουντικούς», τους «εκβιαστές», τους «αποικιοκράτες» πώς τους αντιμετωπίζεις; Τους χωρίζεις σε «καλούς» και σε «κακούς»; Διαχωρίζεις τα «τεχνικά» τους κλιμάκια από τα «πολιτικά» τους κλιμάκια και προστρέχεις στα δεύτερα, στα πολιτικά, για να βρεις το δίκιο σου έναντι των πρώτων, των τεχνικών κλιμακίων, που όμως ενεργούν βάσει των εντολών που λαμβάνουν από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους;

Η θεωρία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενο να φτάσει στα όριά της. Η αυταπάτη και η ψευδαίσθηση ότι η ΕΕ είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι» όπου ο ελληνικός λαός θα τύχει ευμενούς μεταχείρισης – αρκεί να έχει έναν καλό διαπραγματευτή για να θέσει τα αιτήματά του – έφτασε στο τέλος της.

Το παραμύθι ότι μπορούν να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις με μια πολιτική που έχει ως προμετωπίδα της ότι «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητείται» έληξε.

Όχι φιλολαϊκές λύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν, αλλά ούτε καν κι αυτός ο «μετριοπαθής κευνσιανισμός» που προέβλεπε το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ένα πρόγραμμα «άμεσων βοηθειών» που όμως κι αυτό «παγώνει», «αναστέλλεται» και που η όποια εφαρμογή του ακόμα και για τα ψίχουλα ξυπνά τα αντανακλαστικά της προκρούστιας κλίνης της τρόικας (σσ: «θεσμών»)…

Η ΕΕ που δήθεν θα άλλαζε, προφανέστατα παραμένει ίδια με την ΕΕ της εποχής των εγχώριωνανδρείκελων των Καννών. Είναι ίδια με την ΕΕ που οι επίτροποι της μας εύχονταν… «καλό κουράγιο Έλληνες». Είναι ίδια με την ΕΕ που πριν είχε τρόικα και τώρα έχει «θεσμούς». Αυτά δεν άλλαξαν επειδή στη θέση του πρωθυπουργού έπαψε να είναι ο κ.Σαμαράς και τώρα βρίσκεται ο κ.Τσίπρας.

Επομένως ισχύει ό,τι και πριν. Και συγκεκριμένα: Η λυδία λίθος της πολιτικής κάθε κόμματος και κάθε κυβέρνησης, είτε αφορά στους μισθούς και στις συντάξεις, είτε στις εργασιακές σχέσεις, είτε έχει να κάνει με την οικονομία, είτε με την εξωτερική πολιτική, είτε με τις δημοκρατικές ελευθερίες, είτε αναφέρεται στα «μικρά» είτε στα «μεγάλα», η λυδία λίθος για να κρίνουμε όχι μόνο το τι λέει, αλλά και το τι στην πραγματικότητα εννοεί το κάθε κόμμα και η κάθε κυβέρνηση, είναι μία και μόνη: Η στάση της απέναντι στην ΕΕ.

Θα πει κάποιος: «Μα δεν βλέπετε ότι η σημερινή κυβέρνηση λέει “όχι”  στις απαιτήσεις των εταίρων, πώς μπορείτε να την τσουβαλιάζεται με την προηγούμενη κυβέρνηση;».

Απαντάμε: Μα δεν βλέπεις ότι η τακτική της ΕΕ τσουβαλιάζει τον ελληνικό λαό ανεξαρτήτως κυβερνήσεων; Μα δεν βλέπεις ότι ανεξαρτήτως των «ναι» των προηγούμενων και των «όχι» των σημερινών, το θυσιαστήριο των Βρυξελλών συνεχίζει να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος»;

Απαντάμε: Είναι ασύγγνωστη αφέλεια η θέση πως η ΕΕ μπορεί να μετατραπεί σε «Ευρώπη των λαών». Κι όταν δεν είναι πολιτική αφέλεια, μια τέτοια θέση πως υπάρχουν περιθώρια «βελτίωσης» της ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη. Είναι καραμπινάτη απάτη (ή ουρανομήκης αφέλεια) ότι η ΕΕ αποτελεί πεδίο «διαπραγμάτευσης». Γιατί η ΕΕ είναι, ήταν και θα είναι ο «λάκκος των λεόντων»,όπως ακριβώς την αποκαλούσε η ΕΔΑ από τη δεκαετία του '50.

Το ζητούμενο, επομένως, για το λαό δεν είναι η προσδοκία μιας λιτότητας με «ανθρώπινο πρόσωπο» μέσα στο λάκκο. Δεν είναι η αναζήτηση της «εθνικής ανεξαρτησίας» κάπου μεταξύ του Άννα (των τεχνικών κλιμακίων) και του Καϊάφα (των πολιτικών κλιμακίων). Δεν είναι η αναζήτηση της λαϊκής κυριαρχίας με διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Σκύλλα (των «Κοστέλο») και την Χάρυβδη (των Γιούγκερ, Μέρκελ, Σόιμπλε και Νταισελμπλουμ). 

Με άλλα λόγια: Μετά από την εμπειρία σχεδόν 35 χρόνων παραμονής στην ΕΕ, η έξοδος από την ΕΕ προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της Ελλάδας προς όφελος του λαού της.

Δεν μιλάμε, βέβαια, για μια έξοδο σαν την «έξοδο από το ΝΑΤΟ», όπως την πλάσαρε το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως αναγκαστική επιλογή του κατεστημένου και ως «τρίπλα» ανασύνθεσης του συστήματος. Μιλάμε για έξοδο από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων. Για την έξοδο και την αποδέσμευση από την ΕΕ με προοπτική να πάρει στα χέρια του την εξουσία ο λαός.

Στην τοποθέτηση αυτή δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος». Ειδικά, μάλιστα, στις σημερινές συνθήκες. Σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που τόσο σε παγκόσμιο όσο και - ειδικότερα - στο ευρωπαϊκό επίπεδο σαρώνει με τη σφραγίδα των Βρυξελλών ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει λαϊκό δικαίωμα, το να μην αναγνωρίζεις αυτήν την αυτονόητη αλήθεια, τον καθοριστικό ρόλο, δηλαδή, της ΕΕ και το πώς το κάθε κόμμα τοποθετείται απέναντί της, συνιστά είτε πολιτική αυταπάτη είτε ξεκάθαρη πολιτική απάτη.

Συνεπώς: Αφού η ΕΕ δεν είναι παρά το γήπεδο ενός σικέ παιχνιδιού, αφού δεν είναι  τίποτα λιγότερο από μια ζούγκλα από γύπες κι από ύαινες, από σαρκοφάγα και από παχύδερμα που εναλλάσσονται σε ρόλους «καλού και κακού ασφαλίτη», τότε:

• Είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού και κάθε λαού να στείλει την ΕΕ στον αγύριστο.
• Είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού να αρνηθεί να πληρώνει στην ΕΕ χρέη που δεν του αναλογούν.
• Είναι δικαίωμά του αντί να πληρώνει λύτρα σε εκβιαστές και τρομοκράτες, να οργανώσει την άμυνά του απέναντι στην ΕΕ και να χρηματοδοτήσει ο ίδιος τους όρους της ύπαρξής του.

Κι εδώ είναι που τίθεται το μέγα ερώτημα: Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Μπορούμε να φύγουμε από την ΕΕ; Μπορεί η «μικρή Ελλάδα» να τα βάλει με τέτοιες δυνάμεις; Μην είναι προτιμότερο να περισώσουμε κάτι μέσα από τις διαπραγματεύσεις με τις ύαινες και να διατηρήσουμε τη χώρα και το λαό στην ευρω-αρένα προσδοκώντας την συνεννόηση με τα παχύδερμα;

Θα το επαναλάβουμε: Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο, ισοδυναμεί με το να πιστεύεις ότι παίζοντας με τους κανόνες του Κύκλωπα και ζώντας μέσα στη σπηλιά του Κύκλωπα, θα καλοπιάσεις τον Κύκλωπα. Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο αφοπλίζει, ακινητοποιεί και αποδυναμώνει τον μόνο παράγοντα που μπορεί να σφραγίσει με θετικό τρόπο τις εξελίξεις: Τον λαϊκό παράγοντα.

Όλα βοούν: Εδώ και τώρα απαιτείται η οργάνωση ενός σχεδίου άμυνας, και ταυτόχρονα λαϊκής αντεπίθεσης απέναντι στα σαρκοφάγα και τους Κύκλωπες, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.

Απαιτείται να σημάνει κοινωνικός συναγερμός για την προώθηση και υπεράσπιση ενός πολιτικού σχεδίου με βασικά χαρακτηριστικά:

• Την ανυπακοή στους εκβιαστές και την «ιχνηλάτηση» της πορείας αποδέσμευσης από την αρένα τους.
• Τον σχεδιασμό μιας οικονομίας που δεν θα επιτρέπει τον πλούτο που παράγεται σε αυτόν τον τόπο να τον οικειοποιούνται τρίτοι.
• Την διαμόρφωση ενός οικονομικού προγράμματος που θα αξιοποιεί όλο το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας στο πλαίσιο της παραγωγικής αναγέννησης του τόπου.
• Την ένταξη της παραγωγικής βάσης, από τον ορυκτό πλούτο και τις βιομηχανικές δυνατότητες μέχρι τον τραπεζικό τομέα και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας σε ένα σχεδιασμό με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και με πολιτική πυξίδα οι παραγόμενες αξίες να μην γίνονται κέρδη ή τοκοχρεολύσια για τους λίγους αλλά κοινωνικό όφελος που θα διανέμεται στους πολλούς.
• Την οικοδόμηση διεθνών σχέσεων όπου ο δανεισμός και οι κάθε λογής σχέσεις της χώρας στο «παγκόσμιο χωριό» θα αποφασίζονται στη βάση του κοινού οφέλους και όχι στη βάση της υποταγής στο δίκιο του εκμεταλλευτή.

Ήδη ακούμε τον αντίλογο στα παραπάνω. Έναν αντίλογο που άλλοτε διατυπώνεται με όρους απροσχημάτιστου και άλλοτε ραφιναρισμένου ραγιαδισμού: «Μα όλα αυτά που προτείνετε είναι αδιανόητα διότι θα επιφέρουν τη σύγκρουση με την ΕΕ και με τα πολιτικοοικονομικά τους στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας».

Υποκλινόμαστε στην αντιληπτική ικανότητα των «ρεαλιστών» μας και απαντάμε: Μα, ναι! Αυτό ακριβώς λέμε!    

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015 ANARTHSH APO "ISKRA"

 

Το κοινό ανακοινωθέν της συμφωνίας των επτά στη μίνι Σύνοδο

 

Λευκός καπνός

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20-3-2015

Την κοινή αποδοχή του περιεχομένου της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου επιβεβαίωσαν ο πρωθυπουργός και οι ευρωπαίοι εταίροι στη μαραθώνια επταμερή μίνι Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες. 

Σύμφωνα με το ανακοινωθέν που εκδόθηκε μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης, που ξεκίνησε λίγο μετά τις 11.30 το βράδυ της Πέμπτης και ολοκληρώθηκε στις 3.30 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας, η κυβέρνηση καλείται να παρουσιάσει έναν κατάλογο μεταρρυθμίσεων που θα εφαρμοστούν άμεσα.

Οι εταίροι από την πλευρά τους, δεσμεύονται για την αξιολόγηση των προτάσεων αυτών, σε μια έκτακτη σύνοδο του Eurogroup, ώστε με την εφαρμογή τους να επιτραπεί η εκταμίευση ενός μέρος της οικονομικής βοήθειας, στο πλαίσιο του προγράμματος.

Το κοινό ανακοινωθέν

«Παραμένουμε προσηλωμένοι στη συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015. Μέσα σε πνεύμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, δεσμευόμαστε όλοι να επιταχύνουμε τις εργασίες και να τις ολοκληρώσουμε το συντομότερο δυνατόν.

Μέσα στο πλαίσιο της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, οι ελληνικές αρχές θα έχουν την ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων και θα παρουσιάσουν έναν πλήρη κατάλογο συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων τις επόμενες ημέρες.

Επαναβεβαιώνουμε το πρακτικό μέρος της συμφωνίας για την διαδικασία: Οι πολιτικές συνομιλίες διεξάγονται στις Βρυξέλλες. Οι αποστολές για την πιστοποίηση των στοιχείων θα βρεθούν στην Αθήνα.

Το συμβούλιο Eurogroup παραμένει σε ετοιμότητα για να συνεδριάσει το συντομότερο δυνατόν». 

Ικανοποίηση Τσίπρα

Σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση, ο Έλληνας πρωθυπουργός τόνισε πως «είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν έχει υποχρέωση να υλοποιήσει υφεσιακά μέτρα, ούτε τα μέτρα από το mail Χαρδούβελη». «Η κυβέρνηση θα καταθέσει τις δικές της διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες θα υλοποιήσει» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας ενώ δήλωσε αισιόδοξος επισημαίνοντας ότι όλες οι πλευρές στη συνάντηση επιβεβαίωσαν τη βούλησή τους να εργαστούν για να αποκατασταθεί η ομαλή χρηματοδότηση της χώρας.

ΑΠΟ TVXS

Η ρήξη της Ευρωζώνης με την Ελλάδα

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20-3-2015

Με αγωνία αλλά και με απάθεια, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, παρακολουθεί ο Ελληνικός Λαός τους καθημερινούς διαξιφισμούς μεταξύ της νέας Κυβέρνησης και της Γερμανίας. Η οποία, ως γνωστόν, ομιλεί και αποφασίζει τώρα εκ μέρους και της Ευρωζώνης. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γνώστης της πολιτικής ιστορίας, αλλά ούτε και γνώστης της εκάστοτε συμπεριφοράς των ηγετών διαφόρων κρατών κατά τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση διαφόρων θεμάτων π.χ. προβλημάτων.

Ο κάθε απλός άνθρωπος και ο κάθε Έλληνας αντιλαμβάνεται από μόνος του, από όλα αυτά τα οποία βλέπει και ακούει καθημερινώς, αλλά και βγάζει και τα δικά του συμπεράσματα, ότι το επίπεδο εις το οποίο έχουν φθάσει οι εξελίξεις, δεν έχει καμία σχέση με διαπραγματεύσεις. Είναι τώρα μία γενικευμένη εικόνα προσωπικών επιθέσεων, προσβολών πολιτικών ηγετών, οι οποίοι με την συμβολή και των ΜΜΕ συμπαρασύρουν Λαούς και Κράτη της Ευρωζώνης και Ε.Ε. σε ένα τώρα ακήρυκτο πόλεμο, με απρόβλεπτες συνέπειες..

Εις το Eifel, μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από την πρώην πρωτεύουσα της Γερμανίας Βόννη, υπάρχει η Eichholz Akademie του ΙδρύματοςKonrad Adenauer. Εκεί διδάσκεται κανείς να αναλύει διάφορα παγκόσμια γεγονότα, συμπεριφορές πολιτικών και λαών, και ειδήσεις των ΜΜΕ, σε τελική ανάλυση να διαβάζει κανείς και πίσω από τα ψιλά γράμματα, τα οποία ούτε βλέπει κανείς, αλλά ούτε και καταλαβαίνει.

Εδώ και μερικές εβδομάδες, μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, γίνεται ο λόγος περί μίας ρήξης με την Ευρώπη. Μια ετεροχρονισμένη και πολύ ήπια ερμηνεία και διατύπωση, διότι εις την πραγματικότητα η Ευρωζώνη ευρίσκεται ήδη σε ρήξη με την Ελλάδα από το 2009/10. Εις την χρονική περίοδο της οποίας η Πατρίδα μας γνώρισε και μία 2η χρεοκοπία μετά το PSI του Μαρτίου 2012, με νέους δανεισμούς ύψους 230 δις Ευρώ, οι οποίοι εκτίναξαν το χρέος της χώρας και πάλιν εις τα 340 δις και πέραν του 184% του ΑΕΠ.

Αλλά επιδείνωσε εις το πολλαπλάσιο την κατάσταση της χώρας και επέφερε την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση, πρωτόγνωρη εις τα παγκόσμια χρονικά. Αλλά και διότι και το χρέος αυτό, το οποίο ουδέποτε πρόκειται να αποπληρωθεί, χρησιμοποιείται τώρα από τους δανειστές οι οποίοι εκπροσωπούνται από μερικούς «Εταίρους» μας, όχι μόνον για την υποβάθμιση του Ελληνικού Λαού, αλλά και για τον έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος και του πλούτου της.

Όποιος υποφέρει και αγωνιά για την κατάστασή του, αλλά και για την Πατρίδα του, αδυνατεί να καταλάβει την διαφορά μεταξύ της προς της 25ης Ιανουαρίου 2015 περιόδου και της μετά των εκλογών δημιουργηθείσης κατάστασης. Αλλά και για πιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά, και για το βαθύ νόημα της ρήξης. Η χρεοκοπία της χώρας, ως πραγματικό συμβάν, δεν χρησιμοποιείται από τους Ευρωπαίους για να τιμωρήσουν μόνον την Ελλάδα, για λόγους δήθεν αντίθετους προς την «προτεσταντική ηθική» και Αρχές της Ευρώπης.

Η έκδηλη εμμονή, αλλά πιέσεις, απειλές και εκβιασμοί των γνωστών κύκλων της Ευρώπης, ως εκπρόσωποι των δανειστών, να εγκλωβίσουν την Ελλάδα σε νέους υπέρογκους και δυσβάστακτους δανεισμούς και να στραγγαλίσουν μέχρις εσχάτως τους Έλληνες. αποσκοπεί εις τον ταυτόχρονο έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος και εκμετάλλευση του πλούτου της. Μετατρέποντας την χώρα μας σε μία παρία χείριστης μορφής και εθνικής υποδούλωσης. Ένα σατανικό σχέδιο, το οποίο ευρίσκεται σε εξέλιξη από την περίοδο της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία ευρισκότανε προ του σταδίου υποχώρησης, υποταγής και υπογραφής σε περίπτωση επικράτησης της εις τις τελευταίες εκλογές. Με την παράλληλο, ως γνωστόν, τρομοκράτηση του Ελληνικού Λαού.

Η αντιπολίτευση και νυν κυβέρνηση ήταν ενήμερη για τον εθνικό κίνδυνο που διατρέχει η χώρα. Εκ του λόγου αυτού έπρεπε να πείσει τους ψηφοφόρους, ακόμη και με διάφορες υποσχέσεις, όπως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν και εις το παρελθόν, για να κερδίσει τις εκλογές, και ως κυβέρνηση να αποσοβήσει την ολοκληρωτική υποταγή της χώρας. Ήταν όντως εις τις προθέσεις και σχέδια της, ως Κυβέρνηση, να αντισταθεί εις τις πιέσεις των δανειστών, για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, η εφαρμογή των οποίων συνδέονται με νέα προαπαιτούμενα και νέα δάνεια τα οποία μέσω Συμφωνιών επιδεινώνουν το συνολικό χρέος της Ελλάδος, αλλά και την ανθρωπιστική κρίση του Ελληνικού Λαού. Και ότι η μοναδική λύση για την σωτηρία της Ελλάδος είναι η μερική ή ολική διαγραφή του χρέους.

Δεν είναι οξύμωρο ότι η σημερινή κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την θέση της Ευρωζώνης, η οποία ευρισκόμενη υπό τον έλεγχο της Γερμανίας, φοβάται την διάλυση της, εάν η Ελλάδα δεν ενδώσει εις τις πιέσεις της Γερμανίας. Αλλά και η οποία Γερμανία είχε υπό το έλεγχο της την προηγούμενη κυβέρνηση εις την Αθήνα, η οποία ως γνωστόν τρομοκρατούσε τον Ελληνικό Λαό με την χρεοκοπία και την έξοδο της Ελλάδος από το Ευρώ και την Ευρωζώνη.

Παράλληλα η Ελληνική Κυβέρνηση γνωρίζει το δυσεπίλυτο πρόβλημα χρέους της χώρας μας, το οποίο ουδέποτε πρόκειται να αποπληρωθεί, όσες Συμφωνίες υπογραφούν και όσα Μνημόνια επιβληθούν εις τον Ελληνικό Λαό. Γνωρίζει επίσης, και αισθάνεται για αυτό την εθνική ευθύνη, ότι όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα όχι μόνον την επιδείνωση της κατάστασης του Λαού μας, αλλά ως προαναφέρθηκε και την εκχώρηση εις τους δανειστές τον έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας και την εκμετάλλευση του πλούτου της.

Εκ των λόγων αυτών, τις τελευταίες εβδομάδες ως Λαός βιώνουμε τις βίαιες συμπεριφορές, πιέσεις, απειλές, εκβιασμούς μερικών ηγετών της Ευρωζώνης και της Γερμανίας, οι οποίες δεν στρέφονται μόνον κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά και κατά των Ελλήνων. Όμως η Γερμανία, η οποία κυριαρχεί εις την Ευρώπη, ερχόμενη σε ρήξη με την Ελλάδα, παίρνει υπό την ευθύνη της τα κάτωθι ρίσκα. Ανεξαρτήτως εάν διατηρηθεί η Ευρωζώνη, ο πειθαναγκασμός εξόδου της Ελλάδος θα έχει τεράστιες πολιτικές εξελίξεις εις το εσωτερικό σκηνικό της χώρας μας. Διότι θα προκαλέσει μία τεράστια αναστάτωση εις την Ελληνική Κοινωνία με ανατροπή εκ βάθρων του Πολιτικού Συστήματος της χώρας.

Αλλά παράλληλα, τώρα και σε μία αναζήτηση ευθυνών από όλους εκείνους οι οποίοι τις 3 τελευταίες δεκαετίες δια της συμπεριφοράς των χρεοκόπησαν την Πατρίδα μας. Θα αποκαλυφθούν σημεία και τέρατα για τις διασυνδέσεις όλων των ντόπιων υπαιτίων με πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους χωρών της Ευρωζώνης, ακόμη και με τους ίδιους τους δανειστές, οι οποίοι συμμετείχαν εις το πάρτι του αιώνα και την χρεοκοπία της Ελλάδος. Αυτό το τελευταίο είναι που φοβίζει ιδιαίτερα το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την ΕΚΤ, αλλά παράλληλα ενισχύει την θέση και το διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδος.

Πηγή :www.press.gr.com

Χάρβαρντ: Αναγκαία η εθελοντική έξοδος της Ελλάδας και της Κύπρου απο το ευρώ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/03/2015 

Η εθελοντική αποχώρηση από την ευρωζώνη θα ήταν προτιμητέα για την Ελλάδα και την Κύπρο, εάν επιθυμούν την ανάπτυξη, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και η οποία δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Harvard Business Review.

«Οι μάχες μπορεί να τελείωσαν, αλλά ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε. Αν και οι 19 υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης προσφάτως έδωσαν την πολυπόθητη οικονομική ανάσα ζωής στην Ελλάδα και η τελευταία εξόφλησε την πρώτη από τις τέσσερις δόσεις του δανείου στο ΔΝΤ, δεν υπάρχει μακροπρόθεσμη ανακούφιση στον ορίζοντα για την προβληματική οικονομία», επισημαίνει στην ανάλυσή του ο καθηγητής Λοϊζος Ηρακλέους.

«Η Ελλάδα κατάφερε μόνο να λάβει μία τετράμηνη παράταση ενός προγράμματος σταθερότητας. Σύντομα, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα πρέπει να αρχίσει να εφαρμόζει μέτρα περικοπών, τα οποία είχε υποσχεθεί προεκλογικά στο λαό ότι θα αποφύγει. Το ερώτημα είναι αν το πρόγραμμα λιτότητας θα βοηθήσει ή θα πληγώσει την Ελλάδα», προσθέτει.

«Λαμβάνοντας ως παράδειγμα μία άλλη πολύπαθη οικονομία της Ευρωζώνης, την Κύπρο, το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου βέβαιο. Δύο χρόνια πριν, η πολυμίσητη τρόικα (ΕΚΤ, Κομισιόν και ΔΝΤ) παρείχαν 10 δισ. ευρώ στην Κύπρο. Αν και το πακέτο ήταν μικρότερο σε σχέση με αυτό που δόθηκε στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιρλανδία, και η τελευταία ήταν μία ισχνή προσφορά του νησιού στο ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Ωστόσο οι Κύπριοι πολιτικοί αποδέχθηκαν το πρόγραμμα, καθώς η εναλλακτική λύση ήταν η οικονομική κατάρρευση», τονίζει.

Στη συνέχεια ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι το πρόγραμμα λιτότητας απειλεί να μετατραπεί περισσότερο σε κατάρα, παρά σε πανάκεια, με την κυπριακή οικονομία να συρρικνώνεται κατά 2,4% το 2012, 5,4% το 2013 και 2,8 κατ' εκτίμηση το 2014. Στην πραγματικότητα, η οικονομία του νησιού έχει πέσει κάτω από τον παγκόσμιο μέσο όρο το 2009, με το χάσμα να διευρύνεται από το 2012. Η ανεργία στην Κύπρο άγγιξε το 16% πέρυσι με το 35,5% των νέων να είναι χωρίς δουλειά.

Αναφερόμενος στην Ελλάδα, εκτιμά ότι η κατάσταση μπορεί να γίνει χειρότερη. Ενώ η Τρόικα έχει αρνηθεί να εγκαταλείψει την πολιτική λιτότητας, το ΑΕΠ της Ελλάδας συρρικνώνεται κάθε χρόνο από το 2008 με τη μεγαλύτερη μείωση να καταγράφεται το 2011, στο 9%. Με την ανεργία των νέων να ξεπερνά το 50% και τη συνολική στο 25%, το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων έχει πέσει κατακόρυφα.

«Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν ότι τα προγράμματα λιτότητας έχουν χάσει την αξιοπιστία τους. Όταν οι χώρες μειώνουν τα φορολογικά κίνητρα, τείνουν να οδηγούνται σε βαθύτερη ύφεση. Οι νομοθέτες πρέπει να αντιμετωπίσουν διαρθρωτικά ζητήματα, όπως ο διογκωμένος δημόσιος τομέας και το υψηλό χρέος, στην Ελλάδα και την Κύπρο. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να γίνει σε βάθος χρόνου, και ιδανικά όταν αυτές οι οικονομίες θα είναι αρκετά δυνατές για να συμφωνήσουν σε μειώσεις δαπανών, παρά όταν είναι ευάλωτες. Σαφώς, η έξοδος της Ελλάδας και της Κύπρου από την ευρωζώνη είναι μία ξεχωριστή δυνατότητα. Οι φόβοι για το τι θα συμβεί εάν φύγουν από το ενιαίο νόμισμα είναι αδικαιολόγητοι, ειδικά μεσοπρόθεσμα», σημειώνει.

Ο καθηγητής εξηγεί ότι «η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα προσφέρει τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κϋπρο τον έλεγχο βασικών οικονομικών μέσων από το να κουβαλήσουν τη δημοσιονομική ακαμψία και τους στόχους που απαιτούνται από το κοινό νόμισμα. Στην πραγματικότητα, η Κύπρος και η Ελλάδα, μάλλον, δεν χρειάζεται να είναι μέλη της ευρωζώνης για να αναπτυχθούν. Η ανάπτυξη στην Κύπρο ήταν υψηλότερη μεταξύ των ετών 1980 και 2004, πριν από την ένταξή της στην Ευρωζώνη, σε σχέση με τη δεκαετία 2004-2014 που εντάχθηκε στην Ευρωζώνη. Δεν υπάρχει λόγος γιατί η οικονομία της να μην μπορεί να είναι ισχυρή χωρίς να αποτελεί μέρος της ευρωζώνης».

«Εναλλακτική οδός μπορεί να είναι η αυξημένες κρατικές δαπάνες για την υποβοήθηση των ευάλωτων ατόμων, η χορήγηση δανείων σε επιχειρήσεις, ώστε να φέρουν χρήματα στην οικονομία και παράλληλα το κράτος να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με σταδιακή μέιωση του δημόσιου τομέα, αύξηση της ευελιξίας στον τομέα της εργασίας, βελτίωση των φορολογικών εσόδων και προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Το φθηνό εθνικό νόμισμα θα βοηθήσει τις εξαγωγές, το real estate, τον κατασκευαστικό τομέα, τη γεωργία και τον τουρισμό», σημειώνει ο κ.Ηρακλέους

Και καταλήγει: «Πρέπει να γίνει μια σωστή διαχείριση εξόδου από το κοινό νόμισμα. Μόνο έτσι οι τοπικές επιχειρήσεις θα επικεντρωθούν σε στρατηγικές εξαγωγών και παγκοσμιοποίησης. Την ίδια στιγμή ξένες επιχειρήσεις θα δουν την ελκυστική ευκαιρία για να προχωρήσουν σε επενδύσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτά τα αποτελέσματα είναι σαφώς πιο επιθυμητά από την εποχή της λιτότητας που δεν έχει τέλος. Είναι καιρός, λοιπόν, η Ελλάδα και η Κύπρος να αποχωρήσουν από το ευρώ. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν μελλοντικές κρίσεις».

Tags: